Ο Χρυσοθήρας
Ο Χρυσοθήρας The Gold Rush | |
---|---|
Κινηματογραφική αφίσα της ταινίας | |
Σκηνοθεσία | Τσάρλι Τσάπλιν |
Παραγωγή | Τσάρλι Τσάπλιν |
Σενάριο | Τσάρλι Τσάπλιν |
Πρωταγωνιστές | Mack Swain, Tom Murray, Τσάρλι Τσάπλιν και Georgia Hale |
Μουσική | Τσάρλι Τσάπλιν |
Φωτογραφία | Ρόλαντ Τόθερο |
Μοντάζ | Τσάρλι Τσάπλιν |
Εταιρεία παραγωγής | United Artists |
Διανομή | United Artists και Netflix |
Πρώτη προβολή | 26 Ιουνίου 1925 (Grauman's Egyptian Theatre)[1], 15 Αυγούστου 1925 (Νέα Υόρκη και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[1], 19 Σεπτεμβρίου 1925 (Δημοκρατία της Βαϊμάρης)[1] και 27 Σεπτεμβρίου 1925 (Καναδάς)[1] |
Διάρκεια | 96 λεπτά |
Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Ακαθάριστα έσοδα | $2.5 εκατομμύρια (Καναδάς/ΗΠΑ)[2] $4 εκατομμύρια[3] |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Χρυσοθήρας (πρωτότυπος τίτλος: The Gold Rush) είναι αμερικανική βωβή ταινία του 1925, σε σκηνοθεσία, παραγωγή και σενάριο Τσάρλι Τσάπλιν. Ο Τσάπλιν έγραψε και την πρωτότυπη μουσική της ταινίας, ενώ πρωταγωνίστησε κιόλας, μαζί με τους Τζόρτζια Χέιλ και Μακ Σουέιν. Η ταινία πρόκειται για άλλη μία σειρά ταινιών που ο Τσάπλιν υποδύθηκε το εμβληματικό χαρακτήρα του Σαρλό. Στην ταινία επίσης συμμετέχουν οι Τομ Μιούρι, Χένρι Μπέργκμαν και Μάλκομ Γουέιτ.
Ο Τσάπλιν εμπνεύστηκε την ταινία του από τη μετανάστευση 10.000 ατόμων στην περιοχή Κλόνταϊκ (Γιούκον), ώστε να βρουν χρυσό. Έμπνευση δεν πήρε μόνο από αυτό το γεγονός, αλλά και από τους Donner Party, μία ομάδα Αμερικανών πρωτοπόρων, η οποία αποκλεισμένη στη χιονισμένη Σιέρα Νεβάδα τον χειμώνα του 1846 - 1847, κατέληξαν στον κανιβαλισμό για να επιβιώσουν, φτάνοντας στο σημείο να τρώνε ακόμα και τα δέρματα των παπουτσιών τους.[4] Ο Τσάπλιν, που πίστευε ότι η κωμωδία και η τραγωδία, δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους, πήρε αυτά τα δύο γεγονότα στέρησης και τρόμου και τα έκανε κωμωδία. Έτσι, ο γνωστός του ήρωας Σαρλό, στην ταινία αυτή γίνεται χρυσοθήρας και καταλήγει να λιμοκτονεί, να αρρωσταίνει, να πέφτει σε μοναξιά, μέχρι να δεχτεί επίθεση από αρκούδα.
Η ταινία έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ, στην επανακυκλοφορία της το 1942, στην κατηγορία Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής και Καλύτερου Ηχογραφημένου Ήχου. Πλέον θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα έργα του Τσάπλιν. Ενώ και ο ίδιος έλεγε, ότι θα του άρεσε να τον μνημονεύουν για αυτό το έργο.[5] Το 1953, η αυθεντική ταινία του 1925, μπήκε σε κατάσταση κοινού κτήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθότι ποτέ δεν ανανεώθηκαν τα δικαιώματα της, κατά την 28η χρονιά μετά την κυκλοφορία της.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Big Jim, ένας χρυσοθήρας κατά τη διάρκεια του Klondike Gold Rush, στην Αλάσκα, βρίσκει μια τεράστια έκταση χρυσού στο αγροτεμάχιο του, όταν τον χτυπά μια χιονοθύελλα. Ο Lone Prospector χάνεται στην ίδια χιονοθύελλα, ενώ αναζητά επίσης χρυσό. Έτσι, βρίσκει καταφύγιο στην καλύβα του Black Larsen, ενός καταζητούμενου εγκληματία. Ο Larsen προσπαθεί να πετάξει τον Σαρλό έξω από την καλύβα του, όταν ο Jim καταφτάνει επίσης μέσα εκεί. Ο Λάρσεν προσπαθεί να τρομάξει και τους δύο χρησιμοποιώντας το κυνηγετικό όπλο του, αλλά υπερνικήθηκε από τον σωματώδη Τζιμ, και οι τρεις συμφωνούν σε μια άβολη ανακωχή που τους επιτρέπει να μείνουν όλοι.
Η χιονοθύελλα κράτησε πολύ παραπάνω από το προβλεπόμενο και τα φαγητά σώθηκαν. Έτσι, οι τρεις τους τραβούν κλήρο για το ποιος θα βγει στη χιονοθύελλα. Ο Λάρσεν, τελικά που χάνει, βγαίνει και στην αναζήτηση του, βρίσκει τον χρυσό του Big Jim και στρατοπεδεύει εκεί για να του στήσει ενέδρα όταν επιστρέψει ο Jim εκεί.
Εν τω μεταξύ, οι δύο που μένουν στην καλύβα είναι τόσο απελπισμένοι που μαγειρεύουν ένα από τα παπούτσια του Σαρλό. Αργότερα, ο Τζιμ γίνεται παραληρητικός, φαντάζεται τον Σαρλό ως ένα τεράστιο κοτόπουλο και του επιτίθεται. Εκείνη τη στιγμή, μια αρκούδα μπαίνει στην καμπίνα και σκοτώνεται, εξασφαλίζοντας τους έτσι τροφή.
Αφού υποχωρήσει η καταιγίδα, και οι δύο φεύγουν από την καλύβα, ο Σαρλό συνεχίζει στην επόμενη πόλη της «χρυσής έκρηξης», ενώ ο Τζιμ επιστρέφει στην κρυψώνα του. Εκεί, τον χτυπά ο Λάρσεν με ένα φτυάρι. Ενώ φεύγει με λίγο χρυσό, ο Λάρσεν αργότερα σκοτώθηκε από χιονοστιβάδα. Ο Τζιμ ανακτά τις αισθήσεις του και περιπλανιέται στο χιόνι, έχοντας χάσει τη μνήμη του από το χτύπημα. Όταν καταφτάνει στην πόλη, η μνήμη του έχει αποκατασταθεί εν μέρει και θυμάται ότι είχε βρει μια μεγάλη έκταση χρυσού, κι ότι βρίσκεται κάπου πέριξ της καλύβας. Αλλά δεν γνωρίζει ούτε τη θέση της αποθήκης του ούτε της καλύβας. Έτσι, ψάχνει τον Σαρλό, ελπίζοντας ότι μπορεί να τον οδηγήσει αυτός εκεί.
Ο Σαρλό ωστόσο φτάνει στην πόλη και συναντά την Τζόρτζια, μία χορεύτρια. Εκεί θα εκνευρίσει τον Τζακ, έναν γυναικά που τη φλερτάρει σφοδρά και την ενοχλεί για έναν χορό, αντίθετα όμως αυτή αποφασίζει να χορέψει με τον «πιο αξιοθρήνητο αλήτη στην αίθουσα χορού», τον Σαρλό, ο οποίος αμέσως την ερωτεύεται. Αφού συναντήθηκαν ξανά, εκείνη δέχεται την πρόσκλησή του για δείπνο την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, αλλά δεν την παίρνει στα σοβαρά και σύντομα την ξεχνά. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, περιμένοντας να φτάσει στο δείπνο, ο Σαρλό φαντάζεται να τη διασκεδάζει με έναν χορό στον οποίον χρησιμοποιεί δύο μικρά φρατζολάκια ψωμιού και δύο πιρούνια. Τα μεσάνυχτα αυτή μόνη και απελπισμένη θυμάται την πρόσκληση του Σαρλό και αποφασίζει να τον επισκεφτεί. Βρίσκοντας το σπίτι του άδειο, ενώ βλέπει το σχολαστικά προετοιμασμένο δείπνο και ένα δώρο για αυτήν, αποφασίζει να του γράψει ένα σημείωμα.
Όταν ο Σαρλό πάρει το σημείωμα, πηγαίνει να τη βρει. Αλλά την ίδια στιγμή, ο Τζιμ τον βρίσκει και τον σέρνει μακριά για να ψάξει για την καλύβα, δίνοντας του μόνο λίγο χρόνο για να φωνάξει στην Τζώρτζια ότι σύντομα θα επιστρέψει ως εκατομμυριούχος. Ο Jim και ο Σαρλό βρίσκουν την καλύβα και διανυκτερεύουν. Το βράδυ, τους χτυπά μία τεράστια χιονοθύελλα, η οποία παρασέρνει ολόκληρη την καλύβα. Το επόμενο πρωί, η καλύβα ισορροπεί επικίνδυνα στην άκρη ενός γκρεμού, ενώ οι δύο τους προσπαθούν να ξεφύγουν. Επιτέλους ο Τζιμ καταφέρνει να βγει και να τραβήξει τον Σαρλό με ασφάλεια, με την καλύβα να πέφτει στον γκρεμό.
Ένα χρόνο αργότερα, οι δύο τους έχουν γίνει πλούσιοι. Με τον Σαρλό να μην έχει καταφέρει ακόμα να βρει την Τζώρτζια. Έτσι, επιστρέφουν στις Ηνωμένες Πολιτείες με πλοίο στο οποίο, επίσης, άγνωστο σε αυτούς, η Τζώρτζια ταξιδεύει και αυτή. Όταν ο Σαρλό συμφωνεί να φορέσει τα παλιά του ρούχα για μια φωτογραφία, πέφτει κάτω από κάτι σκάλες, συναντώντας τελικά εκεί τη γυναίκα. Εκείνη αρχικά πιστεύει λανθασμένα ότι είναι λαθρεπιβάτης και προσπαθεί να τον σώσει από το πλήρωμα του πλοίου, η παρεξήγηση ξεκαθαρίζεται και οι δύο τελικά επανενώνονται.
Καστ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τσαρλς Τσάπλιν (ως Σαρλό, χωρίς να αναφέρεται αυτό) ως The Lone Prospector
- Τζόρτζια Χέιλ ως Το Κορίτσι, Τζώρτζια
- Μακ Σουέιν ως Big Jim McKay
- Τομ Μάρι ως Black Larsen
- Χένρι Μπέργκμαν ως Hank Curtis
- Τάινι Σαντφορντ ως Μπαρτέντερ (δεν πιστώνεται)
- Σαμ Άλεν ως Άνδρας στην αίθουσα χορού (δεν πιστώνεται)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www
.imdb .com /title /tt0015864 /releaseinfo /. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2023. - ↑ Quigley Publishing Company "The All Time Best Sellers", International Motion Picture Almanac 1937–38 (1938) p 942 accessed April 19, 2014
- ↑ Balio, Tino (2009). United Artists: The Company Built by the Stars. University of Wisconsin Press. σελ. 57. ISBN 978-0-299-23004-3.
- ↑ «Filming The Gold Rush». charliechaplin.com. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ 1001 Movies You Must See Before You Die (στα Σουηδικά). σελ. 60. ISBN 978-91-46-21330-7.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Gold Rush essay by Darren R. Reid and Brett Sanders on the National Film Registry website [1]
- The Gold Rush essay by Daniel Eagan in America's Film Legacy: The Authoritative Guide to the Landmark Movies in the National Film Registry, A&C Black, 2010 (ISBN 0826429777), pages 99–101 [2]
- Ο Χρυσοθήρας στην IMDb
- Ο Χρυσοθήρας στο Rotten Tomatoes
- Ο Χρυσοθήρας στο Box Office Mojo
- Ο Χρυσοθήρας στην TCM Movie Database
- The Gold Rush στον κατάλογο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου
- The Gold Rush full film on YouTube
- The Greatest Films: The Gold Rush
- Bibliography