Papieska elekcja 1187 (Klemens III)
Daty i miejsce | |
19 grudnia 1187 | |
Piza | |
Główne postacie | |
Dziekan |
Konrad von Wittelsbach CanReg (nieobecny) |
---|---|
Prodziekan |
Paolo Scolari (do wyboru na papieża) |
Protoprezbiter |
Giovanni Conti da Anagni (nieobecny) |
Protoprezbiter elektorów | |
Protodiakon | |
Wybory | |
Liczba głosowań |
2 |
Liczba elektorów • uczestnicy • nieobecni |
|
Wybrany papież | |
Paolo Scolari Przybrane imię: Klemens III |
Papieska elekcja 19 grudnia 1187 – odbyła się po krótkim pontyfikacie Grzegorza VIII. W jej wyniku papieżem został Klemens III z rzymskiego rodu Scolari.
Lista elektorów
[edytuj | edytuj kod]Grzegorz VIII zmarł 17 grudnia 1187 roku w Pizie po zaledwie dwumiesięcznym pontyfikacie. Na podstawie dostępnych danych najbardziej prawdopodobne wydaje się, że Święte Kolegium liczyło wówczas 21 kardynałów, z czego 9 było obecnych w Pizie przy śmierci Grzegorza VIII[1]:
- Paolo Scolari (nominacja kardynalska: 22 września 1179) – kardynał biskup Palestriny; archiprezbiter bazyliki liberiańskiej
- Thibaud de Vermandois OSBCluny (1184) – kardynał biskup Ostia e Velletri
- Laborans de Panormo (22 września 1173) – kardynał prezbiter S. Maria in Trastevere
- Melior OSBVall (16 marca 1185) – kardynał prezbiter Ss. Giovanni e Paolo; kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego
- Giacinto Bobone (23 grudnia 1144) – kardynał diakon S. Maria in Cosmedin; protodiakon Świętego Kolegium Kardynałów
- Graziano da Pisa (23 września 1178) – kardynał diakon Ss. Cosma e Damiani
- Ottaviano di Paoli (18 grudnia 1182) – kardynał diakon Ss. Sergio e Bacco
- Pietro Diana (16 marca 1185) – kardynał diakon S. Nicola in Carcere
- Radulf Nigellus (16 marca 1185) – kardynał diakon S. Giorgio in Velabro
Pięciu elektorów było nominatami Lucjusza III, trzech Aleksandra III, a jeden Lucjusza II.
Nieobecni
[edytuj | edytuj kod]Jedenastu kardynałów było nieobecnych w Pizie:
- Konrad von Wittelsbach CanReg (18 grudnia 1165) – kardynał biskup Sabiny; prymas Świętego Kolegium Kardynałów; arcybiskup Moguncji i arcykanclerz Niemiec
- Henri de Marsiac OCist (marzec 1179) – kardynał biskup Albano; legat papieski w Niemczech
- Giovanni Conti da Anagni (20 grudnia 1158) – kardynał prezbiter S. Marco; protoprezbiter Świętego Kolegium Kardynałów
- Guillaume de Champagne (marzec 1179) – kardynał prezbiter S. Sabina; arcybiskup Reims; legat papieski we Francji; przewodniczący Rady Królewskiej Francji
- Ruggiero di San Severino OSB (1180) – kardynał prezbiter S. Eusebio; arcybiskup Benewentu
- Pandolfo Roberti CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał prezbiter Ss. XII Apostoli; kanonik kapituły w Lukce
- Albino CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał prezbiter S. Croce in Gerusalemme; wikariusz Spoleto
- Adelardo Cattaneo (16 marca 1185) – kardynał prezbiter S. Marcello; legat papieski w Ligurii
- Bobo (18 grudnia 1182) – kardynał diakon S. Angelo in Pescheria; legat papieski we Francji
- Soffredo CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał diakon S. Maria in Via Lata; legat papieski we Francji
- Gerardo CanReg (18 grudnia 1182) – kardynał diakon S. Adriano; wikariusz Rzymu
Sześciu nieobecnych mianował Lucjusz III, trzech Aleksander III a jednego Adrian IV.
Zmarły w trakcie sediswakancji
[edytuj | edytuj kod]- Rolando (16 marca 1185) – kardynał diakon S. Maria in Portico (zmarł 18 grudnia 1187, prawdopodobnie w Weronie)
Wybór Klemensa III
[edytuj | edytuj kod]Kardynałowie obecni w Pizie zebrali się dwa dni po śmierci Grzegorza VIII by dokonać wyboru jego następcy. W pierwszym głosowaniu kardynał Thibaud z Ostii został wybrany, ale odmówił[2]. W drugim podejściu 19 grudnia 1187 jednomyślnie wybrano sędziwego rzymskiego kardynała Paolo Scolari. Mimo złego stanu zdrowia przyjął on wybór i przybrał imię Klemens III. 7 stycznia 1188 roku został koronowany w pizańskiej katedrze.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Elfriede Kartusch, Das Kardinalskollegium in der Zeit von 1181-1227, Wiedeń 1948
- Ian Stuart Robinson, The Papacy, 1073-1198: Continuity and Innovation, Cambridge 1990
- Ambrogio Piazzoni, Historia wyboru papieży, Wyd. M, Kraków 2003, s. 175
- Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984
- Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter, Tybinga 1963
- Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
Uzupełniające źródła internetowe
[edytuj | edytuj kod]- Jaffé Philipp, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, Vol. II, Lipsk 1888