Przejdź do zawartości

Artur Boruc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Boruc
Ilustracja
Artur Boruc (2021)
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1980
Siedlce

Obywatelstwo

polskie

Wzrost

193 cm[1]

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1988–1996 Pogoń Siedlce
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–1999 Pogoń Siedlce 12 (0)
1999–2005 Legia Warszawa 69 (1)
2000 → Dolcan Ząbki (wyp.) 16 (0)
2005 → Celtic (wyp.) 9 (0)
2005–2010 Celtic 153 (0)
2010–2012 Fiorentina 62 (0)
2012–2015 Southampton 49 (0)
2014–2015 → Bournemouth (wyp.) 37 (0)
2015–2020 Bournemouth 79 (0)
2020–2022 Legia Warszawa 36 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2017  Polska 65 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 5 marca 2022. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Artur Boruc (ur. 20 lutego 1980 w Siedlcach) – polski piłkarz, który występował na pozycji bramkarza. W latach 2004–2017 reprezentant Polski[2]. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006 oraz Mistrzostw Europy 2008 i 2016.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]
Artur Boruc (2007)

Pochodzi z usportowionej rodziny, jego ojciec w czasach młodości przez wiele lat uprawiał hokej na lodzie w barwach siedleckiej Pogoni. Boruc zainteresował się piłką nożną w drugiej klasie szkoły podstawowej. Na pierwszy trening 9-letniego Boruca zaprowadził jego starszy brat, Robert. Wkrótce został pierwszym golkiperem zespołu juniorów młodszych Pogoni. W 1993 wraz z juniorami Pogoni wziął udział w międzynarodowych mistrzostwach w piłce nożnej dzieci i młodzieży Dana Cup w duńskim Hjørring.

W wieku 16 lat Boruc zaliczył pierwszy mecz w gronie seniorów – w sezonie 1995/1996 zadebiutował w I zespole Pogoni, podczas ligowego spotkania przeciwko Orlętom Łuków o mistrzostwo ówczesnej III ligi. W sezonie 1997/1998 zdobył natomiast z Pogonią Wojewódzki Puchar Polski.

Legia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]

W 1998 jako zawodnik reprezentacji Polski U-19 wystąpił na Stadionie Wojska Polskiego w sparingowym meczu z Legią Warszawa. Po udanym występie został zaproszony przez działaczy „Wojskowych” do uczestnictwa w obozie szkoleniowym na Sycylii, a następnie został zawodnikiem Legii. Na zmianę z Wojciechem Kowalewskim był bramkarzem drugiej drużyny. Jesienią 2000 trafił w ramach wypożyczenia do drugoligowej drużyny Dolcanu Ząbki, gdzie grał do końca rundy.

Wiosną 2001 wrócił do Legii, gdzie rozpoczął treningi z pierwszym zespołem. 8 marca 2002 zadebiutował w Ekstraklasie w meczu z Pogonią Szczecin, zmieniając w bramce Radostina Stanewa. Od tego czasu stał się podstawowym zawodnikiem zespołu, który w tym samym sezonie sięgnął po Mistrzostwo Polski oraz Puchar Ligi. W europejskich pucharach zadebiutował 12 sierpnia 2004 meczem Pucharu UEFA z FC Tbilisi. W barwach Legii strzelił również swoją jedyną bramkę w Ekstraklasie, wykorzystując rzut karny w meczu z Widzewem w 2004.

Celtic

[edytuj | edytuj kod]
Artur Boruc w barwach Celticu (2009)

W lipcu 2005 został wypożyczony do Celticu (umowę podpisał 20 lipca 2005[3]), gdzie szybko stał się pierwszym bramkarzem. Po kilku miesiącach został przez szkocki klub wykupiony definitywnie za 1,5 mln euro[4]. W tym samym sezonie Celtic został Mistrzem Szkocji i wywalczył Puchar Ligi Szkockiej. W sezonie 2006/2007 rozegrał swój pierwszy mecz w fazie grupowej Ligi Mistrzów.

Pomimo przeprowadzki do Glasgow, Artur nie zerwał więzów z Legią Warszawa. 18 kwietnia 2007 podczas meczu 22. kolejki Orange Ekstraklasy można było go zobaczyć wśród warszawskich kibiców, podczas meczu z Wisłą Płock[5].

W 2008 władze Celticu ukarały Artura Boruca grzywną 50 tysięcy funtów za złamanie zakazu picia alkoholu podczas przedsezonowego tournée w Holandii[6].

23 października 2008 Artur Boruc został ukarany przez komisję dyscyplinarną Scottish Football Association grzywną w wysokości 500 funtów oraz ostrzeżeniem przed podobnym tego typu zachowaniem w przyszłości, za obraźliwe gesty wykonywane w stronę kibiców Rangers podczas spotkania derbowego, które miało miejsce 31 sierpnia 2008[7].

Fiorentina

[edytuj | edytuj kod]
Boruc podczas ligowego meczu Fiorentiny (2010)

12 lipca 2010 ACF Fiorentina ogłosiła, że porozumiała się z Celtikiem w sprawie transferu Boruca i Polak podpisze z nią kontrakt po przejściu testów medycznych[8]. 14 lipca 2010 Fiorentina ogłosiła na swojej stronie internetowej, że Polak przeszedł testy medyczne i podpisał kontrakt z klubem[9]. Kwota transferu wyniosła 3,6 mln euro. Pierwsze tygodnie Boruca we Florencji nie były jednak udane, ponieważ przegrywał on rywalizację o miano pierwszego bramkarza z Sébastienem Freyem. Dzięki kontuzji Francuza, która miała miejsce w październiku, Boruc został pierwszym bramkarzem „Fiołków”. Polski bramkarz był pewnym punktem swojej drużyny, swoją grą zmuszając Freya do odejścia z klubu przed początkiem sezonu 2011/2012. Boruc zakończył sezon z 36 spotkaniami w Serie A, jednak po sezonie Fiorentina nie zdecydowała się na skorzystanie z klauzuli przedłużającej kontrakt z klubem i Boruc stał się wolnym graczem[10].

Southampton

[edytuj | edytuj kod]

22 września 2012 na zasadzie wolnego transferu przeszedł do angielskiego Southampton F.C., podpisując kontrakt obowiązujący do 30 czerwca 2013[11]. Jego debiut w drużynie nastąpił 20 października 2012 w przegranym meczu ligowym z West Hamem United[12]. W marcu 2013 podczas meczu ligowego z Norwich City, Boruc obronił rzut karny w 93. minucie meczu, dzięki czemu Southampton zremisowało 0-0. W meczu 31. kolejki Premier League, Southampton pokonało na St Mary’s Stadium, 2:1 drużynę londyńskiej Chelsea. W pierwszym składzie „Świętych” wyszedł Artur Boruc. Reprezentant Polski doznał jednak zawrotów głowy i w przerwie został zmieniony. 18 kwietnia 2013 „Holy Goalie” przedłużył kontrakt ze „Świętymi” do 2015. 2 listopada 2013 w meczu ze Stoke, bramkę strzelił mu bramkarz przeciwników Asmir Begović, a bramka ta została uznana jako gol po strzale z największej odległości i trafiła do księgi rekordów Guinnessa[13]. W przerwie pomiędzy sezonem 2013/14 a 2014/15 pomimo dobrej formy stracił swoje miejsce w pierwszym składzie na rzecz ściągniętego z Celticu, Frasera Forstera.

Bournemouth

[edytuj | edytuj kod]
Boruc w barwach Bournemouth (2014)

19 września 2014 został na rok wypożyczony do A.F.C. Bournemouth, drużyny grającej wówczas w Championship[14]. Zadebiutował dzień później w zremisowanym 1:1 meczu z Watfordem[15]. W całym sezonie ligowym w 37 meczach 16 razy zachował czyste konto, bijąc swój rekord. Został też mistrzem Championship i awansował z nadmorskim klubem do Premier League[16]. 26 maja 2015 podpisał nowy, roczny kontrakt z klubem. 16 czerwca 2016 przedłużył kontrakt o kolejny rok[17]. 14 stycznia 2017, przeciwko Hull City, rozegrał swój 100. mecz w Premier League[18]. 28 kwietnia 2017 przedłużył kontrakt z klubem do końca sezonu 2017/18. W sezonie 2016/17 trzy razy, najwięcej spośród wszystkich zawodników, wybierany był przez fanów Bournemouth, piłkarzem miesiąca (w sierpniu, we wrześniu i w marcu), a 13 maja 2017, został przez nich wybrany piłkarzem roku. Nagrodę odebrał tego samego dnia, przed meczem 37. kolejki Premier League z Burnley[19].

Powrót do Legii

[edytuj | edytuj kod]

1 sierpnia 2020 podpisał roczny kontrakt z Legią Warszawa[20]. Debiut zaliczył w pierwszym meczu swojej drużyny w sezonie 2020/21 – Legia pokonała wówczas 6:1 GKS Bełchatów w spotkaniu Pucharu Polski. W sezonie ligowym zdobył z klubem mistrzostwo kraju. 13 lutego 2022 rozegrał swój ostatni oficjalny mecz w karierze[21], przegrany 1:2 przeciwko Warcie Poznań w Ekstraklasie, w którym w 72. minucie dostał czerwoną kartkę za niesportowe zachowanie wobec Dawida Szymonowicza; za incydent został zawieszony na trzy następne spotkania, otrzymał również karę pieniężną[22].

21 maja 2022 roku ogłoszono odejście Boruca z warszawskiego zespołu[23]. 20 lipca 2022 roku odbył się mecz pożegnalny bramkarza, pod nazwą King’s Party, w którym Legia zmierzyła się ze szkockim Celtikiem, byłym klubem Boruca[24]. Boruc rozegrał pierwsze 45. minut, w których goście zdobyli dwa gole i Legia przegrywała 0:2. Symbolicznie wszedł na boisko jeszcze raz w 90. minucie meczu, zmieniając Cezarego Misztę, przy stanie 2:2, którym to wynikiem ostatecznie zakończył się mecz towarzyski[25].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Artur Boruc podczas treningu reprezentacji Polski (2013)

Boruc zagrał jeden mecz w reprezentacji Polski U-17 oraz dwa w U-18. 28 kwietnia 2004 zadebiutował w pierwszej reprezentacji Polski. Prowadzona wówczas przez Pawła Janasa drużyna zremisowała w Bydgoszczy z Irlandią 0:0, a Boruc grał od 59. minuty. Początkowo był graczem rezerwowym, ale pod koniec eliminacji do Mistrzostw Świata 2006 po kontuzji Jerzego Dudka zajął miejsce w bramce drużyny narodowej.

15 maja 2006 selekcjoner Paweł Janas powołał go do 23-osobowej kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech, gdzie bronił we wszystkich trzech spotkaniach reprezentacji w pełnym wymiarze czasowym, puszczając cztery bramki. Mimo rozczarowującego występu biało-czerwonych Boruc zebrał dobre recenzje, zwłaszcza za mecz z Niemcami, za grę w którym otrzymał gratulacje od Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego[26].

Mimo dobrego występu na MŚ Boruc nie był pierwszą opcją nowego selekcjonera reprezentacji Leo Beenhakkera w eliminacjach Mistrzostw Europy. W pierwszym meczu eliminacji zagrał Jerzy Dudek, a w następnych Wojciech Kowalewski. Dopiero na skutek kary za żółte kartki dla Kowalewskiego Boruc zajął miejsce w składzie na wyjazdowy mecz z Belgią 15 listopada 2006 i nie oddał go już do końca eliminacji. 28 maja 2008 Beenhakker powołał go do kadry na Euro 2008 w Austrii i Szwajcarii[27].

Na Mistrzostwach Europy 2008 zagrał pełne 90 minut we wszystkich trzech meczach – z Niemcami, Austrią i Chorwacją. Mimo straconych 4 bramek (w tym jednej z karnego) podczas turnieju Boruc zebrał za swoją postawę bardzo pochlebne recenzje, zarówno wśród fachowców polskich jak i zagranicznych. Zbigniew Boniek powiedział, że „jedynym piłkarzem światowej klasy w polskiej reprezentacji był Artur Boruc”[28], a Wojciech Kowalczyk oznajmił, że Boruc „wybronił tyle sytuacji sam na sam”, że powinien zostać wytypowany do najlepszej jedenastki turnieju[29]. Trener drużyny Chorwacji Slaven Bilić skomentował, że „gdyby nie świetna gra bardzo dobrego bramkarza jakim jest Artur Boruc, już do przerwy prowadzilibyśmy 2:0”[30]. Bramkarz otrzymał najlepsze oceny ze wszystkich piłkarzy meczu Polska – Austria: 9 od SkySports i 8.0 od goal.com[31]. Od serwisu sport.pl dostał notę 6/6 za mecz z Chorwacją[32]. Po meczu z Austrią selekcjoner pozwolił mu opuścić zgrupowanie na jeden dzień, aby udał się do Warszawy w celu zobaczenia nowo narodzonego syna[33].

21 sierpnia 2008 został zawieszony na czas nieokreślony w prawach reprezentanta Polski, wraz z Dariuszem Dudką i Radosławem Majewskim, za „niedopuszczalne i nieodpowiedzialne zachowania” po zakończeniu meczu Polska – Ukraina[34]. Do kadry powrócił 11 października, kiedy to zagrał od pierwszej minuty w wygranym 2:1 meczu eliminacji Mundialu 2010 z Czechami. Po półtorarocznej przerwie w reprezentacji powrócił do niej już za kadencji Franciszka Smudy na mecz Polska – Ukraina zakończony remisem 1:1. Po dwóch meczach rozegranych z orłem na piersi Boruc został wyrzucony wraz z Michałem Żewłakowem z reprezentacji. Powodem takiej decyzji selekcjonera było aroganckie zachowanie obydwu zawodników wobec obsługi samolotu. Ponownie powołany do reprezentacji po prawie dwuipółletniej przerwie, tym razem przez Waldemara Fornalika na mecz towarzyski z Irlandią 6 lutego 2013, w którym zagrał w podstawowym składzie zespołu.

30 października 2013 został powołany przez trenera reprezentacji Polski Adama Nawałkę na dwa mecze towarzyskie ze Słowacją i Irlandią[35].

30 maja 2016, Adam Nawałka powołał go do kadry na Euro 2016[36]. Na turnieju pełnił rolę rezerwowego natomiast Polska dotarła wówczas do ćwierćfinału, co było najlepszym wynikiem w historii jej występów na Mistrzostwach Europy.

14 listopada 2016 przeciwko Słowenii rozegrał swój 64. mecz w drużynie narodowej i stał się bramkarzem z drugą największą liczbą występów w historii reprezentacji Polski (pierwszy w klasyfikacji, Wojciech Szczęsny, wystąpił 84 razy, trzeci, Jan Tomaszewski, wystąpił z orłem na piersi 63 razy)[37].

1 marca 2017 poinformował o zakończeniu kariery reprezentacyjnej[38]. 10 listopada 2017 zagrał mecz pożegnalny z Urugwajem. Wystąpił wówczas z numerem 65 oraz opaską kapitana, a w 44. minucie został uroczyście pożegnany przez piłkarzy i kibiców. Na boisku zastąpił go Łukasz Fabiański[2].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Legia Warszawa 2000/01 I liga – – – – 0 0
2001/02 5 0 1 0 6
2002/03 12 – 12
2003/04 26 1 4 0 30 1
2004/05 26 0 10 4 0 40 0
Ogólnie 69 1 14 0 1 0 4 0 88 1
Celtic F.C. 2005/06 SPL 34 0 1 0 4 0 1 0 40 0
2006/07 36 5 2 8 51
2007/08 30 4 2 9 45
2008/09 34 3 4 6 47
2009/10 28 2 – 8 38
Ogólnie 162 0 15 0 12 0 32 0 221 0
ACF Fiorentina 2010/11 Serie A 26 0 1 0 – – 27 0
2011/12 36 1 37
Ogólnie 62 0 2 0 0 0 0 0 64 0
Southampton 2012/13 Premier League 20 0 1 0 – – 21 0
2013/14 29 – 29
Ogólnie 49 0 1 0 0 0 0 0 50 0
Bournemouth (wyp.) 2014/15 Championship 37 0 – 2 0 – 39 0
Bournemouth 2015/16 Premier League 32 – 32
2016/17 35 35
2017/18 – 2 0 4 0 6
2018/19 12 0 1 4 17
2019/20 – – – 0
Ogólnie 79 0 3 0 8 0 0 0 90 0
Legia Warszawa 2020/21 Ekstraklasa 25 0 1 0 – 4 0 29 0
2021/22 11 1 4 16
Ogólnie 36 0 2 0 0 0 8 0 45 0
Ogólnie w karierze 457 1 36 0 21 0 44 0 561 1

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja narodowa Rok Występy Gole
Polska
2004 4 0
2005 9
2006 8
2007 10
2008 8
2009 5
2010 2
2011 0
2012 0
2013 10
2014 3
2015 2
2016 3
2017 1[39]
Łącznie 65 0

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Legia Warszawa
Celtic FC
Bournemouth

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]
  • Piłkarskie Oscary 2005 – Najlepszy Bramkarz Ligi Polskiej
  • Odkrycie Roku 2004 według tygodnika „Piłka Nożna”
  • Najlepszy piłkarz Warszawy w 2004 według „Gazety Wyborczej”
  • Najlepszy Piłkarz Legii w sezonie 2004/2005 w VIII Plebiscycie Czytelników tygodnika „Nasza Legia”
  • Piłkarz sezonu 2004 i 2005 w plebiscycie serwisu internetowego Legia LIVE!
  • Postać Roku 2004 i 2005 w plebiscycie „eLki” serwisu internetowego Legia LIVE!
  • 2. miejsce w plebiscycie na najlepszego piłkarza Szkocji sezonu 2006-2007
  • 3. miejsce na świecie wśród bramkarzy w 2007 według włoskiej gazety „La Gazzetta dello Sport”
  • 2007 – specjalne wyróżnienie w 40. edycji Konkursu Fair Play przez Polski Komitet Olimpijski (PKOl)
  • W 2008 Artur Boruc został nominowany przez Międzynarodową Federację Piłkarzy Zawodowych (FIFPro), obok Gianluigiego Buffona, Ikera Casillasa, Petra Čecha i Edwina van der Sara, do najlepszej drużyny sezonu 2007/2008. Tytuł ostatecznie przypadł Hiszpanowi.
  • Róża Gali w kategorii Piękni Dziś 2008
  • 52. miejsce na liście 100 najlepszych piłkarzy 2008 roku według magazynu „FourFourTwo”. Spośród bramkarzy wyprzedzili go jedynie Hiszpan Iker Casillas (4. miejsce) oraz Włoch Gianluigi Buffon (19.).
  • 6. miejsce w plebiscycie „Top 10 piłkarzy z Mazowsza” według Warszawa.sport.pl.
  • Piłkarz Roku A.F.C. Bournemouth: 2017
  • Człowiek Roku w plebiscycie tygodnika Piłka Nożna: 2017[40]

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]
Artur Boruc w 2013

Jest jednym z pięciorga dzieci Władysława i Jadwigi (zm. 2000)[42] Boruców. Ma starszego brata Roberta oraz trzy siostry: Katarzynę, Annę i Paulinę. Stryjeczny brat Artura, Herbert, także był piłkarzem. Występował m.in. w Stali Stalowa Wola[43].

W 2001, w Siedlcach, poślubił Katarzynę Modrzewską, z którą rozwiódł się w 2009. Ma z nią syna, Aleksandra (ur. 11 czerwca 2008 w Warszawie). W lipcu 2014 wziął ślub z piosenkarką Sarą Mannei, z którą ma córkę, Amelię (ur. 3 sierpnia 2010)[44] i syna Noaha (ur. 5 maja 2019)[45].

Jest absolwentem szkoły zawodowej o specjalności mechanik samochodowy.

21 kwietnia 2007, w Elder Park, w Glasgow, uratował trójkę Polaków, w tym kobietę w zaawansowanej ciąży, przed grupą pijanych chuliganów. Otrzymał za to specjalne wyróżnienie w 40. edycji Konkursu Fair Play organizowanego przez Polski Komitet Olimpijski[46][47].

Jest kibicem Legii Warszawa[48][49][50].

2 lipca 2017 odsłonił swoją gwiazdę w Alei Gwiazd Sportu we Władysławowie[51].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Artur Boruc. afcb.co.uk. [dostęp 2018-08-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-29)]. (ang.).
  2. ↑ a b Wojciech Adamczak: Boniek: Mecz z Urugwajem będzie oficjalnym pożegnaniem Boruca. Przegląd Sportowy, 2017-10-09. [dostęp 2017-10-27]. (pol.).
  3. ↑ celticfc.net
  4. ↑ Artur Boruc, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2009-12-11].
  5. ↑ „O mój Boże – Boruc z nami na sektorze!” legialive.pl
  6. ↑ Hoops fine Boruc £50k for booze-up. The Scottish Sun, 23 sierpnia 2008. [dostęp 2008-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 września 2008)].
  7. ↑ DISCIPLINARY COMMITTEE MEETING. The Scottish Football Association, 23 października 2008.
  8. ↑ Comunicato Stampa. ViolaChannel.tv, 2010-07-12. [dostęp 2010-07-12]. (wł.).
  9. ↑ Comunicato Stampa. ACF Fiorentina, 2010-07-14. (wł.).
  10. ↑ Media: Artur Boruc nie przedłuży kontraktu [online], Onet Sport, 7 czerwca 2012 [dostęp 2019-08-15] (pol.).
  11. ↑ Southampton bring in keeper Artur Boruc. BBC Sport. [dostęp 2012-09-22]. (ang.).
  12. ↑ Debiut Artura Boruca, wygrana Manchesteru United i Manchesteru City. onet.pl. [dostęp 2012-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-22)].
  13. ↑ The Top 5 unusual sports titles in the new Guinness World Records 2015 book. [dostęp 2014-09-04]. (ang.).
  14. ↑ AFC Bournemouth have completed the loan signing of Artur Boruc from Southampton. afcb.co.uk. [dostęp 2014-09-19]. (ang.).
  15. ↑ Błyskawiczny debiut Artura Boruca w AFC Bournemouth. [dostęp 2014-09-20].
  16. ↑ Artur Boruc ustanowił osobisty rekord. sportowefakty.pl. [dostęp 2015-05-02].
  17. ↑ Boruc przedłużył kontrakt z Bournemouth, „Anglia.goal.pl” [dostęp 2017-01-24].
  18. ↑ Boruc dobija do setki. „W tak dobrej formie w Bournemouth jeszcze nie był”. przegladsportowy.pl. [dostęp 2017-01-24]. (pol.).
  19. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Artur Boruc piłkarzem sezonu według kibiców Bournemouth – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 13 maja 2017 [dostęp 2017-05-13] (pol.).
  20. ↑ Powrót króla Artura!. legia.com. [dostęp 2020-08-01]. (pol.).
  21. ↑ Zawodnik Artur Boruc [online], Legia.Net [dostęp 2023-04-17].
  22. ↑ Piotr Kamieniecki, Legia traci bramkarza. Artur Boruc ukarany za mecz z Wartą [online], sport.tvp.pl, 16 lutego 2022 [dostęp 2023-04-17] (pol.).
  23. ↑ Artur Boruc odchodzi z Legii Warszawa. Dostał szokujący prezent. „Jazda z ku*****” [online], Sport Wprost, 22 maja 2022 [dostęp 2022-07-01] (pol.).
  24. ↑ Maciej Ziółkowski, Pożegnanie Boruca. Sprzedaż biletów na mecz Legia – Celtic [online], legia.net, 1 lipca 2022 [dostęp 2022-07-01] (pol.).
  25. ↑ Maciej Ziółkowski, Jakub Waliszewski, Boruc pożegnany, remis Legii z Celtikiem [online], legia.net, 20 lipca 2022 [dostęp 2022-07-20] (pol.).
  26. ↑ Prezydent pogratulował Borucowi. PAP, 15 czerwca 2006.
  27. ↑ Powołania Leo Beenhakkera na Euro 2008. Serwis Onet.pl, 28 maja 2008.
  28. ↑ Boniek: Tylko Boruc ma światowy poziom [online], Dziennik.pl, 16 czerwca 2008 [zarchiwizowane z adresu 2008-10-02].
  29. ↑ Kowalczyk: Boruc do jedenastki turnieju Polsat Sport, poprzez wp.pl
  30. ↑ Bilić chwali swoich piłkarzy i Boruca. euro.sport24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-27)]. Sport24.pl/ASInfo
  31. ↑ Europejskie media: Boruc i Roger najlepsi SportoweFakty.pl
  32. ↑ Sport.pl ocenia Polaków. Beznadziejny Krzynówek, znów wielki Boruc Sport.pl
  33. ↑ Euro 2008: Boruc opuścił trening, by zobaczyć syna nowiny24.pl
  34. ↑ Reprezentacja: Boruc, Dudka, Majewski wykluczeni z kadry sport.pl
  35. ↑ Adam Nawałka ogłosił pierwsze powołania. eurosport.onet.pl, 30.10.2013. [dostęp 2013-11-06].
  36. ↑ Nawałka ogłosił kadrę reprezentacji Polski na Euro 2016!, „Polsat Sport” [dostęp 2017-11-10] (pol.).
  37. ↑ a b Dariusz Dobek, Artur Boruc pobił rekord w liczbie występów w reprezentacji Polski wśród bramkarzy, „Onet Sport”, 14 listopada 2016 [dostęp 2017-03-01] (pol.).
  38. ↑ BORUC KOŃCZY KARIERĘ W REPREZENTACJI! „TO WŁAŚCIWY CZAS”. Przegląd Sportowy. [dostęp 2017-03-01]. (pol.).
  39. ↑ Mecz pożegnalny
  40. ↑ Wirtualna Polska Media, Artur Boruc, Człowiek Roku 2017: Dotrzymałem słowa – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 28 lutego 2018 [dostęp 2018-03-31] (pol.).
  41. ↑ Maciej Ziółkowski: Artur Boruc najstarszym mistrzem Polski w historii ligi. legia.net, 2021-04-29. [dostęp 2021-05-08]. (pol.).
  42. ↑ ARTUR BORUC Oddałbym wszystko, żeby mama zobaczyła jak gram [online], www.kobieta.pl [dostęp 2023-03-22] (pol.).
  43. ↑ Herbert Boruc. 90minut.pl. [dostęp 2010-07-14].
  44. ↑ SARA BORUC BIOGRAFIA. party.pl. [dostęp 2017-06-20]. (pol.).
  45. ↑ Sara Boruc chwali się brzuszkiem. Wygląda rewelacyjnie. gwiazdy.wp.pl. [dostęp 2019-04-17]. (pol.).
  46. ↑ Celtic Star's Thug Fury. sundaymail.co.uk. [dostęp 2017-09-18]. (ang.).
  47. ↑ Polski piłkarz mistrzem sefie!. rmf.fm. [dostęp 2017-09-18]. (pol.).
  48. ↑ Przegląd Sportowy: Boruc: W Polsce zagram tylko w Legii
  49. ↑ wp.pl: Artur Boruc kocha Legię!
  50. ↑ futbol.pl: Artur Boruc: Legia ponad wszystko
  51. ↑ Fakt.pl, Nowe gwiazdy polskiego sportu odsłonięte [online], 2 lipca 2017 [dostęp 2017-07-03] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji Polski
Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2006

Skład reprezentacji Polski na Euro 2008

Skład reprezentacji Polski na Euro 2016

Polska

Odkrycie Roku w Polsce (Piłka Nożna)
1973–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Artur_Boruc&oldid=75127125”