Μετάβαση στο περιεχόμενο

NGC 1277

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
NGC 1277
Εικόνα του NGC 1277 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ.
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΠερσεύς
Ορθή Αναφορά03h 19m 51.5s[1]
Απόκλιση41° 34′ 25″[1]
Μετατόπιση προς το ερυθρό0.016898[1]
Ηλιοκεντρική ακτινική ταχύτητα5066 km/s[1]
Galactocentric velocity5168 km/s[1]
Απόσταση73 Mpc (240 Mly)[2]
Ομάδα ή σμήνος γαλαξιώνΣμήνος του Περσέα[3][2]
Φαινόμενο μέγεθος (V)14.66[1]
Χαρακτηριστικά
Τύπος ΓαλαξίαS0^+, pec[1]
Διάμετρος~52,700 ly (16,16 kpc) (εκτιμώμενη)[1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)1.0 x 0.4[1]
Άλλες ονομασίες
PGC 12434, LGG 088
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο NGC 1277 είναι φακοειδής γαλαξίας στον αστερισμό Περσέα. Ανήκει στο Σμήνος γαλαξιών του Περσέα και απέχει περίπου 73 εκατομμύρια παρσέκ[2] ή 220 εκατομμύρια έτη φωτός από τον Γαλαξία μας. Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Λώρενς Πάρσονς στις 4 Δεκεμβρίου 1875.

Χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο NGC 1277 αποκαλείται «απομεινάρι του πρώιμου Σύμπαντος» διότι οι αστέρες του σχηματίστηκαν σε μια περίοδο διάρκειας εκατό εκατομμυρίων ετών πριν από δώδεκα δισεκατομμύρια χρόνια. Ο ρυθμός σχηματισμού τους ήταν χίλιες φορές μεγαλύτερος από αυτόν του Γαλαξία μας. Όταν τερματίστηκε η περίοδος της αστρογέννεσης στον NGC 1277, υπήρχαν πλέον πολυάριθμοπι αστέρες υψηλής μεταλλικότητας και ηλικίας περίπου επτά δισεκατομμυρίων ετών μεγαλύτερης από του Ήλιου μας.[2] Δεν είναι σαφές αν ο NGC 1277 είναι «γαλαξίας- λείψανο», όμως το ενδεχόμενο αυτό αποτελεί αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας.[4][5] Η παρατηρήση του γαλαξία από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ έχει δείξει ότι δεν υπάρχουν χαμηλής μεταλλικότητας σφαιρωτά σμήνη, γεγονός που υποδηλώνει ότι έχει προσροφήσει ελάχιστη ύλη κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του και υποστηρίζει την υπόθεση πως όντως πρόκειται για έναν «γαλαξία-λείψανο».[6]

Επίσης φαίνεται πως υπάρχει ελάχιστη σκοτεινή ύλη.[7]

Υπερμαζική μελανή οπή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εικόνα του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Χαμπλ όπου απεικονίζεται η ομάδα γαλαξιών στην οποία ανήκει ο NGC 1277. Είναι ο λαμπρός γαλαξίας λίγο αριστερότερα από το κέντρο της φωτογραφίας.

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις από το αστεροσκοπείο ΜακΝτόναλντ στο Τέξας, φαίνεται ότι στο κέντρο του γαλαξία υπάρχει υπερμαζική μελανή οπή η μάζα της οποίας εκτιμάται πως είναι 17 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες.[8] Βάσει αυτών των εκτιμήσεων η μάζα της μελανής οπής στο κέντρο του NGC 1277 θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες που έχουν παρατηρηθεί ποτέ, συγκριτικά με τη μάζα του γαλαξία.

Ακόλουθη μελέτη,[9] βασισμένη στα ίδια δεδομένα από το αστεροσκοπείο ΜακΝτόναλντ, έδωσε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα καθώς εκτιμούσε πως η μελανή οπή είχε μάζα μεταξύ δύο και πέντε δισεκατομμυρίων ηλιακών μαζών. Επίσης αναπτύχθηκαν και μοντέλα που υποστηρίζουν τα παρατηρησιακά δεδομένα αλλά δεν προβλέπουν την ύπαρξη μελανής οπής. Ακολούθησαν και άλλες προσπάθειες εκτίμησης της μάζας της μελανής οπής, με χρήση τεχνικών προσαρμοστικής οπτικής.[4][5]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 1277. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2012. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Trujillo, Ignacio; Ferré-Mateu, Anna; Balcells, Marc; Vazdekis, Alexandre; Sánchez-Blázquez, Patricia (1 January 2014). «NGC 1277: A Massive Compact Relic Galaxy in the Nearby Universe». The Astrophysical Journal Letters 780 (2): L20. doi:10.1088/2041-8205/780/2/L20. ISSN 0004-637X. Bibcode: 2014ApJ...780L..20T. 
  3. ↑ Brunzendorf, J.; Meusinger, H. (October 1, 1999). «The galaxy cluster Abell 426 (Perseus). A catalogue of 660 galaxy positions, isophotal magnitudes and morphological types» (στα αγγλικά). Astronomy and Astrophysics Supplement Series 139 (1): 141–161. doi:10.1051/aas:1999111. ISSN 0365-0138. Bibcode: 1999A&AS..139..141B. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Walsh, Jonelle L.; van den Bosch, Remco C. E.; Gebhardt, Karl; Yildirim, Akin; Richstone, Douglas O.; Gültekin, Kayhan; Husemann, Bernd (1 January 2016). «A 5 x 109 Msun Black Hole in NGC 1277 from Adaptive Optics Spectroscopy». The Astrophysical Journal 817 (1): 2. doi:10.3847/0004-637X/817/1/2. ISSN 0004-637X. Bibcode: 2016ApJ...817....2W. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Graham, Alister W.; Durré, Mark; Savorgnan, Giulia A. D.; Medling, Anne M.; Batcheldor, Dan; Scott, Nicholas; Watson, Beverly; Marconi, Alessandro (1 March 2016). «A Normal Supermassive Black Hole in NGC 1277». The Astrophysical Journal 819 (1): 43. doi:10.3847/0004-637X/819/1/43. ISSN 0004-637X. Bibcode: 2016ApJ...819...43G. 
  6. ↑ Beasley, Michael A.; Trujillo, Ignacio; Leaman, Ryan; Montes, Mireia (2018-03-12). «A single population of red globular clusters around the massive compact galaxy NGC 1277» (στα αγγλικά). Nature 555 (7697): 483–486. doi:10.1038/nature25756. ISSN 0028-0836. PMID 29531319. Bibcode: 2018Natur.555..483B. 
  7. ↑ Burlaka, Olexandr (20 July 2023). «Mystery of a galaxy without dark matter». The Universe. Space. Tech. https://universemagazine.com/en/mystery-of-a-galaxy-without-dark-matter/. Ανακτήθηκε στις 29 July 2023. 
  8. ↑ van den Bosch, Remco C. E. και άλλοι. (29 Nov 2012). «An over-massive black hole in the compact lenticular galaxy NGC 1277». Nature 491 (7426): 729–731. doi:10.1038/nature11592. PMID 23192149. Bibcode: 2012Natur.491..729V. 
  9. ↑ Emsellem, Eric (Aug 2013). «Is the black hole in NGC 1277 really overmassive?». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 433 (3): 1862–1870. doi:10.1093/mnras/stt840. Bibcode: 2013MNRAS.433.1862E. 

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 1277 στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=NGC_1277&oldid=10879598"