storhjelm

Den mellom 0,8 og 1,2 meter høge stauda har handflika blad som er håra på oversida og dei mange blå til kvite blomane sit i ein toppstilt klase. Øvste delen av stilken og blomane er òg finhåra. Blomane er einsymmetriske, og dei fem begerblada dannar den karakteristiske hjelmen for hjelmslekta. To av kronblada er omdanna til honninggøymer med nektar som tiltrekk humler til pollinering av planta. Blomen har mange pollenberarar og vanlegvis tre fruktblad. Fruktene som vert danna er belgkapslar som inneheld mange frø. Frøa vert spreidd ballistisk når dyr og vind rører ved dei stive stenglane. I tillegg til seksuell reproduksjon formeirer planta seg vegetativt ved hjelp av jordstenglar.

Storhjelm er ei gamal hageplante i Noreg. Stauda vert dyrka over heile landet.

Gift frå storhjelm har vore nytta i pilspissar, og planta har lang tradisjon innan folkemedisinen.

Storhjelm stammar frå Vest- og Sentral-Europa, der er ho er endemisk. Ho har seinare blitt introdusert til Nord-Europa og Nord-Amerika. Planta veks hovudsakleg i skoglandskap og på grassletter i låglandet, men har blitt funne opptil 2700 meter over havet.

Planta veks i djup, veldrenert og næringsrik jord og trivest i sol til halvskugge. Storhjelm er hardfør til H8.

Alle plantedelane og særskild rota av storhjelm er særs giftig. Planta inneheld alkaloidet akonitin som kan gje kvalme og oppkast, og i alvorlege tilfeller hjartepåverknadar, kramper og paralyse. Giftinformasjonen bør kontaktast om det er mistanke om at nokon har ete storhjelm.

• soleiefamilien
• hjelmslekta
• staude

• Giftinformasjonen om storhjelm