Кинин
 | |
 | |
| Клинички податоци | |
|---|---|
| Бременосна категорија | |
| Начин на примена | Орално, интравенозно |
| Фармакокинетички податоци | |
| Биорасположливост | 76 до 88% |
| Врзување за белковините | ~70% |
| Метаболизам | црнодробен (претежно CYP3A4 и CYP2C19-mediated) |
| Полувреме на елиминација | ~18 часа |
| Екскреција | Ренално (20%) |
| Назнака | |
| CAS-број | 130-95-0 |
| ATC код | M09AA01 P01 |
| DrugBank | APRD00563 |
| ChemSpider | 84989 |
| Хемиски податоци | |
| Формула | C20H24N2O2 |
| Моларна маса | 324,417 g/mol |
| Физички податоци | |
| Точка на топење | 177 °C (351 °F) |
Кинин е алкалоид што се користи како лек против маларијата и се добива од исушена кора на тропското растение cinchona по потекло од Јужна Америка.
Месното население во подрачјето каде успева стеблото, неговата кора ја нарекувало quina quina, што значи “кора над корите“, од каде и му потекнува името.
Од 2006 година, кининот повеќе не е препорачан од светската здравствена организација како третман против маларија, а смее да се употребува само при недостаток на лекот артемесинин.[1][2][3][4]
Кининот се користи како средство за вкус и мирис во пијалаците тоник и битер лемон. Според традицијата, за да го ублажат горчливиот вкус на тоникот кој се користел како превентивно средство против маларија во британските колонии (во Индија), Британците го мешале со џин, и така е создаден коктелот џин и тоник, кој и денес е популарен во многу делови од светот, посебно во Велика Британија, САД, јужна Канада, Кина и делови од Австралија и Ласа.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ World Health Organization (2006). [http:apps.who.int/malaria/docs/TreatmentGuidelines2006.pdf „Guidelines for the treatment of malaria“] (PDF). World Health Organization. Посетено на 10 август 2009.
- ↑ Dorndorp A, Nosten F, Stepniewska K; и др. (2005). „Artesunate verus quinine for treatment of severe falciparum malaria: a randomised trial“. Lancet. 366: 717–25.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Reyburn H, Mtove G, Hendriksen I, von Seidlein L (2009). „Oral quinine for the treatment of uncomplicated malaria“. Brit J Med. 339: b2066. doi:10.1136/bmj.b2066.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Achan J, Tibenderana JK, Kyabayinze D; и др. (2009). „Effectiveness of quinine versus artemether-lumefantrine for treating uncomplicated faciparum malaria in Ugandan children“. Brit Med J. 338: b2763.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|