Jean de Blanot

Johannes de Blanosco (1230-1285)
"De Actionibus", verko de Johannes de Blanosco, republikigita de Giasone Dal Maino (1435-1519) kaj reeldonita de Nicolaus Girardengus (1483)
Persona informo
Naskiĝo	1230 en Blanot (Saône-et-Loire), apud Cluny (Saône-et-Loire), Francio
Morto	1285 en Blanot (Saône-et-Loire), apud Cluny (Saône-et-Loire), Francio
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Alma mater	Universitato de Bolonjo
Profesio
Okupo	juristo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Jean de BLANOT estis franca juristo, kiu vivis en Bolonjo, meze de la 13-a jarcento, probable aktivis kiel profesoro pri juro. Doktoro pri civila kaj kanonika juroj fare de la Universitato de Bolonjo, tiam serve de la Dukoj de Borgonjoj li estis aŭtoro de la verko "Libellus super Institutionum, titulum De actionibus", iu komentaĵo pri la Libro 4-a de la "Institucioj" de Justiniano la 1-a,

Biografio

Li estis filo de Durand de Blanot, posedanto de allodium ĉe la piedo de Monto Saint-Romain en la valo de Blanot (Saône-et-Loire), kaj aliflanke "chacipol" (t.e. preposto aŭ asistanto de vokto). de la proksima Abatejo de Cluny. Durand mem estis la titularo de la “chacipolerie” de Villars, kaj sia edzino estis heredantino de la Blanot. En la 1220-aj jaroj, Durand de Blanot metis sin ĉe la kapo de armita trupo kiu atakis, kaptis kaj molestis Jean de Neublans, lokan varleton akuzitan je fitraktadoj (misuzoj), kiuj kaŭzis grandan eksciton surloke.

En April 1259, Jacques de Blanot, filo de Durand kaj frato de Jean, estis anoncita kiel la nova "administranto"; la sekvan aŭguston, ĉi tiu Jacques subskribis kontrakton kun la abatejo de Cluny antaŭ la episkopo de Mâcon, per kiu lia libera alodio estis transformita en feŭdon de la abatejo sub kondiĉoj avantaĝaj por li en materiaj terminoj, sed ankaŭ en socia rango.

Johano estis sendita por studi juron ĉe la Universitato de Bolonjo, kie li restis dum pluraj jaroj en la 1250-aj jaroj, estis precipe studento de Odofredo Denari (1200-1265), kaj akiris gravan reputacion kiel juristo. Li estas citita kiel referenco fare de italaj jurprofesoroj de la sekva jarcento, kiel ekzemple Cino da Pistoia kaj Bartolo da Sassoferrato (1314-1357), sed estas nekonata ĉu li tenis studis en Bolonjo, eĉ ke tio estas tre verŝajne.

Revenante al Burgonjo en 1259, li aliĝis al la servo de la duko Hugo la 4-a (1212-1272) de Borgonjo kiel jura konsilisto ("jurisperitus"). La vendredon antaŭ Kristnasko 1263, la duko donis kiel feŭdon al sia "fidela amiko" Jean de Blanot kaj liaj posteuloj naskitaj de legitima geedziĝo la kastelon de Uxelles kaj ĝiajn dependecojn, la fortreson, la altan kaj malaltan justecon, la homojn kaj la rajtojn krom la omaĝoj de la noblaj vasaloj.

Tiu lasta punkto estis koncedita per patentaj leteroj de la duko la vendredon post Pasko 1268, kaj aliaj leteroj estis senditaj al la noblaj vasaloj implikitaj en la ĵaŭdo post la Senkapigo de Sankta Johano la Baptisto (29 aŭgusto) por sciigi ilin pri la nova situacio. La cedo estis renovigita de la duko en la lundo post la Tago de Sankta Mikaelo 1272 kaj konfirmita denove en lia testamento kelkajn tagojn poste. Tiam, post sia aliĝo, lia posteulo Roberto la 2-a (1248-1306) renovigis la donacon denove perskribe.

Jean edziĝis kun Isabelle de Montmoyen kaj havis kvar pluvivajn infanojn: Pierre, Agnès, Jean kaj Fauquette. Li daŭre vivis en oktobro 1278, kiam li solvis disputon kun la Abatejo de Cluny, sed en marto 1281, lia edzino Isabelle aperas kiel vidvino en la dokumentoj de proceso. Lia filo Pierre de Blanot estas anoncita kiel sinjoro de Uxelles en 1310; li ankaŭ estis vokto de Mâcon kaj seneskalo de Limoĝo kaj Puatiero.

Verkaro

• Commentaria super Titulum de Actionibus in Institutis, Bolonjo, 1256, Majenco, 1539
• De Ordine Judiciorum
• Variae Quaestiones
• Tractarus super feudis et homaggis

Vidu ankaŭ

• Iacopo Baldovini (1175-1235)
• Jacques de Révigny (1230-1296)
• Petrus de Bellapertica (1230-1308) franca prelato
• Johannes Andreae (1270-1348) itala fakulo pri kanonika rajto
• Giasone Dal Maino (1435-1519) itala juristo