உள்ளடக்கத்துக்குச் செல்

புதிய ஏற்பாடு

கட்டற்ற கலைக்களஞ்சியமான விக்கிப்பீடியாவில் இருந்து.

புதிய ஏற்பாடு (New Testament) அல்லது கிரேக்க வேதாகமம்/விவிலியம் என்பது கிறித்தவர்களின் புனித நூலான விவிலியத்தின் இரண்டாவது பகுதியாகும்.[1] முதல் பகுதி பழைய ஏற்பாடு என்று அழைக்கப்படுகிறது. ஏற்பாடு என்னும் சொல் உடன்படிக்கை, ஒப்பந்தம் என்று பொருள்படும். கடவுள் பண்டை நாட்களில் தமக்கென ஒரு மக்களினத்தைத் தெரிந்துகொண்டு, அவர்களுக்குத் தாம் கடவுளாக இருப்பதாகவும், அவர்கள் தமக்கு நெருக்கமான மக்களாக வாழ்ந்து, தம் கட்டளைகளைக் கடைப்பிடித்து ஒழுக வேண்டும் என்றும் அவர்களோடு ஓர் ஒப்பந்தம் செய்துகொண்டார் என்று யூத மக்களும் கிறித்தவ மக்களும் நம்புகின்றனர்.


இந்த ஒப்பந்தத்தைக் கிறித்தவர்கள் பழைய உடன்படிக்கை என்று அழைக்கின்றனர். ஏனென்றால் கடவுளின் மகனே இவ்வுலகில் இயேசு என்னும் மனிதராகப் பிறந்து, துன்பங்கள் அனுபவித்து, சிலுவையில் அறையுண்டு இறந்தார் என்றும், மரணத்தை வென்று உயிர்பெற்றெழுந்தார் என்றும் கிறித்தவர்கள் நம்புகின்றனர். இயேசுவின் மரணம் மற்றும் உயிர்த்தெழுதல் வழியாகக் கடவுள் மனித குலம் முழுவதோடும் ஒரு புதிய உடன்படிக்கையைச் செய்துகொண்டார் என்பது கிறித்தவர்களின் நம்பிக்கை.

எனவே, யூதர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதும், கிறிஸ்துவின் காலத்திற்கு முற்பட்டதுமான (தனாக்/Tanakh என்றழைக்கப்படுகிற) புனித நூல் தொகுப்பைக் கிறித்தவர் பழைய ஏற்பாடு என்கின்றனர். கிறிஸ்துவின் காலத்திலும் அவர் இறந்த ஒரு நூற்றாண்டுக்குள்ளும் எழுதப்பட்ட புனித நூல்தொகுப்பு புதிய ஏற்பாடு என்று வழங்கப்படுகிறது.

பழைய ஏற்பாட்டைப் போலவே புதிய ஏற்பாடும் பல நூல்கள் அடங்கிய தொகுப்பு ஆகும். இது பல எழுத்தாளர்களாலும் குழுமங்களாலும் கி.பி. 45க்குப் பின்னும் கி.பி. 140க்கு முன்னும் எழுதப்பட்டு சிறுக சிறுக சில நூற்றாண்டுகளாக ஒன்று சேர்க்கப்பட்டு, கிறித்தவ திருச்சபையால் அதிகாரப்பூர்வமாக ஏற்கப்பட்டது. விவிலியத்தின் பகுதியாக இந்நூல்கள் கி.பி. முதல் நூற்றாண்டிலிருந்தே ஏற்கப்பட்டன. 397இல் கார்த்தேசு (Carthage) நகரில் நடந்த சங்கத்திலும், பின்னர் திரெந்து சங்கத்திலும் (கி.பி. 1546) இவை விவிலியத் திருமுறை நூல்களாக அதிகாரப்பூர்வமாக ஏற்கப்பட்டன [2].

புதிய ஏற்பாட்டின் மூல பாடம் (செப்துவசிந்தா)[3] என்னும் கிரேக்க விவிலியத்தில் உள்ளது. தொடக்க காலத்திலிருந்தே விவிலியம் இலத்தீன் மொழியில் பெயர்க்கப்பட்டது.

பழைய ஏற்பாடும் புதிய ஏற்பாடும் கிறித்தவத்தின் அடிப்படையாகும். புதிய ஏற்பாடு இயேசுவின் பிறப்புடன் ஆரம்பித்து, அவருடைய போதனைகளையும் அவர் புரிந்த அதிசய செயல்களையும் எடுத்துணர்த்துவதோடு, அவருடைய மரணம், உயிர்த்தெழுதல் ஆகியவற்றையும் விளக்குகிறது. தமது போதனையை எல்லா மக்களுக்கும் அறிவிக்க இயேசு தம் சீஷர்களை அப்போஸ்தலர்களை/திருத்தூதர்களை அனுப்பினார்.

பழைய ஏற்பாடும் புதிய ஏற்பாடும் அடங்கிய பரிசுத்த வேதாகமம் (அ) திருவிவிலியம் என்னும் நூல் தொகுதி கிறித்தவ இறையியல் படிப்பின் ஆதாரமாகத் திகழ்கிறது. வெவ்வேறு கிறித்தவ சபைகளின் வழிபாட்டில் புதிய ஏற்பாடு மற்றும் பழைய ஏற்பாட்டுப் பகுதிகள் வாசிக்கப்பட்டு விளக்கப்படுகின்றன. இந்த புதிய ஏற்பாடும், பழைய ஏற்பாடும் இணைந்து தொகுக்கப்பட்ட பரிசுத்த வேதாகமத்தின் தாக்கம் சமயம், தத்துவம், மற்றும் அரசியல், இசை, ஓவியக் கலை, இலக்கியம், நாடகம் போன்ற பல துறைகளில் வெளிப்படுகின்றது.

புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள்

[தொகு]
வில்லியம் டைன்டேலே (William Tyndale) எபிரேயம் கிரேக்க மொழிகளில் இருந்த புதிய ஏற்பாட்டை ஆங்கிலத்தில் மொழி பெயர்த்தவர்.

புதிய ஏற்பாட்டில் 27 தனிப்பட்ட சிறிய நூல்கள் காணப்படுகின்றன. இச்சிறு நூல்கள் அனைத்திலும் இயேசு மையகர்த்தாவாக இருக்கிறார். கிறித்தவத்தின் எல்லா உட்பிரிவினரும் இவற்றை மாற்றமின்றி ஏற்றுக்கொள்கின்றனர். புதிய ஏற்பாட்டில் இயேசுவின் வரலாற்றைக் கூறும் நான்கு நற்செய்தி நூல்களும், இயேசுவின் சீடர்களான பேதுரு, பவுல் ஆகியோர் கிறித்தவ நற்செய்தியைப் பரப்பிய வரலாற்றை எடுத்துரைக்கிற திருத்தூதர் பணிகள் என்னும் ஒரு நூலும், படிப்பினை வழங்கும் இருபத்தொரு மடல்களும், மற்றும் ஒரு வெளிப்பாட்டு நூலும் அடங்கியுள்ளன. கி.பி. 50களில், எபிரேய மற்றும் கிரேக்க கலாச்சாரம் நிலவிய பகுதிகளில் பேச்சு மொழியாயிருந்த கொயினே கிரேக்கத்தில் புதிய ஏற்பாட்டு நூல்கள் எழுதப்பட்டன. திருவிவிலியத்தில் திருமுறையாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட அனைத்து நூல்களும் கி.பி. 150க்குள் எழுதப்பட்டதாகக் கருதப்படுகிறது.

நற்செய்திகள்

[தொகு]

ஒவ்வொரு நற்செய்தி நூலும் இயேசுவின் இவ்வுலக வாழ்க்கையை கூறுகின்றது. அவற்றில் இயேசுவின் போதனைகளுக்கு முக்கிய இடம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. திருச்சபையால் ஏற்கப்பட்டுள்ள நான்கு நற்செய்தி நூல்கள் யாரால், எப்போது எழுதப்பட்டன என்பது பற்றித் துல்லியமாக அறிய இயலவில்லை. ஆயினும், கிறித்தவ மரபுப்படி,

இவற்றில் முதல் மூன்று நூல்களும் தமக்குள் உள்ளடக்கம், நடை போன்றவற்றில் மிகவும் ஒத்தவையாகும். எனவே அவை ஒத்தமை நற்செய்திகள் (Synoptic Gospels) என அழைக்கப்படுகின்றன. நான்காவது நூல் அவற்றிலிருந்து வேறுபட்ட பாணியில் உள்ளது.

திருத்தூதர் பணிகள்

[தொகு]

திருத்தூதர் பணிகள் என்னும் பெயரால் வழங்கும் நூல் இயேசுவின் மரணத்துக்கு பின்னரான தொடக்க காலக் கிறித்தவரின் வாழ்வைச் சித்தரிக்கிறது. பேதுரு, பவுல் ஆகிய திருத்தூதர்கள் அறிவித்த படிப்பினையையும், பவுல் மேற்கொண்ட பயணங்களையும் இந்நூல் விரிவாகத் தருகிறது. இந்நூல் லூக்கா நற்செய்தியை எழுதியவராலேயே எழுதப்பட்டது என்பது ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட கருத்தாகும். பவுல் கூறியவற்றை லூக்கா எழுதினார் என்பது மரபு.

புனித பவுல் எழுதிய திருமுகங்கள்

[தொகு]

பொதுத் திருமுகங்கள்

[தொகு]

வெளிப்படுத்தல்

[தொகு]

யோவானுக்கு அருளப்பெற்ற திருவெளிப்பாடு

விதிகள்

[தொகு]
நூல்கள் புரட்டஸ்தாந்து கத்தோலிக்கம் கிழக்கு மரபுவழி ஆர்மேனிய மரபு
[N 1]
கொப்டிக் மரபுவழி தெவாஃடோ சீரியா மரபு
நற்செய்திகள்[N 2]
மத்தேயு ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்[N 3]
மாற்கு[N 4] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்[N 3]
Luke ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்[N 3]
John[N 4][N 5] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்[N 3]
Apostolic History
Acts[N 4] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Acts of Paul and Thecla
[N 6][4][5]
இல்லை இல்லை இல்லை No
(early tradition)
இல்லை இல்லை No
(early tradition)
பொதுத் திருமுகங்கள்
James Yes[N 7] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
1 Peter ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
2 Peter ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் Yes[N 8]
1 John[N 4] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
2 John ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் Yes[N 8]
3 John ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் Yes[N 8]
Jude Yes[N 7] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் Yes[N 8]
Pauline Epistles
Romans ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
1 Corinthians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
2 Corinthians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Corinthians to Paul and
3 Corinthians
[N 6][N 9]
இல்லை இல்லை இல்லை No − inc. in some mss. இல்லை இல்லை No
(early tradition)
Galatians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Ephesians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Philippians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Colossians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Laodiceans No − inc. in some eds.
[N 10][6]
No − inc. in some mss. இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை
1 Thessalonians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
2 Thessalonians ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Hebrews Yes[N 7] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
1 Timothy ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
2 Timothy ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Titus ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
Philemon ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம்
திருவெளிப்பாடு[N 11]
Revelation Yes[N 7] ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் ஆம் Yes[N 8]
Apostolic Fathers[N 12] and Church Orders[N 13]
1 Clement[N 14] No
(Codices Alexandrinus and Hierosolymitanus)
2 Clement[N 14] No
(Codices Alexandrinus and Hierosolymitanus)
Shepherd of Hermas[N 14] No
(Codex Siniaticus)
Epistle of Barnabas[N 14] No
(Codices Hierosolymitanus and Siniaticus)
Didache[N 14] No
(Codex Hierosolymitanus)
Ser`atä Seyon
(Sinodos)
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Te'ezaz
(Sinodos)
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Gessew
(Sinodos)
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Abtelis
(Sinodos)
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Book of the
Covenant 1

(Mäshafä Kidan)
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Book of the
Covenant 2

(Mäshafä Kidan)
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Ethiopic Clement
(Qälëmentos)[N 15]
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை
Ethiopic Didescalia
(Didesqelya)[N 15]
இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை இல்லை Yes
(broader canon)
இல்லை

இவற்றையும் பார்க்க

[தொகு]

குறிப்புகள்

[தொகு]
  1. The growth and development of the Armenian Biblical canon is complex; extra-canonical New Testament books appear in historical canon lists and recensions that are either distinct to this tradition, or where they do exist elsewhere, never achieved the same status.[சான்று தேவை] Some of the books are not listed in this table; these include the Prayer of Euthalius, the Repose of யோவான் (நற்செய்தியாளர்), the Doctrine of Addai, a reading from the Gospel of James, the Second Apostolic Canons, the Words of Justus, Dionysius Aeropagite, the Preaching of Peter, and a Poem by Ghazar.[சான்று தேவை] (Various sources[சான்று தேவை] also mention undefined Armenian canonical additions to the Gospels of Mark and John, however, these may refer to the general additions—Mark 16:9–20 and John 7:53–8:11—discussed elsewhere in these notes.) A possible exception here to canonical exclusivity is the Second Apostolic Canons, which share a common source—the Apostolic Constitutions—with certain parts of the Orthodox Tewahedo New Testament broader canon. There is some uncertainty about whether it is actually the Doctrine of Addai, or rather a related work called the Acts of Thaddeus, that appears in Armenian canon lists;[சான்று தேவை] moreover, the correspondence between King Agbar and Jesus Christ, which is found in various forms—including within both the Doctrine of Addai and the Acts of Thaddeus—sometimes appears separately (see list[full citation needed]). The Prayer of Euthalius and the Repose of St. John the Evangelist appear in the appendix of the 1805 Armenian Zohrab Bible;[சான்று தேவை] however, some of the aforementioned books, though they are found within canon lists, have nonetheless never been discovered to be part of any Armenian Biblical manuscript.[சான்று தேவை]
  2. Though widely regarded as non-canonical,[சான்று தேவை] the Gospel of James obtained early liturgical acceptance among some Eastern churches and remains a major source for many of Christendom's traditions related to மரியாள் (இயேசுவின் தாய்).
  3. 3.0 3.1 3.2 3.3 The Diatessaron, Tatian's gospel harmony, became a standard text in some Syriac-speaking churches down to the 5th century, when it gave-way to the four separate gospels found in the Peshitta.[சான்று தேவை]
  4. 4.0 4.1 4.2 4.3 Parts of these four books are not found in the most reliable ancient sources; in some cases, are thought to be later additions, and have therefore not appeared historically in every Biblical tradition.[சான்று தேவை] They are as follows: Mark 16:9–20, John 7:53–8:11, the Comma Johanneum, and portions of the Western version of Acts. To varying degrees, arguments for the authenticity of these passages—especially for the one from the Gospel of John—have occasionally been made.[சான்று தேவை]
  5. Skeireins, a commentary on the Gospel of John in the கோதிக் மொழி, was included in the Wulfila Bible.[சான்று தேவை] It exists today only in fragments.[சான்று தேவை]
  6. 6.0 6.1 The Acts of Paul and Thecla, the Epistle of the Corinthians to Paul, and the Third Epistle to the Corinthians are all portions of the greater Acts of Paul narrative, which is part of a stichometric catalogue of New Testament canon found in the Codex Claromontanus, but has survived only in fragments.[சான்று தேவை] Some of the content within these individual sections may have developed separately.[சான்று தேவை]
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 These four works were questioned or "spoken against" by மார்ட்டின் லூதர், and he changed the order of his New Testament to reflect this, but he did not leave them out, nor has any Lutheran body since.[சான்று தேவை] Traditional German Luther Bibles are still printed with the New Testament in this changed "Lutheran" order.[சான்று தேவை] The vast majority of Protestants embrace these four works as fully canonical.[சான்று தேவை]
  8. 8.0 8.1 8.2 8.3 8.4 The Peshitta excludes 2 John, 3 John, 2 Peter, Jude, and Revelation, but certain Bibles of the modern Syriac traditions include later translations of those books.[சான்று தேவை] Still today, the official lectionary followed by the Syriac Orthodox Church and the Assyrian Church of the East presents lessons from only the twenty-two books of Peshitta, the version to which appeal is made for the settlement of doctrinal questions.[சான்று தேவை]
  9. The Third Epistle to the Corinthians often appears with and is framed as a response to the Epistle of the Corinthians to Paul.[சான்று தேவை]
  10. The Epistle to the Laodiceans is present in some western non-Roman Catholic translations and traditions.[சான்று தேவை] Especially of note is John Wycliffe's inclusion of the epistle in his English translation,[சான்று தேவை] and the நண்பர்களின் சமய சமூகம்' use of it to the point where they produced a translation and made pleas for its canonicity, see Poole's Annotations, on Col. 4:16. The epistle is nonetheless widely rejected by the vast majority of Protestants.[சான்று தேவை]
  11. The Apocalypse of Peter, though not listed in this table, is mentioned in the Muratorian fragment and is part of a stichometric catalogue of New Testament canon found in the Codex Claromontanus.[சான்று தேவை] It was also held in high regard by Clement of Alexandria.[சான்று தேவை]
  12. Other known writings of the Apostolic Fathers not listed in this table are as follows: the seven அந்தியோக்கு இஞ்ஞாசியார், the Epistle of Polycarp, the Martyrdom of Polycarp, the Epistle to Diognetus, the fragment of Quadratus of Athens, the fragments of Papias of Hierapolis, the Reliques of the Elders Preserved in இரனேயு, and the திருத்தூதர்களின் நம்பிக்கை அறிக்கை.[சான்று தேவை]
  13. Though they are not listed in this table, the Apostolic Constitutions were considered canonical by some including Alexius Aristenus, John of Salisbury, and to a lesser extent, Grigor Tat`evatsi.[சான்று தேவை] They are even classified as part of the New Testament canon within the body of the Constitutions itself; moreover, they are the source for a great deal of the content in the Orthodox Tewahedo broader canon.[சான்று தேவை]
  14. 14.0 14.1 14.2 14.3 14.4 These five writings attributed to the Apostolic Fathers are not currently considered canonical in any Biblical tradition, though they are more highly regarded by some more than others.[சான்று தேவை] Nonetheless, their early authorship and inclusion in ancient Biblical codices, as well as their acceptance to varying degrees by various early authorities, requires them to be treated as foundational literature for Christianity as a whole.[யாரால் சொல்லப்பட்டது?][சான்று தேவை]
  15. 15.0 15.1 Ethiopic Clement and the Ethiopic Didascalia are distinct from and should not be confused with other ecclesiastical documents known in the west by similar names.[சான்று தேவை]

ஆதாரங்கள்

[தொகு]
  1. புதிய ஏற்பாடு - கத்தோலிக்க கலைக்களஞ்சியம்
  2. திரெந்து பொதுச் சங்கம்
  3. செப்துவசிந்தா
  4. Burris, Catherine; Van Rompay, Lucas (2002). "Thecla in Syriac Christianity: Preliminary Observations" பரணிடப்பட்டது 2016-07-01 at the வந்தவழி இயந்திரம். Hugoye: Journal of Syriac Studies 5 (2): 225–236.
  5. Carter, Nancy A. (2000). "The Acts of Thecla: A Pauline Tradition Linked to Women". Conflict and Community in the Corinthian Church. Archived from the original on 28 November 2014.
  6. Poole, Matthew (1852). "Annotations Upon the Holy Bible, Vol. III". Robert Carter and Brothers. p. 729.

வெளி இணைப்புகள்

[தொகு]
விக்கிமீடியா பொதுவகத்தில்,
New Testament
என்பதில் ஊடகங்கள் உள்ளன.

General references

[தொகு]

Development and authorship

[தொகு]