Przejdź do zawartości

Marcos Alonso Mendoza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcos Alonso
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Marcos Alonso Mendoza

Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1990
Madryt

Wzrost

188 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Celta Vigo

Numer w klubie

20

Kariera juniorska
Lata Klub
1999–2008 Real Madryt
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2008–2010 Real Madryt Castilla 39 (3)
2010 Real Madryt 1 (0)
2010–2013 Bolton Wanderers 35 (5)
2013–2016 ACF Fiorentina 58 (4)
2014 Sunderland (wyp.) 16 (0)
2016–2022 Chelsea 154 (25)
2022–2024 FC Barcelona 29 (1)
2024– Celta Vigo 0 (0)
W sumie: 332 (38)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2009  Hiszpania U-19 3 (0)
2018–2022  Hiszpania 9 (0)
W sumie: 12 (0)
  1. Aktualne na: 9 sierpnia 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Liga Narodów UEFA
srebro Włochy 2020/2021
Strona internetowa

Marcos Alonso Mendoza (ur. 28 grudnia 1990 w Madrycie) – hiszpański piłkarz, występujący na pozycji obrońcy w hiszpańskim klubie Celta Vigo. W latach 2018–2022 występował w reprezentacji Hiszpanii.

Wychowanek Realu Madryt, w swojej karierze grał także w takich zespołach, jak Bolton Wanderers, ACF Fiorentina, Sunderland, Chelsea oraz FC Barcelona.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Madrycie i jako dziecko Alonso trafił do akademii piłkarskiej Realu Madryt i w kolejnych latach przechodził przez kolejne szczeble drużyn młodzieżowych. W 2008 włączono go do kadry drużyny rezerw, która występowała wówczas w trzeciej lidze. W lutym 2009 podczas przegranego 0:1 meczu z AD Alcorcón zadebiutował w nowej drużynie[1]. 11 grudnia 2009 Alonso po raz pierwszy trenował z pierwszym zespołem. Ówczesny trener Manuel Pellegrini potrzebował zawodników na ligowy mecz z Valencią, ostatecznie jednak nie włączył Alonso do meczowej osiemnastki. 4 kwietnia 2010 Alonso zadebiutował w pierwszej drużynie podczas wygranego 2:0 spotkania z Racingiem Santander, gdy w 90. minucie zastąpił na boisku Gonzala Higuaína[2].

Bolton Wanderers

[edytuj | edytuj kod]

27 lipca 2010 Alonso został sprzedany do angielskiego Boltonu Wanderers za nieujawnioną kwotę[3][4]. Po raz pierwszy w nowych barwach wystąpił 24 sierpnia w wygranym 1:0 meczu Pucharu Ligi z Southampton[5]. 1 stycznia 2011 podczas przegranego 1:2 spotkania z Liverpoolem, Alonso zadebiutował w lidze, zastępując zawieszonego Paula Robinsona[6]. Alonso swoją pierwszą bramkę dla Boltonu zdobył 31 marca 2012. Stało się to podczas wygranego 3:2 meczu z Wolverhampton Wanderers[7]. Po zakończeniu rozgrywek 2012/13, Alonso został przez czytelników The Bolton News wybrany zawodnikiem sezonu z dorobkiem 37% głosów[8].

ACF Fiorentina

[edytuj | edytuj kod]

31 maja 2013 podpisał trzyletni kontrakt z włoską Fiorentiną[9]. Do nowej drużyny przeszedł na zasadzie wolnego transferu. W styczniu 2014 został wypożyczony do końca sezonu do Sunderlandu. 7 stycznia zagrał cały mecz przeciwko Manchesterowi United w półfinale Pucharu Ligi Angielskiej, gdzie został wybrany zawodnikiem meczu. W sumie wystąpił w 20 spotkaniach. Po powrocie Alonso stał się podstawowym zawodnikiem Fiołków i zgromadził ponad 70 występów w ostatnich dwóch sezonach. 19 marca 2015 zdobył swoją pierwszą bramkę dla Fiorentiny w wygranym 3-0 starciu z Romą w 1/16 Ligi Europy.

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

30 sierpnia 2016, po 85 meczach i pięciu bramkach dla Fiorentiny, Alonso przeniósł się do Anglii po podpisaniu pięcioletniego kontraktu z Chelsea wartego około 24 milionów funtów. Zadebiutował 20 września, grając pełne 120 minut w zwycięskim meczu 4:2 z Leicester City w Puchar EFL, a cztery dni później po raz pierwszy pojawił się w lidze w przegranym 0:3 spotkaniu z Arsenalem.

Alonso strzelił swojego pierwszego gola dla The Blues 5 listopada 2016, z Evertonem na Stamford Bridge, a kolejne dwa trafienia dołożył na stadionie King Power Stadium przeciwko Leicester 14 stycznia 2017. Wraz z klubem zdobył tytuł mistrzowski, a także dotarł do finału Pucharu Anglii. 20 sierpnia 2017 Alonso strzelił bramkę z rzutu wolnego w 24. minucie, a drugiego gola w 88. minucie, gdzie Chelsea pokonała Tottenham Hotspur na stadionie Wembley 2:1.

Statystyki klubowe

[edytuj | edytuj kod]
(aktualne na 13 kwietnia 2024)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Real Madryt Castilla 2008/09 Segunda División B 11 0 11 0
2009/10 28 3 28 3
Ogólnie 39 3 0 0 0 0 0 0 0 0 39 3
Real Madryt 2009/10 Primera División 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Bolton Wanderers 2010/11 Premier League 4 0 3 0 2 0 9 0
2011/12 5 1 1 0 1 0 7 1
2012/13 Championship 26 4 3 0 1 0 30 4
Ogólnie 35 5 7 0 4 0 0 0 0 0 46 5
ACF Fiorentina 2013/14 Serie A 3 0 0 0 6 0 9 0
Sunderland (wyp.) 2013/14 Premier League 16 0 1 0 3 0 20 0
ACF Fiorentina 2014/15 Serie A 22 1 3 0 10 1 35 2
2015/16 31 3 1 0 7 0 39 3
2016/17 2 0 0 0 0 0 2 0
Ogólnie 58 4 4 0 0 0 23 1 0 0 85 5
Chelsea 2016/17 Premier League 31 6 3 0 1 0 35 6
2017/18 33 7 3 1 2 0 7 0 1 0 46 8
2018/19 31 2 2 0 1 0 4 2 1 0 39 4
2019/20 18 4 4 0 2 0 5 0 0 0 29 4
2020/21 13 2 2 0 0 0 2 0 17 2
2021/22 28 4 3 1 5 0 8 0 2 0 46 5
Ogólnie 154 25 17 2 11 0 26 2 4 0 212 29
FC Barcelona 2022/23 Primera División 24 1 5 0 7 2 1 0 37 3
2023/24 5 0 0 0 3 0 0 0 8 0
Ogólnie 29 1 5 0 0 0 10 2 1 0 45 3
Ogólnie w karierze 331 38 34 2 18 0 59 5 5 0 447 45

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

FC Barcelona

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina Alonso jest silnie związana z piłką nożną: jego dziadek, Marcos Alonso Imaz, przez osiem lat występował w Realu Madryt. Jego ojciec, Marcos Alonso Peña, przez kilka sezonów występował w hiszpańskiej ekstraklasie m.in. w barwach Atlético Madryt oraz Barcelony. Obaj mają za sobą także występy w reprezentacji Hiszpanii[10].

2 maja 2011 Alonso został aresztowany za spowodowanie w Madrycie wypadku samochodowego. Hiszpan prowadził samochód, który zderzył się ze ścianą, w wyniku czego zginęła 19-letnia pasażerka[11]. Mówiło się także, że zawodnik przekroczył dopuszczalną ilość alkoholu we krwi[12].

  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 30 (1)
    Liga Europy UEFA – 29 (4).
  2. Uwzględniono:
    Klubowe mistrzostwa świata – 1 (0)
    Superpuchar UEFA – 1 (0)
    Tarcza Wspólnoty – 2 (0)
    Superpuchar Hiszpanii – 1 (0).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 0-1: Castigo excesivo. Real Madryt, 22 lutego 2009. [dostęp 2013-06-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-06)]. (hiszp.).
  2. Racing Santander 0 – 2 Real Madrid. ESPN, 4 kwietnia 2010. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  3. Bolton sign Real Madrid defender Marco Alonso. BBC, 27 lipca 2010. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  4. Bolton complete deal for Marcos Alonso from Real. ESPN, 27 lipca 2010. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  5. Southampton 0 – 1 Bolton. BBC, 24 sierpnia 2010. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  6. Liverpool 2 – 1 Bolton. BBC, 1 stycznia 2011. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  7. Wolves 2 – 3 Bolton. BBC, 31 marca 2012. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  8. VOTE NOW for your Bolton Wanderers player of the season. The Bolton News, 29 kwietnia 2012. [dostęp 2020-03-21]. (ang.).
  9. Marcos Alonso: Fiorentina sign Bolton's out-of-contract full-back. BBC, 31 maja 2013. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).
  10. Marcos Alonso: "Mi sueño es dar el salto al primer equipo del Real Madrid". Fútbol de Cantabria, 8 września 2009. [dostęp 2013-06-05]. (hiszp.).
  11. Detenido el jugador del Bolton Marcos Alonso tras un accidente en el que ha muerto una joven. Marca, 2 maja 2011. [dostęp 2013-06-05]. (hiszp.).
  12. Bolton's Marcos Alonso in court over fatal car accident in Madrid. The Guardian, 2 maja 2011. [dostęp 2013-06-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]