tréig

See also: trèig

Irish

Etymology

From Old Irish tréicid (“to abandon, forsake”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tʲɾʲeːɟ/
• (Aran) IPA^(key): /tʲɾʲeːdʲ/

Verb

tréig (present analytic tréigeann, future analytic tréigfidh, verbal noun tréigean, past participle tréigthe)

1. (transitive) to abandon, forsake, desert, leave, fall away from
2. (transitive) to renounce, give up
3. (intransitive) to rat (to tell on someone)
4. (transitive) to fail (be wanting to, be insufficient for, disappoint, desert)
5. (intransitive) to fade (of color, to lose brightness)
6. (intransitive) to lapse (fall into error or heresy)

Conjugation

conjugation of tréig (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	tréigim	tréigeann tú; tréigir†	tréigeann sé, sí	tréigimid	tréigeann sibh	tréigeann siad; tréigid†	a thréigeann; a thréigeas / a dtréigeann*	tréigtear
	past	thréig mé; thréigeas	thréig tú; thréigis	thréig sé, sí	thréigeamar; thréig muid	thréig sibh; thréigeabhair	thréig siad; thréigeadar	a thréig / ar thréig*	tréigeadh
	past habitual	thréiginn / dtréiginn‡‡	thréigteá / dtréigteᇇ	thréigeadh sé, sí / dtréigeadh sé, s퇇	thréigimis; thréigeadh muid / dtréigimis‡‡; dtréigeadh muid‡‡	thréigeadh sibh / dtréigeadh sibh‡‡	thréigidís; thréigeadh siad / dtréigidís‡‡; dtréigeadh siad‡‡	a thréigeadh / a dtréigeadh*	thréigtí / dtréigt퇇
future		tréigfidh mé; tréigfead	tréigfidh tú; tréigfir†	tréigfidh sé, sí	tréigfimid; tréigfidh muid	tréigfidh sibh	tréigfidh siad; tréigfid†	a thréigfidh; a thréigfeas / a dtréigfidh*	tréigfear
conditional		thréigfinn / dtréigfinn‡‡	thréigfeá / dtréigfeᇇ	thréigfeadh sé, sí / dtréigfeadh sé, s퇇	thréigfimis; thréigfeadh muid / dtréigfimis‡‡; dtréigfeadh muid‡‡	thréigfeadh sibh / dtréigfeadh sibh‡‡	thréigfidís; thréigfeadh siad / dtréigfidís‡‡; dtréigfeadh siad‡‡	a thréigfeadh / a dtréigfeadh*	thréigfí / dtréigf퇇
subjunctive	present	go dtréige mé; go dtréigead†	go dtréige tú; go dtréigir†	go dtréige sé, sí	go dtréigimid; go dtréige muid	go dtréige sibh	go dtréige siad; go dtréigid†	—	go dtréigtear
	past	dá dtréiginn	dá dtréigteá	dá dtréigeadh sé, sí	dá dtréigimis; dá dtréigeadh muid	dá dtréigeadh sibh	dá dtréigidís; dá dtréigeadh siad	—	dá dtréigtí
imperative		tréigim	tréig	tréigeadh sé, sí	tréigimis	tréigigí; tréigidh†	tréigidís	—	tréigtear
verbal noun		tréigean
past participle		tréigthe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Synonyms

• (to leave): fág
• (to renounce): diúltaigh

Related terms

• tréigtheoir m (“deserter”)

Mutation

Mutated forms of tréig

radical	lenition	eclipsis
tréig	thréig	dtréig

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• “tréig”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
• Dinneen, Patrick S. (1904) “tréigim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 753
• Ó Dónaill, Niall (1977) “tréig”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Scottish Gaelic

Verb

tréig (past thréig, future tréigidh, verbal noun tréigsinn or tréigeadh, past participle tréigte)

1. Superseded spelling of trèig (“to abandon”).

Mutation

Mutation of tréig

radical	lenition
tréig	thréig

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Scottish Gaelic.
All possible mutated forms are displayed for convenience.