Przejdź do zawartości

Susie Wolff

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Susie Wolff
Ilustracja
Susie Wolff (2014)
Imię i nazwisko

Suzanne Wolff

Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Szkocja

Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1982
Oban

Sezon 2018–2022
Seria

Formuła E

Zespół

Venturi Racing

Stanowisko

dyrektor generalny

Strona internetowa

Suzanne „Susie” Wolff, z domu Stoddart, MBE (ur. 6 grudnia 1982 w Oban) – szkocka zawodniczka sportów wyścigowych w serii DTM oraz dyrektor generalny zespołu Formuły E Venturi Racing.

W latach 2012–2015 Wolff wchodziła w skład zespołu Formuły 1 Williams Martini Racing, najpierw jako kierowca rozwojowy, a od 2014 roku jako kierowca testowy.

W 2016 roku stworzyła organizację Dare To Be Different, która została połączona z inicjatywą FIA Girls on Track, tworząc tym samym jeden międzynarodowy program informacyjny wspierania udziału kobiet w sportach motorowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Początki i sukcesy w kartingu

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Johna i Sally Stoddart. Ma brata Davida[1]. Jej ojciec był właścicielem salonu kolarskiego w rodzinnym Oban i rywalizował w kolarstwie[2]. Stoddart rozpoczęła karierę od wyścigów kartingowych w wieku ośmiu lat. Brała udział w mistrzostwach kartingowych w West of Scotland Kart Club[3], wygrała 24-godzinne Middle East Kart Championship i tytuł mistrzyni Szkocji juniorów w klasie „A” w 1997 roku. W latach 1996–2000 pięciokrotnie została uhonorowana tytułem najlepszej brytyjskiej kobiety-kierowcy wyścigowego, zaś w 2000 roku została ogłoszona najlepszą kobietą-kierowcą kartingowym na świecie[4]. W trakcie kariery kartingowej rywalizowała m.in. z Lewisem Hamiltonem[1].

Brytyjska Formuła Renault 2.0 i Brytyjska Formuła 3

[edytuj | edytuj kod]

Stoddart próbowała łączyć karierę sportową ze studiami na Uniwersytecie Edynburskim na kierunku biznesu międzynarodowego[1], ale stwierdziła, że chce poświęcić się wyścigom i zrezygnowała ze studiów na dwa tygodnie po rozpoczęciu drugiego roku kształcenia. Ze wsparciem ojca przeprowadziła się do Northampton, który był najbliżej toru Silverstone. W tym czasie podjęła kilka prac, aby mieć pieniądze na kontynuowanie startów. Dniami pracowała w sklepie z odzieżą wyścigową, a wieczorami jako członek obsługi toru, w międzyczasie dorabiając jako instruktor jazdy. Zadebiutowała w wyścigach samochodów jednomiejscowych w serii Renault Winter Series w 2001 roku[5]. Dopiero znalezienie sponsora, firmy BT, pozwoliło jej na awans do serii Brytyjskiej Formuły Renault 2.0[2]. W czasie startów w trzech sezonach w latach 2002–2004 zajmowała kolejno osiemnaste, dziewiąte i piąte miejsce w klasyfikacji generalnej oraz pięciokrotnie stawała na podium[6].

W sezonie 2005 awansowała do Brytyjskiej Formuły 3, do zespołu Alan Docking Racing. Wzięła udział tylko w dwóch wyścigach, gdyż złamała nogę w czasie biegu. Straciła miejsce w Brytyjskiej Formule 3 i – jak sama przyznała – nie byłaby w stanie utrzymać się w tej serii nawet bez doznania kontuzji. Startując w Brytyjskiej Formule Renault 2.0 pozyskała finansowanie w wysokości 100 tys. funtów na rowój kariery, ale sezon w Brytyjskiej Formule 3 kosztował co najmniej pół miliona – takich pieniędzy nie udało jej się zdobyć. W tym czasie została dwukrotnie nominowana do tytułu młodego brytyjskiego kierowcy roku (ang. British Club Driver of the Year) i dostrzeżona przez zespół Mercedes-Benz, który zaoferował jej roczny kontrakt w serii wyścigów Deutsche Tourenwagen Masters (DTM) (który ostatecznie trwał aż siedem lat)[1].

Deutsche Tourenwagen Masters (DTM)

[edytuj | edytuj kod]
Stoddart na torze Hockenheimring (kwiecień 2008)
Stoddart na torze Hockenheimring w serii DTM 2009

W latach 2006–2012 Stoddart została pierwszą kobietą od 10 lat, po Ellen Lohr (w latach 1991–1996)[5], która startowała w samochodach turystycznych Mercedes-Benz w Deutsche Tourenwagen Masters (DTM)[7]. Przez pierwsze dwa sezony w zespole Mücke Motorsport, a następnie w Persson Motorsport. Pierwsze i jedyne punkty wywalczyła w sezonie 2010, kiedy to dwukrotnie zdobyła siódme miejsce w wyścigu na torze EuroSpeedway Lausitz i Hockenheimring[6]. Były do dobre rezultaty, osiągnięte przez Szkotkę pomimo mało konkurencyjnego auta, którym się ścigała. Starty przyniosły jej dużą popularność i sympatię kibiców[8][9].

Wolff często wypowiadała się za normalizacją udziału kobiet w sportach motorowych. Od 2009 roku rywalizowała w aucie o różowym malowaniu, co jak sama nazwała „banałem blondynki w różowym samochodzie”, a jej obecność na torze często denerwowała innych kierowców-mężczyzn. Sama wspominała sytuację, w której jeden z kierowców wyprzedzonych przez nią w wyścigu krzyczał do swojego inżyniera, żeby „zabrał mu z drogi tę dziewczynę”, na co otrzymał odpowiedź: „Jean, nie możemy jej usunąć z drogi, musisz ją wyprzedzić”[1].

To był taki banał, blond kobieta w różowym samochodzie. Nienawidziłam tego, walczyłam jak diabli, żeby to zmienić. (...) Z pewnością utrudniło mi to życie. Moi koledzy z drużyny bali się wyprzedzenia przez dziewczynę i widzieli, jak zbliżam się tym (przyp. – różowym) samochodem.

Susie Wolff, thegentlewoman.co.uk[1]

Stoddart, która w ostatnim sezonie rywalizowała już pod nazwiskiem Wolff, opuściła serię DTM po sezonie 2012[10].

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]
Wolff podczas testów Williams Martini Racing na torze Silverstone (2014)

W latach 2012–2015 Wolff wchodziła w skład zespołu Formuły 1 Williams Martini Racing, najpierw jako kierowca rozwojowy, a od 2014 roku jako kierowca testowy. Dołączyła do zespołu w kwietniu 2012 roku, zaś po raz pierwszy zasiadła w bolidzie F1 na oficjalnych treningach towarzyszących Grand Prix Wielkiej Brytanii i Grand Prix Niemiec w lipcu 2014 roku. Wolff była kolejną kobietą, która testowała bolid Formuły 1 po Maríi de Villota, która uległa wypadkowi rok wcześniej, a także pierwszą kobietą od 22 lat, która testowała bolid podczas weekendu wyścigowego[11]. Testowała także bolid FW36 w symulatorze i współpracowała z kierowcami takimi jak Bottas oraz Massa[12].

4 listopada 2015 roku ogłosiła zakończenie kariery w sportach motorowych. Stwierdziła, że miała nadzieję i szansę na start w Formule 1, ale jest to już niemożliwe do zrealizowania[13]. Problemem w kontynuowaniu kariery była także opinia publiczna, która twierdziła, że za rozwojem jej kariery i powiązaniami z Formułą 1 stoi mąż Toto Wolff, jednak jak sam przyznał: „Susie jest drobną kobietą o wielkim charakterze, która pracowała w Mercedesie zanim (przyp. – dołączyłem do niego) ja”[14].

Formuła E i organizacja Dare to be Different

[edytuj | edytuj kod]

W 2016 roku, po zakończeniu kariery sportowej, zaangażowała się w tworzenie organizacji Dare To Be Different, która ma na celu wspieranie młodych talentów wśród kobiet-kierowców oraz zwiększanie ich szans na rywalizowanie we wszystkich poziomach i aspektach sportów motorowych, a także popularyzację sportów motorowych wśród kobiet. W 2018 roku jej organizacja została połączona z inicjatywą FIA Girls on Track, tworząc tym samym jeden międzynarodowy program informacyjny wspierania udziału kobiet w sportach motorowych[15].

W 2017 roku otrzymała Order Imperium Brytyjskiego (MBE) za wkład i zasługi dla kobiet w sporcie[15].

W 2018 roku została dyrektorem generalnym i udziałowcem zespołu Formuły E Venturi Racing. Pod jej przewodnictwem, kierowca tego zespołu, Edoardo Mortara zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej kierowców. W listopadzie 2021 roku awansowała na dyrektora generalnego[16][17].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2011 roku wyszła za mąż za Toto Wolffa, szefa zespołu Mercedes AMG Petronas Motorsport Formula One Team[18]. Para poznała się tuż po wypadku Wolffa na torze Nürburgring w 2009 roku, kiedy to Stoddart – w imieniu kierowców Mercedesa ścigających się w serii DTM – wykonała do Wolffa telefon z zapytaniem o jego stan zdrowia po wypadku[19]. 10 kwietnia 2017 roku na świat przyszedł ich syn Jack[20].

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Wyniki w poszczególnych eliminacjach[6] Pkt. Poz.
2006 Mücke Motorsport AMG Mercedes C-Klasse 04 HOC1
10
LAU
15
OSC
15
BRH
16
NOR
NU
NÜR
NU
ZAN
12
CAT
15
BUG
13
HOC2
9
0 17
2007 TV Spielfilm AMG Mercedes AMG Mercedes C-Klasse 05 HOC1
NU
OSC
16
LAU
12
BRH
16
NOR
16
MUG
10
ZAN
17
NÜR
18
CAT
NU
HOC2
14
0 20
2008 Persson Motorsport AMG Mercedes C-Klasse 07 HOC1
16
OSC
14
MUG
15
LAU
17
NOR
10
ZAN
15
NÜR
12
BRH
19
CAT
NU
BUG
12
HOC2
NU
0 18
2009 Persson Motorsport AMG Mercedes C-Klasse 08 HOC1
NU
LAU
11
NOR
10
ZAN
11
OSC
10
NÜR
11
BRH
13
CAT
15
DIJ
14
HOC2
NU
0 16
2010 Persson Motorsport AMG-Mercedes C-Klasse 08 HOC1
11
VAL
10
LAU
7
NOR
15
NÜR
NU
ZAN
15
BRH
NU
OSC
10
HOC2
7
ADR
14
SHA
11
4 13
2011 Persson Motorsport AMG-Mercedes C-Klasse 08 HOC1
12
ZAN
12
RBR
13
LAU
NS
NOR
13
NÜR
14
BRH
14
OSC
NU
VSC
11
HOC2
15
0 18
2012 Persson Motorsport Mercedes AMG C-Coupe DTM HOC1
12
LAU
21
BRH
NU
RBR
14
NOR
NU
NÜR
17
ZAN
12
OSC
NU
VSC
13
HOC2
13
0 22

Podsumowanie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria[6] Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2001 BWRDC Goodwin Trophy NO 8 NO 73 7
BWRDC Monoposto Trophy 2
2002 BWRDC Goodwin Trophy NO 11 NO 99 2
BWRDC Monoposto Trophy 1
Brytyjska Formuła Renault 2.0 Team DFR 11 0 0 0 1 45 18
2003 Brytyjska Formuła Renault 2.0 Motaworld Racing 17 0 0 0 1 215 9
BWRDC Monoposto Trophy NO 15 NO 133 1
2004 Brytyjska Formuła Renault 2.0 Comtec Racing 20 0 0 0 3 284 5
BWRDC Goodwin Trophy NO 20 NO 160 1
BWRDC Monoposto Trophy 1
2005 Brytyjska Formuła 3 Alan Docking Racing 2 0 0 0 0 2 18
2006 Deutsche Tourenwagen Masters Mücke Motorsport 10 0 0 0 0 0 17
2007 Deutsche Tourenwagen Masters Mücke Motorsport 10 0 0 0 0 0 20
2008 Deutsche Tourenwagen Masters Persson Motorsport 11 0 0 0 0 0 18
2009 Deutsche Tourenwagen Masters Persson Motorsport 10 0 0 0 0 0 16
2010 Deutsche Tourenwagen Masters Persson Motorsport 11 0 0 0 0 4 13
2011 Deutsche Tourenwagen Masters Persson Motorsport 10 0 0 0 0 0 18
2012 Deutsche Tourenwagen Masters Persson Motorsport 10 0 0 0 0 0 22
Formuła 1 Williams F1 Team Kierowca rozwojowy
2013 Formuła 1 Williams F1 Team Kierowca rozwojowy
2014 Formuła 1 Williams Martini Racing Kierowca testowy
2015 Formuła 1 Williams Martini Racing Kierowca testowy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Sophie Hastings: Susie Wolff Very, very fast. thegentlewoman.co.uk. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  2. a b Stoddart chasing glory not glamour. theguardian.com, 2007-06-02. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-05)]. (ang.).
  3. Oban woman Susie Wolff joins Williams F1 team. bbc.com, 2012-04-13. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-24)]. (ang.).
  4. Susie Wolff Profile. espn.co.uk. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-29)]. (ang.).
  5. a b Stoddart and Lauda join Mercedes. us.motorsport.com, 2006-02-24. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  6. a b c d Driver Database – Susie Wolff. driverdb.com. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  7. #24 Susie Wolff. dtm.com. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-10)]. (ang.).
  8. Ladies in DTM in the new millennium: from Stoddart to Frey. dtm.com, 2021-03-03. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-07)]. (ang.).
  9. Simon Lewis: Catch me if you can - Susie Stoddart on the world of racing cars. dailymail.co.uk, 2009-02-21. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  10. DTM: Susie Wolff to leave the serie at the end of the season. auto123.com, 2012-10-19. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  11. Susie Wolff described her F1 test debut with Williams as 'incredible'. skysports.com, 2012-10-18. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  12. Wolff appointed Williams test driver. formula1.com, 2014-11-28. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-15)]. (ang.).
  13. Nataniel Piórkowski: Susie Wolff ogłosiła zakończenie kariery. f1wm.pl, 2015-11-04. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-30)]. (pol.).
  14. F1: Surname has harmed Susie Wolff's career says husband Toto. autoweek.com, 2015-01-08. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-01)]. (ang.).
  15. a b Biography Susie Wolff. susiewolff.com. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-06)]. (ang.).
  16. ROKiT Venture announces management restructure. venturiracing.com. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-27)]. (ang.).
  17. Susie Wolff becomes ROKiT Venturi Racing CEO in management restructure. fiaformulae.com, 2021-11-25. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-12)]. (ang.).
  18. Susie Wolff. venturiracing.com. [dostęp 2022-04-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-30)]. (ang.).
  19. Mikołaj Sokół: Toto Wolff: od zera do milionera… i Formuły 1. sokolimokiem.com, 2022-01-15. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-03)]. (pol.).
  20. Scottish F1 driver Susie Wolff 'could burst with happiness' after giving birth to first child. dailyrecord.co.uk, 2017-04-13. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-12)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]