Fanny Brice
| Fanny Brice | |
|---|---|
 | |
| Bizitza | |
| Jaiotza | Manhattan, 1891ko urriaren 29a |
| Herrialdea |  Ameriketako Estatu Batuak |
| Heriotza | Hollywood, 1951ko maiatzaren 29a (59 urte) |
| Hobiratze lekua | Westwood Village Memorial Park Cemetery (en)  |
| Heriotza modua | berezko heriotza: garuneko odoljarioa |
| Familia | |
| Ezkontidea(k) | Nicky Arnstein (1919 - 1927) Billy Rose (1929 - 1938) |
| Seme-alabak | ikusi
|
| Hezkuntza | |
| Hizkuntzak | ingelesa |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | musikaria, abeslaria, antzerki aktorea, zinema aktorea, modeloa, irrati-esataria eta aktorea |
| Jasotako sariak | |
| Genero artistikoa | traditional pop (en) |
| Musika instrumentua | ahotsa |
| Diskoetxea | Victor Talking Machine Company |
       | |
Fanny Brice, jaiotzaz Fania Borach (New York, AEB, 1891ko urriaren 29a – Hollywood, Los Angeles, Kalifornia, AEB, 1951ko maiatzaren 29a) estatubatuar abeslaria, animatzailea eta aktorea izan zen antzerkian eta zineman. The Baby Snooks Show telesail arrakastatsuaren sortzailea eta izarra izan zen.[1][2][3][4]
Brice hil eta 17 urtera, Barbra Streisandek Funny Girl lanean bere rola interpretatu zuen antzerkian eta zineman.[5]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Hastapenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Fanny Brice (noizbehinka Fannie ere idatzia) Fania Borachen izen artistikoa zen. New Yorken jaio zen, Hungariako familia judu batean, bi neba zituen bera baino zaharragoak. 1908an eskola utzi zuen, burlesque deritzon generoko errebistan lan egiteko, eta bi urte geroago Florenz Ziegfeldekin elkartu zen. Ziegfeld Follies errebista musikalen titularra izan zen 1910etik 1930eko hamarkadara arte.
1921eko Follies horietan My Man kantatu zuen, arrakasta handia izan zuena, bere kanta adierazgarriena zen, gainera. Victor Records zigilurako ere grabatu zuen. Bere bigarren abesti gogoratuena Second Hand Rose izan zen. Askotan grabatu zuen Victor eta Columbiarentzat ere. 1921eko My Man diskoagrekin, hil ondoren Grammy Hall of Fame Award saria jaso zuen.
Bere filme nabarmenak dira: My Man (1928), Be Yourself! (1930) eta Everybody Sing (1938), Judy Garland-ekin. Brice, Ray Bolger eta Harriet Hoctor izan ziren Ziegfeld originaleko artista bakarrak, The Great Ziegfeld (1936) eta Ziegfeld Follies (1946) filmetan beren burua interpretatu zutenak. Zinemagintzari egindako ekarpenarengatik, izar bat du Hollywoodeko Fama pasealekuan.
Ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1930eko hamarkadatik 1951n hil zen arte, Fannyk irratian lan egin zuen, Snooks izeneko neskato txiki eta haserrarazten zuen bat interpretatuz. Paper hori Folliesen sketch batean egin zuen lehen aldiz. Lehenik Alan Reed-ekin eta gero Hanley Staffordekin aita gisa, Baby Snooks 1936ko otsailean The Ziegfeld Follies of the Air saioan estreinatu zen, CBS katean. Bera NBCra joan zen 1937ko abenduan, Snooks Good News saioaren parte gisa interpretatuz. Gero, CBSra itzuli zen Maxwell House Time-n, Snooks-en eta Frank Morgan umoristaren artean 1944ko irailean banatutako saioan. Berriro itzuli zen NBCra 1948ko azaroan, hasieran Toasties Time izeneko show batean, eta gero The Baby Snooks Show izen ezagunagoarekin.
Brice hain zorrotza zen bere programarekin eta pertsonaiarekin, ezen gauza jakina zen irratian ere neskatoz jantzita aritzen zela, nahiz eta estudioko ikus-entzuleek baino ez ikusi. 45 urte zituen, interpretatu zuen pertsonaia horrek bere irrati-bizitza hasi zuenean. Reed eta Staffordez gain, Lulu Roman, Lalive Brownell, Lois Corbet eta Arlene Harris (ama ) izan ziren protagonistakideak, Danny Thomas (Jerry), Charlie Cantor (Tío Louie) eta Ken Christy (Weemish jauna).
Bricek eta Staffordek behin baino ez zuten interpretatu Baby Snooks eta Daddy telebistan, 1950ean, CBS Popsikle Parade of Starsen saioan eskainitako emanaldian. Esperientziaren ondoren, Staffordekin eta haren pertsonaiarekin itzuli zen irratiaren segurtasunera. Han, beste interpretazio bat egin zuen Tallulah Bankhead aktorearen The Big Showen saio mitikoan, 1950eko azaroan, Groucho Marxekin eta Jane Powellekin kartela partekatuz.
Heriotza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]The Big Show-en aritu eta sei hilabetera, Fanny Brice Hollywooden hil zen 59 urterekin, garuneko hemorragia baten ondorioz. Los Angelesko Westwood Village Memorial Park hilerrian lurperatuta dago.
Bizitza pertsonala
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bricek iraupen laburreko ezkontza bat izan zuen nerabezaroan Frank White ile-apaintzailearekin. Bigarren senarra jokalari profesionala izan zen, Nicky Arnstein. Ezkondu aurretik, Arnsteinek 14 hilabeteko kondena bete zuen Sing Singen,eta Bricek astero bisitatzen zuen. 1918an ezkondu ziren, sei urte elkarrekin bizi ondoren. 1924an Arnsteini bono-lapurreta bat leporatu zioten Wall Streeten. Bricek errugabetasuna azpimarratu zuen eta defentsaren gastuak ordaindu zituen, oso handiak. Arnstein zigortu egin zuten eta hiru urteko zigorra bete zuen Leavenworth espetxe federalean (Kansas). 1927an askatuta, Arnstein Briceren eta haren bi seme-alaben bizitzatik desagertu zen. Hala ere, Brice banandu egin zen. Ondoren, Billy Rose konpositore eta antzerki-ekoizlearekin ezkondu zen eta, besteak beste, Crazy Quilt errebistan abestu zuen. Zoritxarrez, ezkontza horrek ere porrot egin zuen.
Briceren erretratuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Pertsonaia nagusien izenak aldatu ziren arren, 1939ko Rose of Washington Square filmaren argumentua Briceren ezkontzan eta ibilbidean oinarritzen zen, Folliesen interpretatzen zuen kanta baten izenburua hartu eta "My Man" sartzeraino. Bricek 20th Century Fox auzitara eraman zuen bere intimitatea bereganatzeagatik, eta kasua irabazi egin zuen. Darryl F. Zanuckek ekoizleak aktoreari lotutako hainbat atal ezabatu behar izan zituen.
Barbra Streisandek 1964ko Broadwayko Funny Girl musikalean lan egin zuen Brice interpretatuz. Nusikal horrek Briceren osperako bidea eta Arnsteinekin zuen harreman zurrunbilotsua zituen ardatz. 1968an Streisand-ek aktore onenaren Oscar saria irabazi zuen, bere bertsio zinematografikoan paper bera interpretatzeagatik.
1975eko jarraipena Funny Ladyk Briceren eta Billy Rose enpresaburuaren arteko harremana zuen ardatz.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ (Ingelesez) «Fanny Brice - Biography» IMDb (Noiz kontsultatua: 2024-01-30).
- ↑ «Fanny Brice Dies at the Age of 59» archive.nytimes.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-30).
- ↑ (Ingelesez) «Who was Fanny Brice? Everything You Need to Know» www.thefamouspeople.com (Noiz kontsultatua: 2024-01-30).
- ↑ (Ingelesez) «Fanny Brice | Vaudeville Star, Comedian, Singer | Britannica» www.britannica.com 2023-12-20 (Noiz kontsultatua: 2024-01-30).
- ↑ Wyler, William. (1968-09-19). Funny Girl. Columbia Pictures, Rastar Productions, Polyphony Digital (Noiz kontsultatua: 2024-01-30).
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Goldman, Herbert, Fanny Brice: The Original Funny Girl, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508552-3.
- Grossman, Barbara, Funny Woman: The Life and Times of Fanny Brice, Indiana University Press, 1992, ISBN 0-253-20762-2.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Fanny Brice Internet Movie Databaseren webgunean (Ingelesez)
- Saxony/Jasmine: Fanny Briceren bideoklipa
- Fanny Brice Collection
- Página holandesa (en)
- Artikulu hau, osorik edo zatiren batean, {{{hizkuntza}}} Wikipediako «Fanny Brice» artikulutik itzuli da. Izan ere, artikulu horretan aritu diren wikilariek GFDL edo CC-BY-SA 3.0 lizentziekin argitaratu dute beren lana.
Datuak: Q153358
Multimedia: Fanny Brice / Q153358