Przejdź do zawartości

Erwin Panofsky

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Erwin Panofsky (ur. 30 marca 1892, zm. 14 marca 1968 w Princeton[1]) – niemiecki historyk sztuki i eseista pochodzenia żydowskiego, jeden z twórców ikonologii. Najważniejszym jego dziełem było Studies in Iconology: Humanist Themes in the Art of the Renaissance (1939).

W latach 1926–1933 był profesorem na uniwersytecie w Hamburgu, zmuszony przez nazistów do emigracji z Niemiec, od 1935 pracownik Institute for Advanced Study w Princeton. W dziele Perspektywa jako forma symboliczna wprowadził genezę symboliki renesansowej.

  • Perspective as Symbolic Form (1927) (pol. Perspektywa jako forma symboliczna, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2008)
  • Studies in Iconology (1939)
  • The Life and Art of Albrecht Dürer (1943), Princeton, NJ, Princeton University Press, 1955
  • Gothic Architecture and Scholasticism (1951)
  • Early Netherlandish Painting (1953)
  • Meaning in the Visual Arts (1955)
  • Renaissance and Renascences in Western Art (1962)
  • Tomb Sculpture (1964)
  • Problems in Titian, mostly iconographic (1969)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Białostocki, Erwin Panofsky (1892-1968), myśliciel, historyk, człowiek (Posłowie w:) E. Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa, 1971, s. 387.