Przejdź do zawartości

Poczet królów i książąt polskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Matejko – autor pocztu

Poczet królów i książąt polskich (także Poczet królów Jana Matejki, Poczet Matejki) – cykl rysunków Jana Matejki z lat 1890–1892, przedstawiający 44 królów i książąt polskich, w tym cztery księżne i królowe (Dobrawę, Ryksę, Jadwigę i Annę Jagiellonkę).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Poczet Matejki był kolejnym chronologicznie namalowanym pocztem królów polskich. Wcześniej dzieła o tej tematyce stworzyli także inni malarze: w latach 1768–1771 Marcello Bacciarelli, a później także Aleksander Lesser oraz Ksawery Pillati.

Artysta początkowo rozważał stworzenie ilustrowanej historii Polski, ale zdecydował się na wariant łatwiejszy, ograniczony do życiorysów królów i książąt polskich, które napisał Stanisław Smolka. Pierwsza edycja cyklu została wydana przez wiedeńskiego księgarza i drukarza Maurycego Perlesa.

Rysunki Matejki od wydawcy odkupił w 1916 r. znany kolekcjoner dzieł sztuki i filantrop Bolesław Orzechowicz i podobnie jak inne swoje zbiory, podarował je Muzeum Narodowemu we Lwowie. Po II wojnie światowej wraz z innymi zbiorami lwowskimi przekazane zostały Muzeum Narodowemu we Wrocławiu. Tam znajdują się obecnie, ale prezentowane są tylko okresowo, co kilka lat ze względu na fakt, że jako wykonane ołówkiem na papierze są podatne na zniszczenie i szkodzi im światło[1][2].

Wizerunki Matejko wykonał czarno–białe, stosując swobodny rysunek ołówkiem i umiejętnie wykorzystując ziarnistość tworzywa (papieru). Nosił się z zamiarem wykonania wersji barwnej Pocztu, czego jednak nie zrealizował. Wersję taką stworzyli po jego śmierci jego uczniowie – Leonard Stroynowski i Zygmunt Papieski. Sylwetkom władców twórca nadał sugestywne cechy charakterologiczne stanowiące o ich rozpoznawalności dla potomnych. W wykonanych przedstawieniach dodatkowo zawarł bogatą symbolikę w sztafażu, rekwizytach, atrybutach, szczegółach ubioru i wyglądzie poszczególnych postaci, co w pełni zostało odczytane dopiero współcześnie[3].

W 1961 r. rysunki Matejki ukazały się po raz pierwszy jako album w wersji kolorowej. Pokolorował je Adam Stalony-Dobrzański przy współpracy Nikodema Pułki i Jerzego Skąpskiego[4].

Według Marii Szypowskiej jest to najpopularniejsze dzieło Jana Matejki, reprodukowane w milionach egzemplarzy[5]. Szymon Kobyliński wyraził pogląd, że we wcześniejszym portretowaniu władców ani Bacciarellli, ani Lesser nie zapanowali tak nad wyobraźnią rodaków, jak Matejko, gdy stworzył własną – i odtąd ogólnonarodową – wizję ilustrowanego zbioru władców Polski[6].

Galeria rysunków Jana Matejki

[edytuj | edytuj kod]
Rysunek Matejki Wersja kolorowa
Stroynowskiego i
Papieskiego
Osoba
Mieszko I
Dobrawa Przemyślidka
Bolesław I Chrobry
Mieszko II Lambert
Rycheza Lotaryńska
Kazimierz I Odnowiciel
Bolesław II Szczodry
Władysław I Herman
Bolesław III Krzywousty
Władysław II Wygnaniec
Bolesław IV Kędzierzawy
Mieszko III Stary
Kazimierz II Sprawiedliwy
Leszek Biały
Władysław III Laskonogi
Konrad I mazowiecki
Henryk I Brodaty
Bolesław V Wstydliwy
Leszek Czarny
Przemysł II
Wacław II
Władysław I Łokietek
Kazimierz III Wielki
Ludwik Węgierski
Jadwiga Andegaweńska
Władysław II Jagiełło
Władysław III Warneńczyk
Kazimierz IV Jagiellończyk
Jan I Olbracht
Aleksander Jagiellończyk
Zygmunt I Stary
Zygmunt II August
Henryk III Walezy
Anna Jagiellonka
Stefan Batory
Zygmunt III Waza
Władysław IV Waza
Jan II Kazimierz Waza
Michał Korybut Wiśniowiecki
Jan III Sobieski
August II Mocny
Stanisław Leszczyński
August III Sas
Stanisław August Poniatowski

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Poczet królów polskich Matejki w Muzeum Narodowym. Zobaczcie, jak malował władców artysta [online], Wroclaw.pl, 5 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-05] (pol.).
  2. Sekrety władców. Poczet królów polskich Matejki [online], Wroclaw.pl, 5 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-05] (pol.).
  3. Por. Szymon Kobyliński, dz. cyt. w bibliografii.
  4. Stanisław Grodziski, Adam Stalony-Dobrzański, Poczet królów polskich według Jana Matejki, Jan Skarbowski (red.), Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne RSW „Prasa”, 1961.
  5. Maria Szypowska: Jan Matejko wszystkim znany. Fundacja Artibus-Wurlitzer/Wyd. Domu Słowa Polskiego, s. 357–359.
  6. Sz. Kobyliński: Tajemnice „Pocztu” Matejki, wstęp.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]