จังหวัดกาลีมันตันตะวันออก
จังหวัดกาลีมันตันตะวันออก Provinsi Kalimantan Timur (อินโดนีเซีย) | |
|---|---|
   .jpg)   From top, left to right : หาดเกอมาลาที่บาลิกปาปัน, หมู่เกาะเดอราวัน, ย่านกลางเมืองบาลิกปาปัน, สะพานกูไตการ์ตาเนอการา, ศูนย์กระจายถ่านหินตันจุงบารา, เกาะเบอรัซบาซะฮ์, ศูนย์อิสลามในซามารินดา | |
 ธง  ตราอาร์ม | |
| คำขวัญ: Ruhui Rahayu ("Perfect harmony the blessing from God") | |
 ที่ตั้งจังหวัดกาลีมันตันตะวันออกในประเทศอินโดนีเซีย | |
| พิกัด: 1°3′N 116°19′E / 1.050°N 116.317°E | |
| ประเทศ |  อินโดนีเซีย |
| เมืองหลัก |  ซามารินดา |
| การปกครอง | |
| • ผู้ว่าการจังหวัด | อักมัล มาลิก (รักษาการ) |
| • รองผู้ว่าการจังหวัด | ตำแหน่งว่าง |
| พื้นที่ | |
| • ทั้งหมด | 129,066.64 ตร.กม. (49,832.91 ตร.ไมล์) |
| อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 4 |
| ประชากร (2557)[1] | |
| • ทั้งหมด | 3,508,012 คน |
| • ความหนาแน่น | 27 คน/ตร.กม. (70 คน/ตร.ไมล์) |
| (ไม่รวมประชากรจังหวัดกาลีมันตันเหนือที่แยกออกไปใน พ.ศ. 2555) | |
| ประชากรศาสตร์ | |
| • ภาษาทางการ | อินโดนีเซีย |
| • ภาษาที่ได้รับการรับรองในระดับภูมิภาค | มลายูกูไต, บันจาร์, ดายัก, บูกิซ |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลากลางอินโดนีเซีย) |
| ทะเบียนพาหนะ | KT |
| ดัชนีการพัฒนามนุษย์ (พ.ศ. 2561) |  0.758 (สูง) |
| อันดับดัชนีการพัฒนามนุษย์ | อันดับที่ 3 (พ.ศ. 2560) |
| เว็บไซต์ | www |
กาลีมันตันตะวันออก หรือ กาลีมันตันตีมูร์ (อินโดนีเซีย: Kalimantan Timur; ดายัก: Benua Etam) เป็นหนึ่งใน 4 ของจังหวัดกาลีมันตันของประเทศอินโดนีเซีย ตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียว มีเมืองหลักชื่อซามารินดา
ประวัติ
[แก้]จังหวัดกาลีมันตันตะวันออกเป็นที่รู้จักในนามที่ตั้งของอาณาจักรฮินดูที่เก่าแก่ที่สุดของอินโดนีเซีย อาณาจักรกีไต (kitai) สมัยกษัตริย์มูลวรมัน การดำรงอยู่ของอาณาจักรนี้ปรากฏอยู่บนหินสลักที่เขียนด้วยลายมือ (Prasasti) ซึ่งเก็บรักษาไว้ที่พิพิธภัณฑ์นานาชาติจังหวัดจาการ์ตา หินสลักนี้เขียนด้วยอักษรปัลลวะและภาษาสันสกฤต สามารถดูได้ที่สำนักรัฐบาลที่เมืองซามารินดา
จังหวัดกาลีมันตันตะวันออกใหญ่เป็นอันดับสองของอินโดนีเซียรองจากจังหวัดปาปัว มีประชากรทั้งหมด 2.44 ล้านคน ซามารินดาเป็นบริเวณของจังหวัดที่มีประชากรมากที่สุดประมาณ 521,471 คน นอกจากนั้นจะอยู่ในพื้นที่เมืองบาลิกปาปัน และในชนบทเขตการปกครองของกีไต
หน่วยการบริหาร
[แก้]พื้นที่จังหวัดกาลีมันตันตะวันออกแบ่งออกเป็น 7 อำเภอหรือกาบูปาเต็น 3 นครหรือโกตา และ 103 ตำบลหรือเกอจามาตัน[2][3]
- อำเภอ
- อำเภอกูไตการ์ตาเนอการา (Kabupaten Kutai Kartanegara)
- อำเภอกูไตตะวันตก (Kabupaten Kutai Barat)
- อำเภอกูไตตะวันออก (Kabupaten Kutai Timur)
- อำเภอเบอเรา (Kabupaten Berau)
- อำเภอปาเซร์ (Kabupaten Paser)
- อำเภอเปอนาจัม-ปาเซร์เหนือ (Kabupaten Penajam Paser Utara)
- อำเภอมาฮากัมอูลู (Kabupaten Mahakam Ulu)
- นคร
- ซามารินดา (Samarinda; เมืองหลัก)
- บนตัง (Bontang)
- บาลิกปาปัน (Balikpapan)
สถานที่ที่น่าสนใจ
[แก้]ซามารินดา
[แก้]ซามารินดาเป็นที่รู้จักในเรื่องของเสื้อซารง (sarong) เป็นเมืองที่มีความเจริญ สำนักงานคณะรัฐบาลและอาคารสาธารณชนกำลังพัฒนาในหลายพื้นที่ ซามารินดามีชื่อเสียงในเรื่องของการโรงแรม จึงมีนักท่องเที่ยวจำนวนมาก
บาลิกปาปัน
[แก้]บาลิกปาปันเป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมน้ำมันในกาลีมันตัน ควบคุมเส้นทางไปยังกาลีมันตันตะวันออกด้วยทะเลเชื่อมต่อจาการ์ตาและจุดสำคัญหลายจุดในอินโดนีเซีย นอกจากนั้นการเดินทางไปยังซามารินดาเริ่มขึ้นที่บาลิกปาปัน จึงทำให้เมืองนี้ได้รับความสำคัญ บาลิกปาปันขึ้นชื่อในเรืองของโรงแรม รวมถึงการท่องเที่ยว สนามบิน และความเหมาะสมทางยุทธศาสตร์
เบอเราและมาลีเนา
[แก้]ตั้งอยู่บนบนเกาะเดอราวัน (Derawan) มีการค้นพบกระดูกของกษัตริย์ Keratan Gunung Tambur และ Teratan Sambaling เกาะเดอราวันนั้นสามารถไปได้โดยขึ้นเรือจากตันจุงเรเด็ป (Tanjung Redep) เมืองหลักของเบอเรา หรือขึ้นเรือที่ Via Tarakan ประมาณ 3 ชั่วโมง
ที่เบอเราและมาลีเนาแห่งนี้มีสัตว์หายากเป็นจำนวนมาก เช่น เต่าสีเขียว (gren turtle) เต่าสีเลือดหมู (scarlet turtle) เต่ามะเฟือง และพะยูน
นอกจากนี้ก็ยังมีเหรียญหายากจากกรมทหารเรือ แนวปะการังใต้ทะเลสีแดงสด อิกัวนา นกทะเล ปูและไข่มุก รวมถึงมีกีฬาทางน้ำอีกหลายชนิด
บนตัง
[แก้]เดิมเป็นเขตการปกครองของผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของกีไต บนตังมีพืชและสัตว์ที่หายาก มีสวนกีไตนานาชาติอยู่ใกล้เคียง
บูลูงัน
[แก้]บูลูงันมีประวัติความเป็นมาที่เก่าแก่ และเก็บรวบรวมผลงานทางด้านศิลปะและพิธีกรรมด้านขนบธรรมเนียมประเพณี
ตานะฮ์เมระฮ์อินดะฮ์เลิมปาเก
[แก้]มีสวนสันทนาการที่เรียกว่า ตานะฮ์เมระฮ์อินดะฮ์เลิมปาเก (Tanah Merah Indah-Lempake) มีน้ำตกที่สวยงาม ตั้งอยู่ประมาณ 16 กิโลเมตรจากใจกลางเมืองซามารินดา สามารถไปได้โดยรถยนต์ของตังเองหรือมีรถทัวร์นำเที่ยว
เตอังการง
[แก้]เตอังการง (Teanggarong) ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของแม่น้ำมาฮากัมจากซามารินดา เป็นเมืองที่ปกครองโดยผู้สำเร็จราชการกีไต และต่อมาก็มอบอำนาจการปกครองให้สุลต่าน ตำหนักของสุลต่านตั้งอยู่บริเวณริมฝั่งแม่น้ำ ปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์เก็บของใช้ส่วนตัวแบบเก่าแก่และเป็นที่รวบรวมเครื่องใช้สิ่งของที่ทำด้วยเซรามิก ศิลปะสมัยโบราณของจีน
ทุกวันที่ 14 ของเดือนกันยายน ประชาชนจะมีการจัดงานเลี้ยงมีการแสดงดนตรีและเต้นรำเพื่อเฉลิมฉลองในวันครบรอบของการสถาปนาเมือง
ตันจุงอีซูวี
[แก้]ตันจุงอีซูวี (Tanjung Isuy) เป็นชุมชนเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่บริเวณทะเลสาบเจิมปัง (Jempang) ในทะเลสาบกาลีมันตันตะวันออกที่ห่างไกลจากเขตตัวเมืองล้อมรอบด้วยป่าไม้ การเดินทางไปยังตันจุงอีซูวีเหนือแม่น้ำมาฮากัมที่มีระยะทางยาว ตันจุงอีซูวีมีขนบธรรมเนียมประเพณีของดายักเช่น กระท่อมสำหรับการใช้เป็นที่ประชุม มีหลุมฝังศพของชนเผ่าดายัคที่ต้องเดินเข้าตามถนนหมู่บ้านเล็ก ๆ มี beliam หรือหมอผี เป็นหมอรักษาผู้ป่วยในเวลากลางคืนโดยมีพิธีกรรมการสั่งจ่ายยาจากบรรพบุรุษซึ่งมีการใช้ฆ้องและกลองประกอบในพิธี มีชาวดายัคจำนวนมากที่นำเอาการรักษาดั้งเดิมมาเปลี่ยนแปลงแต่ก็ยังคงความคล้ายคลึงอยู่
เมอลัก-เกอร์ซิกลูไว
[แก้]เมอลัก (Melak) เป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ ซึ่งมีเข้ามาทวนกับแม่น้ำมาฮากัม ในส่วนกลางของดินแดนตันจุงดายัก (Tanjung Dayak) ไม่ไกลมากนักกับป่าสงวนเกอร์ซิกลูไว (Kersik Luway) เป็นที่เจริญเติบโตของดอกกล้วยไม้สีดำ (Black Orchid)
มูวาอันจาลง-มูวาวาเฮา
[แก้]มูวาราอันจาลง-มูวาวาเฮา (Muara Ancalong-Muara Wahau) มีการแสดงการเต้นรำของ Kenya Dayak รวมถึงมีงานหัตถกรรมหลากหลายอย่าง
เมืองหลวงแห่งใหม่ของประเทศ
[แก้]นูซันตารา เมืองหลวงในอนาคตของอินโดนีเซียที่จะสร้างขึ้นบนพื้นที่ของอำเภอกูไตการ์ตาเนอการาและอำเภอเปอนาจัม-ปาเซร์เหนือ[4] เดิมทีการก่อสร้างคาดว่าจะเริ่มในปี 2563 และคาดว่าจะแล้วเสร็จในปี 2567 อย่างไรก็ตาม ในการไต่สวนต่อหน้าคณะกรรมาธิการชุดที่ 5 ของสภาผู้แทนราษฎรอินโดนีเซียเมื่อวันที่ 9 มิถุนายน 2563 ตัวแทนรัฐบาลได้กล่าวหาว่ารัฐบาลไม่ได้จัดสรรงบประมาณปี 2565 สำหรับโครงการ (สำหรับปี 2565 กระทรวงเสนองบประมาณมูลค่ากว่า 100.46 ล้านล้านรูปียะฮ์ หรือมากกว่า 7 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งลดลงอย่างมากจากตัวเลข 149.81 ล้านล้านรูปียะฮ์ในปี 2564) ก่อนหน้านี้ หน่วยงานพัฒนาการวางแผนแห่งชาติกล่าวว่าจำนวนเงินทั้งหมดที่จำเป็นสำหรับการย้ายเมืองหลวงจากที่ตั้งปัจจุบันในกรุงจาการ์ตาไปยังจังหวัดกาลีมันตันตะวันออกมีจำนวน 486 ล้านล้านรูปียะฮ์ ซึ่ง 265.2 ล้านล้านจะระดมผ่านความร่วมมือระหว่างภาครัฐกับเอกชน (พีพีพี) 127.3 ล้านล้านจากกองทุนพิเศษเอกชน และ 93.5 ล้านล้านจากงบประมาณของรัฐ แต่กระทรวงการคลังกล่าวว่ารัฐบาลได้เปลี่ยนลำดับความสำคัญของการบรรเทาผลกระทบจากการแพร่ระบาดของโควิด-19 กระทรวงประกาศว่าไม่ได้จัดสรรงบประมาณสำหรับโครงการทุนใหม่
อ้างอิง
[แก้]- ↑ Central Bureau of Statistics: Estimates 2014 เก็บถาวร พฤศจิกายน 13, 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (อินโดนีเซีย)
- ↑ Statistik Indonesia 2021 (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. 2021-02-26. pp. 45–47. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
- ↑ "Peraturan Kepala Badan Pusat Statistik Nomor 120 Tahun 2020 Tentang Klasifikasi Desa Perkotaan dan Perdesaan di Indonesia Tahun 2020" (PDF) (ภาษาอินโดนีเซีย). สำนักงานสถิติแห่งประเทศอินโดนีเซีย. สืบค้นเมื่อ 2021-12-05.
- ↑ "Indonesia minister announces name of new national capital in eastern Kalimantan". Channel News Asia.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]- WWF Heart of Borneo conservation initiative - ข้อมูลเกี่ยวกับใจกลางบอร์เนียว มีพื้นที่ 220,000 ตร.กม. เป็นป่าฝนเขตร้อน มีสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ เช่น อุรังอุตัง แรด ช้างแคระ เป็นต้น
สถานที่ใกล้เคียงกับจังหวัดกาลีมันตันตะวันออก | |
|---|---|
 | บทความประเทศอินโดนีเซียนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่โครงการวิกิประเทศอินโดนีเซีย |