Tekst źródłowy strony Wikipedysta:MastiBot/miasteczko 7

{{User:mastiBot/Nawigacja|Wikipedysta:mastiBot/miasteczko 6|Wikipedysta:mastiBot/miasteczko 8}}

Ostatnia aktualizacja: '''<onlyinclude>{{#time: Y-m-d H:i|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}</onlyinclude>'''.

Wszelkie uwagi proszę zgłaszać w [[User talk:masti|dyskusji operatora]].

regex: <code><nowiki>'(?m)^.*miasteczk.*$'</nowiki></code>

{| class="wikitable sortable" style="font-size:85%;"
|-
!Nr
!Artykuł
!Wyniki
|-
| 7001. || [[Ryong'yŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[Jang'yŏn]]. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Haean, Taegu, Ryongyŏn (13 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio należały do powiatu Jang'yŏn). Powiat Ryongyŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Ryong'yŏn-ŭp) i 15 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W marcu 1961 roku powiat powiększył się o wsie Wŏnch'on, Hyangch'o, Kohyŏn i Kokjŏng, wcześniej znajdujące się w administracyjnych granicach powiatu [[T'aet'an]].
|-
| 7002. || [[Ryongch’ŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 12 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 157 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Ryong’am, Pukjung, Yangha, Yangsŏ, Tongha, Sindo, Pura (7 wsi), Yanggwang (3 wsie), a także 13 wsi należących uprzednio do miasta [[Sinŭiju]]. Powiat Ryongch’ŏn składął się wówczas z jednego miasteczka (Ryongch’ŏn-ŭp) i 29 wsi. W roku 1988 z terenu powiatu Ryongch’ŏn wydzielono teren nowo powstałego powiatu [[Sindo]], składającego głównie z wysepek, z wyspą Pidam na czele.
|-
| 7003. || [[Ryszard Kulm]] || * miasteczko młodzieży poznańskiej na V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w [[Warszawa|Warszawie]] (1955) – dwie pierwsze nagrody za scenografię i kostiumy,
|-
| 7004. || [[Ryszewo (województwo kujawsko-pomorskie)]] || W 1618 r. wieś była ponownie własnością kościelną. W końcu XVII wieku Ryszewo było w posiadaniu kapituły gnieźnieńskiej. W drugiej połowie XIX wieku dobra w Ryszewie stały się własnością Karola Morgensterna. Pod koniec XIX wieku na wsi wielkopolskiej dokonały się głębokie przemiany gospodarcze, kulturowe i społeczne. Zmiany te nie ominęły kultury ludowej, która była kształtowana przede wszystkim potrzebami życia codziennego. Pod wpływem szybko dokonujących się procesów urbanizacyjnych wsi, strój ludowy zanikł już przed pierwszą wojną światową. Od drugiej połowy XIX wieku pobliskie miasteczka (Gąsawa, Mogilno, Rogowo, Żnin) stały się dla Ryszewa centrami życia gospodarczego, co spowodowało prawie całkowity zanik wiejskiego rzemiosła.
|-
| 7005. || [[Rywa Buzgan]] || Pochodziła z tradycyjnej rodziny żydowskiej. W rodzinnym miasteczku ukończyła rosyjskie gimnazjum. Swojego męża poznała w Wilnie, gdzie w 1923 urodziła się ich jedyna córka – Miriam. W 1926 została przyjęta do zespołu Teatru Meutisa w [[Ryga|Rydze]], a w latach 1932-1936 była członkinią [[Trupa Wileńska|Trupy Wileńskiej]]. Następnie wchodziła w skład objazdowego teatru, założonego przez swojego męża i [[Symche Natan]]a.
|-
| 7006. || [[Rzeniszów]] || Jak podaje [[Jan Długosz]]<ref>http://kozieglowy.info/historia-rzeniszowa/140/2011/11/</ref>, pierwszym właścicielem wsi był rycerz Będusz (Bądusz) herbu Ostoja co oznacza waleczność. Według innych źródeł historycznych była to wieś biskupia należąca od 1443 r. do Księstwa Siewierskiego 75 Około 1598 r. włączono ją do Parafii Koziegłówki. Mieszkańcy wioski byli świadkami różnych wydarzeń historycznych: przemarszu Szwedów na Częstochowę, uczestników Powstania Listopadowego i Styczniowego oraz wojsk niemieckich i radzieckich w czasie II wojny światowej. Wielu mieszkańców zginęło podczas okupacji hitlerowskiej. W 1989 r. w lesie oddano do użytku amfiteatr. Odbywały się w nim różne uroczystości środowiskowe. Do tradycji „Dni Rzeniszowa", obchodzone od 1989 r. Podczas ich trwania prezentowany był dorobek wsi i okolicy. Popisywały się tu zaprzyjaźnione zespoły folklorystyczne, głównie z [[województwo częstochowskie|województwa częstochowskiego]]. W 1984 r. założono Ludowy Klub Sportowy „Spółdzielca", któremu patronowała spółdzielnia. W 1989 r. założono fundację „Nowa Wieś", inspirującą działalność społeczno-gospodarczą. W 1994 roku Rzeniszów liczył 409 mieszkańców, w tym 199 kobiet i 210 mężczyzn. Pod względem ilości obiektów komunalnych wieś zdecydowanie górowała nad pozostałymi miejscowościami w gminie, dorównując nawet uprzemysłowionym miasteczkom.
|-
| 7007. || [[Rzeszów]] || |align="center"| 1354 || ? || [[Śródmieście (Rzeszów)|Śródmieście]] || "Przeniesienie miasta" na południe, lokacja miasta przez króla Kazimierza Wielkiego na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]]; niewiele wiadomo o granicach tamtego Rzeszowa, wiadomo jedynie że miasteczko ulokowano wraz z Rynkiem i ul. Farną (Kościuszki) na lessowym wzgórzu otoczonym wokół jeziorami i bagnami pełniącymi funkcje obronne, w skład miasta wchodziły też na pewno fragmenty późniejszych ulic 3 Maja i Mickiewicza – która wiodła przez rzekę Wisłok na wschód, w stronę Jarosławia.
|-
| 7008. || [[Rzeź Béziers]] || 21 lipca 1209 10-tysięczna armia krzyżowców podeszła pod niewielkie miasteczko [[Béziers]] nad rzeką [[Orb (rzeka)|Orb]], zamieszkane zarówno przez katolików, jak katarów i Żydów. Dzień wcześniej [[Rajmund Roger Trencavel]], [[wicehrabia]] [[Carcassonne]] i Béziers, przekonał mieszczan, że powinni się bronić i wytrzymać kilka dni nim nadejdzie odsiecz. Tymczasem ani fortyfikacje miejskie ani mieszkańcy nie byli przygotowani do oblężenia. Mury były stare, od dawna nienaprawiane, bramy miejskie ledwie trzymające się na zawiasach, a mieszkańcy od dawna nie szkoleni w rzemiośle wojennym.
|-
| 7009. || [[Rzeź Woli]] || 31 lipca 2014 na ścianie ratusza w Westerland na wyspie Sylt zawisła dwujęzyczna tablica upamiętniająca ofiary powstania warszawskiego. Napis na tablicy wspomina, iż Heinz Reinefarth – współodpowiedzialny za liczne zbrodnie popełnione w Warszawie w 1944 roku – przez wiele lat pełnił funkcję burmistrza miasteczka{{odn|Lepiarz|2014}}.
|-
| 7010. || [[Rzeź wołyńska]] || Najwięcej mordów dokonano latem 1943. Mordy niejednokrotnie miały miejsce w niedziele. Ukraińcy wykorzystywali fakt, że ludność polska gromadziła się podczas mszy w kościołach, więc często kościoły były otaczane, a wierni przed śmiercią niejednokrotnie torturowani w okrutny sposób (np. przecinanie ludzi na pół piłą do drewna, wyłupywanie oczu, palenie żywcem)<ref>Aleksander Korman, ''Ludobójstwo UPA na ludności polskiej'', Wyd. Nortom, Wrocław 2003, s. 95, {{ISBN|83-85829-84-9}}.</ref><ref>[[Jan Żaryn]]: „znaczna część polityków i dowódców ukraińskich dotknięta odmową ze strony Niemiec utworzenia samodzielnej Ukrainy chciała wykorzystać sytuację geopolityczną i okupację niemiecką tych terenów, by zrealizować akcję czystki etnicznej, od końca 1942 r. (czyli po likwidacji gett przez Niemców) wymierzoną w mniejszość polską zamieszkującą w wioskach i małych miasteczkach. Warto dodać, że akcja ta w latach 1942–1945 z nasileniem w lipcu 1943 r. na Wołyniu od początku miała znamiona akcji systemowej, w pełni przemyślanej, a następnie wykonanej zgodnie z planem. Pacyfikowano od wschodu do zachodu, wieś po wsi, a ludność łącznie z kobietami i dziećmi w koszmarny sposób mordowano. Do dziś te opisy zbrodni budzą zgrozę: obcinanie kończyn, piersi i pośladków, rzucanie noworodkami o ściany, wkładanie zardzewiałych prętów w odbyt itd. Wreszcie podpalanie całych wiosek, by pozostali przy życiu nie mieli gdzie wracać.”, [w:] „Rzeczpospolita”, ''Strach przed świadkami Wołynia'', Kamila Baranowska 13-07-2009. [http://www.rp.pl/artykul/333723-Strach-przed-swiadkami-Wolynia.html].</ref>.
|-
| 7011. || [[Rzymska willa w Żejtun]] || Przed rokiem 1961, kiedy to „ślady murów i trochę ceramiki ujrzało światło dzienne” podczas budowy nowej szkoły dla miasteczka, nie były widoczne na polach żadne ślady antycznych pozostałości{{odn|Museums Department|1961|s=5}}. Dochodzenie władz lokalnych uznało szczątki za „niewielkie” i nie podjęto dalszych działań. Odkrycie większej liczby szczątków zostało ponownie zgłoszone w roku 1964, zidentyfikowano je jako „budynek punicko-rzymski”{{odn|Museums Department|1964|s=6}}. Przebadano trzy główne elementy znaleziska – dużą cysternę na wodę, ciąg kamiennych kanałów wodnych oraz mur [[fundament]]u, który został oddzielony od pobliskiego chodnika rowem. Później prace archeologiczne przy resztkach rzymskiej willi przeprowadzono w latach 1972–1976, a następnie od roku 2006.
|-
| 7012. || [[Rzyszczów]] || W 1506 [[Zygmunt I Stary]] nadał Rzyszczowowi [[Prawo magdeburskie|magdeburskie prawa miejskie]]. Miasto leżało w granicach [[Województwo kijowskie|województwa kijowskiego]] [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]]. Eryk Lassota w 1594 r. zanotował, że położone koło przeprawy przez rzekę miasteczko było ufortyfikowane i był w nim [[Zamek w Rzyszczowie|zamek]] pana Chaleckiego. Na mapie [[Guillaume Le Vasseur de Beauplan|Wilhelma Beauplana]] miasto zaznaczono jako ''Ryszow''. W XVII w. dobra rzyszczowskie przeszły z rąk Chaleckich w posiadanie [[Woroniczowie herbu Pawęża|Woroniczów]], a w 1644 [[Daniel Jerzy Woronicz]] je odsprzedał [[Janusz Tyszkiewicz Łohojski|Januszowi Tyszkiewiczowi]]. W 1649 r Rzyszczów zajęli Kozacy. Miejsce przeprawy armii [[Król Polski|króla Polski]] [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza Wazy]] w pochodzie na Moskwę 10 listopada 1664 r. W 1677 r. spalony przez Tatarów. Podczas buntu Janenka w 1678 r. Semen Samojłowicz obległ zamek, na którym bronił się Truszczenko, i po oblężeniu zdobył i spalił zamek. Po 1739 r. nowy właściciel starosta Stanisław Szczeniowski odbudował zamek, który jednak spalili [[hajdamacy]] w 1751 r. Pozostałości zamku były widoczne jeszcze w XIX w. i miejsce w którym stał określano jako ''Iwanhora'', od Jana Kazimierza. 
|-
| 7013. || [[Rzędziany]] || W pobliskiej miejscowości, [[Jeżewo Stare|Jeżewie Starym]] – od XV wieku wsi królewskiej, a w XIX w. własności [[Zygmunt Gloger|Glogerów]], wielokrotnie przebywał m.in. [[Henryk Sienkiewicz]]. W dworku Glogerów powstało prawdopodobnie wiele scen „[[Trylogia|Trylogii]]” – stąd słynny ''„spór o gruszę"'' toczy się w Rzędzianach pomiędzy [[ród szlachecki|szlacheckimi rodami]] Rzędzianów i [[Jaworski]]ch, a okoliczne wsie i miasteczka są tłem dla dużej części wydarzeń.
|-
| 7014. || [[Ríkarður Jónsson]] || Ríkarður Jónsson urodził się w miasteczku Djúpivogur na Wschodnich Fiordach. Był synem Ólöf Finnsdóttir i Jóna Þórarinssona. Od młodzieńczych lat zaczął już rzeźbić. W latach [[1911]]-[[1914]] studiował rzeźbiarstwo z [[Einar Jónsson|Einarem Jónssonem]].
|-
| 7015. || [[Równina Kodeńska]] || Główną miejscowością (od której pochodzi nazwa własna terenu) jest [[Kodeń]]; ważnym ośrodkiem jest też wieś gminna [[Sławatycze]]. Obie wsie gminne, dawne miasteczka, leżą nad [[Bug]]iem. Rzeka przepływa w sąsiedztwie, przez mezoregion [[Polesie Brzeskie|Polesia Brzeskiego]].
|-
| 7016. || [[Równina Satmarsko-Berehowska]] || Tereny Równiny Szatmarsko-Berehowskiej leżały na granicy [[Siedmiogród|Księstwa Siedmiogrodu]], dzięki czemu uniknęły zniszczeń podczas okupacji [[Imperium Osmańskie|tureckiej]]. W wyniku podziału Węgier po [[traktat w Trianon|traktacie w Trianon]] naturalne centra Równiny znalazły się poza granicami Węgier: [[Satu Mare]] w Rumunii, [[Użhorod]], [[Mukaczewo]] i [[Berehowo]] na Ukrainie. Węgierska część Równiny jest pozbawiona większych ośrodków miejskich - na północy lokalnym centrum pozostaje miasteczko [[Vásárosnamény]] u ujścia Krasnej do Cisy, leżące na granicy Nyírség, a na południu - miasteczka [[Fehérgyarmat]] i [[Csenger]]. Na Równinie leżą krainy etnograficzne [[Tiszahát]] i [[Erdöhát]]. Obszar należy dziś do komitatu [[Komitat Szabolcs-Szatmár-Bereg|Szabolcs-Szatmár-Bereg]].
|-
| 7017. || [[Różanka (Białoruś)]] || '''Różanka''' ([[język białoruski|biał.]] ''Ражанка'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko<ref>{{SgKP|XI|854|Różanka}}</ref>) na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód grodzieński|obwodzie grodzieńskim]], w [[rejon szczuczyński|rejonie szczuczyńskim]].
|-
| 7018. || [[Różyn]] || {{inne znaczenia|wsi na Warmii|[[Różyn (obwód żytomierski)|miasteczko na Ukrainie]]}}
|-
| 7019. || [[Røros]] ||  | nazwa = Górnicze miasteczko Røros i okręg
|-
| 7020. || [[Rączna]] || Ziemia Krakowska w VI wieku była wylesiona do 30% i zamieszkała przez ludność osiadłą z plemienia [[Wiślanie|wiślan]], zajmujących się głównie uprawą roli. Tereny dzisiejszej Rącznej i okolic zamieszkiwała ludność [[Pogaństwo|pogańska]]. W XI wieku następcy [[Mieszko I|Mieszka I]] sprowadzili do Polski [[Opactwo Benedyktynów w Tyńcu|Zakon O.O. benedyktynów]], który osadzony został w [[Tyniec (Kraków)|Tyńcu]] na prawym brzegu [[Wisła|Wisły]]<ref name="Rączna 02" /> w powiecie szczyrzyckim [[województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|województwa krakowskiego]]<ref>Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 102.</ref>. Zakon otrzymał w posiadanie wielkie obszary ziem, w tym tereny dzisiejszej Rącznej, a także specjalne przywileje i uprawnienia. Zamieszkała na terenach nadanych Zakonowi ludność wiejska, straciła prawo własności do ziemi, zachowując możliwość jej użytkowania. Zakon prowadził działalność osiedleńczą, zakładając osady, wsie i miasteczka<ref name="Kronika Polska">{{cytuj książkę|autor=[[Gall Anonim|Anonim]]|tytuł=[[Kronika polska (Anonima tzw. Galla)|Kronika polska]]|wydawca=Ossolineum|miejsce=Wrocław|rok=1981}}</ref>.
|-
| 7021. || [[SKAD-Jałpuh Bołgrad]] || Wcześniej zespół z miasteczka Bołgrad występował w rozrywkach lokalnych i obwodowych, począwszy od lat 50. ubiegłego wieku. Pierwszy duży sukces piłkarze Bołgradu osiągnęli w 1964 roku, zdobywając brązowy medal w mistrzostwach obwodu odeskiego. W turnieju finałowym, który odbył się w Odessie, Temp Bołgrad przegrał tylko z mistrzem Taksomotor Odessa oraz wicemistrzem Zirka Kotowsk. Potem, od czasu do czasu nawet nie uczestniczył w mistrzostwach obwodu odeskiego. Przez lata zespół nosił nazwę ''Temp Bołgrad'', ''Jałpuh Bołgrad'', ''SKAD-Jałpuh Bołgrad'', ''Olimp Bołgrad'', ''SKAD-BSZ Bołgrad'', ''Budżak Bołgrad''. W 2007 roku, po kolejnym nieudanym powrocie do wyższej ligi mistrzostw obwodu odeskiego, Bołgradzki klub ponownie zniknął z mapy piłkarskiej Ukrainy. 
|-
| 7022. || [[SMS Derfflinger]] || Po osiągnięciu 16 grudnia wybrzeży Anglii „Derfflinger”, „Von der Tann” i krążownik lekki [[SMS Kolberg|„Kolberg”]] zostały wysłane w kierunku Scarborough. „Kolberg” postawił w drodze zagrodę złożoną ze 100 [[mina morska|min morskich]] wzdłuż wybrzeży [[Yorkshire and the Humber|Yorkshire]]<ref>{{cytuj książkę|autor=Robert K. Massie|tytuł=Castles of Steel|strony=329}}</ref>. Krążowniki liniowe otworzyły ogień w kierunku miasta około 8.00 rano, wystrzeliwując w ciągu pół godziny ponad 300 pocisków dużego kalibru, które spowodowały śmierć 17 i ranienie 97 mieszkańców miasta oraz duże straty materialne<ref name=Butler112>{{cytuj książkę|autor=Daniel Allen Butler|tytuł=Distant Victory|strony=112}}</ref>. Następnie okręty niemieckie skierowały się w stronę rybackiego miasteczka Whitby, gdzie w ciągu około 10 minut ostrzelały posterunek straży wybrzeża i budynki miejskie, trafiając również w zabytkowe ruiny opactwa z XII wieku<ref>{{cytuj książkę|autor=Robert K. Massie|tytuł=Castles of Steel|strony=321}}</ref>. W Whitby zginęły kolejne dwie osoby<ref name=Butler112/>.
|-
| 7023. || [[SMS Königsberg (1905)]] || Po tej akcji „Königsberg” wrócił na Rufidżi, by rozpocząć przegląd i remont maszyn; uszkodzone części należało odesłać do stoczni w Dar es Salaam, gdzie miały zostać naprawione{{odn|Hildebrand|Röhr|Steinmetz|1993|s=142}}. Krążownik, zakotwiczony w miasteczku Salale, został dokładnie zamaskowany, a broniły go oddziały wojska i działa polowe rozmieszczone wzdłuż nurtu rzeki, zaś na wybrzeżu powstały punkty obserwacyjne połączone siecią telegrafu z okrętem{{odn|Farwell|1989|s=133}}. W wodach delty, by uniemożliwić brytyjskich okrętom kurs w górę rzeki, położono improwizowane pola minowe{{odn|Bennett|2005|s=133}}.
|-
| 7024. || [[SMS Von der Tann]] || W dniach 15–16 grudnia 1914 roku okręty 1. Grupy Rozpoznawczej w osłonie lekkich krążowników i torpedowców przeprowadziły kolejny atak na nadbrzeżne miasta wschodniej Anglii: [[Scarborough]], [[Hartlepool]] i [[Whitby (Anglia)|Whitby]]. Ich głównym celem było wciągnięcie do walki części jednostek Grand Fleet i wyprowadzenie ich pod ogień oczekujących w okolicy [[Dogger Bank]] głównych sił Hochseeflotte{{r|Massie328}}. Krążowniki admirała Hippera: flagowy „Seydlitz”, najnowszy [[SMS Derfflinger|„Derfflinger”]], „Moltke”, „Von der Tann” oraz „Blücher” opuściły kotwicowisko u ujścia Jade nad ranem 15 grudnia{{r|Tarrant31}}. Po osiągnięciu 16 grudnia wybrzeży Anglii, „Derfflinger”, „Von der Tann” i krążownik lekki [[SMS Kolberg|„Kolberg”]] zostały wysłane w kierunku Scarborough. „Kolberg” postawił w drodze zagrodę złożoną ze 100 min morskich wzdłuż wybrzeży [[Yorkshire and the Humber|Yorkshire]]{{r|Massie329}}. Krążowniki liniowe otworzyły ogień w kierunku miasta około 8:00 rano, wystrzeliwując w ciągu pół godziny ponad 300 pocisków dużego kalibru, które spowodowały śmierć 17 i ranienie 97 mieszkańców miasta oraz duże straty materialne{{r|Butler112}}. Następnie okręty niemieckie skierowały się w stronę rybackiego miasteczka Whitby, gdzie w ciągu około 10 minut ostrzelały posterunek straży wybrzeża i budynki miejskie, trafiając również w zabytkowe ruiny opactwa z XII wieku{{r|Massie321}}. W Whitby zginęły kolejne dwie osoby{{r|Butler112}}.
|-
| 7025. || [[SS France (1960)]] || Tam dokonano oględzin statku pod kątem możliwości bezpiecznej utylizacji toksycznych substancji znajdujących się na pokładzie. Pozytywna opinia została wydana 2 sierpnia, 15 sierpnia statek stanął na mieliźnie w pobliżu miasta Alang. 4 grudnia 2007 roku rozpoczęto złomowanie jednostki. Pod koniec 2008 roku statek przestał istnieć. W lutym 2009 roku przeprowadzono aukcję pozostałości po transatlantyku (szpica dziobu statku zostanie ustawiona we francuskim miasteczku w [[Normandia (kraina historyczna)|Normandii]]).
|-
| 7026. || [[Saaz (film)]] || Małe miasteczko w stanie [[Maharasztra]]. Mansi i  Bansi Vrundavan to dwie siostrzyczki wychowane w miłości do siebie. Łączą je nie tylko wspólne zabawy, ale i miłość do śpiewu, którego uczy je ojciec. Starsza Mansi już podziwiana za swój dar śpiewu zazdrosna jest o młodszą. Podtrzymuje jej nieśmiałość, aby nie mieć w siostrze konkurencji w śpiewie. Kiedy po śmierci rodziców obie przyjeżdżają do [[Bombaj]]u, starsza matkuje młodszej. Zarabia na nią śpiewem stając się coraz bardziej znana ([[Aruna Irani]]). Jednak, gdy Bansi ([[Shabana Azmi]]) chce się uniezależnić próbując swoich sił w śpiewie, Mansi aranżuje dla niej małżeństwo. Posłuszna jej we wszystkim Bansi nie protestuje. Potem ukrywa przed siostrą, jak bardzo nieszczęśliwa czuje się z gwałtownym, bijącym ją pijakiem i obibokiem. Od rozwodu powstrzymuje ją jednak oczekiwanie na narodziny dziecka.
|-
| 7027. || [[Saba Got]] || Nastąpiło później trzecie prześladowanie. Gdy zbliżała się [[Wielkanoc]], Saba biegł do pewnego miasteczka, szukając [[kapłan]]a, aby z nim spędzić dzień święty. Znalazł Zanzalę. Trzeciego dnia przybył tam Akarydus, syn księcia Rotesta, z liczną gromadą ludzi bezbożnych. W nocy, pojmawszy śpiącego Zanzalę wraz z Sabą, wsadzili kapłana na wóz, a Sabę rozebrawszy do naga, uwiązali i wlekli po gęstym i ostrym cierniu. Bili go przy tym kijami. Jednak odwaga Saby była niezłomna - drwił z męczarni, jakimi chciano go zniewolić do wyrzeczenia się Chrystusa. Na ciele Saby nie znaleziono żadnych śladów znęcania się nad nim, dlatego król wydał rozkaz, aby go [[utonięcie|utopiono]]. Żołnierze mający wypełnić rozkaz króla bardzo współczuli Sabie. Namyślali się, czy nie można byłoby go uwolnić, lecz Saba zawołał: <br />
|-
| 7028. || [[Sabae]] || oraz miasteczkami Ikeda i Echizen.
|-
| 7029. || [[Sabalan]] || Rejon wioski Sabalan został włączony do druzyjskiego miasteczka [[Churfeisz]].
|-
| 7030. || [[Sabich]] || Po raz pierwszy danie pojawiło się w Izraelu w latach 50. XX wieku, w miasteczku [[Ramat Gan]]. Została tam sprowadzona przez osiedlających się tam żydów irakijskich<ref name=":0" />. 
|-
| 7031. || [[Sabina Chromińska]] || Urodziła się w [[Antopol (powiat parczewski)|Antopolu]], małym miasteczku na Polesiu. Córka Franciszka Chromińskiego i Anastazji Chromińskiej zd. Karpińskiej. Siostra: Wacława, Marii i Janiny. Uczęszczała do gimnazjum Sióstr Urszulanek w Kobryniu. 17 września 1939 po wkroczeniu do Polski armii sowieckiej i aresztowaniu ojca Franciszka Chromińskiego, rodzina Chromińskich, mama Anastazja z czwórką dzieci, została zesłana do Barnaulu nad Obem w zachodniej Syberii. Tam Sabina Chromińska trafiła do ciężkiej pracy w cegielni. Gdy w Związku Radzieckim zaczęto formować wojsko polskie, 16-letnia wówczas Sabina i jej brat zgłosili się do [[1 Armia Wojska Polskiego|Armii Berlinga]]. 
|-
| 7032. || [[Sabri Godo]] || * 1983: ''[[Światła miasteczka]]''
|-
| 7033. || [[Sabrina (serial animowany)]] || '''Sabrina''' ([[język angielski|ang.]] ''Sabrina: The Animated Series'', [[1999]]-[[2000]]; ''Sabrina’s Secret Life'', [[2003]]-[[2004]]) – [[Stany Zjednoczone|amerykański]] [[film animowany|serial animowany]] opowiadający o Sabrinie Spellman, która posiada swój sekret: w połowie jest zwykłą śmiertelniczką, a w połowie czarownicą. Dziewczyna uczy się czarować, często przez magię wpada w tarapaty. Prawdę o jej pochodzeniu znają tylko nieliczni. Sabrina mieszka wraz z ciotkami, kotem-czarodziejem Salemem i wujkiem (I seria) w miasteczku o nazwie Greendale. Niekiedy akcja serialu przenosi się w Zaświaty – tajemniczą krainę wróżek, czarowników i stworów. 
|-
| 7034. || [[Sachnin]] || Przez miasto przechodzi droga nr 805, którą jadąc na zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 784 oraz wiosek [[Rakefet]] i [[Segew]], lub jadąc na wschód dojeżdża się do miasteczka [[Arraba]].
|-
| 7035. || [[Sadagóra]] || W roku 1774 miasteczko liczyło 104 mieszkańców, w 1778 erygowano kościół katolicki pod wezwaniem św. Michała, w roku 1880 miasto było zamieszkane w większości przez [[Żydzi|Żydów]] – blisko 79% populacji,  [[Polacy|Polaków]] – ok. 8% oraz pozostałe narodowości: [[Niemcy|Niemców]] i [[Mołdawianie|Mołdawian]].
|-
| 7036. || [[Sado (rzeka)]] || Plik:2007.03.23.pt.AlcacerdoSal.vista.nascente.jpg|rzeka Sado w miasteczku [[Alcácer do Sal]]
|-
| 7037. || [[Sadowe (obwód rówieński)]] || Pod koniec XIX w. wieś  w [[powiat rówieński|powiecie rówieńskim]] w południowo-zachodniej części [[gubernia wołyńska|guberni wołyńskiej]] [[Imperium Rosyjskie]]go, na wschód od miasteczka [[Aleksandria (obwód rówieński)|Aleksandria]], w pobliżu rzeki [[Horyń]].
|-
| 7038. || [[Sadżur]] || Z miasteczka wyjeżdża się na południowy wschód drogą nr 8566, którą dojeżdża się do miejscowości Rama i skrzyżowania z [[droga ekspresowa 85 (Izrael)|droga nr 85]]. Lokalną drogą prowadzącą na zachód dojeżdża się do miejscowości Nachf.
|-
| 7039. || [[Saeta]] || '''Saeta''' ([[język hiszpański|hiszp.]], dosłownie: ''[[strzała]]'' lub ''strzałka'', słowo ''saeta'' pochodzi od łacińskiego słowa ''sagitta'', też oznaczającego strzałę<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.andalucia.com/flamenco/saeta.htm| tytuł = Tony Bryant: Saeta| data dostępu = 2011-02-11| autor = | opublikowany = www.andalucia.com| praca = | data = | język =en}}</ref><ref>Zobacz w Wikisłowniku słowo [[wikt:sagitta|sagitta]].</ref>) – typ spontanicznej i żarliwej [[Pieśń (forma muzyczna)|pieśni]] [[religia|religijnej]] mającej dużo elementów pochodzących ze stylu [[flamenco]]. Śpiewana (przy akompaniamencie [[gitara|gitary]]) z wysokości [[balkon]]u wznoszącego się nad przechodzącą przez miasta i miasteczka południowej [[Hiszpania|Hiszpanii]] procesją w czasie katolickich świąt [[Wielki Tydzień|Wielkiego Tygodnia]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Lorca| imię = Frederico García| autor link = Federico García Lorca| tytuł = Poema del Cante Jondo/Poem of the Deep Song| wydawca = | miejsce = | rok = | strony = 134| isbn =}}</ref>.
|-
| 7040. || [[Saeul]] || '''Saeul''' − gmina i małe miasteczko w zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Diekirch|dystrykcie Diekirch]], w [[Kanton Redange|kantonie Redange]].
|-
| 7041. || [[Safed]] || Bardzo interesującą działalność prowadzi organizacja non-profit ''Livnot U’Lehibanot'', która od 1980 roku wnosi duży wkład w odbudowę Safedu, a także angażuje się w organizowanie warsztatów i seminariów o tematyce izraelskiej. Program jest nastawiony głównie na dorosłych Żydów żyjących w małym miasteczku, i obejmuje duchowe treści bez promowania konkretnej religijności. Na przestrzeni wielu lat, ponad 24 tys. wolontariuszy uczestniczyło w remontach domów Safedu, odnawiając parki miejskie i remontując szkoły. Szczególnie ważne były prace archeologiczne na Starym Mieście Safedu<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.livnot.org/about-livnot/ | tytuł = About Livnot | data dostępu = 2013-10-07 | praca = Livnot U’Lehibanot | język = en}}</ref>.
|-
| 7042. || [[Safranbolu]] || '''Safranbolu''' - miasteczko w [[Turcja|Turcji]] i [[Podział administracyjny Turcji|prowincja]] w [[Karabük]]. Znajduje się 9 [[kilometr]]ów od [[Karabük]] i 100 km od południowego wybrzeża [[Morze Czarne|Morza Czarnego]].
|-
| 7043. || [[Saga (miasto)]] || Miasto Saga powstało 1 kwietnia 1889 roku. 1 października 2007 roku jego teren powiększył się o miasteczka Higashiyoka, Kawasoe i Kubota (z [[Powiat Saga|powiatu Saga]]).
|-
| 7044. || [[Saga „Zmierzch”: Księżyc w nowiu]] || Kontynuacja losów bohaterów powieści i filmu ''[[Zmierzch (film)|Zmierzch]]''. Bella Swan jest zwykłą dziewczyną, mieszkającą z ojcem w prowincjonalnym miasteczku Forks. Jej ukochanym jest 109-letni wampir Edward Cullen. W dniu 18. urodzin Belli, siostra Edwarda Alice organizuje dla niej przyjęcie. Odpakowując prezent Bella kaleczy się kawałkiem papieru, a Jasper Hale, wyczuwszy krew, usiłuje ją zaatakować. Edward, uświadomiwszy sobie, że on i jego rodzina stanowią dla dziewczyny zagrożenie, porzuca Bellę, która popada w wielomiesięczną depresję. Otrząsnąwszy się z odrętwienia kupuje stare zdezelowane motory, których renowację powierza Jacobowi Blackowi, co zbliża oboje bohaterów. Jednak Jacob wkrótce ujawni swoją drugą naturę – okaże się wilkołakiem, naturalnym wrogiem wampirów i uratuje Bellę przed atakiem wampira Laurenta, który przybył jako szpieg Victorii, pragnącej zemsty za śmierć jej partnera, Jamesa. Tymczasem Bella postanawia skoczyć do morza z klifu w rezerwacie. Widzi to w swojej wizji Alice Cullen i myśli, że Bella postanowiła popełnić samobójstwo. Edward dowiedziawszy się o tym, postanawia również się zabić, udając się do Volterry i ujawniając się tam ludziom, co przez Volturi, wampirzych sędziów, karane jest śmiercią. Podczas wizyty Edwarda, Alice i Belli u Volturi okazuje się, że Swanówna odporna jest na dary Aro i Jane. Volturi nakazują Edwardowi przemianę Belli w wampira, jednak Cullen pozostaje nieugięty w swej chęci zachowania człowieczeństwa dziewczyny.
|-
| 7045. || [[Sagae]] || oraz kilkoma miasteczkami.
|-
| 7046. || [[Sagamihara]] || * [[20 marca]] [[2006]] do miasta przyłączają się miasteczka Tsukui i Sagamiko.
|-
| 7047. || [[Saijō]] || Miasto otrzymało prawa miejskie 29 kwietnia 1941 roku. 1 listopada 2004 roku teren miasta powiększył się o miasteczka Komatsu i Tanbara (z [[Powiat Shūsō|powiatu Shūsō]]) oraz miasto [[Tōyo]].
|-
| 7048. || [[Saiki]] || Miasto zostało założone 29 kwietnia 1941 roku. 3 marca 2005 roku miasteczka Kamae, Kamiura, Tsurumi, Ume i Yayoi oraz wsie Honjō, Naokawa i Yonōzu, będące częścią [[powiat Minamiamabe|powiatu Minamiamabe]], zostały włączone do miasta, a powiat został rozwiązany.
|-
| 7049. || [[Sailor Moon SuperS: The Movie]] || Główną bohaterką filmu jest [[Chibiusa Tsukino|Chibiusa]]. Film rozpoczyna się od pokazania spokojnego miasteczka w czasie nocy, kiedy to nagle tajemnicza osoba grając na flecie budzi dzieci, i hipnotyzując, zmusza je do przyjścia na statek. Wkrótce potem młody Elf, imieniem Perle, poznaje Chibiusę i zaprzyjaźnia się z nią. Kolejnej nocy, dzieci ponownie są podstępem porywane w czasie snu. Tym razem porwana zostaje także Chibiusa. Perle wyjaśnia Czarodziejkom, że stoi za tym zła królowa Badiyanu, czerpiąca moc z Czarnej Dziury Snów i wyrusza z nimi na ratunek<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.animenewsnetwork.com/encyclopedia/anime.php?id=813 | tytuł = Sailor Moon SuperS Movie: Black Dream Hole | opublikowany = [[Anime News Network]] | język = en | data dostępu = 2014-02-23}}</ref>.
|-
| 7050. || [[Saint-Marcellin (ser)]] || '''Saint-Marcellin''' – [[Francja|francuski]] [[ser]] z surowego lub [[pasteryzacja|pasteryzowanego]] [[mleko|mleka]] [[krowa|krowiego]] lub [[Koza domowa|koziego]] (do 1876<ref name=sero/> wyłącznie koziego)<ref name=Kazuko>Kazuko Masui, Tomoko Yamada, ''Francuskie sery'', wydawnictwo [[Wiedza i Życie]], 1997, s.182-183, {{ISBN|83-7184-888-9}}</ref>. Nazwa pochodzi od miasteczka [[Saint-Marcellin]]<ref name=sero>[http://www.seromaniacy.pl/seropedia/ser,Saint-Marcellin Seromaniacy, ''Ser Saint Marcellin'']</ref>.
|-
| 7051. || [[Saint-Émilion]] || '''Saint-Émilion''' - miasteczko i gmina we [[Francja|Francji]], w regionie [[Nowa Akwitania]], w departamencie [[Żyronda (departament)|Żyronda]]. Miasto znane jest z produkcji [[wino|win]] i bogatego krajobrazu, usłanego [[winnica]]mi i starymi murami. W [[1999]] miasteczko i jego winiarski krajobraz zostały wpisane na [[lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]]. W mieście znajdują się budowle [[gotyk|gotyckie]] i [[styl romański|romańskie]] pochodzące z czasów od [[IX wiek|IX w.]] Nazwa miasteczka pochodzi od imienia [[Zakon mniszy|mnicha]] [[Emilian]]a (''Emillion'') przybyłego z [[Bretania|Bretanii]] w [[VIII wiek|VIII w.]] [[Osada]] usytuowana jest na dwóch [[wapień|wapiennych]] [[wzgórze (geografia)|wzgórzach]], z których rozciąga się widok na dolinę wypełnioną winnicami. Na jednym ze wzgórz znajduje się ''Chateau du Roi'' - budowla z [[1224]]).
|-
| 7052. || [[Sakai (Fukui)]] || oraz miasteczkiem Eiheiji, w [[Prefektura Ishikawa|prefekturze Ishikawa]]:
|-
| 7053. || [[Sakja (klasztor)]] || Zabudowany górski stok stanowił monastyczne „miasteczko” z licznymi świątyniami (''Utse Nyingba, Utse Sarma, Gorum Lhakang, Shitok Labrang, Labrang Shar''), z których przetrwały tylko niektóre. Pełnią one dzisiaj właściwe funkcje klasztorne, ponieważ w wyniku działań wojennych, XVI-wiecznej przebudowy i zniszczeń spowodowanych chińską [[Rewolucja kulturalna|rewolucją kulturalną]], niewiele śladów charakterystycznej, mongolskiej architektury przetrwało. Po stronie północnej jedyną ocalałą budowlę stanowi otoczona wysokim, fortecznym murem świątynia Lhakang Czempo (''Lha-khang chen-mo''). W pewnej odległości od klasztoru znajdują się odosobnienia medytacyjne w formie jaskiń, w których zgodnie z tradycją miał medytować [[Sakja Pandita]]<ref name="Dowman"/>. 
|-
| 7054. || [[Sakju]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 6 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 52 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sakju, Ch'ŏngsu, Kugok, Sup'ung (wszystkie powiat Sakju), a także do wsi Kap'am, należącej uprzednio do miejscowości Ch'angsŏng w powiecie o tej samej nazwie. Powiat Sakju składał się wówczas z jednego miasteczka (Sakju-ŭp) i 19 wsi. W maju 1974 roku do powiatu włączono większość terytorium powiatu Ch'angsŏng.
|-
| 7055. || [[Sakurai]] || Miasto leży w północnej środkowej części prefektury. Graniczy z miastami [[Nara (miasto w Japonii)|Nara]], [[Tenri]], [[Kashihara]], [[Uda (miasto)|Uda]], miasteczkami [[Yoshino (miejscowość)|Yoshino]] i [[Tawaramoto]], a także z wsią [[Asuka (miejscowość)|Asuka]].
|-
| 7056. || [[Sal Rei]] || '''Sal Rei''' – [[miasto]] w [[Republika Zielonego Przylądka|Republice Zielonego Przylądka]], położone w północno-zachodniej części wyspy [[Boa Vista (Wyspy Zielonego Przylądka)|Boa Vista]]. Jest głównym miastem wyspy oraz siedzibą władz [[concelho|okręgu]] [[Boa Vista]]. Według danych ze spisu powszechnego z 2010 r. miasteczko liczy 5 778 mieszkańców.
|-
| 7057. || [[Sal]] || Na wyspie jest 6 miejscowości (w tym dwa miasteczka):
|-
| 7058. || [[Salamaua]] || W latach dwudziestych XX wieku poszukiwacze złota wykorzystywali miasteczko Salamaua jako punkt wypadowy w głąb lądu. Złoto zostało rzeczywiście znalezione w okolicach [[Wau (Papua-Nowa Gwinea)|Wau]] i zewsząd zaczęli przybywać potencjalni górnicy, którzy ruszali ku złotonośnym terenom ścieżką zwaną ''"szlakiem czarnego kota"''.
|-
| 7059. || [[Salelologa]] || '''Salelologa''' - [[miasto]] w [[Samoa]], w dystrykcie [[Faʻasaleleaga]]. Jedno z dwóch miasteczek w Samoa, położone na wschodzie wyspy [[Savaiʻi]]. Jest to główny punkt wejścia do wyspy z jedynego terminalu promowego na Savaiʻi, port morski. Znane jest także jako główne miasteczko na rynku sprzedaży świeżych produktów, publicznych kosmetyków i rzemiosła.
|-
| 7060. || [[Salem (Massachusetts)]] || Odkąd zniszczeniu uległy zakłady przemysłowe miasta, turystyka stała się podstawą jego gospodarki. Turystyka bazuje na procesach czarownic z 1692 roku, rozpoczęła się od lat 20. [[XX wiek|XX w.]], gdy miejscowy handlarz Daniel Low zaczął sprzedawać pamiątkowe łyżki z portretami czarownic. Rozkwit turystyki w Salem nastąpił pół wieku później, gdy telewizyjna seria komediowa „Bewitched” ukazała kilka epizodów z miasteczka. Związany z czarownicami ruch turystyczny wyraźnie ożywił się w latach 90. XX w., a miasto zaczęło oficjalnie obchodzić „Haunted Happenings” – święto w rocznicę powieszenia czarownic w październikowym sezonie turystycznym.
|-
| 7061. || [[Salem (Oregon)]] || Pierwszą stałą osadą była Jason Lee, misja [[Metodyzm|Metodystów]] w 1840 roku, znajdującej się w północnej części Salem, znanej jako Wheatland. W 1842 roku, misjonarze założyli Oregon Institute (poprzednik Willamette University) w miejscu które stało się początkiem Salem. W 1844 roku, misja została rozwiązana i powstało miasteczko.
|-
| 7062. || [[Salem (serial telewizyjny)]] || Akcja serialu rozgrywa się w XVIII wieku w mieście [[Salem (Massachusetts)|Salem]] w stanie [[Massachusetts]]. Przedstawia on historię procesów czarownic z miasteczka, romansu czarownicy Mary Sibley  i weterana wojennego kapitana Johna Aldena. W serialu ukazano walkę wiedźm i ortodoksyjnych purytanów, reprezentowanych przez bezwzględnego Increase’a Mathera i jego syna Cottona.
|-
| 7063. || [[Salina (wyspa)]] || Druga co do wielkości wyspa w Archipelagu [[Wyspy Liparyjskie|wysp Liparyjskich]]. Wznosi się na wysokość ponad 900 m n.p.m. Jej całkowita powierzchnia wynosi ok. 26,1 km². Żyje na niej około 2 500 stałych mieszkańców skupionych głównie w trzech miasteczkach: ''Santa Marina Salina'', ''Malfa'' i ''Leni''.
|-
| 7064. || [[Salomon August Andrée]] || Salomon August Andrée urodził się w miasteczku [[Gränna]] w południowej części Szwecji. W [[1874]] roku ukończył [[sztokholm]]ski Królewski Instytut Technologii, na którym studiował [[inżynieria mechaniczna|inżynierię mechaniczną]]. Po zakończeniu studiów pracował początkowo jako inżynier, następnie w latach [[1880]]-[[1882]] był asystentem w Instytucie. Gdy w 1882 r. w czasie międzynarodowej akcji badawczej w rejonach polarnych Szwedzi założyli stację meteorologiczną i geofizyczną na Przylądku Thordsen na [[Spitsbergen]]ie, kierowaną przez [[Nils Ekholm|Nilsa Ekholma]], Andrée odpowiadał w niej za obserwacje zjawisk elektrycznych w atmosferze<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.zwoje-scrolls.com/zwoje41/text08p.htm| tytuł = "Orłem" do bieguna| data dostępu = 7 lutego 2009| autor = | nazwisko = Kobos| imię = Andrzej M.| autor2 = | nazwisko2 = | imię2 = | data = | rok = 2004| miesiąc = listopad/grudzień| praca = | opublikowany = | oznaczenie = | strony = | język = | id = | cytat=}}</ref>. Był współzałożycielem, a od 1885 r. kierownikiem wydziału technicznego i głównym inżynierem szwedzkiego [[urząd patentowy|urzędu patentowego]]. Od [[1894]] roku był radnym z listy partii liberalnej w sztokholmskiej radzie miejskiej. Andrée publikował w [[czasopismo naukowe|czasopismach naukowych]] artykuły dotyczące zjawisk elektrycznych w atmosferze, [[przewodzenie ciepła|przewodzenia ciepła]] oraz [[wynalazek|wynalazków]]. Był zwolennikiem rozwoju przemysłowego i technologicznego. Wierzył, że doprowadzą one do [[emancypacja kobiet|emancypacji kobiet]].
|-
| 7065. || [[Salto (film 1965)]] || Akcja filmu rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku, bardzo podobnym do tego, które Konwicki opisywał w wydanej dwa lata wcześniej powieści „Sennik współczesny”.
|-
| 7066. || [[Salvatore Maranzano]] || W trakcie jej trwania (1929-1931) skupił wokół siebie imigrantów ze swojego rodzinnego miasteczka, zginął jego główny konkurent − Giuseppe "Joe Boss" Masseria, zastrzelony w 15 kwietnia 1931 r. w restauracji na [[Coney Island]]. Po jego śmierci Maranzano obwołał się "szefem szefów", lecz jego panowanie nie trwało zbyt długo. 10 września 1931 roku został zastrzelony w swoim biurze przy Grand Central w Nowym Jorku. Wyrok wykonali płatni zabójcy żydowskiego pochodzenia w wyniku potajemnej współpracy [[Lucky Luciano|"Lucky" Luciano]] i [[Meyer Lansky|Meyera Lansky'ego]], którzy wcześniej przyczynili się do śmierci Masserii.
|-
| 7067. || [[Salzhemmendorf]] || '''Salzhemmendorf''' – [[miasteczko (urbanizacja)|miasto]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Flecken'') i jednocześnie [[Wspólnoty administracyjne i związki gmin w Niemczech|gmina samodzielna]] (niem. ''Einheitsgemeinde'') w [[Niemcy|Niemczech]], w [[kraj związkowy|kraju związkowym]] [[Dolna Saksonia]], w [[Powiat Hameln-Pyrmont|powiecie Hameln-Pyrmont]].
|-
| 7068. || [[Salò, czyli 120 dni Sodomy]] || Tytułowe Salò to miasteczko na północy Włoch, w którym Mussolini założył ''Repubblica Sociale Italiana'', będącą ostatnią próbą utrzymania faszyzmu w okupowanych przez armię niemiecką Włoszech. Czterej dygnitarze republiki – [[prezydent]], [[książę]], [[burmistrz]] i [[biskup]] – urządzają wśród miejscowej ludności [[łapanka|łapankę]]. Podpisują pakt, który zobowiązuje ich do zachowania tajemnicy o wydarzeniach mających wkrótce nastąpić.
|-
| 7069. || [[Sam Houston]] || 26 marca, 5. dnia trwania impasu, Houston zaskoczył swoich ludzi wydając rozkaz odwrotu. Niezadowoleni żołnierze maszerowali {{konwerter|30|mi|km}} w deszczu aż do momentu zatrzymania się następnego dnia nad rzeką [[Brazos]], w pobliżu miasteczka [[San Felipe (Teksas)|San Felipe]]. Houston powstrzymał bunt tych, którzy odmówili odwrotu, wysyłając jeden oddział liczący 120 ludzi pod dowództwo kapitana Moseleya Bakera, którzy mieli zająć pozycje obronne w San Felipe, oraz około 100 ludzi pod skrzydła kapitana Wiley’a Martina, którzy mieli przebyć, w dół rzeki Brazos, drogę liczącą {{konwerter|30|mi|km}} i dotrzeć na miejsce przeprawy przy [[blokhauz]]ie Fort Bend. 31 marca oddziały Houstona dotarły na zachodni brzeg rzeki Brazos, nieopodal cieku Mill Creek. Houston wysłał zwiadowców i rozpoczął poważne zadanie przekształcenia swoich oddziałów. W związku z przybywaniem i dezercją osób liczba jego ludzi wahała się każdego dnia, jednak wynosiła wówczas blisko 800 osób{{r|Hatch-s147}}. Z początkiem kwietnia armia Houstona liczyła już około 1000 żołnierzy. 12 kwietnia przekroczył on ze swoimi wojskami rzekę Brazos{{r|Ring-Watson-Schellinger-s615}}.
|-
| 7070. || [[Sam'al]] || Stanowisko Zincirli (Zincirli Höyük), kryjące ruiny miasta Sam'al, leży w dolinie u wschodnich podnóży [[góry Nur|gór Amanus]], pomiędzy tureckimi miastami [[Kahramanmaraş|Maraş]] i [[Antiochia (Turcja)|Antakya]], ok. 6&nbsp;km na północny wschód od miasteczka [[Fevzipaşa]]<ref name=Hawkins600 />. Prace wykopaliskowe prowadzili tu w latach 1888-1902 niemieccy archeolodzy C. Humann, F. von Luschan i [[Robert Koldewey|R. Koldewey]]<ref name=Bryce2>hasło ''Zincirli Höyük'', w: Bryce T., ''The Routledge...'', s. 791.</ref>. Założone przez [[Aramejczycy|Aramejczyków]] w końcu X w. p.n.e. miasto miało w przybliżeniu kolisty kształt i otoczone było podwójnym murem wzmocnionym wieżami<ref name=Bryce2 />. W murze znajdowały się trzy bramy, z których południowa dawała dostęp do cytadeli<ref name=Bryce2 />. Sama cytadela również otoczona była murem i posiadała jedną bramę, której ściany ozdobione były ortostatami z przedstawieniami byków i lwów<ref name=Bryce2 />. Wewnątrz cytadeli znajdował się jeszcze jeden mur z bramą, który zapewniał dodatkową ochronę dla znajdujących się w cytadeli budowli, w tym dwóch pałaców na planie ''bit hilani''<ref name=Bryce2 />. Na stanowisku odnaleziono liczne ortostaty i posągi, które wykazują mieszankę luwijskich, aramejskich i asyryjskich tradycji kulturowych<ref name=Bryce2 />. Na aramejski charakter miasta wskazuje duża liczba odkrytych tu aramejskich inskrypcji, stanowiąca niemal połowę wszystkich znanych inskrypcji w tym języku<ref name=Bryce2 />. Charakterystyczne dla odkrytych tu inskrypcji jest to, że wiele z nich zawiera również elementy fenickie i luwijskie<ref name=Bryce2 />. Jednym z najważniejszych zabytków pochodzących z tego stanowiska jest stela Kilamuwy, króla Sam'al, nosząca inskrypcję w języku fenickim<ref name=Hawkins601 />. Odnaleziona ona została in situ na terenie cytadeli, na lewo od wejścia do tzw. Pałacu J<ref name=Hawkins601 />. W VII w. p.n.e. cytadela w Sam'al została zniszczona, ale nie wiadomo dokładnie ani kiedy to nasąpiło, ani kto tego dokonał<ref name=Bryce2 />.
|-
| 7071. || [[Samael]] || W grze ''[[Silent Hill]]'' postać Harry'ego Masona poszukuje swojej Córki, która może być kluczem do przejścia Samaela do świata ludzi, czego pragną wyznawcy tajemniczego kultu który sprowadził do tytułowego miasteczka demony.
|-
| 7072. || [[Samanjac]] || '''Samanjac''' ([[język serbski|serb.]] Самањац) – góra w środkowej [[Serbia|Serbii]], niedaleko miasteczka [[Boljevac]]. Jego najwyższy szczyt ma wysokość 853 m n.p.m.<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.mountain-forecast.com/peaks/Samanjac | tytuł = Samanjac Mountain Information | opublikowany = mountain-forecast.com | język = en | data dostępu = 2013-06-14}}</ref>.
|-
| 7073. || [[Samantha Barks]] || Urodziła się i była wychowywana w miasteczku [[Laxey]] na [[Wyspa Man|Wyspie Man]]. Od 3. roku życia trenowała taniec – [[balet]], [[taniec nowoczesny]] i [[stepowanie]]. W wieku 16 lat przeprowadziła się do [[Londyn]]u, gdzie uczęszczała do The Arts Educational Schools w [[Chiswick]]. Jej rodzicami są Ann i Richard Barks. Ma starszego brata Carla i starszą siostrę Kim.
|-
| 7074. || [[Samantha Reed Smith]] || Samantha Smith urodziła się 29 czerwca 1972 r. w niewielkim miasteczku Houlton w stanie Maine, na granicy kanadyjsko-amerykańskiej. Mieszkała w nim wraz z rodzicami, Arthurem i Jane. Mając pięć lat napisała list do królowej Wielkiej Brytanii, [[Elżbieta II|Elżbiety II]], w którym wyrażała swój podziw dla monarchini. Po ukończeniu drugiej klasy, w 1980 r., rodzina Samanthy Smith przeprowadziła się do Manchester (Maine), gdzie uczęszczała do Manchesterskiej Szkoły Podstawowej. Jej ojciec nauczał literatury i pisarstwa na Uniwersytecie Maine w Auguście<ref name="time836" />, matka natomiast była pracownicą opieki społecznej w Wydziale Spraw Socjalnych Stanu Maine.
|-
| 7075. || [[Samch'ŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[Sinch'ŏn]], konkretnie tworzyły miejscowości Kungch'ŏn i Samch'ŏn. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Pongnae, Towŏn, Jang'yang, Ryŏnbang (2 wsie), Munmu (8 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie [[Songhwa]]), Kunghŭng (12 wsi), Ch'ori (9 wsi) i Munhwa (5 wsi – wszystkie trzy w powiecie Sinch'ŏn). Powiat Samch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Samch'ŏn-ŭp) i 22 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri'').
|-
| 7076. || [[Sami swoi]] || [[Plik:Lubomierz rynek 5.jpg|mały|[[Lubomierz]] – filmowe miasteczko Pawlaków i Karguli]]
|-
| 7077. || [[Samjiyŏn]] || | miasteczko
|-
| 7078. || [[Samochwałowicze]] || '''Samochwałowicze'''<ref>Brzmienie polskiej nazwy za [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego|''Słownikiem geograficznym…'']] oraz mapą ''Samochwałowicze'', Reichsamt für Landesaufnahme, 1941.</ref> ([[język białoruski|biał.]] ''Самахва́лавічы'', [[język rosyjski|ros.]] ''Самохваловичи'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]] w [[rejon miński|rejonie mińskim]] [[obwód miński|obwodu mińskiego]], nad [[Ptycz]]ą, administracyjne centrum [[Sielsowiet|rady wiejskiej]]. [[Wieś]] leży przy drodze [[Mińsk]]-[[Słuck]] (А243), około 10 km na [[południe]] od [[Mińsk]]a. 
|-
| 7079. || [[Samoloty 2]] || Opowieść zaczyna się, kiedy słynny z podniebnych wyścigów Dusty Popylacz wraca do rodzinnego miasteczka po kolejnym zwycięskim sezonie. Niestety, nie przyszło mu długo cieszyć się ze zwycięstwa, ponieważ nieszczęśliwy wypadek podczas treningu kończy jego karierę sportową. Początkowo nie przyjmuje tego do wiadomości. Pewnej nocy chce udowodnić sobie, że nie jest jeszcze skończony. W wyniku upadku rozbija się i wywołuje pożar.
|-
| 7080. || [[Samotne Wyspy]] || * Awra – mieściło się na niej miasteczko Bernstead, siedziba barona Berna, pierwszego księcia Samotnych Wysp.
|-
| 7081. || [[Samotny Dom]] || Po przeprowadzeniu szczegółowego śledztwa Poirot jest pewien, że dziewczynie wciąż grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. Głównymi podejrzanymi są osoby z najbliższego otoczenia Nick: jej trójka przyjaciół – kapitan Challenger, pani Rice i pan Lazarus, jej dalszy krewny, pan Vyse, który pracuje w pobliskim miasteczku jako adwokat, dziwnie zachowująca się służąca oraz para niedawno przybyłych z Australii sąsiadów – państwo Croft. Każda z tych osób miała doskonałą sposobność do zorganizowania zamachów. Poirot radzi pannie Nick, by zamieszkał z nią ktoś zaufany. Dziewczyna postanawia więc zaprosić kuzynkę, Magdalę Buckley. Po pewnym czasie najgorsze przypuszczenia Poirota sprawdzają się – dochodzi do makabrycznej zbrodni. Jej ofiarą nie pada jednak Nick, lecz Magdala, która przypadkiem miała na sobie szal pożyczony od panny Buckley. W końcu wychodzi na jaw motyw, dla którego ktoś mógłby chcieć pozbawić pannę Nick życia. Okazuje się, że była zaręczona ze zmarłym tragicznie młodym pilotem Setonem, który przed udaniem się na swą ostatnią wyprawę przezornie sporządził testament, zapisując w nim wszystko narzeczonej. Tajemnicze zamachy nie ustają nawet wtedy, gdy zdesperowany detektyw umieszcza młodą przyjaciółkę w zamkniętej klinice. Poirot czuje się bezradny; wszystko wskazuje na to, że będzie to jego pierwsza w karierze porażka. Jednakże, jak zwykle, dzięki intensywnemu myśleniu udaje mu się dociec prawdy i zdemaskować sprawcę.
|-
| 7082. || [[Samotny kowboj]] || Przełom XIX/XX wieku. Monte Walsh, starzejący się kowboj, wraca do podupadłego miasteczka, w którym pracował na ranczu. Okolica się bardzo zmieniła, a miejscowość zaczyna się wyludniać. Farma została kupiona przez korporację ze wschodu, a wszędzie pojawiają się tory kolejowe. Życie przebiega tu bardzo spokojnie, gdy pojawia się Frank Austin. Wyrzucony z pracy, zaczyna kraść i zabijać...
|-
| 7083. || [[Samsu]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z aż 81 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myon'') oraz 221 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri'').  W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Samnam, Kŭmsu, Kwanhŭng (powiat Samsu), Hoin (15 wsi), a także należące do ówczesnego powiatu Hyesan wsie miejscowości Pyŏldong (6 wsi). Składał się wówczas z miasteczka (Samsu-ŭp) oraz 27 wsi. W skład prowincji [[Ryanggang]] wszedł w momencie jej powstania w październiku 1954 roku.
|-
| 7084. || [[Samuel Hahnemann]] || Następnie z przerwami pracował jako lekarz, dorabiając tłumaczeniem prac naukowych głównie z [[medycyna|medycyny]], [[chemia|chemii]] i [[fizyka|fizyki]], jednocześnie dopisując komentarze. Pisał własne artykuły medyczne oraz pogłębiał wiedzę, żyjąc w skromnych warunkach i bardzo często przeprowadzając się z jednego do drugiego miasteczka położonego w okolicach [[Łaba|Łaby]]. W 1782 poślubił Johannę Köchler – pasierbicę aptekarza Haselera z [[Dessau]]. Doczekali się jedenaściorga dzieci, z których sześcioro zmarło.
|-
| 7085. || [[Samuel Hermann Staub]] || W połowie XIX wieku Mikołów (niem. Nicolai, Nikolai) był niewielkim, rolniczym miasteczkiem na pruskim [[Górny Śląsk|Górnym Śląsku]], położonym w granicach ówczesnego powiatu pszczyńskiego (Kreis Pless). Odsetek ludności żydowskiej był tu jeszcze stosunkowo wysoki: w 1840 roku na 3059 mieszkańców było 389 Żydów; w 1861 roku miasto zamieszkiwało 4479 osób, w tym 504 Żydów. Mikołowscy Żydzi byli niemal w całości niemieckojęzyczni, mieli do dyspozycji własną szkołę, synagogę oraz kirkut.
|-
| 7086. || [[Samuel Kirk]] || Jego rodzicami byli rolnicy Richard i Nelly Kirk.<ref name="CHM_2011"><cite class="citation book">Cheryl Hanley-Maxwell; Lana Collet-Klingenberg (4 August 2011). </cite></ref> wychował się w rolniczym miasteczku i wieczorami nauczał rolników, jak czytać . Kirk służył w wojsku, gdzie stworzył program dla poborowych, którzy mieli trudności z czytaniem i pisaniem<ref name="MD_2014">Downs, M. (2014, November 20). </ref>.
|-
| 7087. || [[Samuel Stephens Kistler]] || Urodził się w małym miasteczku w [[Cedarville]] w północno-wschodniej [[Kalifornia|Kalifornii]]. Po raz pierwszy zainteresował się chemią, w wieku 12 lat. Kiedy podjął naukę na [[University of the Pacific (United States)|University of the Pacific]] w 1917 r. miał w planie naukę gry na wiolonczeli, a następnie uzyskanie wykształcenia rolniczego. Zamiast tego po roku przeniósł się do [[Stanford University]] i uzyskał licencjat w dziedzinie chemii, następnie kontynuował naukę na inżynierii chemicznej.
|-
| 7088. || [[Samuel Taylor Coleridge]] || W grudniu 1796 roku Coleridge wraz z rodziną osiedlił się w [[Nether Stowey]], miasteczku w malowniczej [[Lake District|Krainie Jezior]], kilkanaście kilometrów od [[Racedown]], w którym mieszkał Wordsworth. Przyjaźń obu poetów zacieśniła się jeszcze bardziej, a wiejska przyroda pomogła mu odnaleźć spokój i stała się inspiracją dla jego nieokrzesanej wyobraźni. To właśnie w Nether Stowey na przełomie 1797 roku powstały cztery największe arcydzieła poety (''Rymy o sędziwym marynarzu'', I część ''Christabel'', ''Kubla Chan'' i ''Francja'')<ref>V.L. Radley, s.19.</ref>.
|-
| 7089. || [[San Antonio de Cortés]] || '''San Antonio de Cortés''' – [[gmina]] (''municipio'') w północnym [[Honduras]]ie, w [[Podział administracyjny Hondurasu|departamencie]] [[Cortés]]. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 20,2 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko San Antonio de Cortés.
|-
| 7090. || [[San Antonio de Flores (El Paraíso)]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7091. || [[San Diego]] || * Old Town San Diego State Historic Park – stare miasteczko zbudowane w pierwszej połowie XIX wieku, wykorzystywane jako plan filmowy w westernach
|-
| 7092. || [[San Francisco (Atlántida)]] || Według Narodowego Instytuty Statystycznego Hondurasu w 2001 na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7093. || [[San Francisco de Yojoa]] || '''San Francisco de Yojoa''' – [[gmina]] (''municipio'') w północnym [[Honduras]]ie, w [[Podział administracyjny Hondurasu|departamencie]] [[Cortés]]. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 15,5 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko San Francisco de Yojoa.
|-
| 7094. || [[San Jose (Kalifornia)]] || Wiele dzielnic San Jose było wcześniej samodzielnymi miasteczkami i innymi legalnymi podmiotami, ale z biegiem czasu zostały one wchłonięte przez miasto. Niektóre małe wspólnoty, które tworzą część aglomeracji, takie jak: [[Campbell (Kalifornia)|Campbell]], [[Cupertino]], [[Los Gatos]], czy [[Milpitas]], mimo że posiadają prawa miejskie są powszechnie uważane za część San Jose. Miasto jest zwykle dzielone przez mieszkańców na 5 głównych rejonów: śródmieście, zachodnie San Jose, północne San Jose, wschodnie San Jose i południowe San Jose. Warto zauważyć, że nie ma ściśle określonych granic tych rejonów ponieważ są to nazwy potoczne, a nie rejony administracyjne. Ponadto, każdy z tych rejonów zawiera wiele mniejszych dzielnic takich jak: Japantown czy Willow Glen w śródmieściu, Cambrian Park i Winchester w zachodnim San Jose, Evergreen i Alum Rock we wschodnim San Jose, oraz Almaden Valley czy Santa Teresa w południowym San Jose.
|-
| 7095. || [[San Lucas (gmina)]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7096. || [[San Manuel]] || '''San Manuel''' – [[gmina]] (''municipio'') w północnym [[Honduras]]ie, w [[Podział administracyjny Hondurasu|departamencie]] [[Cortés]]. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 53,5 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko San Manuel.
|-
| 7097. || [[San Matías]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7098. || [[San Miguelito (miasto w Panamie)]] || '''San Miguelito''' – miasto w środkowej [[Panama|Panamie]], w [[prowincja (Panama)|prowincja]] [[Panama (prowincja)|Panama]], położone na północ kilka kilometrów od stolicy kraju [[Panama (miasto)|Panamy]]. Wchodzi w skład aglomeracji stołecznej. Drugie pod względem liczby ludności [[Miasta Panamy|miasto kraju]]; ludność: 355,3 tys. mieszk. (2012). Jeszcze w [[1960]] było to niewielkie miasteczko, które zamieszkiwało wówczas 13,0 tys. osób.
|-
| 7099. || [[San Nicolás (Copán)]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7100. || [[San Ángel]] || San Ángel położone jest w południowo-zachodniej części [[Meksyk (miasto)|Miasta Meksyk]] na południowym krańcu Avenida Insurgentes, graniczącym ze studenckim miasteczkiem [[Narodowy Uniwersytet Autonomiczny Meksyku|UNAM]]. Przez większość swojej historii obszar był politycznie i fizycznie oddzielony od zabudowy miejskiej Miasta Meksyk, stając się jego częścią około połowy XX wieku<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Quintanar Hinojosa|imię = Beatriz|tytuł = „Mexico Desconocido Guia Especial:Barrios Mágicos”|rok = 2011|wydawca = Magical Neighborhoods|miejsce = Miasto Meksyk|strony = 30-36|isbn = 1870-9400}}</ref>. Dzielnica San Ángel otoczona jest przez skały wulkaniczne, zwane potocznie „łóżkiem Pedregal”, powstałe przez wybuch pobliskiego wulkanu [[Xitle]] około dwa tysiące lat temu. Szacuje się{{kto|data=2015-11}}, że na tym obszarze występuje łącznie 350 rodzimych gatunków roślin, 100 gatunków ptaków, 40 gatunków ssaków oraz 20 gatunków gadów. Jedna z roślin występująca na tym obszarze nazywana jest „palo loco” (szalony kij). Kwitnie ona w porze suchej, a nie w porze deszczowej<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko = Anaya, Edgar (July 1, 2001). „Un oasis en el Distrito Federal” [An oasis in the Federal District]. El Norte (in Spanish) (Monterrey, Mexico). p. 8.|imię = Edgar|tytuł = Un oasis en el Distrito Federal|rok = 2011|wydawca = El Norte|miejsce = Monterrey, Meksyk|strony = 8|isbn =}}</ref>.
|-
| 7101. || [[Sanamxai]] || '''Sanamxai''' – nadrzeczne miasteczko położone w południowo-wschodnim [[Laos]]ie, w [[prowincja Attapu|prowincji Attapu]], w dystrykcie [[Sanamxay]]<ref>[https://www.google.pl/maps/preview#!q=sanamxai&data=!1m4!1m3!1d13412!2d106.5844202!3d14.6844622!2m1!1e3!4m15!2m14!1m13!1s0x316b4c8ab12990d1%3A0x49dcbe911b189029!3m8!1m3!1d1081353!2d17.4411569!3d52.3798529!3m2!1i1366!2i666!4f13.1!4m2!3d14.6825!4d106.5827778&fid=7 Mapy Google]</ref>. Znajduje się nad rzeką [[Kong (rzeka)|Kong]]. Przez teren miasta biegnie [[Droga krajowa nr 18 (Laos)|droga krajowa nr 18]].
|-
| 7102. || [[Sanamxay]] || W dystrykcie znajduje się miasteczko [[Sanamxai]] oraz 56 miejscowości: [[Ban Bok]], [[Ban Changhouay]], [[Ban Cheng Tai]], [[Ban Cheuk]], [[Ban Chong-Ang]], [[Ban Choumphoy]], [[Ban Donfai]], [[Ban Hahong]], [[Ban Hatgnao]], [[Ban Hinlat]], [[Ban Ho]], [[Ban Houaysip]], [[Ban Inthi]], [[Ban Kele]], [[Ban Khampho]], [[Ban Khout-Hout]], [[Ban Koutnadi]], [[Ban Koutsane]], [[Ban Laogna]], [[Ban Mai]], [[Ban Makka]], [[Ban Maknao]], [[Ban Memo]], [[Ban Nakala]], [[Ban Nakoutdon]], [[Ban Nalai]], [[Ban Namkong]], [[Ban Nam-Om]], [[Ban Nonghin]], [[Ban Nong Kham]], [[Ban Nongkhoun]], [[Ban Nongmoun]], [[Ban Nongphu]], [[Ban Nongset]], [[Ban Nong Songhong]], [[Ban Ouk Nua]], [[Ban Ouk Tai]], [[Ban Paong]], [[Ban Phakkha]], [[Ban Phalay]], [[Ban Phapho]], [[Ban Phommalu]], [[Ban Phoungam]], [[Ban Pouy]], [[Ban Saming]], [[Ban San]], [[Ban Semon Nhuo]], [[Ban Sempo]], [[Ban Taong]], [[Ban Tapa]], [[Ban Thapho]], [[Ban Thapun]], [[Ban Thong]], [[Ban Thongxai]], [[Ban Xepian]] i [[Ban Xoutouat]].
|-
| 7103. || [[Sanatorium pod Klepsydrą (film 1973)]] || Film jest [[surrealizm|surrealistyczną]] opowieścią o młodym człowieku, Józefie ([[Jan Nowicki]]), który odwiedza [[sanatorium]] doktora Gotarda ([[Gustaw Holoubek]]). Przebywa tam jego ojciec Jakub ([[Tadeusz Kondrat]]), zmarły przed laty, lecz tutaj żyjący w innym wymiarze czasu. Józef wędrując pełnymi tajemnic labiryntami wskrzesza na nowo krainę swego dzieciństwa: świat małego żydowskiego miasteczka, sklep prowadzony przez ojca, przyjaźń z Rudolfem, pierwsze miłosne rozterki, a także kontekst historyczny (epoka monarchii austro-węgierskiej).
|-
| 7104. || [[Sanatorium pod Klepsydrą]] || Utwory z obu Schulzowskich zbiorów stanowią trudną do oddzielenia całość. Podobnie jak w ''Sklepach cynamonowych'', głównym bohaterem, i jednocześnie [[narrator]]em opowieści, jest Józef, noszący wyraźne podobieństwo do samego autora. Centrum świata Józefa, dojrzewającego nastoletniego chłopca, stanowi małe prowincjonalne miasteczko, w którym można dostrzec współczesny Schulzowi, [[Galicja (Europa Wschodnia)|galicyjski]] [[Drohobycz]].
|-
| 7105. || [[Sandhurst]] || '''Sandhurst''' – miasteczko i [[civil parish]] w [[Anglia|Anglii]], w hrabstwie [[Berkshire]], w dystrykcie ([[unitary authority]]) [[Bracknell Forest]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://data.ordnancesurvey.co.uk/doc/7000000000000457|tytuł=Sandhurst|opublikowany=Ordnance Survey linked data|język=en|data dostępu=2016-03-01}}</ref>. W 2011 roku civil parish liczyła 20&nbsp;641 mieszkańców<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.neighbourhood.statistics.gov.uk/dissemination/LeadKeyFigures.do?a=7&b=11128181&c=Sandhurst&d=16&e=62&g=6396688&i=1001x1003x1032x1004&m=0&r=1&s=1456834599453&enc=1|tytuł=Area: Sandhurst (Parish)|opublikowany=Neighbourhood Statistics (ONS)|język=en|data dostępu=2016-03-01}}</ref>. Jest siedzibą akademii wojskowej [[Royal Military Academy Sandhurst]].
|-
| 7106. || [[Sandweiler]] || '''Sandweiler''' − gmina i miasteczko w południowym [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Luksemburg|kantonie Luksemburg]].
|-
| 7107. || [[Sanem]] || '''Sanem''' − gmina i miasteczko w południowo-zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Esch-sur-Alzette|kantonie Esch-sur-Alzette]]. Stolicą administracyjną jest [[Belvaux (Luksemburg)|Belvaux]], największe miasto gminy.
|-
| 7108. || [[Sang'wŏn]] || | miasteczko
|-
| 7109. || [[Sankt Vith]] || '''Sankt Vith''' ([[język francuski|fr.]] ''Saint‐Vith'') - [[miasto|miasteczko]] w południowo-zachodniej [[Belgia|Belgii]] w [[Liège (prowincja)|Prowincji Liège]].
|-
| 7110. || [[Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu Starym]] || 1655 r. Najazd Szwedów położył kres miasteczku (prawa miejskie przed 1458), ludność została wymordowana, a kościół zniszczony i ograbiony.
|-
| 7111. || [[Santa Cesarea Terme]] || Miejscowość znajduje się bardzo blisko morza. Jest to miasteczko turystyczne.
|-
| 7112. || [[Santa Cruz (Kalifornia)]] || Odbudowane po trzęsieniu ziemi Santa Cruz jest typowym miasteczkiem turystycznym z licznymi hotelami i pensjonatami i jest bazą wypoczynkową dla niedalekiego [[San Francisco]]. Główne atrakcje to piękne wybrzeże [[klif]]owe.
|-
| 7113. || [[Santa Cruz de Yojoa]] || '''Santa Cruz de Yojoa''' – [[gmina]] (''municipio'') w północnym [[Honduras]]ie, w [[Podział administracyjny Hondurasu|departamencie]] [[Cortés]]. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 79,9 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko Santa Cruz de Yojoa.
|-
| 7114. || [[Santa Fe (Nowy Meksyk)]] || W niedużej odległości leży miasteczko – ośrodek naukowy [[Los Alamos]] oraz [[narodowy pomnik USA|pomnik narodowy]] [[Bandelier National Monument]].
|-
| 7115. || [[Santa Laura]] || '''Santa Laura''' – [[Miasta opuszczone|opuszczone miasto]] w północnym [[Chile]], w regionie administracyjnym [[Tarapacá]], dawny ośrodek wydobycia rud [[saletra|saletry]]. Podobnie jak inne górnicze osady regionu zostało opuszczone po załamaniu się rynku saletry pod koniec [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. W 2005 roku pozostałości miasteczka wraz z sąsiednim [[Humberstone]] zostały wpisane na [[lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa]] [[UNESCO]].
|-
| 7116. || [[Santa Rita (Copán)]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7117. || [[Santa Rosa de Copán]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7118. || [[Santa Severa]] || '''Santa Severa''' ([[język etruski|etruski]] ''Pyrgi'') - [[Włochy|włoskie]], kilkutysięczne miasteczko wypoczynkowo-kąpieliskowe, położone nad [[Morze Tyrreńskie|Morzem Tyrreńskim]] w odległości 54 km na północny zachód od [[Rzym]]u. Każdorazowo, w okresie letnim, jest odwiedzane przez setki osób nie tylko z Rzymu czy całego regionu [[Lacjum|Lazio]], ale także z zagranicy, którzy pragną skorzystać z wypoczynku na malowniczej plaży.
|-
| 7119. || [[Santa Susana]] || * [[Santa Susanna]] – miasteczko w [[Katalonia|Katalonii]]
|-
| 7120. || [[Santillana del Mar]] || '''Santillana del Mar''' – miasto położone w północnej [[Hiszpania|Hiszpanii]] w regionie [[Kantabria]] w odległości ok. 26 km na zachód od [[Santander (miasto)|Santanderu]]. Jest to doskonale zachowane [[średniowiecze|średniowieczne]] miasteczko z domami z kamienia w kolorze złota, gospodarstwami i rezydencjami [[arystokracja|arystokratów]]. Na północy miasta znajduje się [[XII wiek|XII-wieczna]] [[kolegiata]] poświęcona św. Julianie, od której miasto bierze swoją nazwę, gdyż ''Santillana'' jest zdrobnieniem od jej imienia. Wewnątrz kolegiaty znajduje się grobowiec świętej. W mieście znajduje się także [[XII wiek|XII-wieczny]] [[krużganek]] w stylu romańskim, zaś w ''Museo Diocesano'' leżącym na drugim końcu miasta można zobaczyć m.in.: kolekcję rzeźb świętych i [[anioł]]ów z pobliskich kościołów.
|-
| 7121. || [[Sant’Antioco]] || '''Sant'Antioco''' (Sant Antioco) – [[wyspa]] (pow. 120 km² ) i miasteczko we [[Włochy|Włoszech]], w regionie [[Sardynia]], w prowincji [[prowincja Carbonia-Iglesias|Carbonia-Iglesias]]. W północnej części wyspy Sant`Antioco znajduje się jeszcze inne miasteczko [[port wodny|portowe]] – [[Calasetta]]. 
|-
| 7122. || [[Sanyo]] || * San'yō - byłe miasteczko w Prefekturze Okayama, włączone do miasta Akaiwa,
|-
| 7123. || [[Sapieżyszki]] || '''Sapieżyszki''' ([[lit.]] ''Zapyškis'') – dawne [[miasto]], obecnie [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] na [[Litwa|Litwie]], nad [[Niemen|Niemnem]], w [[okręg kowieński|okręgu kowieńskim]], w [[rejon kowieński|rejonie kowieńskim]], siedziba [[starostwo Sapieżyszki|starostwa Sapieżyszki]]; [[kościół (budynek)|kościół]], [[szkoła (oświata)|szkoła]], [[urząd pocztowy]].
|-
| 7124. || [[Sara Sidle]] || Urodziła się i wychowała niedaleko [[San Francisco]] w miasteczku Tamales Bay. Jej ojciec znęcał się nad rodziną, do czasu aż jej matka - Laura - zamordowała go w roku 1984. Po tych wydarzeniach Sara została adoptowana. Była bardzo zdolną, doskonałą uczennicą. Gdy miała 18 lat, poszła na [[Uniwersytet Harvarda]]. Z powodu trudnego dzieciństwa jest bardzo skrytą osobą, ukrywa tajemnice z przeszłości.
|-
| 7125. || [[Sarah Knauss]] || Urodziła się w nieistniejącym już miasteczku górniczym Hollywood (stan [[Pensylwania]]). W [[1901]] wyszła za mąż za Abrahama Lincolna Knaussa, lokalnego działacza Partii Republikańskiej i agenta ubezpieczeniowego.
|-
| 7126. || [[Sarah Louise Young]] || Urodziła się w [[Sidcup]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://fanpix.famousfix.com/gallery/sarah-young|tytuł=Sarah Young|opublikowany=FanPix.Net|język=en|data dostępu=2017-07-07}}</ref> w hrabstwie [[Kent]]. Jej matka była krawcową, a ojciec był inżynierem projektów strukturalnych. Wychowywała się wraz z młodszym bratem w miasteczku [[Hampshire]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.listal.com/sarah-young|tytuł=Sarah Young|opublikowany=Listal|język=en|data dostępu=2016-11-03}}</ref> w [[Winchester]] w południowej Anglii.
|-
| 7127. || [[Sarah Palin]] || Palin podała do wiadomości, że na samym początku kadencji gubernatorskiej sprzedała z zyskiem na [[eBay]] gubernatorski [[samolot odrzutowy|odrzutowiec]]. Dochodzenie w tej sprawie przeprowadzone przez [[Columbia Broadcasting System|CBS]] wykazało, że w rzeczywistości samolot nie znalazł nabywcy na eBay, w związku z tym urzędnik stanowy załatwił prywatnie jego sprzedaż (ze stratą) miejscowemu biznesmenowi. Pomimo ujawnienia tej nieścisłości w mediach, Palin i McCain w dalszym ciągu podtrzymywali nieprawdziwy przebieg sprzedaży samolotu w wypowiedziach udzielonych podczas konwencji wyborczej, które były transmitowane na żywo w telewizji, na cały kraj oraz w przemówieniach wygłaszanych w małych miasteczkach USA<ref name="CBS bogus 6 wrze">{{cytuj stronę | url=http://www.cbsnews.com/news/the-bogus-ebay-story/ | tytuł=The Bogus EBay Story | autor=Steve Benen | opublikowany=[[Columbia Broadcasting System|CBS News]] (USA) | data dostępu=2008-09-06 | data=2008-09-06 | język=en}}</ref>.
|-
| 7128. || [[Sarah Shahi]] || Dojrzewała w małym miasteczku Euless. Jej ojciec Abbas pochodził z [[Iran]]u, a matka Mona z [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Ojciec był bardzo ścisłym muzułmaninem i zakazał Sarah chodzić do kościoła. Nie uczyła się [[język hiszpański|języka hiszpańskiego]]. W 1993 roku, gdy aktorka miała trzynaście lat, jej rodzice rozstali się. Wtedy pierwszy raz skorzystała z możliwości pójścia do kościoła.
|-
| 7129. || [[Saria (Białoruś)]] || '''Saria''' ([[język białoruski|biał.]] Сар'я) – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód witebski|obwodzie witebskim]], w [[rejon wierchniedźwiński|rejonie wierchniedźwińskim]], siedziba sielsowietu Saria, przy drodze Wierchniedźwińsk-Oświeja. W 2010 roku liczyło 514 mieszkańców.
|-
| 7130. || [[Sarnowa (Rawicz)]] || W 1407 r. Jerzy Donin wraz z matką Małgorzatą na mocy przywileju króla [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]] przeniósł Sarnowę z prawa polskiego na tzw. [[prawo magdeburskie]]. 1 VII 1421 r. utworzona została parafia katolicka. Pierwszy drewniany kościół ufundowali Jerzy Donin i jego matka Małgorzata, a fundację zatwierdził biskup poznański [[Andrzej Gosłowski]]. Kościół parafialny w Sarnowie został [[Poświęcenie kościoła|konsekrowany]] w 1488 r. W 1516 r. dziedzic Grzegorz Obornicki Skóra de Gay wyjednał u króla [[Zygmunt I|Zygmunta I]] przywilej potwierdzający prawo magdeburskie i zezwalający na odbywanie dwóch [[jarmark]]ów. W 1539 r. dziedzic Mieszkowski wyjednał prawo do trzeciego [[jarmark]]u. 16 XII 1639 r. za zgodą króla [[Władysław IV Waza|Władysława IV]] powstało [[Bractwo Kurkowe]]. W pierwszej połowie XVII w. powstało przedmieście. Na skutek [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] uległo zniszczeniu kilkadziesiąt budynków i obiektów przemysłowych. Odbudowa miasteczka została zahamowana przez pożar który wybuchł 16 X 1684 r. w którym spłonęło 40 domów. Do końca XVII w. zdołano odbudować powstałe zniszczenia. Dalszemu rozwojowi przeszkodziła [[III wojna północna|wojna północna]] oraz występująca po niej epidemie w latach 1709–1711 oraz pożar miasta w 1724 r w którym spłonęły m.in. trzy browary. W kilkanaście miesięcy po pożarze miasto wystawiło nowy browar. W 1718 r. rozpoczęto budowę obecnie istniejącego kościoła parafialnego pw. św. Andrzeja i św. Doroty którego fundatorką była Joanna z Szołdrskich Zakrzewska. 26 kwietnia 1745 r. biskup poznański Józef Kierski konsekrował nowy kościół sarnowski. W 1780 r. powstała parafia ewangelicka. W 1787 r. wybudowano drewniany kościół ewangelicki. Zarówno w XVI, XVII, jak i XVIII w. w Sarnowie poza rynkiem z ratuszem i kilkoma obiektami użyteczności publicznej było kilka ulic. Sarnowa była otoczona wałem, a do jej wnętrza prowadziły dwie bramy: jedna od strony Rawicza, druga od strony Miejskiej Górki. Pod koniec istnienia I Rzeczypospolitej Sarnowa stała się poważnym centrum handlu bydłem. Rozwijający się handel osiągnął poziom 7 jarmarków rocznie.
|-
| 7131. || [[Sartène]] || '''Sartène''' ([[język korsykański|korsyk.]] '''Sartè''') - miasteczko i gmina we [[Francja|Francji]], w regionie [[Korsyka]], w departamencie [[Korsyka Południowa]], jest stolicą korsykańskiego regionu Sartènais. Sartène szczyci się tym, że jest ''najbardziej korsykańskim z wszystkich korsykańskich miejscowości''. Sartène podobnie jak wszystkie prawie miejscowości korsykańskie jest podzielone na część górną i dolną. Centralnym punktem miasta jest Plac Wolności (''Place de la Libération''), przy którym znajduje się lokalny ratusz. Poza lipcowo-sierpniowym szczytem turystycznym Sartène pozostaje malowniczą oazą spokoju otoczoną licznymi winnicami.
|-
| 7132. || [[Sasów]] || Na podstawie [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego|Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich]] Sasów to: „miasteczko nad [[Bug]]iem w [[powiat złoczowski|powiecie złoczowskim]], położone 9 [[km]] na [[północ]]ny-[[wschód]] od [[Złoczów|Złoczowa]]”<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski|tytuł=Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. X|miejsce=Warszawa| data=1880–1902| strony=333}}</ref>. 
|-
| 7133. || [[Satanów]] || 21 sierpnia 2011 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą polskim, ukraińskim i żydowskim obrońcom rubieży dawnej [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]] przed najazdami tatarskimi i tureckimi<ref>[http://wpolityce.pl/depesze/13333-w-miasteczku-satanow-na-zachodzie-ukrainy-odslonieto-tablice-pamiatkowa-poswiecona-polskim-ukrainskim-i-zydowskim-obroncom-rubiezy-dawnej-rzeczypospolitej W miasteczku Satanów na zachodzie Ukrainy odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą polskim, ukraińskim i żydowskim obrońcom rubieży dawnej Rzeczypospolitej].</ref>.
|-
| 7134. || [[Saturnina Wadecka]] || * ''W miasteczku pod wiatrakiem''
|-
| 7135. || [[Sauvignon blanc]] || Wino pouilly fumé pochodzi z miasteczka [[Pouilly-sur-Loire]], położonego nad Loarą, naprzeciwko [[Sancerre]]{{r|sotheby212}}. Tamtejsza gleba jest krzemionkowo-wapienna i miała jakoby wprowadzać do wina dymny aromat, stąd w nazwie apelacji pojawiło się francuskie słowo ''Fumé'', oznaczające dym{{r|MacNeil272}}. W rzeczywistości zapach ten, zauważalny w niektórych winach, pochodzi od fermentacji lub starzenia w silnie wypalonych beczkach. Sauvignon blanc jest obok [[sémillon]], [[muscadelle]] i [[trebbiano|ugni blanc]] jedną z trzech podstawowych odmian dozwolonych w produkcji białego [[Bordeaux (region winiarski)|bordeaux]]{{r|sotheby68}}. Z reguły są to wina [[cuvée|kupażowane]] z kilku szczepów (''cuvée''), ale podstawą dla niektórych win, np. Pavillon Blanc produkowanego w słynnym [[Château Margaux]] jest właśnie sauvignon blanc{{r|MacNeil123}}. W [[dolina Rodanu|dolinie Rodanu]] wytwarza się wyraźnie wytrawne białe wina z sauvignon blanc i odmiany [[tresallier]]{{r|Robinson120}}.
|-
| 7136. || [[Sawant]] || * [[Kim Peek]] (zm. grudzień 2009) – mimo ogólnych zaburzeń rozwoju znał na pamięć 12 000 książek<ref>{{Cytuj książkę|tytuł = The Life and Message of the Real Rain Man: The Journey of a Mega-Savant|url = https://books.google.com/books?id=ryaAH5XjtIUC|wydawca = National Professional Resources Inc./Dude Publishing|data = 2007-01-01|data dostępu = 2015-09-19|isbn = 9781934032176|język = en|imię = Francis|nazwisko = Peek|imię2 = Lisa|nazwisko2 = Hanson}}</ref>. Potrafił wymienić nazwy wszystkich miast, autostrad przechodzących przez każde amerykańskie [[miasto]], miasteczko i okręg – a także wszystkie numery kierunkowe, kody pocztowe oraz przypisane do nich sieci telekomunikacyjne i telewizyjne. Znał historię każdego kraju, każdego władcy, jego daty panowania, małżonka i historię. Na podstawie podanej daty urodzenia, w ciągu kilku sekund obliczał dzień tygodnia, w którym dana osoba skończy 65 lat. Rozpoznawał ze słuchu większość utworów muzycznych, podając jednocześnie datę i miejsce ich powstania oraz datę urodzenia i śmierci kompozytora. Postać Kima Peeka posłużyła w [[1988]] twórcom filmu [[Rain Man]] jako pierwowzór postaci Raymonda Babbita, którą odgrywał [[Dustin Hoffman]].
|-
| 7137. || [[Sawrań (miasto)]] || {{cytat|Sawrań był własnością [[Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża|Lubomirskich]], którzy całą Koniecpolszczyznę posiedli w obu ukrainach, [[Województwo kijowskie|Kijowskiéj]] i [[Województwo bracławskie|Bracławskiéj]]. Książę Józef Lubomirski, wojewoda Kijowski założył nad [[Kodyma (rzeka)|Kodymą]] miasto, od swego imienia [[Bałta|Józefgród]] r. [[1771]]. Syn jego, ostatni dziedzic z domu Lubomirskich, wyrobił dla miasteczka przywileje jarmarków i osobnego Magistratu. Po drugiej stronie Kodymy miasto tatarskie zwało się Bałtą. Józefgród, jak tylko wyszedł z rąk Lubomirskich, utracił swoje nazwisko, nazwano go Bałtą, która w handlu coraz bardziej wzrastała szczególniej jarmarki stawały się sławne. (...)<ref>[[Eustachy Iwanowski]], [http://archive.org/stream/rozmowyopolskij00iwangoog#page/n553/mode/2up Rozmowy o polskiéj koronie], na str. 543</ref>}}
|-
| 7138. || [[Sazawa]] ||  | ujście: miejsce     = w okolicy miasteczka [[Davle]] w kraju środkowoczeskim
|-
| 7139. || [[Saül]] || Turystyka ekologiczna i naukowa jest główną gałęzią dochodu tej niewielkiej osady. W Saül znajduje się także [[Kościół św. Antoniego z Padwy (Saül)|Kościół św. Antoniego z Padwy]], który od 1993 został wpisany w rejestr zabytków francuskich. Wokół miasteczka wytyczone są również trasy różnej długości i trudności przeznaczone do pieszych wędrówek. Znajduje się tam także hotel Les Eaux Claires.
|-
| 7140. || [[Sałaty (Litwa)]] || '''Sałaty''' ([[język litewski|lit]]. ''Saločiai'')<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref> – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon poswolski|rejonie pozwolskim]], nad rzeką [[Musza|Muszą]]. Miasteczko leży w pobliżu granicy z [[Łotwa|Łotwą]] i liczy 913 mieszkańców (2001). Dawniej jeden z ośrodków [[Karaimi|Karaimów]] na Litwie<ref>{{SgKP|X|221|Sałaty}} [dostęp 13 grudnia 2010]</ref>. 
|-
| 7141. || [[Schandel (Luksemburg)]] || '''Schandel''' - małe miasteczko w zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Useldange|gminie Useldange]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 184 osób.
|-
| 7142. || [[Scheidgen (Luksemburg)]] || '''Scheidgen''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Scheedgen'') - małe miasteczko we wschodnim [[Luksemburg]]u, w [[Consdorf|gminie Consdorf]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 449 osób.
|-
| 7143. || [[Schengen]] || {{inne znaczenia|'''miasteczka'''|[[Układ z Schengen]]}}
|-
| 7144. || [[Scheveningen]] || * [[Madurodam]] – miasteczko modeli najcenniejszych zabytków architektury Holandii
|-
| 7145. || [[Schifflange]] || '''Schifflange''' − gmina i miasteczko w południowo-zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Esch-sur-Alzette|kantonie Esch-sur-Alzette]].
|-
| 7146. || [[Schneeberg (Alpy Styryjsko-Dolnoaustriackie)]] || Na wschód od Schneebergu znajduje się obszerna kotlina, w której położone jest niewielkie miasteczko [[Puchberg am Schneeberg]], stanowiące miejsce zakwaterowania oraz punkt wyjścia dla turystów zainteresowanych zwiedzaniem masywu. Miejscowość połączona jest z Wiedniem normalnotorową linią kolejową, a także dobrze utrzymaną szosą, stanowiącą najczęściej stosowaną przez turystów drogę dostępu do masywu.
|-
| 7147. || [[Schneebergbahn]] || '''Schneebergbahn''' – jedna z trzech nadal działających [[kolej zębata|kolejek zębatych]] w [[Dolna Austria|Dolnej Austrii]]. Trasa prowadzi z miasteczka Puchberg am Schneeberg aż do płaskowyżu rozciągającego się wokół szczytu Schneeberg. Schneeberg - 2076 m. jest najwyższą górą Dolnej Austrii. 
|-
| 7148. || [[Schodami w górę, schodami w dół]] || Akcja toczy się w 1939 roku w małym miasteczku w [[Tatry|Tatrach]]. Głównym bohaterem jest artysta malarz, Karol Nitonicki, który przyjeżdża w góry i zapoznaje się z zamieszkującymi Podbazie „wykolejeńcami”. Utwór posiada elementy powieści psychologicznej i sensacyjnej. Na jej kartach pojawiają się nietypowe postacie np. tajemnicza wdowa po wielkim artyście budująca na cześć nieboszczyka tumbę, zatrudniony przez nią architekt, który skrywa jakąś tajemnicę, niemieccy szpiedzy oraz osoby z rządu składające nocne wizyty u miejscowego wróżbity. Życie w miasteczku przepełniają tragikomiczne romanse i skandale obyczajowe na małomiasteczkową skalę oraz plotki.
|-
| 7149. || [[Schody do nieba]] || Siostry wybudowały kaplicę z chórem. Na chór nie prowadzą jednak żadne schody. W miasteczku pojawia się tajemniczy cieśla, który podejmuje się zdążyć na czas przed [[Poświęcenie kościoła|poświęceniem]]<ref>{{Cytuj stronę | url =http://www.imdb.com/title/tt0152588/?ref_=ttfc_fc_tt | tytuł =The Staircase | data dostępu = 2013-11-17 | opublikowany =www.imdb.com | język =en }}</ref>.
|-
| 7150. || [[Schoenfels]] || '''Schoenfels''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Schëndels'') - małe miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w [[Mersch|gminie Mersch]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 208 osób.
|-
| 7151. || [[Schoos (Luksemburg)]] || '''Schoos''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Schous'') - małe miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w gminie [[Fischbach (kanton Mersch)|Fischbach]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 158 osób.
|-
| 7152. || [[Schouweiler]] || '''Schouweiler''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Schuller'') - małe miasteczko w południowo-zachodnim [[Luksemburg]]u, ośrodek administracyjny [[Dippach (Luksemburg)|gminy Dippach]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 1 071 osób.
|-
| 7153. || [[Schrassig]] || '''Schrassig''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Schraasseg'') - miasteczko w południowym [[Luksemburg]]u, w [[Schuttrange|gminie Schuttrange]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 1 027 osób.
|-
| 7154. || [[Schrondweiler]] || '''Schrondweiler''' - małe miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w [[Nommern|gminie Nommern]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwały 273 osoby.
|-
| 7155. || [[Schuttrange]] || '''Schuttrange''' − gmina i małe miasteczko w południowym [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Luksemburg|kantonie Luksemburg]].
|-
| 7156. || [[Schwabentor we Fryburgu Bryzgowijskim]] || Brama Schwabentor wybudowana została w 1205 roku. Była jedynym wejściem do miasta, ponieważ miasteczko było zabudowane murami do 1547 roku. Wieża została dobudowana do bramy miejskiej w 1572 roku. W tym samym roku Matthias Schwäri namalował na bramie wizerunek kupca z koszykiem, do XIX wieku istniała legenda o kupcu ze [[Szwabia|Szwabii]], który przyszedł z dwoma baryłkami z pieniędzmi do Fryburga, aby kupić miasto. Kupiec został wyśmiany, ponieważ okazało się, że beczki zawierały tylko piasek i żwir – jego żona miała przed wyjazdem potajemnie wymieniać pieniądze na bezwartościowy żwir.
|-
| 7157. || [[Schwarme]] || '''Schwarme''' – miasteczko w [[Niemcy|Niemczech]] , położone w [[Dolna Saksonia|Dolnej Saksonii]]. Liczy 2500 mieszkańców.
|-
| 7158. || [[Schwebsange]] || '''Schwebsange''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Schwéidsbengen'') - małe miasteczko w południowo-wschodnim [[Luksemburg]]u, w [[Wellenstein (Luksemburg)|gminie Wellenstein]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 277 osób.
|-
| 7159. || [[Schwedt/Oder]] || Po 1990 do miasta przyłączono szereg wsi: w 1993 Blumenhagen, Gatow i Kunow, w 1998 Kummerow, w 2001 [[Criewen]] i Zützen, w 2002 [[Stendell]], w 2003 Hohenfelde. 26 października 2003 przyłączono także miasteczko [[Vierraden]].
|-
| 7160. || [[Schwiedelbrouch]] || '''Schwiedelbrouch''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Schwiddelbrouch'') - małe miasteczko w zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Rambrouch|gminie Rambrouch]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 80 osób.
|-
| 7161. || [[Scooby Doo i upiorny strach na wróble]] || [[Scooby Doo (postać)|Scooby Doo]] oraz jego przyjaciele – [[Kudłaty Rogers|Kudłaty]], [[Fred Jones (Scooby Doo)|Fred]], [[Daphne Blake|Daphne]] i [[Velma Dinkley|Velma]] przyjeżdżają do cichego miasteczka, które przygotowuje się do świętowania dożynek. Tymczasem impreza dożynkowa zostaje przerwana przez upiornego stracha na wróble, który zaczyna atakować miasto. Po raz kolejny Scooby Doo i Brygada Detektywów muszą rozwiązać zagadkę, a także ocalić rolnicze miasteczko przed niszczycielską siłą.
|-
| 7162. || [[Scooby Doo, gdzie jesteś?]] || Scooby, Kudłaty, Daphne, Velma i Fred zbierają wieczorem małże na plaży obok nieczynnego od kilku tygodni lunaparku. Nagle światła zapalają się i wszystko zaczyna działać. Przyjaciele postanawiają to spradzić. Chociaż wszystko działa, w wesołym miasteczku nie ma żadnych ludzi. Co więcej zaczynają się dziać dziwne reczy. Szybko okazuje się. że w lunaparku nie są zupełnie sami...
|-
| 7163. || [[Scooby Doo: Wakacje z duchami]] || * [[Mirosław Wieprzewski]] – '''Sklepikarz z miasteczka obozowego'''
|-
| 7164. || [[Scooby Doo]] || # ''Scooby-Doo! i potwór z wesołego miasteczka'' (upiór: potwór z wesołego miasteczka)
|-
| 7165. || [[Scooby i Scrappy Doo (serial animowany 1980)]] || | ''Śmiechostrefa Scooby’ego''<br /><small>''Scooby w wesołym miasteczku''</small>
|-
| 7166. || [[Scypion Afrykański Starszy]] || W [[Bitwa nad Trebią|bitwie nad Trebią]] przypuszczalnie nie brał udziału, natomiast [[bitwa pod Kannami|pod Kannami]] w roku 216 p.n.e. wyróżnił się jako [[trybun wojskowy]]. Paradoksalnie, dzięki temu że zaraz na początku starcia ciężka kawaleria [[Hannibal]]a zmusiła konnicę rzymską do ucieczki, nie znalazł się w okrążeniu i nie poległ, lecz dotarł do odległego o około 15 km od pola bitwy miasteczka [[Canosa di Puglia|Canusium]], gdzie przekonał konsula [[Gajusz Terencjusz Warron|Gajusza Terencjusza Warrona]], by poprowadził resztki armii do Rzymu. Po powrocie do "wiecznego miasta" Warronowi podziękowano w Senacie za to, że "nie zwątpił w sprawę Republiki" i w okresie późniejszym powierzono mu inne odpowiedzialne zadania<ref>A. Krawczuk, s.99.</ref>. Doceniono również Scypiona, który w roku 213 p.n.e. został wybrany jednym z czterech [[edyl]]ów Rzymu<ref>R.A. Gabriel, s.14.</ref>.
|-
| 7167. || [[Seans (film)]] || Do małego miasteczka na prowincji, przyjeżdża młody docent i wygłasza wykład w tamtejszym Domu Kultury. Na wykład ten mobilizowana jest miejscowa młodzież, która jednak początkowo nie jest zbyt zainteresowana tematem. Jednak przemówienie wywołuje żywe reakcje u części słuchaczy, która uświadamia sobie bezsens dotychczasowej egzystencji.
|-
| 7168. || [[Sebastian Faulks]] || Urodził się w miasteczku [[Donnington (Berkshire)|Donnington]] niedaleko [[Newbury (Berkshire)|Newbury]] w Hrabstwie Berkshire jako najmłodszy syn Petera Faulksa ([[1917]]-[[1998]]) i Pameli (Lawless) ([[1923]]-[[2003]] ). Dorastał w [[Newbury (Berkshire)|Newbury]].
|-
| 7169. || [[Sebastian Kulczyk]] || 5 czerwca 2010 roku w [[Prowansja|prowansalskim]] miasteczku [[Antibes]] ożenił się z córką poznańskiego biznesmena z branży budowlanej i medialnej [[Krzysztof Jordan|Krzysztofa Jordana]] – [[Katarzyna Jordan|Katarzyną Jordan]]<ref>{{Cytuj stronę|url = http://www.polskatimes.pl/artykul/264930,sebastian-kulczyk-ozenil-sie-we-francji,id,t.html|tytuł = Sebastian Kulczyk ożenił się we Francji|autor = |data dostępu = |opublikowany = Polska The Times|język = }}</ref>. Jego siostrą jest [[Dominika Kulczyk]].
|-
| 7170. || [[Sebastian Matte]] || '''Sebastian Matte''' (''nid''. Sebastiaan Matte) – był jednym z przywódców [[rewolta ikonoklastów|rewolty ikonoklastów]] w [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandach]] w [[1566]] roku. Z zawodu był kapelusznikiem, a we wczesnej młodości został mnichem, potem przeszedł na [[kalwinizm]] i został [[pastor|kaznodzieją]] protestanckim. Wygnany do Anglii, powrócił do Niderlandów i zaczął głosić swoje nauki. 1 sierpnia 1566 roku planował na czele uzbrojonej grupy liczącej około dwóch tysięcy ludzi przejąć władzę w miasteczku [[Veurne]], jego plan nie powiódł się. Jednak już 10 sierpnia 1566 roku w [[Steenvoorde]] jego kazanie pobudziło tłum do plądrowania kościołów pod hasłami kalwinizmu, a przede wszystkim zakazu czczenia obrazów i posągów świętych. Tłum na czele z Jacobem de Buysere wdarł się do pobliskiego klasztoru św. Wawrzyńca i zniszczył w jego kaplicy posągi i obrazy przedstawiające świętych, a także naczynia liturgiczne. Był to początek trwającego kilka tygodni [[rewolta ikonoklastów|buntu obrazoburców]].
|-
| 7171. || [[Sebastian Ostaszewski]] || W [[1795]] r. otrzymał od ojca majątek ziemski [[Wzdów]] wraz z rodzinnym dworem Ostaszewskich, w którym zamieszkał, a także dobra [[Sieniawa (powiat krośnieński)|Sieniawę]]. W [[1804]] r. zakupił od Adama Lewickiego dobra [[Trzcianiec]], Krzywe i [[Roztoka (województwo podkarpackie)|Roztokę]]. {{fakt|W [[1819]] roku nabył od Feliksa Grodzickiego miasteczko [[Jaćmierz]], [[Posada Jaćmierska Górna|Posadę Jaćmierską]] i Chmurówkę.|data=2012-04}}
|-
| 7172. || [[Sebastião José de Carvalho e Melo]] || Od dłuższego czasu król coraz bardziej podupadał na zdrowiu, stopniowo przekazując Pombalowi więcej władzy. Po trzęsieniu ziemi [[Józef I Reformator|Józef I]] zaczął również zdradzać objawy ciężkiej odmiany [[klaustrofobia|klaustrofobii]], która przerodziła się w przewlekłą chorobę, trapiącą władcę do jego ostatnich dni. Jako że król nie mógł znieść przebywania w murowanych budynkach, przeniósł dwór do wystawionego na wzgórzach Ajuda miasteczka namiotowego. Dyktatura Pombala, pomimo jego ogromnego wkładu w odbudowę kraju, budziła narastający sprzeciw. W 1758 roku król został ranny w wyniku nieudanej próby zamachu. W krótkim, pokazowym procesie Pombal oskarżył głównych przedstawicieli rodziny Távora i księcia [[Aveiro]] o zorganizowanie ataku, po czym skazał wszystkich na śmierć. Po wyrzuceniu jezuitów terror tylko narastał. Tropiono wszystkie osoby podejrzane o spisek. Wszystko to przyczyniło się do osłabienia pozycji Portugalii na arenie międzynarodowej i zakwestionowania jej [[Portugalskie imperium kolonialne|ambicji imperialistycznych]]. W uznaniu za szybką reakcję na zamach Józef I nadał w 1759 roku swojemu premierowi ziemie hrabstwa [[Oeiras]]. Prestiżowy tytuł [[markiz]]a e Melo otrzymał w 1770 roku.
|-
| 7173. || [[Seborga]] || '''Seborga''' ([[język liguryjski (współczesny)|lig.]] ''Seborca'') – miasteczko w północno-zachodnich [[Włochy|Włoszech]], w regionie [[Liguria]], w prowincji [[Prowincja Imperia|Imperia]], w [[Alpy Liguryjskie|Alpach Liguryjskich]]. Słynie z bycia tzw. [[mikronacja (państwo)|mikronacją]], czyli symbolicznego deklarowania od 1954 roku niepodległości jako ''Księstwo Seborgi''. Według danych z końca 2010 roku Seborgę zamieszkuje 319 osób, w tym 37 (11,6%) cudzoziemców<ref name="stat">[http://demo.istat.it/bil2010/index.html Statystyki demograficzne ISTAT]</ref>.
|-
| 7174. || [[Secret Intelligence Service]] || Początek na nowym stanowisku nie był zbyt udany dla Menziesa. [[8 listopada]] [[1939]] roku, a więc cztery dni po objęciu przez niego stanowiska dyrektora generalnego MI6 ([[4 listopada]] [[1939]] roku), z [[Holandia|holenderskiego]] miasteczka [[Venlo]] nad granicą z [[Niemcy|Niemcami]], po zwabieniu podstępem, zostali porwani dwaj doświadczeni wysocy oficerowie MI6, kpt. S. Payne Best oraz mjr H. R. Stevens. Porwania dokonali funkcjonariusze służby bezpieczeństwa [[Sicherheitsdienst]], pod przewodnictwem szefa wywiadu SS [[Walter Schellenberg|Waltera Schellenberga]]. Był to finał gry, którą Sicherheitsdienst, przedstawiając się jako spiskowcy – antynaziści, mający na celu obalenie [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]], prowadziło z MI6. Porwanie dwóch wysokich oficerów było dużym ciosem dla kierownictwa MI6, tym bardziej, że obaj kpt. S. Payne Best oraz mjr H. R. Stevens, wiedzieli bardzo dużo o operacjach MI6 i planach na przyszłość. Podczas przesłuchania na [[Sicherheitsdienst|SD]], Best i Stevens sypali informacjami, m.in. ujawnili większość europejskiej siatki MI6.
|-
| 7175. || [[Sede Chemed]] || Leży na [[Równina Szaron|równinie Szaron]], w otoczeniu miast [[Hod ha-Szaron]] i [[Kefar Sawa]], miasteczka [[Dżaldżulja]], moszawów [[Chagor]], [[Eliszama]] i [[Newe Jamin]], oraz wioski [[Mattan]]. Na północny wschód od wioski przebiega granica terytoriów [[Autonomia Palestyńska|Autonomii Palestyńskiej]], która jest strzeżona przez [[mur bezpieczeństwa]]. Po stronie palestyńskiej znajdują się miasta [[Kalkilja]] i [[Habla]].
|-
| 7176. || [[Sede Ja’akow]] || Moszaw Sede Ja’akow jest położony na niewielkim wzgórzu (na wysokości od 50 do 80 metrów [[n.p.m.]]) w zachodniej części intensywnie użytkowanej rolniczo [[Dolina Jezreel|Doliny Jezreel]], w [[Dolna Galilea|Dolnej Galilei]] na północy [[Izrael]]a. Na zachód od osady wznoszą się wzgórza oddzielające Dolinę Jezreel od [[dolina Zabulona|Doliny Zabulona]] i [[zatoka Hajfy|Zatoki Hajfy]]. Z tych wzgórz spływa przepływający na północ od moszawu strumień Tivon. Łączy się on z przepływającym na wschodzie strumieniem Betlejem, który wpada na południu do rzeki [[Kiszon]]. W jego otoczeniu znajduje się miasto [[Jokne’am]], miasteczka [[Kirjat Tiwon]] i [[Ramat Jiszaj]], moszawy [[Bet Zajid]], [[Bet Sze’arim (moszaw)|Bet Sze’arim]] i [[Kefar Jehoszua]], moszawa [[Jokne’am (moszawa)|Jokne’am]], oraz kibuc [[Allonim (kibuc)|Allonim]].
|-
| 7177. || [[Sede Jicchak]] || [[Moszaw]] Sede Jicchak leży w północno-wschodniej części [[Równina Szaron|równiny Szaron]] na południe od masywu [[Góra Karmel|Góry Karmel]], w otoczeniu miast [[Hadera]] i [[Baka-Dżatt]], miasteczka [[Eljachin]], kibucu [[Lehawot Chawiwa]], oraz moszawów [[Achituw]], [[Talme Elazar]] i [[Ma’or]].
|-
| 7178. || [[Sede Uzzijjahu]] || Leży na nadmorskiej równinie w północno-zachodniej części [[Negew|pustyni Negew]], w otoczeniu miasta [[Aszdod]], miasteczka [[Gan Jawne]], moszawów [[Szetulim]], [[Azrikam]], [[Emunim]] i [[Bet Ezra]], oraz [[kibuc]]u [[Chacor-Aszdod]]. Na wschód od moszawu znajduje się [[Baza lotnicza Chacor]] należąca do [[Siły Powietrzne Izraela|Sił Powietrznych Izraela]].
|-
| 7179. || [[Sedlniccy z Choltic]] || Rodową siedzibą było miasteczko [[Choltice]]. W 1401 roku byli w posiadaniu [[Závišice|Závišic]] koło [[Nowy Jiczyn|Nowego Jiczyna]], a w połowie XV wieku [[Sedlnice|Sedlnic]], skąd wywodzi się rodowe nazwisko.
|-
| 7180. || [[Sedno sprawy]] || Zostaje wezwany do małego miasteczka, by zająć się sprawą śmierci 20-letniego inspektora Pembertona. Ten w pozostawionej notatce pisze o samobójstwie z powodu pożyczki, której nie był w stanie spłacić. Scobie podejrzewa ingerencję miejscowego agenta [[Syria|syryjskiego]] Yusefa, trudniącego się handlem na czarnym rynku. Zaprzecza on jednak aby miał związek z samobójstwem i uprzedza inspektora, że Brytyjczycy wysłali nowego oficera, który ma się w szczególności zająć szukaniem diamentów. Scobie odbiera to jako żart, twierdząc, iż nie ma o tym żadnych informacji . Sam miewa sny, iż znalazł się na miejscu Pembertona ,a nawet wspomina o tym w swoich zapiskach. Gdy się budzi, tłumaczy sobie, że nie mógłby popełnić samobójstwa, nie znajdując przyczyny, która warta byłaby wiecznego potępienia.
|-
| 7181. || [[Sedżong]] || Sedżong jest podzielony na: jedno osiedle ([[Hansol-dong]] – miasto właściwe), jedno miasteczko ([[Jochiwon-eup]] – dawna siedziba administracyjna powiatu Yeongi) oraz dziewięć gmin (obszary wiejskie)<ref name=adm1>{{cytuj stronę | url = http://www.sejong.go.kr/global/en/HappySejong/FORAdministrativeDistrict.jsp | tytuł = Administrative Region | data dostępu = 2013-02-23 | opublikowany = SEJONG Special Self-Governing City | język = en}}</ref>.
|-
| 7182. || [[Segew-Szalom]] || Na północ od miasteczka przebiega [[droga ekspresowa 25 (Izrael)|droga ekspresowa nr 25]] ([[Nachal Oz]]-[[Beer Szewa]]-Arawa).
|-
| 7183. || [[Seille (dopływ Mozeli)]] ||  | opis zdjęcia        = Seille w miasteczku Vic-sur-Seille
|-
| 7184. || [[Seiyo]] || Miasto otrzymało prawa miejskie 1 kwietnia 2004 roku przez połączenie miasteczek Akehama, Nomura, Shirokawa i Uwa (z [[Powiat Higashiuwa|powiatu Higashiuwa]]) oraz miasteczka Mikame (z [[Powiat Nishiuwa|powiatu Nishiuwa]]).
|-
| 7185. || [[Sejm Ustawodawczy (1848)]] || Alfreda von Windischgrätza]] zdobyły Wiedeń, a obrady parlamentu zostały przeniesione do miasteczka [[Kromieryż]]. [[22 listopada]] w parlamencie został utworzony Klub Słowiański, grupujący Czechów, Morawian, Ukraińców i Słowian południowych. Polacy nie brali udziału w jego pracach. [[27 listopada]] w Kromieryżu został utworzony [[Rząd Felixa Schwarzenberga|nowy rząd Cesarstwa]]. 
|-
| 7186. || [[Sejm Wielkiego Księstwa Poznańskiego]] || Łącznie Sejm stanowiło 48 posłów z trzech stanów: 24 z nich wywodziło się ze [[szlachta|szlachty]], 16 z [[mieszczaństwo|mieszczaństwa]], a 8 było chłopami. Wszyscy musieli być [[chrześcijaństwo|chrześcijanami]]. Spośród 24 reprezentantów szlachty 2 (następnie tę liczbę zwiększono do 4) było [[wirylista]]mi. Pozostali wybierani byli w [[Bezpośredniość wyborów|wyborach bezpośrednich]] przez posiadaczy majątków ziemskich. Siedem największych miast wybierało swoich posłów w wyborach bezpośrednich, pozostałe miasteczka, a także reprezentanci chłopstwa wybierani byli w [[wybory pośrednie|wyborach pośrednich]]. O prawie głosowania dwóch niższych stanów decydował [[cenzus majątkowy]]. W związku z powyższym Polacy przeważali tylko w reprezentacji stanu pierwszego (ziemiaństwa), nielicznie występowali wśród przedstawicieli miast i nie było ich w pierwszych sejmach w reprezentacji chłopskiej. 
|-
| 7187. || [[Sejny (gmina wiejska)]] || * [http://www.sejny.info.pl/ Sejny – miasteczko na kresach]
|-
| 7188. || [[Sejny]] || Jerzy Grodziński, który latach 1593–1602 założył nad rzeką Sejną miasteczko, nazwał je od swojego imienia ''Juriewo''. Ta nazwa jednak się nie przyjęła – miasteczko nazwano ''Sejny'' od przepływającej przez nie rzeki (dziś ''[[Marycha]]''). Słowo ''seina'' w [[Język jaćwiński|języku jaćwieskim]] oznacza trawy porastające w tamtym czasie bujnie brzegi i zakola rzeki. Z języka jaćwieskiego wywodzi się więcej nazw (jezior, miejscowości itd.) w okolicach miasta.
|-
| 7189. || [[Sekret (telenowela)]] || Akcja toczy się na przełomie XIX i XX wieku. Pepa, młoda uboga dziewczyna, zostaje zdradzona przez Carlosa, swojego pana i kochanka, który wyrzuca ją z miasteczka i odbiera jej ich wspólne dziecko, aby wychowywać je razem z żoną, która sama właśnie wydała na świat martwe niemowlę.
|-
| 7190. || [[Sekretny świat misia Beniamina]] || * 9b - '''Yeti''' - Beniamin i Mały natrafiają w parku na Radka - wielkiego misia, niedoszłą nagrodę w wesołym miasteczku. Szybko się z nim zaprzyjaźniają i znajdują dla niego nowy dom.
|-
| 7191. || [[Selah Sue]] || Sanne Putseys urodziła się we [[Region Flamandzki|flamandzkim]] mieście [[Leuven]], a wychowywała się w pobliskim miasteczku [[Leefdaal]]. W wieku piętnastu lat nauczyła się grać na gitarze akustycznej i zaczęła pisać własne piosenki. Kiedy miała siedemnaście lat wystąpiła jako najmłodszy i jedyny żeński artysta w otwartym konkursie piosenki Open Mic-avond w Het Depot w Leuven. Zauważył ją wówczas holenderski wokalista Milow, który zaproponował jej wspólny występ na scenie. Sanne Putseys udało się wypracować początek swojej muzycznej kariery w czasie studiów psychologii na [[Katolicki Uniwersytet w Lowanium|Katholieke Universiteit Leuven]]. Następnie współpracowała na scenie z takimi artystami jak [[Moby]], [[Simply Red]], [[Jamie Lidell]], [[Novastar]], [[Keziah Jones]] czy [[Sébastien Tellier]]<ref name=autonazwa1>{{cytuj stronę | url = http://www.cafebabel.pl/article/36306/selah-sue-jamajska-dusza-z-louvain.html | tytuł = Selah Sue: Jamajska dusza z Louvain | opublikowany = www.cafebabel.pl | język = pl | data dostępu = 2012-12-26}}</ref>. 
|-
| 7192. || [[Semboku]] || Miasto Semboku zostało utworzone 20 września 2005 roku z połączenia trzech miejscowości [[Kakunodate]], [[Tazawako]] i [[Nishiki]]. Miasteczko Tazawako powstało we wrześniu 1956 z połączenia miasteczka [[Obonai]] oraz wsi [[Tazawa]] i [[Jindai (wieś)|Jindai]]. Kakunodate powstało jako miasto zamkowe. W 1889 Kakunodate wraz z miejscowościami [[Nakagawa]], [[Kumosawa]] i [[Shiraiwa]] zaczęło tworzyć system municypalny, kończąc jako jedno miasto w marcu 1955 roku. Wieś Nishiki powstała w 1956 roku z połączenia wiosek: [[Saimyoji]] i [[Hinokinai]]{{r|Semboku}}.
|-
| 7193. || [[Semeniwka (obwód połtawski)]] || * {{SgKP|X|428|Semenówka (2) miasteczko nad Krzywą Rudą, powiat chorolski guberni połtawskiej, przy drodze pocztowej z Chorola do Kremenczuga, o 23 wiorsty na południe od Chorola, ma 100 domów, 801 mieszkańców, cerkiew, zarząd gminy, stację pocztową}}
|-
| 7194. || [[Sen o Afryce]] || Ebbo Velten jest niemieckim lekarzem, który spędził w [[Afryka|Afryce]] kilkanaście lat, pilotując program walki z epidemią [[Śpiączka afrykańska|śpiączki afrykańskiej]] w [[Kamerun]]ie. Jednak obecnie, gdy epidemię udało się opanować, dalsza obecność lekarza na Czarnym Lądzie wydaje się nie mieć już sensu. Żona lekarza postanawia wrócić do niemieckiego miasteczka, skąd wyjechali, a gdzie obecnie przebywa córka Ebba. Wyjazd z Afryki okazuje się jednak niezwykle trudną decyzją, ponieważ Velten zżył się przez lata z kontynentem. Gdy trzy lata po ukazanych wydarzeniach, w miejsce akcji pojawia się przedstawiciel WHO, Francuz Alex, okazuje się, że Velten wciąż tutaj jest.
|-
| 7195. || [[Sendai]] || * [[miasteczko uniwersyteckie]] obejmujące:
|-
| 7196. || [[Sennik współczesny]] || Akcja powieści dzieje się w małym miasteczku nad rzeką, w którym buduje się właśnie bocznicę kolejową. Jest ono zamieszkane prawie wyłącznie przez przesiedleńców, brakuje w nim również młodych. Informacje pozwalające zlokalizować tę miejscowość są niekonsekwentne i sprzeczne:
|-
| 7197. || [[Senningen]] || '''Senningen''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Senneng'') - małe miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w [[Niederanven|gminie Niederanven]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 370 osób.
|-
| 7198. || [[Senningerberg]] || '''Senningerberg''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Sennengerbierg'') - miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w [[Niederanven|gminie Niederanven]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 1 536 osób.
|-
| 7199. || [[Sep'o]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[P'yŏnggang]]. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sep'o, Yuryul (obie powiat P'yŏnggang), Rangok (7 wsi, powiat [[Hoeyang]]) oraz Singosa (3 wsie, powiat [[Anbyŏn]]). Powiat Sep'o składał się wówczas z jednego miasteczka (Sep'o-ŭp) i 19 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W marcu 1961 roku do powiatu przyłączono z powiatu P'yŏnggang wieś Rimok, a z powiatu [[Pŏptong]] wieś Sindong.
|-
| 7200. || [[Sepp Herberger]] || Drużyna węgierska nie miała możliwości przygotowania się do decydującego meczu – w miasteczku w którym została zakwaterowana dzień przed meczem odbywał się festyn. Wpływ na wynik finału miała również kontuzja [[Ferenc Puskás|Ferenca Puskása]] odniesiona we wcześniejszych meczach – nie wiadomo czy wystawienie go w tym meczu nie było błędem węgierskiego trenera. Mimo wszystkich tych wątpliwości sensacyjne zwycięstwo Niemiec było wydarzeniem na skalę światową – kraj odpowiedzialny za [[holocaust]] po raz pierwszy od końca wojny triumfował w jakiejkolwiek dziedzinie życia społecznego.
|-
| 7201. || [[Septfontaines (kanton Capellen)]] || '''Septfontaines''' − gmina i małe miasteczko w zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Capellen|kantonie Capellen]].
|-
| 7202. || [[Sereje]] || '''Sereje''' ([[lit.]] ''Seirijai'', [[język rosyjski|ros.]] ''Серее'') – dawne [[miasto]], obecnie [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]] w [[okręg olicki|okręgu olickim]] w [[Rejon łoździejski|rejonie Łoździejskim]], położone ok. 20 km od [[Łoździeje|Łoździej]]. Przed [[1914]] r. mieszkało tam 4 tys. mieszkańców, z tego 3 tys. [[Żyd]]ów. W [[2001]] r. liczba ludności wynosiła 983 osoby. Siedziba [[starostwo Sereje|starostwa Sereje]].
|-
| 7203. || [[Sergio Endrigo]] || '''Sergio Endrigo''' (ur. 15 czerwca 1933 w miasteczku [[Pula]] na [[półwysep|półwyspie]] [[Istria]] – zm. 7 września 2005 w [[Rzym]]ie) – [[Włosi|włoski]] [[piosenkarz|wokalista]] i [[kompozytor]], zwycięzca [[Festiwal Piosenki Włoskiej w San Remo|Festiwalu Piosenki Włoskiej]] w [[San Remo]] i reprezentant [[Włochy w Konkursie Piosenki Eurowizji|Włoch]] podczas finału [[Konkurs Piosenki Eurowizji 1968|13.]] [[Konkurs Piosenki Eurowizji|Konkursu Piosenki Eurowizji]] w [[1968 w muzyce|1968]] roku z utworem „[[Marianne (singel Sergio Endrigo)|Marianne]]”.
|-
| 7204. || [[Sergiusz Wilczycki]] || Urodził się w miasteczku [[Mir (Białoruś)|Mir]], w [[województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|województwie nowogródzkim]] [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]], w rodzinie nauczycielskiej. Część rodziny została wywieziona przez [[NKWD]] w czerwcu 1941 w głąb [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] ukończył progimnazjum w [[Baranowicze|Baranowiczach]], później uczył się również w baranowickiej szkole handlowej. Należał do [[Związek Młodzieży Białoruskiej|Związku Młodzieży Białoruskiej]].
|-
| 7205. || [[Sergiusz Żymełka]] || * 2002: ''Smutne miasteczko''
|-
| 7206. || [[Serhij Omeljanowicz]] || 21 lipca 2015 w został znaleziony martwym we własnym domu w belgijskim miasteczku Lobbes.<ref>[http://www.ua-football.com/ua/ukrainian/high/1437548015-v-belgii-nayden-mertvym-byvshiy-ukrainskiy-futbolist.html У Бельгії знайшли мертвим українського футболіста - UA-Футбол]</ref>
|-
| 7207. || [[Serhij Szapował]] || '''Serhij Wołodymyrowycz Szapował''', [[język ukraiński|ukr.]] Сергій Володимирович Шаповал (ur. [[7 lutego]] [[1990]] w miasteczku [[Worzel]], w [[obwód kijowski|obwodzie kijowskim]], [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińska SRR]]) – [[Ukraina|ukraiński]] [[piłka nożna|piłkarz]], grający na pozycji [[pomocnik (piłka nożna)|pomocnika]] lub [[napastnik]]a.
|-
| 7208. || [[Serhij Szewczenko (ur. 1960)]] || Urodził się w małym wojskowym miasteczku w Kirgizji. Podstawy piłki nożnej poznawał w szkółce sportowej miejscowego przedsiębiorstwa przemysłu obronnego produkującego paliwo rakietowe z uranu. Potem wstąpił na studia w [[Biszkek|Frunze]], skąd został zaproszony do [[Reprezentacja ZSRR U-19 w piłce nożnej mężczyzn|juniorskiej reprezentacji ZSRR]]<ref>[http://news.start.crimea.ua/news_details.php?news_type_id=2&news_id=137954 Start.crimea.ua | Сергей Шевченко: "Заяев украл меня, как невесту"] {{martwy link}}</ref>. Karierę piłkarską rozpoczął w miejscowym klubie [[Ałga Biszkek|Ałga Frunze]]. Występował również w klubach [[Ałaj Osz]], [[Neftchi Fergana]], [[Tawrija Symferopol]] i [[Metalist Charków]]. W [[1994]] zakończył karierę piłkarską.
|-
| 7209. || [[Serial młodzieżowy]] || Seriale młodzieżowe zazwyczaj odwołują się do widowni młodzieżowej. Najpopularniejsze pozycje młodzieżowe rozgrywają się w środowiskach klasy wyższej (np. ''[[Beverly Hills, 90210]]'', ''[[Życie na fali]]'') lub jeśli ich akcja umieszczona jest w innych środowiskach np. małomiasteczkowych (np. ''[[Jezioro marzeń]]'', ''[[Pogoda na miłość]]''), grają w nich atrakcyjni aktorzy, którzy są o przynajmniej kilka lat starsi od swych postaci. Seriale które przedstawiają życie nieco bardziej realistycznie z nastoletnimi aktorami nie radzą sobie równie dobrze. Przykładami takich produkcji pozytywnie ocenionych przez krytykę są ''[[Moje tak zwane życie]]'', ''[[Luzaki i kujony]]'' i nieco mniej pozytywnie oceniane ''[[Life As We Know It]]''. Żaden z wymienionych nie przetrwał całego sezonu.
|-
| 7210. || [[Serniki (obwód rówieński)]] || '''Serniki''' ([[język ukraiński|ukr.]] Серники) – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na północno-wschodniej [[Ukraina|Ukrainie]] w [[obwód rówieński|obwodzie rówieńskim]] ([[Rejon pohojski]]), przy granicy z [[Białoruś|Białorusią]]. Liczy około 2.700 mieszkańców (2007 rok).
|-
| 7211. || [[Serock]] || W mieście został zachowany średniowieczny układ urbanistyczny z [[rynek (urbanistyka)|rynkiem]] i [[ratusz]]em w centrum. Dominuje tu zabudowa jednorodzinna i małomiasteczkowa.
|-
| 7212. || [[Seroczyn (powiat siedlecki)]] || Od początku [[XV wiek|XV]] wieku wieś była własnością [[skarbnik]]a czerskiego – [[Wit z Dudy|Wita z Dudy]]. W roku [[1424]] właścicielami zostali Głoskowscy. [[Konrad III Rudy]] , książę mazowiecki, w [[1476]] roku wyzwolił ówczesnych właścicieli Seroczyna, Alberta i Jakuba Głoskowskiego od powinności naprawy i budowy zamków. Dzięki staraniom Stanisława Głoskowskiego, w [[1547]] roku wybudowany został kościół i założona [[parafia]] pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. [[28 listopada]] [[biskup]] poznański [[Benedykt Izdbieński]] wystawił [[przywilej erekcyjny]] oraz poświęcił kościół. Był zbudowany z drewna, zawierał cztery [[ołtarz]]e. Dnia [[21 stycznia]] [[1548]] roku za zgodą króla [[Zygmunt II August|Zygmunta Augusta]], nastąpiła lokacja miasta na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]]. Seroczyn otrzymał prawo do cotygodniowych [[targ]]ów (środa), dwóch [[jarmark]]ów w roku ([[8 maja]] i [[29 września]]) oraz zwolniony został z [[podatek|podatków]] na okres 20 lat. Dzięki temu miasteczko bardzo szybko się rozwinęło. [[Mieszczaństwo|Mieszczanie]] posiadali 43 [[włóka (miara powierzchni)|włóki]] ziemi, trudnili się głównie [[rolnictwo|rolnictwem]]. W drugiej połowie [[XVI wiek|XVI]] wieku zaczęto eksploatować niskoprocentowe, błotne [[ruda darniowa|rudy darniowe]] [[Żelazo|żelaza]]. Wybudowano [[kuźnica (zakład)|kuźnicę]], w której miało zatrudnienie 2 do 3 [[czeladnik]]ów.
|-
| 7213. || [[Serra Gaúcha]] || Miasta niemieckich osadników składają się z wielu małych budynków, zbudowanych w typowej niemieckiej architekturze. W rezultacie osady wyglądały jak wioski czy miasteczka. Wielu Brazylijczyków w tym regionie mówi jeszcze po niemiecku, głównie dialektem [[Riograndenser Hunsrückisch]].
|-
| 7214. || [[Setaigües]] || Historia miasteczka sięga przynajmniej [[XIII wiek]]u, gdy stało się miastem granicznym z [[Królestwo Kastylii|Królestwem Kastylii]], wewnątrz granic [[Królestwo Walencji|Królestwa Walencji]] wówczas pod panowaniem [[Jakub I Zdobywca|Jakuba I Zdobywcy]].
|-
| 7215. || [[Seth Bullock]] || Mniej więcej w tym czasie Bullock i Sol Star otworzyli sklep z narzędziami górniczymi. W sierpniu 1876 postanowili wejść z tym na dziewiczy rynek nowo powstałego miasteczka [[Deadwood (Dakota Południowa)|Deadwood]]. Kupili w Deadwood działkę i uruchomili sklep narzędziowy pod nazwą ''Office of Star and Bullock, Auctioneers and Commission Merchants'', najpierw w namiocie, później w drewnianym budynku.
|-
| 7216. || [[Seto (miasto)]] || * 1892: Wioska zdobyła status miasteczka<ref name=p1/>.
|-
| 7217. || [[Severus Snape]] || Severus Snape mieszkał w dzieciństwie w [[mugol]]skim miasteczku przy ulicy [[Miejsca w świecie Harry’ego Pottera#Spinner's End|Spinner's End]]{{odn|Rowling|2008|s=681}}, zaś po drugiej stronie rzeki znajdował się dom [[Członkowie Zakonu Feniksa#Lily Potter|Lily Evans]] – matki [[Harry Potter (postać)|Harry’ego Pottera]]. Odkąd zauważył, iż Lily jest „magiczna”, nie spoczął, póki nie opowiedział jej wszystkiego, co sam wiedział o magicznym świecie – o [[Hogwart|Hogwarcie]], o [[Ministerstwo Magii|Ministerstwie Magii]], i innych sprawach związanych z magią. Zaprzyjaźnili się jeszcze przed wyjazdem do szkoły{{odn|Rowling|2008|s=682-684}}. Po jakimś czasie przyjaźń zamieniła się w jednostronną miłość. Snape, nazywany przez Lily Evans „Sev”{{odn|Rowling|2008|s=690}}, do końca życia zakochany był w matce [[Harry Potter (postać)|Harry’ego Pottera]], którego znienawidził przez podobieństwo do ojca. Jego [[Zaklęcia z cyklu Harry Potter#Expecto Patronum|patronusem]] była łania, tak samo jak Lily.
|-
| 7218. || [[Seweryn Dalecki]] || * [[1972]]: ''Było niegdyś miasteczko''
|-
| 7219. || [[Seweryn Nalewajko]] || {{lang|uk}}</ref>. Jako syn kuśnierza z Husiatyna, który popadł w zatarg z dziedzicem miasteczka [[Walenty Aleksander Kalinowski|Kalinowskim]] i został zabity przez jego sługi, zbiegł w służbę żołnierską. Początkowo walczył przeciwko kozakom u [[Konstanty Wasyl Ostrogski|Konstantego Ostrogskiego]], skąd też do nich zbiegł<ref>[[Karol Szajnocha]], [http://books.google.pl/books?id=tYIfAAAAYAAJ&printsec=frontcover&dq=%22dwa+lata+dziej%C3%B3w+naszych%22&source=bl&ots=UEdw_ZtXbP&sig=wxw7auvJJ7N5W-T9lpj9egQO-aw&hl=pl&ei=HU_tS63OK-ijOM7W7egH&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CBQQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false Dwa lata dziejów naszych, 1646-1648: opowiadanie i źródła], str. 71</ref>. Tam jako dowódca bandy łupieskiej wyprawiał się na [[Turcy|Turków]] i [[Tatarzy|Tatarów]], pustosząc Mołdawię i Węgry.
|-
| 7220. || [[Sezon na kanarki]] || Po wyjściu z więzienia Malin składa nieoczekiwaną wizytę swojej matce – Lili, która mieszka razem z mężczyzną, przez którego Malin znalazł się w więzieniu. Chłopak próbuje dowiedzieć się od Lili kto jest jego prawdziwym ojcem. Akcja filmu wraca do czasów szkolnych Lili - do małego nadmorskiego miasteczka. Tuż po maturze rzuca ją chłopak – jej pierwsza miłość. Zostaje zgwałcona przez komunistę – aparatczyka. Nijakie, beznadziejne życie prowadzi ją w końcu do szpitala dla umysłowo chorych. Gdy Malin dowiedział się prawdy, postanawia odwiedzić miasteczko, w którym przyszedł na świat<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.wff.pl/filmy/1994-sezonat-na-kanarchetata/ | tytuł = Sezon na kanarki | opublikowany = Warsaw Festival Film | język = pl | data dostępu = 2014-03-09}}</ref>.
|-
| 7221. || [[Sezon na misia]] || Boguś to oswojony niedźwiedź grizzly. Wiedzie on sielskie życie u boku gajowej Beth i występuje w miejscowym amfiteatrze. Sypia w garażu, przytulony do pluszowego misia-maskotki. Pewnego dnia kłusownik Shaw przywozi do miasteczka nieprzytomnego jelenia, któremu brakuje jednego poroża. Boguś uwalnia go, a Shaw poprzysięga mu za to zemstę.
|-
| 7222. || [[Sham 69]] || '''Sham 69''' – grupa założona w miasteczku [[Hersham]], koło [[Londyn]]u w roku [[1976]]. Pierwszy skład tworzyli: Jimmy Pursey ([[śpiew|wokal]]), Dave Parsons ([[gitara]]), Dave Tregenna ([[gitara basowa]]), Mark Cain ([[perkusja]]). Wokalista Jimmy Pursey uważał się za orędownika mas, twierdził, że zespół, który założył, gra "czysty, szczery, pełen energii rock'n'roll bezrobotnych". Śpiewając o codziennych problemach wzywał do pojednania i zjednoczenia się załóg punków, [[skinhead]]ów i modsów. Zespołowi zawsze towarzyszyła wierna grupa fanów, która przybrała nazwę "Sham Army". Zespół uważany początkowo za bezkompromisowy i głęboko zaangażowany, z czasem stracił siłę wyrazu i pozycję "sumienia" sceny [[street punk]].
|-
| 7223. || [[Shambhala]] || '''Shambhala: Expedición al Himalaya''' – stalowa [[kolejka górska]] firmy [[Bolliger & Mabillard|B&M]] zbudowana w sekcji chińskiej [[Wesołe miasteczko|parku rozrywki]] [[Port Aventura]] w [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Do 6 kwietnia 2017, dnia otwarcia kolejki [[Red Force]]<ref>{{Cytuj|tytuł=Europe’s tallest and fastest rollercoaster opens at the brand new Ferrari Land theme park in Spain|czasopismo=The Sun|data=2017-04-06|data dostępu=2017-04-07|url=https://www.thesun.co.uk/news/3269185/europe-tallest-fastest-rollercoaster-ferrari-land-theme-park-spain/|język=en-GB}}</ref>, najwyższy i najszybszy rollercoaster w Europie. Shambhala pozostaje jednak najwyższą kolejką górską Europy w kategorii ''Hyper Coaster''. Oddana do użytku w maju 2012 roku, odebrała wspomniane rekordy niemieckiej kolejce [[Silver Star (kolejka górska)|Silver Star]]. Charakteryzuje się wzniesieniami o bardzo dużej wysokości i stromymi kątami spadków<ref>{{Cytuj|tytuł=Shambhala - PortAventura Park (Salou, Tarragona, Spain)|data dostępu=2016-03-08|opublikowany=rcdb.com|url=http://rcdb.com/10239.htm}}</ref>.
|-
| 7224. || [[Shanksville]] || '''Shanksville''' – to miasteczko w hrabstwie [[Somerset Country]] w [[Pensylwania|Pensylwanii]]. Miasteczko jest to znane z [[Katastrofa lotu United Airlines 93|katastrofy lotniczej Boeinga 757]], która miała miejsce 11 września 2001 roku. Samolot ten miał być wykorzystany przez terrorystów do [[Zamach z 11 września 2001 roku|ataku na Biały Dom lub Kapitol]].
|-
| 7225. || [[Sharon Stone]] || Urodziła się w miasteczku [[Meadville (Pensylwania)|Meadville]] w stanie [[Pensylwania]] jako drugie z czworga dzieci Joego Stone’a, robotnika, i Dorothy, gospodyni domowej (rodzeństwo: starszy brat Michael, młodszy brat Patrick, siostra Kelly).
|-
| 7226. || [[Sharon Tate]] || Manson twierdził, że w piosenkach zespołu [[The Beatles]] zaszyte są ukryte przestrogi dotyczące zbliżających się masowych [[pogrom]]ów, które określał terminem „[[Helter Skelter (wojna)|Helter Skelter]]” (w wolnym tłumaczeniu: „gwałtu rety”)<ref name="gwałturety">''Helter-skelter'': określenie opisujące sytuację wielkiego zamieszania, najczęściej wynikającego z gorączkowego pośpiechu; w piosence [[The Beatles|Bitelsów]] słowa te odnosiły się jednak do używanej w brytyjskiej angielszczyźnie, i prawdopodobnie nieznanej Mansonowi, nazwy [[:Plik:Helter skelter.jpg|rodzaju zjeżdżalni]] w wesołym miasteczku.</ref> zaczerpniętym z tytułu jednej z piosenek [[The Beatles|Bitelsów]]. Wedle jego wizji, pośród przedstawicieli [[Biała odmiana człowieka|rasy białej]] pogromy te miała przetrwać jedynie grupa „wybranych”, czyli on i jego „rodzina”, którzy, przeczekawszy ludobójstwo w ukryciu, na końcu mieli przejąć władzę nad światem. Plan Mansona zakładał, że apokaliptyczny scenariusz zostanie przyspieszony poprzez odbiór jego własnych piosenek, w których również zawarte miało być ukryte przesłanie: część młodych białych, a przede wszystkim młodych białych kobiet, kierowana nim, zasilić miała szeregi „Rodziny”; z kolei część [[Afroamerykanie|Afroamerykanów]] efekt działania piosenek Mansona miał pchnąć do zapoczątkowania rzezi (której bezpośrednią przyczyną stać się miało napięcie seksualne u Murzynów spowodowane wywołanym przez sektę odpływem [[Liberalizm#Aspekty liberalizmu|liberalnie]] nastawionych białych kobiet z kalifornijskich [[kampus]]ów, gdzie, w dobie nastałej równości i obyczajowego wyzwolenia, czarnoskórzy mieli od niedawna możliwość się z nimi spotykać).
|-
| 7227. || [[Shelter (film 2007)]] || Życie Zacha odmienia się, gdy w rodzinne strony powraca Shaun, brat Gabe'a, scenarzysta z [[Los Angeles]]. Zach i Shaun, dawni przyjaciele, zaczynają ponownie się spotykać; umawiają się na wypady na plażę, tam wspólnie surfują. Shaun jest [[coming out|zdeklarowanym]] [[gej]]em i z czasem Zach decyduje się od niego odizolować; nie chce bowiem, by małomiasteczkowe społeczeństwo posądziło go o [[homoseksualizm]]. W dążeniu do postawionego celu nie przeszkadza mu nawet fakt, że w przeciągu kilku dni zbliżył się do Shauna, tym samym odkrywając swoje preferencje seksualne. Problemy młodego artysty nie kończą się jednak tylko na krępującym uczuciu – Zach jest również perfidnie wykorzystywany przez siostrę, która wysługuje się nim w opiece nad Codym.
|-
| 7228. || [[Shenzhen]] || W czasie, gdy Hongkong stanowił jeszcze kolonię brytyjską, Shenzhen było 30-tysięcznym miasteczkiem [[rybactwo|rybackim]], które istniało dzięki współpracy z Hongkongiem. W maju [[1980]] roku w Shenzhen utworzono pierwszą w Chinach [[specjalne strefy ekonomiczne Chińskiej Republiki Ludowej|specjalną strefę ekonomiczną]], co przyniosło gwałtowny wzrost gospodarczy. Pod koniec 2017 roku wszystkie autobusy miejskie czyli ponad 16000 pojazdów było napędzanych prądem<ref>{{Cytuj stronę | url = https://electrek.co/2017/12/28/shenzhen-electrifies-entire-public-transit-fleet-electric-buses/ | tytuł = Shenzhen shows the world how it’s done, electrifies all public transit with massive fleet of 16,000+ electric buses | nazwisko = Lambert | imię =  Fred  | data = 2017-12-28 | opublikowany = electrek | język = en | data dostępu = 2017-12-30}}</ref>.
|-
| 7229. || [[Sherborne (Dorset)]] || '''Sherborne''' - miasteczko (''market town'') w hrabstwie [[Dorset]]. Znajduje się tu zabytkowe Opactwo Sherborne, gdzie pochowani są królowie [[Wessex]]u [[Ethelbert (król brytyjski z IX wieku)|Ethelbert]] i [[Ethelbald]]. 
|-
| 7230. || [[Shikokuchūō]] || Miasto otrzymało prawa miejskie 1 kwietnia 2004 roku przez połączenie miast [[Kawanoe]] i [[Iyomishima]], miasteczka Doi oraz wsi Shingū. Na terenie miasta znajduje się zamek Kawanoe.
|-
| 7231. || [[Shillington (Pensylwania)]] || Autor [[John Updike]] do 13 roku życia mieszkał w pobliżu tego miasteczka.
|-
| 7232. || [[Shimada]] || * [[5 V|5 maja]] [[2005]] - miasteczko Kanaya;
|-
| 7233. || [[Shimoda]] || Miasto leży w zachodniej części prefektury Shizuoka na południu [[Półwysep Izu|półwyspu Izu]]. Miasto graniczy z trzema miasteczkami w prefekturze Shizuoka.
|-
| 7234. || [[Shingū]] || * oraz miasteczkami Kozagawa, Nachikatsu'ura i Kihō.
|-
| 7235. || [[Shinjō]] || oraz kilkoma miasteczkami.
|-
| 7236. || [[Shiogama]] || * miasteczkami Rifu oraz Shichigahama.
|-
| 7237. || [[Shiroishi]] || oraz kilkoma miasteczkami.
|-
| 7238. || [[Shushica (Okręg Wlora)]] || '''Shushica''' ([[język albański|alb.]] ''Shushicë'') – miejscowość w południowo-zachodniej części [[Albania|Albanii]], w [[Okręg Wlora|okręgu Wlora]], w [[Obwód Wlora|obwodzie]] o tej samej nazwie. Burmistrzem miasta jest Luli Petanaj.<ref name=":0">{{Cytuj|tytuł=Shushica, Wlora, Wlora, Albania - Miasto i miasteczko na świecie|data dostępu=2017-02-17|opublikowany=pl.db-city.com|url=http://pl.db-city.com/Albania--Wlora--Wlora--Shushica|język=pl}}</ref>
|-
| 7239. || [[Siatkówka plażowa]] || [[Plik:UMCS - boisko do siatkówki plażowej.JPG|mały|250px|Boisko do siatkówki plażowej na terenie miasteczka uniwersyteckiego [[Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie|UMCS]] w [[Lublin]]ie.]]
|-
| 7240. || [[Sidney Poitier]] || W [[lata 60. XX wieku|latach 60 XX w.]] stał się dzięki swoim rolom jednym z symboli walki z [[Rasizm|dyskryminacją rasową]]. Stworzył cały poczet kreacji czarnych inteligentów dominujących moralnie nad białymi. W 1964 zdobył [[36. ceremonia wręczenia Oscarów|Oscara]] za pierwszoplanową rolę w ''[[Polne lilie]]''. Swoją najgłośniejszą kreację – agenta [[Federalne Biuro Śledcze|FBI]], Virgila Tibbsa, przybywającego do miasteczka na [[Głębokie Południe|Południu USA]] i pomagającego miejscowej policji w śledztwie w sprawie zabójstwa – stworzył w 1967 w dramacie kryminalnym ''[[W upalną noc]]''. Film został nagrodzony Oscarem. W tym samym roku zagrał także narzeczonego białej dziewczyny z dobrego domu w ''[[Zgadnij, kto przyjdzie na obiad]]''. Oba dzieła uznaje się za przełomowe dla filmowego wizerunku Afroamerykanów.
|-
| 7241. || [[Sidra]] || W 1566 r. Sidra otrzymała od króla Zygmunta Augusta prawa miejskie i wkrótce obok powstającego miasteczka w części południowo-wschodniej wzniesiono warowną rezydencję z [[basteja]]mi. Eustachy Wołłowicz już jako [[kanclerz wielki litewski]] i [[Troki|kasztelan trocki]] umiera w 1587 r. w drodze do [[Kraków|Krakowa]] na koronację [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]]. Jego dobra odziedziczyła córka Regina będąca żoną kasztelana Seweryna [[Bonerowie|Bonera]], którzy jednak umierają kolejno w 1591 i 1592 r. Dobra w skład których wchodziła Sidra odziedziczyli synowie wojewody Grzegorza Bogdanowicza Wołłowicza, [[cześnik]] litewski Piotr i starosta [[rogaczew]]ski Roman. W 1602 r. [[Hieronim Wołłowicz]] ufundował kościół katolicki w Zalesiu. Po podziale dóbr Sidra przypadła Piotrowi Wołłowiczowi, a później jego córce Helenie, która w 1622 r. poślubiła cześnika Janusza Hołowiczeńskiego, a w 1630 [[Krzysztof Potocki|Krzysztofa Potockiego]], po którym odziedziczył dobra kasztelan Andrzej Potocki. 
|-
| 7242. || [[Sidła namiętności]] || Kilka dni później na miasteczko napadają piraci i zabierają część ludzi w niewolę by móc później sprzedać ich na targu niewolników. Wśród nich jest też Camila, która od razu przypada do gustu "El Antillano", kapitanowi statku pirackiego. Zauroczony młodą dziewczyną ma nawet ochotę oszczędzić ją przed ciężkim losem niewolnicy, jednak ostatecznie sprzedaje ją na wyspie La Mariana. Od tego momentu Camila należy do bogatego i zgorzkniałego starca don Timoteo ([[Germán Robles]]), który uknuł plan pozbawienia rodziny majątku po jego śmierci. Bierze Camile za żonę po czym cały swój dobytek pozostawia w spadku tylko jej.
|-
| 7243. || [[Siedem kryształowych kul]] || Ślad porywaczy doprowadza Tintina i Baryłkę do miasteczka [[La Rochelle]], gdzie dowiadują się, że profesor wsiadł na statek ''Pachacamac'', który odpływa do Peru. Tintin i kapitan lecą do Peru, aby odbić profesora.
|-
| 7244. || [[Siedenburg]] || '''Siedenburg''' – [[miasteczko (urbanizacja)|miasto]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Flecken'') w [[Niemcy|Niemczech]], w [[kraj związkowy|kraju związkowym]] [[Dolna Saksonia]], w [[Powiat Diepholz|powiecie Diepholz]], siedziba [[Wspólnoty administracyjne i związki gmin w Niemczech|gminy zbiorowej]] [[gmina zbiorowa Siedenburg|Siedenburg]].
|-
| 7245. || [[Siedliszcze (gmina)]] || Przywileje królewskie w XV i w XVII wieku wspominają Siedliszcze i jego właścicieli. Stare dokumenty z 1443 roku stwierdzają, iż jednym z trzech fundatorów kościoła w Swierżach nad Bugiem jest Maciej z Siedliszcza – sędzia ziemi chełmskiej. Wspomina się też, że pierwsza cerkiew istniała w Siedliszczu przed rokiem 1510. Słownik Królestwa Polskiego podaje: „Siedliszcze, miasteczko w powiecie chełmskim. W roku 1564 istnieją wsie Siedliszcze Korybutowe wraz z Janowicą i Siedliszcze Episkopales należą do parafii Pawłów, płacą od 13 łanów, 12 zagrodników, 2 rzemieślników, 3 rybaków”.
|-
| 7246. || [[Siedliszcze]] || W 1760 r. [[podstoli]] chełmski Wojciech Węgliński wyjednał przywilej królewski na założenie miasteczka i [[jarmark]]i, stąd datą przełomową w dziejach Siedliszcza jest dzień 26 stycznia 1760 roku. <br />
|-
| 7247. || [[Sielec (rejon bereski)]] || '''Sielec''' ([[język białoruski|biał.]] ''Сялец'', ''Sielec nad Jasiołdą'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]] w [[Rejon bereski|rejonie bereskim]] [[obwód brzeski|obwodu brzeskiego]]. 
|-
| 7248. || [[Sielec]] || * [[Sielec (rejon berezowski)|Sielec]] – [[wieś]] (dawniej miasteczko) w [[rejon bereski|rejonie berezowskim]] [[Obwód brzeski|obwodu brzeskiego]].
|-
| 7249. || [[Sielewce]] || '''Sielewce''' ([[język białoruski|biał.]] ''Селеўцы'', [[język rosyjski|ros.]] ''Селевцы'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[rejon mołodeczański|rejonie mołodeczańskim]], w [[Sielsowiet Gródek (obwód miński)|sielsowiecie Gródek]].
|-
| 7250. || [[Sielskie (osiedle w Bydgoszczy)]] || Tereny osiedla zostały przyłączone do Bydgoszczy w 1973 roku wraz z przyłączeniem miasteczka Fordon.
|-
| 7251. || [[Sielsowiet Bieławieżski]] || Siedzibą sielsowietu jest [[agromiasteczko]] [[Bieławieżski]]. [[Podział administracyjny Białorusi|Jednostka podziału administracyjnego]] sąsiaduje na północy z [[sielsowiet Wierzchowice|sielsowietem Wierzchowice]], na wschodzie z [[Sielsowiet Wojska|sielsowietem Wojska]], na południu z [[Sielsowiet Ratajczyce|sielsowietem Ratajczyce]] i na zachodzie z [[Sielsowiet Raśna (obwód brzeski)|sielsowietem Raśna]].
|-
| 7252. || [[Sielsowiet Borowlany]] || * [[agromiasteczko]]
|-
| 7253. || [[Sielsowiet Chaceżyn]] || * agromiasteczko 
|-
| 7254. || [[Sielsowiet Dmitrowicze]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7255. || [[Sielsowiet Dociszki]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7256. || [[Sielsowiet Gródek (obwód miński)]] || * agromiasteczko:
|-
| 7257. || [[Sielsowiet Gródek Ostroszycki]] || * [[agromiasteczko]]
|-
| 7258. || [[Sielsowiet Horanie]] || * [[agromiasteczko|agromiasteczka]]:
|-
| 7259. || [[Sielsowiet Horodziłowo]] || * agromiasteczko:
|-
| 7260. || [[Sielsowiet Józefowo]] || * agromiasteczko:
|-
| 7261. || [[Sielsowiet Koroby]] || Centrum sielsowietu jest [[agromiasteczko]] [[Koroby 2]]. 
|-
| 7262. || [[Sielsowiet Kołodziszcze]] || * [[agromiasteczko]]
|-
| 7263. || [[Sielsowiet Krupica]] || * agromiasteczko 
|-
| 7264. || [[Sielsowiet Lack]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7265. || [[Sielsowiet Michanowicze]] ||  |siedziba                        = [[Michanowicze (agromiasteczko)|Michanowicze]]
|-
| 7266. || [[Sielsowiet Motykały]] || |[[agromiasteczko]] 
|-
| 7267. || [[Sielsowiet Naliboki]] || Siedzibą sielsowietu jest [[wieś]] (od 2009 [[agromiasteczko]]<ref>{{cytuj stronę | url = http://pravo.levonevsky.org/bazaby11/region13/text638.htm| tytuł = Решение Столбцовского районного Совета депутатов от 30.12.2009 N 149 "О преобразовании сельских населенных пунктов Столбцовского района в агрогородки"| data dostępu = 2013-08-21 | autor = | opublikowany = pravo.levonevsky.org| praca = | data = | język = ru}}</ref>) [[Naliboki (obwód miński)|Naliboki]].
|-
| 7268. || [[Sielsowiet Nowy Dwór (obwód miński)]] || * [[agromiasteczko|agromiasteczka]]:
|-
| 7269. || [[Sielsowiet Ogrodniki]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7270. || [[Sielsowiet Olechnowicze]] || * agromiasteczko:
|-
| 7271. || [[Sielsowiet Papiernia]] || * [[agromiasteczko|agromiasteczka]]:
|-
| 7272. || [[Sielsowiet Pietryszki]] || * [[agromiasteczko]]:
|-
| 7273. || [[Sielsowiet Prozoroki]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7274. || [[Sielsowiet Radoszkowice]] || * agromiasteczko:
|-
| 7275. || [[Sielsowiet Raśna (obwód brzeski)]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7276. || [[Sielsowiet Samochwałowicze]] || * agromiasteczko 
|-
| 7277. || [[Sielsowiet Siennica]] || * [[agromiasteczko|agromiasteczka]]:
|-
| 7278. || [[Sielsowiet Szczomyślica]] || * agromiasteczka:
|-
| 7279. || [[Sielsowiet Widomla]] || |[[agromiasteczko]]  
|-
| 7280. || [[Sielsowiet Wierzchowice]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7281. || [[Sielsowiet Wojska]] || |[[agromiasteczko]] 
|-
| 7282. || [[Sielsowiet Wołczyn]] || |[[agromiasteczko]] 
|-
| 7283. || [[Sielsowiet Zdanowicza]] || * [[agromiasteczko|agromiasteczka]]
|-
| 7284. || [[Sielsowiet Znamienka (obwód brzeski)]] || |[[agromiasteczko]] 
|-
| 7285. || [[Sielsowiet Łochowska Słoboda]] || * [[agromiasteczko|agromiasteczka]]
|-
| 7286. || [[Sielsowiet Łoszany]] || * [[agromiasteczko]]
|-
| 7287. || [[Sielsowiet Łunna]] || |[[agromiasteczko]]
|-
| 7288. || [[Siemieliszki]] || '''Siemieliszki''' ([[język litewski|lit]]. ''Semeliškės'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko]] na [[Litwa|Litwie]], położone w [[okręg wileński|okręgu wileńskim]], w [[Rejon elektreński|rejonie elektreńskim]], w dolinie rzeki [[Strawa (dopływ Niemna)|Strawy]], 49 km od [[Wilno|Wilna]]. Siedziba [[Gmina Sumiliszki|gminy Sumiliszki]], gminy partnerskiej polskiej [[Czosnów (gmina)|gminy Czosnów]].
|-
| 7289. || [[Siemieżewo]] || '''Siemieżewo''' lub '''Siemieżów''' ([[język białoruski|błr]]. ''Семежаў'', ''Семежава'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]] w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[Rejon kopylski|rejonie kopylskim]]; ok. 1000 mieszkańców (2006).
|-
| 7290. || [[Siena]] || Historycznie Siena była [[Etruskowie|etruskim]] osiedlem i małym miasteczkiem w [[Starożytny Rzym|okresie antycznym]]. Około 5 wieku w Sienie znajdowała się siedziba biskupstwa. Dogodne położenie miasta przy szlakach handlowych i miejscowy przemysł włókienniczy stały się podstawą przyszłego bogactwa mieszczan oraz arystokracji [[Longobardowie|longobardzkiej]] i [[Frankowie|frankońskiej]]. W XII i XIII wieku Siena zaliczała się do najbogatszych miast Europy. Do dzisiejszego dnia istnieje w Sienie najstarszy europejski bank ''[[Monte dei Paschi di Siena|Monte Paschi di Siena]]''. Bankierzy ze Sieny udzielali pożyczek prawie w całej ówczesnej Europie, a do największych rodów finansowych należeli: Buonsignori, którzy założyli spółkę ''Grande Tavola'', [[Piccolomini]], Salimbeni. Miastem rządziła rada, ''consiglio'', która co roku wybierała członków rządu – ''Signorii'' i [[podesta|podestę]] – najwyższego urzędnika miejskiego.
|-
| 7291. || [[Sieniawa]] || Miasteczko jest położone 2 km od [[San]]u w pięknych terenach przyrodniczych. Na północy i wschodzie ciągną się wielkie połacie lasów Sieniawskich, teren na północy jest falisty i pagórkowaty, pokryty resztkami lasów dawnej puszczy Sandomierskiej. Tereny wschodnie w kierunku Oleszyc są pokryte wielkim kompleksem leśnym o szerokości 20 km. Na północnych krańcach [[Leżachów|Leżachowa]] wznosi się wzgórze „Kamień” (195 m n.p.m.), a w kierunku Dobrej jest wzniesienie zwane „Sławgórą” (224 m n.p.m.). W XVIII wieku koryto Sanu znajdowało się obok miasteczka, czego dowodem są starorzecza i mokradła. W XIX wieku dokonano regulacji rzeki przesuwając jej koryto średnio o 1,5 km na zachód<ref>[http://www.sieniawa.pl/Site?param=15 Położenie].</ref>.
|-
| 7292. || [[Siennica (Białoruś)]] || '''Siennica''' ([[język białoruski|biał.]] ''Сеніца'', [[język rosyjski|ros.]] ''Сеница'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[rejon miński|rejonie mińskim]], w [[Sielsowiet Siennica|sielsowiecie Siennica]]. Od północy sąsiaduję z [[Mińsk]]iem.
|-
| 7293. || [[Siennica (powiat miński)]] || Pierwszego dnia [[okupacja wojenna|okupacji]], oddział [[Schutzstaffel|SS]] stłoczył wszystkich mieszkańców w poklasztornym kościele, a miasteczko podpalił (spalono ok. 80% zabudowań).
|-
| 7294. || [[Siennica]] || * [[Siennica (Białoruś)|Siennica]] - [[agromiasteczko]] w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[rejon miński|rejonie mińskim]]
|-
| 7295. || [[Sienno (obwód witebski)]] || W 1535 roku miasteczko zostało zniszczone przez wojska moskiewskie. W 1609 roku [[Eustachy Kurcz]] i jego żona Regina z Wołłowiczów ufundowali tu katolicki kościół św. Trójcy, który został przebudowany w [[Architektura baroku|stylu barokowym]] w 1772 roku z funduszy wojewodziny trockiej Jadwigi ks. Ogińskiej. W 1780 roku wzmiankowano tu istnienie klasztoru franciszkanów. W końcu XVIII wieku Sienno było miastem szlacheckim i należało do [[powiat witebski (I Rzeczpospolita)|powiatu witebskiego]] w [[województwo witebskie|województwie witebskim]]<ref>Вялiкi гicтарычны атлас Беларусi Т.2, Mińsk 2013, s. 84.</ref>.
|-
| 7296. || [[Siergiej Diemirdży]] || '''Diemirdży (Sulejman) Etemowicz Diemirdży''', [[język rosyjski|ros.]] Сергей (Сулейман) Этэмович Демирджи, [[język grecki|gr.]] Σουλεϊμάν Δεμιρτζής (ur. [[10 lutego]] [[1940]] w miasteczku Szyłkar, w [[Obwód aktobski|obwodzie aktobskim]], [[Kazachska Socjalistyczna Republika Radziecka|Kazachska SRR]], [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]) – [[Rosjanie|rosyjski]] [[piłka nożna|piłkarz]] pochodzenia [[Grecy|greckiego]], grający na pozycji [[bramkarz]]a, [[trener|trener piłkarski]].
|-
| 7297. || [[Siergiej Korolow]] || Urodził się w Żytomierzu, małym miasteczku na [[Ukraina|Ukrainie]] nieopodal [[Kijów|Kijowa]]. Jego matka , Maria Nikołajewna Moskalenko, wywodziła się ze starego kozackiego rodu. Ojciec, Paweł Jakowlewicz Korolow był nauczycielem literatury w miejscowym gimnazjum. Po rozpadzie małżeństwa w roku 1910 Korolow zamieszkał u dziadków w [[Nieżyn (Ukraina)|Nieżynie]]. W listopadzie 1916, po rozwodzie z Pawłem Korolowem, wyszła za Grigorija Michajłowicza Bałanina, który wywarł znaczny wpływ na przybranego syna. W 1917 rodzina przeniosła się do [[Odessa|Odessy]]. Po reformie edukacji publicznej w 1921 rozpoczął naukę w Strojprofszkole (Zawodowa Szkoła Budowlana) nr 1. Szkolił się na cieślę i dekarza{{r|jh}}. Mając 16 lat był lektorem do spraw likwidacji analfabetyzmu lotniczego{{odn|Suworow|2013|s=86}}. Przygotowując się do końcowych egzaminów w szkole zawodowej, jednocześnie samodzielnie projektował szybowiec. Projekt szybowca , który nazwał K-5, został zatwierdzony do realizacji przez komisję OAWUK (Towarzystwo Lotnictwa i Nawigacji Powietrznej Ukrainy i Krymu){{r|jh}}. W tym samym, 1924 roku, zapoznał Ksenię Vincentini późniejszą pierwszą żonę. Po ukończeniu szkoły zawodowej rozpoczął studia w Kijowskim Instytucie Politechnicznym gdzie utworzono wydział lotnictwa. Na naukę zarabiał roznoszeniem gazet, naprawiając dach Instytutu oraz imając się rozmaitych innych prac. Na początku 1925 do licznych zajęć Korolowa na politechnice doszło jeszcze jedno – kurs budowy szybowców. W czerwcu zaliczył ostatnie testy drugiego roku i postanowił dalszą naukę kontynuować w Moskwie. 29 lipca 1925 powiadomił rektora kijowskiej politechniki, że został przyjęty do Moskiewskiej Wyższej Szkoły Technicznej (MWTU). W grudniu 1929 roku obronił swój projekt lekkiego samolotu i kilka tygodni później otrzymał dyplom inżyniera mechaniki lotniczej{{r|jh}}. Został wykształcony jako konstruktor samolotów i z początku pracował w biurze konstrukcyjnym [[Andriej Tupolew|Andrieja Tupolewa]]. W 1931 stworzył [[GIRD]] (Grupa Badań Ruchu Odrzutowego), która została przekształcona w instytut naukowo-badawczy{{odn|Suworow|2013|s=87}}. W latach 1936–1937 doprowadził do etapu testów rakietę przeciwlotniczą na paliwo stałe i dalekiego zasięgu na paliwo płynne{{odn|Suworow|2013|s=87}}. W 1938 padł ofiarą [[Wielki terror (ZSRR)|Wielkiej Czystki]] i był uwięziony przez sześć lat, w tym przez pewien czas w [[Syberia|syberyjskim]] [[Gułag|łagrze UŁAG-u]]. Większość wyroku spędził jednak w [[szaraszka|szaraszce]], specjalnym więzieniu dla specjalistów które pozwalało im kontynuować swoją pracę. Po zwolnieniu w 1944 stał się kluczową osobą w radzieckim programie rakietowym tworzącym [[Międzykontynentalna rakieta balistyczna|rakiety międzykontynentalne]]. Tu wykazał wielki talent do scalania projektów, organizowania prac na masową skalę i dalekosiężnego planowania. Praca z przejętymi niemieckimi naukowcami rakietowymi w tym z [[Helmut Gröttrup|Helmutem Gröttrupem]]. Pracując nad bronią rakietową, stopniowo zaczął przekonywać przywódców ZSRR do rozpoczęcia wyścigu kosmicznego ze [[Stany Zjednoczone|Stanami Zjednoczonymi]], w celu zwiększenia prestiżu ZSRR. W sierpniu 1956 został mianowany głównym konstruktorem radzieckiego programu kosmicznego i był odpowiedzialny za jego największe sukcesy, w tym wystrzelenie satelity [[Sputnik]] i załogowego statku kosmicznego [[Wostok (statek kosmiczny)|Wostok]]. Następnie pod jego kierownictwem rozpoczęto pracę nad serią misji mających prowadzić do lądowania na Księżycu, i jeszcze bardziej ambitnych programów lotów do [[Mars]]a i [[Wenus]].
|-
| 7298. || [[Siergiej Mielgunow]] || W ostatnich latach swojego życia S.P. Mielgunow wydał w Paryżu książkę „Losy imperatora Mikołaja II po abdykacji” (1951), „Jak bolszewicy przejęli władzę: październikowy przewrót 1917 roku” (1953), „Marcowe dni 1917 roku” (1956). Siergiej Mielgunow zmarł w pod paryskim miasteczku Champigny-sur-Marne we Francji.
|-
| 7299. || [[Sierksdorf]] || W gminie znajduje się [[Wesołe miasteczko|park rozrywki]] [[HANSA-PARK]].
|-
| 7300. || [[Sieroce pociągi]] || Brace uważał, że [[Instytucjonalizm|zinstytucjonalizowana]] opieka jedynie hamuje właściwy rozwój dziecka i oddziałuje na nie destrukcyjnie. Twierdził, że dziecko wyrośnie na samodzielnego człowieka i odpowiedzialnego obywatela tylko dzięki pracy, edukacji i silnym więziom rodzinnym. Wiedział, że pionierzy osiedlający się na amerykańskim Zachodzie potrzebują rąk do pracy, więc postanowił zorganizować transporty sierot. „W każdej amerykańskiej wspólnocie, zwłaszcza na Zachodzie, przy stole żywota jest wiele wolnych miejsc – pisał. - Starczy i dla gospodarzy, i dla przybyszy”. Dzieci wysłano koleją na zachód – tak zwanymi „sierocymi pociągami”. Czasem trzydzieścioro albo czterdzieścioro dzieci – w przedziale wiekowym od czterech do osiemnastu lat, choć zdarzały się i młodsze – podróżowało pod opieką dwojga, trojga dorosłych. Na początku warunki podróży były bardzo złe, pociągi nie różniły się zbytnio od [[wagon]]ów bydlęcych. W późniejszych latach nastąpiła poprawa pod tym względem. Dzieci zachęcano do całkowitego zerwania z przeszłością. Transport przybywał do małego miasteczka, a lokalne władze zwoływały mieszkańców zainteresowanych przejęciem opieki nad dziećmi. Dzieci wprowadzano na podest, żeby było je można obejrzeć. Często śpiewały i tańczyły, aby wzbudzić zainteresowanie. Czasem mieszkańcy obmacywali im mięśnie i sprawdzali uzębienie, potem zabierali je do domów. Rodzeństwa były rozdzielane, bo najczęściej brano po jednym dziecku. Niektóre dzieci stawały się zwykłymi służącymi, inne [[Adopcja|adoptowano]], oficjalnie lub nieoficjalnie, jako członka rodziny. W latach 1853-1929 ponad ćwierć miliona dzieci pojechało „sierocymi pociągami” na zachód, gdzie czekało ich nowe życie. W Concordia w stanie [[Kansas]] znajduje się [[Narodowe Muzeum Sierocych Pociągów]] (The National Orphan Train Complex), w którym są zgromadzone archiwa i pamiątki. Dwaj znani „pasażerowie sierocych pociągów” to [[gubernator]] [[Alaska|Alaski]] [[John Green Brady]] i gubernator [[Dakota Północna|Dakoty Północnej]] [[Andrew Burke]]. 
|-
| 7301. || [[Sierpień (opowiadanie)]] || ''Sierpień'' jest utworem otwierającym ''Sklepy cynamonowe''. Opowiadanie ma niewielkie rozmiary, składa się z trzech części, które łączy główna [[Postać literacka|postać]], będąca jednocześnie [[narrator]]em. Wspólne są także czas i miejsce zdarzeń: tytułowy sierpień w małym prowincjonalnym miasteczku, w którym odnaleźć można cechy współczesnego Schulzowi [[Drohobycz]]a. 
|-
| 7302. || [[Sierpień 2016]] || * Siły [[Syria|syryjskie]] wspierane przez [[Stany Zjednoczone|USA]] przejęły kontrolę nad [[Manbidż]]em w Syrii. Wycofujący się dżihadyści porwali 2 tys. cywilów, uciekając z miasta w kierunku miasteczka [[Dżarabulus]]. ([http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Panstwo-Islamskie-porwalo-2-tys-cywilow-uciekajac-z-Manbidzu-Zostali-uzyci-jako-zywe-tarcze,wid,18464553,wiadomosc.html wp.pl])
|-
| 7303. || [[Siesiki]] || '''Siesiki''' ([[język litewski|lit.]] ''Siesikai'') - [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]] w [[okręg wileński|okręgu wileńskim]] w [[Rejon wiłkomierski|rejonie Wiłkomierz]], położone ok. 22&nbsp;km na północny zachód od [[Wiłkomierz]]a, nad [[Siesiki (jezioro)|jeziorem Siesiki]]. Siedziba [[starostwo Siesiki|starostwa Siesiki]]. Znajduje się tu m.in. poczta, kościół, szkoła i ruiny [[zamek w Siesikach|zamku w Siesikach]]. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej miasteczko od [[1998]] roku posiada własny herb.
|-
| 7304. || [[Signum (zespół muzyczny)]] || Pascal Minnaard i Ronald Hagen dorastali w miasteczku [[Zoetermeer]] nieopodal [[Haga|Hagi]]. Gdy poznali się w szkole średniej, postanowili rozpocząć wspólne tworzenie muzyki. Ich pierwszym utworem był „What Ya Got For Me”, który okazał się wielkim hitem i rozsławił zespół. W 2001 roku ukazała się reedycja tejże piosenki. Jednocześnie wydali remix piosenki „Bulgarian”. Po sukcesach grupy, DJ Scot Mac podjął współpracę z zespołem, której owocem był utwór „Coming on Strong”, dzięki któremu Signum zdobyło ogólnoświatowy rozgłos.
|-
| 7305. || [[Sigtuna rådhus]] || Ratusz w Sigtunie symbolizuje szwedzką architekturę małomiasteczkową. Zachował swój dawny wygląd na placu pozbawionym oryginalnej zabudowy, która przepadła w pożarze miasta w 1744 roku. Ratusz jest niewielki, ponieważ i Sigtuna była wówczas małą miejscowością. Ratusz ma swój znany odpowiednik w duńskiej miejscowości [[Ebeltoft]]. Obecnie pełni funkcje muzealne. Jest również popularnym miejscem zawierania ślubów cywilnych. W reklamach turystycznych określany jest jako najmniejszy ratusz Szwecji. W rzeczywistości jest najmniejszym zachowanym ratuszem. Odznacza się dobrze wyważonymi proporcjami i kształtnym detalem. Reprezentuje architekturę swego czasu z wyraźnym rysem tradycji karolińskiej<ref group=uwaga>Okresem karolińskim w historii Szwecji nazywa się okres panowania królów: [[Karol X Gustaw|Karola X Gustawa]], [[Karol XI|Karola XI]] i [[Karol XII|Karola XII]], obejmujący lata 1654–1718.</ref>. Z tego względu w roku 1971 został uznany przez zarząd wojewódzki (länsstyrelsen) za budynek zabytkowy ([[język szwedzki|szw.]] byggnadsminne) {{odn|Redelius|1987|s=3}} i 29 grudnia tego samego roku wpisany na listę [[Riksantikvarieämbetet]] pod numerem 21300000013433<ref>{{cytuj stronę|url= http://www.bebyggelseregistret.raa.se/bbr2/anlaggning/visaHistorik.raa?page=historik&visaHistorik=true&anlaggningId=21300000013433|tytuł= Sigtuna kn, SIGTUNA 2:152 RÅDHUSET, SIGTUNA| autor= Riksantikvarieämbetet |opublikowany = www.bebyggelseregistret.raa.se |język=sv|data dostępu=2013-06-09}}</ref>.
|-
| 7306. || [[Silent Hill (film)]] || Główną bohaterką filmu jest Rose Da Silva, matka chorej Sharon. Podczas koszmarów dziewczynka powtarza regularnie nazwę tajemniczego miasta Silent Hill. Rose wraz z dzieckiem postanawia wybrać się do tej miejscowości, mając nadzieję, że Sharon przestaną śnić się koszmary. Sprzeciwia się temu jej mąż Chris, wyraźnie zaniepokojony sennymi majaczeniami córki. Jego obawy sprawdzają się – Rose, wraz z policjantką Cybil Bennett, zostaje uwięziona w Silent Hill, a Sharon znika. Chris nie zaprzestaje poszukiwań żony i odkrywa coraz to nowsze tajemnice dotyczące miasteczka. Dowiaduje się również o przeszłości swojej adoptowanej córki oraz poznaje jej powiązanie z Silent Hill.
|-
| 7307. || [[Silent Hill (gra komputerowa)]] || Akcja gry została umiejscowiona w tytułowym fikcyjnym mieście znajdującym się w Stanach Zjednoczonych. Mgła oraz ciemność charakteryzujące miasteczko znajdują uzasadnienie nie tylko w budowaniu napięcia i atmosfery, ale również we względach technicznych – konsola [[PlayStation]] nie byłaby w stanie obliczeniowo podołać środowisku 3D zastosowanemu w ''Silent Hill'', gdyby nie ograniczenie ilości wyświetlanych obiektów przez mgłę i mrok. Atmosfera gry, jak też inne jej elementy, zostały przejęte z filmu [[Drabina Jakubowa (film)|Drabina Jakubowa]], zaś poszczególne ulice miasteczka Silent Hill noszą nazwy pochodzące od pisarzy horrorów<ref name=retro>{{cytuj książkę | tytuł = Retro Gamer Collection Vol. 1| wydawca = Imagine Publishing | data = 2007 | strony = 40-41 | isbn = 978-1-906078-01-0 | rozdział = The Classic Game: SIlent Hill}}</ref>. Za oprawę audio odpowiada [[Akira Yamaoka]], który stworzył ścieżkę dźwiękową łączącą ambient z agresywnymi industrialnymi brzmieniami.
|-
| 7308. || [[Silent Hill 2]] || Bohater wyrusza do Silent Hill, chcąc poznać prawdę. Na miejscowym cmentarzu spotyka Angelę, kobietę szukającą swojej matki. Wędrując przez spowite mgłą miasto, James natyka się na pełzającego stwora – monstrum, jakich w miasteczku okazuje się być pełno. Następnie trafia do apartamentowców Blue Creek, gdzie spotyka dwie żywe osoby – otyłego acz poczciwego Eddiego, oraz Angelę trzymającą nóż. Wychodząc z apartamentowca, James po raz pierwszy natyka się na [[Piramidogłowy|Piramidogłowego]] i dochodzi między nimi do walki, po której Piramidogłowy odchodzi. W drodze do Rosewater Park – miejsca, które wydaje mu się być tym „specjalnym miejscem” o którym pisała Mary w liście – spotyka małą Laurę, która naprowadza go na ślad żony (''Nigdy nie kochałeś Mary''), po czym ucieka.
|-
| 7309. || [[Silent Hill 4: The Room]] || Gra opowiada historię Henry’ego Townshenda, mieszkańca South Ashfield – małego miasteczka leżącego nieopodal [[Silent Hill]], tytułowego miasta gry. Pewnego dnia całe życie Henry’ego zmieniło się w [[Koszmar senny|koszmar]] – zaczął miewać przerażające sny, a ponadto stał się więźniem swojego [[apartament]]u - pokoju 302. Piątego dnia Henry odkrywa w swojej łazience tajemniczą dziurę, a ucieczka przez nią to jedyne wyjście z domowego więzienia. Postanawia więc dokonać eksploracji nieznanego świata. Dzięki dziurze trafia on do różnych miejsc, m.in. do lasu nieopodal Silent Hill, więzienia leżącego na środku jeziora Toluca, na stację leżącego nieopodal metra, na zewnątrz własnego mieszkania w alternatywnej wersji apartamentów, aż w końcu do szpitala St. Jerome, od którego towarzyszyć mu będzie pobita niemalże na śmierć sąsiadka.
|-
| 7310. || [[Silent Hill: Shattered Memories]] || Pierwszą wydaną okładką była okładka amerykańska, prezentująca Cheryl na huśtawce w tle zamrożonego miasteczka. Ta wersja okładki nie została zmieniona i została oficjalną na terenie Stanów Zjednoczonych. Okładka europejska początkowo znacząco się różniła – prezentowała ona twarz zamrożonego Harry’ego z połamanymi okularami. Ostatecznie jednak [[24 października]] portal [[Go Nintendo]] ogłosił, że europejska wersja okładki będzie lekko przerobioną wersją okładki amerykańskiej. Japońska okładka gry zawiera jedynie Cheryl na huśtawce – zmieniono biały i niebieski kolor na czerń, a tło miasteczka i śniegu zastąpiono jeziorem i mroczną stylistyką<ref>http://www.silenthillmemories.net/sh_shattered_memories/versions/pics/sh_shm_jp_wii.jpg</ref>.
|-
| 7311. || [[Silent Hill]] || {{nihongo|'''Silent Hill'''|サイレントヒル|Sairento Hiru}} – seria [[Gra komputerowa|gier komputerowych]] z gatunku [[survival horror]], których twórcą jest firma [[Konami]]. Nazwa serii pochodzi od fikcyjnego miasteczka, w którym rozgrywa się akcja większości gier.
|-
| 7312. || [[Simon Birch]] || 12-letni Simon Birch w wyniku przebytych w dzieciństwie chorób jest jak na swój wiek niezwykle mały. Wierzy jednak głęboko, że ta ułomność ma swój cel, że Bóg zesłał mu ją, aby mógł w przyszłości zostać bohaterem. Jego najlepszym przyjacielem jest Joe, nieślubny syn Rebekki Wenteworth. Traktuje ona Simona jak własne dziecko, dzięki czemu chłopiec, mimo braku zainteresowania ze strony prawdziwych rodziców, może zaznać macierzyńskiej miłości. Przyjaźń chłopców zostaje wystawiona na próbę, gdy podczas meczu [[baseball]]owego Simonowi po raz pierwszy w życiu udaje się trafić piłkę. Piłka wybita poza boisko trafia Rebeccę w skroń, w następstwie czego umiera, zabierając do grobu tajemnicę tożsamości ojca Joe. Chłopcy postanawiają go jednak odnaleźć. Koniec jest niezwykle urzekający,Simon wypełnia powierzone mu przez Boga zadanie, stając się bohaterem miasteczka.
|-
| 7313. || [[Simon J. Schermerhorn]] || Urodził się w [[Rotterdam (Nowy Jork)|Rotterdamie]] w stanie Nowy Jork. Zdobył edukację szkolną i zaangażował się w działalność rolniczą. W [[1856]] został zarządcą miasteczka Rotterdam, gdzie przez dwie kadencje pełnił funkcję komisarza lokalnej szkoły. Dwukrotnie, w [[1862]] i [[1865]] został wybrany do [[Zgromadzenie Stanowe Stanu Nowy Jork|Zgromadzenia Stanowego Stanu Nowy Jork]]. Pełniąc funkcje dyrektorskie w nowojorskich bankach, w [[1893]] został wybrany do [[35 Kongres Stanów Zjednoczonych|35 Kongresu]], sprawując swoją funkcję od [[4 marca]] [[1893]] do [[4 marca]] [[1895]]. W wyborach w [[1894]] roku nie kandydował z racji zaawansowanego już wieku. Na późne lata osiadł na swojej rodzinnej farmie w Rotterdamie, gdzie zmarł w [[1901]] roku i został pochowany na cmentarzu Viewland.
|-
| 7314. || [[Simon Karczmar]] || Obrazy Simona Karczmara przedstawiają świat jego dzieciństwa, ukazują codzienne życie polskich Żydów, ich kulturę, zwyczaje, uroczystości i święta. Widać na nich postacie muzyków, handlarzy, zabudowę żydowskich dzielnic, wnętrza ich domów. Dzięki zastosowanej technice naiwnej widzowie patrzą na świat dzieciństwa malarza jego oczami. Cykl obrazów zatytułowany Sztetl przedstawia obrazy zapamiętane przez artystę z pobytu dziadka w małym żydowskim miasteczku koło [[Wilno|Wilna]].
|-
| 7315. || [[Simon Segal]] || W miasteczku [[Aups]] na południu Francji, w XII wiecznym klasztorze [[cystersi|cysterskim]], istnieje Muzeum Simona Segala prezentujące wiele jego prac oraz obrazy innych malarzy z [[École de Paris]].
|-
| 7316. || [[Simón Rodríguez]] || W latach 1806-23 Rodriguez odwiedził liczne kraje europejskie. W tym czasie mieszkał we Włoszech, [[Niemcy|Niemczech]], [[Królestwo Prus|Prusach]], [[Polska|Polsce]] oraz [[Rosja|Rosji]]. Później, swój pobyt w Europie skwitował następującą wypowiedzią: "Mieszkałem w Europie przez ponad dwadzieścia lat; pracowałem w Przemysłowym Laboratorium Chemicznym[...], uczestniczyłem w tajnych spotkaniach kół socjalistycznych [...] studiowałem trochę literaturę; uczyłem się obcych języków i prowadziłem szkołę czytania oraz pisania w niewielkim rosyjskim miasteczku."
|-
| 7317. || [[Sin'gye]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], w skład powiatu wchodziło 9 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 70 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W grudniu [[1952]] z terenów należących wcześniej do miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') Sin'gye, Go, Da'mi, Da'ryul, Ma'sŏ, Jŏk'yŏ i Saji sformowano powiat Sin'gye. Składał się z jednego miasteczka ([[Język koreański|kor.]] ''ŭp'') oraz 25 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri'').
|-
| 7318. || [[Sin'yang]] || | miasteczko
|-
| 7319. || [[Sinch'ŏn]] || | miasteczko
|-
| 7320. || [[Sindo]] || | miasteczko
|-
| 7321. || [[Sinhŭng]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 8 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 132 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sinhŭng, Kap'yŏng, Wŏnp'yŏng i Sŏgo. Pierwotnie powiat składał się z jednego miasteczka (Sinhŭng-ŭp) i 23 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri'').
|-
| 7322. || [[Siniak (Masyw Śnieżnika)]] || Wzniesienie, położone w Sudetach Wschodnich, w północno-wschodniej części Masywu Śnieżnika, w grzbiecie Krowiarek odchodzącym ku północnemu wschodowi od [[Przełęcz Puchaczówka|Przełęczy Puchaczówka]], około 3&nbsp;km na południowy zachód od miasteczka [[Lądek-Zdrój]]. Jest to wydłużony masyw, ciągnący się ku północnemu zachodowi i kończący koło dawnej [[Radochów (stacja kolejowa)|stacji kolejowej]] w [[Radochów|Radochowie]]. Ku południowi odchodzi od niego kręty grzbiet, który łączy go z [[Chłopek (Masyw Śnieżnika)|Chłopkiem]]. Na północnym wschodzie [[przełęcz]] [[Farna Lgota]] łączy go z [[Kierzna (Masyw Śnieżnika)|Kierzną]] i dalej z [[Radoszka (Masyw Śnieżnika)|Radoszką]] - najdalej na północny-wschód wysuniętym szczytem Krowiarek i całego Masywu Śnieżnika. Na południe od wzniesienia położone są [[Kąty Bystrzyckie]], na zachód przysiółek Kątów [[Kłodno (województwo dolnośląskie)|Kłodno]], a na północ [[Radochów]].
|-
| 7323. || [[Siniawka]] || '''Siniawka''' ([[język białoruski|biał.]] ''Сіняўка'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[rejon klecki|rejonie kleckim]].
|-
| 7324. || [[Sinp'yŏng]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[Koksan]]. W grudniu 1952 roku powiat Sinp'yŏng utworzono z należących do powiatu Koksan miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn''): Sangdo, Hado, Myongmi, I'ryŏng, Hwach'on, z należącej do miejscowości Pongmyŏng wsi Tongch'ŏn i z należącej do miejscowości Tongch'on wsi O'ryun. W początkowym okresie powiat składał się z jednego miasteczka (Sinp'yŏng-ŭp) i 18 wsi.
|-
| 7325. || [[Sinterklaas]] || Wzajemne obdarowywanie się prezentami z okazji ''Sinterklaas'' spotykało się w historii ze sprzeciwem ze strony [[protestantyzm|Kościoła protestanckiego]], np. w [[Delft]] około 1600 zabroniono obchodzenia tego święta. [[Marcin Luter]] był przeciwny temu [[Kościół łaciński|katolickiemu]] zwyczajowi. Jeszcze w 1895 [[burmistrz]] miasteczka Sluis  wypowiedział się przeciwko obchodzeniu uroczystości ''Sinterklaas'' w szkołach państwowych. Współcześnie w Kościele Katolickim słychać głosy protestu - przeciwnicy obchodów ''Sinterklaas'' oraz ''Santa Claus'' wskazują na odejście od tradycji i całkowitą [[Kultura popularna|komercjalizację]] święta.
|-
| 7326. || [[Sinwŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[Jaeryŏng]]. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sinwŏn, Hasŏng, Sangsŏng, Ŭllyul (3 wsie – wszystkie cztery miejscowości uprzednio należały do powiatu Jaeryŏng), Radŏk (7 wsi), Kŭmsan (3 wsie – obie miejscowości wcześniej w powiecie [[Pyŏksŏng]]). Powiat Sinwŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sinwŏn-ŭp) i 20 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W październiku 1967 roku powiat powiększył się o przyłączoną z powiatu Jaeryŏng wieś Sindŏk.
|-
| 7327. || [[Siostra Carrie]] || Lata dziewięćdziesiąte XIX wieku. Carrie opuszcza swoje rodzinne miasteczko i wyrusza do Chicago, z nadzieją poprawy losu. Otrzymuje pracę jako szwaczka, ale szybko traci ją po wypadku któremu uległa. Z pomocą przychodzi jej Charles Drouet, podróżujący sprzedawca, którego poznaje w pociągu. Drouet przedstawia ją kierownikowi George'owi Hurstwoodowi, mężczyźnie żonatemu i posiadającemu dzieci. Mimo różnicy wieku i przepaści społecznej Carrie i Georg zakochują się w sobie. Zakochany Hurstwood porzuca rodzinę...
|-
| 7328. || [[Siostry magdalenki]] || Trójka dziewcząt w pewnym stopniu tryumfuje nad swoimi oprawcami. Margaret została zwolniona po interwencji młodszego brata. Bernadette i Rose postanowiły uciec razem. Po wyłamaniu zamka do sypialni udały się do gabinetu siostry Bridget w poszukiwaniu klucza do bramy azylu. Po trzymającej w napięciu scenie z siostrą przełożoną, dziewczęta uciekły do pobliskiego miasteczka, w którym uzyskały pomoc od krewnej. Rose wyjechała do [[Liverpool]]u w Anglii.
|-
| 7329. || [[Sirolo]] || Sirolo leży na terenie Regionalnego Parku Conero (''wł. Parco regionale del Conero''). Z uwagi na malownicze zatoki i plaże miasteczko jest popularnym kurortem turystycznym. Historyczne centrum Sirolo położone jest na skalistym klifie, z którego roztacza się widok na linię wybrzeża. Miejska zabudowa w centrum pochodzi w dużej części z XV w. Z Sirolo odpływają statki wycieczkowe na Zatokę Dwóch Sióstr (''wł. Due Sorelle''). Jest to jedna z najbardziej malowniczych zatok włoskiej części Adriatyku, do której można się dostać wyłącznie drogą morską<ref>{{Cytuj |autor = Ł. Ropczyński |tytuł = Sirolo i Riviera del Conero |data = 2016-02-28 |opublikowany = Kierunek Włochy |url = http://www.kierunekwlochy.pl/sirolo-riviera-del-conero-wlochy}}</ref>.
|-
| 7330. || [[Sisters (komiks)]] || Seria opowiada w humorystyczny sposób o codzienności dwóch sióstr z małego francuskiego miasteczka: nastoletniej Wendy i kilkuletniej Marine. Choć ciągle sobie dokuczają, to w rzeczywistości bardzo się kochają i nie mogą bez siebie żyć. Młodsza naśladuje starszą i zabiega o jej uwagę, wtrącając się w jej sprawy: randki, imprezy, prowadzenie pamiętnika. Starsza nie pozostaje jej dłużna<ref>{{Cytuj|url = http://www.dzikabanda.pl/literatura/komiks/sisters-1-2-podobienstwo-rodzinne-bedzie-zabawa-dla-calej-rodziny-recenzja/|tytuł = Sisters #1-2: Podobieństwo rodzinne / Będzie zabawa – dla całej rodziny [recenzja]|opublikowany = Dzika Banda|data = 2015-12-05|data dostępu = 2015-12-12|język = pl-PL}}</ref><ref>{{Cytuj|url = http://www.bedetheque.com/serie-19121-BD-Sisters.html|tytuł = Les sisters – BD, informations, cotes|opublikowany = www.bedetheque.com|data dostępu = 2015-12-12}}</ref>.
|-
| 7331. || [[Six Flags Great America]] || Korporacja Marriott zaczęła budować park w 1974 r. i otworzyła go 29 Maja 1976 r. jako "Marriott's Great America". Park był ogromnym sukcesem, ponieważ miał bardzo dobrze udekorowane tematycznie dzielnice i była to dwusetna rocznica Niepodległości USA. Oryginalnie park liczył 6 tematycznych dzielnic: "Carousel Plaza", pierwsza dzielnica po wejściu do parku; małe amerykańskie miasteczko "Hometown Square", "County Fair" przedstawia codzienne rozrywkowe życie środkowej Ameryki,"Yankee Harbor" przedstawia codzienne życie rybaków w porcie w XIX wieku w południowej Brytanii. "Yukon Territory", przystań kempingowa w stylu kanadyjskim i "Orlean Place" w stylu francuskim.
|-
| 7332. || [[Six Flags]] || '''Six Flags''' to największa na świecie sieć [[wesołe miasteczko|parków rozrywki]], posiadajaca 21 parków, z czego 18 używa nazwy ''Six Flags''. 
|-
| 7333. || [[Siódme niebo (serial telewizyjny)]] || Serial opowiada o wielodzietnej rodzinie Camdenów: pastorze Ericu, jego żonie Annie oraz siódemce dzieci; Matcie, Mary, Lucy, Simonie, Ruthy oraz bliźniakach Samie i Davidzie. Akcja serialu rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Glen Oak w [[Kalifornia|Kalifornii]].
|-
| 7334. || [[Siódme wtajemniczenie]] || Akcja rozgrywa się w ciągu jednego dnia w fikcyjnym [[Górny Śląsk|górnośląskim]] miasteczku górniczym Gnypowice Wielkie. Bohater, nowy uczeń klasy 6B Gustaw Cykorz, musi zdecydować, do której z dwóch dominujących, zwalczających się wzajemnie szkolnych grup: Matusów czy Blokerów, ma dołączyć.
|-
| 7335. || [[Siłaczka]] || Akcja utworu toczy się w drugiej połowie [[XIX wiek]]u, w [[Zabór rosyjski|zaborze rosyjskim]]: w miasteczku Obrzydłówek oraz nieodległej od niego wsi, gdzie uczyła Bozowska. Czas [[Fabuła|fabuły]] rozszerza się o lata wcześniejsze, gdy Paweł Obarecki studiował w Warszawie.
|-
| 7336. || [[Sjaak Ruska]] || Mieszka w miasteczku [[Soesterberg]] (prowincja [[Utrecht]]).
|-
| 7337. || [[Skajzgiry (Litwa)]] || '''Skajzgiry'''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref><ref>{{SgKP|X|636}} [dostęp 15 września 2011]</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Skaistgirys'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg szawelski|okręgu szawelskim]] i w [[Rejon janiski|rejonie janiskim]], w pobliżu granicy z [[Łotwa|Łotwą]]. Liczy 964 mieszkańców (2001).
|-
| 7338. || [[Skalisko (Flintstonowie)]] || '''Skalisko''' ([[Język angielski|ang.]] ''Bedrock'') – fikcyjne miasteczko, w którym toczy się akcja serialu [[Flintstonowie]].
|-
| 7339. || [[Skalisko]] || * [[Skalisko (Flintstonowie)|Skalisko]] – fikcyjne miasteczko, w którym toczy się akcja serialu Flintstonowie
|-
| 7340. || [[Skansen Pastewnik]] || Istnienie tego unikatowego [[skansen]]u łączącego ochronę architektury drewnianej z funkcjami hotelarsko-gastronomicznymi jest efektem „przeworskiego zamysłu” skutecznego ratowania drewnianego budownictwa. Inicjatorem powstania Pastewnika był przeworski regionalista [[Stanisław Żuk]]. Wiele drewnianych budynków znajdujących się na terenie miasta i [[powiat przeworski|powiatu przeworskiego]] zostało uratowanych przed rozbiórką i przeniesionych w jedno miejsce. W założeniach skansen ma zostać utworzony na wzór typowego [[Galicja (Europa Środkowa)|galicyjskiego]] miasteczka, z rynkiem pośrodku, oraz tradycyjnej [[Galicja (Europa Środkowa)|galicyjskiej]] wsi. Dziś [[skansen]] - [[motel]] pełni funkcję hotelarską i gastronomiczną. Wielokrotnie otrzymywał tytuł Mistrza Campingu i Caravaningu.
|-
| 7341. || [[Skansen w Sztokholmie]] || Obecnie w Skansenie znajduje się około 140 budynków, a najstarszy z nich (Vastveitloftet) pochodzi z XIV w. Znaleźć tam można także m. in. starą aptekę, piekarnię, sklep spożywczy, pocztę, warsztat mechaniczny, hutę szkła, szkołę i kościół w replice XIX-wiecznego miasteczka. 
|-
| 7342. || [[Skara Brae]] || Osada składa się z 8 kamiennych domostw, które były w neolicie połączone kamiennymi tunelami (obecnie odsłonięte przejścia). Każde z domostw ma ok. 40&nbsp;m², z dużą izbą (o przekątnej od 4,5 do 6 m) mającą pośrodku kamienne palenisko. W niektórych od głównej izby odchodziły jeszcze boczne alkowy. Umeblowanie izb zrobione było z kamienia. W plan architektoniczny miasteczka był nawet włączony prymitywny system kanalizacji.
|-
| 7343. || [[Skarszewy]] || Miasto zostało zajęte przez oddziały niemieckie 3 września 1939 r.<ref>Edward Zimmermann, Furmanką na południe kraju, Polska Dziennik Bałtycki, Dziennik Kociewski, 5.09.2008.</ref> W czasie [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji niemieckiej]] okolice Skarszew były największym miejscem kaźni obywateli polskich w skali całego [[powiat kościerski|powiatu kościerskiego]]. Największe nasilenie egzekucji miało miejsce w październiku 1939, gdy formacje [[Gestapo]], [[Selbstschutz]]u oraz [[Schutzstaffel|SS]] wymordowały ok. 360 Polaków<ref name="Eksterminacja ludności w Polsce w czasie okupacji niemieckiej 1939-1945">{{cytuj książkę|tytuł=Eksterminacja ludności w Polsce w czasie okupacji niemieckiej 1939-1945|rozdział=Kazimierz Leszczyński „Eksterminacja ludności na ziemiach polskich wcielonych do Rzeszy” (wykaz miejscowości z terenów polskich przyłączonych do Rzeszy, w których okupant niemiecki dokonywał eksterminacji ludności, sporządzony na podstawie materiałów [[Główna Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu|Głównej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce]])|wydawca=Wydawnictwo Zachodnie|miejsce=Poznań, Warszawa|rok=1962|strony = 58}}</ref> ze Skarszew i okolicznych miejscowości. [[narodowy socjalizm|Niemieccy naziści]] wymordowali także, niewielką już wtedy, społeczność [[Żydzi|żydowską]] z miasteczka oraz obozujących w okolicy [[Romowie|Cyganów]].
|-
| 7344. || [[Skaryszew]] || Na rynku wybudowany zostaje ratusz przed rokiem 1618, na wschodnim obrzeżu miasta powstaje szpital w 1629. W czasie [[Potop szwedzki|wojen szwedzkich]] miasto zostaje spalone, drugi pożar niszczy zabudowę w 1670. Po zniszczeniach tego wieku miasto liczy tylko 363 mieszkańców i na długi okres traci znaczenie jako ośrodek miejski. Dopiero [[XVIII wiek]] przynosi ożywienie gospodarcze miasteczka. Z 1787 pochodzą pierwsze wzmianki o [[Żydzi|Żydach]] osiedlających się w mieście<ref>zobacz stronę [[Żydowski Instytut Historyczny|Żydowskiego Instytutu Historycznego]] poświęconą Skaryszewowi http://www.jewishinstitute.org.pl/pl/gminy/miasto/502.html</ref>.
|-
| 7345. || [[Skała Podolska]] || W czasach rozbiorowych do [[1914]] podlegało pod jurysdykcję starostwa powiatowego w [[Borszczów|Borszczowie]], w prowincji Galicja. W roku 1914 miasteczko liczyło ogółem 6000 mieszkańców (1000 Polaków, 2700 Żydów i 2500 pozostałych narodowości, przeważnie Rusinów). Własność hrabiów [[Gołuchowscy|Gołuchowskich]] oraz siedziba ich rodu do 1939. Na miejscu znajdują się obecnie ruiny zamku Lanckorońskich, {{fakt|który spłonął od pioruna|data=2016-03}} oraz pałacu odrestaurowanego przez [[Adam Tarło (generał)|Adama Tarłę]], mauzoleum i kaplica rodowa wszystko w ruinie. Zamek popadł w ruinę po kolejnych wojnach z Tatarami oraz węgierskimi armiami księcia Rakoczego. W miejscu również pałac hrabiów Gołuchowskich, który został zniszczony {{fakt|w 1944 r|data=2016-03}}. W okresie zaborów w miasteczku znajdowała się komora celna przy przejściu granicznym do Rosji. Pod [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacją niemiecką w Polsce]] pozbawiona praw miejskich; → [[gmina Skała Podolska]].
|-
| 7346. || [[Skałat]] || W latach 1600–1772 miasto w [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej]], [[powiat trembowelski|powiecie trembowelskim]] [[ziemia halicka|ziemi halickiej]] [[Województwo ruskie|województwa ruskiego]]. Około 1600 [[Zbigniew Sienieński|Sienieńscy]] – prawdopodobnie [[Zbigniew Sienieński|Zbigniew]], [[kasztelan]] [[Lublin|lubelski]], syn Jana, kasztelana [[Halicz (miasto)|halickiego]] – rozpoczął budowę zamku i założył miasto, które nazwał '''Dębno'''<ref name="Podole" /> (od nazwy herbu rodu<ref name="Herby">Herby szlachty polskiej, Sławomir Górzyński, Jerzy Kochanowski, Warszawa 1990.</ref>). Nazwa nie utrzymała się. W 1602 r. Skałat przeszedł w ręce [[Karol Chodkiewicz|Chodkiewiczów]], a w 1614 książąt [[Koreccy herbu Pogoń|Koreckich]]. Książę [[Karol Korecki]] wydzierżawił Jędrzejowi Łochowskiemu herbu Belina miasteczko Skałat i wsie Nowosiółki, Kamionkę, Kołodziejówkę i dwie inne na trzy lata za ryczałtową sumę 6450 zł<ref>Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi za panowania Zygmunta III, Władysław Łoziński, Lwów 1903,s.96.</ref>. W 1627 r. Skałat przeszedł w posiadanie rodu Wichrowskich. Miecznik halicki Krzysztof Wichrowski rozbudował zamek około 1630 roku i erygował parafię rzymskokatolicką (1632). Jako wiano córki, Weroniki Wichrowskiej Skałat przeszedł w posiadanie rodu [[Firlejowie herbu Lewart|Firlejów]]. Na mapie ''Ukrainae pars quae Podolia Palatinatus vulgo dicitur'' [[Guillaume Le Vasseur de Beauplan|Beauplana]] sprzed 1648 roku Skałat występował jako wieś kościelna, podczas gdy [[Tarnopol]], [[Chorostków]], [[Satanów]] jako ufortyfikowane miasta; został też omyłkowo razem z Tarnopolem zaliczony do województwa podolskiego. Podczas [[Powstanie Chmielnickiego|powstania Chmielnickiego]] w latach 1648, 1649 i 1651 zamek został zrujnowany. Wkrótce potem w czasie [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] 26 lipca 1657 pod Skałatem sprzymierzeni z Rzecząpospolitą [[Chanat Krymski|Tatarzy]] rozgromili wracające do [[Księstwo Siedmiogrodu|Siedmiogródu]] z wyprawy przeciw Polsce wojska [[Jerzy II Rakoczy|Jerzego II Rakoczego]], który 3 dni wcześniej skapitulował przed wojskiem polskim pod [[Międzybóż|Międzybożem]]. Zginęło 500 żołnierzy a 11 000 dostało się do niewoli tatarskiej. [[Wojna polsko-turecka (1672–1676)|Najazd turecki 1672 roku]] zniszczył miasteczko, które popadło w kompletną ruinę po zdobyciu przez 40-tysięczną armię turecko-tatarską [[Ibrahim Szyszman|Szyszmana Paszy]] w 1675. Miasto bardzo powoli wracało do życia. Pod koniec XVII wieku [[Jan Firlej (podskarbi wielki koronny)|Jan Firlej]] przebudował zamek i zaadaptował jako swoją rezydencję. Wewnątrz zamku przy wschodnim murze wybudowano pałac, a w północno-wschodnim murze pojawiła się brama wjazdowa ozdobiona figurą rycerza, urnami i tablicą informacyjną opisującą historię zamku. Odnowiono też wieże zamkowe, dodano 2 ceglane kondygnacje licowane kamieniem wapiennym. Mury zamkowe miały odtąd 6 metrów wysokości i 2 metry grubości. W XVIII wieku właścicielami Skałatu zostali [[Kalinowscy]]. Anna z [[Lanckorońscy herbu Zadora|Lanckorońskich]] Kalinowska w 1743 założyła w miasteczku szpital dla ubogich<ref>{{SgKP|X|644|Skałat}}</ref>. Król [[Stanisław August Poniatowski]] w 1766 roku potwierdził prawa miejskie Skałatu. Z tego też okresu zachował się w [[Archiwum Główne Akt Dawnych|Archiwum Głównym Akt Danych]]<ref>Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie, Zbiór Aleksandra Czołowskiego [http://www.agad.gov.pl/pomoce/AC.xml].</ref> list polecający wydany w 1780 r. przez magistrat miasta Skałat dla poddanego Jakuba Przeniakowskiego dla poszukiwania przez niego syna, którego uprowadził miejscowy ''paroch'' (proboszcz greckokatolicki) w czasie ''prażniku'' (święta kościelnego). Rolę Skałatu w czasach I Rzeczypospolitej podsumowali w 1844 r. Baliński i Lipiński słowami: ''„Skałat nad Gniłą, Touste nad tąż rzeką, Chorostków nad Tajną i Kopyczyńce nad dużym stawem, mało znaczące mieściny w pow. trębowelskim”''<ref>Starożytna Polska pod względem historycznym, jeograficznym i statystycznym opisana przez Michała Balińskiego i Tymoteusza Lipińskiego, Warszawa 1844.</ref>.
|-
| 7347. || [[Skelmersdale]] || Liczba ludzi zamieszkujących Skelmersdale w 1851 roku była bardzo niewielka – tylko 760 mieszkańców. Jednak w ciągu 50 lat liczba ta wzrosła zaskakująco do 5,699. Ten gwałtowny wzrost populacji był spowodowany [[rewolucja przemysłowa|rewolucją przemysłową]] XIX wieku, która przekształciła Skelmersdale z małej wioski w prężnie rozwijające się miasteczko górnicze. Obecność węgla w okolicach tego miasta sprawiła, że do Skelmersdale zaczęło sprowadzać się wielu ludzi poszukujących pracy, z których większość stanowili imigranci z [[Walia|Walii]]. W 1880 roku w Skelmersdale było razem aż 14 kopalń węgla, lecz większość z nich została zamknięta w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.
|-
| 7348. || [[Skidel]] || W czasach [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]] był centrum targowym, położonym na trakcie z Grodna do  [[Słonim]]ia. [[Miasto królewskie]] położone w drugiej połowie XVI wieku w [[powiat grodzieński (I Rzeczpospolita)|powiecie grodzieńskim]] [[województwo trockie|województwa trockiego]]<ref>Национальный атлас Беларуси, Mińsk 2002, s. 266-267.</ref>. Od 1796 r. do 1939 Skidel należał do rodu Czetwiertyńskich, którzy na terenie swojego majątku, znajdującego się w północno-wschodniej części miasteczka, wybudowali dwór z założeniem parkowym. W [[XIX wiek]]u nastąpił upadek miasteczka. Na początku [[XX wiek]]u 80% mieszkańców stanowili [[Żydzi]].
|-
| 7349. || [[Skiemiany]] || '''Skiemiany''' ([[lit.]] ''Skiemonys'') – [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] na [[Litwa|Litwie]], na [[Auksztota|Auksztocie]], w [[okręg uciański|okręgu uciańskim]], w [[rejon oniksztyński|rejonie oniksztyńskim]], 17 [[km]] na południowy wschód od [[Onikszty|Onikszt]]; siedziba gminy Skiemiany; 92 mieszk. ([[2001]]); [[kościół (budynek)|kościół]], [[szkoła (oświata)|szkoła]], [[urząd pocztowy]].
|-
| 7350. || [[Skierbieszów]] || W dawnych wiekach [[Miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] składało się z trzech części oddzielonych rzeką [[Wolica (dopływ Wieprza)|Wolicą]]. Obecnie istniejące wioski [[Sady (województwo lubelskie)|Sady]] i [[Zawoda]] wchodziły w skład miasta natomiast [[Wójt]]ostwo tworzyło odrębną [[Osada|osadę]].
|-
| 7351. || [[Skirmuntawa]] || '''Skirmuntawa''', Skirmuntów ([[język białoruski|biał.]] ''Скірмунтава'', [[język rosyjski|ros.]] Скирмунтово, ''Skirmuntowo'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]] w [[rejon dzierżyński|rejonie dzierżyńskim]] [[obwód miński|obwodu mińskiego]]. Skirmuntawa wchodzi w skład [[Putczyn|putczyńskiego]] [[sielsowiet]]u<ref name="Решение">[http://pravo.levonevsky.org/bazaby11/region04/text208.htm ''Решение Дзержинского районного Совета депутатов от 18.03.2011 N 59 „О преобразовании деревни Скирмантово Дзержинского района в агрогородок”''], pravo.levonevsky.org.</ref>. Miejscowość położona 5&nbsp;km na północny wschód od szosy, 18&nbsp;km na północ od [[Dzierżyńsk (Białoruś)|Dzierżyńska]]. Obok znajduje się najwyższy punkt [[Białoruś|Białorusi]] – [[Dzierżyńska Góra|Góra Dzierżyńska]], zwana także Świętą<ref>[http://nn.by/?c=ar&i=75363 ''Экстрэмальная Валожыншчына: паміж закінутым санаторыем і падвясным мастом''], „Наша Ніва”.</ref>.
|-
| 7352. || [[Skjærhallen]] || '''Skjærhalden''' to miasteczko w rejonie [[Hvaler]], w południowej [[Norwegia|Norwegii]]. Znajduje się na wyspie [[Kirkeøy]]. Populacja w 2016 roku wynosiła 882 osób<ref>{{Cytuj stronę | url = https://www.ssb.no/befolkning/statistikker/beftett/aar | tytuł = Befolkning og areal i tettsteder | praca = Statistik Sentralburå | język = no | data dostępu = 2017-12-14}}</ref>.
|-
| 7353. || [[Sklep przy głównej ulicy]] || Plenery filmu zostały nakręcone wyłącznie w miasteczku [[Sabinov]] w północno-wschodniej Słowacji z wykorzystaniem licznych lokalnych statystów. 
|-
| 7354. || [[Sklepik z marzeniami]] || '''Sklepik z marzeniami''' ([[język angielski|ang.]] ''Needful Things'') – powieść [[Stephen King|Stephena Kinga]] wydana w październiku [[1991 w literaturze|1991]] roku opowiadająca o miasteczku Castle Rock, w którym przybysz z Europy otwiera niecodzienny sklep. 
|-
| 7355. || [[Sklepy cynamonowe]] || ''Sklepy cynamonowe'' to tytuł zbioru, tytuł opowiadania w zbiorze oraz nazwa miejsca, które pojawia się w toku [[Narracja|narracji]] tego opowiadania. Sklepy te usytuowane są w centrum miasteczka, w którym mieszka główny bohater.
|-
| 7356. || [[Skoczów]] || Lokalna legenda o pochodzeniu nazwy miasteczka, wspomina o rzeczywistym grodzie, który istniał dawniej na terenie Międzyświecia, w górę rzeki [[Bładnica|Bładnicy]]. Z czasem zaczęto osiedlać się na obecnym terenie miasta, a stary gród upadł. Miasteczko, które „przeskoczyło” na obecne miejsce nosi więc nazwę Skoczów. W 1327 wymieniony jest jako ''oppidum Scocoviense''. Na mapie [[Abraham Ortelius|Abrahama Orteliusa]] z 1603 miejscowość widnieje pod nazwą Skoczow. Szwajcarski kartograf i geograf [[Matthäus Merian]] w swoim dziele ''„Topographia”'' wydanym w 1650 podaje dwie [[Germanizacja|zgermanizowane]] formy nazwy miejscowości: ''„Skotzaw”'' oraz ''„Sckozau”''<ref>„Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae”. Merian, Frankfurt am Main 1650, s. 180.</ref>. [[Słownik geograficzny Królestwa Polskiego]] podaje nazwę ''Skoczów'' oraz niemiecką ''Skotschau''<ref name="słownik">[http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_X/683 Skoczów – Słownik geograficzny Królestwa Polskiego].</ref>.
|-
| 7357. || [[Skopiszki]] || '''Skopiszki'''<ref>{{SgKP|X|694}} [dostęp 14 września 2011]</ref><ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Skapiškis'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon kupiszecki|rejonie kupiszeckim]], nad jeziorem [[Mitowo]]. Liczy 403 mieszkańców (2011). W miejscowości tej przyszedł na świat ks. [[Wincenty Kwiatkowski]].
|-
| 7358. || [[Skorogoszcz]] || Od roku [[1271]] do [[1945]] Skorogoszcz posiadała prawa miejskie, które utraciła decyzją na podstawie rozporządzenia wojewody śląsko-dąbrowskiego. Rozporządzenie to pozbawiało ustroju miejskiego małe miasteczka, które posiadały duży odsetek ludności rolniczej i były silnie zniszczone przez wojnę.<ref>{{Cytuj|autor=Administrator|tytuł=Skorogoszcz - Daty i fakty|data dostępu=2017-01-05|opublikowany=www.skorogoszcz.pl|url=http://www.skorogoszcz.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=80&Itemid=60}}</ref>
|-
| 7359. || [[Skorzęcin (ośrodek wypoczynkowy)]] || Ośrodek dysponuje wypożyczalnią rowerów wodnych oraz sprzętu wodnego (łódki, windsurfing, kajaki). Ponadto na jego terenie działa [[lunapark|wesołe miasteczko]]. Obiekt dysponuje również kortami tenisowymi i boiskiem do [[piłka nożna|piłki nożnej]].
|-
| 7360. || [[Skotniki (powiat piotrkowski)]] || W centralnej części wsi znajduje się rozległy rynek oraz kościół i dwór, przypominając swym charakterem zapomniane miasteczko.
|-
| 7361. || [[Skowyt 6: Odmieńcy]] || Samotny włóczęga, Ian podejmuje pracę w kościele w miasteczku Canton Bluff. Unika kontaktu z ludźmi i nikt nie wie, że Ian jest wilkołakiem, który w czasie pełni zamienia się w bestię. W międzyczasie do Canton Bluff przyjeżdża wesołe miasteczko niejakiego R.B. Harkera (Bruce Payne). Jego główną atrakcją jest galeria dziwolągów - ludzi o rozmaitych deformacjach fizycznych. R. B. Harker okrywa, że Ian jest wilkołakiem. Porywa go i umieszcza jako eksponat w swoim cyrku wśród innych ludzkich dziwolągów. Okazuje się, że Harker też skrywa mroczną tajemnicę - jest wampirem.
|-
| 7362. || [[Skradziony zeszyt]] || Akcja filmu rozgrywa się w niewielkim, miasteczku w górach wkrótce po II wojnie światowej. Virginie ([[Élodie Bouchez]]) jest córką właściciela miejscowej karczmy, lecz marzy by zostać pisarką. Jako osoba wybuchowa i gwałtowna od początku zostaje zauważona przez miejscowych. Pod jej wpływem pozostaje bogate rodzeństwo - Jaques ([[Benoît Magimel]]) i Anne ([[Edwige Navarro]]). Oboje zakochują się w Virginii. Kiedy Anne postanawia powiedzieć jej, iż ją kocha, obie dziewczyny prędko łączy wielka i uczuciowa więź. Natomiast nieświadomy tego Jaques czuje się niekochany. Powodowany zazdrością Jaques kradnie zatem dziennik sympatii, z którego uzyskuje informację o jej tajemniczym amancie o imieniu Paul. Młodzieniec poniża dziewczynę, ujawniając jej poufne tajemnice mieszkańcom miasteczka.
|-
| 7363. || [[Skryhałów]] || '''Skryhałów''' ([[język białoruski|błr]]. ''Скрыгалаў'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]] w [[obwód homelski|obwodzie homelskim]], w [[Rejon mozyrski|rejonie mozyrskim]].
|-
| 7364. || [[Skrzypek na dachu]] || Akcja rozgrywa się w 1905 r. w [[Anatewka|Anatewce]], małym miasteczku na terenie [[Imperium Rosyjskie]]go. Jest ono miejscem życia dwóch społeczności – [[żydzi|żydowskiej]] i [[rosjanie|rosyjskiej]], które starają się nie wchodzić sobie w drogę. Historyczne tło akcji nawiązuje do rodzącego się [[komunizm]]u, [[Rewolucja 1905 roku|rewolucji 1905 roku]], a w finale do masowej [[Migracja ludności|emigracji]] ludności żydowskiej.
|-
| 7365. || [[Skyt]] || Źródła na wzgórzach północnego przedgórza [[Stara Płanina|Starej Płaniny]] koło miasta [[Wraca]]. Płynie na północ przez [[Nizina Naddunajska (Bułgaria)|Nizinę Naddunajską]] i uchodzi do Ogosty tuż przed jej ujściem do Dunaju. Przepływa przez miasteczko [[Bjała Słatina]].
|-
| 7366. || [[Skład główny]] || Seria utrzymana jest w konwencji [[komediodramat]]u i opowiada historię mieszkańców małego miasteczka Notre-Dame-des-Lacs w [[Quebec]]u w [[Lata 20. XX wieku|latach 20. XX w.]] Główną bohaterką jest Marie Ducharme, czterdziestoletnia wdowa prowadząca tytułowy skład główny – sklep, w którym można zaopatrzyć się we wszystkie niezbędne produkty. Pogrążona w żałobie, Marie z trudem stawia czoło samotności. Jej smutek przerywa pojawienie się w miasteczku Serge'a – tajemniczego Francuza, który wykazuje się znajomością [[weterynaria|weterynarii]] i technik kulinarnych. Nowe wydarzenia w życiu Marie komentuje zza grobu jej zmarły mąż Felix.<ref>{{Cytuj stronę|url = http://www.komiks.gildia.pl/komiksy/europa/21/recenzja|tytuł = Recenzja komiksu|autor = |data dostępu = |opublikowany = |język = }}</ref><ref>{{Cytuj|autor = Dominik Szcześniak|tytuł = Ziniol: "Skład główny" - Loisel/ Tripp|data dostępu = 2016-03-01|opublikowany = Ziniol|url = http://ziniol.blogspot.com/2011/02/skad-gowny-loisel-tripp.html}}</ref>
|-
| 7367. || [[Small Town Murder Songs]] || Walter, doświadczony policjant z małego miasteczka Ontario Mennonite w Kanadzie, w przeszłości prowadził życie pełne przemocy i brutalności. Teraz próbuje zostawić poprzednie wcielenie za sobą i pojednać się z Bogiem. Tymczasem w okolicy pojawia się niebezpieczny przestępca, z którym stróż prawa będzie się musiał zmierzyć.
|-
| 7368. || [[Smallville (fikcyjne miasto)]] || '''Smallville''' – niewielkie fikcyjne miasteczko w rolniczym rejonie [[Kansas]], w którym mieszkał w dzieciństwie bohater komiksu "[[Superman]]" [[Clark Kent]] wraz z rodzicami. Pojawia się również w ekranizacjach komiksu. Najbliższym miastem jest [[Metropolis (Superman)|Metropolis]]. Smallville w dosłownym tłumaczeniu z [[język angielski|angielskiego]] oznacza "Małą Wieś" (''small'' – mała, ''village'' – wieś).
|-
| 7369. || [[Smaszew (przystanek kolejowy)]] || '''Smaszew''' − dawny kolejowy wąskotorowy [[przystanek osobowy]] w [[Smaszew (wieś w województwie wielkopolskim)|Smaszewie]], w [[Polska|Polsce]], w [[Województwo wielkopolskie|województwie wielkopolskim]], w [[powiat turecki|powiecie tureckim]], w [[Tuliszków (gmina)|gminie Tuliszków]]. Został zbudowany w latach 1914-1917 razem z linią do [[Turek|Turku]]. W lipcu 1991 roku został zamknięty dla ruchu pasażerskiego. Od czerwca 2002 roku jest używany w ruchu towarowym<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.miasteczko.kalisz.pl/koleje/|tytuł=Koleje|opublikowany=Kalisz najstarsze miasto|język=pl|data dostępu=2013-06-16|archiwum=http://archive.is/AlTuA|zarchiwizowano=2013-06-18}}</ref>. Należy do [[Kaliska Kolej Dojazdowa|Kaliskiej Kolei Dojazdowej]]. Obecnym jej operatorem jest [[Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.koleje.wask.pl/kolejOg.php?id=kalkd|tytuł=Kaliska Kolej Dojazdowa|opublikowany=Koleje wąskotorowe w Polsce|język=pl|data dostępu=2013-06-16}}</ref>
|-
| 7370. || [[Smażone zielone pomidory (powieść)]] || Akcja powieści toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych: w [[lata 30. XX wieku|latach 30. XX wieku]], w czasach młodości Idgie w miasteczku Whistle Stop w stanie [[Alabama]] oraz w [[lata 80. XX wieku|latach 80.]], w domu spokojnej starości w [[Birmingham (Alabama)|Birmingham]].
|-
| 7371. || [[Smażony pająk]] || Sprzedaż tej [[przekąska|przekąski]] jest popularną atrakcją dla [[turystyka|turystów]] przejeżdżających przez miasto [[Skuon]] ([[dystrykt Cheung Prey]], [[prowincja Kampong Cham]]). Chociaż smażone pająki są dostępne także w innych częściach kraju, na przykład w [[Phnom Penh]], to centrum ich popularności skupia się właśnie w Skuon – miasteczku handlowym oddalonym od stolicy o 75 km<ref name="rigby">[http://www.rhymer.net/cutsE.htm Rigby, Rhymer (2002)."Tuck into a Tarantula"]</ref>. Przekąska kosztuje około 300 [[riel kambodżański|rielów kambodżańskich]], czyli około 8 [[cent]]ów amerykańskich za sztukę (stan na rok 2002)<ref name="abc"/>.
|-
| 7372. || [[Smederevo]] || Serbski książę [[Łazarz I Hrebeljanowić]] w [[1381]] roku to niewielkie wówczas miasteczko przekazał [[Monaster Rawanica|klasztorowi w Ravanicy]]. 
|-
| 7373. || [[Smilgie (rejon poniewieski)]] || '''Smilgie''' ([[język litewski|lit]]. ''Smilgiai'') - [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon poniewieski|rejonie poniewieskim]], 25 km na północny zachód od [[Poniewież]]a. Miasteczko liczy 544 mieszkańców (2011). Siedziba [[starostwo Smilgie|starostwa Smilgie]].
|-
| 7374. || [[Smilgie]] || *[[Smilgie (rejon poniewieski)|Smilgie]] – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon poniewieski|rejonie poniewieskim]]
|-
| 7375. || [[Smolnica (województwo zachodniopomorskie)]] || * 21.11.1517 – list lenny elektora [[Joachim I Nestor|Joachima]] stwierdza, że Claus, Melchior i Hans von der Marwitz ze Smolnicy, Zachariasz i Kaspar z [[Marwice (województwo lubuskie)|Marwic]], Piotr z Grzymiradza i Otto ze [[Stanowice (województwo lubuskie)|Stanowic]] posiadają do wspólnej ręki m.in. Zielin, połowę opuszczonych pól [[Babin (powiat gryfiński)|Babina]], jezioro Warnice na warnickim polu, młyn Wielki Smoliniec z obydwoma jeziorami, staw ''Kuckuck'' z miejscem młyna, rzekę Smolnicę od młyna Smoliniec Mały po las [[Dębno|Dębna]], Smolnicę oraz Grzymiradz, (Nowy) [[Santok]] z połową miasteczka, [[Marwice (województwo lubuskie)|Marwice]], połowę [[Tarnów (powiat gorzowski)|Tarnowa]], ¾ [[Jenin]]a, ¾ [[Stanowice (województwo lubuskie)|Stanowic]]{{r|p25}}
|-
| 7376. || [[Smorgonie]] || W Smorgoniach urodził się jeden z najważniejszych poetów języka [[jidysz]] – [[Abraham Suckewer|Awrom Suckewer]]. Wspomnienia o żydowskich Smorgoniach zostały zebrane w [[księgi pamięci|księdze pamięci]] miasteczka<ref> [http://yizkor.nypl.org/index.php?id=2702 Żydowska księga pamięci Smorgoni; wolny dostęp przez New York Public Library]</ref>
|-
| 7377. || [[Smutek pani Šnajder]] || Film Piro Milkaniego odwołuje się do jego własnych przeżyć z okresu studiów w [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]]. Akcja filmu rozgrywa się w 1961 w prowincjonalnym czeskim miasteczku. Trzech studentów [[Wydział Filmowy i Telewizyjny Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze|FAMU]] ([[Albańczycy|Albańczyk]] Lek, [[Czesi|Czech]] Karel i [[Słowacy|Słowak]] Artur) przygotowuje pracę dyplomową - film dokumentalny o fabryce motocykli ESO w [[Český Šternberk|Českým Šternberku]]. Film ma wykazać wyższość czechosłowackich motocykli nad tymi, które są produkowane w krajach Zachodu. Realizację filmu przedłuża skandal obyczajowy, kiedy wychodzi na jaw, że studenci filmowali kąpiące się pracownice fabryki.
|-
| 7378. || [[Smętarz dla zwierzaków (film)]] || Młode małżeństwo Louis i Rachel Creed wraz z córką i synem wprowadzają się do nowego domu w małym miasteczku. Okazuje się że ich nowe miejsce zamieszkania kryje wiele mrocznych tajemnic. Wszystkie z nich łączy ze sobą tajemniczy i budzący grozę [[Cmentarz dla zwierząt|zwierzęcy cmentarz]] położony w pobliskim lesie.
|-
| 7379. || [[Smętarz dla zwierzaków (powieść)]] || Louis Creed, doktor z Chicago, przeprowadza się ze swoją żoną Rachel, dwójką dzieci – Ellie i Gage’m, oraz kotem Ellie, Winstonem Churchillem (Churchem) do domu stojącego w pobliżu małego miasteczka Ludlow w stanie [[Maine]]. Ich sąsiad, starszy mężczyzna imieniem Jud Crandall, ostrzega Louisa i Rachel przed autostradą biegnącą obok ich domu; jest używana przez szybko jeżdżące ciężarówki z pobliskiego zakładu chemicznego.
|-
| 7380. || [[Smętarz dla zwierzaków II]] || Akcja toczy się po wydarzeniach z poprzedniej części. Do miasteczka Ludlow przybywa weterynarz Chase Matthews wraz ze swych trzynastoletnim synem Jeffe. Jeffe, cierpiący po śmierci matki, z trudem przystosowuje się do nowego otoczenia. Zaprzyjaźnia się z Drew Gilbertem, który mieszka w pobliżu. Gdy ojczym Drewa, Gus z zimną krwią zabija jego psa, chłopcy postanawiają pochować ciało czworonoga na lokalnym indiańskim cmentarzysku, na którym miało miejsce kilka wskrzeszeń. Okazuje się to początkiem tragedii.
|-
| 7381. || [[Snajper. Broń odwetu]] || Mijają trzy lata. Jaszyn, już w stopniu [[major]]a, jest komendantem niemieckiego miasteczka w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wsch.]] Pewnego dnia przybywa do niego wraz z asystentką Marią i mjr. [[NKWD]] Osipowem inż. Michajłowski – specjalista od rakiet, którzy w miejscowym zamku poszukują śladów niemieckiej "[[wunderwaffe]]" – pocisku rakietowego [[V-2]]. Zamku i jego tajemnic pilnuje jednak grupa niemieckich snajperów pod dowództwem "starego znajomego" Jaszyna – Kleista. Jaszyn, dowiadując się o tym, wzywa na pomoc snajperów ze swojego starego oddziału. Na terenie zamczyska dochodzi do niemiecko-radzieckiego pojedynku snajperów, w którym Jaszyn i Kleist muszą stoczyć finalny pojedynek na śmierć i życie. Zwycięsko wychodzi z niego Jaszyn, mszcząc się za śmierć ukochanej Alesi i przyjaciół.
|-
| 7382. || [[Snina]] || Przez Sninę przebiega [[Droga I/74 (Słowacja)|droga krajowa nr 74]] z [[Humenné]]go do [[Przejścia graniczne Słowacji|przejścia granicznego]] Ubľa – Małyj Bereznyj na granicy z [[Ukraina|Ukrainą]] oraz linia kolejowa z Humennégo do miasteczka [[Stakčín]], leżącego kilka kilometrów dalej na wschód od Sniny.
|-
| 7383. || [[Snów]] || * Pałac w Snowiu został zbudowany w stylu klasycystycznym około 1827 roku najprawdopodobniej przez marszałka szlachty powiatu nowogródzkiego, kawalera maltańskiego, Kazimierza Rdułtowskiego. Pałac w 1854 roku przeszedł w ręce Harthingów, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr do 1939 roku. Pałac znacznie uszkodzony w czasie I wojny światowej, około 1925 roku został sprzedany (czy też darowany) przez ówczesnego właściciela majątku, barona Henryka Hartingha [[Korpus Ochrony Pogranicza|Korpusowi Ochrony Pogranicza]]. Po remoncie i częściowej przebudowie pałacu w 1929 roku, jednostka KOP rezydowała w nim do września 1939 roku. Obecnie mieści się tutaj szpital wojskowy. Pałac jest budowlą o założeniu symetrycznym, imponującą monumentalną wydłużoną fasadą o długości 140 m, składającą się z kilku połączonych korpusów różnej wielkości. Korpus środkowy złożony jest z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł ustawionych poprzecznie w stosunku do osi fasady, połączonych ze sobą za pomocą parterowych łączników. Skrzydło środkowe ma od frontu wydatny portyk z czterema kolumnami w wielkim porządku, dźwigającymi trójkątny szczyt. Podobny portyk, ale znacznie mniej wydatny (przyścienny) znajduje się od strony elewacji ogrodowej. Tu flankują go skrzydła boczne wydłużone ku tyłowi, od frontu tworzą one natomiast wydatne ryzality ozdobione ujętymi w ramy kolumn [[Portfenetr|porte-fenetrami]]. Od korpusu środkowego na boki ciągną się symetrycznie długie parterowe galerie wsparte na 16 kolumnach. Galerie łączą korpus główny z dwoma skrajnymi parterowymi pawilonami na rzutach kwadratów. We wnętrzach zachowały się między innymi [[westybul]], sala reprezentacyjna o powierzchni 100 m2 ozdobiona niszami, rzeźbami i kolumnadą, kaplica i piec kaflowy z XIX wieku. Pałac otacza zachowany częściowo park (jego część jest zabudowana XX wiecznymi budynkami) o kształcie prostokąta z rozległymi parterami, systemem sadzawek i alejami<ref>{{Cytuj|autor=K. Shastouski|tytuł=Zespół pałacowo-parkowy  {{!}} miasteczko Snów obwód miński|data dostępu=2016-10-17|opublikowany=www.radzima.org|url=http://www.radzima.org/pl/object/3058.html}}</ref>.
|-
| 7384. || [[Sobakińce]] || '''Sobakińce''' (''Pierwszemajsk'', [[język białoruski|biał.]] ''Собакинцы, Першамайская, Першамайская'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód grodzieński|obwodzie grodzieńskim]], w [[rejon szczuczyński|rejonie szczuczyńskim]], blisko granicy z [[Litwa|Litwą]].
|-
| 7385. || [[Sobienie-Jeziory]] || Od XIII wieku wymieniana w dokumentach jako należąca do biskupów poznańskich osada targowa, leżąca przy szlaku łączącym [[Mazowsze]] i [[Ruś]]. W 1244 książę Konrad I, uposażając kościół w Czersku, wymienił m.in. wieś Sobienie. Jej istnienie potwierdzały przywileje książąt mazowieckich, przywilej księcia [[Bolesław II mazowiecki|Bolesława]] w [[1297]], [[Ziemowit III|Ziemowita III]] datowany na [[1351]] i [[Konrad II czerski|Konrada II]] pochodzący z [[1476]]. Lokowanie obecnej postaci, tj. w formie osady z położonym centralnie rynkiem i wybiegającymi z niego czterema głównymi drogami, Sobienie-Jeziory zawdzięczają [[kasztelan]]owi łukowskiemu [[Jacek Jezierski (kasztelan)|Jackowi Jezierskiemu]], który założył je na nowym miejscu krótko po [[1780]] r. na gruntach zachodniej części [[Sobienie Szlacheckie|Sobień Szlacheckich]]. Sprowadził tu [[kowal (zawód)|kowali]] ze [[Śląsk]]a i [[Saksonia|Saksonii]] do pierwszej w [[Polska|Polsce]] fabryki [[Kosa|kos]]. W osadzie założył też [[Manufaktura|manufakturę]] [[pończochy|pończoszniczą]]. W 1913 powstało Stowarzyszenie Straży Ogniowej, obecnie jest to Ochotnicza Straż Pożarna. W latach [[1910]]-[[1914]] planowano do wsi doprowadzić z [[Karczew]]a linię kolei wąskotorowej, niestety wybuch wojny pokrzyżował te zamierzenia. Do lat 30. w Sobieniach mieścił się tzw. [[Sąd Pokoju]], w późniejszym czasie przeniesiony do Garwolina. W latach 1932-1934 powstał murowany budynek szkolny. W maju 1939 saperzy wybudowali drewniany most łączący Sobienie-Jeziory i [[Piwonin]] z [[Brzumin]]em, jego istnienie przypominają przyczółki mostowe. Wojska hitlerowskie wkroczyły do wsi 10 września 1939. Podczas okupacji powszechne stało się wysyłanie mieszkańców na roboty w Prusach, ponadto organizowano łapanki, największa z nich miała miejsce w połowie 1943, kiedy to całą ludność spędzono na rynek. W 1941 do wsi przybył transport wysiedlonych chłopów z okolic wielkopolskiego Kostrzyna. Wiosną [[1942]] hitlerowcy zorganizowali we wsi [[getto]], do którego spędzono okoliczną ludność żydowską. We wrześniu uwięzionych ludzi wywieziono do obozów zagłady, a tym samym getto uległo likwidacji. Po wyzwoleniu terenu gminy w II połowie 1944 przeprowadzono parcelację majątków Sobienie Szlacheckie i Siedzów. Po [[1945]] wieś nabrała charakteru małego miasteczka, które pełni funkcję ośrodka handlowego oraz obsługi okolicznego rolnictwa. Jest to również lokalny węzeł komunikacyjny, komunikacja autobusowa łączy Sobienie Jeziory z [[Warszawa|Warszawą]] (przez [[Otwock]]), [[Osieck]]iem, [[Garwolin]]em i [[Maciejowice|Maciejowicami]]. W latach 60. XX wieku wybudowano obwodnicę<ref>Mazowiecki Park Krajobrazowy, W.Sobociński, A.Atłowska, Wyd. Compass Kraków 2006 {{ISBN|83-89165-93-7}}</ref><ref>[http://www.sobieniejeziory.pl/index.php?id=20&lan=pl Historia Gminy Sobienie Jeziory]</ref>,.
|-
| 7386. || [[Sobór Świętych Borysa i Gleba w Dyneburgu]] || W 1903 hierarchowie eparchii połockiej [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]], ówcześnie mającej w swojej jurysdykcji obszar [[Łatgalia|Łatgalii]], postanowili wybudować okazalszą cerkiew i wybrali jej patronów – [[Borys i Gleb|Świętych Borysa i Gleba]]. W 1904 „żelazna cerkiew” została przeniesiona do miasteczka [[Jersika]] (ówczesny Cargrad), zaś nowy budynek został ukończony i poświęcony w rok później. W budowie finansowo pomogły siły zbrojne. 
|-
| 7387. || [[Soběnov]] || '''Soběnov''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Český Krumlov|powiecie Český Krumlov]], w [[Kraj południowoczeski|kraju południowoczeskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 350 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7388. || [[Sochocin]] || W 1524 roku miasteczko książęce Sochocin wraz z innymi wsiami dostał dożywotnio Feliks Brzeski – wojewoda mazowiecki. Rok 1533 był niepomyślny dla Sochocina, bowiem miasteczko przeżyło pożar, który zniszczył większość zabudowań.
|-
| 7389. || [[Sokoły (powiat wysokomazowiecki)]] || W 1659 miejscowość otrzymała przywilej organizowania targów, które trwają do dziś. W 1676 r. do Sokołowskich h. Lilia, czyli Gozdawa należała połowa osady, pozostała część była własnością Kruszewskich herbu [[Abdank (herb szlachecki)|Abdank]] z ''Kruszewa'' oraz [[kościół (organizacja)|kościoła]]<ref name="Zarys dziejów Sokół">J. Gwardiak, Zarys dziejów Sokół do 1939 r., w: Miasta i miasteczka w regionie łomżyńskim w XIX i XX wieku, po red. A. Dobrońskiego, Łomża 2003, {{ISBN|83-86175-22-2}}, s. 147–157.</ref>.
|-
| 7390. || [[Sokołów (rejon stryjski)]] || Przez 500 lat gniazdo rodowe [[Dzieduszyccy|Dzieduszyckich]]<ref name=Aftanazy>{{cytuj książkę|nazwisko=[[Roman Aftanazy]]|tytuł=[[Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej]]. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich|miejsce=Wrocław, Warszawa| data=1995| ISBN = 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7| strony=559-572}}</ref>. W [[1921]] roku Sokołów był miasteczkiem liczącym 698 mieszkańców<ref name="skorowidz">Wg publikacji: ''Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom XIV – Województwo Stanisławowskie'', Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924.</ref>. W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej [[gmina Sokołów|gminy Sokołów]] w [[powiat stryjski|powiecie stryjskim]] w [[województwo stanisławowskie|woj. stanisławowskiem]]<ref>{{Dziennik Ustaw |rok=1934|numer=68|pozycja=628}}</ref>, której była siedzibą. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związku Radzieckiego]].
|-
| 7391. || [[Sokołów Małopolski (gmina)]] || W renesansowym miasteczku można podziwiać XVIII-wieczne kapliczki, magistrat z 1907 roku, wiele zabytków architektury drewnianej i murowanej. Na zwiedzanie czekają piękne kościoły: drewniany w Wólce Niedźwiedziej z 1607 r. oraz murowane: XIX-wieczne w Trzebosi i Nienadówce i z początku XX w. w Górnie i Sokołowie. Na terenie całej Sokołowszczyzny liczne są zabytkowe kapliczki, przydrożne krzyże i figury, niektóre jeszcze z XVIII w.
|-
| 7392. || [[Sokołów Małopolski]] || Warto obejrzeć [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Sokołowie Małopolskim|kościół parafialny]] pw. św. Jana Chrzciciela wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1908–1916 według projektu [[Jan Sas-Zubrzycki|Jana Sas Zubrzyckiego]]. Nowy hełm wyniosłej wieży tego kościoła, zniszczonej w wyniku działań wojennych w lipcu 1944 roku projektował [[Wiktor Zin|prof. Wiktor Zin]]. W miasteczku znajduje się drugi filialny [[Kościół pw. Świętego Ducha w Sokołowie Małopolskim|kościół pw. Ducha Świętego]] wybudowany w II połowie XIX wieku. Na obrzeżach Sokołowa znajduje się wiele bardzo interesujących XVIII-to wiecznych krzyży i figur. W gminie znajdują się cztery zabytkowe kościoły, z których na największe uznanie zasługuje drewniany kościółek z XVII wieku w [[Wólka Niedźwiedzka|Wólce Niedźwiedzkiej]].
|-
| 7393. || [[Sokołówka (rejon buski)]] || '''Sokołówka''' ([[język ukraiński|ukr.]] Соколівка) – wieś, dawniej miasteczko, w [[rejon buski|rejonie buskim]] [[obwód lwowski|obwodu lwowskiego]] [[Ukraina|Ukrainy]]. Za [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] Sokołówka była siedzibą wiejskiej [[Gmina Sokołówka (województwo tarnopolskie)|gminy Sokołówka]] w [[powiat złoczowski|powiecie złoczowskim]] w [[województwo tarnopolskie|województwie tarnopolskim]]. W [[1921]] roku liczyła 2569 mieszkańców<ref name="skorowidz">Wg publikacji: ''Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom XV – Województwo Tarnopolskie'', Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923</ref>. Obecnie liczy 739 mieszkańców.
|-
| 7394. || [[Sokul]] || ''pow. łucki, 0 35 [[Wiorsta|w]] od [[Łucka]], st. p. [[Kołki (obwód wołyński)|Kołki]] (o 29 w.), ma 98 domów, 777 mieszkańców, dwie [[cerkiew (budynek)|cerkwie]], kościół par. kat. dom modlitwy żydowski, 2 sklepy, 17 rzemieślników, 2 nieznaczne [[jarmark]]i (1 października i 15 sierpnia). Kościół kat. p. w. Wniebowzięcia N.M.P., z drzewa wzniesiony w [[1748]] przez ks. Wierzbickiego. Par. kat. (od [[1623]]&nbsp;r.) do dekanatu łuckiego, ma 460 wiernych; kaplica w Nawozie. Podług przywileju przechowanego w miasteczku, S. otrzymał prawa miejskie od [[Zygmunt August|Zygmunta Augusta]] w r. [[1564]]. Własność niegdyś [[Zbarascy|ks. Zbaraskich]], dalej Sokulskich, stanowiących boczną linię ks.  [[Czetwertyńscy|Czetwertyńskich]]; w [[1612]] r. należy do Marka kn. Sokulskiego, potem przechodzi do Stefana kn. Sokulskiego, wreszcie drogą wiana za Aleksandrą Sokulską przechodzi do Krzysztofa Bożeniec Jełowieckiego, [[Podstoli|podstolego]] [[Powiat wołkowyski|wołkowyskiego]]. W [[1714]] r. jest własnością Dymitra Jełowieckiego, wojskiego nowogródzkiego, dalej Konstantego Jełowieckiego, stolnika pińskiego, w [[1803]] r. Ignacego Jełowieckiego, sukcesyjnie przeszło do Stępkowskich. Do S. należał Nawóz, który w [[1871]] r. był własnością Michała, Krzysztofa, Dymitra i Jana braci Jełowieckich''.
|-
| 7395. || [[Solec (Warszawa)]] || Na miejscu wsi miasto Stara Warszawa założyło w 1675 roku [[Solec (jurydyka)|miasteczko - jurydykę Solec]], które otrzymało [[prawa miejskie]]. Centrum miasteczka stanowił [[Rynek (urbanistyka)|rynek]] nazywany Soleckim, przy którym wzniesiono ratusz, a w 1698 roku zakon trynitarzy rozpoczął budowę [[Kościół Świętej Trójcy w Warszawie (na Solcu)|kościoła Świętej Trójcy]]. Nieopodal dawnego rynku (będącego obecnie parkingiem) zachował się klasycystyczny Magazyn Solny, który jest jedną z nielicznych pozostałości dawnej zabudowy pełnej magazynów, spichlerzy i karczem flisackich. W 1708 Solec nawiedziła epidemia, w wyniku której zmarli wszyscy soleccy trynitarze, a w 1713 zniszczyła go powódź. W pierwszej połowie [[XVIII wiek]]u [[jurydyka]] Solec liczyła około 5 000 mieszkańców. W roku 1762 zbudowano na Solcu [[Pałac Symonowiczów w Warszawie|Pałac Symonowiczów]]. W 1770 roku na zlecenie marszałka [[Stanisław Lubomirski (marszałek wielki koronny)|Stanisława Lubomirskiego]] zaczęto sypać wał wokół miasta, który wyznaczył południową granicę Solca. Dzięki fundacji [[Ignacy Ogiński|Ignacego Ogińskiego]] i jego żony w 1773 roku położono kamień węgielny pod budowę murowanego klasztoru [[Trynitarze|Trynitarzy]], którego budowę zakończono przed 1790. W latach 1771-1772 [[Kazimierz Poniatowski]] (brat króla) według projektu [[Szymon Bogumił Zug|Szymona Bogumiła Zuga]] zbudował pałac (w miejscu dzisiejszego ośrodka sportowego przy ulicy Solec)<ref>http://www.powisle.waw.pl/galeria/albums/userpics/10012/Solec1785.jpg</ref>, a następnie w latach 1776-79 wg projektu tego samego architekta ogród zwany [[Park na Książęcem w Warszawie|"Na Książęcem"]] z romantycznymi ruinami, minaretem i tzw. [[Elizeum w Warszawie|Elizeum]]<ref>Putkowska J., [[Kwartalnik Architektury i Urbanistyki]], Rocznik 2009, Tom 54, z. 2, s.17-40</ref><ref>{{Cytuj | url=http://yadda.icm.edu.pl/baztech/element/bwmeta1.element.baztech-article-BSW1-0061-0002 | tytuł=Warszawskie podmiejskie rezydencje Kazimierza Poniatowskiego przy ulicy Książęcej - Kwartalnik Architektury i Urbanistyki - Tom T. 54, z. 2 (2009) - BazTech - Yadda<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=yadda.icm.edu.pl | data dostępu=2017-11-26}}</ref>. W 1783 pałac przy ulicy Solec stał się własnością Aleksandra Sapiehy. W 1784 przy ulicy Solec usytuowanych było 6 browarów, żupa królewska, 22 magazyny, spichlerz, a na rzece stały 2 młyny wodne, tzw. pływaki. W końcu XVIII w. liczba budynków na Solcu doszła do 120. Pod koniec XVIII wieku miasteczko zostało włączone do Warszawy.
|-
| 7396. || [[Solecko-Pacanowski Obszar Chronionego Krajobrazu]] || Do ważniejszych zabytków znajdujących się na terenie obszaru należą: zachowany średniowieczny układ miasta z [[Zamek w Stopnicy|pozostałościami zamku]] oraz [[gotyk|gotyckim]] kościołem w Stopnicy, zespół pałacowo-parkowy w [[Zborów (województwo świętokrzyskie)|Zborowie]], drewniany kościół św. Stanisława w [[Świniary (województwo świętokrzyskie)|Świniarach]], zabudowa uzdrowiskowa w Solcu-Zdroju z [[XX wiek|XX w.]] oraz założenia urbanistyczne [[Pacanów|Pacanowa]] i [[Oleśnica (województwo świętokrzyskie)|Oleśnicy]] z zabudową małomiasteczkową.
|-
| 7397. || [[Soleczniki]] || W 1523 roku Jan i Anna [[Jan Juriewicz Hlebowicz|Hlebowiczowie]] zapisali swoje dobra na rzecz tutejszej parafii, podobnie uczynił w 1622 roku Iwan (Jan) Alfons Lacki, podkomorzy wileński. Za Hlebowiczów w Solecznikach istniała kaplica protestancka oraz żydowski dom modlitwy. Były tutaj też huta szkła, [[młyn zbożowy|młyn]] i liczne [[gorzelnia|gorzelnie]]. W 1655 roku wojska moskiewskie zdobyły i zniszczyły Soleczniki. Podczas wojny 1812 r. wojska napoleońskie zniszczyły miasteczko, potem przyszła zaraza. 
|-
| 7398. || [[Soledad (Honduras)]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7399. || [[Soleuvre]] || '''Soleuvre''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Zolwer'') - miasteczko w południowo-zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Sanem|gminie Sanem]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwały 4 802 osoby.
|-
| 7400. || [[Solferino]] || [[Plik:Street in Solferino.jpg|mały|250px|Solferino – centrum miasteczka]]
|-
| 7401. || [[Sollacaro]] || '''Sollacaro''' ([[język korsykański|kors.]] ''Suddacarò'') – miejscowość i gmina we [[Francja|Francji]], w regionie [[Korsyka]], w departamencie [[Korsyka Południowa]]. Miejscowość jest położona na stoku górskim, słynie podobnie jak okolice z licznych winnic i piwnic winiarskich. Na południe od Sollacaro, nad przepiękną zatoką Valinco (Golfe de Valinco) znajduje się miasteczko portowe [[Propriano]].
|-
| 7402. || [[Sonderkommando Dromedar]] || Początkowo Niemcy zamierzali przerzucić Abwehrgruppe-114 samolotami na obszar [[Armenia|Armenii]], ale z powodu coraz gorszej sytuacji na froncie porzucili ten plan. Ostatecznie Ormianie trafili na [[Półwysep Tamański]], działając wraz z grupami specjalnymi [[Operacja Tamara|Tamara]] i wydzielonymi z [[Oddział Specjalny Bergmann|Sonderverband "Bergmann"]]. Mieli wyznaczone 4 punkty rekonesansowe w pobliżu linii frontu, skąd prowadzili misje sabotażowe i zwiadowcze. Znajdowały się one w: [[stanica kozacka|stanicy]] Nikołajewsk na północ od [[Piatigorsk]]a (misje skierowane na rejon [[Nalczyk]]a, [[Mozdok]]a, [[Stawropol]]a i [[Grozny|Groznego]]), [[Krasnodar]]ze (misje skierowane na rejon [[Tuapse]], [[Soczi]] i wybrzeża [[Morze Czarne|Morza Czarnego]]) oraz 2 w Stawropolu (zorientowane na działalność [[antykomunizm|antykomunistyczną]] i kontrwywiadowczą wśród ludności ormiańskiej, a także tworzenie lokalnych komitetów niepodległościowych i grup partyzanckich). Od wczesnego lata Sonderverband "Dromedar" działała na [[Półwysep Krymski|Krymie]], ponownie współpracując z Gruzinami z Sonderverband "Bergmann". Część jej członków została zaangażowana w formowanie armeńskich kolaboracyjnych formacji samoobrony oraz zwalczanie sowieckich agentów i partyzantów. Reszta prowadziła dotychczasową działalność. Ponadto uczestniczono w operacjach przerzutu innych grup zwiadowczo-sabotażowych na terytoria [[Gruzja|Gruzji]] i Armenii. W lipcu [[1944]] r. Ormianie zostali wycofani z Krymu i wysłani do [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Od listopada stacjonowali w miasteczku [[Eshenbech]] niedaleko [[Berlin]]a. Główna część oddziału została wkrótce przerzucona do [[Belgrad]]u, gdzie – po uzupełnieniach – przekształcono ją w zwykły oddział piechoty.
|-
| 7403. || [[Songhwa]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 13 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 115 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Songhwa, Ryulli, Sangni, Jinp'ung, P'unghae, Ch'ŏntong, Ryŏnjŏng (9 wsi), Hari (6 wsi), Unyu (10 wsi), Ch'ori (1 wsi) i Kunghŭng (1 wsi). Powiat Songhwa składał się wówczas z jednego miasteczka (Songhwa-ŭp) i 29 wsi. W październiku 1967 roku z powiatu wyłączono część terytorium, z której powstał nowy powiat [[Kwail]], w zamian do powiatu Songhwa przyłączono ziemie wsi Wŏndang, należącej uprzednio do powiatu [[Ŭnryul]].
|-
| 7404. || [[Sonic Boom (serial animowany)]] || | ''Bezimienne miasteczko''
|-
| 7405. || [[Sonic Rush Adventure]] || * '''Pirates Island''' (Wyspa Piratów) – kryjówka kapitana Whiskera, zatopione starożytne ruiny, które zamieniły się prowizoryczne miasteczko pirackie, gdzie Sonic i Blaze mogą dosiadać delfinów ślizgając się po wodzie. Na końcu poziomu czeka gracza pojedynek z [[Kapitan Whisker|kapitanem Whiskerem]] i Johnnym. Drużyna osiąga poziom za pomocą łodzi podwodnej.
|-
| 7406. || [[Sonny Clark]] || Urodził się z małym górniczym miasteczku w Pensylwanii. Od 12 roku życia mieszkał w Pittsburghu. W wielu 20 lat wyjechał do Kalifornii, gdzie rozpoczął karierę muzyczną. Współpracował z [[saksofon]]istą [[Wardell Gray|Wardellem Grayem]], później z [[kontrabas]]istą [[Oscar Pettiford|Oscarem Pettifordem]], a także z [[klarnet|klarnecistą]] [[Buddy DeFranco|Buddym DeFranco]], z którego zespołem występował w Stanach Zjednoczonych i Europie do stycznia 1956. Następnie występował w zespole prowadzonym przez kontrabasistę [[Howard Rumsey|Howarda Rumseya]] ''The Lighthouse All-Stars''. W 1957 był akompaniatorem [[Dinah Washington]].
|-
| 7407. || [[Sophia Loren]] || Dzieciństwo spędziła w nędzy w miasteczku [[Pozzuoli]], w slamsach niedaleko [[Neapol]]u, gdzie jej matka uciekła przed ostracyzmem konserwatywnego społeczeństwa włoskiego. W wieku piętnastu lat zwyciężyła w konkursie piękności „Królowa Morza”, a za pieniądze z wygranej wyjechała do Rzymu. Debiutowała w 1949 roku. Po zagraniu epizodu w amerykańskim filmie ''[[Quo Vadis (film 1951)|Quo vadis]]'' (1951) związała się z o 22 lata starszym włoskim producentem [[Carlo Ponti]]m, który pokierował jej dalszą karierą filmową. Poślubiła go dwukrotnie – w 1957 (nielegalnie, ponieważ Ponti był już wtedy żonaty) i w 1966 roku (legalnie, po zrzeczeniu się przez obydwoje obywatelstwa włoskiego).
|-
| 7408. || [[Sopoćkinie]] || W 1514 r. król [[Zygmunt I Stary]] nadał miejscowość Święck (Сьвяцск) Szymkowi Sopoćko, w tym miejscu w 1560 powstało miasteczko Sopoćkinie. W 1612 r. fundatorem kościoła został [[Jan Wołłowicz]] (którego płyta nagrobna wmurowana jest w ścianę kościoła), a w 1780 r. [[Jan Gosiewski]] ufundował [[cerkiew (budynek)|cerkiew]]. Do trzeciego rozbioru Sopoćkinie pozostały w [[Wielkie Księstwo Litewskie|Wielkim Księstwie Litewskim]], od 1793 zaś r. w [[województwo grodzieńskie|województwie grodzieńskim]]. Działała tu huta szkła, młyn wodny i tartak.
|-
| 7409. || [[Sorrento (Włochy)]] || Miejscowość, położona nad [[Zatoka Neapolitańska|Zatoką Neapolitańską]] ([[Morze Tyrreńskie]]) naprzeciw [[Wezuwiusz]]a, słynie z przepięknych widoków, stąd też cieszy się dużą popularnością wśród turystów. Nazwa 'Sorrento' pochodzi od mitycznych Syren - 'Surrentum'. Sorrento założone zostało najprawdopodobniej przez Greków i funkcjonowało jako grecka kolonia. W późniejszych wiekach przechodziło we władanie kolejno - Etrusków, Syrakuzan i Samnitów, póki nie zostało podbite przez Rzymian. W czasach imperialnej okupacji miasteczko stanowiło popularne miejsce wypoczynku dla rzymskich dostojników. Miasteczko spopularyzowała neapolitańska piosenka „[[Torna a Surriento]]”, kompozycja [[Ernesto De Curtis]]a, wykonywana m.in. przez [[Luciano Pavarotti]]ego oraz przez [[Anna German|Annę German]]. W mieście urodził się [[Torquato Tasso]], XVI wieczny poeta, twórca słynnej [[Jerozolima wyzwolona|Jerozolimy wyzwolonej]]. W centrum miasteczka znajduje się plac z pomnikiem poety - Piazza Tasso.
|-
| 7410. || [[Sorø]] || Sorø zostało założone w XII w. Nazwa miasta oznacza miejsce podmokłe, co zgadza się w pełni z rzeczywistością, jako że Sorø jest z trzech stron otoczone jeziorami. W [[1142]] r. powstał tutaj klasztor [[Benedyktyni|benedyktynów]] założony z polecenia biskupa [[Absalon (biskup duński)|Absalona]], a w 1161 na jego miejscu klasztor cystersów. Kościół klasztorny stał się mauzoleum grobowym rodu Hvide i kilku królów Danii. W bydynkach poklasztornych z polecenia [[Chrystian IV|Chrystiana IV]] zorganizowano w 1623 r. [[Akademia w Sorø|Akademię]], w miejsce wcześniej istniejącej szkoły. W 1638 Sorø otrzymało prawa miasta handlowego<ref name=autonazwa1>J. P. Trap: ''Danmark. Sorø Amt, Gads Forlag'', Kopenhaga 1954, str. 632</ref>. Osada rozwinęła się po zwolnieniu osadników od płacenia podatków. Położenie Sorø, pośród kompleksów leśnych i jezior, z dala od głównych szlaków handlowych, hamowało rozwój miasteczka. W latach 1658-1660 okupacyjne wojska szwedzkie zadały znaczne szkody lokalnej akademii, mniejsze miasteczku. Sorø spłonęło w 1693. W XVIII w. w Sorø stacjonował garnizon wojskowy. W 1799 Sorø zostało siedzibą prowincji Sorø Amt. Miasteczko znalazło się pod okupacją angielską w 1807, a rok później stacjonowały tutaj oddziały hiszpańskie. W tym czasie liczba mieszkańców wynosiła zaledwie 600 osób<ref name=autonazwa1 />. W XIX w. miasto otrzymało połączenie kolejowe z [[Kopenhaga|Kopenhagą]] poprzez stację kolejową, którą wybudowano w sąsiedniej miejscowości, Frederiksberg, która graniczy od południa z Sorø. Budowa linii kolejowej (1856) oraz wcześniejsza (1808) budowa drogi w kierunku wschodnim, doprowadziły do przełamania wielowiekowej izolacji osady i wzrostu liczby mieszkańców. W 1850 było ich już 950<ref name=autonazwa1 />. Po usunięciu dawnych bram i innych budowli ograniczających rozbudowę, doszło w II połowie XIX w. do powiększenia miasteczka. Od 1840 datuje się rozwój drobnej wytwórczości (fabryki, rzeźnia). W połowie XX w. Sorø wraz z przyległym Frederiksbergiem liczyło ok. 7000 mieszkańców<ref name=autonazwa1 />. 
|-
| 7411. || [[Sosnowo (Litwa)]] || '''Sosnowo''' ([[język litewski|lit.]] ''Sasnava'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]] w [[okręg mariampolski|okręgu mariampolskim]] w [[gmina Mariampol|rejonie Mariampol]], położone przy drodze [[Mariampol]]-[[Kowno]], ok. 12 km na północny wschód od Mariampola, siedziba [[starostwo Sosnowo|starostwa Sosnowo]].
|-
| 7412. || [[Sosnówka (rejon brzeski)]] || W leżącym w pobliżu przysiółka zwartym kompleksie leśnym mieściło się miasteczko [[garnizon]]owe nr 88 "Iwachnowiczi" (военный городок № 88 «Ивахновичи»), którego pozostałością są [[cegła|ceglane]] parterowe budynki gospodarczo-administracyjne oraz [[schron]]y<ref>[http://brestobl.com/tpp/oblim/003v.html Имущество бывших военных городков - военный городок №88]</ref>. Obiekty te są obecnie przedmiotem sprzedaży<ref>[http://dorogiby.info/community/viewtopic.php?p=3686 Дорогами Беларуси]</ref><ref>[http://www.minsk-region.gov.by/index.aspx?id=201 Имущество военных городков, предлагаемых для вовлечения в хозяйственных оборот по Брестской области.]</ref>.
|-
| 7413. || [[Sotogahama]] || {{nihongo|'''Sotogahama'''|外ヶ浜町|Sotogahama-machi}} – [[machi|miasteczko]] w [[Japonia|Japonii]], na północnym [[Honsiu]], w prefekturze [[Aomori (prefektura)|Aomori]] i powiecie [[Higashitsugaru]].
|-
| 7414. || [[South Lake Tahoe]] || South Lake Tahoe (S.L.T.) leży na południowym brzegu jeziora [[Tahoe]], w dolinie zwanej Lake Valley - Lake Tahoe Basin Management Unit. Od wschodu miasto graniczy ze stanem [[Nevada]] i miasteczkiem [[Stateline (Nevada)|Stateline]], znanym ośrodkiem hazardu. Miasto otacza kilka szczytów górskich, m.in.: Tahoe Mt. (2209 m n.p.m.) oraz Twin Peaks (2706 m n.p.m.).
|-
| 7415. || [[South Park (gra komputerowa)]] || Gigantyczna asteroida zbliżyła się do Ziemi, co spowodowało serię dziwnych zdarzeń, a miasteczko South Park zostało zaatakowane przez gigantyczne indyki i innych wrogów. Głównymi bohaterami jest czwórka postaci znanych z serialu - to Kyle, Kenny, Cartman oraz Stan<ref>{{Cytuj | url=http://www.giantbomb.com/south-park/3030-8845/ | tytuł=South Park (Game) - Giant Bomb<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.giantbomb.com | język=en | data dostępu=2017-12-03}}</ref><ref>{{Cytuj | url=http://classicgameroom.com/vaultpages/vaultpage/south-park-nintendo-64/ | tytuł=Classic Game Room video game review show and website<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=classicgameroom.com | data dostępu=2017-12-03}}</ref>.
|-
| 7416. || [[South Park: Kijek Prawdy]] || Akcja gry osadzona jest w fikcyjnym miasteczku South Park położonym w [[Góry Skaliste|Górach Skalistych]] w [[Kolorado (stan)|Kolorado]]. Głównym bohaterem jest Nowy, przez inne postaci nazywany Deklem – milczący protagonista, który wraz z rodzicami przeprowadził się do South Parku. Zaprzyjaźniając się z miejscowymi chłopcami, zostaje wciągnięty w grę fabularną, w której wojownicy i czarodzieje walczą o zdobycie „Kijka Prawdy”, dającego nieograniczoną władzę dzierżącej go osobie. Ludzie, dowodzeni przez króla czarodzieja Cartmana, za swój dom uważają królestwo Kupa Keep, mieszczące się w ogródku ich przywódcy. Wśród jego zwolenników znajdują się bohaterowie znani z serialu: np. [[paladyn]] Butters, złodziej [[Lista uczniów szkoły podstawowej w South Parku#Craig Tucker|Craig]], kleryk [[Lista uczniów szkoły podstawowej w South Parku#Token Black|Token]], [[Lista uczniów szkoły podstawowej w South Parku#Clyde Donovan|Clyde]], [[Lista uczniów szkoły podstawowej w South Parku#Tweek Tweak|Tweek]] i księżniczka Kenny. Przeciwnikami ludzi są [[Mroczny elf|mroczne elfy]], żyjące w elfim królestwie znajdującym się w ogródku ich lidera Kyle’a, któremu podlegają m.in. wojownik Stan i bard [[Lista uczniów szkoły podstawowej w South Parku#Jimmy Valmer|Jimmy]]. Chłopcy prowadzą grę w miasteczku, otaczających je lasach i w [[Kanada|Kanadzie]]<ref name="SettingJoy"/>. W grze pojawiają się miejsca znane z serialu, w tym m.in. szkoła, centrum handlowe, kino Bijou, restauracja City Wok i kawiarnia Tweaków.
|-
| 7417. || [[South Park: The Fractured but Whole]] || Gra oferować będzie dwanaście klas superbohaterów, takich jak: brutalist, blaster, pędziwiatr<ref name="kulisy" />, elementalist, gadgeteer, mystic, cyborg, psychic, assassin, commander, netherborn oraz karate kid<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.videogamer.com/ps4/south_park_the_fractured_but_whole/features/article/south_park_the_fractured_but_whole_e3_breakdown.html | tytuł =South Park: The Fractured But Whole E3 Breakdown | autor = Alice Bell | opublikowany = Videogamer.com | data = 2016-06-22 | język = en | data dostępu = 2016-10-01}}</ref>. Jej akcja rozgrywać będzie się po wydarzeniach z ''Kijka Prawdy'' w fikcyjnym miasteczku South Park w [[Góry Skaliste|Górach Skalistych]] [[Kolorado (stan)|Kolorado]], gdzie dzieci rozpoczynają nową zabawę, odgrywając role superbohaterów. Plany [[Eric Cartman|Erica Cartmana]] na stworzenie własnej franczyzy filmów i seriali nie podobają się wszystkim dzieciom, co prowadzi do podziału na dwie grupy – Szopa i Przyjaciół oraz ich przeciwników Freedom Pals, chcących stworzyć własną franczyzę – i konfliktu między nimi<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.vg247.com/2016/06/13/south-park-the-fractured-but-whole-presents-a-heroic-potty-mouthed-civil-war/ | tytuł = South Park: The Fractured But Whole presents a heroic, potty-mouthed Civil War | nazwisko = Lemon | imię = Marshall | opublikowany = VG247 | data = 2016-06-13 | język = en | data dostępu = 2016-10-01}}</ref>. Podobnie jak w ''Kijku Prawdy'' gracz będzie wcielał się w postać Nowego, tym razem mogąc jednak wybrać jego płeć<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.eurogamer.net/articles/2016-06-20-south-park-the-fractured-but-whole-will-let-you-play-as-a-girl | tytuł = South Park: The Fractured But Whole lets you play as a girl | opublikowany = Eurogamer.net | autor = Jeffrey Matulef | data = 2016-06-20 | język = en | data dostępu = 2016-10-01}}</ref>. Postać w dalszym ciągu dysponowała będzie „supermocami” polegającymi na uwalnianiu gazów, za pomocą których może m.in. zakrzywiać czasoprzestrzeń. W grze zachowany został system walki w turach, został on jednak zmodyfikowany w celu wprowadzenia elementów strategicznych, pozwalając postaciom chociażby zmieniać miejsca podczas walk<ref name="kulisy">{{cytuj stronę | url = https://www.youtube.com/watch?v=Gv9lG8mWJ7E | tytuł = South Park: The Fractured But Whole – Za kulisami z Treyem i Mattem | autor = Ubisoft Polska | opublikowany = YouTube | data = 2016-07-22 | język = pl | data dostępu = 2016-10-01}}</ref>.
|-
| 7418. || [[Southbound (film)]] || Mężczyzna w średnim wieku poszukuje zaginionej siostry. Odnajduje ją w tajemniczym miasteczku, przy wsparciu jednego z jego ekscentrycznych mieszkańców. Kobieta z biegiem lat nie postarzała się ani trochę.
|-
| 7419. || [[Sovínky]] || '''Sovínky''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Mladá Boleslav|powiecie Mladá Boleslav]], w [[Kraj środkowoczeski|kraju środkowoczeskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 314 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7420. || [[Sowiecka dywersja zbrojna na Kresach Wschodnich 1921-1925]] || * zniszczenie posterunku Policji Państwowej i urzędu gminnego w miasteczku [[Telechany]] w [[Powiat kosowski (województwo poleskie)|powiecie kosowskim]] (zabito 2 policjantów i wójta) i napad na majątek ziemski Mołodowo w [[Powiat drohiczyński|powiecie drohiczyńskim]] pod koniec sierpnia,
|-
| 7421. || [[Sołoki]] || '''Sołoki''' ([[język litewski|lit]]. ''Salakas'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg uciański|okręgu uciańskim]] w [[Rejon jezioroski|rejonie jezioroskim]], siedziba [[starostwo Sołoki|starostwa Sołoki]], 25 km na wschód od [[Daugiele|Daugieli]], 604 mieszkańców (2001). 
|-
| 7422. || [[Sołokija]] || Długość - 71 km, powierzchnia [[zlewnia|zlewni]] - 939 km². Źródła w Polsce, na północ od [[Tomaszów Lubelski|Tomaszowa Lubelskiego]], na północnych stokach [[Roztocze (kraina)|Roztocza]]. Płynie na południowy wschód, przecinając granicę polsko-ukraińską zmienia kierunek na wschodni, przepływa przez miasteczko [[Bełz]], [[Uhnów]] i w [[Czerwonogród|Czerwonogrodzie]] (dawniejszy Krystynopol) uchodzi do [[Bug]]u. Dolina rzeki w jej dolnym biegu jest w znacznej części zabagniona. Po przeprowadzeniu melioracji stała się kanałem melioracyjnym.
|-
| 7423. || [[Sołomerecze]] || Dawniej miasteczko i dobra. Gniazdo rodowe [[kniaź|kniaziów]] [[Sołomereccy herbu Rawicz|Sołomereckich]], będących gałęzią [[Rurykowicze|Rurykowiczów]]. Sołomereccy posiadali Sołomerecze aż do wygaśnięcia rodu w 1641, kiedy to [[relacja rodzinna#Linia prosta pokrewieństwa|po kądzieli]] przeszły na własność Stetkiewiczów, a następnie innych rodów. W 1745 cześnik smoleński Michał Golejewski zakupił Sołomerecze za 110000 [[Złoty polski|zp]]<ref>{{SgKP|XI|60|Sołomerecze}}</ref>.
|-
| 7424. || [[Sołomieść]] || '''Sołomieść'''<ref>{{SgKP|XI|61|Sołomieść}}</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Salamiestis'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon kupiszecki|rejonie kupiszeckim]]. Liczy 300 mieszkańców (2001).
|-
| 7425. || [[Sołotwyno]] || '''Sołotwyno''' ({{w języku|uk}} i [[język rusiński|rus.]] ''Солотвино'', {{w języku|ru|''Солотвина''}}, {{w języku|cs}} i {{w języku|sk|Slatinské Doly}}, {{w języku|hu|Aknaszlatina}} i ''Faluszlatina'') – miasteczko ([[osiedle typu miejskiego]]) w rejonie tiaczowskim [[obwód zakarpacki|obwodu zakarpackiego]] [[Ukraina|Ukrainy]]. Leży na północnym brzegu granicznego odcinka górnej [[Cisa|Cisy]], naprzeciw [[Rumunia|rumuńskiego]] miasta [[Sighetu Marmaţiei]], na wysokości 283 m n.p.m. Liczba mieszkańców - 9276 osób ''(2001)''. 
|-
| 7426. || [[Soły]] || '''Soły'''<ref>{{SgKP|XI|70|Soły}}</ref> ({{W języku|lt|Salos}}) – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon rakiszecki|rejonie rakiszeckim]]. Liczy 228 mieszkańców (2001). Dawna rezydencja Radziwiłłów, Morykonich, Tyzenhausów i hr. Przeździeckiej.
|-
| 7427. || [[Sośnicowice]] || Pierwotna nazwa wywodzi się od [[Język polski|polskiego]] określenia drzewa - ''[[sosna|sosny]]''{{r|Adamy}}. Niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy zaliczył ją do grupy miejscowości, których nazwy wywodzą się ''"von sosna = Kiefer (pinus silvestris)"''. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 r. we [[Wrocław]]iu wymienia jako wcześniejszą od niemieckiej nazwę miasta w [[Język staropolski|staropolskiej]] formie ''Sosniczowice'' podając jej znaczenie ''"Kieferstadtel"'' - ''"Miasteczko sosny, sosnowe miasteczko"''{{r|Adamy}}. 
|-
| 7428. || [[SpVgg Unterhaching]] || Klub rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie [[Generali Sportpark]] (pojemność 15.053) w miasteczku [[Unterhaching]] na przedmieściach [[Monachium]]. Klub został założony w [[1925]] roku, posiada barwy czerwono-niebieskie. W sezonie [[2000]]/[[2001]] w drużynie występował [[Polska|Polak]] [[Mirosław Spiżak]].
|-
| 7429. || [[Spaghetti western]] || Pionierem nurtu w filmie była wytwórnia [[Cinecittà]], która przed 1964 rokiem wyprodukowała około 25 własnych podróbek westernu{{r|Bondanella-253}}, między innymi ''Arizona Bill'' (1964) Maria Bawy{{r|Lubelski red2003-s888}}. Prawdziwym przełomem w historii podgatunku spaghetti westernów stał się jednak film ''[[Za garść dolarów]]'' (1964) w reżyserii [[Sergio Leone|Sergia Leone]]. Konwencją klasycznego westernu było to, iż występował wyraźny podział na złych kowbojów (często uciekających się do przemocy) oraz dobrych bohaterów, którzy dobrowolnie bronili ludność prowincjonalnego miasteczka. Wraz z pojawieniem się ''Za garść dolarów'' na ekranach kin podział ten uległ zatarciu{{r|Bondanella-255}}. Fabuła filmu była po części wzorowana na filmie ''[[Straż przyboczna]]'' z 1959 roku w reżyserii [[Akira Kurosawa|Akiry Kurosawy]], po części zaś na [[Komedia|komedii]] włoskiej ''Arlecchino servitore di due padroni'' [[Carlo Goldoni|Carla Goldoniego]] z 1743 roku{{r|Bondanella-255}}. Do meksykańskiej wioski nękanej przez dwa gangi przybywa tajemniczy rewolwerowiec ([[Clint Eastwood]]), który lawirując pomiędzy nimi, doprowadza je do samozniszczenia, a na końcu pojedynkuje się z hersztem bandy meksykańskiej ([[Gian Maria Volontè]]). W ''Za garść dolarów'' reżyser rozprawił się z mitem bezinteresownego bohatera i silnych kobiet-dziewic – główna postać filmu to człowiek kierujący się przede wszystkim zyskiem, gangsterzy nie mają żadnych ludzkich odruchów, kobiety zaś są mało istotnymi dla fabuły, słabymi wdowami; wyraźną cechą dzieła Leonego był także czarny humor. Film zawierał jednocześnie charakterystyczną muzykę [[Ennio Morricone|Ennia Morricone]], inspirowaną meksykańską muzyką ludową z solówkami granymi przez trąbki, użyciem sycylijskich instrumentów ludowych i gwizdami. Subtelne, budzące napięcie zbliżenia oraz długie sekwencje nadały filmowi miana artystycznego{{r|Bondanella-255|Bondanella-256}}.
|-
| 7430. || [[Spencer Tracy]] || W 1955 Tracy wystąpił w [[dreszczowiec|thrillerze]] ''[[Czarny dzień w Black Rock]]'' (reż. John Sturges), zawierającym elementy westernu i kina noir{{odn|Curtis|2011|s=670–680}}. Aktor wcielił się w rolę [[weteran|weterana wojennego]], który przybywa do miasteczka Black Rock, by wręczyć medal synowi japońskiego farmera. Niespodziewanie spotyka się z dużą wrogością ze strony miejscowych. Kreacja Johna J. Macreedy’ego przyniosła mu piątą nominację do nagrody Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego oraz [[Złota Palma|Złotą Palmę]] dla [[Złota Palma dla najlepszego aktora|najlepszego aktora]] na [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Cannes|Festiwalu Filmowym w Cannes]]{{odn|Curtis|2011|s=670–680}}. Tracy osobiście nie był zadowolony z filmu, wielokrotnie grożąc, że go opuści w trakcie realizacji{{odn|Curtis|2011|s=670–680}}. To zdarzenie stało się regularnym zjawiskiem dla starzejącego się aktora, który coraz częściej bywał apatyczny i [[cynizm|cyniczny]]{{odn|Curtis|2011|s=670–680}}.
|-
| 7431. || [[Spirited Away: W krainie bogów]] || Dziesięcioletnia Chihiro i jej rodzice przeprowadzają się do nowego miasta. Po drodze przypadkowo gubią trasę i zatrzymują się przed dziwnym murem pośrodku lasu. Rodzice Chihiro decydują się zobaczyć, co jest po drugiej stronie ściany i mimo protestów Chihiro przechodzą przez bramę w murze. Wszyscy troje trafiają do miejsca, które wygląda jak opuszczone miasteczko.
|-
| 7432. || [[Spis ludności w Betlejem]] || '''Spis ludności w Betlejem''' – obraz namalowany przez [[Pieter Bruegel (starszy)|Pietera Bruegla Starszego]] w 1566 roku. W charakterystyczny dla siebie sposób opisane w [[Ewangelia Łukasza|Ewangelii świętego Łukasza]] (Łk 2, 1-5) wydarzenie artysta umiejscowił w zimowej scenerii, którą tworzy typowy dla [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandów]] małomiasteczkowy krajobraz. Dzieło znajduje się w zbiorach [[Królewskie Muzea Sztuk Pięknych w Brukseli|Królewskich Muzeów Sztuk Pięknych]] w [[Bruksela|Brukseli]].
|-
| 7433. || [[Spisek doskonały]] || Nick mieszka w prowincjonalnym miasteczku. Pracuje w firmie recyclingowej i nie czuje satysfakcji z tego, co robi. Jakby było tego mało, po śmierci ojca jego ogromne długi pochłonęły cały spadek, a dom przejęli wierzyciele. W tych okolicznościach poznaje Lissę, z którą chce się związać. Myśli tylko o ucieczce z miasteczka, jego kumpel z pracy proponuje mu udział w kradzieży narkotyków. Nick zgadza się i pakuje w gorsze tarapaty...
|-
| 7434. || [[Spisek w New Hope]] || Weteran wojny w Iraku, William MacPherson ([[Val Kilmer]]), przyjeżdża do New Hope. Został ranny i chce odpocząć na ranczu przyjaciela. Czeka go przykra niespodzianka. Żołnierz przekonuje się, że jego znajomy zniknął. Co więcej, żaden z mieszkańców miasteczka nawet o nim nie słyszał. William postanawia rozwikłać tę zagadkę. Trafia na trop spisku, w który zamieszane są miejscowe władze i policja.
|-
| 7435. || [[Spiska Kapituła]] || '''Spiska Kapituła''' (słow. ''Spišská Kapitula'', węg. ''Szepeshely'', niem ''Zipser Kapitel'', łac. ''Capitulum Scepusiense'') - siedziba biskupów [[Spisz]]u, do [[1948]] samodzielne miasteczko warowne; obecnie dzielnica miasta [[Spiskie Podgrodzie]]. Wraz z nim, [[Zamek Spiski|Zamkiem Spiskim]] i nieodległą wioską [[Żehra]] od [[1993]] znajduje się na [[Lista światowego dziedzictwa UNESCO|liście światowego dziedzictwa UNESCO]]. Z powodu swego znaczenia nazywana "słowackim Watykanem".
|-
| 7436. || [[Spisz]] || 8 listopada 1412 roku król [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]] pożyczył [[Zygmunt Luksemburski|Zygmuntowi Luksemburskiemu]] 37 000 kop szerokich [[Grosz praski|groszy praskich]] (ówcześnie ok. 7 ton czystego srebra, czyli ponad 8 ton monet). Pożyczkę zabezpieczono [[zastaw spiski|zastawem]], w którego skład weszły miasta i miasteczka należące wcześniej do ziemi sądeckiej (i później wydzielone jako odrębna jednostka): [[Lubowla (Słowacja)|Lubowla]], [[Podoliniec]] i [[Gniazda]] (w miastach tych utworzono [[starostwo|starostwo grodowe]] z siedzibą w Zamku Lubowelskim) oraz 13 miast spiskich: [[Biała Spiska|Biała]], [[Lubica (Słowacja)|Lubica]], [[Wierzbów]], [[Spiska Sobota]], [[Poprad (miasto)|Poprad]], [[Stráže pod Tatrami|Straże]], [[Spiskie Włochy]], Nowa Wieś dziś [[Nowa Wieś Spiska|Spiska Nowa Wieś]], [[Ruskinovce|Ruszkinowce]], [[Veľká|Wielka]], [[Spiskie Podgrodzie]] (ale nie [[Zamek Spiski]]), [[Maciaszowce|Maciejowce]], [[Tvarožná|Twarożne]]. Węgry kilkadziesiąt lat później podjęły próbę odzyskania zastawionych miast, ale wyrokiem sądu papieskiego, który odbył we [[Wrocław]]iu w końcu XV&nbsp;w., tereny te zostały przyznane na stałe Polsce i pozostały w jej granicach aż do 1769 roku. Pozostałe przy Węgrzech miasta Spiszu utworzyły „prowincję 11 miast spiskich” (''Provinz der 11 Zipser Städte'', ''XI. Szepesi Városok Provinciájába''), którego głównym ośrodkiem był [[Spišský Štvrtok|Spiski Czwartek]]. Posiadały one szeroką autonomię, ale szybko zaczęły tracić na znaczeniu i już w 1465 stały się częścią państwa spiskiego, którego właścicielem był pan na Spiskim Zamku.
|-
| 7437. || [[Spiszacy]] || Wyraźnie odmienny jest np. układ zabudowy wsi. W odróżnieniu od biegnących kilometrami na [[Podhale|Podhalu]] czy [[Orawa (region)|Orawie]] tzw. [[ulicówka|ulicówek]], spiskie wioski mają zwarty, miasteczkowy charakter, zabudowa skupiona jest wokół głównej drogi, rozszerzającej się w centrum we wrzecionowaty (z kościołem i gminnymi obiektami) okazały rynek. Domy mieszkalne na wąskich działkach ustawione są szczytem do ulicy, a na zewnątrz wsi, w pewnej odległości od reszty budynków, ciągną się rzędy szalowanych deskami stodół, oraz tzw. droga gospodarcza, wokół wsi przy stodołach (niem. ''wirtschaftsweg''), według niemieckich reguł planowania osad, domy w dużej części murowane - zgodnie z węgierskimi przepisami przeciwpożarowymi.
|-
| 7438. || [[Spiterstulen]] || Do schroniska możliwy jest dojazd prywatną, górską drogą (odcinek drogi posiada asfalt i jest płatny 80NOK - po przyjeździe do schroniska). Turystów dowożą również autobusy z miasteczka [[Lom (miasto)|Lom]].
|-
| 7439. || [[Sporów]] || '''Sporów''' ({{W języku|be|Спорава}}; {{Ros.|Спорово}}, hist. równ. ''Sporowo''{{r|S11}}) – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Rejon bereski|rejonie bereskim]] [[obwód brzeski|obwodu brzeskiego]], nad [[Jezioro Sporowskie|Jeziorem Sporowskim]], około 28 km na południowy wschód od [[Bereza (miasto)|Berezy]]{{r|R}}. Siedziba [[sielsowiet]]u.
|-
| 7440. || [[Spotkanie nad Łabą (film)]] || Koniec [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Amerykańskie i radzieckie oddziały spotykają się nad [[Łaba|Łabą]] w miasteczku Altenstadt. Po wzajemnej fecie zwycięstwa obydwie strony przystępują do administrowania zajętymi terenami. Dowództwo obydwu stron czyni to na różny sposób – [[Sowieci|sowieckie]], uosabiane przez radzieckiego komendanta wschodniej części miasta – majora Kuźmina, stara się odbudować życie w zrujnowanym mieście i przekształcić go w krainę zarządzaną w demokratyczny sposób. Amerykańskie, których w filmie reprezentuje gen. MacDermott, traktują Altenstadt i nieodległe tereny jak podbitą krainę – eksploatują ją i nie liczą się z nikim ani z niczym. Majorowi Kuźminowi przychodzi zmierzyć się z trudnymi problemami [[Denazyfikacja|denazyfikacji]] podległych mu terenów, ich odbudowy, podtrzymania dobrych stosunków z amerykańskimi sojusznikami (którzy wrodzy komunistom prą do kolejnej wojny). Jako inteligentny oficer i dobry dyplomata jest w stanie poradzić sobie z wieloma z nich – udaje mu się wciągnąć ludność i elity niemieckiej społeczności miasta (w osobie prof. Dietricha) w dzieło odbudowy Niemiec. Jednak nie jest w stanie, pomimo przyjaznych relacji z żołnierzami i amerykańskim komendantem zachodniej części miasta – mjr. Hillem, zapobiec narastającemu rozdźwiękowi pomiędzy sojusznikami. Potrafi wykryć i aresztować byłego nazistę Schranka jednak nie może (jako obywatelki amerykańskiej) aresztować jego protektorki, agentki amerykańskiego wywiadu Janet Sherwood. Symboliczną sceną wieńczącą stosunki amerykańsko-radzieckie w okupowanych Niemczech jest zamknięcie przejścia nad Łabą i rozkaz (wydany przez Amerykanów) zniszczenia mostów ponad rzeką. 
|-
| 7441. || [[Spotkanie w Bajce]] || Odsłonięcie w małym prowincjonalnym miasteczku pomnika majora poległego w walkach z powojennymi "bandami", staje się okazją do przypadkowego spotkania trojga ludzi – miejscowej nauczycielki Teresy, przyjezdnego lekarza Pawła (podkomendnego poległego majora) i pianisty z Warszawy Wiktora (koncertującego podczas uroczystości odsłonięcia monumentu). Spotkanie ma miejsce w miejscowej kawiarni pod nazwą "Bajka" i jak się okazuje, cała trójka ma wspólną przeszłość – Paweł jest byłym mężem Teresy, którego ta opuściła przed laty dla Wiktora. 
|-
| 7442. || [[Spotkanie z Balladą]] || # 1988: ''Na Zachodzie bez zmian'', akcja toczyła się w małym miasteczku na Dzikim Zachodzie, w programie udział wzięli m.in. E. Granat, G. Michalec, M. Wijatkowski, G. Rekliński, L. Benke, Aldona Jankowska, F. Szajnert, K. Wolniewicz, Maurycy Polaski, Władysław Guzik, Katarzyna Szlęk.
|-
| 7443. || [[Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej]] || W szczególności prowadzi prace związane z renowacją i upamiętnianiem cmentarzy, synagog oraz miejsc i wydarzeń związanych z historią Żydów w Polsce. Od początku działalności skupiał w  swoim gronie osoby często pochodzenia nieżydowskiego zainteresowane podtrzymaniem pamięci o miejscach związanych z kulturą żydowską. Inicjuje wśród środowisk młodych ludzi społeczne akcje restaurowania cmentarzy żydowskich w małych miasteczkach<ref>[http://www.obiektyw.info/index.php/article/all/all/full/1969 'Chcą zadbać i ocalić...' młodzi ludzie sami restaurują kirkut w Grodzisku Mazowieckim]</ref>.
|-
| 7444. || [[Sprawiedliwość owiec]] || Akcja rozgrywa się w idyllicznej scenerii lata w Irlandii. Większość wydarzeń ma miejsce na pastwisku George'a Glenna, położonym nad brzegiem morza oraz w małym miasteczku o nazwie Glennkill, w pubie ''Szalony Dzik''. Cała historia przedstawiona jest z punktu widzenia owiec, a wszystkie wydarzenia są opisane tak, jak postrzegają je owce; trzecioosobowa narracja ukazuje ich myśli i rozmowy oraz tylko te wypowiedzi ludzi, które usłyszały. Czytelnik na podstawie tych informacji może wyciągać wnioski co do innych, niewyjawionych wprost elementów akcji.
|-
| 7445. || [[Sprawiedliwy wśród Narodów Świata]] || Kapituła instytutu pamięci [[Jad Waszem]] przyznaje wyróżnienie osobom i [[rodzina (socjologia)|rodzinom]], które z narażeniem własnego życia ratowały Żydów z [[Holocaust]]u podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Uhonorowano również francuskie miasteczko [[Le Chambon-sur-Lignon]], holenderskie [[Nieuwlande]], [[Okupacja Danii#Podziemie duńskie|duński ruch oporu]], strajk z 25–26 lutego 1941 r. w [[Amsterdam]]ie i polską [[Rada Pomocy Żydom|Radę Pomocy Żydom]] (Żegotę). Uprawnieni do składania wniosków o przyznanie tytułu są sami uratowani albo ich bliscy. Dawniej poza medalem i dyplomem ''Sprawiedliwym'' przysługiwało także prawo do zasadzenia własnego [[drzewo|drzewka]] w parku otaczającym siedzibę Instytutu, jednak z powodu braku miejsca zwyczaju zaniechano.
|-
| 7446. || [[Springfield (Simpsonowie)]] || Mimo że Springfield przedstawiane jest w serialu jako niewielkie miasteczko, a nie rozległa metropolia, to na terenie miasta znajdują się między innymi [[Elektrownia jądrowa w Sprngfield|elektrownia atomowa]], w której pracuje [[Homer Simpson]], kościół (protestancki, do którego chodzą głowni bohaterowie serialu, katolicki oraz Kościół Episkopalny w Stanach Zjednoczonych), klasztor, trzy szkoły podstawowe (m.in. szkoła prywatna oraz [[Szkoła Podstawowa w Springfield|ta]], do której uczęszczają [[Bart Simpson|Bart]] i [[Lisa Simpson]]), kilka uczelni wyższych, Zoo, kilka muzeów, stadion [[baseball]]owy, lotnisko, port morski, kasyno, kilka wysokich gór (m.in. ''Murderhorn''), tor wyścigów psów, płonące od 35 lat wysypisko starych opon samochodowych, dzielnice: chińska, tybetańska, rosyjska, włoska, grecka oraz żydowska, bar prowadzony przez [[Moe Szyslak]]a, sklep [[Kwik-E-Mart]] prowadzony przez [[Apu Nahasapeemapetilon]]a, wiele innych sklepów i centrów handlowych, a także kręgielnia.
|-
| 7447. || [[Sprinkange]] || '''Sprinkange''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Sprénkeng'') - małe miasteczko w południowo-zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dippach (Luksemburg)|gminie Dippach]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwały 354 osoby.
|-
| 7448. || [[Sprycjan i Fantazjusz]] || * Louis Lagal – wynalazca z małego, kolejowego miasteczka, twórca Cyjanidy
|-
| 7449. || [[Spytkowice (powiat nowotarski)]] || Wawrzyniec Spytek Jordan rozwinął bardzo żywą działalność osadniczą w swych dobrach (sięgających od Jordanowa aż po [[Limanowa|Limanową]]), także pomiędzy górną Skawą i Rabą. Rozbudowano wówczas stare wsie i zakładano nowe jak np. [[Ponice]] koło Rabki oraz właśnie Spytkowice i miasteczko Jordanów. Podobno początkowo Spytkowice nosiły nazwę  Spytkowa<ref name=":0" />, jednak ks. Jan Kracik twierdzi, że jest to zapis, który pojawił się w „Rejestrze poborowym", zaś miejscowy pisarz  w „Księdze gromadzkiej" w 1603 r. napisał o kimś, że jest "młynarzem w Spytkowicach", więc teza jest nieuzasadniona. W niektórych dokumentach i aktach nazwę miejscowości zapisywano „Spytkowice Jordanowskie”. 
|-
| 7450. || [[Spytkowice (powiat wadowicki)]] || Pierwsza wzmianka historyczna o Spytkowicach pochodzi z 1229, w związku ze zwołaniem w Spytkowicach przez księcia [[Henryk I Brodaty|Henryka Brodatego]] zjazdu książąt [[Piastowie|piastowskich]]. Osada musiała zatem istnieć znacznie wcześniej i mieć spore znaczenie, skoro infrastruktura była odpowiednia na przyjęcie tak ważnych gości. W czasie zjazdu Henryk Brodaty podczas mszy został pojmany przez ludzi księcia [[Konrad I mazowiecki|Konrada Mazowieckiego]] i uprowadzony do [[Płock]]a. Od 1315 roku miejscowość należy do [[Księstwo oświęcimskie|księstwa oświęcimskiego]]. W 1327 książę [[Jan I Scholastyk]] oddał księstwo oświęcimskie w lenno [[Królestwo Czech|Królestwu Czech]], a w towarzyszącym dokumencie z dnia 24 lutego wymieniono również ''oppidum Spitkowicz'' (miasteczko Spytkowice)<ref>{{cytuj książkę | autor = Colmar Grünhagen (red.) | autor2 = Konrad Wutke (red.)| tytuł = Codex Diplomaticus Silesiae T.22 Regesten zur schlesischen Geschichte 1327–1333| wydawca = E. Wohlfarth's Buchhandlung| miejsce = Breslau| rok = 1903| strony = 7 [4620]| url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=19896&dirds=1&tab=1|język = la}}</ref>. Nazwę miejscowości w zlatynizowanej [[Język staropolski|staropolskiej]] formie ''Spythkowicze'' wymienia w latach 1470–1480 [[Jan Długosz]] w księdze [[Liber beneficiorum|''Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis'']]<ref>{{cytuj|tytuł=Joannis Długosz Senioris Canonici Cracoviensis, „Liber Beneficiorum”|autor=Aleksander Przezdziecki|opis=Tom II|miejsce=Kraków|data=1864|s=230}}</ref>. W 1488 Spytkowice przeszły na własność Myszkowskich herbu [[Jastrzębiec (herb szlachecki)|Jastrzębiec]]. W 1513 właścicielem był [[Wawrzyniec Myszkowski]], który zabił w czasie sporu o stawy rybne ostatniego z [[Księstwo zatorskie|książąt zatorskich]] – [[Jan V zatorski|Janusza V]]. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim [[województwo krakowskie (I Rzeczpospolita)|województwa krakowskiego]] była własnością [[Aleksander Myszkowski (zm. 1617)|Aleksandra Myszkowskiego]]<ref>{{cytuj|tytuł=Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku; Cz. 2, Komentarz, indeksy|miejsce=Warszawa|data=2008|s=109}}</ref>. 
|-
| 7451. || [[Spálov]] || '''Spálov''' ([[język niemiecki|niem.]] Sponau) – [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Nowy Jiczyn|powiecie Nowy Jiczyn]], w [[Kraj morawsko-śląski|kraju morawsko-śląskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyło 900 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7452. || [[Srebrna Góra (województwo dolnośląskie)]] || Miejscowość posiada zabudowę małomiasteczkową, rozciągniętą wzdłuż stromej doliny{{r|staffa}}. Położona jest na wysokości od około 400 m n.p.m. do około 600 m n.p.m. (najwyższe wzniesienie - Góra warowna 686 m n.p.m.), w głębokiej, wąskiej dolinie oddzielającej [[Góry Sowie]] od [[Góry Bardzkie|Gór Bardzkich]], gdzie od początku XVIII wieku wydobywano [[srebro]]{{r|staffa}}.
|-
| 7453. || [[Sroka złodziejka]] || Autorem tekstu ''Sroki'' jest Giovanni Gherardini, później sławny filolog i [[Leksykografia|leksykograf]], stawiający wówczas pierwsze kroki w literaturze<ref name="San119">{{Cytuj książkę |nazwisko= Sandelewski |imię=Wiarosław |autor link= |tytuł= Rossini |strony=119}}</ref>. Temat do libretta zaczerpnął z dramatu Jean-Marie-Théodore Badouin d'Aubigny'ego i Louis-Charlesa Caigneza ''La pie voleuse, ou la Servante de Palaiseau'' (''Sroka złodziejka, albo służąca z Palaiseau''), wystawionego z powodzeniem w [[Paryż]]u w 1815 roku<ref name="Kam300">{{Cytuj książkę |nazwisko= Kamiński |imię=Piotr |tytuł= Tysiąc i jedna opera |tom=2 |strony=300}}</ref>. Dramat został oparty na rzeczywistym zdarzeniu, które miało miejsce w XVIII wieku w miasteczku Palaiseau pod Paryżem. Uboga dziewczyna została tam skazana na śmierć za kradzież kilku srebrnych przedmiotów z serwisu stołowego w rodzinie, w której służyła. Po wykonaniu wyroku okazało się, że przedmioty zabrała i ukryła w gnieździe zadomowiona sroka. Jako zadośćuczynienie zarząd gminy uchwalił specjalny fundusz na odprawienie raz do roku Mszy za spokój duszy niewinnej ofiary, która otrzymała miano „sroczej mszy” (''la messe de pie'')<ref name="San119"/>.
|-
| 7454. || [[SsangYong Tivoli]] || Samochód został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w styczniu 2015 roku w [[Korea Południowa|Korei Południowej]]. W marcu 2015 roku podczas targów motoryzacyjnych w [[Genewa|Genewie]] zaprezentowano europejską wersję pojazdu<ref>{{cytuj stronę | url = http://moto.pl/MotoPL/1,88389,17194719,SsangYong_Tivoli___Nowy_crossover_z_Korei.html | tytuł = SsangYong Tivoli - Nowy crossover z Korei | autor = Krzysztof Słomski | data = 2015-01-15 | data dostępu = 2017-03-25 | opublikowany = moto.pl}}</ref>. Pojazd zbudowany został w wyniku współpracy firmy SsangYong z jej właścicielem - [[Indie|indyjską]] firmą [[Mahindra & Mahindra Limited]]. Nazwa '''Tivoli''' nawiązuje do małego, [[Włochy|włoskiego]] miasteczka, które jest ośrodkiem wypoczynkowym leżącego w pobliżu [[Rzym]]u<ref>{{cytuj stronę | url = http://4x4.auto-swiat.pl/ssangyong-tivoli-poczatek-nowej-ery/j63zw | tytuł = SsangYong Tivoli – początek nowej ery | autor = | data = 2014-11-26 | data dostępu = 2017-03-25 | opublikowany = 4x4.auto-swiat.pl}}</ref>. 
|-
| 7455. || [[St Ives, czyli przygody francuskiego jeńca w Anglii]] || Akcja rozpoczyna się w lato 1813 roku w Zamku w Edynburgu, stolicy [[Szkocja|Szkocji]]. Bohater podczas swoich przygód wędruje z Edynburga w głąb Anglii i z powrotem, po drodze zwiedzając zarówno duże, wielokulturowe miasta, małe miasteczka, wsie i zajazdy, czy też rozległe, niezamieszkane tereny równinne.
|-
| 7456. || [[St Pancras International]] || Eurostar najprawdopodobniej będzie używał stacji Stratford International jako swojego pierwszego przystanku po St Pancras International gdy zakończy się rozbudowa sieci [[Docklands Light Railway]]. Obecnie nie ma żadnego połączenia między krajową a międzynarodową stacją Stratford. Ma je zapewnić właśnie DLR w roku 2010. Podczas olimpiady letniej w 2012 roku St Pancras będzie obsługiwał serwis „Olimpic Javelin” do miasteczka olimpijskiego.
|-
| 7457. || [[St. Louis Blues (album)]] || szesnastowiecznego zamku w miasteczku Sigharting ([[powiat Schärding]], w [[Austria|Austrii]]). Płyta wydana przez austriacką wytwórnię PAO Records w 1999. 
|-
| 7458. || [[Stacja (film 2001)]] || Na [[stacja benzynowa|stacji benzynowej]] położonej na pustkowiu, przy bocznej drodze, pod lasem, niedaleko od [[przejście graniczne|przejścia granicznego]], należącej do Dymeckiego (Zbigniew Zamachowski) pracuje w czasie ferii zimowych Banan. Pewnego mroźnego dnia zjawia się tam ranny w brzuch [[gangster]] Cyna (Bogusław Linda), który ma przy sobie torbę pełną pieniędzy i pistolet. Potrzebuje pomocy medycznej, ale każe sprowadzić prywatnego lekarza, który - odpowiednio opłacony - będzie milczał. Banan proponuje wezwać doktora Wolańskiego (Sławomir Orzechowski), miasteczkowego ginekologa i kolegę jego ojca. Nieznajomy, płatny morderca o pseudonimie Cyna, który dopiero co zastrzelił pewnego mafiosa, ale sam przy okazji oberwał od jego ochroniarzy, wyraża zgodę. Niestety doktor Wolański jest nieuchwytny, bowiem po awanturze z żoną wyruszył akurat na poszukiwanie syna, który wykradł ojcu kluczyki od audi, zresztą identycznego jak to, którym poruszał się gangster Cyna. Chłopak chciał poszpanować bryką, a przy okazji trochę wkurzyć ojca. Zwłaszcza to ostatnie w pełni mu się udało. Młody Wolański nie wie jednak, że Cyny poszukują ochroniarze zabitego mafiosa. Na tropie płatnego zabójcy jest także policja. Tymczasem na stacji Banan, widząc, że z rannym jest coraz gorzej, postanawia jednak wezwać pogotowie. Dymecki przekonuje go, że lepiej poczekać, aż tamten się wykrwawi, a forsą się podzielić. Przecież legalnie nigdy tyle nie zarobią, a każdemu z nich gotówka się przyda. Banan protestuje, Dymecki zamyka go więc w baraku razem z rannym egzekutorem. Sam zaczyna kopać na tyłach grób dla Cyny, chociaż ten nadal żyje. Po śmierci gangstera chciwy Dymecki chce zawłaszczyć sobie jego gotówkę.
|-
| 7459. || [[Stacja Corner Gas]] || Serial opowiada o życiu mieszkańców małego miasteczka Saskatchewen. Głównymi bohaterami są Brent LeRoy ([[Brent Butt]]), właściciel przydrożnej stacji benzynowej "Corner Gas" w fikcyjnym mieście Dog River, jego asystentka Wanda Dollard ([[Nancy Robertson]]) oraz właścicielka kawiarni Lacey Burrows ([[Gabrielle Miller]]).
|-
| 7460. || [[Stacyjka]] || Rogoży nie ma na mapie, nic tu się nie udaje, nad miasteczkiem ciąży bowiem klątwa rzucona przez ostatnią europejską czarownicę spaloną na stosie. Jej duch nawiedza Rogożę pod postacią [[niedźwiedź brunatny|niedźwiedzia]].
|-
| 7461. || [[Stade Sylvio Cator]] || '''Stade Sylvio Cator''' – [[stadion]] [[Piłka nożna|piłkarski]] w [[Port-au-Prince]], stolicy [[Haiti]]. Może pomieścić 15&nbsp;000 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim drużyny [[Racing Port-au-Prince]], [[Violette Port-au-Prince]] oraz [[Aigle Noir Port-au-Prince]]<ref name="zer">{{cytuj stronę|url=http://www.zerozerofootball.com/estadio.php?id=3212|tytuł=Sylvio Cator|opublikowany=www.zerozerofootball.com|język=en|data dostępu=2011-09-05}}</ref>. Podczas [[Trzęsienie ziemi na Haiti (2010)|trzęsienia ziemi w 2010 roku]] obiekt został częściowo zniszczony, a następnie utworzono na jego terenie miasteczko namiotowe dla osób, które straciły dach nad głową<ref name="ins">{{cytuj stronę|url=http://www.insidethegames.biz/bigread/10363-the-inspiring-tale-of-how-haiti-stand-on-the-brink-of-olympic-glory|tytuł=The inspiring story of how Haiti's young footballers overcame tragedy to stand on the brink of Olympic glory|autor=Tom Degun|data=23 sierpnia 2010|opublikowany=www.insidethegames.biz|język=en|data dostępu=2011-09-05}}</ref>.
|-
| 7462. || [[Stadion Dynamo im. Walerego Łobanowskiego w Kijowie]] || W 20-30 latach na ich miejscu Kijowska gubernialna rada społeczeństwa «Dynamo» zbudowała kilka boisk: do koszykówki, siatkówki i piłki ręcznej, a także boisko piłkarskie z drewnianą przebieralnią i gimnastyczne miasteczko.
|-
| 7463. || [[Stadion Hirnyk w Kalmiuśkim]] || '''Stadion Rudokombіnatu''' (ukr. Стадіон Рудокомбінату) w miasteczku Komsomolśkie został zbudowany w XX wieku i prezentował miejscowy Zakład Obróbki Rudy. Stadion zapisał się do historii tym, że 6 marca oraz 20 marca 1994 roku na stadionie rozgrywała swoje mecze domowe piłkarska drużyna [[Szachtar Donieck]] z [[Nywa Winnica|Nywą Winnica]]<ref>[http://wildstat.ru/p/1/ch/all/club1/UKR_Shahtar_Donetsk/club2/UKR_Niva_Vinnytsya Статистика встреч Шахтер (Донецк), Украина – Нива (Винница), Украина]</ref> i [[Zoria Ługańsk|Zorią-MAŁS Ługańsk]]<ref>[http://uafootball.net.ua/1993-94/2/schach-zarja.htm "Шахтер" - "Заря-МАЛС" 3:0]</ref>. Dotychczas jest to najmniejsze miasto (12 tys.), które kiedykolwiek przyjmowało mecze [[Premier liga ukraińska w piłce nożnej mężczyzn|Wyższej Ligi Ukrainy]]<ref>[http://football.ua/fiction/news/61566.html От Одессы до Одессы. Продолжение следует (часть первая) - football.ua]</ref>. Potem stadion zmienił nazwę na '''Metałurh''' (ukr. «Металург»), a w sezonie 1997/98 w [[Druha liha|Drugiej lidze]] występował miejscowy [[Hirnyk-Illicziweć Komsomolskie|Metałurh Komsomolśke]]. W 2006 klub zmienił nazwę na Hirnyk-Illicziweć Komsomolśke, po czym również stadion otrzymał nazwę '''Hirnyk'''.
|-
| 7464. || [[Stadion Leśny w Kielcach]] || Na terenie dawnej jednostki wojskowej część budynków wykorzystywana jest przez [[Policja|Policję]]. Mieści się tutaj także Park Stadion, w skład którego wchodzi egzotarium z gadami, karczma, stajnia oraz centrum jeździeckie. Obok znajduje się także pełnowymiarowe boisko piłkarskie. Mieściło się tutaj także zajmujące 23 [[Hektar|ha]] miasteczko namiotowe, w którym mieszkało 8 tysięcy [[Harcerstwo|harcerzy]] - uczestników [[Zlot ZHP „Kielce 2007”|Ogólnopolskiego Zlotu Harcerstwa Kielce 2007]].
|-
| 7465. || [[Stadion UWM w Olsztynie]] || '''Stadion UWM w Olsztynie''' – stadion lekkoatletyczny położony w środku miasteczka akademickiego [[Kortowo]], obecnego [[Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie|Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego]] w [[Olsztyn]]ie. Użytkownikiem stadionu jest [[AZS UWM Olsztyn]]. Stadion wybudowano w latach 60. XX wieku dla potrzeb młodzieży akademickiej. Początkowo organizowano na nim treningi lekkoatletyczne, później zawody hipiczne.
|-
| 7466. || [[Stadtbredimus]] || '''Stadtbredimus''' − gmina i małe miasteczko w południowo-wschodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Grevenmacher|dystrykcie Grevenmacher]], w [[Kanton Remich|kantonie Remich]].
|-
| 7467. || [[Staki]] || '''Staki''' ([[język litewski|lit]]. ''Stakiai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg tauroski|okręgu tauroskim]] w [[Rejon jurborski|rejonie jurborskim]] w [[starostwo Raudany|starostwie Raudany]], 18 km na północny wschód od [[Wielona|Wielony]], 241 mieszkańców (2001). 
|-
| 7468. || [[Stalag 313 w Witebsku]] || Obóz został założony przez niemieckie władze okupacyjne we wrześniu 1941 roku. W tym celu przystosowano dawne radzieckie miasteczko wojskowe 5 pułku kolejowego na północno-zachodnich obrzeżach Witebska, m.in. otaczając je drutem kolczastym. Ze względu na lokalizację, obóz zyskał potoczną nazwę „Piąty pułk”, która funkcjonuje do chwili obecnej, m.in. w białoruskiej literaturze. Jego początkową funkcją była masowa eksterminacja [[Jeńcy sowieccy w niewoli niemieckiej (1941-1945)|radzieckich jeńców wojennych]]. Jednocześnie w obozie przebywało do 40 tysięcy więźniów. W okresie od marca do kwietnia 1943 roku znalazło się w nim 20 tysięcy mieszkańców miasta i okolicznych wsi, schwytanych w czasie obław. Po zakończeniu eksterminacji jeńców wojennych do lutego 1944 roku placówka pełniła funkcję obozu przesyłowego, a następnie obozu dla ludności cywilnej. Więźniowie byli głodzeni, torturowani, osłabionych zabijano. Razem przez obóz przeszło ponad 150 tysięcy ludzi, z których 80 tysięcy zginęło, w tym 12 tysięcy ludności cywilnej. 27 maja 1944 roku więźniowie obozu zostali przetransportowani na pierwszą linię niemieckiej obrony na stację kolejową Krynki, gdzie przetrzymywano dzieci z witebskich sierocińców oraz chorych na [[dur brzuszny]]. 3 czerwca tego samego roku wojska radzieckie uwolniły ok. 8 tysięcy ocalałych więźniów{{r|a}}.
|-
| 7469. || [[Stalag IV B]] || Gdy [[Armia Czerwona]] wkroczyła do obozu 23 kwietnia 1945, znajdowało się w nim ponad 30 000 jeńców wtłoczonych do baraków, z czego 7250 Brytyjczyków. Nie jest dobrze znane, że „oswobodziciele” wcale nie śpieszyli się, żeby aliantów repatriować. Anglicy i Amerykanie byli trzymani w obozie ponad miesiąc. Małymi grupami wielu z nich uciekło z obozu i wędrowało na własną rękę do linii amerykańskich oddalonych o 80 km. Również dużo Polaków dostało się do miasteczka [[Grimma]], gdzie Amerykanie zorganizowali obóz przejściowy dla byłych jeńców alianckich już pod koniec kwietnia.
|-
| 7470. || [[Stalag X B]] || '''Stalag X B Sandbostel''' był w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] [[Niemieckie obozy jenieckie 1939–1945|niemieckim obozem jenieckim]] dla żołnierzy i podoficerów, położonym w pobliżu miasteczka [[Sandbostel]] w północno-zachodnich [[Niemcy|Niemczech]], 9 km na południe od [[Bremervörde]], 43 km na północny wschód od [[Brema|Bremy]]. Położony na bagnistym terenie o wilgotnym, zimnym klimacie, należał do jednego z najgorszych obozów. Pomiędzy [[1939]] a [[1945]] rokiem przewinęło się przez to miejsce ponad milion jeńców 46 narodowości. Blisko 50 tysięcy zmarło z głodu, chorób, wycieńczenia, lub też zostało zamordowanych<ref>[http://gedenkstaette-sandbostel.de/englisch/prisoners.htm] Niemiecka strona w jęz. angielskim</ref>.
|-
| 7471. || [[Stalowa Wola]] || Miasto powstało jako rezultat decyzji o zlokalizowaniu w pobliżu wsi Pławo między miasteczkami Nisko i Rozwadów w ramach budowy [[Centralny Okręg Przemysłowy|COP]] tzw. Zakładów Południowych. Pierwsze historyczne wzmianki na temat wsi Pławo, na terenie której powstało miasto, pochodzą z 1. połowy XV wieku. W pobliskim [[Przyszów|Przyszowie]] znajdował się dwór łowiecki króla [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]], zbudowany przed 1358 rokiem przez Kazimierza Wielkiego. W końcu XV wieku Pławo było wsią królewską. Osiadła ludność trudniła się łowiectwem, wyrębem drzew, bartnictwem i uprawą roli. W czasie [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]] w roku 1656, widły [[Wisła|Wisły]] i [[San]]u stały się miejscem bitwy wojsk [[hetman]]a [[Stefan Czarniecki|Stefana Czarnieckiego]] z wojskami króla [[Karol X Gustaw|Karola Gustawa]].
|-
| 7472. || [[Stalowe magnolie (film 1989)]] || Małe miasteczko na Południu Stanów. Sześć kobiet o różnym statusie, wieku i doświadczeniach spotyka się regularnie w salonie kosmetycznym Truvy. Toczy się na pozór przeciętne, nudne życie - nacechowane miłością, macierzyństwem, cierpieniem, chorobą, poświęceniem, śmiercią. Związku łączącego kobiety nic nie jest w stanie rozerwać.
|-
| 7473. || [[Stalowy gigant]] || Na przełomie jesieni i zimy 1957 roku (w środku [[zimna wojna|zimnej wojny]]) do morza w pobliżu wybrzeża stanu [[Maine]] spada ogromny, żelazny stwór, który żywi się metalem. Po wyjściu na brzeg spotyka małego chłopca o imieniu Hogarth Hughes, z którym się zaprzyjaźnia. Stalowy Gigant o uczuciowości dziecka jest jednak celem śledztwa prowadzonego przez agencję rządową oraz wojsko, które sprowadzają do miasteczka dziwne wydarzenia w pobliskiej elektrowni.
|-
| 7474. || [[Standard Oil]] || We wrześniu 1913 roku około 1200 górników wspomaganych przez Zjednoczonych Robotników Kopalń zorganizowało [[strajk]] przeciwko niskim płacom, niebezpiecznym warunkom pracy i feudalnym stosunkom panującym w górniczych miasteczkach należących do przedsiębiorstwa [[Colorado Fuel & Iron Corporation]] powiązanego ze Standard Oil Trust. W kwietniu 1914 doszło do ataku prywatnej policji korporacyjnej [[John D. Rockefeller|Johna Rockefellera]] i oddziałów [[Gwardia Narodowa Stanów Zjednoczonych|Gwardii Narodowej]] na protestujących górników w miejscowości Ludlow w stanie Kolorado. W wyniku [[Masakra w Ludlow|masakry]] zginęło 26 górników i członków ich rodzin<ref>Howard Zinn, ''Ludowa historia Stanów Zjednoczonych. Od roku 1492 do dziś'', tłum. Andrzej Wojtasik, Wyd. Krytyki Politycznej, Warszawa 2016, s. 460-462.</ref>.
|-
| 7475. || [[Stanisław Appenzeller]] || W latach 1955-1980 osiadł ostatecznie w prowansalskim miasteczku Seillans, gdzie ostatnie 12 lat życia do swej śmierci w 1976 r. spędził także [[Max Ernst]] z żoną [[Dorothea Tanning|Dorotheą Tanning]].
|-
| 7476. || [[Stanisław August Poniatowski]] || We wrześniu 1939, po wkroczeniu do miasteczka [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]], grobowiec został splądrowany, a sarkofag zniszczony. W takim pogarszającym się ciągle stanie pozostawał do 1987, kiedy to konserwatorzy z muzeum w Grodnie dokonali uporządkowania ruin. W 1988 domniemane fragmenty szczątków trumny Stanisława Augusta i jego szat zebrane w kaplicy władze sowieckie po raz kolejny przekazały do Polski. 15 grudnia 1988 przywiozła je z [[Mińsk]]a delegacja pod kierownictwem [[Aleksander Gieysztor|Aleksandra Gieysztora]]. Zostały one początkowo wystawione w [[Pałac Na Wyspie|pałacu Na Wyspie]] w Łazienkach Królewskich, a następnie złożone na [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskim w Warszawie]]. Propozycja pochowania króla w [[Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela w Warszawie|bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela]] w Warszawie spotkała się m.in. ze sprzeciwem hierarchii kościelnej ze względu na jego przynależność do masonerii<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Kwiatkowski | imię = Marek | tytuł = Zwierzenia. Marek Kwiatkowski w rozmowie z Lidią Nowicką | wydawca = Wydawnictwo Atena | miejsce = Warszawa | data = 2001 | strony = 108 | isbn = 83-85894-09-8}}</ref>.
|-
| 7477. || [[Stanisław Basaj]] || Latem 1943 Niemcy praktycznie zaprzestali akcji wysiedleńczych na Zamojszczyźnie, gdyż nie posiadali już sił na dalszą realizację Generalnego Planu Wschód; pacyfikacje i operacje przeciwpartyzanckie prowadzone były już raczej pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa na zapleczu frontu; od wczesnej wiosny 1944 Zamojszczyzna przeżywała nową tragedię; nacjonalistyczny ruch ukraiński ([[Organizacja Ukraińskich Nacjonalistów|OUN]], UPA) wspomagany przez Niemców podjął skoncentrowane i bezwzględne działania, zmierzające do zepchnięcia lub likwidacji żywiołu polskiego z południowo-wschodnich powiatów Zamojszczyzny (hrubieszowski, tomaszowski, biłgorajski); pod koniec lutego 1944 dowództwo UPA postanowiło przenieść działania na ziemie leżące na zachód od [[Bug]]u i [[San]]u. Zgrupowanie UPA pod dowództwem [[Myrosław Onyszewycz|Myrosława Onyszkewycza]] przekroczyło Bug i dokonało masakry wsi polskich: [[Tarnoszyn]], [[Posadów (gmina Ulhówek)|Posadów]] i [[Podlodów (gmina Ulhówek)|Podlodów]] w powiecie tomaszowskim, a także wsi [[Ostrów (powiat tomaszowski)|Ostrów]] i [[Chlewiska (województwo podkarpackie)|Chlewiska]] pod Bełżcem; w lesie między Dachnami i Monastyrem Ukraińcy wymordowali polską grupę partyzancką, wśród której znajdowali się spadochroniarze sowieccy i oddział AK "Krakusy"; równocześnie na ziemię lubaczowską wtargnęło zgrupowanie [[Ukraińska Powstańcza Armia|UPA]] Iwana Szpontaka "Żeleźniaka"; dokonało ono w kwietniu masakry polskich wsi [[Budka]] i [[Chotylub]] oraz miasteczka [[Cieszanów]]; w kwietniu i maju na wschodnie obszary Zamojszczyzny wdarły się nowe oddziały UPA pod dowództwem płk. Ostróżki, w sile kilkunastu tysięcy strzelców; zmierzały one do opanowania rejonów południowo-wschodniej Polski (w dzisiejszych granicach) i utworzenia tu bazy operacyjnej do walki z Polakami; kurenie UPA zostały wsparte przez niemiecką policję, oddziały SS-Galizien oraz inne formacje kolaboranckie; w związku z tym dowództwo UPA zażądało kategorycznie, aby wszyscy Polacy opuścili do [[6 kwietnia]] 1944 część Chełmszczyzny i Lubelszczyzny, a w pierwszej kolejności powiaty: chełmski, zamojski, hrubieszowski i tomaszowski; na ziemiach tych, za zgodą Niemców, wprowadzono obok języków niemieckiego i polskiego jako urzędowy język ukraiński.
|-
| 7478. || [[Stanisław Czyżowski]] || Należał do starej rodziny szlacheckiej pochodzącej z [[Międzygórze (województwo małopolskie)|Międzygórza]], które to dobra ród otrzymał od [[Kazimierz III Wielki|Kaziemierza Wielkiego]]<ref name=Paprocki />. Kilku z jego przodków (m.in. pradziad Jan Zaklika) było [[województwo sandomierskie (I Rzeczpospolita)|wojewodami sandomierskimi]]. Poprzez małżeństwo pradziada Jana z Agnieszką Ligęza Czyżowską, Zaklikowie odziedziczyli w [[1457]] roku po Czyżowskich leżące w [[Ziemia sandomierska|Ziemi sandomierskiej]] [[Zdziechowice Pierwsze|dobra zdziechowickie]] oraz miasteczko [[Wojsławice (wieś w województwie lubelskim)|Wojsławice]]<ref>{{cytuj stronę| url=http://agb.waw.pl/wojslawice/index.php?option=com_content&view=article&id=2&Itemid=5|tytuł=Historia Wojsławic|język=pl|data dostępu=2012-02-26}}</ref>. Od tego czasu gałąź rodu Zaklików była związana z tą częścią [[Małopolska|Małopolski]], a jego członkowie piszą się Zaklika z Czyżowa lub Zaklika Czyżowski. Za Jakuba Zakliki, kasztelana chełmskiego, który był dziadem Stanisława, Wojsławice zostały zniszczone w czasie najazdu tatarskiego. Gdy dobra rodowe w [[1499]] odziedziczył Hieronim Zaklika, odbudował Wojsławice i do swych dóbr na początku wieku XVI dołączył [[Czyżów Szlachecki]] z zamkiem, który uczynił swą siedzibą. Hieronim znany ze swych zwycięstw nad Tatarami otrzymał od króla [[Zygmunt Stary|Zygmunta Starego]] godność wojewody sandomierskiego. Nominacji jednak nie przyjął wymawiając się podeszłym wiekiem<ref name=Paprocki />. Wszystkie posiadłości ojca znalazły się w posiadaniu Stanisława po śmierci Hieronima po roku [[1508]].
|-
| 7479. || [[Stanisław Flis]] || Po zakończeniu wojny zgłosił się ochotniczo do pracy na tzw. [[Ziemie Odzyskane|Ziemiach Odzyskanych]] i 24 marca 1945 przybył do Olsztyna. Jako czwarty w tym mieście polski lekarz należał do grona współorganizatorów powojennej służby zdrowia w regionie. Wkrótce powierzono mu dyrekcję Szpitala Kolejowego; kierował tą placówką niemal ćwierć wieku, organizując m.in. oddział wewnętrzny i sprawując w nim funkcję ordynatora. Społecznie udzielał się w ramach białych niedziel, podróżując po wsiach i miasteczkach województwa olsztyńskiego, a także w pogotowiu ratunkowym. Na emeryturę przeszedł 1 lutego 1969.
|-
| 7480. || [[Stanisław Hynek]] || Ożenił się w 1494 z Zofią z Lasek, która wniosła mu jako wiano m.in. część młyna w [[Zimna Woda (obwód lwowski)|Zimnej Wodzie]] koło Lwowa. 7 maja 1503 otrzymał od króla [[Aleksander Jagiellończyk|Aleksandra]] miasteczko [[Smotrycz]] w [[Powiat kamieniecki|powiecie kamienieckim]]. Od 2 lutego 1511 przejął po ojcu urząd podkomorzego łęczyckiego. 19 grudnia 1511 na mocy przywileju królewskiego wykupił [[Lelów]] i trzy okoliczne wsie. 22 grudnia 1514 za męstwo w bitwie pod Orszą Zygmunt Stary przyznał mu dożywotnio 50 [[floren]]ów rocznie z dochodów królewskich od [[Żydzi|Żydów]] ze [[Lwów|Lwowa]].
|-
| 7481. || [[Stanisław Jewsejenko]] || '''Stanisław Łeonidowycz Jewsejenko''', [[język ukraiński|ukr.]] Станіслав Леонідович Євсеєнко, [[język rosyjski|ros.]] Станислав Леонидович Евсеенко, ''Stanisław Leonidowicz Jewsiejenko'' (ur. [[19 lutego]] [[1945]] w miasteczku [[Nowa Praha]], w [[Obwód kirowohradzki|obwodzie kirowohradzkim]], [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińska SSR]]) – [[Ukraińcy|ukraiński]] [[piłka nożna|piłkarz]], grający na pozycji [[pomocnik (piłka nożna)|pomocnika]] lub [[napastnik]]a, [[trener]] piłkarski.
|-
| 7482. || [[Stanisław Konopka (aktor)]] || Po 1883 występował w miastach i miasteczkach wszystkich trzech zaborów z koncertami, na których deklamował utwory patriotyczne, także z literatury polskiej m.in. fragmenty „[[Pan Tadeusz|Pana Tadeusza]]”, „[[Dziady (dramat)|Dziadów]]”, „[[Kordian (dramat)|Kordiana]]”, „Mazepy”, „[[Maria Stuart (dramat Słowackiego)|Marii Stuart]]”, wiersze [[Zygmunt Krasiński|Zygmunta Krasińskiego]], [[Kornel Ujejski|Kornela Ujejskiego]], a także fragmenty popularnych wówczas dramatów [[William Szekspir|Szekspira]] czy [[Friedrich Schiller|Friedricha Schillera]]. Z tym repertuarem wyjeżdżał także za granicę, m.in. do [[Praga|Pragi]], [[Berlin]]a, [[Wiedeń|Wiednia]] i [[Petersburg]]a. Od 1893 prowadził też działalność pedagogiczną. jako nauczyciel deklamacji, najpierw w Krakowie, a potem we Lwowie<ref>„Gazeta Lwowska” 1906, nr 297 </ref>. Gdy w lutym 1902 we Lwowie obchodzono uroczyście jubileusz czterdziestopięciolecia jego działalności artystycznej, podkreślano w prasie lwowskiej jego wielkie zasługi na polu popularyzacji poezji polskiej<ref>„Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne” 1902, nr 10</ref>. Zmarł we Lwowie. 
|-
| 7483. || [[Stanisław Krajewski (geolog)]] || Wybuch I wojny światowej przerwał mu zbieranie materiałów do pracy doktorskiej na temat geologii Jury Szwajcarskiej, między jeziorem [[Joux (jezioro)|Lac de Joux]] i miasteczkiem Vallorbe. Wstąpił do "plutonu szwajcarskiego", zbierającego studentów i robotników, których wojna zastała w Szwajcarii, i udał się do kraju. W maju 1915 dostał się do niewoli rosyjskiej jako legionista [[II Brygada Legionów Polskich|Brygady Karpackiej]]. Powrócił z niewoli do Lwowa w sierpniu [[1919]].
|-
| 7484. || [[Stanisław Lachtara]] || W czerwcu [[1932]] miał składać egzamin maturalny w szkole techniczno-budowlanej, jednak zdekonspirowanie jego mieszkania przez policję uniemożliwiło mu ukończenie szkoły. Gdy 11 kwietnia 1932 policja przeprowadziła masowe aresztowania wśród członków KZMP w Radomiu, "Stachowi" udało się uniknąć aresztu, jednak w czasie rewizji w jego mieszkaniu policja zdobyła poważne dowody obciążające w postaci powielacza i pewnej ilości druków komunistycznych i na tej podstawie radomska prokuratura okręgowa wszczęła przeciw niemu postępowanie karne. Wobec tego Lachtara opuścił zagrożony teren i przeniósł się do [[Warszawa|Warszawy]], gdzie został funkcjonariuszem partyjnym. Z ramienia [[Komunistyczna Partia Polski|Komunistycznej Partii Polski]] (KPP) zaczął prowadzić działalność agitacyjną wśród chłopów na Mazowszu. M.in. kilkakrotnie występował na wiecach chłopskich w [[powiat grójecki|powiecie grójeckim]]. 1 sierpnia 1933 został aresztowany w [[Grójec|Grójcu]] w czasie wygłaszania przemówienia do chłopów na rynku miasteczka. 20 grudnia 1933 w wyniku pierwszej rozprawy przed Sądem Okręgowym w Radomiu został skazany na 5 lat ciężkiego więzienia; wyrok zatwierdził [[11 kwietnia]] [[1934]] Sąd Apelacyjny w [[Lublin]]ie, mimo złożenia odwołania przez broniącego Lachtarę adwokata [[Teodor Duracz|Teodora Duracza]]. 28 marca 1934 podczas drugiej rozprawy w związku z wystąpieniami w powiecie grójeckim warszawski Sąd Okręgowy na sesji wyjazdowej w Grójcu skazał Lachtarę na 3 lata ciężkiego więzienia.
|-
| 7485. || [[Stanisław Leśniowolski]] || [[19 sierpnia]] [[1562]] na czele 1 300 jazdy i 200 piechoty pobił w [[bitwa pod Newlem|bitwie pod Newlem]] wielokrotnie liczniejsze wojska rosyjskie pod wodzą [[Andrzej Kurbski|Andrzeja Kurbskiego]] (ok. 40-45 000 ludzi). Po śmierci [[Florian Zebrzydowski|Floriana Zebrzydowskiego]] mianowany [[hetman nadworny|hetmanem nadwornym]]. W listopadzie [[1564]] ma czele 4 900 jazdy i 3 700 piechoty polskiej podjął próbę odbicia [[Połock]]a. W [[1565]] ubezpieczał rajd [[Filon Kmita|Filona Kmity]] na [[Siewierszczyzna|Siewierszczyznę]]. Przeprowadził zagon na [[Psków]], pustosząc okoliczne wsie i miasteczka. 
|-
| 7486. || [[Stanisław Maczek]] || W dniu 19 maja 1945 roku w miasteczku niemieckim [[Haren (Ems)|Haren]], wcześniej zdobytym przez 1 Dywizję Pancerną, położonym w Dolnej Saksonii, gen. Stanisław Maczek i jego żołnierze, na wniosek kolegów z II Korpusu Kanadyjskiego, stworzyli tymczasowe lokum dla Polaków, jeńców byłych niemieckich obozów, żołnierzy którzy nie mieli dachu nad głową. W miasteczku mieszkało ok. 5000 Polaków, w tym 1728 kobiet, dziewczyn uczestniczek Powstania Warszawskiego, więzionych w obozie [[Stalag VI C|Stalagu VI w Oberlangen]].
|-
| 7487. || [[Stanisław Narutowicz]] || Pochowany został na cmentarzu w miasteczku [[Olsiady]].
|-
| 7488. || [[Stanisław Orzelski]] || W roku 1601 wyjechał do Włoch i tam w 1602 immatrykulował się na uniwersytecie w [[Padwa|Padwie]]. W 1606 odwiedził Bolonię. Wkrótce po powrocie do kraju, w roku [[1607]], w czasie [[rokosz Zebrzydowskiego|rokoszu Zebrzydowskiego]], wziął udział w [[bitwa pod Guzowem|bitwie pod Guzowem]] po stronie wojsk królewskich. W roku 1609 ożenił się z Barbarą z Jezior Dembołecką. Pozostawił syna (Maciej ur. 1610) i córkę (Elżbieta ur. 1612). Prowadził żywot spokojnego ziemianina. Był właścicielem 6 wsi: Topoli, Samostrzela, Liszkowa (Łyskowa), Dąbrowy, Komorowa i Wielkiej Wsi, ⅛ miasteczka Dźwierszna a w roku 1614 trzymał na [[wyderkaf]] ⅛ miasta Czarnkowa. Nie piastował żadnych urzędów publicznych. Zmarł około 10 maja roku 1626 w Dabrowie.
|-
| 7489. || [[Stanisław Pardyak]] || W 1908 był inicjatorem powstania, a następnie aż do śmierci pierwszym dyrektorem [[I Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Myślenicach|Gimnazjum w Myślenicach]]<ref name="myslenicki.pl">{{Cytuj stronę | url = http://www.myslenicki.pl/pl/content/view/1535/158/ | tytuł = Historia | opublikowany = myslenicki.pl | data dostępu = 2017-11-27}}</ref>. Szkoła zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej oraz decyzją cesarza [[Franciszek Józef I|Franciszka Józefa]] była szkołą męską z polskim jako językiem wykładowym<ref>{{Cytuj stronę | url = http://archiwum.anp.kj.org.pl/konkurs/2014/szkola/154/ | tytuł = I Liceum Ogólnokształcące im. T. Kościuszki w Myślenicach | opublikowany = kj.org.pl | data dostępu = 2017-11-27}}</ref>. Pardyak był zamiłowanym turystą i [[Taternictwo|taternikiem]] toteż częścią programu szkoły były wycieczki szkolne w [[Beskidy]], [[Tatry]], do Krakowa czy [[Wieliczka|Wieliczki]], gdzie młodzież zapoznawał się z kulturą i historią<ref name="gazeta.myslenice.pl">{{Cytuj stronę | url = http://gazeta.myslenice.pl/historia-ruchu-turystyczno-krajoznawczego | tytuł = Historia ruchu turystyczno-krajoznawczego | opublikowany = gazeta.myslenice.pl | data dostępu = 2017-11-27}}</ref>. Propagował turystykę również wśród elity miasteczka<ref name=pttk /><ref name="gazeta.myslenice.pl" />. Zbigniew Lehman, długoletni prezes oddziału PTTK w Myślenicach sugeruje, że zasługą Pardyaka i innych myślenickich entuzjastów turystyki było ''nadanie i utrzymanie nazwy [[Myślenickie Turnie|Myślenickich Turni]] – stacja przesiadkowa kolejki linowej na Kasprowy Wierch – wobec zakusów nadania tym wierchom nazwy „myśliwieckie”…''<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.pttk.myslenice.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=53:mylenicki-akcent-w-tatrach&catid=1:wydarzenia&Itemid=2 | tytuł = Myślenicki akcent w Tatrach | opublikowany = pttk.myslenice.pl | data dostępu = 2017-11-27}}</ref>.
|-
| 7490. || [[Stanisław Sakowicz]] || Instytut Rybactwa Śródlądowego, który otrzymał siedzibę w olsztyńskim miasteczku akademickim [[Kortowo]] wraz z Wyższą Szkołą Rolniczą (późniejszą Akademią Rolniczo-Techniczną), składał się u progu swojej działalności z działów i zamiejscowych stacji badawczych, a od 1955 z zakładów. W okresie dyrekcji profesora Sakowicza powstały też filie w [[Oliwa (Gdańsk)|Gdańsku-Oliwie]], [[Giżycko|Giżycku]], [[Żabieniec|Żabieńcu]] pod Warszawą. Sakowicz dbał zarówno o rozwój instytucji pod względem bazy techniczno-badawczej, jak i personelu naukowego; krótko po jego odejściu na emeryturę zatrudnionych było w Instytucie pięciu profesorów i pięciu docentów, a łącznie niemal 150 osób.
|-
| 7491. || [[Stanisław Stachowski]] || Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym miasteczku. Tam pobierał pierwsze nauki, a w czasie okupacji brał udział w kompletach. Po zakończeniu wojny przyjechał jako repatriant do [[Tomaszów Mazowiecki|Tomaszowa Mazowieckiego]]. Tu w roku 1951 ukończył [[I Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego w Tomaszowie Mazowieckim|I Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące]] i uzyskał maturę. W roku 1951 rozpoczął studia slawistyczne na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]] w Krakowie w zakresie serbokroatystyki ([[serbistyka|serbistyki]] i [[kroatystyka|kroatystyki]]). Jeszcze w czasie studiów zainteresował się wpływem [[język osmańskoturecki|języka osmańskotureckiego]] na [[języki słowiańskie]] na [[Bałkany|Bałkanach]], w związku z czym zaczął uczęszczać na zajęcia [[język turecki|turkologiczne]] (m.in. Mariana Lewickiego i [[Włodzimierz Zajączkowski (turkolog)|Włodzimierza Zajączkowskiego]]). Praca magisterska obroniona w 1956 ukazała się drukiem w kilka lat później (1961). Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Słowiańskiej UJ.
|-
| 7492. || [[Stanisław Szuttenbach]] || Był praprawnukiem [[Bernard von Schuttenbach|Bernarda von (de) Schuttenbacha]] – XIX-wiecznego geodety, autora planu urbanistycznego miasteczka [[Aleksandrów Łódzki|Aleksandrowa Łódzkiego]]. Ukończył Szkołę Powszechną oraz Szkołę Handlową Łódzkiego Towarzystwa Szerzenia Wiedzy Handlowej. W [[1918]] roku brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Łodzi. Jako żołnierz 28 pułku Strzelców Kaniowskich walczył w [[wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-rosyjskiej]] (odznaczony medalem "Polska Swojemu Obrońcy"). W grudniu [[1922]] ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty D.O.K. nr IV. W latach międzywojennych pracował między innymi jako nauczyciel wychowania fizycznego i instruktor harcerstwa. [[Kampania wrześniowa|Kampanię wrześniową]] odbył w szeregach "[[Armia Łódź|Armii Łódź]]", jego oddział został rozbity, ocalali żołnierze pozostali za linią frontu, lecz uniknęli niewoli. Po powrocie do Łodzi, zmuszony był do wyjazdu wraz z rodziną do [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnej Gubrenii]] – zamieszkał w [[Warszawa|Warszawie]] i [[Podkowa Leśna|Podkowie Leśnej]].
|-
| 7493. || [[Stanisław Szwed (1894–1984)]] || W 1929 został burmistrzem miasteczka [[Wołożyn]]. Z ramienia [[Obóz Zjednoczenia Narodowego|Obozu Zjednoczenia Narodowego]] został wybrany posłem na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej V kadencji (1938–1939)|Sejm V Kadencji]] (1938–1939), ostatniej w [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]].
|-
| 7494. || [[Stanisław Szymański (operator filmowy)]] || * 1998: ''Zaklików - miasteczko. Którego nie ma''
|-
| 7495. || [[Stanisław Waupszasow]] || Urodził się w miasteczku [[Gruździe]] (leżącym na terenie dzisiejszego [[Okręg szawelski|okręgu szawelskiego]]), w [[Gubernia kowieńska|guberni kowieńskiej]] na [[Litwa|Litwie]]. Z pochodzenia był Litwinem, a jego nazwisko rodowe brzmiało Vaupšas/Waupszas (Ваупшас).
|-
| 7496. || [[Stanisław Zatłoka]] || * [[1974 w filmie|1974]]: ''[[Najważniejszy dzień życia]]'' − radiotechnik, mieszkaniec miasteczka (odc. 8)
|-
| 7497. || [[Stanisław ze Szczepanowa]] || * powieść ''[[Diabelska Ballada]]'' z 1992, autorstwa [[Ireneusz Gwidon Kamiński|Ireneusza Gwidona Kamińskiego]], gdzie przedstawiona jest ocena tego konfliktu w społeczeństwie prowincjonalnego miasteczka w latach osiemdziesiątych XX wieku,
|-
| 7498. || [[Stanisław Łazorek]] || Kazimierz Dolny był praktycznie jedynym tematem obrazów Stanisława Łazorka, namalował ich kilka tysięcy. Większość z nich sprzedawał, ale pojedyncze stanowiły kolejne egzemplarze w jego kolekcji. Tworzył w charakterystyczny sposób, czasami idealizując wizerunek miasteczka, jego obrazy cechowały jasne barwy, pastelowe tonacje oraz pogodny, romantyczny klimat. Był inwalidą, dlatego też malował korzystając z jedynej, prawej ręki. Mimo iż na co dzień mieszkał w Warszawie, każdą wolną chwilę spędzał w Kazimierzu Dolnym. Pomieszkiwał tam, tworzył, tam też prowadził żywe kontakty z innymi kazimierskimi twórcami. Wraz z nimi wystawiał część swoich obrazów w tamtejszej galerii przy rynku.
|-
| 7499. || [[Stanisław Żółkiewski (wojewoda ruski)]] || Po śmierci drugiej żony ożenił się po raz trzeci z [[Elżbieta Drohojowska|Elżbietą z Drohojowskich]], wdową po kasztelanie lwowskim [[Stanisław Herburt|Stanisławie Herburcie]] i [[Hieronim Krzeczkowski|Hieronimie Krzeczkowskim]]. W posagu wniosła miasteczko [[Kukizów]] koło Lwowa, sprzedane później [[Zebrzydowscy|Zebrzydowskim]]<ref name="dwa"/>. 
|-
| 7500. || [[Stanisława Fleszarowa-Muskat]] || * ''Prześliczna bajeczka o misiu z miasteczka'' (1944),
|-
| 7501. || [[Stanisławczyk (rejon brodzki)]] || '''Stanisławczyk''' ([[język ukraiński|ukr.]] Станіславчик) – wieś (dawniej miasteczko<ref>{{SgKP|XI|186|Stanisławczyk (z Bordulakami)}}</ref>) na [[Ukraina|Ukrainie]] w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]] ([[rejon brodzki]]). Miejscowość liczy niecałe 500 mieszkańców.
|-
| 7502. || [[Stanley Ketchel]] || Urodził się w [[Grand Rapids]] w stanie [[Michigan]] w rodzinie [[Polacy|polskich]] [[migracja ludności|emigrantów]]; jego rodzice: Jan i Julia Kiecalowie pochodzili ze wsi [[Sulmierzyce (województwo łódzkie)|Sulmierzyce]] w ówczesnej [[gubernia|guberni]] [[Piotrków Trybunalski|piotrkowskiej]]. Dom rodzinny opuścił już w wieku 12 lat, w poszukiwaniu przygód poprzez [[Chicago]], [[Kanada|Kanadę]] dotarł w 1901 r. do miasteczka [[Butte (Montana)|Butte]] w [[Montana|Montanie]]; imał się tam różnych zajęć: był posługaczem, robotnikiem rolnym, pomocnikiem drwali, kowala, stolarza. Był zaprawiony w licznych bójkach, których nie dawało się uniknąć przy takim trybie życia; przy okazji jednej z nich został dostrzeżony przez byłego boksera, Maurice Thompsona. Thompson został pierwszym trenerem i sparingpartnerem Ketchela, wprowadził go też do miejscowego klubu pięściarskiego. Od pierwszych treningów dały się zauważyć niezwykłe predyspozycje Ketchela do boksu: wyjątkowa szybkość, zręczność, siła ciosu, oraz niespotykana żądza walki i zaciekłość. Pierwszą oficjalną walkę stoczył 2 maja 1903 r. – już w pierwszej rundzie [[nokaut|znokautował]] Kida Tracy.
|-
| 7503. || [[Stanley Spencer]] || Artysta był silnie związany z rodzinnymi stronami i przez całe życie pozostawał ważną osobistością swojego miasteczka. Już podczas nauki w Slade School of Fine Art Stanley Spencer zdobył przydomek ''Cookham''<ref name="słow368">Nicola Moorby, ''Stanley Spencer'' [w:] ''501 wielkich artystów'' pod red. Stephena Farthinga, wyd. MWK, Warszawa, 2009, [[ISBN]] 978-83-61065-32-6, str. 368, tłum. Dominika Zielińska, Ryszard Jacoby</ref>. Atrakcyjne położenie na brzegu Tamizy zapewniały mu nie tylko inspirację, ale także plenery, które odpowiadały bardzo osobistemu podejściu do sztuki. Oryginalne, charakterystyczne obrazy ukazujące miasteczko jako raj na ziemi łączyły w sobie duchowość z ziemską swojskością. Do najsłynniejszych z tych prac należy ''Rezurekcja w Cookham'' (1924-27), radosna, przejmująca wizja dnia sądu ostatecznego odbywającego się na lokalnym przykościelnym cmentarzu.
|-
| 7504. || [[Stara Bielica (rejon homelski)]] || W czasach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|I Rzeczypospolitej]] tereny te były fragmentem obszernych dóbr, które wraz z Homlem należały do [[Czartoryscy|rodziny książąt Czartoryskich]]. Wieś Bielica znana była już w 1558 roku jako osada w [[Powiat rzeczycki|powiecie rzeczyckim]]. Po [[I rozbiór Polski|I rozbiorze Polski]] w 1772 roku dobra te znalazły się w [[Imperium Rosyjskie|Imperium Rosyjskim]] i zostały skonfiskowane przez carycę. W 1775 roku Bielica została nadana carskiemu generałowi [[Piotr Rumiancew|Piotrowi Rumiancewowi]] (albo generałowi Kantakuzenowi{{r|RA}}). Pod wpływem Rumiancewa utworzono powiat bielicki z siedzibą w tym miasteczku. Brak dróg i znaczącej rzeki w okolicy Bielicy spowodował, że w 1785 roku przeniesiono siedzibę powiatu do innej Bielicy, leżącej nad brzegiem [[Soż]]u, na przeciwnym brzegu względem Homla. Tę nową siedzibę zaczęto nazywać Nowobielicą (obecnie w granicach Homla), a dotychczasową Bielicę – Starą Bielicą.
|-
| 7505. || [[Stara plebania w Grybowie]] || Budynek wzniesiono zapewne (jak wskazuje data na belce stropowej) w 1699 r. Parterowy, drewniany (z belek [[Modrzew europejski|modrzewiowych]]), [[Konstrukcja wieńcowa|konstrukcji zrębowej]], zbudowany został na planie prostokąta. Trójosiowy, o dwutraktowym układzie wnętrz. Główne wejście, znajdujące się na osi ściany frontowej (południowej), poprzedza niewielki [[portyk]] o czterech murowanych kolumnach, dobudowany w pierwszej połowie XIX w. Dach czterospadowy o kalenicy na osi północ-południe, pobity blachą. Na wewnętrznej działowej ścianie południowo-wschodniego pokoju, tuż nad przejściem do pomieszczeń tylnego traktu zachował się malowany bezpośrednio na niej pejzaż z fragmentem małomiasteczkowego rynku i kościołem na pierwszym planie (widok z końca XVII w.). W 1926 r. budynek został powiększony o skrzydło mieszkalne<ref> A. B. Krupiński, Przegląd dawnej architektury i dzieł plastyki Grybowa oraz okolicznych wsi, w: Grybów. Studia z dziejów miasta i regionu, t. III, red. D. Quirini Popławska, Kraków 1995, s. 185-186</ref>.
|-
| 7506. || [[Stara stacja kolejowa w Bet Sze’an]] || W latach 1903-1905 władze [[Imperium Osmańskie|osmańskie]] wybudowały w [[Bet Sze’an (dolina)|Dolinie Bet Sze’an]] i [[Dolina Jezreel|Dolinie Jezreel]] nową [[linia kolejowa Doliny|linię kolejową Doliny]]. Była ona odnogą [[linia kolejowa Hidżaz|linii kolejowej ''Hidżaz'']], która łączyła [[Damaszek]] z [[Medyna (Arabia Saudyjska)|Medyną]]. Istniejąca w dolinie [[Arabowie|arabska]] wioska Bajsan przeżywała na początku XX wieku zapaść i budowa w 1904 roku tutejszej [[stacja kolejowa|stacji kolejowej]] przyniosło pewne ożywienie gospodarcze<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.palestineremembered.com/Baysan/Baysan/index.html# | tytuł = Welcome To Baysan | data dostępu = 2013-12-06 | autor = | opublikowany = | praca = Palestine Remembered | data = | język = en}}</ref>. Sułtan [[Abdülhamid II]] postanowił przy wsparciu [[Niemcy (naród)|Niemców]] wybudować tutaj zakład produkcyjny, licząc na to, że wzrost gospodarczy przyczyni się do wzrostu płatności podatkowych. Nadzieje sułtana jednak nie urzeczywistniły się. W wyniku [[I wojna światowa|I wojny światowej]] w 1918 roku cała [[Palestyna]] przeszła pod [[Palestyna pod panowaniem Brytyjczyków|panowanie Brytyjczyków]], którzy utworzyli tutaj [[Palestyna (mandat)|Mandat Palestyny]]. Mniej więcej w tym samym czasie środowiska [[Syjonizm|syjonistyczne]] rozpoczęły swoją ekspansję w Dolinie Bet Sze’an. Powstające w okolicy wiejskie osady [[Żydzi|żydowskie]] przyczyniały się do wzrostu handlu i usług, co wiązało się z rozwojem gospodarczym Bajsan. Przyjęta 29 listopada 1947 roku [[Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181]] przyznała cały obszar Doliny Bet Sze’an państwu żydowskiemu. W dzień po przyjęciu rezolucji wybuchła [[wojna domowa w Mandacie Palestyny]], w trakcie której 12 maja 1948 roku siły żydowskiej organizacji paramilitarnej [[Hagana]] zajęły miasteczko Bajsan. Większość arabskich mieszkańców uciekła wówczas z miasta. W następnych miesiącach Hagana wysiedliła i zniszczyła praktycznie wszystkie okoliczne wioski arabskie<ref>{{cytuj książkę | autor = Mariam Shahin | tytuł = Palestine:A Guide | wydawca = Interlink Books | miejsce = | rok = 2005 | strony = 159-165 | isbn = 156656557X}}</ref>. W obliczu zagrożenia agresją sąsiednich państw arabskich, Żydzi urządzili w tutejszej stacji kolejowej pozycje obronne, a w dniu 14 maja 1948 roku wysadzono mosty na pobliskiej rzece [[Jordan (rzeka)|Jordan]]. W ten sposób linia kolejowa przestała funkcjonować, a po [[I wojna izraelsko-arabska|I wojnie izraelsko-arabskiej]] stacja kolejowa została porzucona. W 2006 roku podjęto starania [[rewitalizacja|rewitalizacji]] opuszczonej stacji kolejowej<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.ynet.co.il/articles/0,7340,L-3198041,00.html | tytuł = Stacja kolejowa w Bet Sze’an przywrócona | data dostępu = 2013-12-06 | autor = David Hacohen | opublikowany = 2006-01-11 | praca = Ynet | data = | język = he}}</ref>.
|-
| 7507. || [[Stare Czarnowo]] || Wieś wzmiankowana w 1255 w dokumencie nadającym [[Opactwo Cystersów w Kołbaczu|cystersom z Kołbacza]] ''prawo do wolnego targu''. W 1459 istniał tu szpital [[Święty Jerzy|św. Jerzego]], pełniący jednocześnie funkcję przytułku dla ubogich i starców. Prawdopodobnie w połowie XVI w. Stare Czarnowo uzyskało [[prawa miejskie]], do XIX w. korzystało z prawa organizowania corocznych tygodniowych jarmarków w oktawie [[Marcin z Tours|Świętego Marcina]]. Nieistniejący kościół parafialny stał się w XVI w. ośrodkiem luterańskiej prepozytury kołbackiej, w XVIII w. podniesionej do rangi superintendentury. Zabudowa wsi małomiasteczkowa, z licznymi domami wąskofrontowymi, zwróconymi [[szczyt (budownictwo)|szczytem]] do ulicy<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Adamczak|imię=Antoni|tytuł=Okolice Szczecina|wydawca=Wydawnictwo PTTK "Kraj"|miejsce=Warszawa|data=2000|seria=Na szlaku|strony=158|isbn=83--7005-424-2|nazwisko2=Kucharski|imię2=Bogdan}}</ref>.
|-
| 7508. || [[Stare Miasto (dzielnica Poznania 1954–1990)]] || Południową część dzielnicy zajmuje średniowieczny kompleks zabudowy powstały w wyniku lokacji na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]] w [[1253]] roku oraz [[Dzielnica Cesarska w Poznaniu|Dzielnica Cesarska]], powstała w początku [[XX wiek|XX]] wieku. Zespół urbanistyczno-architektoniczny starówki jako jednej z najstarszych dzielnic od [[4 czerwca]] [[1979]] roku figuruje w rejestrze zabytków pod numerem A-225/M (od [[6 października]] [[1982]] A-239){{r|zabytek}}. Osobno potraktowano zabytkowe centrum miasta (XIX wiek) figurujące w rejestrze zabytków od [[14 marca]] [[1980]] roku pod numerem A-231/M jako odrębny zespół urbanistyczno-architektoniczny{{r|zabytek}}. Dalej na północ znajduje się największy park miasta - [[Park Cytadela]] obejmujący pozostałości [[Fort Winiary|poznańskiej cytadeli]]. Jeszcze bardziej na północ znajdują się rozległe obszary zabudowy wielorodzinnej powstałej w większości po [[1960]] roku. Nad brzegiem Warty zlokalizowany jest [[Szeląg (Poznań)|Szeląg]], na którym dominuje zabudowa przemysłowa (w tym Lewobrzeżna Oczyszczalnia Ściekow). Na północ od Szelągu znajdują się Naramowice, które charakteryzuje obecność terenów wykorzystywanych rolniczo, a nad samym brzegiem rzeki znajduje się kompleks leśny stanowiący naramowicki klin zieleni. Najdalej oddaloną od centrum część dzielnicy zdominowała zabudowa jednorodzinna, tereny uprawne, [[miasteczko uniwersyteckie]] na Morasku i Umultowie oraz kolejny kompleks leśny.
|-
| 7509. || [[Stare Miasto (powiat Frydek-Mistek)]] || Nazwa Stare Miasto nawiązuje do pobliskiego [[Frydek (Frydek-Mistek)|Frydka]], które wobec niego jest ''nowym miastem''. Zanim powstał Frydek w obrębie jego dzisiejszych granic leżała samodzielna osada ''Jamnica'', opisana jako miasteczko ''Jemnicz oppidis''<ref>I. Panic, 2010, s. 309</ref> w dyplomie lennym [[Kazimierz I cieszyński|Kazimierza I cieszyńskiego]] potwierdzonym przez [[Jan Luksemburski|Jana Luksemburskiego]] 23 lutego 1327 w [[Bytom]]iu. Obok widniał również dodatkowy zapis ''cum municionibus'' świadczący o istnięjącym obronnym grodzie i potwierdzający to, że osada ta musiała istnieć wcześniej. Być może zapis ''item in Janutha'' w dokumencie [[Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis]] datowanym na ok. 1305 rok odnosił się do Jamnicy<ref>{{cytuj książkę | inni = [[Idzi Panic]] (redakcja)| tytuł = Śląsk Cieszyński w średniowieczu (do 1528)| wydawca = Starostwo Powiatowe w Cieszynie| miejsce = Cieszyn| rok = 2010| strony = 291| isbn = 978-83-926929-3-5}}</ref>. Gród ten powstał najprawdopodobniej jeszcze zanim powstało [[Księstwo Cieszyńskie|księstwo cieszyńskie]] (1290) lub niewiele później<ref>I. Panic, 2010, s. 257</ref>. Po powstaniu księstwa cieszyńskiego granica na Ostrawicy została po raz kolejny uregulowana w 1297<ref>I. Panic, 2010, s. 272</ref>. Przez miejscowość kierował się szlak handlowy z [[Morawy|Moraw]] w kierunku [[Cieszyn]]a, a bronić jej miała znajdująca się tu twierdza.
|-
| 7510. || [[Stare Miasto w Bydgoszczy]] || W latach 1772-1786 wybudowano ponadto w Bydgoszczy 99 nowych dwupiętrowych domów. Rozpoczęto również na szeroką skalę [[bruk]]owanie niektórych placów i ulic, remont starych umocnień miejskich (bram i [[Mury miejskie w Bydgoszczy|murów]]), a także budowę oświetlenia miejskiego<ref name=JPI>Jastrzębska-Puzowska Iwona: Od miasteczka do metropolii. Rozwój architektoniczny i urbanistyczny Bydgoszczy w latach 1850-1920.</ref>.
|-
| 7511. || [[Stare Miasto w Łodzi]] || '''Stare Miasto''' w [[Łódź|Łodzi]] pokrywa się swym położeniem z centrum [[średniowiecze|średniowiecznej]] [[osada (osiedle)|osady]] miejskiej - miasteczka Łódź.
|-
| 7512. || [[Stare Orany]] || Po raz pierwszy wieś wymieniona w źródłach historycznych w 1413 roku, miasteczko od 1486 roku, [[prawa miejskie]] od 1582 roku. W XVI wieku znajdowała się tu rezydencja królewska. Podupadły w XVII i XVIII wieku. W XIX wieku doprowadzono do miejscowości linię kolejową, w pobliżu rozwinęły się także Orany II (obecne Orany), a dotychczasowa miejscowość zyskała nazwę ''Orany I''.
|-
| 7513. || [[Stare Wasiliszki]] || Historia przynależności obszarów, na których położone są Stare Wasiliszki jest podobna do [[Wasiliszki|Wasiliszek]]. Należy tylko nadmienić, że to właściwie ta miejscowość powstała jako pierwotna osada, z czasem jednak nastąpiła budowa kolonii, która następnie zdominowała okolicę jako [[Miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] stanowiące centrum dla okolicy, głównie za sprawą dość znacznego osadnictwa żydowskiego w Wasiliszkach.
|-
| 7514. || [[Starigrad]] || Miejscowość jest popularna wśród turystów. W licznych okolicznych zatokach znajdują się plaże, a w pobliżu miasteczka znajduje się [[Park Narodowy Paklenica]], na którego terenie znajduje się część wapiennego pasma górskiego Velebit, ciągnącego się na przestrzeni ok. 100 km u wybrzeży Chorwacji. Znajdują się tam dwa wąwozy o długości blisko 10 km i głębokości 400m – Wielka Paklenica i Mała Paklenica.
|-
| 7515. || [[Starokonstantynów]] || {{cytat|Przez całą prawie zimę 1918 roku powiatowe miasteczko Starokonstantynów przepełnione było wypędzonymi z majątków obywatelami i bolszewickim wojskiem. Współżycie tak skrajnie różnych elementów byłoby nie do pomyślenia w czasach właściwego bolszewizmu, tj. w latach 1919, 1920 i dalszych...
|-
| 7516. || [[Starościńskie Skały]] || Jest to malownicza grupa okazałych skałek o wysokości ponad 20&nbsp;m zbudowanych z [[orogeneza hercyńska|waryscyjskiego]] [[granit karkonoski|granitu karkonoskiego]], z [[żyła (geologia)|żyłami]] [[aplit]]ów tworząca niewielkie [[skalne miasto|skalne miasteczko]] w miniaturze, pełne okien skalnych, półek, fantazyjnych szczelin, filarów, iglic i skał z [[kociołek wietrzeniowy|kociołkami wietrzeniowymi]]. Formy skalne powstały w wyniku [[erozja|erozji]] i [[denudacja|denudacji]], które to procesy wypreparowały w granicie fantastyczne kształty pozwalające na prześledzenie procesów geologicznych.
|-
| 7517. || [[Stary Dworzec]] || '''Stary Dworzec''' ([[język białoruski|biał.]] Стары Дворац, ''Stary Dwarec'', [[język rosyjski|ros.]] Старый Дворец, ''Staryj Dworiec'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód grodzieński|obwodzie grodzieńskim]], w [[rejon brzostowicki|rejonie brzostowickim]], w [[sielsowiet|sielsowiecie]] parchimowskim. Położone jest 49&nbsp;km na południe od [[Grodno|Grodna]], 16,6&nbsp;km od [[granica polsko-białoruska|granicy polsko-białoruskiej]], u zbiegu dróg republikańskich [[Droga R78 (Białoruś)|R78]] i [[Droga R100 (Białoruś)|R100]]. Na wschód od miejscowości przebiega granica administracyjna pomiędzy rejonami brzostowickim i [[rejon wołkowyski|wołkowyskim]].
|-
| 7518. || [[Stary Dzików]] || Według tradycji, w XVIII wieku Dzików był miasteczkiem. Wieś istotnie była niegdyś bardzo duża i ludna. W 1938 r. miała 2550 mieszkańców, w tym 1361 narodowości ukraińskiej.
|-
| 7519. || [[Stary Fordon]] || Do [[1973]] roku miasto satelickie [[Bydgoszcz]]y, liczące około 8,5 tys. mieszkańców. Na terenie miasteczka znajdowały się: port rzeczny, synagoga (później kino), stacja kolejowa, zakład karny, cegielnia, XVIII-wieczny [[Cmentarz katolicki św. Jana w Bydgoszczy|cmentarz]].
|-
| 7520. || [[Stary Sącz]] || Miasto wielokrotnie nawiedzały pożary. Największy miał miejsce w 1795 r., kiedy spaleniu uległo niemal całe miasto wraz z ratuszem (obecnie jego rekonstrukcja znajduje się w miasteczku galicyjskim w [[Sądecki Park Etnograficzny|Sądeckim Parku Etnograficznym]] w [[Nowy Sącz|Nowym Sączu]]). Z pożogi ocalał jedynie kamienny dom mieszczański z XVII w., zwany „Domem na Dołkach”. Z biegiem lat miasto stopniowo traciło na znaczeniu na rzecz założonego w 1292 r. Nowego Sącza.
|-
| 7521. || [[Stary cmentarz ewangelicki w Warszawie]] || Cmentarz znajdował się między dawną ul. Leszno (Al. Solidarności), Mylną (obecnie nie istnieje, równoległa do Leszna i prostopadła do ul. Karmelickiej) a Karmelicką, poza linią okopów i poza [[Leszno (jurydyka)|miasteczkiem (jurydyką) Leszno]].
|-
| 7522. || [[Stary cmentarz w Krościenku nad Dunajcem]] || Najstarszym cmentarzem w Krościenku nad Dunajcem był cmentarz przykościelny, wokół [[Kościół Wszystkich Świętych w Krościenku nad Dunajcem|kościoła parafialnego Wszystkich Świętych]]. W 1788 roku zbiegły się dwa wydarzenia, w wyniku których powstał nowy cmentarz: w tym roku wybuchł pożar kościoła i w czasie jego gaszenia spowodowano duże zniszczenia cmentarza wokółkościelnego. Jednocześnie władze austriackie wydały zarządzenie higieniczne nakazujące utworzenie cmentarza poza granicami miasteczka{{r|K}}.
|-
| 7523. || [[Stary kościół św. Katarzyny w Żejtun]] || Świtem 6 lipca 1614 roku, siły tureckie w liczbie sześćdziesięciu okrętów (w tym 52 [[Galera|galer]]) pod dowództwem [[Damat Halil Pasha|Halila Pashy]]{{r|brill}} próbowały wylądować w [[Marsaxlokk]] Bay, lecz zostały odrzucone przez artylerię nowo wybudowanego [[Fort San Lucian|fortu San Lucian]]. Flota zakotwiczyła więc w St. Thomas Bay w [[Marsaskala]] i 5000–6000 ludzi wyszło na brzeg bez przeszkód{{r|arx13}}. Pewna liczba najeźdźców zaatakowała wieżę św. Lucjana, gdy pozostali splądrowali miasteczko [[Żejtun]], opuszczone przez mieszkańców na wieść o ataku. Turcy spalili gospodarstwa oraz zboże na polach, uszkodzili też stary kościół św. Katarzyny. Atak został opisany na pamiątkowej tablicy, umieszczonej obok głównego ołtarza św. Grzegorza, na której napis, wyryty w języku włoskim, głosi:
|-
| 7524. || [[Stary kościół św. Stanisława w Boguchwale]] || Świątynia została wzniesiona w latach 1725-1727 z fundacji [[Teodor Lubomirski|Teodora Lubomirskiego]], wojewody krakowskiego. Budowla stanęła na miejscu starszej, drewnianej. Nie wiadomo dokładnie, kim byli wykonawcy kościoła. Być może byli to murarze, cieśle z niedalekiego [[Głogów Małopolski|Głogowa Małopolskiego]], miasteczka będącego w posiadaniu Lubomirskich. Prace wykończeniowe wewnątrz kościoła zostały wykonane przez rzemieślników z [[Kolbuszowa|Kolbuszowej]]. Budowla jest ozdobiona malowidłami figuralnymi i ornamentalnymi, w jej wnętrzu są umieszczone także liczne rzeźby. Świątynia murowana została poświęcona przez biskupa pomocniczego przemyskiego [[Andrzej Pruski|Andrzeja Pruskiego]], w dniu 31 sierpnia 1729 roku. Otrzymała wtedy wezwanie św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Do 25 listopada 1989 roku kościół spełniał rolę parafialnego, kiedy to ukończono nowy [[kościół parafialny]]. Obecnie stara świątynia jest remontowana. Wnętrze jest odnawiane przez konserwatorów. W 2004 roku wymieniono dach kościoła, następnie w 2006 roku jego fasadę, a w 2007 roku jego otoczenie<ref>{{cytuj stronę | url = http://parafiaboguchwala.pl/historia| tytuł = Historia| opublikowany = Parafia św. Stanisława w Boguchwale | język = pl | data dostępu = 2015-07-13}}</ref>.
|-
| 7525. || [[Static Major]] || Stephen Garret "Static Major" zmarł z powodu błędu lekarskiego. Lekarze podczas operacji omyłkowo zerwali [[Tętnica szyjna|tętnicę szyjną]], wskutek czego Static wykrwawił się na śmierć w ciągu kilkudziesięciu minut. Zmarł w swoim rodzinnym miasteczku Louisville, KY. Po wielokrotnej [[reanimacja|reanimacji]] i mimo podjętych prób lekarzy z "Baptist East Hospital w Louisville, KY" Stephen Garrett zmarł na stole operacyjnym.
|-
| 7526. || [[Statki (Gwiezdne Wrota)]] || * Statek budowany przez ludność miasteczka Steveston w stanie Oregon, zaimplantowaną klonowanymi symbiontów goa’uldów przez NID. Nie został ukończony.
|-
| 7527. || [[Stawiski]] || Ośrodkiem rozplanowania miasta jest trapezoidalny [[rynek (urbanistyka)|rynek]], który pierwotnie był placem targowym u zbiegu dróg z [[Łomża|Łomży]] i [[Wizna|Wizny]]. Przez zachodnią pierzeję rynku przebiegała szosa [[Warszawa]]-[[Suwałki]]. Jest to dawny trakt handlowy, stanowiący oś układu urbanistycznego. Południową zabudowę przyrynkową wypełnia kościół i dawny klasztor [[Zakon Braci Mniejszych|franciszkanów]], sprowadzonych do Stawisk w 1688 r. Na południe od rynku znajduje się zespół budynków stacji pocztowej z 1828 roku. W południowo-zachodniej części miasta mieściła się murowana [[synagoga]] wzmiankowana w 1739 r., zburzona w 1942 roku. W budynku synagogi mieści się dziś kino i [[remiza strażacka]]. Zniszczeniu uległ również [[kirkut]], położony za miastem. Nagrobki i sarkofagi usytuowane na niewielkim wzniesieniu przed wjazdem do miasteczka, pozapadały się w ziemię i pozarastały. W pobliżu szosy w stronę Łomży na terenie dawnego cmentarzyska, zwanego Mogiłki znajduje się [[grodzisko (archeologia)|grodzisko]]. Informuje o tym przydrożna płyta.
|-
| 7528. || [[Stawiszcze]] || * [[Stawiszcze (Ukraina)|Stawiszcze]] – [[Miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] [[Rejon stawiszczeński|rejonie stawiszczeńskim]] nad rzeką Tykicz Gniły, oddalone około 30 km od [[Taraszcze|Taraszczy]]
|-
| 7529. || [[Stawka większa niż życie]] || * '''Odc. 17 „Spotkanie”''': sceny zajmowania miasteczka przez Niemców kręcono na [[Rynek Starego Miasta w Olsztynie|olsztyńskim Starym Mieście]]. Wykorzystano też Stary Ratusz w Olsztynie, dziedziniec biblioteki miejskiej, ul. Kołłątaja, [[Mosty w Olsztynie|most św. Jana nad Łyną]] i przystań nad [[Jezioro Kortowskie|jeziorem Kortowskim]].
|-
| 7530. || [[Stawy (rejon kamieniecki)]] || }}'''Stawy''' ([[Język białoruski|biał]]. ''Ставы, Stawy'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[Rejon kamieniecki (Białoruś)|rejonie kamienieckim]] [[Obwód brzeski|obwodu brzeskiego]]. Miejscowość wchodzi w skład [[Sielsowiet Wołczyn|sielsowietu Wołczyn]]. 
|-
| 7531. || [[Stawyszcze]] || Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1622. W 1664 i 1665 r. w miejscowości trwały walki pomiędzy wojskami koronnymi a kozakami, zakończona pacyfikacją miasteczka.
|-
| 7532. || [[Stań przy mnie]] || W barze zostaje zamordowany [[adwokat]] Christopher Chambers. Jego przyjaciel Gordon Lachance wraca wspomnieniami do wakacji [[1959]] roku, kiedy jako 12-latek mieszkał w niewielkim [[prowincja (socjologia)|prowincjonalnym]] [[Miasteczko (urbanizacja)|miasteczku]] Castle Rock w stanie [[Oregon]]. Miał trójkę przyjaciół: Teddy'ego Duchampsa, Verna Tessio i właśnie Chrisa. Każdy z nich pochodził z innej rodziny i miał inny charakter: Gordie był bardzo wrażliwy, Chris zgrywał twardziela, Teddy był [[ekscentryk]]iem, a Vern strasznym tchórzem. Pewnego dnia ich rówieśnik Ray Brower poszedł do [[las]]u i słuch o nim zaginął. Po kilku dniach chłopcy dowiadują się, że Ray zginął potrącony przez [[pociąg]], a jego ciało leży porzucone gdzieś w [[las|lesie]]. Wtedy wpadają na szalony pomysł. Postanawiają wyruszyć do [[las]]u, by je odnaleźć. Są przekonani, że jak to zrobią zostaną okrzyknięci bohaterami, staną się bogaci i wszyscy będą im zazdrościli.
|-
| 7533. || [[Stefan Bobrowski]] || Już w 1862 działał jako wysłannik [[Komitet Centralny Narodowy|KCN]], wiosną i latem brał udział w pracach [[Komitet Emigracyjny|Komitetu Emigracyjnego]], który podporządkował się władzy krajowej. W sierpniu był z powrotem w Kijowie, gdzie podporządkował KCN Związek ''Trojnicki'', który przybrał nazwę ''Komitet Prowincjonalny Rusi'' (w innych źródłach zwany ''Małomiasteczkowym Komitetem na Rusi''<ref>„[[Kurier Galicyjski]]”, 13-30 stycznia 2012, nr 1(149), s. 15.</ref>); Komitet zachował prawo samodzielnego ogłoszenia powstania na [[Ukraina (Naddnieprze)|Ukrainie]]. Prawdopodobnie spotkał się także w [[Moskwa|Moskwie]] z rewolucjonistami rosyjskimi związanymi z [[Ziemla i Wola|Ziemlą i Wolą]]. Jesienią był w [[Mołdawia|Mołdawii]], gdzie organizowały się oddziały polskie, które miały wtargnąć do Rosji w chwili wybuchu powstania.
|-
| 7534. || [[Stefan Czarniecki]] || W 1644 odznaczył się w [[Bitwa pod Ochmatowem (1644)|bitwie pod Ochmatowem]] z Tatarami, gdzie szarża jego husarskiej chorągwi znacznie przyczyniła się do polskiego zwycięstwa. Po bitwie tej dostał pierwszy własny [[list przypowiedni]] i został [[rotmistrz]]em chorągwi [[Pancerni (I Rzeczpospolita)|kozackiej]], porucznikując jednocześnie w dawnej chorągwi husarskiej [[Stanisław Lubomirski (wojewoda krakowski)|Stanisława Lubomirskiego]], której rotmistrzem w tym samym roku został jego późniejszy rywal do hetmańskiej buławy – [[Jerzy Sebastian Lubomirski|Jerzy Lubomirski]]<ref name=Wielcy /><ref name=autonazwa1>{{Cytuj książkę | nazwisko= Kersten | imię=Adam |autor link=Adam Kersten | tytuł= Stefan Czarniecki 1599-1665 | data=2006 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej | miejsce=Lublin | isbn=83-227-2545-0 | strony= 143}}</ref>. W tym samym roku otrzymał od króla 3 wsie i wziął w zastaw [[Miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] z [[folwark]]iem (dobra [[Karyczyńce]])<ref group=uwaga>W tym czasie posiadał już dobra na [[Ukraina|Ukrainie]], [[Podole|Podolu]] i [[Ruś Czerwona|Rusi Czerwonej]], co miało wpływ także na jego wojenną aktywność na tym terenie.</ref>.
|-
| 7535. || [[Stefan Czmil]] || Stefan Czmil urodził się 20 października 1914 roku w małym miasteczku w zachodniej Ukrainie. Jego rodzicami byli Stefan i Julia Szydłowska. W 1925 roku rozpoczął naukę w [[Ukraińskie gimnazjum w Przemyślu|ukraińskim gimnazjum w Przemyślu]]. W latach 1936–1939 studiował [[filozofia|filozofię]] w salezjańskim kolegium w [[Foglizzo]], a następnie przerwał studia, aby przejść dwuletni etap edukacyjny wśród nowicjuszy Villa Moglia, po czym został przyjęty do salezjańskiego domu.
|-
| 7536. || [[Stefan Frąckiewicz Radzimiński]] || '''Stefan Frąckiewicz Radzimiński''' [[Brodzic (herb szlachecki)|h. Brodzic]] (ur. ok. 1610, zm. 16 sierpnia 1693<ref>w tomie 7 [[PSB]] podana błędna data jego śmierci: 1712; w tomie 30 na str. 472 w biogramie [[Gedeon Dunin-Rajecki|Gedeona Dunin-Rajeckiego]] napisano, że data z tomu 7 jest błędna i podano prawidłową; przyczyna błędu leży zapewne w tym, że w 1712 zmarł inny członek tej rodziny i inny starosta słonimski – [[Gedeon Michał Frąckiewicz Radzimiński]]</ref>) – [[chorąży]] [[Nowogródek|nowogrodzki]], [[starosta]] [[słonim]]ski, właściciel majątku [[Kościeniewo]] ([[język białoruski|białorus.]] ''Касцяні'') na terenie późniejszej [[Gmina Czemery|gminy Czemery]] [[Powiat słonimski (II Rzeczpospolita)|powiatu słonimskiego]] (obecnie jest to [[agromiasteczko]] w [[Rejon słonimski|rejonie słonimskim]] [[Obwód grodzieński|obwodu grodzieńskiego]]).
|-
| 7537. || [[Stefan Grabiński]] || Większość utworów pisarza zbudowana jest wedle podobnego schematu: w początkowo „zwyczajnym” życiu bohatera zaczynają pojawiać się zjawiska tajemnicze i niezwykłe, z którymi konfrontacja doprowadza go w zaskakującym finale do jego przemiany wewnętrznej, lub, znacznie częściej, do zguby. [[Świat przedstawiony|Miejscem akcji]] większości opowiadań są prowincjonalne miasteczka, samotne budynki, zapomniane stacje kolejowe.
|-
| 7538. || [[Stefan Kisielewski]] || * ''Wesołe miasteczko'', balet (1968)
|-
| 7539. || [[Stefan Michnik]] || W 1969 r. po [[Marzec 1968|wydarzeniach marcowych 1968]] wyjechał do [[Szwecja|Szwecji]] (odmówiono mu wizy [[Stany Zjednoczone|USA]]), gdzie mieszkał jako emerytowany bibliotekarz w miasteczku [[Storvreta]], około 10 kilometrów od [[Uppsala|Uppsali]]. Obecnie mieszka w [[Göteborg]]u<ref>{{Cytuj | url=http://www.upplysning.se/person/data/?id=a574254c-5698-7551-ecbf-b3598858cefc | tytuł=Sök personer &#124; Upplysning.se<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.upplysning.se | język=sv | data dostępu=2017-11-26}}</ref>. W latach 70. wspierał działaczy opozycji demokratycznej, współpracował z [[Radio Wolna Europa|Radiem Wolna Europa]] i publikował w paryskiej "[[Kultura (miesięcznik)|Kulturze]]" teksty na temat [[Czechosłowacja|Czechosłowacji]] w 1968 r. (pod [[pseudonim]]em Karol Szwedowicz).
|-
| 7540. || [[Stefan Niebudek]] || * „''Przytyk – wielki proces Polaków z Żydami''” – relacja z procesu sądowego w [[Radom]]iu po [[Pogrom w Przytyku|zajściach]] polsko-[[Żydzi|żydowskich]] w marcu [[1936]] r. w podradomskim miasteczku [[Przytyk]].
|-
| 7541. || [[Stefania Staszewska]] || * [[1972]]: ''Było niegdyś miasteczko''
|-
| 7542. || [[Stefano Magaddino]] || Urodził się w [[Sycylia|sycylijskim]] miasteczku [[Castellammare del Golfo]], kuzyn [[Joseph Bonanno|Joego Bonanno]].
|-
| 7543. || [[Stegen (Luksemburg)]] || '''Stegen''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Steeën'') - małe miasteczko we wschodnim [[Luksemburg]]u, w [[Ermsdorf|gminie Ermsdorf]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 395 osób.
|-
| 7544. || [[Steinfort]] || '''Steinfort''' − gmina i miasteczko w zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Capellen|kantonie Capellen]].
|-
| 7545. || [[Steinheim (Luksemburg)]] || '''Steinheim''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Steenem'') – małe miasteczko we wschodnim [[Luksemburg]]u, w [[Rosport|gminie Rosport]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwały 532 osoby.
|-
| 7546. || [[Steinsel]] || '''Steinsel''' − gmina i miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Luksemburg|kantonie Luksemburg]].
|-
| 7547. || [[Steinway & Sons]] || Szybko instrumenty te zdobyły uznanie, wzbudzając zachwyt najlepszych pianistów świata. W roku 1866 firma Steinway & Sons otworzyła pierwszą własną salę koncertową, a wytwórnię przeniesiono do aktualnej siedziby w nowojorskiej dzielnicy [[Queens (dzielnica)|Queens]], budując „Wioskę Steinwaya”. Było to właściwie miasteczko, gdyż posiadało pełną infrastrukturę: odlewnie, fabrykę, pocztę, parki i kwatery dla pracowników. 
|-
| 7548. || [[Stepan Wanczycki]] || Dziennikarską karierę Wanczycki rozpoczął w 1914 w Galicji pisząc do gazet „[[Diło]]” i „Ukrainśke Słowo”<ref name="ReferenceA"/>. W latach dwudziestych XX w. Wanczycki z grupą młodych księży i nauczycieli włączył się w proces ukraińskiego życia narodowego, głównym ośrodkiem ich działalności stał się wówczas Sanok<ref>In the 1920s the Ukrainian movement, supported by young priests and school teachers, began to predominate. Its principal center was Sianik, and its leading figures were Rev I. Kachmar, V. Blavatsky, S. Vanchytsky, and F. Kokovsky.  [http://www.encyclopediaofukraine.com/display.asp?linkpath=pages\L\E\Lemkos.htm Encyclopedia of Ukraine, Lemkos]</ref>. Od 1928 prowadził kancelarię adwokacką w Sanoku do 1939 przy ulicy [[Ulica Tadeusza Kościuszki w Sanoku|ulicy Tadeusza Kościuszki]]<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Spis adwokatów na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej , sporządzony według stanu z dnia 1 lipca 1933 r. | czasopismo = Dziennik Urzędowy Ministerstwa Sprawiedliwości | strony = 320 | data = Nr 16 z 31 sierpnia 1933 | url = http://pbc.biaman.pl/Content/23917/Dziennik%20Urz%C4%99dowy%201933%20nr%2016.pdf}}</ref><ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Jerzy Kirkiczenko]], [[Marian Kraczkiewicz]] | tytuł = Kalendarz i informator sądowy na 1939 rok | miejsce = Warszawa | data = 1939 | strony = 277 | url = http://www.sbc.org.pl/Content/214055/i16836-1939-00-0001.pdf}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Wykaz firm handlowych, przemysłowych, rzemieślniczych i wolnych zawodów miasta Sanoka, Zagórza, Rymanowa, Mrzygłoda, Bukowska 1937/8 | url = http://sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=173| czasopismo = Informator Chrześcijański | wydawca = Krakowska Kongregacja Kupiecka | strony = 5 | data = 1938}}</ref>. W połowie 1932 zgłosił się jako obrońca chłopów ukraińskich z [[Powiat leski (II Rzeczpospolita)|powiatu leskiego]], oskarżonych o zbrodnię rozruchów i użycie przemocy wobec władzy bezpieczeństwa<ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Sąd doraźny w Sanoku na sprawcami rozruchów leskich. „Undo” deleguje obrońców | czasopismo = [[Nowiny Codzienne]] | strony = 1 | data = 85 z 20 lipca 1932 | url = http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/plain-content?id=8769}}</ref><ref>{{Cytuj pismo | tytuł = Przed sądem doraźnym w Sanoku | czasopismo = [[Prąd (czasopismo)|Prąd]] | strony = 2 | data = 189 z 21 lipca 1932 | url = http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/17379/Prad_1932_nr189a.pdf}}</ref>. Działał w nurcie Ukraińców skupionych w organizacji [[Proswita|„Proswita”]]<ref>{{Cytuj pismo | autor = [[Włodzimierz Marczak]] | tytuł = „Ukrainiec w Polsce” | czasopismo = [[Tygodnik Sanocki]] | strony = 6 | data = Nr 10 z 11 marca 1994 | url = http://www.sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=881}}</ref>. Organizował czytelnie „Proswity” w wioskach i miasteczkach zamieszkałych przez Łemków. Aktywnie walczył z polskimi władzami przeciwko polonizacji „ukraińskich Karpat Zachodnich”. Odpowiedzią tych środowisk na utworzenie w 1934 [[Apostolska Administracja Łemkowszczyzny|Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny]] było pismo „Nasz Łemko” wydawane w Sanoku oraz sanockie [[Towarzystwo Muzealne Łemkowszczyzna w Sanoku|Muzeum Łemkowszczyzna]], w którym Wanczycki był redaktorem. W Sanoku współpracował z artystą [[Leon Getz|Leonem Getzem]], ks. [[Stepan Wenhrynowycz|Stepanem Wenhrynowyczem]] i etnograf [[Iryna Dobrianska|Iryną Dobrianską]]. W latach 30. kierował organizacją [[Ridna Szkoła|„Ridna Szkoła”]] w Sanoku<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Franc Kokowski]] | tytuł = Schidnimy meżamy Łemkiwszczyny | wydawca = Biblioteka Łemkiwszczyny | miejsce = Lwów | data = 1937 | strony = 12 | url = http://www.sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlibra/docmetadata?id=535}}</ref>. Należał do sanockiego koła [[Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne|Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (UNDO)]] i był jego liderem<ref>[[Wojciech Sołtys]], ''Stosunki społeczno-polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939'', w: ''[[Sanok. Dzieje miasta]]. Praca zbiorowa pod redakcją [[Feliks Kiryk|Feliksa Kiryka]]'', Kraków 1995, s. 564.</ref>, do stronnictwa należał razem ze znanymi adwokatami: Eugeniuszem Szatyńskim, [[Wasyl Bławacki|Wasylem Bławackim]] i Julianem Łeńczykiem oraz lekarzami: [[Wołodymyr Karanowycz|Karanowiczem]] i Łemiszkiem, jak również sędzią Janem Bełejem<ref name="ReferenceB">[[Włodzimierz Marczak]]: ''Ukrainiec w Polsce: Dole i niedole w PRL-u.'' s. 76.</ref>. Była to najlepsza w tym czasie organizacja polityczna na Łemkowszczyźnie w powiecie sanockim<ref>Łemkowie w historii i kulturze Karpat s343) liderzy: S. Wańczycki, ks. P. Andrzejczuk) 343</ref>.
|-
| 7549. || [[Stepań]] || Na wiadomość o wkroczeniu do Polski [[17 września]] [[1939]] r. wojsk sowieckich, uzbrojeni Ukraińcy (i kilku Żydów) brutalnie aresztowało kilkudziesięciu Polaków pełniących różne funkcje w Stepaniu oraz uciekinierów z Polski centralnej, i zamknęli ich na opanowanym posterunku policji, po czym sterroryzowali miasteczko. [[19 września]], po walce, miasteczko zostało uwolnione od dywersantów przez wycofujące się na zachód jednostki [[Wojsko Polskie (II RP)|WP]] i [[Korpus Ochrony Pogranicza|KOP-u]].
|-
| 7550. || [[Stephan Brenninkmeijer]] || Brenninkmeijer przyszedł na świat 27 czerwca 1964 roku w miasteczku Doorwerth. W wieku 8 lat przeniósł się z rodziną do [[Apeldoorn]]. Przez 4 lata, począwszy od 1988 roku, studiował w [[Holenderska Akademia Filmowa|Holenderskiej Akademii Filmowej]]. Następnie, po jej ukończeniu, w 1993 roku rozpoczął pracę montażysty przy serialu "[[Pleidooi]]", który został przyjęty bardzo entuzjastycznie. Podczas swojej kariery, pracował między innymi z takimi twórcami, jak [[Mike van Diem]] czy [[Maarten Treurniet]]. W 2002 roku wyprodukował, wyreżyserował i napisał scenariusz do filmu "[[Swingers (film 2002)|Swingers]]", bardzo kontrowersyjnego filmu, który zrealizowano za niewielkie pieniądze<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.filmweb.pl/person/Stephan+Brenninkmeijer-672480/biography | tytuł = Stephan Brenninkmeijer-Biografia-Filmweb | autor = Redil | data dostępu = 2014-04-21}}</ref>.
|-
| 7551. || [[Stephen Crane]] || Pośmiertnie wydane publikacje zawierają skecze i historie z jego życia (''Wound In The Rain'' – 1900) oraz dzieciństwo w małym miasteczku (''Whilomville Stories'' – 1900). Twórczość Crane’a zapoczątkowała realizm w amerykańskiej literaturze, choć jego innowacyjna technika i styl oparty na symbolach bardziej pasują do [[romantyzm]]u, niż do [[naturalizm (literatura)|naturalizmu]].
|-
| 7552. || [[Stephen Daldry]] || W filmie debiutował w [[1998]] krótkometrażowym ''Eight'' o ośmiolatku zafascynowanym piłką nożną. Dwa lata później debiutował w pełnym metrażu komediodramatem ''[[Billy Elliot]]''. Akcja filmu rozgrywa się w latach 80. w ogarniętym strajkiem górniczym miasteczku, a tytułowy bohater jest nastolatkiem marzącym – wbrew ojcu – o karierze tancerza. Brawurowa opowieść została uhonorowana nagrodą [[Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych|BAFTA]] dla najlepszego filmu, obraz był także nominowany do [[Nagroda Akademii Filmowej|Oscara]] w kilku kategoriach, a jedna z nominacji – za reżyserię – przypadła Daldry'emu.
|-
| 7553. || [[Stephen King]] || Stworzył wraz z bratem niskonakładową gazetkę o tytule ''Dave’s Rag'', którą rozprowadzali po rodzinnym miasteczku. W szkole napisał opowiadanie oparte na filmie ''Studnia i wahadło'', wydał je we własnym wydawnictwie, które zatytułował ''V.I.B.'', i sprzedawał przyjaciołom. Kiedy nauczyciele odkryli ten proceder, zmusili go do oddania zysków ze sprzedaży. Jako dziecko uwielbiał oglądać filmy, czytać komiksy oraz serię książek ''Opowieści z krypty''.
|-
| 7554. || [[Stephen Moore]] || Urodził się na Bliskim Wschodzie w rodzinie wywodzącej się z zachodniej Irlandii – jego matka, Maureen, pochodziła ze [[Swinford (Mayo)|Swinford]], zaś ojciec, Tom, z [[Tuam]]<ref>{{cytuj stronę|url = http://www.independent.ie/sport/rugby/irish-ties-still-bind-for-moore-29749001.html|tytuł = Irish ties still bind for Moore|data dostępu = 2014-06-21|opublikowany = independent.ie|język = en}}</ref>. Rodzina powróciła następnie do [[Irlandia|Irlandii]] i zamieszkała w [[Salthill]] niedaleko [[Galway]]<ref>{{cytuj stronę|url = http://www.espnscrum.com/australia/rugby/story/205819.html|tytuł = Stephen Moore hoping for luck of the Irish|data dostępu = 2014-06-21|opublikowany = espnscrum.com|język = en}}</ref>, zaś w 1988 roku przeprowadziła się do górniczego miasteczka [[Mount Morgan]] w australijskim [[Queensland]]<ref name=brum1>{{cytuj stronę|url = http://web.archive.org/web/20090127053512/http://brumbies.com.au/act.rugby/page/54378|tytuł = Moore, Stephen|data dostępu = 2014-06-21|opublikowany = brumbies.com.au @ [[Internet Archive|web.archive.org]]|język = en}}</ref><ref name=rein>{{cytuj stronę|url = http://www.smh.com.au/rugby-union/union-news/happy-hooker-moore-has-pulled-the-right-rein-20091124-jabj.html|tytuł = Happy hooker Moore has pulled the right rein|data dostępu = 2014-06-21|opublikowany = smh.com.au|język = en}}</ref><ref name=wal2010 />. Już wówczas zaczął grywać w rugby<ref name=rein />, trenował następnie w zespole Rockhampton Pioneers<ref name=brum1 /> oraz w szkolnej drużynie ''Brisbane Grammar School''<ref>{{cytuj stronę|url = https://www.brisbanegrammar.com/AGrammarEducation/Extracurricular/Sport/Pages/Rugby.aspx|tytuł = Brisbane Grammar School > A Grammar Education > Extracurricular > Sport > Rugby|data dostępu = 2014-06-21|opublikowany = brisbanegrammar.com|język = en}}</ref><ref>{{cytuj stronę|url = http://www.theage.com.au/news/Sport/Scrum-doctor-ruled-out-of-RWC-swansong/2007/08/17/1186857755432.html|tytuł = Scrum doctor ruled out of RWC swansong|data dostępu = 2014-06-21|opublikowany = theage.com.au|język = en}}</ref>. Uprawiał wówczas także [[pływanie]] i [[krykiet]]a, w wieku dwunastu lat z uwagi na posturę porzucił jednak marzenia o karierze [[dżokej]]a<ref name=rein /><ref name=wal2010 />.
|-
| 7555. || [[Steyerberg]] || '''Steyerberg''' – [[miasteczko (urbanizacja)|miasto]] ([[język niemiecki|niem.]] ''Flecken'') i jednocześnie [[Wspólnoty administracyjne i związki gmin w Niemczech|gmina samodzielna]] (niem. ''Einheitsgemeinde'') w [[Niemcy|Niemczech]] w [[kraj związkowy|kraju związkowym]] [[Dolna Saksonia]], w [[Powiat Nienburg (Weser)|powiecie Nienburg (Weser)]].
|-
| 7556. || [[Sto lat samotności]] || Gabriel García Márquez napisał ''Sto lat samotności'' w 18 miesięcy, pomiędzy [[1965]] a [[1967]], w [[Meksyk (miasto)|Meksyku]], dokąd przeprowadził się z [[Kolumbia|Kolumbii]] razem z całą swoją rodziną. Do napisania tej książki autora zainspirowała w [[1952]] wizyta w rodzinnym miasteczku, [[Aracataca]] w Kolumbii, gdzie pojechał razem ze swoją matką. Macondo po raz pierwszy pojawia się w opublikowanym w [[1954]] opowiadaniu ''Dzień po sobocie'' (''Un día después del sábado'')<ref>w: {{cytuj książkę |nazwisko=García Márquez |imię=Gabriel |tytuł=Opowiadania |wydawca=[[Muza (oficyna wydawnicza)|Muza SA]] |isbn = 83-7319-468-1}}</ref>, natomiast różne postacie ''Stu lat samotności'' można odnaleźć na kartach innych wcześniejszych opowiadań i powieści. Na początku powieść miała nosić tytuł ''Dom'' (hiszp. ''La casa''), ale Márquez zdecydował się w końcu na ''Sto lat samotności'', żeby uniknąć mylenia jego powieści z książką ''La casa grande'' (''Duży dom''), wydaną w [[1954]] przez jego przyjaciela, także pisarza kolumbijskiego, [[Alvaro Cepeda Samudio]]. Pierwsze wydanie ''Stu lat samotności'' ukazało się w księgarniach [[5 czerwca]] 1967 nakładem wydawnictwa Sudamericana z [[Buenos Aires]], dokąd autor wysłał pocztą oryginał książki w dwóch oddzielnych częściach<ref>[http://www.stormpages.com/marting/gabriellanovela.htm ''La novela detrás de la novela'' (''Opowieść o powieści'')], artykuł w języku hiszpańskim o okolicznościach towarzyszących wydaniu ''Stu lat samotności'', który ukazał się w czasopiśmie [http://www.revistacambio.com/html/index.php Revista Cambio], w 1999</ref>.
|-
| 7557. || [[Stockem (Luksemburg)]] || '''Stockem''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Stackem'') – małe miasteczko w północnym [[Luksemburg]]u, w [[Wincrange|gminie Wincrange]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 112 osób.
|-
| 7558. || [[Stockport]] || * '''St Elisabeth’s Church, Reddish''' (kościół św. Elżbiety), zabytek pierwszego stopnia (Grade I) oraz ''model village'' (modelowe miasteczko), zaprojektowane przez Alfreda Waterhouse’a dla pracowników Houldsworth Mill, wówczas największej fabryki bawełny na świecie.
|-
| 7559. || [[Stocznia złomowa]] || Z tego powodu, większość stoczni złomowych jest obecnie usytuowana w krajach takich jak [[Indie]] (największe na świecie skupisko przedsiębiorstw złomujących statki znajduje się na obrzeżach miasteczka [[Alang]], w stanie [[Gudźarat]]), [[Bangladesz]] i [[Pakistan]], gdzie zwraca się mało uwagi na [[ochrona środowiska|ochronę środowiska]]. Dodatkowym atutem tych krajów jest tania [[siła robocza]] i bardzo niskie w porównaniu z Zachodem standardy [[bezpieczeństwo i higiena pracy|BHP]]. Ma to duże znaczenie, gdyż złomowanie statku wymaga dużej ilości pracy ręcznej, trudnej do zmechanizowania i automatyzacji co stwarza dla stoczniowców ryzyko częstych wypadków (w tym śmiertelnych) i zagrożenia [[zatrucie|zatruciami]].
|-
| 7560. || [[Stojanów (obwód lwowski)]] || '''Stojanów''' ([[język ukraiński|ukr.]] Стоянів) – wieś (dawniej miasteczko) na [[Ukraina|Ukrainie]] w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]] ([[rejon radziechowski]]). Liczy niecałe 3000 mieszkańców.
|-
| 7561. || [[Stokliszki]] || '''Stokliszki''' ([[język litewski|lit.]] ''Stakliškės'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], w [[okręg kowieński|okręgu kowieńskim]], w [[Rejon preński|rejonie preńskim]]. Siedziba [[Gmina Stokliszki|gminy Stokliszki]]. 
|-
| 7562. || [[Stolzembourg]] || '''Stolzembourg''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Stolzebuerg'', [[język niemiecki|niem.]] ''Stolzemburg'') - małe miasteczko we wschodnim [[Luksemburg]]u, w [[Putscheid|gminie Putscheid]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 170 osób.
|-
| 7563. || [[Ston]] || '''Ston''' ([[język włoski|wł.]] ''Stagno'') – miasteczko (2605 mieszkańców w roku [[2001]]) na półwyspie [[Pelješac]] na [[Dalmacja|dalmatyńskim]] wybrzeżu w południowej [[Chorwacja|Chorwacji]], w [[Żupania dubrownicko-neretwiańska|żupanii dubrownicko-neretwiańskiej]]; siedziba gminy Ston. Miasto leży w strategicznym miejscu w przesmyku łączącym ląd stały z pozostałą częścią półwyspu, przebiega przez nie droga nr&nbsp;414 łącząca wszystkie miejscowości półwyspu z ciągnącą się wzdłuż [[Adriatyk]]u drogą nr&nbsp;8 i za jej pośrednictwem ze stolicą okręgu - [[Dubrownik]]iem. W bezpośrednim sąsiedztwie miasta, kilometr, na północ znajduje się ''Stari Ston'', a 3&nbsp;km na południe od miasta - [[Prapratno]], w którym znajduje się przystań [[prom]]owa [[Jadrolinija|Jadroliniji]] na wyspę [[Mljet]].
|-
| 7564. || [[Stonařov]] || '''Stonařov''' ([[język niemiecki|niem.]] Stannern) – [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] w [[powiat Igława|powiecie Igława]] w [[Czechy|Czechach]] powstałe pod koniec [[XII wiek]]u. Pierwsza pisemna wzmianka wspomina o Stonařovie w 1347 roku. W miejscowość 1367 otrzymała przywileje miejskie. Leży w pobliżu miasta [[Igława (miasto)|Jihlava]] w Wysoczyźnie Morawskiej. Przez wieś przepływa rzeka [[Jihlávka]].
|-
| 7565. || [[Stop (singel)]] || Muzyczne wideo „Stop” charakteryzuje specyficzne i rozpoznawalne później wykonanie układu tanecznego przy użyciu rąk. Tą choreografię stosowano na wszystkich późniejszych koncertach i wykonaniach. Teledysk zaczyna się pukaniem do drzwi na bardzo charakterystycznej dla Anglii uliczce w miasteczku. Spice Girls wychodzą kolejno z drzwi, śpiewając swoje solowe kwestie, po czym wszystkie pięć stają na drodze i ku zainteresowaniu przechodniów zaczynają śpiewać refren. Podczas niektórych fragmentów widać jak tańczą, bawią się hula-hopem czy w tzw. klasy z dziećmi. Na końcu idą do Domu Spokojnej Starości i tam śpiewają finałowy fragment.
|-
| 7566. || [[Stopnica]] || O pochodzeniu nazwy miasteczka krążą legendy. Według nich za panowania króla Władysława Łokietka okoliczne wzgórza porastały nieprzebyte lasy w których chronili się zbójnicy, niszcząc i rabując okoliczne wsie i zamki. Król postanowił położyć kres temu procederowi. Zebrawszy wojsko urządził obławę. W sukurs wojskom królewskim przyszła zimowa pora. Po śladach stóp pozostawianych na śniegu doszły one do lochów, gdzie mieściły się kryjówki zbójeckie. Jako wotum za uwolnienie okolicy od band zbójeckich u wejścia do lochów król ufundował w 1326 roku kaplicę św. Anny, a miejscowość otrzymała nazwę Stopnica, na pamiątkę owych stóp.
|-
| 7567. || [[Stornoway]] || Miejscowa Polonia to około 100 osób przybyłych po 2004 roku. W Stornoway rozwija się rynek usług hotelarskich. W miasteczku znajduje się kilka hoteli i kilkanaście domów gościnnych (bed & breakfast).
|-
| 7568. || [[Stosunki amerykańsko-fińskie]] || [[Wojny napoleońskie]] oddziałały bezpośrednio na północną Europę, powodując poważne zmiany wewnątrzpolityczne oraz daleko idące przesunięcia granic państwowych. [[Szwecja]] i [[Dania]] – państwa istniejące wówczas w tym regionie – zostały włączone do walk zbrojnych do obozów przeciwnych i zapłaciły za to wysoką cenę. Jako część ówczesnego państwa szwedzkiego Finlandia stała się terenem długotrwałych walk i okupacji wojskowej. Ostatecznie przeszła w skład innego państwa – [[Imperium Rosyjskie|Rosji]]. 20 stycznia 1809 roku car [[Aleksander I Romanow|Aleksander I]] zwołał na dzień 22 marca 1809 roku do miasteczka [[Porvoo]] Parlament Finlandii. Parlament zebrał się 25 marca, a cztery dni później Aleksander I wygłosił uroczystą przemowę z potwierdzeniem głównych obietnic i jej pisemny tekst wręczył przewodniczącemu stanu szlacheckiego (zawierał on deklarację poszanowania praw, obyczajów, pozycji dotychczasowej religii, wysokości podatków itd.). W deklaracjach tych użyto kilkakrotnie określenia „naród fiński”, co miało olbrzymie znaczenie – szczególnie w okresie odrodzenia narodowego. Dla Finów wprowadzenie tego określenia do historii było cennym nabytkiem.
|-
| 7569. || [[Stołeczna Estrada]] || Odbyła się 29 maja w [[Park Agrykola|Parku Agrykola]] i w [[Łazienki Królewskie w Warszawie|Łazienkach Królewskich]]. Na terenie Agrykoli pojawiły się: baśniowa kraina przygód, miasteczko sportowe i rowerowe, miasteczko Star Wars, zajęcia plastyczne. Na terenie imprezy odbyła się również wystawa prac wyróżnionych w dzielnicowych przeglądach plastycznych I Warszawskiego Festiwalu Edukacji Kulturalnej. W Łazienkach Królewskich w Teatrze na wyspie można było zobaczyć spektakl: ''Czerwony Kapturek'', występ zespołu sygnalistów myśliwskich „Akord” oraz musical ''Romeo i Julia'' powstały w ramach Feryjnych Otwartych Spotkań Artystycznych – FOSA 2011, realizowanych w Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej, w ramach akcji „Zima w Mieście”. W przygotowaniach wzięło udział 150 wykonawców w wieku 13-19 lat, którzy zgłosili swój udział w projekcie.
|-
| 7570. || [[Stołpce (stacja kolejowa)]] || W okresie międzywojennym stacja leżała w [[II Rzeczpospolita|Polsce]], w [[Województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)|województwie nowogródzkim]], w [[Powiat stołpecki|powiecie stołpeckim]]. Była to stacja graniczna na granicy z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|Związkiem Sowieckim]]. Po stronie radzieckiej stacją graniczną były [[Niehorełe (stacja kolejowa)|Niehorełe]]. Przed granicą istniał jeszcze jeden polski przystanek kolejowy [[Kołosowo (stacja kolejowa)|Kołosowo]], znajdujący się przy strażnicy [[Korpus Ochrony Pogranicza|KOP]]<ref>[http://maps.mapywig.org/m/WIG_maps/series/100K_300dpi/P35_S43_STOLPCE_1935_300dpi_bcuj298304-287594.jpg Mapa WIG ''Stołpce'']</ref><ref>[http://maps.mapywig.org/m/WIG_maps/series/100K_300dpi/P34_S44_RUBIEZEWICZE-KOJDANOW_1930_300dpi_bcuj298282-285615.jpg Mapa WIG ''Rubieżewicze-Kojdanów'']</ref><ref>[http://znadniemna.pl/497/kolosowo-miasteczko-na-granicy-cywilizacji/ Z nad Niemna ''Kołosowo. Miasteczko na granicy cywilizacji'']</ref>.
|-
| 7571. || [[Strachy (film)]] || Warszawski [[kabaret]], w którym jako girlsy (tancerki rewiowe) pracują główne bohaterki filmu Teresa i Linka, zostaje zamknięty. Dziewczyny muszą wyjechać do prowincjonalnego miasteczka i podjąć pracę w lokalnym teatrzyku. Tymczasem Linka po burzliwym romansie z właścicielem zamkniętego kabaretu zachodzi w ciążę. Decyduje się ją usunąć.
|-
| 7572. || [[Strandża]] || Strandża jest najsłabiej zaludnioną częścią Bułgarii – mieszka tu tylko kilkanaście tysięcy osób, z tego połowa w wąskim pasie nadmorskim. Gęstość zaludnienia wynosi około 10 osób na km². Największym osiedlem jest miasteczko Małko Tyrnowo. Po drugiej wojnie bałkańskiej w [[1913]] region został przecięty granicą państwową, która odcięła ludność części bułgarskiej od naturalnego centrum gospodarczego regionu – [[Stambuł]]u. Doszło również do wysiedleń i wymiany ludności. Od tego czasu region jest pogrążony w stagnacji gospodarczej i demograficznej.
|-
| 7573. || [[Stranger Things]] || W nocy 6 listopada 1983 w Hawkins w stanie [[Indiana]] w tajemniczych okolicznościach znika dwunastoletni Will Byers. Joyce, jego matka, chce za wszelką cenę odnaleźć syna, część mieszkańców uważa jednak, że oszalała. Komendant miejscowej policji, Jim Hopper, rozpoczyna oficjalne śledztwo w sprawie zaginięcia. Następnego dnia w miasteczku pojawia się tajemnicza dziewczynka z nadprzyrodzonymi umiejętnościami, zdająca się posiadać wiedzę na temat tego, gdzie podział się Will. Kiedy mieszkańcy Hawkins zaczną zbliżać się do prawdy, będą musieli zmierzyć się nie tylko ze złowrogą rządową agencją, ale też znacznie bardziej podstępną siłą, która chce zniszczyć ich wszystkich<ref>{{Cytuj stronę | url = http://radiotvtalk.blog.ajc.com/2015/08/28/netflix-new-drama-series-stranger-things-to-shoot-in-atlanta/ | tytuł = New Netflix drama series ‘Stranger Things’ to shoot in Atlanta | nazwisko = Ho | imię = Rodney | data = 19 lipca, 2016 | język = en}}</ref><ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.reuters.com/article/2015/04/02/us-netflix-streaming-original-series-idUSKBN0MT1X220150402 | tytuł = Netflix to premiere original series 'Montauk' in 2016 | data = 2 kwietnia, 2015 | język = en}}</ref>.
|-
| 7574. || [[Strassen (Luksemburg)]] || '''Strassen''' − gmina i miasteczko w centralnym [[Luksemburg]]u, w [[Dystrykt Luksemburg|dystrykcie Luksemburg]], w [[Kanton Luksemburg|kantonie Luksemburg]].
|-
| 7575. || [[Straszny film]] || '''Straszny film''' ([[język angielski|ang.]] ''Scary Movie'') – [[film]] produkcji [[Stany Zjednoczone|amerykańskiej]] z 2000 roku. [[Parodia|Pastisz]] kina grozy, łączący elementy [[czarna komedia|czarnej komedii]] i [[horror]]u. Mimo iż autorzy nadali mu raczej żartobliwą formę, pełno w nim scen przemocy i grozy. Motywem przewodnim filmu jest polowanie na seryjnego mordercę, dokonującego brutalnych mordów na terenie małego i spokojnego amerykańskiego miasteczka. Widać wyraźne nawiązanie do horrorów, takich jak ''[[Krzyk (film 1996)|Krzyk]]'', ''[[Koszmar minionego lata]]'' i ''[[Blair Witch Project]]''. Oprócz tego znalazły się w nim parodie m.in. ''[[Szósty zmysł (film)|Szóstego zmysłu]]'', ''[[Matrix|Matriksa]]'' czy ''[[Podejrzani|Podejrzanych]]''.
|-
| 7576. || [[Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza]] || Dzidziuś Górkiewicz po przejściu na emeryturę zamieszkuje razem z wnuczką w podwarszawskim miasteczku. Po latach robienia interesów, nie zawsze do końca legalnych, wiedzie spokojne życie. Szybko zdobywa zaufanie i szacunek mieszkańców. Postrzegany jako osoba spoza układów, odważnych poglądów, kryształowo czysty. Grupa miejskich biznesmenów chce, by Górkiewicz kandydował na burmistrza. On sam nie jest do końca przekonany. I wtedy śni mu się posiedzenie obrad Rady Gminy, na którym przedstawia swój program. Radni jednak bardziej interesują się jego przeszłością niż programem.
|-
| 7577. || [[Straszydło]] || W pewnym prowincjonalnym miasteczku do szóstej klasy miejscowej szkoły podstawowej przychodzi nowa uczennica Lena Biessolcewa. Mieszka w domu swojego dziadka – byłego wojskowego, kolekcjonera obrazów namalowanych przez jednego ze swoich przodków; ze względu na swój odosobniony tryb życia – wyobcowanego przez lokalną społeczność. Również Lena z powodu "dziwaczności" swojego dziadka oraz nietypową, ekspresywną osobowość od razu zostaje w klasie uznana za podobną dziwaczkę i otrzymuje tytułowe przezwisko "Straszydło". Sama dziewczynka nie przejmuje się zbytnio nastawieniem klasy i wszelkie docinki ignoruje – robi wszystko aby stać się akceptowanym członkiem zorganizowanej, klasowej społeczności. Pewnego dnia klasa postanawia zwagarować i pójść do kina. Wyczyn ten przypłaca karą w postaci zakazu wyjazdu na długo oczekiwaną wycieczkę do Moskwy. Ktoś zdradził i Lena wie kim jest zdrajca. To poczciwy Dima, który wypytywany przez wychowawczynię klasy i nazwany przez nią tchórzem w pewnym momencie wyjawia całą prawdę. Klasa poszukuje zdrajcy i kiedy gdy jej liderzy są bliscy wykrycia Dimy, Lena sama głośno przyznaje się do zdrady, biorąc całą winę na siebie. W rezultacie zostaje poddana bojkotowi klasy i różnego rodzaju szykanom. Kiedy sięgają one szczytu, prawda wychodzi na jaw – nagabywana przez klasę wychowawczyni ujawnia imię prawdziwego zdrajcy. Wszyscy uczniowie pragną wybaczenia Leny. Jednak w tym samym czasie dziadek Leny wraz z nią opuszcza miasteczko, swój dom wraz z kolekcją obrazów zapisując miastu z przeznaczeniem na muzeum.  
|-
| 7578. || [[Straszęcin]] || Straszęcin charakterem zabudowy przypomina małe miasteczko. Największy rozkwit Straszęcina nastąpił w [[Lata 80. XX wieku|latach 80.]] [[XX wiek]]u. Tu jedną ze swoich głównych baz miał znany w całej Polsce Kombinat Rolno-Przemysłowy „IGLOOPOL”. Modernizowano drogi, powstawały nowe obiekty, a wśród nich ośrodek rekreacyjno-wypoczynkowy wraz z zapleczem sportowym i hotelowym. Obecnie jest on wizytówką regionu o znaczeniu ponadgminnym. Tu odbywają się zgrupowania piłkarskiej kadry narodowej, ważne spotkania na szczeblu wojewódzkim, a nawet państwowym. Wieś przez krótki czas posiadała linię trolejbusową łączącą ją z Dębicą. W miejscowości działało [[Państwowe Gospodarstwo Rolne]] – w [[1993]] jako ''Przedsiębiorstwo Rolno-Przemysłowe Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa Straszęcin''<ref>[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19930310142 Internetowy System Aktów Prawnych].</ref>.
|-
| 7579. || [[Strategia gołych kawalerów]] || Miejscem akcji jest prowincjonalne miasteczko [[Lichfield]] w hrabstwie [[Staffordshire]]. Głównymi bohaterami są dwaj młodzieńcy z Londynu: pan Aimwell i pan Archer. Prowadząc hulaszcze życie, stracili pieniądze i popadli w długi. Teraz uciekają przed wierzycielami daleko od stolicy, udając bogatego arystokratę i jego służącego. Liczą, że uda im się doprowadzić do ożenku jednego z nich z bogatą wdową lub rozwódką, a następnie podzielić się uzyskanym tak kapitałem<ref>{{Cytuj|tytuł=Synopsis – The Beaux’ Stratagem: A Play Guide|data dostępu=2016-08-19|opublikowany=a-fine-stratagem.weebly.com|url=http://a-fine-stratagem.weebly.com/synopsis.html}}</ref>.
|-
| 7580. || [[Stratford (Dakota Południowa)]] || '''Stratford''' – miasteczko w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]], w stanie [[Dakota Południowa]], w hrabstwie [[Hrabstwo Brown (Dakota Południowa)|Brown]].
|-
| 7581. || [[Stratyn]] || Za [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] Stratyn (oficjalnie ''Stratyn Miasto''<ref>Oficjalnie ''Stratyn Miasto'' (mimo nieposiadania praw miejskich), aby odróżnić je od miejscowości (i gminy) ''Stratyn Wieś''</ref>) był miasteczkiem (do 1932) i siedzibą gminy Stratyn ([[ustawa scaleniowa|do 1934]]), a następnie miejscowością w [[gmina Puków|gminie Puków]] w [[powiat rohatyński|powiecie rohatyńskim]] w [[województwo stanisławowskie|województwie stanisławowskim]]<ref>{{Dziennik Ustaw|rok=1934|numer=69|pozycja=663}}</ref>. W 1921 roku liczył 373 mieszkańców; było to najmniejsze miasteczko woj. stanisławowskiego<ref name="skorowidz">Wg publikacji: ''Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIV - Województwo Stanisławowskie'', Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924</ref>.
|-
| 7582. || [[Straż grobowa]] || Obyczaj ten znany jest w Polsce co najmniej od połowy XVII w., jest opisywany w źródłach z XVIII i XIX wieku.honorowe formacje wojskowe lub parawojskowe, pełniące warty w kościołach przy grobach Pańskich od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedziele wielkanocną. Obyczaj ten, znany w Polsce prawdopodobnie od połowy XVII w., jest opisywany w XVIII-i XIX-wiecznych źródłach. Na przykład w Warszawie za czasów Augusta III straże grobowe składały się z drabantów królowej i oddziałów artylerii konnej, a w innych miastach i miasteczkach - z oddziałów wojskowych różnych rodzajów broni, w paradnych mundurach; w końcu XIX w. w niektórych regionach Wielkopolski w mundurach z elementami orientalnymi (turbany, krzywe szable tureckie) - być może reminiscencje odsieczy wiedeńskiej lub pielgrzymek do Ziemi Świętej, odbywanych przez szlachtę i magnaterię polską od końca XVII w. (w Jerozolimie służby porządkowe pełniła policja świątynna, Turcy - agowie, w strojach narodowych). Wiejskie straże grobowe również przebierały się za wojsko albo występowały w swych własnych mundurach wojskowych, jeśli uczestnicy straży odbyli służbę wojskową. Obyczaj straży grobowych utrwalił się w tradycji polskiej i jest ciągle żywy. Każdego roku warty przy grobach Pańskich zwyczajowo zaciągają strażacy, w mundurach galowych. (...)
|-
| 7583. || [[Straż przyboczna]] || Jest to historia [[rōnin]]a, [[samuraj]]a bez swego pana, który wędrując w poszukiwaniu szczęścia, trafia do miasteczka terroryzowanego przez dwie zwalczające się bandy. Rōnin jest świetnym szermierzem i oba gangi zabiegają o niego. On zaś okazuje się równie znakomitym graczem i tak prowadzi rozgrywkę, że na placu boju nie pozostanie nikt żywy.
|-
| 7584. || [[Straż wiejska (film)]] || W małym miasteczku Vermont w USA obok policji działa straż wiejska. Ponieważ jednak okolica jest całkiem spokojna, władze stanowe rozważają decyzję likwdacji tej formacji. Pięciu strażników: Thorny, Foster, Mac, Farva i Rabbit, którzy zawsze entuzjastycznie traktowali swoje obowiązki, są tym zaniepokojeni. Kiedy w okolicy zdarza się zabójstwo, postanawiają wykryć sprawcę, zanim zrobi to policja i tym samym udowodnić swoją przydatność...
|-
| 7585. || [[Strażackie opowieści]] || | ''Wesołe miasteczko''
|-
| 7586. || [[Strażnica KOP „Druja”]] ||  |dyslokacja           = Druja<ref group=uwaga>miasteczko Druja, gmina Druja, powiat brasławski, województwo wileńskie</ref>
|-
| 7587. || [[Strażnica KOP „Gródek”]] ||  |dyslokacja           = Gródek<ref group=uwaga>miasteczko Gródek, gmina Kasperowce, powiat zaleszczyki, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7588. || [[Strażnica KOP „Jelno”]] || * W meldunku sytuacyjnym KOP za okres od 1 do 10 października 1928 odnotowano: ''30 września o godzinie 18:05, naprzeciw strażnicy Jelno po stronie sowieckiej, oddano około 40 strzałów. Większość z nich upadła po stronie polskiej. Część doleciała do miasteczka Lenin''{{odn|Meldunek sytuacyjny KOP|s=33/1928}}.
|-
| 7589. || [[Strażnica KOP „Kudryńce”]] ||  |dyslokacja           = Kudryńce<ref group=uwaga>miasteczko Kudryńce, gmina Kudryńce, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7590. || [[Strażnica KOP „Leonpol”]] ||  |dyslokacja           = Leonpol<ref group=uwaga>miasteczko Leonpol, gmina Leonpol, powiat brasławski, województwo poleskie</ref>
|-
| 7591. || [[Strażnica KOP „Mielnica”]] ||  |dyslokacja           = Mielnica<ref group=uwaga>miasteczko Mielnica, gmina Mielnica, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7592. || [[Strażnica KOP „Podwołoczyska”]] ||  |dyslokacja           = [[Podwołoczyska]]<ref group=uwaga>miasteczko Podwłoczyska, gmina Podwłoczyska, powiat skałecki, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7593. || [[Strażnica KOP „Rubieżewicze”]] ||  |dyslokacja           = [[Rubieżewicze]]<ref group=uwaga>miasteczko Rubieżewicze, [[gmina Rubieżewicze]], [[powiat stołpecki]], województwo nowogródzkie → [http://www.kami.net.pl/kresy/ Baza miejscowości kresowych]</ref>
|-
| 7594. || [[Strażnica KOP „Skała”]] ||  |dyslokacja           = Skała<ref group=uwaga>miasteczko Skała, gmina Sidorów, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7595. || [[Strażnica KOP „Tarnoruda”]] ||  |dyslokacja           = [[Tarnoruda]]<ref group=uwaga>miasteczko Tarnoruda, gmina Turówka, powiat skałecki, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7596. || [[Strażnica KOP „Turmont”]] ||  |dyslokacja           = Turmont<ref group=uwaga>miasteczko Turmont, gmina Smołwy, powiat brasławski, województwo wileńskie</ref>
|-
| 7597. || [[Strażnica KOP „Uście Biskupie”]] ||  |dyslokacja           = Uście Biskupie<ref group=uwaga>miasteczko Uście Biskupie, gmina Uście Biskupie, powiat borszczowski, województwo tarnopolskie</ref>
|-
| 7598. || [[Strażnica KOP „Wołma”]] ||  |dyslokacja           = Wołma<ref group=uwaga>miasteczko Wołma, gmina Wołma, powiat wołożyński, województwo nowogródzkie</ref>
|-
| 7599. || [[Strażnicy miasta (serial animowany)]] || Głównymi bohaterami serialu są radiowóz policyjny Paulie oraz wóz strażacki Fiona, które pomagają mieszkańcom małego miasteczka w ich codziennych problemach. Pojazdy odnajdują złodziei, gaszą pożary, i rozwiązują sprawy, dziejące się w ich okolicy. Wraz z przyjaciółmi przeżywają niesamowite przygody.
|-
| 7600. || [[Streatley (Berkshire)]] || Streatley jest wspomniana w [[Domesday Book]] (1086)<ref>[http://www.streatley.org/ strona internetowa]</ref> jako ''Estralei''<ref>[http://www.domesdaybook.co.uk/berkshire3.html#streatley The Domesday Book online]</ref>. W IX w. w pobliżu dzisiejszego miasteczka [[Alfred Wielki]] stoczył bitwę przeciwko Duńczykom. Pierwsza wzmianka o Streatley pochodzi z XI w. W XII w. zbudowany został kościół (przebudowany w XIX w.).
|-
| 7601. || [[Strefa osiedlenia]] || Strefę osiedlenia ustanowiła [[Katarzyna II Wielka|Katarzyna II]] [[ukaz]]em z 23 grudnia 1791, pragnąc powstrzymać migrację polskich Żydów na ziemie rdzennie rosyjskie. Wszyscy Żydzi zostali tym samym wypędzeni z Rosji. Jakkolwiek nawet w tej strefie zabroniono im osiedlania się na wsi, to jednak już w 1810 [[car]] [[Aleksander I Romanow|Aleksander I]] zezwolił na przebywanie bogatym żydowskim kupcom i wojskowym poza tą linią. W 1836 wytyczono granicę tej strefy. W 1882 car [[Aleksander III Romanow|Aleksander III]] wprowadził [[Prawa majowe]], które zabraniały osiedlania się Żydom na wsi i w miasteczkach poniżej 1000 mieszkańców. Na fali [[antysemityzm]]u w 1891 przeprowadzono wypędzenie ludności żydowskiej [[Petersburg|Sankt Petersburga]] i [[Moskwa|Moskwy]] do strefy osiedlenia. W latach 1881–1883 i 1903–1906 miała miejsce seria [[Pogromy Żydów w Imperium Rosyjskim|pogromów]], organizowanych przez władze rosyjskie i wspierające je organizacje nacjonalistyczne ([[Czarna Sotnia]]). W ich wyniku nastąpiło załamanie struktur [[kahał|gmin żydowskich]] i wzrost antysemityzmu.
|-
| 7602. || [[Strefa przemysłowa Alon Tawor]] || W kwietniu 2000 roku władze miejskie Afuli nawiązały współpracę z [[Samorząd Regionu Emek Jizre’el|Samorządem Regionu Emek Jizre’el]] w celu utworzenia nowej strefy przemysłowej. Do projektu dołączyło się jeszcze sąsiednie miasteczko Kefar Tawor. Strefę utworzono przy wsparciu Ministerstwa Przemysłu i Handlu w ramach projektu wsparcia rozwoju gospodarczego [[Galilea|Galilei]]. Wybrana lokalizacja zapewnia dostęp do głównych dróg oraz dużych ośrodków miejskich, które zapewniają siłę roboczą<ref name="strefa">{{Cytuj stronę | url = http://web.archive.org/web/20131204114720/http://www.igalil.org.il/ENG/ALONTAVOR/Pages/AbouttheAlonTavor.aspx | tytuł = Industrial Park Alon Tavor | data dostępu = 2013-11-23 | autor = | opublikowany = | praca = The Galilee Development Authority  | data = | język = en}}</ref>.
|-
| 7603. || [[Strefa szarogłazowa]] || Północna strefa szarogłazowa stanowi wąski, lecz bardzo wydłużony pas przebiegający mniej więcej równoleżnikowo na terenie Austrii między Wschodnimi Alpami Centralnymi a Północnymi Alpami Wapiennymi. Rozpoczyna się ona w okolicach przełęczy [[Semmering (gmina)|Semmering]], następnie tworzy strefę obniżeń wykorzystywaną przez doliny rzek [[Mürz]] i [[Mura (rzeka)|Mura]], poprzez płytką przełęcz [[Schoberpass]] tworzy obniżenie wykorzystywane przez górny bieg rzeki [[Aniza|Anizy]], obejmuje część [[Alpy Ennstalskie|Alp Ennstalskich]], przebiega przez płaskowyż [[Ramsau (Austria)|Ramsau]] położony bezpośrednio na południe od [[Dachstein (masyw górski)|Dachsteinu]], płaskowyż [[Wagrein]], następnie tworzy obniżenie stanowiące dolinę górnego [[Salzach (dopływ Inn)|Salzachu]], w tym okolice znanego miasteczka [[Zell am See]], wchodzi jednak na teren masywu [[Dientener Berge]] stanowiącego niższy, południowy fragment [[Alpy Salzburskie|Alp Salzburskich]]. Północna strefa szarogłazowa kieruje się dalej na zachód, tworząc fragment doliny [[Inn]]u, rozszerzając się na [[Alpy Kitzbühelskie]], część [[Prealpy Tuxnerskie|Prealp Tuxnerskich]], dolinę [[Wiptal]], północny skraj [[Stubaier Alpen]]. W okolicy miasta [[Landeck (Austria)|Landeck]] strefa szarogłazowa zwęża się i przechodzi dalej na zachód, na północ od [[Verwallgruppe]] w okolicach przełęczy [[Alberg]].
|-
| 7604. || [[Streymoy]] || * [[Válur]] – miejscowość przylegająca do miasteczka Vestmanna na zachodnim brzegu Streymoy. Od 1 listopada 2005 miejscowości te przestały mieć ten sam [[kod pocztowy]], Válur otrzymał nowy – FO-358. Osada zamieszkana jest obecnie przez 48 ludzi<ref name="Statystyki"/>.
|-
| 7605. || [[Stronger Tour]] || |18 lutego 2012{{#tag:ref|Koncert odbył się w ramach koncertu w wesołym miasteczku w Universal Studios Florida<ref>{{cytuj stronę |url=http://www.wesh.com/r/29767452/detail.html |tytuł=Kelly Clarkson Coming To Universal's Mardi Gras|archiwum=http://www.freezepage.com/1321796577JNTMKAAWQZ |zarchiwizowano=20 listopada 2011}}</ref>.|group=mini}}
|-
| 7606. || [[Stronie Śląskie]] || Dalszy rozwój zapewniła Stroniu znaczna rozbudowa huty szkła oraz rozpoczęcie wydobycia [[marmur]]ów na skalę przemysłową. Dzięki temu w 1967 r. Stronie otrzymało prawa miejskie włączając w swój obręb wsie [[Strachocin (województwo dolnośląskie)|Strachocin]] oraz [[Goszów]]. Huta Szkła Kryształowego „Violetta” (spółka akcyjna) była głównym pracodawcą miasteczka obok zlokalizowanego tu wojewódzkiego szpitala psychiatrycznego.
|-
| 7607. || [[Stroszek (film)]] || Każdy z bohaterów wchodzi ponownie w społeczne role od których chciał uciec: Eva odjeżdża z kierowcą samochodowym, Bruno i Scheitz okradają miejscowego fryzjera. Policja zatrzymuje towarzysza Stroszka, a on sam wyrusza w swoją ostatnią podróż skradzionym samochodem. Gdy jego samochód się psuje, Bruno ustawia go tak, by ten kręcił się w kółko, sam wypija ostatni toast i - po uruchomieniu wyciągu narciarskiego - strzela sobie w głowę. Film kończy długa sekwencja przedstawiająca tańczące zwierzęta (m.in. kurczaki) porażane w tym celu prądem. Polski krytyk filmowy [[Jacek Szczerba]] napisał w "Gazecie Wyborczej" : "No i przede wszystkim finałowa sekwencja samotnej wędrówki Stroszka, wędrówki po śmierć. Ta jest najzwyczajniej w świecie porażająca. Wesołe miasteczko, gdzie Stroszek strzela sobie w głowę, tamtejsze "gry automatyczne" ze zwierzętami porażanymi prądem i samochód ustawiony przez Stroszka tak, by jeździł w kółko, mogą śnić się po nocach"<ref>Cytat za: recenzja Jacka Szczerby zamieszczona w "Gazecie Wyborczej"</ref>.
|-
| 7608. || [[Struktura Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie]] || * Ponadto Uniwersytet dysponuje w Krakowie miejscami na miasteczku studenckim AGH oraz na Os. Złotej Jesieni w Nowej Hucie
|-
| 7609. || [[Strumica (rzeka)]] || Źródła Strumicy znajdują się na południowych stokach gór [[Plačkovica]]. Strumica płynie stamtąd na południowy wschód, w górnym odcinku nosząc nazwę "Stara reka". Wypływa z gór w kotlinę [[Strumiško pole]], mija miasteczko [[Strumica (miasto)|Strumica]] i zmienia kierunek na wschodni. Płynie wąską doliną między górami [[Ogražden]] na północy i [[Bełasica]] na południu, koło wsi [[Zlatarevo]] przecina granicę macedońsko-bułgarską i uchodzi do Strumy niedaleko miasta [[Petricz]].
|-
| 7610. || [[Strumień (miasto)]] || Rozwój miasta został częściowo zahamowany przez [[klęska żywiołowa|klęski żywiołowe]] jak [[pożar]] w 1572 r., który prawie doszczętnie zniszczył miasto, odbudowa trwała 30 lat. Spokój trwał zaledwie 20 lat, gdyż już w 1623 r. miasto dopada [[epidemia|zaraza]], później liczne [[powódź|powodzie]] (1678-1680), w 1688 r. ponownie pożar, o wcale nie mniejszej sile niż poprzedni. Brzemienne w skutkach były także [[wojna trzydziestoletnia]] i prześladowania [[luteranizm|luteran]] za czasów [[Habsburscy książęta cieszyńscy|Habsburgów]]. W XVIII w. nastały [[wojny śląskie]], które poza oczywistymi stratami materialnymi spowodowały też oddzielenie Śląska Cieszyńskiego od [[Górny Śląsk|Górnego Śląska]] granicą państwową, przez co przestały też istnieć dotychczasowe szlaki handlowe. W 1793 r. miasto znów nękane było przez pożar. Warto jednak zaznaczyć, że mimo tylu klęsk, liczba ludności wciąż wzrastała, w 1790 r. liczyła 1300 mieszkańców. A pod koniec XVIII w. zaczęto budowę wielu murowanych budynków. Jednak przez protesty mieszkańców w połowie XIX w. władze miasta nie zgodziły się na budowę [[Kolej Północna|Kolei Północnej]], co nie polepszyło sytuacji prowincjonalności miasteczka. Dopiero w 1911 r. Strumień doczekał się połączenia kolejowego ([[Kolej wąskotorowa|wąskotorowego]]) z [[Chybie]]m, mającego cechy [[tramwaj parowy|tramwaju parowego]].
|-
| 7611. || [[Stryków]] || Mimo sprowadzenia handlarzy [[wełna|wełną]] oraz sukienników Stryków pozostawał ciągle miasteczkiem o charakterze rzemieślniczo-rolniczym i w 1870 utracił prawa miejskie. W 1902 Stryków uzyskał połączenie [[Transport kolejowy|kolejowe]] z [[Łódź|Łodzią]] i [[Warszawa|Warszawą]]. Również na początku XX wieku stał się dużym ośrodkiem [[Mariawityzm|mariawitów]]. Dzięki ponownemu rozwojowi rzemiosła, zwłaszcza [[krawiectwo|krawiectwa]], [[szewstwo|szewstwa]] i [[Garbowanie|garbarstwa]] w 1923 Stryków odzyskał prawa miejskie.
|-
| 7612. || [[Strzelanina w Magdalence]] || W operacji prowadzonej w Magdalence uczestniczyli funkcjonariusze z Wydziału Terroru Kryminalnego [[Komenda Stołeczna Policji|KSP]] oraz Wydziału Bojowego Zarządu Wsparcia Bojowego [[Centralne Biuro Śledcze Policji|CBŚ KGP]]. w sumie było tam według przekazów 23 policjantów. Zbiór błędów, niedostatku sprzętu i braku doświadczenia policjantów skończył się klęską policji. Budynek został źle opisany i narysowany, wskutek czego grupa realizująca zadanie, mająca zaatakować dom od taktycznie lepszej strony przemieściła się pod główne wejście. Policjanci podejmujący się zadania nie mieli informacji od innych funkcjonariuszy, że bandyci są doświadczonymi strzelcami, brali udział w zabójstwach, posiadają [[materiał wybuchowy|materiały wybuchowe]], a do tego oświadczyli znajomym przestępcom, że będą walczyć do śmierci. Zawiniło niedostateczne zabezpieczenie informacyjne operacji i niewłaściwy obieg informacji między [[komórka organizacyjna|komórkami organizacyjnymi]] policji oraz ogólny brak przygotowania do tak trudnej realizacji. Postanowiono tę dwójkę zawodowych morderców zatrzymać jak zwykłych przestępców. Grupa zadaniowa nie dysponowała karabinem maszynowym np. [[Karabin maszynowy PK/PKS|PKM]], który jest przydatny do prowadzenia [[ogień zaporowy|ognia zaporowego]] w wypadku napotkania silnej obrony, nie dysponowano karabinem wyborowym, ani granatnikami umożliwiającymi wstrzelenie na górne piętra granatów z [[Lakrymatory|gazem łzawiącym]] bądź [[Granat hukowy|ogłuszająco-oślepiających]]. Te wprowadzono dopiero po tym wydarzeniu ([[Granatnik HK69A1|HK69]]). Prawdopodobnie w chwili wejścia na posesję funkcjonariusze zostali zauważeni, gdyż na górze włączono światło, a zaraz potem je zgaszono. {{fakt|Według niektórych źródeł do kwietnika obok schodów, gdzie był fugas, który poraził grupę szturmową, prowadził kabel wypuszczony przez rynnę. Gdyby teren systematycznie obserwowano, np. za pomocą zespołu obserwacyjno-strzeleckiego, można by to wcześniej wychwycić|data=2013-07}}. {{fakt|Obu przestępców wspierał ktoś z policji, dzięki czemu około miesiąca wcześniej Cieślak uciekł w lesie z taksówki, która była obserwowana. Do dziś nie wyjaśniono wątku współpracy bandytów z informatorem w policji|data=2013-07}}. [[Wrocław]]scy funkcjonariusze CBŚ mieli dużo informacji na temat Pikusa, m.in.: że dokonał co najmniej 7 zabójstw na zlecenie, na [[Białoruś|Białorusi]] dokonał zamachu bombowego na dom, w którym znajdował się milicjant ze swoją żoną. Podczas jednego z gangsterskich spotkań w podwarszawskim Piastowie do którego się przeprowadził, poznał Roberta Cieślaka i [[Jerzy Wojciech Brodowski|Jerzego Wojciecha Brodowskiego]] vel Szurygę „Mutanta” zwanego także „Jurijem z Piastowa”. Z czasem wszyscy trzej mieszkańcy Piastowa zajmowali według Komendy Głównej Policji pierwsze trzy miejsca wśród najbardziej poszukiwanych przestępców w Polsce. Poszczególne dalsze miejsca zajmowali inni zawodowi mordercy z mazowieckiego Piastowa, niewielkiego miasteczka między Warszawą a Pruszkowem niesławnego z najgroźniejszego gangu w Polsce.
|-
| 7613. || [[Strzelanina w O.K. Corral]] || '''Strzelanina w O.K. Corral''' – słynna na całym [[Dziki Zachód|Dzikim Zachodzie]] i poza nim, strzelanina z 26 października 1881 w miasteczku [[Tombstone]] (obecnie stan [[Arizona]]).
|-
| 7614. || [[Strzelnica]] || * '''Strzelnica''' – [[urządzenia rekreacyjne|urządzenie rozrywkowe]] w [[wesołe miasteczko|wesołym miasteczku]].
|-
| 7615. || [[Stubaital]] || Dolina Stubai ciągnie się przez ok. 35 km<ref>{{Cytuj |tytuł = Stubaital |data dostępu = 2017-01-24 |opublikowany = Stubaital Tirol |url = https://www.stubai.at/pl/stubaital/ |język = de}}</ref> na południowy zachód od [[Schönberg im Stubaital]]. Łatwo do niej dojechać z [[Innsbruck]]a. Największe miasteczka w dolinie to: [[Schönberg im Stubaital]], [[Mieders]], [[Fulpmes]] i [[Neustift im Stubaital|Neustift]]. 
|-
| 7616. || [[Studio Babelsberg]] || Działające do dziś miasteczko filmowe zajmuje obszar 24 [[hektar]]ów (ok. 240 000 m²). Założyła je firma ''Bioscop''. Później firma połączyła się z [[Francja|francuskim]] producentem filmowym ''Eclair'' i przekształciła się w ''Decla Bioscope''. W 1917 całość przejęło przedsiębiorstwo [[Universum Film AG]], w skrócie UFA.
|-
| 7617. || [[Studzienica (Podole)]] || '''Studzienica''' ([[język ukraiński|ukr.]] '''Студениця''') – nieistniejące już miasteczko przy ujściu [[Studenycia|rzeki tej nazwy]] do [[Dniestr]]u, na granicy [[Rejon kuryłowiecki|rejonu kuryłowieckiego]]. Zatopione przy budowie sztucznego zbiornika.
|-
| 7618. || [[Stukostrachy]] || Podczas spacerów po okolicznym lesie Bobbi Anderson potyka się o kawałek wystającego z ziemi metalu. Postanawia go wykopać. Znaleziskiem okazuje się ogromnych rozmiarów statek obcych. Wywiera on wpływ na Bobbi oraz na mieszkańców pobliskiego miasteczka Haven. Zmieniają się oni zarówno fizycznie (przybierając "galaretowaty" wygląd), jak i nabywają wiele zdolności psychicznych (np. potrafią czytać w myślach innych ludzi). Obiekt wytwarza "atmosferę", która nie pozwala mieszkańcom Haven opuścić swojego miasta, a która jest zabójcza dla przybyszów. Jedną z osób odpornych na jego wpływ jest Jim 'Gard' Gardener, alkoholik i poeta (przyjaciel Bobbi), posiadający w głowie metalową płytkę - "pamiątkę" po wypadku - uniemożliwiającą innym osobom z miasta, "wchodzenie" i czytanie w jego myślach.
|-
| 7619. || [[Sturmwind II]] || Do 20 czerwca Niemcy przeczesali lasy na wschód od linii kolejowej [[Zwierzyniec]] - [[Susiec]] i na południe od rz. [[Tanew|Tanwi]]. W dniu '''[[21 czerwca]] [[1944]]''' po ostrzale [[Artyleria|artyleryjskim]] lasów Puszczy Niemcy ruszyli w głąb zgrupowania partyzanckiego. Niemieckie okrążenie przebiegało na linii [[Tarnogród]] - [[Susiec]] - [[Krasnobród]] - [[Zwierzyniec (powiat zamojski)|Zwierzyniec]] - wschodnia część [[Biłgoraj]]a tworząc wielokąt o rozmiarach ok. 30 na 45&nbsp;km i szybko zaczęło się zacieśniać. Główne uderzenie niemieckie skierowane było na północny obszar leśny, gdzie skoncentrowane były oddziały AK i BCh, w nocy dotarło tam zgrupowanie AL pod dowództwem kpt. Borkowskiego.  Zgrupowanie AK i BCh pod naciskiem Niemców wycofało się do południowego obszaru Puszczy. Zgrupowanie AL podjęło walkę. Jeszcze tego samego dnia linia okrążenia po stronie wschodniej przesunęła się do miasteczka [[Józefów (powiat biłgorajski)|Józefów Biłgorajski]] leżącego w głębi lasów, a po stronie południowej do [[Osuchy|Osuch]]. Partyzanci w głębi kotła podjęli próby wydostania się. Nocą [[22 czerwca]] żołnierze [[Armia Ludowa|AL]] w rejonie [[Górecko Kościelne|Górecka Kościelnego]] przełamali niemieckie linie i opuścili zagrożony teren, jednakże w zażartych walkach byli niemal zdziesiątkowani. W nocy z 22 na 23 partyzanci radzieccy uderzyli na  Niemców w rejonie [[Hamernia (województwo lubelskie)|Hamerni]], lecz nie udało im się przełamać okrążenia. Z niebezpiecznego terenu wyszli  w nocy z 23 na 24 między wsiami [[Borowiec]] i [[Huta Różaniecka]], kierując się na Karpaty.
|-
| 7620. || [[Stádlec]] || '''Stádlec''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Tabor|powiecie Tabor]], w [[Kraj południowoczeski|kraju południowoczeskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 563 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7621. || [[Stąporków]] || Pomimo zniszczeń i [[rekwizycja|rekwizycji]] urządzeń z czasów [[I wojna światowa|I wojny światowej]], zakład pracował do 1938 r., w latach 20. XX wieku zrezygnowano z wytopu żelaza z rudy na rzecz odlewni żeliwa, a zabudowania przetrwały do 1945, kiedy zniszczone zostały w czasie ciężkich walk o miasteczko<ref name=Miasta />. 
|-
| 7622. || [[Stężnica]] || Pod koniec XVI wieku zamek wznosił się we wschodniej części wsi - obecnie jest to część [[Baligród|Baligrodu]] przy ul. Balów prowadząca w stronę Stężnicy. Położony był na obronnym cyplu, który z trzech stron otaczały wody potoków Stężnica i Hoczewka. Do dziś pozostały w tym miejscu relikty ziemnych fortyfikacji bastionowych oraz 300-letni [[grab]], będący ocalałym pomnikiem przyrody po istniejącym kiedyś parku dworskim. Jeszcze w XIX wieku potok Hoczewka dzielił miasteczko na dwie części, gdzie po wschodniej stronie, zwanej Podzamczem, znajdowało się zamczysko z zabudowaniami, a po zachodniej znajdował się [[Rynek (urbanistyka)|rynek]], [[ratusz]] oraz kościół i kamienice. Obie części miasta i zamku łączyły podziemne przejścia, odkopane w roku [[1966]] podczas prac melioracyjnych. Pod koniec XVIII wieku nowi właściciele rozebrali ruiny zamku, a w ich miejsce wybudowali dwór, który przetrwał do pierwszej wojny światowej. Obecnie w miejscu dworu znajdują się zabudowania nadleśnictwa. 
|-
| 7623. || [[Suan]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], w skład powiatu Suan wchodziło 11 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 97 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W grudniu 1952 roku w wyniku reformy administracyjnej w skład powiatu weszły (będące wcześniej jego częścią) miejscowości Suan, Ch'ŏngok, Daesŏng, 3 wsie miejscowości Ryulgae, 6 wsi miejscowości Dae'o, jak również tereny należące wcześniej do innych powiatów: miejscowość Saji (z powiatu [[Sin'gye]]) i jedna wieś miejscowości Gup'o (powiat [[Sŏhŭng]]). Powiat Suan liczył składał się wówczas z jednego miasteczka (Suan-ŭp) i 19 wsi.
|-
| 7624. || [[Subocz (miasteczko)]] || '''Subocz'''<ref>[http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XI/521 Subocz w ''Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego''] [dostęp 23 września 2011]</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Senasis Subačius'' lub ''Subačius (miestelis)'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon kupiszecki|rejonie kupiszeckim]]. Dla odróżnienia od sąsiedniego miasta [[Subocz]] (zwanego także Subocz-dworzec (''Subačius-stotis'')<ref>[http://panevezys.lcn.lt/dekanatai/kupiskio/subacius/ Diecezja poniewieska (lit.)]</ref>, które powstało po wybudowaniu linii kolejowej z [[Kupiszki|Kupiszek]] do [[Poniewież]]a w 1873 (fragment linii [[Radziwiliszki]]-[[Dyneburg]]), nazywane jest Starą Suboczą (''Senasis Subačius'') lub Suboczą-miasteczkiem (''Subačius miestelis''). Liczy 149 mieszkańców (2011).
|-
| 7625. || [[Suburbicon]] || Akcja filmu rozgrywa się w XX wieku w latach 50. na przedmieściach amerykańskiego miasta Suburbicon. Suburbicon to miasteczko, które słynie z reklamy  statecznego życia oraz dobrobytu. Wszyscy biali mieszkańcy wyglądają na przyzwoitych ludzi, są wobec siebie nawzajem życzliwi i uprzejmi, w tym rodzina Lodge’ów – biznesmen Gardner ([[Matt Damon]]), jego żona Margaret ([[Julianne Moore]]) i syn Nicky. Pewnego dnia na osiedle sprowadza się pierwsza w okolicy czarnoskóra rodzina, wywołując panikę wśród sąsiadów rasistów. Na dodatek niedługo potem podczas nieudanego włamania ktoś zabija Margaret. Zdruzgotany Nicky postanawia przeprowadzić śledztwo na własną rękę i pomścić matkę.
|-
| 7626. || [[Suchdol (powiat Kutná Hora)]] || '''Suchdol''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Kutná Hora|powiecie Kutná Hora]], w [[Kraj środkowoczeski|kraju środkowoczeskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 1 142 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7627. || [[Suchdol nad Odrou]] || '''Suchdol nad Odrou''' ([[język niemiecki|niem.]] Zauchenthal, Zauchtel) – [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Nowy Jiczyn|powiecie Nowy Jiczyn]], w [[Kraj morawsko-śląski|kraju morawsko-śląskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyło 2544 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7628. || [[Suchdol]] || * [[Suchdol nad Odrou]] — miasteczko w [[powiat Nowy Jiczyn|powiecie Nowy Jiczyn]]
|-
| 7629. || [[Sudbury (Suffolk)]] || '''Sudbury''' – małe miasteczko w hrabstwie [[Suffolk]] we wschodniej [[Anglia|Anglii]], leżące nad rzeką [[Stour (Anglia Wschodnia)|Stour]], 15 mil od miasta [[Colchester]] i 60 mil od [[Londyn]]u. W 2001 roku miasto liczyło 20&nbsp;118 mieszkańców<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.statistics.gov.uk/StatBase/Expodata/Spreadsheets/D8271.xls| tytuł = KS01 Usual resident population: Census 2001, Key Statistics for urban areas| data dostępu = 2017-05-19| opublikowany = Office for National Statistics| język = en|archiwum=http://webarchive.nationalarchives.gov.uk/20040723231324/http://www.statistics.gov.uk/StatBase/Expodata/Spreadsheets/D8271.xls|zarchiwizowano=2004-07-23}}</ref>. W 2011 civil parish liczyła 13063 mieszkańców<ref>{{Cytuj | url=http://www.neighbourhood.statistics.gov.uk/dissemination/LeadKeyFigures.do?a=7&b=11129282&c=Sudbury&d=16&e=62&g=6465686&i=1001x1003x1032x1004&o=1&m=0&r=1&s=1384342290974&enc=1 | tytuł=Local statistics - Office for National Statistics<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.neighbourhood.statistics.gov.uk | język=en | data dostępu=2017-11-26}}</ref>.
|-
| 7630. || [[Sudejki]] || '''Sudejki''' ([[język litewski|lit]]. ''Sudeikiai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg uciański|okręgu uciańskim]] w [[Rejon uciański|rejonie uciańskim]], siedziba [[starostwo Sudejki|starostwa Sudejki]], 11 km na północny wschód od [[Uciana|Uciany]], 407 mieszkańców (2001). 
|-
| 7631. || [[Sudoku]] || Tytuł pierwszego mistrza świata w sudoku zdobyła we włoskim miasteczku [[Lukka|Lucca]] w 2006 r. Jana Tylová z Czech.
|-
| 7632. || [[Sudyłków]] || * [[Zamek w Sudyłkowie|zamek]] - pod koniec [[XIX wiek|XIX w.]] w Sudyłkowie znajdowały się pozostałości dawnego zamku, otoczone wałem. Zamek położony był nad drogą przy wjeździe do miasteczka od strony [[Połonne]]go<ref name=Geo/>.
|-
| 7633. || [[Suhar]] || Suhar był tradycyjnym rybackim miasteczkiem, o bogatej historii żeglarstwa, lecz od niedawna jest znany jako przemysłowe centrum Omanu ze względu na ogromny rozwój w Suhar portu przemysłowego.
|-
| 7634. || [[Suite Life: Nie ma to jak statek (seria 2)]] ||  |opis           = Statek przypływa do marokańskiego miasteczka, słynącego z ogromnych targów, na których można kupić niemal wszystko. Cody chce kupić drogie kolczyki dla Bailey, więc Zack proponuje mu aby wynegocjował mniejszą cenę. Tymczasem London, Bailey, Marcus i Woody kupują na targu magiczną lampę z dżinem w środku. Kłócą się między sobą, które życzenie ma zostać spełnione jako pierwsze.
|-
| 7635. || [[Sukch'ŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[P'yŏngwŏn]]. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sukch'ŏn, Joun, Haeso, Sŏhae, Kŏmsan, Tongsong i Ryongho (11 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie P'yŏngwŏn). Powiat Sukch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sukch'ŏn-ŭp) i 20 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri'').
|-
| 7636. || [[Sukiyaki Western Django]] || Akcja filmu rozgrywa się kilkaset lat po bitwie pod Dan-no-Urą, finałowej bitwie [[Wojna Gempei|wojny Gempei]], w małym miasteczku w [[Nevada|Nevadzie]], które stało się areną walk klanów Heike (Taira, tzw. czerwoni) i Genji (Minamoto, tzw. biali). Do miasteczka przybywa samotny rewolwerowiec, chcący opowiedzieć się po którejś ze stron konfliktu.
|-
| 7637. || [[Sulików (województwo dolnośląskie)]] || * kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z XV w., 1750 r.; najstarszy kościół w Sulikowie był drewniany, od 1234 roku parafialny. W 1524 roku Hans Frenzel, ówczesny właściciel miasteczka sprowadził na probostwo wypędzonego ze [[Zgorzelec|Zgorzelca]] luterańskiego kaznodzieję Benedykta Fischera. Obecny wygląd kościół uzyskał po odbudowie w 1668 roku. Bogata snycerka wyszła spod dłuta [[Budziszyn|budziszyńskiego]] rzeźbiarza Daniela Richtera. Dzwony kościelne odlał znany [[zgorzelec]]ki ludwisarz Abraham Sievert. Od 1945 roku, wraz z napływem osiedleńców z kresów wschodnich, kościół pełni funkcję kościoła parafialnego parafii rzymsko-katolickiej. Wpisany został do rejestru zabytków pod nr 1501, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 25 stycznia 1966 r.
|-
| 7638. || [[Sun Valley (Idaho)]] || '''Sun Valley''' – [[Stany Zjednoczone|amerykańskie]] miasteczko położone w centralnej części stanu [[Idaho]], w hrabstwie [[hrabstwo Blaine (Idaho)|Blaine]]. Znany [[ośrodek narciarski]], turystyczny i wypoczynkowy. Leży na wysokości 1812 m. Według ostatniego spisu ludności miasteczko zamieszkiwane jest przez 1427 osób.
|-
| 7639. || [[Suncheon (Korea Południowa)]] ||  |podział miasta               = 1 miasteczko ''(eup)''<br />10 dystryktów ''(myeon)''<br />12 osiedli ''(dong)''
|-
| 7640. || [[Sunset Beach]] || Równie interesujący był wątek uwodzicielskiej i niebezpiecznej Franceski Vargas. Każdy w miasteczku pragnął jej śmierci, a gdy ta nastąpiła policja miała niemały orzech do zgryzienia szukając właściwego winowajcy. Pod koniec serialu wydało się, że zabił ją Gregory. Aby umknąć wymiarowi sprawiedliwości upozorował swoją śmierć, a następnie wrócił do Sunset Beach, udając swego angielskiego wuja Thobiasa.
|-
| 7641. || [[Super 8]] || Jest rok 1979. 14-letni Joe Lamb mieszkający w amerykańskim miasteczku Lillian, stracił matkę w wypadku. Louis Dainard pojawia się na stypie, jednak ojciec Joe, Jackson, funkcjonariusz policji, obwinia go o śmierć ukochanej. Kobieta zastępowała na zmianie w fabryce nietrzeźwego Louisa, gdy niefortunne zdarzenie miało miejsce. Jackson wyprowadza Dainarda z kajdankami na rękach.
|-
| 7642. || [[Superboy]] || Poczynając od drugiego numeru ''Superboya'', młody Superman przeżywał swe przygody w rodzinnym, małym miasteczku [[Smallville (fikcyjne miasto)|Smallville]]. Miasto to nigdy nie zostało dokładnie zlokalizowane na łamach komiksów związanych z Supermanem. Wiadomo jedynie, że leży w stanie [[Kansas]], niedaleko [[Metropolis (fikcyjne miasto)|Metropolis]]. Na łamach tytułów powiązanych z Superboyem miało miejsce wiele ważnych wydarzeń. Już w 8 numerze serii Superboy po raz pierwszy pokazano przygody Superbaby, czyli bardzo młodego Supermana. Ozdobą numeru 10. było natomiast pojawienie się [[Lany Lang]], pierwszej sympatii Supermana. Również superpies [[Krypto]] debiutował właśnie w towarzystwie Superboya (konkretnie w ''Adventure Comics vol. 1 #210'' z [[1955]] roku). W komiksach związanych z Superboyem po raz pierwszy pojawiło się także kilku ważnych przeciwników Supermana. Dobrym przykładem są przestępcy z tzw. [[Plantom Zone]]. To również tutaj pojawił się młody [[Lex Luthor]].
|-
| 7643. || [[Superman II]] || [[Wszechświat|kosmosie]] Phantom Zone zostaje przypadkowo zniszczona w pobliżu [[Ziemia|Ziemi]]. Trójka przestępców uwalnia się i zyskuje moce podobne jak Superman. Po zaatakowaniu ziemskich [[Kosmonauta|astronautów]] na [[Księżyc]]u oraz małego miasteczka w Stanach Zjednoczonych złoczyńcy atakują [[Biały Dom]], gdzie zmuszają [[Prezydenci Stanów Zjednoczonych|Prezydenta Stanów Zjednoczonych]] do oddania władzy Zodowi.
|-
| 7644. || [[Superman]] || Charakter Supermana także jest odmienny od tego, który przedstawiano potem. Jest bardziej gwałtowny, agresywny, działa z zimną krwią. Stopniowo autorzy czynią go jednak coraz bardziej łagodnym. Także jego moce stopniowo wzrastają. Początkowo mówi się, że jest „szybszy od lecącej kuli, ma siłę lokomotywy i może przeskoczyć najwyższy budynek”. Potem pojawia się jego [[Promieniowanie rentgenowskie|wzrok rentgenowski]], [[Promieniowanie cieplne|wzrok termiczny]] i zdolność do latania. W dalszych latach pojawi się odporność na bezpośredni wybuch [[Broń jądrowa|bomby atomowej]] (chociaż początkowo był zdolny wytrzymać tylko wybuch [[Pocisk artyleryjski|pocisku artyleryjskiego]]). Wiosną 1941 roku zaczęto wydawać magazyn ''[[World's Finest Comics]]'', opowiadające o wspólnych przygodach Supermana i [[Batman]]a. W [[1949]] roku dołączył do Stowarzyszenia Sprawiedliwości Ameryki (Justice Society of America), pierwszej drużyny superbohaterów (''All-Star Comics vol. 1 #7'' i ''#36''<ref>[http://dc.wikia.com/wiki/All-Star_Comics_Vol_1_7 DC Comics Database – All-Star Comics Vol 1 7]</ref><ref>[http://dc.wikia.com/wiki/All-Star_Comics_Vol_1_36 DC Comics Database – All-Star Comics Vol 1 36]</ref>). Młodzieńcze przygody Supermana w miasteczku [[Smallville (fikcyjne miasto)|Smallville]] ukazuje historia opisana w komiksie ''Superboy vol. 1 #2'' (maj 1949<ref>[http://dc.wikia.com/wiki/Superboy_Vol_1_2 DC Comics Database – Superboy Vol 1 2]</ref>). Pod tym pseudonimem będzie pojawiał się jeszcze wielokrotnie w seriach komiksów towarzyszących wersji kanonicznej Supermana.
|-
| 7645. || [[Superstition]] || Serial opowiada o rodzinnie Hastinsów, właścicieli domu pogrzebowego i cmentarza w miasteczku La Rochelle. Świadczą oni dodatkową usługi związane z opieką pozagrobową zmarłych ludzi, którzy zostali zabicie przez demoniczne Infernals.
|-
| 7646. || [[Surat]] || {{inne znaczenia|miasta w [[Indie|Indiach]]|[[Surat (Francja)|Surat]] – miasteczko we [[Francja|Francji]]}}
|-
| 7647. || [[Surdegi]] || '''Surdegi''' ([[lit.]] ''Surdegis''), [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] na [[Litwa|Litwie]], na [[Auksztota|Auksztocie]], nad [[Woszoka|Woszoką]], w [[okręg uciański|okręgu uciańskim]], w [[rejon oniksztyński|rejonie oniksztyńskim]], w gminie [[Traszkuny]], 10 [[km]] na północny zachód od Traszkun i 28 [[km]] od [[Onikszty|Onikszt]]; 244 mieszk. ([[2001]]); [[Stacja kolejowa|stacja]] [[kolej wąskotorowa|kolei wąskotorowej]] (1,5 km), [[kościół (budynek)|kościół]] (do [[1918]] [[cerkiew (budynek)|cerkiew]]), [[szkoła (oświata)|szkoła]], [[urząd pocztowy]].
|-
| 7648. || [[Surré]] || '''Surré''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Sir'', [[język niemiecki|niem.]] ''Syr'') – małe miasteczko w zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Boulaide|gminie Boulaide]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 180 osób.
|-
| 7649. || [[Survival Race]] || Survival Race to nie tylko bieg z przeszkodami, ale i towarzyszący mu [[festiwal]] sportowy z wieloma atrakcjami. Na terenie festiwalowego miasteczka można znaleźć strefę chill out’u z zacienionym miejscem i leżakami, strefę gastro zaopatrzoną w liczne food trucki oraz atrakcje przygotowane przez organizatorów i partnerów wydarzenia (w 2017 roku było to m.in. skok z 4m na dmuchaną poduszkę Fly Bag czy namiot Microsoft z możliwością grania na PlayStation oraz wypróbowania sprzętu Surface Pro 4)<ref>{{Cytuj|tytuł=Wymagana kontrola bezpieczeństwa|data dostępu=2017-11-10|opublikowany=www.facebook.com|url=https://www.facebook.com/SurvivalRace/|język=pl}}</ref>. 
|-
| 7650. || [[Surwiliszki (Litwa)]] || {{inne znaczenia|miasteczka na Litwie|[[Surwiliszki|inne znaczenia]]}}
|-
| 7651. || [[Surwiliszki (obwód grodzieński)]] || '''Surwiliszki''' ([[język białoruski|biał.]] ''Сурвілішкі'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód grodzieński|obwodzie grodzieńskim]], w [[rejon iwiejski|rejonie iwiejskim]], przy granicy z [[Litwa|Litwą]] (''[[Dziewieniszki|Worek Dziewieniski]]'').
|-
| 7652. || [[Surwiliszki]] || * [[Surwiliszki (Litwa)|Surwiliszki]] - miasteczko w okręgu kowieńskim i w gminie rejonowej Kiejdany Litwy
|-
| 7653. || [[Susanna Moodie]] || Susanna Moodie urodziła się jako Susanna Strickland w miasteczku [[Bungay]] w hrabstwie [[Suffolk]] w Wielkiej Brytanii, w rodzinie kultywującej tradycje literackie. W 1831 roku wyszła za mąż za Johna Moodie, oficera w stanie spoczynku, weterana [[Wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]]. W 1832 roku wyjechała z mężem i córką do [[Kanada|Kanady]], będącej wówczas kolonią brytyjską. Pisała prozę (''Flora Lyndsay''), poezję i książki dla dzieci. Z formalnego punktu widzenia interesująca jest jej ballada ''The Drunkard's Return'', opowiedziana w strofach sonetowych będących złożeniem schematu [[Oktawa (literatura)|oktawy]] i [[sekstyna|sekstyny]].
|-
| 7654. || [[Sutla]] || W górnym swym biegu, do niewielkiego miasteczka [[Rogatec]] (Słowenia) kieruje się na południe, a za tą miejscowością przybiera kierunek zachodni. W środkowym biegu, w rejonie wsi Zagorska Sela (Chorwacja) i [[Podčetrtek]] powstała strefa turystyczna ''"Sutla - dolina źródeł zdrowia"''. W chorwackiej wsi [[Kumrovec]], gdzie urodził się [[Josip Broz Tito]], na brzegu Sutli, jest muzeum etnograficzne na świeżym powietrzu, w którym zachowały się wiejskie domy z przełomu XIX i XX wieku<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.mdc.hr/kumrovec/eng/opci/index.html| tytuł = Muzeum "Staro selo" | data dostępu = 2010-12-26}}</ref>.
|-
| 7655. || [[Suwejniszki]] || '''Suwejniszki'''<ref>{{SgKP|XI|624}} [dostęp 14 września 2011]</ref><ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Suvainiškis'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon rakiszecki|rejonie rakiszeckim]], nad rzeką [[Nieretka|Nieretką]]. Miasteczko leży na granicy z [[Łotwa|Łotwą]]. Liczy 245 mieszkańców (2001). 
|-
| 7656. || [[Suðuroy]] || Na wyspie Suðuroy funkcjonowały do roku [[2006]] aż cztery drużyny piłkarskie: [[TB Tvøroyri]] (najstarszy na całych wyspach, w [[2007|2007 roku]] [[1. deild Wysp Owczych|1. Deild]]), [[FC Suðuroy|VB Vágur]] ([[2007]] – [[Formuladeildin]], [[Royn Hvalba]] ([[2007]] – [[2. Deild]]) oraz klub z miasteczka [[Sumba]]. Na rok [[2007]] Sumba i Vágur połączyły siły, a na przyszłe lata planowane jest złączenie wszystkich zespołów z Suðuroy.
|-
| 7657. || [[Sućuraj]] || '''Sućuraj''' – małe śródziemnomorskie miasteczko, położone na wschodnim przylądku wyspy [[Hvar (wyspa)|Hvar]] ([[Chorwacja]], [[Żupania splicko-dalmatyńska|splicko-dalmatyńska]]), w miejscu gdzie wyspa jest najbliższa dalmatyńskiemu wybrzeżu.
|-
| 7658. || [[Svatava]] || '''Svatava''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Sokolov|powiecie Sokolov]], w [[Kraj karlowarski|kraju karlowarski]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 678 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7659. || [[Svatý Mikuláš]] || '''Svatý Mikuláš''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Kutná Hora|powiecie Kutná Hora]], w [[Kraj środkowoczeski|kraju środkowoczeskim]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 786 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7660. || [[Sven Elvestad]] || Kristoffer Elvestad Svendsen urodził się w miejscowości Fredrikshald (obecnie Haldan) w pobliżu granicy ze [[Szwecja|Szwecją]]. Początkowo pracował jako goniec w rodzinnym miasteczku. Niedługo jednak, po przywłaszczeniu sobie pieniędzy pracodawcy, uciekł do [[Oslo]], gdzie rozpoczął karierę dziennikarską.
|-
| 7661. || [[Sven Jonas Stille]] || Sven Jonas, syn urzędnika [[podatek|podatkowego]] Claesa Stille i Jeanne Elisy Koldeweijh, pierwsze nauki pobierał w pobliskim miasteczku [[Eslöv]] i studiował potem w [[liceum ogólnokształcące|liceum]] w [[Malmö]], gdzie zdał [[matura|maturę]] w roku [[1823]]. W tym samym roku rozpoczął studia [[medycyna|medycyny]] na uniwersytecie w Lund. W roku [[1826]] obronił pracę ''De Vaticinis Messianis illorumque fusta aestimatione'', a po siedmiu latach od rozpoczęcia studiów zdał egzamin lekarski, otrzymując tytuł kandydata medycyny. Rozpocząwszy w [[1831]] pracę jako lekarz w [[Szpital]]u Okręgowym w Lund, przeczytał artykuł w [[göteborg]]skiej gazecie ''Götheborgs Dagblad'' o potrzebie pomocy lekarskiej w Polsce powstania listopadowego i postanowił wraz z dwoma kolegami ze studiów, jak on świeżo upieczonymi lekarzami, przedrzeć się do Polski, by pomagać powstańcom. Młodzi Szwedzi dotarli do [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]] przez [[Królewiec]] i [[Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie]] (koło [[Golub]]ia przepłynęli w nocy graniczną [[Drwęca|Drwęcę]], holując swe [[plecak]]i i odzież na kłodzie drewna) i służyli jako [[chirurg|chirurdzy]] wojskowi w szpitalach na [[Wola (Warszawa)|Woli]], w [[Zamek Ujazdowski w Warszawie|Zamku Ujazdowskim]] i [[Koszary Mirowskie|Koszarach Mirowskich]] w Warszawie pod kierownictwem doktora [[Karol Wilhelm Stackebrandt|Karola Wilhelma Stackebrandta]].
|-
| 7662. || [[Svitavy]] || * [[Litomyšl]] - renesansowe miasteczko z zamkiem; urodził się tu kompozytor [[Bedřich Smetana]]
|-
| 7663. || [[Swanscombe]] || '''Swanscombe''' – miasteczko w [[Anglia|Anglii]], w hrabstwie [[Kent]], w [[dystrykt|dystrykcie]] [[Dartford (borough)|Dartford]]. Leży 26&nbsp;km na północny zachód od miasta [[Maidstone]] i 31&nbsp;km na wschód od centrum [[Londyn]]u<ref>{{cytuj stronę|url=http://getamap.ordnancesurvey.co.uk/getamap/frames.htm?mapAction=gaz&amp;gazName=g&amp;gazString=TQ5975374796|tytuł=Swanscombe na mapie|opublikowany=getamap.ordnancesurvey.co.uk|język=en|data dostępu=2010-10-06}}</ref>. W 2005 miejscowość liczyła 6300 mieszkańców<ref name="ludnosc"/>.
|-
| 7664. || [[Swansea (Tasmania)]] || '''Swansea''' – miejscowość na [[Australia|australijskiej]] wyspie [[Tasmania]]. Populacja miasteczka wynosi 840 mieszkańców. Dane te pochodzą ze spisu powszechnego z [[2001]] roku. Według spisu powszechnego z [[1999]] Swansea zamieszkiwało 25,1% osób powyżej 65. roku życia, co stawia miejscowość na pierwszym miejscu w Tasmanii pod względem odsetka osób starszych.
|-
| 7665. || [[Swasawke]] || W 1343 r.<ref group="uwaga">Arakańska kronika ''Rakhine Razawin Thit'' (Sandamala Linkara t. I 1931: 181) podaje, iż rodzina gubernatora opuściła Launggyet i udała się do Pinya w 705 ME (28 marca 1343 do 27 marca 1344), jednak według birmańskiej kroniki ''Hmannan Yazawin'' (Hmannan Yazawin t. I, 2003: 403) jej powrót miał miejsce pod koniec panowania króla [[Uzana I (król Pinya)|Uzany I]] ok. 704 ME (28 marca 1342 do 27 marca 1343). Według inskrypcji (Than Tun 1959: 124), panowanie Uzany I dobiegło końca 1 września 1340 r.</ref> rodzinie Swasawke pozwolono na opuszczenie Launggyet. Powróciła ona do Pinya, gdzie została dobrze przyjęta. Ojciec Swasawke ponownie objął swoje dawne stanowisko w Thayet. Jego dwaj starsi bracia zostali gubernatorami [[Myinsaing]] i [[Pyain]]. Sam Swasawke, ciągle jeszcze nastolatek, otrzymał stanowisko gubernatora małego miasteczka w środkowej Birmie o nazwie Talot. Gdy dorósł, pod koniec lat 40-ych został gubernatorem większego miasta - [[Yamethin]] - z nadania króla [[Kyawswa I (król Pinya)|Kyawswy I]], stryjecznego brata matki{{odn|Hmannan Yazawin|2003|s=402–403, t. I}}.
|-
| 7666. || [[Swiatosław Richter]] || W 1986 roku wyruszył w sześciomiesięczne tournée po [[Syberia|Syberii]], dając prawdopodobnie 150 recitali. Czasami występował w małych miasteczkach niemających nawet sali koncertowej.
|-
| 7667. || [[Swobodny jeździec]] || W małym miasteczku na trasie zostają aresztowani za „paradowanie bez pozwolenia”, ponieważ jechali dla żartu za lokalną paradą. W areszcie poznają prawnika i alkoholika George’a Hansona ([[Jack Nicholson]]), który pomaga im wyjść na wolność, a następnie rusza z nimi w trasę. W barze na terenie [[Luizjana|Luizjany]], w którym chcieli coś zjeść, podróżujący zostają nieprzychylnie przyjęci przez siedzących obok nich mężczyzn i oficera policji, za to bardzo entuzjastycznie przez nastolatki, które koniecznie chcą z nimi ruszyć w drogę. W nocy na ich biwak napadają miejscowi – dotkliwie ich biją i zabijają George’a.
|-
| 7668. || [[Swoge]] || W V wieku osada była atakowana przez [[Słowianie|Słowian]]. Zachowały się też liczne pozostałości zamków związane z dużej aktywności budowlanej cesarza [[Justynian I Wielki|Justyniana I Wielkiego]], w celu wzmocnienia [[Półwysep Bałkański|Półwyspu Bałkańskiego]], przed najazdami [[Słowianie|Słowian]] i [[Protobułgarzy|Protobułgarów]], [[Goci|Gotów]], [[Awarowie|Awarów]]. Te ziemie zostały włączone do [[Historia Bułgarii (681-1018)|Pierwszego Cesarstwa bułgarskiego]] w na początku IX wieku,kiedy wojska [[Chan (władca)|chana]] [[Krum|Kana Subigi Kruma Strasznego]] zdobyły te tereny w celach strategicznych. Domniemywa się, że oddziały wojsk Kana Kruma zostały pokonane przez [[Cesarstwo Bizantyńskie|bizantyjską]] armię cesarza [[Nicefor I Genik|Nicefora I Genika]] w pobliżu wsi [[Gubisław]], gdzie wieś nawet nosi nazwę "''gubi''" z języka bułgarskiego: przegrać, jednak niestety nie ma wystarczających danych z okresu wczesnego [[Średniowiecze|średniowiecza]]. Po upadku Bułgarii pod rządami [[Turcy|Turków]], populacja w miasteczku wzrosła znacząco.
|-
| 7669. || [[Swojatycze]] || '''Swojatycze''' (biał. ''Сваятычы'') – duża wieś, dawniej miasteczko i folwark, położone w [[Rejon lachowicki|rejonie lachowickim]], przy gruntowej drodze lokalnej 23 km na południowy zachód od [[Nieśwież]]a.
|-
| 7670. || [[Swoją Drogą]] || W [[2003]] roku zespół Swoją Drogą wziął udział w festiwalu muzyki ludowej i folkowej [[Europejska Unia Nadawców|EBU]] w małym norweskim miasteczku [[Førde]]. Jako reprezentacja [[Polska|Polski]] i [[Polskie Radio|Polskiego Radia]] muzycy dali kilka koncertów, wzięli udział w paradzie ulicznej oraz licznych [[jam session]]s. Po festiwalu zespół otrzymał kilka zagranicznych propozycji koncertowych, ale najważniejszym owocem wyjazdu okazały się przyjaźnie nawiązane z muzykami z [[Czechy|Czech]], [[Niemcy|Niemiec]] i [[Hiszpania|Hiszpanii]]. Jeszcze w [[Norwegia|Norwegii]] pojawił się pomysł stworzenia wspólnego, międzynarodowego projektu muzycznego łączącego różne muzyczne tradycje i [[Gatunek muzyczny|style]], a także [[Język (mowa)|języki]]. W efekcie późniejszych działań muzyków Swoją Drogą powstała swoista międzynarodowa orkiestra, tworząca i wykonująca muzykę inspirowaną muzycznym [[folklor]]em [[Europa|Europy]].
|-
| 7671. || [[Syberia (gra komputerowa)]] || W czasie podróży na Syberię Kate Walker będzie kilkakrotnie zatrzymywać się w różnych miejscowościach. Jej zadaniem będzie usuwać wszelkie przeszkody prawne i fizyczne, które będą uniemożliwiały odjazd. Gracz zwiedzi cztery fikcyjne miejscowości: małe, urocze Valadilene (Szwajcaria), miasteczko [[Uniwersytet|uniwersyteckie]] Barrockstadt (Niemcy), niemal opuszczony kompleks przemysłowy Komkolzgrad (Rosja) i uzdrowisko Aralbad (Rosja)<ref name = "GOLporadnik" />.
|-
| 7672. || [[Syberia (seria)]] || Próbując opuścić Syberię, Kate Walker prawie ginie na śnieżnym pustkowiu. Od śmierci ratuje ją plemię Jukoli, które poznajemy w poprzedniej części gry. Kate postanawia pomóc Jukolom i razem z nimi udać się w wyprawę, której celem jest doprowadzenie Śnieżnych Strusi do świętych ziem, gdzie mogą się rozmnażać. Wielka Migracja tych zwierząt jest bardzo ważnym wydarzeniem dla Jukoli, a władze kraju usiłują w nim przeszkodzić. Kate musi jednocześnie uciekać przed żołnierzami, którymi dowodzi Pułkownik, chcący odtransportować ją z powrotem do Ameryki, gdzie zostałaby niesłużnie oskarżona o wiele zbrodni, m.in. zamordowanie Hansa Voralberga (co wcale nie miało miejsca). W czasie rozgrywki poznajemy wiele nowych postaci i zwiedzamy nieznane nam dotąd lokacje, jak na przykład miasteczko Valsembor czy opuszczony Park Rozrywki w Baranour. 
|-
| 7673. || [[Syberyjska Drużyna Ochotnicza]] || Oddział został sformowany pod koniec sierpnia [[1922]] r. we [[Władywostok]]u z inicjatywy gen. [[Anatolij Piepielajew|Anatolija N. Piepielajewa]], który przybył do miasta na wezwanie głównodowodzącego wojskami Białych na [[Przymorze|Przymorzu]] gen. [[Michaił Diterichs|Michaiła K. Diterichsa]]. Syberyjska Drużyna Ochotnicza miała wesprzeć upadające pod naporem przeważających sił bolszewickich [[powstanie jakuckie]] pod wodzą [[Michaił Korobiejników|Michaiła J. Korobiejnikowa]]. Oddział liczył ok. 720 ludzi (ponad 490 pochodziło z Przymorza, zaś ok. 225 przybyło wraz z gen. A.N. Piepielajewem z [[Harbin]]u). Wśród nich byli m.in. gen. [[Jewgienij Wiszniewski|Jewgienij K. Wiszniewski]], czy gen. [[Wasilij Rakitin|Wasilij A. Rakitin]]. Oddział miał na wyposażeniu 2 karabiny maszynowe. Jego znakiem był biało-zielony sztandar po jednej stronie, zaś po drugiej szeroka czerwona taśma po przekątnej ze złotym krzyżem. Generał A.N. Piepielajew wynajął 2 [[statek parowy|statki parowe]] (parochody) "Батарея" i "Защитник", ale okazało się, że nie mogły one za jednym razem przewieźć całego oddziału. Dlatego 31 sierpnia 1922 r. z Władywostoku wypłynęło jedynie 533 ludzi na czele z gen. A.N. Piepielajewem i gen. W.A. Rakitinem. Pozostali pod dowództwem gen. J.K. Wiszniewskiego pozostali w mieście. Otrzymał on ponadto rozkaz, aby zwerbował jeszcze więcej ochotników. 6 września tego roku oddział Syberyjskiej Drużyny Ochotniczej wylądował w [[Ochock]]u, który stał się jego bazą wypadową pod kierownictwem kpt. [[Borys Michałowski|Borysa M. Michałowskiego]]. Sformowano grupę wojskową gen. W.A. Rakitina, której zadaniem było wyruszyć wzdłuż Traktu Amgino-Ochockiego w celu przyłączenia do niej napotkanych partyzantów. Pozostali żołnierze na czele z gen. A.N. Piepielajewem wypłynęli na parochodach na południe, wysadzając 8 września desant we wsi Ajan na wybrzeżu [[Morze Ochockie|Morza Ochockiego]]. 12 września odbył się ludowy zjazd [[Tunguzi|Tunguzów]], którzy przekazali Białym 300 [[renifer]]ów. Pozostawiając w Ajanie garnizon, liczący 40 ludzi, 14 września siły gen. A.N. Piepielajewa ruszyły w głąb [[Jakucja|Jakucji]] przez pasmo górskie [[Dżugdżur]] w kierunku miasteczka [[Nielkan]]. Jednakże w jego rejonie z oddziału zdezerterowało 3 ludzi, którzy poinformowali bolszewików, stacjonujących w Nielkanie, o zbliżaniu się Białych. W związku z tym komendant Nielkana, czekista Karpiel, wygnał wszystkich mieszkańców z miasteczka, a ze swoim oddziałem wycofał się w kierunku rzeki [[Maja (rzeka)|Maja]]. Biali zajęli Nielkan 27 września, zdobywając 120 karabinów ręcznych i amunicję do nich, które nie zdążyli zabrać ze sobą bolszewicy. Na pocz. października gen. A.N. Piepielajew wyruszył do wsi Ajan, pozostawiając główne siły w Nielkanie. Po przybyciu do Ajanu 5 listopada, do wsi przybyła reszta Syberyjskiej Drużyny Ochotniczej z gen. J.K. Wiszniewskim. Generał A.N. Piepielajew podjął decyzję natarcia na [[Jakuck]]. W poł. listopada oddział gen. J.K. Wiszniewskiego z gen. A.N. Piepielajewem wyruszył do Nielkanu, przybywając do miasteczka w poł. grudnia, gdzie dołączył do głównych sił. W tym czasie do Nielkanu powrócili jego mieszkańcy, którzy dostarczyli Białym kolejne renifery i prowiant. W kierunku Ochocka został skierowany oddział pod dowództwem gen. W.A. Rakitina. Na pocz. stycznia [[1923]] r. główna część Syberyjskiej Drużyny Ochotniczej ruszyła na Jakuck. Po drodze dołączył do niej oddział partyzancki [[Michaił Artiomow|Michaiła K. Artiomowa]] i oddział gen. W.A. Rakitina. 5 lutego tego roku Biali zdobyli wieś Amgę (kosztem 20 zabitych i 32 rannych), gdzie został rozmieszczony sztab gen. A.N. Piepielajewa. 13 lutego doszło do walki pomiędzy oddziałem gen. J.K. Wiszniewskiego i oddziałem bolszewickim [[Iwan Strod|Iwana J. Stroda]]. Natarcie Białych zostało powstrzymane kosztem 10 zabitych. W tej sytuacji gen. A.N. Piepielajew rozkazał kontynuowanie marszu. 27 lutego został przez bolszewickich partyzantów [[Jefim Kuraszow|Jefima I. Kuraszowa]] rozbity oddział gen. W.A. Rakitina. Z Jakucka przeciwko Białym wyruszył oddział [[Karl Bajkałow|Karla K. Bajkałowa]], do którego po drodqze dołączyli partyzanci J.I. Kuraszowa. Połączone siły liczyły ok. 760 ludzi. W dniach 1-2 marca doszło do ciężkich walk pod wsią Amga, w wyniku których Biali gen. A.N. Piepielajewa zostali rozbici. Resztki wycofywały się w kierunku wsi Ajan. Jedyny zwarty oddział gen. W.A. Rakitina szedł na Ochock. 1 maja dotarto do Ajanu, gdzie postanowiono zbudować statki, aby udać się nimi na [[Sachalin]]. Tymczasem 24 kwietnia z zajętego przez wojska bolszewickie Władywostoku wypłynął przeciwko Białym na 2 statkach "Индигирка" i "Севастополь" oddział [[Stiepan Wostriecow|Stiepana S. Wostriecowa]] (w sile batalionu z 4 działami i kilkoma karabinami maszynowymi). Na pocz. czerwca w Ochocku został zniszczony oddział gen. W.A. Rakitina. Sam W.A. Rakitin próbował się zastrzelić. Zmarł kilka dni potem. 17 czerwca desantowany oddział S.S. Wostriecowa zajął bez walki wieś Ajan. Biali poddali się. 24 czerwca 450 jeńców zostało statkiem przewiezionych do Władywostoku, przybywając tam 30 czerwca. 78 z nich aresztowano, zaś 162 osadzono w obozie. Generał A.N. Piepielajew został po procesie skazany na karę śmierci, ale zmieniono ją na 10 lat więzienia.
|-
| 7674. || [[Sycylijczyk]] || * '''Salvatore Guiliano''' – legendarny bandyta. Poczęty w Ameryce, ale urodzony w Sycylijskiej wiosce Montelepre. Turi Guiliano jest wysokim, przystojnym, młodym mężczyzną żyjącym jak normalni ludzie. Jest uwielbianym przez przyjaciół i rodzinę, oraz innych mieszkańców miasteczka. Wszyscy nazywają go ''Turi''. Dzień po lokalnym festynie podczas przemycania jedzenia i picia na wesele siostry, Guiliano wraz ze swoim przyjacielem z dzieciństwa, Aspanu Pisciotta, zostają zatrzymani przez [[Włochy|włoską]] [[policja|policję]], i po tym, jak zostaje postrzelony przez sierżanta, Guiliano zabija go jednym strzałem z pistoletu. Przy pomocy Pisciotty, ranny Guiliano ucieka do pobliskiego klasztoru, gdzie opiekuje się nim jeden z ojców, Abbot Manfriedi, jednocześnie ochraniając go przez policją. Przy pomocy doktora powraca on do zdrowia. Po opuszczeniu klasztoru, Guiliano decyduje się na życie bandyty, tworzy bandę, z którą będzie przez najbliższe lata mieszkał w górach, stanie się wielką legendą oraz zyska ogromną reputację mieszkańców całej Sycylii. Guiliano okradał bogatych mieszkańców i połowę łupów rozdawał biednym mieszkańcom, którzy okrzyknęli go swoim bohaterem. Z czasem, gdy jego reputacja rośnie, zaczyna go ścigać włoski rząd, który formuje specjalne siły mające go złapać. Jednakże miejscowy Capo di Capi, Don Croce Malo, którego interesy i wpływy zostały nadszarpnięte przez działania Guiliana i jego bandy, chce go przeciągnąć na swoją stronę. Pod koniec książki Guiliano zostaje zdradzony przez swoją „prawą rękę” i przyjaciela z dzieciństwa, Aspanu Pisciottę, który zabija go w górach, w ruinach jednej ze świątyń pozostałych po [[Grecja|Grekach]].
|-
| 7675. || [[Sydir Hołubowycz]] || W [[1924]] powrócił do Lwowa, został przewodniczącym [[Ukraińska Ludowa Partia Pracy|Ukraińskiej Ludowej Partii Pracy]]. Brał udział w założycielskich obradach [[UNDO]], jednak w [[1925]] zaprzestał działalności politycznej. Pracował jako adwokat w miasteczku [[Załoźce]] na Tarnopolszczyźnie.
|-
| 7676. || [[Sydney]] || Około 50 kilometrów na zachód od Sydney znajduje się jeden z popularniejszych symboli Australii. Nazwa ''[[Góry Błękitne (Australia)|Góry Błękitne]]'' (ang. ''Blue Mountains'') pochodzi od parującego olejku eukaliptusowego, który tworzy często błękitną mgiełkę nad górami. Najwyższym szczytem górskim jest [[One Tree Hill (Australia)|One Tree Hill]] a najbardziej znaną formacją górską jest ''Three Sisters'' w pobliżu miasteczka [[Katoomba]].
|-
| 7677. || [[Sydor Rey]] || Jego pierwsza powieść ukazała się w 1937 i nosiła tytuł ''Kropiwniki''<ref>Sydor Rey, Kropiwniki: powieść. Warszawa: Nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1937</ref>, tytuł pochodził od nieistniejącego miasteczka na [[Wołyń|Wołyniu]]. Pod tą nazwą pisarz ukrył rodzinny [[Wojniłów]], który opisał przez pryzmat życia trzech pokoleń mieszkańców pochodzących z trzech różnych grup społecznych i narodowych – Żydów, Polaków i Ukraińców<ref>Sydor Rey, Królestwo Boże: Przedmieście, H. Boguszewska & J. Kornacki, Warszawa, Towarzystwo Wydawnicze Rój, 1934, s. 158–177</ref>. Przedstawienie wykształconych Polaków o szlacheckich korzeniach, przedsiębiorczych Żydów i biedoty ukraińskich chłopów zamieszkujących okoliczne wsie wywołało swoją bezpośredniością szeroki oddźwięk u czytelników i krytyków. 
|-
| 7678. || [[Sylwester (Chołmski)]] || Jego dokładna data urodzenia nie jest znana; przyjmuje się, iż przyszedł na świat ok. 1650, gdyż w momencie objęcia swojej ostatniej katedry [[eparchia kazańska|kazańskiej]] w 1725 był już w podeszłym wieku. Prawdopodobnie pochodził z rosyjskiej rodziny szlacheckiej, choć jego nazwisko ''Chołmski'' mogło być jedynie przezwiskiem. W przeszłości przypuszczano, iż pochodził z [[Chełm]]u, a jego związki z tym miastem były również źródłem jego przezwiska ''Wołyniec''. Najprawdopodobniej jednak duchowny związany był nie z miastem na [[ziemia chełmska|ziemi chełmskiej]], a z miasteczkiem Chołm na ziemi pskowskiej<ref name="kds">[http://kds.eparhia.ru/bibliot/istoriakazeparhii/arhipastyri/arhipast_5/ Сильвестр (Холмский) епископ Казанский и Свияжский с 25 июля 1725 года (с 1727 года митрополит) по 2 марта 1732 года (фактически до ноября 1731 года).]</ref>. Mało prawdopodobna jest również informacja o uzyskaniu przez Sylwestra wykształcenia w [[Akademia Mohylańska w Kijowie|Akademii Mohylańskiej]], chociaż był on niewątpliwie lepiej wykształcony niż większość współczesnych mu hierarchów rosyjskich. Prawdopodobnie hierarcha uczył się jedynie w szkole brackiej na ziemiach białoruskiej lub litewskich (nie jest wykluczona nauka w [[Wilno|Wilnie]]), bliskich geograficznie jego rodzinnej Pskowszczyźnie<ref name="kds"/>.
|-
| 7679. || [[Symbolika anarchistyczna]] || Równocześnie z czarnymi i czerwonymi sztandarami w latach 1871-1872 we [[Włochy|Włoszech]] pojawił się sztandar czerwono-czarny, ale układ barw różnił się od współczesnego. Sztandar ten był czarny, ale okalało go wąskie, czerwone pasmo. Według historyka anarchizmu [[Max Nettlau|Maksa Nettlaua]], sztandar był przyjęty jako przeciwwaga dla czerwonego, który marksiści chcieli przekształcić w swój partyjny. Najwcześniej użyto czerwono-czarnych barw podczas próby powstania we Włoszech w sierpniu 1874 roku. Chociaż zakończyło się ono niepowodzeniem, niektórzy z zaangażowanych w ten zryw ''paradowali z anarchistycznymi czerwono-czarnymi kokardami''. W kwietniu 1877 r. podczas podobnej próby wywołania buntu anarchiści weszli do małego włoskiego miasteczka [[Letino]] „nosząc na sobie czerwono-czarne kokardy i wymachując sztandarem w tych samych kolorach”. Te działania pomogły „zwrócić na siebie uwagę całego kraju i ściągnąć znaczne zainteresowanie dla Międzynarodówki i jej programu socjalistycznego”<ref>[[Nunzio Pernicone]]: ''Italian Anarchism 1864-1892.'' s. 93, 124, 126</ref>
|-
| 7680. || [[Synagoga Kohanim HaDintreisa w Haumat as-Suk]] || Synagoga została nazwana imieniem [[starożytność|antycznego]] [[żyd]]owskiego miasteczka Djirt, obecnie zwanego [[Ar-Rijad (Tunezja)|Ar-Rijad]], które znajduje się na południe od Haumat as-Suk. Obecnie synagoga jest cały czas czynna i służy lokalnej społeczności [[żyd]]owskiej.
|-
| 7681. || [[Synagoga chasydów w Pińsku]] || Bóżnicę nazywano również "kitajską" ze względu na materiał z jakiego wykonany był strój lokalnych chasydów albo synagogą "Stoliner" – od nazwy [[Stolin|miasteczka na Polesiu]], z którego pochodził duchowy przywódca społeczności. 
|-
| 7682. || [[Synagoga w Bobowej]] || W kwietniu 2008 roku w oddziale w [[Lipiny (województwo podkarpackie)|Lipinach]] [[Muzeum Lalek w Pilźnie|Muzeum Lalek]] w [[Pilzno (województwo podkarpackie)|Pilźnie]], otwarto żydowską część [[Galicja (Europa Środkowa)|galicyjskiej]] wioski, jaka tam powstaje. Na potrzebę owej części stworzono miniaturę bobowskiej synagogi, a także cmentarza żydowskiego i dworu cadyka Halberstama. Przeniesiono wszystkie ważne szczegóły: elementy roślinne, Aron ha-kodesz, bimę, pulpit kantora, żyrandol, ławy i inne. Dopracowano detale związane z ubiorem modlących się w niej Żydów oraz kobiet w [[babiniec|babińcu]], a niewielki [[sefer Tora|zwój Tory]] sprowadzono specjalnie z [[Izrael]]a. Na uroczystości otwarcia byli obecni: Zofia Bohaczyk, dyrektor Muzeum Lalek, [[Naczelni rabini Polski|naczelny rabin Polski]] [[Michael Schudrich]], który przybił do drzwi synagogi miniaturową [[mezuza|mezuzę]], Adam Bartosz, dyrektor Muzeum Okręgowego w [[Tarnów|Tarnowie]] oraz społeczność lokalna<ref>[http://www.wiadomosci24.pl/artykul/galicyjski_swiat_w_miniaturze_65250.html Galicyjski świat w miniaturze] – wiadomosci24.pl, 28.04.2008.</ref><ref>[http://www.wiadomosci24.pl/artykul/bobowska_synagoga_w_miniaturze_65252.html Bobowska synagoga w miniaturze] – zdjęcia z uroczystości otwarcia żydowskiej części galicyjskiego miasteczka w oddziale lipińskim Muzeum Lalek w Pilźnie.</ref>.
|-
| 7683. || [[Synagoga w Bowsku]] || '''Synagoga w Bowsku''' ([[język łotewski|łot.]] ''Bauskas sinagoga'') – nieistniejąca [[synagoga]] znajdująca się w [[Kurlandia|kurlandzkim]] miasteczku [[Bauska|Bowsk]] na [[Łotwa|Łotwie]], przy ulicy Vienības 35.
|-
| 7684. || [[Synagoga w Chmielniku]] || W 2008 zapadła decyzja o odbudowie synagogi. W budynku mieści się muzeum upamiętniające życie w typowym [[sztetl]]u – polsko-żydowskim miasteczku<ref name=remont1>{{cytuj stronę| url =http://kielce.wyborcza.pl/kielce/1,35255,5040217.html| tytuł =Synagoga w Chmielniku będzie odbudowana – gazeta.pl| data dostępu = 20 marca 2008}}</ref>. Projekt opracowało biuro Nizio Design International. Odrestaurowana synagoga obrazuje kilkaset lat historii Żydów w Chmielniku, a także życie w typowym przedwojennym sztetlu, przy użyciu nowoczesnych środków wyrazu{{r|remont1}}.
|-
| 7685. || [[Synagoga w Czudcu]] || W trzy lata później [[Wojciech Grabieński]], właściciel miasta, wystawił na swój koszt nowy budynek synagogi, jednak wskutek protestów kleru katolickiego prace budowlane przerwano do wyrażenia zgody na odbudowę synagogi przez krakowski [[konsystorz]]. Ostatecznie komisja powołana przez biskupa [[Mikołaj de Lipe Lipski|Mikołaja de Lipe Lipskiego]] zgodziła się na budowę, jednak w nowej lokalizacji, dalej od centrum miasteczka<ref name=":1" />, na przedłużeniu wschodniej pierzei rynku<ref name=":0" />. Druga synagoga również spłonęła, przed 1795 rokiem<ref name=":1" />.
|-
| 7686. || [[Synagoga w Goldyndze]] || '''Synagoga w Goldyndze''' ([[język łotewski|łot.]] ''Kuldīgas sinagoga'') – [[synagoga]] znajdująca się w [[Kurlandia|kurlandzkim]] miasteczku [[Kuldīga|Goldynga]] na [[Łotwa|Łotwie]], przy ówczesnej ulicy Ventspils 6, obecnie zwanej 1905. gada.
|-
| 7687. || [[Synagoga w Kołbieli]] || '''Synagoga w Kołbieli''' – znajdowała się w [[Kołbiel]]i przy ulicy Kilińskiego. Pierwotna synagoga wybudowana została w połowie [[XIX]] wieku zaraz po ustanowieniu w Kołbieli [[gmina żydowska|gminy żydowskiej]] w [[1853]] roku. Istniała do [[1918]] roku, gdy spłonęła w wielkim pożarze miasteczka. Odbudowana w tym samym miejscu dotrwała do [[II wojna światowa|II wojny światowej]]. Obecnie nie ma śladu po budynku.  
|-
| 7688. || [[Synagoga w Krustpils]] || '''Synagoga w Kruspils''' zwana '''Heimo''' ([[język łotewski|łot.]] ''Krustpils sinagoga'') – nieistniejąca [[synagoga]] znajdująca się w [[Łatgalia|łatgalskim]] miasteczku [[Krustpils]] na [[Łotwa|Łotwie]], przy ulicy Sinagogas 1.
|-
| 7689. || [[Synagoga w Mrzygłodzie]] || Do [[II wojna światowa|II wojny światowej]] [[Żyd]]zi mrzygłodzcy należeli do [[sanok|sanockiej]] [[kahał|gminy wyznaniowej]]. W roku [[1921]] było ich w miasteczku 60 na ogólną liczbę 675 mieszkańców, natomiast w całej parafii rzymskokatolickiej należącej do Mrzygłodu - 232. 
|-
| 7690. || [[Synagoga w Przysusze]] || Wzniesiona w latach 1764-1777 w żydowskiej części miasteczka, została zdewastowana w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] przez Niemców. Po wojnie budynek niszczał do [[lata 60. XX wieku|lat 60. XX wieku]], kiedy przykryto jego dach [[blacha|blachą]], a [[bima|bimę]] wzmocniono stalową konstrukcją.
|-
| 7691. || [[Synagoga w Różanie]] || '''Synagoga w Różanie''' – [[synagoga]] znajdująca się w miasteczku [[Różana (obwód brzeski)|Różana]] przy ulicy Jakuba Kołasa 6.
|-
| 7692. || [[Synagoga w Sabile]] || '''Synagoga w Sabile''' ([[język łotewski|łot.]] ''Sabiles sinagoga'') – [[synagoga]] znajdująca się w [[Kurlandia|kurlandzkim]] miasteczku [[Sabile]] na [[Łotwa|Łotwie]], do [[1941]] roku głównym ośrodku żydowskim [[Kurlandia|Kurlandii]] (73% ludności w mieście Sabile stanowili [[żydzi]]). 
|-
| 7693. || [[Synagoga w Sadagórze]] || '''Synagoga w Sadagórze''' ([[ukr.]] ''"Cинагогa y Садгорi"'', [[jid.]] ''"Sadigora kloyz"'') – żydowska bóżnica położona w dawnym miasteczku [[Sadagóra]] koło [[Czerniowce|Czerniowiec]], obecnie dzielnicy miasta. 
|-
| 7694. || [[Synagoga w Starachowicach]] || * "Pamięć przetrwania" - losy Żydów z jednego miasteczka autor: Christopher R. Browning, Wydawnictwo: Czarne
|-
| 7695. || [[Synagoga w Talsi]] || '''Synagoga w Talsi''' zwana '''Chłodną''' ([[język łotewski|łot.]] ''Talsu sinagoga''; ''Ziemas sinagoga'') – [[synagoga]] znajdująca się w [[Kurlandia|kurlandzkim]] miasteczku [[Talsi]] na [[Łotwa|Łotwie]], przy ulicy Kalnu 5.
|-
| 7696. || [[Synagoga w Tukums]] || '''Synagoga w Tukums''' ([[język łotewski|łot.]] ''Tukuma sinagoga'') – nieistniejąca [[synagoga]] znajdująca się miasteczku [[Tukums]] na [[Łotwa|Łotwie]], przy ulicy Elizabetes 3.
|-
| 7697. || [[Synagoga w Wiskitkach]] || '''Synagoga w [[Wiskitki]]''' ([[jidysz]]: סינאַגאָג וויסקיט, ''Sinagoge Wiskit'') – nieistniejąca obecnie synagoga, która wznosiła się u zbiegu ul. Strażackiej i ul. Żyrardowskiej (ul Strażacka 5), w centrum żydowskiej dzielnicy Wiskitek. Przed synagogą znajdowało się targowisko (znane już w [[XVIII wiek]]u)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://muzeumzyrardow.pl/index.php?p=wystawy&czasowa=1&id=46 | tytuł = Z dziejów miasteczka w kolorze niebieskim. O społeczności żydowskiej Żyrardowa i okolic . wrzesień - grudzień 2010 | nazwisko = Żak | imię = J. | data = 2010 | opublikowany = Muzeum Mazowsza Zachodniego w Żyrardowie | data dostępu = 2017-01-15}}</ref>
|-
| 7698. || [[Synagoga]] || Zazwyczaj synagogi, poza tym, że były nieco większe od reszty budynków, architektonicznie nie odbiegały od charakteru zabudowy danej miejscowości. Tak więc na wsiach i małych miasteczkach często była to zwykła drewniana budowla, a w miastach większe lub mniejsze budynki od [[Sztuka romańska|stylu romańskiego]] do [[klasycyzm|klasycystycznego]] czy popularnego na początku XX w. [[neogotyk]]u. Jedynym stylem architektonicznym, który powszechnie nie występował w tej części Europy, a czasem był wykorzystywany w przypadku synagog, był [[Styl neomauretański|styl mauretański]]. Domieszki tego charakterystycznego stylu od XIX w. często też pojawiają się w pozostałych opartych na innym stylu synagogach.
|-
| 7699. || [[Synowie Anarchii]] || Serial opowiadający o gangu motocyklistów z [[Kalifornia|Kalifornii]] „''Sons of Anarchy''”, który stara się chronić kalifornijskie miasteczko Charming przed dilerami narkotyków i wielkimi deweloperami.
|-
| 7700. || [[Syntowty]] || '''Syntowty''' ([[język litewski|lit.]] ''Sintautai'') - [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]] w [[okręg mariampolski|okręgu mariampolskim]] w [[Rejon szakowski|rejonie Szaki]], położone ok. 9 km na południe od [[Szaki (Litwa)|Szaków]], siedziba [[starostwo Syntowty|starostwa Syntowty]]. Zlokalizowane przy drodze [[Władysławów (Litwa)|Władysławów]]-[[Szaki (Litwa)|Szaki]]. Znajduje się tu poczta, kościół parafialny, szkoła i muzeum litewskiego poety [[Pranas Vaičaitis|Pranasa Vaičaitisa]].
|-
| 7701. || [[Syosset]] || '''Syosset''' – miasteczko w [[Hrabstwo Nassau (Nowy Jork)|Hrabstwie Nassau]] (stan [[Nowy Jork (stan)]], [[Stany Zjednoczone|USA]]. Ludność 18 544 (2000&nbsp;r.). Syosset leżo obok miasta [[Oyster Bay]].
|-
| 7702. || [[Sypniewo (powiat złotowski)]] || Założona w 1570 roku. Na początku XX w. była jedną z najbardziej uprzemysłowionych miejscowości w okolicy, bo były tu: 5 rzeźni, 2 młyny, cegielnia, farbiarnia, krochmalnia i mleczarnia. Obecnie centrum wsi ma zwartą zabudowę, przypominającą miasteczko. Pośrodku wsi stoi klasycystyczny kościół pw. Narodzenia NMP z lat 1835-37. Wewnątrz trzy barokowe ołtarze z wcześniejszej świątyni<ref>Jerzy Kosacki, Bogdan Kucharski "Pomorze zachodnie i środkowe. Przewodnik". Sport i Turystyka. MUZA S.A. Warszawa 2001 s.495; http://www.koszalin.opoka.org.pl/new/p.php?m=6&p=84</ref>.
|-
| 7703. || [[Syren (Luksemburg)]] || '''Syren''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Siren'') - małe miasteczko w południowym [[Luksemburg]]u, w [[Weiler-la-Tour|gminie Weiler-la-Tour]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 416 osób.
|-
| 7704. || [[System samorządu w Izraelu]] || * [[Samorząd lokalny (Izrael)|Samorząd lokalny]] - zarządza niewielkim miasteczkiem, które nie posiada prawa miasta,
|-
| 7705. || [[Systemy miar stosowane na ziemiach polskich]] || W 1565 r. postanowiono, że ''„miary i wagi wszelakie jednakie być mają, które wojewodowie po tym sejmie, każdy w swojem województwie, uczyniwszy konwokację dygnitarzów i urzędów starościch, i Rady miasta główniejszego, w onemże województwie powinni opowiedzieć i sprawiedliwie wymierzawszy, oneż na zamki główne starostom, i do każdego miasta i miasteczka pod swą cechą oddać, gdzie na ratuszu mają być chowane, darmo każdemu wymierzone i wszędy pod winami w statuciech opisanemi używane.”''
|-
| 7706. || [[Syłgudyszki]] || '''Syłgudyszki''' ([[język litewski|lit.]] ''Saldutiškis''<ref>Inne nazwy to: Saldatiskio, Saldatiškio, Saldutishkis, Saldutiskis, Saldutiškis, Sylgudyszki, Trunkuny, Салдутишкис.</ref>) – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], na [[Auksztota|Auksztocie]], położone w [[okręg uciański|okręgu uciańskim]], w [[Rejon uciański|rejonie uciańskim]], ok. 90 km na północny wschód od [[Wilno|Wilna]] i 20 km na południowy wschód od [[Uciana|Uciany]]. Siedziba [[Gmina Syłgudyszki|gminy Syłgudyszki]], 389 mieszkańców (2001).
|-
| 7707. || [[Szabła]] || Miejscowość Szabła położona jest 72&nbsp;km na wschód od [[Dobricz]]y, 25&nbsp;km na północny-wschód od miejscowości [[Kawarna]] i 7&nbsp;km na zachód od [[Przylądek Szabła|przylądku Szabła]]. Centrum miasteczka znajduje się 2&nbsp;km od linii brzegowej [[Morze Czarne|morza Czarnego]], gdzie znajduje się [[plaża]]. 4 grudnia 2012 roku w Szabli odnotowano jedno z najsilniejszych w tym rejonie [[Trzęsienie ziemi|trzęsień ziemi]], 5 w [[Skala Richtera|skali Richtera]].
|-
| 7708. || [[Szack (Białoruś)]] || '''Szack''' ([[język białoruski|biał]]. ''Шацк'') – [[wieś]] (dawniej miasteczko) na [[Białoruś|Białorusi]] w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[Rejon puchowicki|rejonie puchowickim]].
|-
| 7709. || [[Szack]] || Pierwsza wzmianka o Szacku pochodzi z 1410 roku, kiedy król [[Władysław II Jagiełło|Władysław Jagiełło]] posłał w szackie lasy myśliwych, aby zaopatrzyli w mięso [[Bitwa pod Grunwaldem|wyprawę grunwaldzką]]. W 1595 roku Szack wymieniany był w dokumentach jako miasteczko. W 1812 roku, podczas [[Inwazja na Rosję (1812)|kampanii rosyjskiej]], przez miejscowość przeszły wojska napoleońskie. Od 1768 do 1849 roku Szack należał do rodziny Branickich, której w późniejszych latach władze carskie skonfiskowały majątek.
|-
| 7710. || [[Szafuza (kanton)]] || Kanton Szafuzy jest najbardziej na północ wysuniętą częścią [[Szwajcaria|Szwajcarii]]. Poza fragmentem miasteczka [[Stein am Rhein]] (Vor der Brugg) i fragmentem nabrzeża przy elektrowni wodnej w Szafuzie leży na prawym brzegu [[Ren]]u i jest otoczony głównie przez terytorium Niemiec (Badenia-Wirtembergia). Kanton jest jednym z mniejszych w Szwajcarii zarówno pod względem powierzchni (298 km², 7. najmniejszy), jak i ludności (77 tys. msk., 8. najmniejszy). Długość granic wynosi 185,4 km, w tym 151,8 km z [[Niemcy|Niemcami]], 23,2 km z kantonem [[Zurych (kanton)|Zurychu]] i 10,4 km z kantonem [[Turgowia|Turgowii]]. Dodatkowo w środkowej części kantonu, nad Renem znajduje się niemiecka [[eksklawa]] – [[Büsingen am Hochrhein]].
|-
| 7711. || [[Szahara]] || Przez niemal tysiąclecie miejscowość była siedzibą i bastionem oporu [[imam]]ów, głównie [[Zajdyci|zajdytów]] (odmiana [[szyizm]]u){{r|ml}}. Trudno dostępne położenie Szahary zapewniało jej izolację. Po raz pierwszy i jedyny Szahara została zdobyta przez [[Imperium Osmańskie|Turków osmańskich]] w 1587 roku, w trakcie pierwszej okupacji Jemenu przez Imperium Osmańskie{{r|ml}}. Imam [[Al-Mansur al-Kasim|Kasim ibn Muhammad]] odbił miasteczko w czerwcu 1602 roku{{r|chronologia}} i uczynił je swoją stolicą{{r|bucket}}. Stało się ono głównym centrum nauczania zajdyckiego{{r|bucket}}. W marcu 1608 roku imam zawarł z Turkami 10-letni traktat pokojowy, na mocy którego przyznano mu Szaharę i inne zdobyte przez niego miejscowości{{r|chronologia}}. Ofensywa imama przeciwko Turkom, po jego śmierci kontynuowana przez [[Al-Muajjad Muhammad|jego syna]], skończyła się wyzwoleniem kraju w 1635 roku{{r|ml}}. Podczas drugiej okupacji Jemenu w XIX i XX wieku Turcy znów próbowali zdobyć Szaharę, jednak bezskutecznie{{r|ml}}. W trakcie [[Wojna domowa w Jemenie Północnym|wojny domowej w latach 60. XX wieku]] miasteczko stało się jednym z ostatnich bastionów oporu imama i sił rojalistów{{r|ml}}. Szahara została wówczas zbombardowana przez wspierające republikanów lotnictwo egipskie{{r|ml}}.
|-
| 7712. || [[Szakinów]] || '''Szakinów'''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref><ref>{{SgKP|XV_cz.2|637}} [dostęp 15 września 2011]</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Šakyna'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg szawelski|okręgu szawelskim]] i w [[Rejon szawelski|rejonie szawelskim]]. Liczy 425 mieszkańców (2001).
|-
| 7713. || [[Szantaż (film 2005)]] || * [[Mumbaj]] * akcenty [[chrześcijaństwo|chrześcijańskie]] * ksiądz (''[[Namiętność (film 2000)|Josh]]'', ''[[Kabhi Haan Kabhi Naa]]'') * relacja ojciec – córka * decyzja małżeństwa z przestępcą (''[[Company (film 2002)|Company]]'') * ciąża (''[[Salaam Namaste]]'') * pragnienie porzucenia dla żony przestępczego życia (''[[Kaante]]'', ''[[Karam]]'') * jedność wiary w Boga niezależnie od wyznania (ślub chrześcijański, ślub [[hinduizm|hinduski]]) * akcja policji * problemy w rodzinie policjanta (''[[Shootout at Lokhandwala]]'') * relacja ojciec-synek (''[[Akele Hum Akele Tum]]'', ''[[Nigdy nie mów żegnaj]]'') * więzienie * na posterunku * tajemnica z przeszłości (''[[Vaada]]'') * pościg samochodowy w mieście * wypadek samochodowy * szpital * śmierć żony * dziecko (''[[Taare Zameen Par]]'') * porwanie (''[[Apaharan]]'', ''[[Ek Ajnabee]]'', ''[[Ek Hasina Thi]]'') * wesołe miasteczko (''[[Chalte Chalte]]'') * karmienie jako znak miłości * wyścigi samochodowe (''[[Wyścig (film 2008)|Wyścig]]'', ''[[Tara Rum Pum]]'') * obietnica
|-
| 7714. || [[Szara Sowa]] || W [[1906]] przeniósł się do Kanady z zamiarem studiowania [[Rolnictwo|rolnictwa]]. Po krótkim pobycie w [[Toronto]], przemieścił się do [[Temagami]], małego miasteczka w [[Podział administracyjny Kanady|prowincji]] [[Ontario]], gdzie przybrał fałszywą tożsamość [[Indianie|Indianina]] imieniem Szara Sowa (Wa-Sha-Quon-Asin). Mówił, że był synem [[Szkoci|Szkota]] i matki z [[plemię|plemienia]] [[Apacze|Apaczów]]. W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] służył jako [[strzelec wyborowy]] we [[Francja|Francji]].  W [[1925]] ożenił się z [[Odżibwejowie|Odżibwejką]] Anahareo (właściwie Gertrude Bernard), zwaną Pony. Mieli córkę. Między [[1935]] a [[1937]] wyjechał do Anglii reklamować swoje książki. Kiedy pojawił się w [[Hastings]] ciotka rozpoznała go i ujawniła prawdę o jego prawdziwym pochodzeniu. Zmarł na [[zapalenie płuc]].
|-
| 7715. || [[Szarkowszczyzna]] || W XIX w. Szarkowszczyna przekształciła się w dwa leżące obok siebie lecz oddzielne miasteczka: Szarkowszczynę Starą należącą do Boguckich oraz znacznie większą od niej Szarkowszczynę Nową, własność Fiedorowczów, która rozwinęła się na obu brzegach [[Dzisna (rzeka)|Dzisny]] na terenie innych pobliskich folwarków. Taki stan przetrwał do okresu międzywojennego, kiedy obie części połączono w  miasteczko gminne Szarkowszczynę, a nazwę Stara Szarkowszczyna zachował tylko niewielki folwark.
|-
| 7716. || [[Szarlej]] || Samo miasteczko czy dzielnica nazywana jest przeklętym. podobno ma to związek z wydarzeniami paranormalnymi dziejącymi się tam każdego roku w święto zmarłych. często mówi się o zaginięciach szczególnie w grupie wiekowej od 14-16 roku życia. Legenda głosi bowiem, że każdy człowiek urodzony w Szarleju w dniu swoich 18 urodzin zostanie powołany do „Wiecznego życia”. Stanie się wtedy demonem lub aniołem i posili szeregi jednej z armii{{fakt|data=2017-01}}.
|-
| 7717. || [[Szaty]] || '''Szaty''' ([[lit.]] ''Šėta'') – [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]] na [[Litwa|Litwie]], w [[okręg kowieński|okręgu kowieńskim]], w [[Rejon kiejdański|rejonie kiejdańskim]], siedziba [[starostwo Szaty|starostwa Szaty]]; 935 mieszkańców ([[2011]]); [[kościół (budynek)|kościół]], [[szkoła (oświata)|szkoła]], [[urząd pocztowy]].
|-
| 7718. || [[Szawkiany]] || '''Szawkiany'''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref><ref>{{SgKP|XV_cz.2|639}} [dostęp 15 września 2011]</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Šaukėnai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg szawelski|okręgu szawelskim]] i w [[Rejon kielmski|rejonie kielmskim]]. Liczy 721 mieszkańców (2001).
|-
| 7719. || [[Szawkoty]] || '''Szawkoty''' ([[język litewski|lit]]. ''Šaukotas'') - [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg szawelski|okręgu szawelskim]] w [[Rejon radziwiliski|rejonie radziwiliskim]], 12 km na południe od [[Szawlany|Szawlan]], 583 mieszkańców (2001). Siedziba [[starostwo Szawkoty|starostwa Szawkoty]]. 
|-
| 7720. || [[Szawlany]] || '''Szawlany''' ([[język litewski|lit]]. ''Šiaulėnai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg szawelski|okręgu szawelskim]] w [[Rejon radziwiliski|rejonie radziwiliskim]], 22 km na południowy zachód od [[Radziwiliszki|Radziwiliszek]] przy drodze Radziwiliszki-[[Cytowiany]], 890 mieszkańców (2001). Siedziba [[starostwo Szawlany|starostwa Szawlany]]. 
|-
| 7721. || [[Sza’ab]] || Miasteczko posiada typową arabską architekturę, charakteryzującą się ciasną zabudową i wąskimi, krętymi uliczkami. Zabudowa powstawała bardzo chaotycznie, bez zachowania jakiegokolwiek wspólnego stylu architektonicznego. Z zabytków znajduje się tutaj [[meczet]] Zahir al-Umar, który pochodzi z [[XVIII wiek]]u. Jest on położony w samym centrum miasteczka. Na południe od meczetu jest położony grób szejka Maqam Alami<ref>{{cytuj książkę | autor = Andrew Petersen | tytuł = A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine: Volume I | wydawca = British Academy Monographs in Archaeology | miejsce = | rok = 2002 | strony = 275-276 | isbn =}}</ref>.
|-
| 7722. || [[Sza’ar Menasze]] || Leży w północno-wschodniej części [[Równina Szaron|równiny Szaron]] na południe od masywu [[Góra Karmel|Góry Karmel]], w otoczeniu miast [[Baka-Dżatt]] i [[Hadera]], miasteczka [[Pardes Channa-Karkur]], moszawów [[Ma’or]], [[Gan ha-Szomeron]] i [[Talme Elazar]], kibuców [[En Szemer]], [[Ma’anit]] i [[Mecer]], oraz wioski [[Majsar]]. Na południe od wioski znajduje się [[baza lotnicza Ein Shemer]].
|-
| 7723. || [[Sza’are Tikwa]] || Z osiedla wyjeżdża się na południe na drogę nr 505 [[Plik:ISR-HW505.png|25px]], którą jadąc na wschód dojeżdża się do miasteczka [[Elkana]], lub jadąc na zachód dojeżdża się do [[autostrada|autostrady]] [[Autostrada 5 (Izrael)|nr 5]] [[Plik:ISR-HWB5.png|25px]] ([[Tel Awiw-Jafa|Tel Awiw]]–[[Ari’el]]).
|-
| 7724. || [[Szczebrzeszyn]] || Badania naukowe stwierdzają, że pierwsi mieszkańcy dzisiejszego Szczebrzeszyna osiedlili się na wzgórzu zamkowym około 5 tysięcy lat temu. Był to [[neolit]]yczny lud rolniczy kultury pucharów lejkowatych. Położenie grodu na skrzyżowaniu [[szlak bursztynowy|szlaku bursztynowego]] oraz trasy między [[Kijów|Kijowem]] a [[Kraków|Krakowem]] stwarzało szansę dynamicznego rozwoju. Takie usytuowanie miasteczka miało również swoje złe strony: właśnie tędy szły na Polskę najazdy [[Turcy|Turków]], [[Tatarzy|Tatarów]], [[kozacy|Kozaków]] i innych nieprzyjaciół, którzy niszczyli miasto. Szczebrzeszyn pełnił ważną rolę gospodarczą, kulturalną i oświatową. Był też ośrodkiem ruchu niepodległościowego i walk z zaborcą.
|-
| 7725. || [[Szczenięce lata Toma i Jerry’ego]] || | ''Wesołe miasteczko''<br /><small>''Wesołe miasteczko''</small>
|-
| 7726. || [[Szczepanowice (powiat tarnowski)]] || W 1568 r. część rodziny Chrząstowskich przyjęła [[kalwinizm]]. W 1573 r. kościół w Jodłówce zamieniono na [[zbór]] kalwiński. Stan taki trwał 20 lat, a tymczasem budynek uległ zniszczeniu. Wówczas katolicy i kalwiniści zbudowali sobie oddzielne świątynie. Wkrótce też zaczęła działać szkoła zborowa. W 1651 r. zamknięto zbór i szkołę w Jodłówce i przeniesiono je do sąsiednich Szczepanowic, gdzie ich właściciel Stanisław Chrząstowski (†1658), działacz polityczny i przywódca protestantów małopolskich, ufundował nowy zbór, "który wkrótce stał się głównym ośrodkiem życia zborów krakowskich i sandomierskich"<ref>''Polski Słownik Biograficzny'', t. 3, s. 475</ref>). W tym też czasie założono istniejący do dzisiaj cmentarz kalwiński. Synem Stanisława był Piotr Chrząstowski (†1684), działacz protestancki. "Siedziba jego – odziedziczone po ojcu Szczepanowice – rozrosła się w małe miasteczko jako zborowa stolica Małopolski zachodniej i ostatni ośrodek polskiego szkolnictwa kalwińskiego o międzynarodowym znaczeniu, ściągający młodzież protestancką z Węgier" <ref>Tamże, s. 474</ref>). W latach sześćdziesiątych XVII w. szkoła ta była szkołą dystryktu krakowskiego i osiągnęła poziom gimnazjum. Oprócz synów szlachty polskiej kształcili się w niej synowie kupców szkockich z [[Tarnów|Tarnowa]], a w latach siedemdziesiątych – także pewna liczba młodzieży z [[Węgry|Węgier]]. W 1713 r. zbór został spalony. Nowy zbór wybudowano w 1786 r.; przetrwał on do 1852 r., kiedy to Chrząstowscy sprzedali swe dobra Serwatowskim i opuścili Szczepanowice.
|-
| 7727. || [[Szczodrobów]] || '''Szczodrobów'''<ref>[http://dir.icm.edu.pl/pl/Slownik_geograficzny/Tom_XI/856 Szczodrobów w ''Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego''] [dostęp 21 września 2011]</ref> lub '''Szczodrobowo/Szczedrobowo''' ([[język litewski|lit]]. ''Sidabravas'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg szawelski|okręgu szawelskim]] i w [[Rejon radziwiliski|rejonie radziwiliskim]]. Liczy 610 mieszkańców (2001).
|-
| 7728. || [[Szczolonka]] || '''Szczolonka''' – dawna [[wieś]], obecnie część [[agromiasteczko|agromiasteczka]] [[Uhły (rejon brahiński)|Uhły]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód homelski|obwodzie homelskim]], w [[rejon brahiński|rejonie brahińskim]], w [[sielsowiet|sielsowiecie]] [[Uhły (rejon brahiński)|Uhły]]. W 1921 roku była samodzielną wsią. W późniejszym czasie została włączona w skład Uhłów<ref>{{cytuj stronę | url = http://igrek.amzp.pl/result.php?cmd=id&god=XXIV_29&cat=WIG100REPR| tytuł = Mapa Taktyczna Polski 1:100 000| data dostępu = 2012-12-24| opublikowany = Mapster| data = 1921}}</ref>.
|-
| 7729. || [[Szczomyślica]] || '''Szczomyślica''', Szczomyślnica ([[język białoruski|biał.]] ''Шчомысліца'', [[język rosyjski|ros.]] ''Щёмыслица'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[rejon miński|rejonie mińskim]], w [[Sielsowiet Szczomyślica|sielsowiecie Szczomyślica]]. Od północnego wschodu sąsiaduję z [[Mińsk]]iem.
|-
| 7730. || [[Szczucin]] || [[I wojna światowa]] powstrzymała wszelkie symptomy rozwoju miasteczka. We wrześniu 1914 r., na zachód od Szczucina, wzdłuż Wisły rozlokowały się oddziały [[Legiony Polskie (1914–1918)|Legionów Józefa Piłsudskiego]], atakując [[Rosjanie|Rosjan]] po drugiej stronie rzeki i odnosząc spore sukcesy. Po wycofaniu się legionistów, ziemię szczucińską i cały powiat dąbrowski zajęły wojska rosyjskie. Szczucin był okupowany do maja 1915 r., kiedy to, po słynnej [[bitwa pod Gorlicami|bitwie gorlickiej]] Rosjanie zmuszeni zostali do odwrotu na froncie galicyjskim.
|-
| 7731. || [[Szczuczyn (województwo podlaskie)]] || W Szczuczynie od wieków istniała prężna, zamożna i liczna wspólnota żydowska. Według danych z 1921 roku w Szczuczynie mieszkało 2506 Żydów, co stanowiło 56 % ludności miasteczka. W momencie wybuchu II wojny światowej liczebność szczuczyńskiego sztetlu wynosiła około 3 000 osób.
|-
| 7732. || [[Szczurowice]] || '''Szczurowice''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Щуровичі'', Szczurowyczi) – [[wieś]] (dawniej [[miasteczko]]) na [[Ukraina|Ukrainie]] w [[obwód lwowski|obwodzie lwowskim]] ([[rejon radziechowski]]). Liczą niecałe 500 mieszkańców.
|-
| 7733. || [[Szczytniki (powiat kaliski)]] || We wsi pomnik [[Augustyn Kordecki|Augustyna Kordeckiego]], przeora [[Paulini|paulinów]] z [[Jasna Góra|Jasnej Góry]], wsławionego obroną klasztoru przed [[Szwedzi|Szwedami]], urodzonego w [[Iwanowice (powiat kaliski)|Iwanowicach]] - dawniej miasteczka położonego 3&nbsp;km na pd.
|-
| 7734. || [[Szczęki (film)]] || W czasie kąpieli w nadmorskim kurorcie Amity, młoda dziewczyna zostaje zaatakowana i wciągnięta pod wodę przez niewidoczną dla widzów potężną siłę. Szef policji w Amity, Martin Brody (nota bene panicznie bojący się wody) odnajduje na plaży jej zmasakrowane szczątki. Brody, dowiedziawszy się od lekarza, iż śmierć turystki była wynikiem ataku [[Rekiny|rekina]], chce zamknąć plażę w Amity, ale burmistrz miasteczka, Larry Vaughn, obawiając się utraty zysków z turystyki, nie wyraża na to zgody, jednocześnie nakłaniając lekarza do zmiany orzeczenia o przyczynie śmierci (na rozcięcie przez śrubę [[Motorówka|motorówki]]).
|-
| 7735. || [[Szczęki (powieść)]] || Mieszkańcy Amity, małego miasteczka nad oceanem, wpadają w panikę, kiedy w pobliskich wodach pojawia się rekin zabójca. Groźny drapieżnik nie tylko zagraża ludziom, ale może też doprowadzić do ruiny wielu obywateli Amity, którzy egzystują dzięki turystom. Ich chciwość sprawia, że gotowi są minimalizować niebezpieczeństwo byleby tylko nie zamykać plaży. Tymczasem liczba ofiar rośnie. Policjant Martin Brody, wspomagany przez dwóch pomocników, decyduje się podjąć ryzyko i stawić czoło bestii…
|-
| 7736. || [[Szczęki II]] || Minęły cztery lata od chwili, gdy u wybrzeży miasteczka Amity grasował [[Rekiny|rekin]]. Teraz znów na morzu mają miejsce tajemnicze wypadki. Szeryf Martin Brody podejrzewa, że może to być kolejny olbrzymi biały rekin. Jednak w obawie przed ucieczką turystów w środku sezonu władze nie chcą podejmować oficjalnych działań. Mężczyzna będzie musiał zmierzyć się sam z bestią, która w dodatku zagraża jego synowi pływającemu po morzu z przyjaciółmi.
|-
| 7737. || [[Szefaram]] || Miasto Szefaram jest położone na wysokości 70 metrów [[n.p.m.]] w [[Zachodnia Galilea|Zachodniej Galilei]]. Leży wśród wzgórz oddzielających [[Bejt Netofa|Dolinę Bejt Netofa]] od [[równina przybrzeżna Izraela|równiny przybrzeżnej Izraela]]. Samo miasto rozciąga się siedmiu wzgórzach, dzięki czemu nazwano je „''małym Rzymem''”. Na południe od miasta wznosi się wzgórze Har Charbi (208 m n.p.m.), na skraju północnym jest Har Szifron (212 m n.p.m.), a na wschodzie jest wzgórze Har Hannaton (334 m n.p.m.). Okoliczny teren opada w kierunku północno-zachodnim ku wybrzeżu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]]. W jego otoczeniu znajduje się miasto [[Kirjat Atta]], miasteczka [[I'billin]] i [[Bir al-Maksur]], kibuc [[Afek]], wioska komunalna [[Adi (Izrael)|Adi]], oraz wioski arabskie [[Dmeide]], [[Ras al-Ajn (Izrael)|Ras al-Ajn]] i [[Chawalid]].
|-
| 7738. || [[Szemetowszczyzna]] || W XIX wieku miejscowość miała status miasteczka. W 1890 roku liczyła 233 mieszkańców, w tym 16 prawosławnych i 4 żydów. Natomiast w folwarku mieszkało 99 osób, w tym 26 katolików i 73 ewangelików{{r|S11}}. Działała gorzelnia parowa produkująca rocznie ''35 000 wiader spirytusu'', olejarnia, młyn wodny, cegielnia i 4 duże zarybione stawy. Konstanty Skirmunt założył tu w 1877 roku spółkę zaliczkowo-wkładową, która w 1880 roku miała 354 uczestników i dawała im 14% dywidendy{{r|S11}}.
|-
| 7739. || [[Szentendre]] || W średniowieczu do miasteczka zaczęli przybywać [[Serbowie]] - uchodźcy ze swojego kraju, podbijanego przez [[Turcy|Turków]]. Pierwsza fala przybyszów miała miejsce po [[Bitwa na Kosowym Polu (1389)|bitwie na Kosowym Polu]] w [[1389]], kolejna w XVI wieku po upadku [[Belgrad]]u. Wkrótce potem ta część Węgier także znalazła się pod osmańską okupacją, Serbowie jednak pozostali w mieście, tworząc silne skupisko słowiańskie. W XVIII Szentendre nadal pozostawało enklawą narodowościową - w [[1720]] 88% mieszkańców było południowymi Słowianami (głównie Serbowie, ale też Chorwaci), mieszkali w mieście również Niemcy, Słowacy oraz Grecy. Z tego okresu pochodzi spora część zabytkowej zabudowy - barokowe budynki z elementami charakterystycznymi dla południowej Europy i prawosławne świątynie. Jedną z podstaw gospodarki stała się uprawa winorośli - miasto było centrum winiarstwa w środkowych [[Węgry|Węgrzech]].
|-
| 7740. || [[Szepielewicze]] || '''Szepielewicze''' ([[język białoruski|biał.]]: ''Шапялевічы''; [[język rosyjski|ros.]]: ''Шепелевичи'') – [[wieś]] (dawniej [[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]]) na [[Białoruś|Białorusi]] w [[rejon kruhelski|rejonie kruhelskim]], w [[obwód mohylewski|obwodzie mohylewskim]] nad rzeką [[Oslinka|Oslinką]].
|-
| 7741. || [[Szeryf z Firecreek]] || Pięciu jeźdźców przybywa do prowincjonalnego miasteczka Firecreek na [[Dziki Zachód|Dzikim Zachodzie]]. Miejscowym szeryfem jest mężczyzna w podeszłym wieku. Jego żona spodziewa się dziecka. Mieszkańcami miasteczka są prawie wyłącznie kobiety i starsi mężczyźni. Przybysze spędzają czas pijąc alkohol i rozrabiając. Młody stajenny staje w obronie napastowanej przez jednego z nich kobiety i przypadkowo zabija go. Jeźdźcy dopuszczają się samosądu, w zamian wieszają stajennego i przygotowują się do opuszczenia Firecreek. Szeryf staje do samotnej walki z nimi, by nie pozwolić im na bezkarny odjazd. Unieszkodliwia trzech z nich, jednak zostaje raniony. W ostatniej chwili z pomocą przychodzi mu miejscowa kobieta, zabijając ostatniego bandytę.
|-
| 7742. || [[Szeryf z miasteczka Manhattan]] ||  |tytuł                   = Szeryf z miasteczka Manhattan
|-
| 7743. || [[Szerzyny]] || 13 marca [[1731]] roku właściciel Szerzyn [[Stefan Uniatycki]] uzyskał od [[August II Sas|Augusta II Sasa]] zgodę na założenie w miejsce wsi miasteczka o nazwie Stefanów. Prawdopodobnie miasteczko powstało, ale nazwa miejscowości nie uległa zmianie. Nowe miasteczko uzyskało pewne przywileje, mianowicie: nadano mu prawo do 12 jarmarków rocznie, cotygodniowych targów w niedzielę oraz zwolniono je na 8 lat od wszelkich ciężarów podatkowych.
|-
| 7744. || [[Szestno]] || W 1536 r. w liszce na przedzamczu mieszkali sami Niemcy, jednakże w 1566 r. osiadł tu na dwóch łanach nadanych przez księcia Albrechta polskojęzyczny pleban Wojciech Rębowski (Rembowius). Sugeruje to napływ i obecność ludności polskiej. Liszkę w odróżnienie od folwarku zamkowego (a później starościńskiego) i związanych z nim zagród szarwarcznych (wieś czynszowa) w XVI w. określana jako ''Freiheit Sehesten''. Tak określano tereny rządowe, istniejące w obrębie jednostek samorządowych. W Szestnie pojęcie to obejmowało wszystkie budynki położone na południe od kościoła i znajdujące się naprzeciwko nich karczmy. Był to teren należący do zamku (obszar ten dopiero na początku XIX w., po rozbiórce zamku, został przekazany gminie wiejskiej). Szestno rządziło się sposób typowy dla małego miasteczka, chociaż formalnie miało status wsi na prawie chełmińskim. Nie było więc w Szestnie burmistrza, rady i ławy, natomiast był [[sołtys]]. Dla podkreślenia statusu osady używano określenia ''Flecken Sehesten'', co oznaczało miasteczko bez praw miejskich (podobnie jak pobliskie [[Sątoczno]]). W tego typu osadzie nie było ratusza, miało ono jednak prawo posiadania kilku karczm. Zabudowa osady miała kształt [[ulicówka|ulicówki]], ale z placem na środku, charakterystycznym dla miasteczka, który pełnił funkcję rynku miejskiego (targowiska). 
|-
| 7745. || [[Szeszole]] || '''Szeszole''' ([[język litewski|lit.]] ''Šešuoliai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], w [[okręg wileński|okręgu wileńskim]], w [[Rejon wiłkomierski|rejonie wiłkomierskim]], położone ok. 16 km na południowy wschód od [[Wiłkomierz]]a, przy drodze Wiłkomierz-[[Malaty]]. Siedziba [[Gmina Szeszole|gminy Szeszole]]. Litewski [[zabytek urbanistyki]].
|-
| 7746. || [[Szetulim]] || Leży na nadmorskiej równinie w północno-zachodniej części [[Negew|pustyni Negew]], w otoczeniu miasta [[Aszdod]], miasteczka [[Gan Jawne]], kibucu [[Chacor-Aszdod]], moszawów [[Azrikam]] i [[Sede Uzzijjahu]]. Na wschód od moszawu znajduje się [[Baza lotnicza Chacor]] należąca do [[Siły Powietrzne Izraela|Sił Powietrznych Izraela]].
|-
| 7747. || [[Sześć grobów do Monachium]] || Michael przeżył strzał, po operacji nosi stalową płytkę z tyłu głowy. Przez 10 lat pracuje uczciwie, zostaje milionerem. Żyje jednak chęcią [[Zemsta (etyka)|zemsty]] i w końcu identyfikuje pierwszych czterech mężczyzn. Akcja powieści rozpoczyna się morderstwem drugiej osoby, morderstwo pierwszej opisane jest we wspomnieniach Michaela. Postanawia on zabić wszystkich swoich oprawców. Po drodze poznaje też Rosalie, prostytutkę niemiecką, która leczyła się z szoku po bombardowaniu jej rodzinnego miasteczka. Każdy kolejny zamach jest coraz trudniejszy, ze względu na rangę osób, jednak Rogan nie rezygnuje, nawet za cenę własnego życia.
|-
| 7748. || [[Szibli-Umm al-Ganam]] || Miejscowość Szibli-Umm al-Ganam jest położona na wysokości od 100 do 220 metrów [[n.p.m.]] na płaskowyżu [[Wyżyna Sirin|Sirin]] u podnóża [[góra Tabor|góry Tabor]] w [[Dolna Galilea|Dolnej Galilei]], na północy [[Izrael]]a. Na wschód od miasteczka przepływa strumień Keszet, który wpada na południu do strumienia [[Nachal Tawor]]. W jej otoczeniu są miejscowości [[Dabburijja]], [[Ein Mahil]] i [[Kefar Tawor]], kibuce [[Bet Keszet]], [[En Dor]] i [[Dawerat]], moszaw [[Kefar Kisch]], wioska edukacyjna [[Kadoorie]], oraz arabska wioska [[Tamra (wieś)|Tamra]]. Na południowym zachodzie jest [[strefa przemysłowa Alon Tawor]] i [[baza wojskowa Na’ura]].
|-
| 7749. || [[Szigethalom]] || '''Szigethalom''' – miasto w środkowych [[Węgry|Węgrzech]], na wyspie rzecznej [[Czepel]], nad wschodnią odnogą Dunaju [[Ráckevei-duna]]. Leży pomiędzy innymi małymi miasteczkami [[Tököl]] i [[Szigetszentmiklós]]. Zwane „perłą wyspy Czepel”. 
|-
| 7750. || [[Szimszit]] || Wioska Szimszit jest położona na wysokości od 180 do 270 metrów [[n.p.m.]] na północno-zachodnim skraju masywu górskiego [[Hare Nacerat]], oddzielającego [[Bejt Netofa|Dolinę Bejt Netofa]] od [[Dolina Jezreel|Doliny Jezreel]] w [[Dolna Galilea|Dolnej Galilei]], na północy [[Izrael]]a. Osada leży na południowo-zachodnich zboczach wzgórza Givat Kusbar (282 m n.p.m.). Bardziej na wschodzie wznosi się wzgórze Givat Rabi (286 m n.p.m.). Na północny zachód od wioski znajduje się [[ued|wadi]], którego dnem płynie strumień Cippori. W jej otoczeniu znajduje się miasto [[Nazaret]], miasteczka [[Zarzir]], [[Ar-Rajna]] i [[Ilut]], kibuce [[ha-Solelim]] i [[Cippori]], oraz wioska komunalna [[Giwat Ela]].
|-
| 7751. || [[Szinkit]] || W kolejnych wiekach miasto jednak podupadło i obecnie jest niewielkim, zagubionym na pustyni miasteczkiem, niekwestionowane jest jednak jego historyczne znaczenie w regionie.
|-
| 7752. || [[Szipka (szczyt)]] || W czasie [[X wojna rosyjsko-turecka|X. wojny rosyjsko-tureckiej]] ([[1877]]-[[1878]]) na przełęczy Szipka czterokrotnie (w [[lipiec|lipcu]], w [[sierpień|sierpniu]] i we [[wrzesień|wrześniu]] 1877, a także w [[styczeń|styczniu]] 1878) starły się [[Rosja|armia rosyjsko]]-[[Bułgaria|bułgarska]] i [[Imperium Osmańskie|wojska osmańskie]]. Najkrwawsza z tych czterech wyjątkowo ważnych dla przebiegu wojny [[Bitwa pod Szipką|bitew]], sierpniowa, pochłonęła ponad 10 tys. ofiar, w tym 3640 żołnierzy rosyjskich i ochotników bułgarskich. W celu upamiętnienia tego wydarzenia, w latach [[1928]]-[[1934]] na szczycie wzniesiono monument zwany Pomnikiem Wolności (bułg. ''Паметник на Свободата''), który wraz z zabytkowym [[monaster]]em i [[Cerkiew Narodzenia Pańskiego w Szipce|cerkwią Narodzenia Pańskiego]] mieszczącymi się w pobliskim miasteczku [[Szipka (miasto)|Szipka]] stanowi jeden z najciekawszych kompleksów turystycznych w Bułgarii.
|-
| 7753. || [[Sziraz]] || Pierwsze wzmianki o miasteczku zlokalizowanym w miejscu dzisiejszego Szirazu pochodzą z epoki [[Achemenidzi|Achemenidów]], których stolica znajdowała się w pobliskich [[Pasargady|Pasargadach]] (ok. 130 km od Szirazu), a później w [[Persepolis]] (ok. 70 km).
|-
| 7754. || [[Szklany zamek]] || Ojciec Jeannette, Rex Walls, był nieuleczalnym [[alkoholik]]iem, wizjonerem, pasjonatem [[fizyka|fizyki]] i nieschematycznych rozwiązań matematycznych, typem [[Don Kichot (postać)|Don Kichota]], walczącego z nieistniejącymi wiatrakami, groteskowo przeceniającym swój wpływ na losy świata. Matka, Rose Mary Walls, uważała się za artystkę i rzeczywiście obdarzona była talentem malarskim. Jako żona i matka czworga dzieci była jednak osobą skrajnie nieodpowiedzialną i [[egocentryzm|egocentryczną]]. Dzieci Wallsów – Lori, Jeannette, Brian i Maureen – wychowywane były więc przez ludzi, którzy mogliby stworzyć im bezpieczny dom, gdyby nie byli [[obsesja|obsesyjnie]] zajęci sobą i swoimi wizjami. Matka, gruntownie wykształcona, była nauczycielką, ale rzadko pracowała na stałym etacie w szkole. Spędzała czas malując, pisząc [[wiersz]]e, [[opowiadanie|opowiadania]], spisując swoje złote myśli i zbierając w literacką całość swoją filozofię życiową. Nie interesowała się tym, czy dzieci mają co jeść, jak są ubrane, kiedy się myły, natomiast nieustannie wpajała im pompatyczne idee [[Równość (polityka i socjologia)|równości międzyludzkiej]], [[tolerancja|tolerancji]], namawiała do bycia kreatywnym. Dom Wallsów był ruiną, wielkim wysypiskiem śmieci i pośmiewiskiem. Nawet w ubogich miasteczkach górniczych, w których nikt nie był bogaty, Wallsowie byli uważani za najgorszych. Rex Walls był marzycielem, ogarniętym nierealnymi fantazjami, typu „szklany zamek” - idealny dom dla niego i jego rodziny, którego nigdy nie zaczął budować. Mimo swoich nałogów – [[alkoholizm]]u, [[hazard]]u, regularnych wizyt w domach publicznych i barach – ojciec bardziej troszczył się o dzieci niż matka, która na co dzień przebywała z nimi w domu. Rex pracował nieregularnie, dorywczo, ale jednak przynosił do domu minimalne zarobki, z których większą część przepijał lub przegrywał w [[poker]]a. Mimo to znajdował czas na opowiadanie dzieciom o [[gwiazdozbiór|konstelacjach gwiezdnych]], [[matematyka|matematyce]], [[biologia|biologii]], fizyce. Szczególne silne było przywiązanie Jeannette do ojca, jej starsza siostra Lori była bliższa matce, z którą łączyła ją fascynacja malarstwem.
|-
| 7755. || [[Szkolnictwo przy 2 Korpusie Polskim]] || W zimie 1944/45 działania ofensywne na froncie włoskim zostały wstrzymane. Dowództwo 2 Korpusu zdecydowało wykorzystać przerwę w działaniach wojennych na wznowienie prac szkół przy 2 Korpusie. Na mocy Rozkazu Operacyjnego Dowództwa 2 Korpusu z 9 stycznia 1945 roku miasteczko [[Alessano]], położone na południowym krańcu [[Półwysep Salentyński|półwyspu Salentyńskiego]], wybrano na kursy maturalne dla żołnierzy z jednostek pozadywizyjnych. 20 stycznia w strefie przyfrontowej kontrolowanej przez oddziały Karpatczyków, w górskim kurorcie [[Bagno di Romagna]], wznowiła działalność „Szkoła Karpacka”. W kwietniu szkoła przeniosła się do miasteczka Terra del Sole koło [[Forlì]]. Jednym z absolwentów turnusu zakończonego 23 czerwca 1945 roku był ostatni prezydent RP na wychodźstwie [[Ryszard Kaczorowski]], który uzyskał małą maturę wraz z setką kolegów. 230 innych uczniów promowano do następnych klas gimnazjalnych i licealnych.
|-
| 7756. || [[Szkoła Policji w Katowicach]] || * Wielofunkcyjne Centrum Symulacji - umożliwia przeprowadzanie zajęć w warunkach zbliżonych do rzeczywistych (np. symulacja napadu na bank lub kantor) (3 października 2007 r.)<ref>{{Cytuj stronę | url = http://katowice.szkolapolicji.gov.pl/2007/10/policyjne-miasteczko/ | tytuł = Policyjne miasteczko | data = 3-10-2007 | data dostępu = 2017-02-24}}</ref> 
|-
| 7757. || [[Szkoła dywersantów w Hemfurth]] || Szkoła została utworzona w lipcu [[1943]] r. w miasteczku [[Hemfurth]] w rejonie [[Kassel]] przez [[Abwehgruppe-209|Abwehrgruppe 209 "Bussard"]]. Komendantem został [[Fritz Bucholz]]. Funkcję jego zastępcy pełnił b. podporucznik [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] [[Jurij Jewtuchowicz|Jurij N. Jewtuchowicz]]. Szkoła była przeznaczona dla młodych obywateli ZSRR w wieku od 10 do 17 lat (chłopców i dziewcząt). Były to sieroty z domów dziecka w [[Orsza|Orszy]] i [[Smoleńsk]]u. Gromadzono je w obozie we wsi Smietowo pod Orszą, po czym przewożono do [[III Rzesza|Niemiec]]. Przechodzili oni propagandowe "pranie mózgu", podczas którego ujawniano, że będą szkoleni na agentów-dywersantów. Niemcy nakłaniali ich różnymi metodami na wyrażenie zgody. Po przyjęciu do szkoły automatycznie przyjmowano ich w szeregi [[Rosyjska Armia Wyzwoleńcza|Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej]] (ROA). W szkole szkoliło się jednocześnie od 25 do 75 osób. Szkolenie trwało 1-2 miesiące. Wyselekcjonowani byli szkoleni przez 6 miesięcy, a niektórzy nawet dłużej. Szkolenie obejmowało podstawy topografii, metody prowadzenia dywersji, prowadzenie przesłuchań, naukę strzelania, wychowanie fizyczne i skoki na spadochronie. Dywersanci byli przerzucani przez linię frontu na tyły Armii Czerwonej samolotami z lotnisk w Smoleńsku i [[Mińsk]]u. Odbywało się to parami, w ubraniu cywilnym z fałszywymi dokumentami, pewną sumą pieniędzy i wyposażeniem dywersyjnym. Młodzi agenci mieli udawać, że stracili na wojnie rodziców. Ich głównym zadaniem było wysadzanie linii kolejowych. Pierwsza grupa przerzucona na tyły Armii Czerwonej nie wykonała swoich zadań, oddając się dobrowolnie w ręce Sowietów. W tej sytuacji większy nacisk położono na szkolenie ideologiczne. Przyniosło to efekty, gdyż kolejne grupy dywersyjne, lepiej, czy gorzej, ale starały się wypełniać postawione przed nimi zadania, wprowadzając pewną dezorganizację na tyłach Armii Czerwonej. W lutym [[1944]] r. Sonderkommando "Hemfuth" zostało przeniesione do zamku w [[Bischofsfelden]] w rejonie [[Konin]]a. Na pocz. sierpnia tego roku na [[Białoruś]] przerzucono ponad 60 słuchaczy szkoły. W tym czasie szkoła zmieniła miejsce pobytu na [[Rzgów]]. We wrześniu Sowietom udało się przewerbować na swoją stronę Aleksieja Sokorobogatowa, jednego z rosyjskich [[kolaboracja|kolaborantów]] służących w Abwehrkommando 203. Wyprowadził on na sowiecką stronę frontu dużą część kadry i słuchaczy szkoły. W ten sposób w rękach funkcjonariuszy [[SMIERSZ]]a znalazł się komendant szkoły oficer Abwehry [[Robert Schimek]], jego zastępca Nikołaj Frołow i wielu rosyjskich wykładowców. Operacją tą osobiście kierował [[Wiktor Abakumow|Wiktor S. Abakumow]]. Reszta na pocz. [[1945]] r. trafiła do [[Luckenwalde]], gdzie połączono ich z obozem specjalnym Abwehr-2.
|-
| 7758. || [[Szkoła kontrwywiadowcza ROA w Lötzen]] || We wrześniu 1944 szkoła została przeniesiona do miasteczka [[Altwarp]] w rejonie [[Szczecin]]a, zaś w listopadzie tego roku do [[Hötzendorf]] w [[Austria|Austrii]]. Kursanci byli wówczas podzieleni na 5 grup szkoleniowych. W 2 grupach szkolili się wywiadowcy-dywersanci, 2 kolejnych kontrwywiadowcy ROA, zaś w ostatniej agentki-kobiety. Od stycznia 1945 szkoła mieściła się w [[Kinwasser]]. Na przełomie lutego i marca tego roku rozwiązano ją. Kursanci i część kadry dowódczej byli skierowani do [[Siły Zbrojne Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji|Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji]] i do obozów jenieckich dla czerwonoarmistów. Pozostała część kadry przeszła do [[1 Rosyjska Armia Narodowa|1 Rosyjskiej Armii Narodowej]] gen. [[Borys Smysłowski-Holmston|Borysa A. Smysłowskiego]].
|-
| 7759. || [[Szkoła stewardes]] || Mieszkanka małego miasteczka, Donna Jensen ([[Gwyneth Paltrow]]), marzy o zmianie swojego życia. Wierzy, że osiągnie swój cel pracując jako [[stewardesa]]. Jednakże, droga do sukcesu nie zawsze jest prosta. Donna zaczyna swoje szkolenie pod skrzydłami legendarnego instruktora lotów Johna Whitney’a ([[Mike Myers]]), i ma więcej kłopotów niż mogłaby się spodziewać.
|-
| 7760. || [[Szkoła uczuć]] || Każdej wiosny w małym portowym miasteczku Beaufort w Północnej Karolinie, kiedy wiatr od morza niesie zapach soli i sosnowej żywicy, Landon Carter wspomina swoje młodzieńcze lata spędzone w tamtejszej szkole średniej oraz Jamie Sullivan, dziewczynę, która zmieniła jego życie.
|-
| 7761. || [[Szkoła wywiadowczo-dywersyjna w Tawlu]] || Została utworzona pod koniec [[1942]] w miasteczku [[Tawel]] w rejonie [[Symferopol]]a na okupowanym [[Krym]]ie. Mieściła się w budynku byłego domu dziecka. Na jej czele stał por. Girard de Soucanton, zaś od maja [[1943]] podoficer Szotlia. W szkole szkolono agentów-radiowców i agentów-dywersantów, którzy byli następnie przerzucani na obszar [[Kaukaz (kraina historyczna)|Kaukazu]]. Kursanci rekrutowali się spośród jeńców wojennych z [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] pochodzenia kaukaskiego (Gruzini, Ormianie, Azerowie, Górale kaukascy) z obozów jenieckich na Krymie i północnym Kaukazie. Jednocześnie szkoliło się do 150 agentów, którzy byli podzieleni na grupy po 25-30 osób. Grupy szkoliły się oddzielnie od pozostałych. Kursantów używano też do służby wartowniczej i garnizonowej, a nawet do zwalczania miejscowej partyzantki. Część kursantów, dla pogłębienia szkolenia, były wysyłana jeszcze do [[Szkoła wywiadowcza Abwehry w Sulejówku|szkoły wywiadowczej]] w [[Sulejówek|Sulejówku]] pod [[Warszawa|Warszawą]]. 
|-
| 7762. || [[Szlak Architektury Drewnianej (województwo małopolskie)]] || |style="text-align:left"|zabudowa małomiasteczkowa, zachowany układ urbanistyczny z czworokątnym rynkiem, unikatowe przykłady konstrukcji przysłupowej
|-
| 7763. || [[Szlak Architektury Drewnianej (województwo podkarpackie)]] || |Zachowany układ miasteczka z drewnianą architekturą wokół rynku
|-
| 7764. || [[Szlak Architektury Drewnianej (województwo świętokrzyskie)]] || |Skansen ma charakter ponadregionalny. Na jego terenie można odnaleźć zabytki kultury ludowej i drewnianego budownictwa ludowego z obszaru nieco szerszego niż obecne granice administracyjne województwa świętokrzyskiego. Zgromadzone w parku etnograficznym zabytki podzielone są na sektory: budownictwa małomiasteczkowego, wyżynnego, dworsko-folwarcznego, świętokrzyskiego i terenów lessowych, i pochodzą z XVIII, XIX i XX wieku. Każdy z sektorów wiernie odtwarza i eksponuje różne typy zagród i budynków przemysłu czy też rzemiosła wiejskiego wraz z charakterystycznym otoczeniem. Wnętrza i wyposażenie obiektów obrazują realia wiejskiego życia.
|-
| 7765. || [[Szlak rowerowy Greenways Kraków – Morawy – Wiedeń]] || '''Szlak rowerowy Greenways Kraków – Morawy – Wiedeń''' – międzynarodowy [[Szlak rowerowy|szlak]] dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego tworzony w oparciu o sieć [[Szlak rowerowy|tras rowerowych]], pieszych, wodnych, konnych oraz edukacyjnych ścieżek tematycznych. Główną jego osią jest 780-kilometrowa trasa rowerowa, która łączy zabytkowe miasta i miasteczka, a także cenne przyrodniczo, krajobrazowo i kulturowo tereny wiejskie.
|-
| 7766. || [[Szlaki turystyczne w powiecie międzychodzkim]] || Ważnym elementem turystyki poznawczej, są także zabytkowe miasteczka regionu – [[Sieraków]] i [[Międzychód]].
|-
| 7767. || [[Szlama Lichtenberg]] || W 1912 r. w almanachu „Wahlblat” opublikował obszerny esej o sytuacji Żydów w małych miasteczkach. Porzucił jednak z czasem ruch ortodoksyjny i zaczął działać w religijno-syjonistycznej organizacji „[[Mizrachi]]”.
|-
| 7768. || [[Szlezwik-Holsztyn]] || Linia brzegowa tego landu stanowi 3,2% całej linii brzegowej Europy. W miasteczku [[Nortorf]] znajduje się geograficzny środek tego kraju związkowego. Szlezwik-Holsztyn składa się historycznie ze [[Szlezwik]]a i [[Holsztyn]]u. Granicę między obydwoma obszarami wyznaczają rzeki Eider i [[Levensau]] (nieco na północ od Kilonii). W przeszłości rzeki te wyznaczały północną granicę Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
|-
| 7769. || [[Szlązaki]] || Wieś Szlązaki, przyległość [[Grabowa (Ukraina)|Grabowy]]{{r|S11}}, leżała w czasach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]] na terenie [[Ziemia buska|ziemi buskiej]] należącej do [[Województwo bełskie|województwa bełskiego]]. Po [[I rozbiór Polski|I rozbiorze Polski]] wieś znalazła się w [[Zabór austriacki|zaborze austriackim]] w [[Królestwo Galicji i Lodomerii|Królestwie Galicji i Lodomerii]]. W 1867 roku utworzono [[Powiat kamionecki (Galicja)|powiat kamionecki]], którego siedzibą było miasteczko Kamionka Strumiłowa, obecnie [[Kamionka Bużańska]], i w którym znalazły się Szlązaki. Po [[Traktat ryski (1921)|ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej]] po [[Wojna polsko-bolszewicka|wojnie polsko-bolszewickiej]] wieś wróciła do Polski, po [[Samorząd terytorialny w II Rzeczypospolitej#Samorządowa ustawa "scaleniowa"|reformie scaleniowej]] 1 sierpnia 1934 roku weszła w skład nowo utworzonej [[gmina wiejska|wiejskiej]] [[gmina Grabowa|gminy zbiorowej Grabowa]] w [[Powiat kamionecki (II Rzeczpospolita)|powiecie kamioneckim]] [[województwo tarnopolskie|województwa tarnopolskiego]]{{r|DU}}. W czasie [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|okupacji]] wieś należała do gminy Busk w powiecie Kamionka Strumiłowa w [[Dystrykt Galicja|dystrykcie Galicja]] [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]]{{r|NI}}.
|-
| 7770. || [[Szmul Zbytkower]] || Od króla dostał w [[1796]] roku w dzierżawę dzisiejszą dzielnicę [[Warszawa|Warszawy]], [[Targówek]]. Założył tam folwark '''Bojnówek'''. W [[1798]] otrzymał od króla pruskiego [[Fryderyk Wilhelm II Pruski|Fryderyka Wilhelma II]] przywilej nabywania nieruchomości i dóbr ziemskich.W [[1780]] roku został mianowany przez [[Sejm Czterech Ziem]] przedstawicielem wszystkich Żydów Rzeczypospolitej. W związku z tym w tym samym roku zakupił od królewskiego skarbu miasteczko [[Golędzinów (Warszawa)|Golędzinów]] i założył tam za zgodą biskupa płockiego [[Michał Jerzy Poniatowski|Michała Poniatowskiego]] [[Cmentarz żydowski w Warszawie (Bródno)|kirkut na Bródnie]], przy dzisiejszej warszawskiej ulicy św. Wincentego. Tam też został pochowany. Jego grób uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej i nie przetrwał do naszych czasów. Do dziś okolice warszawskich ulic Kawęczyńskiej i Białostockiej - nazywane są ''[[Szmulowizna]]''. Zbytkower był właścicielem rzeźni, magazynów mięsnych, garbarni, tartaków i cegielni. Na [[Praga (Warszawa)|Pradze]] wybudował też [[synagoga|synagogę]].
|-
| 7771. || [[Szneur Zalman z Ladów]] || '''Szneur (Szneurson; Sznejerson; Szneerson; Szneersohn) Zalman (Załmen) ben Baruch z Ladów''' [znany również jako  Raw Zalman Lader (jid. Row Załmen Lader), Raw Zalman z Łoźnej (jid. Row Załmen Łozner), Baal ha-Tanja] ([[język hebrajski|hebr.]] שניאור זלמן מליאדי), (ur. 1745 w Łoźnej, zm. 1813 w Krasnym) – [[cadyk]], założyciel i przywódca formacji chasydzkiej na Białorusi, zwanej chabad (chabadyzm) lub lubawicz (od nazwy miasteczka Lubawicz), wyróżniało go intelektualne podejście do religii.
|-
| 7772. || [[Szoham]] || Leży w [[Szefela|Szefeli]] w otoczeniu [[moszaw]]ów [[Bet Arif]], [[Tirat Jehuda]], [[Bareket]], [[Bet Nechemja]] i [[Kefar Truman]]. Na zachód od miasteczka znajduje się [[Port lotniczy Ben Guriona|międzynarodowe lotnisko im. Ben-Guriona]], a na południe znajduje się baza [[Logistyka|logistyczna]] ''Tovala'' [[Siły Obronne Izraela|Sił Obronnych Izraela]]. Na wschód od miasteczka znajduje się granica [[Autonomia Palestyńska|Autonomii Palestyńskiej]], strzeżona przez [[mur bezpieczeństwa]].
|-
| 7773. || [[Szolem Alejchem]] || Pozostawił po sobie spuściznę składającą się z czterdziestu tomów. Wiele utworów przetłumaczonych zostało na wszystkie główne języki świata. Jego twórczość obejmuje powieści, zbiory opowiadań, dramaty, komedie, nowele, humoreski, felietony, książki dla dzieci. Utwór najbardziej znany to ''[[Dzieje Tewji Mleczarza]]'' (''Tewje der Milchiker''), na podstawie którego powstał głośny musical ''[[Skrzypek na dachu]]''. Charakterystyczne dla utworów Szolema Alejchema są liczne wątki autobiograficzne, a także scenki z życia mieszkańców Kasrylewki – wymyślonego przez niego typowego żydowskiego miasteczka. Humor, ironia, sarkazm, ale także zrozumienie natury ludzkiej i znajomość ludzkich losów – oto cechy stylu, które przysporzyły pisarzowi popularności. Swą karierę literacką rozpoczynał (podobnie jak wielu innych pisarzy jidysz) od twórczości w [[język hebrajski|języku hebrajskim]].
|-
| 7774. || [[Szonizaur]] || Pierwsze skamieniałe kości ''Shonisaurus popularis'' znaleziono już około 1869 w pobliżu górniczego miasteczka o nazwie Berlin w [[Nevada|Nevadzie]]. W latach 20. XX wieku rozpoczęto badania. Na zboczu góry, pośrodku pustyni, na wysokości ponad dwóch tysięcy metrów, odkryto grupę co najmniej 37 dorosłych ichtiozaurów. Prawdopodobnie tak duże zgrupowanie ichtiozaurów to stado, które osiadło na mieliźnie podobnie jak zdarza się to współczesnym [[walenie|waleniom]] lub zostało odcięte od pełnego morza w płytkiej zatoce i zginęły w przeciągu dłuższego czasu.
|-
| 7775. || [[Szos]] || W drugiej połowie XVI wieku było w [[Korona Królestwa Polskiego|Koronie]] prawie siedemset miast i miasteczek z których ściągano szos. W przypadku niewielkich miasteczek były to sumy stosunkowo niewielkie. Na przykład miasteczko [[Kamion (województwo łódzkie)|Kamion]] w ziemi sieradzkiej płaciło według rejestru z 1563 r. 4 [[floren]]y i 24 grosze szosu.
|-
| 7776. || [[Szostaków]] || '''Szostaków''' (również ''Szestoki''{{fakt|data=2010-01}}, lit. ''Šeštokai'', niem. ''Schestoken'') jest [[Miasteczka na Litwie|litewskim miasteczkiem]] (ok. 700 mieszkańców) na granicy [[Okręg olicki|okręgu olickiego]] pomiędzy [[Mariampol]]em i [[Kalwaria (Litwa)|Kalwarią]] a [[Olita|Olitą]], [[Rejon łoździejski]].
|-
| 7777. || [[Szo’ewa]] || Leży w [[Wyżyna Judzka|górach Judzkich]] w odległości około 7 [[Kilometr|km]] na zachód od [[Jerozolima|Jerozolimy]], w otoczeniu moszawów [[Szoresz]], [[Giwat Je’arim]] i [[Newe Ilan]] oraz miasteczka [[Kirjat Je’arim]].
|-
| 7778. || [[Szpanów]] || '''Szpanów''' ([[język ukraiński|ukr.]] ''Шпанів'', Szpaniw) – dawne miasteczko, obecnie wieś na [[Ukraina|Ukrainie]] ([[Wołyń]]) w [[rejon rówieński|rejonie rówieńskim]] [[obwód rówieński|obwodu rówieńskiego]], miejscowość licząca obecnie 2484 mieszkańców, położona nad [[rzeka Uście|rzeką Uście]] 2 km na północ od [[Równe]]go. 
|-
| 7779. || [[Szpieg doskonały]] || W tym czasie Magnus ukrył się w małym angielskim miasteczku, położonym nad morzem i rozpoczął pisanie wspomnień na temat - relacji z ojcem, powodach zostania szpiegiem, a następnie przyczynach zdrady. Przedstawia również obraz brytyjskich i amerykańskich agencji wywiadowczych, nieufnych wobec siebie i bardzo często tonących w biurokracji.
|-
| 7780. || [[Szpiegowska rodzinka]] || ''Szpiegowska rodzinka'' to serial, który opowiada o zwariowanej rodzince, składającej się z 5 osób – rodziców i trójki dzieci. Matka i ojciec byli szpiegami, zaś dzieci są bardzo uzdolnione informatycznie. Mieszkają oni w spokojnym angielskim miasteczku – Batley. Rodzice niestety nie są normalnymi rodzicami, gdyż każdą domową czynność potrafią oni zmienić w przygodę wymagającą przemyślanej taktyki i nie lada zdolności, dając przy tym każdemu widzowi powód do [[śmiech]]u.
|-
| 7781. || [[Szpital miejski]] || Tytułowy szpital miejski zlokalizowany jest w fikcyjnym miasteczku Port Charles. Zadebiutował na ekranach telewizorów 1 kwietnia 1963. Odcinki wówczas trwały 30 minut, od 1976 długość została zwiększona do 45 minut, a następne do pełnej godziny w 1978.
|-
| 7782. || [[Szpital św. Józefa w Sierakowie]] || 30 listopada '''1889 r.''' w Katolickim Szpitalu w Sierakowie swoją pielęgniarską posługę rozpoczęły siostry [[Elżbietanki]]<ref>{{cytuj stronę| url =http://poznan.elzbietanki.pl/chorym-tab/21-sierak | tytuł =Opis działalności Sióstr Elżbietanek w sierakowskim Szpitalu św. Józefa | data dostępu = 2010-11-29| autor = | opublikowany =| język =pl }}</ref>. Pielęgnowały także chorych w domach, w miasteczku i okolicy oraz prowadziły przedszkole miejskie. Ponieważ Szpital nie mógł pomieścić chorych w '''1929 r.''' rozpoczęto budowę ''Szpitala św. Józefa''. 
|-
| 7783. || [[Sztandar Łodzi]] || * [[1414]] rok [[kapituła]] włocławska podjęła próbę lokacji miasteczka Ostroga nad [[Łódka (rzeka)|rzeką o tej samej nazwie (od XIX w. rzeka Łódka)]]. 
|-
| 7784. || [[Sztetl]] || '''Sztetl''', '''sztetł''' ({{w języku|yi|'''שטעטל'''}} ''sztetl'', [[Liczba mnoga|lm.]] {{j|yi|שטעטלעך}} ''sztetlech'' „[[miasteczko (urbanizacja)|miasteczko]]”, zdrobnienie od {{w języku|yi|שטאָט}} ''sztot'' „miasto”) – w [[literatura|literaturze]] popularnonaukowej, [[genealogia|genealogicznej]], [[etnografia|etnograficznej]] jest to małe skupisko miejskie zachowujące tradycyjną obyczajowość [[Żydzi|żydowską]].
|-
| 7785. || [[Sztuka Polski]] || [[Romantyzm]] objął głównie malarstwo, którego głównymi przedstawicielami byli [[Piotr Michałowski]], [[Henryk Rodakowski]] i [[Artur Grottger]], podejmując często wątki narodowowyzwoleńcze. Artystami łączącymi wątki romantyczne z realistycznymi byli [[Maksymilian Gierymski]] i przede wszystkim [[Jan Matejko]]. Tenże ostatni, przyjmując historiozoficzną myśl, w swoim bogatym ''oeuvre'' zilustrował wszystkie najważniejsze wątki z historii Polski, obrazując często potęgę narodu polskiego i jego znanych bohaterów. Przedstawicielem [[akademizm]]u był [[Henryk Siemiradzki]] ilustrujący epizody ze starożytnego Rzymu zwłaszcza w okresie trudnym dla rozwoju chrześcijaństwa. Realistyczny pejzaż preferował m.in. [[Józef Szermentowski]] malujący głównie krajobrazy wiejskie i małomiasteczkowe Kieleczczyzny i Ziemi Sandomierskiej, zaś wątki z życia codziennego malował [[Aleksander Gierymski]]. Jego tematyka oscylowała wokół prozy codziennego życia osób różnych warstw społecznych, w tym życia chłopów, żydów i warszawskiej biedoty. Artyści dość powściągliwie przyjęli [[impresjonizm|nurt impresjonistyczny]], ograniczając go do pojedynczych dzieł ([[Józef Pankiewicz]], [[Władysław Podkowiński]]), lub subiektywnej percepcji tego stylu ([[Olga Boznańska]]).
|-
| 7786. || [[Sztuka płakania]] || Film przedstawia wycinek niełatwego życia jedenastoletniego Allana. Jego rodzice prowadzą mały sklepik [[mleczarstwo|mleczarski]] na duńskiej prowincji. Ojciec popada jednak w problemy [[psychika|psychiczne]], przestaje się zajmować interesem i traci [[motywacja|motywację]] do życia, użalając się nad sobą. Grozi także próbami [[samobójstwo|samobójczymi]]. Matka reaguje ucieczką w [[leki nasenne|środki nasenne]]. Czternastoletnia siostra poszukuje normalności poza domem. Allan, izolowany od otoczenia, nie orientuje się, jak wygląda życie w innych domach, ale działając na ślepo stara się uszczęśliwić ojca, poprzez stosowanie niekonwencjonalnych [[moralność|moralnie]] rozwiązań. Działa [[intuicja|intuicyjnie]], nie zna jeszcze granicy między dobrem a złem. Pomaga prowadzić mleczny interes w czasie dnia, a w nocy pociesza ojca, [[stręczycielstwo|stręcząc]] mu swoją nieletnią siostrę. Z czasem Allan odkrywa, że wyjątkową radość ojciec czerpie z akceptacji podczas wygłaszania doskonałych mów [[pogrzeb]]owych. W związku z tym zaczyna dbać o odpowiednią ilość pogrzebów w miasteczku.
|-
| 7787. || [[Sztuki plastyczne w Rosji]] || Rosyjska architektura secesyjna była rozwijana także poza Moskwą i Petersburgiem, głównie w Rydze (np. budynki [[Michaił Eisenstein|Michaiła Eisensteina]]), w kaukaskich miasteczkach turystycznych i senatoriach (np. dom handlowy Oganowa we [[Władykaukaz]]ie z 1903 roku), na [[Powołże|Powołżu]], gdzie powstawały budynki z wpływami [[Secesja Wiedeńska|secesji wiedeńskiej]] (np. dacza Gołownika „ze słoniami” w [[Samara|Samarze]] z 1908 i Hotel Astoria w [[Saratów|Saratowie]] z 1917 roku) oraz na wielu innych miejscach. W latach 1902–1903 doszło do wykształcenia się ukraińskiego stylu modernistycznego, który był rozwijany w wielu miastach Ukrainy i południa Rosji. Do pionierów nowego stylu należeli: rosyjski architekt Iwan Kuzniecow, autor projektu cerkwi Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Plesziwcu (1902) oraz Wasilij Kriczewski, główny architekt Połtawskiego Gubernialnego Ziemstwa (1903). Artyści inspirowali się głównie idealizowanym, lokalnym budownictwem ludowym i dawnym barokiem kozackim. Podczas I wojny światowej, rewolucji w Rosji i utraty części terytoriów rozwój modernizmu na utraconych obszarach zaczął podążać w różnych kierunkach.
|-
| 7788. || [[Szuanie (powieść)]] || Balzak, choć nie chciał nawet nazywać ''Szuanów'' powieścią historyczną, korzystał przy pisaniu dzieła z kilku obszernych opracowań dotyczących walk szuanów i [[wojny wandejskie|wojen wandejskich]], w tym ''La Guerre des Vendéens et des Chouans'' [[Jean Savary|Jeana Savary'ego]], pamiętniki Josepha de Puisaye i ''Histoire de la Vendee et des Chouans'' Alfonsa de Beauchamp. Odwiedził również miasteczko [[Fougères]], w którym umieścił akcję kluczowych wydarzeń książki. Opis Bretanii przedstawiony w powieści daleki jest jednak od późniejszych balzakowskich dokumentacji miejsc, utrzymany został w konwencji powieści gotyckiej i przyczynia się bardziej kreowaniu ogólnego nastroju powieści niż przekazywaniu informacji. 
|-
| 7789. || [[Szumiaczi]] || Pierwsze pisemne wzmianki o miejscowości pochodzą z 1587 roku w związku nadaniem miejscowych ziem [[Wielkie Księstwo Litewskie|litewskim]] kniaziom. Do XVIII wieku wieś, a później miasteczko. 
|-
| 7790. || [[Szumsk (okręg mariampolski)]] || '''Szumsk''' ([[język litewski|lit.]] ''Šunskai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]] w [[okręg mariampolski|okręgu mariampolskim]] w [[gmina Mariampol|rejonie Mariampol]], położone ok. 12 km na północ od [[Mariampol]]a, siedziba [[starostwo Szumsk|starostwa Szumsk]].
|-
| 7791. || [[Szumsk (okręg wileński)]] || '''Szumsk''' ({{w języku|lt|Šumskas}}) – [[Miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], na [[Wileńszczyzna|Wileńszczyźnie]], [[okręg wileński]], [[rejon wileński]], położone przy granicy z [[Białoruś|Białorusią]].
|-
| 7792. || [[Szumsk (ujednoznacznienie)]] || * [[Szumsk (okręg mariampolski)|Szumsk]] – miasteczko na Litwie, [[okręg mariampolski]], [[gmina Mariampol]]
|-
| 7793. || [[Szwecja]] || Szwedzi są jednym z narodów, który czyta najwięcej gazet. Prawie każde miasteczko ma swoją lokalną gazetę. Najważniejsze ogólnokrajowe gazety to „[[Dagens Nyheter]]”, „[[Göteborgs-Posten]]”<ref>[http://www.gp.se/ Göteborgs-Posten].</ref>, „[[Svenska Dagbladet]]” i „[[Sydsvenska Dagbladet]]”<ref>[http://www.sydsvenskan.se/ Sydsvenska Dagbladet].</ref>. Dwa największe tabloidy to „[[Aftonbladet]]” i „[[Expressen]]”. Szwedzka gazeta „[[Metropol|Metro]]” została wpisana do [[Księga rekordów Guinnessa|Księgi Rekordów Guinnessa]] jako gazeta o największym nakładzie na świecie, chociaż jest to gazeta bezpłatna, rozdawana na ulicy, wydawana w wielu językach.
|-
| 7794. || [[Szwedagon]] || Co się działo ze stupą do [[XIV wiek]]u – niewiele wiadomo. W roku [[1372]], król [[Binnya]], władca [[Królestwo Hanthawaddy|królestwa Hanthawaddy]], odwiedził Rangun by odnowić stupę. Następnie królowie Mjanmy sukcesywnie odnawiali ją lub przebudowywali, aż pięć wieków temu osiągnęła kształt, który posiada do dzisiaj. Małe miasteczko Okkala od tego czasu rozrosło się do dzisiejszego Rangunu, a swą chwałę zawdzięcza stupie która wznosi się nieopodal na wzgórzu. 
|-
| 7795. || [[Szweksznie]] || '''Szweksznie''' ([[język litewski|lit]]. ''Švėkšna'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg kłajpedzki|okręgu kłajpedzkim]] w [[Rejon szyłokarczemski|rejonie szyłokarczemskim]], 21 km na północny wschód od [[Szyłokarczma|Szyłokarczmy]]. Miasteczko liczy 2 053 mieszkańców (2001). Siedziba [[starostwo Szweksznie|starostwa Szweksznie]] to litewski pomnik urbanistyki.
|-
| 7796. || [[Szybcy i martwi]] || Dziki Zachód. W miasteczku Redemption, rządzonym przez psychopatycznego bogacza Johna Heroda od dawna panuje bezprawie. Pewnego dnia pojawia się tam tajemnicza Ellen. Kobieta szuka zemsty na bezwzględnym Herodzie. Tymczasem on organizuje krwawy turniej strzelecki, w którym stawką jest wysoka nagroda pieniężna.
|-
| 7797. || [[Szydłowieckie Centrum Kultury – Zamek]] || * [[Zespół Pieśni i Tańca „Obertas"]]- istnieje od [[1984]] roku, członkami zespołu są dzieci i młodzież szydłowieckich szkół, kapelę tworzą muzycy profesjonalni. W programie zespołu znajdują się [[taniec|tańce]] i pieśni regionów: opoczyńskiego, świętokrzyskiego, krakowskiego, sądeckiego oraz pieśni i tańce narodowe. Zespół jest laureatem wielu ogólnopolskich i międzynarodowych przeglądów folklorystycznych. Koncertował w [[Czechy|Czechach]], [[Niemcy|Niemczech]], [[Słowacja|Słowacji]] oraz w wielu miastach i miasteczkach Polski.
|-
| 7798. || [[Szydłowo (Litwa)]] || {{inne znaczenia|miasteczka na Litwie|[[Szydłów]]}}
|-
| 7799. || [[Szymańce]] || '''Szymańce'''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Šimonys'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]], w [[Rejon kupiszecki|rejonie kupiszeckim]]. Liczy 441 mieszkańców (2011).
|-
| 7800. || [[Szymkajcie]] || '''Szymkajcie''' ([[język litewski|lit]]. ''Šimkaičiai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg tauroski|okręgu tauroskim]] w [[Rejon jurborski|rejonie jurborskim]], 19 km na południe od [[Rosienie|Rosień]] przy drodze Rosienie-[[Jurbork]], 265 mieszkańców (2001). Siedziba [[starostwo Szymkajcie|starostwa Szymkajcie]].
|-
| 7801. || [[Szymon An-ski]] || W młodości Szlojme uczył się [[kowalstwo|kowalstwa]] i oprawy książek. Czytywał pisma [[haskala|haskalowe]], m.in. słynną ''Chatot neurim'' [[Mosze Lejb Lilienblum|Lilienbluma]]. Był pod wpływem socjalistycznego ruchu [[Narodnicy|Narodników]], zainteresował się [[etnografia|etnografią]]. W latach 1881-1891 wędrował po miastach i miasteczkach [[Imperium Rosyjskie]]go, nauczając i pracując fizycznie. Pisał w tym czasie liczne krótkie teksty dokumentalne i wysyłał je do rosyjskich gazet, jednak najczęściej były one odrzucane. W 1889 został aresztowany pod zarzutem szerzenia [[propaganda|propagandy]]. Został uwolniony, ale z nakazem opuszczenia miejscowości [[Starodub]], w której wówczas przebywał. W 1891 przybył do [[Petersburg]]a, gdzie poznał redaktorów pisma ''Ruskoje bogatstwo'', w którym niebawem zaczął publikować po pseudonimem '''S. A. An-ski'''. W tym samym roku wyjechał do [[Europa|Europy]] Zachodniej – przez [[Berlin]] do [[Paryż]]a, gdzie był świadkiem [[Afera Dreyfusa|Procesu Dreyfusa]]. Przebywał tam do 1905, pisując nadal do ''Ruskowo bogatstwa'' i innych wschodnich gazet (m.in. ''Jug'', ''Obrazowanije'', ''Żurnal dla wsiech''). Od 1894 był prywatnym sekretarzem [[Piotr Ławrowicz Ławrow|Piotra Ławrowa]]. Pozostawał z nim w bliskich kontaktach aż do jego śmierci w roku 1900.
|-
| 7802. || [[Szymon Bernadzikowski]] || Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim UJ, po odbyciu stażu przenosi się do rodzinnej Lipnicy i w 1890 zaczyna praktykę lekarską. Przez rok w 1891 pełni funkcję burmistrza Lipnicy. Będąc na studiach w 1884 włącza się w działalność Czytelni Akademickiej im. Adama Mickiewicza. W 1895 zostają jednym z delegatów na zjazd w Rzeszowie [[Polskie Stronnictwo Ludowe (1895–1913)|Polskiego Stronnictwa Ludowego]]. Reprezentując PSL kandyduje w wyborach do Sejmu Krajowego Galicji. 25 października 1895 zostaje posłem VII kadencji z IV kurii reprezentując Brzesko. W sejmie został wybrany członkiem Prezydium Klubu Ludowego. Zostaje członkiem Rady Naczelnej PSL, a następnie 13 lutego 1903 jednym z wiceprezesów. W kolejnych wyborach w styczniu 1907 ponownie zostaje członkiem Rady Naczelnej  i od marca 1908 wiceprezesem na stanowisku tym zostaje do wybuchu wojny. W tym samym roku zostaje wybrany po raz drugi posłem do Sejmu Krajowego Galicji z Brzeska. W 1911 stanął na czele resortu zdrowia w [[Wydział Krajowy|Wydziale Krajowym]] organizował szpitale , tworzył miejsca pracy dla lekarzy w miasteczkach i na wsiach gdzie takiej pomocy brakowało. Po rozłamie w ruchu ludowym w 1913 został członkiem [[Polskie Stronnictwo Ludowe Lewica|PSL Lewicy]]. Będąc wieloletnim radnym miasta Brzeska w uznaniu za swoja działalność w 1914 zostaje Honorowym Obywatelem Brzeska. W czasie I wojny światowej pozostał w Wiedniu organizując pomoc medyczną. Po wojnie powrócił do Brzeska, prowadził działania mające na celu zjednoczenie ruchu ludowego po utworzeniu [[Związek Chłopski (II RP)|Związku Chłopskiego]] wszedł w skład jego Tymczasowej Rady Naczelnej wobec nasilających się kłopotów zdrowotnych wycofał się z działalności politycznej pozostając do końca życia aktywnym, praktykującym lekarzem. Został pochowany w Brzesku.
|-
| 7803. || [[Szymon Herman]] || * [[1972]]: ''Było niegdyś miasteczko''
|-
| 7804. || [[Szymon Szurmiej]] || * 1972: ''Było niegdyś miasteczko. Korowód weselny''
|-
| 7805. || [[Szyły (okręg poniewieski)]] || '''Szyły'''<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Zagórski |imię=Bogusław R. |nazwisko2=Głownia |imię2=Krzysztof |tytuł=Lietuvos Republikos žemėlapis. Mapa Republiki Litewskiej |wydawca=Echnateon |miejsce=Celestynów |data=1990 |isbn=83-900076-0-6|oclc=174827254}}</ref><ref>{{SgKP|XII|110}} [dostęp 13 września 2011]</ref> ([[język litewski|lit]]. ''Šilai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[Okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]] i w [[Rejon poniewieski|rejonie poniewieskim]]. Liczy 298 mieszkańców (2001). 
|-
| 7806. || [[Szyły]] || * [[Szyły (okręg poniewieski)|Szyły]] – miasteczko na Litwie w [[Okręg poniewieski|okręgu poniewieskim]]
|-
| 7807. || [[São Domingos]] || '''São Domingos''' – niewielkie [[miasto|miasteczko]] w [[Republika Zielonego Przylądka|Republice Zielonego Przylądka]], na wyspie [[Santiago (Wyspy Zielonego Przylądka)|Santiago]], położone w połowie drogi między [[Praia|Praią]] a [[Assomada|Assomadą]]. Według spisu powszechnego z 2010 r. ma 2818 mieszkańców.
|-
| 7808. || [[São Miguel das Missões]] || '''São Miguel das Missões''' (z [[język portugalski|port.]] ''Misja św. Michała'') – była katolicka [[redukcje misyjne|redukcja misyjna]] prowadzona przez [[Jezuici|jezuitów]]. Znajduje się obecnie obok miasteczka [[São Miguel das Missões (miasto)|São Miguel das Missões]] w północno-zachodnim regionie stanu [[Rio Grande do Sul]], w Brazylii.
|-
| 7809. || [[Sälen]] || '''Sälen''' – mała  miejscowość w [[Szwecja|Szwecji]], położona w okręgu [[Dalarna]], w [[Gmina Malung-Sälen|gminie Malung-Sälen]]. Sälen zamieszkuje około 500 mieszkańców, jednakże w okresie zimowym do miasteczka, które ma rozbudowaną infrastrukturę narciarską, ściąga wielu narciarzy. Sälen to również miejsce startu jednego z największych i najstarszych w świecie biegów narciarskich – [[Bieg Wazów|Biegu Wazów]].
|-
| 7810. || [[Símun Samuelsen]] || Swą karierę piłkarską Símun Samuelsen rozpoczął w wieku siedemnastu lat w farerskim [[Klub piłkarski|klubie]] [[VB Vágur]] z miasteczka [[Vágur]]. Rozegrał w nim w przeciągu dwóch sezonów 6 spotkań i nie zdobył żadnej bramki<ref name="NFT">''[http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=7657 Profil na National Football Team]''.</ref> Pierwszy sezon był dość udany dla zespołu, wywalczył bowiem czwarte miejsce w tabeli<ref>''[http://www.rsssf.com/tablesf/far01.html RSSSF, Wyspy Owcze 2001]''.</ref>, w kolejnym zaś już gorsze, siódme<ref>''[http://www.rsssf.com/tablesf/far02.html RSSSF, Wyspy Owcze 2002]''.</ref>. W roku [[2003]] Samuelsen przeniósł się do [[GÍ Gøta]], gdzie spotkało go więcej szczęścia niż dotąd. Zdobył bowiem 4 gole w 12 rozgrywanych przez siebie spotkaniach<ref name="NFT"/>, ale jego zespół zdobył zaledwie siódmą lokatę w tabeli<ref>''[http://www.rsssf.com/tablesf/far03.html RSSSF, Wyspy Owcze 2003]''.</ref>. Samuelsen przeniósł się po raz kolejny, wracając do połączonego klubu [[VB/Sumba]]. Spędził tam kolejne dwa lata, z których znacznie lepszym było dla niego pierwsze, na jedenaście spotkań zdobył pięć bramek, podczas, gdy w drugim na szesnaście tylko dwie<ref name="NFT"/>. Jego zespół zdobył wówczas siódmą i ósmą lokatę w tabeli<ref>''[http://www.rsssf.com/tablesf/far04.html RSSSF, Wyspy Owcze 2004]''.</ref><ref>''[http://www.rsssf.com/tablesf/far05.html RSSSF, Wyspy Owcze 2005]''.</ref>.
|-
| 7811. || [[Símun av Skarði]] || Símun był synem Elsy i Johannesa Johannessenów, mieszkańców miasteczka [[Skarð (Wyspy Owcze)|Skarð]] na wyspie [[Kalsoy]], skąd pochodzi jego nazwisko, które na Wyspach Owczych niejednokrotnie przyjmowane jest właśnie od nazw osad. W roku [[1896]], w wieku 24 lat został absolwentem Farerskiej Szkoły Nauczycieli ([[Thorshavn]]), a trzy lata później założył, wraz ze swym przyjacielem [[Rasmus Rasmussen|Rasmusem Rasmussenem]], przybytek edukacyjny, nazwany [[Føroya Fólkaháskúli]] (z [[język farerski|farerskiego]] Farerski [[Uniwersytet ludowy|Uniwersytet Ludowy]]) i pozostał jego rektorem aż do śmierci. [[1901]] rok to dla pisarza czas szczęścia, bowiem ożenił się z [[Sanna Jacobsen|Sanną Jacobsen]]. Siedem lat po tym urodziła im się córka [[Sigrid av Skarði Joensen]], a po następnych trzech, syn [[Jóhannes av Skarði]]. Poeta zajął się też życiem politycznym, będąc w latach [[1906]]-[[1914]], członkiem partii [[Farerska Partia Niepodległościowa|Sjálvstýrisflokkurin]]. W [[1913]] razem z [[Jákup Dahl|Jákupem Dahlem]], farerskim proboszczem i tłumaczem, w dziele [[Jólasálmar og morgun og kvøldsálmar]] spisali wiele kolęd i podobnych im pieśni ze swego kraju. Símun umarł 9 października 1942 roku, w wieku 70 lat. W roku [[1978]] zmarła jego żona, Sanna.
|-
| 7812. || [[Sõmeru]] || * [[Sõmeru (Lääne Viru)|Sõmeru]]  – miasteczko w [[Estonia|Estonii]], w [[prowincja Lääne Viru|prowincji Lääne Viru]], w  [[gmina Sõmeru]]
|-
| 7813. || [[Süstedt]] ||  |jednostka                       = dzielnica miasteczka
|-
| 7814. || [[Sądecki Park Etnograficzny]] || Sektor Sądeckiego Parku Etnograficznego „Miasteczko Galicyjskie” jest rekonstrukcją [[Galicja (Europa Środkowa)|galicyjskiej]], małomiasteczkowej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku<ref name="wykaz budynków">{{cytuj stronę|url=http://www.muzeum.sacz.pl/51,911,Miasteczko_Galicyjskie__wykaz_budynkow_.htm|tytuł=Miasteczko Galicyjskie - wykaz budynków|język=pl|data dostępu=2011-08-09}}</ref><ref name="miasteczko">{{cytuj stronę|url=http://www.muzeum.sacz.pl/51,377,Miasteczko_Galicyjskie.htm|tytuł=Miasteczko Galicyjskie|język=pl|data dostępu=2011-08-09}}</ref>.
|-
| 7815. || [[Sąsiedzi (książka)]] || '''Sąsiedzi: Historia zagłady żydowskiego miasteczka''' – książka z 2000 roku [[Jan Tomasz Gross|Jana Tomasza Grossa]] na temat [[Pogrom w Jedwabnem|pogromu w Jedwabnem]]. Książka ta w dużej mierze przyczyniła się do wzrostu zainteresowania tą masakrą; wywoła także dużą dyskusję w mediach i w środowisku naukowym.
|-
| 7816. || [[Sędzia (film 2014)]] || Adwokat przyjeżdża w rodzinne strony na pogrzeb matki. Na miejscu okazuje się, że jedynym podejrzanym w sprawie niewyjaśnionego zabójstwa jest miejscowy sędzia. Adwokat staje w obliczu nieoczekiwanego spotkania po latach z krewnymi i byłym środowiskiem znajomych z rodzinnego miasteczka.
|-
| 7817. || [[Sędzia z Teksasu]] || Roy Bean to wyjęty spod prawa bandyta, który bez skrupułów napadał na banki. Po ostatnim skoku przybywa do miasteczka Vinegaroon. Tam zostaje pobity przez miejscowych oprychów. To wydarzenie zmienia jego życie. Roy bez litości morduje swoich katów i ogłasza się sędzią, stając w obronie prawa.
|-
| 7818. || [[Sławoborze]] || Sławoborze jest wsią kościelną o zwartej ulicówce z rozbudową do wielodrożnicy. Pierwotny układ wsi jest czytelny, a kolejne etapy rozbudowy związane są z wytrasowaniem szosy Świdwin – Kołobrzeg, ukośnie do dawnego układu drożnego oraz koryta rzeki [[Pokrzywnica (dopływ Parsęty)|Pokrzywnicy]], która przepływa przez miejscowość. W latach 80. znajdował się tutaj również dworzec kolej wąskotorowej. Sławoborze nabiera charakteru małomiasteczkowego z bardzo ujednoliconą architekturą.
|-
| 7819. || [[Sławomir Jóźwik]] || ** Dokument. Młodzi ludzie (strażacy ochotniczej straży pożarnej) w małym miasteczku masowo podpalają dobytek swoich sąsiadów.
|-
| 7820. || [[Sławomir Lachowski]] || W 2008 wraz z Marzeną Lachowską oraz Filipem Lachowskim założył Fundacja Ex Litteris Libertas, której celem jest wyrównanie szans rozwoju dzieci i młodzieży, pochodzących ze środowisk wiejskich lub małomiasteczkowych, poprzez organizowanie i wspieranie różnych form kształcenia i spędzania wolnego czasu.
|-
| 7821. || [[Sławuta]] || Ostatni z książąt - wielce zasłużony [[Roman Damian Sanguszko]] - zginął w majątku 1 listopada 1917 roku (19 października według kalendarza juliańskiego) zakłuty bagnetami przez zrewoltowanych żołnierzy rosyjskich z 264. zapasowego pułku piechoty. Przestała istnieć wtedy też legendarna stadnina czterystu koni arabskich ze stadem zarodowym w [[Chrestówka|Chrestówce]]<ref>http://www.izoo.krakow.pl/czasopisma/wiadzoot/2008/3/6Sliz.pdf</ref>. Po upadku [[Imperium Rosyjskie]]go i zgodnie z Traktatem ryskim, kończącym wojnę polsko-radziecką, Sławuta przypadła [[ZSRR]] i została wcielona do [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]]; stała się miasteczkiem przygranicznym - leżącym zaledwie kilkanaście kilometrów od Polski. W rejonie znajdują się fragmenty fortyfikacji tzw. [[Linia Stalina|linii Stalina]] ([[Stałe Stanowiska Ogniowe|DOT]]-y przy wsiach {{Link-interwiki|pl=Maniatyn|lang=uk|tam=Манятин|tekst=Maniatyn}}, [[Maraczówka]], {{Link-interwiki|pl=Kołomla|lang=uk|tam=Колом'є (Україна)|tekst=Kołomla}}, {{Link-interwiki|pl=Baczmanówka|lang=uk|tam=Бачманівка|tekst=Baczmanówka}}).
|-
| 7822. || [[Słoboda (osada)]] || Na początku [[XX wiek]]u słobodami na Ukrainie nazywano większe [[wieś|wsie]], jak również przyfabryczne osiedla, nie posiadające nazwy ''miasteczko''.
|-
| 7823. || [[Słoboda]] || * [[Słoboda (sielsowiet ozierycko-słobodzki)|Słoboda]] – [[agromiasteczko]] w [[obwód miński|obwodzie mińskim]], w [[rejon smolewicki|rejonie smolewickim]], w [[sielsowiet|sielsowiecie]] ozierycko-słobodzkim
|-
| 7824. || [[Słobodyszcze]] || Słobodyszcze położone było w dawnym [[Województwo kijowskie|województwie kijowskim]]. W połowie XVII miasteczko było zasiedlone przede wszystkim Grekami w liczbie ok. 4 tys. zbiegłymi przed Turkami  oraz niewielką społecznością żydowską.
|-
| 7825. || [[Słodkie jutro]] || W małym miasteczku dochodzi do tragedii: autobus szkolny wiozący dzieci do szkoły wypada z jezdni, wtacza do oblodzonego jeziora i tonie. Większość dzieci ginie. Do miasteczka przybywa prawnik Mitchell Stevens, który namawia mieszkańców do procesu o odszkodowanie.
|-
| 7826. || [[Słodkie kłamstewka]] || Rosewood to małe miasteczko – nikt nie podejrzewał, że kryje ono tak wiele tajemnic. Te najgorsze należą do grupy najładniejszej dziewczyny w mieście – Alison. Członkiniami są: Aria, Spencer, Hanna i Emily. Alison, liderka grupy, zniknęła w tajemniczych okolicznościach, a reszta dziewcząt przysięgła, że nigdy nie wyjawią co tak naprawdę się wtedy stało. Sekret miał zacieśnić ich więzi, jednak staje się odwrotnie. Po roku, dziewczyny zaczynają dostawać wiadomości od "A" zawierające informacje, o których wiedziała tylko Alison. Jest to tym bardziej przerażające, że pierwszą wiadomość SMS otrzymały w dniu pogrzebu Alison. Ktokolwiek wysyła wiadomości, zdaje się znać wszystkie ich sekrety, prześladuje je i obserwuje każdy ich ruch.
|-
| 7827. || [[Słodków (przystanek kolejowy)]] || '''Słodków''' − dawny kolejowy wąskotorowy [[przystanek osobowy]] w [[Słodków|Słodkowie]], w [[Polska|Polsce]], w [[Województwo wielkopolskie|województwie wielkopolskim]], w [[powiat turecki|powiecie tureckim]], w [[Turek (gmina wiejska)|gminie Turek]]. Został zbudowany w latach 1914–1917 razem z linią do [[Turek|Turku]]. W lipcu 1991 roku został zamknięty dla ruchu pasażerskiego. Od czerwca 2002 roku jest używany w ruchu towarowym<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.miasteczko.kalisz.pl/koleje/|tytuł=Koleje|opublikowany=Kalisz najstarsze miasto|język=pl|data dostępu=2013-06-16|archiwum=http://archive.is/AlTuA|zarchiwizowano=2013-06-18}}</ref>. Należy do [[Kaliska Kolej Dojazdowa|Kaliskiej Kolei Dojazdowej]]. Obecnym jej operatorem jest [[Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.koleje.wask.pl/kolejOg.php?id=kalkd|tytuł=Kaliska Kolej Dojazdowa|opublikowany=Koleje wąskotorowe w Polsce|język=pl|data dostępu=2013-06-16}}</ref>
|-
| 7828. || [[Słoiki]] || Określenie te jest różnie traktowane. Studenci określani jako „słoiki” traktują przydomek zazwyczaj żartobliwie{{R|natemat}}, zaś wśród wieloletnich mieszkańców Warszawy nazwa ta jest obraźliwa{{R|wawalove}}. Niekiedy młodzi ludzie określani „słoikami” nie krytykują samej nazwy tylko sposoby jej użycia{{R|natemat}}. Zdarza się, że „rodowici” mieszkańcy kpią sobie z przyjezdnych i obwiniają ich za problemy występujące w mieście (np. zakorkowanie Warszawy){{R|natemat}}. W internecie można spotkać opinie, według których wsie i małe miasteczka pozbywają się najmniej obytych i niekulturalnych ludzi, zachęcając ich do wyjazdu do stolicy{{R|wawalove}}. Krytykowany był także udział „słoików” w [[Referendum lokalne|referendum]] w sprawie odwołania prezydenta Warszawy [[Hanna Gronkiewicz-Waltz|Hanny Gronkiewicz-Waltz]]{{R|wawalove}}.
|-
| 7829. || [[Słoneczna Sonny]] || Utalentowana nastolatka Allison „Sonny” Munroe ([[Demi Lovato]]) umieszcza na swojej stronie internetowej amatorskie filmy własnej produkcji. Zostaje dzięki nim zauważona przez hollywoodzkich producentów. Otrzymuje propozycję dołączenia do obsady najpopularniejszego serialu komediowego dla dzieci i nastolatków ''„Z innej beczki”''. Wraz z matką, dziewczyna przenosi się z miasteczka Middleton w stanie Wisconsin do Los Angeles. Na planie filmowym Sonny poznaje nowych przyjaciół, z którymi spędza swój wolny czas. Jej znajomymi są: Tawni Hart ([[Tiffany Thornton]]), Nico Harris ([[Brandon Mychal Smith]]), Grady Mitchell ([[Doug Brochu]]), Zora Lancaster ([[Allisyn Ashley Arm]]) i Chad Dylan Cooper ([[Sterling Knight]]) z konkurencyjnego serialu ''„MacKenzie Falls”''.
|-
| 7830. || [[Słoneczny Stok (Olsztyn)]] || '''Słoneczny Stok''' – osiedle domków jednorodzinnych w [[Olsztyn]]ie, administracyjnie podlegające radzie osiedla [[Kortowo]], położone na południowym skraju Olsztyna, pomiędzy lasem, dwoma jeziorami: [[Jezioro Kortowskie|Kortowskim]] i [[Stary Dwór (jezioro)|Starodworskim]] oraz miasteczkiem akademickim [[Uniwersytet Warmińsko-Mazurski|Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego]]. 
|-
| 7831. || [[Słonim]] || Ok. 1342 [[Monwid]] najstarszy syn [[Giedymin]]a książę [[Kiernów|kiernowski]] i słonimski w Słonimie założył stolicę swojego księstwa, ale od 1348 Słonimiem rządził [[Kiejstut]]. W 1413 roku Słonim wszedł do woj.trockiego, a w 1507 do woj.nowogródzkiego. W 1460 roku Słonim został określony jako miasteczko królewskie<ref name=":0">{{cytuj|tytuł=Materiały do dziejów sztuki sakralnej, Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa nowogródzkiego, część II tom 3|rozdział=Miasto Słonim|wydawca=Międzynarodowe Centrum Kultury|miejsce=Kraków|data=2013|s=7–9}}</ref>. W 1490 roku wybudowano w Słonimie na Zarzeczu u stóp zamku katolicki kościół parafialny.
|-
| 7832. || [[Słowackie Siły Powietrzne]] || Współczesna historia bazy w Śilač zaczęła się, gdy trafiły tu jednostki lotnicze oraz ubezpieczenia i zabezpieczenia lotów przeniesione z baz [[Brno]], [[Náměšť nad Oslavou|Náměši]] i [[Przerów|Přerov]]. Z przeniesionych jednostkach sformowano tu 81.Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Myśliwskiego wyposażoną w MiG-21MF i MiG-21UM  oraz 81.Batalion Radiotechniczny i Lotniskowy. Pierwszy samolot MiG-21MF pilotowany przez ppłk.Józefa Krakovský wylądował na lotnisku [[7 maja]] [[1991]] roku. Od tego też dnia baza Siliač stała się domem dla 31 pilotów myśliwskich. Pierwsze samoloty myśliwskie [[MiG-29]] otrzymane w wyniku podziału lotnictwa czechosłowackiego przybyły na Słowację w grudniu [[1992]], tuż przed formalnym rozdzieleniem obu państw co nastąpiło z dnia [[1 stycznia]] [[1993]] roku. Był to też dzień, w którym sformowano 1.Bazę Lotniczą na lotnisku Trzech Dębów. Słowackie „miasteczko myśliwców” gościło kilka wersji samolotów [[MiG-21]], [[MiG-29]], [[Aero L-39 Albatros|L-39 Albatros]] oraz śmigłowce [[Mi-8|Mi-17]].
|-
| 7833. || [[Słuchowisko]] || * "[[The Archers]]" - słuchowisko cykliczne BBC ukazujące życie społeczności małego angielskiego miasteczka na prowincji. To na tym programie początkowo wzorowali się twórcy polskich słuchowisk ciągłych w Polskim Radiu.
|-
| 7834. || [[Słupie (województwo lubelskie)]] || W [[XVI wiek|XVI]] w. wieś dzierżyli ''Bystramowie''. Natomiast pod koniec [[XVI wiek|XVI]] w. Słupie zakupili Rzeczyccy, a od nich w I połowie [[XVII wiek|XVII]] wieku Wiotescy. W [[1631]] r. Stanisław Wioteski podjął udaną lokację na gruntach Słupi miasteczka [[Modliborzyce]], dokąd, po zbudowaniu tam w [[1664]] r. kościoła, przeniesiono [[Parafia św. Stanisława w Modliborzycach|parafię]].
|-
| 7835. || [[Sŏhŭng]] || * [[1 października]] [[1943]] – status miejscowości Sinmak (''Sinmak-myŏn'') do rangi miasteczka (''Sinmak-ŭp'').
|-
| 7836. || [[Sŏnch'ŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 9 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 61 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏnch'ŏn, Tong, Kunsan, Nam, Taesan, Unjong, Such'ŏng (4 wsie), Sinbu (4 wsie – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Sŏnch'ŏn), Rihyŏn (8 wsi – powiat [[Kusŏng]]), a także miejscowość Okch'ŏn (1 wieś – powiat Jŏngju). Powiat Sŏnch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sŏnch'ŏn-ŭp) i 28 wsi.
|-
| 7837. || [[Sŏngch'ŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 13 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 105 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏngch'ŏn, T'ongsŏn, Ryŏngch'ŏn, Samdŏk, Sagye, Ssangnyong i Kuryong (1 wieś – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Sŏngch'ŏn). Powiat Sŏngch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sŏngch'ŏn-ŭp) i 27 wsi. W styczniu 1992 roku należące dotychczas do powiatu wsie Ryudong, Taeyang, Namwŏn i Nam'ok przeszły w administracyjne granice powiatu [[Ŭnsan]].
|-
| 7838. || [[T'aech'ŏn]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 9 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 82 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości T'aech'ŏn, Sŏsŏng, Sŏ, Nam, Tong, Wŏn, Jangnim i Kangsŏ. Powiat T'aech'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (T'aech'ŏn-ŭp) i 25 wsi. W roku 1958 powiat powiększył się o wsie Kaehyŏk (wcześniej w powiecie [[Tae'gwan]]), Yangji i Ryongjŏn (uprzednio powiat [[Tongch'ang]]). W listopadzie 1987 roku wsie Yangji, Ryongjŏn, P'ungnim połączyły się, tworząc wieś Ch'ŏngye, w wyniku administracyjnej fuzji terenów wsi Kaehyŏk, Tŏkch'ŏn i Ŭndŏk powstała wieś Map'yŏng.
|-
| 7839. || [[T'aet'an]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatów [[Jangyŏn]] i [[Pyŏksŏng]]. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Mokgam, Sokdal, Hu'nam (wszystkie uprzednio w powiecie Jangyŏn), Taech'a, Unsan (6 wsi – obie z powiatu Pyŏksŏng) i Kach'ŏn (3 wsie – powiat [[Ongjin]]). Powiat T'aet'an składał się wówczas z jednego miasteczka (T'aet'an-ŭp) i 18 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W grudniu 1952 roku do powiatu włączono wieś Kongse (wcześniej powiat [[Samch'ŏn]]). W marcu 1961 część powiatu przeszła w administracyjne granice powiatu [[Ryongyŏn]].
|-
| 7840. || [[T'ongch'ŏn]] || | miasteczko
|-
| 7841. || [[T'osan]] || Do 1914 roku był to osobny powiat, wówczas został włączony w skład powiatu [[Kŭmch'ŏn]]. W grudniu 1952 roku sformowany ponownie z terenów miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn''), należących do powiatu [[Kŭmch'ŏn]]: Oeryu, Hapt'an, Jwa, Sŏch'ŏn, Gui oraz z 10 wsi miejscowości T'osan. Początkowo składał się z jednego miasteczka (T'osan-ŭp) oraz 18 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri'').
|-
| 7842. || [[TV Kortowo]] || Powstała w 1989 w Akademii Rolniczo-Technicznej jako Studio Telewizji Kasetowej. Telewizja Kortowo zajmuje się przygotowywaniem materiałów filmowych o Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim. Są to zarówno filmy o historii uczelni, jej dorobku naukowym, ofercie kształcenia jak i różnego rodzaju [[materiały dydaktyczne]], promocyjne, reklamowe a także bieżące reportaże z życia uniwersytetu. TV Kortowo szkoli studentów w zakresie realizacji materiałów dziennikarskich, obsługi kamer, montażu oraz realizacji filmów. Swoją nazwę wzięła od dzielnicy [[Olsztyn]]a - [[Kortowo|Kortowa]], w której znajduje się miasteczko akademickie Uniwersytetu. Studenci tworzą również program humorystyczny "Szołżak".
|-
| 7843. || [[TVN Style]] || * '''''[[Uwaga, faceci!]]''''' – Marin wiedzie sielankowe życie – robi to, co lubi, jej książki sprzedają się w milionach egzemplarzy, na prowadzonych przez nią treningach gromadzą się tłumy fanek, niedługo stanie na ślubnym kobiercu. Marin jest przekonana, że wie co ją uszczęśliwi, zna mężczyzn i umie unikać pułapek. Do czasu... W trakcie podróży do miasteczka Elmo, położonego gdzieś na końcu świata (a dokładniej na Alasce), dowiaduje się, że jej idealny narzeczony ma romans. Marin boleśnie przekonuje się, że szewc bez butów chodzi, a ona o związkach, mężczyznach i byciu singlem wie niewiele.
|-
| 7844. || [[Tabaka]] || * '''The Snuffin''' – doroczne święto odbywające się w szkockim mieście [[Hawick]]. Jest to jedna z ceremonii związana z tradycją Common Riding, w której to mieszkańcy miasteczka „walczą” między sobą o tabakierkę<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.hawickcallantsclub.co.uk/cr/12-snuffing.html | tytuł = The snuffin' | opublikowany = hawickcallantsclub.co.uk | język = en | data dostępu = 2017-03-23 | archiwum = https://web.archive.org/web/20141008054350/http://www.hawickcallantsclub.co.uk/cr/12-snuffing.html | zarchiwizowano = 2014-10-08}}</ref>.
|-
| 7845. || [[Tabarca (Hiszpania)]] || W 2009 miasteczko zamieszkiwało 73 stałych mieszkańców. [[Kod pocztowy]] to 03138. Gospodarka wyspy nastawiona jest na obsługę ruchu turystycznego – funkcjonują tu liczne restauracje serwujące dania rybne i [[paella|paellę]], a także sklepy z pamiątkami. Nie ma na wyspie samochodów, a jedynie [[wózek jezdniowy|wózki widłowe]]. Do portu zawijają regularnie [[katamaran]]y i statki turystyczne z Alicante (godzina rejsu) i Santa Pola (kilkadziesiąt minut). 24 maja [[2004]] otwarto w pobliżu portu Muzeum Wyspy Tabarca (''Museo Nueva Tabarca'').
|-
| 7846. || [[Taborcillo]] || Na wyspie znajdują się [[hotel]]e i [[wesołe miasteczko]], jest ona celem wycieczek turystów z Ameryki i Europy. Właściciel wyspy prowadzi także sprzedaż działek na wyspie osobom, których dane zamieszczone są we "''Who is Who''".
|-
| 7847. || [[Tacyt (cesarz rzymski)]] || Pochodził z miasteczka Interamna (obecnie [[Terni]]) w środkowej Italii.
|-
| 7848. || [[Tadeusz Arciuch]] || * 2009: ''Było sobie miasteczko...'' (współscenarzysta i współreżyser)
|-
| 7849. || [[Tadeusz Dołęga-Mostowicz]] || W stopniu kaprala podchorążego brał udział w [[kampania wrześniowa|wojnie obronnej Polski]] 1939. Istnieje kilka wersji ostatnich chwil Tadeusza Dołęga-Mostowicza. O ile bezspornym jest, że poległ w granicznym miasteczku [[Kuty (miasto)|Kuty]], o tyle okoliczności tego wydarzenia nie są do końca jasne. Prawdopodobnie stało się to w czasie walki polskiego patrolu osłonowego, którym dowodził, z sowieckimi żołnierzami. W wersji Zygmunta Antoszewskiego pisarz miał zawrócić do Kut znad granicy polsko-rumuńskiej, by rozdać głodującym mieszkańcom chleb pozostawiony w budynku koszar. W tym czasie do miasta wkroczyły wojska radzieckie i trzy sowieckie czołgi ostrzelały samochód z niosącymi pomoc polskimi żołnierzami. Wedle innej wersji pisarz zginął z rąk sowieckich żołnierzy, gdy zwlekał z poddaniem się i oddaniem broni. Istnieje również relacja mówiąca, że Dołęgę zabił sowiecki żołnierz zainteresowany jego butami<ref>za: ''Polskie piekiełko. Obrazy z życia elit emigracyjnych 1939-1945'' aut. S. Kopera </ref>. Również dokładna data jego śmierci pozostaje nierozstrzygnięta. Wśród historyków przeważa dzień 20 września, jednak popularna jest także opinia, że Mostowicz zginął dwa dni wcześniej, tj. 18 września<ref>Tamże</ref>.
|-
| 7850. || [[Tadeusz Fitych]] || * 2001–2006 posługa naukowo-duszpasterska w miasteczku ekumenicznym [[Friedberg (Bawaria)|Ottmaring]] k/Augsburga (''Ökumenische Lebenszentrum Ottmaring''){{fakt|data=2017-03}}
|-
| 7851. || [[Tadeusz Kosciuszko Camp]] || '''Tadeusz Kosciuszko Camp''', właśc. '''The Tadeusz Kosciuszko Polish Army Training Camp''' (popul. '''Camp Kosciuszko''') – obóz szkoleniowy dla ponad 22 tysięcy polskich ochotników do powstającej we Francji [[Błękitna Armia|Błękitnej Armii]] gen. [[Józef Haller|Józefa Hallera]], zorganizowany w l. [[1917]]-[[1919]] w [[Kanada|kanadyjskim]] miasteczku [[Niagara-on-the-Lake]] na granicy z USA.
|-
| 7852. || [[Tadeusz Pilat]] || * ''Skład reprezentacyi gminnych w miastach i miasteczkach galicyjskich'' (1874)
|-
| 7853. || [[Tadeusz Ptaszycki]] || <!--- Między innymi brał udział w opracowaniu projektu osiedla mieszkaniowego dla ZUS przy ul. Belwederskiej w Warszawie, miasteczka [[Zlot Harcerstwa w Spale|zlotowego w Spale]] i był współautorem jednego z pierwszych w Polsce obiektów o konstrukcji stalowej dla przedsiębiorstwa Bacutil. Był laureatem wielu konkursów architektonicznych m.in. na Prewentorium Harcerskie w Zakopanem (nagroda I, realizacja), Dom Społeczny w Starachowicach (nagroda II zespołowa) i Wzorcowe Przedszkole w Warszawie (nagroda I zespołowa). ---->
|-
| 7854. || [[Tadeusz Rawa]] || Zainteresowania pozazawodowe Profesora Tadeusza Rawy sprowadzają się głównie do trzech pasji. Pierwszą jest malowanie obrazów w technice olejnej, połączone z prezentacją ich na wystawach zbiorowych. Drugą jest zgłębianie i upowszechnianie wiedzy historycznej rodzinnego Reszla; efektem tych działań jest ponad 30 opracowań monotematycznych zamieszczonych na portalu „Reszel – miasteczko na Warmii” i wydana w 2017 roku książka „Reszel 1337-2017”. Trzecią pasją jest pisanie wierszy; w 2015 wydał tomik ze 110 wierszami; wiersze były także  publikowane na łamach  „Gazety Olsztyńskiej” i w czasopiśmie „5 plus X” Stowarzyszenia Absolwentów UWM w Olsztynie i innych okolicznościowych wydaniach.
|-
| 7855. || [[Tadeusz Wasąg]] || Urodził się w miasteczku Rukojnie w pobliżu [[Wilno|Wilna]]. Był synem Michała Wasąga (policjanta, [[Katorga|Sybiraka]]) i Wiktorii z d. Porębskiej{{r|WisW}}. W Wilnie skończył w roku 1938 szkołę podstawową i rozpoczął naukę w [[Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie|Gimnazjum im. Adama Mickiewicza]]. Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] nadal przebywał w [[Historia Wilna#XX wiek|Wilnie]] (zob. [[Obrona Wilna (1939)|Obrona Wilna]]), pracując m.in. na kolei{{r|50latWTiICh}}. Do konspiracyjnej działalności w [[Polskie Państwo Podziemne|Polskim Państwie Podziemnym]] włączył się w roku 1943. Jako żołnierz [[Armia Krajowa|AK]] ([[6 Wileńska Brygada AK]]{{r|WisW}}) w roku 1944 brał udział w [[Operacja „Ostra Brama”|Operacji „Ostra Brama”]]{{r|WisW}} (część [[Akcja „Burza”|Akcji „Burza”]]). Po zajęciu Wilna przez [[Armia Czerwona|Armię Czerwoną]] był aresztowany przez [[NKWD]] i skazany na 3 lata więzienia. Został zwolniony dzięki [[amnestia|amnestii]]; wyjechał do [[Lublin]]a, a stamtąd do [[Gdańsk]]a{{r|50latWTiICh}}.
|-
| 7856. || [[Tadeusz Wieniawa-Długoszowski]] || Główną dziedziną jego aktywności było jednak redagowanie i wydawanie tygodników o orientacji radykalnie [[Lewica|lewicowej]] i [[Antyklerykalizm|antyklerykalnej]]. Były to kolejno: „Jutro” (1924, z [[Bruno Grosicki|Brunonem Grosickim]]), „Walka” (1924-1925), „Wolność” (1925), „Za wolność” (1925-1926), „Po wolność” (1926-1927), „Nasza Wolność” (1927), a wreszcie „Polska Wolność”, która jedyna utrzymała się dłużej (1927-1935). Żywot poprzednich pism po kilku miesiącach kończyły częste konfiskaty artykułów i całych numerów przez [[Centralny Zarząd Cenzury|cenzurę]]. Długoszowski jeździł też po miastach i miasteczkach – głównie Polski centralnej – z odczytami (odbył ich łącznie kilka tysięcy) na bieżące tematy polityczno-społeczne, które bywały sabotowane, odwoływane, zakazywane, rozbijane<ref>R. Karaś, ''Ostatni odruch'', Warszawa 1986, s. 66, 105, 269.</ref>.
|-
| 7857. || [[Tadeusz Wojtych]] || * [[1989 w filmie|1989]]: ''[[Powrót wabiszczura]]'' – mieszkaniec miasteczka
|-
| 7858. || [[Tadeusz Zawadzki (historyk)]] || Na emeryturze mieszkał we Francji w miasteczku Tournus. Po transformacji ustrojowej podjął ponownie współpracę z macierzystym środowiskiem polskich - zwłaszcza poznańskich - historyków starożytności. Co jakiś czas odwiedzał też Polskę.
|-
| 7859. || [[Tae'gwan]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[Sakju]] (miejscowości Oenam, Namsŏ, Yangsan i Sup'ung). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Oenam, Ryangsan, Sup'ung i Namsŏ. Powiat Taegwan składał się wówczas z jednego miasteczka (Taegwan-ŭp) i 29 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W czerwcu 1958 roku należąca do powiatu wieś Kaehyŏk przeszła w administracyjne granice powiat T'aech'ŏn.
|-
| 7860. || [[Taean]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatów [[Kangsŏ]] oraz [[Ryonggang]] (konkretnie tworzyły miejscowość Sŏng'am w powiecie Kangsŏ oraz miejscowości Osin i Tami w powiecie Ryonggang). W obecnej formie powstał w marcu 1978 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do powiatu Kangsŏ: dzielnice robotnicze ([[Język koreański|kor.]] ''rodongjagu'') Taean, Posan i Kangsŏn, a także miasteczko Kangsŏ (Kangsŏ-ŭp). Współczesny powiat Taean stał się wówczas miastem, w owym czasie złożonym z 31 osiedli ([[Język koreański|kor.]] ''dong''). Jako samodzielne miasto Taean istniał zaledwie przez rok – w grudniu 1979 miasto to zostało włączone w administracyjne granice miasta [[Namp'o]] i w marcu 1983 roku stało się jedynie dzielnicą tego miasta. Wówczas także Taean jako jednostka podziału administracyjnego powiększył się o wsie Osin, Wŏlmae i Tami, uprzednio wchodzące w skład powiatu [[Ryonggang]]. W styczniu 2004 roku wraz z dzielnicami [[Ch'ŏllima]] i [[Kangsŏ]] dzielnica Taean została przekształcona w powiat i włączona w granice prowincji [[P'yŏngan Południowy]]. W skład tej prowincji powiat Taean wchodzi do dziś.
|-
| 7861. || [[Taedong (powiat w Korei Północnej)]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]] powiat składał się z 17 miejscowości ([[Język koreański|kor.]] ''myŏn'') oraz 258 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Kop'yŏng, Ryongsan, Kumje, Namhyŏngjesan, Tŏksan (7 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Taedong), a także ziemie należące uprzednio do powiatu Rimwŏn (konkretnie 8 wsi). Powiat Taedong składał się wówczas z jednego miasteczka (Taedong-ŭp) i 24 wsi.
|-
| 7862. || [[Taehongdan]] || | miasteczko
|-
| 7863. || [[Taehŭng]] || Przed wyzwoleniem Korei spod [[Generalne Gubernatorstwo Korei|okupacji japońskiej]], tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu [[Nyŏng'wŏn]] (konkretnie w skład miejscowości Sobaek, Taehŭng, Sinch'ang i Kŭmsŏng). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏngnyong, Taehŭng, Sobaek, Sinch'ang, Onhwa (5 wsi) i Tŏkhwa (3 wsie – wszystkie miejscowości uprzednio wchodziły w skład powiatu [[Nyŏng'wŏn]]). Powiat Taehŭng składał się wówczas z jednego miasteczka (Taehŭng-ŭp) i 24 wsi ([[Język koreański|kor.]] ''ri''). W październiku 1954 roku powiat przeszedł w administracyjne granice sąsiedniej prowincji [[Hamgyŏng Południowy]], by wrócić w skład prowincji [[P'yŏng'an Południowy]] w listopadzie 1972 roku.
|-
| 7864. || [[Taffin]] || Lokalna społeczność irlandzkiego miasteczka Ballymoran czuje się zagrożona, gdy chemiczny zakład rozpoczyna budowę na obrzeżach miejscowości po nie do końca legalnemu pozwoleniu na rozpoczęcie przedsięwzięcia. Mark Taffin (Pierce Brosnan) w ramach walki o sprawiedliwość, bierze sprawy w swoje ręce w celu ratowania miasta z opresji<ref>[http://cinematicsquad.tumblr.com/post/5770107760/review-taffin-1988 Fabuła – Cinematic Squad, Tumblr] {{lang|en}}</ref><ref name="prod"/>.
|-
| 7865. || [[Tag der Freiheit: Unsere Wehrmacht]] || Zachowany materiał filmowy pokazuje zainscenizowaną z rozmachem bitwę, którą armia niemiecka przygotowała z okazji siódmego zjazdu [[NSDAP]]. Film zaczyna się wczesnym rankiem w miasteczku namiotowym, gdzie żołnierze przygotowują się do uroczystości. Następnie śpiewając pieśni maszerują na miejsce zainscenizowanej bitwy, w której udział bierze piechota, kawaleria, samoloty i artyleria przeciwlotnicza. Po raz pierwszy publicznie pojawia się też nowy czołg. Całe to widowisko ogląda Hitler, wysocy rangą dygnitarze nazistowscy i tysiące widzów.
|-
| 7866. || [[Tagajō]] || * miasteczkiem Shichigahama.
|-
| 7867. || [[Tahara]] || 1 października 2005 roku teren miasta powiększył się o miasteczko Atsumi<ref name=p1/>.
|-
| 7868. || [[Tajemnica Sittaford]] || W małej, odciętej od świata przez śnieżycę, wiosce Sittaford grupka mieszkańców postanawia zabawić się w seans spirytystyczny. Przy wirującym stoliku gość z zaświatów oznajmia, że mieszkającego w pobliskim miasteczku kapitana Trevelyana właśnie zamordowano. Uczestnicy spotkania nie mają pewności, czy należy brać te słowa na serio, jednak obecny wśród nich major Burnaby, przyjaciel Trevelyana, postanawia upewnić się, że wszystko jest w porządku. Okazuje się, że kapitan Trevelyan rzeczywiście zginął. O zbrodnię wkrótce zostaje oskarżony jego siostrzeniec. Narzeczona oskarżonego, Emilia Trefusis, która jako jedyna nie daje wiary słowom policji, postanawia rozwiązać zagadkę. Przyjeżdża do Sittaford, gdzie z pomocą pewnego dziennikarza rozpoczyna śledztwo.
|-
| 7869. || [[Tajemnica dzikiego szybu]] || Małe górnicze miasteczko w [[Góry Świętokrzyskie|Górach Świętokrzyskich]]. Franek i Karlik, serdeczni przyjaciele mają kłopoty. W szkole nie wiedzie się im najlepiej, a jakby tego było mało, zgubili w opuszczonym szybie piłkę kolegi. W trakcie jej poszukiwań chłopcy natykają się w podziemiach na tajemniczą postać. To z pewnością szpieg albo dywersant.
|-
| 7870. || [[Tajemnice Smallville (seria 1)]] ||  |opis           = W roku 1989 na małe miasteczko Smallville spada deszcz meteorytów. Wydarzenie to zapoczątkowuje falę dziwnych zachowań i sytuacji, jakie będą miały miejsce w przyszłości. Okazuje się jednak, że wśród gąszczy kosmiczny skał na Ziemię przybył też statek kosmiczny wraz z małym, około trzyletnim dzieckiem. Przybysza biorą pod opiekę Martha i Jonathan Kentowie, nadając mu imię Clark.
|-
| 7871. || [[Tajemnice Smallville]] || „Tajemnice Smallville” przedstawiają życie legendarnego [[Superman]]a w czasach jego młodości. Akcja serialu rozpoczyna się w [[1989]] roku, kiedy na małe amerykańskie miasto spada deszcz [[meteoryt]]ów, a wraz z nim kapsuła, w której na [[Ziemia|Ziemię]] przybywa kilkuletni Superman. Młodego chłopca znajdują Martha i Jonathan Kentowie i postanawiają go przygarnąć. Deszcz meteorytów wywołał jednak tragiczne skutki w żyjącym swoim spokojnym rytmem miasteczku Smallville. Jeden z meteorytów zabija rodziców Lany Lang. Państwo Langowie stali się jednymi z wielu ofiar tego wydarzenia. Mimo tych szkód po kilkunastu latach mieszkańcy starają się żyć tak jak przed zdarzeniem.
|-
| 7872. || [[Tajemnicze opowieści Moville'a]] || Akcja serialu rozgrywa się w pozornie normalnym, spokojnym miasteczku Ouigee Falls. Jej bohaterami są trzej przyjaciele: Mosley Moville – spec od najbardziej niewytłumaczalnych zjawisk, Hitch – chodząca skarbnica dowcipów i Mimi potrafiąca sprowadzić chłopaków na ziemię zawsze, gdy próbują wpakować się w jakieś kłopoty. W miasteczku, w którym dzieją się rzeczy niespotykane gdziekolwiek indziej tylko oni mogą zadbać o to, by inni czuli się bezpiecznie i "normalnie".
|-
| 7873. || [[Tajemniczy duch]] || Do małego miasteczka Bärenbach położonego gdzieś w Saksonii, w górach Rudawach, przyjeżdża na wakacje rodzina Habermannów. Habermannowie podejmują decyzję, by osiedlić się tu na stałe. Wprowadzają się do starego domu, w którym lokatorem jest starszy pan zwany dziadkiem Rodenwaldem. Okoliczni mieszkańcy twierdzą, że dom jest nawiedzony, ale ojciec - doktor Jürgen Habermann (Wolf-Dieter Lingk) nie daje temu wiary. Dzieci Habermannów – siostry Max i Moritz oraz ich brat Torsten prędko zaprzyjaźniają ze współlokatorem. Wkrótce odkrywają jednak, że jest on robotem RO-101, przywiezionym tu przez kosmitów z planety Obskura, którzy zbudowali ten dom jeszcze w średniowieczu, jako swoją letnią kwaterę.
|-
| 7874. || [[Tajemny krąg]] || Cassie Blake była normalną nastolatką, do czasu gdy jej mama, Amelia, zginęła w pożarze. Osierocona przeprowadza się do babci Jane, do miasteczka Chance Harbor w stanie Waszyngton. Mieszkańcy miasta zdają się wiedzieć więcej o niej, niż ona sama wie o sobie. Istnieje sekret o którym dowiaduje się od 5 znajomych ze szkoły. Cassie dowiaduje się,że jest wiedźmą.
|-
| 7875. || [[Tak miało być]] || Serial opowiada o trójce rodzeństwa mieszkającym w małym miasteczku – Ewie (i jej mężu Mirku), Misi i Jędrku, którzy zamieszkują w jednym domu z wujkiem Tadzikiem, mającym problemy alkoholowe. Rodzina stara się wrócić do siebie po śmierci Tatiany, matki trójki bohaterów. Rodzeństwo mierzy się z codziennymi problemami, jakie stawia przed nimi życie.
|-
| 7876. || [[Takabisha]] || '''Takabisha''' ([[Język japoński|jap]]. 高飛車) – stalowa [[kolejka górska]] firmy [[Gerstlauer]] zbudowana w [[Wesołe miasteczko|parku rozrywki]] [[Fuji-Q Highland]] w [[Japonia|Japonii]]. Posiada spadek o rekordowym kącie pochylenia wynoszącym 121°<ref>{{Cytuj|tytuł=Takabisha - Fuji-Q Highland (Fujiyoshida, Yamanashi, Japan)|data dostępu=2016-03-09|opublikowany=rcdb.com|url=http://rcdb.com/9795.htm}}</ref><ref>{{Cytuj|tytuł=Thrill-seeking taken to new heights: 141ft drop on the world's steepest rollercoaster|czasopismo=Mail Online|data dostępu=2016-12-14|url=http://www.dailymail.co.uk/travel/article-2012661/Worlds-steepest-rollercoaster-Japans-Takabisha-breaks-British-record.html}}</ref>. Kolejka o napędzie hybrydowym - łączy technologię napędu elektromagnetycznego (Launch Coaster) z tradycyjnym wyciągiem łańcuchowym.
|-
| 7877. || [[Takahama]] || * 9 lipca 1900 roku – Takahama zdobyła status miasteczka („chō”)<ref name=p1/>.
|-
| 7878. || [[Takamatsu]] || 26 września 2005 roku miasteczko Shionoe z [[powiat Kagawa|powiatu Kagawa]] zostało włączone do Takamatsu. Z dniem 10 stycznia 2006 roku częścią miasta zostały miasteczka Aji i Mure, oba z [[powiat Kita|powiatu Kita]], miasteczka Kagawa i Konan, z powiatu Kagawa, a także i miasteczko Kokubunji z [[powiat Ayauta|powiatu Ayauta]].
|-
| 7879. || [[Takashi Miike]] || Takashi dorastał w małym miasteczku Yao na przedmieściach Ōsaki w ubogiej rodzinie. W tym czasie przeżył fascynację [[motocykl|motorami]], którą przerwał dopiero groźny wypadek.
|-
| 7880. || [[Takeo (miasto)]] || * 1 kwietnia 1889 – powstał współczesny układ miejski. Na terenie obecnego miasta znajdowało się miasteczko Takeo oraz 11 wsi: Asahi, Hashishita, Higashikawanobori, Kitagata, Kitsu, Nakato, Nishikawanobori, Sumiyoshi, Takeo, Takeuchi oraz Wakaki.
|-
| 7881. || [[Taketa]] || Miasto zostało założone 31 marca 1954 roku. 1 kwietnia 2004 roku miasteczka Kujū, Naoiri i Ogi, będące częścią [[powiat Naoiri|powiatu Naoiri]], zostały włączone do miasta, a powiat został rozwiązany.
|-
| 7882. || [[Taku]] || Miasto powstało 1 maja 1954 roku przez połączenie miasteczka Kitataku oraz wiosek Minamitaku, Higashitaku, Nishitaku i Taku.
|-
| 7883. || [[Talbot Rothwell]] || '''Talbot Rothwell''' (ur. 12 listopada 1916 w [[Bromley]]<ref>W chwili urodzin Rothwella Bromley było niezależnym miasteczkiem w hrabstwie [[Kent]], obecnie jest częścią [[Londyn]]u</ref> - zm. 28 lutego 1981 w [[Worthing]]) - [[Wielka Brytania|brytyjski]] scenarzysta filmowy i telewizyjny, najbardziej znany jako autor scenariusza do dwudziestu filmów z popularnej serii komediowej ''[[Cała naprzód (cykl filmów)|Cała naprzód]]''.
|-
| 7884. || [[Talizman (powieść Stephena Kinga)]] || Jack Sawyer, na pierwszy rzut oka jest zwykłym dwunastoletnim chłopcem, synem chorej na raka aktorki, jednak podczas wycieczki do miasteczka letniskowego w New Hampshire dowiaduje się, iż jest jedyną osobą na świecie, która może uratować królową równoległego świata, w którym część osób z naszego świata ma osobę będącą jej odpowiednikiem, a dwójnikiem jego matki jest nie kto inny, jak królowa Terytoriów. Aby uratować obie kobiety, Jack musi wyruszyć w długą podróż do tajemniczego, pełnego zła hotelu, w którym ukryty jest cudowny talizman, mogący wyleczyć każdą dolegliwość. Jack wyrusza w tajemniczą podróż, przeskakując między dwoma światami, gdzie czeka na niego wiele przygód, ale i niebezpieczeństw ze strony przebiegłego przyszywanego wuja Morgana. 
|-
| 7885. || [[Tam, gdzie śnią zielone mrówki]] || Zdjęcia do filmu powstały w całości w [[Australia|Australii]]: w większości w małym miasteczku słynącym z wydobywania opali [[Coober Pedy]] i okolicach, a także w [[Melbourne]].
|-
| 7886. || [[Tama Trzech Przełomów]] || Ostatnie osoby z miasteczka [[Gaoyang]] w [[Hubei|prowincji Hubei]], które było przeznaczone do zalania wodą zostały ewakuowane 15 lipca 2008<ref>{{Cytuj stronę | url = http://wiadomosci.wp.pl/kat,1356,title,Ewakuowano-mieszkancow-miasta-ktore-zniknie-pod-woda,wid,10185013,wiadomosc.html | tytuł = Ewakuowano mieszkańców miasta, które zniknie pod wodą | opublikowany = wiadomosci.wp.pl | data = 2008-07-23 | data dostępu = 2010-12-11 | język = pl}}</ref>.
|-
| 7887. || [[Tammiku]] || * '''[[Tammiku (Jõhvi)|Tammiku]]''' – miasteczko w [[Estonia|Estonii]], w [[gmina Jõhvi|gminie Jõhvi]], w prowincji [[Virumaa Wschodnia]]
|-
| 7888. || [[Tamra (wieś)]] || [[Wieś|Wioska]] Tamra jest położona na wysokości od 220 do 270 metrów [[n.p.m.]] na północno-zachodniej krawędzi płaskowyżu [[Wyżyna Issachar|Wyżyny Issachar]], na północy [[Izrael]]a. Leży na zachodnich zboczach wzgórza Giwat Gazit (282 m n.p.m.), u podnóża masywu góry [[Giwat ha-More]] (515 m n.p.m.). W kierunku północnym do [[Dolina Jezreel|Doliny Jezreel]] spływa strumień En Dor, a w kierunku południowym spływają strumienie Scheizafim i Issachar. W otoczeniu wioski Tamra znajdują się miasteczka [[Iksal]] i [[Szibli-Umm al-Ganam]], kibuce [[Dawerat]], [[En Dor]] i [[Gazit]], moszaw [[Ramat Cewi]], wioska komunalna [[Moledet (Izrael)|Moledet]], oraz arabskie wioski [[Kafr Misr]], [[At-Tajjiba (Dystrykt Północny)|At-Tajjiba]] i [[Na’ura]]. Na południowy zachód od wioski jest [[baza wojskowa Na’ura]].
|-
| 7889. || [[Tamra]] || Miasto Tamra jest położone na wysokości 50 metrów [[n.p.m.]] w [[Zachodnia Galilea|Zachodniej Galilei]]. Leży wśród wzgórz będących zachodnim przedłużeniem [[Góry Jatvat|Gór Jatvat]] (500 m n.p.m.). Na wschód od miasta wznosi się góra Har Kavul (373 m n.p.m.). Z góry jest spływają liczne strumienie i potoki. Na północ od miasta przepływa strumień Kavul, przez centrum miasta przepływa strumień Tamra, a na południu strumień Szchanja zasilający Evlajim. Na południowy zachód od miasta ma swoje źródła strumień Kankan, również zasilający Evlajim. Okoliczny teren opada w kierunku północno-zachodnim na [[równina przybrzeżna Izraela|równinę przybrzeżną Izraela]], ku wybrzeżu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]]. W jego otoczeniu znajdują się miasto [[Kirjat Bialik]], miasteczka [[Kabul (Izrael)|Kabul]], [[Kaukab Abu al-Hidża]] i [[I'billin]], kibuce [[Afek]], [[Kefar Masaryk]] i [[Jasur]], oraz wioski komunalne [[Manof]], [[Szechanija]], [[Koranit]], [[Moreszet]] i [[Micpe Awiw]].
|-
| 7890. || [[Tamu (dystrykt)]] || Na terenie dystryktu znajdują się 3 miasteczka: [[Tamu (miasto)|Tamu]], [[Myothit]] i [[Khampat]] oraz 20 jednostek administracyjnych czwartego rzędu (''village tract''), obejmujących następujące wsie{{r|map}}:
|-
| 7891. || [[Tamworth (rasa)]] || 8 stycznia 1998 roku w miasteczku [[Malmesbury (Wielka Brytania)|Malmesbury]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], z [[rzeźnia|rzeźni]] uciekły dwie 5-miesięczne świnki rasy tamworth, knur i locha. Później ukrywały się w pobliskim lesie. Locha została pochwycona 15 stycznia, a knur następnego dnia. Wydarzenie to od samego początku było opisywane w mediach, które ochrzciły świnki imionami Butch (lochę) i Sundance (knur) – od imion bohaterów westernu ''[[Butch Cassidy i Sundance Kid]]''. Właściciel – Arnoldo Dijulio, zamierzał jednak zarobić na zwierzęta i oddał je ponownie do rzeźni – zostały wycenione na 40–50 [[funt szterling|funtów]] za każdą. Z pomocą "uciekinierom" przyszły media i miłośnicy zwierząt i ostatecznie kupił je  dziennik [[Daily Mail]], umieszczając w [[Rare Breeds Centre]] koło Ashford w [[hrabstwo|hrabstwie]] Kent. W roku 2003 [[telewizja]] [[BBC]] wyprodukowała i wytransmitowała 60-minutowy film o tym wydarzeniu, zatytułowany "The Legend of the Tamworth Two".
|-
| 7892. || [[Tanana (Alaska)]] || '''Tanana''' miasteczko na [[Alaska|Alasce]] leżące u zbiegu rzek [[Tanana]] i [[Jukon (rzeka)|Jukon]]. Zgodnie z danymi spisu powszechnego z 2007 roku, populacja Tanany wynosiła 275 mieszkańców.
|-
| 7893. || [[Tancerki]] || Serial koncentruje się wokół Michelle Simms ([[Sutton Foster]]), byłej baletnicy, która pracuje w [[Los Angeles]] jako tancerka rewirowa. Gdy uświadamia sobie, że jej kariera stoi w martwym punkcie, wychodzi za mąż za swojego wielbiciela Hubbella Flowersa ([[Alan Ruck]]). Razem przeprowadzają się do nadmorskiego miasteczka, Paradise. Niedługo po tym wydarzeniu Hubbell ginie w wypadku samochodowym. 
|-
| 7894. || [[Tanew]] || Rzeka wypływa na południowym [[Roztocze (kraina)|Roztoczu]], z bagien między wsiami [[Huta Stara (województwo podkarpackie)|Huta Stara]] i [[Złomy Ruskie]], w okolicy wsi [[Wola Wielka (powiat lubaczowski)|Wola Wielka]], a jedno ze źródeł znajduje się we wsi [[Łukawica (powiat lubaczowski)|Łukawica]] w [[powiat lubaczowski|powiecie lubaczowskim]] [[województwo podkarpackie|województwa podkarpackiego]]. Tanew płynie na północny wschód i przepływa przez [[Narol]]. Następnie opuszcza Roztocze i przecina południową część leśnego kompleksu [[Puszcza Solska|Puszczy Solskiej]]. W okolicach [[Susiec|Suśca]] uchodzi do Tanwi [[Jeleń (dopływ Tanwi)|Jeleń]] z najwyższym naturalnym wodospadem na Roztoczu (1,5 m). Dalej Tanew meandruje południowym skrajem Puszczy Solskiej w kierunku zachodnim, przyjmując dopływy: Wirową (od południa), a od północy Sopot i [[Szum (rzeka)|Szum]], w okolicy turystycznej wioski [[Szostaki (powiat biłgorajski)|Szostaki]], {{fakt|znanej ze spływów kajakowych|data=2017-07}}. W okolicy następnej letniskowej wioski [[Harasiuki]], Tanew przyjmuje kolejny duży dopływ – [[Łada (rzeka)|Ładę]]. Następnie płynie przez południowy skraj [[Lasy Janowskie|Lasów Janowskich]] i wpada do Sanu w miasteczku [[Ulanów]] na wysokości 154 m n.p.m. 
|-
| 7895. || [[Tania Libertad]] || Urodziła się w małym miasteczku Zana w [[Region Lambayeque|Regionie Lambayeque]] na północnym wybrzeżu [[Peru]]. Jej matka była [[Pielęgniarka|pielęgniarką]] rodzimego pochodzenia, a jej ojciec – policjantem o [[Portugalia|portugalskich]] korzeniach. Wychowała się w stolicy regionu [[Chiclayo]]<ref name=worldmusiccentral /> razem z siedmioma starszymi braćmi<ref name="przypis2">{{cytuj stronę | url = http://www.utsandiego.com/uniontrib/20050113/news_1w13tania.html | tytuł = I chose to be an independent artist | autor = George Varga | data = 2005-01-13 | opublikowany = www.utsandiego.com | język = en | data dostępu = 2012-10-11}}</ref>.
|-
| 7896. || [[Tantura]] || Wioska Tantura leżała na nadmorskiej równinie, na wybrzeżu [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]]. Była położona na wysokości 0-25 metrów [[n.p.m.]], w odległości 7 kilometrów na północny zachód od miasteczka [[Zichron Ja’akow]]. Według danych z 1945 roku do wsi należały ziemie o powierzchni 14 520 hektarów. We wsi mieszkało wówczas 1 490 osób<ref name="tantura">{{cytuj stronę | url = http://www.palestineremembered.com/Haifa/al-Tantura/index.html | tytuł = Welcome To al-Tantura | data dostępu = 2011-06-11 | autor = | opublikowany = | praca = Palestine Remembered| data = | język = en}}</ref>.
|-
| 7897. || [[Taoyateduta]] || W 1862 r., gdy rząd USA nie wywiązywał się ze zobowiązań wobec [[Dakotowie|Siuksów]], wybuchły zamieszki, które przekształciły się w [[Powstanie Dakotów (1862)|wojnę Małego Kruka]]. Zjednoczone odłamy Santee Dakotów pod wodzą Małego Kruka, Mankato i Wielkiego Orła bezskutecznie atakowały [[Fort Ridgely]] oraz osadę [[New Ulm (Minnesota)|New Ulm]] nad [[Coltonwood River]]. W tym czasie luźne grupy Indian i młodzi wojownicy atakowali i mordowali osadników. Mały Kruk pobity przez wojsko pod [[Wood Lake]] wycofał się do kraju plemienia [[Brulé]] z grupy [[preria|preriowych]] Teton Dakotów, stamtąd ruszył do [[Kanada|Kanady]] licząc na pomoc Brytyjczyków przeciwko USA. Tymczasem Santee Dakotowie skapitulowali przed wojskiem, wydali jeńców, a wówczas wbrew wcześniejszym obietnicom zostali osądzeni i skazani. Ponad trzystu zostało skazanych na [[kara śmierci|karę śmierci]]. Ostatecznie po odwołaniach i interwencji prezydenta [[Abraham Lincoln|Abrahama Lincolna]] [[powieszenie|powieszono]] trzydziestu ośmiu. Mały Kruk powrócił w rodzinne strony. Został zastrzelony przez osadników wracających z polowania na jelenie. Jego [[skalp]] i [[czaszka|czaszkę]] wystawiono na widok publiczny w miasteczku [[Saint Paul]]. Rząd USA unieważnił wszelkie układy z Dakotami, pozbawił ich praw do ziem w [[Montana|Montanie]]. Niedobitki plemienia zostały umieszczone w rezerwacie [[Crow Creek]] w [[Dakota Południowa|Dakocie]].
|-
| 7898. || [[Tapeinoza]] || '''Tapeinoza''' ([[Łacina|łac.]] ''deminutio'', [[język grecki|gr.]] ''meiosis'') - [[figura retoryczna]], rodzaj [[litota|litoty]]: nadanie obiektowi nazwy, która pomniejsza jego znaczenie, np. ''miasteczko'' o dużym mieście.
|-
| 7899. || [[Tara Reid]] || * ''Powrót do miasteczka Salem'' (''A Return to Salem's Lot'', [[1987]]) jako Amanda
|-
| 7900. || [[Taras Szewczenko]] || W 1816 rodzice Szewczenki przenieśli się do wsi Kiryłówka, należącej również do Engelhardta. W dziewiątym roku życia stracił matkę, w jedenastym – ojca, który – zanim umarł – posyłał go do cerkiewnej szkoły w Kiryłówce, później zaś Szewczenko uczęszczał na naukę do miejscowego diaka. Po dwóch latach służby u ''pierwszego despoty, z którym zetknął się w życiu'' – jak określał potem tę szkołę u diaka – Szewczenko zbiegł do sąsiedniego miasteczka [[Łysianka|Łysianki]], do pisarza [[ikona|ikon]], gdyż od dzieciństwa interesował się malarstwem. Tam również nie było warunków do prawdziwej nauki.
|-
| 7901. || [[Taras Wozniak]] || Urodził się po powrocie ojca z pobytu w latach 1945-1956 na zesłaniu do [[Magadan]]u. Jego rodzina zamieszkała w miasteczku [[Broszniów-Osada]] w [[rejon rożniatowski|rejonie rożniatowskim]] [[obwód iwanofrankiwski|obwodu stanisławowskiego]].
|-
| 7902. || [[Taras Łazarowicz]] || '''Taras Mychajłowicz Łazarowicz''', [[język ukraiński|ukr.]] Тарас Михайлович Лазарович (ur. [[22 kwietnia]] [[1982]] w miasteczku [[Czynadajewe]], w [[obwód zakarpacki|obwodzie zakarpackim]], [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińska SRR]]) – [[Ukraina|ukraiński]] [[piłka nożna|piłkarz]], grający na pozycji [[napastnik]]a, a wcześniej [[Obrońca (piłka nożna)|obrońcy]].
|-
| 7903. || [[Tarchamps]] || '''Tarchamps''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Iischpelt'', [[język niemiecki|niem.]] ''Ischpelt'') - małe miasteczko w północno-zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Lac de la Haute-Sûre|gminie Lac de la Haute-Sûre]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwały 284 osoby.
|-
| 7904. || [[Targowica (obwód kirowohradzki)]] || '''Targowica''' ([[język ukraiński|ukr.]] Торговиця, ''Torhowycia'') – wieś na [[Ukraina|Ukrainie]], dawne [[miasto|miasteczko]], w [[Obwód kirowohradzki|obwodzie kirowohradzkim]], w [[Rejon nowoarchanhelski|rejonie nowoarchanhelskim]]. Położona na prawym brzegu [[Siniucha|Siniuchy]] na wschodnim krańcu [[Podole|Podola]].
|-
| 7905. || [[Targowica (rejon młynowski)]] || Podczas dwudziestolecia międzywojennego należała do [[gmina Jarosławicze|gminy Jarosławicze]] w [[powiat dubieński|powiecie dubieńskim]] [[Województwo wołyńskie (II Rzeczpospolita)|województwa wołyńskiego]] [[II Rzeczpospolita|II RP]]. Miejscowość składała się z całkowicie żydowskiego miasteczka (660 mieszkańców w [[1921]] roku<ref name=holo>''Холокост на территории СССР: Энциклопедия'', Moskwa 2009, {{ISBN|978-5-8243-1296-6}} s.984</ref>), wsi, niemal w całości [[Ukraińcy|ukraińskiej]] i [[kolonia (osada)|kolonii]]. We wsi mieszkało kilka-kilkanaście rodzin [[Polacy|polskich]]<ref name=siem>Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, ''Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945'', Warszawa 2000, {{ISBN|83-87689-34-3}}, s.68</ref>.
|-
| 7906. || [[Targowiska (województwo podkarpackie)]] || Dzisiejsza osada po raz pierwszy wzmiankowana jest w dokumentach króla [[Kazimierz III Wielki|Kazimierza Wielkiego]] z [[1365]] roku. Była to osada handlowa o charakterze miejskim, określana jako ''oppidum'' – miasteczko. Wieś stanowiła własność królewską. W XV należała do [[Jas Wroch|Jasy Wrocha]]. Została kupiona przez [[Piotr Smolicki|Piotra Smolickiego]] starostę sanockiego, po nim przejął ją Jan Targowicki autor ''Rocznika''- właściciel [[Żeglce|Żeglec]]. W kronikach [[Jan Długosz|Jana Długosza]] znajdują się zapisy, według, których należała również do [[Mikołaj z Tarnawy|Mikołaja z Tarnawy]] h. [[Sas (herb szlachecki)|Sas]]. Należała do też Smolickich, Kalnicckich, Sieneńskich, Tomaszewskich, i w późniejszym okresie do Baranowskich.
|-
| 7907. || [[Tarnogród]] || * J. Górak, ''Miasta i miasteczka Zamojszczyzny'', Zamość 1990
|-
| 7908. || [[Tarnoruda]] || Dawniej miasteczko. Prawa miejskie od roku [[1578]], własność Odrowążów.
|-
| 7909. || [[Tarnowszczyzna]] || '''Tarnowszczyzna''' ([[język białoruski|błr.]] Тарнова, ''Tarnowa''; [[język rosyjski|ros.]] Тарново, ''Tarnowo'') – [[agromiasteczko]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód grodzieński|obwodzie grodzieńskim]], w [[rejon lidzki|rejonie lidzkim]]. Od 1974 roku siedziba [[sielsowiet]]u.
|-
| 7910. || [[Tarszicha]] || Podczas [[I wojna izraelsko-arabska|I wojny izraelsko-arabskiej]] w 1948 roku wiosce stacjonowały siły [[Arabska Armia Wyzwoleńcza|Arabskiej Armii Wyzwoleńczej]]. W trakcie [[operacja Dekel|operacji „''Dekel''”]] w dniu 18 lipca 1948 roku siły izraelskie podjęły nieudaną próbę zajęcia wioski. Dopiero podczas [[operacja Hiram|operacji „''Hiram''”]] 29 października Izraelczycy zdołali zdobyć wioskę. Wysiedlono wówczas jej mieszkańców, a wiele domów wyburzono<ref name="tarszicha"/>. Po wojnie wioskę odbudowano i przesiedlono do niej licznych palestyńskich uchodźców. W 1957 roku w jej sąsiedztwie powstało miasteczko [[Ma’alot]].
|-
| 7911. || [[Tarta Tropézienne]] || Historia deseru związana jest z przyjazdem do [[Saint-Tropez]] w 1945 Alexandre’a Micki, kucharza o [[Polska|polskich]] korzeniach, który otworzył przy Place de la Mairie własną piekarnię. Wśród wypiekanych produktów znalazła się także tarta, przyrządzana według rodzinnego przepisu jego polskiej babki. Produkt uzyskał szeroką sławę dopiero po 1955, kiedy w miasteczku kręcono film pt. ''[[I Bóg stworzył kobietę]]'' z [[Brigitte Bardot]] w roli głównej, w reżyserii [[Roger Vadim|Rogera Vadima]]. Alexandre Micka dostarczał wówczas posiłki dla ekipy filmowej, a wśród nich znalazła się również tarta, która wzbudziła szczególne uznanie. Sama Bardot, urzeczona jej smakiem, miała zaproponować nazwę „Tarta z Saint-Tropez” (''la Tarte de Saint-Tropez''), co później podchwycił Micka. Film i jego twórcy, oprócz wypromowania deseru, zapoczątkowali także przemianę Saint-Tropez z typowego miasteczka rybackiego w kurort turystyczny<ref name=ide>{{Cytuj stronę | url = http://www.ideemiam.com/mets-et-vins/mets/la-tropezienne-fete-ses-60-ans.html | tytuł = La tarte Tropézienne fête ses 60 ans | data = 2015-05-27 | opublikowany = ideemiam.com | język = fr | data dostępu = 2017-04-26}}</ref><ref name=tarte>{{Cytuj stronę | url = https://www.latartetropezienne.fr/content/8-les-secrets-de-la-recette | tytuł = Les secrets de la recette | opublikowany = latartetropezienne.fr | język = fr | data dostępu = 2017-04-26}}</ref>.
|-
| 7912. || [[Tartsch]] || '''Tartsch''' (Tarces, Chiesa di Tarces) – gromada i miasteczko w gminie [[Mals]] we [[Włochy|Włoszech]] w [[Południowy Tyrol|Południowym Tyrolu]], [[prowincja Bolzano|prowincji Bolzano]], regionie [[Trydent-Górna Adyga]].
|-
| 7913. || [[Tarzan wśród małp]] || Powieść stała się bestsellerem. Jej łączny nakład przekroczył trzydzieści sześć milionów egzemplarzy. Jeszcze za życia autora przełożono ją na trzydzieści jeden języków. Sukces zachęcił autora do kontynuacji, w rezultacie napisał jeszcze dwadzieścia pięć powieści o przygodach króla małp. Powieść oraz postać Tarzana stały się podstawą dla komiksów, filmów oraz książek innych autorów. W 1928 roku wokół posiadłości autora powstało miasteczko Tarzan City. Zrealizowano też serial radiowy o przygodach Tarzana, a jego podobiznami ozdabiano koszulki, cukierki i sprzęty gospodarstwa domowego. W 1943 roku powstała młodzieżowa organizacja „Tarzan Clan of America”, która miała ambicję rywalizować ze skautingiem.
|-
| 7914. || [[Tasim Hoshafi]] || * [[1983 w filmie|1983]]: [[Światła miasteczka|Dritat e qytezës]]
|-
| 7915. || [[Tasos]] || Na Tasos najlepiej dostać się promem, wypływającym z miasteczka Keramoti (w sezonie kursuje co pół godziny) lub z Kawali.
|-
| 7916. || [[Tatarak (film 1965)]] || Starsza kobieta żyje z mężem lekarzem w małym miasteczku, pogrążona w smutku po śmierci dziecka. Spotkanie z pewnym młodym człowiekiem i jego tragiczna śmierć w jeziorze zmusza ją do pewnych przemyśleń.
|-
| 7917. || [[Tatooine]] || {{fakt|data=2016-04|W środkowej [[Tunezja|Tunezji]] istnieje obszar geograficzny i miasteczko o nazwie [[Tatawin|Tataouine]]. W tych właśnie okolicach kręcone były sceny pustynne z ''[[Gwiezdne wojny: część IV – Nowa nadzieja|Nowej nadziei]]'' i stąd pochodzi nazwa pustynnej planety Tatooine.}}
|-
| 7918. || [[Tatrovice]] || '''Tatrovice''' – miasteczko i [[gmina]] w [[Czechy|Czechach]], w [[Powiat Sokolov|powiecie Sokolov]], w [[Kraj karlowarski|kraju karlowarski]]. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 151 mieszkańców<ref name="urz"/>.
|-
| 7919. || [[Tatsuno]] || [[1 października]] [[2005]] miasteczka Ibogawa, Mitsu i Shingū połączono z miastem Tatsuno, tworząc nowe miasto o nazwie Tatsuno, pisane już nie znakami, ale pismem sylabicznym, fonetycznie (たつの市).
|-
| 7920. || [[Tatsuya Nakadai]] || W latach 1954-1985 Nakadai zagrał w 6 filmach Kurosawy. Pierwsza jego rola była drobna, ale symboliczna – w filmie ''[[Siedmiu samurajów]]'' (1954) Nakadai pojawia się na krótko, jako samuraj przechodzący ulicą miasteczka, w którym chłopi werbują [[rōnin]]ów do obrony ich wsi przed rozbójnikami. Ponieważ odrzucił ich propozycję, nie stał się jednym z bohaterów historii opowiedzianej w tym filmie. I chociaż ta pierwsza rola Nakadai'a jako samuraja była jedynie epizodyczna, można ją potraktować jako zwiastun późniejszych jego wielkich ról filmowych w [[film samurajski|filmach samurajskich]].
|-
| 7921. || [[Tauroginy]] ||  |opis zdjęcia                 = Widok miasteczka
|-
| 7922. || [[Taylor Mitchell]] || 23 października rozpoczęła tournée po wschodnich prowincjach Kanady. Miała wystąpić w miastach i miasteczkach [[Nowy Brunszwik|Nowego Brunszwiku]], [[Nowa Szkocja|Nowej Szkocji]] oraz [[Wyspa Księcia Edwarda|Wyspy Księcia Edwarda]]. W dniu śmierci miała zaplanowany występ w pobliskim [[Sydney (Kanada)|Sydney]]<ref name="star" /><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.cbc.ca/canada/toronto/story/2009/10/28/singer-mitchell-coyote-reaction.html|tytuł=Coyote attack silences emerging Toronto talent|data=2009-10-28|data dostępu=2009-10-28|opublikowany=[[CBC.ca]]|archiwum=http://web.archive.org/web/20091031124428/http://www.cbc.ca/canada/toronto/story/2009/10/28/singer-mitchell-coyote-reaction.html|zarchiwizowano=2009-10-31}}</ref>.
|-
| 7923. || [[Tchórze]] || Powieść opowiada o kilku majowych dniach roku 1945 w małym czeskim miasteczku. [[Narrator]]em jest naoczny świadek i uczestnik wydarzeń – chłopak, który wstępuje właśnie w dorosłe życie – Daniel ''Danny'' Smirzicky (liczne odniesienia [[autobiografia|autobiograficzne]]). Jego koledzy należą do pokolenia, które nie zostało obdarzone żadną życiową dynamiką, nie tęskniło za chwalebnymi czynami czy za przełomem zbrojnym. W większości pracują oni dla okupanta, w lokalnej fabryce zbrojeniowej. Obserwują biernie otaczające ich wydarzenia, albo ich nie rozumiejąc, albo się ich bojąc. Budują w zamian [[Groteska|groteskową]] kopię społeczeństwa amerykańskiego, słuchając lub grając [[jazz]] i ubierając się wyzywająco, w stylu [[dandyzm|dandysowskim]]. Jednocześnie gardzą ideałami swoich rodziców – ich służalczością wobec Niemców, dążeniem do stabilizacji, niezaangażowaniem, kolaboracją i chęcią ciągłego powiększania majątków. Przeciwstawiają się także powszechnemu kultowi [[Božena Němcová|Boženy Němcovej]] czy [[Alois Jirásek|Aloisa Jiráska]]<ref name=wstep/>.
|-
| 7924. || [[Team Knight Rider]] || | Zespół poszukuje znanego hakera, który uciekł do miasteczka w stanie Iowa przed wrogimi agentami. TKR musi przechwycić go jako pierwszy.
|-
| 7925. || [[Teatr Kreatury]] || Przy Teatrze Kreatury działa Grupa happeningowa "Wesołe miasteczko", która od sierpnia 2001 r. przeprowadziła ponad dwadzieścia akcji ulicznych. Głównym celem, jaki stawiają sobie członkowie grupy, jest komentowanie i piętnowanie nieustannie towarzyszących życiu Gorzowa absurdów. Herbem "Wesołego Miasteczka" stał się [[Śfinster]]. Sylwetka rzeźby autorstwa [[Zbigniew Frączkiewicz|Zbigniewa Frączkiewicza]] nawiązuje do jednej z pierwszych akcji grupy stanowiąc jednocześnie wyrazisty symbol kulturalnego zacofania. Grupa ma na swoim koncie kilkanaście akcji takich jak: obrona baru mlecznego "Agata" i Łaźni Miejskiej. wmurowanie na Starym Rynku tablicy upamiętniającej dziesięciolecie Teatru Kreatury. "Wesołe miasteczko" nie pozostaje również obojętne na wydarzenia ogólnopolskiego, czy wręcz globalnego formatu. W grudniu 2001 r. grupa wspierana przez [[Waldemar Fydrych|Waldemara "Majora" Fydrycha]], twórcę [[Pomarańczowa Alternatywa|Pomarańczowej Alternatywy]], "obchodziła" dwudziestą rocznicę wprowadzenia stanu wojennego, w marcu 2003 r., dzień po rozpoczęciu wojny w Iraku zorganizowała "Pojedynek" między [[George W. Bush|G. Bushem]], a [[Saddam Husajn|S. Husajnem]]. "Wesołe Miasteczko" trzykrotnie przyznało swoją nagrodę za działalność kulturalną na rzecz miasta Gorzowa. Jak dotąd nagroda trafiała za każdym razem na ręce prezydenta Gorzowa Tadeusza Jędrzejczaka z [[Sojusz Lewicy Demokratycznej|SLD]].
|-
| 7926. || [[Teatr Lalek Arlekin]] || * ''Tajemnica wesołego miasteczka''
|-
| 7927. || [[Teatr Piosenki Młyn]] || |align=left|''Piosenki z miasteczka H''
|-
| 7928. || [[Teatro Lirico Sperimentale]] || Ostatnia faza to przygotowanie roli na swój debiut. W czasie sezonu operowego uczniowie mogą zaprezentować rezultaty swojej pracy. Występy zazwyczaj mają miejsce we wrześniu i odbywają się we włoskim miasteczku Spoleto, w którym po otrzymaniu stypendium studenci razem mieszkają.
|-
| 7929. || [[Teatro Regio di Parma]] || Z teatrem związani byli w przeszłości [[Giuseppe Verdi]], najwybitniejszy włoski kompozytor operowy, urodzony w miasteczku [[Busseto]] koło Parmy oraz pochodzący z Parmy maestro [[Arturo Toscanini]].
|-
| 7930. || [[Tecún Umán]] || Tecun Uman został ogłoszony bohaterem narodowym Gwatemali 22 marca 1960 r. Nazwy na jego cześć noszą liczne hotele, restauracje oraz hiszpańskie szkoły w Gwatemali, a także niewielkie miasteczko w [[San Marcos (departament)|departamencie San Marcos]] przy granicy z Meksykiem. Ostatni wódz Kiczów jest tytułowym bohaterem wiersza [[Miguel Ángel Asturias|Miguela Angela Asturiasa]]. Niemniej jednak, wielu działaczy kulturowych, wywodzących się z plemienia Majów, uważa, że wyniesienie Tecuna Umana do rangi bohatera narodowego ma wydźwięk ironiczny, wobec setek lat krzywd, których rdzenna ludność Gwatemali doznała z rąk europejskich najeźdźców.
|-
| 7931. || [[Ted Bundy]] || 8 listopada w małym miasteczku [[Murray (Utah)|Murray]], osiemnastoletnia '''Carol DaRonch''' ledwo uszła z życiem ze spotkania z Tedem. Bundy nawiązał z nią kontakt w centrum handlowym, podszywając się pod oficera policji o nazwisku ''Roseland''. Powiedział jej, że ktoś próbował włamać się do jej samochodu i poprosił ją, aby poszła z nim na posterunek policji. Bundy zwabił ją do swojego samochodu, ale DaRonch odmówiła zapięcia pasa bezpieczeństwa. Bundy ruszył, ale wkrótce szarpnął i zaatakował oraz usiłował zatrzasnąć na jej rękach kajdanki. W trakcie szamotaniny, szczęśliwie dla zaatakowanej dziewczyny, udało mu się to zrobić zamykając obie obręcze tylko na jednym przegubie. Bundy wydobył swój łom i zadał cios w głowę DaRonch, ale dziewczynie udało się złapać go w powietrzu. Otworzyła drzwi samochodu i wyskoczyła w biegu na ulicę, wychodząc z incydentu jedynie z zadrapaniami i guzem na głowie od ciosu ciężkim narzędziem, zadanego przez niedoszłego mordercę. Była drugą ofiarą Bundy’ego, która przeżyła napaść. Z jej ubrania policja uzyskała próbkę krwi napastnika<ref>(Bell)</ref>. Za to porwanie został później skazany, po raz pierwszy jako dorosły, na 15 lat pozbawienia wolności.
|-
| 7932. || [[Teklinów (Białoruś)]] || '''Teklinów''' – dawny [[folwark]], obecnie część [[agromiasteczko|agromiasteczka]] [[Uhły (rejon brahiński)|Uhły]] na [[Białoruś|Białorusi]], w [[obwód homelski|obwodzie homelskim]], w [[rejon brahiński|rejonie brahińskim]], w [[sielsowiet|sielsowiecie]] uhłowskim. W 1921 roku był samodzielnym folwarkiem. W późniejszym czasie został włączony w skład Uhłów<ref>{{cytuj stronę | url = http://igrek.amzp.pl/result.php?cmd=id&god=XXIV_29&cat=WIG100REPR| tytuł = Mapa Taktyczna Polski 1:100 000| data dostępu = 2012-12-24| opublikowany = Mapster| data = 1921}}</ref>.
|-
| 7933. || [[Teksas Jack Omohundro]] || Zmarł niespodziewanie na miesiąc przed 34. urodzinami [[28 czerwca]] [[1880]] na [[zapalenie płuc]] w górskim, górniczym [[Leadville]], sławnym miasteczku gorączki srebra na Dzikim Zachodzie. Omohundro nie szukał tam srebra, lecz był to przystanek na tournée estradowym, które odbywał wraz z żoną, baletnicą i aktorką Josephine Morlacchi. Pochowano go na miejscowym cmentarzu, Evergreen Cemetery. Buffalo Bill uczcił swojego starego przyjaciela podczas komemoracji [[5 września]] [[1908]], kiedy to zainstalowano ufundowany przez niego marmurowy nagrobek, zachowany i pielęgnowany do dziś, w dodatku do pierwotnego, opiewającego jego służbę w jednostce armii Konfederacji.
|-
| 7934. || [[Tel Adaszim]] || Moszaw Tel Adaszim jest położony na wysokości od 90 do 105 metrów [[n.p.m.]] w północnej części intensywnie użytkowanej rolniczo [[Dolina Jezreel|dolinie Jezreel]] w [[Dolna Galilea|Dolnej Galilei]], na północy [[Izrael]]a. Osada jest położona na niewielkim wzniesieniu, a okoliczny teren delikatnie opada w kierunku południowo zachodnim. W odległości 2&nbsp;km na północ od osady wznoszą się stoki masywu górskiego [[Hare Nacerat]], który ciągnie się na północny wschód w kierunku do miasta [[Nazaret]]. Na wschód i południe od kibucu przepływa strumień Adaszim. W odległości 3,5&nbsp;km na południowym wschodzie znajduje się masyw góry [[Giwat ha-More]] (515 m n.p.m.). W jego otoczeniu znajdują się miasta [[Nazaret]] i [[Afula]], miasteczka [[Jafa an-Naserije]], [[Iksal]] i [[Kefar Tawor]], moszawy [[Balfurja]] i [[Kefar Gidon]], kibuce [[Dawerat]], [[Mizra]] i [[Ginnegar]], oraz wioska komunalna [[Achuzzat Barak]].
|-
| 7935. || [[Tel Bisan]] || Obecnie wzgórze zajmują arabskie miasteczka [[Kafr Jasif]] i [[Jirka]].
|-
| 7936. || [[Tel Jicchak]] || Z kibucu w kierunku północnym wychodzi lokalna droga, którą dojeżdża się do drogi nr 553 [[Plik:ISR-HW553.png|25px]]. Można nią jechać na wschód do miasteczka [[Ewen Jehuda]] i [[droga ekspresowa|drogi ekspresowej]] [[Autostrada 4 (Izrael)|nr 4]] [[Plik:ISR-HW4 red.png|25px]] ([[Erez]]-[[Kefar Rosz ha-Nikra]]), lub na zachód do moszawu [[Bet Jehoszua]] i dalej do miasta [[Netanja]] oraz [[autostrada|autostrady]] [[Autostrada 2 (Izrael)|nr 2]] [[Plik:ISR-FW-2.svg|25px]] ([[Tel Awiw-Jafa|Tel Awiw]]-[[Hajfa]]).
|-
| 7937. || [[Tel Mond]] || Jest to miasteczko w którym w większości mieszkają ludzie dojeżdżający do pracy w pobliskich dużych ośrodkach przemysłowych. Gospodarka miejscowości opiera się na sadownictwie.
|-
| 7938. || [[Tel Szewa]] || Na zachód od miasteczka przebiega [[droga ekspresowa 40 (Izrael)|droga ekspresowa nr 40]] ([[Kefar Sawa]]-[[Ketura (kibuc)|Ketura]]), która krzyżuje się z [[droga ekspresowa 60 (Izrael)|drogą ekspresową nr 60]].
|-
| 7939. || [[Telechany]] || Dawne miasteczko w granicach [[Rzeczpospolita Obojga Narodów|Rzeczypospolitej Obojga Narodów]].
|-
| 7940. || [[Temur Parcwanija]] || Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w małym gruzińskim miasteczku. Pierwszy trener Elgudża Kometiani. Mając 14 lat razem z ojcem przyjechał do Kijowa z Gruzji na stałe, gdzie został przyjęty do Szkoły Piłkarskiej [[Dynamo Kijów|Dynama Kijów]]<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/first/4d558dd8.html UA-Футбол. Тємур Парцванія: "У першій лізі всі команди однакові"]</ref>. W 2007 zmienił obywatelstwo na ukraińskie. Występował w juniorskich mistrzostwach Ukrainy (DJuFL) w Dynamie Kijów oraz [[Widradny Kijów]]. Karierę piłkarską rozpoczął [[29 lutego]] [[2008]] w drugiej drużynie Dynama. W końcu sierpnia 2012 został wypożyczony do [[Metałurh Zaporoże|Metałurha Zaporoże]]<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/high/50404907.html UA-Футбол. Парцвания и Воронков перешли в запорожский "Металлург"]</ref>. W czerwcu 2013 po wygaśnięciu kontraktu z Dynamem opuścił kijowski klub<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/high/51b1d832.html Темур Парцвания покидает киевское "Динамо" - UA-Футбол]</ref>, a 25 lipca 2005 podpisał nowy kontrakt z [[Wołyń Łuck|Wołyniem Łuck]]<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/transfers/51f3abbf.html "Волинь" підписала Темура Парцванію - UA-Футбол]</ref>. Po wygaśnięciu kontraktu w lipcu 2015 opuścił wołyński klub<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/high/1436275702-volyn-rasstalas-s-parcvaniey.html Волынь рассталась с Парцванией - UA-Футбол]</ref>. 14 sierpnia 2015 zasilił skład [[Olimpik Donieck|Olimpiku Donieck]]<ref>[http://www.ua-football.com/ukrainian/high/1439547295-temur-parcvaniya-stal-igrokom-olimpika.html Темур Парцвания стал игроком Олимпика - UA-Футбол]</ref>. 2 września 2017 przeszedł do [[Desna Czernihów|Desny Czernihów]]<ref>[https://www.ua-football.com/ua/ukrainian/first/1504300821-desna-domovilasya-pro-kontrakt-z-parcvaniyeyu.html Десна домовилася про контракт з Парцванією - UA-Футбол]</ref>.
|-
| 7941. || [[Ten szósty]] || [[Rosyjska Federacyjna Socjalistyczna Republika Radziecka|Rosja radziecka]] tuż po zakończeniu [[Wojna domowa w Rosji|wojny domowej]]. Do niedużego miasteczka (swoich rodzinnych stron) przyjeżdża nowy komendant miejscowego posterunku Roman Głodow. Jest szóstym z kolei milicjantem na tym stanowisku (stąd tytuł filmu) – dwaj jego poprzednicy zostali zabici, kolejni dwaj uciekli, a jeszcze kolejny po prostu zniknął. Zadanie ma nie łatwe – byli milicjanci ulegli rozproszeniu, w miasteczku szerzy się anarchia i bezprawie, a mieszkańcy są zastraszeni. Głodowowi z trudem udaje się skompletować obsadę posterunku – są to: fryzjer Pawlik, młody milicjant Łyszkow (jako jedyny pozostał na posterunku), lekarz Aleksandr, cyrkowy siłacz Nikita, pasterz Ochrim. 
|-
| 7942. || [[Tenenie]] || '''Tenenie''' ([[język litewski|lit]]. ''Teneniai'') – [[miasteczka na Litwie|miasteczko na Litwie]], położone w [[okręg tauroski|okręgu tauroskim]] w [[Rejon szyłelski|rejonie szyłelskim]], 22 km na zachód od [[Taurogi|Taurogów]], 369 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa [[starostwo Tenenie|Tenenie]].
|-
| 7943. || [[Tenja]] || '''Tenja''' – [[miasto|miasteczko]] w [[Chorwacja|Chorwacji]]; na południe od [[Osijek]]u; 6 700 mieszkańców ([[2006]]). Przemysł spożywczy.
|-
| 7944. || [[Tenterden]] || W 1521 roku w miasteczku założono szkołę.
|-
| 7945. || [[Teodor Kazimierz Czartoryski]] || Rok [[1756]] biskup przeznaczył na wizytację swojej rozległej diecezji. Dopomógł wówczas w odbudowie spalonego miasteczka [[Krobia]]. W latach pięćdziesiątych dokonał również poważnego remontu katedry poznańskiej, zlecając wymienienie znacznych partii murów, sklepień oraz dachów. Przeprowadził też gruntowny remont pałacu biskupiego na [[Ostrów Tumski w Poznaniu|Ostrowie Tumskim]].
|-
| 7946. || [[Teodor Musioł]] || Od schyłku 1952 roku opowiadał się za utworzeniem w Opolu szkoły wyższej o profilu pedagogicznym<ref>S. Nicieja, ''op. cit.'', s. 13.</ref>. Forsując tą idę, mając poparcie wojewódzkich władz partyjnych wszedł na drogę faktów dokonanych i zaczął w 1954 roku budowę miasteczka akademickiego w Opolu w trójkącie wykreślonym biegiem ulic: Katowicka-Grunwaldzka-Oleska<ref>S. Nicieja, ''op. cit.'', s. 16.</ref>. Ostatecznie po negocjacjach z władzami [[Wyższa Szkoła Pedagogiczna we Wrocławiu|wrocławskiej WSP]], przekonał je w listopadzie 1954 roku do przeniesienia tej uczelni z Wrocławia do Opola, co dało początek pierwszej opolskiej wyższej uczelni - Wyższej Szkoły Pedagogicznej<ref>''Monitor Polski. Dziennik Urzędowy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej'', Warszawa 13.11.1954, nr 106.</ref>. W grudniu tego samego roku powstał z jego inicjatywy ''Kwartalnik Opolski'', pierwszy na Opolszczyźnie periodyk naukowy<ref>S. Nicieja, ''op. cit.'', s. 38.</ref>.
|-
| 7947. || [[Teodor Tripplin]] || Praktykował jako lekarz we Francji, w [[lata 40. XIX wieku|latach 40.]] podróżował do [[Dania|Danii]], [[Szwecja|Szwecji]] i [[Anglia|Anglii]]. W latach 1844–1848 osiedlił się i praktykował jako lekarz w miasteczku Delle w dolnej Alzacji. W 1845 czasowo przebywał w [[Besançon]], skąd wywodziła się hugonocka rodzina Tripplinów. W 1846 odwiedził kraje skandynawskie, a wracając nielegalnie przez kraje niemieckie udał się do Wielkopolski. Został aresztowany, osadzony w twierdzy głogowskiej. Został ponownie wydalony do Francji.
|-
| 7948. || [[Teori Zavascki]] || Od 29 listopada 2012 był ministrem Sądu Najwyższego<ref name="W3"/>. Zajmował się nadzorowaniem śledztwa w sprawie dotyczącej korupcji państwowego koncernu Petrobras, znanej pod nazwą [[Operacja Lava Jato]] (Myjnia Samochodowa)<ref name="tvn24.pl">{{cytuj stronę|url=http://www.tvn24.pl/samolot-z-sedzia-runal-do-morza-prowadzil-wielkie-sledztwo-korupcyjne,708585,s.html|tytuł=Samolot runął do morza, zginął znany sędzia. Prezydent ogłosił żałobę narodową|opublikowany=tvn24.pl|data dostępu=2017-01-22}}</ref>. Był sprawozdawcą tego śledztwa przed Sądem Najwyższym. 19 stycznia 2017 leciał samolotem, który wpadł do morza w pobliżu miasteczka Paraty u wybrzeży stanu Rio de Janeiro i poniósł śmierć na miejscu<ref name="tvn24.pl"/>. Po jego śmierci decyzją prezydenta [[Michel Temer|Michela Temera]] została ogłoszona trzydniowa [[żałoba narodowa]]<ref name="tvn24.pl"/>. Po śmierci Teoriego Zavasckiego, na sprawozdawcę śledztwa Lava Jato został wylosowany Edson Fachin. 
|-
| 7949. || [[Teoria frustracji - agresji]] || Czynniki sprzyjające wystąpieniu agresji to: '''bieda''' i '''bezrobocie''' (jest to jeden ze sposobów tłumaczenia związku między przestępczością a bezrobociem i biedą), '''ból''' (np. ból miesiączkowy, ból zęba, choroby mogą podnosić poziom irytacji i gotowość do agresji), '''przegęszczenie''' (tak między innymi tłumaczy się fakt, że w dużych miastach i bardzo przegęszczonych dzielnicach jest więcej przestępczości niż w małych miasteczkach i na wsiach), '''temperatura powietrza''' (tak próbuje się wytłumaczyć to, że kultury południowe są bardziej agresywne niż północne, w gorących pomieszczeniach ludzie zachowują się bardziej agresywnie, w gorące dni jest więcej demonstracji) itd.
|-
| 7950. || [[Tepe-Kermen]] || Nazwa oznacza ''Twierdza na górze''. Twierdzę założono na niewielkiej (1 ha) szczytowej powierzchni samotnej góry, [[Ostaniec|ostańca]], powierzchnia szczytowa ograniczona jest z każdej strony pionowymi ścianami o wysokości 10-12 m, które poniżej przechodzą w strome zbocza, a sama góra wznosi się ponad 200 m nad okoliczną dolinę. Fortyfikacja ta powstała w końcu VI w n.e. jako niewielka przygraniczna forteca [[Cesarstwo Bizantyńskie|cesarstwa bizantyjskiego]] i miejsce czasowego schronienia okolicznej ludności w razie napadów zza granicy. Taki charakter miała aż do końca X w. Później zaczyna się powolny rozwój i rozbudowa osady, która staje się małym miasteczkiem. Szczyt rozwoju przypada na wieki XII i XIII w., choć i wówczas było to miasto prowincjonalne. Nie jest jasne, kiedy miasto upadło. Część badaczy sądzi, że upadek spowodował najazd wojsk [[Mongołowie|mongolskich]] w 1299, inni zaś sądzą, że miasto istniało aż do ataku [[Timur Chromy|Timura]] u schyłku XIV w. Później, aż do co najmniej XVI w., na górze przypuszczalnie istniał klasztor prawosławny. 
|-
| 7951. || [[Tequila]] || Nazwa tego trunku została bezpośrednio przyjęta od nazwy meksykańskiego miasteczka [[Tequila (Jalisco)|Tequila]] w stanie [[Jalisco]], stanowiącego centrum produkcji tequili. Uważa się, że słowo to pochodzi z języka rdzennych mieszkańców regionu nazywanego [[język nahuatl|nahuatl]] i oznaczało "miejsce uprawy roślin", "miejsce dzikich ziół", "miejsce, gdzie tną" lub "miejsce pracy". Według historyka Jose Maria Muria nazwa pochodzi od dwóch słów [[Język nahuatl|języka nahuatl]] – ''tequitl'' (zadanie, obowiązek, praca) oraz ''tlan'' (miejsce). Inne źródła podają, że słowo ''tequila'' oznaczało "kamień, który tnie".
|-
| 7952. || [[Terence Davies]] || |''Ten brytyjski reżyser (...) zrealizował zaledwie trzy średnie metraże i pięć filmów pełnometrażowych, jednak stworzył jeden z najbardziej spójnych i wyjątkowych wizerunków filmowych w dziejach kina. Nazywany jest „Proustem kina” – cała jego twórczość jest obsesyjnie autobiograficzna, zanurzona we wspomnieniach, skupiona na rekonstrukcji ulotnych, ledwie zapamiętanych chwil z przeszłości (nucona przez matkę piosenka, odgłosy padającego w nocy deszczu, prószący śnieg, msze w kościele, wizyty w kinie...). Daviesa fascynuje przede wszystkim fenomen pamięci i właśnie w kinie odnajduje on język, za pomocą którego potrafi dotrzeć do własnej przeszłości. (...)<br />Niezwykłość dokonania Daviesa na tle innych filmów autobiograficznych polega na tym, że jedynym filtrem, jaki posłużył mu do selekcji materiału, jest wrażliwość głównego bohatera. Jest mnóstwo tematów – nazwijmy je ogólnie – społeczno-historycznych, które Davies mógł poruszyć w swoich filmach (...). Nie zrobił tego jednak , skupiając się tylko i wyłącznie na wrażliwości głównego bohatera. Co więcej, wyłączył on tę wrażliwość (w pokaźnym stopniu) z wrażliwości zbiorowej ludzi go otaczających. Jeśli przypomnimy sobie „Amarcord” Felliniego – archetypiczny film o pamięci własnej reżysera – dostrzeżemy, że życie zbiorowe było tam ważniejsze od indywidualnego; film nie miał jednego bohatera, a najbardziej liczyły się chwile wspólnych zabaw, wygłupów i wydarzeń ważnych dla całego miasteczka. Tymczasem bohater Daviesa – Robert Tucker, Bud Davies – jest zawsze izolowany, także poprzez samo kadrowanie, często otaczające go wyraźną ramą bądź oddzielające go od świata za pomocą krat.<br />Davies opowiada swoją pamięć, ale także pamięć bliskich – pamięć od nich przejętą, zawłaszczoną. Nie mógł być świadkiem niemieckich nalotów na Liverpool, które widzimy w Dalekich głosach, martwych naturach. Mimo to postrzega je jak część własnych wspomnień. Jak powiedział w jednym z wywiadów: Moje rodzeństwo tak dużo opowiadało mi o swojej przeszłości, że ich wspomnienia stały się w końcu moimi. (...)<br />Homoseksualizm Daviesowskiego bohatera jest dlań źródłem udręki. Kolizja własnych pragnień z katolickim wychowaniem – wpojonym na dodatek przez ukochaną matkę – jest jak cierń wbity na trwałe w ciało, drażniący przy próbie jakiegokolwiek ruchu czy zmiany. Ten cierń pojawia się w momencie, kiedy mały Bud Davies wygląda przez okno w „Kresie długiego dnia” i wpatruje się w umięśnionego murarza. Kiedy ten ostatni do niego mruga, mały Bud – by użyć słów Daviesa – już wie, że nic nie będzie odtąd takie samo. Odtąd będzie inny; wykluczony; wygnany.<br />Relacja homoseksualna nie jest u Daviesa azylem umożliwiającym (choćby chwilowe) zawieszenie wykluczenia. Homoerotyzm „Trylogii...” nie jest inkluzywny: także i on powtarza matrycę wygnania, która zawłaszcza całość egzystencji bohatera.''
|-
| 7953. || [[Terence McKenna]] || Terence McKenna urodził i wychował się w małym, mocno religijnym miasteczku  Paonia w zachodnim [[Kolorado (stan)|Kolorado]]. Już od najmłodszych lat, z powodu słabego wzroku zmuszony był nosić dwuogniskowe [[okulary korekcyjne]]. Wada wzroku oraz niesportowa natura spowodowały, że większość dzieciństwa spędził samotnie. Wuj zainteresował go geologią, a samotne poszukiwanie [[skamieniałości|skamielin]] na dnie wyschniętego strumienia w pobliżu domu stało się jego hobby.
|-
| 7954. || [[Terenowa sieć elektroenergetyczna]] || Zasadniczym celem terenowych sieci elektroenergetycznych jest zapewnienie odbiorcom zasilania [[Energia elektryczna|energię elektryczną]] odpowiedniej [[Jakość energii elektrycznej|jakości]]. Sieci terenowe są niezwykle istotnym elementem decydującym o [[Niezawodność zasilania|niezawodnej]] dostawie energii elektrycznej dla wielu odbiorców. Sieci terenowe zasilają różnego rodzaju odbiorców znajdujących się na terenach małych miast i wsi. Typowymi odbiorcami są: przemysł w małych miasteczkach, odbiory komunalno-bytowe, odbiory użyteczności publicznej, ośrodki zdrowia, szkoły budynki mieszkalne itd. 
|-
| 7955. || [[Teresa Badzian]] || * [[1958 w filmie|1958]] ''Wesołe miasteczko'' - reżyseria
|-
| 7956. || [[Teresa Haremza]] || W 1979 roku, w ramach Poznańskiej Wiosny Estradowej, Marek Grechuta i Teresa Haremza prezentują premierowe wykonanie oratorium pt. ''Zapach łamanego w rękach chleba'' do wierszy [[Tadeusz Kubiak (poeta)|Tadeusza Kubiaka]]. W tym samym roku na rynku ukazała się płyta – ''Pieśni Marka Grechuty do słów Tadeusza Nowaka'' zawierająca trzy pieśni w wykonaniu piosenkarki, tj.: ''Za lasami za wodami'', ''W małym miasteczku'', ''Matko Naturo''. 
|-
| 7957. || [[Terespol]] || W miasteczku znajdują się świątynie: kościół [[Kościół łaciński|rzymskokatolicki]] Świętej Trójcy, [[prawosławie|prawosławna]] [[cerkiew św. Apostoła Jana Teologa w Terespolu|cerkiew św. Apostoła Jana Teologa]], [[Kaplica Zmartwychwstania Pańskiego w Terespolu|prawosławna kaplica cmentarna Zmartwychwstania Pańskiego]] oraz kościół [[Pentekostalizm|zielonoświątkowy]] Źródło Życia. Działają również wspólnoty religijne [[baptyzm|baptystów]] i zbór [[Świadkowie Jehowy w Polsce|Świadków Jehowy]].
|-
| 7958. || [[Ternówka (rejon berszadzki)]] || Dawne miasteczko Ternówka należało do Moszyńskich, potem drogą wiana przeszło do Szembeków, od których nabył je grek Pahaki Techaridi. 
|-
| 7959. || [[Terrorist Takedown: Wojna w Kolumbii]] || W trakcie wykonywania misji, gracz porusza się w dżungli, napotykając na wioski, miasteczka oraz obozy wojskowe wroga. Gracz możne używać wielu broni – od standardowego wyposażenia żołnierza Stanów Zjednoczonych, karabinu [[karabin M16|M16]] – po pistolety, snajperkę i rusznicę przeciwpancerną oraz granatnik<ref name="GOL" />.
|-
| 7960. || [[Terry O’Quinn]] || |''Morderstwo w małym miasteczku'' (''Murder in a Small Town'', TV) 
|-
| 7961. || [[Tessa d’Urberville]] || ''Tessa d’Urberville'' może być rozpatrywana także jako powieść o alienacji jednostki w zmieniającym się, coraz bardziej zatomizowanym społeczeństwie. Upadek tradycyjnych wiejskich wspólnot powieść ukazuje na przykładzie Marlott, rodzinnej miejscowości głównej bohaterki. W początkowej części utworu (sceny święta wiosennego czy wspólnego picia) mieszkańcy wsi stanowią zwartą społeczność. Dla Tessy powrót do wsi po tragicznych doświadczeniach w dworze pani d’Urberville jest wyborem naturalnym, co więcej, nawet jako osoba moralnie oceniania nisko przez społeczność, nie musi być z niej wykluczona (o czym świadczy jej udział w żniwach razem z innymi kobietami). Na wieś dociera jednak postęp techniczny i zmiany w organizacji pracy. W kolejnych latach miejsce stałej grupy mieszkańców zajmują grupy pracowników najemnych, co roku zarabiających na życie w innym gospodarstwie. Do całkowitej alienacji dochodzi natomiast w miastach – taki los spotyka matkę Tessy, która po wyprowadzce ze wsi osiada w miasteczku Shaston, jak również samą Tessę w pensjonacie w Sandbourne<ref name="wstęp55">J. Jędrzejewski, ''Wstęp'' [w:] T. Hardy, ''Tessa d’Urberville'', Wrocław 1985, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, {{ISBN|9788304048355}}, s.LV-LIX</ref>. W tej interpretacji zabójstwo, jakiego dopuszcza się główna bohaterka, może być ujmowane jako jej skazany na klęskę protest przeciwko rozpadowi tradycyjnych form życia, zaś aresztowanie jej na terenie wielowiekowego Stonehenge staje się symbolem końca dawnego funkcjonowania człowieka w harmonii z otoczeniem i naturą<ref name="wstęp55"/>.
|-
| 7962. || [[Testament (film 1983)]] || Małe miasteczko koło San Francisco. Życie toczy się bardzo powoli i spokojnie. Tom Wetherly lubi jeździć na rowerze. Pewnego dnia mieszkańcy widzą coś na kształt... grzyba atomowego. Wybucha panika, ludzie są zdezorientowani, radio udziela zdawkowych informacji, telewizja milczy.Tom nie wraca do domu. Jego żona walczy o przetrwanie rodziny...
|-
| 7963. || [[Tétange]] || '''Tétange''' ([[język luksemburski|luks.]] ''Tetingen'') - małe miasteczko w południowo-zachodnim [[Luksemburg]]u, w [[Kayl|gminie Kayl]]. W [[2005]] roku miasteczko zamieszkiwało 2 813 osób.
|-
| 7964. || [[Tetyjów]] || {{cytat|Dla zgaszenia nieustających rebelij, panowie polscy osiadali w Ukrainie, opiekowali się ludem, nie dopuszczali ucisku włościan, budowali domy, zakładali miasteczka. [[Tomasz Adam Ostrowski|Tomasz Ostrowski]], podskarbi W. koronny, mąż w Polsce szanowany, ojczyznę kochający, nabył prawa u Leduchowskich wojewodziców Czernichowskich, braci swej żony; został dziedzicem Tetyjowa. Dom wymurował, często tu przemieszkiwał. Grunta pomierzył. Padura komornik, plany i pomiary całej Tetijowszczyzny pokończył. Zaprowadził lepsze gospodarstwo, rząd stały i gorliwą dla włościan opiekę. Puszcza Olbaczowska, czyli [[:uk:Лобачів|Łobaczowska]] z wielkimi lasami była głównym bogactwem i ozdobą majątku. Dobrze była administrowaną i srzeżoną. (...)<ref>[[Eustachy Iwanowski]], [https://archive.org/stream/rozmowyopolskij00iwangoog#page/n549/mode/2up Rozmowy o polskiéj koronie], na str. 539.</ref>}}
|-
| 7965. || [[Teupasenti]] || '''Teupasenti''' – [[gmina]] (''municipio'') w południowym [[Honduras]]ie, w [[Podział administracyjny Hondurasu|departamencie]] [[El Paraíso]]. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 40,3 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko Teupasenti.
|-
| 7966. || [[Tewje Bielski]] || Bielski był podejrzewany o współudział w [[Zbrodnia w Nalibokach|rzezi 128 mieszkańców wsi Naliboki]], w tym kobiet i dzieci<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rp.pl/artykul/251214-Bohater-w-cieniu-zbrodni-.html|tytuł=Bohater w cieniu zbrodni|autor=[[Piotr Zychowicz]]|data=2007-06-16|opublikowany=Rzeczpospolita|język=pl|data dostępu=2009-01-21}}</ref><ref>{{Cytuj pismo |autor = [[Leszek Żebrowski]]|tytuł= Czego nie pokaże Hollywood? |url =http://stary.naszdziennik.pl/index.php?typ=my&dat=20080531&id=my01.txt|czasopismo= [[Nasz Dziennik]] |data= 2008-05-31 |wolumin= Nr 3143 |wydanie= 126/2008}}</ref>. 20 marca 2001, na wniosek Kongresu [[Polonia w Kanadzie|Polonii Kanadyjskiej]], [[Instytut Pamięci Narodowej|Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu]] w [[Łódź|Łodzi]] rozpoczęła śledztwo w tej sprawie<ref>{{cytuj stronę| url =http://www.ipn.gov.pl/wai/pl/198/3395/| tytuł =Informacja o stanie śledztwa w sprawie zabójstwa w maju 1943 roku mieszkańców miasteczka Naliboki| opublikowany =[[Instytut Pamięci Narodowej]]| język = pl | data dostępu = 18 stycznia 2009}}</ref>. Na 80 dotychczas przesłuchanych świadków masakry kilkunastu rozpoznało wśród atakujących osoby narodowości żydowskiej. Zdaniem prokurator [[Instytut Pamięci Narodowej|IPN]] Anny Gałkiewicz ''„pięć osób zeznało, iż byli to Żydzi z oddziału Bielskiego. Imion i nazwisk świadkowie nie podają. Tewjego ani jego braci wśród zbrodniarzy nie widziano”''<ref name="gw1" /><ref>{{cytuj stronę|url=http://www.rp.pl/artykul/256256-Bielski--w-puszczy--niedomowien.html|tytuł=Bielski w puszczy niedomówień|autor=[[Bogdan Musiał]]|data=2009-01-31|opublikowany=Rzeczpospolita|data dostępu=2009-01-31}} „W masakrze dokonanej w Nalibokach 8 maja 1943 r., podczas której sowieccy partyzanci zamordowali 128 mieszkańców tej miejscowości, oddział Bielskiego jednak udziału nie brał.”.</ref><ref>{{cytuj stronę| url = http://www.ipn.gov.pl/portal/pl/245/7609/Komunikat_dot_sledztwa_w_sprawie_zbrodni_popelnionych_przez_partyzantow_sowiecki.html | tytuł=Komunikat dot. śledztwa w sprawie zbrodni popełnionych przez partyzantów sowieckich w latach 1942–1944 na terenie byłego województwa nowogródzkiego| opublikowany=[[Instytut Pamięci Narodowej]]| język = pl | data dostępu = 2010-05-04}}</ref>.
|-
| 7967. || [[Texiguat]] || Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie{{r|jednostki}}:
|-
| 7968. || [[The 99]] || Pierwsze z sześciu planowanych [[Wesołe miasteczko|wesołych miasteczek]] opartych o koncepcję The 99 zostało otwarte w marcu 2009 w [[Kuwejt|Kuwejcie]]<ref>[http://www.the99.org/art-36-33-Articles-1-19-690,ckl 'THE 99 VILLAGE' Theme Park Opens In Jahra"<!-- Tytuł wygenerowany przez bota -->]</ref>. Trwa produkcja serialu animowanego<ref>[http://www.time.com/time/world/article/0,8599,1828732,00.html Islamic Superheroes Going Global -TIME], [[Time (tygodnik)|Time]]</ref> przy współpracy z firmą [[Endemol]]<ref>[http://www.worldscreen.com/newscurrent.php?filename=endemol11258.htm Endemol Adapting THE 99 Comic Books for TV]</ref><ref>{{Cytuj | url=http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/cartoons/6059421/Worlds-first-Muslim-superheroes-the-99-are-headed-for-British-television-screens.html | tytuł=World's first Muslim superheroes, the 99, are headed for British television screens - Telegraph<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.telegraph.co.uk | język=en | data dostępu=2017-11-27}}</ref>. Do tej pory ukazał się jedynie zwiastun<ref>{{Cytuj | url=http://www.youtube.com/watch?v=SiYU3DZCepQ | tytuł=YouTube<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=www.youtube.com | język=fr | data dostępu=2017-11-27}}</ref>.
|-
| 7969. || [[The Archers]] || '''The Archers''' – radiowa [[opera mydlana]], która nieprzerwanie gości na antenie sieci [[BBC]] od ponad pół wieku. To w gruncie rzeczy wielka saga rodzinna ukazująca przygody społeczności mieszkającej w niewielkim [[Anglia|angielskim]] miasteczku '''Ambridge'''. 
|-
| 7970. || [[The Automatic]] || '''The Automatic''' – [[indie rock|indierockowa]] grupa założona przez czwórkę kolegów z [[liceum ogólnokształcące|liceum]] w [[Walia|walijskim]] miasteczku Cowbridge. Początkowo zespół nosił nazwę The White Rabbit, ale przemianowali się na The Automatic, ponieważ wierzą, że muzyka jest [[antidotum]] na ''automatyczne życie''.
|-
| 7971. || [[The Basement Tapes]] || Po wyjściu ze szpitala zaszył się w swoim domu w szczególnym miejscu, mającym już prawie 100-letnią tradycję bycia artystyczną kolonią – czyli w miasteczku [[Woodstock (Nowy Jork)|Woodstock]] w stanie Nowy Jork.
|-
| 7972. || [[The Black Mirror]] || Gracz wciela się w Samuela Gordona, który dowiedziawszy się o śmierci swojego dziadka Williama, po 12 latach nieobecności powraca do miasteczka Willow Creek w [[Anglia|Anglii]], do zamku Black Mirror. Wraz z powrotem Samuela zbiega się seria morderstw w okolicach posiadłości Gordonów. Niejasne okoliczności samobójstwa Williama budzą w Samuelu niepewności i prowadzą do wszczęcia prywatnego dochodzenia.
|-
| 7973. || [[The Boy Least Likely To]] || Hobbs i Owen pochodzą z miasteczka Wendover w [[hrabstwo|hrabstwie]] Buckinghamshire. Pierwszy [[Singel (muzyka)|singel]] ''Paper Cuts'' z 2004 roku wydali w założonej przez siebie wytwórni ''Too Young to Die''. W 2005 roku na rynek [[Wielka Brytania|brytyjski]] trafił [[debiut]]ancki [[album (wydawnictwo muzyczne)|album]] ''The Best Party Ever''. Wiosną 2006 roku album został również wydany w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. Duet [[Support (muzyka)|supportował]] [[James Blunt|Jamesa Blunta]] na jego trasie koncertowej po USA. 
|-
| 7974. || [[The Brew]] || Członkowie grupy pochodzą z małego miasteczka portowego [[Grimsby]] w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]]. Występowali na festiwalach: Massboulevard Festival w Schiedam w Holandii (2007, 2008) i The Rock ‘n’ Blues Custom Show w [[Pentrich]].
|-
| 7975. || [[The Cure]] || Początki historii grupy The Cure sięgają stycznia 1976 roku. Wówczas, w dobie szczególnie nasilonej popularności ruchu [[punk]] w miasteczku [[Crawley]], [[Robert Smith]] wraz z trójką szkolnych kolegów w sali [[kościół (budynek)|kościoła]] St.Edwards odbyli pierwszą próbę swojego amatorskiego zespołu Malice. Po niedługim czasie w wyniku zmian wewnątrz grupy jej stały skład zaczęli stanowić [[Michael Dempsey]] ([[gitara basowa]]), [[Robert Smith]] ([[gitara]]), [[Lol Tolhurst]] ([[perkusja]]) i [[Mark Ceccagno]] (gitara). W październiku 1976 roku w miejsce tego ostatniego został przyjęty [[Porl Thompson]], wówczas uważany za najlepszego gitarzystę w [[Crawley]]. Malice grało głównie [[cover]]y utworów takich wykonawców jak [[Jimi Hendrix]] czy [[David Bowie]], występowało na lokalnych [[festiwal muzyczny|festiwalach muzycznych]] (np. 18 grudnia w [[Opactwo|opactwie]] [[Worth (West Sussex)|Worth]]) czy szkolnych wieczorkach tanecznych. Rolę wokalisty spełniał dziennikarz lokalnej gazety „''[[The Crawley Observer]]''”.
|-
| 7976. || [[The Curse of Monkey Island]] || Gra rozpoczyna się [[Intro (gry komputerowe)|animacją]], w której spotykamy Guybrusha Threepwooda dryfującego w elektrycznym wagoniku z wesołego miasteczka i powoli oddalającego się od brzegów Monkey Island. Bohater pochłonięty jest pisaniem dziennika pokładowego i wspominaniu poprzednich przygód. Nie zauważa więc, że wpływa wprost do portu obleganego przez swego śmiertelnego wroga, [[zombie|nieumarłego]] pirata LeChucka. Ataki odpiera gubernator wyspy Elaine Marley, ukochana głównego bohatera. W poprzedniej części gry, ''LeChuck’s Revenge'', ich miłość została wystawiona na poważną próbę, ale teraz sądząc, że Guybrush został zabity, wyznaję ona głośno swoje uczucia. W tym momencie jeden z członków załogi upiornego okrętu zauważa przepływającego bohatera, który zostaje natychmiast schwytany. Nieumarły kapitan chce zabić swego wroga od razu, ale powstrzymuje go Elaine. Ostatecznie Guybrush ląduje uwięziony w ładowni okrętu.
|-
| 7977. || [[The Gates: Za bramą tajemnic]] || * 03 Obrabowanie sklepu "McCallisters" rozpoczyna serię dziwnych napadów w miasteczku...
|-
| 7978. || [[The Girl in the Photographs]] || '''The Girl in the Photographs''' to amerykańsko-kanadyjski film fabularny z 2015 roku, napisany przez Nicka Simona, [[Oz Perkins|Osgooda Perkinsa]] i Roberta Morasta oraz wyreżyserowany przez samego Simona. Opowiada historię makabrycznych morderstw, popełnianych w sennym miasteczku. Każda ofiara tajemniczego zabójcy uwieczniana jest na fotografiach, które trafiają następnie w ręce Colleen ([[Claudia Lee]]). W filmie, poza Lee, wystąpili [[Kal Penn]], [[Kenny Wormald]], [[Katharine Isabelle]] i [[Mitch Pileggi]]. Był to ostatni obraz, nad którym pracował [[Wes Craven]], zmarły w sierpniu 2015.<ref>[http://www.thewrap.com/wes-craven-hollywood-horror-master-dies-at-76/ "Wes Craven, Hollywood Horror Master, Dead at 76"]. thewrap.com. 2015-08-30. {{lang|en}} [dostęp 2016-04-04].</ref> Objął funkcję producenta wykonawczego.<ref>[http://www.imdb.com/title/tt3826866/fullcredits?ref_=tt_ov_wr#writers "The Girl in the Photographs (2015) − Full Cast & Crew"]. imdb.com. {{lang|en}} [dostęp 2016-04-04].</ref> Światowa premiera ''The Girl in the Photographs'' odbyła się 14 września 2015 w trakcie [[Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto|Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto]].<ref name="rel">[http://www.imdb.com/title/tt3826866/releaseinfo?ref_=tt_dt_dt "The Girl in the Photographs (2015) − Release Info"]. imdb.com. {{lang|en}} [dostęp 2016-04-04].</ref> Po emisjach na festiwalach w [[Kataloński Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Sitges|Sitges]] i [[Festiwal Filmowy w Turynie|Turynie]] projekt wydany został w kinach i serwisach [[wideo na życzenie|VOD]] 1 kwietnia 2016.<ref name="rel"/>
|-
| 7979. || [[The Last of Us]] || Prolog ''The Last of Us'' rozpoczyna się w 2013 roku w miasteczku położonym niedaleko [[Austin]] w [[Teksas]]ie. Joel, samotny ojciec wychowujący swoją córkę Sarah wrócił późno w nocy do domu. Córka wręczyła mu urodzinowy prezent – zegarek i po krótkiej rozmowie zasnęła. Ojciec zaniósł ją do jej pokoju, a sam ponownie wyszedł z domu. Późno w nocy Sarah obudził telefon, zadzwonił do niej jej wujek Tommy. Po rozmowie lekko przestraszona dziewczynka postanowiła poszukać taty. Gdy go znalazła, do domu właśnie wchodził zainfekowany człowiek. Joel zmuszony bronić córki, strzelił i zabił mutanta. Wraz z córką wyszli z domu i wsiedli do samochodu, w którym już czekał na nich Tommy. Na ulicach Austin wybuchła panika, ludzie uciekali ze swoich domów, wszędzie było słychać krzyki i odgłos syren służb mundurowych i ratunkowych. W końcu bohaterowie dojechali do wjazdu na autostradę, który był zablokowany. Szybko musieli uciekać, ponieważ w ich stronę biegli zainfekowani. W pewnym momencie zderzyli się w nadjeżdżającym z lewej strony pojazdem. Po wydostaniu się z auta okazało się, że Sarah ma ranę na nodze i nie może sama chodzić. Joel wziął dziewczynkę na ręce i przekazał Tommy'emu broń. W trakcie pieszej ucieczki ponownie spotkali zainfekowanych grzybem. Tommy został z tyłu, a Joel z Sarah biegli dalej. Na ich drodze stanął żołnierz, który właśnie zastrzelił kilku zainfekowanych. Niestety mundurowy dostał rozkaz nieprzepuszczania nikogo i zaczął strzelać do Joela i Sarah. Joel próbował odwrócić się i uciekać, aby chronić siebie i córkę, którą trzymał na rękach. Pomimo tego oboje zostali postrzeleni. Po chwili przybiegł Tommy i zastrzelił żołnierza. Niestety córka Joela zmarła.
|-
| 7980. || [[The Long Road]] || Premiera krążka odbyła się [[22 września]] w [[Europa|Europie]] oraz dzień później w [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]]. Początkowo krążek został wydany w wersji standardowej zawierającej 11 utworów. Album promowany był przez singel ''[[Someday (singel Nickelback)|Someday]]''. Zespół spotkał się z krytyką, za zbytnie podobieństwo do utworu "[[How You Remind Me]]" z [[2001]] roku<ref>[http://www.thewebshite.net/nickelback.htm The Webshite :: Nickelback<!-- Bot generated title -->]</ref>. Mimo ciężkiego brzmienia, singlowe utwory z krążka, bardzo dobrze radziły sobie na listach przebojów. Utwór "[[Figured You Out]]" zajął pierwsze miejsce w końcoworocznym zestawieniu Billboard's Year-End Mainstream Rock Chart 2004, był także w tym samym roku na pierwszym miejscu zestawienia Radio & Records Rock and Active Rock, reszta singli zajmowała miejsca w czołowej dziesiątce zestawień [[Mainstream Rock Tracks]] czy [[Modern Rock Tracks]]. Zespół aktywne koncerty rozpoczął już tuż po wydaniu albumu. Podczas koncertu który się odbył [[16 września]] [[2003]] roku w holenderskim miasteczku Bossum, zespół dał akustyczny mini koncert, który następnie ukazał się na [[minialbum]]ie "[[MTV Unplugged (album Nickelback)|MTV Unplugged]]".
|-
| 7981. || [[The Music]] || '''The Music''' to [[Wielka Brytania|brytyjski]] zespół [[rock]]owy. Powstał w [[1999 w muzyce|1999]] roku w miasteczku Kippax w pobliżu [[Leeds]] ([[Anglia]]). Muzycy (Stuart Coleman, Phil Jordan, Robert Harvey i Adam Nutter) poznali się w szkole średniej (Brigshaw High School).
|-
| 7982. || [[The Residents]] || Zespół prawdopodobnie pochodzi ze [[Shreveport]], miasta leżącego w stanie [[Luizjana]], gdzie spotkali się po raz pierwszy w jednej z miejscowych szkół w latach 60 XX w. W 1966 roku członkowie grupy postanowili opuścić rodzinne miasto i wyruszyli do [[San Francisco]] – swoją podróż zakończyli jednak w pobliskim mieście [[San Mateo (Kalifornia)|San Mateo]] gdzie zepsuł się ich samochód. Tak jak wszystkie informacje dotyczące grupy, historia ta pochodzi od ludzi z The Cryptic Corporation i jest prawdopodobnie fałszywa – według nowszych informacji, zespół pochodzi faktycznie z miasteczka [[Slidell]] w Luizjanie, a Shrevport jest tylko przypadkowo wybranym miejscem określanym jako ich rodzinne miasto.
|-
| 7983. || [[The Returned]] || '''The Returned''' – amerykański nadprzyrodzony dramat telewizyjny stworzony przez [[Carlton Cuse|Carltona Cuse’a]] jako adaptacja francuskiego serialu ''[[Powracający]]''. Serial opowiada o mieszkańcach niewielkiego górskiego miasteczka Caldwell, których życie zostaje przewrócone do góry nogami, gdy powracają zmarłe przed laty osoby. Cuse napisał scenariusz pilotażowego odcinka i wraz z Raelle Tucker został producentem wykonawczym serialu. ''The Returned'' kręceni byli w mieście [[Squamish]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.squamishchief.com/news/local-news/zombie-tv-series-takes-over-town-1.1128968 | tytuł = Zombie TV series takes over town | data dostępu = 20 czerwca 2014 | nazwisko = Aldous | imię = Rebecca | data = 13 czerwca 2014 | opublikowany = Squamish Chief | język = en }}</ref>. Premiera serialu miała miejsce 9 marca 2015 roku<ref>{{Cytuj stronę | url = http://insidetv.ew.com/2015/01/09/bates-motel-returned-premiere-date/ | tytuł = A&E sets premiere date for 'Bates Motel,' 'The Returned' | data dostępu = 9 stycznia 2015 | nazwisko = Abrams | imię = Natalie | data = 9 stycznia 2015 | praca = Entertainment Weekly | język = en }}</ref>. Stacja A&E anulowała go trzy miesiące później, 15 czerwca, niedługo po zakończeniu emisji pierwszej serii<ref>{{Cytuj stronę | url = http://deadline.com/2015/06/bates-motel-renewed-2-seasons-returned-cancelled-ae-1201442802/ | tytuł = ‘Bates Motel’ Renewed For 2 Seasons By A&E, ‘The Returned’ Not Coming Back | data dostępu = 15 czerwca 2015 | nazwisko = Andreeva | imię = Nellie | data = 15 czerwca 2015 | opublikowany = Deadline | język = en }}</ref>. W wersji z polskim [[dubbing]]iem dostępny jest na platformie [[Netflix]]<ref>{{Cytuj stronę | url = http://www.polski-dubbing.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=2809 | tytuł = Serial „The Returned” z polskim dubbingiem na Netfliksie | data dostępu = 16 czerwca 2015 | data = 31 maja 2015 | opublikowany = polski-dubbing.pl | język = pl }}</ref>.
|-
| 7984. || [[The Ring 2]] || Akcja ''The Ring 2'' rozpoczyna się sześć miesięcy po wydarzeniach przedstawionych w części pierwszej filmu. Rachel Keller i jej syn przeprowadzają się z Seattle do małego, nadmorskiego miasteczka Astoria, chcąc rozpocząć nowe życie. Tymczasem, po projekcji tajemniczego filmu z kasety video, ginie miejscowy nastolatek.
|-
| 7985. || [[The Sims 3: Cztery pory roku]] || Dodatek ma zawierać cykliczny system pór roku (wiąże się z tym wprowadzenie opadów), jak również różne festiwale odbywające się w miasteczkach oraz możliwość wystawiania przez Simów własnych stoisk. Pory roku mają wpływ na życie Simów. Wiosną mogą oni szukać jaj wielkanocnych w parku, jeździć na wrotkach po przeznaczonym do tego miejscu czy grać w piłkę nożną. Latem jest ryzyko doznania oparzenia słonecznego po dość długim opalaniu się i siedzeniu na słońcu. Jesienią młode Simy uczestniczą w święcie [[Halloween]] oraz bawią się liśćmi. Natomiast zimą każdy Sim może uprawiać snowboard oraz bawić się w rzucanie śnieżkami; niekiedy duża zaspa staje się powodem do odwołania zajęć szkolnych.
|-
| 7986. || [[The Sims: Abrakadabra]] || W magicznym miasteczku możemy spotkać czterech magicznych sprzedawców: Aptekarza Todda, Królową Wróżek, Wampirzycę Wikę oraz zaklinacza węży. U każdego sprzedawcy możemy nabyć co innego, za magimony. U Wampirzycy Wiki możemy zakupić wszystko co potrzebne do hodowli smoków (przekąski, gniazdo), u Aptekarza Todda gumowe kurczaki i ślinę lamy, Królowa Wróżek ma do zaoferowania złotą nić, a zaklinacz węży – jad węża.
|-
| 7987. || [[The Slaughter Rule]] || Dzieło [[Kino niezależne|kina niezależnego]] osadzone w realiach amerykańskiego małego miasteczka w [[Montana|Montanie]] opowiadające o przyjaźni młodego sportowca Roya i trenera [[Futbol amerykański|futbolu amerykańskiego]] Gedeona.
|-
| 7988. || [[The Town That Dreaded Sundown (film 1976)]] || Film na podstawie prawdziwych wydarzeń. W 1946 miasteczko [[Texarkana (Teksas)|Texarkana]] w stanie [[Teksas]] było terroryzowane przez tajemniczego mordercę nazwanego przez media „[[Phantom Killer]]”, który zamordował pięć osób. Policji nigdy nie udało się zatrzymać mordercy.
|-
| 7989. || [[The Walt Disney Company]] || * ''[[W.I.T.C.H.]]'' – komiks autorstwa Elisabetty Gnone o przygodach pięciu dziewczyn: Will, Irmy, Taranee, Cornelii i Hay Lin (pierwsze litery tych imion tworzą tytuł komiksu) mieszkających w amerykańskim, fikcyjnym miasteczku Heatherfield. W.I.T.C.H. posiadają magiczne moce, są czarodziejkami i Strażniczkami Sieci. Ich zadaniem jest zamykanie portali, przez które z Meridianu przedostają się na Ziemię potwory i niechciani mieszkańcy
|-
| 7990. || [[The Waltons]] || Akcja serialu rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Walton's Mountain, na wiejskich terenach [[Wirginia|stanu Wirginia]], w [[Lata 30. XX wieku|latach 30.]], [[XX wiek]]u. Małżeństwo Waltonów – John i Olivia – mieszka tam z siedmiorgiem dzieci oraz rodzicami Johna – Zebem i Esther. Fabuła serialu koncentruje się na ich życiu codziennym w dobie [[Wielki kryzys|Wielkiego Kryzysu]] lat 30. oraz [[II wojna światowa|II Wojny Światowej]]. Dzieje trzypokoleniowej rodziny opowiedziane są z punktu widzenia najstarszego syna, zwanego John Boyem.
|-
| 7991. || [[Theme Park World]] || '''Theme Park World''' – [[gra strategiczna|gra strategiczno]]-[[gra ekonomiczna|ekonomiczna]] (menadżerska), w której gracz wciela się w zarządcę [[Wesołe miasteczko|lunaparku]]. Gra stworzona została przez firmę [[Bullfrog Productions]] i wydana przez [[Electronic Arts]] w [[1999]]. W [[ameryka|Ameryce]] gra znana jest pod nazwą '''Sim Theme Park'''.
|-
| 7992. || [[Theodor Eicke]] || Theodor Eicke urodził się w miasteczku [[Hampont]] w [[Niemcy|niemieckiej]] naówczas [[Alzacja-Lotaryngia|Lotaryngii]], w którym jego ojciec pełnił funkcję naczelnika stacji kolejowej. Młody Theodor ukończył tam szkołę ludową i rozpoczął naukę w gimnazjum. Nie szła mu jednak ona najlepiej więc w 1909 roku rzucił szkołę, by w wieku 17 lat zaciągnąć się w szeregi [[Cesarstwo Niemieckie|kajzerowskiej]] armii. 
|-
| 7993. || [[Theodor Gottlieb von Hippel Starszy]] || Hippel urodził się w miasteczku Gerdauen ([[język polski|pol.]] Gierdawy, obecnie [[Żeleznodorożnyj]] w [[obwód królewiecki|obwodzie królewieckim]]) na terenach należących wówczas do nowo utworzonego [[Królestwo Prus|Królestwa Pruskiego]]. Był synem rektora tamtejszej szkoły (a nie pastora, jak sam utrzymywał) Melchiora Hippela ([[1693]]-[[1762]]) i Eleonory Thimm ([[1707]]-[[1776]]). Jego brat [[Gotthard Friedrich Hippel]] ([[1743]]-[[1809]]), pastor w miejscowości [[Marjino|Arnau]] pod [[Królewiec|Królewcem]], był ojcem Theodora Gottlieba von Hippela ([[1776]]-[[1843]]), często mylonego ze stryjem z powodu zbieżności imion, urzędnika administracji pruskiej w [[Kwidzyn]]ie, [[Opole|Opolu]] i [[Bydgoszcz]]y, autora słynnej odezwy wydanej we [[Wrocław]]iu w okresie [[wojny napoleońskie|wojen napoleońskich]] w imieniu króla [[Fryderyk Wilhelm III Hohenzollern|Fryderyka Wilhelma III]] ''An mein Volk''.
|-
| 7994. || [[Thierry Śmiałek]] || Isabelle i Martin pomagają uciekinierom opuścić miasteczko. Po drodze Thierry i Jehan uwalniają Bertranda, który ma zostać powieszony za bunt. We trzech ukrywają się w lesie. Thierry przybiera nowy przydomek i oznajmia, że odtąd nie da spokoju Florentowi i Czarnemu Księciu.
|-
| 7995. || [[Thomas Alva Edison]] || Urodził się w średnio zamożnej rodzinie o korzeniach [[Holandia|holenderskich]] w miasteczku [[Milan (Ohio)|Milan]] w stanie [[Ohio]] niedaleko jeziora [[Erie (jezioro)|Erie]]. Ojciec, Samuel Ogden Edison, miał przedsiębiorstwo zajmujące się handlem drewnem budowlanym. Jego matka, Nancy Matthews Elliott, urodziła przed nim sześcioro dzieci, z których troje zmarło, dlatego była obawa, że on też może nie przeżyć. Dostał imię Thomas, które było często nadawane w jego rodzinie, na drugie ojciec sam wybrał mu imię Alva, aby upamiętnić swojego przyjaciela, z którym prowadził interesy. Tym właśnie imieniem nazywano najmłodsze dziecko, używając zdrobniałej formy Al.
|-
| 7996. || [[Thomas François Burgers]] || Był najmłodszym dzieckiem Barenda i Elizabeth Burger, urodził się na farmie [[Langefontein]] w pobliżu [[Graaff-Reinet]]. Po studiach [[teologia|teologicznych]] na [[uniwersytet|uniwersytecie]] w [[Utrecht|Utrechcie]] w [[Holandia|Holandii]], Burgers został w [[1859]] roku [[pastor]]em w miasteczku [[Hanover (RPA)|Hanover]]. W [[1862]] roku jego nieortodoksyjny pogląd na kwestie religijne spowodował krytykę i zawieszenie przez [[synod]] w [[1864]] roku, co anulował w rok później [[sąd]].
|-
| 7997. || [[Thorbjørn Egner]] || W 1991 roku w parku rozrywki pod [[Kristiansand]] otwarto miasteczko Kardamon, zbudowane według książki Egnera ''[[Rozbójnicy z Kardamonu]]'' (''Folk og røvere i&nbsp;Kardemomme by'')<ref group=uwaga>polskie wydanie opublikowano w 1973 roku – tłum.: Beata Hłasko, ilustracje: [[Mirosław Pokora]]</ref>.
|-
| 7998. || [[Thorn (Holandia)]] || Największą atrakcją miejscowości jest biały kolor wszystkich zabudowań; z tego względu Thorn nazywane jest ''Białe miasteczko'' ([[język niderlandzki|hol.]] ''het witte stadje''). Tradycja malowania domów na biało, utrzymywana od wieków, znana jest w całej Holandii.
|-
| 7999. || [[Thorshavn]] || Wiek XIV to dla osady prawdziwy rozkwit. Przekształciła się w spore, regularne [[bazar|targowisko]], do którego zaczęła napływać duża liczba nowych mieszkańców. Fakt ten wymógł na władzach osady decyzję o budowie nowych domostw. Do tego celu zatrudniano głównie rzeczonych przybyszów – głównie [[Chłopi|chłopów]] [[Islandia|islandzkich]] i [[Norwegia|norweskich]]. Już w drugiej połowie XIV wieku powstały pierwsze, typowe do dziś na Wyspach Owczych domy z trawiastymi [[dach]]ami. Pojawiła się też w tamtym czasie pierwsza, realna groźba zarówno dla mieszkańców miasta, jak i całego archipelagu. Byli to [[Pirat|piraci]], którzy w tamtym czasie rozpanoszyli się po [[Morze|morzach]] otaczających Wyspy Owcze, a małe, ale prężnie rozwijające się miasteczko portowe było dla nich wyjątkową zachętą. W związku z pojawieniem się korsarzy postanowiono rozpocząć budowę umocnień, jednak początkowo były to zaledwie wały, przez które łatwo było się przedrzeć napastnikom. [[Fort]] z prawdziwego zdarzenia wzniesiono w Thorshavn później.
|-
| 8000. || [[Ticonderoga]] || *[[Ticonderoga (Nowy Jork)|Ticonderoga]] – miasteczko w [[USA]], w stanie [[Nowy Jork (stan)|Nowy Jork]], hrabstwie [[hrabstwo Essex (Nowy Jork)|Essex]]
|}

Przetworzono 1258640 stron.

{{User:mastiBot/Nawigacja|Wikipedysta:mastiBot/miasteczko 6|Wikipedysta:mastiBot/miasteczko 8}}