Νεφέλωμα Βόρειας Αμερικής
Συντεταγμένες: 
20h 59m 18s, +44° 30′ 60″
Το Νεφέλωμα Βόρειας Αμερικής, γνωστό και ως NGC 7000 ή Caldwell 20, είναι νεφέλωμα εκπομπής στον αστερισμό του Κύκνου, σε απόσταση περίπου 1.600 - 1.800 ετών φωτός. Είναι ένα μεγάλο σε έκταση νεφέλωμα το οποίο απέχει από τον Ντενέμπ περίπου τρεις μοίρες. Χωρίζεται από το νεφέλωμα του Πελεκάνου με μια σκούρα γραμμή σκόνης, αλλά τα δύο νεφελώματα είναι στην πραγματικότητα το ίδιο νεφέλωμα.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το νεφέλωμα πιθανόν ανακαλύφθηκε από τον Ουίλιαμ Χέρσελ τις 24 Οκτωβρίου 1786. Ο Ουίλιαμ καταλογράφησε μια «αχνή, υπερβολικά εκτεταμένη και διάχυτη νεφελότητα» στη περιοχή ως Η V.37. Η οριστική ανακάλυψη έγινε από τον Τζον Χέρσελ πριν το 1833, ο οποίοε το συμπεριέλαβε στο κατάλογό του ως GC 4621. Φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά από τον Μαξ Βολφ το 1890.[1]
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Νεφέλωμα Βόρειας Αμερικής έχει έκταση περίπου τέσσερις φορές αυτής της πανσελήνου, αλλά επειδή έχει μικρή επιφανειακή φωτεινότητα συνηθώς δεν είναι ορατό με γυμνό μάτι. Δεδομένου ότι ότι το νεφέλωμα απέχει από τη Γη περίπου 1.800 έτη φωτός, υπολόγιζεται ότι έχει διάμετρο περίπου 130 έτη φωτός. Πήρε το όνομά του εξαιτίας της ομοιότητας του σχήματός του με την Βόρεια Αμερική, καθώς ένα σκοτεινό νεφέλωμα σχηματίζει τον Κόλπο του Μεξικού και την Φλόριντα. Το νεφέλωμα της Βόρειας Αμερικής μαζί με το νεφέλωμα του Πελεκάνου και το σκοτεινό νεφέλωμα LDN 935 θεωρούνται ότι είναι ένα νεφέλωμα. Βρίσκεται στον βραχίονα του Ωριώνα.[2]
Το νότιο τμήμα του νεφελώματος (που αντιστοιχεί στην Κεντρική Αμερική) ονομάζεται τείχος του Κύκνου και είναι το τμήμα στο οποίο σχηματίζονται νέοι αστέρες. Σε αυτή την περιοχή το υπεριώδες φως από τα νέα άστρα ιονίζει το διαστρικό αέριο και το κάνει να ακτινοβολεί.[3] Σε όλο το νεφέλωμα έχουν εντοπιστεί ύστερα από παρατηρήσεις το 2011 με το διαστημικό τηλεσκόπιο Σπίτζερ 2.076 υποψήφια νεαρά αστέρια, περίπου 10 φορές περισσότερα από ότι πριν. Τα νεαρά αστέρια περιβάλλονται από σκόνη και έτσι δεν είναι ορατά στο ορατό φως, αλλά μπορούν να παρατηρηθούν στα υπέρυθρα μήκη κύματος.[4][5]
Σε αντίθεση με άλλα νεφελώματα, δεν έχει εντοπιστεί κάποιο σμήνος από αστέρες μεγάλης μάζας στο Νεφέλωμα της Αμερικής. Το NGC 6996 δεν φαίνεται να είναι πραγματικό αστρικό σμήνος, ενώ το NGC 6997 φαίνεται να είναι σχετικά παλιό και να μην έχει σχηματιστεί από το νεφέλωμα.[2] Παρατηρήσεις στο υπέρυθρο δείχνουν ότι ένα τέτοιο σμήνος βρίσκεται στο τμήμα του νεφελώματος που αντιστοιχεί στον Κόλπο του Μεξικού, κάθως εκεί βρίσκεται το λαμπρότερο τμήμα του νεφελώματος, αλλά κρύβεται πίσω από πυκνή σκόνη.[4]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «NGC 7000». seds.org. 13 Οκτωβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2013.
- ↑ 2,0 2,1 «NGC7000 - The North America and Pelican Nebulae». atlasoftheuniverse.com. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2013.
- ↑ David M. Jurasevich (2004). «The Cygnus Wall». starimager.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2013.
- ↑ 4,0 4,1 Ινστιτούτο Τεχνολογία της Καλιφόρνιας (10 Φεβρουαρίου 2011). New View of Family Life in the North America Nebula. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2013-08-22.
- ↑ Rebull, L. M. et. al (Απρίλιος 2011). «The North American and Pelican Nebulae. II. MIPS Observations and Analysis». Astrophysical Journal Supplement 193 (2): 1-28. doi:. http://iopscience.iop.org/0067-0049/193/2/25/pdf/0067-0049_193_2_25.pdf.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| |
