پرش به محتوا

تری فلوپرازین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تری فلوپرازین
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa682121
رده‌بندی داروهای
بارداری
  • AU: C
روش مصرف داروoral, IM
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
متابولیسمکبد
نیمه‌عمر حذف10–20 hours
شناسه‌ها
  • 10-[3-(4-methylpiperazin-1-yl)propyl]-
    2-(trifluoromethyl)-10H-phenothiazine
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
ChEBI
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.003.837 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC21H24F3N3S
جرم مولی407.497 g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • FC(F)(F)c2cc1N(c3c(Sc1cc2)cccc3)CCCN4CCN(C)CC4
  • InChI=1S/C21H24F3N3S/c1-25-11-13-26(14-12-25)9-4-10-27-17-5-2-3-6-19(17)28-20-8-7-16(15-18(20)27)21(22,23)24/h2-3,5-8,15H,4,9-14H2,1H3 ✔Y
  • Key:ZEWQUBUPAILYHI-UHFFFAOYSA-N ✔Y
  (صحت‌سنجی)

تریفلوئوپِرازین (به انگلیسی: Trifluoperazine) که با نام‌های تجاری گوناگونی فروخته می‌شود، یک داروی ضدروان‌پریشی (آنتی سایکوتیک) نسل اول است که برای درمان اسکیزوفرنی استفاده می‌شود. [۱] همچنین ممکن است در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر کوتاه مدت استفاده شود؛ اما نسبت به بنزودیازپین‌ها کمتر ارجح است. این دارو علائم منفی اسکیزوفرنی را کمتر می‌کند. [۱] تریفلوئوپرازین از کلاس شیمیایی فنوتیازین است.

تریفلوئوپرازین در دوزهای ۱، ۲، ۵ و ۱۰ میلی‌گرم موجود است.

رده درمانی: داروهای ضد روان‌پریشی نسل اول

گونه‌های دارویی: قرص و آمپول

تریفلوئوپرازین در بین داروهای ضد روان‌پریشی بیشترین عوارض اکستراپیرامیدال را دارد. [۲]

موارد مصرف

[ویرایش]

تری فلوپرازین در کنترل روان‌پریشی بکار می‌رود، و در کنترل اختلال اضطراب منتشر، سرگیجه و تهوع نیز کاربرد دارد.

هیچ مدرک خوبی وجود ندارد که نشان می دهد تری فلوپرازین نسبت به آنتی سایکوتوتیکهای با قدرت پایین مانند کلروپرومازین ، کلروپروتیکسن ، تیوریدازین و لووموپرومازین برای اسکیزوفرنی موثرتر است ، اما به نظر می رسد که تری فلوپرازین اثرات منفی بیشتری نسبت به این داروها دارد.

مکانیسم اثر

[ویرایش]

تری فلوپرازین از گروه فنوتیازینها است. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده‌های دوپامینی در سلولهای مغز است.تری فلوپرازین دارای اثرات ضدآدررژیک مرکزی ، [۳] آنتی دوپامینرژیک ، [۴] [۵] و حداقل اثرات آنتی کولینرژیک است. [۶] اعتقاد بر این است که با مسدود کردن گیرنده های دوپامین D 1 و D 2 در مسیرهای mesocortical و mesolimbic ، از بین بردن یا به حداقل رساندن علائم اسکیزوفرنی به عنوان توهم ،هذیان ، تفکر و گفتار بهم ریخته کار می کند،ولی علائم منفی شامل انزوای اجتماعی،ناتوانی در بروز احساسات و افسردگی را تشدید میکند.

عوارض جانبی

[ویرایش]

کاهش فشار خون , یبوست , خشکی دهان , خواب آلودگی، سرگیجه، سردرد، بی قراری، مشکلات خواب، اختلال حافظه یا تمرکز، سبکی سر، تهوع، استفراغ، اسهال، تغییرات اشتها یا وزن، تغییر در قاعدگی و اختلالات جنسی و عوارض آنتی کولینرژیک،لرزش و خفگی.

منع مصرف

[ویرایش]

تری فلوپرازین در دپرسانت CNS ، کما و دیسکرازی خون منع مصرف دارد. در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی یا کبدی ، باید از تری فلوپرازین با احتیاط استفاده شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ "Trifluoperazine Hydrochloride". The American Society of Health-System Pharmacists. Retrieved 8 January 2017.
  2. www.majalesalamat.com
  3. Huerta-Bahena J, Villalobos-Molina R, García-Sáinz JA (January 1983). "Trifluoperazine and chlorpromazine antagonize alpha 1- but not alpha2- adrenergic effects". Molecular Pharmacology. 23 (1): 67–70. PMID 6135146. Archived from the original on 29 August 2021. Retrieved 2009-06-21.
  4. Seeman P, Lee T, Chau-Wong M, Wong K (June 1976). "Antipsychotic drug doses and neuroleptic/dopamine receptors". Nature. 261 (5562): 717–9. Bibcode:1976Natur.261..717S. doi:10.1038/261717a0. PMID 945467.
  5. Creese I, Burt DR, Snyder SH (1996). "Dopamine receptor binding predicts clinical and pharmacological potencies of antischizophrenic drugs". The Journal of Neuropsychiatry and Clinical Neurosciences. 8 (2): 223–6. doi:10.1176/jnp.8.2.223. PMID 9081563. Archived from the original on 27 July 2011. Retrieved 2009-06-21.
  6. Ebadi, Manuchair S (1998). "Trifluoperazine Hydrochloride". CRC desk reference of clinical pharmacology (illustrated ed.). CRC Press. ISBN 978-0-8493-9683-0. Retrieved 2009-06-21.
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ، ۱۳۸۷