Στάθης Χάιτας
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Ημερ. γέννησης | 20 Μαρτίου 1940 | ||
| Τόπος γέννησης | Ιστιαία, Ελλάδα | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Ομάδες νέων | |||
| 1956-1958 | Εθνικός Κουκακίου | ||
| 1958-1959 | Πανιώνιος Σμύρνης | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1959-1974 | Πανιώνιος Σμύρνης | 418 | (67) |
| 1974-1975 | Α.Ε. Λάρισας | 20 | (1) |
| 1975-1977 | Πανιώνιος Σμύρνης | 42 | (2) |
| Σύνολο | 480 | (70) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1964-1971 | Ελλάδα | 24 | (1) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). | |||
Ο Ευστάθιος (Στάθης) Χάιτας (Ιστιαία, 20 Μαρτίου 1940) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή για πολλά χρόνια στον Πανιώνιο τις δεκαετίες ’60 και ’70.
Καριέρα ποδοσφαιριστή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε συλλογικό επίπεδο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ξεκίνησε από τον Εθνικό Κουκακίου, από όπου το 1958 τον ανακάλυψε ο τότε προπονητής του Πανιωνίου Νίκος Ζαρκάδης και τον έφερε στον σύλλογο της Νέας Σμύρνης και από την πρώτη χρονιά του ξεχώρισε. Αρχικά, εντάχθηκε στην τρίτη ομάδα του συλλόγου, με προπονητή τον παλιό τερματοφύλακα Νίκο Πεντζαρόπουλο, με την οποία κατέκτησε τον τίτλο και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 11 γκολ και η καλή απόδοσή του είχε ως αποτέλεσμα να κληθεί και στη δεύτερη ομάδα, με την οποία συμμετείχε σε έξι αγώνες και στο τέλος της περιόδου και στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνίστηκε σε τρεις αγώνες. Στο ντεμπούτο του εναντίον της ΑΕΚ ήταν εξαιρετικός και παραλίγο να σκοράρει, καθώς είχε σουτ στο δοκάρι.
Με τον Πανιώνιο αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική από το 1959-60 ως το 1976-77, με μια μικρή διακοπή την περίοδο 1974-75 που αγωνίστηκε στη Λάρισα. Ακόμα είναι κάτοχος του ρεκόρ συμμετοχών του συλλόγου με 460 αγώνες. Συνολικά αγωνίστηκε σε 485 αγώνες πρωταθλήματος στην Α' Εθνική και πέτυχε 70 γκολ. Μάλιστα σε επίπεδο Α' Εθνικής μετράει 480 συμμετοχές, επίδοση που τον κατατάσσει, μαζί με τον Μίμη Παπαϊωάννου, στην 6η θέση όλων των εποχών.
Με την ομάδα του Πανιωνίου έφτασε δυο φορές ως τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, το 1961 που ηττήθηκε στον τελικό από τον Ολυμπιακό με 0-3 και το 1967 που ηττήθηκε στον τελικό από τον Παναθηναϊκό με 0-1. Επίσης, κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1971.
Το 1965 αποτέλεσε μεταγραφικό στόχο του Ολυμπιακού, ο οποίος πρόσφερε 800.000 δραχμές για την απόκτησή του αλλά τελικά η μεταγραφή δεν πραγματοποιήθηκε. Το ίδιο συνέβη και το 1966, όταν τον ζήτησε ο Παναθηναϊκός, μιας και ο σύλλογός του ζητούσε 1,2 εκ. δραχμές.[1]
Το 1969 αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τον Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου και το ίδιο έτος τιμήθηκε με τον Χρυσό Σταυρό του Πανιωνίου, που είναι η ανώτατη διάκριση του συλλόγου.
Στις εθνικές ομάδες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την Ελλάδα αγωνίστηκε 24 φορές και πέτυχε ένα γκολ. Η πρώτη φορά ήταν στις 13/5/1964 σε εντός έδρας φιλικό αγώνα με την Αιθιοπία (νικηφόρος με 3-1) και η τελευταία συμμετοχή του ήταν στις 21/4/1971 στον εκτός έδρας αγώνα για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου με την Αγγλία (ήττα 0-3). Το μοναδικό του γκολ με την εθνική πέτυχε στον ισόπαλο με 1-1 αγώνα για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου επί της Φινλανδίας στις 10/5/1967, όταν ισοφάρισε στο 39΄.
Σε δυο αγώνες της εθνικής αγωνίστηκε ως αρχηγός, εναντίον της Αυστραλίας εκτός έδρας στις 19 και 23 Ιουλίου 1969, στους οποίους η Ελλάδα είχε μια ήττα με 0-1 και μια ισοπαλία 2-2. Στον δεύτερο αγώνα η εθνική ομάδα παρατάχθηκε για μία και μοναδική φορά με πέντε παίκτες του Πανιωνίου (Κώστας Σαραλιώτης, Μπάμπης Ιντζόγλου, Θανάσης Ιντζόγλου, Στάθης Χάιτας και Γιώργος Δέδες).
Ο Χάιτας ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ενόπλων το 1962, όταν κατέκτησε την πρώτη θέση στον ευρωπαϊκό όμιλο και προκρίθηκε στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος ΣΙΣΜ, όπου κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων.
Καριέρα προπονητή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο εργάστηκε ως προπονητής σε αρκετές ομάδες όπως Ιωνικός Νικαίας,[2] Φωστήρας, Προοδευτική (1984-85 και 1987), Αθηναϊκός (1985-86), Χαραυγιακός,[3] καθώς επίσης και στον Πανιώνιο, με τελευταία φορά το 1996, όντας προπονητής του συλλόγου στους νικηφόρους αγώνες μπαράζ για την παραμονή στην Α΄ Εθνική το 1983 και το 1984.
Ποδοσφαιριστής υπήρξε και ο γιος του Χαράλαμπος, ο οποίος αγωνίστηκε για πολλά χρόνια στην ομάδα νέων και στην ερασιτεχνική ομάδα του Πανιωνίου καθώς και στον Φοίνικα Καλλιθέας. Σήμερα εργάζεται ως προπονητής στα τμήματα υποδομής του συλλόγου.
Τίτλοι - Διακρίσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Βαλκανικό Κύπελλο: 1971
- Κύπελλο Ελλάδος: φιναλίστ 1968
- Α΄ Εθνική: 2η θέση (1970-71)
- Χρυσός Σταυρός Πανιωνίου: 1969.
- Καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής της χρονιάς: 1969.
- Ρεκόρ συμμετοχών Πανιωνίου σε αγώνες Α΄ Εθνικής: 460 (1959-1978)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Αλέξ. Παπαδόπουλου, "Στάθης Χάιτας, ο μεγάλος αρχηγός", εφ. Πανιώνιος Κόσμος, φ. 4 (17/1/2009), σ. 14.
- ↑ εφ. Αθλητική Ηχώ, 04/08/1977, σελ. 2
- ↑ "Ο Χάϊτας στον Χαραυγιακό", εφ. Ο Φίλαθλος, 27/06/1987, σελ. 4
