Naar inhoud springen

Edwin Gyasi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Edwin Gyasi
Edwin Gyasi
Persoonlijke informatie
Volledige naam Edwin Oppong Anane-Gyasi
Geboortedatum 1 juli 1991
Geboorteplaats Amsterdam, Vlag van Nederland Nederland
Lengte 185 cm
Been Links
Positie Aanvaller
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Griekenland AEPS Aiolikos Mytilini
Jeugd


–2010
Vlag van Nederland CTO '70
Vlag van Nederland AFC
Vlag van Nederland AZ
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2010–2011
2010–2011
2012
2012–2013
2013–2015
2015–2016
2016–2017
2018–2020
2019
2020–2021
2021
2021-2022
2022–2023
2023–
Vlag van Nederland AZ
Vlag van Nederland Telstar
Vlag van Nederland De Graafschap
Vlag van Nederland FC Twente
Vlag van Nederland Heracles Almelo
Vlag van Nederland Roda JC Kerkrade
Vlag van Noorwegen Aalesunds FK
Vlag van Bulgarije CSKA Sofia
Vlag van Verenigde Staten FC Dallas
Vlag van Turkije Samsunspor
Vlag van Turkije Boluspor
Vlag van Israël Beitar Jerusalem
Vlag van Albanië FK Kukësi
Vlag van Griekenland AEPS Aiolikos
0(0)
29(3)
1(0)
13(1)
5(0)
30(3)
53(12)
49(6)
4(0)
13(1)
11(0)
19(0)
10(0)
2(0)
Interlands **
2017–2018 Vlag van Ghana Ghana 5(1)

* Bijgewerkt op 19 december 2023
** Bijgewerkt op 26 november 2022
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Edwin Gyasi (uitgesproken: Djessie[1]) (Amsterdam, 1 juli 1991) is een Nederlands-Ghanees voetballer die doorgaans als aanvaller speelt. Gyasi debuteerde in 2017 in het Ghanees voetbalelftal.

Clubcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Gyasi doorliep de gehele jeugdopleiding van AZ waar hij onder contract stond bij tot 2012. In 2011, na een disciplinaire maatregel, besloten speler en club in goed overleg tot ontbinding van het contract. Voordat hij bij AZ kwam speelde hij bij de jeugd van CTO '70 en daarna nog bij AFC. Gyasi werd in het seizoen 2010/11 door de Alkmaarders verhuurd aan Telstar waar hij op 13 augustus 2010 tegen BV Veendam zijn debuut maakte in het betaalde voetbal.

In januari 2012 sloot hij op amateurbasis aan bij De Graafschap waar hij in het belofteteam begon. In april 2012 tekende hij een tweejarig contract bij FC Twente.[2] In zijn eerste jaar kwam Gyasi dertienmaal in actie voor de ploeg en maakte daarin één doelpunt. Na zijn eerste seizoen bij de club maakte hij in de zomer van 2013 de overstap naar Heracles Almelo, waar hij een meerjarig contract tekende.[3] In januari 2015 tekende hij een contract voor 2,5 seizoen bij Roda JC Kerkrade.[4]

In maart 2016 stapte hij over naar het Noorse Aalesunds FK. De vleugelaanvaller kwam sinds de aankoop van diverse spelers in de winterstop niet meer in actie bij Roda JC. Bij Aalesunds FK tekende de spits een driejarig contract. Hij verruilde begin 2018 Aalesunds voor CSKA Sofia dat hem in 2019 verhuurde aan FC Dallas. In 2020 ging hij naar het Turkse Samsunspor.

Clubstatistieken

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2010/11 AZ Vlag van Nederland Eredivisie 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
Telstar Vlag van Nederland Eerste divisie 29 3 2 0 0 0 0 0 31 3
2011/12 De Graafschap Vlag van Nederland Eredivisie 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2012/13 FC Twente 13 1 2 0 1 0 0 0 16 1
2013/14 Heracles Almelo 2 0 0 0 0 0 0 0 2 0
2014/15 3 0 0 0 0 0 0 0 3 0
Roda JC Kerkrade Vlag van Nederland Eerste divisie 12 2 2 1 0 0 3 0 17 3
2015/16 Vlag van Nederland Eredivisie 18 1 3 0 0 0 0 0 21 1
Aalesunds FK Vlag van Noorwegen Eliteserien 26 6 2 0 0 0 0 0 28 6
2016/17 27 6 2 0 0 0 0 0 29 6
2017/18 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Parva Liga 10 1 2 0 0 0 0 0 12 1
2018/19 30 5 2 0 6 0 0 0 38 5
2019 FC Dallas (huur) Vlag van Verenigde Staten MLS 4 0 0 0 0 0 0 0 4 0
2019/20 CSKA Sofia Vlag van Bulgarije Parva Liga 8 0 2 1 0 0 0 0 10 1
2020/21 Samsunspor Vlag van Turkije 1.Lig 13 1 1 0 0 0 0 0 14 1
Boluspor 11 0 0 0 0 0 0 0 11 0
Carrière totaal 207 26 20 2 7 0 3 0 237 28

Interlandcarrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Gyasi debuteerde op 5 september 2017 in het Ghanees voetbalelftal, in een WK-kwalificatiewedstrijd in en tegen Congo (1-5 overwinning). Hij viel na 77 minuten in voor Thomas Partey.[5]

[bewerken | brontekst bewerken]