Αμμοχώρι Φλώρινας
Συντεταγμένες: 40°46′56″N 21°29′04″E / 40.78222°N 21.48444°E
| Αμμοχώρι | |
|---|---|
 | |
Χάρτης [[File:|265px|center]] | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Φλώρινας |
| Δήμος | Φλώρινας |
| Δημοτική Ενότητα | Περάσματος |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Μακεδονία |
| Νομός | Φλώρινας |
| Υψόμετρο | 635 μ. |
| Έκταση | 12,906 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 1.077 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Πεσόσνιτσα |
| Ταχ. κώδικας | 53100 |
| Τηλ. κωδικός | 23850 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Αμμοχώρι (Σλαβική ονομασία Πεσόσνιτσα [1]) είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας του δήμου Φλώρινας, της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας. Βρίσκεται σε απόσταση 9 χλμ. ανατολικά της Φλώρινας, στο λεκανοπέδιο της Λυγκηστίδας.
Ιστορικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αρχαιότητα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο τραπεζοειδές ύψωμα («Κάσανο»), περίπου δύο χιλιόμετρα ΝΔ του χωριού, έχει εντοπιστεί η θέση αρχαίου οικισμού των κλασικών, ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων[2].
Νεότεροι χρόνοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το χωριό αναφέρεται με το Σλάβικο όνομα Πεσόσνιτσα από τον 15ο αιώνα και κατοικείται κυρίως από χριστιανούς και λίγους μουσουλμάνους. Αρχικά φαίνεται ότι κατοικήθηκε το βόρειο τμήμα και στη συνέχεια το νότιο. Οι πρώτες εγκαταστάσεις ήταν παραποτάμιες καλύβες, ενώ οι κάτοικοι εκμεταλλεύονταν την άμμο και τις πέτρες του Μικροπόταμου (Μαλαρέκα) που διασχίζει το χωριό. Τον 15ο αιώνα ήταν τιμάριο των γαιοκτημόνων Ηλία Ουμούρ και Χισίρ. Κατά το Μακεδονικό αγώνα υπήρχε έντονη αντιπαράθεση μεταξύ πατριαρχικών και εξαρχικών κατοίκων. Οι Βούλγαροι προσπάθησαν να προσεταιριστούν τους κατοίκους εκμεταλλευόμενοι τη συμμετοχή τους στην εξέγερση του Ίλιντεν. Λειτουργούσε Ελληνικό και Βουλγαρικό σχολείο, καθώς επίσης πατριαρχική και Εξαρχική εκκλησία. Το 1906 η κάτοικοι υπό τη Βουλγαρική πίεση μεταστράφηκαν στην Εξαρχία, αλλά μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων επέστρεψαν σταδιακά στο πατριαρχείο. Από τους Πεσοσνιτσιώτες που διακρίθηκαν στο Μακεδονικό αγώνα, κυριότεροι ήταν οι Ναούμ Γίρδας και Δημήτριος Κλιγκάτσης του Ναούμ. Κατά τους Βαλκανικούς πολέμους το χωριό καταλήφθηκε από Σέρβους. Κατέληξε στην Ελλάδα μετά επίπονες διαπραγματεύσεις με τη χάραξη των συνόρων και την παραχώρηση του Μοριχόβου στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Το 1923 με τη Συνθήκη της Λωζάνης οι λιγοστοί μουσουλμάνοι κάτοικοι προσέφυγαν στην Τουρκία και στο Αμμοχώρι εγκαταστάθηκαν μερικές οικογένειες προσφύγων από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και τον Καύκασο. Οι κάτοικοι υπέφεραν κατά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Γερμανούς ναζιστές και της Βουλγαρικής Οχράνα που προσπάθησαν για ακόμη μία φορά να τους μεταστρέψουν προς το Βουλγαρισμό. Κατά τον Εμφύλιο πόλεμο το χωριό δοκιμάστηκε διπλά, καθώς οι κάτοικοι μοιράστηκαν στα δύο στρατόπεδα των αντιμαχόμενων πλευρών.[3][4][5] Σήμερα το Αμμοχώρι αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα χωριά του Δήμου Φλώρινας. Στα δυτικά του χωριού σε μικρή απόσταση βρίσκεται η μικρή λίμνη του Αμμοχωρίου. Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Αμμοχωρίου "Αναγέννηση" , ''ΜΕΑΣ Απόλλων'' και ''Παναγία Σουμελά'' συμβάλλουν στην πολιτιστική δραστηριότητα των κατοίκων.[3]
Ιστορικό διοικητικών μεταβολών Κοινότητας Αμμοχωρίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Αμμοχώρι όπως και πολλές άλλες περιοχές της Ελλάδας είχε αξιόλογες διοικητικές μεταβολές κατά τον 20ό και 21ο αιώνα, που συνοπτικά έχουν ως εξής:
Κ. Πεσοσνίτσης (Φλωρίνης)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ΦΕΚ 259Α - 29/12/1918 [6]
Ο οικισμός ορίζεται έδρα της κοινότητας Πεσοσνίτσης
- ΦΕΚ 74Α - 31/03/1920 [7]
Ο οικισμός Λεσκοβίτσα αποσπάται από την κοινότητα και ορίζεται έδρα της κοινότητας Λεσκοβίτσης
Κ. Αμμοχωρίου (Φλωρίνης)
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ΦΕΚ 179Α - 30/08/1927 [8]
Ο οικισμός μετονομάζεται σε Αμμοχώρι.
- ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 [9]
Ο οικισμός αποσπάται από την κοινότητα Αμμοχωρίου και προσαρτάται στο δήμο Περάσματος
- ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 [10]
Ο οικισμός αποσπάται από το δήμο Περάσματος και προσαρτάται στο δήμο Φλωρίνης. Η τοπική κοινότητα Αμμοχωρίου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 12,906 χμ² (2011).[11]
Πληθυσμός
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 1.615 |
| 2001 | 1.322 |
| 2011 | 1.250 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 1.510 |
| 1971 | 1.310 |
| 1981 | 1.362 |
| 1991 | 1.600 |
| 2001 | 1.294 |
| 2011 | 1.244 |
Διατελέσαντες Πρόεδροι Κοινότητας Αμμοχωρίου
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Διάρκεια θητείας | Όνομα |
|---|---|
| 1983-1994 | ΜΑΒΙΔΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ [17] |
| 1995 - 1998 | ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗΣ |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Πεσόσνιτσα - Αμμοχώρι
- ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-04-24 στο Wayback Machine. Δ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας (Το τμήμα της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας), Θεσσαλονίκη 1989 (Εταιρεία Μακεδονικκών Σπουδών), σ. 185. ISBN 960-7265-01-7.
- ↑ 3,0 3,1 «Γυμνάσιο Αμμοχωρίου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ «Δημήτριος Λιθοξόου, Πληθυσμός και οικισμοί της περιοχής Φλώρινας / Π». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος (επιστημονική επιμέλεια), Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008,σελ. 162 Αρχειοθετήθηκε 2016-04-08 στο Wayback Machine.
- ↑ [2]
- ↑ [3]
- ↑ [4]
- ↑ [5]
- ↑ [6]
- ↑ 11,0 11,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 2:727
- ↑ ΠΛΜ 7:435
- ↑ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ - ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)