АИВ/ЖИТС

Уикипедия — ашық энциклопедиясынан алынған мәлімет
Навигацияға өту Іздеуге өту

АИВ/ЖИТС
Басқа атаулары АИВ ауруы, АИВ инфекциясы, АИТВ инфекциясы, АҚТҚ/ЖҚТБ[1][2]
Қызыл бау АИВ-оң және ЖИТС-пен өмір сүретін адамдарға ниеттестік білдіру нышаны.[3]

Қызыл бау АИВ-оң және ЖИТС-пен өмір сүретін адамдарға ниеттестік білдіру нышаны.[3]
Сала Инфекциялық ауру
Симптомдары Ерте: Тұмау тәрізді синдром[4]
Кештеу: лимфа түйіндерінің ұлғаюы, қызба, салмақ тастау[4]
Асқынулары Оппортунистік инфекциялар, өспе[4]
Ұзақтығы Өмір бойы[4]
Себептері Адамның иммунтапшылық вирусы (АИВ)[4]
Қауіп факторлары Вирус қан, ана сүті, қорғаусыз жыныстық қатынас арқылы беріледі[4]
Диагностика әдісі Қан талдамасы[4]
Алдын алу қорғаулы жыныстық қатынас, ине алмасу, сүндеттеу, жұқтыруға дейінгі және кейінгі профилактика[4]
Емі Антивирусты дәрілер[4]
Болжамы Ем жүргізілсе, қалыпты өмір сүреді, ал жүргізілмеген жағдайда 11 жыл[5]
Жиілігі 1.7 млн жаңа жағдай (2018)
37.9 млн адам АИВ-пен өмір сүруде (2018)[6]
Өлім 770,000 (2018)[6]
өңдеу Үлгі құжаттамасын қараңыз

Адамның иммунтапшылық вирусы инфекциясы және жұқтырылған иммунтапшылығының синдромы (АИВ/ЖИТС) — адамның иммунтапшылық вирусы (АИВ) қоздырған инфекцияның организмге әсерінен дамитын дертті жағдай.[7][8][9] Инфекция жұқтырған адамда ешбір ауру белгілері байқалмауы не қысқа мерзімді тұмау тәрізді синдром белгілері пайда болуы мүмкін.[4] Әдетте, инфекцияның симптомсыз кезеңі ұзаққа созылады.[10] Ауру үдеген жағдайда адамның иммунды жүйесі әлсіреп, туберкулез секілді көп кездесетін, сондай-ақ иммунитет қызметі қалыпты адамдарда бола бермейтін оппортунис инфекциялар мен ісіктер пайда болуы мүмкін.[4] Инфекцияның аталған кеш белгілерінің жиынтығын жүре пайда болған иммунитет тапшылығы синдромы (ЖИТС) деп атайды.[10] Әдетте, бұл саты адамның өте қатты жүдеуімен қатар жүреді.[10]

АИВ бірінші кезекте қорғаусыз секс (анал және орал сексі кезінде де қан, былазық, шәует, қынап шырышы арқылы), жұқтырылған қан құю, теріасты инъекцияға арналған ине арқылы, сондай-ақ жүктілік, босану не емізу кезінде анадан балаға беріле алады.[11] Вирус сілекей, тер, жас секілді дене сұйықтығы арқылы адамнан адамға берілмейді.[12]

Алдын алу шаралары: қорғаулы секс, ине алмасу бастамасы (қолданылған инені жаңасына тегін алмастыру), жұқтырғандарды емдеу, жұқтыруға дейінгі және кейінгі профилактика және ерлерді сүндеттеу.[4] Аурудан толық айықтыратын дәрі не вакцина жоқ; десе де, антиретровирусты терапия ауру ағымын баяулатып, өмір сүрудің әдеттегі ұзақтығына әкелуі мүмкін.[10][13] Диагноз қойылған сәттен бастап, емдеуді бастау ұсынылады.[14] Ауру жұқтырған адам емделмесе, шамамен 11 жыл өмір сүреді.[5] Анасына да, балаға да антиретровирусты терапия жүргізу арқылы нәрестеде аурудың дамуын алдын алуға болады.[4]

2018 жылы әлемде шамамен 37,9 миллион адамның статусы — АИВ – оң болып, оның 770 000 қайтыс болған.[6] Жұқтырғандардың 20,6 миллионға жуығы Африканың шығысы мен оңтүстігінде тұрады.[15] ЖИТС анықталғаннан бастап (XX ғасырдың 80 жылдары), 2018 жылға дейін бұл аурудан 32 миллион адам көз жұмды.[6] 2019 жылғы дерек бойынша Қазақстанда (орыс.)қаз. 24 мыңнан астам адам АИВ жұқтырған.[16] АИВ/ЖИТС — пандемия, яғни өте ауқымды аймаққа белсенді түрде таралуда.[17] АИВ алғаш рет XIX ғасыр соңында не XX ғасыр басында, Орталық-батыс Африкада пайда болған деген болжам бар.[18] ЖИТСті алғашқы болып, 1981 жылы АҚШ Ауруды бақылау және болдырмау орталықтары (ағылш. Centers for Disease Control and Prevention, CDC) анықтаған, ал оның себебі — АИВ жұқпасы екені онжылдықтың басында мәлім болған.[19]

АИВ/ЖИТС қоғамға дерт ретінде де, дискриминация түрі ретінде де үлкен ықпалын тигізді.[20] Сондай-ақ аурудың экономикаға да ықпалы аз емес.[20] АИВ/ЖИТС жайлы "ауру күнделікті тұрмыстық қарым-қатынаста берілуі мүмкін" деген секілді жаңсақ түсініктер де өте көп.[21] Католик шіркеуі үрпекқапты аурудан сақтану үшін пайдалануды қолдамайтыны белгілі, сондықтан бұл ауру осы секілді көптеген дінге қатысты дау-дамайға да арқау болып отыр.[22] 1980 жылдары анықталғаннан бері АИВ/ЖИТС әлем медицинасы мен саясатының назарын өзіне аударып, үлкен қаржыландыруды талап етуде.[23]

Белгілері мен симптомдары

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ инфекцияның үш негізгі сатысы бар:

  1. жіті инфекция
  2. жасырын саты
  3. ЖИТС.[1][24]

Жіті инфекция

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
A diagram of a human torso labelled with the most common symptoms of an acute HIV infection
Жіті АИВ инфекциясының негізгі симптомдары

АИВ жұқтырғаннан кейінгі алғашқы кезең — жіті АИВ, бастапқы АИВ немесе жедел ретровирустық синдром деп аталады.[24][25] Көбіне жұқтырғаннан 2-4 апта өткеннен кейін адамда тұмау тәрізді не мононуклеоз тәрізді синдром дамуы мүмкін, ал кейбірінде еш симптом байқалмайды.[26][27] Барлық жағдайдың тек 40–90% симптомдар көрініс беруі мүмкін. Жиі кездесетіндері: қызба, лимфа түйіндерінің ұлғайып, ауырсынуы, тамақ қабынуы, бөртпелер, бас ауырсынуы, шаршағыштық және/не ауыз бен жыныс мүшелеріндегі жаралар.[25][27] Бөртпе 20–50% жағдайда кездесуі мүмкін. Әдетте, ол кеудеге дақ не көпіршік түрінде шығады.[28] Кей адамдарда осы сатының өзінде оппортунис инфекциялар (иммунитеті қалыпты жұмыс істейтін адамдарда ауру туғызбайтын шартты патогенді флора қоздыратын инфекциялар) дамиды.[25] Бұдан бөлек лоқсу не диарея сынды асқазан-ішек белгілері көрініс беруі мүмкін.[27] Жүйке жүйесі тарапынан шеткері нейропатиялар мен Гийен–Барре синдромы дамуы мүмкін.[27] Симптомдардың ұзақтығы әртүрлі болады, бірақ, әдетте, бір не екі аптаға созылады.[27]

Аталған симптомдар тек осы ауруға тән болмағандықтан (бейспецификалық симптомдар), көп жағдайда АИВ инфекциясының белгілері деп қарастырылмайды. Отбасы дәрігері не аурухана дәрігері аталған симптомдарды көрсе де, көбіне жиі кездесетін инфекциялық аурулардың бірін диагноз ретінде қате қойып жатады. Сондықтан инфекция жұқтыру қаупі бар адамда себебі белгісіз қызба анықталса, АИВ инфекциясын да ескерген дұрыс.[27]

Жасырын саты

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Бастапқы симптомдар көрініс бергеннен кейін жасырын саты, симптомсыз АИВ не созылмалы АИВ деп аталатын кезең басталады.[1] Ем жүргізілмесе аталған саты АИВ инфекциясына тән ағыммен 3 жылдан[29] 20 жылға[30] дейін созылуы мүмкін (орта есеппен, 8 жыл).[31] Әдетте, бастапқы кезде симптомдар аз не мүлдем болмағанымен, осы сатының соңында көбі қызбаға, жүдеуге, асқазан-ішек аурулары мен бұлшықет аурысынуына шағынады.[1] АИВ жұқтырған адамдардың 50–70% бірнеше топ лимфа түйіндерінің себебі белгісіз, ауырсынусыз ұлғаюымен сипатталатын тұрақты генерализацияланған лимфаденопатиясы дамиды.[24] Әдетте ол үш айдан алты айға дейін созылуы мүмкін.

Вирус титрі жоғары әрі ем қабылдамайтын АИВ-1 жұқтырған адамдарда көбіне ЖИТС дамығанмен, кей бөлігінде (шамамен 5%) антиретровирусты терапия жүргізбегеннің өзінде CD4+ T жасушаларының (Т-хелперлер) қалыпты деңгейі бес жылдан да көп сақталуы мүмкін.[27][32] Бұндай адамдарды "АИВ бақылаушылары" не ұзақ мерзімді нонпрогессорлар деп атайды (ағылш. Long-term nonprogressor, LTPN).[32] Ал антиретровирусты терапия жүргізбегеннің өзінде вирус титрі төмен не мүлде анықталмайтын адамдар тобын "дегдар бақылаушылар" не "дегдар супрессорлар" деп атайды. Шамамен АИВ жұқтырған 300 адамның біреуі осы топқа жатады.[33]

Жүре пайда болған иммунтапшылық синдромы

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
A diagram of a human torso labelled with the most common symptoms of AIDS
ЖИТСтің негізгі симптомдары
Капоши саркомасы

Жүре пайда болған иммунтапшылық синдромы (ЖИТС) деп бір микролитр қандағы CD4+ T жасушаларының саны 200-ден төмен болуынан немесе АИВ инфекциясына тән аурулардың дамуынан пайда болған жағдайды айтамыз.[27] Ем жүргізілмесе, АИВ жұқтырған адамдардың жартысына жуығы он жыл ішінде ЖИТСке шалдығады.[27] Адамда ЖИТС бар екенін айқындайтын ең жиі кездесетін жағдайлар: пневмоцист қоздырған пневмония (40%), АИВ кезіндегі жүдеу синдромы түріндегі кахексия (20%) және өңеш кандидозы.[27] Сондай-ақ тыныс алу жолдарының инфекциясы да күдік туғызуға негіз бола алады.[27]

Оппортунис инфекциялар — қалыпты жағдайда иммунды жүйе тарапынан бақыланатын бактериялар, вирустар, саңырауқұлақтар мен паразиттер қоздыратын жұқпалы аурулар тобы.[34] Дамуы мүмкін инфекция түрі адамның қоршаған ортасында кездесетін қоздырғышқа байланысты[27] Бұл жұқпалар кез келген мүшелер жүйесін зақымдауы мүмкін.[35]

ЖИТСке шалдыққан адамда Капоши саркомасы, Бөркит лимфомасы, орталық жүйке жүйесінің біріншілік лимфомасы және жатыр мойны обыры секілді вирусты обыр ауруларының даму қаупі артады.[28] Капоши саркомасы АИВ жұқтырған адамдардың 10-20%-да дамитын, ең жиі кездесетін обыр түрі.[36] Ең жиі кездесетін екінші обыр түрі — лимфома; ЖИТСке шалдыққандардың 16% осы обырдан қайтыс болған, сондай-ақ ол 3-4% жағдайда ЖИТСтің алғашқы көрінісі болады.[36] Аталған екі обыр да адам герпесвирусының 8-түрімен (HHV-8) бірлесе дамиды.[36] Жатыр мойны обыры да адам папиломавирусымен бірлесе дамуына байланысты ЖИТСі бар адамдар осы дертке жиі шалдығады.[36] Бұл адамдарда конъюнктива обыры да айтарлықтай жиі кездеседі.[37]

Сондай-ақ ЖИТСі бар адамдарда қызба, тершеңдік (әсіресе түнде), лимфа түйіндерінің ұлғаюы, қалтырау, әлсіздік және еріксіз салмақ жоғалту секілді жүйелі симптомдар да анықталады.[38] ЖИТСтің келесі жиі кездесетін симптомы – диарея, ол 90% жағдайда көрініс береді.[39] Бұдан бөлек бұл адамдарда оппортунис инфекциялар мен обырға қатысы жоқ психикалық және неврологиялық белгілер де анықталуы мүмкін[40]

Трансмиссия

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Инфекция көзімен жұқтыру жолы бола алатын әрекетке бару кезінде АИВ жұқтыру қаупінің орташа деңгейі
Жұғу жолы Жұқтыру қаупі
Қан трансфузиясы 90%[41]
Босану (балаға) 25%[42]
Ортақ ине қолдану 0.67%[41]
Қолданылған инеден жарақат алу 0.30%[43]
Анал секс (қабылдаушы)** 0.04–3.0%[44]
Анал секс (енгізуші)** 0.03%[45]
Қынаптық секс (қабылдаушы)* 0.05–0.30%[44][46]
Қынаптық секс (енгізуші)* 0.01–0.38%[44][46]
Орал секс (қабылдаушы)*§ 0–0.04%[44]
Орал секс (енгізуші)*§ 0–0.005%[47]
* жыныстық қатынасқа мүшеқапсыз түскенде
§ Деректер қабылдаушы да енгізуші де ер
болғандағы статистиканы көрсетеді

АИВ берілуінің үш негізі жолы белгілі: жыныстық қатынас, дене сұйықтығы не тіндері арқылы, сондай-ақ жүктілік, босану немесе емізу кезінде анадан балаға (тікесінен берілу).[11] Егер қан араласпаса, нәжіс, мұрын секрециясы, сілекей, қақырық, тер, көз жасы, зәр немесе құсық арқылы АИВ жұқтыру қаупі болмайды.[48] Адам АИВтың бірнеше штаммын қатар жұқтыруы мүмкін, бұл жағдай АИВ суперинфекциясы деп аталады.[49]

Жыныстық қатынас

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВтың ең жиі жұғу жолы — инфекция жұқтырған адаммен жыныстық қатынасқа түсу.[11] Алайда, ұзақ уақыт емделудің нәтижесінде вирус титрі анықталмайтын деңгейге жеткен адам АИВты жыныстық жолмен өзгеге жұқтырмайды.[50][51] Әлемде АИВ таралуының ең жиі жолы — әр жынысты адамдар арасындағы жыныстық қатынас;[11] дегенмен, негізгі берілу жолдары әр мемлекетте әр түрлі. Мысалы, Қазақстанда бірінші орынға инфекцияның гетеросексуалдар арасындағы жыныстық қатынас жолымен берілуі шығып отыр[16]. 2017 жылы АҚШтағы АИВ жұқтыру жағдайларының көбі – ерлермен жыныстық қатынасқа түсетін ерлер арасында болғаны анықталған (жаңадан АИВ жұқтырған 13 жастан асқан ер адамдардың 82% және жалпы жаңадан жұқтырғандардың 70%).[52][53] АҚШ-та 13-24 жастағы гейлер мен бисексуалдар сол жас тобындағы жаңадан АИВ жұқпасын жұқтырған ер адамдардың 92%-ын, ал барлық гей мен бисексуал ерлердің 27%-ын құрайды.[54] АҚШта гейлер мен бисексуалдардың шамамен 15%, ал трансгендер әйелдердің 28% АИВ статусы – оң.[54][55]

Қорғаусыз гетеросексуал қатынасқа келер болсақ, жыныстық акт кезінде АИВтың берілу қаупі табысы төмен елдерде 4-10 есе жоғары.[56] Аталған елдерде вирустың әйелден ер адамға берілу қаупі — әр актте 0,38%, ал ерден әйелге берілу қаупі — әр актте 0,30% құрайды; табысы жоғары елдер үшін әйелден ерге берілуі 0,04%, ал ерден әйелге берілуі 0,08% құрайды.[56] Әсіресе, анал сексі арқылы берілу қаупі жоғары: гетеросексуал болсын, гомосексуал болсын, анал сексі кезінде әр актте берілу қаупі 1,4-1,7% құрайды.[56][57] Орал секс жолымен берілу қаупі салыстырмалы түрде төмен болғанымен, жоғалып кетпейді.[58] Ауыз арқылы жыныстық қатынасқа түсуде инфекция жұқтыру қаупі «шамамен нөл» деп бағаланады;[59] дегенмен, осы уақытқа дейін бұл секс түрімен жұғу жайлы бірнеше жағдай хабарланған.[60] Орал сексте қабылдаушы үшін қауіп 0–0,04% деңгейінде бағаланады.[61] Табысы аз елдердегі жезөкшелік деңгейіне қарай вирустың әйелден ерге берілу қаупі — әр актте 2,4%, ал ерден әйелге берілу қаупі — әр актте 0,05% деп бағаланады.[56]

Трансмиссия қаупі адамда жыныстық жолмен берілетін инфекциялар[62] мен жыныс мүшесінде жара болған кезде жоғарылайды.[56] Жыныс мүшелеріндегі жара қауіпті шамамен бес есе арттырады.[56] Гонорея, хламидиоз, трихомониаз және бактериялық вагиноз сияқты жыныстық жолмен берілетін басқа да инфекциялар берілу қаупін аздап жоғарылатады деп есептеледі.[61]

Жұқтырған адамның вирус титрі жыныстық жолмен қатар, анадан балаға берілу кезінде де маңызды қауіп факторы боп саналады.[63] АИВ инфекциясының алғашқы 2,5 айында жіті АИВ салдарынан қандағы вирус титрінің жоғары болуына байланысты жұққыштығы он екі есе,[61] ал инфекцияның соңғы сатыларында шамамен сегіз есе артады.[56]

Коммерциялық секс-қызметкерлерінің (порнографияны қоса алғанда) АИВ жұқтыру ықтималдығы жоғары.[64][65] Дөрекі жыныстық қатынас та жұқтыру қаупін жоғарлататын фактор болуы мүмкін.[66] Сондай-ақ жыныстық зорлық-зомбылық АИВ жұқтыру қаупінің жоғарылауына алып келеді, үйткені зорлау кезінде мүшеқап сирек қолданылады, қынапты не тік ішекті жарақаттау қаупі де жоғары, сонымен қатар жыныстық жолмен берілетін басқа да инфекцияларды жұқтыру қаупі артады.[67]

Дене сұйықтығы

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
A black-and-white poster of a young black man with a towel in his left hand with the words "If you are dabbling with drugs you could be dabbling with your life" above him
Есірткі қабылдауда ЖИТС жұқтыру қаупін көрсететін постер

АИВты жұқтырудың екінші бір жолы — қан және оның компоненттерін енгізу не құю.[11] Есірткіні тамырға енгізу үшін ортақ ине қолдану, қолданылған инеден жарақаттану, қан немесе қан компоненттерін құю кезінде, не залалсыздандырылмаған құрал-жабдықпен медициналық инъекция жүргізу кезінде АИВ берілуі мүмкін. Ортақ қолданылған инеден жұғу ықтималдығы – бір қолданғанда 0.63-2.4%, ал орташа есеппен 0.8%-ды құрайды.[68] АИВ–оң адам қолданған инеден жарақат алған кезде, АИВпен инфекциялану қаупі – шамамен 0.3% (333 жағдайда 1), ал шырышты қабық арқылы инфекцияланған қаннан жұғу қаупі – 0.09% (1000 жағдайда 1).[48] Дегенмен, қандағы вирус титрі жоғары не жарақат терең болса, қауіп 5%-ға дейін артуы мүмкін.[69] АҚШ-та 2009 жылдағы жаңа инфекциялану жағдайларының 12% тамырішілік есірткі егетіндер құрады,[70] ал кей аймақтарда есірткі қабылдайтындардың 80% көбі АИВ жұқпасын жұқтырған.[11]

Инфекцияланған қанды құю кезінде жұғу қаупі – 93%.[68] Дегенмен, дамыған мемлекеттерде қан құюдан жұқтыру қаупі өте төмен (500,000 жағдайдан біреу), себебі донорлардың барлығы АИВқа тексеріледі;[11] мысалы, Ұлыбританияда гемотрансфузия арқылы АИВ жұқтыру қаупі – бес миллионнан бір,[71] ал 2009 жылы АҚШта бұл көрсеткіш 1.5 миллионнан бір болды.[72] 2008 жылғы мәліметтер бойынша, табысы төмен елдерде тек донорлардың жартысы ғана АИВқа тексеріледі және бұл аймақтарда АИВ жұқтыру жағдайларының 15% қан мен қан компоненттерін құю кезінде жұқтырған.[73] Бұл әлемдегі инфекцияланудың 5-10% құрайды.[11][74] АИВ ағза тіндері мен мүшелер трансплантациясы кезінде де жұғуы мүмкін, дегенмен барлық донорлар АИВқа тексерілуіне байланысты, жұғу қаупі өте төмен.[75]

Сақтанусыз медициналық инъекция жүргізу – Африкадағы АИВтың таралуында үлкен рөл атқарады. 2007 жылы осы аймақтағы барлық туындаған инфекциялардың 12-17% медициналық шприцтерді бұрыс қолдану себеп болған.[76] Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымының мәліметінше Африкадағы медициналық инъекция жасауда инфекцияның берілу қаупі – 1,2%.[76] Бұл аймақта жүргізілетін инвазиялы процедуралар, босандыру жұмыстары және тіс емдеуде де санитария талаптары дұрыс орындалмағандықтан, вирустың таралу қаупін арттырып отыр.

Тату, пирсинг, тыртық жасаушы және жасатушы теория жүзінде АИВ жұқтыруы мүмкін, бірақ ондай жағдайлар әлі тіркелмеген[77]. Маса не басқа жәндіктер АИВ тасымалдай алмайды.[78]

Анадан балаға

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ жүктілік, босану, емізу кезінде анадан балаға жұғуы мүмкін.[11][79] 2008 жылғы мәлімет бойынша тікесінен берілу (анадан балаға) балалардағы АИВ инфекциясының 90% себеп болған.[80] Егер емдеу жүргізілмесе, босану не жүктілік кезінде вирустың берілу қаупі – 20% шамасында, ал емізу арқылы берілу қаупі – 35%. Емдеу бұл қауіпті 5%-дан төмен көрсеткішке дейін төмендетеді.[81]

Антиретровирусты препараттарды ананың не баланың қабылдауы емізу кезіндегі берілу қаупін төмендетеді.[82] Балаға тамақты шайнап беру кезінде тамаққа қан түсетін болса, вирус балаға жұғуы мүмкін.[77] Әйел адам емделмесе, екі жыл емізу АИВ/ЖИТСтың нәрестеге жұғу қаупін 17%-ға жоғарлатады.[83] Дамушы елдердің көптеген аймақтарында ана сүтін ембегендер өлімінің жоғарылауына байланысты дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы нәрестеге тек ана сүтін не құрамы қауіпсіз қоспалар беруді ұсынады.[83] Сондықтан, бала сүйгісі келетін әрбір АИВ–оң әйел өмір бойы антиретровирусты препараттар қабылдауы тиіс.[83]

Вирусология

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Толық мақаласы: АИВ
АИВ вирионының құрылысы
Дақылдандырылған лимфоциттен алынып, жасыл түске боялған АИВ-1 микросуреті

Адамның иммунтапшылық вирусы АИВ/ЖИТС деп аталатын дертті жағдайды қоздырады. АИВ CD4+ T жасушалары, макрофагтар мен дендрит жасушалары секілді иммунды жүйе компоненттерін зақымдайтын ретровирус. Ол CD4+ T жасушаларын тікелей және жанама түрде зақымдап, жояды.[84]

АИВ Retroviridae[85] тұқымдасының Lentivirus[86] тегіне жатады. Лентивирустардың бірнеше морфологиялық және биологиялық ерекшеліктері бар. Әдетте олар көптеген сүтқоректілерде ұзаққа созылатын және инкубация кезеңі ұзақ болатын инфекция тудырады[87] Лентивирустар бір жіпшелі, оң–мәнді, РНҚ құрамды вирус түрінде таралады. Нысана жасушаға енгеннен кейін РНҚ геномы вирион құрамында болатын, вирустың өзі кодтайтын кері транскриптаза көмегімен қос жіпшелі ДНҚға айналады (кері транскрипция). Нәтижесінде жаңа түзілген вирусты ДНҚ жасуша ядросына еніп, вирустың өзі кодтайтын интеграза ферменті және ко-фактор көмегімен қожайын ДНҚсына интеграцияланады.[88] Интеграцияланған вирус жасырынып қала алады, осылайша оны иммунды жүйе жасушалары анықтай алмайды.[89] Не болмаса вирус бірден транскрипцияланып, жаңа РНҚ геномы мен вирус нәруызы синтезделіп шығады. Олар өз кезегінде топтасып, жаңа вирион түрінде жасушадан шығып, репликация айналымын жаңадан бастайды.[90]

АИВ CD4+ T жасушасынан келесісіне екі түрлі жолмен беріледі: жасушасыз берілу және жасушааралық берілу, яғни олар аралас берілу механизмін қолданады.[91] Жасушасыз берілу түрінде вирион жұқпаланған Т жасушадан қанға не жасушадан тыс сұйықтыққа шығып, келесі Т жасушамен кездейсоқ соқтығысқанда беріледі.[91] АИВ сонымен қатар бір жасушадан екінші жасушаға жасушааралық берілу арқылы да таралуы мүмкін.[92][93] Аралас берілу механизмі вирустың әрдайым репликацияланып отыруына септігін тигізеді, сол себепті антиретровирусты терапия өмір бойы жүргізіледі.[91][94]

Әзірге АИВтің екі түрі сипаталған: АИВ-1 және АИВ-2. Алғашқы болып АИВ-1 сипатталған (бастапқыда лимфаденопатия тудыратын вирус (LAV) және адамның Т-лимфотропты вирусының III түрі (HTLV-III) деп аталған). Бұл вирустың вируленттігі мен жұқпалығы жоғары,[95] сондай-ақ әлемдегі анықталған АИВ жұқпасының көбін дәл осы вирус қоздырған. Қоздырғышы АИВ-2 деп расталған жағдайлар саны аз болуына байланысты АИВ-2 жұқпалығы АИВ-1-ден төмен деп саналады, сол себепті ол тек Батыс Африка аймағында ғана таралған[96]

Патофизиология

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
АИВ/ЖИТС жайлы жеңіл түсініктеме (қазақша субтитрмен)
АИВ инфекциясының патогенез сызбасы

Вирус организмге енгеннен кейін өте жылдам көбейіп, шеткері қандағы вирус титрі артады. Инфекцияның бастапқы сатысында бір миллилитр қанның өзінде бірнеше миллион вирион болады.[97] Осы кезде CD4+ T жасушаларының мөлшері күрт кемиді. Жедел виремия АИВ зақымдаған жасушаларды өлтіретін CD8+ T жасушаларының белсенуін және антиденелердің түзілуін (сероконверсия) шақырады. Бірінші шарықтап, кейін CD4+ T жасушаларының қайта қалпына келуіне қарай төмендейтін вирус деңгейін (титр) бақылауда CD8+ T жасушаларының белсенуі маңызды рөл атқаратыны белгілі. CD8+ T жасушаларының жақсы жауабы вирусты жоймаса да, аурудың ағымын баяулатып, болжамды қолайлы етеді.[98]

Соңында АИВ CD4+ T жасушаларының санын өте қатты азайтып, ЖИТСтің туындауына алып келеді. Бұл иммунды жүйенің әлсіреуіне әкеліп, адамда оппортунис инфекциялар дамиды. Т-жасушалары иммунды жауап үшін өте маңызды; оларсыз организм не инфекцияға, не қатерлі ісік жасушаларына қарсы күрес жүргізе алмайды. CD4+ T жасушаларының сарқылуы – инфекцияның жіті және созылмалы сатыларында ерекше байқалады.[99] Жіті саты кезінде АИВ зақымдаған жасушалар лизисі мен CD8+ T жасушаларының жұқпаланған жасушаларды өлтіруі – CD4+ T жасушаларының сарқылуына алып келеді, сондай-ақ бұл жерде апоптоздың да маңызы бар. Созылмалы саты кезінде жалпыланған иммунды белсену мен иммунды жүйенің Т жасушаларын синтездеу қабілетінің біртіндеп төмендеуінің салдарынан CD4+ T жасушаларының саны баяу кемиді.[100]

ЖИТСке тән иммунтапшылық симптомдары вирус жұқтырған адамда бастапқы жылдарда көрініс бермегенімен, CD4+ T жасушаларының негізгі бөлігі инфекцияның алғашқы апталарда жойылады. Әсіресе лимфоциттері көп болатын ішек шырышындағы жасушалар көптеп жойылады.[101] Шырыштағы CD4+ T жасушаларының басымырақ жойылуына себеп – шырыштағы CD4+ T жасушаларының CCR5 нәруызын экспрессиялауы. АИВ осы нәруызды жасушамен байланыс орнату үшін ко-рецептер етіп қолданады. Ал қандағы CD4+ T жасушаларында бұл нәруыз болмағындықтан, оларды қолдана алмайды.[102] CCR5 нәруызын кодтайтын генге арнайы өзгерістер енгізу арқылы АИВ-1 инфекциясының алдын алуға болады.[103]

Жіті инфекция кезінде АИВ CCR5 экспрессиялаушы CD4+ T жасушаларын іздеп, жояды.[104] Белсенді имунды жауап ақырында инфекцияны басқарып, клиникалық жасырын сатының басталуын мүмкін етеді. Жоғарыда айтылғандай, нысанаға көбіне шырышты қабатта болатын CD4+ T жасушалары алынады.[104] АИВтің тұрақты репликациясы созылмалы сатады да сақталатын иммунды жүйенің жалпыланған белсенуіне әкеледі.[105] Иммунды жасушалардың белсенуі мен қабынуалды цитокиндерінің босап шығуы арқылы көрінетін иммунды белсену АИВ генінің белсенділігі мен АИВ репликациясына қарсы иммунды жауап нәтижесінде туындайды. Сондай-ақ бұған аурудың жіті сатысы кезінде шырыштағы CD4+ T жасушаларының сарқылуы салдарынан асқазан-ішек жолдарының иммунды тосқауылының бұзылуы да әсер етеді.[106]

Диагностика

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Инфекция жұқтырғаннан соңғы сатыға дейін вирус титрі мен CD4+ T жасушаларының санының өзгеруін көрсететін график.
 
CD4+ T лимфоциттерінің саны (жасуша/мкм)
 
1 мл қан плазмасындағы АИВ РНҚ көшірмесі
Сынақтың дәл болуы үшін жұқтырғаннан кейін өтуі керек күндер[107]
Қан талдау Күн
Антиденеге тест (жедел тест, 3-буын ИФТ) 23–90
Антидене және p24 антигеніне тест (4-буын ИФТ) 18–45
ПТР 10–33

АИВ/ЖИТС диагнозы зерханалық зерттеу нәтижесіне және арнайы симптомдар мен белгілерге сүйеніп қойылады.[25] 15 жастан 65 жасқа дейінгі адамдар мен барлық жүкті әйелдер АИВке скринингтен өтіп тұрғаны дұрыс.[108] Сондай-ақ инфекция жұқтыру қаупі бар топтар (оларға жыныс жолдары арқылы берілетін кез келген ауруға шалдыққандарды да жатқызады) тексерістен өтуге тиіс.[28][108] Әлемнің көптеген аймақтарында АИВ–оң адамдар өзінде вирустың барын тек ЖИТС не ауыр иммунтапшылық белгілері көрініс беріп үлгерген кезде, инфекцияның соңғы сатысында аңғарады.[28]

АИВ диагностикасын шартты түрде екі кезеңге бөлуге болады:

  • 4-буынға жататын тест-жүйелер арқылы скриниг жүргізу: Иммунферментті (ИФТ) не иммунхемилюминесценттті талдау (ИХЛТ) әдістерімен вирус антигендерін және АИВке қарсы түзілген антиденелерді анықтау. Бұл әдіс сезімталдығы (99%) мен арнайылығы (99,5%) өте жоғары деп саналады.
  • Иммоноблоттинг жүргізіп, диагнозды нақтылау: Бұл әдіс скрининг-тест нәтижесі оң болған адамдарға жүргізіледі. Әдіс мақсаты — статусы күдікті адамның қанындағы антиденелердің нақты қай АИВ антигеніне түзілгенін анықтау. Дүниежүзілік Денсаулық сақтау ұйымының талабы бойынша вирустың үш беткей антигенінің кем дегенде екеуіне қарсы түзілген антидене анықталған жағдайда ғана тексерілуші статусы "оң" деп бағаланады.

АИВ тест

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ–оң адамдардың көбінде жұқтырғаннан кейін үш не он екі аптадан кейін арнайы антиденелер (сероконверт) түзіледі.[27] Оған дейінгі кезеңді "терезе кезеңі" деп атайды. Бастапқы инфекцияны сероконверсияға дейін қандағы АИВ РНҚсын не p24 антигенін тексеру арқылы да анықтауға болады.[27] Антиденеге тест не ПТР оң болған жағдайда, қанда басқа антиденелерге тексеріп не қайталап ПТР жасау арқылы нақтылайды.[25]

18 айдан кіші балаларда анасынан алған антиденелердің болуына байланысты антидене тесті дұрыс көрсетпейді.[109] Осылайша АИВ диагнозы тек АИВ РНҚсына не кДНҚсына ПТР, не болмаса p24 антигенін анықтау арқылы қойылады.[25] Көптеген елдерде нәтижесі сенімді ПТР әдісі жасалмайды, сол себепті ауру белгілерінің көрініс беруін не қандағы АИВке түзілген антиденелерді анықтау үшін баланың өсуін күтуге мәжбүр болады.[109]

Шұғыл тест

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Шұғыл тест әдістеріне: агглютинация реакциясы, полимерлі мембранадағы ИФТ, иммунологиялық фильтрациялы талдау және иммунхроматография жатады. Тест нәтижесін 15—30 минут ішінде білуге болады. Бұл әдіс, нәтижені дереу білу керек кезде, мысалы: шұғыл түрде операция алдында статус анықтау керек болған кезде өте тиімді әрі ыңғайлы.[110][111] Қазақстанда сілекей арқылы АИВ анықтауға арналған шұғыл тест (AmanBol) қолданылады.

Жіктелуі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Әлемде АИВ пен АИВ қатысты ауруларды жіктеудің екі жүйесі белгілі: ДДСҰ ұсынған АИВ жұқпасын және ауруларын сатылап жіктеу жүйесі[25] және Ауруды бақылау және болдырмауу орталықтары (ағылш. CDC) ұсынған АИВ жұқпасын жіктеу жүйесі.[112] CDC жіктеу жүйесі көбіне дамыған елдерде қолданылады. Дамушы елдерде зертханалық зерттеу жүргізу мүмкіндігі төмен болғандықтан, ДДСҰ ұсынған лабораторлы мәліметтерлі қажет етпейтін жіктеу жүйесін қолдану ыңғайлы. Екі жүйенің айырмашылығы болғанымен, статистика жүргізуде кедергі келтірмейді.[24][25][112]

ДДСҰ жіктемесі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы алғаш рет 1986 жылы ЖИТС анықтамасы мен жіктемесін ұсынды.[25] Содан бері ДДСҰ жіктемесі бірнеше рет жаңартылып, толықтырылған, ең соңғы нұсқасы 2007 жылы жарық көрген:[25]

  • Бастапқы (біріншілік) АИВ инфекциясы: симптомсыз не жіті ретровирусты синдроммен бірлесуі мүмкін.[25]
  • I саты: АИВ инфекциясы симптомсыз жүреді; қандағы CD4+ T жасушаларының саны (CD4 саны деп те аталады) – 1 микролитрде 500 жоғары болады.[25] Бірнеше топ лимфа түйіндері ұлғаю мүмкін (Тұрақты жайылған лимфаденопатия).[25]
  • II саты: Тері мен шырыш қабаттарындағы өзгерістер секілді әлсіз симптомдар мен жоғары тыныс жолдарының қайталамалы инфекциялары. CD4 саны – 500/µl төмен.[25]
  • III саты: бір айдан көп болатын себебі белгісіз созылмалы диарея, өкпе туберкулезі секілді ауыр бактериялық инфекциялар мен CD4 санының 350/µl төмен болуы.[25]
  • IV саты не ЖИТС: ми токсоплазмозы, өңеш, кеңірдек, бронх не өкпе кандидозы, Капоши саркомасы. CD4 саны – 200/µl.[25]

CDC жіктемесі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

1993 жылы[113] АҚШ Ауруды бақылау және болдырмау орталықтары клиникалық көрініспен қатар лабораторлы көреткіштерді бағалайтын жіктеу жүйесін әзірлеп шыққан, ол 2008 және 2014 жылдары жаңартылған.[112][114], CDC жіктемесіне сәйкес адамға не АИВ инфекциясы, не ЖИТСтің соңғы сатысы деген диагноз қойылады, А3, В3, С1, С2 және С3 санатына жатқызылғандар ЖИТСі бар деп есепке алынады.

CD4 саны (/мкл, %) Клиникалық санаттар
А — симптомсыз жіті (біріншілік) не ТЖЛП (тұрақты жайылған лимфаденопатия) В — Айқын С — ЖИТС бірлескен аурулар
1. > 500 (> 29 %) А1 В1 С1
2. 200—499 (> 14—28 %) А2 В2 С2
3. < 200 (< 14 %) А3 В3 С3

Әр клиникалық санатқа тән симптомдар:

А: жіті ретровирусты синдром: жайылған лимфаденопатия (ТЖЛП), симптомсыз ағым;
В: ЖИТСтен туындаған кешен синдромы: ауыз қуысы кандидозы, жатыр мойны дисплазиясы, ағза бұзылыстары, белдеме теміреткі, идиопатиялық тромбоцитопения, листериоз, лейкоплакия, шеткі нейропатия;
С: ЖИТС: өкпе не өңеш кандидозы, жатыр мойны обыры, кокцидиоидоз, криптоспоридиоз, цитомегаловирус инфекциясы, герпес қоздырған эзофагит, АИВ-энцефалопатия, гистоплазмоз, изоспороз, Капоши саркомасы, лимфома, микобактериоз, пневмоцистоз, бактериядан болған пневмония, үдемелі көп ошақты лейкоэнцефалопатия, сальмонеллёз.

Алдын алу

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Жыныстық қатынас

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Үрпекқапты тұрақты пайдалану – АИВ жұқтыру қаупін шамамен 80% төмендетеді.[115] Егер ерлі-зайыптылардың біреуі инфекция жұқтырған болып, бірақ тұрақты түрде үрпекқап қолданса, жұғу қаупі – жылына 1% төмен болады.[116] Әйел үрпекқаптары да дәл осындай көрсеткіш көрсетеді деген растама бар.[117] Африкада жүргізілген зерттеу нәтижесінде қатынасқа түсер алдында құрамында теновир болатын қынаптық гель инфекция жұқтыру қаупін 40% төмендететіні анықталған.[118] Ал ноноксинол-9 спермицидін қолдану керісінше қынап пен тік ішекті тітіркендіретіндіктен, жұқтыру қаупін көбейтеді[119]

Сахара оңтүстігіндегі Африкада гетеросексуал ерлерді сүндеттеу 24 ай ішінде АИВтен сақтау дәрежесін 38%-дан 66%-ға дейін жоғарлатқан.[120] Осы зерттеу сүйеніп, 2007 жылы ДДСҰ мен UNAIDS АИВ деңгейі жоғары аймақтарда инфекцияның әйелден ерге берілуінің алдын алу әдісі ретінде еркектерді сүндетке отырғызуды ұсынды.[121] Әйтсе де бұл әдіс инфекцияның ерден әйелге берілуінен қорғайтыны әлі де дауға арқау болып отыр,[122][123] сондай-ақ дамыған елдерде және ермен жыныстық қатынасқа түсетін ерлерде аталған әдістің тиімділігі анықталмаған.[124][125][126] Дегенмен Халықаралық вирусқа қарсы қоғам (ағылш. The International Antiviral Society) жыныстық қатынасқа түсетін барлық гетеросексуал ерлерді сүндеттеуді ұсынады, сондай-ақ ермен жыныстық қатынасқа түсетін ерлерді де сүндеттеу мәселесін көтеріп жір.[127] Кей сарапшылар сүндеттелген ерлер инфекция жұқтыру қаупі төмен дегенге қатты сеніп, ретсіз әрі қорғаусыз жыныстық қатынасқа түсіп, әдістің тиімділігін жоққа шығарады деп қорқады.[128]

Секстен тартынуды қолдайтын бағдарламалар АИВтің кейінгі қаупіне әсер етпеуі мүмкін.[129] Құрдастардан білім алу да профилактикада мардымсыз екені анықталған.[130] Ал мектептегі кешенді жыныстық сауаттандыру қорғанусыз жүрісті төмендетуі мүмкін.[131][132] Жастардың кей бөлігі АИВ/ЖИТС туралы білсе де, АИВ жұқтыру қаупін елемей, қорғаусыз қатынасқа түсіп жатады.[133] Ерікті кеңес беру және АИВке тегін тексеру – нәтижесі теріс болғандардың өмір салтын өзгертуге әсер етпейді, бірақ статусы – оң болғандардың алдағы уақытта үрпекқап қолдануын арттырады.[134] Отбасын жоспарлаудың жетілдірілген қызметтері қарапайым қызметтермен салыстырғанда АИВ бар әйелдердің контрацепция қолдануын ынталандырады.[135] Жыныстық жолмен берілетін басқа да жұқпаларды емдеу АИВтің алдын алудағы тиімділігі әзірге белгісіз.[62]

Жұқтыруға дейінгі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

CD4 саны ≤ 550 жасуша/µL адамдарда антиретровирусты терапия жүргізу — серіктесіне АИВ жұқтырудың алдын алады (болдырмас үшін емдеу (БЕ) страдегиясы).[136] БЕ жұқтыру қаупін 10-20 есе төмендетеді.[136][137] Ермен жыныс қатынасына түсетін ерлер, жұбайы АИВ–оң және Африкадағы гетеросексуалдар секілді жұқтыру қаупі жоғары адамдарға жұқтыруға дейінгі профилактика (ЖдП) ретінде теновофирдің тәуліктік дозасын эмтрицитабинмен не бөлек беру – айтарлықтай тиімді екені анықталған.[118][138] Бұл сондай-ақ есірткіні көктамырға егетіндер үшін де тиімді болуы мүмкін. Зерттеу нәтижесі бойынша аталған топта жұқтыру қаупі 100 адамға шаққанда жылына 0.7-ден 0.4-ке дейін төмендеген.[139] 2019 жылы USPSTF жұқтыру қаупі жоғары барлық топтарға ЖдП жүргізуді ұсынған.[140]

Денсаулық сақтау саласындағы әмбебап сақтық шаралары АИВ жұқтыру қаупін төмендетуде тиімді деп саналады.[141] Есірткіні көктамырына енгізетіндерде жұқтыру қаупі жоғары екені белгілі. Ине алмастыру бастамасы мен опиоидты алмастырушы терапияның да осы қауіпті төмендетуде тиімді екені анықталған.[142][143]

Жұқтырудан кейінгі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ–оң адамның қаны не жыныс мүшелерінен бөлінген секрециямен контакт болғаннан кейін 48–72 сағат ішінде антиретровирусты терапия жүргізу жұқтырудан кейінгі профилактика (ЖкП) деп аталады.[144] Зидовудиннің бір агентін қолдану инемен жарақаттануда АИВ инфекциясын жұқтыру қаупін бес есе азайтады.[144] Америка Құрама Штаттарында АИВтің алдын алу үшін тенофовир, эмтрицитабин және ральтегавир беріледі, бұл қауіпті айтарлықтай төмендетеді[145]

Зорлаушы статусы оң не белгісіз болса да, зорланған адамға ЖкП жүргізу ұсынылады.[146] Әдетте, терапия төрт аптаға созылады.[147] Бұған себеп: зидовудин ішкендердің 70% пайда болатын жанама әсер, олар: лоқсу (24%), шаршағыштық (22%), қажу (13%) бас ауырсынуы (9%).[48]

Анадан балаға

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВтың тікесінен берілуін болдырмау бағдарламалары жұқтыру қаупін 92-99% төмендетуі мүмкін.[80][142] Бұл бағдарламаға сәйкес антиретровирусты терапия жүктілік барысында анасына және босанғаннан кейін баласына жүргізіліп, нәресте ана сүтін емес, шөлмектен тамақтанады.[80][148] Шөлмектен (жасанды) тамақтандыру қолжетімді, қолайлы әрі қауіпсіз болса, барынша ана сүтін бермеген абзал, ал олай болмаса, алғашқы айда тек емшек сүтін беруге болады.[149] Егер нәресте тек ана сүтін емсе, кеңейтілген антиретровирусты профилактика жүргізу қажет, сол арқылы балаға АИВ берілуін төмендетуге болады.[150] 2015 жылы Куба АИВтің анадан балаға берілуін түпкілікті жойған алғашқы ел атанды.[151]

Вакцинация

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Қазіргі таңда АИВ не ЖИТСке қарсы лицензия алған вакцина жоқ.[13] Әзірге ең нәтижелі вакцина сынағы 2009 жылы Тайландта жарияланған RV 144 вакцинасы; ол инфекцияның берілуін шамамен 30% төмендеткені белгілі. Бұл көрсеткіш келешекте бұдан да тиімді вакцина ойлап табуға болатынына үміт сыйлайды.[152] RV 144 вакцинасының сынағы әлі де жалғасып жатыр.[153][154]

Емі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Әзірге АИВ инфекциясынан толықтай айықтыратын ем де, оған қарсы вакцина да жоқ. Алайда Жоғары белсенді антиретровирусты терапия (ЖБАРТ) жүргізу ауру ағымын баяулатады.[155] 2010 жылғы мәлемет бойынша табысы орташа және төмен елдерде бұл терапияны 6,6 млн адам жүргізген[156] АРТ оппортунис инфекциялардың алдын алуда, сондай-ақ белсенді емдеуде де тиімді. 2020 жылғы наурыз айында белгілі болған мәлімет бойынша әлемде екі адам АИВ жұқпасынан толықтай айыққан.[157]

Вирусқа қарсы ем

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Қазіргі таңда ЖБАРТтың комбинацияланған варианты ("коктейл") қолданылады: оның құрамына кем дегенде антиретровирусты агенттің екі типіне не санатына жататын, екі не одан да көп препарат болады.[158] Бастапқы кезеңде кері транскриптазаның нуклеозид емес ингибиторы (КТНЕИ) және кері транскриптазаның нуклеозид тәрізді ингибиторының (КТНИ) екі препараты тағайындалады. Қазақстанда қолданылатын КТНИ: абакавир (ABC), зидовудин (ZDV не AZT), ламивудин (3TC) немесе тенофовир (TDF).[159] 2019 жылы Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы ересектерге арналған бірінші қатарлы препараттар тізіміне долутегравир / ламивудин / тенофовир, ал балама ретінде тенофовир / ламивудин / эфавиренц комбинациясын қосты.[160] Жоғарыда айтылған тәсіл тиімсіз болған кезде, емге протеаза ингибиторлары (ПИ) қосылады.[158]

Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымының ұсынысы бойынша Қазақстан Республикасында аурудың ағымы мен клиникалық сатысына, CD4 санына қарамастан (жүктілерге де) антиретровирусты терапия диагноз қойылған сәттен бастап жүргізіледі.[14][127][161] Бір басталған ем үзіліссіз және ешбір "демалыссыз" жүруі ұсынылады.[28] Көптеген адамдарға емдеу басталғаннан кейін ғана диагноз қойылады.[28] Емнен күтілетін нәтиже – ұзақ уақыт бойы АИВ РНҚсының санын 1 мл қанда 50 көшірмеден төмен көрсеткіште ұстап тұру.[28] Әдетте, ем тиімділігін терапия басталғаннан кейін төрт аптадан кейін аталған көрсеткішті анықтау арқылы бағалайды, егер 50 көшірме/мл деңгейіне жетсе, 3-6 ай сайын тексеріліп отырады. Бұл көрсеткіш 400 көшірме/мл болса, емнің тиімсіз екенін дәлелдейді[28] Зерттеулерге сүйенсек, осыған дейін ем қабылдағандардың 95% аталған критерийлер орындалған.[28]

Ем артықшылығы — ЖИТС дамуы мен өлім қаупінің төмендеуі.[162] Дамушы елдерде ем физикалық және психикалық денсаулықты жақсартады.[163] Ем жүргізетіндерде туберкулезге шалдығу қаупі 70% төмендейді.[158] Сондай-ақ емнің тағы бір артықшылығы — инфекцияның серіктесіне және анадан балаға берілуінің алдын алады[158][164] Емнің тиімді болуы тікелей қабылдаудың тұрақтылығы мен дұрыс болуына байланысты.[28] Ем режимін сақтамау себептеріне медициналық көмек көрсету төмендігі,[165] әлеуметтік көмектің жоғы, психика бұзылыстар мен нашақорлық жатады.[166] Ем тәсімінің күрделі (таблетка саны мен қабылдау жиілігі) әрі жанама әсердің болуынан адамдар ем жүргізуден бас тартып жатады.[167]

Таңдалған препаратқа қатысты арнайы жанама әсер болуы мүмкін.[168] Олардың ішінде ең жиі кездесетіндері: липодистрофия синдромы, дислипедемия, қант диабеті (әсіресе протеаза ингибиторларын қолданғанда).[24] Бұдан бөлек диарея[168][169] және жүрек-тамыр жүйесінің ауруларының жиілеуін жатқызуға болады.[170] Жаңадан ұсынылған препараттардың жанама әсері аз боп келеді[28] Кей дәрілердің тератогенді әсері болуы мүмкін, сол себепті бала жоспарлайтын әйелдер үшін ұсынылмайды.[28]

Балаларға арналған ем ұсыныстары ересектерге қарағанда біршама ерекшеленеді. Дүниежүзілік денсаулық сақтау ұйымы 5 жасқа дейінгі барлық балаларды емдеуді ұсынады; 5 жастан асқан балаларға ересектер сияқты қарайды.[171] Қазақстанда АИВ жұқтырған балалардың бәрін клиникалық сатысына, CD4 санына қарамастан емдеу ұсынылады.

Оппортунис инфекциялар

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ/ЖИТСке шалдыққан адамдардың көбінде оппортунис инфекциялардың алдын алу шараларын жүргізу нәтижелі болады. Антиретровирусты терапия негізгі ауруды емдеумен қатар, қосымша оппортунис инфекциялардың пайда болу қаупін де азайтады.[168] Туберкулезге шалдығу қаупі жоғары аймақта тұратын АИВ бар ересектер мен жасөспірімдер (АРТ қабылдаса да) белсенді туберкулез белгілері болмаса да, профилактика ретінде изониазидті тепария (ПИТ) жүргізгені дұрыс; ПИТ қажеттілігін туберкулинге терілік сынама жасап білуге болады.[172] АИВ жұқтыру қаупі жоғары адамдарға А және В вирусты гепатиттеріне қарсы вакцинаны жұқтырмас бұрын егу ұсынылады; инфекция жұқтырып қойғаннан кейін де берілсе болады.[173] Анасы АИВ–оң болған 4-6 апталық және ана сүтін ембейтін нәрестелерге профилактика ретінде ко-тримоксазол беру ұсынылады.[174] Сондай-ақ пневмоцист қоздыратын пневомнияның алдын алу шараларын ұйымдастыру ұсынылады. Ол CD4 саны 200 жасуша/uL деңгейінен төмен немесе осыған дейін осы ауруға шалдыққан адамдарда жүргізіледі.[175] Айқын иммунтапшылық анықталған адамдарда токсоплазмоздың алдын алу керек.[176] Аталған профилактика шараларын жүргізу – 1992 мен 1997 жылдар аралығында осы инфекциялардың даму қаупін 50% төмендеткен[177] Сонымен қатар АИВ анықталған адамдарға тұмауға қарсы және Пневмо–23 вакциналарын егу ұсынылады.[178][179]

Емдем

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

ДДСҰ АИВ/ЖИТС бар адамдардың тамақтануына қойылатын талаптарға қатысты ұсыныстар жариялаған.[180] Салауатты тамақтануға басымдылық беріледі. ДДСҰ АИВ анықталған ересектерге микроэлементттердің барлығына ортақ ұсынылған тәуліктік мөлшерін тұтынуды ұсынады; A витамині, мырыш пен темір АИВ бар ересектерде жанама әсер туғызатындықтан, аталған элементтердің тапшылығы расталмаса, тұтынбаған дұрыс.[180][181][182][183] Дұрыс тамақтанбайтын немесе толыққұнды диета ұстанбайтын АИВ жұқтырған адамдарға нутрициялық саплементация жүргізу иммунды жүйені нығайтуға және инфекциядан оңалуға көмектеседі; алайда жұқтырудың не өлімнің азаюына әсері анықталмаған.[184]

АИВ бар жүктілер мен емізуші әйелдердің диетасына мультивитаминдерді қосу анаға да балаға да бірдей оң әсер көрсетеді.[185] Бірақ тағам рационына мультивитаминдерді қосу – антиретровирусты терапия орнын баса алмайды[185] АИВ инфекциясы бар балаларда А дәрумені бар қоспалар өлім-жітімді азайтып, өсуді жақсартады деген бірнеше дәлелдемелер бар.[186]

Балама медицина

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АҚШ-та АИВ бар адамдардың шамамен 60% ем тиімділігі дәленденбеген болса да[187], әртүрлі қосымша немесе балама медицина көмегіне жүгінеді,[188] Ем ретінде шөп дәрілерді қолдануды растайтын дәлелдер жеткіліксіз[189] Тәбет ашу мен саламақ қосуда медициналық каннабистің тиімділігі дәлелденбегендіктен, оны ұсыну және тұтынуды қолдау негізсіз.[190]

Болжам

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
2012 жылы миллионға шаққанда АИВ/ЖИТСтен өлгендер саны
     дерексіз     0     1–4     5–12     13–34     35–61     62–134     135–215     216–458     459–1,402     1,403–5,828

Көптеген елдерде АИВ/ЖИТС бұрыңғыдай бірден өлімге әкелмейтін, созылмалы сипатқа ие ауру болды.[191] Ауру болжамы CD4 саны мен вирус титріне қарай әртүрлі болуы мүмкін.[27] Емсіз АИВ жұқтырған адам вирус түріне қарай шамамен 9-дан 11 жылға дейін өмір сүруі мүмкін.[5] ЖИТС диагнозы қойылғаннан кейін де ем жүргізілмесе, адам 6-19 ай ғана жасауы мүмкін.[192][193] ЖБАРТ және оппортунис инфекциялардың алдын алу – өлім-жітімді 80% төмендетеді және диагнозы жаңа қойылған жас адамның өмір сүру ұзақтығын 20-50 жасқа дейін арттырады.[191][194][195] Ем инфекцияның соңғы сатыларында басталса, болжам айтарлықтай жақсы болмайды:[28] мысалы, ем ЖИТС диагнозынан кейін басталса, өмір сүру ұзақтығы ~ 10–40 жыл.[28][191] Ем қабылдамаған нәрестелердің жартысы 2 жасқа толмастан қайтыс болады.[174]

A map of the world where much of it is colored yellow or orange except for sub Saharan Africa which is colored red or dark red
2004 жылы 100 000 адамға шаққанда АИВ пен ЖИТСке қатысты мүгедектік алғандар саны

     дерексіз      ≤ 10      10–25      25–50      50–100

     100–500      500–1000      1,000–2,500      2,500–5,000      5,000–7500

     7,500–10,000      10,000–50,000      ≥ 50,000

АИВ/ЖИТСтен өлімнің басты себебі — оппортунис инфекциялар мен қатерлі ісік. Екеуі де иммунды жүйенің әлсіреуінен дамиды.[177][196] Қатерлі ісікке шалдығу қаупі CD4 саны 500/μL–ден төмен болғанда артады.[28] Клиникалық аурудың үдеу жылдамдығы әр адамда әр түрлі болатыны және оған адамның сезімталдығы мен иммунды жүйе қызметі;[197] медициналық көмекке қол жеткізе алуы, бірлескен инфекцияның болуы;[192][198] қоздырған вирустың штамы (не штамдары)[199][200] сияқты бірқатар факторлардың әсер ететіні дәлелденген.

Туберкулезбен бірлесе дамуы (ко-инфекция) АИВ/ЖИТСпен ауыратындар өлімінің негізгі себептерінің бірі, ол АИВ жұқтырған адамдардың үштен бірінде кездеседі және АИВқа қатысты өлімнің 25%-ын құрайды.[201] Сонымен қатар АИВ – туберкулез дамуына әкелетін маңызды қауіп факторларының бірі.[202] C гепатиті де ең жиі кездесетін ко-инфекциялардың бірі, олардың бірі екіншісінің дамуын үдетіп отырады.[203] АИВ/ЖИТСтен болған ең жиі кездесетін екі қатерлі ісік: Капоши саркомасы және Ходжкиндік емес лимфома.[196] Бұдан бөлек тік ішек обыры, Бөркит лимфомасы, орталық жүйке жүйесінің бастапқы лимфомасы мен жатыр мойны обыры да кездеседі.[28][204]

Ұзақ уақыт антиретровирусты терапия жүргізгеннің өзінде АИВ жұқтырған адамдарда нейрокогнитив бұзылыстар,[205] остеопороз,[206] нейропатия,[207] ісік,[208][209] нефропатия[210] мен жүрек-тамыр аурулары дамуы мүмкін.[169] Липодистрофия АИВ өзінен де АРТ нәтижесінде де дамуы мүмкін.[169]

Эпидемиология

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
     АИВ жұқтырып, өмір сүріп жатқандар саны     Жаңадан АИВ жұқтырғандар саны     АИВ/ЖИТСтен өлгендер саны[211]

АИВ/ЖИТС — жаһандық пандемия.[212] 2016 жыл дерегі бойынша әлемде шамамен 36.7 миллион адам АИВке шалдыққан, сол жылы жаңадан инфекция жұқтырғандар саны – 1.8 миллионға жуық.[213] 2001 жылы бұл көрсеткіш 3.1 миллион болған.[214] Жұқтырғандардың жартысынан сәл көбі – әйелдер, ал 2.1 миллионы – балалар.[213] 2016 жылы бұл сырқаттан 1 миллион адам қаза тапса, 2005 жылы бұл көрсеткіш 1.9 миллион болған.[213]

Ең көп инфекция жұқтырғандар Сахараның оңтүстігіндегі Африкада тұрады. 2010 жылы барлық АИВ жұқтырғандардың 68% (22.9 миллион) және барлық өлімнің 66% (1.2 миллион) осы аймақтан шыққан.[215] Бұл дегеніміз аймақтағы ересектердің шамамен 5%-ы АИВ жұқтырған[216] және бала өлімі себептерінің 10% осы ауруға тиесілі.[217] Басқа аймақтармен салыстырғанда бұл жердегі жұқтырғандардың 60% – әйел.[215]

Келесі ең көп жұқтырғандар тұратын аймақ – Оңтүстік және оңтүстік-шығыс Азияда; 2010 жылы бұл аймақта шамамен 4 миллион адам (барлық жұқтырғандардың 12%) АИВ жұқтырған, оның 250 000 қайтыс болған.[216] Шамамен 2.4 миллоны – Үндістаннан шыққан.[215]

Қазақстан

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

2019 жылғы қыркүйекте белгілі болған мәлімет бойынша Қазақстанда (орыс.)қаз. 24 289 (0,14%) адамның статусы оң деп анықталған (60% – ерлер), олардың 70%-ға жуығы (416 бала) ретровирустарға қарсы терапия қабылдайды. АИВ жұқтырғандардың басым бөлігі (71%) 20-39 жас аралығындағы еңбекке жарамды адамдар. Негізігі жұқтыру жолы – гетеросексуалдар арасындағы жыныстық қатынас (53,1%).[218]

Тарихы

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Ашылуы

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
text of the Morbidity and Mortality Weekly Report newsletter
1981 жылы Morbidity and Mortality Weekly Report жинағында кейін "ЖИТС" деген атауға ие болатын дерт жайлы жарияланған.

ЖИТС алғаш рет 1981 жылғы 5 маусымда Құрама Штаттарда бес адамнан анықталған.[36][219] Олар Pneumocystis carinii қоздырған пневмонияға (ПП) және оппортунис инфекцияларына шалдыққан, көктамырына есірткі егетін, гомосексуал ерлер болған.[220] Кейін 28 гомосексуал ерде әдетте сирек кездесетін тері обыры – Капоши саркомасы (КС) анықталған.[221][222] Осыдан кейін де бірнеше адамда ПП мен КС анықталып, АҚШтың Ауруды бақылау және алдын алу орталықтары (CDC) аталған бұрқетпені зерттеп, бақылау үшін жұмыс тобын құрады.[223]

Алғашқы күндері бұл аурудың ресми атауы болмады, тек осы жағдайда дамитын ауру атауымен аталып жүрді, мәселен: лимфаденопатия, Капоши саркомасы және оппортунис инфекция[224]; Алғашқыда АИВ ашқан ғалымдар вирусты да лимфаденопатия тудыратын вирус деп атаған еді.[225][226] Кейінірек CDC бұл жағдайды "4Г дерті" (ағылш. the 4H disease) деп атай бастады, себебі бұл ауруға шалдыққандар Гаитиден шыққан, героин егетін, гомосексуал, гемофиликтер еді (ағылш. Haiti, homosexual, hemophilia, heroine)[227][228] Ал прессада гейлердегі иммунтапшылық (ағылш. Gay-related immune deficiency, GRID) терминін қолданылды.[229] Алайда кейінірек ЖИТСтің тек гей бірлестігінің өкілдерінде болмайтыны анықталып[224], GRID термині елді жаңылыстырмас үшін 1982 жылғы шілдеде болған жиында ЖИТС деп өзгертілді.[230] Сол жылы, қыркүйекте CDC бұл ауруды ресми түрде ЖИТС деп жариялады.[231]

1983 жылы америкалық вирусолог Роберт Галло және француз тергеушілері – Франсуаза Барре-Синусси мен Люк Монтанье басқарған екі зерттеушілер тобы бір-бірінен тәуелсіз ЖИТСті ретровирустың жаңа түрі қоздыруы мүмкін деген мәлімдеме жасады. Зерттеу нәтижесі сол жылы Science журналының 20 мамыр күні шыққан санында жарияланды.[232][233] Галло ЖИТСке шалдыққан адамнан алынған вирустың осыған дейін өзі басқаратын зерттеушілер тоб ашқан адамның Т-лимфотропты вирусына (ағылш. Human T-lymphotropic viruses, HTLVs) қатты ұқсайтынын мәлімдеген. Сол себепті оның тобы өздері ашқан вирусты HTLV-III деп атады. Дәл осы уақытта Монтанье тобы мойын лимфа түйіндерінің ұлғаюына және әлсіздікке (ЖИТСке тән екі белгі) шағымданып келген адамнан вирус бөліп алады. Галло тобының мәлімдемесіне қарамастан, Монтанье мен оның әріптестері бұл вирустың негізгі нәруыздары HTLV-I ақуыздарынан иммунологиялық жағынан ерекшеленетінін басып айтты. Монтанье тобы бөліп алған вирусын лимфаденопатия тудыратын вирус (ағылш. lymphadenopathy-associated virus, LAV) деп атады.[223] Кейін бұл екі вирус бірдей болғандықтан, 1986 жылы LAV пен HTLV-III атауы АИВ деп өзгертілді.[234]

Шығу тегі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
three primates possible sources of HIV
Солдан оңға: Африкалық жасыл маймыл – МИВ көзі, ысты мангобей – АИВ-2 көзі және шимпанзе – АИВ-1 көзі.

АИВ-1 мен АИВ-2 де Батыс-орталық Африканы мекендейтін адамтәрізді приматтарда пайда болып, алғаш рет адамға XX ғасырдың басында берілген деген болжам бар.[18] АИВ-1 жабайы шимпанзелерге жұғатын маймылдың иммунтапшылық вирусының (SIV(cpz)) эволюциялануынан Камерунның оңтүстігінде пайда болуы мүмкін.[235][236] Ал АИВ-2 жақын туысы – Батыс Африка жағалауын (Сенегал оңтүстігінен Кот-д’Ивуар батысына дейін) мекендейтін ысты мангобейлерде (Cercocebus atys atys) болатын SIV(smm).[96] Үкі маймыл секілді кеңтанаулы маймылдардың геномында вирусқа резисентті екі түрлі ген болыды, сол екеуінің қосылып кетуіне байланысты аталған маймылдар АИВ-1 инфекциясына резистентті боп келеді.[237] АИВ-1 бірнеше рет түрленіп вирустың M, N және O типтеріне бастау берген.[238]

Жабайы аң айлайтындар не етін жеткізушілер МИВ жұқтырып алуы мүмкін деген дәлелдер бар.[239] Алайда МИВ әлсіз вирус болғандықтан, адамның иммунды жүйесі бірнеше апта ішінде жойып тастайды. Вирус АИВке айналуы үшін бір адамнан келесі бір адамға бірнеше рет берілуі тиіс.[240] Оның үстіне, адамнан адамға таралуы салыстырмалы түрде төмен болуына байланысты МИВ популяцияға тек бір не бірнеше жоғары қауіпті трансмиссия арналары болған кезде ғана тарала алады, ал XX ғасырға дейін Африкада бұндай арналар болмаған.

Қоғам мен мәдениет

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Стигматизация

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Райан Уайт – инфекция жұқтырғаны үшін мектептен қуылып, АИВке қарсы күрес символына айналған жасөспірім.[241]

ЖИТС стигмасы қоғамда әртүрлі түрде кездеседі: АИВ жұқтырған адамдарды қуғындау, шеттету, дискриминациялау, олардан қашқақтау; алдын ала келісімсіз АИВқа тексеру және құпиялық сақтамау; АИВ-инфекцияланған не солай деп санаған адамдарға қарсы зорлық-зомбылық; АИВ жұқтырған адамдарды карантинге жабу.[20] Көптеген адамдар стигмамен байланысты қатыгездік не зорлық-зомбылыққа ұшыраудан қорқып, АИВқа тексерілмейді, не нәтижесін білгісі келмейді, не ем қабылдамайды. Осының салдарынан олар басқаруға келетін созылмалы ауруды өлім жазасына айналдырып, АИВ-тың одан әрі таралуына жол ашады.[242]

ЖИТСке қатысты стигмаларды келесі үш топқа бөлуге болады:

  • Құрал стигмасы – кез-келген өлім не жұқпалы ауру алдындағы қорқыныштан туатын стигма.[243]
  • Символ стигмасы – осы ауруға жиі шалдығады деп санап, кей әлеуметтік топтар мен өмір салтына (гомосексуалдылық, секс-қызметкерлер, т.б.) деген көзқарасын білдіру үшін АИВ/ЖИТСті қолдану.[243]
  • Әдеп стигмасы – АИВ/ЖИТС мәселесі не АИВ–оң адамдармен жұмыс істейтін не қандай да бір қатысы бар тұлғаларды стигмалау.[244]

Көбіне ЖИТС-стигмасы басқа да стигма түрлерімен қатар жүреді, атап айтқанда: гомосексуалдық, бисексуалдық, промискуитет, жезөкшелік, тамырішілік есірткі қолдану – ЖИТСпен байланыстырылады.[245]

Көптеген дамыған елдерде, ЖИТС пен гомосексуалдық не бисексуалдық арасында жақындық байқалады, бұл, әрине, аталған топтарға қарсы теріс пікірлердің көп болуына байланысты.[246] Оған қоса, ЖИТС көп жағдайда, кез келген, тіпті сау ер мен ер арасындағы секспен байланыстырылады.[243] Дегенмен, АИВтың әлем бойынша негізі таралу жолы гетеросексуал секс болып табылады.[247]

2003 жылы неке мен халық заңнамасын толық реформалау аясында Қытайда ЖИТСпен ауыратын адамдарға неке қиюға рұқсат етілді.[248]

2013 жылы АҚШ Ұлттық Медицина Кітапханасы Төзу мен өркендеу: ЖИТС, саясат пен мәдениет атты жылжымалы көрме өткізді;[249] онда жаңа ғылыми зерттеу нәтижелері, АҚШ билігінің жауабы, ЖИТСпен ауыратын адамдардың, күтушілердің, белсенділердің жеке басынан өткен оқиғалары айтылды.[250]

Экономикаға ықпалы

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
A graph showing an number of increasing lines followed by a sharp fall of the lines starting in mid-1980s to 1990s
Кей Африка елдеріндегі өмір сүру ұзақтығының өзгеруі, 1960–2012

АИВ/ЖИТС тек жеке тұлғалардың емес, мемлекеттердің де экономикасына әсер етуде.[217] Ең көп зардап шеккен елдердің жалпы ішкі өнімі адами капитал жетіспеуіне байланысты төмендеді.[217][251] Дұрыс тамақтанудың және медицина мен дәрі дәрімектердің жетіспеушілігінен көптеген адамдар ЖИТС асқынауынан көз жұмады. Өлім алдында, олар жұмыс істеуге қабілетсіз, әрі айтарлықтай медициналық көмекті қажет етеді. 2007 жылға қарай ЖИТС салдарынан 12 миллион адам жетім қалған (ЖИТС жетімдері).[217] Олардың көбі қарт ата-әжелерінің қолында өседі.[252]

АИВ/ЖИТС емін бастағаннан кейін жұмысқа қайтып оралу қиын және науқастар көп жағдайда басқа жұмысшыларға қарағанда азырақ жұмыс істейді. АИВ/ЖИТСі бар жұмыссыз адамдардың көбінде суицид жасау ойы, есте сақтау қабілетінің төмендеуі, қоғамнан шеттетілу секілді психикалық ауытқулар болады. Жұмыспен қамтылу АИВ/ЖИТСке шалдыққан адамдардың өзін-өзі бағалауын, ар-намысын, сенімділігі мен тұрмыс сапасын арттырады. Антиретровирусты терапия да АИВ/ЖИТСпен ауыратын адамдардың көбірек жұмыс істеуіне септесіп, олардың жұмысқа тұру ықтималдығын арттырады (дәлелділік деңгейі төмен).[253]

ЖИТСке негізінен жас ересектер шалдығатындықтан, салық төлейтін халық саны кемиді, бұл өз кезегінде ЖИТСқа қатысы жоқ білім және денсаулық сақтау аясындағы мемлекеттік шығынды өтейтін ресурстың азаюына алып келеді. Осылайша мемлекет қаржысына қысым күшейіп, экономика өсімі баяулайды. Бұл салық базасының өсуінің баяулауына әкеліп соғады, ал науқас еміне, жаңа жұмыскерлерді үйретуге (науқастардың орнына алу үшін), сырқат төлемақысына және ЖИТС жетімдерін асырауға кететін шығындардың өсуі – бұл әсерді одан әрі күшейтеді. Бұл әсіресе ересектер өлімі күрт артып, жетім балалар үкімет қамқорлығына алынғанда айқын көрінеді.[252]

Бір үй ішінде де ЖИТС табыстың азаюына және емге кететін шығынның өсуіне әкеледі. Кот-д'Ивуардағы зерттеу көрсеткендей, АИВ/ЖИТСке шалдыққан науқасы бар отбасылар басқа отбасылармен салыстырғанда дәрі-дәрімекке екі есе көп ақша жұмсайды. Бұл шығын білім алуға және басқа да жеке немесе отбасылық инвестицияларға жұмсалатын қаржы мөлшерін азайтады.[254]

Дін мен ЖИТС

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

Соңғы жиырма жыл ішінде дін мен ЖИТС тақырыбы өте даулы мәселеге айналды, бұның басты себебі — кей діни бірлестіктердің қорғану үшін мүшеқап қолдануға қарсы екенін ашық айтуында.[255][256] Америкалық денсаулық сақтау саласының маманы Мэтью Хэнлидің «Католик шіркеуі мен ЖИТСтің жаһандық дағдарысы» атты баяндамасында діндегі ЖИТСке қарсы күрестің басты тәсілі — мәдениет пен қоғам санасын өзгерту, әсіресе неке мен жыныстық қатынастағы адалдыққа баса назар аудару.[256]

Кейбір діни ұйымдар құдайға сиынып, дұға қылу АИВ/ЖИТСті емдей алады деп мәлімдеген. 2011 жылы BBC Лондондағы кейбір шіркеулердің дұға ЖИТСті емдейді деген мәлімдемесін жариялаған, ал Хакниде орналасқан Жыныстық денсаулық пен АИВ зерттеу орталығы бірнеше адамның пастор кеңесіне еріп, дәрі-дәрмек ішуден бас тартқанын, салдарынан бірнеше адамның қайтыс болғанын мәлімдеді.[257] «Күллі Ұлттың Шіркеуі – Синагога» деп аталатын ұйым құдайдан келген емді насихаттау үшін «сылауға арналған суды» жарнамалады. Дегенмен бұл ұйым адамдарға дәрі-дәрмек ішуді доғаруға кеңес бермегенін айтады.[257]

Медиадағы көрінісі

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
ЖИТС салдарынан әл үстінде жатқан Девид Көрбидің ең танымал суреті, жанында әкесі, анасы мен жиен қарындасы.

Алғашқылардың бірі боп Рок Хадсонның ЖИТСке шалдыққаны жайлы жаңалық медиада біраз шу шығарды. Рок кезінде отбасын құрып, бірақ көп ұзамай ажырасқан, Америкалық гей актер еді. Ол 1985 жылғы 25 шілдеде АИВ жұқтырғанын көпшілікке жариялап, сол жылы, 2 қазанда көз жұмған. Актерге ЖИТС диагнозы 1984 жылы қойылған еді.[258] Дәл сол жылы марқұм Энтони Иденнің ұлы, гей саясаткер Николас Иден де Британияның танымал ЖИТС құрбанына айналды.[259] 1991 жылғы 24 қарашад вирус британ рок жұлдызы, Queen тобының жетекші әншісі Фредди Меркьюридің өмірін үзді, ол өлер алдында ғана анықталған ЖИТСтен болған аурудан қайтыс болды.[260] Дегенмен оның АИВ статусы оң екені 1987 жылы белгілі болған еді. Алғаш вирус жұқтырған танымал гетеросексуалдардың бірі – америкалық теннисші Артур Эш болды. Оған АИВ–оң диагнозы 1988 жылғы 31 тамызда қойылған. Кейін 1980 жылдар басында жүрекке жасалған операцияда қан құйылғанда вирус жұқтырғаны белгілі болды. Диагноз қойылғаннан кейінгі жүргізілген зерттеу нәтижесінде оның ЖИТСке шалдыққаны белгілі болды, алайда ол бұл туралы көпшілікке тек 1992 жылғы сәуірде жариялады.[261] Ол 1993 жылғы 6 ақпанда, 49 жасында қайтыс болды.[262]

1990 жылғы сәуірде Тереза Фрар отбасысының жанында, ЖИТС салдарынан әл үстінде жатқан гей белсенді Девид Көрбидің суретін түсіреді. Кейін бұл суретті Life журналы "АИВ/ЖИТС эпидемиясының ең шынайы келбетін сипаттайды" деп жариялайды.[263]

Жаңсақ түсініктер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ пен ЖИТС жайлы жаңсақ түсініктер өте көп. Ең жиі кездесетіндері: ЖИТС күнделікті қарым-қатынаста беріледі, пәк қызбен жыныстық қатынасқа түсу ЖИТСті емдейді,[264][265][266] және АИВ тек гейлер мен нашақорларға жұғады. 2014 жылғы зерттеулерге сүйенсек кей британ бірлестіктері АИВ өбіскенде (16%), ортақ ыдыс қолданғанда (5%), түкірік арқылы (16%), қоғамдық дәретханаға отырғанда (4%) және түшкіргенде не жөтелгенде (5%) таралады деп ойлайды екен.[267] Бұдан бөлек вирус жұқтырмаған кез-келген екі гей анал сексімен айналысса, АИВ жұқтыруы мүмкін немесе мектепте АИВ және гомосексуалдық жайлы ашық талқыланатын болса, ЖИТСке шалдығу көрсеткіші артады деген жаңасақ түсініктер де бар.[268][269]

Кей адамдар АИВ пен ЖИТС арасындағы байланыстың жоқ екенін,[270] тіпті тіршілікте АИВтің болмайтынан немесе АИВ анықтау және емдеу тәсілдерінің негізсіз екен алға тартады.[271][272] Бұл пікірлерді ғалымдар ЖИТС дениализм деп атап, тұжырымдарын жоққа шығарған.[273] Дегенмен АИВ диссиденттердің айтарлықтай саяси ықпалға ие болды, мәселен, 1999–2005 аралығында Оңтүстік Африка үкіметі ЖИТС дениализм бағытын насихаттаған, осылайша елде өлім-жітім көрсеткіші атып, халық үкіметті кінәлады.[274][275][276]

Кей конспирологияларға сәйкес АИВті ғалымдар әдейі не абайсызда қолдан жасаған деп тұжырымдалады. Кеңес Одағы жүргізген «Инфекция» операциясының мақсаты "АИВ/ЖИТСті америка ғалымдары ойлап тапқан" деген дезинформацияны тарату болған. Сауалнамалар нәтижесіне сенсек, көптеген адамдар осы сыңды пікірлерге сенген әрі сеніп келеді.[277]

Зерттеу

[өңдеу | қайнарын өңдеу]

АИВ/ЖИТС зерттеулері деп АИВ/ЖИТС алдын алуға, емдеуге және жазып шығуға бағытталған барлық медициналық зерттеулер мен инфекция қоздырушы агент ретінде АИВ табиғатын жене АИВ қоздыратын ЖИТС дерті жайлы іргелі зерттеулерді айтамыз.

Көптеген елдер мен зерттеу институттары АИВ/ЖИТС зерттеулеріне өз үлесін қосуда. Мысалы, жыныстық сауатты арттыру, дәрілік заттар жасап шығару, жыныс жолдары арқылы берілетін ауру қоздырғышына қарсы микробицидтер шығару, АИВ вакцинасын жасау және жаңа антиретровирусты дәрі ойлап табу. Басқа зерттеу жұмыстары жұқтыруға дейінгі және кейінгі профилактикаға және сүндеттеудің АИВ жұқпасындағы маңызын анықтауға бағытталған[278][279][280]

Дереккөздер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
  1. ↑ a b c d What Are HIV and AIDS? | HIV.gov  (ағыл.). U.S. Department of Health and Human Services (HHS) (15 May 2017).
  2. ↑ HIV Classification: CDC and WHO Staging Systems | AIDS Education and Training Centers National Coordinating Resource Center (AETC NCRC)  (ағыл.). AIDS Education and Training Center Program.
  3. ↑ Wear your red ribbon this World AIDS Day | UNAIDS. UNAIDS Secretariat.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m HIV/AIDS Fact sheet N°360. World Health Organization (November 2015).
  5. ↑ a b c UNAIDS, World Health Organization 2007 AIDS epidemic update (December 2007).
  6. ↑ a b c d Global HIV & AIDS statistics — 2019 fact sheet  (ағыл.). UNAIDS.
  7. ↑ "AIDS – the first 20 years". The New England Journal of Medicine 344 (23): 1764–72. June 2001. doi:10.1056/NEJM200106073442306. ISSN 0028-4793. PMID 11396444. 
  8. ↑ Modern infectious disease epidemiology concepts, methods, mathematical models, and public health — Online-Ausg.. — New York: Springer. — P. 88. — ISBN 978-0-387-93835-6.
  9. ↑ Kirch Wilhelm Encyclopedia of Public Health — New York: Springer. — P. 676–77. — ISBN 978-1-4020-5613-0.
  10. ↑ a b c d About HIV/AIDS (December 6, 2015).
  11. ↑ a b c d e f g h i Environmental and occupational medicine — 4th. — Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins, 2007. — P. 745. — ISBN 978-0-7817-6299-1.
  12. ↑ HIV and Its Transmission. Centers for Disease Control and Prevention (2003).
  13. ↑ a b UNAIDS. The quest for an HIV vaccine (May 18, 2012).
  14. ↑ a b Guideline on when to start antiretroviral therapy and on pre-exposure prophylaxis for HIV — World Health Organization. — P. 13. — ISBN 978-92-4-150956-5.
  15. ↑ Fact Sheet - World AIDS Day 2019.
  16. ↑ a b c Қазақстандағы АИВ жұқтырғандар бойынша статистика Мұрағатталған 2 наурыздың 2020 жылы.
  17. ↑ "The first postmodern pandemic: 25 years of HIV/AIDS". Journal of Internal Medicine 263 (3): 218–43. March 2008. doi:10.1111/j.1365-2796.2007.01910.x. PMID 18205765. (subscription required)
  18. ↑ a b "Origins of HIV and the AIDS pandemic". Cold Spring Harbor Perspectives in Medicine 1 (1): a006841. September 2011. doi:10.1101/cshperspect.a006841. PMC 3234451. PMID 22229120. 
  19. ↑ "A reflection on HIV/AIDS research after 25 years". Retrovirology 3 (1): 72. October 2006. doi:10.1186/1742-4690-3-72. PMC 1629027. PMID 17054781. 
  20. ↑ a b c The impact of AIDS on people and societies // 2006 Report on the global AIDS epidemic — UNAIDS, 2006. — ISBN 978-92-9173-479-5.
  21. ↑ Endersby, Jim (2016). "Myth Busters". Science 351 (6268): 35. Bibcode 2016Sci...351...35E. doi:10.1126/science.aad2891. http://austintexas.gov/page/myth-busters. Retrieved 14 February 2016. 
  22. ↑ An African Pope Won't Change the Vatican's Views on Condoms and AIDS (26 February 2013).
  23. ↑ Harden, Victoria Angela AIDS at 30: A History — Potomac Books Inc, 2012. — P. 324. — ISBN 978-1-59797-294-9.
  24. ↑ a b c d e Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 121.
  25. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p WHO case definitions of HIV for surveillance and revised clinical staging and immunological classification of HIV-related disease in adults and children — Geneva: World Health Organization, 2007. — P. 6–16. — ISBN 978-92-4-159562-9.
  26. ↑ Diseases and disorders — Tarrytown, NY: Marshall Cavendish, 2008. — P. 25. — ISBN 978-0-7614-7771-6.
  27. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 118.
  28. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p "The treatment of patients with HIV". Deutsches Arzteblatt International 107 (28–29): 507–15; quiz 516. July 2010. doi:10.3238/arztebl.2010.0507. PMC 2915483. PMID 20703338. 
  29. ↑ Evian Clive Primary HIV/AIDS care: a practical guide for primary health care personnel in a clinical and supportive setting — Updated 4th. — Houghton [South Africa]: Jacana, 2006. — P. 29. — ISBN 978-1-77009-198-6.
  30. ↑ Charles B. Hicks, MD Radiology of AIDS / Jacques W.A.J. Reeders & Philip Charles Goodman — Berlin [u.a.]: Springer, 2001. — P. 19. — ISBN 978-3-540-66510-6.
  31. ↑ Elliott Tom Lecture Notes: Medical Microbiology and Infection — John Wiley & Sons, 2012. — P. 273. — ISBN 978-1-118-37226-5.
  32. ↑ a b "Control of HIV-1 replication in elite suppressors". Discovery Medicine 9 (46): 261–66. March 2010. PMID 20350494. 
  33. ↑ "Elite control of HIV Infection: implications for vaccines and treatment". Topics in HIV Medicine 15 (4): 134–36. August–September 2007. PMID 17720999. 
  34. ↑ "Review of human immunodeficiency virus type 1-related opportunistic infections in sub-Saharan Africa". Clinical Infectious Diseases 36 (5): 652–62. March 2003. doi:10.1086/367655. PMID 12594648. 
  35. ↑ "Complications of HIV infection: a systems-based approach". American Family Physician 83 (4): 395–406. February 2011. PMID 21322514. 
  36. ↑ a b c d e Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 169.
  37. ↑ "Ocular surface squamous neoplasia – Review of etio-pathogenesis and an update on clinico-pathological diagnosis". Saudi Journal of Ophthalmology 27 (3): 177–86. July 2013. doi:10.1016/j.sjopt.2013.07.002. PMC 3770226. PMID 24227983. 
  38. ↑ AIDS. A.D.A.M..
  39. ↑ "Chronic diarrhea and AIDS: insights into studies with non-human primates". Current HIV Research 3 (3): 199–205. July 2005. doi:10.2174/1570162054368084. PMID 16022653. 
  40. ↑ Depression and Psychosis in Neurological Practice // Bradley's Neurology in Clinical Practice: Expert Consult – Online and Print, 6e (Bradley, Neurology in Clinical Practice e-dition 2v Set) — 6th. — Philadelphia: Elsevier/Saunders, 2012. — Vol. 1. — P. 101. — ISBN 978-1-4377-0434-1.
  41. ↑ a b "Antiretroviral postexposure prophylaxis after sexual, injection-drug use, or other nonoccupational exposure to HIV in the United States: recommendations from the U.S. Department of Health and Human Services.". MMWR. Recommendations and reports : Morbidity and mortality weekly report. Recommendations and reports / Centers for Disease Control 54 (RR-2): 1–20. 21 January 2005. PMID 15660015. 
  42. ↑ Coovadia H (2004). "Antiretroviral agents—how best to protect infants from HIV and save their mothers from AIDS". N. Engl. J. Med. 351 (3): 289–292. doi:10.1056/NEJMe048128. PMID 15247337. 
  43. ↑ Kripke C (1 August 2007). "Antiretroviral prophylaxis for occupational exposure to HIV.". American Family Physician 76 (3): 375–6. PMID 17708137. 
  44. ↑ a b c d "An overview of the relative risks of different sexual behaviours on HIV transmission.". Current Opinion in HIV and AIDS 5 (4): 291–7. July 2010. doi:10.1097/COH.0b013e32833a88a3. PMID 20543603. 
  45. ↑ Cunha Burke Antibiotic Essentials 2012 — 11. — Jones & Bartlett Publishers, 2012. — P. 303. — ISBN 9781449693831.
  46. ↑ a b "Heterosexual risk of HIV-1 infection per sexual act: systematic review and meta-analysis of observational studies.". The Lancet Infectious Diseases 9 (2): 118–29. February 2009. doi:10.1016/S1473-3099(09)70021-0. PMC 4467783. PMID 19179227. 
  47. ↑ "Systematic review of orogenital HIV-1 transmission probabilities.". International Journal of Epidemiology 37 (6): 1255–65. December 2008. doi:10.1093/ije/dyn151. PMC 2638872. PMID 18664564. 
  48. ↑ a b c "Antiretroviral prophylaxis for occupational exposure to HIV". American Family Physician 76 (3): 375–76. August 2007. PMID 17708137. 
  49. ↑ "Identifying HIV-1 dual infections". Retrovirology 4: 67. September 2007. doi:10.1186/1742-4690-4-67. PMC 2045676. PMID 17892568. 
  50. ↑ McCray, Eugene Dear Colleague: September 27, 2017. Centers for Disease Control and Prevention (September 27, 2017).
  51. ↑ LeMessurier, J; Traversy, G; Varsaneux, O; Weekes, M; Avey, MT; Niragira, O; Gervais, R; Guyatt, G et al. (November 19, 2018). "Risk of sexual transmission of human immunodeficiency virus with antiretroviral therapy, suppressed viral load and condom use: a systematic review". Canadian Medical Association Journal 190 (46): E1350–E1360. doi:10.1503/cmaj.180311. PMC 6239917. PMID 30455270. 
  52. ↑ HIV and Men. U.S. Department of Health & Human Services. Тексерілді, 3 қараша 2019.
  53. ↑ HIV and Gay and Bisexual Men. U.S. Department of Health & Human Services. Тексерілді, 3 қараша 2019.
  54. ↑ a b HIV Among Gay and Bisexual Men.
  55. ↑ Today's HIV/AIDS Epidemic Factsheet.
  56. ↑ a b c d e f g "Heterosexual risk of HIV-1 infection per sexual act: systematic review and meta-analysis of observational studies". The Lancet. Infectious Diseases 9 (2): 118–29. February 2009. doi:10.1016/S1473-3099(09)70021-0. PMC 4467783. PMID 19179227. 
  57. ↑ "Global epidemiology of HIV infection in men who have sex with men". The Lancet 380 (9839): 367–77. July 2012. doi:10.1016/S0140-6736(12)60821-6. PMC 3805037. PMID 22819660. 
  58. ↑ "Mucosal HIV transmission and vaccination strategies through oral compared with vaginal and rectal routes". Expert Opinion on Biological Therapy 10 (8): 1181–95. August 2010. doi:10.1517/14712598.2010.496776. PMC 2904634. PMID 20624114. 
  59. ↑ Stürchler Dieter A. Exposure a guide to sources of infections — Washington, DC: ASM Press, 2006. — P. 544. — ISBN 978-1-55581-376-5.
  60. ↑ Oxford handbook of genitourinary medicine, HIV, and sexual health — 2nd. — Oxford: Oxford University Press, 2010. — P. 95. — ISBN 978-0-19-957166-6.
  61. ↑ a b c "An overview of the relative risks of different sexual behaviours on HIV transmission". Current Opinion in HIV and AIDS 5 (4): 291–97. July 2010. doi:10.1097/COH.0b013e32833a88a3. PMID 20543603. 
  62. ↑ a b Butler, Lisa M, ed (March 2011). "Population-based biomedical sexually transmitted infection control interventions for reducing HIV infection". The Cochrane Database of Systematic Reviews (3): CD001220. doi:10.1002/14651858.CD001220.pub3. PMID 21412869. 
  63. ↑ "Women and HIV: motherhood and more". Current Opinion in Infectious Diseases 25 (1): 58–65. February 2012. doi:10.1097/QCO.0b013e32834ef514. PMID 22156896. 
  64. ↑ Kerrigan Deanna The Global HIV Epidemics among Sex Workers — World Bank Publications, 2012. — P. 1–5. — ISBN 978-0-8213-9775-6.
  65. ↑ Aral Sevgi The New Public Health and STD/HIV Prevention: Personal, Public and Health Systems Approaches — Springer, 2013. — P. 120. — ISBN 978-1-4614-4526-5.
  66. ↑ "Overview of HIV". Psychosomatic Medicine 70 (5): 523–30. June 2008. doi:10.1097/PSY.0b013e31817ae69f. PMID 18541903. https://semanticscholar.org/paper/493cf033aacdf6bf8c89e2b9f42b05e8c30908dd. 
  67. ↑ "Nonoccupational postexposure prophylaxis following sexual assault in industrialized low-HIV-prevalence countries: a review". Psychology, Health & Medicine 17 (2): 235–54. 2012. doi:10.1080/13548506.2011.579984. PMID 22372741. 
  68. ↑ a b "Risk of HIV-1 transmission for parenteral exposure and blood transfusion: a systematic review and meta-analysis". AIDS 20 (6): 805–12. April 2006. doi:10.1097/01.aids.0000218543.46963.6d. PMID 16549963. 
  69. ↑ Needlestick Prevention Guide 5–6 (2002). Тексерілді, 10 қараша 2019.
  70. ↑ HIV in the United States: An Overview (March 2012).
  71. ↑ Will I need a blood transfusion?. National Health Services (2011).
  72. ↑ Centers for Disease Control Prevention (CDC) (October 2010). "HIV transmission through transfusion – Missouri and Colorado, 2008". Morbidity and Mortality Weekly Report 59 (41): 1335–39. PMID 20966896. 
  73. ↑ UNAIDS 2011 pg. 60–70
  74. ↑ Blood safety ... for too few. World Health Organization (2001).
  75. ↑ "HIV transmission by organ and tissue transplantation". AIDS 7 Suppl 2: S35–38. November 1993. doi:10.1097/00002030-199311002-00008. PMID 8161444. https://zenodo.org/record/1234768. 
  76. ↑ a b "Injection drug use, unsafe medical injections, and HIV in Africa: a systematic review". Harm Reduction Journal 6: 24. August 2009. doi:10.1186/1477-7517-6-24. PMC 2741434. PMID 19715601. 
  77. ↑ a b Basic Information about HIV and AIDS (April 2012).
  78. ↑ Crans, Wayne J. Why Mosquitoes Cannot Transmit AIDS. Rutgers University (June 1, 2010).
  79. ↑ Preventing Mother-to-Child Transmission of HIV  (ағыл.).
  80. ↑ a b c "Prevention of vertical transmission of HIV-1 in resource-limited settings". Expert Review of Anti-Infective Therapy 8 (10): 1163–75. October 2010. doi:10.1586/eri.10.94. PMID 20954881. 
  81. ↑ WHO | Mother-to-child transmission of HIV. Тексерілді, 27 желтоқсан 2019.
  82. ↑ "Antiretroviral interventions for preventing breast milk transmission of HIV". The Cochrane Database of Systematic Reviews 10 (10): CD011323. October 2014. doi:10.1002/14651858.CD011323. PMID 25280769. 
  83. ↑ a b c Infant feeding in the context of HIV (April 2011).
  84. ↑ "Mechanisms of CD4+ T lymphocyte cell death in human immunodeficiency virus infection and AIDS". The Journal of General Virology 84 (Pt 7): 1649–61. July 2003. doi:10.1099/vir.0.19110-0. PMID 12810858. 
  85. ↑ International Committee on Taxonomy of Viruses 61. Retroviridae. National Institutes of Health (2002).
  86. ↑ International Committee on Taxonomy of Viruses 61.0.6. Lentivirus. National Institutes of Health (2002).
  87. ↑ "HIV pathogenesis and long-term survival". AIDS 7 (11): 1401–10. November 1993. doi:10.1097/00002030-199311000-00001. PMID 8280406. 
  88. ↑ "Following the path of the virus: the exploitation of host DNA repair mechanisms by retroviruses". ACS Chemical Biology 1 (4): 217–26. May 2006. doi:10.1021/cb600131q. PMID 17163676. 
  89. ↑ RNA interference and viruses : current innovations and future trends — Norfolk: Caister Academic Press, 2010. — P. 73. — ISBN 978-1-904455-56-1.
  90. ↑ Immunology, infection, and immunity / Gerald B. Pier — Washington, DC: ASM Press, 2004. — P. 550. — ISBN 978-1-55581-246-1.
  91. ↑ a b c "Hybrid spreading mechanisms and T cell activation shape the dynamics of HIV-1 infection". PLoS Computational Biology 11 (4): e1004179. April 2015. arXiv:1503.08992. Bibcode 2015PLSCB..11E4179Z. doi:10.1371/journal.pcbi.1004179. PMC 4383537. PMID 25837979. 
  92. ↑ "HIV-1 cell to cell transfer across an Env-induced, actin-dependent synapse". The Journal of Experimental Medicine 199 (2): 283–93. January 2004. doi:10.1084/jem.20030648. PMC 2211771. PMID 14734528. 
  93. ↑ "Avoiding the void: cell-to-cell spread of human viruses". Nature Reviews. Microbiology 6 (11): 815–26. November 2008. doi:10.1038/nrmicro1972. PMID 18923409. 
  94. ↑ "Cell-to-cell spread of HIV permits ongoing replication despite antiretroviral therapy". Nature 477 (7362): 95–98. August 2011. Bibcode 2011Natur.477...95S. doi:10.1038/nature10347. PMID 21849975. 
  95. ↑ "Comparison of HIV-1 and HIV-2 infectivity from a prospective cohort study in Senegal". Statistics in Medicine 22 (4): 573–93. February 2003. doi:10.1002/sim.1342. PMID 12590415. 
  96. ↑ a b "Human immunodeficiency virus type 2". The Journal of General Virology 83 (Pt 6): 1253–65. June 2002. doi:10.1099/0022-1317-83-6-1253. PMID 12029140. 
  97. ↑ "High levels of HIV-1 in plasma during all stages of infection determined by competitive PCR". Science 259 (5102): 1749–54. March 1993. Bibcode 1993Sci...259.1749P. doi:10.1126/science.8096089. PMID 8096089. https://semanticscholar.org/paper/357fd5f488550f380ac3c828b6c524fefe90013f. 
  98. ↑ "The qualitative nature of the primary immune response to HIV infection is a prognosticator of disease progression independent of the initial level of plasma viremia". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 94 (1): 254–58. January 1997. Bibcode 1997PNAS...94..254P. doi:10.1073/pnas.94.1.254. PMC 19306. PMID 8990195. 
  99. ↑ "HIV infection: first battle decides the war". Trends in Immunology 27 (6): 274–81. June 2006. doi:10.1016/j.it.2006.04.007. PMID 16679064. 
  100. ↑ Pillay Deenan Human Immunodeficiency Viruses // Principles and practice of clinical virology — 6th. — Hoboken, NJ: Wiley, 2007. — P. 905. — ISBN 978-0-470-51799-4.
  101. ↑ "Primary HIV-1 infection is associated with preferential depletion of CD4+ T lymphocytes from effector sites in the gastrointestinal tract". The Journal of Experimental Medicine 200 (6): 761–70. September 2004. doi:10.1084/jem.20041196. PMC 2211967. PMID 15365095. 
  102. ↑ "CD4+ T cell depletion during all stages of HIV disease occurs predominantly in the gastrointestinal tract". The Journal of Experimental Medicine 200 (6): 749–59. September 2004. doi:10.1084/jem.20040874. PMC 2211962. PMID 15365096. 
  103. ↑ "CCR5 monoclonal antibodies for HIV-1 therapy". Current Opinion in HIV and AIDS 4 (2): 104–11. March 2009. doi:10.1097/COH.0b013e3283224015. PMC 2760828. PMID 19339948. 
  104. ↑ a b editor Julio Aliberti Control of Innate and Adaptive Immune Responses During Infectious Diseases — New York: Springer Verlag, 2011. — P. 145. — ISBN 978-1-4614-0483-5.
  105. ↑ "Immune activation and inflammation in HIV-1 infection: causes and consequences". The Journal of Pathology 214 (2): 231–41. January 2008. doi:10.1002/path.2276. PMID 18161758. 
  106. ↑ "Microbial translocation is a cause of systemic immune activation in chronic HIV infection". Nature Medicine 12 (12): 1365–71. December 2006. doi:10.1038/nm1511. PMC 1717013. PMID 17115046. 
  107. ↑ HIV/AIDS Testing (16 March 2018).
  108. ↑ a b US Preventive Services Task, Force.; Owens, DK; Davidson, KW; Krist, AH; Barry, MJ; Cabana, M; Caughey, AB; Curry, SJ et al. (18 June 2019). "Screening for HIV Infection: US Preventive Services Task Force Recommendation Statement.". JAMA 321 (23): 2326–2336. doi:10.1001/jama.2019.6587. PMID 31184701. 
  109. ↑ a b "HIV testing for children in resource-limited settings: what are we waiting for?". PLOS Medicine 7 (7): e1000285. July 2010. doi:10.1371/journal.pmed.1000285. PMC 2907270. PMID 20652012. 
  110. ↑ Үлгі:Cite pmid
  111. ↑ Home Tests. CDC. Басты дереккөзінен мұрағатталған 10 шілде 2014.(қолжетпейтін сілтеме) Тексерілді, 28 шілде 2014.
  112. ↑ a b c "Revised surveillance case definitions for HIV infection among adults, adolescents, and children aged <18 months and for HIV infection and AIDS among children aged 18 months to <13 years – United States, 2008". MMWR. Recommendations and Reports 57 (RR-10): 1–12. December 2008. PMID 19052530. 
  113. ↑ Возианова, 2001
  114. ↑ HIV Classification: CDC and WHO Staging Systems  (ағыл.). сайт www.aids-ed.org. Басты дереккөзінен мұрағатталған 3 ақпан 2012. Тексерілді, 29 желтоқсан 2011.
  115. ↑ "Condom effectiveness: where are we now?". Sexual Health 9 (1): 10–17. March 2012. doi:10.1071/SH11036. PMID 22348628. 
  116. ↑ Condom Facts and Figures. World Health Organization (August 2003).
  117. ↑ "A review of the effectiveness and acceptability of the female condom for dual protection". Sexual Health 9 (1): 18–26. March 2012. doi:10.1071/SH11037. PMID 22348629. 
  118. ↑ a b "Tenofovir-based pre-exposure prophylaxis for HIV prevention: evolving evidence". Current Opinion in Infectious Diseases 25 (1): 51–57. February 2012. doi:10.1097/QCO.0b013e32834ef5ef. PMC 3266126. PMID 22156901. 
  119. ↑ "Spermicides, microbicides and antiviral agents: recent advances in the development of novel multi-functional compounds". Mini Reviews in Medicinal Chemistry 9 (13): 1556–67. November 2009. doi:10.2174/138955709790361548. PMID 20205637. 
  120. ↑ Siegfried, Nandi, ed (April 2009). "Male circumcision for prevention of heterosexual acquisition of HIV in men". The Cochrane Database of Systematic Reviews (2): CD003362. doi:10.1002/14651858.CD003362.pub2. PMID 19370585. 
  121. ↑ WHO and UNAIDS announce recommendations from expert consultation on male circumcision for HIV prevention. World Health Organization (March 28, 2007).
  122. ↑ "Male circumcision, HIV and sexually transmitted infections: a review". British Journal of Nursing 19 (10): 629–34. May 27, 2010. doi:10.12968/bjon.2010.19.10.48201. PMC 3836228. PMID 20622758. 
  123. ↑ "Behavioral aspects of male circumcision for the prevention of HIV infection". Current HIV/AIDS Reports 6 (4): 187–93. November 2009. doi:10.1007/s11904-009-0025-9. PMC 3557929. PMID 19849961. (subscription required)
  124. ↑ "Male circumcision: Africa and beyond?". Current Opinion in Urology 20 (6): 515–19. November 2010. doi:10.1097/MOU.0b013e32833f1b21. PMID 20844437. https://semanticscholar.org/paper/20d5bffb5f576016fc87e72877f40dc7e231c209. 
  125. ↑ "Male circumcision to reduce the risk of HIV and sexually transmitted infections among men who have sex with men". Current Opinion in Infectious Diseases 23 (1): 45–52. February 2010. doi:10.1097/QCO.0b013e328334e54d. PMID 19935420. 
  126. ↑ Wiysonge, Charles Shey, ed (June 2011). "Male circumcision for prevention of homosexual acquisition of HIV in men". The Cochrane Database of Systematic Reviews (6): CD007496. doi:10.1002/14651858.CD007496.pub2. PMID 21678366. 
  127. ↑ a b "HIV prevention in clinical care settings: 2014 recommendations of the International Antiviral Society–USA Panel". JAMA 312 (4): 390–409. July 23–30, 2014. doi:10.1001/jama.2014.7999. PMC 6309682. PMID 25038358. 
  128. ↑ "Risk compensation in HIV prevention: implications for vaccines, microbicides, and other biomedical HIV prevention technologies". Current HIV/AIDS Reports 4 (4): 165–72. December 2007. doi:10.1007/s11904-007-0024-7. PMC 2937204. PMID 18366947. 
  129. ↑ Operario, Don, ed (October 2007). "Abstinence-only programs for HIV infection prevention in high-income countries". The Cochrane Database of Systematic Reviews (4): CD005421. doi:10.1002/14651858.CD005421.pub2. PMID 17943855. http://onlinelibrary.wiley.com/o/cochrane/clsysrev/articles/CD005421/frame.html. Retrieved May 31, 2012. 
  130. ↑ "Effectiveness of peer education interventions for HIV prevention, adolescent pregnancy prevention and sexual health promotion for young people: a systematic review of European studies". Health Education Research 27 (5): 904–13. October 2012. doi:10.1093/her/cys055. PMID 22641791. 
  131. ↑ "Sexually transmitted infections and adolescence". Acta Dermatovenerologica Croatica 18 (4): 305–10. 2010. PMID 21251451. 
  132. ↑ International technical guidance on sexuality education: an evidence-informed approach — Paris: UNESCO, 2018. — P. 12. — ISBN 978-92-3-100259-5.
  133. ↑ "Discerning patterns of human immunodeficiency virus risk in healthy young adults". The American Journal of Medicine 121 (9): 758–64. September 2008. doi:10.1016/j.amjmed.2008.04.022. PMC 2597652. PMID 18724961. 
  134. ↑ "Voluntary counseling and testing (VCT) for changing HIV-related risk behavior in developing countries". The Cochrane Database of Systematic Reviews 9 (9): CD001224. September 2012. doi:10.1002/14651858.CD001224.pub4. PMC 3931252. PMID 22972050. 
  135. ↑ Lopez, LM; Grey, TW; Chen, M; Denison, J; Stuart, G (9 August 2016). "Behavioral interventions for improving contraceptive use among women living with HIV.". The Cochrane Database of Systematic Reviews (8): CD010243. doi:10.1002/14651858.CD010243.pub3. PMID 27505053. 
  136. ↑ a b "Antiretroviral therapy for prevention of HIV transmission in HIV-discordant couples". The Cochrane Database of Systematic Reviews 4 (4): CD009153. April 2013. doi:10.1002/14651858.CD009153.pub3. PMC 4026368. PMID 23633367. 
  137. ↑ "Screening for HIV: systematic review to update the 2005 U.S. Preventive Services Task Force recommendation". Annals of Internal Medicine 157 (10): 706–18. November 2012. doi:10.7326/0003-4819-157-10-201211200-00007. PMID 23165662. https://semanticscholar.org/paper/2984fe0942403b9e983e12f9f54986bb4d6d7e89. 
  138. ↑ Owens, Douglas K.; Davidson, Karina W.; Krist, Alex H.; Barry, Michael J.; Cabana, Michael; Caughey, Aaron B.; Curry, Susan J.; Doubeni, Chyke A. et al. (11 June 2019). "Preexposure Prophylaxis for the Prevention of HIV Infection". JAMA 321 (22): 2203–2213. doi:10.1001/jama.2019.6390. PMID 31184747. 
  139. ↑ "Antiretroviral prophylaxis for HIV infection in injecting drug users in Bangkok, Thailand (the Bangkok Tenofovir Study): a randomised, double-blind, placebo-controlled phase 3 trial". The Lancet 381 (9883): 2083–90. June 2013. doi:10.1016/S0140-6736(13)61127-7. PMID 23769234. 
  140. ↑ US Preventive Services Task, Force.; Owens, DK; Davidson, KW; Krist, AH; Barry, MJ; Cabana, M; Caughey, AB; Curry, SJ et al. (11 June 2019). "Preexposure Prophylaxis for the Prevention of HIV Infection: US Preventive Services Task Force Recommendation Statement.". JAMA 321 (22): 2203–2213. doi:10.1001/jama.2019.6390. PMID 31184747. 
  141. ↑ Centers for Disease Control (CDC) (August 1987). "Recommendations for prevention of HIV transmission in health-care settings". MMWR Supplements 36 (2): 1S–18S. PMID 3112554. https://www.cdc.gov/MMWR/PREVIEW/MMWRHTML/00023587.htm. 
  142. ↑ a b "Combination HIV prevention: significance, challenges, and opportunities". Current HIV/AIDS Reports 8 (1): 62–72. March 2011. doi:10.1007/s11904-010-0063-3. PMC 3036787. PMID 20941553. 
  143. ↑ "Opiate substitution treatment and HIV transmission in people who inject drugs: systematic review and meta-analysis". BMJ 345 (oct03 3): e5945. October 2012. doi:10.1136/bmj.e5945. PMC 3489107. PMID 23038795. 
  144. ↑ a b "HIV exposure through contact with body fluids". Prescrire International 21 (126): 100–01, 103–05. April 2012. PMID 22515138. 
  145. ↑ "Updated US Public Health Service guidelines for the management of occupational exposures to human immunodeficiency virus and recommendations for postexposure prophylaxis". Infection Control and Hospital Epidemiology 34 (9): 875–92. September 2013. doi:10.1086/672271. PMID 23917901. https://semanticscholar.org/paper/5ce62af625f29039b16271733be5044a935d997a. 
  146. ↑ "Clinical practice. Care of the adult patient after sexual assault". The New England Journal of Medicine 365 (9): 834–41. September 2011. doi:10.1056/NEJMcp1102869. PMID 21879901. https://semanticscholar.org/paper/bf568cabfb1fe97f7fb9512abd2641c31629ea89. 
  147. ↑ Young, Taryn, ed (January 2007). "Antiretroviral post-exposure prophylaxis (PEP) for occupational HIV exposure". The Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD002835. doi:10.1002/14651858.CD002835.pub3. PMID 17253483. 
  148. ↑ Siegfried, Nandi, ed (July 2011). "Antiretrovirals for reducing the risk of mother-to-child transmission of HIV infection". The Cochrane Database of Systematic Reviews (7): CD003510. doi:10.1002/14651858.CD003510.pub3. PMID 21735394. 
  149. ↑ WHO HIV and Infant Feeding Technical Consultation Held on behalf of the Inter-agency Task Team (IATT) on Prevention of HIV – Infections in Pregnant Women, Mothers and their Infants – Consensus statement (October 25–27, 2006).
  150. ↑ Horvath, Tara, ed (January 2009). "Interventions for preventing late postnatal mother-to-child transmission of HIV". The Cochrane Database of Systematic Reviews (1): CD006734. doi:10.1002/14651858.CD006734.pub2. PMID 19160297. 
  151. ↑ WHO validates elimination of mother-to-child transmission of HIV and syphilis in Cuba. World Health Organization (June 30, 2015).
  152. ↑ "HIV vaccines: an attainable goal?". Swiss Medical Weekly 142: w13535. March 2012. doi:10.4414/smw.2012.13535. PMID 22389197. 
  153. ↑ U.S. Army Office of the Surgeon General HIV Vaccine Trial in Thai Adults (March 21, 2011).
  154. ↑ U.S. Army Office of the Surgeon General Follow up of Thai Adult Volunteers With Breakthrough HIV Infection After Participation in a Preventive HIV Vaccine Trial (June 2, 2010).
  155. ↑ "Life expectancy of HIV-positive adults: a review". Sexual Health 8 (4): 526–33. December 2011. doi:10.1071/SH11046. PMID 22127039. 
  156. ↑ UNAIDS 2011 pg. 1–10
  157. ↑ Davis, Nicola Second Person Ever to Be Cleared of HIV Reveals Identity. The Guardian (March 8, 2020). Тексерілді, 8 наурыз 2020.
  158. ↑ a b c d Antiretroviral therapy for HIV infection in adults and adolescents: recommendations for a public health approach — World Health Organization, 2010. — P. 19–20. — ISBN 978-92-4-159976-4.
  159. ↑ Consolidated guidelines on the use of antiretroviral drugs for treating and preventing HIV infection — World Health Organization, 2013. — P. 28–30. — ISBN 978-92-4-150572-7.
  160. ↑ UPDATE OF RECOMMENDATIONS ON FIRST- AND SECOND-LINE ANTIRETROVIRAL REGIMENS. World Health Organization (July 2019). Тексерілді, 16 қараша 2019.
  161. ↑ Guidelines for the Use of Antiretroviral Agents in HIV-1-Infected Adults and Adolescents (February 12, 2013).
  162. ↑ "Timing of initiation of antiretroviral therapy in AIDS-free HIV-1-infected patients: a collaborative analysis of 18 HIV cohort studies". The Lancet 373 (9672): 1352–63. April 2009. doi:10.1016/S0140-6736(09)60612-7. PMC 2670965. PMID 19361855. 
  163. ↑ "Economic and quality of life outcomes of antiretroviral therapy for HIV/AIDS in developing countries: a systematic literature review". AIDS Care 21 (11): 1343–56. November 2009. doi:10.1080/09540120902889926. PMID 20024710. 
  164. ↑ "Sexual transmission of HIV according to viral load and antiretroviral therapy: systematic review and meta-analysis". AIDS 23 (11): 1397–404. July 2009. doi:10.1097/QAD.0b013e32832b7dca. PMID 19381076. https://semanticscholar.org/paper/2c9cbaa1a5829e12f21d389df5f920c0af83895f. 
  165. ↑ "Antiretroviral adherence in a resource-poor setting". Current HIV/AIDS Reports 2 (4): 171–76. November 2005. doi:10.1007/s11904-005-0012-8. PMID 16343374. 
  166. ↑ "Adherence to antiretroviral therapy for human immunodeficiency virus/acquired immune deficiency syndrome among drug users: a systematic review". Addiction 103 (8): 1242–57. August 2008. doi:10.1111/j.1360-0443.2008.02269.x. PMID 18855813. 
  167. ↑ "HIV treatment adherence, drug resistance, virologic failure: evolving concepts". Infectious Disorders Drug Targets 11 (2): 167–74. April 2011. doi:10.2174/187152611795589663. PMC 5072419. PMID 21406048. 
  168. ↑ a b c "Adverse effects of antiretroviral therapy for HIV infection". Canadian Medical Association Journal 170 (2): 229–38. January 2004. PMC 315530. PMID 14734438. 
  169. ↑ a b c "Prolongation and quality of life for HIV-infected adults treated with highly active antiretroviral therapy (HAART): a balancing act". Journal of Antimicrobial Chemotherapy 61 (3): 469–73. March 2008. doi:10.1093/jac/dkm499. PMID 18174196. 
  170. ↑ "Human immunodeficiency virus & cardiovascular risk". The Indian Journal of Medical Research 134 (6): 898–903. December 2011. doi:10.4103/0971-5916.92634. PMC 3284097. PMID 22310821. 
  171. ↑ Summary of recommendations on when to start ART in children (PDF) (June 2013).
  172. ↑ Guidelines for intensified tuberculosis case-finding and isoniazid preventive therapy for people living with HIV in resource-constrained settings (PDF) (2011).
  173. ↑ "Hepatitis A and B virus immunization in HIV-infected persons". The AIDS Reader 16 (1): 15–17. January 2006. PMID 16433468. 
  174. ↑ a b UNAIDS 2011 pg. 150–160
  175. ↑ "HIV-associated Pneumocystis pneumonia". Proceedings of the American Thoracic Society 8 (3): 294–300. June 2011. doi:10.1513/pats.201009-062WR. PMC 3132788. PMID 21653531. 
  176. ↑ Treating opportunistic infections among HIV-infected adults and adolescents. Recommendations from CDC, the National Institutes of Health, and the HIV Medicine Association/Infectious Diseases Society of America. Department of Health and Human Services (February 2, 2007). Тексерілді, 26 шілде 2018.
  177. ↑ a b Concepts in immunology and immunotherapeutics — 4th. — Bethesda, MD: American Society of Health-System Pharmacists, 2008. — P. 143. — ISBN 978-1-58528-127-5.
  178. ↑ "Influenza vaccination for immunocompromised patients: summary of a systematic review and meta-analysis". Influenza and Other Respiratory Viruses 7 Suppl 2: 72–75. September 2013. doi:10.1111/irv.12084. PMC 5909396. PMID 24034488. 
  179. ↑ "Pneumococcal vaccination among HIV-infected adult patients in the era of combination antiretroviral therapy". Human Vaccines & Immunotherapeutics 10 (12): 3700–10. 2014. doi:10.4161/hv.32247. PMC 4514044. PMID 25483681. 
  180. ↑ a b World Health Organization Nutrient requirements for people living with HIV/AIDS: Report of a technical consultation — Geneva.
  181. ↑ "Micronutrients in HIV/AIDS: is there evidence to change the WHO 2003 recommendations?". The American Journal of Clinical Nutrition 94 (6): 1683S–1689S. December 2011. doi:10.3945/ajcn.111.011999. PMC 3226021. PMID 22089440. 
  182. ↑ "The role of micronutrients in the diet of HIV-1-infected individuals". Frontiers in Bioscience 4 (7): 2442–56. June 2012. doi:10.2741/e556. PMID 22652651. https://www.bioscience.org/2012/v4e/af/556/fulltext.htm. 
  183. ↑ "Efficacy and safety of zinc supplementation for adults, children and pregnant women with HIV infection: systematic review". Tropical Medicine & International Health 16 (12): 1474–82. December 2011. doi:10.1111/j.1365-3156.2011.02871.x. PMID 21895892. 
  184. ↑ "Micronutrient supplementation in adults with HIV infection". The Cochrane Database of Systematic Reviews 5: CD003650. May 2017. doi:10.1002/14651858.CD003650.pub4. PMC 5458097. PMID 28518221. 
  185. ↑ a b "Micronutrient supplementation in pregnant women with HIV infection". The Cochrane Database of Systematic Reviews (3): CD009755. March 2012. doi:10.1002/14651858.CD009755. PMID 22419344. 
  186. ↑ "Micronutrient supplementation for children with HIV infection". The Cochrane Database of Systematic Reviews (10): CD010666. October 2013. doi:10.1002/14651858.CD010666. PMID 24114375. 
  187. ↑ "Complementary therapies for the treatment of HIV: in search of the evidence". International Journal of STD & AIDS 16 (6): 395–403. June 2005. doi:10.1258/0956462054093962. PMID 15969772. 
  188. ↑ "Complementary and alternative medicine use among HIV-positive people: research synthesis and implications for HIV care". AIDS Care 20 (8): 1002–18. September 2008. doi:10.1080/09540120701767216. PMC 2570227. PMID 18608078. 
  189. ↑ Liu, Jian Ping, ed (July 2005). "Herbal medicines for treating HIV infection and AIDS". The Cochrane Database of Systematic Reviews (3): CD003937. doi:10.1002/14651858.CD003937.pub2. PMID 16034917. 
  190. ↑ "The medical use of cannabis for reducing morbidity and mortality in patients with HIV/AIDS". The Cochrane Database of Systematic Reviews 4 (4): CD005175. April 2013. doi:10.1002/14651858.CD005175.pub3. PMID 23633327. 
  191. ↑ a b c "Current status of HIV infection: a review for non-HIV-treating physicians". International Journal of Dermatology 46 (12): 1219–28. December 2007. doi:10.1111/j.1365-4632.2007.03520.x. PMID 18173512. 
  192. ↑ a b "HIV-1 infection in rural Africa: is there a difference in median time to AIDS and survival compared with that in industrialized countries?". AIDS 16 (4): 597–603. March 2002. doi:10.1097/00002030-200203080-00011. PMID 11873003. https://semanticscholar.org/paper/907a72ac4e604b3d529c1f38e2cb68aebc1d1da3. 
  193. ↑ Progression and mortality of untreated HIV-positive individuals living in resource-limited settings: update of literature review and evidence synthesis. UNAIDS Obligation HQ/05/422204. 2006. http://data.unaids.org/pub/Periodical/2006/zwahlen_unaids_hq_05_422204_2007_en.pdf. Retrieved March 19, 2008. 
  194. ↑ Antiretroviral Therapy Cohort Collaboration (July 2008). "Life expectancy of individuals on combination antiretroviral therapy in high-income countries: a collaborative analysis of 14 cohort studies". The Lancet 372 (9635): 293–99. doi:10.1016/S0140-6736(08)61113-7. PMC 3130543. PMID 18657708. 
  195. ↑ "The lifetime cost of current human immunodeficiency virus care in the United States". Medical Care 44 (11): 990–97. November 2006. doi:10.1097/01.mlr.0000228021.89490.2a. PMID 17063130. 
  196. ↑ a b "AIDS-related malignancies: emerging challenges in the era of highly active antiretroviral therapy". The Oncologist 10 (6): 412–26. Jun–Jul 2005. doi:10.1634/theoncologist.10-6-412. PMID 15967835. 
  197. ↑ "The impact of host genetics on HIV infection and disease progression in the era of highly active antiretroviral therapy". AIDS 17 Suppl 4 (Suppl 4): S51–60. 2003. doi:10.1097/00002030-200317004-00006. PMID 15080180. 
  198. ↑ "AIDS in Africa: the impact of coinfections on the pathogenesis of HIV-1 infection". The Journal of Infection 48 (1): 1–12. January 2004. doi:10.1016/j.jinf.2003.09.001. PMID 14667787. 
  199. ↑ "The glutamine-rich region of the HIV-1 Tat protein is involved in T-cell apoptosis". The Journal of Biological Chemistry 279 (46): 48197–204. November 2004. doi:10.1074/jbc.M406195200. PMID 15331610. 
  200. ↑ "The C terminus of HIV-1 Tat modulates the extent of CD178-mediated apoptosis of T cells". The Journal of Biological Chemistry 280 (46): 38376–82. November 2005. doi:10.1074/jbc.M506630200. PMID 16155003. 
  201. ↑ Tuberculosis. World Health Organization (March 2012).
  202. ↑ World Health Organization Global tuberculosis control 2011 — 2011. — ISBN 978-92-4-156438-0.
  203. ↑ Rubin's pathology: clinicopathologic foundations of medicine — Sixth. — Philadelphia: Wolters Kluwer Health/Lippincott Williams & Wilkins, 2011. — P. 154. — ISBN 978-1-60547-968-2.
  204. ↑ "Epidemiology of Anal Canal Cancer". Surgical Oncology Clinics of North America 26 (1): 9–15. January 2017. doi:10.1016/j.soc.2016.07.001. PMID 27889039. 
  205. ↑ "Cognitive neuropsychology of HIV-associated neurocognitive disorders". Neuropsychology Review 19 (2): 152–68. June 2009. doi:10.1007/s11065-009-9102-5. PMC 2690857. PMID 19462243. 
  206. ↑ "Antiretroviral therapy and the prevalence of osteopenia and osteoporosis: a meta-analytic review". AIDS 20 (17): 2165–74. November 2006. doi:10.1097/QAD.0b013e32801022eb. PMID 17086056. 
  207. ↑ "Symptom management and self-care for peripheral neuropathy in HIV/AIDS". AIDS Care 19 (2): 179–89. February 2007. doi:10.1080/09540120600971083. PMID 17364396. 
  208. ↑ "AIDS-related malignancies". Nature Reviews. Cancer 2 (5): 373–82. May 2002. doi:10.1038/nrc797. PMID 12044013. 
  209. ↑ "Therapy insight: AIDS-related malignancies – the influence of antiviral therapy on pathogenesis and management". Nature Clinical Practice Oncology 2 (8): 406–15; quiz 423. August 2005. doi:10.1038/ncponc0253. PMID 16130937. https://zenodo.org/record/1233371. 
  210. ↑ "Recent developments in HIV and the kidney". Current Opinion in Infectious Diseases 22 (1): 43–48. February 2009. doi:10.1097/QCO.0b013e328320ffec. PMID 19106702. https://semanticscholar.org/paper/b1b8b4411d2d269fe447d820d50b0bba68e4e6f4. 
  211. ↑ Дереккөз қатесі: Жарамсыз <ref> тегі; no text was provided for refs named auto
  212. ↑ "The spread, treatment, and prevention of HIV-1: evolution of a global pandemic". The Journal of Clinical Investigation 118 (4): 1244–54. April 2008. doi:10.1172/JCI34706. PMC 2276790. PMID 18382737. 
  213. ↑ a b c Fact sheet – Latest statistics on the status of the AIDS epidemic | UNAIDS.
  214. ↑ UNAIDS reports a 52% reduction in new HIV infections among children and a combined 33% reduction among adults and children since 2001.
  215. ↑ a b c UNAIDS 2011 pg. 20–30
  216. ↑ a b UNAIDS 2011 pp. 40–50
  217. ↑ a b c d Mandell, Bennett, and Dolan (2010). Chapter 117.
  218. ↑ Қазақ дерматология және инфекциялық аурулар ғылыми орталығы жүргізген статистика Мұрағатталған 2 наурыздың 2020 жылы.
  219. ↑ How I told the world about Aids, BBC News (June 5, 2006). Тексерілді 12 ақпанның 2019.
  220. ↑ "Pneumocystis pneumonia – Los Angeles. 1981". American Journal of Public Health 96 (6): 980–81; discussion 982–83. June 2006. doi:10.2105/AJPH.96.6.980. PMC 1470612. PMID 16714472. https://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/june_5.htm. 
  221. ↑ "Disseminated Kaposi's sarcoma syndrome in young homosexual men". Journal of the American Academy of Dermatology 5 (4): 468–71. October 1981. doi:10.1016/S0190-9622(81)80010-2. PMID 7287964. 
  222. ↑ "Kaposi's sarcoma in homosexual men-a report of eight cases". The Lancet 2 (8247): 598–600. September 1981. doi:10.1016/S0140-6736(81)92740-9. PMID 6116083. 
  223. ↑ a b "Reverse transcription of the HIV-1 pandemic". FASEB Journal 21 (14): 3795–808. December 2007. doi:10.1096/fj.07-8697rev. PMID 17639073. 
  224. ↑ a b Centers for Disease Control (CDC) (July 1982). "Opportunistic infections and Kaposi's sarcoma among Haitians in the United States". Morbidity and Mortality Weekly Report 31 (26): 353–54, 360–61. PMID 6811853. https://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001123.htm. 
  225. ↑ Centers for Disease Control (CDC) (May 1982). "Persistent, generalized lymphadenopathy among homosexual males". Morbidity and Mortality Weekly Report 31 (19): 249–51. PMID 6808340. https://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/00001096.htm. 
  226. ↑ "Isolation of a T-lymphotropic retrovirus from a patient at risk for acquired immune deficiency syndrome (AIDS)". Science 220 (4599): 868–71. May 1983. Bibcode 1983Sci...220..868B. doi:10.1126/science.6189183. PMID 6189183. https://semanticscholar.org/paper/7872732fd9c2e2bc5102408b477a8fd7adbe633f. 
  227. ↑ Gilman, Sander L (1987). Gilman, Sander L.. ed. "AIDS and Syphilis: The Iconography of Disease". October 43: 87–107. doi:10.2307/3397566. JSTOR 3397566. 
  228. ↑ Making Headway Under Hellacious Circumstances. American Association for the Advancement of Science (July 28, 2006).
  229. ↑ Altman LK. New homosexual disorder worries health officials, The New York Times (May 11, 1982).
  230. ↑ Kher U. A Name for the Plague, Time (July 27, 1982).
  231. ↑ Centers for Disease Control (CDC) (September 1982). "Update on acquired immune deficiency syndrome (AIDS) – United States". Morbidity and Mortality Weekly Report 31 (37): 507–08, 513–14. PMID 6815471. 
  232. ↑ "Isolation of human T-cell leukemia virus in acquired immune deficiency syndrome (AIDS)". Science 220 (4599): 865–67. May 1983. Bibcode 1983Sci...220..865G. doi:10.1126/science.6601823. PMID 6601823. 
  233. ↑ "Isolation of a T-lymphotropic retrovirus from a patient at risk for acquired immune deficiency syndrome (AIDS)". Science 220 (4599): 868–71. May 1983. Bibcode 1983Sci...220..868B. doi:10.1126/science.6189183. PMID 6189183. https://semanticscholar.org/paper/7872732fd9c2e2bc5102408b477a8fd7adbe633f. 
  234. ↑ Who's who in gay and lesbian history — London: Routledge, 2001. — P. 154. — ISBN 978-0-415-22974-6.
  235. ↑ "Origin of HIV-1 in the chimpanzee Pan troglodytes troglodytes". Nature 397 (6718): 436–41. February 1999. Bibcode 1999Natur.397..436G. doi:10.1038/17130. PMID 9989410. 
  236. ↑ "Chimpanzee reservoirs of pandemic and nonpandemic HIV-1". Science 313 (5786): 523–26. July 2006. Bibcode 2006Sci...313..523K. doi:10.1126/science.1126531. PMC 2442710. PMID 16728595. 
  237. ↑ "Retrotransposons revisited: the restraint and rehabilitation of parasites". Cell 135 (1): 23–35. October 2008. doi:10.1016/j.cell.2008.09.022. PMID 18854152. (subscription required)
  238. ↑ "The origins of acquired immune deficiency syndrome viruses: where and when?". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences 356 (1410): 867–76. June 2001. doi:10.1098/rstb.2001.0863. PMC 1088480. PMID 11405934. 
  239. ↑ "Central African hunters exposed to simian immunodeficiency virus". Emerging Infectious Diseases 11 (12): 1928–30. December 2005. doi:10.3201/eid1112.050394. PMC 3367631. PMID 16485481. 
  240. ↑ "Serial human passage of simian immunodeficiency virus by unsterile injections and the emergence of epidemic human immunodeficiency virus in Africa". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. Series B, Biological Sciences 356 (1410): 911–20. June 2001. doi:10.1098/rstb.2001.0867. PMC 1088484. PMID 11405938. 
  241. ↑ Ryan White, an American AIDS Victim. Encyclopædia Britannica (November 7, 2013).
  242. ↑ Common at its core: HIV-related stigma across contexts (2005).
  243. ↑ a b c "AIDS Stigma and sexual prejudice". American Behavioral Scientist 42 (7): 1130–47. 1999. doi:10.1177/0002764299042007006. http://psychology.ucdavis.edu/rainbow/html/abs99_sp.pdf. Retrieved March 27, 2006. 
  244. ↑ "Punished for their good deeds: stigmatization for AIDS volunteers". American Behavioral Scientist 42 (7): 1175–92. 1999. doi:10.1177/0002764299042007009. 
  245. ↑ Sharma A.K. Population and society — New Delhi: Concept Pub. Co., 2012. — P. 242. — ISBN 978-81-8069-818-7.
  246. ↑ "HIV-related stigma and knowledge in the United States: prevalence and trends, 1991–1999". American Journal of Public Health 92 (3): 371–77. March 2002. doi:10.2105/AJPH.92.3.371. PMC 1447082. PMID 11867313. 
  247. ↑ "The evolving epidemiology of HIV/AIDS". AIDS 26 (10): 1205–13. June 2012. doi:10.1097/QAD.0b013e328354622a. PMID 22706007. 
  248. ↑ Richard Spencer. China relaxes laws on love and marriage (August 21, 2003).
  249. ↑ Exhibition – Surviving and Thriving – NLM Exhibition Program. U.S. National Institutes of Health, National Library of Medicine.
  250. ↑ Geiling, Natasha. The Confusing and At-Times Counterproductive 1980s Response to the AIDS Epidemic  (ағыл.), Smithsonian.com (December 4, 2013).
  251. ↑ (PDF) The long-run economic costs of AIDS: theory and an application to South Africa. World Bank Policy Research Working Paper No. 3152. 2003. http://econ.worldbank.org/external/default/main?pagePK=64165259&theSitePK=478060&piPK=64165421&menuPK=64166093&entityID=000160016_20031110113834. Retrieved April 28, 2008. 
  252. ↑ a b Greener R AIDS and macroeconomic impact // State of The Art: AIDS and Economics / Forsyth S — IAEN, 2002. — P. 49–55.
  253. ↑ "Interventions for improving employment outcomes for workers with HIV". The Cochrane Database of Systematic Reviews 5 (5): CD010090. May 2015. doi:10.1002/14651858.CD010090.pub2. PMID 26022149. 
  254. ↑ Over M (1992). The macroeconomic impact of AIDS in Sub-Saharan Africa, Population and Human Resources Department. World Bank. http://www.worldbank.org/aidsecon/macro.pdf. Retrieved May 3, 2008. 
  255. ↑ AIDS Stigma (7 желтоқсан 2009).
  256. ↑ a b Thirty years after AIDS discovery, appreciation growing for Catholic approach (June 5, 2011).
  257. ↑ a b Church HIV prayer cure claims 'cause three deaths', BBC News (October 18, 2011).
  258. ↑ Rock Hudson announces he has AIDS – History.com This Day in History – 7/25/1985.
  259. ↑ Coleman, Brian Thatcher the gay icon. New Statesman (June 25, 2007).
  260. ↑ November 24, 1991: Giant of rock dies, BBC On This Day, BBC News (November 24, 1991).
  261. ↑ Bliss, Dominic Frozen In Time: Arthur Ashe.
  262. ↑ Tributes to Arthur Ashe, The Independent (February 8, 1993).
  263. ↑ Cosgrove, Ben Behind the Picture: The Photo That Changed the Face of AIDS.
  264. ↑ 'Virgin cure': Three women killed to 'cure' Aids (February 28, 2013).
  265. ↑ Jenny Carole Child Abuse and Neglect: Diagnosis, Treatment and Evidence – Expert Consult — Elsevier Health Sciences, 2010. — P. 187. — ISBN 978-1-4377-3621-2.
  266. ↑ HIV/AIDS, Gender, Human Security and Violence in Southern Africa — Pretoria: Africa Institute of South Africa, 2011. — P. 47. — ISBN 978-0-7983-0253-1.
  267. ↑ HIV Public Knowledge and Attitudes 2014 (November 2014).
  268. ↑ Blechner MJ Hope and mortality: psychodynamic approaches to AIDS and HIV — Hillsdale, NJ: Analytic Press, 1997. — ISBN 978-0-88163-223-1.
  269. ↑ "Sex and HIV education programs: their impact on sexual behaviors of young people throughout the world". The Journal of Adolescent Health 40 (3): 206–17. March 2007. doi:10.1016/j.jadohealth.2006.11.143. PMID 17321420. 
  270. ↑ "HIV is not the cause of AIDS". Science 241 (4865): 514, 517. July 1988. Bibcode 1988Sci...241..514D. doi:10.1126/science.3399880. PMID 3399880. "The Duesberg phenomenon". Science 266 (5191): 1642–44. December 1994. Bibcode 1994Sci...266.1642C. doi:10.1126/science.7992043. PMID 7992043. http://www.sciencemag.org/feature/data/cohen/266-5191-1642a.pdf. 
  271. ↑ Kalichman, Seth Denying AIDS: Conspiracy Theories, Pseudoscience, and Human Tragedy — New York: Copernicus Books (Springer Science+Business Media), 2009. — ISBN 978-0-387-79475-4.
  272. ↑ "HIV denial in the Internet era". PLOS Medicine 4 (8): e256. August 2007. doi:10.1371/journal.pmed.0040256. PMC 1949841. PMID 17713982. 
  273. ↑ Various Resources and Links, HIV-AIDS Connection. National Institute of Allergy and Infectious Diseases (January 14, 2010).
  274. ↑ "Scientists, activists sue South Africa's AIDS 'denialists'". Nature Medicine 12 (1): 6. January 2006. doi:10.1038/nm0106-6a. PMID 16397537. 
  275. ↑ "S Africa's AIDS activists accuse government of murder". The Lancet 361 (9363): 1105. March 2003. doi:10.1016/S0140-6736(03)12909-1. PMID 12672319. 
  276. ↑ "South Africa's new enemy". Science 288 (5474): 2168–70. June 2000. doi:10.1126/science.288.5474.2168. PMID 10896606. 
  277. ↑ Boghardt, Thomas Operation INFEKTION Soviet Bloc Intelligence and Its AIDS Disinformation Campaign. Central Intelligence Agency (2009).
  278. ↑ Indicators – Program Evaluation – CDC (en-us).
  279. ↑ Community-Based Indicators for HIV Programs – MEASURE Evaluation (en-us).
  280. ↑ Data and statistics (en-GB).

Сыртқы сілтемелер

[өңдеу | қайнарын өңдеу]
Ортаққорда бұған қатысты медиа санаты бар: AIDS
 Осы үлгіні қарау 
  Сөздіктер және энциклопедиялар
Нормативті бақылау
BNE: XX527488 · BNF: 11975352k · GND: 4112470-4 · LCCN: sh85002541 · NDL: 00575858 · NKC: ph117300
«https://kk.wikipedia.org/w/index.php?title=АИВ/ЖИТС&oldid=3400312» бетінен алынған