Sławomir Sidorowicz

Sławomir Sidorowicz
Data i miejsce urodzenia	25 października 1942 ; Wilno
	doktor habilitowany nauk medycznych
	Specjalność: psychiatria, muzykoterapia
Alma Mater	Akademia Medyczna we Wrocławiu
Habilitacja	1991
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sławomir Krzysztof Sidorowicz (ur. 25 października 1942 w Wilnie) – polski lekarz, psychiatra, działacz związkowy.

Kariera zawodowa

W 1960 ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu^[1]. W 1966 ukończył Akademię Medyczną we Wrocławiu, w latach 1966–67 odbył staż w Szpitalu Miejskim im. Rydygiera. Od 1967 pracownik naukowy wrocławskiej Akademii Medycznej. W 1991 uzyskał habilitację (tytuł rozprawy „Ocena przydatności badań tomokomputerowych i neuropsychologicznych mózgowia w zależności od alkoholu”)^[2]. Emerytowany profesor AM we Wrocławiu.

Profesor nadzwyczajny i kierownik Zakładu Muzykoterapii Ogólnej i Stosowanej Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Promotor dwóch prac doktorskich.

Członek Krajowej Rady Muzykoterapii^[3] i Komisji Bioetycznej przy Uniwersytecie Medycznym we Wrocławiu^[4].

Ekspert medyczny archidiecezji wrocławskiej w sprawach egzorcyzmów.

Działalność polityczna

W latach 1968–69 członek Stronnictwa Demokratycznego. Od jesieni 1980 członek NZSZ „Solidarność”, założyciel i przewodniczący (od grudnia 1980) KZ „Solidarności” Akademii Medycznej we Wrocławiu. W stanie wojennym uczestnik strajków okupacyjnych na wrocławskich uczelniach. Internowany w styczniu 1982, zwolniony 29 kwietnia tego roku. W latach 1982–88 przewodniczący TKZ „S” w zakładzie pracy. Działacz Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego.

Odznaczenia

Złoty Krzyż Zasługi (2000)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (2004)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005)
Medal „Niezłomnym w słowie” (2012)

Życie prywatne

Żonaty, dwie córki. Jego brat – Władysław Sidorowicz także był lekarzem psychiatrą, ministrem zdrowia w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego oraz senatorem VI i VII kadencji.

Publikacje

Myrl R Manley: Psychiatria. Red. wyd. pol. Sławomir K. Sidorowicz. Wyd. 1. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2010, seria: Praktyczny przewodnik kliniczny. ISBN 978-83-7609-151-8.

Przypisy

↑ Absolwenci, Nauczyciele i Olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954-2004, Wrocław 2004, s. 14.
↑ Doktoraty, habilitacje [online], Katedra i Klinika Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu [dostęp 2012-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-02] (pol.).
↑ Krajowa Rada Muzykoterapii [online], Stowarzyszenie Muzykoterapeutów Polskich [dostęp 2012-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-07] (pol.).
↑ Skład Komisji Bioetycznej [online], bioetyka.am.wroc.pl/ [dostęp 2012-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-09] (pol.).

Bibliografia

Sławomir Krzysztof Sidorowicz [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2022-08-25] (pol.).
Dr hab. Sławomir Krzysztof Sidorowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-10-25] .

[1] Absolwenci, Nauczyciele i Olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954-2004, Wrocław 2004, s. 14.

[2] Doktoraty, habilitacje [online], Katedra i Klinika Psychiatrii Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu [dostęp 2012-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-02] (pol.).

[3] Krajowa Rada Muzykoterapii [online], Stowarzyszenie Muzykoterapeutów Polskich [dostęp 2012-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-07] (pol.).

[4] Skład Komisji Bioetycznej [online], bioetyka.am.wroc.pl/ [dostęp 2012-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2005-02-09] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]