ข้ามไปเนื้อหา

ภาษาปู้เปียว

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาษาปู้เปียว
Laqua
ภูมิภาคจังหวัดห่าซาง ประเทศเวียดนาม และเขตปกครองตนเองชนชาติจ้วงและม้ง เหวินซาน มณฑลยูนนาน ประเทศจีน
ชาติพันธุ์ชาวกวาเบียว
จำนวนผู้พูด710  (2009 census)[1]
ตระกูลภาษา
ขร้า-ไท
  • ขร้า
    • ยาง–เบียว
      • ภาษาปู้เปียว
ระบบการเขียนอักษรละติน (เวียดนาม)
รหัสภาษา
ISO 639-3laq

ภาษากวาเบียว (อังกฤษ: Qabiao) หรือภาษาละกัว ภาษาปูเปียว หรือภาษาเปน ติ โลโล อยู่ในตระกูลขร้า-ไท มีผู้พูดทั้งหมด 310 คน พบในเวียดนาม 307 คน (พ.ศ. 2545) ทางภาคเหนือ พูดโดยชาวกวาเบียวในจังหวัดห่าซาง ประเทศเวียดนามที่เหลือพบในเขตปกครองตนเองชนชาติจ้วงและม้ง เหวินซาน ในมณฑลยูนนาน ประเทศจีน ซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กัน ผู้พูดในจีนส่วนใหญ่มีอายุมาก และมักจะพูดภาษาจีนกลางได้ จัดอยู่ในตระกูลภาษาขร้า-ไท กลุ่มภาษาขร้า สาขายาง-เบียว รากศัพท์มีความคล้ายคลึงกับภาษาเกเลา ร้อยละ 38 ภาษาลาชิ ร้อยละ 33 ภาษาจ้วงเหนือ ร้อยละ 30 ภาษาฮลาย ร้อยละ 26 ภาษาลากา ร้อยละ 23 ภาษาม้ง ร้อยละ 10

อ้างอิง

[แก้]
  1. ภาษาปู้เปียว ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)