Georgina Orellano
 | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 28 de xullo de 1986  (38 anos)Morón, Arxentina |
| Actividade | |
| Ocupación | prostituta, activista polos dereitos das mulleres, sindicalista |
| Período de actividade | 2006 - |
Georgina Orellano, nada en Morón, Bos Aires o 28 de xullo de 1986[1][2][3] é unha prostituta, feminista e activista arxentina polos dereitos das traballadoras sexuais.[4] É a Secretaria Xeral Nacional da Asociación de Mulleres Meretrices da Arxentina (AMMAR) (en español, Asociación de Mujeres Meretrices de Argentina) desde marzo de 2014.[5]
Traxectoria laboral e sindical
[editar | editar a fonte]Comezos na prostitución e en AMMAR
[editar | editar a fonte]Georgina Orellano procede dunha familia peronista da clase traballadora.[1][5] Se ben naceu en Morón, pasou a súa infancia en Presidente Derqui.[6] Comezou a exercer a prostitución con 19 anos, cando, traballando como aia dos fillos dunha prostituta, a súa empregadora propúxolle acompañala para atender a un cliente.[7][8] Deixou de exercer ó se converter en nai, pero tornaría a traballar esporádicamente desde os 23, reincorporándose de novo á prostitución a tempo completo desde os 25.[8][9][10] No momento de volver a exercer, comezou a relacionarse máis coas súas compañeiras, decatándose de que moitas compartían problemas similares, concernentes á súa condición de nais solteiras, ao pago de facturas, ou á dupla vida que debían de levar como prostitutas, entre outros.[10]
Orellano comezou a militar en AMMAR no ano 2010.[5] Ese mesmo ano, un cliente abusivo, presidente dunha comunidade de veciños, empezou a exercer presión para botar ás prostitutas do barrio no que Orellano traballaba. Dado que nese momento as prostitutas do lugar víanse obrigadas a subornar aos policías da zona con parte dos seus ingresos para que as deixasen traballar libremente, non lles tivo sentido tratar de demandar ao cliente; sendo, ademais, que moitas traballadoras temían que a súa condición de prostitutas chegase a ser pública, con todo o estigma social que iso implicaría.[10][11]
Nese momento, Orellano e as súas compañeiras recurriron a AMMAR.[10] Até entón, Orellano participaba esporádicamente nalgunhas das charlas que AMMAR brindaba no seu lugar de traballo. Foi nunha desas charlas cando Orellano e as súas compañeiras expuxeron o seu problema ás voluntarias da organización. Estas denunciaron tanto a discriminación dos veciños como a violencia que o presidente da comunidade exercía como cliente, e explicáronlles que ninguén tiña dereito a facelas abandonar o espazo público, ou a obrigalas a deixar de traballar. O problema resolveuse, e Orellano comezou a traballar nas actividades que AMMAR organizaba na se local da Central de Traballadores da Arxentina (conglomerado de sindicatos ao que AMMAR está afiliada), iniciando de xeito efectivo a súa militancia.[5][10]
Pouco despois, o mesmo ano, houbo eleccións sindicais na zona na que ela traballaba, e Orellano foi elixida polas súas compañeiras como delegada sindical.[5] Sería convidada ao Encontro Nacional de Mulleres dese ano en Paraná, onde tería o seu primeiro encontro co feminismo e comezaría a formarse no tema.[5] Ao ano seguinte, no 2011, converteríase, primeiro na tesoureira da filial de AMMAR na súa zona e, posteriormente, na tesoureira nacional a finais dese ano. Converteríase na Secretaria Xeral de AMMAR, cargo que ostenta até o día de hoxe, en marzo do 2014, tras unhas eleccións sindicais a nivel nacional.[5]
Como Secretaria Xeral de AMMAR
[editar | editar a fonte]Xa confirmada coma Secretaria Xeral, Orellano tornaría, xunto ás súas compañeiras, ao Encontro Nacional de Mulleres en Salta en outubro do 2014, onde terían un evento propio como traballadoras sexuais.[12] Desde 2015, Orellano e AMMAR seguirían volvendo anualmente aos Encontros, retomando desde esa data os obradoiros de traballo sexual que a organización daba até 2010.[7][13] Estes obradoiros non están exentos de polémica e teñen provocado enfrontamentos coas feministas abolicionistas participantes dos Encontros.[14] En 2015 foi tamén invitada, en tanto representante de AMMAR, a unhas xornadas feministas de traballo sexual dadas en Barcelona.[15]
O 2 de xuño do 2017, Orellano organizou coas súas compañeiras o primeiro Encontro Nacional de AMMAR no Hotel BAUEN de Bos Aires.[7] A finais dese ano viaxaría a Barcelona, Madrid, Ámsterdam e París co obxectivo de trocar experiencias sindicais e feministas con outros colectivos de traballadoras sexuais e as súas aliadas.[16]
A comezos do 2020, Orellano participaría nunha polémica que implicaría a Jimena Barón. A cantante acababa de publicar un single, «Puta», que fora promovido mediante unha campaña de mercadoloxía con carteis da propia Barón, semiespida, xunto a un número de teléfono. Os devanditos carteis xeraron moita polémica, ao seren similares aos usados polas traballadoras sexuais auténticas (e repudiados socialmente ao ser asociados á trata de persoas).[17] Barón púxose en contacto con AMMAR ante as críticas, e posteriormente reuniuse con Orellano, publicando por redes sociais fotos de ambas xuntas posando.[17][18] Orellano denunciaría posteriormente por redes sociais o feito de ter recibido ameazas e insultos tras a súa reunión con Barón.[19]
Máis adiante o mesmo ano, Orellano mostrouse moi crítica perante o feito de que o Ministerio de Desenvolvemento Social dese marcha atrás á creación dun rexistro de traballadores de economía popular que incluía unha categoría para traballadores sexuais.[20] A citada categoría estivo activa durante unha fin de semana, e nese tempo, segundo Orellano, anotáronse no rexistro preto de 800 traballadoras sexuais.[20] O formulario concernente aos traballadores sexuais daríase de baixa horas despois de que a noticia fose difundida pola propia Orellano, por mor da presión xerada por Gustavo Vera, titular do Comité Executivo para a Loita contra a Trata.[20] Orellano considerou que a situación resolveuse de xeito moi violento, cun home chamando a outro home sen consultar ao colectivo.[20] Orellano e AMMAR pedieron, subsecuentemente, explicacións ao ministro de Desenvolvemento Social, Daniel Arroyo, mediante carta, e organizaron unha recollida de firmas de personalidades e referentes feministas e LGTB para esixir o retorno da categoría.[20] A categoría para traballadores sexuais non foi restablecida, pero Arroyo e a ministra das Mulleres, Elizabeth Gómez Alcorta, reuníronse con Orellano e se comprometeron a traballar nunha axenda común que tivese en conta ás traballadoras sexuais.[21][22]
No contexto da pandemia, Orellano tamén criticou a extrema precariedade das traballadoras sexuais debidas ás medidas anti-COVID, fixo énfase na necesidade dunha resposta colectiva das traballadoras e organizou, xunto ao resto de AMMAR, potas populares e comedores sociais para axudar ás prostitutas vulnerábeis.[23]
Desde a súa escolla como Secretaria Xeral de AMMAR, Orellano gañou un gran posicionamiento nos medios, falando con numerosos medios de comunicación e expoñendo neles os seus puntos de vista favorábeis á despenalización do traballo sexual. Entre outros, foi entrevistada polo diario Clarín,[11] por Página/12,[6] por Infobae,[24] por France24,[25] por El Salto[26] e pola revista Marie Claire.[27] As súas declaracións tamén foron referenciadas en medios como La Nación,[23] El País,[28] a revista Vice,[29] ou a axencia EFE.[30] Así pois, colaborou escribindo para revistas coma Viento Sur[31] ou Anfibia,[32] realizando asemade a súa propia TED Talk.[33]
Posicións políticas
[editar | editar a fonte]Orellano defínese coma “puta feminista e peronista".[4][7] Xunto con AMMAR, busca a despenalización do traballo sexual (definindo este coma o maior logro que poden conseguir),[34] eliminar todas as sancións penais ao exercicio da prostitución para persoas maiores de 18 anos, sacar ao TS do Dereito Penal e poñelo no seu lugar dentro do dereito laboral na Arxentina, e incluír a categoría de traballadores sexuais no monotributo que permite aos diferentes gremios laborais acceder á seguridade social e á xubilación. A súa premisa é que as penalizacións vixentes no país e no resto do mundo criminalizan ás traballadoras, e exponas a violencia institucional e policial.[4][35]
Georgina Orellano posiciónase claramente contra os abusos por parte do poder policial contra as traballadoras sexuais, e é moi crítica do feminismo radical abolicionista da prostitución.[26] Ten vinculado en determinados momentos ás feministas abolicionistas e transexcluíntes con elementos non feministas, cos cales estarían aliadas. Entre ditos elementos, Orellano inclúe a políticos conservadores, coma Bolsonaro, Trump, ou Macri, ás igrexas católica e evanxélica, e ao Departamento de Estado dos Estados Unidos, do cal recibirían financiamento.[36][37]
Orellano cre que a debate no seo do feminismo de regulacionismo contra abolicionismo non pode ser saldada nos termos actuais.[7] Polo tanto, apela á creación dunha nova corrente feminista integradora que supere a discusión.[38] Dita corrente tería como suxeito político protagonista ás traballadoras sexuais, ás vítimas da trata, e ao colectivo trans e travesti, deixando ás persoas non involucradas directamente na prostitución nun papel de debate secundario. Implicaría, asemade, o recoñecemento do traballo sexual como unha opción lexítima e con dereitos, ó tempo que esixiría ao Estado a xeración de políticas públicas de reinserción laboral para aquelas persoas que quixesen outra alternativa.[38]
Orellano é, tamén, moi crítica respecto ás normativas, leis e ordeanzas aprobadas na Arxentina durante os últimos anos para atacar a trata de persoas. Denuncia que as devanditas medidas confunden deliberadamente prostitución con trata, e volveron a vida das prostitutas arxentinas moito máis precaria e clandestina. Aduce que as voces das traballadoras sexuais non foron escoitadas, nin formaron parte das mesas de discusión para a redacción de ningunha desas normativas.[11][26] Considera a Arxentina, máis que un país abolicionista, un país punitivista.[31]
Vida persoal
[editar | editar a fonte]Georgina Orellano ten un fillo, nado no ano 2007, froito dunha relación ao longo de varios anos cun cliente do cal namorou. É bisexual e para 2021 estaba a saír cunha funcionaria do Ministerio Público da Defensa.[6]
Orellano tivo que saír do armario ante familia e amizades dúas veces, tanto como traballadora sexual, como por bisexual (tendo que saír ademais, neste último caso, ante as súas compañeiras de sindicato). Relatou publicamente a dificultade implícita en ambos procesos.[6]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 "Georgina Orellano: ««Entre el abolicionismo y el regulacionismo, quienes estamos en medio somos las trabajadoras sexuales»". Ethic (en castelán). 2019-08-23. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "AMMAR - Sindicato de trabajadorxs sexuales de Argentina - Hoy cumple años, Georgina Orellano, nuestra secretaria general a nivel nacional. ¡Felicidades, compañera. Gracias por tu lucha incansable! ❤❤❤ | Facebook". www.facebook.com. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "365 mujeres ilustradas: BBYWACHA - Argentina Fuente: Revista Anfibia | Facebook". www.facebook.com (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 "Pedagogía virtual de Georgina Orellano: ¿cómo es el trabajo sexual en Argentina? - Colombia Informa Géneros". Colombia Informa (en castelán). 2021-02-01. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Quiroga, Por Sofía (2016-04-25). "Las putas rebeldías. Entrevista a Georgina Orellano". La Cascotiada (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Curia, Dolores (1615920481). "“A mí me ha hecho más daño el amor romántico que el trabajo sexual” | Entrevista a Georgina Orellano: yirar, militar y amar a una mujer". PAGINA12. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 "Georgina Orellano - El hada de las putas". Revista Anfibia (en castelán). 2018-02-16. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 8,0 8,1 "PressReader.com - Digital Newspaper & Magazine Subscriptions". www.pressreader.com. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Mi experiencia sexual con una persona Down". Nómada, Guatemala. (en castelán). 2017-12-06. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 "La historia de Georgina Orellano – MamaCash". www.mamacash.org (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 Virzi, Sabrina Díaz (2014-10-22). "“El sistema penal actual confunde trata y trabajo sexual”". Clarín (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "AMMAR PARTICIPÓ DEL XXXIX ENCUENTRO NACIONAL DE MUJERES - SALTA 2014". webcache.googleusercontent.com. Arquivado dende o orixinal o 06 de novembro de 2021. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "31º Encuentro Nacional de Mujeres - Entrevista a Georgina Orellano (AMMAR)". RadioCut (en inglés). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Georgina Orellano denunciada: “Son la yuta del feminismo”". Diario El Ciudadano y la Región (en castelán). 2018-10-18. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Prostitutas del Raval debaten en el CCCB cómo ejercer legalmente". La Vanguardia (en castelán). 2015-12-15. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ Popular, Poder (2017-11-20). "Georgina Orellano: “Todos los cuerpos dentro del sistema capitalista terminan siendo mercancía”". Poder Popular (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 17,0 17,1 "Jimena Barón hizo publicidad con afiches sobre las trabajadoras sexuales y dividió al feminismo". myhnt.info. Arquivado dende o orixinal o 03 de novembro de 2021. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Jimena Barón se reunió con Georgina Orellano, líder del sindicato de trabajadoras sexuales | Rumbos". Vía País (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Georgina Orellano asegura que recibió amenazas tras el escándalo con Jimena Barón". www.ratingcero.com. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 "Georgina Orellano: "es discriminatorio quitarles la posibilidad de registrarse a las trabajadoras sexuales"". El Resaltador (en castelán). 2020-06-08. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Nuevo diálogo entre trabajadoras sexuales y el Gobierno nacional". El Resaltador (en castelán). 2020-06-18. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "ammar.org.ar". www.ammar.org.ar. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 23,0 23,1 Recoaro, Nicolás G. (2020-07-23). "Más de 100 días sin amor: cómo viven la pandemia los trabajadores sexuales". La Nación (en castelán). ISSN 0325-0946. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Prostitución y feminismo: ¿contradicción o reivindicación de derechos?". infobae (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "La Entrevista - Georgina Orellano: "El trabajo sexual es muy distinto a la trata de personas"". France 24. 2020-03-13. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 26,0 26,1 26,2 autoria. "Georgina Orellano: "Las trabajadoras sexuales en Argentina estamos integradas en una central obrera"". www.elsaltodiario.com (en local). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ Peuscovich, Stephanie (2020-09-23). "Georgina Orellano: “Luchamos para que las políticas contra la trata de persona no criminalicen a las trabajadoras sexuales”". Marie Claire (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ Barreiro, Ramiro (2016-09-30). "Buenos Aires prohíbe cualquier tipo de prostíbulo". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "ORGULLO VICE: Georgina Orellano y los derechos de lxs trabajadores sexuales". www.vice.com (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Prostitución y feminismo, una mirada a la lucha sindical en Argentina". www.efe.com (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 31,0 31,1 "Cómo se organizaron las trabajadoras sexuales para enfrentar la crisis sanitaria y socioeconómica - Viento Sur" (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "El 17 de octubre de las putas". Revista Anfibia (en castelán). 2018-11-08. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ Orellano, Georgina. "Transcript of "A whore and a feminist: Chronicles of a sex worker | Georgina Orellano | TEDxRíodelaPlata"". www.ted.com (en inglés). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ "Georgina Orellano". Revista Anfibia (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2021. Consultado o 2021-10-25.
- ↑ "Georgina Orellano - Revista Anfibia" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 26 de outubro de 2021. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ ""¿Por qué la puta es explotada y la que trabaja en una fábrica no?" | Georgina Orellano". El Grito del Sur (en castelán). 2019-02-17. Arquivado dende o orixinal o 04 de novembro de 2021. Consultado o 2021-11-11.
- ↑ Peuscovich, Stephanie (2020-06-10). "Georgina Orellano: "El departamento de Estado estadounidense financia abolicionistas"". Marie Claire (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
- ↑ 38,0 38,1 "Entrevista a Georgina Orellano: "Nuestro discurso no le es funcional al proxeneta, es totalmente contrario al capital"" (en castelán). Consultado o 2021-11-11.
