Џиро д’Италија 2014
| Светска турнеја на UCI 2014, трка 15 од 28 | |||
| Детали за трката | |||
|---|---|---|---|
| Датум(и) | 9 мај – 1 јуни | ||
| Етапи | 21 | ||
| Растојание | 3.465,4 км | ||
| Време | 88ч 14' 32" ( км/ч) | ||
| Добитници на наградите | |||
|
Победник |  Наиро Кинтана (Колумбија)
|
(Мовистар Тим) |
| Втор | Ригоберто Уран (Колумбија)
|
(Омега Парма-Квик Степ) | |
| Трет |  Фабио Ару (Италија)
|
(Астана) | |
|
Бодовен |  Насер Буани (Франција)
|
(FDJ.fr) |
|
Планински | Хулијан Аредондо (Колумбија)
|
(Трек Фактори Рејсинг) |
|
Младински | Наиро Кинтана (Колумбија)
|
(Мовистар Тим) |
| Екипен | Аг2р-Ла Мондијал | ||
| Екипни бодови | Омега Парма-Квик Степ | ||
Џиро д’Италија 2014 — 97. издание на Џиро д’Италија, една од трите големи трки во велосипедизмот. Започнала во Белфаст на 9 мај и поминала низ Северна Ирска и Ирска.[1][2] Оваа година трката имала три денови за одмор, наместо вообичаените два и трката започнала во петок.[3]
Трката била освоена од страна на Колумбиецот Наиро Кинтана од екипата Мовистар Тим. Второто и третото место им припаднале на неговиот сонародник Ригоберто Уран и Италијанецот Фабио Ару, соодветно.
Кинтана станал првиот Колумбиец кој го освоил Џиро. Исто така го освоил пласманот за млад возач. Во другите пласмани, возачот на FDJ.fr, Насер Буани бил победник на бодовниот пласман, а возачот на Трек Фактори Рејсинг Хулијан Аредондо го освоил планинскиот пласман. Аг2р-Ла Мондијал завршиле како победници на екипниот пласман, додека Омега Парма-Квик Степ го освоиле екипниот бодовен пласман.
Екипи и возачи
[уреди | уреди извор]Сите осумнаесет UCI World Tour екипи биле автоматски повикани и се обврзани да испратат своја екипа. Како победници на италијанскиот куп во 2013 меѓу италијанските екипи, Андрони Џокатоли-Венецуела биле повикани на трката во октомври 2013.[4] Во јануари 2014, трите преостанати специјални покани биле доделени преку гласање на друштвените мрежи, со избор на осум професионални континентални екипи.[5] Поканите им биле доделени на екипите Бардијани-ЦСФ, Колумбија и Нери Сотоли.[6]
Екипи кои настапиле на трката биле:
*: Поканети професионални континентални екипи со специјални покани за трката.
Фаворити пред трката
[уреди | уреди извор]Наиро Кинтана, Хоаким Родригес, Кедел Еванс, Ригоберто Уран се помеѓу главните кандидати за победа на трката. Други можни кандидати за победата се Доменико Поцовиво, Микеле Скарпони, Даниел Мартин, Иван Басо, Рафал Мајка и Пшемислав Њемјец.[7][8][9]
Етапи
[уреди | уреди извор]На Џиро д’Италија 2014, етапите ќе бидат категоризирани во пет различни категории, именувани од А до Е.[10] Категоријата на етапата одредува колку бодови ќе бидат доделени за бодовниот пласман и максималното дозволено време во кое треба да завршат велосипедистите. Категорија А е наменета за најрамните етапи, додека категорија D е за етапи со највисоки планини. Категорија Е за хронометарските етапи.
| Етапа | Датум | Движење | Растојание[11] | Вид | Победник | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 9 мај | Белфаст – Белфаст | 21,7 км | 
|
Е (екипен хронометар) | Орика-ГринЕЏ |
| 2 | 10 мај | Белфаст – Белфаст | 219 км | 
|
А (многу рамна етапа) |  Марсел Кител (ГЕР)
|
| 3 | 11 мај | Арма – Даблин | 187 км |
|
А (многу рамна етапа) | Марсел Кител (ГЕР)
|
| 12 мај | ден за одмор | |||||
| 4 | 13 мај | Џовинацо – Бари | 112 км |
|
А (многу рамна етапа) | Насер Буани (ФРА)
|
| 5 | 14 мај | Таранто – Виџано | 203 км | 
|
C (среднопланинска етапа) | Диего Улиси (ИТА)
|
| 6 | 15 мај | Сасано – Монтекасино | 247 км |
|
C (среднопланинска етапа) |  Мајкл Метјус (АВС)
|
| 7 | 16 мај | Фрозиноне – Фолињо | 211 км | 
|
B (рамна етапа) | Насер Буани (ФРА)
|
| 8 | 17 мај | Фолињо – Монтекопиоло | 179 км | 
|
D (планинска етапа) | Диего Улиси (ИТА)
|
| 9 | 18 мај | Луго – Сестола | 172 км |
|
C (среднопланинска етапа) |  Питер Венинг (ХОЛ)
|
| 19 мај | ден за одмор | |||||
| 10 | 20 мај | Модена – Салсомаџоре Терме | 173 км |
|
А (многу рамна етапа) | Насер Буани (ФРА)
|
| 11 | 21 мај | Колекио – Савона | 249 км |
|
C (среднопланинска етапа) | Мајкл Роџерс (АВС)
|
| 12 | 22 мај | Барбареско – Бароло | 41,9 км |
|
Е (поединечен хронометар) | Ригоберто Уран (КОЛ)
|
| 13 | 23 мај | Фосано – Ривароло Канавезе | 157 км |
|
А (многу рамна етапа) | Марко Канола (ИТА)
|
| 14 | 24 мај | Алје – Оропа | 164 км |
|
D (планинска етапа) | Енрико Батаљин (ИТА)
|
| 15 | 25 мај | Валденго – Монтекампионе | 225 км |
|
D (планинска етапа) | Фабио Ару (ИТА)
|
| 26 мај | ден за одмор | |||||
| 16 | 27 мај | Понте ди Лењо – Вал Мартело (Мартел) | 139 км |
|
D (планинска етапа) | Наиро Кинтана (КОЛ)
|
| 17 | 28 мај | Сарнонико – Виторио Венето | 208 км |
|
B (рамна етапа) | Стефано Пираци (ИТА)
|
| 18 | 29 мај | Белуно – Рифуџо Панарота (Валсугана) | 171 км |
|
D (планинска етапа) | Хулијан Аредондо (КОЛ)
|
| 19 | 30 мај | Басано дел Грапа – Чима Грапа (Креспано дел Грапа) | 26,8 км |
|
Е (поединечен хронометар) | Наиро Кинтана (КОЛ)
|
| 20 | 31 мај | Манијаго – Монте Цонколан | 167 км |
|
D (планинска етапа) | Мајкл Роџерс (АВС)
|
| 21 | 1 јуни | Џемона дел Фриули – Трст | 172 км |
|
A (многу рамна етапа) |  Лука Мезгец (СЛО)
|
Поредок
[уреди | уреди извор]
На Џиро д’Италија се доделуваат четири различни маички. Во генералниот пласман, пресметуван преку додавање на завршните времиња на секој велосипедист по секоја етапа и временски бонуси (10, 6 и 4 секунди соодветно) за првите тројца велосипедисти на етапите, предводникот ја добива розовата маичка. Овој пласман се смета за најважен на Џиро д’Италија и победникот на овој пласман се смета за победник на трката.[12]
Дополнително, постои и бодовен пласман, кој се наградува со црвената маичка. Во бодовниот пласман, велосипедистите добиваат бодови доколку завршат на некое од првите петнаесет места на етапите. До минатата година, видот на етапата немала никаков удел во расположливите бодови — на секоја етапа можеле да се освојат исти бодови во ист сооднос. Од оваа година, етапите се поделени во пет категориии и за секоја категорија постои одреден број на бодови кои можат да се освојат за бодовниот пласман.[12]
Постои и планински пласман каде се доделува сината маичка. Во планинскиот пласман, бодовите се добиваат доколку велосипедистите се искачат на врвот на некое искачување пред другите велосипедисти. Секое искачување е категоризирано како прва, втора, трета и четврта категорија, каде за повисоките категории постојат повеќе бодови. На „Чима Копи“, највисоката точка на трката, се доделуваат уште повеќе бодови отколку на оние искачувања од прва категорија.[12] Четвртата маичка го претставува пласманот за млад возач каде се доделува бела маичка. Овој пласман се смета на истиот начин како генералниот, но тука влегуваат во игра само возачите родени по или на 1 јануари 1989.[12]
Постојат два пласмани за екипите. Во пласманот Трофеј Брза екипа се сметаат времињата на тројцата најдобри велосипедисти од секоја екипа; водечката екипа е екипата со најниско вкупно време. Пласманот Трофеј Супер екипа претставува екипен бодовен пласман, каде најдобрите 20 возачи на секоја етапа заработуваат бодови (20 за првото место, 19 за второто, 18 за третото итн., сè до еден бод за 20. место) за нивната екипа.[12]
- Забелешки
- На етапите 3, 4 и 5, Лук Дарбриџ, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел белата маичка, бидејќи Мајкл Метјус (на првото место) ја носел розовата маичка како предводник во генералниот пласман.
- На етапата 4, ниеден возач не ја носел црвената маичка, откако Марсел Кител, кој бил прв во бодовниот пласман, се повлекол од трката.
- На етапите 6, 7 и 8, Рафал Мајка, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел белата маичка, бидејќи Мајкл Метјус (на првото место) ја носел розовата маичка како предводник во генералниот пласман.
- На етапите 7 и 8, Мартен Тјалинги, кој бил втор во планинскиот пласман, ја носел сината маичка, бидејќи Мајкл Метјус (на првото место) ја носел розовата маичка како предводник во генералниот пласман.
- На етапите 17 и 18, Рафал Мајка, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел белата маичка, бидејќи Наиро Кинтана (на првото место) ја носел розовата маичка како предводник во генералниот пласман.
- На етапите 19, 20 и 21, Фабио Ару, кој бил втор во пласманот за млад возач, ја носел белата маичка, бидејќи Наиро Кинтана (на првото место) ја носел розовата маичка како предводник во генералниот пласман.
Пласмани
[уреди | уреди извор]| Легенда | |||
|---|---|---|---|
|
|
Го означува предводникот во генералниот пласман |
|
Го означива предводникот во планинскиот пласман |
|
|
Го означува предводникот во бодовниот пласман |
|
Го означува предводникот во пласманот за млад возач |
