Przejdź do zawartości

Victor Hope

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Victor Hope, 2. markiz Linlithgow
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 września 1887
Windsor

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1952
South Queensferry

Wicekról Indii
Okres

od 18 kwietnia 1936
do 1 października 1943

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

lord Willingdon

Następca

lord Wavell

Odznaczenia
Order Ostu (Wielka Brytania)Order Podwiązki (Wielka Brytania)

Victor Hope, 2. markiz Linlithgow (ur. 24 września 1887 w Windsorze, zm. 5 stycznia 1952 w South Queensferry) – brytyjski polityk, działacz państwowy i administrator kolonialny. W latach 19361943 był wicekrólem Indii i pełnił to stanowisko najdłużej ze wszystkich zajmujących je osób. Związany z Partią Konserwatywną.

Był synem 1. markiza Linlithgow, pierwszego w historii gubernatora generalnego Australii. W 1908 odziedziczył ojcowski tytuł i zasiadł w Izbie Lordów. W czasie I wojny światowej walczył na froncie zachodnim. Dosłużył się stopnia pułkownika oraz Orderu Imperium Brytyjskiego. W okresie międzywojennym pełnił szereg stanowisk publicznych, nigdy nie były to jednak funkcje bardzo eksponowane. Był m.in. przewodniczącym Rady Badań Medycznych, cywilnym lordem admiralicji, prezesem Ligi Morskiej, przewodniczącym komitetu ds. produkcji i dystrybucji artykułów rolnych oraz przewodniczącym Królewskiej Komisji ds. Rolnictwa w Indiach. Zasiadał także w komitecie parlamentarnym pracującym nad reformą indyjskiego systemu politycznego, którą potem sam wdrażał w praktyce jako wicekról.

Gdy po raz pierwszy zaproponowano mu wyjazd do Indii w charakterze gubernatora Madrasu, odmówił. Przyjął dopiero najwyższe stanowisko na subkontynencie, czyli funkcję wicekróla. Pełnił ją przez rekordowy okres 7 lat, aż do przejścia na emeryturę w 1943. Rok przed rezygnacją nakazał aresztowanie przywódców ruchu niepodległościowego, co było następstwem rozpoczętej przez Mahatmę Gandhiego kampanii obywatelskiego nieposłuszeństwa.

Po powrocie do Europy zamieszkał w rodzinnej Szkocji, gdzie udzielał się w instytucjach kościelnych. Zmarł w 1952.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]