کفر
کفر دے معنی چھپانا تے مٹا نا اے ايسے لئی جرم دی شرعی سز اکو کفارہ کہندے نيں کہ اوہ گناہ نوں مٹادیندا اے اک دوا کانام کافور اے کہ اوہ اپنی تیز خوشبو توں دوسری خوشبوؤ ں نوں چھپالیندا اے۔
رب تعالیٰ فرماندا اے : اِنۡ تَجْتَنِبُوۡا کَبٰٓئِرَ مَا تُنْہَوْنَ عَنْہُ نُکَفِّرْ عَنۡکُمْ سَیِّاٰتِکُمْ وَنُدْخِلْکُمۡ مُّدْخَلًا کَرِیۡمًا
جے تسيں وڈے گناہاں توں بچو گے تاں اسيں تواڈے چھوٹے گناہ مٹا دین گے تے تسيں نوں اچھی جگہ وچ داخل کر اں گے [۱]
قرآن شریف وچ ایہ لفظ چندمعنےآں وچ استعمال ہواہے ناشکری،انکار، اسلام توں نکل جانا۔ رب تعالیٰ فرماندا اے :
- لَئِنۡ شَکَرْتُمْ لَاَزِیۡدَنَّکُمْ وَلَئِنۡ کَفَرْتُمْ اِنَّ عَذَابِیۡ لَشَدِیۡدٌ ﴿7﴾
جے تسيں شکر کرو گے تاں تسيں نوں تے زیادہ دین گے تے جے تسيں ناشکری کرو گے تاں ہماریا عذاب سخت اے [۲]
- وَاشْکُرُوۡا لِیۡ وَلَا تَکْفُرُوۡنِ ﴿152﴾
میرا شکر کرونا شکری نہ کرو[۳]
- وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتِیۡ فَعَلْتَ وَ اَنۡتَ مِنَ الْکٰفِرِیۡنَ ﴿19﴾
فرعون نے موسی علیہ السلام توں کہیا کہ تسيں نے اپنا اوہ کم کيتا جو کيتا تے تسيں ناشکر ے سن [۴]
ان آیات وچ کفر بمعنی ناشکری اے۔ رب تعالیٰ فرماندا اے:
- فَمَنْ یَّکْفُرْ بِالطَّاغُوۡتِ وَیُؤْمِنۡۢ بِاللہِ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَۃِ الْوُثْقٰی
پس جوکوئی شیطان دا انکا ر کرے تے اللہ اُتے ایمان لیائے اس نے مضبوط گرہ پکڑلی۔[۵]
- یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَّیَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضًا
اس دن تواڈے بعض بعض دا انکار کرن گے تے بعض بعض اُتے لعنت کرن گے ۔[۶]
- وَّ کَانُوۡا بِعِبَادَتِہِمْ کٰفِرِیۡنَ ﴿6﴾
یہ معبود انہاں باطلہ انہاں دی عبادت دے انکاری ہوجاواں گے۔[۷]
ان تمام آیات وچ کفر بمعنی انکار اے نہ کہ اسلام توں فیر جانا۔ رب تعالیٰ فرماندا اے :
- قُلْ یٰۤاَیُّہَا الْکٰفِرُوۡنَ ۙ﴿1﴾لَاۤ اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُوۡنَ ۙ﴿2﴾
فرمادو کافر و وچ تواڈے معبوداں نوں نئيں پوجتا۔[۸]
- فَبُہِتَ الَّذِیۡ کَفَرَ ؕ
پس اوہ کافر (نمرود )حیران رہ گیا۔[۹]
- وَالْکٰفِرُوۡنَ ہُمُ الظّٰلِمُوۡنَ ﴿254﴾
اور کافر لوک ظالم نيں ۔[۱۰]
- لَقَدْ کَفَرَ الَّذِیۡنَ قَالُوۡۤا اِنَّ اللہَ ہُوَ الْمَسِیۡحُ ابْنُ مَرْیَمَ
وہ لوک کافر ہوئے گئے جنہاں نے کہیا، اللہ عیسی ابن مریم نيں۔[۱۱]
- لَاتَعْتَذِرُوۡا قَدْکَفَرْتُمۡ بَعْدَ اِیۡمَانِکُمْ ؕ
بہانے نہ بناؤ تسيں ایمان لیانے دے بعد کافر ہوچکے[۱۲]
- فَمِنْہُمۡ مَّنْ اٰمَنَ وَمِنْہُمۡ مَّنۡ کَفَرَ ؕ
انہاں وچوں بعض ایمان لے آئے بعض کافر رہے ۔[۱۳]
ان ورگی تے بہت ساریاں آیات وچ کفر ایمان دا مقابل اے جس دے معنی نيں بے ایمان ہوجانا، اسلام توں نکل جانا۔ اس کفر وچ ایمان دے مقابل تمام چیزاں معتبر ہاں گی یعنی جنہاں چیزاں دا مننا ایمان سی انہاں وچوں کسی دا وی انکار کرنا کفر اے۔ لہٰذا کفر دی صدہا قسماں ہاں گی۔ خدا دا انکار کفر، اس دی تاں حید دا انکا ر یعنی شرک ایہ وی کفر، ايسے طر ح فرشتے،دوزخ وجنت، حشر نشر، نماز، روزہ،قرآن دی آیتاں،غرض کہ ضروریات دین وچوں کسی اک دا انکار کفر اے۔ ايسے لئی قرآن شریف وچ مختلف قسم دے کافراں دی تردید فرمائی گئی اے جداں کہ انہاں شاء اللہ تعالیٰ شرک دی بحث وچ آوے گا۔
قران و حدیث
[سودھو]کفر قرآن و حدیث وچ کئی معنےآں وچ استعمال ھوا اے تے اس دے معنے نوں اس دی ضد دے سامنے رکھ دے ہی متعین کيتا جاندا اے ، مثلاً،، کفر بمقابلہ شکر ، کفر دا معنی دبانا ہُندا اے ، دبانے والے نوں کفار کہیا جاندا اے تے قرآن حکیم نے کسان نوں کفار کہیا اے جو دانے یا بیج نوں زمین وچ دباندا یا چھپاندا اے ،، شکر اوہ جذبہ اے جو انسان دے اندر خود بخود پھٹتا اے امڈتا اے جس طرح مشقت توں پسینہ پھوٹتا اے یا تکلیف توں آنسو پھوٹتے نيں ، ايسے طرح جدوں کوئی کسی انسان دے نال بھلائی کردا اے تاں اس شخص دے اندر بھلائی کرنے والے دے بارے وچ جو اچھے جذبات پیدا ھوندے نيں انہاں نوں شکر کے جذبات کہندے نيں ،جنہاں نوں لفظاں دا روپ ھر بندہ اپنی استعداد دے مطابق دیندا اے، عربی وچ اس چشمے نوں جس نوں انسان نے خود کوشش کر کے نہ کھودا ھو تے جسنوں ساڈے علاقے وچ ” چوآ ” کہیا جاندا اے یعنی چوآ سیدن شاہ ،، عربی وچ اس کو” عیناً شکرا” کہیا جاندا اے ، اوہ چشمہ جو خود بخود پھوٹ نکلیا ،، اس چشمے نوں دبانے والے چھپا لینے والے نوں کافر تے اس دے فعل نوں کفر کہیا جاندا اے ،، 1- وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ ۖ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ (ابراھیم-7) اور یاد کرو اوہ وقت جدوں تواڈے رب نے ایہ اعلان کيتا کہ جے تسيں شکر کرو گے تاں وچ یقیناً توانوں زیادہ دواں گا تے جے تسيں نے ناشکری دی ( کفر کيتا ) تاں میری گرفت وی یقیناً وڈی شدید ھو گی ،، ایتھے کفر توں مراد ناشکری اے ،، 2- إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنْكُمْ وَلا يَرْضَى لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَإِنْ تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ( الزمر-7) جے تسيں ناشکری کرو گے تاں بے شک اللہ تسيں توں غنی اے ( تواڈی ناشکری توں اللہ دا کوئی نقصان نئيں ہُندا ) اگرچہ اوہ بندےآں توں ناشکری نوں پسند نئيں کردا تے جے تسيں شکر کرو تاں اللہ تواڈی اس روش توں راضی ہُندا اے ،، ایتھے وی کفر توں مراد ناشکری اے کیونجے اسنوں شکر کے بالمقابل لیایا گیا اے ،، 3- وَلَقَدْ آتَيْنَا لُقْمَانَ الْحِكْمَةَ أَنِ اشْكُرْ لِلَّهِ ۚ وَمَن يَشْكُرْ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ ( لقمان -12) اور تحقیق اساں لقمان نوں حکمت عطا کيتی کہ اللہ دا شکر کرو تے جو اللہ دا شکر کردا اے اوہ اپنے ہی بھلے دے لئی کردا اے تے جو کفر( ناشکری) کردا اے تاں بے شک اللہ بےپرواہ تے ستودہ صفات اے 4- وَمَن شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (النمل-40) اور جس نے شکر کيتا اس نے شکر کيتا اپنی ذات دے نفع دے لئی تے جس نے کفرکیا ( ناشکری کی) تاں بے شک میرا رب بے پروا وڈا کرم کرنے والا اے 5- قَالَ أَلَمْ نُرَبِّكَ فِينَا وَلِيدًا وَلَبِثْتَ فِينَا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ (18) وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّتِي فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْكَافِرِينَ (الشعراء- 19) فرعون نے کہیا کہ کیہ اساں توانوں چھوٹے بچے دی حیثیت توں گھر وچ نئيں پالیا سی ؟ فیر تاں نے اوہ کارنامہ کيتا جو تُو نے کيتا تے تاں ناشکراں ( کافراں ) وچوں سی ،، ایتھے کفر بمعنی ناشکری استعمال ھوا اے ،، 6- اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ ۖ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا ۖ وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ ۚ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ( الحدید-20) جان لو کہ دراصل دنیا دی زندگی کھیل تماشا اے تے زیب وزینت تے آپس وچ تفاخر تے مال و اولاد دی کثرت دی جستجو اے جداں مثال بارش دی کہ اس دے نتیجے وچ اگنے والی روئیدگی ” کساناں ” نوں بہت خوش کن لگتی اے ، فیر اوہ کھیتی پک جاندی اے چنانچہ تاں اسنوں دیکھدا اے زرد رنگ دی فیر گاہ کر بھس بنا لی جاندی ( کھیتی دا انجام تاں ایتھے اُتے ھو گیا جدوں کہ ) انسان کوآخرت وچ شدید عذاب یا اللہ دی جانب توں مغفرت و رضا دا معاملہ درپیش اے تے دنیا کہ زندگی دھوکے دے سامان دے سوا کچھ نئيں ،، اس وچ کسان کوکافر کہیا گیا اے اس دے بیج دبانے دے فعل دی نسبت توں تے ایہ شکر کے متضاد استعمال ھوا اے ،، 7- وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا ۚ وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ ۚ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا ( الکہف- 29) اور کہہ دیجئے کہ تواڈے رب دی طرف توں حق پیش کر دتا گیا اے سو جو چاھے اوہ ایمان لے آئے لے تے جو چاھے اوہ کفر کر دے ،، ایتھے کفر ایمان دے بالمقابل آیا اے ، اس وچ وی کفر کرنے والے نوں آخرت دے عذاب توں ڈرایا گیا اے دنیا وچ کِسے سزا دا ذکر نئيں 8- مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿النحل- 106﴾ جس نے کفر کيتا اپنے ایمان لیانے دے بعد سوائے اس دے جس نوں مجبور کيتا گیا کفر کرنے دے لئی مگر اس دا دل ایمان اُتے مطمئن رہیا( تے کلمہ کفر مجرد بولی تک رھا، لیکن جس نے سینہ کھول دتا کفر دے لئی ( اسنوں دل وچ جانے دتا ) تاں انہاں اُتے غضب اے اللہ دا تے انہاں دے لئی وڈا عذاب اے ،، اس آیت وچ کفر ارتداد دے معنےآں وچ استعمال ھوا اے تے اس دی سزا وی آخرت اُتے رکھی گئی اے ،کیونجے دلاں دا حال حشر وچ ہی کھولیا جائے گا – 9- كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (آلعمران -86) اللہ کِداں ھدایت دے انہاں لوکاں نوں جو کافر ھو گئے اپنے ایمان لیانے دے بعد تے گواھی دتی کہ رسول ﷺ برحق نيں تے انہاں دے پاس براھین ودلائل آ چکے، اللہ بے انصاف قوم نوں ھدایت نئيں دیندا ،، ایتھے وی کفر توں مراد ارتداد اے ، اس وچ وی آخرت دی سزا توں ہی ڈرایا گیا اے ، اگلی آیات وچ ملاحظہ فرماواں 10-أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (87) خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُونَ (88) إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (89) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ (90) إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَن يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِم مِّلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُم مِّن نَّاصِرِينَ (91) یہ اوہ لوک نيں جنہاں اُتے اللہ دی لعنت اے تے فرشتےآں دی تے تمام لوکاں دی ملیا کے ، اوہ ھمیشہ اس وچ رہن گے، نہ انہاں توں عذاب کم کيتا جائے گا تے نہ انہاں نوں مہلت دتی جائے گی ، سوائے انہاں لوکاں دے کہ جو بعد وچ پلٹ آئیاں تے اپنی اصلاح کر لین تاں بے شک اللہ بخشنے والا رحیم اے ، بے شک جنہاں لوکاں نے کفر کيتا اپنے ایمان لیانے دے بعد فیر بڑھدے ہی چلے گئے کفر وچ ، مردے وقت انہاں دی توبہ ھر گز قبول نئيں کيتی جائے گی تے ایہی لوک گمراہ نيں ، بے شک جنہاں لوکاں نے کفر کيتا تے کفر دی حالت وچ ہی مر گئے انہاں وچوں کسی توں وی زمین بھر کر سونا وی بطور فدیہ قبول نئيں کيتا جائے گا اگرچہ اوہ اِنّا دے سکن ۔ ایہ اوہ لوک نيں جنہاں دے لئی دردناک عذاب ھو گا تے کوئی انہاں دا مددگار نہ ھو گا آل عمران دی ایہ ساری آیات مرتدین کومخاطب کر کے آخرت دے عذاب نوں بیان کر رھی نيں تے کفر بمعنی ارتداد استعمال ھوا اے ۔
حقیقتِ کفر
[سودھو]جداں کہ صدہاچیزاں دے مننے دا ناں ایمان سی لیکن انہاں سب دا مدار صرف اک چیز اُتے سی یعنی پیغمبر کومننا جس نے حضور صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم نوں کما حقہ مان لیا۔ اس نے سب کچھ مان لیا۔ ايسے طر ح کفر دا مدار صرف اک چیز اُتے اے یعنی حضور صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم کاانکار، انہاں دی عظمت دا انکار، انہاں دی شان اعلیٰ دا انکار، اصل کفر تاں ایہ اے باقی تمام اس دیاں شاخاں نيں مثلا جورب دی ذات یا صفات کاانکار کردا اے اوہ وی حضور صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم دا منکر اے کہ حضور نے فرمایا : اللہ اک اے۔ ایہ کہندا اے کہ دو نيں۔ ايسے طر ح نماز، رو زہ وغیرہ کسی اک دا انکار درحقیقت حضورصلی اللہ تعالیٰ علیہ وسلم کاانکار اے کہ اوہ سر کار فرماندے نيں کہ ایہ چیزاں فرض نيں۔ اوہ کہندا اے کہ نئيں۔ ايسے لئی نبی کریم صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم دی ادنٰی توہین ، انہاں دی کسی شے دی توہین، قرآنی فتوے توں کفر اے۔ رب تعالیٰ فرماندا اے :
- وَیَقُوۡلُوۡنَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَّنَکْفُرُ بِبَعْضٍ ۙ وَّیُرِیۡدُوۡنَ اَنۡ یَّتَّخِذُوۡا بَیۡنَ ذٰلِکَ سَبِیۡلًا ﴿150﴾ۙ ۙاُولٰٓئِکَ ہُمُ الْکٰفِرُوۡنَ حَقًا
اور اوہ کفار کہندے نيں کہ اسيں پیغمبر اں اُتے ایمان لائینگے تے بعض دا انکار کرن گے تے چاہندے نيں کہ ایمان وکفر دے وچکار کوئی راہ نکالاں ایہی لوک یقینا دا فر نيں([۱۴]
- وَ لِلۡکٰفِرِیۡنَ عَذَابٌ اَلِیۡمٌ ﴿104﴾
کافراں ہی دے لئی درد ناک عذاب اے۔[۱۵]
- وَالَّذِیۡنَ یُؤْذُوۡنَ رَسُوۡلَ اللہِ لَہُمْ عَذَابٌ اَلِیۡمٌ ﴿61﴾
اور جو لوک رسول اللہ نوں ایذا دیندے نيں انہاں ہی دے لئی دردناک عذاب اے ۔[۱۶]
یعنی صرف کافر نوں دردناک عذاب اے تے صرف اسنوں درد ناک عذاب اے جو رسول اللہ صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم نوں ایذا دے۔ لہٰذا پتا لگیا کہ صرف اوہ ہی کافر اے جو رسول نوں ایذادے تے جو حضورصلی اللہ تعالیٰ علیہ وسلم دی عظمت واحترام، خدمت، اطاعت کرے اوہ سچا مومن اے۔ رب تعالیٰ فرماندا اے :
وَالَّذِیۡنَ اٰمَنُوۡا وَہَاجَرُوۡا وَجٰہَدُوۡا فِی سَبِیۡلِ اللہِ وَالَّذِیۡنَ اٰوَوۡا وَّنَصَرُوۡۤا اُولٰٓئِکَ ہُمُ الْمُؤْمِنُوۡنَ حَقًا ؕ لَہُمۡ مَّغْفِرَۃٌ وَّرِزْقٌ کَرِیۡمٌ ﴿74﴾
اورجوایمان لیائے اورانہاں نے ہجرت دی اوراللہ دی راہ وچ جہادکیااوروہ جنہاں نے رسول اللہ صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم نوں جگہ دتی تے انہاں دی مدد کيتی اوہ سچے مسلمان نيں انہاں دے لئی بخشش اے تے عزت دی روزی ۔[۱۷]
رب تعالیٰ فرماندا اے :
اَلَمْ یَعْلَمُوۡۤا اَنَّہٗ مَنۡ یُّحَادِدِ اللہَ وَرَسُوۡلَہٗ فَاَنَّ لَہٗ نَارَ جَہَنَّمَ خَالِدًا فِیۡہَا ؕ ذٰلِکَ الْخِزْیُ الْعَظِیۡمُ ﴿63﴾
کیا انہاں نوں خبر نئيں کہ جو مخالفت کرے اللہ تے اس دے رسول دی تاں اس دے لئی جہنم دی اگ اے ہمیشہ اس وچ رہے گا۔ ایہ وڈی رسوائی اے ۔
بلکہ جس اچھے کم وچ حضور صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم دی اطا عت دا لحاظ نہ ہوئے بلکہ انہاں دی مخالفت ہوئے اوہ کفر بن جاندا اے تے جس برے کم وچ حضور صلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم دی اطاعت ہوئے اوہ ایمان بن جاندا اے مسجد بنانا چنگا کم اے لیکن منافقین نے جدوں مسجد ضرار حضور دی مخالفت کرنے دی نیت توں بنائی توقرآن نے اسنوں کفر قرار دتا اے۔ فرماندا اے :
وَالَّذِیۡنَ اتَّخَذُوۡا مَسْجِدًا ضِرَارًا وَّکُفْرًا وَّتَفْرِیۡقًۢا بَیۡنَ الْمُؤْمِنِیۡنَ وَ اِرْصَادًا لِّمَنْ حَارَبَ اللہَ وَرَسُوۡلَہٗ مِنۡ قَبْلُ ؕ
اور اوہ لوک جنہاں نے مسجد بنائی نقصان پہنچیا نے تے کفر دے لئی تے مسلماناں وچ تفرقہ ڈالنے نوں تے اس دے انتظار وچ جو پہلے توں اللہ تے رسول دا مخالف اے۔[۱۸]
نماز توڑنا گناہ اے لیکن حضورصلی اللہ تعالیٰ علیہ وسلم دے بلانے اُتے نماز توڑنا گناہ نئيں اے بلکہ عبادت اے۔ رب تعالیٰ فرماندا اے :
یٰۤاَیُّہَا الَّذِیۡنَ اٰمَنُوا اسْتَجِیۡبُوۡا لِلہِ وَلِلرَّسُوۡلِ اِذَا دَعَاکُمۡ لِمَا یُحْیِیۡکُمْ
اے ایمان والو اللہ رسول دا بلاوا قبول کروجب اوہ توانوں بلاواں اس لئی کہ اوہ توانوں زندگی بخشتے نيں۔[۱۹]
اسی لئی حضو رصلی اللہ تعالیٰ علیہ وآلہ وسلم دی آواز اُتے اُچی آواز کرنے تے حضور صلی اللہ تعالیٰ علیہ وسلم دی ادنیٰ گستاخی کرنے نوں قرآن نے کفر قرار دتا جس دی آیات ایمان دی بحث وچ گز ر چکياں۔ شیطان دے پاس عبادات کافی سن مگر جدوں اس نے آدم علیہ السلام دے متعلق کہیا کہ
قَالَ اَنَا خَیۡرٌ مِّنْہُ ؕ خَلَقْتَنِیۡ مِنۡ نَّارٍ وَّ خَلَقْتَہٗ مِنۡ طِیۡنٍ ﴿76﴾قَالَ فَاخْرُجْ مِنْہَا فَاِنَّکَ رَجِیۡمٌ ﴿77﴾
ماں انہاں توں چنگا ہاں کہ تاں نے مینوں اگ توں تے انہاں نوں مٹی توں پیدا کيتا رب نے فرمایا ایتھے توں نکل جا تاں مردود ہوئے گیا۔ [۲۰] تو فورا کافر ہوئے گیا تے موسیٰ علیہ السلام دے جادو گر اں نے موسیٰ علیہ السلام دا ادب کيتا کہ جادو کرنے توں پہلے عرض کيتا
قَالُوۡا یٰمُوۡسٰۤی اِمَّاۤ اَنۡ تُلْقِیَ وَ اِمَّاۤ اَنۡ نَّکُوۡنَ نَحْنُ الْمُلْقِیۡنَ ﴿115﴾
عرض کيتا کہ اے موسی یا پہلے آپ ڈالاں یا اسيں ڈالنے والے ہاں ۔[۲۱]
اس اجازت لینے دے ادب دا نتیجہ ایہ ہويا کہ انہاں نوں اک دن وچ ایمان ،کلیم اللہ دی صحابیت، تقویٰ، صبر، شہادت نصیب ہوئی۔ رب نے فرمایا :
فَاُلْقِیَ السَّحَرَۃُ سٰجِدِیۡنَ ﴿ۙ46﴾
جادو گر سجدے وچ گرادتے گئے ۔[۲۲]
یعنی خود سجدے وچ نئيں گرے بلکہ رب دی طر ف توں ڈال دتے گئے۔ کافر دے دل وچ حضورصلی اللہ تعالیٰ علیہ وسلم دا ادب آجائے توان شاء اللہ مومن ہوئے جائے گا۔ جے مومن نوں بے ادبی دی بیماری ہوئے جائے تاں اس دے ایمان چھُٹ جانے کاخطرہ اے۔
یوسف علیہ السلام دے بھائی قصور مند سن مگر بے ادب نہ سن آخر بخش دتے گئے۔ قابیل یعنی آدم علیہ السلام دا بیٹا جرم دے نال نبی دا گستاخ وی سیلہٰذا خاتمہ خراب ہوئے ا۔
ہور ویکھو
[سودھو]حوالے
[سودھو]- ↑ (پ5،النسآء:31)
- ↑ (پ13،ابرٰہیم:7)
- ↑ (پ2،البقرۃ:152)
- ↑ (پ19،الشعرآء:19)
- ↑ (پ3،البقرۃ:256)
- ↑ (پ20،عنکبوت:25)
- ↑ (پ26،الاحقاف:6)
- ↑ (پ30الکٰفرون:1۔2)
- ↑ (پ3،البقرۃ:258)
- ↑ (پ3،البقرۃ:254)
- ↑ (پ6،المآئدۃ:17)
- ↑ (پ10،التوبۃ:66)
- ↑ (پ3،البقرۃ:253)
- ↑ پ6،النسآء:150۔151)
- ↑ (پ1،البقرۃ:104)
- ↑ (پ10،التوبۃ:61)
- ↑ (پ10،الانفال:74)
- ↑ (پ11،التوبۃ:107)
- ↑ (پ9،الانفال:24)
- ↑ (پ23،ص:76۔77)
- ↑ (پ9،الاعراف:115)
- ↑ (پ19،الشعرآء:46)