Sidney Crosby
.jpg) Sidney Crosby w barwach Pittsburgh Penguins z nagrodą Prince of Wales Trophy w sezonie 2016–17 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | |||||||||||||||||||
| Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||
| Pozycja |
napastnik (center) | ||||||||||||||||||
| Uchwyt |
lewy | ||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||
| Numer w klubie |
87 | ||||||||||||||||||
| Draft |
NHL 2005, numer: 1 (1 runda) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Sidney Patrick Crosby (ur. 7 sierpnia 1987 w Halifaksie, Nowa Szkocja) – kanadyjski hokeista, reprezentant Kanady, kapitan drużyny Pittsburgh Penguins w lidze NHL.
Dwukrotny mistrz olimpijski[1] (2010, 2014), mistrz świata (2015), zdobywca Pucharu Świata (2016), zdobywca Pucharu Stanleya (2009, 2016, 2017), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2006)[2], złoty (2005) i srebrny (2004) medalista mistrzostw świata juniorów. Zdobywca wielu nagród indywidualnych przyznawanych zawodnikom NHL[3]. Członek Triple Gold Club od 2015.
Jego numer na koszulce (87) pochodzi od daty urodzenia (7/8/87). Podpisany w czerwcu 2012 kontrakt, obowiązujący do 2025 roku, opiewa na sumę 104,4 miliona dolarów, co daje 8,7 miliona rocznie[4].
Uważany za jednego z najlepszych zawodników na świecie[5][6][7]. Jest zawodnikiem bardzo skutecznym punktowo, ale również mentalnym liderem na lodowisku i poza nim[8] - w pierwszym sezonie w roli kapitana doprowadził swój zespół do finału pucharu Stanleya, a w drugim sięgnął po to trofeum jako najmłodszy kapitan w historii[9]; poprowadził też reprezentację Kanady do drugiego olimpijskiego złota. Jego rywalizacja z zawodnikiem Washington Capitals, Aleksandrem Owieczkinem, budzi spore emocje zarówno na poziomie NHL, jak i hokeja reprezentacyjnego, i jest przedmiotem porównań i analiz[10][11].
W trakcie kariery zyskał pseudonimy Sid The Kid[12], The Next One. Kariera Crosby’ego była wielokrotnie hamowana przez kontuzje.
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Sidney wychowywał się i dorastał w Cole Harbour, jednak urodził się w Halifaksie, gdyż w jego rodzinnej miejscowości nie było szpitala[7][13]. Jest synem hokeisty Troya i Triny[14]. Ojciec był bramkarzem w zespole Verdun Junior Canadiens, grającym w lidze QMJHL[15]. W 1984 był draftowany z numerem 240 przez Montreal Canadiens, ale nigdy nie zagrał na boiskach NHL. W związku z tym Crosby był kibicem zespołu z Montrealu[16]. Jego idolem był Steve Yzerman[17].
Ma młodszą siostrę Taylor, która podobnie jak niegdyś ojciec, gra w hokeja na pozycji bramkarza[18].
.jpg)
Początki
[edytuj | edytuj kod]Jazdę na łyżwach zaczął w wieku 4 lat. Od małego zapowiadał się na zawodnika wysokiej klasy i już jako 7-latek udzielił pierwszego wywiadu dla gazety[19].
Do ukończenia 15 roku życia uczęszczał do szkoły w rodzinnym Cole Harbour oraz grał w miejscowym klubie Cole Harbour Red Wings. Był zdolnym uczniem, osiągającym bardzo dobre wyniki zarówno w sporcie, jak i w nauce[20] Kiedy ukończył wymagany wiek mógł zostać zakontraktowany w lidze midget - rozegrał sezon 2001–2002 w barwach Dartmouth Subways i zdobywając 217 punktów i doprowadził drużynę do drugiego miejsca w Air Canada Cup 2002[21].
W następnym sezonie wraz z rodziną zdecydowali się przejście Sidneya w ramach amerykańskiego projektu do internatu Shattuck-Saint Mary’s w stanie Minnesota, gdzie w latach 2002 - 2003 zdobył 72 bramki w 57 rozegranych meczach[19] i doprowadził drużynę do mistrzostwa AAA do lat 18.
Junior
[edytuj | edytuj kod]W 2003 roku został wybrany z numerem pierwszym w drafcie QMJHL przez klub Rimouski Océanic. W nowym zespole zaliczył rewelacyjny debiut zdobywając 8 punktów, w związku z czym koledzy nadali mu przydomek „Darryl”, nawiązujący do wyczynu Darryla Sittlera - 10 punktów w meczu NHL w 1976[22]. Bardzo szybko, dzięki swoim nieprzeciętnym umiejętnościom, uzyskał renomę genialnego zawodnika, zdobywając w pierwszym sezonie swoich występów w QMJHL tytuł: 'gracza roku', 'najlepszego debiutanta' oraz najlepiej punktującego (Trophée Jean Béliveau), stając się przy tym pierwszym w historii, który zdobył wszystkie trzy najważniejsze nagrody naraz[23]. Świetna gra zaowocowała powołaniem do juniorskiej reprezentacji Kanady. Crosby był w niej jedynym zawodnikiem poniżej 18 roku życia. Zdobywając bramkę na mistrzostwach świata juniorów został najmłodszym w historii strzelcem bramki na tej imprezie[24]. W 2004 odrzucił ofertę 3-letniego kontraktu opiewającego na 7,5 mln dolarów od WHA, ze względu na marzenie gry w NHL[25]. Kolejny sezon w Rimouski był równie dobry jak poprzedni, zwieńczony kilkoma nagrodami indywidualnymi; utwierdził jego status najlepszego prospekta na świecie. Przez wielu porównywany był do zawodników takich jak Wayne Gretzky czy Bobby Orr[24]. Do 2005 roku rozegrał 121 meczów, podczas których zdobył 303 punkty[19]. W tym samym czasie uczęszczał i ukończył Harrison Trimble High School w Moncton[26].
NHL
[edytuj | edytuj kod]
2005 - 2006
[edytuj | edytuj kod]Okrzyknięty następcą Wayne’a Gretzky’ego junior, został wybrany z numerem pierwszym w pierwszej rundzie draftu w Ottawie przez Pittsburgh Penguins[27]. Oczekiwania od nowego zawodnika były wysokie, ciążyła na nim wielka presja, sam Mario Lemieux mówił, że Sidney „ma wszystko, czego potrzeba, by być najlepszym”[28][29]. W najlepszej hokejowej lidze świata zadebiutował 5 października 2005 roku. W pierwszym sezonie występów w NHL Crosby zagrał w 81 spotkaniach, strzelając 39 bramek oraz zaliczając 63 asysty, co w klasyfikacji kanadyjskiej dało 102 punkty. Wynik ten sprawił, że Crosby stał się najmłodszym zawodnikiem w historii, który w sezonie zasadniczym zdobył ponad 100 punktów w klasyfikacji kanadyjskiej[30][31].
Mimo świetnej gry nie znalazł się w olimpijskiej kadrze Kanady na igrzyska w Turynie[32]. Wystąpił jednak na mistrzostwach świata, gdzie zaliczył bardzo udany występ - 8 goli i 16 punktów dało mu zwycięstwo w klasyfikacji kanadyjskiej, miano najlepszego napastnika oraz miejsce w drużynie gwiazd mistrzostw[33][34].
Przez wielu zawodników i trenerów był postrzegany jako gracz niedojrzały mentalnie, który żali się sędziom, nie potrafi grać twardo; niektórzy wprost nazywali go „mięczakiem”[35].
2006 - 2007
[edytuj | edytuj kod]W drugim sezonie nie zwolnił tempa. Wraz z Jewgienijem Małkinem i Jordanem Staalem stanowił o sile ofensywy zespołu. 28 października, w meczu wyjazdowym z odwiecznymi rywalami z Filadelfii, zdobył swój pierwszy w karierze hat trick w NHL[36]. Sześć tygodni później, 13 grudnia, ponownie w meczu z Flyers, zdobył rekordowe w karierze 6 punktów (1 bramka i 5 asyst) i wyszedł na prowadzenie klasyfikacji kanadyjskiej[37]. Pozycji lidera nie oddał do końca sezonu, stając się najmłodszym od czasów Wayne’a Gretzky’ego (1980) zwycięzcą tejże klasyfikacji[38][39] oraz najmłodszym w historii zawodnikiem, który dwukrotnie zakończył sezon mając na koncie 100 lub więcej punktów (120 punktów - 36 bramek i 84 asysty)[40].
Po zakończeniu sezonu zasadniczego przyznał, że ostatni miesiąc rozgrywek grał ze złamaną kością w lewej stopie, w związku z czym nie zagrał na mistrzostwach świata[41].
Drugi sezon Crosby’ego był też przełomowym dla całej drużyny z Pittsburgha. Ostatnia drużyna poprzedniego sezonu, ten zakończyła na 5 miejscu w lidze i pierwszym od 2001 roku występem w play-off. W rywalizacji o puchar Stanleya zdobył 5 punktów w 5 meczach.
Po odpadnięciu Pingwinów z play-off, został wybrany 31 maja kapitanem drużyny i stał się tym samym najmłodszym (19 lat, 9 miesięcy i 24 dni) kapitanem w historii NHL[39][42].
Crosby otrzymał za ten sezon trzy nagrody - Ted Lindsay Award, Hart Memorial Trophy oraz Art Ross Trophy. Został też wybrany do pierwszej drużyny gwiazd NHL.
2007 - 2008
[edytuj | edytuj kod]Przedłużył wygasający kontrakt z klubem do sezonu 2012/213, zgodnie z którym każdego roku miał otrzymywać kwotę 8,7 mln dolarów[43].
Jego trzeci sezon w NHL był zarazem pierwszym w roli kapitana Pingwinów. 20 grudnia w meczu przeciwko Boston Bruins zaliczył „Gordie Howe hat trick” (gol, asysta i bójka w jednym meczu). Starcie z obrońcą Bruins, Andrew Ferencem, było zarazem pierwszą walką Crosby’ego w karierze[44]. Miesiąc później w meczu z Tampa Bay Lightning doznał zwichnięcia kostki[45], co na kilka tygodni wykluczyło go z gry (m.in. w Meczu Gwiazd). Powrócił 4 marca w spotkaniu z „Błyskawicami” i zaliczył asystę[46], jednak ze względu na odczuwalne skutki kontuzji zdecydował się na dłuższą przerwę w grze[47]. Przez uraz opuścił w sumie 28 meczów[48], a w rozegranych 53 zdobył aż 72 punkty.
Klub z Pittsburgha wygrał Dywizję Atlantycką i zajął drugie miejsce w Konferencji Wschodniej. „Pingwiny” dotarły, po raz pierwszy od 1992, do finału Pucharu Stanleya, pokonując kolejno „Senatorów”, New York Rangers i w finale konferencji największych rywali - Philadelphia Flyers. W decydującej potyczce o puchar musieli jednak uznać wyższość hokeistów z Detroit. Crosby w 20 meczach zdobył 27 punktów (6 bramek i 21 asyst), tyle samo co Henrik Zetterberg, zdobywca Conn Smythe Trophy.
W 2007 roku został wybrany najlepszym sportowcem Kanady, jako pierwszy hokeista od 14 lat[49].
2008 - 2009
[edytuj | edytuj kod]
18 października w meczu z Maple Leafs strzelił bramkę i czterokrotnie asystował, osiągając jednocześnie setną bramkę i dwusetną asystę w karierze[50]. W tym samym meczu Jewgienij Małkin, asystując przy trafieniu Crosby’ego, zdobył swój punkt numer 200 w karierze. Doskwierały mu pewne mniejsze urazy, przez które opuścił kilka meczów[51]. 29 listopada w meczu z New Jersey Devils zdobył swój drugi w karierze, a pierwszy na własnym lodowisku hat trick[52][53]. W sezonie zasadniczym zdobył 103 punkty, plasując się na trzecim miejscu klasyfikacji najlepiej punktujących (klasyfikację tę wygrał Jewgienij Małkin).
Do play-off Pittsburgh Penguins przystępowali jako obrońcy Wales Trophy. Emocjonująco ułożyła się drabinka zmagań o puchar. Po pokonaniu w pierwszej rundzie rywali z Filadelfii, drużynie z Pensylwanii przyszło się zmierzyć z Washington Capitals, których liderem był Aleksandr Owieczkin. Seria ta była zatem starciem trzech najlepiej punktujących zawodników w lidze. W drugim meczu obaj, Crosby i Owieczkin, zanotowali hat trick, co zarazem było ich pierwszym hat trickiem w karierze zdobytym w play-off[54]. Penguins wygrali serię 4-3, a w decydującym starciu Sid-the-kid strzelił 2 bramki[55]. W finale konferencji gładko zwyciężyli z Carolina Hurricanes, broniąc tytułu wywalczonego przed rokiem.
Finał Pucharu Stanleya był rewanżem rozstrzygnięcie sprzed roku. Drugi raz z rzędu naprzeciw siebie stanęli zawodnicy Pittsburgh Pengins i Detroit Red Wings. Tym razem lepsza okazała się drużyna Crosby’ego, która w decydującym, siódmym, starciu pokonała Red Wings na ich lodowisku. Sidney Crosby jako najmłodszy w historii kapitan odebrał Puchar Stanleya[56].
W play-off Crosby zagrał w 24 spotkaniach, zdobywając 31 bramek. Dało mu to drugie miejsce w klasyfikacji, za Jewgienijem Małkinem.
Biegł z ogniem olimpijskim ulicami Halifaksu[57].
2009 - 2010
[edytuj | edytuj kod]
Zdobywając 51 goli, wraz ze Stevenem Stamkosem zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji strzelców. 58 asyst dające w sumie 109 punktów, dało mu drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej ex aequo z Aleksandrem Owieczkinem. Został również nagrodzony Mark Messier Leadership Award.
W wieku 22 lat i 244 dni Crosby stał się trzecim, po Mario Lemieuxie i Wayne Gretzkim, najmłodszym zawodnikiem w historii NHL, który zdobył 500 punktów (181 bramek i 320 asyst)[58][59].
Penguins odpadli z play-off w drugiej rundzie, po porażce w siedmiu meczach z Montreal Canadiens. W 13 meczach zdobył 19 punktów, ale w siedmiu meczach z Canadiens zaledwie 5[60].
Vancouver 2010
[edytuj | edytuj kod]30 grudnia został powołany jako alternatywny kapitan do reprezentacji Kanady na igrzyska olimpijskie w Vancouver[61][62].
Od gospodarzy turnieju oczekiwano zwycięstwa, a każdy inny wynik uznany byłby za porażkę. Na zawodnikach ciążyła duża presja, a największe nadzieje Kanadyjczycy pokładali w Sidneyu Crosbym.
Zawodził od początku turnieju, zdobywając w fazie grupowej tylko jedną bramkę w rzutach karnych w meczu ze Szwajcarią. Nie zdobył ani jednego punktu w meczach ćwierćfinałowym z Rosją i półfinałowym ze Słowacją. Mimo ogólnie słabego turnieju stał się bohaterem Kanady, strzelając decydującego gola w siódmej minucie i czterdziestej sekundzie dogrywki w finałowym starciu z USA[29][63][64]. Do dziś o bramce tej mówi się „golden goal”[65].
W całym turnieju Crosby zagrał w siedmiu meczach, zdobywając tyle samo punktów.
Po strzeleniu zwycięskiego gola Sid-the-kid rzucił w trybuny kij i rękawice, za których odnalezienie sponsor Sida - Reebok Canada - ufundował nagrodę wysokości 10 tysięcy dolarów kanadyjskich[66].
2010 - 2011
[edytuj | edytuj kod]Rozegrał bardzo dobrą pierwszą część sezonu, zdobywając 66 punktów w 41 meczach. 3 stycznia został wybrany do meczu gwiazd, zdobywając największą ilość głosów kibiców[67].
5 stycznia w meczu z Tampa Bay Lightning doznał wstrząśnienia mózgu i obrażeń wewnętrznych po starciu z Victorem Hedmanem[4]. Ze względu na zły stan nie mógł wystąpić w meczu gwiazd[68]. W marcu odbył pierwsze mocno ograniczone treningi, jednak nie był gotowy podjąć większego wysiłku[69].
Uraz okazał się na tyle poważny, że nie wystąpił do końca sezonu regularnego i w play-off. Mimo tego i tak został najlepiej punktującym zawodnikiem Pingwinów, i stał się rekordzistą pod względem najmniejszej liczby rozegranych meczów przez lidera klasyfikacji kanadyjskiej danego zespołu[70]. W sezonie tym w sumie opuścił 41 spotkań i tyle samo rozegrał.
Crosby zmuszony był pauzować 11 miesięcy, a całe zdarzenie wywołało dyskusję na temat zmiany przepisów dotyczących bezpieczeństwa zawodników[71].
2011 - 2012
[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze 20 meczów sezonu opuścił. Na lód powrócił po 320 dniach przerwy, 21 listopada w meczu z New York Islanders. Został gorąco przywitany przez kibiców i już w 6. minucie odwdzięczył się pierwszym trafieniem dla Pens. Mecz zakończył z 2 bramkami i 2 asystami przy golach Małkina i Orpika[71]. Po zagraniu kolejnych kilku spotkań powróciły bóle i zawroty głowy, co zmusiło go do kolejnej przerwy w grze[72][73]. Na dobre do gry wrócił 15 marca, zaliczając asystę w meczu z New York Rangers. Zagrał tylko w 22 meczach, w których zdobył 37 punktów, w tym jego 600 punkt w karierze.
Był ambasadorem zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży 2012[74].
2012 - 2013
[edytuj | edytuj kod]Rozpoczęcie sezonu 2012/2013 zostało przesunięte ze względu na lokaut. Wielu zawodników wyjechało do Europy by tam trenować i grać do czasu osiągnięcia porozumienia, jednak Crosby został czekając na rozstrzygnięcia na miejscu[75].
Gra Crosby’ego wyglądała dobrze, w 36 meczach zdobył 56 punktów. Dobra passa przerwana została 30 marca, kiedy odniósł kolejną groźną kontuzję, gdy trafił go krążek w twarz uderzony przez partnera z drużyny, w wyniku czego stracił kilka zębów, doznał złamania szczęki i konieczna była operacja[76][77]. W związku z kontuzją opuścił ostatnie 12 meczów. Mimo tego zajął czwarte miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej, przegrywając ze zwycięzcą, Martinem St. Louis o zaledwie cztery punkty.
Na lód powrócił 3 maja, w drugim meczu pierwszej rundy play-off, w której Penguins podejmowali New York Islanders. Choć Crosby strzelił dwie bramki, jego zespół przegrał mecz[78]. Ostatecznie Pens serię wygrali, a Crosby w pięciu meczach strzelił 3 bramki i zaliczył 6 asyst[79]. W drugiej rundzie w pięciu meczach odprawili Ottawa Senators, Sidney Crosby w drugim meczu zaliczył hat tricka, a w całej serii zdobył 6 punktów. W drodze do finału Pucharu Stanleya zostali zatrzymani w finale konferencji przez Boston Bruins. Będący w niesamowitej dyspozycji Tuukka Rask zatrzymał ofensywę Pens, broniąc 134 ze 136 strzałów (.985%). Świetnie do tej pory spisujący się Crosby nie zdołał ani razu pokonać bramkarza „Misiów”[80].
2013 - 2014
[edytuj | edytuj kod]Był to pierwszy od kilku lat sezon, w którym nie doznał żadnej kontuzji. Rozegrał 80 spotkań pierwszy raz od sezonu 2009/2010. Pierwszy raz w karierze wygrał klasyfikację najlepiej asystujących (68 asyst). Zdobył 36 goli, co dało łącznie 104 punkty w klasyfikacji kanadyjskiej.
Po raz drugi w karierze został wybrany najlepszym zawodnikiem sezonu przez dziennikarzy (Hart Memorial Trophy) i zawodników (Ted Lindsay Award) oraz otrzymał nagrodę za zwycięstwo w punktacji kanadyjskiej (Art Ross Trophy)[81].
Mimo udanego sezonu zasadniczego jego występ w play-off nie był satysfakcjonujący. Po odpadnięciu z rozgrywek okazało się, że Sidney ma problemy z prawym nadgarstkiem i rozważana jest artroskopia[82]. Ostatecznie jednak zrezygnowano z tego rozwiązania i postanowiono kontynuować dotychczasowe zabiegi[83][84].
Soczi 2014
[edytuj | edytuj kod]Został powołany do kadry Kanady, tym razem w roli kapitana[85][86].
Podobnie jak przed czterema laty mało punktował. Pierwszego gola na igrzyskach zdobył dopiero w zwycięskim meczu finałowym ze Szwecją[87].
2014 - 2016
[edytuj | edytuj kod]Uczestniczył w turnieju mistrzostw świata w 2015[88] z reprezentacją Kanady zdobył złoty medal. Tym samym został członkiem Triple Gold Club[89]. Brał udział w turnieju Pucharu Świata 2016.
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]
- Reprezentacyjne
Srebrny medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 2004
Złoty medal mistrzostw świata juniorów do lat 20: 2005
Złoty medal zimowych igrzysk olimpijskich: 2010, 2014- Złoty medal mistrzostw świata: 2015
Puchar Świata: 2016
- Klubowe
- Trophée Jean Rougeau: 2005 z Rimouski Océanic
- Coupe du Président - mistrzostwo QMJHL: 2005 z Rimouski Océanic
- Puchar Stanleya: 2009, 2016, 2017 z Pittsburgh Penguins
Wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]
|
 † Nie zagrał z powodu kontuzji
|
Pod koniec grudnia 2022 ogłoszono, że Sidney Crosby został odznaczony tytułem Oficera Orderu Kanady[90].
Statystyki
[edytuj | edytuj kod]Sezon zasadniczy i play-off
[edytuj | edytuj kod]| Sezon zasadniczy | Play-off | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Sezon | Drużyna | Liga | M | G | A | Pkt | Min | M | G | A | Pkt | Min | ||
| 1999–00 | Cole Harbour Red Wings | Peewee AAA | 70 | – | – | 200 | — | – | – | – | – | — | ||
| 1999–00 | Cole Harbour Red Wings | Bantam AAA | 1 | 1 | 3 | 4 | — | – | – | – | – | — | ||
| 2000–01 | Cole Harbour Red Wings | Bantam AAA | 63 | 86 | 96 | 182 | — | 5 | 10 | 6 | 16 | — | ||
| 2001–02 | Dartmouth Subways | Midget AAA | 74 | 95 | 98 | 193 | 114 | 7 | 11 | 13 | 24 | 0 | ||
| 2002–03 | Shattuck St. Mary’s | Midget AAA | 57 | 72 | 90 | 162 | 104 | – | – | – | – | — | ||
| 2003–04 | Rimouski Océanic | QMJHL | 59 | 54 | 81 | 135 | 74 | 9 | 7 | 9 | 16 | 10 | ||
| 2004–05 | Rimouski Océanic | QMJHL | 62 | 66 | 102 | 168 | 84 | 13 | 14 | 17 | 31 | 16 | ||
| QMJHL razem | 121 | 120 | 183 | 303 | 158 | 21 | 21 | 26 | 47 | 26 | ||||
| 2005–06 | Pittsburgh Penguins | NHL | 81 | 39 | 63 | 102 | 110 | – | – | – | – | — | ||
| 2006–07 | Pittsburgh Penguins | NHL | 79 | 36 | 84 | 120 | 60 | 5 | 3 | 2 | 5 | 4 | ||
| 2007–08 | Pittsburgh Penguins | NHL | 53 | 24 | 48 | 72 | 39 | 20 | 6 | 21 | 27 | 12 | ||
| 2008–09 | Pittsburgh Penguins | NHL | 77 | 33 | 70 | 103 | 76 | 24 | 15 | 16 | 31 | 14 | ||
| 2009–10 | Pittsburgh Penguins | NHL | 81 | 51 | 58 | 109 | 69 | 13 | 6 | 13 | 19 | 6 | ||
| 2010–11 | Pittsburgh Penguins | NHL | 41 | 32 | 34 | 66 | 31 | – | – | – | – | — | ||
| 2011–12 | Pittsburgh Penguins | NHL | 22 | 8 | 29 | 37 | 14 | 6 | 3 | 5 | 8 | 9 | ||
| 2012–13 | Pittsburgh Penguins | NHL | 36 | 15 | 41 | 56 | 16 | 14 | 7 | 8 | 15 | 8 | ||
| 2013–14 | Pittsburgh Penguins | NHL | 80 | 36 | 68 | 104 | 46 | 13 | 1 | 8 | 9 | 4 | ||
| 2014–15 | Pittsburgh Penguins | NHL | 77 | 28 | 56 | 84 | 47 | 5 | 2 | 2 | 4 | 0 | ||
| 2015–16 | Pittsburgh Penguins | NHL | 80 | 36 | 49 | 85 | 42 | 24 | 6 | 13 | 19 | 4 | ||
| 2016–17 | Pittsburgh Penguins | NHL | 75 | 44 | 45 | 89 | 24 | 24 | 8 | 19 | 27 | 10 | ||
| 2017–18 | Pittsburgh Penguins | NHL | 82 | 29 | 60 | 89 | 46 | 12 | 9 | 12 | 21 | 6 | ||
| NHL razem | 864 | 411 | 705 | 1116 | 620 | 160 | 66 | 119 | 185 | 77 | ||||
Rekordy
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwa świata
- Najmłodszy zwycięzca klasyfikacji kanadyjskiej[91]
- Pittsburgh Penguins
- Najwięcej asyst (62) i punktów (102) w kategorii pierwszoroczniaka
- NHL
- Pierwszy pierwszoroczniak, który zdobył 100 punktów i 100 minut karnych[92][93]
- Najmłodszy zawodnik, który zdobył 100 punktów w jednym sezonie (18 lat i 253 dni)[30]
- Najmłodszy zawodnik, który zdobył 200 punktów w karierze (19 lat i 207 dni)[94]
- Najmłodszy zawodnik, który dwukrotnie zdobył 100 punktów w jednym sezonie (19 lat i 215 dni)[40]
- Najmłodszy zawodnik wybrany do meczu gwiazd[95]
- Najmłodszy kapitan, który wygrał Stanley Cup[9]
- Najmłodszy zdobywca Art Ross i Ted Lindsay Trophy
- Najmniej rozegranych meczów w sezonie lidera klasyfikacji kanadyjskiej swojego zespołu[70]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sidney Crosby [online], sports-reference.com [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-11] (ang.).
- ↑ TEAM ROSTER - Canada [online], IIHF [dostęp 2006-05-17] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-04] (ang.).
- ↑ Patrz bibliografia
- ↑ a b PAP, Crosby przedłużył kontrakt z Penguins do 2025 roku [online], sportowe-fakty.pl [dostęp 2012-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-05] (pol.).
- ↑ Mirosław Ząbkiewicz, Soczi 2014: Dzisiaj początek olimpijskiego turnieju hokeistów [online], Interia.pl [dostęp 2014-02-12] (pol.).
- ↑ Pierre LeBrun, Welcome back, Mr. Crosby [online], ESPN [dostęp 2013-03-10] (ang.).
- ↑ a b Sunaya Sapurji, Hockey puts Cole Harbour on the international stage [online], Yahoo! [dostęp 2013-10-01] (ang.).
- ↑ Mikołaj Wójcik, Wójcik: Wcale nie Sidem Pingwiny stoją [online], nhl.com.pl [dostęp 2011-01-26] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-12] (pol.).
- ↑ a b Darryl Haberman, Saluting Crosby at 25: Facts and figures [online], NHL [dostęp 2012-08-07] (ang.).
- ↑ Rafał Kazimierczak, Hokej na lodzie sprawą życia lub śmierci [online], Przegląd Sportowy [dostęp 2010-01-29] (pol.).
- ↑ Marcin Hartman, GameOn! O genialnym Crosby’m i PIT oraz nagrodach za pierwsze pół sezonu [online], nhl.com.pl [dostęp 2013-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-12] (pol.).
- ↑ NHL Nicknames – Sidney "Sid The Kid" Crosby. si.com. [dostęp 2017-06-15]. (ang.).
- ↑ Some quick facts about Wings prodigal son Sidney Crosby. [online], chbawings.org [dostęp 2014-02-14] (ang.).
- ↑ David Shoalts, Crosby comeback a relief to family [online], theglobeandmail.com [dostęp 2011-11-22] (ang.).
- ↑ Troy Crosby [online], eliteprospects.com [dostęp 2014-10-22] (ang.).
- ↑ Players: Sidney Crosby, Notes [online] [dostęp 2006-12-09] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-09] (ang.).
- ↑ Rob Rossi, Crosby mirrors idol Yzerman [online], triblive.com [dostęp 2008-05-30] (ang.).
- ↑ Taylor Crosby - 2014-15 Women’s Ice Hockey [online], Northeastern University Athletics [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-12] (ang.).
- ↑ a b c Scott Burnside, Crosby handles draft hoopla like veteran [online], ESPN [dostęp 2005-08-02] (ang.).
- ↑ Jeff Savage: ''Sidney Crosby. Lerner Publications, 2009. (ang.).
- ↑ Jason La Rose, When ‘The Kid’ Was A Kid: Revisiting Sidney Crosby's remarkable 2002 Air Canada Cup performance [online], hockeycanada.ca [dostęp 2014-04-27] (ang.).
- ↑ Crosby's true nickname ... Darryl? [online], ESPN [dostęp 2005-10-04] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-14] (ang.).
- ↑ Crosby headlines CHL All-Star team [online], Canadian Press [dostęp 2004-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29] (ang.).
- ↑ a b Sidney Crosby - biography [online], biography.com, 2014 (ang.).
- ↑ Crosby rejects $7.5M offer from WHA [online], TSN.ca [dostęp 2004-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29] (ang.).
- ↑ Aubrey Kirkpatric, Look who’s from D2: Sidney Crosby! [online], Achieve (School District 2): 22 [dostęp 2008-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-14] (ang.).
- ↑ 2005 NHL Entry Draft [online], hockeydb.com [dostęp 2020-02-23] (ang.).
- ↑ CEG, Całkiem nowa gra w hokeja [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2005-10-05] (pol.).
- ↑ a b Łukasz Cegliński, Najcenniejszy krążek Kanadyjczyków [online], TVP [dostęp 2010-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (pol.).
- ↑ a b CROSBY YOUNGEST TO SCORE 100; BREAKS LEMIEUX'S ROOKIE RECORD [online], Pittsburgh Penguins [dostęp 2006-08-08] (ang.).
- ↑ Sidney Crosby - najmłodsza gwiazda NHL [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2006-04-19] (pol.).
- ↑ Finał młokosów, faworyci do domu [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2006-02-24] (pol.).
- ↑ Only 18, Crosby wins scoring crown at the 2006 World Championship [online], IIHF [dostęp 2006-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-21] (ang.).
- ↑ CROSBY NAMED TOP FORWARD OF 2006 MEN'S WORLDS AND TO ALL-STAR TEAM [online], Hockey Canada [dostęp 2020-02-23] (ang.).
- ↑ Arpon Basu, Don't forget, Sid's still a Kid [online], thefourthperiod.com [dostęp 2006-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-30] (ang.).
- ↑ Crosby has first hat trick, Malkin stays hot as Pens roll [online], ESPN [dostęp 2006-10-28] (ang.).
- ↑ Crosby's six points leads Pens to win [online], Associated Press [dostęp 2006-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2006-12-16] (ang.).
- ↑ Crosby Is Youngest NHL MVP Since Gretzky [online], The Washington Post [dostęp 2007-06-15] (ang.).
- ↑ a b Pens sign Crosby to five-year, $43.5M extension. ESPN. [dostęp 2007-07-11]. (ang.).
- ↑ a b Crosby youngest with two 100-point seasons [online], ESPN [dostęp 2007-03-11] (ang.).
- ↑ Crosby played on broken foot [online], post-gazette.com [dostęp 2007-04-21] (ang.).
- ↑ Crosby youngest captain in NHL history [online], canada.com [dostęp 2007-06-15] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-21] (ang.).
- ↑ Penguins sign Crosby to extension [online], Canadian Press [dostęp 2007-07-10] [zarchiwizowane z adresu 2007-07-11] (ang.).
- ↑ Crosby gets Howe hat trick against Bruins [online], Canadian Press [dostęp 2007-12-20] [zarchiwizowane z adresu 2007-12-24] (ang.).
- ↑ Penguins' Crosby to miss 6-8 weeks [online], TSN.ca [dostęp 2008-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-25] (ang.).
- ↑ Penguins blank Lightning in Sid's return [online], Canadian Press [dostęp 2008-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2008-03-05] (ang.).
- ↑ Crosby Back on Bench With an Injured Ankle [online], The Washington Post [dostęp 2008-03-15] (ang.).
- ↑ Now that he's turned 21, can Crosby still be 'Sid the Kid'? [online], post-gazette.com [dostęp 2008-09-28] (ang.).
- ↑ Sidney Crosby najlepszym sportowcem roku w Kanadzie [online], Rzeczpospolita [dostęp 2007-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-12] (pol.).
- ↑ Crosby's 100th NHL goal, 200th assist help Pens drop Leafs [online], USA Today [dostęp 2008-10-19] (ang.).
- ↑ Crosby's injury status unclear [online], CBC Sports [dostęp 2008-10-31] (ang.).
- ↑ „Rekiny” pożarły i odpłynęły [online], TVN [dostęp 2008-11-30] (pol.).
- ↑ Crosby grabs first Mellon hat trick as Pens end Devils' streak [online], ESPN [dostęp 2008-11-29] (ang.).
- ↑ Ovechkin's hat trick puts Pens in 2-game hole [online], CBC Sports [dostęp 2009-05-04] (ang.).
- ↑ Bruce Arthur, Crosby, Penguins overwhelm Capitals in the end [online], National Post [dostęp 2009-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2009-05-15] (ang.).
- ↑ NHL: Puchar w rękach „Pingwinów” [online], Eurosport [dostęp 2009-06-13] (pol.).
- ↑ Crosby biegł z ogniem olimpijskim [online], TVP [dostęp 2009-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
- ↑ SPORT W SKRÓCIE [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2010-04-10] (pol.).
- ↑ PAP, NHL: Niezwykły wyczyn kanadyjskiego hokeisty [online], sportowefakty.pl [dostęp 2010-04-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
- ↑ Sidney Crosby - Playoff Game Log (2009–2010) [online], NHL, 2014 (ang.).
- ↑ Vancouver: Wielkie gwiazdy w kadrze Kanady [online], TVP [dostęp 2009-12-30] (pol.).
- ↑ Crosby, Brodeur join forces for Canada [online], ESPN [dostęp 2009-12-30] (ang.).
- ↑ Łukasz Cegliński, Złota Kanada! [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2010-03-01] (pol.).
- ↑ Spełnił się kanadyjski sen! [online], TVP [dostęp 2010-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
- ↑ Three years on, Crosby’s goal is still golden [online], sportsinteraction.com [dostęp 2013-02-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-30] (ang.).
- ↑ Cenny kij i rękawica Crosby’ego [online], TVP [dostęp 2010-03-08] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-18] (pol.).
- ↑ Fans vote Crosby, Malkin, Toews, Letang, Keith and Fleury the first six All-Stars for the 2011 All-Star Game presented by Discover [online], NHL [dostęp 2011-01-04] (ang.).
- ↑ PAP, NHL: Sidney Crosby nie zagra w Meczu Gwiazd [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
- ↑ NHL: Crosby po raz pierwszy na treningu od 5 stycznia [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
- ↑ a b Ryan Lambert, What We Learned: No sympathy for NHL’s playoff berth chokers [online], Yahoo [dostęp 2011-03-30] (pol.).
- ↑ a b Andrzej Kulasek, Na lód wrócił Sid, i to jak [online], Gazeta Wyborcza [dostęp 2011-11-23] (pol.).
- ↑ PAP, NHL: Kolejna przerwa Crosby’ego [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-12-13] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-14] (pol.).
- ↑ Will Graves, Concussion-like symptoms force Crosby out again [online], theglobeandmail.com [dostęp 2011-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-13] (ang.).
- ↑ PAP, Crosby ambasadorem zimowych igrzysk olimpijskich młodzieży [online], sportowefakty.pl [dostęp 2011-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13] (pol.).
- ↑ Dave Molinari, Crosby delays decision [online], post-gazette.com [dostęp 2020-02-23] (ang.).
- ↑ Crosby stracił zęby, ale Penguins wygrywają [online], hokej.net [dostęp 2013-03-31] (pol.).
- ↑ Crosby’ego czeka dłuższa przerwa w grze po operacji szczęki [online], sportowefakty.pl [dostęp 2013-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-04] (pol.).
- ↑ Andrzej Kulasek, Sidney Crosby’s return can’t save Penguins from pesky Islanders [online], nationalpost.com [dostęp 2013-05-03] [zarchiwizowane z adresu 2014-07-15] (ang.).
- ↑ Allan Kreda, Islanders Put On a Show, but Then the Penguins Drop the Curtain [online], New York Times [dostęp 2013-05-11] (ang.).
- ↑ Bruce Garrioch, Penguins, built to win Stanley Cup, wimper out of playoffs [online], Ottawa Sun [dostęp 2013-06-07] (ang.).
- ↑ PAP, NHL. Sidney Crosby po raz drugi najlepszym hokeistą sezonu [online], sport.pl [dostęp 2014-06-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-15] (pol.).
- ↑ NHL: Sidney Crosby przejdzie operacje nadgarstka [online], Eurosport [dostęp 2014-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-21] (pol.).
- ↑ Uraz Crosby’ego. Operacja nie jest konieczna [online], hokej.net [dostęp 2014-07-16] (pol.).
- ↑ Penguins' Crosby using treatment to avoid surgery [online], NHL [dostęp 2014-07-16] (ang.).
- ↑ „Złota” kadra Kanady powołana na Soczi [online], TVP [dostęp 2014-01-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-21] (pol.).
- ↑ Crosby named captain of Team Canada [online], NHL [dostęp 2014-01-19] (ang.).
- ↑ Andrzej Kulasek, Kanada stworzyła hokej [online], sport.pl [dostęp 2014-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2014-10-22] (pol.).
- ↑ Team Roster [online] [dostęp 2020-02-23].
- ↑ Crosby in Triple Gold Club. iihfworlds2015.com, 2015-05-18. [dostęp 2015-05-24]. (ang.).
- ↑ Crosby named to Order of Canada, country's highest honour. reuters.com, 2022-12-29. [dostęp 2023-01-03]. (ang.).
- ↑ Joe Sager: CROSBY CONTINUED TO RE-WRITE HISTORY AT WORLD CHAMPIONSHIPS. Pittsburgh Penguins. [dostęp 2006-05-23]. (ang.).
- ↑ First person to score 100 points in an NHL ice hockey season as a rookie. Księga rekordów Guinnessa. [dostęp 2020-02-23]. (ang.).
- ↑ Jamie Fitzpatrick: Sidney Crosby Season-by-Season Highlights. [dostęp 2014-01-07]. (ang.).
- ↑ Canadian Press: Crosby youngest to net 200 NHL points. CBC/Radio-Canada. [dostęp 2007-03-02]. (ang.).
- ↑ The Associated Press: Crosby becomes youngest player voted to start in All-Star Game. [dostęp 2007-01-10]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sidney Crosby w bazie Eliteprospects.com (ang.)
- Sidney Crosby w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
- Profil zawodnika w bazie hockey-reference.com (ang.)
- Profil w bazie Kanadyjskiego Komitetu Olimpijskiego (ang.)
- Sidney Crosby – profil na stronie NHL
- Sidney Crosby – profil na stronie [legendsofhockey.net Legends of Hockey]
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy |
|
| Trener |
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
- Członkowie Triple Gold Club
- Hokeiści Rimouski Océanic
- Hokeiści Pittsburgh Penguins
- Kanadyjscy hokeiści
- Kanadyjscy medaliści olimpijscy
- Ludzie urodzeni w Halifaksie (Kanada)
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010
- Medaliści Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2014
- Odznaczeni Orderem Kanady
- Urodzeni w 1987
- Zdobywcy Pucharu Stanleya