Μωάμεθ Γ΄
| Μωάμεθ Γ΄ محمد ثالث | |
|---|---|
| Χαλίφης του Ισλάμ Καίσαρας των Ρωμαίων Υπηρέτης των δύο Ιερών Προσκυνημάτων Ηγέτης των πιστών | |
 | |
| Περίοδος | 16 Ιανουαρίου 1595 - 21 Δεκεμβρίου 1603 (8 έτη & 11 μήνες) |
| Προκάτοχος | Μουράτ Γ΄ |
| Διάδοχος | Αχμέτ Α΄ |
| Γέννηση | 26 Μαΐου 1566 Μανίσα, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 21 Δεκεμβρίου 1603 (37 ετών) Τοπ Καπί, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Τόπος ταφής | Μαυσωλείο Μωάμεθ Γ΄, Αγία Σοφία, Κωνσταντινούπολη, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Σύζυγος | Χαλιμέ Σουλτάνα Χαντάν Σουλτάνα Αμπιλεγιάλ Χατούν Σαλιχά Χατούν Γκιουχέρ Χατούν Αϊσέ Χατούν |
| Επίγονοι | Ηγεμόνας Σελίμ Ηγεμόνας Μαχμούτ Αχμέτ Α΄ Μουσταφά Α΄ |
Πλήρες όνομα | |
Μωάμεθ μπιν Μουράτ Χαν | |
| Οίκος | Οθωμανική Δυναστεία |
| Πατέρας | Μουράτ Γ΄ |
| Μητέρα | Σαφιγιέ Σουλτάνα |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Υπογραφή |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Μωάμεθ Γ΄ (τουρκ. III. Mehmed Adlî, αποκαλούμενος ως Ο Δίκαιος, 26 Μαΐου 1566 - 21 Δεκεμβρίου 1603) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1595 έως το θάνατό του το 1603.
Τα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Μωάμεθ Γ' γεννήθηκε στη Μανίσα το 1566, λίγους μήνες πριν τον θάνατο του προπάππου του, Σουλεϊμάν Α' του Μεγαλοπρεπούς. Ήταν γιος του Μουράτ Γ΄, γιου του Σελίμ Β΄, ο οποίος ήταν γιος του σουλτάνου Σουλεϊμάν και της Χιουρέμ. Μητέρα του ήταν η σουλτάνα Σαφιγιέ, η οποία ήταν Αλβανή[1]. Ο προπάππους του πέθανε την ημέρα που γεννήθηκε και ο παππούς του, Σελίμ Β', έγινε ο νέος σουλτάνος.
Ο Μωάμεθ Γ' έλαβε επιμελημένη μόρφωση στην Κωνσταντινούπολη, στα σουλτανικά ανάκτορα. Μεταξύ άλλων, είχε δάσκαλο και τον μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Παχώμιο Β΄, ο οποίος τον δίδαξε φιλοσοφία και μαθηματικά[2].
Ο Μεχμέτ Γ' αποκαλούνταν «Γαζής» (= νικητής) και «Πορθητής του Εγκέρ» (Ουγγαρίας).
Βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η άνοδός του στο θρόνο το 1595 εγκαινιάσθηκε με τον ομαδικό φόνο των 19 αδελφών του και 12 εγκύων «οδαλίσκων» του πατέρα του, αλλά και από αλλεπάλληλες στάσεις του οθωμανικού στρατού. Το σημαντικότερο πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει ήταν ο πόλεμος με την Αυστρία, στο πλευρό της οποίας μάλιστα είχαν προσχωρήσει και οι υποτελείς στους Οθωμανούς ηγεμονίες της Βλαχίας, της Τρανσυλβανίας και της Μολδαβίας. Τον πρώτο χρόνο της βασιλείας του ο Χριστιανικός συνασπισμός είχε καταφέρει να του αποσπάσει το Γκραν και κάποιες θέσεις στην Ουγγαρία. Το 1596 ο Μεχμέτ ανέλαβε την ηγεσία του στρατού και αντεπιτέθηκε, καταφέρνοντας να νικήσει τους Χριστιανούς. Τα επόμενα χρόνια την ηγεσία του στρατού ανέλαβαν στρατηγοί του, τη διοίκηση του κράτους η δυναμική μητέρα του Σαφιγέ, ενώ ο ίδιος απορροφούνταν όλο και περισσότερο από τις απολαύσεις και τις ηδονές των ανακτόρων. Ο πόλεμος με τους Αυστριακούς γρήγορα έλαβε στατικό χαρακτήρα, με τους Οθωμανούς να αρκούνται στην υπεράσπιση των οχυρών θέσεών τους και τους Αυστριακούς να επιχειρούν χωρίς επιτυχία να αποσπάσουν κάποια από τα οχυρά των Οθωμανών[3].
Η παρακμή των διοικητικών θεσμών, η κατάρρευση της οικονομίας και οι συνεχείς πολεμικές αποτυχίες προκάλεσε μια γενικευμένη εξέγερση των σπαχήδων της Μικράς Ασίας, κλονίζοντας της οθωμανική εξουσία στην περιοχή. Ο Μεχμέτ αναγκάστηκε να εκστρατεύσει προσωπικά για να την καταστείλει, αλλά τότε ξέσπασε νέα επανάσταση στην Κωνσταντινούπολη κατά του «καθεστώτος του Χαρεμιού». Για να ελέγξει την κατάσταση ο Μεχμέτ αναγκάστηκε να ζητήσει τη βοήθεια των γενιτσάρων, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μια έντονη σύγκρουση μεταξύ των δύο στρατιωτικών σωμάτων, με καταστροφικές για την αυτοκρατορία συνέπειες. Ως αποκορύφωμα των κρίσεων οι Σαφαβίδες της Περσίας επιτέθηκαν το 1603 και κατέλαβαν την Ταμπρίζ (Ταυρίδα) και το Ερεβάν. Σε συγκεχυμένες και κρίσιμες συνθήκες ο Μεχμέτ ανατράπηκε και αντικαταστάθηκε από τον δευτερότοκο γιο του Αχμέτ (1603-1617).
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τότε (Δεκέμβριος του 1603) πέθανε, πιθανόν δολοφονήθηκε από παλατιανούς αξιωματούχους. Η Βασιλεία του είναι η πρώτη κατά την οποία σημειώθηκε υποχώρηση της Οθωμανικής ισχύος στην Ευρώπη.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύζυγοι
- Χαλιμέ Αλτουνσάχ Βαλιντέ Σουλτάν
- Χαντάν Βαλιντέ Σουλτάν
- Αμπιλεγιάλ Χατούν
- Σαλιχά Χατούν
- Γκιουχέρ Χατούν
- Αϊσέ Χατούν
Παιδιά
- Ηγεμόνας Σελίμ (1580-1597), γιος της Χαντάν Σουλτάν
- Φατμά Σουλτάν (1584-1648), κόρη της Χαντάν Σουλτάν
- Ηγεμόνας Σουλεϊμάν (1586-1596), γιος της Χαντάν Σουλτάν
- Αϊσέ Σουλτάν (1587-1628), κόρη της Χαντάν Σουλτάν
- Ηγεμόνας Μαχμούτ (1587-1603), γιος της Χαλιμέ Σουλτάν- Στραγγαλίστηκε με εντολή του πατέρα του
- Χατιτζέ Σουλτάν (1590-1613), κόρη της Χαλιμέ Σουλτάν
- Αχμέτ Α΄ (1590-1617), γιος της Χαντάν Σουλτάν
- Μουσταφά Α΄ (1591-1639), γιος της Χαλιμέ Σουλτάν
- Ντιλρουμπά Σουλτάν (1594-1623), κόρη της Χαλιμέ Σουλτάν
- Εσρά Σουλτάν (1594-1616)
- Ηγεμόνας Οσμάν (1597-1601), γιος της Σαλιχά Χατούν
- Ηγεμόνας Τζιχανγκίρ (1599-1602), γιος της Αμπιλεγιάλ Χατούν
- Γκεβχέρ Σουλτάν (?-?), κόρη της Χαλιμέ Σουλτάν
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Leslie P. Peirce, The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, σελ. 94, Νέα Υόρκη: Oxford University Press (1993) ISBN 0-19-507673-7 "Murad's favorite was Safiye, a concubine said to be of Albanian origin from the village of Rezi in the Ducagini mountains"
- ↑ Πηγή: Οικουμενικό Πατριαρχείο Αρχειοθετήθηκε 2007-09-30 στο Wayback Machine.
- ↑ Ο πόλεμος θα λήξει το 1606 με ασήμαντα εδαφικά οφέλη για τους Οθωμανούς, οι οποίοι όμως θα αναγκαστούν να παραιτηθούν από το φόρο υποτέλειας που εισέπρατταν πριν από τους Αυστριακούς. Η υποχώρηση αυτή, σε συνάρτηση με την οικονομική κατάρρευση λόγω των πολεμικών δαπανών θα επισπεύσει την Οθωμανική κάμψη των αρχών του 17ου αιώνα.
