Bram

Vila d'Occitània

Bram
Bram

Bram.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 14′ 37″ N, 2° 06′ 55″ E

Superfícia

17,72 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

165 m
135 m
119 m

Geografia politica

Lengadòc

França

De la Puèja al Rasés (burèu centralizator), canton de Fanjaus abans 2015

Intercom
200035707

CC de Puèja-Lauragués-Malapera (residéncia)

Cònsol

Claudie Faucon-Méjean
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

3 204 ab.

Evolucion de la populacion

3 285 ab.

Densitat

194,19 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11150

Còde INSEE

11049

Bram (Bram en francés tanplan coma en occitan) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Bram es un vilatge circular. Es tanben una vila situada en Lauragués a mièja distància de Carcassona (20 km) e de Castèlnòu d'Arri (18 km) al ras de l'autorota A61 (E80: Lisbona-Istambol) e de la via de camin de fèrre Tolosa Narbona. Es un lòc de passatge entre la Montanha Negra e los Pirenèus.

Bram dispausa d'un escambiador sus l'autorouta A 61 e la D 33-D 4 es causida per l'administracion coma axe Carcassona-Pàmias, al detriment de la RD 119 per Montreal.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Sanctus Julianus de Bram en 1210, Bram en 1211, Brom en 1211, Broamum en 1258, Bromium en 1298, Bramum en 1417, Bronnum, comprene Bromium, en 1378, Bramium en 1443, Braham en 1494, Habran..., Abram en 1589, Bram en 1781 ^[1]. Dauzat ne cita mai e de pus ancianas : Hebromago (333), Eburomagi (sègle IV, Taula de Peutinger), Hebromagum (sègle IV, Ausòni), Bran (?) en 1210 ^[2] Lo nom li ven de'eburomagus / Vicus Hebromago, adaptacion del gal eburos (tueis, teis) e magos (mercat, camp) ^[2].
Entre lo tueis e la proprietat d'Eburos, nom gallic d'òme (atestat), Xavier Delamarre pensa que lo segond es pus probable ^[3].

Vilarzens

Vilarzens (nom supausat) es una anciana parròquia de la diocèsi de Sant Pàpol; la glèisa, arroïnada [cap a 1900], èra dedicada a Sant Martin. Las fòrmas ancianas son : Villa Magnianacus, in pago Tolosano, super fluvium Fiscanum en 835, Villa Ranesindi ... pro terminio Magnanaco en 898, Villa quae vocatur Rancindo cum ecclesia Sancti Martini en 950, Villarasenc en 1263, Une granche appelée de Villerasan en 1391, Villesaran en 1392, Rectoria Sancti Martini de Villarazen en 1444, Prioratus secularis et sine cura Beati Martini de Villa Rasenci en 1481, Villa rasans en 1494, Rector de Villa Rasencho al sègle XV, Villalzel en 1573, Ville Razen, ... Ville Razem en 1573, Villerazein en 1640, Sanctus Martinus de Villarazens en 1642, Vilarzens en 1711, Villarzens ou Cascarrech en 1760, Vilerazens en 1774, Villarazens en 1781, Villerazens en 1791 ^[4].
L'abat Savartés manda a Santa Gema, situada al nòrd-oèst de Vilar(a)sens : Sainte Geme la haute, château de Sainte Gème en 1774, Église de Sainte Gemme, dite de Villerazens en 1791. L'abat Savartés precisa que la glèisa [Sant Martin ?] de Vilarzens èra al nòrd del castèl de Santa Gema^[5].
Vilarzens o Vilarasens es pas un vilar, es le resultat de villa, que designa las grandas proprietats ruralas a partir del sègle IV, puèi pren pauc a pauc lo sens de « vilatge », e d'un nom germanic, dont la fòrma pus anciana atestada es Ranesind. Las evolucions recentas son l'atraccion de las finalas en -ens ( de -ingos) e una tendéncia a la contraccion : Vilar(r)asens > Vilarzens.

Istòria

Anciana estacion sus la Via Aquitania, simple vicus, mes d'una certana importància (un teatre, un temple, de tèrmes...) ^[6], Bram comencèt l'Edat Contemporanèa ambe una populacion e una activitat economica mediòcras. En 1818, le prefècte d'Aude, Claude Joseph Trouvé, constata que « Bram... ajusta als avantatges de sa situacion, lo d'èsser traversada per un grand camin que mena per Fanjaus a Mirapeis e que s'embranca al de Carcassona a Tolosa. Es estonable qu'aja pas cap establiment de comèrci. Sas rotas, son pòrt sul canal, l'industria dels abitants, ne garantirián le succès. »^[7]. A l'epòca, la vila locala èra Montreal. Desempuèi, Bram quita pas de pujar.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2011	(2026)	Claudie Faucon-Méjean	PS
octobre de 2003	2011	André Viola	PS	conselhièr general (2001-2015), president de la CC e del Conselh General, puèi Departamental d'Aude (2011-20)
1971	2003	Jacques Cambolive	PS	Deputat (1978-1993), conselhièr general (1970-2001)
	1971
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 3441, totala: 3539

962

1 067

1 178

1 366

1 425

1 429

1 473

1 528

1 560

-

1 528

-

-

1 924

-

2 417

2 733

2 643

2 650

2 899

2 969

3 156

3 168

3 190
3 281

2009

2010

3 262
3 360

3 315
3 413

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 3204 abitants e la densitat èra de 180,81 ab/km².
Remarcar la creissença de Bram en comparason ambe la lenta erosion de la vesina Montreal, 3383 abitants en 1831 e 1980 en 2020 (vertat es que la superficia comunala de Montreal es enòrme, çò que dona mai de pes a l'exòdi rural).

Economia

Bram a doás zònas d'activitat economica. La chifra d'afars de son establiment pus important, Moog Organic (Bio Planète) es de 40 304 K€. Per Montreal, la vesina descasuda, lo primièr a 12 338 k€. I a 266 establiments a Bram e 1349 emplecs en 2018 (respectivament 164 e 410 a Montreal). Es un vertadièr remplaçament.

Lòcs e monuments

Pòrt de Bram sul Canal del Miègjorn

Personalitats ligadas amb la comuna

Loís Alibèrt (1884-1959) nascut a Bram, lingüista occitan, autor especialament d'una gramatica, e accessoriament d'un diccionari, que fondan la nòrma classica de l'occitan.
Pierre Seel (1923-2005), enterrat al cementèri de Bram
Familha Spanghero
Olivièr de Tèrme (1200-1274), senhor de Tèrme e de Bram.

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Bram sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 46, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f138.item.texteImage
↑ ^2,0 et ^2,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 110
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 148, 297 e 332
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 471, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f563.item.texteImage
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 378, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f470.item.texteImage
↑ Michel Gayraud, L'inscription de Bram (Aude) et les toponymes Eburomagus, Hebromagus, Cobiomagus, en Gaule méridionale, legir en linha https://www.persee.fr/doc/ran_0557-7705_1970_num_3_1_916
↑ Baron Trouvé, Description générale et statistique du département de l'Aude, p. 233-234, Paris, editor Firmin Didot, Imprimeire del Rei, 1818

Etapa precedenta

Santa Aulària

Romavatge de Sant Jacme de Compostèla

Via Tolosana

Etapa seguenta

Sant Pàpol

.

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 46, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f138.item.texteImage

[dauz-2] 2,0 et ^2,1 Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 110

[3] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 148, 297 e 332

[4] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 471, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f563.item.texteImage

[5] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 378, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f470.item.texteImage

[6] Michel Gayraud, L'inscription de Bram (Aude) et les toponymes Eburomagus, Hebromagus, Cobiomagus, en Gaule méridionale, legir en linha https://www.persee.fr/doc/ran_0557-7705_1970_num_3_1_916

[7] Baron Trouvé, Description générale et statistique du département de l'Aude, p. 233-234, Paris, editor Firmin Didot, Imprimeire del Rei, 1818

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]