Gianfranco Zola
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
166 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Gianfranco Zola (ur. 5 lipca 1966 w miejscowości Oliena na Sardynii) – włoski piłkarz grający na pozycji napastnika, zawodnik m.in. angielskiego klubu Chelsea. Od 2008 do 2010 roku prowadził West Ham United.
Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Swój pierwszy profesjonalny kontrakt Zola podpisał w 1984 roku z sardyńskim klubem Nuorese Calcio. Pięć lat później został zawodnikiem klubu Serie A SSC Napoli. W zwycięskim w lidze sezonie 1989/1990 Zola zdobył 2 bramki, grając u boku samego Diego Maradony. W 1991 roku wywalczył z klubem Superpuchar Włoch i zadebiutował w reprezentacji Włoch pod wodzą Arriga Sacchiego. W 1993 opuścił Neapol aby związać się z zespołem AC Parma. W 1995 zdobył z zespołem Puchar UEFA oraz wicemistrzostwo Włoch. W tym klubie budował swoją reputację jednego z najlepszych włoskich napastników.
W 1996 roku Zola przeszedł do klubu Chelsea F.C. grającego w Premiership. W 1997 zdobył z drużyną Puchar Anglii i został wybrany graczem roku ligi angielskiej przez stowarzyszenie dziennikarzy sportowych. W 1998 roku pomógł klubowi w wygraniu Pucharu Ligi Angielskiej, Pucharu Zdobywców Pucharów Europy oraz Superpucharu Europy. W 2000 roku ponownie zdobył z drużyną Puchar Anglii.
Jego gol po 21 sekundach od pojawienia się na boisku w finale Pucharu Zdobywców Pucharów w 1998 przeciwko VfB Stuttgart na stadionie Råsunda w Sztokholmie był jednym z najwspanialszych momentów w jego karierze. Już w drugim kontakcie z piłką otrzymał długie podanie od Dennisa Wise’a i pokonał bramkarza Stuttgartu zapewniając Chelsea wygraną 1:0 i zdobycie pierwszego od 28 lat i drugiego w historii europejskiego pucharu. Jego specjalnością były właśnie niezwykłe bramki. Jednym z najlepszych w historii Premiership rzutów wolnych popisał się Zola w meczu z Tottenhamem w styczniu 2003.
Latem 2003 roku, kiedy pojawiły się plotki o zakupie Chelsea przez zagranicznych inwestorów, Zola opuścił klub ze Stamford Bridge i przeniósł się do klubu Cagliari Calcio. Nowy właściciel klubu Roman Abramowicz próbował odzyskać włoską gwiazdę, jednak działacze z Cagliari mu odmówili. Zola poprowadził klub z Sardynii do awansu do Serie A. Potem przedłużył kontrakt o rok i w czerwcu 2005 rozegrał ostatni mecz w karierze, z Juventusem.
W reprezentacji Włoch Gianfranco Zola rozegrał 35 meczów i zdobył 8 goli. Występował z drużyną na Mistrzostwach Świata w 1994 oraz na Euro 1996. Jego ostatnim występem był mecz eliminacji do Mistrzostw Świata przeciwko Anglii w październiku 1997 roku.
W swojej karierze w Chelsea Zola zdobył ogółem 89 bramek, w tym 14 z rzutów wolnych. W 2003 roku został wybrany przez fanów The Blues najlepszym piłkarzem klubu w historii. W listopadzie 2004 otrzymał Order Imperium Brytyjskiego podczas specjalnej ceremonii w Rzymie.
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]W 2008 roku Gianfranco podpisał 3-letni kontrakt z West Ham United jako trener[1]. 11 maja 2010 roku został zwolniony ze stanowiska[2].
7 lipca 2012 roku został trenerem Watfordu podpisując dwuletnią umowę. W pierwszym sezonie doprawadził klub do trzeciego miejsca, co dało awans do play-offów. Watford awansował do finału rozegranego na Wembley, w którym uległ Crystal Palace po dogrywce. 16 grudnia 2013 roku zrezygnował z pracy w klubie[3].
Od grudnia 2014 do 2015 był trenerem występującego w Serie A zespołu Cagliari.
11 lipca 2015 roku został ogłoszony na stanowisku nowego trenera katarskiego klubu Al-Arabi[4]. Został zwolniony w czerwcu 2016 roku, gdy prowadzony przez niego zespół zakończył rozgrywki ligowe na 8. miejscu[5].
W grudniu 2016 roku Zola podpisał kontrakt z Birmingham City[6] 17 kwietnia, po porażce z Burton Albion, ogłosił rezygnację ze stanowiska trenera, pozostawiając zespół trzy punkty nad strefą spadkową[7].
Gianfranco powrócił do Chelsea, gdy 18 lipca 2018 roku przejął rolę asystenta nowego menedżera The Blues Maurizio Sarriego[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ West Ham unveil Zola as new boss. BBC Sport, 11 września 2008. [dostęp 2008-09-13]. (ang.).
- ↑ West Ham sack manager Gianfranco Zola. BBC Sport, 2010-05-11. [dostęp 2010-05-11]. (ang.).
- ↑ Gianfranco Zola resigns as Watford head coach. BBC Sport, 2013-12-16. [dostęp 2013-12-16]. (ang.).
- ↑ Football Italia [online], app.football-italia.net [dostęp 2018-07-18] .
- ↑ Zola sacked by Qatari club Al-Arabi [online] [dostęp 2018-07-18] (ang.).
- ↑ Birmingham appoint Gianfranco Zola as their new manager, „Sky Sports” [dostęp 2018-07-18] (ang.).
- ↑ Gianfranco Zola: Birmingham City manager resigns after four months, „BBC Sport”, 17 kwietnia 2017 [dostęp 2018-07-18] (ang.).
- ↑ Welcome home Gianfranco | Official Site | Chelsea Football Club, „ChelseaFC” [dostęp 2018-07-18] .
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Piłkarze Parmy Calcio 1913
- Piłkarze Cagliari Calcio
- Piłkarze Chelsea F.C.
- Piłkarze SSC Napoli
- Trenerzy piłkarzy West Ham United F.C.
- Trenerzy piłkarzy Watford F.C.
- Trenerzy piłkarzy Cagliari Calcio
- Reprezentanci Włoch w piłce nożnej
- Włoscy trenerzy piłkarscy
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 1996
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 1994
- Urodzeni w 1966
- Piłkarze ASD Torres