Przejdź do zawartości

Rhynchotus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nothoprocta)
Rhynchotus
von Spix, 1825[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kusacz rdzawoskrzydły (R. rufescens)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki paleognatyczne

Rząd

kusacze

Rodzina

kusacze

Rodzaj

Rhynchotus

Typ nomenklatoryczny

Rhynchotus fasciatus von Spix, 1825 (= Tinamus rufescens Temminck, 1815)

Synonimy
Gatunki

8 gatunków – zobacz opis w tekście

Rhynchotusrodzaj ptaków z rodziny kusaczy (Tinamidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 25,5–42,5 cm; masa ciała samic 325–1040 g, samców 260–920 g[7].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
  • Rhynchotus (Rhinchotus, Rhyncotus, Rhynchotis (gr. ωτις ōtis – drop)): gr. ῥυγχος rhunkhos „dziób”; -οτης -otēs „prezentować”[8].
  • Nothurus: gr. νοθος nothos „fałszywy”; ουρα oura „ogon”[9]. Typ nomenklatoryczny: Tinamus rufescens Temminck, 1815.
  • Nothoprocta: νοθος nothos „fałszywy”; πρωκτος prōktos „ogon, tył”[10]. Typ nomenklatoryczny: Crypturus perdicarius von Kittlitz, 1830.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

  1. a b c Niepoprawna późniejsza pisownia Rhynchotus von Spix, 1825.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. J.B. von Spix: Avium species novae, quas in itinere per Brasiliam annis MDCCCXVII-MDCCCXX. T. II. Monachii: Typis Franc. Seraph. Hübschmanni, 1825, s. 60. (łac.).
  2. G. Cuvier: Le règne animal distribué d’après son organisation, pour servir de base à l’histoire naturelle des animaux et d’introduction à l’anatomie comparée. Wyd. 2. T. 2. Paris: Chez Déterville, 1829, s. 488. (fr.).
  3. W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. London: John Taylor, 1837, s. 345, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
  4. G.R. Gray: A list of the genera of birds: with their synonyma an indication of the typical species of each genus. London: R. and J.E. Taylor, 1840, s. 63. (ang.).
  5. F.A.L. Thienemann: Zur Fortpflanzungsgeschichte der gesammten Vögel. Dresden: 1856, s. 22. (niem.).
  6. P.L. Sclater & O. Salvin: Nomenclator avium neotropicalium: sive avium quae in regione neotropica hucusque repertae sunt nomina systematice disposita adjecta sua cuique speciei patria accedunt generum et specierum novarum diagnoses. Londini: Sumptibus Auctorum, 1873, s. 153, 156. (łac.).
  7. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Tinamous (Tinamidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, DOI10.2173/bow.tinami1.01 [dostęp 2023-04-23] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  8. The Key to Scientific Names, Rhynchotus [dostęp 2023-04-23].
  9. The Key to Scientific Names, Nothurus [dostęp 2023-04-23].
  10. The Key to Scientific Names, Nothoprocta [dostęp 2023-04-23].
  11. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Tinamidae Gray,GR, 1840 (1831) - kusacze - Tinamous (wersja: 2023-03-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-04-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).