Wikipedysta:MastiBot/miasteczko 7

Ostatnia aktualizacja: 2024-06-17 14:08.

Wszelkie uwagi proszę zgłaszać w dyskusji operatora.

regex: '(?m)^.*miasteczk.*$'

Nr	Artykuł	Wyniki
7001.	Ryong'yŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Jang'yŏn. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Haean, Taegu, Ryongyŏn (13 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio należały do powiatu Jang'yŏn). Powiat Ryongyŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Ryong'yŏn-ŭp) i 15 wsi (kor. ri). W marcu 1961 roku powiat powiększył się o wsie Wŏnch'on, Hyangch'o, Kohyŏn i Kokjŏng, wcześniej znajdujące się w administracyjnych granicach powiatu T'aet'an.
7002.	Ryongch’ŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 12 miejscowości (kor. myŏn) oraz 157 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Ryong’am, Pukjung, Yangha, Yangsŏ, Tongha, Sindo, Pura (7 wsi), Yanggwang (3 wsie), a także 13 wsi należących uprzednio do miasta Sinŭiju. Powiat Ryongch’ŏn składął się wówczas z jednego miasteczka (Ryongch’ŏn-ŭp) i 29 wsi. W roku 1988 z terenu powiatu Ryongch’ŏn wydzielono teren nowo powstałego powiatu Sindo, składającego głównie z wysepek, z wyspą Pidam na czele.
7003.	Ryszard Kulm	* miasteczko młodzieży poznańskiej na V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów w Warszawie (1955) – dwie pierwsze nagrody za scenografię i kostiumy,
7004.	Ryszewo (województwo kujawsko-pomorskie)	W 1618 r. wieś była ponownie własnością kościelną. W końcu XVII wieku Ryszewo było w posiadaniu kapituły gnieźnieńskiej. W drugiej połowie XIX wieku dobra w Ryszewie stały się własnością Karola Morgensterna. Pod koniec XIX wieku na wsi wielkopolskiej dokonały się głębokie przemiany gospodarcze, kulturowe i społeczne. Zmiany te nie ominęły kultury ludowej, która była kształtowana przede wszystkim potrzebami życia codziennego. Pod wpływem szybko dokonujących się procesów urbanizacyjnych wsi, strój ludowy zanikł już przed pierwszą wojną światową. Od drugiej połowy XIX wieku pobliskie miasteczka (Gąsawa, Mogilno, Rogowo, Żnin) stały się dla Ryszewa centrami życia gospodarczego, co spowodowało prawie całkowity zanik wiejskiego rzemiosła.
7005.	Rywa Buzgan	Pochodziła z tradycyjnej rodziny żydowskiej. W rodzinnym miasteczku ukończyła rosyjskie gimnazjum. Swojego męża poznała w Wilnie, gdzie w 1923 urodziła się ich jedyna córka – Miriam. W 1926 została przyjęta do zespołu Teatru Meutisa w Rydze, a w latach 1932-1936 była członkinią Trupy Wileńskiej. Następnie wchodziła w skład objazdowego teatru, założonego przez swojego męża i Symche Natana.
7006.	Rzeniszów	Jak podaje Jan Długosz, pierwszym właścicielem wsi był rycerz Będusz (Bądusz) herbu Ostoja co oznacza waleczność. Według innych źródeł historycznych była to wieś biskupia należąca od 1443 r. do Księstwa Siewierskiego 75 Około 1598 r. włączono ją do Parafii Koziegłówki. Mieszkańcy wioski byli świadkami różnych wydarzeń historycznych: przemarszu Szwedów na Częstochowę, uczestników Powstania Listopadowego i Styczniowego oraz wojsk niemieckich i radzieckich w czasie II wojny światowej. Wielu mieszkańców zginęło podczas okupacji hitlerowskiej. W 1989 r. w lesie oddano do użytku amfiteatr. Odbywały się w nim różne uroczystości środowiskowe. Do tradycji „Dni Rzeniszowa", obchodzone od 1989 r. Podczas ich trwania prezentowany był dorobek wsi i okolicy. Popisywały się tu zaprzyjaźnione zespoły folklorystyczne, głównie z województwa częstochowskiego. W 1984 r. założono Ludowy Klub Sportowy „Spółdzielca", któremu patronowała spółdzielnia. W 1989 r. założono fundację „Nowa Wieś", inspirującą działalność społeczno-gospodarczą. W 1994 roku Rzeniszów liczył 409 mieszkańców, w tym 199 kobiet i 210 mężczyzn. Pod względem ilości obiektów komunalnych wieś zdecydowanie górowała nad pozostałymi miejscowościami w gminie, dorównując nawet uprzemysłowionym miasteczkom.
7007.	Rzeszów	align="center"| 1354	?	Śródmieście	"Przeniesienie miasta" na południe, lokacja miasta przez króla Kazimierza Wielkiego na prawie magdeburskim; niewiele wiadomo o granicach tamtego Rzeszowa, wiadomo jedynie że miasteczko ulokowano wraz z Rynkiem i ul. Farną (Kościuszki) na lessowym wzgórzu otoczonym wokół jeziorami i bagnami pełniącymi funkcje obronne, w skład miasta wchodziły też na pewno fragmenty późniejszych ulic 3 Maja i Mickiewicza – która wiodła przez rzekę Wisłok na wschód, w stronę Jarosławia.
7008.	Rzeź Béziers	21 lipca 1209 10-tysięczna armia krzyżowców podeszła pod niewielkie miasteczko Béziers nad rzeką Orb, zamieszkane zarówno przez katolików, jak katarów i Żydów. Dzień wcześniej Rajmund Roger Trencavel, wicehrabia Carcassonne i Béziers, przekonał mieszczan, że powinni się bronić i wytrzymać kilka dni nim nadejdzie odsiecz. Tymczasem ani fortyfikacje miejskie ani mieszkańcy nie byli przygotowani do oblężenia. Mury były stare, od dawna nienaprawiane, bramy miejskie ledwie trzymające się na zawiasach, a mieszkańcy od dawna nie szkoleni w rzemiośle wojennym.
7009.	Rzeź Woli	31 lipca 2014 na ścianie ratusza w Westerland na wyspie Sylt zawisła dwujęzyczna tablica upamiętniająca ofiary powstania warszawskiego. Napis na tablicy wspomina, iż Heinz Reinefarth – współodpowiedzialny za liczne zbrodnie popełnione w Warszawie w 1944 roku – przez wiele lat pełnił funkcję burmistrza miasteczka .
7010.	Rzeź wołyńska	Najwięcej mordów dokonano latem 1943. Mordy niejednokrotnie miały miejsce w niedziele. Ukraińcy wykorzystywali fakt, że ludność polska gromadziła się podczas mszy w kościołach, więc często kościoły były otaczane, a wierni przed śmiercią niejednokrotnie torturowani w okrutny sposób (np. przecinanie ludzi na pół piłą do drewna, wyłupywanie oczu, palenie żywcem).
7011.	Rzymska willa w Żejtun	Przed rokiem 1961, kiedy to „ślady murów i trochę ceramiki ujrzało światło dzienne” podczas budowy nowej szkoły dla miasteczka, nie były widoczne na polach żadne ślady antycznych pozostałości. Dochodzenie władz lokalnych uznało szczątki za „niewielkie” i nie podjęto dalszych działań. Odkrycie większej liczby szczątków zostało ponownie zgłoszone w roku 1964, zidentyfikowano je jako „budynek punicko-rzymski”. Przebadano trzy główne elementy znaleziska – dużą cysternę na wodę, ciąg kamiennych kanałów wodnych oraz mur fundamentu, który został oddzielony od pobliskiego chodnika rowem. Później prace archeologiczne przy resztkach rzymskiej willi przeprowadzono w latach 1972–1976, a następnie od roku 2006.
7012.	Rzyszczów	W 1506 Zygmunt I Stary nadał Rzyszczowowi magdeburskie prawa miejskie. Miasto leżało w granicach województwa kijowskiego I Rzeczypospolitej. Eryk Lassota w 1594 r. zanotował, że położone koło przeprawy przez rzekę miasteczko było ufortyfikowane i był w nim zamek pana Chaleckiego. Na mapie Wilhelma Beauplana miasto zaznaczono jako Ryszow. W XVII w. dobra rzyszczowskie przeszły z rąk Chaleckich w posiadanie Woroniczów, a w 1644 Daniel Jerzy Woronicz je odsprzedał Januszowi Tyszkiewiczowi. W 1649 r Rzyszczów zajęli Kozacy. Miejsce przeprawy armii króla Polski Jana Kazimierza Wazy w pochodzie na Moskwę 10 listopada 1664 r. W 1677 r. spalony przez Tatarów. Podczas buntu Janenka w 1678 r. Semen Samojłowicz obległ zamek, na którym bronił się Truszczenko, i po oblężeniu zdobył i spalił zamek. Po 1739 r. nowy właściciel starosta Stanisław Szczeniowski odbudował zamek, który jednak spalili hajdamacy w 1751 r. Pozostałości zamku były widoczne jeszcze w XIX w. i miejsce w którym stał określano jako Iwanhora, od Jana Kazimierza.
7013.	Rzędziany	W pobliskiej miejscowości, Jeżewie Starym – od XV wieku wsi królewskiej, a w XIX w. własności Glogerów, wielokrotnie przebywał m.in. Henryk Sienkiewicz. W dworku Glogerów powstało prawdopodobnie wiele scen „Trylogii” – stąd słynny „spór o gruszę" toczy się w Rzędzianach pomiędzy szlacheckimi rodami Rzędzianów i Jaworskich, a okoliczne wsie i miasteczka są tłem dla dużej części wydarzeń.
7014.	Ríkarður Jónsson	Ríkarður Jónsson urodził się w miasteczku Djúpivogur na Wschodnich Fiordach. Był synem Ólöf Finnsdóttir i Jóna Þórarinssona. Od młodzieńczych lat zaczął już rzeźbić. W latach 1911-1914 studiował rzeźbiarstwo z Einarem Jónssonem.
7015.	Równina Kodeńska	Główną miejscowością (od której pochodzi nazwa własna terenu) jest Kodeń; ważnym ośrodkiem jest też wieś gminna Sławatycze. Obie wsie gminne, dawne miasteczka, leżą nad Bugiem. Rzeka przepływa w sąsiedztwie, przez mezoregion Polesia Brzeskiego.
7016.	Równina Satmarsko-Berehowska	Tereny Równiny Szatmarsko-Berehowskiej leżały na granicy Księstwa Siedmiogrodu, dzięki czemu uniknęły zniszczeń podczas okupacji tureckiej. W wyniku podziału Węgier po traktacie w Trianon naturalne centra Równiny znalazły się poza granicami Węgier: Satu Mare w Rumunii, Użhorod, Mukaczewo i Berehowo na Ukrainie. Węgierska część Równiny jest pozbawiona większych ośrodków miejskich - na północy lokalnym centrum pozostaje miasteczko Vásárosnamény u ujścia Krasnej do Cisy, leżące na granicy Nyírség, a na południu - miasteczka Fehérgyarmat i Csenger. Na Równinie leżą krainy etnograficzne Tiszahát i Erdöhát. Obszar należy dziś do komitatu Szabolcs-Szatmár-Bereg.
7017.	Różanka (Białoruś)	Różanka (biał. Ражанка) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim.
7018.	Różyn
7019.	Røros	nazwa = Górnicze miasteczko Røros i okręg
7020.	Rączna	Ziemia Krakowska w VI wieku była wylesiona do 30% i zamieszkała przez ludność osiadłą z plemienia wiślan, zajmujących się głównie uprawą roli. Tereny dzisiejszej Rącznej i okolic zamieszkiwała ludność pogańska. W XI wieku następcy Mieszka I sprowadzili do Polski Zakon O.O. benedyktynów, który osadzony został w Tyńcu na prawym brzegu Wisły w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego. Zakon otrzymał w posiadanie wielkie obszary ziem, w tym tereny dzisiejszej Rącznej, a także specjalne przywileje i uprawnienia. Zamieszkała na terenach nadanych Zakonowi ludność wiejska, straciła prawo własności do ziemi, zachowując możliwość jej użytkowania. Zakon prowadził działalność osiedleńczą, zakładając osady, wsie i miasteczka.
7021.	SKAD-Jałpuh Bołgrad	Wcześniej zespół z miasteczka Bołgrad występował w rozrywkach lokalnych i obwodowych, począwszy od lat 50. ubiegłego wieku. Pierwszy duży sukces piłkarze Bołgradu osiągnęli w 1964 roku, zdobywając brązowy medal w mistrzostwach obwodu odeskiego. W turnieju finałowym, który odbył się w Odessie, Temp Bołgrad przegrał tylko z mistrzem Taksomotor Odessa oraz wicemistrzem Zirka Kotowsk. Potem, od czasu do czasu nawet nie uczestniczył w mistrzostwach obwodu odeskiego. Przez lata zespół nosił nazwę Temp Bołgrad, Jałpuh Bołgrad, SKAD-Jałpuh Bołgrad, Olimp Bołgrad, SKAD-BSZ Bołgrad, Budżak Bołgrad. W 2007 roku, po kolejnym nieudanym powrocie do wyższej ligi mistrzostw obwodu odeskiego, Bołgradzki klub ponownie zniknął z mapy piłkarskiej Ukrainy.
7022.	SMS Derfflinger	Po osiągnięciu 16 grudnia wybrzeży Anglii „Derfflinger”, „Von der Tann” i krążownik lekki „Kolberg” zostały wysłane w kierunku Scarborough. „Kolberg” postawił w drodze zagrodę złożoną ze 100 min morskich wzdłuż wybrzeży Yorkshire. Krążowniki liniowe otworzyły ogień w kierunku miasta około 8.00 rano, wystrzeliwując w ciągu pół godziny ponad 300 pocisków dużego kalibru, które spowodowały śmierć 17 i ranienie 97 mieszkańców miasta oraz duże straty materialne. Następnie okręty niemieckie skierowały się w stronę rybackiego miasteczka Whitby, gdzie w ciągu około 10 minut ostrzelały posterunek straży wybrzeża i budynki miejskie, trafiając również w zabytkowe ruiny opactwa z XII wieku. W Whitby zginęły kolejne dwie osoby.
7023.	SMS Königsberg (1905)	Po tej akcji „Königsberg” wrócił na Rufidżi, by rozpocząć przegląd i remont maszyn; uszkodzone części należało odesłać do stoczni w Dar es Salaam, gdzie miały zostać naprawione. Krążownik, zakotwiczony w miasteczku Salale, został dokładnie zamaskowany, a broniły go oddziały wojska i działa polowe rozmieszczone wzdłuż nurtu rzeki, zaś na wybrzeżu powstały punkty obserwacyjne połączone siecią telegrafu z okrętem. W wodach delty, by uniemożliwić brytyjskich okrętom kurs w górę rzeki, położono improwizowane pola minowe.
7024.	SMS Von der Tann	W dniach 15–16 grudnia 1914 roku okręty 1. Grupy Rozpoznawczej w osłonie lekkich krążowników i torpedowców przeprowadziły kolejny atak na nadbrzeżne miasta wschodniej Anglii: Scarborough, Hartlepool i Whitby. Ich głównym celem było wciągnięcie do walki części jednostek Grand Fleet i wyprowadzenie ich pod ogień oczekujących w okolicy Dogger Bank głównych sił Hochseeflotte. Krążowniki admirała Hippera: flagowy „Seydlitz”, najnowszy „Derfflinger”, „Moltke”, „Von der Tann” oraz „Blücher” opuściły kotwicowisko u ujścia Jade nad ranem 15 grudnia. Po osiągnięciu 16 grudnia wybrzeży Anglii, „Derfflinger”, „Von der Tann” i krążownik lekki „Kolberg” zostały wysłane w kierunku Scarborough. „Kolberg” postawił w drodze zagrodę złożoną ze 100 min morskich wzdłuż wybrzeży Yorkshire. Krążowniki liniowe otworzyły ogień w kierunku miasta około 8:00 rano, wystrzeliwując w ciągu pół godziny ponad 300 pocisków dużego kalibru, które spowodowały śmierć 17 i ranienie 97 mieszkańców miasta oraz duże straty materialne. Następnie okręty niemieckie skierowały się w stronę rybackiego miasteczka Whitby, gdzie w ciągu około 10 minut ostrzelały posterunek straży wybrzeża i budynki miejskie, trafiając również w zabytkowe ruiny opactwa z XII wieku. W Whitby zginęły kolejne dwie osoby.
7025.	SS France (1960)	Tam dokonano oględzin statku pod kątem możliwości bezpiecznej utylizacji toksycznych substancji znajdujących się na pokładzie. Pozytywna opinia została wydana 2 sierpnia, 15 sierpnia statek stanął na mieliźnie w pobliżu miasta Alang. 4 grudnia 2007 roku rozpoczęto złomowanie jednostki. Pod koniec 2008 roku statek przestał istnieć. W lutym 2009 roku przeprowadzono aukcję pozostałości po transatlantyku (szpica dziobu statku zostanie ustawiona we francuskim miasteczku w Normandii).
7026.	Saaz (film)	Małe miasteczko w stanie Maharasztra. Mansi i Bansi Vrundavan to dwie siostrzyczki wychowane w miłości do siebie. Łączą je nie tylko wspólne zabawy, ale i miłość do śpiewu, którego uczy je ojciec. Starsza Mansi już podziwiana za swój dar śpiewu zazdrosna jest o młodszą. Podtrzymuje jej nieśmiałość, aby nie mieć w siostrze konkurencji w śpiewie. Kiedy po śmierci rodziców obie przyjeżdżają do Bombaju, starsza matkuje młodszej. Zarabia na nią śpiewem stając się coraz bardziej znana (Aruna Irani). Jednak, gdy Bansi (Shabana Azmi) chce się uniezależnić próbując swoich sił w śpiewie, Mansi aranżuje dla niej małżeństwo. Posłuszna jej we wszystkim Bansi nie protestuje. Potem ukrywa przed siostrą, jak bardzo nieszczęśliwa czuje się z gwałtownym, bijącym ją pijakiem i obibokiem. Od rozwodu powstrzymuje ją jednak oczekiwanie na narodziny dziecka.
7027.	Saba Got	Nastąpiło później trzecie prześladowanie. Gdy zbliżała się Wielkanoc, Saba biegł do pewnego miasteczka, szukając kapłana, aby z nim spędzić dzień święty. Znalazł Zanzalę. Trzeciego dnia przybył tam Akarydus, syn księcia Rotesta, z liczną gromadą ludzi bezbożnych. W nocy, pojmawszy śpiącego Zanzalę wraz z Sabą, wsadzili kapłana na wóz, a Sabę rozebrawszy do naga, uwiązali i wlekli po gęstym i ostrym cierniu. Bili go przy tym kijami. Jednak odwaga Saby była niezłomna - drwił z męczarni, jakimi chciano go zniewolić do wyrzeczenia się Chrystusa. Na ciele Saby nie znaleziono żadnych śladów znęcania się nad nim, dlatego król wydał rozkaz, aby go utopiono. Żołnierze mający wypełnić rozkaz króla bardzo współczuli Sabie. Namyślali się, czy nie można byłoby go uwolnić, lecz Saba zawołał:
7028.	Sabae	oraz miasteczkami Ikeda i Echizen.
7029.	Sabalan	Rejon wioski Sabalan został włączony do druzyjskiego miasteczka Churfeisz.
7030.	Sabich	Po raz pierwszy danie pojawiło się w Izraelu w latach 50. XX wieku, w miasteczku Ramat Gan. Została tam sprowadzona przez osiedlających się tam żydów irakijskich.
7031.	Sabina Chromińska	Urodziła się w Antopolu, małym miasteczku na Polesiu. Córka Franciszka Chromińskiego i Anastazji Chromińskiej zd. Karpińskiej. Siostra: Wacława, Marii i Janiny. Uczęszczała do gimnazjum Sióstr Urszulanek w Kobryniu. 17 września 1939 po wkroczeniu do Polski armii sowieckiej i aresztowaniu ojca Franciszka Chromińskiego, rodzina Chromińskich, mama Anastazja z czwórką dzieci, została zesłana do Barnaulu nad Obem w zachodniej Syberii. Tam Sabina Chromińska trafiła do ciężkiej pracy w cegielni. Gdy w Związku Radzieckim zaczęto formować wojsko polskie, 16-letnia wówczas Sabina i jej brat zgłosili się do Armii Berlinga.
7032.	Sabri Godo	* 1983: Światła miasteczka
7033.	Sabrina (serial animowany)	Sabrina (ang. Sabrina: The Animated Series, 1999-2000; Sabrina’s Secret Life, 2003-2004) – amerykański serial animowany opowiadający o Sabrinie Spellman, która posiada swój sekret: w połowie jest zwykłą śmiertelniczką, a w połowie czarownicą. Dziewczyna uczy się czarować, często przez magię wpada w tarapaty. Prawdę o jej pochodzeniu znają tylko nieliczni. Sabrina mieszka wraz z ciotkami, kotem-czarodziejem Salemem i wujkiem (I seria) w miasteczku o nazwie Greendale. Niekiedy akcja serialu przenosi się w Zaświaty – tajemniczą krainę wróżek, czarowników i stworów.
7034.	Sachnin	Przez miasto przechodzi droga nr 805, którą jadąc na zachód dojeżdża się do skrzyżowania z drogą nr 784 oraz wiosek Rakefet i Segew, lub jadąc na wschód dojeżdża się do miasteczka Arraba.
7035.	Sadagóra	W roku 1774 miasteczko liczyło 104 mieszkańców, w 1778 erygowano kościół katolicki pod wezwaniem św. Michała, w roku 1880 miasto było zamieszkane w większości przez Żydów – blisko 79% populacji, Polaków – ok. 8% oraz pozostałe narodowości: Niemców i Mołdawian.
7036.	Sado (rzeka)	rzeka Sado w miasteczku Alcácer do Sal
7037.	Sadowe (obwód rówieński)	Pod koniec XIX w. wieś w powiecie rówieńskim w południowo-zachodniej części guberni wołyńskiej Imperium Rosyjskiego, na wschód od miasteczka Aleksandria, w pobliżu rzeki Horyń.
7038.	Sadżur	Z miasteczka wyjeżdża się na południowy wschód drogą nr 8566, którą dojeżdża się do miejscowości Rama i skrzyżowania z droga nr 85. Lokalną drogą prowadzącą na zachód dojeżdża się do miejscowości Nachf.
7039.	Saeta	Saeta (hiszp., dosłownie: strzała lub strzałka, słowo saeta pochodzi od łacińskiego słowa sagitta, też oznaczającego strzałę) – typ spontanicznej i żarliwej pieśni religijnej mającej dużo elementów pochodzących ze stylu flamenco. Śpiewana (przy akompaniamencie gitary) z wysokości balkonu wznoszącego się nad przechodzącą przez miasta i miasteczka południowej Hiszpanii procesją w czasie katolickich świąt Wielkiego Tygodnia.
7040.	Saeul	Saeul − gmina i małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Redange.
7041.	Safed	Bardzo interesującą działalność prowadzi organizacja non-profit Livnot U’Lehibanot, która od 1980 roku wnosi duży wkład w odbudowę Safedu, a także angażuje się w organizowanie warsztatów i seminariów o tematyce izraelskiej. Program jest nastawiony głównie na dorosłych Żydów żyjących w małym miasteczku, i obejmuje duchowe treści bez promowania konkretnej religijności. Na przestrzeni wielu lat, ponad 24 tys. wolontariuszy uczestniczyło w remontach domów Safedu, odnawiając parki miejskie i remontując szkoły. Szczególnie ważne były prace archeologiczne na Starym Mieście Safedu.
7042.	Safranbolu	Safranbolu - miasteczko w Turcji i prowincja w Karabük. Znajduje się 9 kilometrów od Karabük i 100 km od południowego wybrzeża Morza Czarnego.
7043.	Saga (miasto)	Miasto Saga powstało 1 kwietnia 1889 roku. 1 października 2007 roku jego teren powiększył się o miasteczka Higashiyoka, Kawasoe i Kubota (z powiatu Saga).
7044.	Saga „Zmierzch”: Księżyc w nowiu	Kontynuacja losów bohaterów powieści i filmu Zmierzch. Bella Swan jest zwykłą dziewczyną, mieszkającą z ojcem w prowincjonalnym miasteczku Forks. Jej ukochanym jest 109-letni wampir Edward Cullen. W dniu 18. urodzin Belli, siostra Edwarda Alice organizuje dla niej przyjęcie. Odpakowując prezent Bella kaleczy się kawałkiem papieru, a Jasper Hale, wyczuwszy krew, usiłuje ją zaatakować. Edward, uświadomiwszy sobie, że on i jego rodzina stanowią dla dziewczyny zagrożenie, porzuca Bellę, która popada w wielomiesięczną depresję. Otrząsnąwszy się z odrętwienia kupuje stare zdezelowane motory, których renowację powierza Jacobowi Blackowi, co zbliża oboje bohaterów. Jednak Jacob wkrótce ujawni swoją drugą naturę – okaże się wilkołakiem, naturalnym wrogiem wampirów i uratuje Bellę przed atakiem wampira Laurenta, który przybył jako szpieg Victorii, pragnącej zemsty za śmierć jej partnera, Jamesa. Tymczasem Bella postanawia skoczyć do morza z klifu w rezerwacie. Widzi to w swojej wizji Alice Cullen i myśli, że Bella postanowiła popełnić samobójstwo. Edward dowiedziawszy się o tym, postanawia również się zabić, udając się do Volterry i ujawniając się tam ludziom, co przez Volturi, wampirzych sędziów, karane jest śmiercią. Podczas wizyty Edwarda, Alice i Belli u Volturi okazuje się, że Swanówna odporna jest na dary Aro i Jane. Volturi nakazują Edwardowi przemianę Belli w wampira, jednak Cullen pozostaje nieugięty w swej chęci zachowania człowieczeństwa dziewczyny.
7045.	Sagae	oraz kilkoma miasteczkami.
7046.	Sagamihara	* 20 marca 2006 do miasta przyłączają się miasteczka Tsukui i Sagamiko.
7047.	Saijō	Miasto otrzymało prawa miejskie 29 kwietnia 1941 roku. 1 listopada 2004 roku teren miasta powiększył się o miasteczka Komatsu i Tanbara (z powiatu Shūsō) oraz miasto Tōyo.
7048.	Saiki	Miasto zostało założone 29 kwietnia 1941 roku. 3 marca 2005 roku miasteczka Kamae, Kamiura, Tsurumi, Ume i Yayoi oraz wsie Honjō, Naokawa i Yonōzu, będące częścią powiatu Minamiamabe, zostały włączone do miasta, a powiat został rozwiązany.
7049.	Sailor Moon SuperS: The Movie	Główną bohaterką filmu jest Chibiusa. Film rozpoczyna się od pokazania spokojnego miasteczka w czasie nocy, kiedy to nagle tajemnicza osoba grając na flecie budzi dzieci, i hipnotyzując, zmusza je do przyjścia na statek. Wkrótce potem młody Elf, imieniem Perle, poznaje Chibiusę i zaprzyjaźnia się z nią. Kolejnej nocy, dzieci ponownie są podstępem porywane w czasie snu. Tym razem porwana zostaje także Chibiusa. Perle wyjaśnia Czarodziejkom, że stoi za tym zła królowa Badiyanu, czerpiąca moc z Czarnej Dziury Snów i wyrusza z nimi na ratunek.
7050.	Saint-Marcellin (ser)	Saint-Marcellin – francuski ser z surowego lub pasteryzowanego mleka krowiego lub koziego (do 1876 wyłącznie koziego). Nazwa pochodzi od miasteczka Saint-Marcellin.
7051.	Saint-Émilion	Saint-Émilion - miasteczko i gmina we Francji, w regionie Nowa Akwitania, w departamencie Żyronda. Miasto znane jest z produkcji win i bogatego krajobrazu, usłanego winnicami i starymi murami. W 1999 miasteczko i jego winiarski krajobraz zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W mieście znajdują się budowle gotyckie i romańskie pochodzące z czasów od IX w. Nazwa miasteczka pochodzi od imienia mnicha Emiliana (Emillion) przybyłego z Bretanii w VIII w. Osada usytuowana jest na dwóch wapiennych wzgórzach, z których rozciąga się widok na dolinę wypełnioną winnicami. Na jednym ze wzgórz znajduje się Chateau du Roi - budowla z 1224).
7052.	Sakai (Fukui)	oraz miasteczkiem Eiheiji, w prefekturze Ishikawa:
7053.	Sakja (klasztor)	Zabudowany górski stok stanowił monastyczne „miasteczko” z licznymi świątyniami (Utse Nyingba, Utse Sarma, Gorum Lhakang, Shitok Labrang, Labrang Shar), z których przetrwały tylko niektóre. Pełnią one dzisiaj właściwe funkcje klasztorne, ponieważ w wyniku działań wojennych, XVI-wiecznej przebudowy i zniszczeń spowodowanych chińską rewolucją kulturalną, niewiele śladów charakterystycznej, mongolskiej architektury przetrwało. Po stronie północnej jedyną ocalałą budowlę stanowi otoczona wysokim, fortecznym murem świątynia Lhakang Czempo (Lha-khang chen-mo). W pewnej odległości od klasztoru znajdują się odosobnienia medytacyjne w formie jaskiń, w których zgodnie z tradycją miał medytować Sakja Pandita.
7054.	Sakju	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 6 miejscowości (kor. myŏn) oraz 52 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sakju, Ch'ŏngsu, Kugok, Sup'ung (wszystkie powiat Sakju), a także do wsi Kap'am, należącej uprzednio do miejscowości Ch'angsŏng w powiecie o tej samej nazwie. Powiat Sakju składał się wówczas z jednego miasteczka (Sakju-ŭp) i 19 wsi. W maju 1974 roku do powiatu włączono większość terytorium powiatu Ch'angsŏng.
7055.	Sakurai	Miasto leży w północnej środkowej części prefektury. Graniczy z miastami Nara, Tenri, Kashihara, Uda, miasteczkami Yoshino i Tawaramoto, a także z wsią Asuka.
7056.	Sal Rei	Sal Rei – miasto w Republice Zielonego Przylądka, położone w północno-zachodniej części wyspy Boa Vista. Jest głównym miastem wyspy oraz siedzibą władz okręgu Boa Vista. Według danych ze spisu powszechnego z 2010 r. miasteczko liczy 5 778 mieszkańców.
7057.	Sal	Na wyspie jest 6 miejscowości (w tym dwa miasteczka):
7058.	Salamaua	W latach dwudziestych XX wieku poszukiwacze złota wykorzystywali miasteczko Salamaua jako punkt wypadowy w głąb lądu. Złoto zostało rzeczywiście znalezione w okolicach Wau i zewsząd zaczęli przybywać potencjalni górnicy, którzy ruszali ku złotonośnym terenom ścieżką zwaną "szlakiem czarnego kota".
7059.	Salelologa	Salelologa - miasto w Samoa, w dystrykcie Faʻasaleleaga. Jedno z dwóch miasteczek w Samoa, położone na wschodzie wyspy Savaiʻi. Jest to główny punkt wejścia do wyspy z jedynego terminalu promowego na Savaiʻi, port morski. Znane jest także jako główne miasteczko na rynku sprzedaży świeżych produktów, publicznych kosmetyków i rzemiosła.
7060.	Salem (Massachusetts)	Odkąd zniszczeniu uległy zakłady przemysłowe miasta, turystyka stała się podstawą jego gospodarki. Turystyka bazuje na procesach czarownic z 1692 roku, rozpoczęła się od lat 20. XX w., gdy miejscowy handlarz Daniel Low zaczął sprzedawać pamiątkowe łyżki z portretami czarownic. Rozkwit turystyki w Salem nastąpił pół wieku później, gdy telewizyjna seria komediowa „Bewitched” ukazała kilka epizodów z miasteczka. Związany z czarownicami ruch turystyczny wyraźnie ożywił się w latach 90. XX w., a miasto zaczęło oficjalnie obchodzić „Haunted Happenings” – święto w rocznicę powieszenia czarownic w październikowym sezonie turystycznym.
7061.	Salem (Oregon)	Pierwszą stałą osadą była Jason Lee, misja Metodystów w 1840 roku, znajdującej się w północnej części Salem, znanej jako Wheatland. W 1842 roku, misjonarze założyli Oregon Institute (poprzednik Willamette University) w miejscu które stało się początkiem Salem. W 1844 roku, misja została rozwiązana i powstało miasteczko.
7062.	Salem (serial telewizyjny)	Akcja serialu rozgrywa się w XVIII wieku w mieście Salem w stanie Massachusetts. Przedstawia on historię procesów czarownic z miasteczka, romansu czarownicy Mary Sibley i weterana wojennego kapitana Johna Aldena. W serialu ukazano walkę wiedźm i ortodoksyjnych purytanów, reprezentowanych przez bezwzględnego Increase’a Mathera i jego syna Cottona.
7063.	Salina (wyspa)	Druga co do wielkości wyspa w Archipelagu wysp Liparyjskich. Wznosi się na wysokość ponad 900 m n.p.m. Jej całkowita powierzchnia wynosi ok. 26,1 km². Żyje na niej około 2 500 stałych mieszkańców skupionych głównie w trzech miasteczkach: Santa Marina Salina, Malfa i Leni.
7064.	Salomon August Andrée	Salomon August Andrée urodził się w miasteczku Gränna w południowej części Szwecji. W 1874 roku ukończył sztokholmski Królewski Instytut Technologii, na którym studiował inżynierię mechaniczną. Po zakończeniu studiów pracował początkowo jako inżynier, następnie w latach 1880-1882 był asystentem w Instytucie. Gdy w 1882 r. w czasie międzynarodowej akcji badawczej w rejonach polarnych Szwedzi założyli stację meteorologiczną i geofizyczną na Przylądku Thordsen na Spitsbergenie, kierowaną przez Nilsa Ekholma, Andrée odpowiadał w niej za obserwacje zjawisk elektrycznych w atmosferze. Był współzałożycielem, a od 1885 r. kierownikiem wydziału technicznego i głównym inżynierem szwedzkiego urzędu patentowego. Od 1894 roku był radnym z listy partii liberalnej w sztokholmskiej radzie miejskiej. Andrée publikował w czasopismach naukowych artykuły dotyczące zjawisk elektrycznych w atmosferze, przewodzenia ciepła oraz wynalazków. Był zwolennikiem rozwoju przemysłowego i technologicznego. Wierzył, że doprowadzą one do emancypacji kobiet.
7065.	Salto (film 1965)	Akcja filmu rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku, bardzo podobnym do tego, które Konwicki opisywał w wydanej dwa lata wcześniej powieści „Sennik współczesny”.
7066.	Salvatore Maranzano	W trakcie jej trwania (1929-1931) skupił wokół siebie imigrantów ze swojego rodzinnego miasteczka, zginął jego główny konkurent − Giuseppe "Joe Boss" Masseria, zastrzelony w 15 kwietnia 1931 r. w restauracji na Coney Island. Po jego śmierci Maranzano obwołał się "szefem szefów", lecz jego panowanie nie trwało zbyt długo. 10 września 1931 roku został zastrzelony w swoim biurze przy Grand Central w Nowym Jorku. Wyrok wykonali płatni zabójcy żydowskiego pochodzenia w wyniku potajemnej współpracy "Lucky" Luciano i Meyera Lansky'ego, którzy wcześniej przyczynili się do śmierci Masserii.
7067.	Salzhemmendorf	Salzhemmendorf – miasto (niem. Flecken) i jednocześnie gmina samodzielna (niem. Einheitsgemeinde) w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Hameln-Pyrmont.
7068.	Salò, czyli 120 dni Sodomy	Tytułowe Salò to miasteczko na północy Włoch, w którym Mussolini założył Repubblica Sociale Italiana, będącą ostatnią próbą utrzymania faszyzmu w okupowanych przez armię niemiecką Włoszech. Czterej dygnitarze republiki – prezydent, książę, burmistrz i biskup – urządzają wśród miejscowej ludności łapankę. Podpisują pakt, który zobowiązuje ich do zachowania tajemnicy o wydarzeniach mających wkrótce nastąpić.
7069.	Sam Houston	26 marca, 5. dnia trwania impasu, Houston zaskoczył swoich ludzi wydając rozkaz odwrotu. Niezadowoleni żołnierze maszerowali 30 mi (48,28 km) w deszczu aż do momentu zatrzymania się następnego dnia nad rzeką Brazos, w pobliżu miasteczka San Felipe. Houston powstrzymał bunt tych, którzy odmówili odwrotu, wysyłając jeden oddział liczący 120 ludzi pod dowództwo kapitana Moseleya Bakera, którzy mieli zająć pozycje obronne w San Felipe, oraz około 100 ludzi pod skrzydła kapitana Wiley’a Martina, którzy mieli przebyć, w dół rzeki Brazos, drogę liczącą 30 mi (48,28 km) i dotrzeć na miejsce przeprawy przy blokhauzie Fort Bend. 31 marca oddziały Houstona dotarły na zachodni brzeg rzeki Brazos, nieopodal cieku Mill Creek. Houston wysłał zwiadowców i rozpoczął poważne zadanie przekształcenia swoich oddziałów. W związku z przybywaniem i dezercją osób liczba jego ludzi wahała się każdego dnia, jednak wynosiła wówczas blisko 800 osób. Z początkiem kwietnia armia Houstona liczyła już około 1000 żołnierzy. 12 kwietnia przekroczył on ze swoimi wojskami rzekę Brazos.
7070.	Sam'al	Stanowisko Zincirli (Zincirli Höyük), kryjące ruiny miasta Sam'al, leży w dolinie u wschodnich podnóży gór Amanus, pomiędzy tureckimi miastami Maraş i Antakya, ok. 6 km na północny wschód od miasteczka Fevzipaşa. Prace wykopaliskowe prowadzili tu w latach 1888-1902 niemieccy archeolodzy C. Humann, F. von Luschan i R. Koldewey. Założone przez Aramejczyków w końcu X w. p.n.e. miasto miało w przybliżeniu kolisty kształt i otoczone było podwójnym murem wzmocnionym wieżami. W murze znajdowały się trzy bramy, z których południowa dawała dostęp do cytadeli. Sama cytadela również otoczona była murem i posiadała jedną bramę, której ściany ozdobione były ortostatami z przedstawieniami byków i lwów. Wewnątrz cytadeli znajdował się jeszcze jeden mur z bramą, który zapewniał dodatkową ochronę dla znajdujących się w cytadeli budowli, w tym dwóch pałaców na planie bit hilani. Na stanowisku odnaleziono liczne ortostaty i posągi, które wykazują mieszankę luwijskich, aramejskich i asyryjskich tradycji kulturowych. Na aramejski charakter miasta wskazuje duża liczba odkrytych tu aramejskich inskrypcji, stanowiąca niemal połowę wszystkich znanych inskrypcji w tym języku. Charakterystyczne dla odkrytych tu inskrypcji jest to, że wiele z nich zawiera również elementy fenickie i luwijskie. Jednym z najważniejszych zabytków pochodzących z tego stanowiska jest stela Kilamuwy, króla Sam'al, nosząca inskrypcję w języku fenickim. Odnaleziona ona została in situ na terenie cytadeli, na lewo od wejścia do tzw. Pałacu J. W VII w. p.n.e. cytadela w Sam'al została zniszczona, ale nie wiadomo dokładnie ani kiedy to nasąpiło, ani kto tego dokonał.
7071.	Samael	W grze Silent Hill postać Harry'ego Masona poszukuje swojej Córki, która może być kluczem do przejścia Samaela do świata ludzi, czego pragną wyznawcy tajemniczego kultu który sprowadził do tytułowego miasteczka demony.
7072.	Samanjac	Samanjac (serb. Самањац) – góra w środkowej Serbii, niedaleko miasteczka Boljevac. Jego najwyższy szczyt ma wysokość 853 m n.p.m..
7073.	Samantha Barks	Urodziła się i była wychowywana w miasteczku Laxey na Wyspie Man. Od 3. roku życia trenowała taniec – balet, taniec nowoczesny i stepowanie. W wieku 16 lat przeprowadziła się do Londynu, gdzie uczęszczała do The Arts Educational Schools w Chiswick. Jej rodzicami są Ann i Richard Barks. Ma starszego brata Carla i starszą siostrę Kim.
7074.	Samantha Reed Smith	Samantha Smith urodziła się 29 czerwca 1972 r. w niewielkim miasteczku Houlton w stanie Maine, na granicy kanadyjsko-amerykańskiej. Mieszkała w nim wraz z rodzicami, Arthurem i Jane. Mając pięć lat napisała list do królowej Wielkiej Brytanii, Elżbiety II, w którym wyrażała swój podziw dla monarchini. Po ukończeniu drugiej klasy, w 1980 r., rodzina Samanthy Smith przeprowadziła się do Manchester (Maine), gdzie uczęszczała do Manchesterskiej Szkoły Podstawowej. Jej ojciec nauczał literatury i pisarstwa na Uniwersytecie Maine w Auguście, matka natomiast była pracownicą opieki społecznej w Wydziale Spraw Socjalnych Stanu Maine.
7075.	Samch'ŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Sinch'ŏn, konkretnie tworzyły miejscowości Kungch'ŏn i Samch'ŏn. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Pongnae, Towŏn, Jang'yang, Ryŏnbang (2 wsie), Munmu (8 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Songhwa), Kunghŭng (12 wsi), Ch'ori (9 wsi) i Munhwa (5 wsi – wszystkie trzy w powiecie Sinch'ŏn). Powiat Samch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Samch'ŏn-ŭp) i 22 wsi (kor. ri).
7076.	Sami swoi	Lubomierz – filmowe miasteczko Pawlaków i Karguli
7077.	Samjiyŏn	miasteczko
7078.	Samochwałowicze	Samochwałowicze (biał. Самахва́лавічы, ros. Самохваловичи) – agromiasteczko na Białorusi w rejonie mińskim obwodu mińskiego, nad Ptyczą, administracyjne centrum rady wiejskiej. Wieś leży przy drodze Mińsk-Słuck (А243), około 10 km na południe od Mińska.
7079.	Samoloty 2	Opowieść zaczyna się, kiedy słynny z podniebnych wyścigów Dusty Popylacz wraca do rodzinnego miasteczka po kolejnym zwycięskim sezonie. Niestety, nie przyszło mu długo cieszyć się ze zwycięstwa, ponieważ nieszczęśliwy wypadek podczas treningu kończy jego karierę sportową. Początkowo nie przyjmuje tego do wiadomości. Pewnej nocy chce udowodnić sobie, że nie jest jeszcze skończony. W wyniku upadku rozbija się i wywołuje pożar.
7080.	Samotne Wyspy	* Awra – mieściło się na niej miasteczko Bernstead, siedziba barona Berna, pierwszego księcia Samotnych Wysp.
7081.	Samotny Dom	Po przeprowadzeniu szczegółowego śledztwa Poirot jest pewien, że dziewczynie wciąż grozi śmiertelne niebezpieczeństwo. Głównymi podejrzanymi są osoby z najbliższego otoczenia Nick: jej trójka przyjaciół – kapitan Challenger, pani Rice i pan Lazarus, jej dalszy krewny, pan Vyse, który pracuje w pobliskim miasteczku jako adwokat, dziwnie zachowująca się służąca oraz para niedawno przybyłych z Australii sąsiadów – państwo Croft. Każda z tych osób miała doskonałą sposobność do zorganizowania zamachów. Poirot radzi pannie Nick, by zamieszkał z nią ktoś zaufany. Dziewczyna postanawia więc zaprosić kuzynkę, Magdalę Buckley. Po pewnym czasie najgorsze przypuszczenia Poirota sprawdzają się – dochodzi do makabrycznej zbrodni. Jej ofiarą nie pada jednak Nick, lecz Magdala, która przypadkiem miała na sobie szal pożyczony od panny Buckley. W końcu wychodzi na jaw motyw, dla którego ktoś mógłby chcieć pozbawić pannę Nick życia. Okazuje się, że była zaręczona ze zmarłym tragicznie młodym pilotem Setonem, który przed udaniem się na swą ostatnią wyprawę przezornie sporządził testament, zapisując w nim wszystko narzeczonej. Tajemnicze zamachy nie ustają nawet wtedy, gdy zdesperowany detektyw umieszcza młodą przyjaciółkę w zamkniętej klinice. Poirot czuje się bezradny; wszystko wskazuje na to, że będzie to jego pierwsza w karierze porażka. Jednakże, jak zwykle, dzięki intensywnemu myśleniu udaje mu się dociec prawdy i zdemaskować sprawcę.
7082.	Samotny kowboj	Przełom XIX/XX wieku. Monte Walsh, starzejący się kowboj, wraca do podupadłego miasteczka, w którym pracował na ranczu. Okolica się bardzo zmieniła, a miejscowość zaczyna się wyludniać. Farma została kupiona przez korporację ze wschodu, a wszędzie pojawiają się tory kolejowe. Życie przebiega tu bardzo spokojnie, gdy pojawia się Frank Austin. Wyrzucony z pracy, zaczyna kraść i zabijać...
7083.	Samsu	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z aż 81 miejscowości (kor. myon) oraz 221 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Samnam, Kŭmsu, Kwanhŭng (powiat Samsu), Hoin (15 wsi), a także należące do ówczesnego powiatu Hyesan wsie miejscowości Pyŏldong (6 wsi). Składał się wówczas z miasteczka (Samsu-ŭp) oraz 27 wsi. W skład prowincji Ryanggang wszedł w momencie jej powstania w październiku 1954 roku.
7084.	Samuel Hahnemann	Następnie z przerwami pracował jako lekarz, dorabiając tłumaczeniem prac naukowych głównie z medycyny, chemii i fizyki, jednocześnie dopisując komentarze. Pisał własne artykuły medyczne oraz pogłębiał wiedzę, żyjąc w skromnych warunkach i bardzo często przeprowadzając się z jednego do drugiego miasteczka położonego w okolicach Łaby. W 1782 poślubił Johannę Köchler – pasierbicę aptekarza Haselera z Dessau. Doczekali się jedenaściorga dzieci, z których sześcioro zmarło.
7085.	Samuel Hermann Staub	W połowie XIX wieku Mikołów (niem. Nicolai, Nikolai) był niewielkim, rolniczym miasteczkiem na pruskim Górnym Śląsku, położonym w granicach ówczesnego powiatu pszczyńskiego (Kreis Pless). Odsetek ludności żydowskiej był tu jeszcze stosunkowo wysoki: w 1840 roku na 3059 mieszkańców było 389 Żydów; w 1861 roku miasto zamieszkiwało 4479 osób, w tym 504 Żydów. Mikołowscy Żydzi byli niemal w całości niemieckojęzyczni, mieli do dyspozycji własną szkołę, synagogę oraz kirkut.
7086.	Samuel Kirk	Jego rodzicami byli rolnicy Richard i Nelly Kirk. wychował się w rolniczym miasteczku i wieczorami nauczał rolników, jak czytać . Kirk służył w wojsku, gdzie stworzył program dla poborowych, którzy mieli trudności z czytaniem i pisaniem.
7087.	Samuel Stephens Kistler	Urodził się w małym miasteczku w Cedarville w północno-wschodniej Kalifornii. Po raz pierwszy zainteresował się chemią, w wieku 12 lat. Kiedy podjął naukę na University of the Pacific w 1917 r. miał w planie naukę gry na wiolonczeli, a następnie uzyskanie wykształcenia rolniczego. Zamiast tego po roku przeniósł się do Stanford University i uzyskał licencjat w dziedzinie chemii, następnie kontynuował naukę na inżynierii chemicznej.
7088.	Samuel Taylor Coleridge	W grudniu 1796 roku Coleridge wraz z rodziną osiedlił się w Nether Stowey, miasteczku w malowniczej Krainie Jezior, kilkanaście kilometrów od Racedown, w którym mieszkał Wordsworth. Przyjaźń obu poetów zacieśniła się jeszcze bardziej, a wiejska przyroda pomogła mu odnaleźć spokój i stała się inspiracją dla jego nieokrzesanej wyobraźni. To właśnie w Nether Stowey na przełomie 1797 roku powstały cztery największe arcydzieła poety (Rymy o sędziwym marynarzu, I część Christabel, Kubla Chan i Francja).
7089.	San Antonio de Cortés	San Antonio de Cortés – gmina (municipio) w północnym Hondurasie, w departamencie Cortés. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 20,2 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko San Antonio de Cortés.
7090.	San Antonio de Flores (El Paraíso)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7091.	San Diego	* Old Town San Diego State Historic Park – stare miasteczko zbudowane w pierwszej połowie XIX wieku, wykorzystywane jako plan filmowy w westernach
7092.	San Francisco (Atlántida)	Według Narodowego Instytuty Statystycznego Hondurasu w 2001 na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7093.	San Francisco de Yojoa	San Francisco de Yojoa – gmina (municipio) w północnym Hondurasie, w departamencie Cortés. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 15,5 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko San Francisco de Yojoa.
7094.	San Jose (Kalifornia)	Wiele dzielnic San Jose było wcześniej samodzielnymi miasteczkami i innymi legalnymi podmiotami, ale z biegiem czasu zostały one wchłonięte przez miasto. Niektóre małe wspólnoty, które tworzą część aglomeracji, takie jak: Campbell, Cupertino, Los Gatos, czy Milpitas, mimo że posiadają prawa miejskie są powszechnie uważane za część San Jose. Miasto jest zwykle dzielone przez mieszkańców na 5 głównych rejonów: śródmieście, zachodnie San Jose, północne San Jose, wschodnie San Jose i południowe San Jose. Warto zauważyć, że nie ma ściśle określonych granic tych rejonów ponieważ są to nazwy potoczne, a nie rejony administracyjne. Ponadto, każdy z tych rejonów zawiera wiele mniejszych dzielnic takich jak: Japantown czy Willow Glen w śródmieściu, Cambrian Park i Winchester w zachodnim San Jose, Evergreen i Alum Rock we wschodnim San Jose, oraz Almaden Valley czy Santa Teresa w południowym San Jose.
7095.	San Lucas (gmina)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7096.	San Manuel	San Manuel – gmina (municipio) w północnym Hondurasie, w departamencie Cortés. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 53,5 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko San Manuel.
7097.	San Matías	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7098.	San Miguelito (miasto w Panamie)	San Miguelito – miasto w środkowej Panamie, w prowincja Panama, położone na północ kilka kilometrów od stolicy kraju Panamy. Wchodzi w skład aglomeracji stołecznej. Drugie pod względem liczby ludności miasto kraju; ludność: 355,3 tys. mieszk. (2012). Jeszcze w 1960 było to niewielkie miasteczko, które zamieszkiwało wówczas 13,0 tys. osób.
7099.	San Nicolás (Copán)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7100.	San Ángel	San Ángel położone jest w południowo-zachodniej części Miasta Meksyk na południowym krańcu Avenida Insurgentes, graniczącym ze studenckim miasteczkiem UNAM. Przez większość swojej historii obszar był politycznie i fizycznie oddzielony od zabudowy miejskiej Miasta Meksyk, stając się jego częścią około połowy XX wieku. Dzielnica San Ángel otoczona jest przez skały wulkaniczne, zwane potocznie „łóżkiem Pedregal”, powstałe przez wybuch pobliskiego wulkanu Xitle około dwa tysiące lat temu. Szacuje się, że na tym obszarze występuje łącznie 350 rodzimych gatunków roślin, 100 gatunków ptaków, 40 gatunków ssaków oraz 20 gatunków gadów. Jedna z roślin występująca na tym obszarze nazywana jest „palo loco” (szalony kij). Kwitnie ona w porze suchej, a nie w porze deszczowej.
7101.	Sanamxai	Sanamxai – nadrzeczne miasteczko położone w południowo-wschodnim Laosie, w prowincji Attapu, w dystrykcie Sanamxay. Znajduje się nad rzeką Kong. Przez teren miasta biegnie droga krajowa nr 18.
7102.	Sanamxay	W dystrykcie znajduje się miasteczko Sanamxai oraz 56 miejscowości: Ban Bok, Ban Changhouay, Ban Cheng Tai, Ban Cheuk, Ban Chong-Ang, Ban Choumphoy, Ban Donfai, Ban Hahong, Ban Hatgnao, Ban Hinlat, Ban Ho, Ban Houaysip, Ban Inthi, Ban Kele, Ban Khampho, Ban Khout-Hout, Ban Koutnadi, Ban Koutsane, Ban Laogna, Ban Mai, Ban Makka, Ban Maknao, Ban Memo, Ban Nakala, Ban Nakoutdon, Ban Nalai, Ban Namkong, Ban Nam-Om, Ban Nonghin, Ban Nong Kham, Ban Nongkhoun, Ban Nongmoun, Ban Nongphu, Ban Nongset, Ban Nong Songhong, Ban Ouk Nua, Ban Ouk Tai, Ban Paong, Ban Phakkha, Ban Phalay, Ban Phapho, Ban Phommalu, Ban Phoungam, Ban Pouy, Ban Saming, Ban San, Ban Semon Nhuo, Ban Sempo, Ban Taong, Ban Tapa, Ban Thapho, Ban Thapun, Ban Thong, Ban Thongxai, Ban Xepian i Ban Xoutouat.
7103.	Sanatorium pod Klepsydrą (film 1973)	Film jest surrealistyczną opowieścią o młodym człowieku, Józefie (Jan Nowicki), który odwiedza sanatorium doktora Gotarda (Gustaw Holoubek). Przebywa tam jego ojciec Jakub (Tadeusz Kondrat), zmarły przed laty, lecz tutaj żyjący w innym wymiarze czasu. Józef wędrując pełnymi tajemnic labiryntami wskrzesza na nowo krainę swego dzieciństwa: świat małego żydowskiego miasteczka, sklep prowadzony przez ojca, przyjaźń z Rudolfem, pierwsze miłosne rozterki, a także kontekst historyczny (epoka monarchii austro-węgierskiej).
7104.	Sanatorium pod Klepsydrą	Utwory z obu Schulzowskich zbiorów stanowią trudną do oddzielenia całość. Podobnie jak w Sklepach cynamonowych, głównym bohaterem, i jednocześnie narratorem opowieści, jest Józef, noszący wyraźne podobieństwo do samego autora. Centrum świata Józefa, dojrzewającego nastoletniego chłopca, stanowi małe prowincjonalne miasteczko, w którym można dostrzec współczesny Schulzowi, galicyjski Drohobycz.
7105.	Sandhurst	Sandhurst – miasteczko i civil parish w Anglii, w hrabstwie Berkshire, w dystrykcie (unitary authority) Bracknell Forest. W 2011 roku civil parish liczyła 20 641 mieszkańców. Jest siedzibą akademii wojskowej Royal Military Academy Sandhurst.
7106.	Sandweiler	Sandweiler − gmina i miasteczko w południowym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Luksemburg.
7107.	Sanem	Sanem − gmina i miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Esch-sur-Alzette. Stolicą administracyjną jest Belvaux, największe miasto gminy.
7108.	Sang'wŏn	miasteczko
7109.	Sankt Vith	Sankt Vith (fr. Saint‐Vith) - miasteczko w południowo-zachodniej Belgii w Prowincji Liège.
7110.	Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Licheniu Starym	1655 r. Najazd Szwedów położył kres miasteczku (prawa miejskie przed 1458), ludność została wymordowana, a kościół zniszczony i ograbiony.
7111.	Santa Cesarea Terme	Miejscowość znajduje się bardzo blisko morza. Jest to miasteczko turystyczne.
7112.	Santa Cruz (Kalifornia)	Odbudowane po trzęsieniu ziemi Santa Cruz jest typowym miasteczkiem turystycznym z licznymi hotelami i pensjonatami i jest bazą wypoczynkową dla niedalekiego San Francisco. Główne atrakcje to piękne wybrzeże klifowe.
7113.	Santa Cruz de Yojoa	Santa Cruz de Yojoa – gmina (municipio) w północnym Hondurasie, w departamencie Cortés. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 79,9 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko Santa Cruz de Yojoa.
7114.	Santa Fe (Nowy Meksyk)	W niedużej odległości leży miasteczko – ośrodek naukowy Los Alamos oraz pomnik narodowy Bandelier National Monument.
7115.	Santa Laura	Santa Laura – opuszczone miasto w północnym Chile, w regionie administracyjnym Tarapacá, dawny ośrodek wydobycia rud saletry. Podobnie jak inne górnicze osady regionu zostało opuszczone po załamaniu się rynku saletry pod koniec I wojny światowej. W 2005 roku pozostałości miasteczka wraz z sąsiednim Humberstone zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
7116.	Santa Rita (Copán)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7117.	Santa Rosa de Copán	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7118.	Santa Severa	Santa Severa (etruski Pyrgi) - włoskie, kilkutysięczne miasteczko wypoczynkowo-kąpieliskowe, położone nad Morzem Tyrreńskim w odległości 54 km na północny zachód od Rzymu. Każdorazowo, w okresie letnim, jest odwiedzane przez setki osób nie tylko z Rzymu czy całego regionu Lazio, ale także z zagranicy, którzy pragną skorzystać z wypoczynku na malowniczej plaży.
7119.	Santa Susana	* Santa Susanna – miasteczko w Katalonii
7120.	Santillana del Mar	Santillana del Mar – miasto położone w północnej Hiszpanii w regionie Kantabria w odległości ok. 26 km na zachód od Santanderu. Jest to doskonale zachowane średniowieczne miasteczko z domami z kamienia w kolorze złota, gospodarstwami i rezydencjami arystokratów. Na północy miasta znajduje się XII-wieczna kolegiata poświęcona św. Julianie, od której miasto bierze swoją nazwę, gdyż Santillana jest zdrobnieniem od jej imienia. Wewnątrz kolegiaty znajduje się grobowiec świętej. W mieście znajduje się także XII-wieczny krużganek w stylu romańskim, zaś w Museo Diocesano leżącym na drugim końcu miasta można zobaczyć m.in.: kolekcję rzeźb świętych i aniołów z pobliskich kościołów.
7121.	Sant’Antioco	Sant'Antioco (Sant Antioco) – wyspa (pow. 120 km² ) i miasteczko we Włoszech, w regionie Sardynia, w prowincji Carbonia-Iglesias. W północnej części wyspy Sant`Antioco znajduje się jeszcze inne miasteczko portowe – Calasetta.
7122.	Sanyo	* San'yō - byłe miasteczko w Prefekturze Okayama, włączone do miasta Akaiwa,
7123.	Sapieżyszki	Sapieżyszki (lit. Zapyškis) – dawne miasto, obecnie miasteczko na Litwie, nad Niemnem, w okręgu kowieńskim, w rejonie kowieńskim, siedziba starostwa Sapieżyszki; kościół, szkoła, urząd pocztowy.
7124.	Sara Sidle	Urodziła się i wychowała niedaleko San Francisco w miasteczku Tamales Bay. Jej ojciec znęcał się nad rodziną, do czasu aż jej matka - Laura - zamordowała go w roku 1984. Po tych wydarzeniach Sara została adoptowana. Była bardzo zdolną, doskonałą uczennicą. Gdy miała 18 lat, poszła na Uniwersytet Harvarda. Z powodu trudnego dzieciństwa jest bardzo skrytą osobą, ukrywa tajemnice z przeszłości.
7125.	Sarah Knauss	Urodziła się w nieistniejącym już miasteczku górniczym Hollywood (stan Pensylwania). W 1901 wyszła za mąż za Abrahama Lincolna Knaussa, lokalnego działacza Partii Republikańskiej i agenta ubezpieczeniowego.
7126.	Sarah Louise Young	Urodziła się w Sidcup w hrabstwie Kent. Jej matka była krawcową, a ojciec był inżynierem projektów strukturalnych. Wychowywała się wraz z młodszym bratem w miasteczku Hampshire w Winchester w południowej Anglii.
7127.	Sarah Palin	Palin podała do wiadomości, że na samym początku kadencji gubernatorskiej sprzedała z zyskiem na eBay gubernatorski odrzutowiec. Dochodzenie w tej sprawie przeprowadzone przez CBS wykazało, że w rzeczywistości samolot nie znalazł nabywcy na eBay, w związku z tym urzędnik stanowy załatwił prywatnie jego sprzedaż (ze stratą) miejscowemu biznesmenowi. Pomimo ujawnienia tej nieścisłości w mediach, Palin i McCain w dalszym ciągu podtrzymywali nieprawdziwy przebieg sprzedaży samolotu w wypowiedziach udzielonych podczas konwencji wyborczej, które były transmitowane na żywo w telewizji, na cały kraj oraz w przemówieniach wygłaszanych w małych miasteczkach USA.
7128.	Sarah Shahi	Dojrzewała w małym miasteczku Euless. Jej ojciec Abbas pochodził z Iranu, a matka Mona z Hiszpanii. Ojciec był bardzo ścisłym muzułmaninem i zakazał Sarah chodzić do kościoła. Nie uczyła się języka hiszpańskiego. W 1993 roku, gdy aktorka miała trzynaście lat, jej rodzice rozstali się. Wtedy pierwszy raz skorzystała z możliwości pójścia do kościoła.
7129.	Saria (Białoruś)	Saria (biał. Сар'я) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie wierchniedźwińskim, siedziba sielsowietu Saria, przy drodze Wierchniedźwińsk-Oświeja. W 2010 roku liczyło 514 mieszkańców.
7130.	Sarnowa (Rawicz)	W 1407 r. Jerzy Donin wraz z matką Małgorzatą na mocy przywileju króla Władysława Jagiełły przeniósł Sarnowę z prawa polskiego na tzw. prawo magdeburskie. 1 VII 1421 r. utworzona została parafia katolicka. Pierwszy drewniany kościół ufundowali Jerzy Donin i jego matka Małgorzata, a fundację zatwierdził biskup poznański Andrzej Gosłowski. Kościół parafialny w Sarnowie został konsekrowany w 1488 r. W 1516 r. dziedzic Grzegorz Obornicki Skóra de Gay wyjednał u króla Zygmunta I przywilej potwierdzający prawo magdeburskie i zezwalający na odbywanie dwóch jarmarków. W 1539 r. dziedzic Mieszkowski wyjednał prawo do trzeciego jarmarku. 16 XII 1639 r. za zgodą króla Władysława IV powstało Bractwo Kurkowe. W pierwszej połowie XVII w. powstało przedmieście. Na skutek potopu szwedzkiego uległo zniszczeniu kilkadziesiąt budynków i obiektów przemysłowych. Odbudowa miasteczka została zahamowana przez pożar który wybuchł 16 X 1684 r. w którym spłonęło 40 domów. Do końca XVII w. zdołano odbudować powstałe zniszczenia. Dalszemu rozwojowi przeszkodziła wojna północna oraz występująca po niej epidemie w latach 1709–1711 oraz pożar miasta w 1724 r w którym spłonęły m.in. trzy browary. W kilkanaście miesięcy po pożarze miasto wystawiło nowy browar. W 1718 r. rozpoczęto budowę obecnie istniejącego kościoła parafialnego pw. św. Andrzeja i św. Doroty którego fundatorką była Joanna z Szołdrskich Zakrzewska. 26 kwietnia 1745 r. biskup poznański Józef Kierski konsekrował nowy kościół sarnowski. W 1780 r. powstała parafia ewangelicka. W 1787 r. wybudowano drewniany kościół ewangelicki. Zarówno w XVI, XVII, jak i XVIII w. w Sarnowie poza rynkiem z ratuszem i kilkoma obiektami użyteczności publicznej było kilka ulic. Sarnowa była otoczona wałem, a do jej wnętrza prowadziły dwie bramy: jedna od strony Rawicza, druga od strony Miejskiej Górki. Pod koniec istnienia I Rzeczypospolitej Sarnowa stała się poważnym centrum handlu bydłem. Rozwijający się handel osiągnął poziom 7 jarmarków rocznie.
7131.	Sartène	Sartène (korsyk. Sartè) - miasteczko i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Korsyka Południowa, jest stolicą korsykańskiego regionu Sartènais. Sartène szczyci się tym, że jest najbardziej korsykańskim z wszystkich korsykańskich miejscowości. Sartène podobnie jak wszystkie prawie miejscowości korsykańskie jest podzielone na część górną i dolną. Centralnym punktem miasta jest Plac Wolności (Place de la Libération), przy którym znajduje się lokalny ratusz. Poza lipcowo-sierpniowym szczytem turystycznym Sartène pozostaje malowniczą oazą spokoju otoczoną licznymi winnicami.
7132.	Sasów	Na podstawie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Sasów to: „miasteczko nad Bugiem w powiecie złoczowskim, położone 9 km na północny-wschód od Złoczowa”.
7133.	Satanów	21 sierpnia 2011 roku odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą polskim, ukraińskim i żydowskim obrońcom rubieży dawnej Rzeczypospolitej przed najazdami tatarskimi i tureckimi.
7134.	Saturnina Wadecka	* W miasteczku pod wiatrakiem
7135.	Sauvignon blanc	Wino pouilly fumé pochodzi z miasteczka Pouilly-sur-Loire, położonego nad Loarą, naprzeciwko Sancerre. Tamtejsza gleba jest krzemionkowo-wapienna i miała jakoby wprowadzać do wina dymny aromat, stąd w nazwie apelacji pojawiło się francuskie słowo Fumé, oznaczające dym. W rzeczywistości zapach ten, zauważalny w niektórych winach, pochodzi od fermentacji lub starzenia w silnie wypalonych beczkach. Sauvignon blanc jest obok sémillon, muscadelle i ugni blanc jedną z trzech podstawowych odmian dozwolonych w produkcji białego bordeaux. Z reguły są to wina kupażowane z kilku szczepów (cuvée), ale podstawą dla niektórych win, np. Pavillon Blanc produkowanego w słynnym Château Margaux jest właśnie sauvignon blanc. W dolinie Rodanu wytwarza się wyraźnie wytrawne białe wina z sauvignon blanc i odmiany tresallier.
7136.	Sawant	* Kim Peek (zm. grudzień 2009) – mimo ogólnych zaburzeń rozwoju znał na pamięć 12 000 książek. Potrafił wymienić nazwy wszystkich miast, autostrad przechodzących przez każde amerykańskie miasto, miasteczko i okręg – a także wszystkie numery kierunkowe, kody pocztowe oraz przypisane do nich sieci telekomunikacyjne i telewizyjne. Znał historię każdego kraju, każdego władcy, jego daty panowania, małżonka i historię. Na podstawie podanej daty urodzenia, w ciągu kilku sekund obliczał dzień tygodnia, w którym dana osoba skończy 65 lat. Rozpoznawał ze słuchu większość utworów muzycznych, podając jednocześnie datę i miejsce ich powstania oraz datę urodzenia i śmierci kompozytora. Postać Kima Peeka posłużyła w 1988 twórcom filmu Rain Man jako pierwowzór postaci Raymonda Babbita, którą odgrywał Dustin Hoffman.
7137.	Sawrań (miasto)	Sawrań był własnością Lubomirskich, którzy całą Koniecpolszczyznę posiedli w obu ukrainach, Kijowskiéj i Bracławskiéj. Książę Józef Lubomirski, wojewoda Kijowski założył nad Kodymą miasto, od swego imienia Józefgród r. 1771. Syn jego, ostatni dziedzic z domu Lubomirskich, wyrobił dla miasteczka przywileje jarmarków i osobnego Magistratu. Po drugiej stronie Kodymy miasto tatarskie zwało się Bałtą. Józefgród, jak tylko wyszedł z rąk Lubomirskich, utracił swoje nazwisko, nazwano go Bałtą, która w handlu coraz bardziej wzrastała szczególniej jarmarki stawały się sławne. (...) {{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1.
7138.	Sazawa	ujście: miejsce = w okolicy miasteczka Davle w kraju środkowoczeskim
7139.	Saül	Turystyka ekologiczna i naukowa jest główną gałęzią dochodu tej niewielkiej osady. W Saül znajduje się także Kościół św. Antoniego z Padwy, który od 1993 został wpisany w rejestr zabytków francuskich. Wokół miasteczka wytyczone są również trasy różnej długości i trudności przeznaczone do pieszych wędrówek. Znajduje się tam także hotel Les Eaux Claires.
7140.	Sałaty (Litwa)	Sałaty (lit. Saločiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie pozwolskim, nad rzeką Muszą. Miasteczko leży w pobliżu granicy z Łotwą i liczy 913 mieszkańców (2001). Dawniej jeden z ośrodków Karaimów na Litwie.
7141.	Schandel (Luksemburg)	Schandel - małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w gminie Useldange. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 184 osób.
7142.	Scheidgen (Luksemburg)	Scheidgen (luks. Scheedgen) - małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Consdorf. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 449 osób.
7143.	Schengen
7144.	Scheveningen	* Madurodam – miasteczko modeli najcenniejszych zabytków architektury Holandii
7145.	Schifflange	Schifflange − gmina i miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Esch-sur-Alzette.
7146.	Schneeberg (Alpy Styryjsko-Dolnoaustriackie)	Na wschód od Schneebergu znajduje się obszerna kotlina, w której położone jest niewielkie miasteczko Puchberg am Schneeberg, stanowiące miejsce zakwaterowania oraz punkt wyjścia dla turystów zainteresowanych zwiedzaniem masywu. Miejscowość połączona jest z Wiedniem normalnotorową linią kolejową, a także dobrze utrzymaną szosą, stanowiącą najczęściej stosowaną przez turystów drogę dostępu do masywu.
7147.	Schneebergbahn	Schneebergbahn – jedna z trzech nadal działających kolejek zębatych w Dolnej Austrii. Trasa prowadzi z miasteczka Puchberg am Schneeberg aż do płaskowyżu rozciągającego się wokół szczytu Schneeberg. Schneeberg - 2076 m. jest najwyższą górą Dolnej Austrii.
7148.	Schodami w górę, schodami w dół	Akcja toczy się w 1939 roku w małym miasteczku w Tatrach. Głównym bohaterem jest artysta malarz, Karol Nitonicki, który przyjeżdża w góry i zapoznaje się z zamieszkującymi Podbazie „wykolejeńcami”. Utwór posiada elementy powieści psychologicznej i sensacyjnej. Na jej kartach pojawiają się nietypowe postacie np. tajemnicza wdowa po wielkim artyście budująca na cześć nieboszczyka tumbę, zatrudniony przez nią architekt, który skrywa jakąś tajemnicę, niemieccy szpiedzy oraz osoby z rządu składające nocne wizyty u miejscowego wróżbity. Życie w miasteczku przepełniają tragikomiczne romanse i skandale obyczajowe na małomiasteczkową skalę oraz plotki.
7149.	Schody do nieba	Siostry wybudowały kaplicę z chórem. Na chór nie prowadzą jednak żadne schody. W miasteczku pojawia się tajemniczy cieśla, który podejmuje się zdążyć na czas przed poświęceniem.
7150.	Schoenfels	Schoenfels (luks. Schëndels) - małe miasteczko w centralnym Luksemburgu, w gminie Mersch. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 208 osób.
7151.	Schoos (Luksemburg)	Schoos (luks. Schous) - małe miasteczko w centralnym Luksemburgu, w gminie Fischbach. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 158 osób.
7152.	Schouweiler	Schouweiler (luks. Schuller) - małe miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, ośrodek administracyjny gminy Dippach. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 1 071 osób.
7153.	Schrassig	Schrassig (luks. Schraasseg) - miasteczko w południowym Luksemburgu, w gminie Schuttrange. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 1 027 osób.
7154.	Schrondweiler	Schrondweiler - małe miasteczko w centralnym Luksemburgu, w gminie Nommern. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 273 osoby.
7155.	Schuttrange	Schuttrange − gmina i małe miasteczko w południowym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Luksemburg.
7156.	Schwabentor we Fryburgu Bryzgowijskim	Brama Schwabentor wybudowana została w 1205 roku. Była jedynym wejściem do miasta, ponieważ miasteczko było zabudowane murami do 1547 roku. Wieża została dobudowana do bramy miejskiej w 1572 roku. W tym samym roku Matthias Schwäri namalował na bramie wizerunek kupca z koszykiem, do XIX wieku istniała legenda o kupcu ze Szwabii, który przyszedł z dwoma baryłkami z pieniędzmi do Fryburga, aby kupić miasto. Kupiec został wyśmiany, ponieważ okazało się, że beczki zawierały tylko piasek i żwir – jego żona miała przed wyjazdem potajemnie wymieniać pieniądze na bezwartościowy żwir.
7157.	Schwarme	Schwarme – miasteczko w Niemczech , położone w Dolnej Saksonii. Liczy 2500 mieszkańców.
7158.	Schwebsange	Schwebsange (luks. Schwéidsbengen) - małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w gminie Wellenstein. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 277 osób.
7159.	Schwedt/Oder	Po 1990 do miasta przyłączono szereg wsi: w 1993 Blumenhagen, Gatow i Kunow, w 1998 Kummerow, w 2001 Criewen i Zützen, w 2002 Stendell, w 2003 Hohenfelde. 26 października 2003 przyłączono także miasteczko Vierraden.
7160.	Schwiedelbrouch	Schwiedelbrouch (luks. Schwiddelbrouch) - małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w gminie Rambrouch. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 80 osób.
7161.	Scooby Doo i upiorny strach na wróble	Scooby Doo oraz jego przyjaciele – Kudłaty, Fred, Daphne i Velma przyjeżdżają do cichego miasteczka, które przygotowuje się do świętowania dożynek. Tymczasem impreza dożynkowa zostaje przerwana przez upiornego stracha na wróble, który zaczyna atakować miasto. Po raz kolejny Scooby Doo i Brygada Detektywów muszą rozwiązać zagadkę, a także ocalić rolnicze miasteczko przed niszczycielską siłą.
7162.	Scooby Doo, gdzie jesteś?	Scooby, Kudłaty, Daphne, Velma i Fred zbierają wieczorem małże na plaży obok nieczynnego od kilku tygodni lunaparku. Nagle światła zapalają się i wszystko zaczyna działać. Przyjaciele postanawiają to spradzić. Chociaż wszystko działa, w wesołym miasteczku nie ma żadnych ludzi. Co więcej zaczynają się dziać dziwne reczy. Szybko okazuje się. że w lunaparku nie są zupełnie sami...
7163.	Scooby Doo: Wakacje z duchami	* Mirosław Wieprzewski – Sklepikarz z miasteczka obozowego
7164.	Scooby Doo	# Scooby-Doo! i potwór z wesołego miasteczka (upiór: potwór z wesołego miasteczka)
7165.	Scooby i Scrappy Doo (serial animowany 1980)	Śmiechostrefa Scooby’ego Scooby w wesołym miasteczku
7166.	Scypion Afrykański Starszy	W bitwie nad Trebią przypuszczalnie nie brał udziału, natomiast pod Kannami w roku 216 p.n.e. wyróżnił się jako trybun wojskowy. Paradoksalnie, dzięki temu że zaraz na początku starcia ciężka kawaleria Hannibala zmusiła konnicę rzymską do ucieczki, nie znalazł się w okrążeniu i nie poległ, lecz dotarł do odległego o około 15 km od pola bitwy miasteczka Canusium, gdzie przekonał konsula Gajusza Terencjusza Warrona, by poprowadził resztki armii do Rzymu. Po powrocie do "wiecznego miasta" Warronowi podziękowano w Senacie za to, że "nie zwątpił w sprawę Republiki" i w okresie późniejszym powierzono mu inne odpowiedzialne zadania. Doceniono również Scypiona, który w roku 213 p.n.e. został wybrany jednym z czterech edylów Rzymu.
7167.	Seans (film)	Do małego miasteczka na prowincji, przyjeżdża młody docent i wygłasza wykład w tamtejszym Domu Kultury. Na wykład ten mobilizowana jest miejscowa młodzież, która jednak początkowo nie jest zbyt zainteresowana tematem. Jednak przemówienie wywołuje żywe reakcje u części słuchaczy, która uświadamia sobie bezsens dotychczasowej egzystencji.
7168.	Sebastian Faulks	Urodził się w miasteczku Donnington niedaleko Newbury w Hrabstwie Berkshire jako najmłodszy syn Petera Faulksa (1917-1998) i Pameli (Lawless) (1923-2003 ). Dorastał w Newbury.
7169.	Sebastian Kulczyk	5 czerwca 2010 roku w prowansalskim miasteczku Antibes ożenił się z córką poznańskiego biznesmena z branży budowlanej i medialnej Krzysztofa Jordana – Katarzyną Jordan. Jego siostrą jest Dominika Kulczyk.
7170.	Sebastian Matte	Sebastian Matte (nid. Sebastiaan Matte) – był jednym z przywódców rewolty ikonoklastów w Niderlandach w 1566 roku. Z zawodu był kapelusznikiem, a we wczesnej młodości został mnichem, potem przeszedł na kalwinizm i został kaznodzieją protestanckim. Wygnany do Anglii, powrócił do Niderlandów i zaczął głosić swoje nauki. 1 sierpnia 1566 roku planował na czele uzbrojonej grupy liczącej około dwóch tysięcy ludzi przejąć władzę w miasteczku Veurne, jego plan nie powiódł się. Jednak już 10 sierpnia 1566 roku w Steenvoorde jego kazanie pobudziło tłum do plądrowania kościołów pod hasłami kalwinizmu, a przede wszystkim zakazu czczenia obrazów i posągów świętych. Tłum na czele z Jacobem de Buysere wdarł się do pobliskiego klasztoru św. Wawrzyńca i zniszczył w jego kaplicy posągi i obrazy przedstawiające świętych, a także naczynia liturgiczne. Był to początek trwającego kilka tygodni buntu obrazoburców.
7171.	Sebastian Ostaszewski	W 1795 r. otrzymał od ojca majątek ziemski Wzdów wraz z rodzinnym dworem Ostaszewskich, w którym zamieszkał, a także dobra Sieniawę. W 1804 r. zakupił od Adama Lewickiego dobra Trzcianiec, Krzywe i Roztokę. W 1819 roku nabył od Feliksa Grodzickiego miasteczko Jaćmierz, Posadę Jaćmierską i Chmurówkę.
7172.	Sebastião José de Carvalho e Melo	Od dłuższego czasu król coraz bardziej podupadał na zdrowiu, stopniowo przekazując Pombalowi więcej władzy. Po trzęsieniu ziemi Józef I zaczął również zdradzać objawy ciężkiej odmiany klaustrofobii, która przerodziła się w przewlekłą chorobę, trapiącą władcę do jego ostatnich dni. Jako że król nie mógł znieść przebywania w murowanych budynkach, przeniósł dwór do wystawionego na wzgórzach Ajuda miasteczka namiotowego. Dyktatura Pombala, pomimo jego ogromnego wkładu w odbudowę kraju, budziła narastający sprzeciw. W 1758 roku król został ranny w wyniku nieudanej próby zamachu. W krótkim, pokazowym procesie Pombal oskarżył głównych przedstawicieli rodziny Távora i księcia Aveiro o zorganizowanie ataku, po czym skazał wszystkich na śmierć. Po wyrzuceniu jezuitów terror tylko narastał. Tropiono wszystkie osoby podejrzane o spisek. Wszystko to przyczyniło się do osłabienia pozycji Portugalii na arenie międzynarodowej i zakwestionowania jej ambicji imperialistycznych. W uznaniu za szybką reakcję na zamach Józef I nadał w 1759 roku swojemu premierowi ziemie hrabstwa Oeiras. Prestiżowy tytuł markiza e Melo otrzymał w 1770 roku.
7173.	Seborga	Seborga (lig. Seborca) – miasteczko w północno-zachodnich Włoszech, w regionie Liguria, w prowincji Imperia, w Alpach Liguryjskich. Słynie z bycia tzw. mikronacją, czyli symbolicznego deklarowania od 1954 roku niepodległości jako Księstwo Seborgi. Według danych z końca 2010 roku Seborgę zamieszkuje 319 osób, w tym 37 (11,6%) cudzoziemców.
7174.	Secret Intelligence Service	Początek na nowym stanowisku nie był zbyt udany dla Menziesa. 8 listopada 1939 roku, a więc cztery dni po objęciu przez niego stanowiska dyrektora generalnego MI6 (4 listopada 1939 roku), z holenderskiego miasteczka Venlo nad granicą z Niemcami, po zwabieniu podstępem, zostali porwani dwaj doświadczeni wysocy oficerowie MI6, kpt. S. Payne Best oraz mjr H. R. Stevens. Porwania dokonali funkcjonariusze służby bezpieczeństwa Sicherheitsdienst, pod przewodnictwem szefa wywiadu SS Waltera Schellenberga. Był to finał gry, którą Sicherheitsdienst, przedstawiając się jako spiskowcy – antynaziści, mający na celu obalenie Adolfa Hitlera, prowadziło z MI6. Porwanie dwóch wysokich oficerów było dużym ciosem dla kierownictwa MI6, tym bardziej, że obaj kpt. S. Payne Best oraz mjr H. R. Stevens, wiedzieli bardzo dużo o operacjach MI6 i planach na przyszłość. Podczas przesłuchania na SD, Best i Stevens sypali informacjami, m.in. ujawnili większość europejskiej siatki MI6.
7175.	Sede Chemed	Leży na równinie Szaron, w otoczeniu miast Hod ha-Szaron i Kefar Sawa, miasteczka Dżaldżulja, moszawów Chagor, Eliszama i Newe Jamin, oraz wioski Mattan. Na północny wschód od wioski przebiega granica terytoriów Autonomii Palestyńskiej, która jest strzeżona przez mur bezpieczeństwa. Po stronie palestyńskiej znajdują się miasta Kalkilja i Habla.
7176.	Sede Ja’akow	Moszaw Sede Ja’akow jest położony na niewielkim wzgórzu (na wysokości od 50 do 80 metrów n.p.m.) w zachodniej części intensywnie użytkowanej rolniczo Doliny Jezreel, w Dolnej Galilei na północy Izraela. Na zachód od osady wznoszą się wzgórza oddzielające Dolinę Jezreel od Doliny Zabulona i Zatoki Hajfy. Z tych wzgórz spływa przepływający na północ od moszawu strumień Tivon. Łączy się on z przepływającym na wschodzie strumieniem Betlejem, który wpada na południu do rzeki Kiszon. W jego otoczeniu znajduje się miasto Jokne’am, miasteczka Kirjat Tiwon i Ramat Jiszaj, moszawy Bet Zajid, Bet Sze’arim i Kefar Jehoszua, moszawa Jokne’am, oraz kibuc Allonim.
7177.	Sede Jicchak	Moszaw Sede Jicchak leży w północno-wschodniej części równiny Szaron na południe od masywu Góry Karmel, w otoczeniu miast Hadera i Baka-Dżatt, miasteczka Eljachin, kibucu Lehawot Chawiwa, oraz moszawów Achituw, Talme Elazar i Ma’or.
7178.	Sede Uzzijjahu	Leży na nadmorskiej równinie w północno-zachodniej części pustyni Negew, w otoczeniu miasta Aszdod, miasteczka Gan Jawne, moszawów Szetulim, Azrikam, Emunim i Bet Ezra, oraz kibucu Chacor-Aszdod. Na wschód od moszawu znajduje się Baza lotnicza Chacor należąca do Sił Powietrznych Izraela.
7179.	Sedlniccy z Choltic	Rodową siedzibą było miasteczko Choltice. W 1401 roku byli w posiadaniu Závišic koło Nowego Jiczyna, a w połowie XV wieku Sedlnic, skąd wywodzi się rodowe nazwisko.
7180.	Sedno sprawy	Zostaje wezwany do małego miasteczka, by zająć się sprawą śmierci 20-letniego inspektora Pembertona. Ten w pozostawionej notatce pisze o samobójstwie z powodu pożyczki, której nie był w stanie spłacić. Scobie podejrzewa ingerencję miejscowego agenta syryjskiego Yusefa, trudniącego się handlem na czarnym rynku. Zaprzecza on jednak aby miał związek z samobójstwem i uprzedza inspektora, że Brytyjczycy wysłali nowego oficera, który ma się w szczególności zająć szukaniem diamentów. Scobie odbiera to jako żart, twierdząc, iż nie ma o tym żadnych informacji . Sam miewa sny, iż znalazł się na miejscu Pembertona ,a nawet wspomina o tym w swoich zapiskach. Gdy się budzi, tłumaczy sobie, że nie mógłby popełnić samobójstwa, nie znajdując przyczyny, która warta byłaby wiecznego potępienia.
7181.	Sedżong	Sedżong jest podzielony na: jedno osiedle (Hansol-dong – miasto właściwe), jedno miasteczko (Jochiwon-eup – dawna siedziba administracyjna powiatu Yeongi) oraz dziewięć gmin (obszary wiejskie).
7182.	Segew-Szalom	Na północ od miasteczka przebiega droga ekspresowa nr 25 (Nachal Oz-Beer Szewa-Arawa).
7183.	Seille (dopływ Mozeli)	opis zdjęcia = Seille w miasteczku Vic-sur-Seille
7184.	Seiyo	Miasto otrzymało prawa miejskie 1 kwietnia 2004 roku przez połączenie miasteczek Akehama, Nomura, Shirokawa i Uwa (z powiatu Higashiuwa) oraz miasteczka Mikame (z powiatu Nishiuwa).
7185.	Sejm Ustawodawczy (1848)	Alfreda von Windischgrätza]] zdobyły Wiedeń, a obrady parlamentu zostały przeniesione do miasteczka Kromieryż. 22 listopada w parlamencie został utworzony Klub Słowiański, grupujący Czechów, Morawian, Ukraińców i Słowian południowych. Polacy nie brali udziału w jego pracach. 27 listopada w Kromieryżu został utworzony nowy rząd Cesarstwa.
7186.	Sejm Wielkiego Księstwa Poznańskiego	Łącznie Sejm stanowiło 48 posłów z trzech stanów: 24 z nich wywodziło się ze szlachty, 16 z mieszczaństwa, a 8 było chłopami. Wszyscy musieli być chrześcijanami. Spośród 24 reprezentantów szlachty 2 (następnie tę liczbę zwiększono do 4) było wirylistami. Pozostali wybierani byli w wyborach bezpośrednich przez posiadaczy majątków ziemskich. Siedem największych miast wybierało swoich posłów w wyborach bezpośrednich, pozostałe miasteczka, a także reprezentanci chłopstwa wybierani byli w wyborach pośrednich. O prawie głosowania dwóch niższych stanów decydował cenzus majątkowy. W związku z powyższym Polacy przeważali tylko w reprezentacji stanu pierwszego (ziemiaństwa), nielicznie występowali wśród przedstawicieli miast i nie było ich w pierwszych sejmach w reprezentacji chłopskiej.
7187.	Sejny (gmina wiejska)	* Sejny – miasteczko na kresach
7188.	Sejny	Jerzy Grodziński, który latach 1593–1602 założył nad rzeką Sejną miasteczko, nazwał je od swojego imienia Juriewo. Ta nazwa jednak się nie przyjęła – miasteczko nazwano Sejny od przepływającej przez nie rzeki (dziś Marycha). Słowo seina w języku jaćwieskim oznacza trawy porastające w tamtym czasie bujnie brzegi i zakola rzeki. Z języka jaćwieskiego wywodzi się więcej nazw (jezior, miejscowości itd.) w okolicach miasta.
7189.	Sekret (telenowela)	Akcja toczy się na przełomie XIX i XX wieku. Pepa, młoda uboga dziewczyna, zostaje zdradzona przez Carlosa, swojego pana i kochanka, który wyrzuca ją z miasteczka i odbiera jej ich wspólne dziecko, aby wychowywać je razem z żoną, która sama właśnie wydała na świat martwe niemowlę.
7190.	Sekretny świat misia Beniamina	* 9b - Yeti - Beniamin i Mały natrafiają w parku na Radka - wielkiego misia, niedoszłą nagrodę w wesołym miasteczku. Szybko się z nim zaprzyjaźniają i znajdują dla niego nowy dom.
7191.	Selah Sue	Sanne Putseys urodziła się we flamandzkim mieście Leuven, a wychowywała się w pobliskim miasteczku Leefdaal. W wieku piętnastu lat nauczyła się grać na gitarze akustycznej i zaczęła pisać własne piosenki. Kiedy miała siedemnaście lat wystąpiła jako najmłodszy i jedyny żeński artysta w otwartym konkursie piosenki Open Mic-avond w Het Depot w Leuven. Zauważył ją wówczas holenderski wokalista Milow, który zaproponował jej wspólny występ na scenie. Sanne Putseys udało się wypracować początek swojej muzycznej kariery w czasie studiów psychologii na Katholieke Universiteit Leuven. Następnie współpracowała na scenie z takimi artystami jak Moby, Simply Red, Jamie Lidell, Novastar, Keziah Jones czy Sébastien Tellier.
7192.	Semboku	Miasto Semboku zostało utworzone 20 września 2005 roku z połączenia trzech miejscowości Kakunodate, Tazawako i Nishiki. Miasteczko Tazawako powstało we wrześniu 1956 z połączenia miasteczka Obonai oraz wsi Tazawa i Jindai. Kakunodate powstało jako miasto zamkowe. W 1889 Kakunodate wraz z miejscowościami Nakagawa, Kumosawa i Shiraiwa zaczęło tworzyć system municypalny, kończąc jako jedno miasto w marcu 1955 roku. Wieś Nishiki powstała w 1956 roku z połączenia wiosek: Saimyoji i Hinokinai.
7193.	Semeniwka (obwód połtawski)	* Semenówka (2) miasteczko nad Krzywą Rudą, powiat chorolski guberni połtawskiej, przy drodze pocztowej z Chorola do Kremenczuga, o 23 wiorsty na południe od Chorola, ma 100 domów, 801 mieszkańców, cerkiew, zarząd gminy, stację pocztową, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 428 .
7194.	Sen o Afryce	Ebbo Velten jest niemieckim lekarzem, który spędził w Afryce kilkanaście lat, pilotując program walki z epidemią śpiączki afrykańskiej w Kamerunie. Jednak obecnie, gdy epidemię udało się opanować, dalsza obecność lekarza na Czarnym Lądzie wydaje się nie mieć już sensu. Żona lekarza postanawia wrócić do niemieckiego miasteczka, skąd wyjechali, a gdzie obecnie przebywa córka Ebba. Wyjazd z Afryki okazuje się jednak niezwykle trudną decyzją, ponieważ Velten zżył się przez lata z kontynentem. Gdy trzy lata po ukazanych wydarzeniach, w miejsce akcji pojawia się przedstawiciel WHO, Francuz Alex, okazuje się, że Velten wciąż tutaj jest.
7195.	Sendai	* miasteczko uniwersyteckie obejmujące:
7196.	Sennik współczesny	Akcja powieści dzieje się w małym miasteczku nad rzeką, w którym buduje się właśnie bocznicę kolejową. Jest ono zamieszkane prawie wyłącznie przez przesiedleńców, brakuje w nim również młodych. Informacje pozwalające zlokalizować tę miejscowość są niekonsekwentne i sprzeczne:
7197.	Senningen	Senningen (luks. Senneng) - małe miasteczko w centralnym Luksemburgu, w gminie Niederanven. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 370 osób.
7198.	Senningerberg	Senningerberg (luks. Sennengerbierg) - miasteczko w centralnym Luksemburgu, w gminie Niederanven. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 1 536 osób.
7199.	Sep'o	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu P'yŏnggang. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sep'o, Yuryul (obie powiat P'yŏnggang), Rangok (7 wsi, powiat Hoeyang) oraz Singosa (3 wsie, powiat Anbyŏn). Powiat Sep'o składał się wówczas z jednego miasteczka (Sep'o-ŭp) i 19 wsi (kor. ri). W marcu 1961 roku do powiatu przyłączono z powiatu P'yŏnggang wieś Rimok, a z powiatu Pŏptong wieś Sindong.
7200.	Sepp Herberger	Drużyna węgierska nie miała możliwości przygotowania się do decydującego meczu – w miasteczku w którym została zakwaterowana dzień przed meczem odbywał się festyn. Wpływ na wynik finału miała również kontuzja Ferenca Puskása odniesiona we wcześniejszych meczach – nie wiadomo czy wystawienie go w tym meczu nie było błędem węgierskiego trenera. Mimo wszystkich tych wątpliwości sensacyjne zwycięstwo Niemiec było wydarzeniem na skalę światową – kraj odpowiedzialny za holocaust po raz pierwszy od końca wojny triumfował w jakiejkolwiek dziedzinie życia społecznego.
7201.	Septfontaines (kanton Capellen)	Septfontaines − gmina i małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Capellen.
7202.	Sereje	Sereje (lit. Seirijai, ros. Серее) – dawne miasto, obecnie miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Łoździejskim, położone ok. 20 km od Łoździej. Przed 1914 r. mieszkało tam 4 tys. mieszkańców, z tego 3 tys. Żydów. W 2001 r. liczba ludności wynosiła 983 osoby. Siedziba starostwa Sereje.
7203.	Sergio Endrigo	Sergio Endrigo (ur. 15 czerwca 1933 w miasteczku Pula na półwyspie Istria – zm. 7 września 2005 w Rzymie) – włoski wokalista i kompozytor, zwycięzca Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo i reprezentant Włoch podczas finału 13. Konkursu Piosenki Eurowizji w 1968 roku z utworem „Marianne”.
7204.	Sergiusz Wilczycki	Urodził się w miasteczku Mir, w województwie nowogródzkim II Rzeczypospolitej, w rodzinie nauczycielskiej. Część rodziny została wywieziona przez NKWD w czerwcu 1941 w głąb ZSRR. W czasie II wojny światowej ukończył progimnazjum w Baranowiczach, później uczył się również w baranowickiej szkole handlowej. Należał do Związku Młodzieży Białoruskiej.
7205.	Sergiusz Żymełka	* 2002: Smutne miasteczko
7206.	Serhij Omeljanowicz	21 lipca 2015 w został znaleziony martwym we własnym domu w belgijskim miasteczku Lobbes.
7207.	Serhij Szapował	Serhij Wołodymyrowycz Szapował, ukr. Сергій Володимирович Шаповал (ur. 7 lutego 1990 w miasteczku Worzel, w obwodzie kijowskim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika.
7208.	Serhij Szewczenko (ur. 1960)	Urodził się w małym wojskowym miasteczku w Kirgizji. Podstawy piłki nożnej poznawał w szkółce sportowej miejscowego przedsiębiorstwa przemysłu obronnego produkującego paliwo rakietowe z uranu. Potem wstąpił na studia w Frunze, skąd został zaproszony do juniorskiej reprezentacji ZSRR. Karierę piłkarską rozpoczął w miejscowym klubie Ałga Frunze. Występował również w klubach Ałaj Osz, Neftchi Fergana, Tawrija Symferopol i Metalist Charków. W 1994 zakończył karierę piłkarską.
7209.	Serial młodzieżowy	Seriale młodzieżowe zazwyczaj odwołują się do widowni młodzieżowej. Najpopularniejsze pozycje młodzieżowe rozgrywają się w środowiskach klasy wyższej (np. Beverly Hills, 90210, Życie na fali) lub jeśli ich akcja umieszczona jest w innych środowiskach np. małomiasteczkowych (np. Jezioro marzeń, Pogoda na miłość), grają w nich atrakcyjni aktorzy, którzy są o przynajmniej kilka lat starsi od swych postaci. Seriale które przedstawiają życie nieco bardziej realistycznie z nastoletnimi aktorami nie radzą sobie równie dobrze. Przykładami takich produkcji pozytywnie ocenionych przez krytykę są Moje tak zwane życie, Luzaki i kujony i nieco mniej pozytywnie oceniane Life As We Know It. Żaden z wymienionych nie przetrwał całego sezonu.
7210.	Serniki (obwód rówieński)	Serniki (ukr. Серники) – wieś (dawniej miasteczko) na północno-wschodniej Ukrainie w obwodzie rówieńskim (Rejon pohojski), przy granicy z Białorusią. Liczy około 2.700 mieszkańców (2007 rok).
7211.	Serock	W mieście został zachowany średniowieczny układ urbanistyczny z rynkiem i ratuszem w centrum. Dominuje tu zabudowa jednorodzinna i małomiasteczkowa.
7212.	Seroczyn (powiat siedlecki)	Od początku XV wieku wieś była własnością skarbnika czerskiego – Wita z Dudy. W roku 1424 właścicielami zostali Głoskowscy. Konrad III Rudy , książę mazowiecki, w 1476 roku wyzwolił ówczesnych właścicieli Seroczyna, Alberta i Jakuba Głoskowskiego od powinności naprawy i budowy zamków. Dzięki staraniom Stanisława Głoskowskiego, w 1547 roku wybudowany został kościół i założona parafia pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. 28 listopada biskup poznański Benedykt Izdbieński wystawił przywilej erekcyjny oraz poświęcił kościół. Był zbudowany z drewna, zawierał cztery ołtarze. Dnia 21 stycznia 1548 roku za zgodą króla Zygmunta Augusta, nastąpiła lokacja miasta na prawie chełmińskim. Seroczyn otrzymał prawo do cotygodniowych targów (środa), dwóch jarmarków w roku (8 maja i 29 września) oraz zwolniony został z podatków na okres 20 lat. Dzięki temu miasteczko bardzo szybko się rozwinęło. Mieszczanie posiadali 43 włóki ziemi, trudnili się głównie rolnictwem. W drugiej połowie XVI wieku zaczęto eksploatować niskoprocentowe, błotne rudy darniowe żelaza. Wybudowano kuźnicę, w której miało zatrudnienie 2 do 3 czeladników.
7213.	Serra Gaúcha	Miasta niemieckich osadników składają się z wielu małych budynków, zbudowanych w typowej niemieckiej architekturze. W rezultacie osady wyglądały jak wioski czy miasteczka. Wielu Brazylijczyków w tym regionie mówi jeszcze po niemiecku, głównie dialektem Riograndenser Hunsrückisch.
7214.	Setaigües	Historia miasteczka sięga przynajmniej XIII wieku, gdy stało się miastem granicznym z Królestwem Kastylii, wewnątrz granic Królestwa Walencji wówczas pod panowaniem Jakuba I Zdobywcy.
7215.	Seth Bullock	Mniej więcej w tym czasie Bullock i Sol Star otworzyli sklep z narzędziami górniczymi. W sierpniu 1876 postanowili wejść z tym na dziewiczy rynek nowo powstałego miasteczka Deadwood. Kupili w Deadwood działkę i uruchomili sklep narzędziowy pod nazwą Office of Star and Bullock, Auctioneers and Commission Merchants, najpierw w namiocie, później w drewnianym budynku.
7216.	Seto (miasto)	* 1892: Wioska zdobyła status miasteczka.
7217.	Severus Snape	Severus Snape mieszkał w dzieciństwie w mugolskim miasteczku przy ulicy Spinner's End, zaś po drugiej stronie rzeki znajdował się dom Lily Evans – matki Harry’ego Pottera. Odkąd zauważył, iż Lily jest „magiczna”, nie spoczął, póki nie opowiedział jej wszystkiego, co sam wiedział o magicznym świecie – o Hogwarcie, o Ministerstwie Magii, i innych sprawach związanych z magią. Zaprzyjaźnili się jeszcze przed wyjazdem do szkoły. Po jakimś czasie przyjaźń zamieniła się w jednostronną miłość. Snape, nazywany przez Lily Evans „Sev”, do końca życia zakochany był w matce Harry’ego Pottera, którego znienawidził przez podobieństwo do ojca. Jego patronusem była łania, tak samo jak Lily.
7218.	Seweryn Dalecki	* 1972: Było niegdyś miasteczko
7219.	Seweryn Nalewajko	(ukr.)</ref>. Jako syn kuśnierza z Husiatyna, który popadł w zatarg z dziedzicem miasteczka Kalinowskim i został zabity przez jego sługi, zbiegł w służbę żołnierską. Początkowo walczył przeciwko kozakom u Konstantego Ostrogskiego, skąd też do nich zbiegł. Tam jako dowódca bandy łupieskiej wyprawiał się na Turków i Tatarów, pustosząc Mołdawię i Węgry.
7220.	Sezon na kanarki	Po wyjściu z więzienia Malin składa nieoczekiwaną wizytę swojej matce – Lili, która mieszka razem z mężczyzną, przez którego Malin znalazł się w więzieniu. Chłopak próbuje dowiedzieć się od Lili kto jest jego prawdziwym ojcem. Akcja filmu wraca do czasów szkolnych Lili - do małego nadmorskiego miasteczka. Tuż po maturze rzuca ją chłopak – jej pierwsza miłość. Zostaje zgwałcona przez komunistę – aparatczyka. Nijakie, beznadziejne życie prowadzi ją w końcu do szpitala dla umysłowo chorych. Gdy Malin dowiedział się prawdy, postanawia odwiedzić miasteczko, w którym przyszedł na świat.
7221.	Sezon na misia	Boguś to oswojony niedźwiedź grizzly. Wiedzie on sielskie życie u boku gajowej Beth i występuje w miejscowym amfiteatrze. Sypia w garażu, przytulony do pluszowego misia-maskotki. Pewnego dnia kłusownik Shaw przywozi do miasteczka nieprzytomnego jelenia, któremu brakuje jednego poroża. Boguś uwalnia go, a Shaw poprzysięga mu za to zemstę.
7222.	Sham 69	Sham 69 – grupa założona w miasteczku Hersham, koło Londynu w roku 1976. Pierwszy skład tworzyli: Jimmy Pursey (wokal), Dave Parsons (gitara), Dave Tregenna (gitara basowa), Mark Cain (perkusja). Wokalista Jimmy Pursey uważał się za orędownika mas, twierdził, że zespół, który założył, gra "czysty, szczery, pełen energii rock'n'roll bezrobotnych". Śpiewając o codziennych problemach wzywał do pojednania i zjednoczenia się załóg punków, skinheadów i modsów. Zespołowi zawsze towarzyszyła wierna grupa fanów, która przybrała nazwę "Sham Army". Zespół uważany początkowo za bezkompromisowy i głęboko zaangażowany, z czasem stracił siłę wyrazu i pozycję "sumienia" sceny street punk.
7223.	Shambhala	Shambhala: Expedición al Himalaya – stalowa kolejka górska firmy B&M zbudowana w sekcji chińskiej parku rozrywki Port Aventura w Hiszpanii. Do 6 kwietnia 2017, dnia otwarcia kolejki Red Force, najwyższy i najszybszy rollercoaster w Europie. Shambhala pozostaje jednak najwyższą kolejką górską Europy w kategorii Hyper Coaster. Oddana do użytku w maju 2012 roku, odebrała wspomniane rekordy niemieckiej kolejce Silver Star. Charakteryzuje się wzniesieniami o bardzo dużej wysokości i stromymi kątami spadków.
7224.	Shanksville	Shanksville – to miasteczko w hrabstwie Somerset Country w Pensylwanii. Miasteczko jest to znane z katastrofy lotniczej Boeinga 757, która miała miejsce 11 września 2001 roku. Samolot ten miał być wykorzystany przez terrorystów do ataku na Biały Dom lub Kapitol.
7225.	Sharon Stone	Urodziła się w miasteczku Meadville w stanie Pensylwania jako drugie z czworga dzieci Joego Stone’a, robotnika, i Dorothy, gospodyni domowej (rodzeństwo: starszy brat Michael, młodszy brat Patrick, siostra Kelly).
7226.	Sharon Tate	Manson twierdził, że w piosenkach zespołu The Beatles zaszyte są ukryte przestrogi dotyczące zbliżających się masowych pogromów, które określał terminem „Helter Skelter” (w wolnym tłumaczeniu: „gwałtu rety”) zaczerpniętym z tytułu jednej z piosenek Bitelsów. Wedle jego wizji, pośród przedstawicieli rasy białej pogromy te miała przetrwać jedynie grupa „wybranych”, czyli on i jego „rodzina”, którzy, przeczekawszy ludobójstwo w ukryciu, na końcu mieli przejąć władzę nad światem. Plan Mansona zakładał, że apokaliptyczny scenariusz zostanie przyspieszony poprzez odbiór jego własnych piosenek, w których również zawarte miało być ukryte przesłanie: część młodych białych, a przede wszystkim młodych białych kobiet, kierowana nim, zasilić miała szeregi „Rodziny”; z kolei część Afroamerykanów efekt działania piosenek Mansona miał pchnąć do zapoczątkowania rzezi (której bezpośrednią przyczyną stać się miało napięcie seksualne u Murzynów spowodowane wywołanym przez sektę odpływem liberalnie nastawionych białych kobiet z kalifornijskich kampusów, gdzie, w dobie nastałej równości i obyczajowego wyzwolenia, czarnoskórzy mieli od niedawna możliwość się z nimi spotykać).
7227.	Shelter (film 2007)	Życie Zacha odmienia się, gdy w rodzinne strony powraca Shaun, brat Gabe'a, scenarzysta z Los Angeles. Zach i Shaun, dawni przyjaciele, zaczynają ponownie się spotykać; umawiają się na wypady na plażę, tam wspólnie surfują. Shaun jest zdeklarowanym gejem i z czasem Zach decyduje się od niego odizolować; nie chce bowiem, by małomiasteczkowe społeczeństwo posądziło go o homoseksualizm. W dążeniu do postawionego celu nie przeszkadza mu nawet fakt, że w przeciągu kilku dni zbliżył się do Shauna, tym samym odkrywając swoje preferencje seksualne. Problemy młodego artysty nie kończą się jednak tylko na krępującym uczuciu – Zach jest również perfidnie wykorzystywany przez siostrę, która wysługuje się nim w opiece nad Codym.
7228.	Shenzhen	W czasie, gdy Hongkong stanowił jeszcze kolonię brytyjską, Shenzhen było 30-tysięcznym miasteczkiem rybackim, które istniało dzięki współpracy z Hongkongiem. W maju 1980 roku w Shenzhen utworzono pierwszą w Chinach specjalną strefę ekonomiczną, co przyniosło gwałtowny wzrost gospodarczy. Pod koniec 2017 roku wszystkie autobusy miejskie czyli ponad 16000 pojazdów było napędzanych prądem.
7229.	Sherborne (Dorset)	Sherborne - miasteczko (market town) w hrabstwie Dorset. Znajduje się tu zabytkowe Opactwo Sherborne, gdzie pochowani są królowie Wessexu Ethelbert i Ethelbald.
7230.	Shikokuchūō	Miasto otrzymało prawa miejskie 1 kwietnia 2004 roku przez połączenie miast Kawanoe i Iyomishima, miasteczka Doi oraz wsi Shingū. Na terenie miasta znajduje się zamek Kawanoe.
7231.	Shillington (Pensylwania)	Autor John Updike do 13 roku życia mieszkał w pobliżu tego miasteczka.
7232.	Shimada	* 5 maja 2005 - miasteczko Kanaya;
7233.	Shimoda	Miasto leży w zachodniej części prefektury Shizuoka na południu półwyspu Izu. Miasto graniczy z trzema miasteczkami w prefekturze Shizuoka.
7234.	Shingū	* oraz miasteczkami Kozagawa, Nachikatsu'ura i Kihō.
7235.	Shinjō	oraz kilkoma miasteczkami.
7236.	Shiogama	* miasteczkami Rifu oraz Shichigahama.
7237.	Shiroishi	oraz kilkoma miasteczkami.
7238.	Shushica (Okręg Wlora)	Shushica (alb. Shushicë) – miejscowość w południowo-zachodniej części Albanii, w okręgu Wlora, w obwodzie o tej samej nazwie. Burmistrzem miasta jest Luli Petanaj.
7239.	Siatkówka plażowa	Boisko do siatkówki plażowej na terenie miasteczka uniwersyteckiego UMCS w Lublinie.
7240.	Sidney Poitier	W latach 60 XX w. stał się dzięki swoim rolom jednym z symboli walki z dyskryminacją rasową. Stworzył cały poczet kreacji czarnych inteligentów dominujących moralnie nad białymi. W 1964 zdobył Oscara za pierwszoplanową rolę w Polne lilie. Swoją najgłośniejszą kreację – agenta FBI, Virgila Tibbsa, przybywającego do miasteczka na Południu USA i pomagającego miejscowej policji w śledztwie w sprawie zabójstwa – stworzył w 1967 w dramacie kryminalnym W upalną noc. Film został nagrodzony Oscarem. W tym samym roku zagrał także narzeczonego białej dziewczyny z dobrego domu w Zgadnij, kto przyjdzie na obiad. Oba dzieła uznaje się za przełomowe dla filmowego wizerunku Afroamerykanów.
7241.	Sidra	W 1566 r. Sidra otrzymała od króla Zygmunta Augusta prawa miejskie i wkrótce obok powstającego miasteczka w części południowo-wschodniej wzniesiono warowną rezydencję z bastejami. Eustachy Wołłowicz już jako kanclerz wielki litewski i kasztelan trocki umiera w 1587 r. w drodze do Krakowa na koronację Zygmunta III Wazy. Jego dobra odziedziczyła córka Regina będąca żoną kasztelana Seweryna Bonera, którzy jednak umierają kolejno w 1591 i 1592 r. Dobra w skład których wchodziła Sidra odziedziczyli synowie wojewody Grzegorza Bogdanowicza Wołłowicza, cześnik litewski Piotr i starosta rogaczewski Roman. W 1602 r. Hieronim Wołłowicz ufundował kościół katolicki w Zalesiu. Po podziale dóbr Sidra przypadła Piotrowi Wołłowiczowi, a później jego córce Helenie, która w 1622 r. poślubiła cześnika Janusza Hołowiczeńskiego, a w 1630 Krzysztofa Potockiego, po którym odziedziczył dobra kasztelan Andrzej Potocki.
7242.	Sidła namiętności	Kilka dni później na miasteczko napadają piraci i zabierają część ludzi w niewolę by móc później sprzedać ich na targu niewolników. Wśród nich jest też Camila, która od razu przypada do gustu "El Antillano", kapitanowi statku pirackiego. Zauroczony młodą dziewczyną ma nawet ochotę oszczędzić ją przed ciężkim losem niewolnicy, jednak ostatecznie sprzedaje ją na wyspie La Mariana. Od tego momentu Camila należy do bogatego i zgorzkniałego starca don Timoteo (Germán Robles), który uknuł plan pozbawienia rodziny majątku po jego śmierci. Bierze Camile za żonę po czym cały swój dobytek pozostawia w spadku tylko jej.
7243.	Siedem kryształowych kul	Ślad porywaczy doprowadza Tintina i Baryłkę do miasteczka La Rochelle, gdzie dowiadują się, że profesor wsiadł na statek Pachacamac, który odpływa do Peru. Tintin i kapitan lecą do Peru, aby odbić profesora.
7244.	Siedenburg	Siedenburg – miasto (niem. Flecken) w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Diepholz, siedziba gminy zbiorowej Siedenburg.
7245.	Siedliszcze (gmina)	Przywileje królewskie w XV i w XVII wieku wspominają Siedliszcze i jego właścicieli. Stare dokumenty z 1443 roku stwierdzają, iż jednym z trzech fundatorów kościoła w Swierżach nad Bugiem jest Maciej z Siedliszcza – sędzia ziemi chełmskiej. Wspomina się też, że pierwsza cerkiew istniała w Siedliszczu przed rokiem 1510. Słownik Królestwa Polskiego podaje: „Siedliszcze, miasteczko w powiecie chełmskim. W roku 1564 istnieją wsie Siedliszcze Korybutowe wraz z Janowicą i Siedliszcze Episkopales należą do parafii Pawłów, płacą od 13 łanów, 12 zagrodników, 2 rzemieślników, 3 rybaków”.
7246.	Siedliszcze	W 1760 r. podstoli chełmski Wojciech Węgliński wyjednał przywilej królewski na założenie miasteczka i jarmarki, stąd datą przełomową w dziejach Siedliszcza jest dzień 26 stycznia 1760 roku.
7247.	Sielec (rejon bereski)	Sielec (biał. Сялец, Sielec nad Jasiołdą) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi w rejonie bereskim obwodu brzeskiego.
7248.	Sielec	* Sielec – wieś (dawniej miasteczko) w rejonie berezowskim obwodu brzeskiego.
7249.	Sielewce	Sielewce (biał. Селеўцы, ros. Селевцы) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeczańskim, w sielsowiecie Gródek.
7250.	Sielskie (osiedle w Bydgoszczy)	Tereny osiedla zostały przyłączone do Bydgoszczy w 1973 roku wraz z przyłączeniem miasteczka Fordon.
7251.	Sielsowiet Bieławieżski	Siedzibą sielsowietu jest agromiasteczko Bieławieżski. Jednostka podziału administracyjnego sąsiaduje na północy z sielsowietem Wierzchowice, na wschodzie z sielsowietem Wojska, na południu z sielsowietem Ratajczyce i na zachodzie z sielsowietem Raśna.
7252.	Sielsowiet Borowlany	* agromiasteczko
7253.	Sielsowiet Chaceżyn	* agromiasteczko
7254.	Sielsowiet Dmitrowicze	agromiasteczko
7255.	Sielsowiet Dociszki	agromiasteczko
7256.	Sielsowiet Gródek (obwód miński)	* agromiasteczko:
7257.	Sielsowiet Gródek Ostroszycki	* agromiasteczko
7258.	Sielsowiet Horanie	* agromiasteczka:
7259.	Sielsowiet Horodziłowo	* agromiasteczko:
7260.	Sielsowiet Józefowo	* agromiasteczko:
7261.	Sielsowiet Koroby	Centrum sielsowietu jest agromiasteczko Koroby 2.
7262.	Sielsowiet Kołodziszcze	* agromiasteczko
7263.	Sielsowiet Krupica	* agromiasteczko
7264.	Sielsowiet Lack	agromiasteczko
7265.	Sielsowiet Michanowicze	siedziba = Michanowicze
7266.	Sielsowiet Motykały	agromiasteczko
7267.	Sielsowiet Naliboki	Siedzibą sielsowietu jest wieś (od 2009 agromiasteczko) Naliboki.
7268.	Sielsowiet Nowy Dwór (obwód miński)	* agromiasteczka:
7269.	Sielsowiet Ogrodniki	agromiasteczko
7270.	Sielsowiet Olechnowicze	* agromiasteczko:
7271.	Sielsowiet Papiernia	* agromiasteczka:
7272.	Sielsowiet Pietryszki	* agromiasteczko:
7273.	Sielsowiet Prozoroki	agromiasteczko
7274.	Sielsowiet Radoszkowice	* agromiasteczko:
7275.	Sielsowiet Raśna (obwód brzeski)	agromiasteczko
7276.	Sielsowiet Samochwałowicze	* agromiasteczko
7277.	Sielsowiet Siennica	* agromiasteczka:
7278.	Sielsowiet Szczomyślica	* agromiasteczka:
7279.	Sielsowiet Widomla	agromiasteczko
7280.	Sielsowiet Wierzchowice	agromiasteczko
7281.	Sielsowiet Wojska	agromiasteczko
7282.	Sielsowiet Wołczyn	agromiasteczko
7283.	Sielsowiet Zdanowicza	* agromiasteczka
7284.	Sielsowiet Znamienka (obwód brzeski)	agromiasteczko
7285.	Sielsowiet Łochowska Słoboda	* agromiasteczka
7286.	Sielsowiet Łoszany	* agromiasteczko
7287.	Sielsowiet Łunna	agromiasteczko
7288.	Siemieliszki	Siemieliszki (lit. Semeliškės) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu wileńskim, w rejonie elektreńskim, w dolinie rzeki Strawy, 49 km od Wilna. Siedziba gminy Sumiliszki, gminy partnerskiej polskiej gminy Czosnów.
7289.	Siemieżewo	Siemieżewo lub Siemieżów (błr. Семежаў, Семежава) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi w obwodzie mińskim, w rejonie kopylskim; ok. 1000 mieszkańców (2006).
7290.	Siena	Historycznie Siena była etruskim osiedlem i małym miasteczkiem w okresie antycznym. Około 5 wieku w Sienie znajdowała się siedziba biskupstwa. Dogodne położenie miasta przy szlakach handlowych i miejscowy przemysł włókienniczy stały się podstawą przyszłego bogactwa mieszczan oraz arystokracji longobardzkiej i frankońskiej. W XII i XIII wieku Siena zaliczała się do najbogatszych miast Europy. Do dzisiejszego dnia istnieje w Sienie najstarszy europejski bank Monte Paschi di Siena. Bankierzy ze Sieny udzielali pożyczek prawie w całej ówczesnej Europie, a do największych rodów finansowych należeli: Buonsignori, którzy założyli spółkę Grande Tavola, Piccolomini, Salimbeni. Miastem rządziła rada, consiglio, która co roku wybierała członków rządu – Signorii i podestę – najwyższego urzędnika miejskiego.
7291.	Sieniawa	Miasteczko jest położone 2 km od Sanu w pięknych terenach przyrodniczych. Na północy i wschodzie ciągną się wielkie połacie lasów Sieniawskich, teren na północy jest falisty i pagórkowaty, pokryty resztkami lasów dawnej puszczy Sandomierskiej. Tereny wschodnie w kierunku Oleszyc są pokryte wielkim kompleksem leśnym o szerokości 20 km. Na północnych krańcach Leżachowa wznosi się wzgórze „Kamień” (195 m n.p.m.), a w kierunku Dobrej jest wzniesienie zwane „Sławgórą” (224 m n.p.m.). W XVIII wieku koryto Sanu znajdowało się obok miasteczka, czego dowodem są starorzecza i mokradła. W XIX wieku dokonano regulacji rzeki przesuwając jej koryto średnio o 1,5 km na zachód.
7292.	Siennica (Białoruś)	Siennica (biał. Сеніца, ros. Сеница) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Siennica. Od północy sąsiaduję z Mińskiem.
7293.	Siennica (powiat miński)	Pierwszego dnia okupacji, oddział SS stłoczył wszystkich mieszkańców w poklasztornym kościele, a miasteczko podpalił (spalono ok. 80% zabudowań).
7294.	Siennica	* Siennica - agromiasteczko w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim
7295.	Sienno (obwód witebski)	W 1535 roku miasteczko zostało zniszczone przez wojska moskiewskie. W 1609 roku Eustachy Kurcz i jego żona Regina z Wołłowiczów ufundowali tu katolicki kościół św. Trójcy, który został przebudowany w stylu barokowym w 1772 roku z funduszy wojewodziny trockiej Jadwigi ks. Ogińskiej. W 1780 roku wzmiankowano tu istnienie klasztoru franciszkanów. W końcu XVIII wieku Sienno było miastem szlacheckim i należało do powiatu witebskiego w województwie witebskim.
7296.	Siergiej Diemirdży	Diemirdży (Sulejman) Etemowicz Diemirdży, ros. Сергей (Сулейман) Этэмович Демирджи, gr. Σουλεϊμάν Δεμιρτζής (ur. 10 lutego 1940 w miasteczku Szyłkar, w obwodzie aktobskim, Kazachska SRR, ZSRR) – rosyjski piłkarz pochodzenia greckiego, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski.
7297.	Siergiej Korolow	Urodził się w Żytomierzu, małym miasteczku na Ukrainie nieopodal Kijowa. Jego matka , Maria Nikołajewna Moskalenko, wywodziła się ze starego kozackiego rodu. Ojciec, Paweł Jakowlewicz Korolow był nauczycielem literatury w miejscowym gimnazjum. Po rozpadzie małżeństwa w roku 1910 Korolow zamieszkał u dziadków w Nieżynie. W listopadzie 1916, po rozwodzie z Pawłem Korolowem, wyszła za Grigorija Michajłowicza Bałanina, który wywarł znaczny wpływ na przybranego syna. W 1917 rodzina przeniosła się do Odessy. Po reformie edukacji publicznej w 1921 rozpoczął naukę w Strojprofszkole (Zawodowa Szkoła Budowlana) nr 1. Szkolił się na cieślę i dekarza. Mając 16 lat był lektorem do spraw likwidacji analfabetyzmu lotniczego. Przygotowując się do końcowych egzaminów w szkole zawodowej, jednocześnie samodzielnie projektował szybowiec. Projekt szybowca , który nazwał K-5, został zatwierdzony do realizacji przez komisję OAWUK (Towarzystwo Lotnictwa i Nawigacji Powietrznej Ukrainy i Krymu). W tym samym, 1924 roku, zapoznał Ksenię Vincentini późniejszą pierwszą żonę. Po ukończeniu szkoły zawodowej rozpoczął studia w Kijowskim Instytucie Politechnicznym gdzie utworzono wydział lotnictwa. Na naukę zarabiał roznoszeniem gazet, naprawiając dach Instytutu oraz imając się rozmaitych innych prac. Na początku 1925 do licznych zajęć Korolowa na politechnice doszło jeszcze jedno – kurs budowy szybowców. W czerwcu zaliczył ostatnie testy drugiego roku i postanowił dalszą naukę kontynuować w Moskwie. 29 lipca 1925 powiadomił rektora kijowskiej politechniki, że został przyjęty do Moskiewskiej Wyższej Szkoły Technicznej (MWTU). W grudniu 1929 roku obronił swój projekt lekkiego samolotu i kilka tygodni później otrzymał dyplom inżyniera mechaniki lotniczej. Został wykształcony jako konstruktor samolotów i z początku pracował w biurze konstrukcyjnym Andrieja Tupolewa. W 1931 stworzył GIRD (Grupa Badań Ruchu Odrzutowego), która została przekształcona w instytut naukowo-badawczy. W latach 1936–1937 doprowadził do etapu testów rakietę przeciwlotniczą na paliwo stałe i dalekiego zasięgu na paliwo płynne. W 1938 padł ofiarą Wielkiej Czystki i był uwięziony przez sześć lat, w tym przez pewien czas w syberyjskim łagrze UŁAG-u. Większość wyroku spędził jednak w szaraszce, specjalnym więzieniu dla specjalistów które pozwalało im kontynuować swoją pracę. Po zwolnieniu w 1944 stał się kluczową osobą w radzieckim programie rakietowym tworzącym rakiety międzykontynentalne. Tu wykazał wielki talent do scalania projektów, organizowania prac na masową skalę i dalekosiężnego planowania. Praca z przejętymi niemieckimi naukowcami rakietowymi w tym z Helmutem Gröttrupem. Pracując nad bronią rakietową, stopniowo zaczął przekonywać przywódców ZSRR do rozpoczęcia wyścigu kosmicznego ze Stanami Zjednoczonymi, w celu zwiększenia prestiżu ZSRR. W sierpniu 1956 został mianowany głównym konstruktorem radzieckiego programu kosmicznego i był odpowiedzialny za jego największe sukcesy, w tym wystrzelenie satelity Sputnik i załogowego statku kosmicznego Wostok. Następnie pod jego kierownictwem rozpoczęto pracę nad serią misji mających prowadzić do lądowania na Księżycu, i jeszcze bardziej ambitnych programów lotów do Marsa i Wenus.
7298.	Siergiej Mielgunow	W ostatnich latach swojego życia S.P. Mielgunow wydał w Paryżu książkę „Losy imperatora Mikołaja II po abdykacji” (1951), „Jak bolszewicy przejęli władzę: październikowy przewrót 1917 roku” (1953), „Marcowe dni 1917 roku” (1956). Siergiej Mielgunow zmarł w pod paryskim miasteczku Champigny-sur-Marne we Francji.
7299.	Sierksdorf	W gminie znajduje się park rozrywki HANSA-PARK.
7300.	Sieroce pociągi	Brace uważał, że zinstytucjonalizowana opieka jedynie hamuje właściwy rozwój dziecka i oddziałuje na nie destrukcyjnie. Twierdził, że dziecko wyrośnie na samodzielnego człowieka i odpowiedzialnego obywatela tylko dzięki pracy, edukacji i silnym więziom rodzinnym. Wiedział, że pionierzy osiedlający się na amerykańskim Zachodzie potrzebują rąk do pracy, więc postanowił zorganizować transporty sierot. „W każdej amerykańskiej wspólnocie, zwłaszcza na Zachodzie, przy stole żywota jest wiele wolnych miejsc – pisał. - Starczy i dla gospodarzy, i dla przybyszy”. Dzieci wysłano koleją na zachód – tak zwanymi „sierocymi pociągami”. Czasem trzydzieścioro albo czterdzieścioro dzieci – w przedziale wiekowym od czterech do osiemnastu lat, choć zdarzały się i młodsze – podróżowało pod opieką dwojga, trojga dorosłych. Na początku warunki podróży były bardzo złe, pociągi nie różniły się zbytnio od wagonów bydlęcych. W późniejszych latach nastąpiła poprawa pod tym względem. Dzieci zachęcano do całkowitego zerwania z przeszłością. Transport przybywał do małego miasteczka, a lokalne władze zwoływały mieszkańców zainteresowanych przejęciem opieki nad dziećmi. Dzieci wprowadzano na podest, żeby było je można obejrzeć. Często śpiewały i tańczyły, aby wzbudzić zainteresowanie. Czasem mieszkańcy obmacywali im mięśnie i sprawdzali uzębienie, potem zabierali je do domów. Rodzeństwa były rozdzielane, bo najczęściej brano po jednym dziecku. Niektóre dzieci stawały się zwykłymi służącymi, inne adoptowano, oficjalnie lub nieoficjalnie, jako członka rodziny. W latach 1853-1929 ponad ćwierć miliona dzieci pojechało „sierocymi pociągami” na zachód, gdzie czekało ich nowe życie. W Concordia w stanie Kansas znajduje się Narodowe Muzeum Sierocych Pociągów (The National Orphan Train Complex), w którym są zgromadzone archiwa i pamiątki. Dwaj znani „pasażerowie sierocych pociągów” to gubernator Alaski John Green Brady i gubernator Dakoty Północnej Andrew Burke.
7301.	Sierpień (opowiadanie)	Sierpień jest utworem otwierającym Sklepy cynamonowe. Opowiadanie ma niewielkie rozmiary, składa się z trzech części, które łączy główna postać, będąca jednocześnie narratorem. Wspólne są także czas i miejsce zdarzeń: tytułowy sierpień w małym prowincjonalnym miasteczku, w którym odnaleźć można cechy współczesnego Schulzowi Drohobycza.
7302.	Sierpień 2016	* Siły syryjskie wspierane przez USA przejęły kontrolę nad Manbidżem w Syrii. Wycofujący się dżihadyści porwali 2 tys. cywilów, uciekając z miasta w kierunku miasteczka Dżarabulus. (wp.pl)
7303.	Siesiki	Siesiki (lit. Siesikai) - miasteczko na Litwie w okręgu wileńskim w rejonie Wiłkomierz, położone ok. 22 km na północny zachód od Wiłkomierza, nad jeziorem Siesiki. Siedziba starostwa Siesiki. Znajduje się tu m.in. poczta, kościół, szkoła i ruiny zamku w Siesikach. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej miasteczko od 1998 roku posiada własny herb.
7304.	Signum (zespół muzyczny)	Pascal Minnaard i Ronald Hagen dorastali w miasteczku Zoetermeer nieopodal Hagi. Gdy poznali się w szkole średniej, postanowili rozpocząć wspólne tworzenie muzyki. Ich pierwszym utworem był „What Ya Got For Me”, który okazał się wielkim hitem i rozsławił zespół. W 2001 roku ukazała się reedycja tejże piosenki. Jednocześnie wydali remix piosenki „Bulgarian”. Po sukcesach grupy, DJ Scot Mac podjął współpracę z zespołem, której owocem był utwór „Coming on Strong”, dzięki któremu Signum zdobyło ogólnoświatowy rozgłos.
7305.	Sigtuna rådhus	Ratusz w Sigtunie symbolizuje szwedzką architekturę małomiasteczkową. Zachował swój dawny wygląd na placu pozbawionym oryginalnej zabudowy, która przepadła w pożarze miasta w 1744 roku. Ratusz jest niewielki, ponieważ i Sigtuna była wówczas małą miejscowością. Ratusz ma swój znany odpowiednik w duńskiej miejscowości Ebeltoft. Obecnie pełni funkcje muzealne. Jest również popularnym miejscem zawierania ślubów cywilnych. W reklamach turystycznych określany jest jako najmniejszy ratusz Szwecji. W rzeczywistości jest najmniejszym zachowanym ratuszem. Odznacza się dobrze wyważonymi proporcjami i kształtnym detalem. Reprezentuje architekturę swego czasu z wyraźnym rysem tradycji karolińskiej. Z tego względu w roku 1971 został uznany przez zarząd wojewódzki (länsstyrelsen) za budynek zabytkowy (szw. byggnadsminne) i 29 grudnia tego samego roku wpisany na listę Riksantikvarieämbetet pod numerem 21300000013433.
7306.	Silent Hill (film)	Główną bohaterką filmu jest Rose Da Silva, matka chorej Sharon. Podczas koszmarów dziewczynka powtarza regularnie nazwę tajemniczego miasta Silent Hill. Rose wraz z dzieckiem postanawia wybrać się do tej miejscowości, mając nadzieję, że Sharon przestaną śnić się koszmary. Sprzeciwia się temu jej mąż Chris, wyraźnie zaniepokojony sennymi majaczeniami córki. Jego obawy sprawdzają się – Rose, wraz z policjantką Cybil Bennett, zostaje uwięziona w Silent Hill, a Sharon znika. Chris nie zaprzestaje poszukiwań żony i odkrywa coraz to nowsze tajemnice dotyczące miasteczka. Dowiaduje się również o przeszłości swojej adoptowanej córki oraz poznaje jej powiązanie z Silent Hill.
7307.	Silent Hill (gra komputerowa)	Akcja gry została umiejscowiona w tytułowym fikcyjnym mieście znajdującym się w Stanach Zjednoczonych. Mgła oraz ciemność charakteryzujące miasteczko znajdują uzasadnienie nie tylko w budowaniu napięcia i atmosfery, ale również we względach technicznych – konsola PlayStation nie byłaby w stanie obliczeniowo podołać środowisku 3D zastosowanemu w Silent Hill, gdyby nie ograniczenie ilości wyświetlanych obiektów przez mgłę i mrok. Atmosfera gry, jak też inne jej elementy, zostały przejęte z filmu Drabina Jakubowa, zaś poszczególne ulice miasteczka Silent Hill noszą nazwy pochodzące od pisarzy horrorów. Za oprawę audio odpowiada Akira Yamaoka, który stworzył ścieżkę dźwiękową łączącą ambient z agresywnymi industrialnymi brzmieniami.
7308.	Silent Hill 2	Bohater wyrusza do Silent Hill, chcąc poznać prawdę. Na miejscowym cmentarzu spotyka Angelę, kobietę szukającą swojej matki. Wędrując przez spowite mgłą miasto, James natyka się na pełzającego stwora – monstrum, jakich w miasteczku okazuje się być pełno. Następnie trafia do apartamentowców Blue Creek, gdzie spotyka dwie żywe osoby – otyłego acz poczciwego Eddiego, oraz Angelę trzymającą nóż. Wychodząc z apartamentowca, James po raz pierwszy natyka się na Piramidogłowego i dochodzi między nimi do walki, po której Piramidogłowy odchodzi. W drodze do Rosewater Park – miejsca, które wydaje mu się być tym „specjalnym miejscem” o którym pisała Mary w liście – spotyka małą Laurę, która naprowadza go na ślad żony (Nigdy nie kochałeś Mary), po czym ucieka.
7309.	Silent Hill 4: The Room	Gra opowiada historię Henry’ego Townshenda, mieszkańca South Ashfield – małego miasteczka leżącego nieopodal Silent Hill, tytułowego miasta gry. Pewnego dnia całe życie Henry’ego zmieniło się w koszmar – zaczął miewać przerażające sny, a ponadto stał się więźniem swojego apartamentu - pokoju 302. Piątego dnia Henry odkrywa w swojej łazience tajemniczą dziurę, a ucieczka przez nią to jedyne wyjście z domowego więzienia. Postanawia więc dokonać eksploracji nieznanego świata. Dzięki dziurze trafia on do różnych miejsc, m.in. do lasu nieopodal Silent Hill, więzienia leżącego na środku jeziora Toluca, na stację leżącego nieopodal metra, na zewnątrz własnego mieszkania w alternatywnej wersji apartamentów, aż w końcu do szpitala St. Jerome, od którego towarzyszyć mu będzie pobita niemalże na śmierć sąsiadka.
7310.	Silent Hill: Shattered Memories	Pierwszą wydaną okładką była okładka amerykańska, prezentująca Cheryl na huśtawce w tle zamrożonego miasteczka. Ta wersja okładki nie została zmieniona i została oficjalną na terenie Stanów Zjednoczonych. Okładka europejska początkowo znacząco się różniła – prezentowała ona twarz zamrożonego Harry’ego z połamanymi okularami. Ostatecznie jednak 24 października portal Go Nintendo ogłosił, że europejska wersja okładki będzie lekko przerobioną wersją okładki amerykańskiej. Japońska okładka gry zawiera jedynie Cheryl na huśtawce – zmieniono biały i niebieski kolor na czerń, a tło miasteczka i śniegu zastąpiono jeziorem i mroczną stylistyką.
7311.	Silent Hill	Silent Hill (jap. サイレントヒル Sairento Hiru) – seria gier komputerowych z gatunku survival horror, których twórcą jest firma Konami. Nazwa serii pochodzi od fikcyjnego miasteczka, w którym rozgrywa się akcja większości gier.
7312.	Simon Birch	12-letni Simon Birch w wyniku przebytych w dzieciństwie chorób jest jak na swój wiek niezwykle mały. Wierzy jednak głęboko, że ta ułomność ma swój cel, że Bóg zesłał mu ją, aby mógł w przyszłości zostać bohaterem. Jego najlepszym przyjacielem jest Joe, nieślubny syn Rebekki Wenteworth. Traktuje ona Simona jak własne dziecko, dzięki czemu chłopiec, mimo braku zainteresowania ze strony prawdziwych rodziców, może zaznać macierzyńskiej miłości. Przyjaźń chłopców zostaje wystawiona na próbę, gdy podczas meczu baseballowego Simonowi po raz pierwszy w życiu udaje się trafić piłkę. Piłka wybita poza boisko trafia Rebeccę w skroń, w następstwie czego umiera, zabierając do grobu tajemnicę tożsamości ojca Joe. Chłopcy postanawiają go jednak odnaleźć. Koniec jest niezwykle urzekający,Simon wypełnia powierzone mu przez Boga zadanie, stając się bohaterem miasteczka.
7313.	Simon J. Schermerhorn	Urodził się w Rotterdamie w stanie Nowy Jork. Zdobył edukację szkolną i zaangażował się w działalność rolniczą. W 1856 został zarządcą miasteczka Rotterdam, gdzie przez dwie kadencje pełnił funkcję komisarza lokalnej szkoły. Dwukrotnie, w 1862 i 1865 został wybrany do Zgromadzenia Stanowego Stanu Nowy Jork. Pełniąc funkcje dyrektorskie w nowojorskich bankach, w 1893 został wybrany do 35 Kongresu, sprawując swoją funkcję od 4 marca 1893 do 4 marca 1895. W wyborach w 1894 roku nie kandydował z racji zaawansowanego już wieku. Na późne lata osiadł na swojej rodzinnej farmie w Rotterdamie, gdzie zmarł w 1901 roku i został pochowany na cmentarzu Viewland.
7314.	Simon Karczmar	Obrazy Simona Karczmara przedstawiają świat jego dzieciństwa, ukazują codzienne życie polskich Żydów, ich kulturę, zwyczaje, uroczystości i święta. Widać na nich postacie muzyków, handlarzy, zabudowę żydowskich dzielnic, wnętrza ich domów. Dzięki zastosowanej technice naiwnej widzowie patrzą na świat dzieciństwa malarza jego oczami. Cykl obrazów zatytułowany Sztetl przedstawia obrazy zapamiętane przez artystę z pobytu dziadka w małym żydowskim miasteczku koło Wilna.
7315.	Simon Segal	W miasteczku Aups na południu Francji, w XII wiecznym klasztorze cysterskim, istnieje Muzeum Simona Segala prezentujące wiele jego prac oraz obrazy innych malarzy z École de Paris.
7316.	Simón Rodríguez	W latach 1806-23 Rodriguez odwiedził liczne kraje europejskie. W tym czasie mieszkał we Włoszech, Niemczech, Prusach, Polsce oraz Rosji. Później, swój pobyt w Europie skwitował następującą wypowiedzią: "Mieszkałem w Europie przez ponad dwadzieścia lat; pracowałem w Przemysłowym Laboratorium Chemicznym[...], uczestniczyłem w tajnych spotkaniach kół socjalistycznych [...] studiowałem trochę literaturę; uczyłem się obcych języków i prowadziłem szkołę czytania oraz pisania w niewielkim rosyjskim miasteczku."
7317.	Sin'gye	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, w skład powiatu wchodziło 9 miejscowości (kor. myŏn) oraz 70 wsi (kor. ri). W grudniu 1952 z terenów należących wcześniej do miejscowości (kor. myŏn) Sin'gye, Go, Da'mi, Da'ryul, Ma'sŏ, Jŏk'yŏ i Saji sformowano powiat Sin'gye. Składał się z jednego miasteczka (kor. ŭp) oraz 25 wsi (kor. ri).
7318.	Sin'yang	miasteczko
7319.	Sinch'ŏn	miasteczko
7320.	Sindo	miasteczko
7321.	Sinhŭng	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 8 miejscowości (kor. myŏn) oraz 132 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sinhŭng, Kap'yŏng, Wŏnp'yŏng i Sŏgo. Pierwotnie powiat składał się z jednego miasteczka (Sinhŭng-ŭp) i 23 wsi (kor. ri).
7322.	Siniak (Masyw Śnieżnika)	Wzniesienie, położone w Sudetach Wschodnich, w północno-wschodniej części Masywu Śnieżnika, w grzbiecie Krowiarek odchodzącym ku północnemu wschodowi od Przełęczy Puchaczówka, około 3 km na południowy zachód od miasteczka Lądek-Zdrój. Jest to wydłużony masyw, ciągnący się ku północnemu zachodowi i kończący koło dawnej stacji kolejowej w Radochowie. Ku południowi odchodzi od niego kręty grzbiet, który łączy go z Chłopkiem. Na północnym wschodzie przełęcz Farna Lgota łączy go z Kierzną i dalej z Radoszką - najdalej na północny-wschód wysuniętym szczytem Krowiarek i całego Masywu Śnieżnika. Na południe od wzniesienia położone są Kąty Bystrzyckie, na zachód przysiółek Kątów Kłodno, a na północ Radochów.
7323.	Siniawka	Siniawka (biał. Сіняўка) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim.
7324.	Sinp'yŏng	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Koksan. W grudniu 1952 roku powiat Sinp'yŏng utworzono z należących do powiatu Koksan miejscowości (kor. myŏn): Sangdo, Hado, Myongmi, I'ryŏng, Hwach'on, z należącej do miejscowości Pongmyŏng wsi Tongch'ŏn i z należącej do miejscowości Tongch'on wsi O'ryun. W początkowym okresie powiat składał się z jednego miasteczka (Sinp'yŏng-ŭp) i 18 wsi.
7325.	Sinterklaas	Wzajemne obdarowywanie się prezentami z okazji Sinterklaas spotykało się w historii ze sprzeciwem ze strony Kościoła protestanckiego, np. w Delft około 1600 zabroniono obchodzenia tego święta. Marcin Luter był przeciwny temu katolickiemu zwyczajowi. Jeszcze w 1895 burmistrz miasteczka Sluis wypowiedział się przeciwko obchodzeniu uroczystości Sinterklaas w szkołach państwowych. Współcześnie w Kościele Katolickim słychać głosy protestu - przeciwnicy obchodów Sinterklaas oraz Santa Claus wskazują na odejście od tradycji i całkowitą komercjalizację święta.
7326.	Sinwŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Jaeryŏng. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sinwŏn, Hasŏng, Sangsŏng, Ŭllyul (3 wsie – wszystkie cztery miejscowości uprzednio należały do powiatu Jaeryŏng), Radŏk (7 wsi), Kŭmsan (3 wsie – obie miejscowości wcześniej w powiecie Pyŏksŏng). Powiat Sinwŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sinwŏn-ŭp) i 20 wsi (kor. ri). W październiku 1967 roku powiat powiększył się o przyłączoną z powiatu Jaeryŏng wieś Sindŏk.
7327.	Siostra Carrie	Lata dziewięćdziesiąte XIX wieku. Carrie opuszcza swoje rodzinne miasteczko i wyrusza do Chicago, z nadzieją poprawy losu. Otrzymuje pracę jako szwaczka, ale szybko traci ją po wypadku któremu uległa. Z pomocą przychodzi jej Charles Drouet, podróżujący sprzedawca, którego poznaje w pociągu. Drouet przedstawia ją kierownikowi George'owi Hurstwoodowi, mężczyźnie żonatemu i posiadającemu dzieci. Mimo różnicy wieku i przepaści społecznej Carrie i Georg zakochują się w sobie. Zakochany Hurstwood porzuca rodzinę...
7328.	Siostry magdalenki	Trójka dziewcząt w pewnym stopniu tryumfuje nad swoimi oprawcami. Margaret została zwolniona po interwencji młodszego brata. Bernadette i Rose postanowiły uciec razem. Po wyłamaniu zamka do sypialni udały się do gabinetu siostry Bridget w poszukiwaniu klucza do bramy azylu. Po trzymającej w napięciu scenie z siostrą przełożoną, dziewczęta uciekły do pobliskiego miasteczka, w którym uzyskały pomoc od krewnej. Rose wyjechała do Liverpoolu w Anglii.
7329.	Sirolo	Sirolo leży na terenie Regionalnego Parku Conero (wł. Parco regionale del Conero). Z uwagi na malownicze zatoki i plaże miasteczko jest popularnym kurortem turystycznym. Historyczne centrum Sirolo położone jest na skalistym klifie, z którego roztacza się widok na linię wybrzeża. Miejska zabudowa w centrum pochodzi w dużej części z XV w. Z Sirolo odpływają statki wycieczkowe na Zatokę Dwóch Sióstr (wł. Due Sorelle). Jest to jedna z najbardziej malowniczych zatok włoskiej części Adriatyku, do której można się dostać wyłącznie drogą morską.
7330.	Sisters (komiks)	Seria opowiada w humorystyczny sposób o codzienności dwóch sióstr z małego francuskiego miasteczka: nastoletniej Wendy i kilkuletniej Marine. Choć ciągle sobie dokuczają, to w rzeczywistości bardzo się kochają i nie mogą bez siebie żyć. Młodsza naśladuje starszą i zabiega o jej uwagę, wtrącając się w jej sprawy: randki, imprezy, prowadzenie pamiętnika. Starsza nie pozostaje jej dłużna.
7331.	Six Flags Great America	Korporacja Marriott zaczęła budować park w 1974 r. i otworzyła go 29 Maja 1976 r. jako "Marriott's Great America". Park był ogromnym sukcesem, ponieważ miał bardzo dobrze udekorowane tematycznie dzielnice i była to dwusetna rocznica Niepodległości USA. Oryginalnie park liczył 6 tematycznych dzielnic: "Carousel Plaza", pierwsza dzielnica po wejściu do parku; małe amerykańskie miasteczko "Hometown Square", "County Fair" przedstawia codzienne rozrywkowe życie środkowej Ameryki,"Yankee Harbor" przedstawia codzienne życie rybaków w porcie w XIX wieku w południowej Brytanii. "Yukon Territory", przystań kempingowa w stylu kanadyjskim i "Orlean Place" w stylu francuskim.
7332.	Six Flags	Six Flags to największa na świecie sieć parków rozrywki, posiadajaca 21 parków, z czego 18 używa nazwy Six Flags.
7333.	Siódme niebo (serial telewizyjny)	Serial opowiada o wielodzietnej rodzinie Camdenów: pastorze Ericu, jego żonie Annie oraz siódemce dzieci; Matcie, Mary, Lucy, Simonie, Ruthy oraz bliźniakach Samie i Davidzie. Akcja serialu rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Glen Oak w Kalifornii.
7334.	Siódme wtajemniczenie	Akcja rozgrywa się w ciągu jednego dnia w fikcyjnym górnośląskim miasteczku górniczym Gnypowice Wielkie. Bohater, nowy uczeń klasy 6B Gustaw Cykorz, musi zdecydować, do której z dwóch dominujących, zwalczających się wzajemnie szkolnych grup: Matusów czy Blokerów, ma dołączyć.
7335.	Siłaczka	Akcja utworu toczy się w drugiej połowie XIX wieku, w zaborze rosyjskim: w miasteczku Obrzydłówek oraz nieodległej od niego wsi, gdzie uczyła Bozowska. Czas fabuły rozszerza się o lata wcześniejsze, gdy Paweł Obarecki studiował w Warszawie.
7336.	Sjaak Ruska	Mieszka w miasteczku Soesterberg (prowincja Utrecht).
7337.	Skajzgiry (Litwa)	Skajzgiry (lit. Skaistgirys) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie janiskim, w pobliżu granicy z Łotwą. Liczy 964 mieszkańców (2001).
7338.	Skalisko (Flintstonowie)	Skalisko (ang. Bedrock) – fikcyjne miasteczko, w którym toczy się akcja serialu Flintstonowie.
7339.	Skalisko	* Skalisko – fikcyjne miasteczko, w którym toczy się akcja serialu Flintstonowie
7340.	Skansen Pastewnik	Istnienie tego unikatowego skansenu łączącego ochronę architektury drewnianej z funkcjami hotelarsko-gastronomicznymi jest efektem „przeworskiego zamysłu” skutecznego ratowania drewnianego budownictwa. Inicjatorem powstania Pastewnika był przeworski regionalista Stanisław Żuk. Wiele drewnianych budynków znajdujących się na terenie miasta i powiatu przeworskiego zostało uratowanych przed rozbiórką i przeniesionych w jedno miejsce. W założeniach skansen ma zostać utworzony na wzór typowego galicyjskiego miasteczka, z rynkiem pośrodku, oraz tradycyjnej galicyjskiej wsi. Dziś skansen - motel pełni funkcję hotelarską i gastronomiczną. Wielokrotnie otrzymywał tytuł Mistrza Campingu i Caravaningu.
7341.	Skansen w Sztokholmie	Obecnie w Skansenie znajduje się około 140 budynków, a najstarszy z nich (Vastveitloftet) pochodzi z XIV w. Znaleźć tam można także m. in. starą aptekę, piekarnię, sklep spożywczy, pocztę, warsztat mechaniczny, hutę szkła, szkołę i kościół w replice XIX-wiecznego miasteczka.
7342.	Skara Brae	Osada składa się z 8 kamiennych domostw, które były w neolicie połączone kamiennymi tunelami (obecnie odsłonięte przejścia). Każde z domostw ma ok. 40 m², z dużą izbą (o przekątnej od 4,5 do 6 m) mającą pośrodku kamienne palenisko. W niektórych od głównej izby odchodziły jeszcze boczne alkowy. Umeblowanie izb zrobione było z kamienia. W plan architektoniczny miasteczka był nawet włączony prymitywny system kanalizacji.
7343.	Skarszewy	Miasto zostało zajęte przez oddziały niemieckie 3 września 1939 r. W czasie okupacji niemieckiej okolice Skarszew były największym miejscem kaźni obywateli polskich w skali całego powiatu kościerskiego. Największe nasilenie egzekucji miało miejsce w październiku 1939, gdy formacje Gestapo, Selbstschutzu oraz SS wymordowały ok. 360 Polaków ze Skarszew i okolicznych miejscowości. Niemieccy naziści wymordowali także, niewielką już wtedy, społeczność żydowską z miasteczka oraz obozujących w okolicy Cyganów.
7344.	Skaryszew	Na rynku wybudowany zostaje ratusz przed rokiem 1618, na wschodnim obrzeżu miasta powstaje szpital w 1629. W czasie wojen szwedzkich miasto zostaje spalone, drugi pożar niszczy zabudowę w 1670. Po zniszczeniach tego wieku miasto liczy tylko 363 mieszkańców i na długi okres traci znaczenie jako ośrodek miejski. Dopiero XVIII wiek przynosi ożywienie gospodarcze miasteczka. Z 1787 pochodzą pierwsze wzmianki o Żydach osiedlających się w mieście.
7345.	Skała Podolska	W czasach rozbiorowych do 1914 podlegało pod jurysdykcję starostwa powiatowego w Borszczowie, w prowincji Galicja. W roku 1914 miasteczko liczyło ogółem 6000 mieszkańców (1000 Polaków, 2700 Żydów i 2500 pozostałych narodowości, przeważnie Rusinów). Własność hrabiów Gołuchowskich oraz siedziba ich rodu do 1939. Na miejscu znajdują się obecnie ruiny zamku Lanckorońskich, który spłonął od pioruna oraz pałacu odrestaurowanego przez Adama Tarłę, mauzoleum i kaplica rodowa wszystko w ruinie. Zamek popadł w ruinę po kolejnych wojnach z Tatarami oraz węgierskimi armiami księcia Rakoczego. W miejscu również pałac hrabiów Gołuchowskich, który został zniszczony w 1944 r. W okresie zaborów w miasteczku znajdowała się komora celna przy przejściu granicznym do Rosji. Pod okupacją niemiecką w Polsce pozbawiona praw miejskich; → gmina Skała Podolska.
7346.	Skałat	W latach 1600–1772 miasto w Rzeczypospolitej, powiecie trembowelskim ziemi halickiej województwa ruskiego. Około 1600 Sienieńscy – prawdopodobnie Zbigniew, kasztelan lubelski, syn Jana, kasztelana halickiego – rozpoczął budowę zamku i założył miasto, które nazwał Dębno (od nazwy herbu rodu). Nazwa nie utrzymała się. W 1602 r. Skałat przeszedł w ręce Chodkiewiczów, a w 1614 książąt Koreckich. Książę Karol Korecki wydzierżawił Jędrzejowi Łochowskiemu herbu Belina miasteczko Skałat i wsie Nowosiółki, Kamionkę, Kołodziejówkę i dwie inne na trzy lata za ryczałtową sumę 6450 zł. W 1627 r. Skałat przeszedł w posiadanie rodu Wichrowskich. Miecznik halicki Krzysztof Wichrowski rozbudował zamek około 1630 roku i erygował parafię rzymskokatolicką (1632). Jako wiano córki, Weroniki Wichrowskiej Skałat przeszedł w posiadanie rodu Firlejów. Na mapie Ukrainae pars quae Podolia Palatinatus vulgo dicitur Beauplana sprzed 1648 roku Skałat występował jako wieś kościelna, podczas gdy Tarnopol, Chorostków, Satanów jako ufortyfikowane miasta; został też omyłkowo razem z Tarnopolem zaliczony do województwa podolskiego. Podczas powstania Chmielnickiego w latach 1648, 1649 i 1651 zamek został zrujnowany. Wkrótce potem w czasie potopu szwedzkiego 26 lipca 1657 pod Skałatem sprzymierzeni z Rzecząpospolitą Tatarzy rozgromili wracające do Siedmiogródu z wyprawy przeciw Polsce wojska Jerzego II Rakoczego, który 3 dni wcześniej skapitulował przed wojskiem polskim pod Międzybożem. Zginęło 500 żołnierzy a 11 000 dostało się do niewoli tatarskiej. Najazd turecki 1672 roku zniszczył miasteczko, które popadło w kompletną ruinę po zdobyciu przez 40-tysięczną armię turecko-tatarską Szyszmana Paszy w 1675. Miasto bardzo powoli wracało do życia. Pod koniec XVII wieku Jan Firlej przebudował zamek i zaadaptował jako swoją rezydencję. Wewnątrz zamku przy wschodnim murze wybudowano pałac, a w północno-wschodnim murze pojawiła się brama wjazdowa ozdobiona figurą rycerza, urnami i tablicą informacyjną opisującą historię zamku. Odnowiono też wieże zamkowe, dodano 2 ceglane kondygnacje licowane kamieniem wapiennym. Mury zamkowe miały odtąd 6 metrów wysokości i 2 metry grubości. W XVIII wieku właścicielami Skałatu zostali Kalinowscy. Anna z Lanckorońskich Kalinowska w 1743 założyła w miasteczku szpital dla ubogich. Król Stanisław August Poniatowski w 1766 roku potwierdził prawa miejskie Skałatu. Z tego też okresu zachował się w Archiwum Głównym Akt Danych list polecający wydany w 1780 r. przez magistrat miasta Skałat dla poddanego Jakuba Przeniakowskiego dla poszukiwania przez niego syna, którego uprowadził miejscowy paroch (proboszcz greckokatolicki) w czasie prażniku (święta kościelnego). Rolę Skałatu w czasach I Rzeczypospolitej podsumowali w 1844 r. Baliński i Lipiński słowami: „Skałat nad Gniłą, Touste nad tąż rzeką, Chorostków nad Tajną i Kopyczyńce nad dużym stawem, mało znaczące mieściny w pow. trębowelskim”.
7347.	Skelmersdale	Liczba ludzi zamieszkujących Skelmersdale w 1851 roku była bardzo niewielka – tylko 760 mieszkańców. Jednak w ciągu 50 lat liczba ta wzrosła zaskakująco do 5,699. Ten gwałtowny wzrost populacji był spowodowany rewolucją przemysłową XIX wieku, która przekształciła Skelmersdale z małej wioski w prężnie rozwijające się miasteczko górnicze. Obecność węgla w okolicach tego miasta sprawiła, że do Skelmersdale zaczęło sprowadzać się wielu ludzi poszukujących pracy, z których większość stanowili imigranci z Walii. W 1880 roku w Skelmersdale było razem aż 14 kopalń węgla, lecz większość z nich została zamknięta w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku.
7348.	Skidel	W czasach I Rzeczypospolitej był centrum targowym, położonym na trakcie z Grodna do Słonimia. Miasto królewskie położone w drugiej połowie XVI wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. Od 1796 r. do 1939 Skidel należał do rodu Czetwiertyńskich, którzy na terenie swojego majątku, znajdującego się w północno-wschodniej części miasteczka, wybudowali dwór z założeniem parkowym. W XIX wieku nastąpił upadek miasteczka. Na początku XX wieku 80% mieszkańców stanowili Żydzi.
7349.	Skiemiany	Skiemiany (lit. Skiemonys) – miasteczko na Litwie, na Auksztocie, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 17 km na południowy wschód od Onikszt; siedziba gminy Skiemiany; 92 mieszk. (2001); kościół, szkoła, urząd pocztowy.
7350.	Skierbieszów	W dawnych wiekach miasteczko składało się z trzech części oddzielonych rzeką Wolicą. Obecnie istniejące wioski Sady i Zawoda wchodziły w skład miasta natomiast Wójtostwo tworzyło odrębną osadę.
7351.	Skirmuntawa	Skirmuntawa, Skirmuntów (biał. Скірмунтава, ros. Скирмунтово, Skirmuntowo) – agromiasteczko na Białorusi w rejonie dzierżyńskim obwodu mińskiego. Skirmuntawa wchodzi w skład putczyńskiego sielsowietu. Miejscowość położona 5 km na północny wschód od szosy, 18 km na północ od Dzierżyńska. Obok znajduje się najwyższy punkt Białorusi – Góra Dzierżyńska, zwana także Świętą.
7352.	Skjærhallen	Skjærhalden to miasteczko w rejonie Hvaler, w południowej Norwegii. Znajduje się na wyspie Kirkeøy. Populacja w 2016 roku wynosiła 882 osób.
7353.	Sklep przy głównej ulicy	Plenery filmu zostały nakręcone wyłącznie w miasteczku Sabinov w północno-wschodniej Słowacji z wykorzystaniem licznych lokalnych statystów.
7354.	Sklepik z marzeniami	Sklepik z marzeniami (ang. Needful Things) – powieść Stephena Kinga wydana w październiku 1991 roku opowiadająca o miasteczku Castle Rock, w którym przybysz z Europy otwiera niecodzienny sklep.
7355.	Sklepy cynamonowe	Sklepy cynamonowe to tytuł zbioru, tytuł opowiadania w zbiorze oraz nazwa miejsca, które pojawia się w toku narracji tego opowiadania. Sklepy te usytuowane są w centrum miasteczka, w którym mieszka główny bohater.
7356.	Skoczów	Lokalna legenda o pochodzeniu nazwy miasteczka, wspomina o rzeczywistym grodzie, który istniał dawniej na terenie Międzyświecia, w górę rzeki Bładnicy. Z czasem zaczęto osiedlać się na obecnym terenie miasta, a stary gród upadł. Miasteczko, które „przeskoczyło” na obecne miejsce nosi więc nazwę Skoczów. W 1327 wymieniony jest jako oppidum Scocoviense. Na mapie Abrahama Orteliusa z 1603 miejscowość widnieje pod nazwą Skoczow. Szwajcarski kartograf i geograf Matthäus Merian w swoim dziele „Topographia” wydanym w 1650 podaje dwie zgermanizowane formy nazwy miejscowości: „Skotzaw” oraz „Sckozau”. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego podaje nazwę Skoczów oraz niemiecką Skotschau.
7357.	Skopiszki	Skopiszki (lit. Skapiškis) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim, nad jeziorem Mitowo. Liczy 403 mieszkańców (2011). W miejscowości tej przyszedł na świat ks. Wincenty Kwiatkowski.
7358.	Skorogoszcz	Od roku 1271 do 1945 Skorogoszcz posiadała prawa miejskie, które utraciła decyzją na podstawie rozporządzenia wojewody śląsko-dąbrowskiego. Rozporządzenie to pozbawiało ustroju miejskiego małe miasteczka, które posiadały duży odsetek ludności rolniczej i były silnie zniszczone przez wojnę.
7359.	Skorzęcin (ośrodek wypoczynkowy)	Ośrodek dysponuje wypożyczalnią rowerów wodnych oraz sprzętu wodnego (łódki, windsurfing, kajaki). Ponadto na jego terenie działa wesołe miasteczko. Obiekt dysponuje również kortami tenisowymi i boiskiem do piłki nożnej.
7360.	Skotniki (powiat piotrkowski)	W centralnej części wsi znajduje się rozległy rynek oraz kościół i dwór, przypominając swym charakterem zapomniane miasteczko.
7361.	Skowyt 6: Odmieńcy	Samotny włóczęga, Ian podejmuje pracę w kościele w miasteczku Canton Bluff. Unika kontaktu z ludźmi i nikt nie wie, że Ian jest wilkołakiem, który w czasie pełni zamienia się w bestię. W międzyczasie do Canton Bluff przyjeżdża wesołe miasteczko niejakiego R.B. Harkera (Bruce Payne). Jego główną atrakcją jest galeria dziwolągów - ludzi o rozmaitych deformacjach fizycznych. R. B. Harker okrywa, że Ian jest wilkołakiem. Porywa go i umieszcza jako eksponat w swoim cyrku wśród innych ludzkich dziwolągów. Okazuje się, że Harker też skrywa mroczną tajemnicę - jest wampirem.
7362.	Skradziony zeszyt	Akcja filmu rozgrywa się w niewielkim, miasteczku w górach wkrótce po II wojnie światowej. Virginie (Élodie Bouchez) jest córką właściciela miejscowej karczmy, lecz marzy by zostać pisarką. Jako osoba wybuchowa i gwałtowna od początku zostaje zauważona przez miejscowych. Pod jej wpływem pozostaje bogate rodzeństwo - Jaques (Benoît Magimel) i Anne (Edwige Navarro). Oboje zakochują się w Virginii. Kiedy Anne postanawia powiedzieć jej, iż ją kocha, obie dziewczyny prędko łączy wielka i uczuciowa więź. Natomiast nieświadomy tego Jaques czuje się niekochany. Powodowany zazdrością Jaques kradnie zatem dziennik sympatii, z którego uzyskuje informację o jej tajemniczym amancie o imieniu Paul. Młodzieniec poniża dziewczynę, ujawniając jej poufne tajemnice mieszkańcom miasteczka.
7363.	Skryhałów	Skryhałów (błr. Скрыгалаў) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi w obwodzie homelskim, w rejonie mozyrskim.
7364.	Skrzypek na dachu	Akcja rozgrywa się w 1905 r. w Anatewce, małym miasteczku na terenie Imperium Rosyjskiego. Jest ono miejscem życia dwóch społeczności – żydowskiej i rosyjskiej, które starają się nie wchodzić sobie w drogę. Historyczne tło akcji nawiązuje do rodzącego się komunizmu, rewolucji 1905 roku, a w finale do masowej emigracji ludności żydowskiej.
7365.	Skyt	Źródła na wzgórzach północnego przedgórza Starej Płaniny koło miasta Wraca. Płynie na północ przez Nizinę Naddunajską i uchodzi do Ogosty tuż przed jej ujściem do Dunaju. Przepływa przez miasteczko Bjała Słatina.
7366.	Skład główny	Seria utrzymana jest w konwencji komediodramatu i opowiada historię mieszkańców małego miasteczka Notre-Dame-des-Lacs w Quebecu w latach 20. XX w. Główną bohaterką jest Marie Ducharme, czterdziestoletnia wdowa prowadząca tytułowy skład główny – sklep, w którym można zaopatrzyć się we wszystkie niezbędne produkty. Pogrążona w żałobie, Marie z trudem stawia czoło samotności. Jej smutek przerywa pojawienie się w miasteczku Serge'a – tajemniczego Francuza, który wykazuje się znajomością weterynarii i technik kulinarnych. Nowe wydarzenia w życiu Marie komentuje zza grobu jej zmarły mąż Felix.
7367.	Small Town Murder Songs	Walter, doświadczony policjant z małego miasteczka Ontario Mennonite w Kanadzie, w przeszłości prowadził życie pełne przemocy i brutalności. Teraz próbuje zostawić poprzednie wcielenie za sobą i pojednać się z Bogiem. Tymczasem w okolicy pojawia się niebezpieczny przestępca, z którym stróż prawa będzie się musiał zmierzyć.
7368.	Smallville (fikcyjne miasto)	Smallville – niewielkie fikcyjne miasteczko w rolniczym rejonie Kansas, w którym mieszkał w dzieciństwie bohater komiksu "Superman" Clark Kent wraz z rodzicami. Pojawia się również w ekranizacjach komiksu. Najbliższym miastem jest Metropolis. Smallville w dosłownym tłumaczeniu z angielskiego oznacza "Małą Wieś" (small – mała, village – wieś).
7369.	Smaszew (przystanek kolejowy)	Smaszew − dawny kolejowy wąskotorowy przystanek osobowy w Smaszewie, w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Tuliszków. Został zbudowany w latach 1914-1917 razem z linią do Turku. W lipcu 1991 roku został zamknięty dla ruchu pasażerskiego. Od czerwca 2002 roku jest używany w ruchu towarowym. Należy do Kaliskiej Kolei Dojazdowej. Obecnym jej operatorem jest Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych
7370.	Smażone zielone pomidory (powieść)	Akcja powieści toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych: w latach 30. XX wieku, w czasach młodości Idgie w miasteczku Whistle Stop w stanie Alabama oraz w latach 80., w domu spokojnej starości w Birmingham.
7371.	Smażony pająk	Sprzedaż tej przekąski jest popularną atrakcją dla turystów przejeżdżających przez miasto Skuon (dystrykt Cheung Prey, prowincja Kampong Cham). Chociaż smażone pająki są dostępne także w innych częściach kraju, na przykład w Phnom Penh, to centrum ich popularności skupia się właśnie w Skuon – miasteczku handlowym oddalonym od stolicy o 75 km. Przekąska kosztuje około 300 rielów kambodżańskich, czyli około 8 centów amerykańskich za sztukę (stan na rok 2002).
7372.	Smederevo	Serbski książę Łazarz I Hrebeljanowić w 1381 roku to niewielkie wówczas miasteczko przekazał klasztorowi w Ravanicy.
7373.	Smilgie (rejon poniewieski)	Smilgie (lit. Smilgiai) - miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie poniewieskim, 25 km na północny zachód od Poniewieża. Miasteczko liczy 544 mieszkańców (2011). Siedziba starostwa Smilgie.
7374.	Smilgie	*Smilgie – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie poniewieskim
7375.	Smolnica (województwo zachodniopomorskie)	* 21.11.1517 – list lenny elektora Joachima stwierdza, że Claus, Melchior i Hans von der Marwitz ze Smolnicy, Zachariasz i Kaspar z Marwic, Piotr z Grzymiradza i Otto ze Stanowic posiadają do wspólnej ręki m.in. Zielin, połowę opuszczonych pól Babina, jezioro Warnice na warnickim polu, młyn Wielki Smoliniec z obydwoma jeziorami, staw Kuckuck z miejscem młyna, rzekę Smolnicę od młyna Smoliniec Mały po las Dębna, Smolnicę oraz Grzymiradz, (Nowy) Santok z połową miasteczka, Marwice, połowę Tarnowa, ¾ Jenina, ¾ Stanowic
7376.	Smorgonie	W Smorgoniach urodził się jeden z najważniejszych poetów języka jidysz – Awrom Suckewer. Wspomnienia o żydowskich Smorgoniach zostały zebrane w księdze pamięci miasteczka
7377.	Smutek pani Šnajder	Film Piro Milkaniego odwołuje się do jego własnych przeżyć z okresu studiów w Czechosłowacji. Akcja filmu rozgrywa się w 1961 w prowincjonalnym czeskim miasteczku. Trzech studentów FAMU (Albańczyk Lek, Czech Karel i Słowak Artur) przygotowuje pracę dyplomową - film dokumentalny o fabryce motocykli ESO w Českým Šternberku. Film ma wykazać wyższość czechosłowackich motocykli nad tymi, które są produkowane w krajach Zachodu. Realizację filmu przedłuża skandal obyczajowy, kiedy wychodzi na jaw, że studenci filmowali kąpiące się pracownice fabryki.
7378.	Smętarz dla zwierzaków (film)	Młode małżeństwo Louis i Rachel Creed wraz z córką i synem wprowadzają się do nowego domu w małym miasteczku. Okazuje się że ich nowe miejsce zamieszkania kryje wiele mrocznych tajemnic. Wszystkie z nich łączy ze sobą tajemniczy i budzący grozę zwierzęcy cmentarz położony w pobliskim lesie.
7379.	Smętarz dla zwierzaków (powieść)	Louis Creed, doktor z Chicago, przeprowadza się ze swoją żoną Rachel, dwójką dzieci – Ellie i Gage’m, oraz kotem Ellie, Winstonem Churchillem (Churchem) do domu stojącego w pobliżu małego miasteczka Ludlow w stanie Maine. Ich sąsiad, starszy mężczyzna imieniem Jud Crandall, ostrzega Louisa i Rachel przed autostradą biegnącą obok ich domu; jest używana przez szybko jeżdżące ciężarówki z pobliskiego zakładu chemicznego.
7380.	Smętarz dla zwierzaków II	Akcja toczy się po wydarzeniach z poprzedniej części. Do miasteczka Ludlow przybywa weterynarz Chase Matthews wraz ze swych trzynastoletnim synem Jeffe. Jeffe, cierpiący po śmierci matki, z trudem przystosowuje się do nowego otoczenia. Zaprzyjaźnia się z Drew Gilbertem, który mieszka w pobliżu. Gdy ojczym Drewa, Gus z zimną krwią zabija jego psa, chłopcy postanawiają pochować ciało czworonoga na lokalnym indiańskim cmentarzysku, na którym miało miejsce kilka wskrzeszeń. Okazuje się to początkiem tragedii.
7381.	Snajper. Broń odwetu	Mijają trzy lata. Jaszyn, już w stopniu majora, jest komendantem niemieckiego miasteczka w Prusach Wsch. Pewnego dnia przybywa do niego wraz z asystentką Marią i mjr. NKWD Osipowem inż. Michajłowski – specjalista od rakiet, którzy w miejscowym zamku poszukują śladów niemieckiej "wunderwaffe" – pocisku rakietowego V-2. Zamku i jego tajemnic pilnuje jednak grupa niemieckich snajperów pod dowództwem "starego znajomego" Jaszyna – Kleista. Jaszyn, dowiadując się o tym, wzywa na pomoc snajperów ze swojego starego oddziału. Na terenie zamczyska dochodzi do niemiecko-radzieckiego pojedynku snajperów, w którym Jaszyn i Kleist muszą stoczyć finalny pojedynek na śmierć i życie. Zwycięsko wychodzi z niego Jaszyn, mszcząc się za śmierć ukochanej Alesi i przyjaciół.
7382.	Snina	Przez Sninę przebiega droga krajowa nr 74 z Humennégo do przejścia granicznego Ubľa – Małyj Bereznyj na granicy z Ukrainą oraz linia kolejowa z Humennégo do miasteczka Stakčín, leżącego kilka kilometrów dalej na wschód od Sniny.
7383.	Snów	* Pałac w Snowiu został zbudowany w stylu klasycystycznym około 1827 roku najprawdopodobniej przez marszałka szlachty powiatu nowogródzkiego, kawalera maltańskiego, Kazimierza Rdułtowskiego. Pałac w 1854 roku przeszedł w ręce Harthingów, którzy byli właścicielami miejscowych dóbr do 1939 roku. Pałac znacznie uszkodzony w czasie I wojny światowej, około 1925 roku został sprzedany (czy też darowany) przez ówczesnego właściciela majątku, barona Henryka Hartingha Korpusowi Ochrony Pogranicza. Po remoncie i częściowej przebudowie pałacu w 1929 roku, jednostka KOP rezydowała w nim do września 1939 roku. Obecnie mieści się tutaj szpital wojskowy. Pałac jest budowlą o założeniu symetrycznym, imponującą monumentalną wydłużoną fasadą o długości 140 m, składającą się z kilku połączonych korpusów różnej wielkości. Korpus środkowy złożony jest z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł ustawionych poprzecznie w stosunku do osi fasady, połączonych ze sobą za pomocą parterowych łączników. Skrzydło środkowe ma od frontu wydatny portyk z czterema kolumnami w wielkim porządku, dźwigającymi trójkątny szczyt. Podobny portyk, ale znacznie mniej wydatny (przyścienny) znajduje się od strony elewacji ogrodowej. Tu flankują go skrzydła boczne wydłużone ku tyłowi, od frontu tworzą one natomiast wydatne ryzality ozdobione ujętymi w ramy kolumn porte-fenetrami. Od korpusu środkowego na boki ciągną się symetrycznie długie parterowe galerie wsparte na 16 kolumnach. Galerie łączą korpus główny z dwoma skrajnymi parterowymi pawilonami na rzutach kwadratów. We wnętrzach zachowały się między innymi westybul, sala reprezentacyjna o powierzchni 100 m2 ozdobiona niszami, rzeźbami i kolumnadą, kaplica i piec kaflowy z XIX wieku. Pałac otacza zachowany częściowo park (jego część jest zabudowana XX wiecznymi budynkami) o kształcie prostokąta z rozległymi parterami, systemem sadzawek i alejami.
7384.	Sobakińce	Sobakińce (Pierwszemajsk, biał. Собакинцы, Першамайская, Першамайская) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie szczuczyńskim, blisko granicy z Litwą.
7385.	Sobienie-Jeziory	Od XIII wieku wymieniana w dokumentach jako należąca do biskupów poznańskich osada targowa, leżąca przy szlaku łączącym Mazowsze i Ruś. W 1244 książę Konrad I, uposażając kościół w Czersku, wymienił m.in. wieś Sobienie. Jej istnienie potwierdzały przywileje książąt mazowieckich, przywilej księcia Bolesława w 1297, Ziemowita III datowany na 1351 i Konrada II pochodzący z 1476. Lokowanie obecnej postaci, tj. w formie osady z położonym centralnie rynkiem i wybiegającymi z niego czterema głównymi drogami, Sobienie-Jeziory zawdzięczają kasztelanowi łukowskiemu Jackowi Jezierskiemu, który założył je na nowym miejscu krótko po 1780 r. na gruntach zachodniej części Sobień Szlacheckich. Sprowadził tu kowali ze Śląska i Saksonii do pierwszej w Polsce fabryki kos. W osadzie założył też manufakturę pończoszniczą. W 1913 powstało Stowarzyszenie Straży Ogniowej, obecnie jest to Ochotnicza Straż Pożarna. W latach 1910-1914 planowano do wsi doprowadzić z Karczewa linię kolei wąskotorowej, niestety wybuch wojny pokrzyżował te zamierzenia. Do lat 30. w Sobieniach mieścił się tzw. Sąd Pokoju, w późniejszym czasie przeniesiony do Garwolina. W latach 1932-1934 powstał murowany budynek szkolny. W maju 1939 saperzy wybudowali drewniany most łączący Sobienie-Jeziory i Piwonin z Brzuminem, jego istnienie przypominają przyczółki mostowe. Wojska hitlerowskie wkroczyły do wsi 10 września 1939. Podczas okupacji powszechne stało się wysyłanie mieszkańców na roboty w Prusach, ponadto organizowano łapanki, największa z nich miała miejsce w połowie 1943, kiedy to całą ludność spędzono na rynek. W 1941 do wsi przybył transport wysiedlonych chłopów z okolic wielkopolskiego Kostrzyna. Wiosną 1942 hitlerowcy zorganizowali we wsi getto, do którego spędzono okoliczną ludność żydowską. We wrześniu uwięzionych ludzi wywieziono do obozów zagłady, a tym samym getto uległo likwidacji. Po wyzwoleniu terenu gminy w II połowie 1944 przeprowadzono parcelację majątków Sobienie Szlacheckie i Siedzów. Po 1945 wieś nabrała charakteru małego miasteczka, które pełni funkcję ośrodka handlowego oraz obsługi okolicznego rolnictwa. Jest to również lokalny węzeł komunikacyjny, komunikacja autobusowa łączy Sobienie Jeziory z Warszawą (przez Otwock), Osieckiem, Garwolinem i Maciejowicami. W latach 60. XX wieku wybudowano obwodnicę,.
7386.	Sobór Świętych Borysa i Gleba w Dyneburgu	W 1903 hierarchowie eparchii połockiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, ówcześnie mającej w swojej jurysdykcji obszar Łatgalii, postanowili wybudować okazalszą cerkiew i wybrali jej patronów – Świętych Borysa i Gleba. W 1904 „żelazna cerkiew” została przeniesiona do miasteczka Jersika (ówczesny Cargrad), zaś nowy budynek został ukończony i poświęcony w rok później. W budowie finansowo pomogły siły zbrojne.
7387.	Soběnov	Soběnov – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Český Krumlov, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 350 mieszkańców.
7388.	Sochocin	W 1524 roku miasteczko książęce Sochocin wraz z innymi wsiami dostał dożywotnio Feliks Brzeski – wojewoda mazowiecki. Rok 1533 był niepomyślny dla Sochocina, bowiem miasteczko przeżyło pożar, który zniszczył większość zabudowań.
7389.	Sokoły (powiat wysokomazowiecki)	W 1659 miejscowość otrzymała przywilej organizowania targów, które trwają do dziś. W 1676 r. do Sokołowskich h. Lilia, czyli Gozdawa należała połowa osady, pozostała część była własnością Kruszewskich herbu Abdank z Kruszewa oraz kościoła.
7390.	Sokołów (rejon stryjski)	Przez 500 lat gniazdo rodowe Dzieduszyckich. W 1921 roku Sokołów był miasteczkiem liczącym 698 mieszkańców. W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Sokołów w powiecie stryjskim w woj. stanisławowskiem, której była siedzibą. Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
7391.	Sokołów Małopolski (gmina)	W renesansowym miasteczku można podziwiać XVIII-wieczne kapliczki, magistrat z 1907 roku, wiele zabytków architektury drewnianej i murowanej. Na zwiedzanie czekają piękne kościoły: drewniany w Wólce Niedźwiedziej z 1607 r. oraz murowane: XIX-wieczne w Trzebosi i Nienadówce i z początku XX w. w Górnie i Sokołowie. Na terenie całej Sokołowszczyzny liczne są zabytkowe kapliczki, przydrożne krzyże i figury, niektóre jeszcze z XVIII w.
7392.	Sokołów Małopolski	Warto obejrzeć kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela wybudowany w stylu neogotyckim w latach 1908–1916 według projektu Jana Sas Zubrzyckiego. Nowy hełm wyniosłej wieży tego kościoła, zniszczonej w wyniku działań wojennych w lipcu 1944 roku projektował prof. Wiktor Zin. W miasteczku znajduje się drugi filialny kościół pw. Ducha Świętego wybudowany w II połowie XIX wieku. Na obrzeżach Sokołowa znajduje się wiele bardzo interesujących XVIII-to wiecznych krzyży i figur. W gminie znajdują się cztery zabytkowe kościoły, z których na największe uznanie zasługuje drewniany kościółek z XVII wieku w Wólce Niedźwiedzkiej.
7393.	Sokołówka (rejon buski)	Sokołówka (ukr. Соколівка) – wieś, dawniej miasteczko, w rejonie buskim obwodu lwowskiego Ukrainy. Za II Rzeczypospolitej Sokołówka była siedzibą wiejskiej gminy Sokołówka w powiecie złoczowskim w województwie tarnopolskim. W 1921 roku liczyła 2569 mieszkańców. Obecnie liczy 739 mieszkańców.
7394.	Sokul	pow. łucki, 0 35 w od Łucka, st. p. Kołki (o 29 w.), ma 98 domów, 777 mieszkańców, dwie cerkwie, kościół par. kat. dom modlitwy żydowski, 2 sklepy, 17 rzemieślników, 2 nieznaczne jarmarki (1 października i 15 sierpnia). Kościół kat. p. w. Wniebowzięcia N.M.P., z drzewa wzniesiony w 1748 przez ks. Wierzbickiego. Par. kat. (od 1623 r.) do dekanatu łuckiego, ma 460 wiernych; kaplica w Nawozie. Podług przywileju przechowanego w miasteczku, S. otrzymał prawa miejskie od Zygmunta Augusta w r. 1564. Własność niegdyś ks. Zbaraskich, dalej Sokulskich, stanowiących boczną linię ks. Czetwertyńskich; w 1612 r. należy do Marka kn. Sokulskiego, potem przechodzi do Stefana kn. Sokulskiego, wreszcie drogą wiana za Aleksandrą Sokulską przechodzi do Krzysztofa Bożeniec Jełowieckiego, podstolego wołkowyskiego. W 1714 r. jest własnością Dymitra Jełowieckiego, wojskiego nowogródzkiego, dalej Konstantego Jełowieckiego, stolnika pińskiego, w 1803 r. Ignacego Jełowieckiego, sukcesyjnie przeszło do Stępkowskich. Do S. należał Nawóz, który w 1871 r. był własnością Michała, Krzysztofa, Dymitra i Jana braci Jełowieckich.
7395.	Solec (Warszawa)	Na miejscu wsi miasto Stara Warszawa założyło w 1675 roku miasteczko - jurydykę Solec, które otrzymało prawa miejskie. Centrum miasteczka stanowił rynek nazywany Soleckim, przy którym wzniesiono ratusz, a w 1698 roku zakon trynitarzy rozpoczął budowę kościoła Świętej Trójcy. Nieopodal dawnego rynku (będącego obecnie parkingiem) zachował się klasycystyczny Magazyn Solny, który jest jedną z nielicznych pozostałości dawnej zabudowy pełnej magazynów, spichlerzy i karczem flisackich. W 1708 Solec nawiedziła epidemia, w wyniku której zmarli wszyscy soleccy trynitarze, a w 1713 zniszczyła go powódź. W pierwszej połowie XVIII wieku jurydyka Solec liczyła około 5 000 mieszkańców. W roku 1762 zbudowano na Solcu Pałac Symonowiczów. W 1770 roku na zlecenie marszałka Stanisława Lubomirskiego zaczęto sypać wał wokół miasta, który wyznaczył południową granicę Solca. Dzięki fundacji Ignacego Ogińskiego i jego żony w 1773 roku położono kamień węgielny pod budowę murowanego klasztoru Trynitarzy, którego budowę zakończono przed 1790. W latach 1771-1772 Kazimierz Poniatowski (brat króla) według projektu Szymona Bogumiła Zuga zbudował pałac (w miejscu dzisiejszego ośrodka sportowego przy ulicy Solec), a następnie w latach 1776-79 wg projektu tego samego architekta ogród zwany "Na Książęcem" z romantycznymi ruinami, minaretem i tzw. Elizeum. W 1783 pałac przy ulicy Solec stał się własnością Aleksandra Sapiehy. W 1784 przy ulicy Solec usytuowanych było 6 browarów, żupa królewska, 22 magazyny, spichlerz, a na rzece stały 2 młyny wodne, tzw. pływaki. W końcu XVIII w. liczba budynków na Solcu doszła do 120. Pod koniec XVIII wieku miasteczko zostało włączone do Warszawy.
7396.	Solecko-Pacanowski Obszar Chronionego Krajobrazu	Do ważniejszych zabytków znajdujących się na terenie obszaru należą: zachowany średniowieczny układ miasta z pozostałościami zamku oraz gotyckim kościołem w Stopnicy, zespół pałacowo-parkowy w Zborowie, drewniany kościół św. Stanisława w Świniarach, zabudowa uzdrowiskowa w Solcu-Zdroju z XX w. oraz założenia urbanistyczne Pacanowa i Oleśnicy z zabudową małomiasteczkową.
7397.	Soleczniki	W 1523 roku Jan i Anna Hlebowiczowie zapisali swoje dobra na rzecz tutejszej parafii, podobnie uczynił w 1622 roku Iwan (Jan) Alfons Lacki, podkomorzy wileński. Za Hlebowiczów w Solecznikach istniała kaplica protestancka oraz żydowski dom modlitwy. Były tutaj też huta szkła, młyn i liczne gorzelnie. W 1655 roku wojska moskiewskie zdobyły i zniszczyły Soleczniki. Podczas wojny 1812 r. wojska napoleońskie zniszczyły miasteczko, potem przyszła zaraza.
7398.	Soledad (Honduras)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7399.	Soleuvre	Soleuvre (luks. Zolwer) - miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, w gminie Sanem. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 4 802 osoby.
7400.	Solferino	Solferino – centrum miasteczka
7401.	Sollacaro	Sollacaro (kors. Suddacarò) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Korsyka, w departamencie Korsyka Południowa. Miejscowość jest położona na stoku górskim, słynie podobnie jak okolice z licznych winnic i piwnic winiarskich. Na południe od Sollacaro, nad przepiękną zatoką Valinco (Golfe de Valinco) znajduje się miasteczko portowe Propriano.
7402.	Sonderkommando Dromedar	Początkowo Niemcy zamierzali przerzucić Abwehrgruppe-114 samolotami na obszar Armenii, ale z powodu coraz gorszej sytuacji na froncie porzucili ten plan. Ostatecznie Ormianie trafili na Półwysep Tamański, działając wraz z grupami specjalnymi Tamara i wydzielonymi z Sonderverband "Bergmann". Mieli wyznaczone 4 punkty rekonesansowe w pobliżu linii frontu, skąd prowadzili misje sabotażowe i zwiadowcze. Znajdowały się one w: stanicy Nikołajewsk na północ od Piatigorska (misje skierowane na rejon Nalczyka, Mozdoka, Stawropola i Groznego), Krasnodarze (misje skierowane na rejon Tuapse, Soczi i wybrzeża Morza Czarnego) oraz 2 w Stawropolu (zorientowane na działalność antykomunistyczną i kontrwywiadowczą wśród ludności ormiańskiej, a także tworzenie lokalnych komitetów niepodległościowych i grup partyzanckich). Od wczesnego lata Sonderverband "Dromedar" działała na Krymie, ponownie współpracując z Gruzinami z Sonderverband "Bergmann". Część jej członków została zaangażowana w formowanie armeńskich kolaboracyjnych formacji samoobrony oraz zwalczanie sowieckich agentów i partyzantów. Reszta prowadziła dotychczasową działalność. Ponadto uczestniczono w operacjach przerzutu innych grup zwiadowczo-sabotażowych na terytoria Gruzji i Armenii. W lipcu 1944 r. Ormianie zostali wycofani z Krymu i wysłani do Prus Wschodnich. Od listopada stacjonowali w miasteczku Eshenbech niedaleko Berlina. Główna część oddziału została wkrótce przerzucona do Belgradu, gdzie – po uzupełnieniach – przekształcono ją w zwykły oddział piechoty.
7403.	Songhwa	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 13 miejscowości (kor. myŏn) oraz 115 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Songhwa, Ryulli, Sangni, Jinp'ung, P'unghae, Ch'ŏntong, Ryŏnjŏng (9 wsi), Hari (6 wsi), Unyu (10 wsi), Ch'ori (1 wsi) i Kunghŭng (1 wsi). Powiat Songhwa składał się wówczas z jednego miasteczka (Songhwa-ŭp) i 29 wsi. W październiku 1967 roku z powiatu wyłączono część terytorium, z której powstał nowy powiat Kwail, w zamian do powiatu Songhwa przyłączono ziemie wsi Wŏndang, należącej uprzednio do powiatu Ŭnryul.
7404.	Sonic Boom (serial animowany)	Bezimienne miasteczko
7405.	Sonic Rush Adventure	* Pirates Island (Wyspa Piratów) – kryjówka kapitana Whiskera, zatopione starożytne ruiny, które zamieniły się prowizoryczne miasteczko pirackie, gdzie Sonic i Blaze mogą dosiadać delfinów ślizgając się po wodzie. Na końcu poziomu czeka gracza pojedynek z kapitanem Whiskerem i Johnnym. Drużyna osiąga poziom za pomocą łodzi podwodnej.
7406.	Sonny Clark	Urodził się z małym górniczym miasteczku w Pensylwanii. Od 12 roku życia mieszkał w Pittsburghu. W wielu 20 lat wyjechał do Kalifornii, gdzie rozpoczął karierę muzyczną. Współpracował z saksofonistą Wardellem Grayem, później z kontrabasistą Oscarem Pettifordem, a także z klarnecistą Buddym DeFranco, z którego zespołem występował w Stanach Zjednoczonych i Europie do stycznia 1956. Następnie występował w zespole prowadzonym przez kontrabasistę Howarda Rumseya The Lighthouse All-Stars. W 1957 był akompaniatorem Dinah Washington.
7407.	Sophia Loren	Dzieciństwo spędziła w nędzy w miasteczku Pozzuoli, w slamsach niedaleko Neapolu, gdzie jej matka uciekła przed ostracyzmem konserwatywnego społeczeństwa włoskiego. W wieku piętnastu lat zwyciężyła w konkursie piękności „Królowa Morza”, a za pieniądze z wygranej wyjechała do Rzymu. Debiutowała w 1949 roku. Po zagraniu epizodu w amerykańskim filmie Quo vadis (1951) związała się z o 22 lata starszym włoskim producentem Carlo Pontim, który pokierował jej dalszą karierą filmową. Poślubiła go dwukrotnie – w 1957 (nielegalnie, ponieważ Ponti był już wtedy żonaty) i w 1966 roku (legalnie, po zrzeczeniu się przez obydwoje obywatelstwa włoskiego).
7408.	Sopoćkinie	W 1514 r. król Zygmunt I Stary nadał miejscowość Święck (Сьвяцск) Szymkowi Sopoćko, w tym miejscu w 1560 powstało miasteczko Sopoćkinie. W 1612 r. fundatorem kościoła został Jan Wołłowicz (którego płyta nagrobna wmurowana jest w ścianę kościoła), a w 1780 r. Jan Gosiewski ufundował cerkiew. Do trzeciego rozbioru Sopoćkinie pozostały w Wielkim Księstwie Litewskim, od 1793 zaś r. w województwie grodzieńskim. Działała tu huta szkła, młyn wodny i tartak.
7409.	Sorrento (Włochy)	Miejscowość, położona nad Zatoką Neapolitańską (Morze Tyrreńskie) naprzeciw Wezuwiusza, słynie z przepięknych widoków, stąd też cieszy się dużą popularnością wśród turystów. Nazwa 'Sorrento' pochodzi od mitycznych Syren - 'Surrentum'. Sorrento założone zostało najprawdopodobniej przez Greków i funkcjonowało jako grecka kolonia. W późniejszych wiekach przechodziło we władanie kolejno - Etrusków, Syrakuzan i Samnitów, póki nie zostało podbite przez Rzymian. W czasach imperialnej okupacji miasteczko stanowiło popularne miejsce wypoczynku dla rzymskich dostojników. Miasteczko spopularyzowała neapolitańska piosenka „Torna a Surriento”, kompozycja Ernesto De Curtisa, wykonywana m.in. przez Luciano Pavarottiego oraz przez Annę German. W mieście urodził się Torquato Tasso, XVI wieczny poeta, twórca słynnej Jerozolimy wyzwolonej. W centrum miasteczka znajduje się plac z pomnikiem poety - Piazza Tasso.
7410.	Sorø	Sorø zostało założone w XII w. Nazwa miasta oznacza miejsce podmokłe, co zgadza się w pełni z rzeczywistością, jako że Sorø jest z trzech stron otoczone jeziorami. W 1142 r. powstał tutaj klasztor benedyktynów założony z polecenia biskupa Absalona, a w 1161 na jego miejscu klasztor cystersów. Kościół klasztorny stał się mauzoleum grobowym rodu Hvide i kilku królów Danii. W bydynkach poklasztornych z polecenia Chrystiana IV zorganizowano w 1623 r. Akademię, w miejsce wcześniej istniejącej szkoły. W 1638 Sorø otrzymało prawa miasta handlowego. Osada rozwinęła się po zwolnieniu osadników od płacenia podatków. Położenie Sorø, pośród kompleksów leśnych i jezior, z dala od głównych szlaków handlowych, hamowało rozwój miasteczka. W latach 1658-1660 okupacyjne wojska szwedzkie zadały znaczne szkody lokalnej akademii, mniejsze miasteczku. Sorø spłonęło w 1693. W XVIII w. w Sorø stacjonował garnizon wojskowy. W 1799 Sorø zostało siedzibą prowincji Sorø Amt. Miasteczko znalazło się pod okupacją angielską w 1807, a rok później stacjonowały tutaj oddziały hiszpańskie. W tym czasie liczba mieszkańców wynosiła zaledwie 600 osób. W XIX w. miasto otrzymało połączenie kolejowe z Kopenhagą poprzez stację kolejową, którą wybudowano w sąsiedniej miejscowości, Frederiksberg, która graniczy od południa z Sorø. Budowa linii kolejowej (1856) oraz wcześniejsza (1808) budowa drogi w kierunku wschodnim, doprowadziły do przełamania wielowiekowej izolacji osady i wzrostu liczby mieszkańców. W 1850 było ich już 950. Po usunięciu dawnych bram i innych budowli ograniczających rozbudowę, doszło w II połowie XIX w. do powiększenia miasteczka. Od 1840 datuje się rozwój drobnej wytwórczości (fabryki, rzeźnia). W połowie XX w. Sorø wraz z przyległym Frederiksbergiem liczyło ok. 7000 mieszkańców.
7411.	Sosnowo (Litwa)	Sosnowo (lit. Sasnava) – miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Mariampol, położone przy drodze Mariampol-Kowno, ok. 12 km na północny wschód od Mariampola, siedziba starostwa Sosnowo.
7412.	Sosnówka (rejon brzeski)	W leżącym w pobliżu przysiółka zwartym kompleksie leśnym mieściło się miasteczko garnizonowe nr 88 "Iwachnowiczi" (военный городок № 88 «Ивахновичи»), którego pozostałością są ceglane parterowe budynki gospodarczo-administracyjne oraz schrony. Obiekty te są obecnie przedmiotem sprzedaży.
7413.	Sotogahama	Sotogahama (jap. 外ヶ浜町 Sotogahama-machi) – miasteczko w Japonii, na północnym Honsiu, w prefekturze Aomori i powiecie Higashitsugaru.
7414.	South Lake Tahoe	South Lake Tahoe (S.L.T.) leży na południowym brzegu jeziora Tahoe, w dolinie zwanej Lake Valley - Lake Tahoe Basin Management Unit. Od wschodu miasto graniczy ze stanem Nevada i miasteczkiem Stateline, znanym ośrodkiem hazardu. Miasto otacza kilka szczytów górskich, m.in.: Tahoe Mt. (2209 m n.p.m.) oraz Twin Peaks (2706 m n.p.m.).
7415.	South Park (gra komputerowa)	Gigantyczna asteroida zbliżyła się do Ziemi, co spowodowało serię dziwnych zdarzeń, a miasteczko South Park zostało zaatakowane przez gigantyczne indyki i innych wrogów. Głównymi bohaterami jest czwórka postaci znanych z serialu - to Kyle, Kenny, Cartman oraz Stan.
7416.	South Park: Kijek Prawdy	Akcja gry osadzona jest w fikcyjnym miasteczku South Park położonym w Górach Skalistych w Kolorado. Głównym bohaterem jest Nowy, przez inne postaci nazywany Deklem – milczący protagonista, który wraz z rodzicami przeprowadził się do South Parku. Zaprzyjaźniając się z miejscowymi chłopcami, zostaje wciągnięty w grę fabularną, w której wojownicy i czarodzieje walczą o zdobycie „Kijka Prawdy”, dającego nieograniczoną władzę dzierżącej go osobie. Ludzie, dowodzeni przez króla czarodzieja Cartmana, za swój dom uważają królestwo Kupa Keep, mieszczące się w ogródku ich przywódcy. Wśród jego zwolenników znajdują się bohaterowie znani z serialu: np. paladyn Butters, złodziej Craig, kleryk Token, Clyde, Tweek i księżniczka Kenny. Przeciwnikami ludzi są mroczne elfy, żyjące w elfim królestwie znajdującym się w ogródku ich lidera Kyle’a, któremu podlegają m.in. wojownik Stan i bard Jimmy. Chłopcy prowadzą grę w miasteczku, otaczających je lasach i w Kanadzie. W grze pojawiają się miejsca znane z serialu, w tym m.in. szkoła, centrum handlowe, kino Bijou, restauracja City Wok i kawiarnia Tweaków.
7417.	South Park: The Fractured but Whole	Gra oferować będzie dwanaście klas superbohaterów, takich jak: brutalist, blaster, pędziwiatr, elementalist, gadgeteer, mystic, cyborg, psychic, assassin, commander, netherborn oraz karate kid. Jej akcja rozgrywać będzie się po wydarzeniach z Kijka Prawdy w fikcyjnym miasteczku South Park w Górach Skalistych Kolorado, gdzie dzieci rozpoczynają nową zabawę, odgrywając role superbohaterów. Plany Erica Cartmana na stworzenie własnej franczyzy filmów i seriali nie podobają się wszystkim dzieciom, co prowadzi do podziału na dwie grupy – Szopa i Przyjaciół oraz ich przeciwników Freedom Pals, chcących stworzyć własną franczyzę – i konfliktu między nimi. Podobnie jak w Kijku Prawdy gracz będzie wcielał się w postać Nowego, tym razem mogąc jednak wybrać jego płeć. Postać w dalszym ciągu dysponowała będzie „supermocami” polegającymi na uwalnianiu gazów, za pomocą których może m.in. zakrzywiać czasoprzestrzeń. W grze zachowany został system walki w turach, został on jednak zmodyfikowany w celu wprowadzenia elementów strategicznych, pozwalając postaciom chociażby zmieniać miejsca podczas walk.
7418.	Southbound (film)	Mężczyzna w średnim wieku poszukuje zaginionej siostry. Odnajduje ją w tajemniczym miasteczku, przy wsparciu jednego z jego ekscentrycznych mieszkańców. Kobieta z biegiem lat nie postarzała się ani trochę.
7419.	Sovínky	Sovínky – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Mladá Boleslav, w kraju środkowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 314 mieszkańców.
7420.	Sowiecka dywersja zbrojna na Kresach Wschodnich 1921-1925	* zniszczenie posterunku Policji Państwowej i urzędu gminnego w miasteczku Telechany w powiecie kosowskim (zabito 2 policjantów i wójta) i napad na majątek ziemski Mołodowo w powiecie drohiczyńskim pod koniec sierpnia,
7421.	Sołoki	Sołoki (lit. Salakas) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie jezioroskim, siedziba starostwa Sołoki, 25 km na wschód od Daugieli, 604 mieszkańców (2001).
7422.	Sołokija	Długość - 71 km, powierzchnia zlewni - 939 km². Źródła w Polsce, na północ od Tomaszowa Lubelskiego, na północnych stokach Roztocza. Płynie na południowy wschód, przecinając granicę polsko-ukraińską zmienia kierunek na wschodni, przepływa przez miasteczko Bełz, Uhnów i w Czerwonogrodzie (dawniejszy Krystynopol) uchodzi do Bugu. Dolina rzeki w jej dolnym biegu jest w znacznej części zabagniona. Po przeprowadzeniu melioracji stała się kanałem melioracyjnym.
7423.	Sołomerecze	Dawniej miasteczko i dobra. Gniazdo rodowe kniaziów Sołomereckich, będących gałęzią Rurykowiczów. Sołomereccy posiadali Sołomerecze aż do wygaśnięcia rodu w 1641, kiedy to po kądzieli przeszły na własność Stetkiewiczów, a następnie innych rodów. W 1745 cześnik smoleński Michał Golejewski zakupił Sołomerecze za 110000 zp.
7424.	Sołomieść	Sołomieść (lit. Salamiestis) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim. Liczy 300 mieszkańców (2001).
7425.	Sołotwyno	Sołotwyno (ukr.  i rus. Солотвино, ros. Солотвина, cz.  i słow. Slatinské Doly, węg. Aknaszlatina i Faluszlatina) – miasteczko (osiedle typu miejskiego) w rejonie tiaczowskim obwodu zakarpackiego Ukrainy. Leży na północnym brzegu granicznego odcinka górnej Cisy, naprzeciw rumuńskiego miasta Sighetu Marmaţiei, na wysokości 283 m n.p.m. Liczba mieszkańców - 9276 osób (2001).
7426.	Soły	Soły (lit. Salos) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie rakiszeckim. Liczy 228 mieszkańców (2001). Dawna rezydencja Radziwiłłów, Morykonich, Tyzenhausów i hr. Przeździeckiej.
7427.	Sośnicowice	Pierwotna nazwa wywodzi się od polskiego określenia drzewa - sosny. Niemiecki nauczyciel Heinrich Adamy zaliczył ją do grupy miejscowości, których nazwy wywodzą się "von sosna = Kiefer (pinus silvestris)". W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 r. we Wrocławiu wymienia jako wcześniejszą od niemieckiej nazwę miasta w staropolskiej formie Sosniczowice podając jej znaczenie "Kieferstadtel" - "Miasteczko sosny, sosnowe miasteczko".
7428.	SpVgg Unterhaching	Klub rozgrywa swoje mecze domowe na stadionie Generali Sportpark (pojemność 15.053) w miasteczku Unterhaching na przedmieściach Monachium. Klub został założony w 1925 roku, posiada barwy czerwono-niebieskie. W sezonie 2000/2001 w drużynie występował Polak Mirosław Spiżak.
7429.	Spaghetti western	Pionierem nurtu w filmie była wytwórnia Cinecittà, która przed 1964 rokiem wyprodukowała około 25 własnych podróbek westernu, między innymi Arizona Bill (1964) Maria Bawy. Prawdziwym przełomem w historii podgatunku spaghetti westernów stał się jednak film Za garść dolarów (1964) w reżyserii Sergia Leone. Konwencją klasycznego westernu było to, iż występował wyraźny podział na złych kowbojów (często uciekających się do przemocy) oraz dobrych bohaterów, którzy dobrowolnie bronili ludność prowincjonalnego miasteczka. Wraz z pojawieniem się Za garść dolarów na ekranach kin podział ten uległ zatarciu. Fabuła filmu była po części wzorowana na filmie Straż przyboczna z 1959 roku w reżyserii Akiry Kurosawy, po części zaś na komedii włoskiej Arlecchino servitore di due padroni Carla Goldoniego z 1743 roku. Do meksykańskiej wioski nękanej przez dwa gangi przybywa tajemniczy rewolwerowiec (Clint Eastwood), który lawirując pomiędzy nimi, doprowadza je do samozniszczenia, a na końcu pojedynkuje się z hersztem bandy meksykańskiej (Gian Maria Volontè). W Za garść dolarów reżyser rozprawił się z mitem bezinteresownego bohatera i silnych kobiet-dziewic – główna postać filmu to człowiek kierujący się przede wszystkim zyskiem, gangsterzy nie mają żadnych ludzkich odruchów, kobiety zaś są mało istotnymi dla fabuły, słabymi wdowami; wyraźną cechą dzieła Leonego był także czarny humor. Film zawierał jednocześnie charakterystyczną muzykę Ennia Morricone, inspirowaną meksykańską muzyką ludową z solówkami granymi przez trąbki, użyciem sycylijskich instrumentów ludowych i gwizdami. Subtelne, budzące napięcie zbliżenia oraz długie sekwencje nadały filmowi miana artystycznego.
7430.	Spencer Tracy	W 1955 Tracy wystąpił w thrillerze Czarny dzień w Black Rock (reż. John Sturges), zawierającym elementy westernu i kina noir. Aktor wcielił się w rolę weterana wojennego, który przybywa do miasteczka Black Rock, by wręczyć medal synowi japońskiego farmera. Niespodziewanie spotyka się z dużą wrogością ze strony miejscowych. Kreacja Johna J. Macreedy’ego przyniosła mu piątą nominację do nagrody Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego oraz Złotą Palmę dla najlepszego aktora na Festiwalu Filmowym w Cannes. Tracy osobiście nie był zadowolony z filmu, wielokrotnie grożąc, że go opuści w trakcie realizacji. To zdarzenie stało się regularnym zjawiskiem dla starzejącego się aktora, który coraz częściej bywał apatyczny i cyniczny.
7431.	Spirited Away: W krainie bogów	Dziesięcioletnia Chihiro i jej rodzice przeprowadzają się do nowego miasta. Po drodze przypadkowo gubią trasę i zatrzymują się przed dziwnym murem pośrodku lasu. Rodzice Chihiro decydują się zobaczyć, co jest po drugiej stronie ściany i mimo protestów Chihiro przechodzą przez bramę w murze. Wszyscy troje trafiają do miejsca, które wygląda jak opuszczone miasteczko.
7432.	Spis ludności w Betlejem	Spis ludności w Betlejem – obraz namalowany przez Pietera Bruegla Starszego w 1566 roku. W charakterystyczny dla siebie sposób opisane w Ewangelii świętego Łukasza (Łk 2, 1-5) wydarzenie artysta umiejscowił w zimowej scenerii, którą tworzy typowy dla Niderlandów małomiasteczkowy krajobraz. Dzieło znajduje się w zbiorach Królewskich Muzeów Sztuk Pięknych w Brukseli.
7433.	Spisek doskonały	Nick mieszka w prowincjonalnym miasteczku. Pracuje w firmie recyclingowej i nie czuje satysfakcji z tego, co robi. Jakby było tego mało, po śmierci ojca jego ogromne długi pochłonęły cały spadek, a dom przejęli wierzyciele. W tych okolicznościach poznaje Lissę, z którą chce się związać. Myśli tylko o ucieczce z miasteczka, jego kumpel z pracy proponuje mu udział w kradzieży narkotyków. Nick zgadza się i pakuje w gorsze tarapaty...
7434.	Spisek w New Hope	Weteran wojny w Iraku, William MacPherson (Val Kilmer), przyjeżdża do New Hope. Został ranny i chce odpocząć na ranczu przyjaciela. Czeka go przykra niespodzianka. Żołnierz przekonuje się, że jego znajomy zniknął. Co więcej, żaden z mieszkańców miasteczka nawet o nim nie słyszał. William postanawia rozwikłać tę zagadkę. Trafia na trop spisku, w który zamieszane są miejscowe władze i policja.
7435.	Spiska Kapituła	Spiska Kapituła (słow. Spišská Kapitula, węg. Szepeshely, niem Zipser Kapitel, łac. Capitulum Scepusiense) - siedziba biskupów Spiszu, do 1948 samodzielne miasteczko warowne; obecnie dzielnica miasta Spiskie Podgrodzie. Wraz z nim, Zamkiem Spiskim i nieodległą wioską Żehra od 1993 znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Z powodu swego znaczenia nazywana "słowackim Watykanem".
7436.	Spisz	8 listopada 1412 roku król Władysław Jagiełło pożyczył Zygmuntowi Luksemburskiemu 37 000 kop szerokich groszy praskich (ówcześnie ok. 7 ton czystego srebra, czyli ponad 8 ton monet). Pożyczkę zabezpieczono zastawem, w którego skład weszły miasta i miasteczka należące wcześniej do ziemi sądeckiej (i później wydzielone jako odrębna jednostka): Lubowla, Podoliniec i Gniazda (w miastach tych utworzono starostwo grodowe z siedzibą w Zamku Lubowelskim) oraz 13 miast spiskich: Biała, Lubica, Wierzbów, Spiska Sobota, Poprad, Straże, Spiskie Włochy, Nowa Wieś dziś Spiska Nowa Wieś, Ruszkinowce, Wielka, Spiskie Podgrodzie (ale nie Zamek Spiski), Maciejowce, Twarożne. Węgry kilkadziesiąt lat później podjęły próbę odzyskania zastawionych miast, ale wyrokiem sądu papieskiego, który odbył we Wrocławiu w końcu XV w., tereny te zostały przyznane na stałe Polsce i pozostały w jej granicach aż do 1769 roku. Pozostałe przy Węgrzech miasta Spiszu utworzyły „prowincję 11 miast spiskich” (Provinz der 11 Zipser Städte, XI. Szepesi Városok Provinciájába), którego głównym ośrodkiem był Spiski Czwartek. Posiadały one szeroką autonomię, ale szybko zaczęły tracić na znaczeniu i już w 1465 stały się częścią państwa spiskiego, którego właścicielem był pan na Spiskim Zamku.
7437.	Spiszacy	Wyraźnie odmienny jest np. układ zabudowy wsi. W odróżnieniu od biegnących kilometrami na Podhalu czy Orawie tzw. ulicówek, spiskie wioski mają zwarty, miasteczkowy charakter, zabudowa skupiona jest wokół głównej drogi, rozszerzającej się w centrum we wrzecionowaty (z kościołem i gminnymi obiektami) okazały rynek. Domy mieszkalne na wąskich działkach ustawione są szczytem do ulicy, a na zewnątrz wsi, w pewnej odległości od reszty budynków, ciągną się rzędy szalowanych deskami stodół, oraz tzw. droga gospodarcza, wokół wsi przy stodołach (niem. wirtschaftsweg), według niemieckich reguł planowania osad, domy w dużej części murowane - zgodnie z węgierskimi przepisami przeciwpożarowymi.
7438.	Spiterstulen	Do schroniska możliwy jest dojazd prywatną, górską drogą (odcinek drogi posiada asfalt i jest płatny 80NOK - po przyjeździe do schroniska). Turystów dowożą również autobusy z miasteczka Lom.
7439.	Sporów	Sporów (biał. Спорава; ros. Спорово, hist. równ. Sporowo) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie bereskim obwodu brzeskiego, nad Jeziorem Sporowskim, około 28 km na południowy wschód od Berezy. Siedziba sielsowietu.
7440.	Spotkanie nad Łabą (film)	Koniec II wojny światowej. Amerykańskie i radzieckie oddziały spotykają się nad Łabą w miasteczku Altenstadt. Po wzajemnej fecie zwycięstwa obydwie strony przystępują do administrowania zajętymi terenami. Dowództwo obydwu stron czyni to na różny sposób – sowieckie, uosabiane przez radzieckiego komendanta wschodniej części miasta – majora Kuźmina, stara się odbudować życie w zrujnowanym mieście i przekształcić go w krainę zarządzaną w demokratyczny sposób. Amerykańskie, których w filmie reprezentuje gen. MacDermott, traktują Altenstadt i nieodległe tereny jak podbitą krainę – eksploatują ją i nie liczą się z nikim ani z niczym. Majorowi Kuźminowi przychodzi zmierzyć się z trudnymi problemami denazyfikacji podległych mu terenów, ich odbudowy, podtrzymania dobrych stosunków z amerykańskimi sojusznikami (którzy wrodzy komunistom prą do kolejnej wojny). Jako inteligentny oficer i dobry dyplomata jest w stanie poradzić sobie z wieloma z nich – udaje mu się wciągnąć ludność i elity niemieckiej społeczności miasta (w osobie prof. Dietricha) w dzieło odbudowy Niemiec. Jednak nie jest w stanie, pomimo przyjaznych relacji z żołnierzami i amerykańskim komendantem zachodniej części miasta – mjr. Hillem, zapobiec narastającemu rozdźwiękowi pomiędzy sojusznikami. Potrafi wykryć i aresztować byłego nazistę Schranka jednak nie może (jako obywatelki amerykańskiej) aresztować jego protektorki, agentki amerykańskiego wywiadu Janet Sherwood. Symboliczną sceną wieńczącą stosunki amerykańsko-radzieckie w okupowanych Niemczech jest zamknięcie przejścia nad Łabą i rozkaz (wydany przez Amerykanów) zniszczenia mostów ponad rzeką.
7441.	Spotkanie w Bajce	Odsłonięcie w małym prowincjonalnym miasteczku pomnika majora poległego w walkach z powojennymi "bandami", staje się okazją do przypadkowego spotkania trojga ludzi – miejscowej nauczycielki Teresy, przyjezdnego lekarza Pawła (podkomendnego poległego majora) i pianisty z Warszawy Wiktora (koncertującego podczas uroczystości odsłonięcia monumentu). Spotkanie ma miejsce w miejscowej kawiarni pod nazwą "Bajka" i jak się okazuje, cała trójka ma wspólną przeszłość – Paweł jest byłym mężem Teresy, którego ta opuściła przed laty dla Wiktora.
7442.	Spotkanie z Balladą	# 1988: Na Zachodzie bez zmian, akcja toczyła się w małym miasteczku na Dzikim Zachodzie, w programie udział wzięli m.in. E. Granat, G. Michalec, M. Wijatkowski, G. Rekliński, L. Benke, Aldona Jankowska, F. Szajnert, K. Wolniewicz, Maurycy Polaski, Władysław Guzik, Katarzyna Szlęk.
7443.	Społeczny Komitet Opieki nad Cmentarzami i Zabytkami Kultury Żydowskiej	W szczególności prowadzi prace związane z renowacją i upamiętnianiem cmentarzy, synagog oraz miejsc i wydarzeń związanych z historią Żydów w Polsce. Od początku działalności skupiał w swoim gronie osoby często pochodzenia nieżydowskiego zainteresowane podtrzymaniem pamięci o miejscach związanych z kulturą żydowską. Inicjuje wśród środowisk młodych ludzi społeczne akcje restaurowania cmentarzy żydowskich w małych miasteczkach.
7444.	Sprawiedliwość owiec	Akcja rozgrywa się w idyllicznej scenerii lata w Irlandii. Większość wydarzeń ma miejsce na pastwisku George'a Glenna, położonym nad brzegiem morza oraz w małym miasteczku o nazwie Glennkill, w pubie Szalony Dzik. Cała historia przedstawiona jest z punktu widzenia owiec, a wszystkie wydarzenia są opisane tak, jak postrzegają je owce; trzecioosobowa narracja ukazuje ich myśli i rozmowy oraz tylko te wypowiedzi ludzi, które usłyszały. Czytelnik na podstawie tych informacji może wyciągać wnioski co do innych, niewyjawionych wprost elementów akcji.
7445.	Sprawiedliwy wśród Narodów Świata	Kapituła instytutu pamięci Jad Waszem przyznaje wyróżnienie osobom i rodzinom, które z narażeniem własnego życia ratowały Żydów z Holocaustu podczas II wojny światowej. Uhonorowano również francuskie miasteczko Le Chambon-sur-Lignon, holenderskie Nieuwlande, duński ruch oporu, strajk z 25–26 lutego 1941 r. w Amsterdamie i polską Radę Pomocy Żydom (Żegotę). Uprawnieni do składania wniosków o przyznanie tytułu są sami uratowani albo ich bliscy. Dawniej poza medalem i dyplomem Sprawiedliwym przysługiwało także prawo do zasadzenia własnego drzewka w parku otaczającym siedzibę Instytutu, jednak z powodu braku miejsca zwyczaju zaniechano.
7446.	Springfield (Simpsonowie)	Mimo że Springfield przedstawiane jest w serialu jako niewielkie miasteczko, a nie rozległa metropolia, to na terenie miasta znajdują się między innymi elektrownia atomowa, w której pracuje Homer Simpson, kościół (protestancki, do którego chodzą głowni bohaterowie serialu, katolicki oraz Kościół Episkopalny w Stanach Zjednoczonych), klasztor, trzy szkoły podstawowe (m.in. szkoła prywatna oraz ta, do której uczęszczają Bart i Lisa Simpson), kilka uczelni wyższych, Zoo, kilka muzeów, stadion baseballowy, lotnisko, port morski, kasyno, kilka wysokich gór (m.in. Murderhorn), tor wyścigów psów, płonące od 35 lat wysypisko starych opon samochodowych, dzielnice: chińska, tybetańska, rosyjska, włoska, grecka oraz żydowska, bar prowadzony przez Moe Szyslaka, sklep Kwik-E-Mart prowadzony przez Apu Nahasapeemapetilona, wiele innych sklepów i centrów handlowych, a także kręgielnia.
7447.	Sprinkange	Sprinkange (luks. Sprénkeng) - małe miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, w gminie Dippach. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 354 osoby.
7448.	Sprycjan i Fantazjusz	* Louis Lagal – wynalazca z małego, kolejowego miasteczka, twórca Cyjanidy
7449.	Spytkowice (powiat nowotarski)	Wawrzyniec Spytek Jordan rozwinął bardzo żywą działalność osadniczą w swych dobrach (sięgających od Jordanowa aż po Limanową), także pomiędzy górną Skawą i Rabą. Rozbudowano wówczas stare wsie i zakładano nowe jak np. Ponice koło Rabki oraz właśnie Spytkowice i miasteczko Jordanów. Podobno początkowo Spytkowice nosiły nazwę Spytkowa, jednak ks. Jan Kracik twierdzi, że jest to zapis, który pojawił się w „Rejestrze poborowym", zaś miejscowy pisarz w „Księdze gromadzkiej" w 1603 r. napisał o kimś, że jest "młynarzem w Spytkowicach", więc teza jest nieuzasadniona. W niektórych dokumentach i aktach nazwę miejscowości zapisywano „Spytkowice Jordanowskie”.
7450.	Spytkowice (powiat wadowicki)	Pierwsza wzmianka historyczna o Spytkowicach pochodzi z 1229, w związku ze zwołaniem w Spytkowicach przez księcia Henryka Brodatego zjazdu książąt piastowskich. Osada musiała zatem istnieć znacznie wcześniej i mieć spore znaczenie, skoro infrastruktura była odpowiednia na przyjęcie tak ważnych gości. W czasie zjazdu Henryk Brodaty podczas mszy został pojmany przez ludzi księcia Konrada Mazowieckiego i uprowadzony do Płocka. Od 1315 roku miejscowość należy do księstwa oświęcimskiego. W 1327 książę Jan I Scholastyk oddał księstwo oświęcimskie w lenno Królestwu Czech, a w towarzyszącym dokumencie z dnia 24 lutego wymieniono również oppidum Spitkowicz (miasteczko Spytkowice). Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Spythkowicze wymienia w latach 1470–1480 Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis. W 1488 Spytkowice przeszły na własność Myszkowskich herbu Jastrzębiec. W 1513 właścicielem był Wawrzyniec Myszkowski, który zabił w czasie sporu o stawy rybne ostatniego z książąt zatorskich – Janusza V. W 1595 roku wieś położona w powiecie śląskim województwa krakowskiego była własnością Aleksandra Myszkowskiego.
7451.	Spálov	Spálov (niem. Sponau) – miasteczko w Czechach, w powiecie Nowy Jiczyn, w kraju morawsko-śląskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyło 900 mieszkańców.
7452.	Srebrna Góra (województwo dolnośląskie)	Miejscowość posiada zabudowę małomiasteczkową, rozciągniętą wzdłuż stromej doliny. Położona jest na wysokości od około 400 m n.p.m. do około 600 m n.p.m. (najwyższe wzniesienie - Góra warowna 686 m n.p.m.), w głębokiej, wąskiej dolinie oddzielającej Góry Sowie od Gór Bardzkich, gdzie od początku XVIII wieku wydobywano srebro.
7453.	Sroka złodziejka	Autorem tekstu Sroki jest Giovanni Gherardini, później sławny filolog i leksykograf, stawiający wówczas pierwsze kroki w literaturze. Temat do libretta zaczerpnął z dramatu Jean-Marie-Théodore Badouin d'Aubigny'ego i Louis-Charlesa Caigneza La pie voleuse, ou la Servante de Palaiseau (Sroka złodziejka, albo służąca z Palaiseau), wystawionego z powodzeniem w Paryżu w 1815 roku. Dramat został oparty na rzeczywistym zdarzeniu, które miało miejsce w XVIII wieku w miasteczku Palaiseau pod Paryżem. Uboga dziewczyna została tam skazana na śmierć za kradzież kilku srebrnych przedmiotów z serwisu stołowego w rodzinie, w której służyła. Po wykonaniu wyroku okazało się, że przedmioty zabrała i ukryła w gnieździe zadomowiona sroka. Jako zadośćuczynienie zarząd gminy uchwalił specjalny fundusz na odprawienie raz do roku Mszy za spokój duszy niewinnej ofiary, która otrzymała miano „sroczej mszy” (la messe de pie).
7454.	SsangYong Tivoli	Samochód został po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowany w styczniu 2015 roku w Korei Południowej. W marcu 2015 roku podczas targów motoryzacyjnych w Genewie zaprezentowano europejską wersję pojazdu. Pojazd zbudowany został w wyniku współpracy firmy SsangYong z jej właścicielem - indyjską firmą Mahindra & Mahindra Limited. Nazwa Tivoli nawiązuje do małego, włoskiego miasteczka, które jest ośrodkiem wypoczynkowym leżącego w pobliżu Rzymu.
7455.	St Ives, czyli przygody francuskiego jeńca w Anglii	Akcja rozpoczyna się w lato 1813 roku w Zamku w Edynburgu, stolicy Szkocji. Bohater podczas swoich przygód wędruje z Edynburga w głąb Anglii i z powrotem, po drodze zwiedzając zarówno duże, wielokulturowe miasta, małe miasteczka, wsie i zajazdy, czy też rozległe, niezamieszkane tereny równinne.
7456.	St Pancras International	Eurostar najprawdopodobniej będzie używał stacji Stratford International jako swojego pierwszego przystanku po St Pancras International gdy zakończy się rozbudowa sieci Docklands Light Railway. Obecnie nie ma żadnego połączenia między krajową a międzynarodową stacją Stratford. Ma je zapewnić właśnie DLR w roku 2010. Podczas olimpiady letniej w 2012 roku St Pancras będzie obsługiwał serwis „Olimpic Javelin” do miasteczka olimpijskiego.
7457.	St. Louis Blues (album)	szesnastowiecznego zamku w miasteczku Sigharting (powiat Schärding, w Austrii). Płyta wydana przez austriacką wytwórnię PAO Records w 1999.
7458.	Stacja (film 2001)	Na stacji benzynowej położonej na pustkowiu, przy bocznej drodze, pod lasem, niedaleko od przejścia granicznego, należącej do Dymeckiego (Zbigniew Zamachowski) pracuje w czasie ferii zimowych Banan. Pewnego mroźnego dnia zjawia się tam ranny w brzuch gangster Cyna (Bogusław Linda), który ma przy sobie torbę pełną pieniędzy i pistolet. Potrzebuje pomocy medycznej, ale każe sprowadzić prywatnego lekarza, który - odpowiednio opłacony - będzie milczał. Banan proponuje wezwać doktora Wolańskiego (Sławomir Orzechowski), miasteczkowego ginekologa i kolegę jego ojca. Nieznajomy, płatny morderca o pseudonimie Cyna, który dopiero co zastrzelił pewnego mafiosa, ale sam przy okazji oberwał od jego ochroniarzy, wyraża zgodę. Niestety doktor Wolański jest nieuchwytny, bowiem po awanturze z żoną wyruszył akurat na poszukiwanie syna, który wykradł ojcu kluczyki od audi, zresztą identycznego jak to, którym poruszał się gangster Cyna. Chłopak chciał poszpanować bryką, a przy okazji trochę wkurzyć ojca. Zwłaszcza to ostatnie w pełni mu się udało. Młody Wolański nie wie jednak, że Cyny poszukują ochroniarze zabitego mafiosa. Na tropie płatnego zabójcy jest także policja. Tymczasem na stacji Banan, widząc, że z rannym jest coraz gorzej, postanawia jednak wezwać pogotowie. Dymecki przekonuje go, że lepiej poczekać, aż tamten się wykrwawi, a forsą się podzielić. Przecież legalnie nigdy tyle nie zarobią, a każdemu z nich gotówka się przyda. Banan protestuje, Dymecki zamyka go więc w baraku razem z rannym egzekutorem. Sam zaczyna kopać na tyłach grób dla Cyny, chociaż ten nadal żyje. Po śmierci gangstera chciwy Dymecki chce zawłaszczyć sobie jego gotówkę.
7459.	Stacja Corner Gas	Serial opowiada o życiu mieszkańców małego miasteczka Saskatchewen. Głównymi bohaterami są Brent LeRoy (Brent Butt), właściciel przydrożnej stacji benzynowej "Corner Gas" w fikcyjnym mieście Dog River, jego asystentka Wanda Dollard (Nancy Robertson) oraz właścicielka kawiarni Lacey Burrows (Gabrielle Miller).
7460.	Stacyjka	Rogoży nie ma na mapie, nic tu się nie udaje, nad miasteczkiem ciąży bowiem klątwa rzucona przez ostatnią europejską czarownicę spaloną na stosie. Jej duch nawiedza Rogożę pod postacią niedźwiedzia.
7461.	Stade Sylvio Cator	Stade Sylvio Cator – stadion piłkarski w Port-au-Prince, stolicy Haiti. Może pomieścić 15 000 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim drużyny Racing Port-au-Prince, Violette Port-au-Prince oraz Aigle Noir Port-au-Prince. Podczas trzęsienia ziemi w 2010 roku obiekt został częściowo zniszczony, a następnie utworzono na jego terenie miasteczko namiotowe dla osób, które straciły dach nad głową.
7462.	Stadion Dynamo im. Walerego Łobanowskiego w Kijowie	W 20-30 latach na ich miejscu Kijowska gubernialna rada społeczeństwa «Dynamo» zbudowała kilka boisk: do koszykówki, siatkówki i piłki ręcznej, a także boisko piłkarskie z drewnianą przebieralnią i gimnastyczne miasteczko.
7463.	Stadion Hirnyk w Kalmiuśkim	Stadion Rudokombіnatu (ukr. Стадіон Рудокомбінату) w miasteczku Komsomolśkie został zbudowany w XX wieku i prezentował miejscowy Zakład Obróbki Rudy. Stadion zapisał się do historii tym, że 6 marca oraz 20 marca 1994 roku na stadionie rozgrywała swoje mecze domowe piłkarska drużyna Szachtar Donieck z Nywą Winnica i Zorią-MAŁS Ługańsk. Dotychczas jest to najmniejsze miasto (12 tys.), które kiedykolwiek przyjmowało mecze Wyższej Ligi Ukrainy. Potem stadion zmienił nazwę na Metałurh (ukr. «Металург»), a w sezonie 1997/98 w Drugiej lidze występował miejscowy Metałurh Komsomolśke. W 2006 klub zmienił nazwę na Hirnyk-Illicziweć Komsomolśke, po czym również stadion otrzymał nazwę Hirnyk.
7464.	Stadion Leśny w Kielcach	Na terenie dawnej jednostki wojskowej część budynków wykorzystywana jest przez Policję. Mieści się tutaj także Park Stadion, w skład którego wchodzi egzotarium z gadami, karczma, stajnia oraz centrum jeździeckie. Obok znajduje się także pełnowymiarowe boisko piłkarskie. Mieściło się tutaj także zajmujące 23 ha miasteczko namiotowe, w którym mieszkało 8 tysięcy harcerzy - uczestników Ogólnopolskiego Zlotu Harcerstwa Kielce 2007.
7465.	Stadion UWM w Olsztynie	Stadion UWM w Olsztynie – stadion lekkoatletyczny położony w środku miasteczka akademickiego Kortowo, obecnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. Użytkownikiem stadionu jest AZS UWM Olsztyn. Stadion wybudowano w latach 60. XX wieku dla potrzeb młodzieży akademickiej. Początkowo organizowano na nim treningi lekkoatletyczne, później zawody hipiczne.
7466.	Stadtbredimus	Stadtbredimus − gmina i małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w dystrykcie Grevenmacher, w kantonie Remich.
7467.	Staki	Staki (lit. Stakiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim w starostwie Raudany, 18 km na północny wschód od Wielony, 241 mieszkańców (2001).
7468.	Stalag 313 w Witebsku	Obóz został założony przez niemieckie władze okupacyjne we wrześniu 1941 roku. W tym celu przystosowano dawne radzieckie miasteczko wojskowe 5 pułku kolejowego na północno-zachodnich obrzeżach Witebska, m.in. otaczając je drutem kolczastym. Ze względu na lokalizację, obóz zyskał potoczną nazwę „Piąty pułk”, która funkcjonuje do chwili obecnej, m.in. w białoruskiej literaturze. Jego początkową funkcją była masowa eksterminacja radzieckich jeńców wojennych. Jednocześnie w obozie przebywało do 40 tysięcy więźniów. W okresie od marca do kwietnia 1943 roku znalazło się w nim 20 tysięcy mieszkańców miasta i okolicznych wsi, schwytanych w czasie obław. Po zakończeniu eksterminacji jeńców wojennych do lutego 1944 roku placówka pełniła funkcję obozu przesyłowego, a następnie obozu dla ludności cywilnej. Więźniowie byli głodzeni, torturowani, osłabionych zabijano. Razem przez obóz przeszło ponad 150 tysięcy ludzi, z których 80 tysięcy zginęło, w tym 12 tysięcy ludności cywilnej. 27 maja 1944 roku więźniowie obozu zostali przetransportowani na pierwszą linię niemieckiej obrony na stację kolejową Krynki, gdzie przetrzymywano dzieci z witebskich sierocińców oraz chorych na dur brzuszny. 3 czerwca tego samego roku wojska radzieckie uwolniły ok. 8 tysięcy ocalałych więźniów.
7469.	Stalag IV B	Gdy Armia Czerwona wkroczyła do obozu 23 kwietnia 1945, znajdowało się w nim ponad 30 000 jeńców wtłoczonych do baraków, z czego 7250 Brytyjczyków. Nie jest dobrze znane, że „oswobodziciele” wcale nie śpieszyli się, żeby aliantów repatriować. Anglicy i Amerykanie byli trzymani w obozie ponad miesiąc. Małymi grupami wielu z nich uciekło z obozu i wędrowało na własną rękę do linii amerykańskich oddalonych o 80 km. Również dużo Polaków dostało się do miasteczka Grimma, gdzie Amerykanie zorganizowali obóz przejściowy dla byłych jeńców alianckich już pod koniec kwietnia.
7470.	Stalag X B	Stalag X B Sandbostel był w czasie II wojny światowej niemieckim obozem jenieckim dla żołnierzy i podoficerów, położonym w pobliżu miasteczka Sandbostel w północno-zachodnich Niemczech, 9 km na południe od Bremervörde, 43 km na północny wschód od Bremy. Położony na bagnistym terenie o wilgotnym, zimnym klimacie, należał do jednego z najgorszych obozów. Pomiędzy 1939 a 1945 rokiem przewinęło się przez to miejsce ponad milion jeńców 46 narodowości. Blisko 50 tysięcy zmarło z głodu, chorób, wycieńczenia, lub też zostało zamordowanych.
7471.	Stalowa Wola	Miasto powstało jako rezultat decyzji o zlokalizowaniu w pobliżu wsi Pławo między miasteczkami Nisko i Rozwadów w ramach budowy COP tzw. Zakładów Południowych. Pierwsze historyczne wzmianki na temat wsi Pławo, na terenie której powstało miasto, pochodzą z 1. połowy XV wieku. W pobliskim Przyszowie znajdował się dwór łowiecki króla Władysława Jagiełły, zbudowany przed 1358 rokiem przez Kazimierza Wielkiego. W końcu XV wieku Pławo było wsią królewską. Osiadła ludność trudniła się łowiectwem, wyrębem drzew, bartnictwem i uprawą roli. W czasie potopu szwedzkiego w roku 1656, widły Wisły i Sanu stały się miejscem bitwy wojsk hetmana Stefana Czarnieckiego z wojskami króla Karola Gustawa.
7472.	Stalowe magnolie (film 1989)	Małe miasteczko na Południu Stanów. Sześć kobiet o różnym statusie, wieku i doświadczeniach spotyka się regularnie w salonie kosmetycznym Truvy. Toczy się na pozór przeciętne, nudne życie - nacechowane miłością, macierzyństwem, cierpieniem, chorobą, poświęceniem, śmiercią. Związku łączącego kobiety nic nie jest w stanie rozerwać.
7473.	Stalowy gigant	Na przełomie jesieni i zimy 1957 roku (w środku zimnej wojny) do morza w pobliżu wybrzeża stanu Maine spada ogromny, żelazny stwór, który żywi się metalem. Po wyjściu na brzeg spotyka małego chłopca o imieniu Hogarth Hughes, z którym się zaprzyjaźnia. Stalowy Gigant o uczuciowości dziecka jest jednak celem śledztwa prowadzonego przez agencję rządową oraz wojsko, które sprowadzają do miasteczka dziwne wydarzenia w pobliskiej elektrowni.
7474.	Standard Oil	We wrześniu 1913 roku około 1200 górników wspomaganych przez Zjednoczonych Robotników Kopalń zorganizowało strajk przeciwko niskim płacom, niebezpiecznym warunkom pracy i feudalnym stosunkom panującym w górniczych miasteczkach należących do przedsiębiorstwa Colorado Fuel & Iron Corporation powiązanego ze Standard Oil Trust. W kwietniu 1914 doszło do ataku prywatnej policji korporacyjnej Johna Rockefellera i oddziałów Gwardii Narodowej na protestujących górników w miejscowości Ludlow w stanie Kolorado. W wyniku masakry zginęło 26 górników i członków ich rodzin.
7475.	Stanisław Appenzeller	W latach 1955-1980 osiadł ostatecznie w prowansalskim miasteczku Seillans, gdzie ostatnie 12 lat życia do swej śmierci w 1976 r. spędził także Max Ernst z żoną Dorotheą Tanning.
7476.	Stanisław August Poniatowski	We wrześniu 1939, po wkroczeniu do miasteczka Armii Czerwonej, grobowiec został splądrowany, a sarkofag zniszczony. W takim pogarszającym się ciągle stanie pozostawał do 1987, kiedy to konserwatorzy z muzeum w Grodnie dokonali uporządkowania ruin. W 1988 domniemane fragmenty szczątków trumny Stanisława Augusta i jego szat zebrane w kaplicy władze sowieckie po raz kolejny przekazały do Polski. 15 grudnia 1988 przywiozła je z Mińska delegacja pod kierownictwem Aleksandra Gieysztora. Zostały one początkowo wystawione w pałacu Na Wyspie w Łazienkach Królewskich, a następnie złożone na Zamku Królewskim w Warszawie. Propozycja pochowania króla w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie spotkała się m.in. ze sprzeciwem hierarchii kościelnej ze względu na jego przynależność do masonerii.
7477.	Stanisław Basaj	Latem 1943 Niemcy praktycznie zaprzestali akcji wysiedleńczych na Zamojszczyźnie, gdyż nie posiadali już sił na dalszą realizację Generalnego Planu Wschód; pacyfikacje i operacje przeciwpartyzanckie prowadzone były już raczej pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa na zapleczu frontu; od wczesnej wiosny 1944 Zamojszczyzna przeżywała nową tragedię; nacjonalistyczny ruch ukraiński (OUN, UPA) wspomagany przez Niemców podjął skoncentrowane i bezwzględne działania, zmierzające do zepchnięcia lub likwidacji żywiołu polskiego z południowo-wschodnich powiatów Zamojszczyzny (hrubieszowski, tomaszowski, biłgorajski); pod koniec lutego 1944 dowództwo UPA postanowiło przenieść działania na ziemie leżące na zachód od Bugu i Sanu. Zgrupowanie UPA pod dowództwem Myrosława Onyszkewycza przekroczyło Bug i dokonało masakry wsi polskich: Tarnoszyn, Posadów i Podlodów w powiecie tomaszowskim, a także wsi Ostrów i Chlewiska pod Bełżcem; w lesie między Dachnami i Monastyrem Ukraińcy wymordowali polską grupę partyzancką, wśród której znajdowali się spadochroniarze sowieccy i oddział AK "Krakusy"; równocześnie na ziemię lubaczowską wtargnęło zgrupowanie UPA Iwana Szpontaka "Żeleźniaka"; dokonało ono w kwietniu masakry polskich wsi Budka i Chotylub oraz miasteczka Cieszanów; w kwietniu i maju na wschodnie obszary Zamojszczyzny wdarły się nowe oddziały UPA pod dowództwem płk. Ostróżki, w sile kilkunastu tysięcy strzelców; zmierzały one do opanowania rejonów południowo-wschodniej Polski (w dzisiejszych granicach) i utworzenia tu bazy operacyjnej do walki z Polakami; kurenie UPA zostały wsparte przez niemiecką policję, oddziały SS-Galizien oraz inne formacje kolaboranckie; w związku z tym dowództwo UPA zażądało kategorycznie, aby wszyscy Polacy opuścili do 6 kwietnia 1944 część Chełmszczyzny i Lubelszczyzny, a w pierwszej kolejności powiaty: chełmski, zamojski, hrubieszowski i tomaszowski; na ziemiach tych, za zgodą Niemców, wprowadzono obok języków niemieckiego i polskiego jako urzędowy język ukraiński.
7478.	Stanisław Czyżowski	Należał do starej rodziny szlacheckiej pochodzącej z Międzygórza, które to dobra ród otrzymał od Kaziemierza Wielkiego. Kilku z jego przodków (m.in. pradziad Jan Zaklika) było wojewodami sandomierskimi. Poprzez małżeństwo pradziada Jana z Agnieszką Ligęza Czyżowską, Zaklikowie odziedziczyli w 1457 roku po Czyżowskich leżące w Ziemi sandomierskiej dobra zdziechowickie oraz miasteczko Wojsławice. Od tego czasu gałąź rodu Zaklików była związana z tą częścią Małopolski, a jego członkowie piszą się Zaklika z Czyżowa lub Zaklika Czyżowski. Za Jakuba Zakliki, kasztelana chełmskiego, który był dziadem Stanisława, Wojsławice zostały zniszczone w czasie najazdu tatarskiego. Gdy dobra rodowe w 1499 odziedziczył Hieronim Zaklika, odbudował Wojsławice i do swych dóbr na początku wieku XVI dołączył Czyżów Szlachecki z zamkiem, który uczynił swą siedzibą. Hieronim znany ze swych zwycięstw nad Tatarami otrzymał od króla Zygmunta Starego godność wojewody sandomierskiego. Nominacji jednak nie przyjął wymawiając się podeszłym wiekiem. Wszystkie posiadłości ojca znalazły się w posiadaniu Stanisława po śmierci Hieronima po roku 1508.
7479.	Stanisław Flis	Po zakończeniu wojny zgłosił się ochotniczo do pracy na tzw. Ziemiach Odzyskanych i 24 marca 1945 przybył do Olsztyna. Jako czwarty w tym mieście polski lekarz należał do grona współorganizatorów powojennej służby zdrowia w regionie. Wkrótce powierzono mu dyrekcję Szpitala Kolejowego; kierował tą placówką niemal ćwierć wieku, organizując m.in. oddział wewnętrzny i sprawując w nim funkcję ordynatora. Społecznie udzielał się w ramach białych niedziel, podróżując po wsiach i miasteczkach województwa olsztyńskiego, a także w pogotowiu ratunkowym. Na emeryturę przeszedł 1 lutego 1969.
7480.	Stanisław Hynek	Ożenił się w 1494 z Zofią z Lasek, która wniosła mu jako wiano m.in. część młyna w Zimnej Wodzie koło Lwowa. 7 maja 1503 otrzymał od króla Aleksandra miasteczko Smotrycz w powiecie kamienieckim. Od 2 lutego 1511 przejął po ojcu urząd podkomorzego łęczyckiego. 19 grudnia 1511 na mocy przywileju królewskiego wykupił Lelów i trzy okoliczne wsie. 22 grudnia 1514 za męstwo w bitwie pod Orszą Zygmunt Stary przyznał mu dożywotnio 50 florenów rocznie z dochodów królewskich od Żydów ze Lwowa.
7481.	Stanisław Jewsejenko	Stanisław Łeonidowycz Jewsejenko, ukr. Станіслав Леонідович Євсеєнко, ros. Станислав Леонидович Евсеенко, Stanisław Leonidowicz Jewsiejenko (ur. 19 lutego 1945 w miasteczku Nowa Praha, w obwodzie kirowohradzkim, Ukraińska SSR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, trener piłkarski.
7482.	Stanisław Konopka (aktor)	Po 1883 występował w miastach i miasteczkach wszystkich trzech zaborów z koncertami, na których deklamował utwory patriotyczne, także z literatury polskiej m.in. fragmenty „Pana Tadeusza”, „Dziadów”, „Kordiana”, „Mazepy”, „Marii Stuart”, wiersze Zygmunta Krasińskiego, Kornela Ujejskiego, a także fragmenty popularnych wówczas dramatów Szekspira czy Friedricha Schillera. Z tym repertuarem wyjeżdżał także za granicę, m.in. do Pragi, Berlina, Wiednia i Petersburga. Od 1893 prowadził też działalność pedagogiczną. jako nauczyciel deklamacji, najpierw w Krakowie, a potem we Lwowie. Gdy w lutym 1902 we Lwowie obchodzono uroczyście jubileusz czterdziestopięciolecia jego działalności artystycznej, podkreślano w prasie lwowskiej jego wielkie zasługi na polu popularyzacji poezji polskiej. Zmarł we Lwowie.
7483.	Stanisław Krajewski (geolog)	Wybuch I wojny światowej przerwał mu zbieranie materiałów do pracy doktorskiej na temat geologii Jury Szwajcarskiej, między jeziorem Lac de Joux i miasteczkiem Vallorbe. Wstąpił do "plutonu szwajcarskiego", zbierającego studentów i robotników, których wojna zastała w Szwajcarii, i udał się do kraju. W maju 1915 dostał się do niewoli rosyjskiej jako legionista Brygady Karpackiej. Powrócił z niewoli do Lwowa w sierpniu 1919.
7484.	Stanisław Lachtara	W czerwcu 1932 miał składać egzamin maturalny w szkole techniczno-budowlanej, jednak zdekonspirowanie jego mieszkania przez policję uniemożliwiło mu ukończenie szkoły. Gdy 11 kwietnia 1932 policja przeprowadziła masowe aresztowania wśród członków KZMP w Radomiu, "Stachowi" udało się uniknąć aresztu, jednak w czasie rewizji w jego mieszkaniu policja zdobyła poważne dowody obciążające w postaci powielacza i pewnej ilości druków komunistycznych i na tej podstawie radomska prokuratura okręgowa wszczęła przeciw niemu postępowanie karne. Wobec tego Lachtara opuścił zagrożony teren i przeniósł się do Warszawy, gdzie został funkcjonariuszem partyjnym. Z ramienia Komunistycznej Partii Polski (KPP) zaczął prowadzić działalność agitacyjną wśród chłopów na Mazowszu. M.in. kilkakrotnie występował na wiecach chłopskich w powiecie grójeckim. 1 sierpnia 1933 został aresztowany w Grójcu w czasie wygłaszania przemówienia do chłopów na rynku miasteczka. 20 grudnia 1933 w wyniku pierwszej rozprawy przed Sądem Okręgowym w Radomiu został skazany na 5 lat ciężkiego więzienia; wyrok zatwierdził 11 kwietnia 1934 Sąd Apelacyjny w Lublinie, mimo złożenia odwołania przez broniącego Lachtarę adwokata Teodora Duracza. 28 marca 1934 podczas drugiej rozprawy w związku z wystąpieniami w powiecie grójeckim warszawski Sąd Okręgowy na sesji wyjazdowej w Grójcu skazał Lachtarę na 3 lata ciężkiego więzienia.
7485.	Stanisław Leśniowolski	19 sierpnia 1562 na czele 1 300 jazdy i 200 piechoty pobił w bitwie pod Newlem wielokrotnie liczniejsze wojska rosyjskie pod wodzą Andrzeja Kurbskiego (ok. 40-45 000 ludzi). Po śmierci Floriana Zebrzydowskiego mianowany hetmanem nadwornym. W listopadzie 1564 ma czele 4 900 jazdy i 3 700 piechoty polskiej podjął próbę odbicia Połocka. W 1565 ubezpieczał rajd Filona Kmity na Siewierszczyznę. Przeprowadził zagon na Psków, pustosząc okoliczne wsie i miasteczka.
7486.	Stanisław Maczek	W dniu 19 maja 1945 roku w miasteczku niemieckim Haren, wcześniej zdobytym przez 1 Dywizję Pancerną, położonym w Dolnej Saksonii, gen. Stanisław Maczek i jego żołnierze, na wniosek kolegów z II Korpusu Kanadyjskiego, stworzyli tymczasowe lokum dla Polaków, jeńców byłych niemieckich obozów, żołnierzy którzy nie mieli dachu nad głową. W miasteczku mieszkało ok. 5000 Polaków, w tym 1728 kobiet, dziewczyn uczestniczek Powstania Warszawskiego, więzionych w obozie Stalagu VI w Oberlangen.
7487.	Stanisław Narutowicz	Pochowany został na cmentarzu w miasteczku Olsiady.
7488.	Stanisław Orzelski	W roku 1601 wyjechał do Włoch i tam w 1602 immatrykulował się na uniwersytecie w Padwie. W 1606 odwiedził Bolonię. Wkrótce po powrocie do kraju, w roku 1607, w czasie rokoszu Zebrzydowskiego, wziął udział w bitwie pod Guzowem po stronie wojsk królewskich. W roku 1609 ożenił się z Barbarą z Jezior Dembołecką. Pozostawił syna (Maciej ur. 1610) i córkę (Elżbieta ur. 1612). Prowadził żywot spokojnego ziemianina. Był właścicielem 6 wsi: Topoli, Samostrzela, Liszkowa (Łyskowa), Dąbrowy, Komorowa i Wielkiej Wsi, ⅛ miasteczka Dźwierszna a w roku 1614 trzymał na wyderkaf ⅛ miasta Czarnkowa. Nie piastował żadnych urzędów publicznych. Zmarł około 10 maja roku 1626 w Dabrowie.
7489.	Stanisław Pardyak	W 1908 był inicjatorem powstania, a następnie aż do śmierci pierwszym dyrektorem Gimnazjum w Myślenicach. Szkoła zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej oraz decyzją cesarza Franciszka Józefa była szkołą męską z polskim jako językiem wykładowym. Pardyak był zamiłowanym turystą i taternikiem toteż częścią programu szkoły były wycieczki szkolne w Beskidy, Tatry, do Krakowa czy Wieliczki, gdzie młodzież zapoznawał się z kulturą i historią. Propagował turystykę również wśród elity miasteczka. Zbigniew Lehman, długoletni prezes oddziału PTTK w Myślenicach sugeruje, że zasługą Pardyaka i innych myślenickich entuzjastów turystyki było nadanie i utrzymanie nazwy Myślenickich Turni – stacja przesiadkowa kolejki linowej na Kasprowy Wierch – wobec zakusów nadania tym wierchom nazwy „myśliwieckie”….
7490.	Stanisław Sakowicz	Instytut Rybactwa Śródlądowego, który otrzymał siedzibę w olsztyńskim miasteczku akademickim Kortowo wraz z Wyższą Szkołą Rolniczą (późniejszą Akademią Rolniczo-Techniczną), składał się u progu swojej działalności z działów i zamiejscowych stacji badawczych, a od 1955 z zakładów. W okresie dyrekcji profesora Sakowicza powstały też filie w Gdańsku-Oliwie, Giżycku, Żabieńcu pod Warszawą. Sakowicz dbał zarówno o rozwój instytucji pod względem bazy techniczno-badawczej, jak i personelu naukowego; krótko po jego odejściu na emeryturę zatrudnionych było w Instytucie pięciu profesorów i pięciu docentów, a łącznie niemal 150 osób.
7491.	Stanisław Stachowski	Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym miasteczku. Tam pobierał pierwsze nauki, a w czasie okupacji brał udział w kompletach. Po zakończeniu wojny przyjechał jako repatriant do Tomaszowa Mazowieckiego. Tu w roku 1951 ukończył I Państwowe Koedukacyjne Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące i uzyskał maturę. W roku 1951 rozpoczął studia slawistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w zakresie serbokroatystyki (serbistyki i kroatystyki). Jeszcze w czasie studiów zainteresował się wpływem języka osmańskotureckiego na języki słowiańskie na Bałkanach, w związku z czym zaczął uczęszczać na zajęcia turkologiczne (m.in. Mariana Lewickiego i Włodzimierza Zajączkowskiego). Praca magisterska obroniona w 1956 ukazała się drukiem w kilka lat później (1961). Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Słowiańskiej UJ.
7492.	Stanisław Szuttenbach	Był praprawnukiem Bernarda von (de) Schuttenbacha – XIX-wiecznego geodety, autora planu urbanistycznego miasteczka Aleksandrowa Łódzkiego. Ukończył Szkołę Powszechną oraz Szkołę Handlową Łódzkiego Towarzystwa Szerzenia Wiedzy Handlowej. W 1918 roku brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w Łodzi. Jako żołnierz 28 pułku Strzelców Kaniowskich walczył w wojnie polsko-rosyjskiej (odznaczony medalem "Polska Swojemu Obrońcy"). W grudniu 1922 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty D.O.K. nr IV. W latach międzywojennych pracował między innymi jako nauczyciel wychowania fizycznego i instruktor harcerstwa. Kampanię wrześniową odbył w szeregach "Armii Łódź", jego oddział został rozbity, ocalali żołnierze pozostali za linią frontu, lecz uniknęli niewoli. Po powrocie do Łodzi, zmuszony był do wyjazdu wraz z rodziną do Generalnej Gubrenii – zamieszkał w Warszawie i Podkowie Leśnej.
7493.	Stanisław Szwed (1894–1984)	W 1929 został burmistrzem miasteczka Wołożyn. Z ramienia Obozu Zjednoczenia Narodowego został wybrany posłem na Sejm V Kadencji (1938–1939), ostatniej w II Rzeczypospolitej.
7494.	Stanisław Szymański (operator filmowy)	* 1998: Zaklików - miasteczko. Którego nie ma
7495.	Stanisław Waupszasow	Urodził się w miasteczku Gruździe (leżącym na terenie dzisiejszego okręgu szawelskiego), w guberni kowieńskiej na Litwie. Z pochodzenia był Litwinem, a jego nazwisko rodowe brzmiało Vaupšas/Waupszas (Ваупшас).
7496.	Stanisław Zatłoka	* 1974: Najważniejszy dzień życia − radiotechnik, mieszkaniec miasteczka (odc. 8)
7497.	Stanisław ze Szczepanowa	* powieść Diabelska Ballada z 1992, autorstwa Ireneusza Gwidona Kamińskiego, gdzie przedstawiona jest ocena tego konfliktu w społeczeństwie prowincjonalnego miasteczka w latach osiemdziesiątych XX wieku,
7498.	Stanisław Łazorek	Kazimierz Dolny był praktycznie jedynym tematem obrazów Stanisława Łazorka, namalował ich kilka tysięcy. Większość z nich sprzedawał, ale pojedyncze stanowiły kolejne egzemplarze w jego kolekcji. Tworzył w charakterystyczny sposób, czasami idealizując wizerunek miasteczka, jego obrazy cechowały jasne barwy, pastelowe tonacje oraz pogodny, romantyczny klimat. Był inwalidą, dlatego też malował korzystając z jedynej, prawej ręki. Mimo iż na co dzień mieszkał w Warszawie, każdą wolną chwilę spędzał w Kazimierzu Dolnym. Pomieszkiwał tam, tworzył, tam też prowadził żywe kontakty z innymi kazimierskimi twórcami. Wraz z nimi wystawiał część swoich obrazów w tamtejszej galerii przy rynku.
7499.	Stanisław Żółkiewski (wojewoda ruski)	Po śmierci drugiej żony ożenił się po raz trzeci z Elżbietą z Drohojowskich, wdową po kasztelanie lwowskim Stanisławie Herburcie i Hieronimie Krzeczkowskim. W posagu wniosła miasteczko Kukizów koło Lwowa, sprzedane później Zebrzydowskim.
7500.	Stanisława Fleszarowa-Muskat	* Prześliczna bajeczka o misiu z miasteczka (1944),
7501.	Stanisławczyk (rejon brodzki)	Stanisławczyk (ukr. Станіславчик) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie lwowskim (rejon brodzki). Miejscowość liczy niecałe 500 mieszkańców.
7502.	Stanley Ketchel	Urodził się w Grand Rapids w stanie Michigan w rodzinie polskich emigrantów; jego rodzice: Jan i Julia Kiecalowie pochodzili ze wsi Sulmierzyce w ówczesnej guberni piotrkowskiej. Dom rodzinny opuścił już w wieku 12 lat, w poszukiwaniu przygód poprzez Chicago, Kanadę dotarł w 1901 r. do miasteczka Butte w Montanie; imał się tam różnych zajęć: był posługaczem, robotnikiem rolnym, pomocnikiem drwali, kowala, stolarza. Był zaprawiony w licznych bójkach, których nie dawało się uniknąć przy takim trybie życia; przy okazji jednej z nich został dostrzeżony przez byłego boksera, Maurice Thompsona. Thompson został pierwszym trenerem i sparingpartnerem Ketchela, wprowadził go też do miejscowego klubu pięściarskiego. Od pierwszych treningów dały się zauważyć niezwykłe predyspozycje Ketchela do boksu: wyjątkowa szybkość, zręczność, siła ciosu, oraz niespotykana żądza walki i zaciekłość. Pierwszą oficjalną walkę stoczył 2 maja 1903 r. – już w pierwszej rundzie znokautował Kida Tracy.
7503.	Stanley Spencer	Artysta był silnie związany z rodzinnymi stronami i przez całe życie pozostawał ważną osobistością swojego miasteczka. Już podczas nauki w Slade School of Fine Art Stanley Spencer zdobył przydomek Cookham. Atrakcyjne położenie na brzegu Tamizy zapewniały mu nie tylko inspirację, ale także plenery, które odpowiadały bardzo osobistemu podejściu do sztuki. Oryginalne, charakterystyczne obrazy ukazujące miasteczko jako raj na ziemi łączyły w sobie duchowość z ziemską swojskością. Do najsłynniejszych z tych prac należy Rezurekcja w Cookham (1924-27), radosna, przejmująca wizja dnia sądu ostatecznego odbywającego się na lokalnym przykościelnym cmentarzu.
7504.	Stara Bielica (rejon homelski)	W czasach I Rzeczypospolitej tereny te były fragmentem obszernych dóbr, które wraz z Homlem należały do rodziny książąt Czartoryskich. Wieś Bielica znana była już w 1558 roku jako osada w powiecie rzeczyckim. Po I rozbiorze Polski w 1772 roku dobra te znalazły się w Imperium Rosyjskim i zostały skonfiskowane przez carycę. W 1775 roku Bielica została nadana carskiemu generałowi Piotrowi Rumiancewowi (albo generałowi Kantakuzenowi). Pod wpływem Rumiancewa utworzono powiat bielicki z siedzibą w tym miasteczku. Brak dróg i znaczącej rzeki w okolicy Bielicy spowodował, że w 1785 roku przeniesiono siedzibę powiatu do innej Bielicy, leżącej nad brzegiem Sożu, na przeciwnym brzegu względem Homla. Tę nową siedzibę zaczęto nazywać Nowobielicą (obecnie w granicach Homla), a dotychczasową Bielicę – Starą Bielicą.
7505.	Stara plebania w Grybowie	Budynek wzniesiono zapewne (jak wskazuje data na belce stropowej) w 1699 r. Parterowy, drewniany (z belek modrzewiowych), konstrukcji zrębowej, zbudowany został na planie prostokąta. Trójosiowy, o dwutraktowym układzie wnętrz. Główne wejście, znajdujące się na osi ściany frontowej (południowej), poprzedza niewielki portyk o czterech murowanych kolumnach, dobudowany w pierwszej połowie XIX w. Dach czterospadowy o kalenicy na osi północ-południe, pobity blachą. Na wewnętrznej działowej ścianie południowo-wschodniego pokoju, tuż nad przejściem do pomieszczeń tylnego traktu zachował się malowany bezpośrednio na niej pejzaż z fragmentem małomiasteczkowego rynku i kościołem na pierwszym planie (widok z końca XVII w.). W 1926 r. budynek został powiększony o skrzydło mieszkalne.
7506.	Stara stacja kolejowa w Bet Sze’an	W latach 1903-1905 władze osmańskie wybudowały w Dolinie Bet Sze’an i Dolinie Jezreel nową linię kolejową Doliny. Była ona odnogą linii kolejowej Hidżaz, która łączyła Damaszek z Medyną. Istniejąca w dolinie arabska wioska Bajsan przeżywała na początku XX wieku zapaść i budowa w 1904 roku tutejszej stacji kolejowej przyniosło pewne ożywienie gospodarcze. Sułtan Abdülhamid II postanowił przy wsparciu Niemców wybudować tutaj zakład produkcyjny, licząc na to, że wzrost gospodarczy przyczyni się do wzrostu płatności podatkowych. Nadzieje sułtana jednak nie urzeczywistniły się. W wyniku I wojny światowej w 1918 roku cała Palestyna przeszła pod panowanie Brytyjczyków, którzy utworzyli tutaj Mandat Palestyny. Mniej więcej w tym samym czasie środowiska syjonistyczne rozpoczęły swoją ekspansję w Dolinie Bet Sze’an. Powstające w okolicy wiejskie osady żydowskie przyczyniały się do wzrostu handlu i usług, co wiązało się z rozwojem gospodarczym Bajsan. Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała cały obszar Doliny Bet Sze’an państwu żydowskiemu. W dzień po przyjęciu rezolucji wybuchła wojna domowa w Mandacie Palestyny, w trakcie której 12 maja 1948 roku siły żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana zajęły miasteczko Bajsan. Większość arabskich mieszkańców uciekła wówczas z miasta. W następnych miesiącach Hagana wysiedliła i zniszczyła praktycznie wszystkie okoliczne wioski arabskie. W obliczu zagrożenia agresją sąsiednich państw arabskich, Żydzi urządzili w tutejszej stacji kolejowej pozycje obronne, a w dniu 14 maja 1948 roku wysadzono mosty na pobliskiej rzece Jordan. W ten sposób linia kolejowa przestała funkcjonować, a po I wojnie izraelsko-arabskiej stacja kolejowa została porzucona. W 2006 roku podjęto starania rewitalizacji opuszczonej stacji kolejowej.
7507.	Stare Czarnowo	Wieś wzmiankowana w 1255 w dokumencie nadającym cystersom z Kołbacza prawo do wolnego targu. W 1459 istniał tu szpital św. Jerzego, pełniący jednocześnie funkcję przytułku dla ubogich i starców. Prawdopodobnie w połowie XVI w. Stare Czarnowo uzyskało prawa miejskie, do XIX w. korzystało z prawa organizowania corocznych tygodniowych jarmarków w oktawie Świętego Marcina. Nieistniejący kościół parafialny stał się w XVI w. ośrodkiem luterańskiej prepozytury kołbackiej, w XVIII w. podniesionej do rangi superintendentury. Zabudowa wsi małomiasteczkowa, z licznymi domami wąskofrontowymi, zwróconymi szczytem do ulicy.
7508.	Stare Miasto (dzielnica Poznania 1954–1990)	Południową część dzielnicy zajmuje średniowieczny kompleks zabudowy powstały w wyniku lokacji na prawie magdeburskim w 1253 roku oraz Dzielnica Cesarska, powstała w początku XX wieku. Zespół urbanistyczno-architektoniczny starówki jako jednej z najstarszych dzielnic od 4 czerwca 1979 roku figuruje w rejestrze zabytków pod numerem A-225/M (od 6 października 1982 A-239). Osobno potraktowano zabytkowe centrum miasta (XIX wiek) figurujące w rejestrze zabytków od 14 marca 1980 roku pod numerem A-231/M jako odrębny zespół urbanistyczno-architektoniczny. Dalej na północ znajduje się największy park miasta - Park Cytadela obejmujący pozostałości poznańskiej cytadeli. Jeszcze bardziej na północ znajdują się rozległe obszary zabudowy wielorodzinnej powstałej w większości po 1960 roku. Nad brzegiem Warty zlokalizowany jest Szeląg, na którym dominuje zabudowa przemysłowa (w tym Lewobrzeżna Oczyszczalnia Ściekow). Na północ od Szelągu znajdują się Naramowice, które charakteryzuje obecność terenów wykorzystywanych rolniczo, a nad samym brzegiem rzeki znajduje się kompleks leśny stanowiący naramowicki klin zieleni. Najdalej oddaloną od centrum część dzielnicy zdominowała zabudowa jednorodzinna, tereny uprawne, miasteczko uniwersyteckie na Morasku i Umultowie oraz kolejny kompleks leśny.
7509.	Stare Miasto (powiat Frydek-Mistek)	Nazwa Stare Miasto nawiązuje do pobliskiego Frydka, które wobec niego jest nowym miastem. Zanim powstał Frydek w obrębie jego dzisiejszych granic leżała samodzielna osada Jamnica, opisana jako miasteczko Jemnicz oppidis w dyplomie lennym Kazimierza I cieszyńskiego potwierdzonym przez Jana Luksemburskiego 23 lutego 1327 w Bytomiu. Obok widniał również dodatkowy zapis cum municionibus świadczący o istnięjącym obronnym grodzie i potwierdzający to, że osada ta musiała istnieć wcześniej. Być może zapis item in Janutha w dokumencie Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis datowanym na ok. 1305 rok odnosił się do Jamnicy. Gród ten powstał najprawdopodobniej jeszcze zanim powstało księstwo cieszyńskie (1290) lub niewiele później. Po powstaniu księstwa cieszyńskiego granica na Ostrawicy została po raz kolejny uregulowana w 1297. Przez miejscowość kierował się szlak handlowy z Moraw w kierunku Cieszyna, a bronić jej miała znajdująca się tu twierdza.
7510.	Stare Miasto w Bydgoszczy	W latach 1772-1786 wybudowano ponadto w Bydgoszczy 99 nowych dwupiętrowych domów. Rozpoczęto również na szeroką skalę brukowanie niektórych placów i ulic, remont starych umocnień miejskich (bram i murów), a także budowę oświetlenia miejskiego.
7511.	Stare Miasto w Łodzi	Stare Miasto w Łodzi pokrywa się swym położeniem z centrum średniowiecznej osady miejskiej - miasteczka Łódź.
7512.	Stare Orany	Po raz pierwszy wieś wymieniona w źródłach historycznych w 1413 roku, miasteczko od 1486 roku, prawa miejskie od 1582 roku. W XVI wieku znajdowała się tu rezydencja królewska. Podupadły w XVII i XVIII wieku. W XIX wieku doprowadzono do miejscowości linię kolejową, w pobliżu rozwinęły się także Orany II (obecne Orany), a dotychczasowa miejscowość zyskała nazwę Orany I.
7513.	Stare Wasiliszki	Historia przynależności obszarów, na których położone są Stare Wasiliszki jest podobna do Wasiliszek. Należy tylko nadmienić, że to właściwie ta miejscowość powstała jako pierwotna osada, z czasem jednak nastąpiła budowa kolonii, która następnie zdominowała okolicę jako miasteczko stanowiące centrum dla okolicy, głównie za sprawą dość znacznego osadnictwa żydowskiego w Wasiliszkach.
7514.	Starigrad	Miejscowość jest popularna wśród turystów. W licznych okolicznych zatokach znajdują się plaże, a w pobliżu miasteczka znajduje się Park Narodowy Paklenica, na którego terenie znajduje się część wapiennego pasma górskiego Velebit, ciągnącego się na przestrzeni ok. 100 km u wybrzeży Chorwacji. Znajdują się tam dwa wąwozy o długości blisko 10 km i głębokości 400m – Wielka Paklenica i Mała Paklenica.
7515.	Starokonstantynów	- Przez całą prawie zimę 1918 roku powiatowe miasteczko Starokonstantynów przepełnione było wypędzonymi z majątków obywatelami i bolszewickim wojskiem. Współżycie tak skrajnie różnych elementów byłoby nie do pomyślenia w czasach właściwego bolszewizmu, tj. w latach 1919, 1920 i dalszych... {{Cytat}} Brakujące pola: treść. Nieznane pola: 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 47, 48, 49, 50, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 57, 58, 59, 60, 61, 62, 63, 64, 65, 66, 67, 68, 69, 70, 71, 72, 73, 74, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 88, 89, 90 oraz 91. Przestarzałe pola: 1 oraz 2.Stawy (biał. Ставы, Stawy) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie kamienieckim obwodu brzeskiego. Miejscowość wchodzi w skład sielsowietu Wołczyn.
7531.	Stawyszcze	Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1622. W 1664 i 1665 r. w miejscowości trwały walki pomiędzy wojskami koronnymi a kozakami, zakończona pacyfikacją miasteczka.
7532.	Stań przy mnie	W barze zostaje zamordowany adwokat Christopher Chambers. Jego przyjaciel Gordon Lachance wraca wspomnieniami do wakacji 1959 roku, kiedy jako 12-latek mieszkał w niewielkim prowincjonalnym miasteczku Castle Rock w stanie Oregon. Miał trójkę przyjaciół: Teddy'ego Duchampsa, Verna Tessio i właśnie Chrisa. Każdy z nich pochodził z innej rodziny i miał inny charakter: Gordie był bardzo wrażliwy, Chris zgrywał twardziela, Teddy był ekscentrykiem, a Vern strasznym tchórzem. Pewnego dnia ich rówieśnik Ray Brower poszedł do lasu i słuch o nim zaginął. Po kilku dniach chłopcy dowiadują się, że Ray zginął potrącony przez pociąg, a jego ciało leży porzucone gdzieś w lesie. Wtedy wpadają na szalony pomysł. Postanawiają wyruszyć do lasu, by je odnaleźć. Są przekonani, że jak to zrobią zostaną okrzyknięci bohaterami, staną się bogaci i wszyscy będą im zazdrościli.
7533.	Stefan Bobrowski	Już w 1862 działał jako wysłannik KCN, wiosną i latem brał udział w pracach Komitetu Emigracyjnego, który podporządkował się władzy krajowej. W sierpniu był z powrotem w Kijowie, gdzie podporządkował KCN Związek Trojnicki, który przybrał nazwę Komitet Prowincjonalny Rusi (w innych źródłach zwany Małomiasteczkowym Komitetem na Rusi); Komitet zachował prawo samodzielnego ogłoszenia powstania na Ukrainie. Prawdopodobnie spotkał się także w Moskwie z rewolucjonistami rosyjskimi związanymi z Ziemlą i Wolą. Jesienią był w Mołdawii, gdzie organizowały się oddziały polskie, które miały wtargnąć do Rosji w chwili wybuchu powstania.
7534.	Stefan Czarniecki	W 1644 odznaczył się w bitwie pod Ochmatowem z Tatarami, gdzie szarża jego husarskiej chorągwi znacznie przyczyniła się do polskiego zwycięstwa. Po bitwie tej dostał pierwszy własny list przypowiedni i został rotmistrzem chorągwi kozackiej, porucznikując jednocześnie w dawnej chorągwi husarskiej Stanisława Lubomirskiego, której rotmistrzem w tym samym roku został jego późniejszy rywal do hetmańskiej buławy – Jerzy Lubomirski. W tym samym roku otrzymał od króla 3 wsie i wziął w zastaw miasteczko z folwarkiem (dobra Karyczyńce).
7535.	Stefan Czmil	Stefan Czmil urodził się 20 października 1914 roku w małym miasteczku w zachodniej Ukrainie. Jego rodzicami byli Stefan i Julia Szydłowska. W 1925 roku rozpoczął naukę w ukraińskim gimnazjum w Przemyślu. W latach 1936–1939 studiował filozofię w salezjańskim kolegium w Foglizzo, a następnie przerwał studia, aby przejść dwuletni etap edukacyjny wśród nowicjuszy Villa Moglia, po czym został przyjęty do salezjańskiego domu.
7536.	Stefan Frąckiewicz Radzimiński	Stefan Frąckiewicz Radzimiński h. Brodzic (ur. ok. 1610, zm. 16 sierpnia 1693) – chorąży nowogrodzki, starosta słonimski, właściciel majątku Kościeniewo (białorus. Касцяні) na terenie późniejszej gminy Czemery powiatu słonimskiego (obecnie jest to agromiasteczko w rejonie słonimskim obwodu grodzieńskiego).
7537.	Stefan Grabiński	Większość utworów pisarza zbudowana jest wedle podobnego schematu: w początkowo „zwyczajnym” życiu bohatera zaczynają pojawiać się zjawiska tajemnicze i niezwykłe, z którymi konfrontacja doprowadza go w zaskakującym finale do jego przemiany wewnętrznej, lub, znacznie częściej, do zguby. Miejscem akcji większości opowiadań są prowincjonalne miasteczka, samotne budynki, zapomniane stacje kolejowe.
7538.	Stefan Kisielewski	* Wesołe miasteczko, balet (1968)
7539.	Stefan Michnik	W 1969 r. po wydarzeniach marcowych 1968 wyjechał do Szwecji (odmówiono mu wizy USA), gdzie mieszkał jako emerytowany bibliotekarz w miasteczku Storvreta, około 10 kilometrów od Uppsali. Obecnie mieszka w Göteborgu. W latach 70. wspierał działaczy opozycji demokratycznej, współpracował z Radiem Wolna Europa i publikował w paryskiej "Kulturze" teksty na temat Czechosłowacji w 1968 r. (pod pseudonimem Karol Szwedowicz).
7540.	Stefan Niebudek	* „Przytyk – wielki proces Polaków z Żydami” – relacja z procesu sądowego w Radomiu po zajściach polsko-żydowskich w marcu 1936 r. w podradomskim miasteczku Przytyk.
7541.	Stefania Staszewska	* 1972: Było niegdyś miasteczko
7542.	Stefano Magaddino	Urodził się w sycylijskim miasteczku Castellammare del Golfo, kuzyn Joego Bonanno.
7543.	Stegen (Luksemburg)	Stegen (luks. Steeën) - małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Ermsdorf. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 395 osób.
7544.	Steinfort	Steinfort − gmina i miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Capellen.
7545.	Steinheim (Luksemburg)	Steinheim (luks. Steenem) – małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Rosport. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 532 osoby.
7546.	Steinsel	Steinsel − gmina i miasteczko w centralnym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Luksemburg.
7547.	Steinway & Sons	Szybko instrumenty te zdobyły uznanie, wzbudzając zachwyt najlepszych pianistów świata. W roku 1866 firma Steinway & Sons otworzyła pierwszą własną salę koncertową, a wytwórnię przeniesiono do aktualnej siedziby w nowojorskiej dzielnicy Queens, budując „Wioskę Steinwaya”. Było to właściwie miasteczko, gdyż posiadało pełną infrastrukturę: odlewnie, fabrykę, pocztę, parki i kwatery dla pracowników.
7548.	Stepan Wanczycki	Dziennikarską karierę Wanczycki rozpoczął w 1914 w Galicji pisząc do gazet „Diło” i „Ukrainśke Słowo”. W latach dwudziestych XX w. Wanczycki z grupą młodych księży i nauczycieli włączył się w proces ukraińskiego życia narodowego, głównym ośrodkiem ich działalności stał się wówczas Sanok. Od 1928 prowadził kancelarię adwokacką w Sanoku do 1939 przy ulicy ulicy Tadeusza Kościuszki. W połowie 1932 zgłosił się jako obrońca chłopów ukraińskich z powiatu leskiego, oskarżonych o zbrodnię rozruchów i użycie przemocy wobec władzy bezpieczeństwa. Działał w nurcie Ukraińców skupionych w organizacji „Proswita”. Organizował czytelnie „Proswity” w wioskach i miasteczkach zamieszkałych przez Łemków. Aktywnie walczył z polskimi władzami przeciwko polonizacji „ukraińskich Karpat Zachodnich”. Odpowiedzią tych środowisk na utworzenie w 1934 Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny było pismo „Nasz Łemko” wydawane w Sanoku oraz sanockie Muzeum Łemkowszczyzna, w którym Wanczycki był redaktorem. W Sanoku współpracował z artystą Leonem Getzem, ks. Stepanem Wenhrynowyczem i etnograf Iryną Dobrianską. W latach 30. kierował organizacją „Ridna Szkoła” w Sanoku. Należał do sanockiego koła Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (UNDO) i był jego liderem, do stronnictwa należał razem ze znanymi adwokatami: Eugeniuszem Szatyńskim, Wasylem Bławackim i Julianem Łeńczykiem oraz lekarzami: Karanowiczem i Łemiszkiem, jak również sędzią Janem Bełejem. Była to najlepsza w tym czasie organizacja polityczna na Łemkowszczyźnie w powiecie sanockim.
7549.	Stepań	Na wiadomość o wkroczeniu do Polski 17 września 1939 r. wojsk sowieckich, uzbrojeni Ukraińcy (i kilku Żydów) brutalnie aresztowało kilkudziesięciu Polaków pełniących różne funkcje w Stepaniu oraz uciekinierów z Polski centralnej, i zamknęli ich na opanowanym posterunku policji, po czym sterroryzowali miasteczko. 19 września, po walce, miasteczko zostało uwolnione od dywersantów przez wycofujące się na zachód jednostki WP i KOP-u.
7550.	Stephan Brenninkmeijer	Brenninkmeijer przyszedł na świat 27 czerwca 1964 roku w miasteczku Doorwerth. W wieku 8 lat przeniósł się z rodziną do Apeldoorn. Przez 4 lata, począwszy od 1988 roku, studiował w Holenderskiej Akademii Filmowej. Następnie, po jej ukończeniu, w 1993 roku rozpoczął pracę montażysty przy serialu "Pleidooi", który został przyjęty bardzo entuzjastycznie. Podczas swojej kariery, pracował między innymi z takimi twórcami, jak Mike van Diem czy Maarten Treurniet. W 2002 roku wyprodukował, wyreżyserował i napisał scenariusz do filmu "Swingers", bardzo kontrowersyjnego filmu, który zrealizowano za niewielkie pieniądze.
7551.	Stephen Crane	Pośmiertnie wydane publikacje zawierają skecze i historie z jego życia (Wound In The Rain – 1900) oraz dzieciństwo w małym miasteczku (Whilomville Stories – 1900). Twórczość Crane’a zapoczątkowała realizm w amerykańskiej literaturze, choć jego innowacyjna technika i styl oparty na symbolach bardziej pasują do romantyzmu, niż do naturalizmu.
7552.	Stephen Daldry	W filmie debiutował w 1998 krótkometrażowym Eight o ośmiolatku zafascynowanym piłką nożną. Dwa lata później debiutował w pełnym metrażu komediodramatem Billy Elliot. Akcja filmu rozgrywa się w latach 80. w ogarniętym strajkiem górniczym miasteczku, a tytułowy bohater jest nastolatkiem marzącym – wbrew ojcu – o karierze tancerza. Brawurowa opowieść została uhonorowana nagrodą BAFTA dla najlepszego filmu, obraz był także nominowany do Oscara w kilku kategoriach, a jedna z nominacji – za reżyserię – przypadła Daldry'emu.
7553.	Stephen King	Stworzył wraz z bratem niskonakładową gazetkę o tytule Dave’s Rag, którą rozprowadzali po rodzinnym miasteczku. W szkole napisał opowiadanie oparte na filmie Studnia i wahadło, wydał je we własnym wydawnictwie, które zatytułował V.I.B., i sprzedawał przyjaciołom. Kiedy nauczyciele odkryli ten proceder, zmusili go do oddania zysków ze sprzedaży. Jako dziecko uwielbiał oglądać filmy, czytać komiksy oraz serię książek Opowieści z krypty.
7554.	Stephen Moore	Urodził się na Bliskim Wschodzie w rodzinie wywodzącej się z zachodniej Irlandii – jego matka, Maureen, pochodziła ze Swinford, zaś ojciec, Tom, z Tuam. Rodzina powróciła następnie do Irlandii i zamieszkała w Salthill niedaleko Galway, zaś w 1988 roku przeprowadziła się do górniczego miasteczka Mount Morgan w australijskim Queensland. Już wówczas zaczął grywać w rugby, trenował następnie w zespole Rockhampton Pioneers oraz w szkolnej drużynie Brisbane Grammar School. Uprawiał wówczas także pływanie i krykieta, w wieku dwunastu lat z uwagi na posturę porzucił jednak marzenia o karierze dżokeja.
7555.	Steyerberg	Steyerberg – miasto (niem. Flecken) i jednocześnie gmina samodzielna (niem. Einheitsgemeinde) w Niemczech w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Nienburg (Weser).
7556.	Sto lat samotności	Gabriel García Márquez napisał Sto lat samotności w 18 miesięcy, pomiędzy 1965 a 1967, w Meksyku, dokąd przeprowadził się z Kolumbii razem z całą swoją rodziną. Do napisania tej książki autora zainspirowała w 1952 wizyta w rodzinnym miasteczku, Aracataca w Kolumbii, gdzie pojechał razem ze swoją matką. Macondo po raz pierwszy pojawia się w opublikowanym w 1954 opowiadaniu Dzień po sobocie (Un día después del sábado), natomiast różne postacie Stu lat samotności można odnaleźć na kartach innych wcześniejszych opowiadań i powieści. Na początku powieść miała nosić tytuł Dom (hiszp. La casa), ale Márquez zdecydował się w końcu na Sto lat samotności, żeby uniknąć mylenia jego powieści z książką La casa grande (Duży dom), wydaną w 1954 przez jego przyjaciela, także pisarza kolumbijskiego, Alvaro Cepeda Samudio. Pierwsze wydanie Stu lat samotności ukazało się w księgarniach 5 czerwca 1967 nakładem wydawnictwa Sudamericana z Buenos Aires, dokąd autor wysłał pocztą oryginał książki w dwóch oddzielnych częściach.
7557.	Stockem (Luksemburg)	Stockem (luks. Stackem) – małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w gminie Wincrange. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 112 osób.
7558.	Stockport	* St Elisabeth’s Church, Reddish (kościół św. Elżbiety), zabytek pierwszego stopnia (Grade I) oraz model village (modelowe miasteczko), zaprojektowane przez Alfreda Waterhouse’a dla pracowników Houldsworth Mill, wówczas największej fabryki bawełny na świecie.
7559.	Stocznia złomowa	Z tego powodu, większość stoczni złomowych jest obecnie usytuowana w krajach takich jak Indie (największe na świecie skupisko przedsiębiorstw złomujących statki znajduje się na obrzeżach miasteczka Alang, w stanie Gudźarat), Bangladesz i Pakistan, gdzie zwraca się mało uwagi na ochronę środowiska. Dodatkowym atutem tych krajów jest tania siła robocza i bardzo niskie w porównaniu z Zachodem standardy BHP. Ma to duże znaczenie, gdyż złomowanie statku wymaga dużej ilości pracy ręcznej, trudnej do zmechanizowania i automatyzacji co stwarza dla stoczniowców ryzyko częstych wypadków (w tym śmiertelnych) i zagrożenia zatruciami.
7560.	Stojanów (obwód lwowski)	Stojanów (ukr. Стоянів) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie lwowskim (rejon radziechowski). Liczy niecałe 3000 mieszkańców.
7561.	Stokliszki	Stokliszki (lit. Stakliškės) – miasteczko na Litwie, w okręgu kowieńskim, w rejonie preńskim. Siedziba gminy Stokliszki.
7562.	Stolzembourg	Stolzembourg (luks. Stolzebuerg, niem. Stolzemburg) - małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Putscheid. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 170 osób.
7563.	Ston	Ston (wł. Stagno) – miasteczko (2605 mieszkańców w roku 2001) na półwyspie Pelješac na dalmatyńskim wybrzeżu w południowej Chorwacji, w żupanii dubrownicko-neretwiańskiej; siedziba gminy Ston. Miasto leży w strategicznym miejscu w przesmyku łączącym ląd stały z pozostałą częścią półwyspu, przebiega przez nie droga nr 414 łącząca wszystkie miejscowości półwyspu z ciągnącą się wzdłuż Adriatyku drogą nr 8 i za jej pośrednictwem ze stolicą okręgu - Dubrownikiem. W bezpośrednim sąsiedztwie miasta, kilometr, na północ znajduje się Stari Ston, a 3 km na południe od miasta - Prapratno, w którym znajduje się przystań promowa Jadroliniji na wyspę Mljet.
7564.	Stonařov	Stonařov (niem. Stannern) – miasteczko w powiecie Igława w Czechach powstałe pod koniec XII wieku. Pierwsza pisemna wzmianka wspomina o Stonařovie w 1347 roku. W miejscowość 1367 otrzymała przywileje miejskie. Leży w pobliżu miasta Jihlava w Wysoczyźnie Morawskiej. Przez wieś przepływa rzeka Jihlávka.
7565.	Stop (singel)	Muzyczne wideo „Stop” charakteryzuje specyficzne i rozpoznawalne później wykonanie układu tanecznego przy użyciu rąk. Tą choreografię stosowano na wszystkich późniejszych koncertach i wykonaniach. Teledysk zaczyna się pukaniem do drzwi na bardzo charakterystycznej dla Anglii uliczce w miasteczku. Spice Girls wychodzą kolejno z drzwi, śpiewając swoje solowe kwestie, po czym wszystkie pięć stają na drodze i ku zainteresowaniu przechodniów zaczynają śpiewać refren. Podczas niektórych fragmentów widać jak tańczą, bawią się hula-hopem czy w tzw. klasy z dziećmi. Na końcu idą do Domu Spokojnej Starości i tam śpiewają finałowy fragment.
7566.	Stopnica	O pochodzeniu nazwy miasteczka krążą legendy. Według nich za panowania króla Władysława Łokietka okoliczne wzgórza porastały nieprzebyte lasy w których chronili się zbójnicy, niszcząc i rabując okoliczne wsie i zamki. Król postanowił położyć kres temu procederowi. Zebrawszy wojsko urządził obławę. W sukurs wojskom królewskim przyszła zimowa pora. Po śladach stóp pozostawianych na śniegu doszły one do lochów, gdzie mieściły się kryjówki zbójeckie. Jako wotum za uwolnienie okolicy od band zbójeckich u wejścia do lochów król ufundował w 1326 roku kaplicę św. Anny, a miejscowość otrzymała nazwę Stopnica, na pamiątkę owych stóp.
7567.	Stornoway	Miejscowa Polonia to około 100 osób przybyłych po 2004 roku. W Stornoway rozwija się rynek usług hotelarskich. W miasteczku znajduje się kilka hoteli i kilkanaście domów gościnnych (bed & breakfast).
7568.	Stosunki amerykańsko-fińskie	Wojny napoleońskie oddziałały bezpośrednio na północną Europę, powodując poważne zmiany wewnątrzpolityczne oraz daleko idące przesunięcia granic państwowych. Szwecja i Dania – państwa istniejące wówczas w tym regionie – zostały włączone do walk zbrojnych do obozów przeciwnych i zapłaciły za to wysoką cenę. Jako część ówczesnego państwa szwedzkiego Finlandia stała się terenem długotrwałych walk i okupacji wojskowej. Ostatecznie przeszła w skład innego państwa – Rosji. 20 stycznia 1809 roku car Aleksander I zwołał na dzień 22 marca 1809 roku do miasteczka Porvoo Parlament Finlandii. Parlament zebrał się 25 marca, a cztery dni później Aleksander I wygłosił uroczystą przemowę z potwierdzeniem głównych obietnic i jej pisemny tekst wręczył przewodniczącemu stanu szlacheckiego (zawierał on deklarację poszanowania praw, obyczajów, pozycji dotychczasowej religii, wysokości podatków itd.). W deklaracjach tych użyto kilkakrotnie określenia „naród fiński”, co miało olbrzymie znaczenie – szczególnie w okresie odrodzenia narodowego. Dla Finów wprowadzenie tego określenia do historii było cennym nabytkiem.
7569.	Stołeczna Estrada	Odbyła się 29 maja w Parku Agrykola i w Łazienkach Królewskich. Na terenie Agrykoli pojawiły się: baśniowa kraina przygód, miasteczko sportowe i rowerowe, miasteczko Star Wars, zajęcia plastyczne. Na terenie imprezy odbyła się również wystawa prac wyróżnionych w dzielnicowych przeglądach plastycznych I Warszawskiego Festiwalu Edukacji Kulturalnej. W Łazienkach Królewskich w Teatrze na wyspie można było zobaczyć spektakl: Czerwony Kapturek, występ zespołu sygnalistów myśliwskich „Akord” oraz musical Romeo i Julia powstały w ramach Feryjnych Otwartych Spotkań Artystycznych – FOSA 2011, realizowanych w Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej, w ramach akcji „Zima w Mieście”. W przygotowaniach wzięło udział 150 wykonawców w wieku 13-19 lat, którzy zgłosili swój udział w projekcie.
7570.	Stołpce (stacja kolejowa)	W okresie międzywojennym stacja leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim. Była to stacja graniczna na granicy z Związkiem Sowieckim. Po stronie radzieckiej stacją graniczną były Niehorełe. Przed granicą istniał jeszcze jeden polski przystanek kolejowy Kołosowo, znajdujący się przy strażnicy KOP.
7571.	Strachy (film)	Warszawski kabaret, w którym jako girlsy (tancerki rewiowe) pracują główne bohaterki filmu Teresa i Linka, zostaje zamknięty. Dziewczyny muszą wyjechać do prowincjonalnego miasteczka i podjąć pracę w lokalnym teatrzyku. Tymczasem Linka po burzliwym romansie z właścicielem zamkniętego kabaretu zachodzi w ciążę. Decyduje się ją usunąć.
7572.	Strandża	Strandża jest najsłabiej zaludnioną częścią Bułgarii – mieszka tu tylko kilkanaście tysięcy osób, z tego połowa w wąskim pasie nadmorskim. Gęstość zaludnienia wynosi około 10 osób na km². Największym osiedlem jest miasteczko Małko Tyrnowo. Po drugiej wojnie bałkańskiej w 1913 region został przecięty granicą państwową, która odcięła ludność części bułgarskiej od naturalnego centrum gospodarczego regionu – Stambułu. Doszło również do wysiedleń i wymiany ludności. Od tego czasu region jest pogrążony w stagnacji gospodarczej i demograficznej.
7573.	Stranger Things	W nocy 6 listopada 1983 w Hawkins w stanie Indiana w tajemniczych okolicznościach znika dwunastoletni Will Byers. Joyce, jego matka, chce za wszelką cenę odnaleźć syna, część mieszkańców uważa jednak, że oszalała. Komendant miejscowej policji, Jim Hopper, rozpoczyna oficjalne śledztwo w sprawie zaginięcia. Następnego dnia w miasteczku pojawia się tajemnicza dziewczynka z nadprzyrodzonymi umiejętnościami, zdająca się posiadać wiedzę na temat tego, gdzie podział się Will. Kiedy mieszkańcy Hawkins zaczną zbliżać się do prawdy, będą musieli zmierzyć się nie tylko ze złowrogą rządową agencją, ale też znacznie bardziej podstępną siłą, która chce zniszczyć ich wszystkich.
7574.	Strassen (Luksemburg)	Strassen − gmina i miasteczko w centralnym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Luksemburg.
7575.	Straszny film	Straszny film (ang. Scary Movie) – film produkcji amerykańskiej z 2000 roku. Pastisz kina grozy, łączący elementy czarnej komedii i horroru. Mimo iż autorzy nadali mu raczej żartobliwą formę, pełno w nim scen przemocy i grozy. Motywem przewodnim filmu jest polowanie na seryjnego mordercę, dokonującego brutalnych mordów na terenie małego i spokojnego amerykańskiego miasteczka. Widać wyraźne nawiązanie do horrorów, takich jak Krzyk, Koszmar minionego lata i Blair Witch Project. Oprócz tego znalazły się w nim parodie m.in. Szóstego zmysłu, Matriksa czy Podejrzanych.
7576.	Straszny sen Dzidziusia Górkiewicza	Dzidziuś Górkiewicz po przejściu na emeryturę zamieszkuje razem z wnuczką w podwarszawskim miasteczku. Po latach robienia interesów, nie zawsze do końca legalnych, wiedzie spokojne życie. Szybko zdobywa zaufanie i szacunek mieszkańców. Postrzegany jako osoba spoza układów, odważnych poglądów, kryształowo czysty. Grupa miejskich biznesmenów chce, by Górkiewicz kandydował na burmistrza. On sam nie jest do końca przekonany. I wtedy śni mu się posiedzenie obrad Rady Gminy, na którym przedstawia swój program. Radni jednak bardziej interesują się jego przeszłością niż programem.
7577.	Straszydło	W pewnym prowincjonalnym miasteczku do szóstej klasy miejscowej szkoły podstawowej przychodzi nowa uczennica Lena Biessolcewa. Mieszka w domu swojego dziadka – byłego wojskowego, kolekcjonera obrazów namalowanych przez jednego ze swoich przodków; ze względu na swój odosobniony tryb życia – wyobcowanego przez lokalną społeczność. Również Lena z powodu "dziwaczności" swojego dziadka oraz nietypową, ekspresywną osobowość od razu zostaje w klasie uznana za podobną dziwaczkę i otrzymuje tytułowe przezwisko "Straszydło". Sama dziewczynka nie przejmuje się zbytnio nastawieniem klasy i wszelkie docinki ignoruje – robi wszystko aby stać się akceptowanym członkiem zorganizowanej, klasowej społeczności. Pewnego dnia klasa postanawia zwagarować i pójść do kina. Wyczyn ten przypłaca karą w postaci zakazu wyjazdu na długo oczekiwaną wycieczkę do Moskwy. Ktoś zdradził i Lena wie kim jest zdrajca. To poczciwy Dima, który wypytywany przez wychowawczynię klasy i nazwany przez nią tchórzem w pewnym momencie wyjawia całą prawdę. Klasa poszukuje zdrajcy i kiedy gdy jej liderzy są bliscy wykrycia Dimy, Lena sama głośno przyznaje się do zdrady, biorąc całą winę na siebie. W rezultacie zostaje poddana bojkotowi klasy i różnego rodzaju szykanom. Kiedy sięgają one szczytu, prawda wychodzi na jaw – nagabywana przez klasę wychowawczyni ujawnia imię prawdziwego zdrajcy. Wszyscy uczniowie pragną wybaczenia Leny. Jednak w tym samym czasie dziadek Leny wraz z nią opuszcza miasteczko, swój dom wraz z kolekcją obrazów zapisując miastu z przeznaczeniem na muzeum.
7578.	Straszęcin	Straszęcin charakterem zabudowy przypomina małe miasteczko. Największy rozkwit Straszęcina nastąpił w latach 80. XX wieku. Tu jedną ze swoich głównych baz miał znany w całej Polsce Kombinat Rolno-Przemysłowy „IGLOOPOL”. Modernizowano drogi, powstawały nowe obiekty, a wśród nich ośrodek rekreacyjno-wypoczynkowy wraz z zapleczem sportowym i hotelowym. Obecnie jest on wizytówką regionu o znaczeniu ponadgminnym. Tu odbywają się zgrupowania piłkarskiej kadry narodowej, ważne spotkania na szczeblu wojewódzkim, a nawet państwowym. Wieś przez krótki czas posiadała linię trolejbusową łączącą ją z Dębicą. W miejscowości działało Państwowe Gospodarstwo Rolne – w 1993 jako Przedsiębiorstwo Rolno-Przemysłowe Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa Straszęcin.
7579.	Strategia gołych kawalerów	Miejscem akcji jest prowincjonalne miasteczko Lichfield w hrabstwie Staffordshire. Głównymi bohaterami są dwaj młodzieńcy z Londynu: pan Aimwell i pan Archer. Prowadząc hulaszcze życie, stracili pieniądze i popadli w długi. Teraz uciekają przed wierzycielami daleko od stolicy, udając bogatego arystokratę i jego służącego. Liczą, że uda im się doprowadzić do ożenku jednego z nich z bogatą wdową lub rozwódką, a następnie podzielić się uzyskanym tak kapitałem.
7580.	Stratford (Dakota Południowa)	Stratford – miasteczko w Stanach Zjednoczonych, w stanie Dakota Południowa, w hrabstwie Brown.
7581.	Stratyn	Za II Rzeczypospolitej Stratyn (oficjalnie Stratyn Miasto) był miasteczkiem (do 1932) i siedzibą gminy Stratyn (do 1934), a następnie miejscowością w gminie Puków w powiecie rohatyńskim w województwie stanisławowskim. W 1921 roku liczył 373 mieszkańców; było to najmniejsze miasteczko woj. stanisławowskiego.
7582.	Straż grobowa	Obyczaj ten znany jest w Polsce co najmniej od połowy XVII w., jest opisywany w źródłach z XVIII i XIX wieku.honorowe formacje wojskowe lub parawojskowe, pełniące warty w kościołach przy grobach Pańskich od Wielkiego Piątku po południu do rezurekcji w Niedziele wielkanocną. Obyczaj ten, znany w Polsce prawdopodobnie od połowy XVII w., jest opisywany w XVIII-i XIX-wiecznych źródłach. Na przykład w Warszawie za czasów Augusta III straże grobowe składały się z drabantów królowej i oddziałów artylerii konnej, a w innych miastach i miasteczkach - z oddziałów wojskowych różnych rodzajów broni, w paradnych mundurach; w końcu XIX w. w niektórych regionach Wielkopolski w mundurach z elementami orientalnymi (turbany, krzywe szable tureckie) - być może reminiscencje odsieczy wiedeńskiej lub pielgrzymek do Ziemi Świętej, odbywanych przez szlachtę i magnaterię polską od końca XVII w. (w Jerozolimie służby porządkowe pełniła policja świątynna, Turcy - agowie, w strojach narodowych). Wiejskie straże grobowe również przebierały się za wojsko albo występowały w swych własnych mundurach wojskowych, jeśli uczestnicy straży odbyli służbę wojskową. Obyczaj straży grobowych utrwalił się w tradycji polskiej i jest ciągle żywy. Każdego roku warty przy grobach Pańskich zwyczajowo zaciągają strażacy, w mundurach galowych. (...)
7583.	Straż przyboczna	Jest to historia rōnina, samuraja bez swego pana, który wędrując w poszukiwaniu szczęścia, trafia do miasteczka terroryzowanego przez dwie zwalczające się bandy. Rōnin jest świetnym szermierzem i oba gangi zabiegają o niego. On zaś okazuje się równie znakomitym graczem i tak prowadzi rozgrywkę, że na placu boju nie pozostanie nikt żywy.
7584.	Straż wiejska (film)	W małym miasteczku Vermont w USA obok policji działa straż wiejska. Ponieważ jednak okolica jest całkiem spokojna, władze stanowe rozważają decyzję likwdacji tej formacji. Pięciu strażników: Thorny, Foster, Mac, Farva i Rabbit, którzy zawsze entuzjastycznie traktowali swoje obowiązki, są tym zaniepokojeni. Kiedy w okolicy zdarza się zabójstwo, postanawiają wykryć sprawcę, zanim zrobi to policja i tym samym udowodnić swoją przydatność...
7585.	Strażackie opowieści	Wesołe miasteczko
7586.	Strażnica KOP „Druja”	dyslokacja = Druja
7587.	Strażnica KOP „Gródek”	dyslokacja = Gródek
7588.	Strażnica KOP „Jelno”	* W meldunku sytuacyjnym KOP za okres od 1 do 10 października 1928 odnotowano: 30 września o godzinie 18:05, naprzeciw strażnicy Jelno po stronie sowieckiej, oddano około 40 strzałów. Większość z nich upadła po stronie polskiej. Część doleciała do miasteczka Lenin.
7589.	Strażnica KOP „Kudryńce”	dyslokacja = Kudryńce
7590.	Strażnica KOP „Leonpol”	dyslokacja = Leonpol
7591.	Strażnica KOP „Mielnica”	dyslokacja = Mielnica
7592.	Strażnica KOP „Podwołoczyska”	dyslokacja = Podwołoczyska
7593.	Strażnica KOP „Rubieżewicze”	dyslokacja = Rubieżewicze
7594.	Strażnica KOP „Skała”	dyslokacja = Skała
7595.	Strażnica KOP „Tarnoruda”	dyslokacja = Tarnoruda
7596.	Strażnica KOP „Turmont”	dyslokacja = Turmont
7597.	Strażnica KOP „Uście Biskupie”	dyslokacja = Uście Biskupie
7598.	Strażnica KOP „Wołma”	dyslokacja = Wołma
7599.	Strażnicy miasta (serial animowany)	Głównymi bohaterami serialu są radiowóz policyjny Paulie oraz wóz strażacki Fiona, które pomagają mieszkańcom małego miasteczka w ich codziennych problemach. Pojazdy odnajdują złodziei, gaszą pożary, i rozwiązują sprawy, dziejące się w ich okolicy. Wraz z przyjaciółmi przeżywają niesamowite przygody.
7600.	Streatley (Berkshire)	Streatley jest wspomniana w Domesday Book (1086) jako Estralei. W IX w. w pobliżu dzisiejszego miasteczka Alfred Wielki stoczył bitwę przeciwko Duńczykom. Pierwsza wzmianka o Streatley pochodzi z XI w. W XII w. zbudowany został kościół (przebudowany w XIX w.).
7601.	Strefa osiedlenia	Strefę osiedlenia ustanowiła Katarzyna II ukazem z 23 grudnia 1791, pragnąc powstrzymać migrację polskich Żydów na ziemie rdzennie rosyjskie. Wszyscy Żydzi zostali tym samym wypędzeni z Rosji. Jakkolwiek nawet w tej strefie zabroniono im osiedlania się na wsi, to jednak już w 1810 car Aleksander I zezwolił na przebywanie bogatym żydowskim kupcom i wojskowym poza tą linią. W 1836 wytyczono granicę tej strefy. W 1882 car Aleksander III wprowadził Prawa majowe, które zabraniały osiedlania się Żydom na wsi i w miasteczkach poniżej 1000 mieszkańców. Na fali antysemityzmu w 1891 przeprowadzono wypędzenie ludności żydowskiej Sankt Petersburga i Moskwy do strefy osiedlenia. W latach 1881–1883 i 1903–1906 miała miejsce seria pogromów, organizowanych przez władze rosyjskie i wspierające je organizacje nacjonalistyczne (Czarna Sotnia). W ich wyniku nastąpiło załamanie struktur gmin żydowskich i wzrost antysemityzmu.
7602.	Strefa przemysłowa Alon Tawor	W kwietniu 2000 roku władze miejskie Afuli nawiązały współpracę z Samorządem Regionu Emek Jizre’el w celu utworzenia nowej strefy przemysłowej. Do projektu dołączyło się jeszcze sąsiednie miasteczko Kefar Tawor. Strefę utworzono przy wsparciu Ministerstwa Przemysłu i Handlu w ramach projektu wsparcia rozwoju gospodarczego Galilei. Wybrana lokalizacja zapewnia dostęp do głównych dróg oraz dużych ośrodków miejskich, które zapewniają siłę roboczą.
7603.	Strefa szarogłazowa	Północna strefa szarogłazowa stanowi wąski, lecz bardzo wydłużony pas przebiegający mniej więcej równoleżnikowo na terenie Austrii między Wschodnimi Alpami Centralnymi a Północnymi Alpami Wapiennymi. Rozpoczyna się ona w okolicach przełęczy Semmering, następnie tworzy strefę obniżeń wykorzystywaną przez doliny rzek Mürz i Mura, poprzez płytką przełęcz Schoberpass tworzy obniżenie wykorzystywane przez górny bieg rzeki Anizy, obejmuje część Alp Ennstalskich, przebiega przez płaskowyż Ramsau położony bezpośrednio na południe od Dachsteinu, płaskowyż Wagrein, następnie tworzy obniżenie stanowiące dolinę górnego Salzachu, w tym okolice znanego miasteczka Zell am See, wchodzi jednak na teren masywu Dientener Berge stanowiącego niższy, południowy fragment Alp Salzburskich. Północna strefa szarogłazowa kieruje się dalej na zachód, tworząc fragment doliny Innu, rozszerzając się na Alpy Kitzbühelskie, część Prealp Tuxnerskich, dolinę Wiptal, północny skraj Stubaier Alpen. W okolicy miasta Landeck strefa szarogłazowa zwęża się i przechodzi dalej na zachód, na północ od Verwallgruppe w okolicach przełęczy Alberg.
7604.	Streymoy	* Válur – miejscowość przylegająca do miasteczka Vestmanna na zachodnim brzegu Streymoy. Od 1 listopada 2005 miejscowości te przestały mieć ten sam kod pocztowy, Válur otrzymał nowy – FO-358. Osada zamieszkana jest obecnie przez 48 ludzi.
7605.	Stronger Tour	18 lutego 2012
7606.	Stronie Śląskie	Dalszy rozwój zapewniła Stroniu znaczna rozbudowa huty szkła oraz rozpoczęcie wydobycia marmurów na skalę przemysłową. Dzięki temu w 1967 r. Stronie otrzymało prawa miejskie włączając w swój obręb wsie Strachocin oraz Goszów. Huta Szkła Kryształowego „Violetta” (spółka akcyjna) była głównym pracodawcą miasteczka obok zlokalizowanego tu wojewódzkiego szpitala psychiatrycznego.
7607.	Stroszek (film)	Każdy z bohaterów wchodzi ponownie w społeczne role od których chciał uciec: Eva odjeżdża z kierowcą samochodowym, Bruno i Scheitz okradają miejscowego fryzjera. Policja zatrzymuje towarzysza Stroszka, a on sam wyrusza w swoją ostatnią podróż skradzionym samochodem. Gdy jego samochód się psuje, Bruno ustawia go tak, by ten kręcił się w kółko, sam wypija ostatni toast i - po uruchomieniu wyciągu narciarskiego - strzela sobie w głowę. Film kończy długa sekwencja przedstawiająca tańczące zwierzęta (m.in. kurczaki) porażane w tym celu prądem. Polski krytyk filmowy Jacek Szczerba napisał w "Gazecie Wyborczej" : "No i przede wszystkim finałowa sekwencja samotnej wędrówki Stroszka, wędrówki po śmierć. Ta jest najzwyczajniej w świecie porażająca. Wesołe miasteczko, gdzie Stroszek strzela sobie w głowę, tamtejsze "gry automatyczne" ze zwierzętami porażanymi prądem i samochód ustawiony przez Stroszka tak, by jeździł w kółko, mogą śnić się po nocach".
7608.	Struktura Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie	* Ponadto Uniwersytet dysponuje w Krakowie miejscami na miasteczku studenckim AGH oraz na Os. Złotej Jesieni w Nowej Hucie
7609.	Strumica (rzeka)	Źródła Strumicy znajdują się na południowych stokach gór Plačkovica. Strumica płynie stamtąd na południowy wschód, w górnym odcinku nosząc nazwę "Stara reka". Wypływa z gór w kotlinę Strumiško pole, mija miasteczko Strumica i zmienia kierunek na wschodni. Płynie wąską doliną między górami Ogražden na północy i Bełasica na południu, koło wsi Zlatarevo przecina granicę macedońsko-bułgarską i uchodzi do Strumy niedaleko miasta Petricz.
7610.	Strumień (miasto)	Rozwój miasta został częściowo zahamowany przez klęski żywiołowe jak pożar w 1572 r., który prawie doszczętnie zniszczył miasto, odbudowa trwała 30 lat. Spokój trwał zaledwie 20 lat, gdyż już w 1623 r. miasto dopada zaraza, później liczne powodzie (1678-1680), w 1688 r. ponownie pożar, o wcale nie mniejszej sile niż poprzedni. Brzemienne w skutkach były także wojna trzydziestoletnia i prześladowania luteran za czasów Habsburgów. W XVIII w. nastały wojny śląskie, które poza oczywistymi stratami materialnymi spowodowały też oddzielenie Śląska Cieszyńskiego od Górnego Śląska granicą państwową, przez co przestały też istnieć dotychczasowe szlaki handlowe. W 1793 r. miasto znów nękane było przez pożar. Warto jednak zaznaczyć, że mimo tylu klęsk, liczba ludności wciąż wzrastała, w 1790 r. liczyła 1300 mieszkańców. A pod koniec XVIII w. zaczęto budowę wielu murowanych budynków. Jednak przez protesty mieszkańców w połowie XIX w. władze miasta nie zgodziły się na budowę Kolei Północnej, co nie polepszyło sytuacji prowincjonalności miasteczka. Dopiero w 1911 r. Strumień doczekał się połączenia kolejowego (wąskotorowego) z Chybiem, mającego cechy tramwaju parowego.
7611.	Stryków	Mimo sprowadzenia handlarzy wełną oraz sukienników Stryków pozostawał ciągle miasteczkiem o charakterze rzemieślniczo-rolniczym i w 1870 utracił prawa miejskie. W 1902 Stryków uzyskał połączenie kolejowe z Łodzią i Warszawą. Również na początku XX wieku stał się dużym ośrodkiem mariawitów. Dzięki ponownemu rozwojowi rzemiosła, zwłaszcza krawiectwa, szewstwa i garbarstwa w 1923 Stryków odzyskał prawa miejskie.
7612.	Strzelanina w Magdalence	W operacji prowadzonej w Magdalence uczestniczyli funkcjonariusze z Wydziału Terroru Kryminalnego KSP oraz Wydziału Bojowego Zarządu Wsparcia Bojowego CBŚ KGP. w sumie było tam według przekazów 23 policjantów. Zbiór błędów, niedostatku sprzętu i braku doświadczenia policjantów skończył się klęską policji. Budynek został źle opisany i narysowany, wskutek czego grupa realizująca zadanie, mająca zaatakować dom od taktycznie lepszej strony przemieściła się pod główne wejście. Policjanci podejmujący się zadania nie mieli informacji od innych funkcjonariuszy, że bandyci są doświadczonymi strzelcami, brali udział w zabójstwach, posiadają materiały wybuchowe, a do tego oświadczyli znajomym przestępcom, że będą walczyć do śmierci. Zawiniło niedostateczne zabezpieczenie informacyjne operacji i niewłaściwy obieg informacji między komórkami organizacyjnymi policji oraz ogólny brak przygotowania do tak trudnej realizacji. Postanowiono tę dwójkę zawodowych morderców zatrzymać jak zwykłych przestępców. Grupa zadaniowa nie dysponowała karabinem maszynowym np. PKM, który jest przydatny do prowadzenia ognia zaporowego w wypadku napotkania silnej obrony, nie dysponowano karabinem wyborowym, ani granatnikami umożliwiającymi wstrzelenie na górne piętra granatów z gazem łzawiącym bądź ogłuszająco-oślepiających. Te wprowadzono dopiero po tym wydarzeniu (HK69). Prawdopodobnie w chwili wejścia na posesję funkcjonariusze zostali zauważeni, gdyż na górze włączono światło, a zaraz potem je zgaszono. Według niektórych źródeł do kwietnika obok schodów, gdzie był fugas, który poraził grupę szturmową, prowadził kabel wypuszczony przez rynnę. Gdyby teren systematycznie obserwowano, np. za pomocą zespołu obserwacyjno-strzeleckiego, można by to wcześniej wychwycić. Obu przestępców wspierał ktoś z policji, dzięki czemu około miesiąca wcześniej Cieślak uciekł w lesie z taksówki, która była obserwowana. Do dziś nie wyjaśniono wątku współpracy bandytów z informatorem w policji. Wrocławscy funkcjonariusze CBŚ mieli dużo informacji na temat Pikusa, m.in.: że dokonał co najmniej 7 zabójstw na zlecenie, na Białorusi dokonał zamachu bombowego na dom, w którym znajdował się milicjant ze swoją żoną. Podczas jednego z gangsterskich spotkań w podwarszawskim Piastowie do którego się przeprowadził, poznał Roberta Cieślaka i Jerzego Wojciecha Brodowskiego vel Szurygę „Mutanta” zwanego także „Jurijem z Piastowa”. Z czasem wszyscy trzej mieszkańcy Piastowa zajmowali według Komendy Głównej Policji pierwsze trzy miejsca wśród najbardziej poszukiwanych przestępców w Polsce. Poszczególne dalsze miejsca zajmowali inni zawodowi mordercy z mazowieckiego Piastowa, niewielkiego miasteczka między Warszawą a Pruszkowem niesławnego z najgroźniejszego gangu w Polsce.
7613.	Strzelanina w O.K. Corral	Strzelanina w O.K. Corral – słynna na całym Dzikim Zachodzie i poza nim, strzelanina z 26 października 1881 w miasteczku Tombstone (obecnie stan Arizona).
7614.	Strzelnica	* Strzelnica – urządzenie rozrywkowe w wesołym miasteczku.
7615.	Stubaital	Dolina Stubai ciągnie się przez ok. 35 km na południowy zachód od Schönberg im Stubaital. Łatwo do niej dojechać z Innsbrucka. Największe miasteczka w dolinie to: Schönberg im Stubaital, Mieders, Fulpmes i Neustift.
7616.	Studio Babelsberg	Działające do dziś miasteczko filmowe zajmuje obszar 24 hektarów (ok. 240 000 m²). Założyła je firma Bioscop. Później firma połączyła się z francuskim producentem filmowym Eclair i przekształciła się w Decla Bioscope. W 1917 całość przejęło przedsiębiorstwo Universum Film AG, w skrócie UFA.
7617.	Studzienica (Podole)	Studzienica (ukr. Студениця) – nieistniejące już miasteczko przy ujściu rzeki tej nazwy do Dniestru, na granicy rejonu kuryłowieckiego. Zatopione przy budowie sztucznego zbiornika.
7618.	Stukostrachy	Podczas spacerów po okolicznym lesie Bobbi Anderson potyka się o kawałek wystającego z ziemi metalu. Postanawia go wykopać. Znaleziskiem okazuje się ogromnych rozmiarów statek obcych. Wywiera on wpływ na Bobbi oraz na mieszkańców pobliskiego miasteczka Haven. Zmieniają się oni zarówno fizycznie (przybierając "galaretowaty" wygląd), jak i nabywają wiele zdolności psychicznych (np. potrafią czytać w myślach innych ludzi). Obiekt wytwarza "atmosferę", która nie pozwala mieszkańcom Haven opuścić swojego miasta, a która jest zabójcza dla przybyszów. Jedną z osób odpornych na jego wpływ jest Jim 'Gard' Gardener, alkoholik i poeta (przyjaciel Bobbi), posiadający w głowie metalową płytkę - "pamiątkę" po wypadku - uniemożliwiającą innym osobom z miasta, "wchodzenie" i czytanie w jego myślach.
7619.	Sturmwind II	Do 20 czerwca Niemcy przeczesali lasy na wschód od linii kolejowej Zwierzyniec - Susiec i na południe od rz. Tanwi. W dniu 21 czerwca 1944 po ostrzale artyleryjskim lasów Puszczy Niemcy ruszyli w głąb zgrupowania partyzanckiego. Niemieckie okrążenie przebiegało na linii Tarnogród - Susiec - Krasnobród - Zwierzyniec - wschodnia część Biłgoraja tworząc wielokąt o rozmiarach ok. 30 na 45 km i szybko zaczęło się zacieśniać. Główne uderzenie niemieckie skierowane było na północny obszar leśny, gdzie skoncentrowane były oddziały AK i BCh, w nocy dotarło tam zgrupowanie AL pod dowództwem kpt. Borkowskiego. Zgrupowanie AK i BCh pod naciskiem Niemców wycofało się do południowego obszaru Puszczy. Zgrupowanie AL podjęło walkę. Jeszcze tego samego dnia linia okrążenia po stronie wschodniej przesunęła się do miasteczka Józefów Biłgorajski leżącego w głębi lasów, a po stronie południowej do Osuch. Partyzanci w głębi kotła podjęli próby wydostania się. Nocą 22 czerwca żołnierze AL w rejonie Górecka Kościelnego przełamali niemieckie linie i opuścili zagrożony teren, jednakże w zażartych walkach byli niemal zdziesiątkowani. W nocy z 22 na 23 partyzanci radzieccy uderzyli na Niemców w rejonie Hamerni, lecz nie udało im się przełamać okrążenia. Z niebezpiecznego terenu wyszli w nocy z 23 na 24 między wsiami Borowiec i Huta Różaniecka, kierując się na Karpaty.
7620.	Stádlec	Stádlec – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Tabor, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 563 mieszkańców.
7621.	Stąporków	Pomimo zniszczeń i rekwizycji urządzeń z czasów I wojny światowej, zakład pracował do 1938 r., w latach 20. XX wieku zrezygnowano z wytopu żelaza z rudy na rzecz odlewni żeliwa, a zabudowania przetrwały do 1945, kiedy zniszczone zostały w czasie ciężkich walk o miasteczko.
7622.	Stężnica	Pod koniec XVI wieku zamek wznosił się we wschodniej części wsi - obecnie jest to część Baligrodu przy ul. Balów prowadząca w stronę Stężnicy. Położony był na obronnym cyplu, który z trzech stron otaczały wody potoków Stężnica i Hoczewka. Do dziś pozostały w tym miejscu relikty ziemnych fortyfikacji bastionowych oraz 300-letni grab, będący ocalałym pomnikiem przyrody po istniejącym kiedyś parku dworskim. Jeszcze w XIX wieku potok Hoczewka dzielił miasteczko na dwie części, gdzie po wschodniej stronie, zwanej Podzamczem, znajdowało się zamczysko z zabudowaniami, a po zachodniej znajdował się rynek, ratusz oraz kościół i kamienice. Obie części miasta i zamku łączyły podziemne przejścia, odkopane w roku 1966 podczas prac melioracyjnych. Pod koniec XVIII wieku nowi właściciele rozebrali ruiny zamku, a w ich miejsce wybudowali dwór, który przetrwał do pierwszej wojny światowej. Obecnie w miejscu dworu znajdują się zabudowania nadleśnictwa.
7623.	Suan	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, w skład powiatu Suan wchodziło 11 miejscowości (kor. myŏn) oraz 97 wsi (kor. ri). W grudniu 1952 roku w wyniku reformy administracyjnej w skład powiatu weszły (będące wcześniej jego częścią) miejscowości Suan, Ch'ŏngok, Daesŏng, 3 wsie miejscowości Ryulgae, 6 wsi miejscowości Dae'o, jak również tereny należące wcześniej do innych powiatów: miejscowość Saji (z powiatu Sin'gye) i jedna wieś miejscowości Gup'o (powiat Sŏhŭng). Powiat Suan liczył składał się wówczas z jednego miasteczka (Suan-ŭp) i 19 wsi.
7624.	Subocz (miasteczko)	Subocz (lit. Senasis Subačius lub Subačius (miestelis)) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim. Dla odróżnienia od sąsiedniego miasta Subocz (zwanego także Subocz-dworzec (Subačius-stotis), które powstało po wybudowaniu linii kolejowej z Kupiszek do Poniewieża w 1873 (fragment linii Radziwiliszki-Dyneburg), nazywane jest Starą Suboczą (Senasis Subačius) lub Suboczą-miasteczkiem (Subačius miestelis). Liczy 149 mieszkańców (2011).
7625.	Suburbicon	Akcja filmu rozgrywa się w XX wieku w latach 50. na przedmieściach amerykańskiego miasta Suburbicon. Suburbicon to miasteczko, które słynie z reklamy sta­tecznego życia oraz dobrobytu. Wszyscy biali mieszkańcy wyglądają na przyzwoitych ludzi, są wobec siebie nawzajem życzliwi i uprzejmi, w tym rodzina Lodge’ów – biznesmen Gardner (Matt Damon), jego żona Margaret (Julianne Moore) i syn Nicky. Pewnego dnia na osiedle sprowadza się pierwsza w okolicy czarnoskóra rodzina, wywołując panikę wśród sąsiadów rasistów. Na dodatek niedługo potem podczas nieudanego włamania ktoś zabija Margaret. Zdruzgotany Nicky postanawia przeprowadzić śledztwo na własną rękę i pomścić matkę.
7626.	Suchdol (powiat Kutná Hora)	Suchdol – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Kutná Hora, w kraju środkowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 1 142 mieszkańców.
7627.	Suchdol nad Odrou	Suchdol nad Odrou (niem. Zauchenthal, Zauchtel) – miasteczko w Czechach, w powiecie Nowy Jiczyn, w kraju morawsko-śląskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyło 2544 mieszkańców.
7628.	Suchdol	* Suchdol nad Odrou — miasteczko w powiecie Nowy Jiczyn
7629.	Sudbury (Suffolk)	Sudbury – małe miasteczko w hrabstwie Suffolk we wschodniej Anglii, leżące nad rzeką Stour, 15 mil od miasta Colchester i 60 mil od Londynu. W 2001 roku miasto liczyło 20 118 mieszkańców. W 2011 civil parish liczyła 13063 mieszkańców.
7630.	Sudejki	Sudejki (lit. Sudeikiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Sudejki, 11 km na północny wschód od Uciany, 407 mieszkańców (2001).
7631.	Sudoku	Tytuł pierwszego mistrza świata w sudoku zdobyła we włoskim miasteczku Lucca w 2006 r. Jana Tylová z Czech.
7632.	Sudyłków	* zamek - pod koniec XIX w. w Sudyłkowie znajdowały się pozostałości dawnego zamku, otoczone wałem. Zamek położony był nad drogą przy wjeździe do miasteczka od strony Połonnego.
7633.	Suhar	Suhar był tradycyjnym rybackim miasteczkiem, o bogatej historii żeglarstwa, lecz od niedawna jest znany jako przemysłowe centrum Omanu ze względu na ogromny rozwój w Suhar portu przemysłowego.
7634.	Suite Life: Nie ma to jak statek (seria 2)	opis = Statek przypływa do marokańskiego miasteczka, słynącego z ogromnych targów, na których można kupić niemal wszystko. Cody chce kupić drogie kolczyki dla Bailey, więc Zack proponuje mu aby wynegocjował mniejszą cenę. Tymczasem London, Bailey, Marcus i Woody kupują na targu magiczną lampę z dżinem w środku. Kłócą się między sobą, które życzenie ma zostać spełnione jako pierwsze.
7635.	Sukch'ŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu P'yŏngwŏn. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sukch'ŏn, Joun, Haeso, Sŏhae, Kŏmsan, Tongsong i Ryongho (11 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie P'yŏngwŏn). Powiat Sukch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sukch'ŏn-ŭp) i 20 wsi (kor. ri).
7636.	Sukiyaki Western Django	Akcja filmu rozgrywa się kilkaset lat po bitwie pod Dan-no-Urą, finałowej bitwie wojny Gempei, w małym miasteczku w Nevadzie, które stało się areną walk klanów Heike (Taira, tzw. czerwoni) i Genji (Minamoto, tzw. biali). Do miasteczka przybywa samotny rewolwerowiec, chcący opowiedzieć się po którejś ze stron konfliktu.
7637.	Sulików (województwo dolnośląskie)	* kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego z XV w., 1750 r.; najstarszy kościół w Sulikowie był drewniany, od 1234 roku parafialny. W 1524 roku Hans Frenzel, ówczesny właściciel miasteczka sprowadził na probostwo wypędzonego ze Zgorzelca luterańskiego kaznodzieję Benedykta Fischera. Obecny wygląd kościół uzyskał po odbudowie w 1668 roku. Bogata snycerka wyszła spod dłuta budziszyńskiego rzeźbiarza Daniela Richtera. Dzwony kościelne odlał znany zgorzelecki ludwisarz Abraham Sievert. Od 1945 roku, wraz z napływem osiedleńców z kresów wschodnich, kościół pełni funkcję kościoła parafialnego parafii rzymsko-katolickiej. Wpisany został do rejestru zabytków pod nr 1501, decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z 25 stycznia 1966 r.
7638.	Sun Valley (Idaho)	Sun Valley – amerykańskie miasteczko położone w centralnej części stanu Idaho, w hrabstwie Blaine. Znany ośrodek narciarski, turystyczny i wypoczynkowy. Leży na wysokości 1812 m. Według ostatniego spisu ludności miasteczko zamieszkiwane jest przez 1427 osób.
7639.	Suncheon (Korea Południowa)	podział miasta = 1 miasteczko (eup) 10 dystryktów (myeon) 12 osiedli (dong)
7640.	Sunset Beach	Równie interesujący był wątek uwodzicielskiej i niebezpiecznej Franceski Vargas. Każdy w miasteczku pragnął jej śmierci, a gdy ta nastąpiła policja miała niemały orzech do zgryzienia szukając właściwego winowajcy. Pod koniec serialu wydało się, że zabił ją Gregory. Aby umknąć wymiarowi sprawiedliwości upozorował swoją śmierć, a następnie wrócił do Sunset Beach, udając swego angielskiego wuja Thobiasa.
7641.	Super 8	Jest rok 1979. 14-letni Joe Lamb mieszkający w amerykańskim miasteczku Lillian, stracił matkę w wypadku. Louis Dainard pojawia się na stypie, jednak ojciec Joe, Jackson, funkcjonariusz policji, obwinia go o śmierć ukochanej. Kobieta zastępowała na zmianie w fabryce nietrzeźwego Louisa, gdy niefortunne zdarzenie miało miejsce. Jackson wyprowadza Dainarda z kajdankami na rękach.
7642.	Superboy	Poczynając od drugiego numeru Superboya, młody Superman przeżywał swe przygody w rodzinnym, małym miasteczku Smallville. Miasto to nigdy nie zostało dokładnie zlokalizowane na łamach komiksów związanych z Supermanem. Wiadomo jedynie, że leży w stanie Kansas, niedaleko Metropolis. Na łamach tytułów powiązanych z Superboyem miało miejsce wiele ważnych wydarzeń. Już w 8 numerze serii Superboy po raz pierwszy pokazano przygody Superbaby, czyli bardzo młodego Supermana. Ozdobą numeru 10. było natomiast pojawienie się Lany Lang, pierwszej sympatii Supermana. Również superpies Krypto debiutował właśnie w towarzystwie Superboya (konkretnie w Adventure Comics vol. 1 #210 z 1955 roku). W komiksach związanych z Superboyem po raz pierwszy pojawiło się także kilku ważnych przeciwników Supermana. Dobrym przykładem są przestępcy z tzw. Plantom Zone. To również tutaj pojawił się młody Lex Luthor.
7643.	Superman II	kosmosie Phantom Zone zostaje przypadkowo zniszczona w pobliżu Ziemi. Trójka przestępców uwalnia się i zyskuje moce podobne jak Superman. Po zaatakowaniu ziemskich astronautów na Księżycu oraz małego miasteczka w Stanach Zjednoczonych złoczyńcy atakują Biały Dom, gdzie zmuszają Prezydenta Stanów Zjednoczonych do oddania władzy Zodowi.
7644.	Superman	Charakter Supermana także jest odmienny od tego, który przedstawiano potem. Jest bardziej gwałtowny, agresywny, działa z zimną krwią. Stopniowo autorzy czynią go jednak coraz bardziej łagodnym. Także jego moce stopniowo wzrastają. Początkowo mówi się, że jest „szybszy od lecącej kuli, ma siłę lokomotywy i może przeskoczyć najwyższy budynek”. Potem pojawia się jego wzrok rentgenowski, wzrok termiczny i zdolność do latania. W dalszych latach pojawi się odporność na bezpośredni wybuch bomby atomowej (chociaż początkowo był zdolny wytrzymać tylko wybuch pocisku artyleryjskiego). Wiosną 1941 roku zaczęto wydawać magazyn World's Finest Comics, opowiadające o wspólnych przygodach Supermana i Batmana. W 1949 roku dołączył do Stowarzyszenia Sprawiedliwości Ameryki (Justice Society of America), pierwszej drużyny superbohaterów (All-Star Comics vol. 1 #7 i #36). Młodzieńcze przygody Supermana w miasteczku Smallville ukazuje historia opisana w komiksie Superboy vol. 1 #2 (maj 1949). Pod tym pseudonimem będzie pojawiał się jeszcze wielokrotnie w seriach komiksów towarzyszących wersji kanonicznej Supermana.
7645.	Superstition	Serial opowiada o rodzinnie Hastinsów, właścicieli domu pogrzebowego i cmentarza w miasteczku La Rochelle. Świadczą oni dodatkową usługi związane z opieką pozagrobową zmarłych ludzi, którzy zostali zabicie przez demoniczne Infernals.
7646.	Surat
7647.	Surdegi	Surdegi (lit. Surdegis), miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Woszoką, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, w gminie Traszkuny, 10 km na północny zachód od Traszkun i 28 km od Onikszt; 244 mieszk. (2001); stacja kolei wąskotorowej (1,5 km), kościół (do 1918 cerkiew), szkoła, urząd pocztowy.
7648.	Surré	Surré (luks. Sir, niem. Syr) – małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w gminie Boulaide. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 180 osób.
7649.	Survival Race	Survival Race to nie tylko bieg z przeszkodami, ale i towarzyszący mu festiwal sportowy z wieloma atrakcjami. Na terenie festiwalowego miasteczka można znaleźć strefę chill out’u z zacienionym miejscem i leżakami, strefę gastro zaopatrzoną w liczne food trucki oraz atrakcje przygotowane przez organizatorów i partnerów wydarzenia (w 2017 roku było to m.in. skok z 4m na dmuchaną poduszkę Fly Bag czy namiot Microsoft z możliwością grania na PlayStation oraz wypróbowania sprzętu Surface Pro 4).
7650.	Surwiliszki (Litwa)
7651.	Surwiliszki (obwód grodzieński)	Surwiliszki (biał. Сурвілішкі) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie iwiejskim, przy granicy z Litwą (Worek Dziewieniski).
7652.	Surwiliszki	* Surwiliszki - miasteczko w okręgu kowieńskim i w gminie rejonowej Kiejdany Litwy
7653.	Susanna Moodie	Susanna Moodie urodziła się jako Susanna Strickland w miasteczku Bungay w hrabstwie Suffolk w Wielkiej Brytanii, w rodzinie kultywującej tradycje literackie. W 1831 roku wyszła za mąż za Johna Moodie, oficera w stanie spoczynku, weterana wojen napoleońskich. W 1832 roku wyjechała z mężem i córką do Kanady, będącej wówczas kolonią brytyjską. Pisała prozę (Flora Lyndsay), poezję i książki dla dzieci. Z formalnego punktu widzenia interesująca jest jej ballada The Drunkard's Return, opowiedziana w strofach sonetowych będących złożeniem schematu oktawy i sekstyny.
7654.	Sutla	W górnym swym biegu, do niewielkiego miasteczka Rogatec (Słowenia) kieruje się na południe, a za tą miejscowością przybiera kierunek zachodni. W środkowym biegu, w rejonie wsi Zagorska Sela (Chorwacja) i Podčetrtek powstała strefa turystyczna "Sutla - dolina źródeł zdrowia". W chorwackiej wsi Kumrovec, gdzie urodził się Josip Broz Tito, na brzegu Sutli, jest muzeum etnograficzne na świeżym powietrzu, w którym zachowały się wiejskie domy z przełomu XIX i XX wieku.
7655.	Suwejniszki	Suwejniszki (lit. Suvainiškis) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie rakiszeckim, nad rzeką Nieretką. Miasteczko leży na granicy z Łotwą. Liczy 245 mieszkańców (2001).
7656.	Suðuroy	Na wyspie Suðuroy funkcjonowały do roku 2006 aż cztery drużyny piłkarskie: TB Tvøroyri (najstarszy na całych wyspach, w 2007 roku 1. Deild), VB Vágur (2007 – Formuladeildin, Royn Hvalba (2007 – 2. Deild) oraz klub z miasteczka Sumba. Na rok 2007 Sumba i Vágur połączyły siły, a na przyszłe lata planowane jest złączenie wszystkich zespołów z Suðuroy.
7657.	Sućuraj	Sućuraj – małe śródziemnomorskie miasteczko, położone na wschodnim przylądku wyspy Hvar (Chorwacja, splicko-dalmatyńska), w miejscu gdzie wyspa jest najbliższa dalmatyńskiemu wybrzeżu.
7658.	Svatava	Svatava – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 1 678 mieszkańców.
7659.	Svatý Mikuláš	Svatý Mikuláš – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Kutná Hora, w kraju środkowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 786 mieszkańców.
7660.	Sven Elvestad	Kristoffer Elvestad Svendsen urodził się w miejscowości Fredrikshald (obecnie Haldan) w pobliżu granicy ze Szwecją. Początkowo pracował jako goniec w rodzinnym miasteczku. Niedługo jednak, po przywłaszczeniu sobie pieniędzy pracodawcy, uciekł do Oslo, gdzie rozpoczął karierę dziennikarską.
7661.	Sven Jonas Stille	Sven Jonas, syn urzędnika podatkowego Claesa Stille i Jeanne Elisy Koldeweijh, pierwsze nauki pobierał w pobliskim miasteczku Eslöv i studiował potem w liceum w Malmö, gdzie zdał maturę w roku 1823. W tym samym roku rozpoczął studia medycyny na uniwersytecie w Lund. W roku 1826 obronił pracę De Vaticinis Messianis illorumque fusta aestimatione, a po siedmiu latach od rozpoczęcia studiów zdał egzamin lekarski, otrzymując tytuł kandydata medycyny. Rozpocząwszy w 1831 pracę jako lekarz w Szpitalu Okręgowym w Lund, przeczytał artykuł w göteborgskiej gazecie Götheborgs Dagblad o potrzebie pomocy lekarskiej w Polsce powstania listopadowego i postanowił wraz z dwoma kolegami ze studiów, jak on świeżo upieczonymi lekarzami, przedrzeć się do Polski, by pomagać powstańcom. Młodzi Szwedzi dotarli do Królestwa Polskiego przez Królewiec i Pojezierze Chełmińsko-Dobrzyńskie (koło Golubia przepłynęli w nocy graniczną Drwęcę, holując swe plecaki i odzież na kłodzie drewna) i służyli jako chirurdzy wojskowi w szpitalach na Woli, w Zamku Ujazdowskim i Koszarach Mirowskich w Warszawie pod kierownictwem doktora Karola Wilhelma Stackebrandta.
7662.	Svitavy	* Litomyšl - renesansowe miasteczko z zamkiem; urodził się tu kompozytor Bedřich Smetana
7663.	Swanscombe	Swanscombe – miasteczko w Anglii, w hrabstwie Kent, w dystrykcie Dartford. Leży 26 km na północny zachód od miasta Maidstone i 31 km na wschód od centrum Londynu. W 2005 miejscowość liczyła 6300 mieszkańców.
7664.	Swansea (Tasmania)	Swansea – miejscowość na australijskiej wyspie Tasmania. Populacja miasteczka wynosi 840 mieszkańców. Dane te pochodzą ze spisu powszechnego z 2001 roku. Według spisu powszechnego z 1999 Swansea zamieszkiwało 25,1% osób powyżej 65. roku życia, co stawia miejscowość na pierwszym miejscu w Tasmanii pod względem odsetka osób starszych.
7665.	Swasawke	W 1343 r. rodzinie Swasawke pozwolono na opuszczenie Launggyet. Powróciła ona do Pinya, gdzie została dobrze przyjęta. Ojciec Swasawke ponownie objął swoje dawne stanowisko w Thayet. Jego dwaj starsi bracia zostali gubernatorami Myinsaing i Pyain. Sam Swasawke, ciągle jeszcze nastolatek, otrzymał stanowisko gubernatora małego miasteczka w środkowej Birmie o nazwie Talot. Gdy dorósł, pod koniec lat 40-ych został gubernatorem większego miasta - Yamethin - z nadania króla Kyawswy I, stryjecznego brata matki.
7666.	Swiatosław Richter	W 1986 roku wyruszył w sześciomiesięczne tournée po Syberii, dając prawdopodobnie 150 recitali. Czasami występował w małych miasteczkach niemających nawet sali koncertowej.
7667.	Swobodny jeździec	W małym miasteczku na trasie zostają aresztowani za „paradowanie bez pozwolenia”, ponieważ jechali dla żartu za lokalną paradą. W areszcie poznają prawnika i alkoholika George’a Hansona (Jack Nicholson), który pomaga im wyjść na wolność, a następnie rusza z nimi w trasę. W barze na terenie Luizjany, w którym chcieli coś zjeść, podróżujący zostają nieprzychylnie przyjęci przez siedzących obok nich mężczyzn i oficera policji, za to bardzo entuzjastycznie przez nastolatki, które koniecznie chcą z nimi ruszyć w drogę. W nocy na ich biwak napadają miejscowi – dotkliwie ich biją i zabijają George’a.
7668.	Swoge	W V wieku osada była atakowana przez Słowian. Zachowały się też liczne pozostałości zamków związane z dużej aktywności budowlanej cesarza Justyniana I Wielkiego, w celu wzmocnienia Półwyspu Bałkańskiego, przed najazdami Słowian i Protobułgarów, Gotów, Awarów. Te ziemie zostały włączone do Pierwszego Cesarstwa bułgarskiego w na początku IX wieku,kiedy wojska chana Kana Subigi Kruma Strasznego zdobyły te tereny w celach strategicznych. Domniemywa się, że oddziały wojsk Kana Kruma zostały pokonane przez bizantyjską armię cesarza Nicefora I Genika w pobliżu wsi Gubisław, gdzie wieś nawet nosi nazwę "gubi" z języka bułgarskiego: przegrać, jednak niestety nie ma wystarczających danych z okresu wczesnego średniowiecza. Po upadku Bułgarii pod rządami Turków, populacja w miasteczku wzrosła znacząco.
7669.	Swojatycze	Swojatycze (biał. Сваятычы) – duża wieś, dawniej miasteczko i folwark, położone w rejonie lachowickim, przy gruntowej drodze lokalnej 23 km na południowy zachód od Nieświeża.
7670.	Swoją Drogą	W 2003 roku zespół Swoją Drogą wziął udział w festiwalu muzyki ludowej i folkowej EBU w małym norweskim miasteczku Førde. Jako reprezentacja Polski i Polskiego Radia muzycy dali kilka koncertów, wzięli udział w paradzie ulicznej oraz licznych jam sessions. Po festiwalu zespół otrzymał kilka zagranicznych propozycji koncertowych, ale najważniejszym owocem wyjazdu okazały się przyjaźnie nawiązane z muzykami z Czech, Niemiec i Hiszpanii. Jeszcze w Norwegii pojawił się pomysł stworzenia wspólnego, międzynarodowego projektu muzycznego łączącego różne muzyczne tradycje i style, a także języki. W efekcie późniejszych działań muzyków Swoją Drogą powstała swoista międzynarodowa orkiestra, tworząca i wykonująca muzykę inspirowaną muzycznym folklorem Europy.
7671.	Syberia (gra komputerowa)	W czasie podróży na Syberię Kate Walker będzie kilkakrotnie zatrzymywać się w różnych miejscowościach. Jej zadaniem będzie usuwać wszelkie przeszkody prawne i fizyczne, które będą uniemożliwiały odjazd. Gracz zwiedzi cztery fikcyjne miejscowości: małe, urocze Valadilene (Szwajcaria), miasteczko uniwersyteckie Barrockstadt (Niemcy), niemal opuszczony kompleks przemysłowy Komkolzgrad (Rosja) i uzdrowisko Aralbad (Rosja).
7672.	Syberia (seria)	Próbując opuścić Syberię, Kate Walker prawie ginie na śnieżnym pustkowiu. Od śmierci ratuje ją plemię Jukoli, które poznajemy w poprzedniej części gry. Kate postanawia pomóc Jukolom i razem z nimi udać się w wyprawę, której celem jest doprowadzenie Śnieżnych Strusi do świętych ziem, gdzie mogą się rozmnażać. Wielka Migracja tych zwierząt jest bardzo ważnym wydarzeniem dla Jukoli, a władze kraju usiłują w nim przeszkodzić. Kate musi jednocześnie uciekać przed żołnierzami, którymi dowodzi Pułkownik, chcący odtransportować ją z powrotem do Ameryki, gdzie zostałaby niesłużnie oskarżona o wiele zbrodni, m.in. zamordowanie Hansa Voralberga (co wcale nie miało miejsca). W czasie rozgrywki poznajemy wiele nowych postaci i zwiedzamy nieznane nam dotąd lokacje, jak na przykład miasteczko Valsembor czy opuszczony Park Rozrywki w Baranour.
7673.	Syberyjska Drużyna Ochotnicza	Oddział został sformowany pod koniec sierpnia 1922 r. we Władywostoku z inicjatywy gen. Anatolija N. Piepielajewa, który przybył do miasta na wezwanie głównodowodzącego wojskami Białych na Przymorzu gen. Michaiła K. Diterichsa. Syberyjska Drużyna Ochotnicza miała wesprzeć upadające pod naporem przeważających sił bolszewickich powstanie jakuckie pod wodzą Michaiła J. Korobiejnikowa. Oddział liczył ok. 720 ludzi (ponad 490 pochodziło z Przymorza, zaś ok. 225 przybyło wraz z gen. A.N. Piepielajewem z Harbinu). Wśród nich byli m.in. gen. Jewgienij K. Wiszniewski, czy gen. Wasilij A. Rakitin. Oddział miał na wyposażeniu 2 karabiny maszynowe. Jego znakiem był biało-zielony sztandar po jednej stronie, zaś po drugiej szeroka czerwona taśma po przekątnej ze złotym krzyżem. Generał A.N. Piepielajew wynajął 2 statki parowe (parochody) "Батарея" i "Защитник", ale okazało się, że nie mogły one za jednym razem przewieźć całego oddziału. Dlatego 31 sierpnia 1922 r. z Władywostoku wypłynęło jedynie 533 ludzi na czele z gen. A.N. Piepielajewem i gen. W.A. Rakitinem. Pozostali pod dowództwem gen. J.K. Wiszniewskiego pozostali w mieście. Otrzymał on ponadto rozkaz, aby zwerbował jeszcze więcej ochotników. 6 września tego roku oddział Syberyjskiej Drużyny Ochotniczej wylądował w Ochocku, który stał się jego bazą wypadową pod kierownictwem kpt. Borysa M. Michałowskiego. Sformowano grupę wojskową gen. W.A. Rakitina, której zadaniem było wyruszyć wzdłuż Traktu Amgino-Ochockiego w celu przyłączenia do niej napotkanych partyzantów. Pozostali żołnierze na czele z gen. A.N. Piepielajewem wypłynęli na parochodach na południe, wysadzając 8 września desant we wsi Ajan na wybrzeżu Morza Ochockiego. 12 września odbył się ludowy zjazd Tunguzów, którzy przekazali Białym 300 reniferów. Pozostawiając w Ajanie garnizon, liczący 40 ludzi, 14 września siły gen. A.N. Piepielajewa ruszyły w głąb Jakucji przez pasmo górskie Dżugdżur w kierunku miasteczka Nielkan. Jednakże w jego rejonie z oddziału zdezerterowało 3 ludzi, którzy poinformowali bolszewików, stacjonujących w Nielkanie, o zbliżaniu się Białych. W związku z tym komendant Nielkana, czekista Karpiel, wygnał wszystkich mieszkańców z miasteczka, a ze swoim oddziałem wycofał się w kierunku rzeki Maja. Biali zajęli Nielkan 27 września, zdobywając 120 karabinów ręcznych i amunicję do nich, które nie zdążyli zabrać ze sobą bolszewicy. Na pocz. października gen. A.N. Piepielajew wyruszył do wsi Ajan, pozostawiając główne siły w Nielkanie. Po przybyciu do Ajanu 5 listopada, do wsi przybyła reszta Syberyjskiej Drużyny Ochotniczej z gen. J.K. Wiszniewskim. Generał A.N. Piepielajew podjął decyzję natarcia na Jakuck. W poł. listopada oddział gen. J.K. Wiszniewskiego z gen. A.N. Piepielajewem wyruszył do Nielkanu, przybywając do miasteczka w poł. grudnia, gdzie dołączył do głównych sił. W tym czasie do Nielkanu powrócili jego mieszkańcy, którzy dostarczyli Białym kolejne renifery i prowiant. W kierunku Ochocka został skierowany oddział pod dowództwem gen. W.A. Rakitina. Na pocz. stycznia 1923 r. główna część Syberyjskiej Drużyny Ochotniczej ruszyła na Jakuck. Po drodze dołączył do niej oddział partyzancki Michaiła K. Artiomowa i oddział gen. W.A. Rakitina. 5 lutego tego roku Biali zdobyli wieś Amgę (kosztem 20 zabitych i 32 rannych), gdzie został rozmieszczony sztab gen. A.N. Piepielajewa. 13 lutego doszło do walki pomiędzy oddziałem gen. J.K. Wiszniewskiego i oddziałem bolszewickim Iwana J. Stroda. Natarcie Białych zostało powstrzymane kosztem 10 zabitych. W tej sytuacji gen. A.N. Piepielajew rozkazał kontynuowanie marszu. 27 lutego został przez bolszewickich partyzantów Jefima I. Kuraszowa rozbity oddział gen. W.A. Rakitina. Z Jakucka przeciwko Białym wyruszył oddział Karla K. Bajkałowa, do którego po drodqze dołączyli partyzanci J.I. Kuraszowa. Połączone siły liczyły ok. 760 ludzi. W dniach 1-2 marca doszło do ciężkich walk pod wsią Amga, w wyniku których Biali gen. A.N. Piepielajewa zostali rozbici. Resztki wycofywały się w kierunku wsi Ajan. Jedyny zwarty oddział gen. W.A. Rakitina szedł na Ochock. 1 maja dotarto do Ajanu, gdzie postanowiono zbudować statki, aby udać się nimi na Sachalin. Tymczasem 24 kwietnia z zajętego przez wojska bolszewickie Władywostoku wypłynął przeciwko Białym na 2 statkach "Индигирка" i "Севастополь" oddział Stiepana S. Wostriecowa (w sile batalionu z 4 działami i kilkoma karabinami maszynowymi). Na pocz. czerwca w Ochocku został zniszczony oddział gen. W.A. Rakitina. Sam W.A. Rakitin próbował się zastrzelić. Zmarł kilka dni potem. 17 czerwca desantowany oddział S.S. Wostriecowa zajął bez walki wieś Ajan. Biali poddali się. 24 czerwca 450 jeńców zostało statkiem przewiezionych do Władywostoku, przybywając tam 30 czerwca. 78 z nich aresztowano, zaś 162 osadzono w obozie. Generał A.N. Piepielajew został po procesie skazany na karę śmierci, ale zmieniono ją na 10 lat więzienia.
7674.	Sycylijczyk	* Salvatore Guiliano – legendarny bandyta. Poczęty w Ameryce, ale urodzony w Sycylijskiej wiosce Montelepre. Turi Guiliano jest wysokim, przystojnym, młodym mężczyzną żyjącym jak normalni ludzie. Jest uwielbianym przez przyjaciół i rodzinę, oraz innych mieszkańców miasteczka. Wszyscy nazywają go Turi. Dzień po lokalnym festynie podczas przemycania jedzenia i picia na wesele siostry, Guiliano wraz ze swoim przyjacielem z dzieciństwa, Aspanu Pisciotta, zostają zatrzymani przez włoską policję, i po tym, jak zostaje postrzelony przez sierżanta, Guiliano zabija go jednym strzałem z pistoletu. Przy pomocy Pisciotty, ranny Guiliano ucieka do pobliskiego klasztoru, gdzie opiekuje się nim jeden z ojców, Abbot Manfriedi, jednocześnie ochraniając go przez policją. Przy pomocy doktora powraca on do zdrowia. Po opuszczeniu klasztoru, Guiliano decyduje się na życie bandyty, tworzy bandę, z którą będzie przez najbliższe lata mieszkał w górach, stanie się wielką legendą oraz zyska ogromną reputację mieszkańców całej Sycylii. Guiliano okradał bogatych mieszkańców i połowę łupów rozdawał biednym mieszkańcom, którzy okrzyknęli go swoim bohaterem. Z czasem, gdy jego reputacja rośnie, zaczyna go ścigać włoski rząd, który formuje specjalne siły mające go złapać. Jednakże miejscowy Capo di Capi, Don Croce Malo, którego interesy i wpływy zostały nadszarpnięte przez działania Guiliana i jego bandy, chce go przeciągnąć na swoją stronę. Pod koniec książki Guiliano zostaje zdradzony przez swoją „prawą rękę” i przyjaciela z dzieciństwa, Aspanu Pisciottę, który zabija go w górach, w ruinach jednej ze świątyń pozostałych po Grekach.
7675.	Sydir Hołubowycz	W 1924 powrócił do Lwowa, został przewodniczącym Ukraińskiej Ludowej Partii Pracy. Brał udział w założycielskich obradach UNDO, jednak w 1925 zaprzestał działalności politycznej. Pracował jako adwokat w miasteczku Załoźce na Tarnopolszczyźnie.
7676.	Sydney	Około 50 kilometrów na zachód od Sydney znajduje się jeden z popularniejszych symboli Australii. Nazwa Góry Błękitne (ang. Blue Mountains) pochodzi od parującego olejku eukaliptusowego, który tworzy często błękitną mgiełkę nad górami. Najwyższym szczytem górskim jest One Tree Hill a najbardziej znaną formacją górską jest Three Sisters w pobliżu miasteczka Katoomba.
7677.	Sydor Rey	Jego pierwsza powieść ukazała się w 1937 i nosiła tytuł Kropiwniki, tytuł pochodził od nieistniejącego miasteczka na Wołyniu. Pod tą nazwą pisarz ukrył rodzinny Wojniłów, który opisał przez pryzmat życia trzech pokoleń mieszkańców pochodzących z trzech różnych grup społecznych i narodowych – Żydów, Polaków i Ukraińców. Przedstawienie wykształconych Polaków o szlacheckich korzeniach, przedsiębiorczych Żydów i biedoty ukraińskich chłopów zamieszkujących okoliczne wsie wywołało swoją bezpośredniością szeroki oddźwięk u czytelników i krytyków.
7678.	Sylwester (Chołmski)	Jego dokładna data urodzenia nie jest znana; przyjmuje się, iż przyszedł na świat ok. 1650, gdyż w momencie objęcia swojej ostatniej katedry kazańskiej w 1725 był już w podeszłym wieku. Prawdopodobnie pochodził z rosyjskiej rodziny szlacheckiej, choć jego nazwisko Chołmski mogło być jedynie przezwiskiem. W przeszłości przypuszczano, iż pochodził z Chełmu, a jego związki z tym miastem były również źródłem jego przezwiska Wołyniec. Najprawdopodobniej jednak duchowny związany był nie z miastem na ziemi chełmskiej, a z miasteczkiem Chołm na ziemi pskowskiej. Mało prawdopodobna jest również informacja o uzyskaniu przez Sylwestra wykształcenia w Akademii Mohylańskiej, chociaż był on niewątpliwie lepiej wykształcony niż większość współczesnych mu hierarchów rosyjskich. Prawdopodobnie hierarcha uczył się jedynie w szkole brackiej na ziemiach białoruskiej lub litewskich (nie jest wykluczona nauka w Wilnie), bliskich geograficznie jego rodzinnej Pskowszczyźnie.
7679.	Symbolika anarchistyczna	Równocześnie z czarnymi i czerwonymi sztandarami w latach 1871-1872 we Włoszech pojawił się sztandar czerwono-czarny, ale układ barw różnił się od współczesnego. Sztandar ten był czarny, ale okalało go wąskie, czerwone pasmo. Według historyka anarchizmu Maksa Nettlaua, sztandar był przyjęty jako przeciwwaga dla czerwonego, który marksiści chcieli przekształcić w swój partyjny. Najwcześniej użyto czerwono-czarnych barw podczas próby powstania we Włoszech w sierpniu 1874 roku. Chociaż zakończyło się ono niepowodzeniem, niektórzy z zaangażowanych w ten zryw paradowali z anarchistycznymi czerwono-czarnymi kokardami. W kwietniu 1877 r. podczas podobnej próby wywołania buntu anarchiści weszli do małego włoskiego miasteczka Letino „nosząc na sobie czerwono-czarne kokardy i wymachując sztandarem w tych samych kolorach”. Te działania pomogły „zwrócić na siebie uwagę całego kraju i ściągnąć znaczne zainteresowanie dla Międzynarodówki i jej programu socjalistycznego”
7680.	Synagoga Kohanim HaDintreisa w Haumat as-Suk	Synagoga została nazwana imieniem antycznego żydowskiego miasteczka Djirt, obecnie zwanego Ar-Rijad, które znajduje się na południe od Haumat as-Suk. Obecnie synagoga jest cały czas czynna i służy lokalnej społeczności żydowskiej.
7681.	Synagoga chasydów w Pińsku	Bóżnicę nazywano również "kitajską" ze względu na materiał z jakiego wykonany był strój lokalnych chasydów albo synagogą "Stoliner" – od nazwy miasteczka na Polesiu, z którego pochodził duchowy przywódca społeczności.
7682.	Synagoga w Bobowej	W kwietniu 2008 roku w oddziale w Lipinach Muzeum Lalek w Pilźnie, otwarto żydowską część galicyjskiej wioski, jaka tam powstaje. Na potrzebę owej części stworzono miniaturę bobowskiej synagogi, a także cmentarza żydowskiego i dworu cadyka Halberstama. Przeniesiono wszystkie ważne szczegóły: elementy roślinne, Aron ha-kodesz, bimę, pulpit kantora, żyrandol, ławy i inne. Dopracowano detale związane z ubiorem modlących się w niej Żydów oraz kobiet w babińcu, a niewielki zwój Tory sprowadzono specjalnie z Izraela. Na uroczystości otwarcia byli obecni: Zofia Bohaczyk, dyrektor Muzeum Lalek, naczelny rabin Polski Michael Schudrich, który przybił do drzwi synagogi miniaturową mezuzę, Adam Bartosz, dyrektor Muzeum Okręgowego w Tarnowie oraz społeczność lokalna.
7683.	Synagoga w Bowsku	Synagoga w Bowsku (łot. Bauskas sinagoga) – nieistniejąca synagoga znajdująca się w kurlandzkim miasteczku Bowsk na Łotwie, przy ulicy Vienības 35.
7684.	Synagoga w Chmielniku	W 2008 zapadła decyzja o odbudowie synagogi. W budynku mieści się muzeum upamiętniające życie w typowym sztetlu – polsko-żydowskim miasteczku. Projekt opracowało biuro Nizio Design International. Odrestaurowana synagoga obrazuje kilkaset lat historii Żydów w Chmielniku, a także życie w typowym przedwojennym sztetlu, przy użyciu nowoczesnych środków wyrazu.
7685.	Synagoga w Czudcu	W trzy lata później Wojciech Grabieński, właściciel miasta, wystawił na swój koszt nowy budynek synagogi, jednak wskutek protestów kleru katolickiego prace budowlane przerwano do wyrażenia zgody na odbudowę synagogi przez krakowski konsystorz. Ostatecznie komisja powołana przez biskupa Mikołaja de Lipe Lipskiego zgodziła się na budowę, jednak w nowej lokalizacji, dalej od centrum miasteczka, na przedłużeniu wschodniej pierzei rynku. Druga synagoga również spłonęła, przed 1795 rokiem.
7686.	Synagoga w Goldyndze	Synagoga w Goldyndze (łot. Kuldīgas sinagoga) – synagoga znajdująca się w kurlandzkim miasteczku Goldynga na Łotwie, przy ówczesnej ulicy Ventspils 6, obecnie zwanej 1905. gada.
7687.	Synagoga w Kołbieli	Synagoga w Kołbieli – znajdowała się w Kołbieli przy ulicy Kilińskiego. Pierwotna synagoga wybudowana została w połowie XIX wieku zaraz po ustanowieniu w Kołbieli gminy żydowskiej w 1853 roku. Istniała do 1918 roku, gdy spłonęła w wielkim pożarze miasteczka. Odbudowana w tym samym miejscu dotrwała do II wojny światowej. Obecnie nie ma śladu po budynku.
7688.	Synagoga w Krustpils	Synagoga w Kruspils zwana Heimo (łot. Krustpils sinagoga) – nieistniejąca synagoga znajdująca się w łatgalskim miasteczku Krustpils na Łotwie, przy ulicy Sinagogas 1.
7689.	Synagoga w Mrzygłodzie	Do II wojny światowej Żydzi mrzygłodzcy należeli do sanockiej gminy wyznaniowej. W roku 1921 było ich w miasteczku 60 na ogólną liczbę 675 mieszkańców, natomiast w całej parafii rzymskokatolickiej należącej do Mrzygłodu - 232.
7690.	Synagoga w Przysusze	Wzniesiona w latach 1764-1777 w żydowskiej części miasteczka, została zdewastowana w czasie II wojny światowej przez Niemców. Po wojnie budynek niszczał do lat 60. XX wieku, kiedy przykryto jego dach blachą, a bimę wzmocniono stalową konstrukcją.
7691.	Synagoga w Różanie	Synagoga w Różanie – synagoga znajdująca się w miasteczku Różana przy ulicy Jakuba Kołasa 6.
7692.	Synagoga w Sabile	Synagoga w Sabile (łot. Sabiles sinagoga) – synagoga znajdująca się w kurlandzkim miasteczku Sabile na Łotwie, do 1941 roku głównym ośrodku żydowskim Kurlandii (73% ludności w mieście Sabile stanowili żydzi).
7693.	Synagoga w Sadagórze	Synagoga w Sadagórze (ukr. "Cинагогa y Садгорi", jid. "Sadigora kloyz") – żydowska bóżnica położona w dawnym miasteczku Sadagóra koło Czerniowiec, obecnie dzielnicy miasta.
7694.	Synagoga w Starachowicach	* "Pamięć przetrwania" - losy Żydów z jednego miasteczka autor: Christopher R. Browning, Wydawnictwo: Czarne
7695.	Synagoga w Talsi	Synagoga w Talsi zwana Chłodną (łot. Talsu sinagoga; Ziemas sinagoga) – synagoga znajdująca się w kurlandzkim miasteczku Talsi na Łotwie, przy ulicy Kalnu 5.
7696.	Synagoga w Tukums	Synagoga w Tukums (łot. Tukuma sinagoga) – nieistniejąca synagoga znajdująca się miasteczku Tukums na Łotwie, przy ulicy Elizabetes 3.
7697.	Synagoga w Wiskitkach	Synagoga w Wiskitki (jidysz: סינאַגאָג וויסקיט, Sinagoge Wiskit) – nieistniejąca obecnie synagoga, która wznosiła się u zbiegu ul. Strażackiej i ul. Żyrardowskiej (ul Strażacka 5), w centrum żydowskiej dzielnicy Wiskitek. Przed synagogą znajdowało się targowisko (znane już w XVIII wieku)
7698.	Synagoga	Zazwyczaj synagogi, poza tym, że były nieco większe od reszty budynków, architektonicznie nie odbiegały od charakteru zabudowy danej miejscowości. Tak więc na wsiach i małych miasteczkach często była to zwykła drewniana budowla, a w miastach większe lub mniejsze budynki od stylu romańskiego do klasycystycznego czy popularnego na początku XX w. neogotyku. Jedynym stylem architektonicznym, który powszechnie nie występował w tej części Europy, a czasem był wykorzystywany w przypadku synagog, był styl mauretański. Domieszki tego charakterystycznego stylu od XIX w. często też pojawiają się w pozostałych opartych na innym stylu synagogach.
7699.	Synowie Anarchii	Serial opowiadający o gangu motocyklistów z Kalifornii „Sons of Anarchy”, który stara się chronić kalifornijskie miasteczko Charming przed dilerami narkotyków i wielkimi deweloperami.
7700.	Syntowty	Syntowty (lit. Sintautai) - miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Szaki, położone ok. 9 km na południe od Szaków, siedziba starostwa Syntowty. Zlokalizowane przy drodze Władysławów-Szaki. Znajduje się tu poczta, kościół parafialny, szkoła i muzeum litewskiego poety Pranasa Vaičaitisa.
7701.	Syosset	Syosset – miasteczko w Hrabstwie Nassau (stan Nowy Jork (stan), USA. Ludność 18 544 (2000 r.). Syosset leżo obok miasta Oyster Bay.
7702.	Sypniewo (powiat złotowski)	Założona w 1570 roku. Na początku XX w. była jedną z najbardziej uprzemysłowionych miejscowości w okolicy, bo były tu: 5 rzeźni, 2 młyny, cegielnia, farbiarnia, krochmalnia i mleczarnia. Obecnie centrum wsi ma zwartą zabudowę, przypominającą miasteczko. Pośrodku wsi stoi klasycystyczny kościół pw. Narodzenia NMP z lat 1835-37. Wewnątrz trzy barokowe ołtarze z wcześniejszej świątyni.
7703.	Syren (Luksemburg)	Syren (luks. Siren) - małe miasteczko w południowym Luksemburgu, w gminie Weiler-la-Tour. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 416 osób.
7704.	System samorządu w Izraelu	* Samorząd lokalny - zarządza niewielkim miasteczkiem, które nie posiada prawa miasta,
7705.	Systemy miar stosowane na ziemiach polskich	W 1565 r. postanowiono, że „miary i wagi wszelakie jednakie być mają, które wojewodowie po tym sejmie, każdy w swojem województwie, uczyniwszy konwokację dygnitarzów i urzędów starościch, i Rady miasta główniejszego, w onemże województwie powinni opowiedzieć i sprawiedliwie wymierzawszy, oneż na zamki główne starostom, i do każdego miasta i miasteczka pod swą cechą oddać, gdzie na ratuszu mają być chowane, darmo każdemu wymierzone i wszędy pod winami w statuciech opisanemi używane.”
7706.	Syłgudyszki	Syłgudyszki (lit. Saldutiškis) – miasteczko na Litwie, na Auksztocie, położone w okręgu uciańskim, w rejonie uciańskim, ok. 90 km na północny wschód od Wilna i 20 km na południowy wschód od Uciany. Siedziba gminy Syłgudyszki, 389 mieszkańców (2001).
7707.	Szabła	Miejscowość Szabła położona jest 72 km na wschód od Dobriczy, 25 km na północny-wschód od miejscowości Kawarna i 7 km na zachód od przylądku Szabła. Centrum miasteczka znajduje się 2 km od linii brzegowej morza Czarnego, gdzie znajduje się plaża. 4 grudnia 2012 roku w Szabli odnotowano jedno z najsilniejszych w tym rejonie trzęsień ziemi, 5 w skali Richtera.
7708.	Szack (Białoruś)	Szack (biał. Шацк) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi w obwodzie mińskim, w rejonie puchowickim.
7709.	Szack	Pierwsza wzmianka o Szacku pochodzi z 1410 roku, kiedy król Władysław Jagiełło posłał w szackie lasy myśliwych, aby zaopatrzyli w mięso wyprawę grunwaldzką. W 1595 roku Szack wymieniany był w dokumentach jako miasteczko. W 1812 roku, podczas kampanii rosyjskiej, przez miejscowość przeszły wojska napoleońskie. Od 1768 do 1849 roku Szack należał do rodziny Branickich, której w późniejszych latach władze carskie skonfiskowały majątek.
7710.	Szafuza (kanton)	Kanton Szafuzy jest najbardziej na północ wysuniętą częścią Szwajcarii. Poza fragmentem miasteczka Stein am Rhein (Vor der Brugg) i fragmentem nabrzeża przy elektrowni wodnej w Szafuzie leży na prawym brzegu Renu i jest otoczony głównie przez terytorium Niemiec (Badenia-Wirtembergia). Kanton jest jednym z mniejszych w Szwajcarii zarówno pod względem powierzchni (298 km², 7. najmniejszy), jak i ludności (77 tys. msk., 8. najmniejszy). Długość granic wynosi 185,4 km, w tym 151,8 km z Niemcami, 23,2 km z kantonem Zurychu i 10,4 km z kantonem Turgowii. Dodatkowo w środkowej części kantonu, nad Renem znajduje się niemiecka eksklawa – Büsingen am Hochrhein.
7711.	Szahara	Przez niemal tysiąclecie miejscowość była siedzibą i bastionem oporu imamów, głównie zajdytów (odmiana szyizmu). Trudno dostępne położenie Szahary zapewniało jej izolację. Po raz pierwszy i jedyny Szahara została zdobyta przez Turków osmańskich w 1587 roku, w trakcie pierwszej okupacji Jemenu przez Imperium Osmańskie. Imam Kasim ibn Muhammad odbił miasteczko w czerwcu 1602 roku i uczynił je swoją stolicą. Stało się ono głównym centrum nauczania zajdyckiego. W marcu 1608 roku imam zawarł z Turkami 10-letni traktat pokojowy, na mocy którego przyznano mu Szaharę i inne zdobyte przez niego miejscowości. Ofensywa imama przeciwko Turkom, po jego śmierci kontynuowana przez jego syna, skończyła się wyzwoleniem kraju w 1635 roku. Podczas drugiej okupacji Jemenu w XIX i XX wieku Turcy znów próbowali zdobyć Szaharę, jednak bezskutecznie. W trakcie wojny domowej w latach 60. XX wieku miasteczko stało się jednym z ostatnich bastionów oporu imama i sił rojalistów. Szahara została wówczas zbombardowana przez wspierające republikanów lotnictwo egipskie.
7712.	Szakinów	Szakinów (lit. Šakyna) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie szawelskim. Liczy 425 mieszkańców (2001).
7713.	Szantaż (film 2005)	* Mumbaj * akcenty chrześcijańskie * ksiądz (Josh, Kabhi Haan Kabhi Naa) * relacja ojciec – córka * decyzja małżeństwa z przestępcą (Company) * ciąża (Salaam Namaste) * pragnienie porzucenia dla żony przestępczego życia (Kaante, Karam) * jedność wiary w Boga niezależnie od wyznania (ślub chrześcijański, ślub hinduski) * akcja policji * problemy w rodzinie policjanta (Shootout at Lokhandwala) * relacja ojciec-synek (Akele Hum Akele Tum, Nigdy nie mów żegnaj) * więzienie * na posterunku * tajemnica z przeszłości (Vaada) * pościg samochodowy w mieście * wypadek samochodowy * szpital * śmierć żony * dziecko (Taare Zameen Par) * porwanie (Apaharan, Ek Ajnabee, Ek Hasina Thi) * wesołe miasteczko (Chalte Chalte) * karmienie jako znak miłości * wyścigi samochodowe (Wyścig, Tara Rum Pum) * obietnica
7714.	Szara Sowa	W 1906 przeniósł się do Kanady z zamiarem studiowania rolnictwa. Po krótkim pobycie w Toronto, przemieścił się do Temagami, małego miasteczka w prowincji Ontario, gdzie przybrał fałszywą tożsamość Indianina imieniem Szara Sowa (Wa-Sha-Quon-Asin). Mówił, że był synem Szkota i matki z plemienia Apaczów. W czasie I wojny światowej służył jako strzelec wyborowy we Francji. W 1925 ożenił się z Odżibwejką Anahareo (właściwie Gertrude Bernard), zwaną Pony. Mieli córkę. Między 1935 a 1937 wyjechał do Anglii reklamować swoje książki. Kiedy pojawił się w Hastings ciotka rozpoznała go i ujawniła prawdę o jego prawdziwym pochodzeniu. Zmarł na zapalenie płuc.
7715.	Szarkowszczyzna	W XIX w. Szarkowszczyna przekształciła się w dwa leżące obok siebie lecz oddzielne miasteczka: Szarkowszczynę Starą należącą do Boguckich oraz znacznie większą od niej Szarkowszczynę Nową, własność Fiedorowczów, która rozwinęła się na obu brzegach Dzisny na terenie innych pobliskich folwarków. Taki stan przetrwał do okresu międzywojennego, kiedy obie części połączono w miasteczko gminne Szarkowszczynę, a nazwę Stara Szarkowszczyna zachował tylko niewielki folwark.
7716.	Szarlej	Samo miasteczko czy dzielnica nazywana jest przeklętym. podobno ma to związek z wydarzeniami paranormalnymi dziejącymi się tam każdego roku w święto zmarłych. często mówi się o zaginięciach szczególnie w grupie wiekowej od 14-16 roku życia. Legenda głosi bowiem, że każdy człowiek urodzony w Szarleju w dniu swoich 18 urodzin zostanie powołany do „Wiecznego życia”. Stanie się wtedy demonem lub aniołem i posili szeregi jednej z armii.
7717.	Szaty	Szaty (lit. Šėta) – miasteczko na Litwie, w okręgu kowieńskim, w rejonie kiejdańskim, siedziba starostwa Szaty; 935 mieszkańców (2011); kościół, szkoła, urząd pocztowy.
7718.	Szawkiany	Szawkiany (lit. Šaukėnai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie kielmskim. Liczy 721 mieszkańców (2001).
7719.	Szawkoty	Szawkoty (lit. Šaukotas) - miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim w rejonie radziwiliskim, 12 km na południe od Szawlan, 583 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Szawkoty.
7720.	Szawlany	Szawlany (lit. Šiaulėnai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim w rejonie radziwiliskim, 22 km na południowy zachód od Radziwiliszek przy drodze Radziwiliszki-Cytowiany, 890 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Szawlany.
7721.	Sza’ab	Miasteczko posiada typową arabską architekturę, charakteryzującą się ciasną zabudową i wąskimi, krętymi uliczkami. Zabudowa powstawała bardzo chaotycznie, bez zachowania jakiegokolwiek wspólnego stylu architektonicznego. Z zabytków znajduje się tutaj meczet Zahir al-Umar, który pochodzi z XVIII wieku. Jest on położony w samym centrum miasteczka. Na południe od meczetu jest położony grób szejka Maqam Alami.
7722.	Sza’ar Menasze	Leży w północno-wschodniej części równiny Szaron na południe od masywu Góry Karmel, w otoczeniu miast Baka-Dżatt i Hadera, miasteczka Pardes Channa-Karkur, moszawów Ma’or, Gan ha-Szomeron i Talme Elazar, kibuców En Szemer, Ma’anit i Mecer, oraz wioski Majsar. Na południe od wioski znajduje się baza lotnicza Ein Shemer.
7723.	Sza’are Tikwa	Z osiedla wyjeżdża się na południe na drogę nr 505 , którą jadąc na wschód dojeżdża się do miasteczka Elkana, lub jadąc na zachód dojeżdża się do autostrady nr 5 (Tel Awiw–Ari’el).
7724.	Szczebrzeszyn	Badania naukowe stwierdzają, że pierwsi mieszkańcy dzisiejszego Szczebrzeszyna osiedlili się na wzgórzu zamkowym około 5 tysięcy lat temu. Był to neolityczny lud rolniczy kultury pucharów lejkowatych. Położenie grodu na skrzyżowaniu szlaku bursztynowego oraz trasy między Kijowem a Krakowem stwarzało szansę dynamicznego rozwoju. Takie usytuowanie miasteczka miało również swoje złe strony: właśnie tędy szły na Polskę najazdy Turków, Tatarów, Kozaków i innych nieprzyjaciół, którzy niszczyli miasto. Szczebrzeszyn pełnił ważną rolę gospodarczą, kulturalną i oświatową. Był też ośrodkiem ruchu niepodległościowego i walk z zaborcą.
7725.	Szczenięce lata Toma i Jerry’ego	Wesołe miasteczko Wesołe miasteczko
7726.	Szczepanowice (powiat tarnowski)	W 1568 r. część rodziny Chrząstowskich przyjęła kalwinizm. W 1573 r. kościół w Jodłówce zamieniono na zbór kalwiński. Stan taki trwał 20 lat, a tymczasem budynek uległ zniszczeniu. Wówczas katolicy i kalwiniści zbudowali sobie oddzielne świątynie. Wkrótce też zaczęła działać szkoła zborowa. W 1651 r. zamknięto zbór i szkołę w Jodłówce i przeniesiono je do sąsiednich Szczepanowic, gdzie ich właściciel Stanisław Chrząstowski (†1658), działacz polityczny i przywódca protestantów małopolskich, ufundował nowy zbór, "który wkrótce stał się głównym ośrodkiem życia zborów krakowskich i sandomierskich"). W tym też czasie założono istniejący do dzisiaj cmentarz kalwiński. Synem Stanisława był Piotr Chrząstowski (†1684), działacz protestancki. "Siedziba jego – odziedziczone po ojcu Szczepanowice – rozrosła się w małe miasteczko jako zborowa stolica Małopolski zachodniej i ostatni ośrodek polskiego szkolnictwa kalwińskiego o międzynarodowym znaczeniu, ściągający młodzież protestancką z Węgier" ). W latach sześćdziesiątych XVII w. szkoła ta była szkołą dystryktu krakowskiego i osiągnęła poziom gimnazjum. Oprócz synów szlachty polskiej kształcili się w niej synowie kupców szkockich z Tarnowa, a w latach siedemdziesiątych – także pewna liczba młodzieży z Węgier. W 1713 r. zbór został spalony. Nowy zbór wybudowano w 1786 r.; przetrwał on do 1852 r., kiedy to Chrząstowscy sprzedali swe dobra Serwatowskim i opuścili Szczepanowice.
7727.	Szczodrobów	Szczodrobów lub Szczodrobowo/Szczedrobowo (lit. Sidabravas) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie radziwiliskim. Liczy 610 mieszkańców (2001).
7728.	Szczolonka	Szczolonka – dawna wieś, obecnie część agromiasteczka Uhły na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie brahińskim, w sielsowiecie Uhły. W 1921 roku była samodzielną wsią. W późniejszym czasie została włączona w skład Uhłów.
7729.	Szczomyślica	Szczomyślica, Szczomyślnica (biał. Шчомысліца, ros. Щёмыслица) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Szczomyślica. Od północnego wschodu sąsiaduję z Mińskiem.
7730.	Szczucin	I wojna światowa powstrzymała wszelkie symptomy rozwoju miasteczka. We wrześniu 1914 r., na zachód od Szczucina, wzdłuż Wisły rozlokowały się oddziały Legionów Józefa Piłsudskiego, atakując Rosjan po drugiej stronie rzeki i odnosząc spore sukcesy. Po wycofaniu się legionistów, ziemię szczucińską i cały powiat dąbrowski zajęły wojska rosyjskie. Szczucin był okupowany do maja 1915 r., kiedy to, po słynnej bitwie gorlickiej Rosjanie zmuszeni zostali do odwrotu na froncie galicyjskim.
7731.	Szczuczyn (województwo podlaskie)	W Szczuczynie od wieków istniała prężna, zamożna i liczna wspólnota żydowska. Według danych z 1921 roku w Szczuczynie mieszkało 2506 Żydów, co stanowiło 56 % ludności miasteczka. W momencie wybuchu II wojny światowej liczebność szczuczyńskiego sztetlu wynosiła około 3 000 osób.
7732.	Szczurowice	Szczurowice (ukr. Щуровичі, Szczurowyczi) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie lwowskim (rejon radziechowski). Liczą niecałe 500 mieszkańców.
7733.	Szczytniki (powiat kaliski)	We wsi pomnik Augustyna Kordeckiego, przeora paulinów z Jasnej Góry, wsławionego obroną klasztoru przed Szwedami, urodzonego w Iwanowicach - dawniej miasteczka położonego 3 km na pd.
7734.	Szczęki (film)	W czasie kąpieli w nadmorskim kurorcie Amity, młoda dziewczyna zostaje zaatakowana i wciągnięta pod wodę przez niewidoczną dla widzów potężną siłę. Szef policji w Amity, Martin Brody (nota bene panicznie bojący się wody) odnajduje na plaży jej zmasakrowane szczątki. Brody, dowiedziawszy się od lekarza, iż śmierć turystki była wynikiem ataku rekina, chce zamknąć plażę w Amity, ale burmistrz miasteczka, Larry Vaughn, obawiając się utraty zysków z turystyki, nie wyraża na to zgody, jednocześnie nakłaniając lekarza do zmiany orzeczenia o przyczynie śmierci (na rozcięcie przez śrubę motorówki).
7735.	Szczęki (powieść)	Mieszkańcy Amity, małego miasteczka nad oceanem, wpadają w panikę, kiedy w pobliskich wodach pojawia się rekin zabójca. Groźny drapieżnik nie tylko zagraża ludziom, ale może też doprowadzić do ruiny wielu obywateli Amity, którzy egzystują dzięki turystom. Ich chciwość sprawia, że gotowi są minimalizować niebezpieczeństwo byleby tylko nie zamykać plaży. Tymczasem liczba ofiar rośnie. Policjant Martin Brody, wspomagany przez dwóch pomocników, decyduje się podjąć ryzyko i stawić czoło bestii…
7736.	Szczęki II	Minęły cztery lata od chwili, gdy u wybrzeży miasteczka Amity grasował rekin. Teraz znów na morzu mają miejsce tajemnicze wypadki. Szeryf Martin Brody podejrzewa, że może to być kolejny olbrzymi biały rekin. Jednak w obawie przed ucieczką turystów w środku sezonu władze nie chcą podejmować oficjalnych działań. Mężczyzna będzie musiał zmierzyć się sam z bestią, która w dodatku zagraża jego synowi pływającemu po morzu z przyjaciółmi.
7737.	Szefaram	Miasto Szefaram jest położone na wysokości 70 metrów n.p.m. w Zachodniej Galilei. Leży wśród wzgórz oddzielających Dolinę Bejt Netofa od równiny przybrzeżnej Izraela. Samo miasto rozciąga się siedmiu wzgórzach, dzięki czemu nazwano je „małym Rzymem”. Na południe od miasta wznosi się wzgórze Har Charbi (208 m n.p.m.), na skraju północnym jest Har Szifron (212 m n.p.m.), a na wschodzie jest wzgórze Har Hannaton (334 m n.p.m.). Okoliczny teren opada w kierunku północno-zachodnim ku wybrzeżu Morza Śródziemnego. W jego otoczeniu znajduje się miasto Kirjat Atta, miasteczka I'billin i Bir al-Maksur, kibuc Afek, wioska komunalna Adi, oraz wioski arabskie Dmeide, Ras al-Ajn i Chawalid.
7738.	Szemetowszczyzna	W XIX wieku miejscowość miała status miasteczka. W 1890 roku liczyła 233 mieszkańców, w tym 16 prawosławnych i 4 żydów. Natomiast w folwarku mieszkało 99 osób, w tym 26 katolików i 73 ewangelików. Działała gorzelnia parowa produkująca rocznie 35 000 wiader spirytusu, olejarnia, młyn wodny, cegielnia i 4 duże zarybione stawy. Konstanty Skirmunt założył tu w 1877 roku spółkę zaliczkowo-wkładową, która w 1880 roku miała 354 uczestników i dawała im 14% dywidendy.
7739.	Szentendre	W średniowieczu do miasteczka zaczęli przybywać Serbowie - uchodźcy ze swojego kraju, podbijanego przez Turków. Pierwsza fala przybyszów miała miejsce po bitwie na Kosowym Polu w 1389, kolejna w XVI wieku po upadku Belgradu. Wkrótce potem ta część Węgier także znalazła się pod osmańską okupacją, Serbowie jednak pozostali w mieście, tworząc silne skupisko słowiańskie. W XVIII Szentendre nadal pozostawało enklawą narodowościową - w 1720 88% mieszkańców było południowymi Słowianami (głównie Serbowie, ale też Chorwaci), mieszkali w mieście również Niemcy, Słowacy oraz Grecy. Z tego okresu pochodzi spora część zabytkowej zabudowy - barokowe budynki z elementami charakterystycznymi dla południowej Europy i prawosławne świątynie. Jedną z podstaw gospodarki stała się uprawa winorośli - miasto było centrum winiarstwa w środkowych Węgrzech.
7740.	Szepielewicze	Szepielewicze (biał.: Шапялевічы; ros.: Шепелевичи) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi w rejonie kruhelskim, w obwodzie mohylewskim nad rzeką Oslinką.
7741.	Szeryf z Firecreek	Pięciu jeźdźców przybywa do prowincjonalnego miasteczka Firecreek na Dzikim Zachodzie. Miejscowym szeryfem jest mężczyzna w podeszłym wieku. Jego żona spodziewa się dziecka. Mieszkańcami miasteczka są prawie wyłącznie kobiety i starsi mężczyźni. Przybysze spędzają czas pijąc alkohol i rozrabiając. Młody stajenny staje w obronie napastowanej przez jednego z nich kobiety i przypadkowo zabija go. Jeźdźcy dopuszczają się samosądu, w zamian wieszają stajennego i przygotowują się do opuszczenia Firecreek. Szeryf staje do samotnej walki z nimi, by nie pozwolić im na bezkarny odjazd. Unieszkodliwia trzech z nich, jednak zostaje raniony. W ostatniej chwili z pomocą przychodzi mu miejscowa kobieta, zabijając ostatniego bandytę.
7742.	Szeryf z miasteczka Manhattan	tytuł = Szeryf z miasteczka Manhattan
7743.	Szerzyny	13 marca 1731 roku właściciel Szerzyn Stefan Uniatycki uzyskał od Augusta II Sasa zgodę na założenie w miejsce wsi miasteczka o nazwie Stefanów. Prawdopodob­nie miasteczko powstało, ale nazwa miejscowości nie uległa zmianie. Nowe miasteczko uzyskało pewne przywileje, mianowicie: nadano mu prawo do 12 jarmarków rocznie, cotygodniowych targów w niedzielę oraz zwolniono je na 8 lat od wszelkich ciężarów podatkowych.
7744.	Szestno	W 1536 r. w liszce na przedzamczu mieszkali sami Niemcy, jednakże w 1566 r. osiadł tu na dwóch łanach nadanych przez księcia Albrechta polskojęzyczny pleban Wojciech Rębowski (Rembowius). Sugeruje to napływ i obecność ludności polskiej. Liszkę w odróżnienie od folwarku zamkowego (a później starościńskiego) i związanych z nim zagród szarwarcznych (wieś czynszowa) w XVI w. określana jako Freiheit Sehesten. Tak określano tereny rządowe, istniejące w obrębie jednostek samorządowych. W Szestnie pojęcie to obejmowało wszystkie budynki położone na południe od kościoła i znajdujące się naprzeciwko nich karczmy. Był to teren należący do zamku (obszar ten dopiero na początku XIX w., po rozbiórce zamku, został przekazany gminie wiejskiej). Szestno rządziło się sposób typowy dla małego miasteczka, chociaż formalnie miało status wsi na prawie chełmińskim. Nie było więc w Szestnie burmistrza, rady i ławy, natomiast był sołtys. Dla podkreślenia statusu osady używano określenia Flecken Sehesten, co oznaczało miasteczko bez praw miejskich (podobnie jak pobliskie Sątoczno). W tego typu osadzie nie było ratusza, miało ono jednak prawo posiadania kilku karczm. Zabudowa osady miała kształt ulicówki, ale z placem na środku, charakterystycznym dla miasteczka, który pełnił funkcję rynku miejskiego (targowiska).
7745.	Szeszole	Szeszole (lit. Šešuoliai) – miasteczko na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wiłkomierskim, położone ok. 16 km na południowy wschód od Wiłkomierza, przy drodze Wiłkomierz-Malaty. Siedziba gminy Szeszole. Litewski zabytek urbanistyki.
7746.	Szetulim	Leży na nadmorskiej równinie w północno-zachodniej części pustyni Negew, w otoczeniu miasta Aszdod, miasteczka Gan Jawne, kibucu Chacor-Aszdod, moszawów Azrikam i Sede Uzzijjahu. Na wschód od moszawu znajduje się Baza lotnicza Chacor należąca do Sił Powietrznych Izraela.
7747.	Sześć grobów do Monachium	Michael przeżył strzał, po operacji nosi stalową płytkę z tyłu głowy. Przez 10 lat pracuje uczciwie, zostaje milionerem. Żyje jednak chęcią zemsty i w końcu identyfikuje pierwszych czterech mężczyzn. Akcja powieści rozpoczyna się morderstwem drugiej osoby, morderstwo pierwszej opisane jest we wspomnieniach Michaela. Postanawia on zabić wszystkich swoich oprawców. Po drodze poznaje też Rosalie, prostytutkę niemiecką, która leczyła się z szoku po bombardowaniu jej rodzinnego miasteczka. Każdy kolejny zamach jest coraz trudniejszy, ze względu na rangę osób, jednak Rogan nie rezygnuje, nawet za cenę własnego życia.
7748.	Szibli-Umm al-Ganam	Miejscowość Szibli-Umm al-Ganam jest położona na wysokości od 100 do 220 metrów n.p.m. na płaskowyżu Sirin u podnóża góry Tabor w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Na wschód od miasteczka przepływa strumień Keszet, który wpada na południu do strumienia Nachal Tawor. W jej otoczeniu są miejscowości Dabburijja, Ein Mahil i Kefar Tawor, kibuce Bet Keszet, En Dor i Dawerat, moszaw Kefar Kisch, wioska edukacyjna Kadoorie, oraz arabska wioska Tamra. Na południowym zachodzie jest strefa przemysłowa Alon Tawor i baza wojskowa Na’ura.
7749.	Szigethalom	Szigethalom – miasto w środkowych Węgrzech, na wyspie rzecznej Czepel, nad wschodnią odnogą Dunaju Ráckevei-duna. Leży pomiędzy innymi małymi miasteczkami Tököl i Szigetszentmiklós. Zwane „perłą wyspy Czepel”.
7750.	Szimszit	Wioska Szimszit jest położona na wysokości od 180 do 270 metrów n.p.m. na północno-zachodnim skraju masywu górskiego Hare Nacerat, oddzielającego Dolinę Bejt Netofa od Doliny Jezreel w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Osada leży na południowo-zachodnich zboczach wzgórza Givat Kusbar (282 m n.p.m.). Bardziej na wschodzie wznosi się wzgórze Givat Rabi (286 m n.p.m.). Na północny zachód od wioski znajduje się wadi, którego dnem płynie strumień Cippori. W jej otoczeniu znajduje się miasto Nazaret, miasteczka Zarzir, Ar-Rajna i Ilut, kibuce ha-Solelim i Cippori, oraz wioska komunalna Giwat Ela.
7751.	Szinkit	W kolejnych wiekach miasto jednak podupadło i obecnie jest niewielkim, zagubionym na pustyni miasteczkiem, niekwestionowane jest jednak jego historyczne znaczenie w regionie.
7752.	Szipka (szczyt)	W czasie X. wojny rosyjsko-tureckiej (1877-1878) na przełęczy Szipka czterokrotnie (w lipcu, w sierpniu i we wrześniu 1877, a także w styczniu 1878) starły się armia rosyjsko-bułgarska i wojska osmańskie. Najkrwawsza z tych czterech wyjątkowo ważnych dla przebiegu wojny bitew, sierpniowa, pochłonęła ponad 10 tys. ofiar, w tym 3640 żołnierzy rosyjskich i ochotników bułgarskich. W celu upamiętnienia tego wydarzenia, w latach 1928-1934 na szczycie wzniesiono monument zwany Pomnikiem Wolności (bułg. Паметник на Свободата), który wraz z zabytkowym monasterem i cerkwią Narodzenia Pańskiego mieszczącymi się w pobliskim miasteczku Szipka stanowi jeden z najciekawszych kompleksów turystycznych w Bułgarii.
7753.	Sziraz	Pierwsze wzmianki o miasteczku zlokalizowanym w miejscu dzisiejszego Szirazu pochodzą z epoki Achemenidów, których stolica znajdowała się w pobliskich Pasargadach (ok. 130 km od Szirazu), a później w Persepolis (ok. 70 km).
7754.	Szklany zamek	Ojciec Jeannette, Rex Walls, był nieuleczalnym alkoholikiem, wizjonerem, pasjonatem fizyki i nieschematycznych rozwiązań matematycznych, typem Don Kichota, walczącego z nieistniejącymi wiatrakami, groteskowo przeceniającym swój wpływ na losy świata. Matka, Rose Mary Walls, uważała się za artystkę i rzeczywiście obdarzona była talentem malarskim. Jako żona i matka czworga dzieci była jednak osobą skrajnie nieodpowiedzialną i egocentryczną. Dzieci Wallsów – Lori, Jeannette, Brian i Maureen – wychowywane były więc przez ludzi, którzy mogliby stworzyć im bezpieczny dom, gdyby nie byli obsesyjnie zajęci sobą i swoimi wizjami. Matka, gruntownie wykształcona, była nauczycielką, ale rzadko pracowała na stałym etacie w szkole. Spędzała czas malując, pisząc wiersze, opowiadania, spisując swoje złote myśli i zbierając w literacką całość swoją filozofię życiową. Nie interesowała się tym, czy dzieci mają co jeść, jak są ubrane, kiedy się myły, natomiast nieustannie wpajała im pompatyczne idee równości międzyludzkiej, tolerancji, namawiała do bycia kreatywnym. Dom Wallsów był ruiną, wielkim wysypiskiem śmieci i pośmiewiskiem. Nawet w ubogich miasteczkach górniczych, w których nikt nie był bogaty, Wallsowie byli uważani za najgorszych. Rex Walls był marzycielem, ogarniętym nierealnymi fantazjami, typu „szklany zamek” - idealny dom dla niego i jego rodziny, którego nigdy nie zaczął budować. Mimo swoich nałogów – alkoholizmu, hazardu, regularnych wizyt w domach publicznych i barach – ojciec bardziej troszczył się o dzieci niż matka, która na co dzień przebywała z nimi w domu. Rex pracował nieregularnie, dorywczo, ale jednak przynosił do domu minimalne zarobki, z których większą część przepijał lub przegrywał w pokera. Mimo to znajdował czas na opowiadanie dzieciom o konstelacjach gwiezdnych, matematyce, biologii, fizyce. Szczególne silne było przywiązanie Jeannette do ojca, jej starsza siostra Lori była bliższa matce, z którą łączyła ją fascynacja malarstwem.
7755.	Szkolnictwo przy 2 Korpusie Polskim	W zimie 1944/45 działania ofensywne na froncie włoskim zostały wstrzymane. Dowództwo 2 Korpusu zdecydowało wykorzystać przerwę w działaniach wojennych na wznowienie prac szkół przy 2 Korpusie. Na mocy Rozkazu Operacyjnego Dowództwa 2 Korpusu z 9 stycznia 1945 roku miasteczko Alessano, położone na południowym krańcu półwyspu Salentyńskiego, wybrano na kursy maturalne dla żołnierzy z jednostek pozadywizyjnych. 20 stycznia w strefie przyfrontowej kontrolowanej przez oddziały Karpatczyków, w górskim kurorcie Bagno di Romagna, wznowiła działalność „Szkoła Karpacka”. W kwietniu szkoła przeniosła się do miasteczka Terra del Sole koło Forlì. Jednym z absolwentów turnusu zakończonego 23 czerwca 1945 roku był ostatni prezydent RP na wychodźstwie Ryszard Kaczorowski, który uzyskał małą maturę wraz z setką kolegów. 230 innych uczniów promowano do następnych klas gimnazjalnych i licealnych.
7756.	Szkoła Policji w Katowicach	* Wielofunkcyjne Centrum Symulacji - umożliwia przeprowadzanie zajęć w warunkach zbliżonych do rzeczywistych (np. symulacja napadu na bank lub kantor) (3 października 2007 r.)
7757.	Szkoła dywersantów w Hemfurth	Szkoła została utworzona w lipcu 1943 r. w miasteczku Hemfurth w rejonie Kassel przez Abwehrgruppe 209 "Bussard". Komendantem został Fritz Bucholz. Funkcję jego zastępcy pełnił b. podporucznik Armii Czerwonej Jurij N. Jewtuchowicz. Szkoła była przeznaczona dla młodych obywateli ZSRR w wieku od 10 do 17 lat (chłopców i dziewcząt). Były to sieroty z domów dziecka w Orszy i Smoleńsku. Gromadzono je w obozie we wsi Smietowo pod Orszą, po czym przewożono do Niemiec. Przechodzili oni propagandowe "pranie mózgu", podczas którego ujawniano, że będą szkoleni na agentów-dywersantów. Niemcy nakłaniali ich różnymi metodami na wyrażenie zgody. Po przyjęciu do szkoły automatycznie przyjmowano ich w szeregi Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej (ROA). W szkole szkoliło się jednocześnie od 25 do 75 osób. Szkolenie trwało 1-2 miesiące. Wyselekcjonowani byli szkoleni przez 6 miesięcy, a niektórzy nawet dłużej. Szkolenie obejmowało podstawy topografii, metody prowadzenia dywersji, prowadzenie przesłuchań, naukę strzelania, wychowanie fizyczne i skoki na spadochronie. Dywersanci byli przerzucani przez linię frontu na tyły Armii Czerwonej samolotami z lotnisk w Smoleńsku i Mińsku. Odbywało się to parami, w ubraniu cywilnym z fałszywymi dokumentami, pewną sumą pieniędzy i wyposażeniem dywersyjnym. Młodzi agenci mieli udawać, że stracili na wojnie rodziców. Ich głównym zadaniem było wysadzanie linii kolejowych. Pierwsza grupa przerzucona na tyły Armii Czerwonej nie wykonała swoich zadań, oddając się dobrowolnie w ręce Sowietów. W tej sytuacji większy nacisk położono na szkolenie ideologiczne. Przyniosło to efekty, gdyż kolejne grupy dywersyjne, lepiej, czy gorzej, ale starały się wypełniać postawione przed nimi zadania, wprowadzając pewną dezorganizację na tyłach Armii Czerwonej. W lutym 1944 r. Sonderkommando "Hemfuth" zostało przeniesione do zamku w Bischofsfelden w rejonie Konina. Na pocz. sierpnia tego roku na Białoruś przerzucono ponad 60 słuchaczy szkoły. W tym czasie szkoła zmieniła miejsce pobytu na Rzgów. We wrześniu Sowietom udało się przewerbować na swoją stronę Aleksieja Sokorobogatowa, jednego z rosyjskich kolaborantów służących w Abwehrkommando 203. Wyprowadził on na sowiecką stronę frontu dużą część kadry i słuchaczy szkoły. W ten sposób w rękach funkcjonariuszy SMIERSZa znalazł się komendant szkoły oficer Abwehry Robert Schimek, jego zastępca Nikołaj Frołow i wielu rosyjskich wykładowców. Operacją tą osobiście kierował Wiktor S. Abakumow. Reszta na pocz. 1945 r. trafiła do Luckenwalde, gdzie połączono ich z obozem specjalnym Abwehr-2.
7758.	Szkoła kontrwywiadowcza ROA w Lötzen	We wrześniu 1944 szkoła została przeniesiona do miasteczka Altwarp w rejonie Szczecina, zaś w listopadzie tego roku do Hötzendorf w Austrii. Kursanci byli wówczas podzieleni na 5 grup szkoleniowych. W 2 grupach szkolili się wywiadowcy-dywersanci, 2 kolejnych kontrwywiadowcy ROA, zaś w ostatniej agentki-kobiety. Od stycznia 1945 szkoła mieściła się w Kinwasser. Na przełomie lutego i marca tego roku rozwiązano ją. Kursanci i część kadry dowódczej byli skierowani do Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji i do obozów jenieckich dla czerwonoarmistów. Pozostała część kadry przeszła do 1 Rosyjskiej Armii Narodowej gen. Borysa A. Smysłowskiego.
7759.	Szkoła stewardes	Mieszkanka małego miasteczka, Donna Jensen (Gwyneth Paltrow), marzy o zmianie swojego życia. Wierzy, że osiągnie swój cel pracując jako stewardesa. Jednakże, droga do sukcesu nie zawsze jest prosta. Donna zaczyna swoje szkolenie pod skrzydłami legendarnego instruktora lotów Johna Whitney’a (Mike Myers), i ma więcej kłopotów niż mogłaby się spodziewać.
7760.	Szkoła uczuć	Każdej wiosny w małym portowym miasteczku Beaufort w Północnej Karolinie, kiedy wiatr od morza niesie zapach soli i sosnowej żywicy, Landon Carter wspomina swoje młodzieńcze lata spędzone w tamtejszej szkole średniej oraz Jamie Sullivan, dziewczynę, która zmieniła jego życie.
7761.	Szkoła wywiadowczo-dywersyjna w Tawlu	Została utworzona pod koniec 1942 w miasteczku Tawel w rejonie Symferopola na okupowanym Krymie. Mieściła się w budynku byłego domu dziecka. Na jej czele stał por. Girard de Soucanton, zaś od maja 1943 podoficer Szotlia. W szkole szkolono agentów-radiowców i agentów-dywersantów, którzy byli następnie przerzucani na obszar Kaukazu. Kursanci rekrutowali się spośród jeńców wojennych z Armii Czerwonej pochodzenia kaukaskiego (Gruzini, Ormianie, Azerowie, Górale kaukascy) z obozów jenieckich na Krymie i północnym Kaukazie. Jednocześnie szkoliło się do 150 agentów, którzy byli podzieleni na grupy po 25-30 osób. Grupy szkoliły się oddzielnie od pozostałych. Kursantów używano też do służby wartowniczej i garnizonowej, a nawet do zwalczania miejscowej partyzantki. Część kursantów, dla pogłębienia szkolenia, były wysyłana jeszcze do szkoły wywiadowczej w Sulejówku pod Warszawą.
7762.	Szlak Architektury Drewnianej (województwo małopolskie)	style="text-align:left"|zabudowa małomiasteczkowa, zachowany układ urbanistyczny z czworokątnym rynkiem, unikatowe przykłady konstrukcji przysłupowej
7763.	Szlak Architektury Drewnianej (województwo podkarpackie)	Zachowany układ miasteczka z drewnianą architekturą wokół rynku
7764.	Szlak Architektury Drewnianej (województwo świętokrzyskie)	Skansen ma charakter ponadregionalny. Na jego terenie można odnaleźć zabytki kultury ludowej i drewnianego budownictwa ludowego z obszaru nieco szerszego niż obecne granice administracyjne województwa świętokrzyskiego. Zgromadzone w parku etnograficznym zabytki podzielone są na sektory: budownictwa małomiasteczkowego, wyżynnego, dworsko-folwarcznego, świętokrzyskiego i terenów lessowych, i pochodzą z XVIII, XIX i XX wieku. Każdy z sektorów wiernie odtwarza i eksponuje różne typy zagród i budynków przemysłu czy też rzemiosła wiejskiego wraz z charakterystycznym otoczeniem. Wnętrza i wyposażenie obiektów obrazują realia wiejskiego życia.
7765.	Szlak rowerowy Greenways Kraków – Morawy – Wiedeń	Szlak rowerowy Greenways Kraków – Morawy – Wiedeń – międzynarodowy szlak dziedzictwa przyrodniczo-kulturowego tworzony w oparciu o sieć tras rowerowych, pieszych, wodnych, konnych oraz edukacyjnych ścieżek tematycznych. Główną jego osią jest 780-kilometrowa trasa rowerowa, która łączy zabytkowe miasta i miasteczka, a także cenne przyrodniczo, krajobrazowo i kulturowo tereny wiejskie.
7766.	Szlaki turystyczne w powiecie międzychodzkim	Ważnym elementem turystyki poznawczej, są także zabytkowe miasteczka regionu – Sieraków i Międzychód.
7767.	Szlama Lichtenberg	W 1912 r. w almanachu „Wahlblat” opublikował obszerny esej o sytuacji Żydów w małych miasteczkach. Porzucił jednak z czasem ruch ortodoksyjny i zaczął działać w religijno-syjonistycznej organizacji „Mizrachi”.
7768.	Szlezwik-Holsztyn	Linia brzegowa tego landu stanowi 3,2% całej linii brzegowej Europy. W miasteczku Nortorf znajduje się geograficzny środek tego kraju związkowego. Szlezwik-Holsztyn składa się historycznie ze Szlezwika i Holsztynu. Granicę między obydwoma obszarami wyznaczają rzeki Eider i Levensau (nieco na północ od Kilonii). W przeszłości rzeki te wyznaczały północną granicę Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
7769.	Szlązaki	Wieś Szlązaki, przyległość Grabowy, leżała w czasach Rzeczypospolitej Obojga Narodów na terenie ziemi buskiej należącej do województwa bełskiego. Po I rozbiorze Polski wieś znalazła się w zaborze austriackim w Królestwie Galicji i Lodomerii. W 1867 roku utworzono powiat kamionecki, którego siedzibą było miasteczko Kamionka Strumiłowa, obecnie Kamionka Bużańska, i w którym znalazły się Szlązaki. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej po wojnie polsko-bolszewickiej wieś wróciła do Polski, po reformie scaleniowej 1 sierpnia 1934 roku weszła w skład nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Grabowa w powiecie kamioneckim województwa tarnopolskiego. W czasie okupacji wieś należała do gminy Busk w powiecie Kamionka Strumiłowa w dystrykcie Galicja Generalnego Gubernatorstwa.
7770.	Szmul Zbytkower	Od króla dostał w 1796 roku w dzierżawę dzisiejszą dzielnicę Warszawy, Targówek. Założył tam folwark Bojnówek. W 1798 otrzymał od króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II przywilej nabywania nieruchomości i dóbr ziemskich.W 1780 roku został mianowany przez Sejm Czterech Ziem przedstawicielem wszystkich Żydów Rzeczypospolitej. W związku z tym w tym samym roku zakupił od królewskiego skarbu miasteczko Golędzinów i założył tam za zgodą biskupa płockiego Michała Poniatowskiego kirkut na Bródnie, przy dzisiejszej warszawskiej ulicy św. Wincentego. Tam też został pochowany. Jego grób uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej i nie przetrwał do naszych czasów. Do dziś okolice warszawskich ulic Kawęczyńskiej i Białostockiej - nazywane są Szmulowizna. Zbytkower był właścicielem rzeźni, magazynów mięsnych, garbarni, tartaków i cegielni. Na Pradze wybudował też synagogę.
7771.	Szneur Zalman z Ladów	Szneur (Szneurson; Sznejerson; Szneerson; Szneersohn) Zalman (Załmen) ben Baruch z Ladów [znany również jako Raw Zalman Lader (jid. Row Załmen Lader), Raw Zalman z Łoźnej (jid. Row Załmen Łozner), Baal ha-Tanja] (hebr. שניאור זלמן מליאדי), (ur. 1745 w Łoźnej, zm. 1813 w Krasnym) – cadyk, założyciel i przywódca formacji chasydzkiej na Białorusi, zwanej chabad (chabadyzm) lub lubawicz (od nazwy miasteczka Lubawicz), wyróżniało go intelektualne podejście do religii.
7772.	Szoham	Leży w Szefeli w otoczeniu moszawów Bet Arif, Tirat Jehuda, Bareket, Bet Nechemja i Kefar Truman. Na zachód od miasteczka znajduje się międzynarodowe lotnisko im. Ben-Guriona, a na południe znajduje się baza logistyczna Tovala Sił Obronnych Izraela. Na wschód od miasteczka znajduje się granica Autonomii Palestyńskiej, strzeżona przez mur bezpieczeństwa.
7773.	Szolem Alejchem	Pozostawił po sobie spuściznę składającą się z czterdziestu tomów. Wiele utworów przetłumaczonych zostało na wszystkie główne języki świata. Jego twórczość obejmuje powieści, zbiory opowiadań, dramaty, komedie, nowele, humoreski, felietony, książki dla dzieci. Utwór najbardziej znany to Dzieje Tewji Mleczarza (Tewje der Milchiker), na podstawie którego powstał głośny musical Skrzypek na dachu. Charakterystyczne dla utworów Szolema Alejchema są liczne wątki autobiograficzne, a także scenki z życia mieszkańców Kasrylewki – wymyślonego przez niego typowego żydowskiego miasteczka. Humor, ironia, sarkazm, ale także zrozumienie natury ludzkiej i znajomość ludzkich losów – oto cechy stylu, które przysporzyły pisarzowi popularności. Swą karierę literacką rozpoczynał (podobnie jak wielu innych pisarzy jidysz) od twórczości w języku hebrajskim.
7774.	Szonizaur	Pierwsze skamieniałe kości Shonisaurus popularis znaleziono już około 1869 w pobliżu górniczego miasteczka o nazwie Berlin w Nevadzie. W latach 20. XX wieku rozpoczęto badania. Na zboczu góry, pośrodku pustyni, na wysokości ponad dwóch tysięcy metrów, odkryto grupę co najmniej 37 dorosłych ichtiozaurów. Prawdopodobnie tak duże zgrupowanie ichtiozaurów to stado, które osiadło na mieliźnie podobnie jak zdarza się to współczesnym waleniom lub zostało odcięte od pełnego morza w płytkiej zatoce i zginęły w przeciągu dłuższego czasu.
7775.	Szos	W drugiej połowie XVI wieku było w Koronie prawie siedemset miast i miasteczek z których ściągano szos. W przypadku niewielkich miasteczek były to sumy stosunkowo niewielkie. Na przykład miasteczko Kamion w ziemi sieradzkiej płaciło według rejestru z 1563 r. 4 floreny i 24 grosze szosu.
7776.	Szostaków	Szostaków (również Szestoki, lit. Šeštokai, niem. Schestoken) jest litewskim miasteczkiem (ok. 700 mieszkańców) na granicy okręgu olickiego pomiędzy Mariampolem i Kalwarią a Olitą, Rejon łoździejski.
7777.	Szo’ewa	Leży w górach Judzkich w odległości około 7 km na zachód od Jerozolimy, w otoczeniu moszawów Szoresz, Giwat Je’arim i Newe Ilan oraz miasteczka Kirjat Je’arim.
7778.	Szpanów	Szpanów (ukr. Шпанів, Szpaniw) – dawne miasteczko, obecnie wieś na Ukrainie (Wołyń) w rejonie rówieńskim obwodu rówieńskiego, miejscowość licząca obecnie 2484 mieszkańców, położona nad rzeką Uście 2 km na północ od Równego.
7779.	Szpieg doskonały	W tym czasie Magnus ukrył się w małym angielskim miasteczku, położonym nad morzem i rozpoczął pisanie wspomnień na temat - relacji z ojcem, powodach zostania szpiegiem, a następnie przyczynach zdrady. Przedstawia również obraz brytyjskich i amerykańskich agencji wywiadowczych, nieufnych wobec siebie i bardzo często tonących w biurokracji.
7780.	Szpiegowska rodzinka	Szpiegowska rodzinka to serial, który opowiada o zwariowanej rodzince, składającej się z 5 osób – rodziców i trójki dzieci. Matka i ojciec byli szpiegami, zaś dzieci są bardzo uzdolnione informatycznie. Mieszkają oni w spokojnym angielskim miasteczku – Batley. Rodzice niestety nie są normalnymi rodzicami, gdyż każdą domową czynność potrafią oni zmienić w przygodę wymagającą przemyślanej taktyki i nie lada zdolności, dając przy tym każdemu widzowi powód do śmiechu.
7781.	Szpital miejski	Tytułowy szpital miejski zlokalizowany jest w fikcyjnym miasteczku Port Charles. Zadebiutował na ekranach telewizorów 1 kwietnia 1963. Odcinki wówczas trwały 30 minut, od 1976 długość została zwiększona do 45 minut, a następne do pełnej godziny w 1978.
7782.	Szpital św. Józefa w Sierakowie	30 listopada 1889 r. w Katolickim Szpitalu w Sierakowie swoją pielęgniarską posługę rozpoczęły siostry Elżbietanki. Pielęgnowały także chorych w domach, w miasteczku i okolicy oraz prowadziły przedszkole miejskie. Ponieważ Szpital nie mógł pomieścić chorych w 1929 r. rozpoczęto budowę Szpitala św. Józefa.
7783.	Sztandar Łodzi	* 1414 rok kapituła włocławska podjęła próbę lokacji miasteczka Ostroga nad rzeką o tej samej nazwie (od XIX w. rzeka Łódka).
7784.	Sztetl	Sztetl, sztetł (jid. ‏שטעטל‎ sztetl, lm. ‏שטעטלעך‎ sztetlech „miasteczko”, zdrobnienie od jid. ‏שטאָט‎ sztot „miasto”) – w literaturze popularnonaukowej, genealogicznej, etnograficznej jest to małe skupisko miejskie zachowujące tradycyjną obyczajowość żydowską.
7785.	Sztuka Polski	Romantyzm objął głównie malarstwo, którego głównymi przedstawicielami byli Piotr Michałowski, Henryk Rodakowski i Artur Grottger, podejmując często wątki narodowowyzwoleńcze. Artystami łączącymi wątki romantyczne z realistycznymi byli Maksymilian Gierymski i przede wszystkim Jan Matejko. Tenże ostatni, przyjmując historiozoficzną myśl, w swoim bogatym oeuvre zilustrował wszystkie najważniejsze wątki z historii Polski, obrazując często potęgę narodu polskiego i jego znanych bohaterów. Przedstawicielem akademizmu był Henryk Siemiradzki ilustrujący epizody ze starożytnego Rzymu zwłaszcza w okresie trudnym dla rozwoju chrześcijaństwa. Realistyczny pejzaż preferował m.in. Józef Szermentowski malujący głównie krajobrazy wiejskie i małomiasteczkowe Kieleczczyzny i Ziemi Sandomierskiej, zaś wątki z życia codziennego malował Aleksander Gierymski. Jego tematyka oscylowała wokół prozy codziennego życia osób różnych warstw społecznych, w tym życia chłopów, żydów i warszawskiej biedoty. Artyści dość powściągliwie przyjęli nurt impresjonistyczny, ograniczając go do pojedynczych dzieł (Józef Pankiewicz, Władysław Podkowiński), lub subiektywnej percepcji tego stylu (Olga Boznańska).
7786.	Sztuka płakania	Film przedstawia wycinek niełatwego życia jedenastoletniego Allana. Jego rodzice prowadzą mały sklepik mleczarski na duńskiej prowincji. Ojciec popada jednak w problemy psychiczne, przestaje się zajmować interesem i traci motywację do życia, użalając się nad sobą. Grozi także próbami samobójczymi. Matka reaguje ucieczką w środki nasenne. Czternastoletnia siostra poszukuje normalności poza domem. Allan, izolowany od otoczenia, nie orientuje się, jak wygląda życie w innych domach, ale działając na ślepo stara się uszczęśliwić ojca, poprzez stosowanie niekonwencjonalnych moralnie rozwiązań. Działa intuicyjnie, nie zna jeszcze granicy między dobrem a złem. Pomaga prowadzić mleczny interes w czasie dnia, a w nocy pociesza ojca, stręcząc mu swoją nieletnią siostrę. Z czasem Allan odkrywa, że wyjątkową radość ojciec czerpie z akceptacji podczas wygłaszania doskonałych mów pogrzebowych. W związku z tym zaczyna dbać o odpowiednią ilość pogrzebów w miasteczku.
7787.	Sztuki plastyczne w Rosji	Rosyjska architektura secesyjna była rozwijana także poza Moskwą i Petersburgiem, głównie w Rydze (np. budynki Michaiła Eisensteina), w kaukaskich miasteczkach turystycznych i senatoriach (np. dom handlowy Oganowa we Władykaukazie z 1903 roku), na Powołżu, gdzie powstawały budynki z wpływami secesji wiedeńskiej (np. dacza Gołownika „ze słoniami” w Samarze z 1908 i Hotel Astoria w Saratowie z 1917 roku) oraz na wielu innych miejscach. W latach 1902–1903 doszło do wykształcenia się ukraińskiego stylu modernistycznego, który był rozwijany w wielu miastach Ukrainy i południa Rosji. Do pionierów nowego stylu należeli: rosyjski architekt Iwan Kuzniecow, autor projektu cerkwi Opieki Najświętszej Bogurodzicy w Plesziwcu (1902) oraz Wasilij Kriczewski, główny architekt Połtawskiego Gubernialnego Ziemstwa (1903). Artyści inspirowali się głównie idealizowanym, lokalnym budownictwem ludowym i dawnym barokiem kozackim. Podczas I wojny światowej, rewolucji w Rosji i utraty części terytoriów rozwój modernizmu na utraconych obszarach zaczął podążać w różnych kierunkach.
7788.	Szuanie (powieść)	Balzak, choć nie chciał nawet nazywać Szuanów powieścią historyczną, korzystał przy pisaniu dzieła z kilku obszernych opracowań dotyczących walk szuanów i wojen wandejskich, w tym La Guerre des Vendéens et des Chouans Jeana Savary'ego, pamiętniki Josepha de Puisaye i Histoire de la Vendee et des Chouans Alfonsa de Beauchamp. Odwiedził również miasteczko Fougères, w którym umieścił akcję kluczowych wydarzeń książki. Opis Bretanii przedstawiony w powieści daleki jest jednak od późniejszych balzakowskich dokumentacji miejsc, utrzymany został w konwencji powieści gotyckiej i przyczynia się bardziej kreowaniu ogólnego nastroju powieści niż przekazywaniu informacji.
7789.	Szumiaczi	Pierwsze pisemne wzmianki o miejscowości pochodzą z 1587 roku w związku nadaniem miejscowych ziem litewskim kniaziom. Do XVIII wieku wieś, a później miasteczko.
7790.	Szumsk (okręg mariampolski)	Szumsk (lit. Šunskai) – miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Mariampol, położone ok. 12 km na północ od Mariampola, siedziba starostwa Szumsk.
7791.	Szumsk (okręg wileński)	Szumsk (lit. Šumskas) – miasteczko na Litwie, na Wileńszczyźnie, okręg wileński, rejon wileński, położone przy granicy z Białorusią.
7792.	Szumsk (ujednoznacznienie)	* Szumsk – miasteczko na Litwie, okręg mariampolski, gmina Mariampol
7793.	Szwecja	Szwedzi są jednym z narodów, który czyta najwięcej gazet. Prawie każde miasteczko ma swoją lokalną gazetę. Najważniejsze ogólnokrajowe gazety to „Dagens Nyheter”, „Göteborgs-Posten”, „Svenska Dagbladet” i „Sydsvenska Dagbladet”. Dwa największe tabloidy to „Aftonbladet” i „Expressen”. Szwedzka gazeta „Metro” została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa jako gazeta o największym nakładzie na świecie, chociaż jest to gazeta bezpłatna, rozdawana na ulicy, wydawana w wielu językach.
7794.	Szwedagon	Co się działo ze stupą do XIV wieku – niewiele wiadomo. W roku 1372, król Binnya, władca królestwa Hanthawaddy, odwiedził Rangun by odnowić stupę. Następnie królowie Mjanmy sukcesywnie odnawiali ją lub przebudowywali, aż pięć wieków temu osiągnęła kształt, który posiada do dzisiaj. Małe miasteczko Okkala od tego czasu rozrosło się do dzisiejszego Rangunu, a swą chwałę zawdzięcza stupie która wznosi się nieopodal na wzgórzu.
7795.	Szweksznie	Szweksznie (lit. Švėkšna) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim w rejonie szyłokarczemskim, 21 km na północny wschód od Szyłokarczmy. Miasteczko liczy 2 053 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Szweksznie to litewski pomnik urbanistyki.
7796.	Szybcy i martwi	Dziki Zachód. W miasteczku Redemption, rządzonym przez psychopatycznego bogacza Johna Heroda od dawna panuje bezprawie. Pewnego dnia pojawia się tam tajemnicza Ellen. Kobieta szuka zemsty na bezwzględnym Herodzie. Tymczasem on organizuje krwawy turniej strzelecki, w którym stawką jest wysoka nagroda pieniężna.
7797.	Szydłowieckie Centrum Kultury – Zamek	* Zespół Pieśni i Tańca „Obertas"- istnieje od 1984 roku, członkami zespołu są dzieci i młodzież szydłowieckich szkół, kapelę tworzą muzycy profesjonalni. W programie zespołu znajdują się tańce i pieśni regionów: opoczyńskiego, świętokrzyskiego, krakowskiego, sądeckiego oraz pieśni i tańce narodowe. Zespół jest laureatem wielu ogólnopolskich i międzynarodowych przeglądów folklorystycznych. Koncertował w Czechach, Niemczech, Słowacji oraz w wielu miastach i miasteczkach Polski.
7798.	Szydłowo (Litwa)
7799.	Szymańce	Szymańce (lit. Šimonys) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim. Liczy 441 mieszkańców (2011).
7800.	Szymkajcie	Szymkajcie (lit. Šimkaičiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, 19 km na południe od Rosień przy drodze Rosienie-Jurbork, 265 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Szymkajcie.
7801.	Szymon An-ski	W młodości Szlojme uczył się kowalstwa i oprawy książek. Czytywał pisma haskalowe, m.in. słynną Chatot neurim Lilienbluma. Był pod wpływem socjalistycznego ruchu Narodników, zainteresował się etnografią. W latach 1881-1891 wędrował po miastach i miasteczkach Imperium Rosyjskiego, nauczając i pracując fizycznie. Pisał w tym czasie liczne krótkie teksty dokumentalne i wysyłał je do rosyjskich gazet, jednak najczęściej były one odrzucane. W 1889 został aresztowany pod zarzutem szerzenia propagandy. Został uwolniony, ale z nakazem opuszczenia miejscowości Starodub, w której wówczas przebywał. W 1891 przybył do Petersburga, gdzie poznał redaktorów pisma Ruskoje bogatstwo, w którym niebawem zaczął publikować po pseudonimem S. A. An-ski. W tym samym roku wyjechał do Europy Zachodniej – przez Berlin do Paryża, gdzie był świadkiem Procesu Dreyfusa. Przebywał tam do 1905, pisując nadal do Ruskowo bogatstwa i innych wschodnich gazet (m.in. Jug, Obrazowanije, Żurnal dla wsiech). Od 1894 był prywatnym sekretarzem Piotra Ławrowa. Pozostawał z nim w bliskich kontaktach aż do jego śmierci w roku 1900.
7802.	Szymon Bernadzikowski	Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim UJ, po odbyciu stażu przenosi się do rodzinnej Lipnicy i w 1890 zaczyna praktykę lekarską. Przez rok w 1891 pełni funkcję burmistrza Lipnicy. Będąc na studiach w 1884 włącza się w działalność Czytelni Akademickiej im. Adama Mickiewicza. W 1895 zostają jednym z delegatów na zjazd w Rzeszowie Polskiego Stronnictwa Ludowego. Reprezentując PSL kandyduje w wyborach do Sejmu Krajowego Galicji. 25 października 1895 zostaje posłem VII kadencji z IV kurii reprezentując Brzesko. W sejmie został wybrany członkiem Prezydium Klubu Ludowego. Zostaje członkiem Rady Naczelnej PSL, a następnie 13 lutego 1903 jednym z wiceprezesów. W kolejnych wyborach w styczniu 1907 ponownie zostaje członkiem Rady Naczelnej i od marca 1908 wiceprezesem na stanowisku tym zostaje do wybuchu wojny. W tym samym roku zostaje wybrany po raz drugi posłem do Sejmu Krajowego Galicji z Brzeska. W 1911 stanął na czele resortu zdrowia w Wydziale Krajowym organizował szpitale , tworzył miejsca pracy dla lekarzy w miasteczkach i na wsiach gdzie takiej pomocy brakowało. Po rozłamie w ruchu ludowym w 1913 został członkiem PSL Lewicy. Będąc wieloletnim radnym miasta Brzeska w uznaniu za swoja działalność w 1914 zostaje Honorowym Obywatelem Brzeska. W czasie I wojny światowej pozostał w Wiedniu organizując pomoc medyczną. Po wojnie powrócił do Brzeska, prowadził działania mające na celu zjednoczenie ruchu ludowego po utworzeniu Związku Chłopskiego wszedł w skład jego Tymczasowej Rady Naczelnej wobec nasilających się kłopotów zdrowotnych wycofał się z działalności politycznej pozostając do końca życia aktywnym, praktykującym lekarzem. Został pochowany w Brzesku.
7803.	Szymon Herman	* 1972: Było niegdyś miasteczko
7804.	Szymon Szurmiej	* 1972: Było niegdyś miasteczko. Korowód weselny
7805.	Szyły (okręg poniewieski)	Szyły (lit. Šilai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim i w rejonie poniewieskim. Liczy 298 mieszkańców (2001).
7806.	Szyły	* Szyły – miasteczko na Litwie w okręgu poniewieskim
7807.	São Domingos	São Domingos – niewielkie miasteczko w Republice Zielonego Przylądka, na wyspie Santiago, położone w połowie drogi między Praią a Assomadą. Według spisu powszechnego z 2010 r. ma 2818 mieszkańców.
7808.	São Miguel das Missões	São Miguel das Missões (z port. Misja św. Michała) – była katolicka redukcja misyjna prowadzona przez jezuitów. Znajduje się obecnie obok miasteczka São Miguel das Missões w północno-zachodnim regionie stanu Rio Grande do Sul, w Brazylii.
7809.	Sälen	Sälen – mała miejscowość w Szwecji, położona w okręgu Dalarna, w gminie Malung-Sälen. Sälen zamieszkuje około 500 mieszkańców, jednakże w okresie zimowym do miasteczka, które ma rozbudowaną infrastrukturę narciarską, ściąga wielu narciarzy. Sälen to również miejsce startu jednego z największych i najstarszych w świecie biegów narciarskich – Biegu Wazów.
7810.	Símun Samuelsen	Swą karierę piłkarską Símun Samuelsen rozpoczął w wieku siedemnastu lat w farerskim klubie VB Vágur z miasteczka Vágur. Rozegrał w nim w przeciągu dwóch sezonów 6 spotkań i nie zdobył żadnej bramki Pierwszy sezon był dość udany dla zespołu, wywalczył bowiem czwarte miejsce w tabeli, w kolejnym zaś już gorsze, siódme. W roku 2003 Samuelsen przeniósł się do GÍ Gøta, gdzie spotkało go więcej szczęścia niż dotąd. Zdobył bowiem 4 gole w 12 rozgrywanych przez siebie spotkaniach, ale jego zespół zdobył zaledwie siódmą lokatę w tabeli. Samuelsen przeniósł się po raz kolejny, wracając do połączonego klubu VB/Sumba. Spędził tam kolejne dwa lata, z których znacznie lepszym było dla niego pierwsze, na jedenaście spotkań zdobył pięć bramek, podczas, gdy w drugim na szesnaście tylko dwie. Jego zespół zdobył wówczas siódmą i ósmą lokatę w tabeli.
7811.	Símun av Skarði	Símun był synem Elsy i Johannesa Johannessenów, mieszkańców miasteczka Skarð na wyspie Kalsoy, skąd pochodzi jego nazwisko, które na Wyspach Owczych niejednokrotnie przyjmowane jest właśnie od nazw osad. W roku 1896, w wieku 24 lat został absolwentem Farerskiej Szkoły Nauczycieli (Thorshavn), a trzy lata później założył, wraz ze swym przyjacielem Rasmusem Rasmussenem, przybytek edukacyjny, nazwany Føroya Fólkaháskúli (z farerskiego Farerski Uniwersytet Ludowy) i pozostał jego rektorem aż do śmierci. 1901 rok to dla pisarza czas szczęścia, bowiem ożenił się z Sanną Jacobsen. Siedem lat po tym urodziła im się córka Sigrid av Skarði Joensen, a po następnych trzech, syn Jóhannes av Skarði. Poeta zajął się też życiem politycznym, będąc w latach 1906-1914, członkiem partii Sjálvstýrisflokkurin. W 1913 razem z Jákupem Dahlem, farerskim proboszczem i tłumaczem, w dziele Jólasálmar og morgun og kvøldsálmar spisali wiele kolęd i podobnych im pieśni ze swego kraju. Símun umarł 9 października 1942 roku, w wieku 70 lat. W roku 1978 zmarła jego żona, Sanna.
7812.	Sõmeru	* Sõmeru – miasteczko w Estonii, w prowincji Lääne Viru, w gmina Sõmeru
7813.	Süstedt	jednostka = dzielnica miasteczka
7814.	Sądecki Park Etnograficzny	Sektor Sądeckiego Parku Etnograficznego „Miasteczko Galicyjskie” jest rekonstrukcją galicyjskiej, małomiasteczkowej zabudowy z przełomu XIX i XX wieku.
7815.	Sąsiedzi (książka)	Sąsiedzi: Historia zagłady żydowskiego miasteczka – książka z 2000 roku Jana Tomasza Grossa na temat pogromu w Jedwabnem. Książka ta w dużej mierze przyczyniła się do wzrostu zainteresowania tą masakrą; wywoła także dużą dyskusję w mediach i w środowisku naukowym.
7816.	Sędzia (film 2014)	Adwokat przyjeżdża w rodzinne strony na pogrzeb matki. Na miejscu okazuje się, że jedynym podejrzanym w sprawie niewyjaśnionego zabójstwa jest miejscowy sędzia. Adwokat staje w obliczu nieoczekiwanego spotkania po latach z krewnymi i byłym środowiskiem znajomych z rodzinnego miasteczka.
7817.	Sędzia z Teksasu	Roy Bean to wyjęty spod prawa bandyta, który bez skrupułów napadał na banki. Po ostatnim skoku przybywa do miasteczka Vinegaroon. Tam zostaje pobity przez miejscowych oprychów. To wydarzenie zmienia jego życie. Roy bez litości morduje swoich katów i ogłasza się sędzią, stając w obronie prawa.
7818.	Sławoborze	Sławoborze jest wsią kościelną o zwartej ulicówce z rozbudową do wielodrożnicy. Pierwotny układ wsi jest czytelny, a kolejne etapy rozbudowy związane są z wytrasowaniem szosy Świdwin – Kołobrzeg, ukośnie do dawnego układu drożnego oraz koryta rzeki Pokrzywnicy, która przepływa przez miejscowość. W latach 80. znajdował się tutaj również dworzec kolej wąskotorowej. Sławoborze nabiera charakteru małomiasteczkowego z bardzo ujednoliconą architekturą.
7819.	Sławomir Jóźwik	** Dokument. Młodzi ludzie (strażacy ochotniczej straży pożarnej) w małym miasteczku masowo podpalają dobytek swoich sąsiadów.
7820.	Sławomir Lachowski	W 2008 wraz z Marzeną Lachowską oraz Filipem Lachowskim założył Fundacja Ex Litteris Libertas, której celem jest wyrównanie szans rozwoju dzieci i młodzieży, pochodzących ze środowisk wiejskich lub małomiasteczkowych, poprzez organizowanie i wspieranie różnych form kształcenia i spędzania wolnego czasu.
7821.	Sławuta	Ostatni z książąt - wielce zasłużony Roman Damian Sanguszko - zginął w majątku 1 listopada 1917 roku (19 października według kalendarza juliańskiego) zakłuty bagnetami przez zrewoltowanych żołnierzy rosyjskich z 264. zapasowego pułku piechoty. Przestała istnieć wtedy też legendarna stadnina czterystu koni arabskich ze stadem zarodowym w Chrestówce. Po upadku Imperium Rosyjskiego i zgodnie z Traktatem ryskim, kończącym wojnę polsko-radziecką, Sławuta przypadła ZSRR i została wcielona do Ukraińskiej SRR; stała się miasteczkiem przygranicznym - leżącym zaledwie kilkanaście kilometrów od Polski. W rejonie znajdują się fragmenty fortyfikacji tzw. linii Stalina (DOT-y przy wsiach [[{{{1}}}|Maniatyn]]{{Link-interwiki}} Brakujące pola: 1 oraz Q. Nieznane pola: "tam", "pl" oraz "lang"., Maraczówka, [[{{{1}}}|Kołomla]]{{Link-interwiki}} Brakujące pola: 1 oraz Q. Nieznane pola: "tam", "pl" oraz "lang"., [[{{{1}}}|Baczmanówka]]{{Link-interwiki}} Brakujące pola: 1 oraz Q. Nieznane pola: "tam", "pl" oraz "lang".).
7822.	Słoboda (osada)	Na początku XX wieku słobodami na Ukrainie nazywano większe wsie, jak również przyfabryczne osiedla, nie posiadające nazwy miasteczko.
7823.	Słoboda	* Słoboda – agromiasteczko w obwodzie mińskim, w rejonie smolewickim, w sielsowiecie ozierycko-słobodzkim
7824.	Słobodyszcze	Słobodyszcze położone było w dawnym województwie kijowskim. W połowie XVII miasteczko było zasiedlone przede wszystkim Grekami w liczbie ok. 4 tys. zbiegłymi przed Turkami oraz niewielką społecznością żydowską.
7825.	Słodkie jutro	W małym miasteczku dochodzi do tragedii: autobus szkolny wiozący dzieci do szkoły wypada z jezdni, wtacza do oblodzonego jeziora i tonie. Większość dzieci ginie. Do miasteczka przybywa prawnik Mitchell Stevens, który namawia mieszkańców do procesu o odszkodowanie.
7826.	Słodkie kłamstewka	Rosewood to małe miasteczko – nikt nie podejrzewał, że kryje ono tak wiele tajemnic. Te najgorsze należą do grupy najładniejszej dziewczyny w mieście – Alison. Członkiniami są: Aria, Spencer, Hanna i Emily. Alison, liderka grupy, zniknęła w tajemniczych okolicznościach, a reszta dziewcząt przysięgła, że nigdy nie wyjawią co tak naprawdę się wtedy stało. Sekret miał zacieśnić ich więzi, jednak staje się odwrotnie. Po roku, dziewczyny zaczynają dostawać wiadomości od "A" zawierające informacje, o których wiedziała tylko Alison. Jest to tym bardziej przerażające, że pierwszą wiadomość SMS otrzymały w dniu pogrzebu Alison. Ktokolwiek wysyła wiadomości, zdaje się znać wszystkie ich sekrety, prześladuje je i obserwuje każdy ich ruch.
7827.	Słodków (przystanek kolejowy)	Słodków − dawny kolejowy wąskotorowy przystanek osobowy w Słodkowie, w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Turek. Został zbudowany w latach 1914–1917 razem z linią do Turku. W lipcu 1991 roku został zamknięty dla ruchu pasażerskiego. Od czerwca 2002 roku jest używany w ruchu towarowym. Należy do Kaliskiej Kolei Dojazdowej. Obecnym jej operatorem jest Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych
7828.	Słoiki	Określenie te jest różnie traktowane. Studenci określani jako „słoiki” traktują przydomek zazwyczaj żartobliwie, zaś wśród wieloletnich mieszkańców Warszawy nazwa ta jest obraźliwa. Niekiedy młodzi ludzie określani „słoikami” nie krytykują samej nazwy tylko sposoby jej użycia. Zdarza się, że „rodowici” mieszkańcy kpią sobie z przyjezdnych i obwiniają ich za problemy występujące w mieście (np. zakorkowanie Warszawy). W internecie można spotkać opinie, według których wsie i małe miasteczka pozbywają się najmniej obytych i niekulturalnych ludzi, zachęcając ich do wyjazdu do stolicy. Krytykowany był także udział „słoików” w referendum w sprawie odwołania prezydenta Warszawy Hanny Gronkiewicz-Waltz.
7829.	Słoneczna Sonny	Utalentowana nastolatka Allison „Sonny” Munroe (Demi Lovato) umieszcza na swojej stronie internetowej amatorskie filmy własnej produkcji. Zostaje dzięki nim zauważona przez hollywoodzkich producentów. Otrzymuje propozycję dołączenia do obsady najpopularniejszego serialu komediowego dla dzieci i nastolatków „Z innej beczki”. Wraz z matką, dziewczyna przenosi się z miasteczka Middleton w stanie Wisconsin do Los Angeles. Na planie filmowym Sonny poznaje nowych przyjaciół, z którymi spędza swój wolny czas. Jej znajomymi są: Tawni Hart (Tiffany Thornton), Nico Harris (Brandon Mychal Smith), Grady Mitchell (Doug Brochu), Zora Lancaster (Allisyn Ashley Arm) i Chad Dylan Cooper (Sterling Knight) z konkurencyjnego serialu „MacKenzie Falls”.
7830.	Słoneczny Stok (Olsztyn)	Słoneczny Stok – osiedle domków jednorodzinnych w Olsztynie, administracyjnie podlegające radzie osiedla Kortowo, położone na południowym skraju Olsztyna, pomiędzy lasem, dwoma jeziorami: Kortowskim i Starodworskim oraz miasteczkiem akademickim Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
7831.	Słonim	Ok. 1342 Monwid najstarszy syn Giedymina książę kiernowski i słonimski w Słonimie założył stolicę swojego księstwa, ale od 1348 Słonimiem rządził Kiejstut. W 1413 roku Słonim wszedł do woj.trockiego, a w 1507 do woj.nowogródzkiego. W 1460 roku Słonim został określony jako miasteczko królewskie. W 1490 roku wybudowano w Słonimie na Zarzeczu u stóp zamku katolicki kościół parafialny.
7832.	Słowackie Siły Powietrzne	Współczesna historia bazy w Śilač zaczęła się, gdy trafiły tu jednostki lotnicze oraz ubezpieczenia i zabezpieczenia lotów przeniesione z baz Brno, Náměši i Přerov. Z przeniesionych jednostkach sformowano tu 81.Samodzielną Eskadrę Lotnictwa Myśliwskiego wyposażoną w MiG-21MF i MiG-21UM oraz 81.Batalion Radiotechniczny i Lotniskowy. Pierwszy samolot MiG-21MF pilotowany przez ppłk.Józefa Krakovský wylądował na lotnisku 7 maja 1991 roku. Od tego też dnia baza Siliač stała się domem dla 31 pilotów myśliwskich. Pierwsze samoloty myśliwskie MiG-29 otrzymane w wyniku podziału lotnictwa czechosłowackiego przybyły na Słowację w grudniu 1992, tuż przed formalnym rozdzieleniem obu państw co nastąpiło z dnia 1 stycznia 1993 roku. Był to też dzień, w którym sformowano 1.Bazę Lotniczą na lotnisku Trzech Dębów. Słowackie „miasteczko myśliwców” gościło kilka wersji samolotów MiG-21, MiG-29, L-39 Albatros oraz śmigłowce Mi-17.
7833.	Słuchowisko	* "The Archers" - słuchowisko cykliczne BBC ukazujące życie społeczności małego angielskiego miasteczka na prowincji. To na tym programie początkowo wzorowali się twórcy polskich słuchowisk ciągłych w Polskim Radiu.
7834.	Słupie (województwo lubelskie)	W XVI w. wieś dzierżyli Bystramowie. Natomiast pod koniec XVI w. Słupie zakupili Rzeczyccy, a od nich w I połowie XVII wieku Wiotescy. W 1631 r. Stanisław Wioteski podjął udaną lokację na gruntach Słupi miasteczka Modliborzyce, dokąd, po zbudowaniu tam w 1664 r. kościoła, przeniesiono parafię.
7835.	Sŏhŭng	* 1 października 1943 – status miejscowości Sinmak (Sinmak-myŏn) do rangi miasteczka (Sinmak-ŭp).
7836.	Sŏnch'ŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 9 miejscowości (kor. myŏn) oraz 61 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏnch'ŏn, Tong, Kunsan, Nam, Taesan, Unjong, Such'ŏng (4 wsie), Sinbu (4 wsie – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Sŏnch'ŏn), Rihyŏn (8 wsi – powiat Kusŏng), a także miejscowość Okch'ŏn (1 wieś – powiat Jŏngju). Powiat Sŏnch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sŏnch'ŏn-ŭp) i 28 wsi.
7837.	Sŏngch'ŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 13 miejscowości (kor. myŏn) oraz 105 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏngch'ŏn, T'ongsŏn, Ryŏngch'ŏn, Samdŏk, Sagye, Ssangnyong i Kuryong (1 wieś – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Sŏngch'ŏn). Powiat Sŏngch'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Sŏngch'ŏn-ŭp) i 27 wsi. W styczniu 1992 roku należące dotychczas do powiatu wsie Ryudong, Taeyang, Namwŏn i Nam'ok przeszły w administracyjne granice powiatu Ŭnsan.
7838.	T'aech'ŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 9 miejscowości (kor. myŏn) oraz 82 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości T'aech'ŏn, Sŏsŏng, Sŏ, Nam, Tong, Wŏn, Jangnim i Kangsŏ. Powiat T'aech'ŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (T'aech'ŏn-ŭp) i 25 wsi. W roku 1958 powiat powiększył się o wsie Kaehyŏk (wcześniej w powiecie Tae'gwan), Yangji i Ryongjŏn (uprzednio powiat Tongch'ang). W listopadzie 1987 roku wsie Yangji, Ryongjŏn, P'ungnim połączyły się, tworząc wieś Ch'ŏngye, w wyniku administracyjnej fuzji terenów wsi Kaehyŏk, Tŏkch'ŏn i Ŭndŏk powstała wieś Map'yŏng.
7839.	T'aet'an	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatów Jangyŏn i Pyŏksŏng. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Mokgam, Sokdal, Hu'nam (wszystkie uprzednio w powiecie Jangyŏn), Taech'a, Unsan (6 wsi – obie z powiatu Pyŏksŏng) i Kach'ŏn (3 wsie – powiat Ongjin). Powiat T'aet'an składał się wówczas z jednego miasteczka (T'aet'an-ŭp) i 18 wsi (kor. ri). W grudniu 1952 roku do powiatu włączono wieś Kongse (wcześniej powiat Samch'ŏn). W marcu 1961 część powiatu przeszła w administracyjne granice powiatu Ryongyŏn.
7840.	T'ongch'ŏn	miasteczko
7841.	T'osan	Do 1914 roku był to osobny powiat, wówczas został włączony w skład powiatu Kŭmch'ŏn. W grudniu 1952 roku sformowany ponownie z terenów miejscowości (kor. myŏn), należących do powiatu Kŭmch'ŏn: Oeryu, Hapt'an, Jwa, Sŏch'ŏn, Gui oraz z 10 wsi miejscowości T'osan. Początkowo składał się z jednego miasteczka (T'osan-ŭp) oraz 18 wsi (kor. ri).
7842.	TV Kortowo	Powstała w 1989 w Akademii Rolniczo-Technicznej jako Studio Telewizji Kasetowej. Telewizja Kortowo zajmuje się przygotowywaniem materiałów filmowych o Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim. Są to zarówno filmy o historii uczelni, jej dorobku naukowym, ofercie kształcenia jak i różnego rodzaju materiały dydaktyczne, promocyjne, reklamowe a także bieżące reportaże z życia uniwersytetu. TV Kortowo szkoli studentów w zakresie realizacji materiałów dziennikarskich, obsługi kamer, montażu oraz realizacji filmów. Swoją nazwę wzięła od dzielnicy Olsztyna - Kortowa, w której znajduje się miasteczko akademickie Uniwersytetu. Studenci tworzą również program humorystyczny "Szołżak".
7843.	TVN Style	* Uwaga, faceci! – Marin wiedzie sielankowe życie – robi to, co lubi, jej książki sprzedają się w milionach egzemplarzy, na prowadzonych przez nią treningach gromadzą się tłumy fanek, niedługo stanie na ślubnym kobiercu. Marin jest przekonana, że wie co ją uszczęśliwi, zna mężczyzn i umie unikać pułapek. Do czasu... W trakcie podróży do miasteczka Elmo, położonego gdzieś na końcu świata (a dokładniej na Alasce), dowiaduje się, że jej idealny narzeczony ma romans. Marin boleśnie przekonuje się, że szewc bez butów chodzi, a ona o związkach, mężczyznach i byciu singlem wie niewiele.
7844.	Tabaka	* The Snuffin – doroczne święto odbywające się w szkockim mieście Hawick. Jest to jedna z ceremonii związana z tradycją Common Riding, w której to mieszkańcy miasteczka „walczą” między sobą o tabakierkę.
7845.	Tabarca (Hiszpania)	W 2009 miasteczko zamieszkiwało 73 stałych mieszkańców. Kod pocztowy to 03138. Gospodarka wyspy nastawiona jest na obsługę ruchu turystycznego – funkcjonują tu liczne restauracje serwujące dania rybne i paellę, a także sklepy z pamiątkami. Nie ma na wyspie samochodów, a jedynie wózki widłowe. Do portu zawijają regularnie katamarany i statki turystyczne z Alicante (godzina rejsu) i Santa Pola (kilkadziesiąt minut). 24 maja 2004 otwarto w pobliżu portu Muzeum Wyspy Tabarca (Museo Nueva Tabarca).
7846.	Taborcillo	Na wyspie znajdują się hotele i wesołe miasteczko, jest ona celem wycieczek turystów z Ameryki i Europy. Właściciel wyspy prowadzi także sprzedaż działek na wyspie osobom, których dane zamieszczone są we "Who is Who".
7847.	Tacyt (cesarz rzymski)	Pochodził z miasteczka Interamna (obecnie Terni) w środkowej Italii.
7848.	Tadeusz Arciuch	* 2009: Było sobie miasteczko... (współscenarzysta i współreżyser)
7849.	Tadeusz Dołęga-Mostowicz	W stopniu kaprala podchorążego brał udział w wojnie obronnej Polski 1939. Istnieje kilka wersji ostatnich chwil Tadeusza Dołęga-Mostowicza. O ile bezspornym jest, że poległ w granicznym miasteczku Kuty, o tyle okoliczności tego wydarzenia nie są do końca jasne. Prawdopodobnie stało się to w czasie walki polskiego patrolu osłonowego, którym dowodził, z sowieckimi żołnierzami. W wersji Zygmunta Antoszewskiego pisarz miał zawrócić do Kut znad granicy polsko-rumuńskiej, by rozdać głodującym mieszkańcom chleb pozostawiony w budynku koszar. W tym czasie do miasta wkroczyły wojska radzieckie i trzy sowieckie czołgi ostrzelały samochód z niosącymi pomoc polskimi żołnierzami. Wedle innej wersji pisarz zginął z rąk sowieckich żołnierzy, gdy zwlekał z poddaniem się i oddaniem broni. Istnieje również relacja mówiąca, że Dołęgę zabił sowiecki żołnierz zainteresowany jego butami. Również dokładna data jego śmierci pozostaje nierozstrzygnięta. Wśród historyków przeważa dzień 20 września, jednak popularna jest także opinia, że Mostowicz zginął dwa dni wcześniej, tj. 18 września.
7850.	Tadeusz Fitych	* 2001–2006 posługa naukowo-duszpasterska w miasteczku ekumenicznym Ottmaring k/Augsburga (Ökumenische Lebenszentrum Ottmaring)
7851.	Tadeusz Kosciuszko Camp	Tadeusz Kosciuszko Camp, właśc. The Tadeusz Kosciuszko Polish Army Training Camp (popul. Camp Kosciuszko) – obóz szkoleniowy dla ponad 22 tysięcy polskich ochotników do powstającej we Francji Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera, zorganizowany w l. 1917-1919 w kanadyjskim miasteczku Niagara-on-the-Lake na granicy z USA.
7852.	Tadeusz Pilat	* Skład reprezentacyi gminnych w miastach i miasteczkach galicyjskich (1874)
7853.	Tadeusz Ptaszycki
7854.	Tadeusz Rawa	Zainteresowania pozazawodowe Profesora Tadeusza Rawy sprowadzają się głównie do trzech pasji. Pierwszą jest malowanie obrazów w technice olejnej, połączone z prezentacją ich na wystawach zbiorowych. Drugą jest zgłębianie i upowszechnianie wiedzy historycznej rodzinnego Reszla; efektem tych działań jest ponad 30 opracowań monotematycznych zamieszczonych na portalu „Reszel – miasteczko na Warmii” i wydana w 2017 roku książka „Reszel 1337-2017”. Trzecią pasją jest pisanie wierszy; w 2015 wydał tomik ze 110 wierszami; wiersze były także publikowane na łamach „Gazety Olsztyńskiej” i w czasopiśmie „5 plus X” Stowarzyszenia Absolwentów UWM w Olsztynie i innych okolicznościowych wydaniach.
7855.	Tadeusz Wasąg	Urodził się w miasteczku Rukojnie w pobliżu Wilna. Był synem Michała Wasąga (policjanta, Sybiraka) i Wiktorii z d. Porębskiej. W Wilnie skończył w roku 1938 szkołę podstawową i rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Po wybuchu II wojny światowej nadal przebywał w Wilnie (zob. Obrona Wilna), pracując m.in. na kolei. Do konspiracyjnej działalności w Polskim Państwie Podziemnym włączył się w roku 1943. Jako żołnierz AK (6 Wileńska Brygada AK) w roku 1944 brał udział w Operacji „Ostra Brama” (część Akcji „Burza”). Po zajęciu Wilna przez Armię Czerwoną był aresztowany przez NKWD i skazany na 3 lata więzienia. Został zwolniony dzięki amnestii; wyjechał do Lublina, a stamtąd do Gdańska.
7856.	Tadeusz Wieniawa-Długoszowski	Główną dziedziną jego aktywności było jednak redagowanie i wydawanie tygodników o orientacji radykalnie lewicowej i antyklerykalnej. Były to kolejno: „Jutro” (1924, z Brunonem Grosickim), „Walka” (1924-1925), „Wolność” (1925), „Za wolność” (1925-1926), „Po wolność” (1926-1927), „Nasza Wolność” (1927), a wreszcie „Polska Wolność”, która jedyna utrzymała się dłużej (1927-1935). Żywot poprzednich pism po kilku miesiącach kończyły częste konfiskaty artykułów i całych numerów przez cenzurę. Długoszowski jeździł też po miastach i miasteczkach – głównie Polski centralnej – z odczytami (odbył ich łącznie kilka tysięcy) na bieżące tematy polityczno-społeczne, które bywały sabotowane, odwoływane, zakazywane, rozbijane.
7857.	Tadeusz Wojtych	* 1989: Powrót wabiszczura – mieszkaniec miasteczka
7858.	Tadeusz Zawadzki (historyk)	Na emeryturze mieszkał we Francji w miasteczku Tournus. Po transformacji ustrojowej podjął ponownie współpracę z macierzystym środowiskiem polskich - zwłaszcza poznańskich - historyków starożytności. Co jakiś czas odwiedzał też Polskę.
7859.	Tae'gwan	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Sakju (miejscowości Oenam, Namsŏ, Yangsan i Sup'ung). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Oenam, Ryangsan, Sup'ung i Namsŏ. Powiat Taegwan składał się wówczas z jednego miasteczka (Taegwan-ŭp) i 29 wsi (kor. ri). W czerwcu 1958 roku należąca do powiatu wieś Kaehyŏk przeszła w administracyjne granice powiat T'aech'ŏn.
7860.	Taean	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatów Kangsŏ oraz Ryonggang (konkretnie tworzyły miejscowość Sŏng'am w powiecie Kangsŏ oraz miejscowości Osin i Tami w powiecie Ryonggang). W obecnej formie powstał w marcu 1978 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do powiatu Kangsŏ: dzielnice robotnicze (kor. rodongjagu) Taean, Posan i Kangsŏn, a także miasteczko Kangsŏ (Kangsŏ-ŭp). Współczesny powiat Taean stał się wówczas miastem, w owym czasie złożonym z 31 osiedli (kor. dong). Jako samodzielne miasto Taean istniał zaledwie przez rok – w grudniu 1979 miasto to zostało włączone w administracyjne granice miasta Namp'o i w marcu 1983 roku stało się jedynie dzielnicą tego miasta. Wówczas także Taean jako jednostka podziału administracyjnego powiększył się o wsie Osin, Wŏlmae i Tami, uprzednio wchodzące w skład powiatu Ryonggang. W styczniu 2004 roku wraz z dzielnicami Ch'ŏllima i Kangsŏ dzielnica Taean została przekształcona w powiat i włączona w granice prowincji P'yŏngan Południowy. W skład tej prowincji powiat Taean wchodzi do dziś.
7861.	Taedong (powiat w Korei Północnej)	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 17 miejscowości (kor. myŏn) oraz 258 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Kop'yŏng, Ryongsan, Kumje, Namhyŏngjesan, Tŏksan (7 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio w powiecie Taedong), a także ziemie należące uprzednio do powiatu Rimwŏn (konkretnie 8 wsi). Powiat Taedong składał się wówczas z jednego miasteczka (Taedong-ŭp) i 24 wsi.
7862.	Taehongdan	miasteczko
7863.	Taehŭng	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Nyŏng'wŏn (konkretnie w skład miejscowości Sobaek, Taehŭng, Sinch'ang i Kŭmsŏng). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏngnyong, Taehŭng, Sobaek, Sinch'ang, Onhwa (5 wsi) i Tŏkhwa (3 wsie – wszystkie miejscowości uprzednio wchodziły w skład powiatu Nyŏng'wŏn). Powiat Taehŭng składał się wówczas z jednego miasteczka (Taehŭng-ŭp) i 24 wsi (kor. ri). W październiku 1954 roku powiat przeszedł w administracyjne granice sąsiedniej prowincji Hamgyŏng Południowy, by wrócić w skład prowincji P'yŏng'an Południowy w listopadzie 1972 roku.
7864.	Taffin	Lokalna społeczność irlandzkiego miasteczka Ballymoran czuje się zagrożona, gdy chemiczny zakład rozpoczyna budowę na obrzeżach miejscowości po nie do końca legalnemu pozwoleniu na rozpoczęcie przedsięwzięcia. Mark Taffin (Pierce Brosnan) w ramach walki o sprawiedliwość, bierze sprawy w swoje ręce w celu ratowania miasta z opresji.
7865.	Tag der Freiheit: Unsere Wehrmacht	Zachowany materiał filmowy pokazuje zainscenizowaną z rozmachem bitwę, którą armia niemiecka przygotowała z okazji siódmego zjazdu NSDAP. Film zaczyna się wczesnym rankiem w miasteczku namiotowym, gdzie żołnierze przygotowują się do uroczystości. Następnie śpiewając pieśni maszerują na miejsce zainscenizowanej bitwy, w której udział bierze piechota, kawaleria, samoloty i artyleria przeciwlotnicza. Po raz pierwszy publicznie pojawia się też nowy czołg. Całe to widowisko ogląda Hitler, wysocy rangą dygnitarze nazistowscy i tysiące widzów.
7866.	Tagajō	* miasteczkiem Shichigahama.
7867.	Tahara	1 października 2005 roku teren miasta powiększył się o miasteczko Atsumi.
7868.	Tajemnica Sittaford	W małej, odciętej od świata przez śnieżycę, wiosce Sittaford grupka mieszkańców postanawia zabawić się w seans spirytystyczny. Przy wirującym stoliku gość z zaświatów oznajmia, że mieszkającego w pobliskim miasteczku kapitana Trevelyana właśnie zamordowano. Uczestnicy spotkania nie mają pewności, czy należy brać te słowa na serio, jednak obecny wśród nich major Burnaby, przyjaciel Trevelyana, postanawia upewnić się, że wszystko jest w porządku. Okazuje się, że kapitan Trevelyan rzeczywiście zginął. O zbrodnię wkrótce zostaje oskarżony jego siostrzeniec. Narzeczona oskarżonego, Emilia Trefusis, która jako jedyna nie daje wiary słowom policji, postanawia rozwiązać zagadkę. Przyjeżdża do Sittaford, gdzie z pomocą pewnego dziennikarza rozpoczyna śledztwo.
7869.	Tajemnica dzikiego szybu	Małe górnicze miasteczko w Górach Świętokrzyskich. Franek i Karlik, serdeczni przyjaciele mają kłopoty. W szkole nie wiedzie się im najlepiej, a jakby tego było mało, zgubili w opuszczonym szybie piłkę kolegi. W trakcie jej poszukiwań chłopcy natykają się w podziemiach na tajemniczą postać. To z pewnością szpieg albo dywersant.
7870.	Tajemnice Smallville (seria 1)	opis = W roku 1989 na małe miasteczko Smallville spada deszcz meteorytów. Wydarzenie to zapoczątkowuje falę dziwnych zachowań i sytuacji, jakie będą miały miejsce w przyszłości. Okazuje się jednak, że wśród gąszczy kosmiczny skał na Ziemię przybył też statek kosmiczny wraz z małym, około trzyletnim dzieckiem. Przybysza biorą pod opiekę Martha i Jonathan Kentowie, nadając mu imię Clark.
7871.	Tajemnice Smallville	„Tajemnice Smallville” przedstawiają życie legendarnego Supermana w czasach jego młodości. Akcja serialu rozpoczyna się w 1989 roku, kiedy na małe amerykańskie miasto spada deszcz meteorytów, a wraz z nim kapsuła, w której na Ziemię przybywa kilkuletni Superman. Młodego chłopca znajdują Martha i Jonathan Kentowie i postanawiają go przygarnąć. Deszcz meteorytów wywołał jednak tragiczne skutki w żyjącym swoim spokojnym rytmem miasteczku Smallville. Jeden z meteorytów zabija rodziców Lany Lang. Państwo Langowie stali się jednymi z wielu ofiar tego wydarzenia. Mimo tych szkód po kilkunastu latach mieszkańcy starają się żyć tak jak przed zdarzeniem.
7872.	Tajemnicze opowieści Moville'a	Akcja serialu rozgrywa się w pozornie normalnym, spokojnym miasteczku Ouigee Falls. Jej bohaterami są trzej przyjaciele: Mosley Moville – spec od najbardziej niewytłumaczalnych zjawisk, Hitch – chodząca skarbnica dowcipów i Mimi potrafiąca sprowadzić chłopaków na ziemię zawsze, gdy próbują wpakować się w jakieś kłopoty. W miasteczku, w którym dzieją się rzeczy niespotykane gdziekolwiek indziej tylko oni mogą zadbać o to, by inni czuli się bezpiecznie i "normalnie".
7873.	Tajemniczy duch	Do małego miasteczka Bärenbach położonego gdzieś w Saksonii, w górach Rudawach, przyjeżdża na wakacje rodzina Habermannów. Habermannowie podejmują decyzję, by osiedlić się tu na stałe. Wprowadzają się do starego domu, w którym lokatorem jest starszy pan zwany dziadkiem Rodenwaldem. Okoliczni mieszkańcy twierdzą, że dom jest nawiedzony, ale ojciec - doktor Jürgen Habermann (Wolf-Dieter Lingk) nie daje temu wiary. Dzieci Habermannów – siostry Max i Moritz oraz ich brat Torsten prędko zaprzyjaźniają ze współlokatorem. Wkrótce odkrywają jednak, że jest on robotem RO-101, przywiezionym tu przez kosmitów z planety Obskura, którzy zbudowali ten dom jeszcze w średniowieczu, jako swoją letnią kwaterę.
7874.	Tajemny krąg	Cassie Blake była normalną nastolatką, do czasu gdy jej mama, Amelia, zginęła w pożarze. Osierocona przeprowadza się do babci Jane, do miasteczka Chance Harbor w stanie Waszyngton. Mieszkańcy miasta zdają się wiedzieć więcej o niej, niż ona sama wie o sobie. Istnieje sekret o którym dowiaduje się od 5 znajomych ze szkoły. Cassie dowiaduje się,że jest wiedźmą.
7875.	Tak miało być	Serial opowiada o trójce rodzeństwa mieszkającym w małym miasteczku – Ewie (i jej mężu Mirku), Misi i Jędrku, którzy zamieszkują w jednym domu z wujkiem Tadzikiem, mającym problemy alkoholowe. Rodzina stara się wrócić do siebie po śmierci Tatiany, matki trójki bohaterów. Rodzeństwo mierzy się z codziennymi problemami, jakie stawia przed nimi życie.
7876.	Takabisha	Takabisha (jap. 高飛車) – stalowa kolejka górska firmy Gerstlauer zbudowana w parku rozrywki Fuji-Q Highland w Japonii. Posiada spadek o rekordowym kącie pochylenia wynoszącym 121°. Kolejka o napędzie hybrydowym - łączy technologię napędu elektromagnetycznego (Launch Coaster) z tradycyjnym wyciągiem łańcuchowym.
7877.	Takahama	* 9 lipca 1900 roku – Takahama zdobyła status miasteczka („chō”).
7878.	Takamatsu	26 września 2005 roku miasteczko Shionoe z powiatu Kagawa zostało włączone do Takamatsu. Z dniem 10 stycznia 2006 roku częścią miasta zostały miasteczka Aji i Mure, oba z powiatu Kita, miasteczka Kagawa i Konan, z powiatu Kagawa, a także i miasteczko Kokubunji z powiatu Ayauta.
7879.	Takashi Miike	Takashi dorastał w małym miasteczku Yao na przedmieściach Ōsaki w ubogiej rodzinie. W tym czasie przeżył fascynację motorami, którą przerwał dopiero groźny wypadek.
7880.	Takeo (miasto)	* 1 kwietnia 1889 – powstał współczesny układ miejski. Na terenie obecnego miasta znajdowało się miasteczko Takeo oraz 11 wsi: Asahi, Hashishita, Higashikawanobori, Kitagata, Kitsu, Nakato, Nishikawanobori, Sumiyoshi, Takeo, Takeuchi oraz Wakaki.
7881.	Taketa	Miasto zostało założone 31 marca 1954 roku. 1 kwietnia 2004 roku miasteczka Kujū, Naoiri i Ogi, będące częścią powiatu Naoiri, zostały włączone do miasta, a powiat został rozwiązany.
7882.	Taku	Miasto powstało 1 maja 1954 roku przez połączenie miasteczka Kitataku oraz wiosek Minamitaku, Higashitaku, Nishitaku i Taku.
7883.	Talbot Rothwell	Talbot Rothwell (ur. 12 listopada 1916 w Bromley - zm. 28 lutego 1981 w Worthing) - brytyjski scenarzysta filmowy i telewizyjny, najbardziej znany jako autor scenariusza do dwudziestu filmów z popularnej serii komediowej Cała naprzód.
7884.	Talizman (powieść Stephena Kinga)	Jack Sawyer, na pierwszy rzut oka jest zwykłym dwunastoletnim chłopcem, synem chorej na raka aktorki, jednak podczas wycieczki do miasteczka letniskowego w New Hampshire dowiaduje się, iż jest jedyną osobą na świecie, która może uratować królową równoległego świata, w którym część osób z naszego świata ma osobę będącą jej odpowiednikiem, a dwójnikiem jego matki jest nie kto inny, jak królowa Terytoriów. Aby uratować obie kobiety, Jack musi wyruszyć w długą podróż do tajemniczego, pełnego zła hotelu, w którym ukryty jest cudowny talizman, mogący wyleczyć każdą dolegliwość. Jack wyrusza w tajemniczą podróż, przeskakując między dwoma światami, gdzie czeka na niego wiele przygód, ale i niebezpieczeństw ze strony przebiegłego przyszywanego wuja Morgana.
7885.	Tam, gdzie śnią zielone mrówki	Zdjęcia do filmu powstały w całości w Australii: w większości w małym miasteczku słynącym z wydobywania opali Coober Pedy i okolicach, a także w Melbourne.
7886.	Tama Trzech Przełomów	Ostatnie osoby z miasteczka Gaoyang w prowincji Hubei, które było przeznaczone do zalania wodą zostały ewakuowane 15 lipca 2008.
7887.	Tammiku	* Tammiku – miasteczko w Estonii, w gminie Jõhvi, w prowincji Virumaa Wschodnia
7888.	Tamra (wieś)	Wioska Tamra jest położona na wysokości od 220 do 270 metrów n.p.m. na północno-zachodniej krawędzi płaskowyżu Wyżyny Issachar, na północy Izraela. Leży na zachodnich zboczach wzgórza Giwat Gazit (282 m n.p.m.), u podnóża masywu góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.). W kierunku północnym do Doliny Jezreel spływa strumień En Dor, a w kierunku południowym spływają strumienie Scheizafim i Issachar. W otoczeniu wioski Tamra znajdują się miasteczka Iksal i Szibli-Umm al-Ganam, kibuce Dawerat, En Dor i Gazit, moszaw Ramat Cewi, wioska komunalna Moledet, oraz arabskie wioski Kafr Misr, At-Tajjiba i Na’ura. Na południowy zachód od wioski jest baza wojskowa Na’ura.
7889.	Tamra	Miasto Tamra jest położone na wysokości 50 metrów n.p.m. w Zachodniej Galilei. Leży wśród wzgórz będących zachodnim przedłużeniem Gór Jatvat (500 m n.p.m.). Na wschód od miasta wznosi się góra Har Kavul (373 m n.p.m.). Z góry jest spływają liczne strumienie i potoki. Na północ od miasta przepływa strumień Kavul, przez centrum miasta przepływa strumień Tamra, a na południu strumień Szchanja zasilający Evlajim. Na południowy zachód od miasta ma swoje źródła strumień Kankan, również zasilający Evlajim. Okoliczny teren opada w kierunku północno-zachodnim na równinę przybrzeżną Izraela, ku wybrzeżu Morza Śródziemnego. W jego otoczeniu znajdują się miasto Kirjat Bialik, miasteczka Kabul, Kaukab Abu al-Hidża i I'billin, kibuce Afek, Kefar Masaryk i Jasur, oraz wioski komunalne Manof, Szechanija, Koranit, Moreszet i Micpe Awiw.
7890.	Tamu (dystrykt)	Na terenie dystryktu znajdują się 3 miasteczka: Tamu, Myothit i Khampat oraz 20 jednostek administracyjnych czwartego rzędu (village tract), obejmujących następujące wsie:
7891.	Tamworth (rasa)	8 stycznia 1998 roku w miasteczku Malmesbury w Wielkiej Brytanii, z rzeźni uciekły dwie 5-miesięczne świnki rasy tamworth, knur i locha. Później ukrywały się w pobliskim lesie. Locha została pochwycona 15 stycznia, a knur następnego dnia. Wydarzenie to od samego początku było opisywane w mediach, które ochrzciły świnki imionami Butch (lochę) i Sundance (knur) – od imion bohaterów westernu Butch Cassidy i Sundance Kid. Właściciel – Arnoldo Dijulio, zamierzał jednak zarobić na zwierzęta i oddał je ponownie do rzeźni – zostały wycenione na 40–50 funtów za każdą. Z pomocą "uciekinierom" przyszły media i miłośnicy zwierząt i ostatecznie kupił je dziennik Daily Mail, umieszczając w Rare Breeds Centre koło Ashford w hrabstwie Kent. W roku 2003 telewizja BBC wyprodukowała i wytransmitowała 60-minutowy film o tym wydarzeniu, zatytułowany "The Legend of the Tamworth Two".
7892.	Tanana (Alaska)	Tanana miasteczko na Alasce leżące u zbiegu rzek Tanana i Jukon. Zgodnie z danymi spisu powszechnego z 2007 roku, populacja Tanany wynosiła 275 mieszkańców.
7893.	Tancerki	Serial koncentruje się wokół Michelle Simms (Sutton Foster), byłej baletnicy, która pracuje w Los Angeles jako tancerka rewirowa. Gdy uświadamia sobie, że jej kariera stoi w martwym punkcie, wychodzi za mąż za swojego wielbiciela Hubbella Flowersa (Alan Ruck). Razem przeprowadzają się do nadmorskiego miasteczka, Paradise. Niedługo po tym wydarzeniu Hubbell ginie w wypadku samochodowym.
7894.	Tanew	Rzeka wypływa na południowym Roztoczu, z bagien między wsiami Huta Stara i Złomy Ruskie, w okolicy wsi Wola Wielka, a jedno ze źródeł znajduje się we wsi Łukawica w powiecie lubaczowskim województwa podkarpackiego. Tanew płynie na północny wschód i przepływa przez Narol. Następnie opuszcza Roztocze i przecina południową część leśnego kompleksu Puszczy Solskiej. W okolicach Suśca uchodzi do Tanwi Jeleń z najwyższym naturalnym wodospadem na Roztoczu (1,5 m). Dalej Tanew meandruje południowym skrajem Puszczy Solskiej w kierunku zachodnim, przyjmując dopływy: Wirową (od południa), a od północy Sopot i Szum, w okolicy turystycznej wioski Szostaki, znanej ze spływów kajakowych. W okolicy następnej letniskowej wioski Harasiuki, Tanew przyjmuje kolejny duży dopływ – Ładę. Następnie płynie przez południowy skraj Lasów Janowskich i wpada do Sanu w miasteczku Ulanów na wysokości 154 m n.p.m.
7895.	Tania Libertad	Urodziła się w małym miasteczku Zana w Regionie Lambayeque na północnym wybrzeżu Peru. Jej matka była pielęgniarką rodzimego pochodzenia, a jej ojciec – policjantem o portugalskich korzeniach. Wychowała się w stolicy regionu Chiclayo razem z siedmioma starszymi braćmi.
7896.	Tantura	Wioska Tantura leżała na nadmorskiej równinie, na wybrzeżu Morza Śródziemnego. Była położona na wysokości 0-25 metrów n.p.m., w odległości 7 kilometrów na północny zachód od miasteczka Zichron Ja’akow. Według danych z 1945 roku do wsi należały ziemie o powierzchni 14 520 hektarów. We wsi mieszkało wówczas 1 490 osób.
7897.	Taoyateduta	W 1862 r., gdy rząd USA nie wywiązywał się ze zobowiązań wobec Siuksów, wybuchły zamieszki, które przekształciły się w wojnę Małego Kruka. Zjednoczone odłamy Santee Dakotów pod wodzą Małego Kruka, Mankato i Wielkiego Orła bezskutecznie atakowały Fort Ridgely oraz osadę New Ulm nad Coltonwood River. W tym czasie luźne grupy Indian i młodzi wojownicy atakowali i mordowali osadników. Mały Kruk pobity przez wojsko pod Wood Lake wycofał się do kraju plemienia Brulé z grupy preriowych Teton Dakotów, stamtąd ruszył do Kanady licząc na pomoc Brytyjczyków przeciwko USA. Tymczasem Santee Dakotowie skapitulowali przed wojskiem, wydali jeńców, a wówczas wbrew wcześniejszym obietnicom zostali osądzeni i skazani. Ponad trzystu zostało skazanych na karę śmierci. Ostatecznie po odwołaniach i interwencji prezydenta Abrahama Lincolna powieszono trzydziestu ośmiu. Mały Kruk powrócił w rodzinne strony. Został zastrzelony przez osadników wracających z polowania na jelenie. Jego skalp i czaszkę wystawiono na widok publiczny w miasteczku Saint Paul. Rząd USA unieważnił wszelkie układy z Dakotami, pozbawił ich praw do ziem w Montanie. Niedobitki plemienia zostały umieszczone w rezerwacie Crow Creek w Dakocie.
7898.	Tapeinoza	Tapeinoza (łac. deminutio, gr. meiosis) - figura retoryczna, rodzaj litoty: nadanie obiektowi nazwy, która pomniejsza jego znaczenie, np. miasteczko o dużym mieście.
7899.	Tara Reid	* Powrót do miasteczka Salem (A Return to Salem's Lot, 1987) jako Amanda
7900.	Taras Szewczenko	W 1816 rodzice Szewczenki przenieśli się do wsi Kiryłówka, należącej również do Engelhardta. W dziewiątym roku życia stracił matkę, w jedenastym – ojca, który – zanim umarł – posyłał go do cerkiewnej szkoły w Kiryłówce, później zaś Szewczenko uczęszczał na naukę do miejscowego diaka. Po dwóch latach służby u pierwszego despoty, z którym zetknął się w życiu – jak określał potem tę szkołę u diaka – Szewczenko zbiegł do sąsiedniego miasteczka Łysianki, do pisarza ikon, gdyż od dzieciństwa interesował się malarstwem. Tam również nie było warunków do prawdziwej nauki.
7901.	Taras Wozniak	Urodził się po powrocie ojca z pobytu w latach 1945-1956 na zesłaniu do Magadanu. Jego rodzina zamieszkała w miasteczku Broszniów-Osada w rejonie rożniatowskim obwodu stanisławowskiego.
7902.	Taras Łazarowicz	Taras Mychajłowicz Łazarowicz, ukr. Тарас Михайлович Лазарович (ur. 22 kwietnia 1982 w miasteczku Czynadajewe, w obwodzie zakarpackim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, a wcześniej obrońcy.
7903.	Tarchamps	Tarchamps (luks. Iischpelt, niem. Ischpelt) - małe miasteczko w północno-zachodnim Luksemburgu, w gminie Lac de la Haute-Sûre. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 284 osoby.
7904.	Targowica (obwód kirowohradzki)	Targowica (ukr. Торговиця, Torhowycia) – wieś na Ukrainie, dawne miasteczko, w obwodzie kirowohradzkim, w rejonie nowoarchanhelskim. Położona na prawym brzegu Siniuchy na wschodnim krańcu Podola.
7905.	Targowica (rejon młynowski)	Podczas dwudziestolecia międzywojennego należała do gminy Jarosławicze w powiecie dubieńskim województwa wołyńskiego II RP. Miejscowość składała się z całkowicie żydowskiego miasteczka (660 mieszkańców w 1921 roku), wsi, niemal w całości ukraińskiej i kolonii. We wsi mieszkało kilka-kilkanaście rodzin polskich.
7906.	Targowiska (województwo podkarpackie)	Dzisiejsza osada po raz pierwszy wzmiankowana jest w dokumentach króla Kazimierza Wielkiego z 1365 roku. Była to osada handlowa o charakterze miejskim, określana jako oppidum – miasteczko. Wieś stanowiła własność królewską. W XV należała do Jasy Wrocha. Została kupiona przez Piotra Smolickiego starostę sanockiego, po nim przejął ją Jan Targowicki autor Rocznika- właściciel Żeglec. W kronikach Jana Długosza znajdują się zapisy, według, których należała również do Mikołaja z Tarnawy h. Sas. Należała do też Smolickich, Kalnicckich, Sieneńskich, Tomaszewskich, i w późniejszym okresie do Baranowskich.
7907.	Tarnogród	* J. Górak, Miasta i miasteczka Zamojszczyzny, Zamość 1990
7908.	Tarnoruda	Dawniej miasteczko. Prawa miejskie od roku 1578, własność Odrowążów.
7909.	Tarnowszczyzna	Tarnowszczyzna (błr. Тарнова, Tarnowa; ros. Тарново, Tarnowo) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim. Od 1974 roku siedziba sielsowietu.
7910.	Tarszicha	Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w 1948 roku wiosce stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej. W trakcie operacji „Dekel” w dniu 18 lipca 1948 roku siły izraelskie podjęły nieudaną próbę zajęcia wioski. Dopiero podczas operacji „Hiram” 29 października Izraelczycy zdołali zdobyć wioskę. Wysiedlono wówczas jej mieszkańców, a wiele domów wyburzono. Po wojnie wioskę odbudowano i przesiedlono do niej licznych palestyńskich uchodźców. W 1957 roku w jej sąsiedztwie powstało miasteczko Ma’alot.
7911.	Tarta Tropézienne	Historia deseru związana jest z przyjazdem do Saint-Tropez w 1945 Alexandre’a Micki, kucharza o polskich korzeniach, który otworzył przy Place de la Mairie własną piekarnię. Wśród wypiekanych produktów znalazła się także tarta, przyrządzana według rodzinnego przepisu jego polskiej babki. Produkt uzyskał szeroką sławę dopiero po 1955, kiedy w miasteczku kręcono film pt. I Bóg stworzył kobietę z Brigitte Bardot w roli głównej, w reżyserii Rogera Vadima. Alexandre Micka dostarczał wówczas posiłki dla ekipy filmowej, a wśród nich znalazła się również tarta, która wzbudziła szczególne uznanie. Sama Bardot, urzeczona jej smakiem, miała zaproponować nazwę „Tarta z Saint-Tropez” (la Tarte de Saint-Tropez), co później podchwycił Micka. Film i jego twórcy, oprócz wypromowania deseru, zapoczątkowali także przemianę Saint-Tropez z typowego miasteczka rybackiego w kurort turystyczny.
7912.	Tartsch	Tartsch (Tarces, Chiesa di Tarces) – gromada i miasteczko w gminie Mals we Włoszech w Południowym Tyrolu, prowincji Bolzano, regionie Trydent-Górna Adyga.
7913.	Tarzan wśród małp	Powieść stała się bestsellerem. Jej łączny nakład przekroczył trzydzieści sześć milionów egzemplarzy. Jeszcze za życia autora przełożono ją na trzydzieści jeden języków. Sukces zachęcił autora do kontynuacji, w rezultacie napisał jeszcze dwadzieścia pięć powieści o przygodach króla małp. Powieść oraz postać Tarzana stały się podstawą dla komiksów, filmów oraz książek innych autorów. W 1928 roku wokół posiadłości autora powstało miasteczko Tarzan City. Zrealizowano też serial radiowy o przygodach Tarzana, a jego podobiznami ozdabiano koszulki, cukierki i sprzęty gospodarstwa domowego. W 1943 roku powstała młodzieżowa organizacja „Tarzan Clan of America”, która miała ambicję rywalizować ze skautingiem.
7914.	Tasim Hoshafi	* 1983: Dritat e qytezës
7915.	Tasos	Na Tasos najlepiej dostać się promem, wypływającym z miasteczka Keramoti (w sezonie kursuje co pół godziny) lub z Kawali.
7916.	Tatarak (film 1965)	Starsza kobieta żyje z mężem lekarzem w małym miasteczku, pogrążona w smutku po śmierci dziecka. Spotkanie z pewnym młodym człowiekiem i jego tragiczna śmierć w jeziorze zmusza ją do pewnych przemyśleń.
7917.	Tatooine	W środkowej Tunezji istnieje obszar geograficzny i miasteczko o nazwie Tataouine. W tych właśnie okolicach kręcone były sceny pustynne z Nowej nadziei i stąd pochodzi nazwa pustynnej planety Tatooine.
7918.	Tatrovice	Tatrovice – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Sokolov, w kraju karlowarski. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 151 mieszkańców.
7919.	Tatsuno	1 października 2005 miasteczka Ibogawa, Mitsu i Shingū połączono z miastem Tatsuno, tworząc nowe miasto o nazwie Tatsuno, pisane już nie znakami, ale pismem sylabicznym, fonetycznie (たつの市).
7920.	Tatsuya Nakadai	W latach 1954-1985 Nakadai zagrał w 6 filmach Kurosawy. Pierwsza jego rola była drobna, ale symboliczna – w filmie Siedmiu samurajów (1954) Nakadai pojawia się na krótko, jako samuraj przechodzący ulicą miasteczka, w którym chłopi werbują rōninów do obrony ich wsi przed rozbójnikami. Ponieważ odrzucił ich propozycję, nie stał się jednym z bohaterów historii opowiedzianej w tym filmie. I chociaż ta pierwsza rola Nakadai'a jako samuraja była jedynie epizodyczna, można ją potraktować jako zwiastun późniejszych jego wielkich ról filmowych w filmach samurajskich.
7921.	Tauroginy	opis zdjęcia = Widok miasteczka
7922.	Taylor Mitchell	23 października rozpoczęła tournée po wschodnich prowincjach Kanady. Miała wystąpić w miastach i miasteczkach Nowego Brunszwiku, Nowej Szkocji oraz Wyspy Księcia Edwarda. W dniu śmierci miała zaplanowany występ w pobliskim Sydney.
7923.	Tchórze	Powieść opowiada o kilku majowych dniach roku 1945 w małym czeskim miasteczku. Narratorem jest naoczny świadek i uczestnik wydarzeń – chłopak, który wstępuje właśnie w dorosłe życie – Daniel Danny Smirzicky (liczne odniesienia autobiograficzne). Jego koledzy należą do pokolenia, które nie zostało obdarzone żadną życiową dynamiką, nie tęskniło za chwalebnymi czynami czy za przełomem zbrojnym. W większości pracują oni dla okupanta, w lokalnej fabryce zbrojeniowej. Obserwują biernie otaczające ich wydarzenia, albo ich nie rozumiejąc, albo się ich bojąc. Budują w zamian groteskową kopię społeczeństwa amerykańskiego, słuchając lub grając jazz i ubierając się wyzywająco, w stylu dandysowskim. Jednocześnie gardzą ideałami swoich rodziców – ich służalczością wobec Niemców, dążeniem do stabilizacji, niezaangażowaniem, kolaboracją i chęcią ciągłego powiększania majątków. Przeciwstawiają się także powszechnemu kultowi Boženy Němcovej czy Aloisa Jiráska.
7924.	Team Knight Rider	Zespół poszukuje znanego hakera, który uciekł do miasteczka w stanie Iowa przed wrogimi agentami. TKR musi przechwycić go jako pierwszy.
7925.	Teatr Kreatury	Przy Teatrze Kreatury działa Grupa happeningowa "Wesołe miasteczko", która od sierpnia 2001 r. przeprowadziła ponad dwadzieścia akcji ulicznych. Głównym celem, jaki stawiają sobie członkowie grupy, jest komentowanie i piętnowanie nieustannie towarzyszących życiu Gorzowa absurdów. Herbem "Wesołego Miasteczka" stał się Śfinster. Sylwetka rzeźby autorstwa Zbigniewa Frączkiewicza nawiązuje do jednej z pierwszych akcji grupy stanowiąc jednocześnie wyrazisty symbol kulturalnego zacofania. Grupa ma na swoim koncie kilkanaście akcji takich jak: obrona baru mlecznego "Agata" i Łaźni Miejskiej. wmurowanie na Starym Rynku tablicy upamiętniającej dziesięciolecie Teatru Kreatury. "Wesołe miasteczko" nie pozostaje również obojętne na wydarzenia ogólnopolskiego, czy wręcz globalnego formatu. W grudniu 2001 r. grupa wspierana przez Waldemara "Majora" Fydrycha, twórcę Pomarańczowej Alternatywy, "obchodziła" dwudziestą rocznicę wprowadzenia stanu wojennego, w marcu 2003 r., dzień po rozpoczęciu wojny w Iraku zorganizowała "Pojedynek" między G. Bushem, a S. Husajnem. "Wesołe Miasteczko" trzykrotnie przyznało swoją nagrodę za działalność kulturalną na rzecz miasta Gorzowa. Jak dotąd nagroda trafiała za każdym razem na ręce prezydenta Gorzowa Tadeusza Jędrzejczaka z SLD.
7926.	Teatr Lalek Arlekin	* Tajemnica wesołego miasteczka
7927.	Teatr Piosenki Młyn	align=left|Piosenki z miasteczka H
7928.	Teatro Lirico Sperimentale	Ostatnia faza to przygotowanie roli na swój debiut. W czasie sezonu operowego uczniowie mogą zaprezentować rezultaty swojej pracy. Występy zazwyczaj mają miejsce we wrześniu i odbywają się we włoskim miasteczku Spoleto, w którym po otrzymaniu stypendium studenci razem mieszkają.
7929.	Teatro Regio di Parma	Z teatrem związani byli w przeszłości Giuseppe Verdi, najwybitniejszy włoski kompozytor operowy, urodzony w miasteczku Busseto koło Parmy oraz pochodzący z Parmy maestro Arturo Toscanini.
7930.	Tecún Umán	Tecun Uman został ogłoszony bohaterem narodowym Gwatemali 22 marca 1960 r. Nazwy na jego cześć noszą liczne hotele, restauracje oraz hiszpańskie szkoły w Gwatemali, a także niewielkie miasteczko w departamencie San Marcos przy granicy z Meksykiem. Ostatni wódz Kiczów jest tytułowym bohaterem wiersza Miguela Angela Asturiasa. Niemniej jednak, wielu działaczy kulturowych, wywodzących się z plemienia Majów, uważa, że wyniesienie Tecuna Umana do rangi bohatera narodowego ma wydźwięk ironiczny, wobec setek lat krzywd, których rdzenna ludność Gwatemali doznała z rąk europejskich najeźdźców.
7931.	Ted Bundy	8 listopada w małym miasteczku Murray, osiemnastoletnia Carol DaRonch ledwo uszła z życiem ze spotkania z Tedem. Bundy nawiązał z nią kontakt w centrum handlowym, podszywając się pod oficera policji o nazwisku Roseland. Powiedział jej, że ktoś próbował włamać się do jej samochodu i poprosił ją, aby poszła z nim na posterunek policji. Bundy zwabił ją do swojego samochodu, ale DaRonch odmówiła zapięcia pasa bezpieczeństwa. Bundy ruszył, ale wkrótce szarpnął i zaatakował oraz usiłował zatrzasnąć na jej rękach kajdanki. W trakcie szamotaniny, szczęśliwie dla zaatakowanej dziewczyny, udało mu się to zrobić zamykając obie obręcze tylko na jednym przegubie. Bundy wydobył swój łom i zadał cios w głowę DaRonch, ale dziewczynie udało się złapać go w powietrzu. Otworzyła drzwi samochodu i wyskoczyła w biegu na ulicę, wychodząc z incydentu jedynie z zadrapaniami i guzem na głowie od ciosu ciężkim narzędziem, zadanego przez niedoszłego mordercę. Była drugą ofiarą Bundy’ego, która przeżyła napaść. Z jej ubrania policja uzyskała próbkę krwi napastnika. Za to porwanie został później skazany, po raz pierwszy jako dorosły, na 15 lat pozbawienia wolności.
7932.	Teklinów (Białoruś)	Teklinów – dawny folwark, obecnie część agromiasteczka Uhły na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie brahińskim, w sielsowiecie uhłowskim. W 1921 roku był samodzielnym folwarkiem. W późniejszym czasie został włączony w skład Uhłów.
7933.	Teksas Jack Omohundro	Zmarł niespodziewanie na miesiąc przed 34. urodzinami 28 czerwca 1880 na zapalenie płuc w górskim, górniczym Leadville, sławnym miasteczku gorączki srebra na Dzikim Zachodzie. Omohundro nie szukał tam srebra, lecz był to przystanek na tournée estradowym, które odbywał wraz z żoną, baletnicą i aktorką Josephine Morlacchi. Pochowano go na miejscowym cmentarzu, Evergreen Cemetery. Buffalo Bill uczcił swojego starego przyjaciela podczas komemoracji 5 września 1908, kiedy to zainstalowano ufundowany przez niego marmurowy nagrobek, zachowany i pielęgnowany do dziś, w dodatku do pierwotnego, opiewającego jego służbę w jednostce armii Konfederacji.
7934.	Tel Adaszim	Moszaw Tel Adaszim jest położony na wysokości od 90 do 105 metrów n.p.m. w północnej części intensywnie użytkowanej rolniczo dolinie Jezreel w Dolnej Galilei, na północy Izraela. Osada jest położona na niewielkim wzniesieniu, a okoliczny teren delikatnie opada w kierunku południowo zachodnim. W odległości 2 km na północ od osady wznoszą się stoki masywu górskiego Hare Nacerat, który ciągnie się na północny wschód w kierunku do miasta Nazaret. Na wschód i południe od kibucu przepływa strumień Adaszim. W odległości 3,5 km na południowym wschodzie znajduje się masyw góry Giwat ha-More (515 m n.p.m.). W jego otoczeniu znajdują się miasta Nazaret i Afula, miasteczka Jafa an-Naserije, Iksal i Kefar Tawor, moszawy Balfurja i Kefar Gidon, kibuce Dawerat, Mizra i Ginnegar, oraz wioska komunalna Achuzzat Barak.
7935.	Tel Bisan	Obecnie wzgórze zajmują arabskie miasteczka Kafr Jasif i Jirka.
7936.	Tel Jicchak	Z kibucu w kierunku północnym wychodzi lokalna droga, którą dojeżdża się do drogi nr 553 . Można nią jechać na wschód do miasteczka Ewen Jehuda i drogi ekspresowej nr 4 (Erez-Kefar Rosz ha-Nikra), lub na zachód do moszawu Bet Jehoszua i dalej do miasta Netanja oraz autostrady nr 2 (Tel Awiw-Hajfa).
7937.	Tel Mond	Jest to miasteczko w którym w większości mieszkają ludzie dojeżdżający do pracy w pobliskich dużych ośrodkach przemysłowych. Gospodarka miejscowości opiera się na sadownictwie.
7938.	Tel Szewa	Na zachód od miasteczka przebiega droga ekspresowa nr 40 (Kefar Sawa-Ketura), która krzyżuje się z drogą ekspresową nr 60.
7939.	Telechany	Dawne miasteczko w granicach Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
7940.	Temur Parcwanija	Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w małym gruzińskim miasteczku. Pierwszy trener Elgudża Kometiani. Mając 14 lat razem z ojcem przyjechał do Kijowa z Gruzji na stałe, gdzie został przyjęty do Szkoły Piłkarskiej Dynama Kijów. W 2007 zmienił obywatelstwo na ukraińskie. Występował w juniorskich mistrzostwach Ukrainy (DJuFL) w Dynamie Kijów oraz Widradny Kijów. Karierę piłkarską rozpoczął 29 lutego 2008 w drugiej drużynie Dynama. W końcu sierpnia 2012 został wypożyczony do Metałurha Zaporoże. W czerwcu 2013 po wygaśnięciu kontraktu z Dynamem opuścił kijowski klub, a 25 lipca 2005 podpisał nowy kontrakt z Wołyniem Łuck. Po wygaśnięciu kontraktu w lipcu 2015 opuścił wołyński klub. 14 sierpnia 2015 zasilił skład Olimpiku Donieck. 2 września 2017 przeszedł do Desny Czernihów.
7941.	Ten szósty	Rosja radziecka tuż po zakończeniu wojny domowej. Do niedużego miasteczka (swoich rodzinnych stron) przyjeżdża nowy komendant miejscowego posterunku Roman Głodow. Jest szóstym z kolei milicjantem na tym stanowisku (stąd tytuł filmu) – dwaj jego poprzednicy zostali zabici, kolejni dwaj uciekli, a jeszcze kolejny po prostu zniknął. Zadanie ma nie łatwe – byli milicjanci ulegli rozproszeniu, w miasteczku szerzy się anarchia i bezprawie, a mieszkańcy są zastraszeni. Głodowowi z trudem udaje się skompletować obsadę posterunku – są to: fryzjer Pawlik, młody milicjant Łyszkow (jako jedyny pozostał na posterunku), lekarz Aleksandr, cyrkowy siłacz Nikita, pasterz Ochrim.
7942.	Tenenie	Tenenie (lit. Teneniai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 22 km na zachód od Taurogów, 369 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Tenenie.
7943.	Tenja	Tenja – miasteczko w Chorwacji; na południe od Osijeku; 6 700 mieszkańców (2006). Przemysł spożywczy.
7944.	Tenterden	W 1521 roku w miasteczku założono szkołę.
7945.	Teodor Kazimierz Czartoryski	Rok 1756 biskup przeznaczył na wizytację swojej rozległej diecezji. Dopomógł wówczas w odbudowie spalonego miasteczka Krobia. W latach pięćdziesiątych dokonał również poważnego remontu katedry poznańskiej, zlecając wymienienie znacznych partii murów, sklepień oraz dachów. Przeprowadził też gruntowny remont pałacu biskupiego na Ostrowie Tumskim.
7946.	Teodor Musioł	Od schyłku 1952 roku opowiadał się za utworzeniem w Opolu szkoły wyższej o profilu pedagogicznym. Forsując tą idę, mając poparcie wojewódzkich władz partyjnych wszedł na drogę faktów dokonanych i zaczął w 1954 roku budowę miasteczka akademickiego w Opolu w trójkącie wykreślonym biegiem ulic: Katowicka-Grunwaldzka-Oleska. Ostatecznie po negocjacjach z władzami wrocławskiej WSP, przekonał je w listopadzie 1954 roku do przeniesienia tej uczelni z Wrocławia do Opola, co dało początek pierwszej opolskiej wyższej uczelni - Wyższej Szkoły Pedagogicznej. W grudniu tego samego roku powstał z jego inicjatywy Kwartalnik Opolski, pierwszy na Opolszczyźnie periodyk naukowy.
7947.	Teodor Tripplin	Praktykował jako lekarz we Francji, w latach 40. podróżował do Danii, Szwecji i Anglii. W latach 1844–1848 osiedlił się i praktykował jako lekarz w miasteczku Delle w dolnej Alzacji. W 1845 czasowo przebywał w Besançon, skąd wywodziła się hugonocka rodzina Tripplinów. W 1846 odwiedził kraje skandynawskie, a wracając nielegalnie przez kraje niemieckie udał się do Wielkopolski. Został aresztowany, osadzony w twierdzy głogowskiej. Został ponownie wydalony do Francji.
7948.	Teori Zavascki	Od 29 listopada 2012 był ministrem Sądu Najwyższego. Zajmował się nadzorowaniem śledztwa w sprawie dotyczącej korupcji państwowego koncernu Petrobras, znanej pod nazwą Operacja Lava Jato (Myjnia Samochodowa). Był sprawozdawcą tego śledztwa przed Sądem Najwyższym. 19 stycznia 2017 leciał samolotem, który wpadł do morza w pobliżu miasteczka Paraty u wybrzeży stanu Rio de Janeiro i poniósł śmierć na miejscu. Po jego śmierci decyzją prezydenta Michela Temera została ogłoszona trzydniowa żałoba narodowa. Po śmierci Teoriego Zavasckiego, na sprawozdawcę śledztwa Lava Jato został wylosowany Edson Fachin.
7949.	Teoria frustracji - agresji	Czynniki sprzyjające wystąpieniu agresji to: bieda i bezrobocie (jest to jeden ze sposobów tłumaczenia związku między przestępczością a bezrobociem i biedą), ból (np. ból miesiączkowy, ból zęba, choroby mogą podnosić poziom irytacji i gotowość do agresji), przegęszczenie (tak między innymi tłumaczy się fakt, że w dużych miastach i bardzo przegęszczonych dzielnicach jest więcej przestępczości niż w małych miasteczkach i na wsiach), temperatura powietrza (tak próbuje się wytłumaczyć to, że kultury południowe są bardziej agresywne niż północne, w gorących pomieszczeniach ludzie zachowują się bardziej agresywnie, w gorące dni jest więcej demonstracji) itd.
7950.	Tepe-Kermen	Nazwa oznacza Twierdza na górze. Twierdzę założono na niewielkiej (1 ha) szczytowej powierzchni samotnej góry, ostańca, powierzchnia szczytowa ograniczona jest z każdej strony pionowymi ścianami o wysokości 10-12 m, które poniżej przechodzą w strome zbocza, a sama góra wznosi się ponad 200 m nad okoliczną dolinę. Fortyfikacja ta powstała w końcu VI w n.e. jako niewielka przygraniczna forteca cesarstwa bizantyjskiego i miejsce czasowego schronienia okolicznej ludności w razie napadów zza granicy. Taki charakter miała aż do końca X w. Później zaczyna się powolny rozwój i rozbudowa osady, która staje się małym miasteczkiem. Szczyt rozwoju przypada na wieki XII i XIII w., choć i wówczas było to miasto prowincjonalne. Nie jest jasne, kiedy miasto upadło. Część badaczy sądzi, że upadek spowodował najazd wojsk mongolskich w 1299, inni zaś sądzą, że miasto istniało aż do ataku Timura u schyłku XIV w. Później, aż do co najmniej XVI w., na górze przypuszczalnie istniał klasztor prawosławny.
7951.	Tequila	Nazwa tego trunku została bezpośrednio przyjęta od nazwy meksykańskiego miasteczka Tequila w stanie Jalisco, stanowiącego centrum produkcji tequili. Uważa się, że słowo to pochodzi z języka rdzennych mieszkańców regionu nazywanego nahuatl i oznaczało "miejsce uprawy roślin", "miejsce dzikich ziół", "miejsce, gdzie tną" lub "miejsce pracy". Według historyka Jose Maria Muria nazwa pochodzi od dwóch słów języka nahuatl – tequitl (zadanie, obowiązek, praca) oraz tlan (miejsce). Inne źródła podają, że słowo tequila oznaczało "kamień, który tnie".
7952.	Terence Davies	Ten brytyjski reżyser (...) zrealizował zaledwie trzy średnie metraże i pięć filmów pełnometrażowych, jednak stworzył jeden z najbardziej spójnych i wyjątkowych wizerunków filmowych w dziejach kina. Nazywany jest „Proustem kina” – cała jego twórczość jest obsesyjnie autobiograficzna, zanurzona we wspomnieniach, skupiona na rekonstrukcji ulotnych, ledwie zapamiętanych chwil z przeszłości (nucona przez matkę piosenka, odgłosy padającego w nocy deszczu, prószący śnieg, msze w kościele, wizyty w kinie...). Daviesa fascynuje przede wszystkim fenomen pamięci i właśnie w kinie odnajduje on język, za pomocą którego potrafi dotrzeć do własnej przeszłości. (...) Niezwykłość dokonania Daviesa na tle innych filmów autobiograficznych polega na tym, że jedynym filtrem, jaki posłużył mu do selekcji materiału, jest wrażliwość głównego bohatera. Jest mnóstwo tematów – nazwijmy je ogólnie – społeczno-historycznych, które Davies mógł poruszyć w swoich filmach (...). Nie zrobił tego jednak , skupiając się tylko i wyłącznie na wrażliwości głównego bohatera. Co więcej, wyłączył on tę wrażliwość (w pokaźnym stopniu) z wrażliwości zbiorowej ludzi go otaczających. Jeśli przypomnimy sobie „Amarcord” Felliniego – archetypiczny film o pamięci własnej reżysera – dostrzeżemy, że życie zbiorowe było tam ważniejsze od indywidualnego; film nie miał jednego bohatera, a najbardziej liczyły się chwile wspólnych zabaw, wygłupów i wydarzeń ważnych dla całego miasteczka. Tymczasem bohater Daviesa – Robert Tucker, Bud Davies – jest zawsze izolowany, także poprzez samo kadrowanie, często otaczające go wyraźną ramą bądź oddzielające go od świata za pomocą krat. Davies opowiada swoją pamięć, ale także pamięć bliskich – pamięć od nich przejętą, zawłaszczoną. Nie mógł być świadkiem niemieckich nalotów na Liverpool, które widzimy w Dalekich głosach, martwych naturach. Mimo to postrzega je jak część własnych wspomnień. Jak powiedział w jednym z wywiadów: Moje rodzeństwo tak dużo opowiadało mi o swojej przeszłości, że ich wspomnienia stały się w końcu moimi. (...) Homoseksualizm Daviesowskiego bohatera jest dlań źródłem udręki. Kolizja własnych pragnień z katolickim wychowaniem – wpojonym na dodatek przez ukochaną matkę – jest jak cierń wbity na trwałe w ciało, drażniący przy próbie jakiegokolwiek ruchu czy zmiany. Ten cierń pojawia się w momencie, kiedy mały Bud Davies wygląda przez okno w „Kresie długiego dnia” i wpatruje się w umięśnionego murarza. Kiedy ten ostatni do niego mruga, mały Bud – by użyć słów Daviesa – już wie, że nic nie będzie odtąd takie samo. Odtąd będzie inny; wykluczony; wygnany. Relacja homoseksualna nie jest u Daviesa azylem umożliwiającym (choćby chwilowe) zawieszenie wykluczenia. Homoerotyzm „Trylogii...” nie jest inkluzywny: także i on powtarza matrycę wygnania, która zawłaszcza całość egzystencji bohatera.
7953.	Terence McKenna	Terence McKenna urodził i wychował się w małym, mocno religijnym miasteczku Paonia w zachodnim Kolorado. Już od najmłodszych lat, z powodu słabego wzroku zmuszony był nosić dwuogniskowe okulary korekcyjne. Wada wzroku oraz niesportowa natura spowodowały, że większość dzieciństwa spędził samotnie. Wuj zainteresował go geologią, a samotne poszukiwanie skamielin na dnie wyschniętego strumienia w pobliżu domu stało się jego hobby.
7954.	Terenowa sieć elektroenergetyczna	Zasadniczym celem terenowych sieci elektroenergetycznych jest zapewnienie odbiorcom zasilania energię elektryczną odpowiedniej jakości. Sieci terenowe są niezwykle istotnym elementem decydującym o niezawodnej dostawie energii elektrycznej dla wielu odbiorców. Sieci terenowe zasilają różnego rodzaju odbiorców znajdujących się na terenach małych miast i wsi. Typowymi odbiorcami są: przemysł w małych miasteczkach, odbiory komunalno-bytowe, odbiory użyteczności publicznej, ośrodki zdrowia, szkoły budynki mieszkalne itd.
7955.	Teresa Badzian	* 1958 Wesołe miasteczko - reżyseria
7956.	Teresa Haremza	W 1979 roku, w ramach Poznańskiej Wiosny Estradowej, Marek Grechuta i Teresa Haremza prezentują premierowe wykonanie oratorium pt. Zapach łamanego w rękach chleba do wierszy Tadeusza Kubiaka. W tym samym roku na rynku ukazała się płyta – Pieśni Marka Grechuty do słów Tadeusza Nowaka zawierająca trzy pieśni w wykonaniu piosenkarki, tj.: Za lasami za wodami, W małym miasteczku, Matko Naturo.
7957.	Terespol	W miasteczku znajdują się świątynie: kościół rzymskokatolicki Świętej Trójcy, prawosławna cerkiew św. Apostoła Jana Teologa, prawosławna kaplica cmentarna Zmartwychwstania Pańskiego oraz kościół zielonoświątkowy Źródło Życia. Działają również wspólnoty religijne baptystów i zbór Świadków Jehowy.
7958.	Ternówka (rejon berszadzki)	Dawne miasteczko Ternówka należało do Moszyńskich, potem drogą wiana przeszło do Szembeków, od których nabył je grek Pahaki Techaridi.
7959.	Terrorist Takedown: Wojna w Kolumbii	W trakcie wykonywania misji, gracz porusza się w dżungli, napotykając na wioski, miasteczka oraz obozy wojskowe wroga. Gracz możne używać wielu broni – od standardowego wyposażenia żołnierza Stanów Zjednoczonych, karabinu M16 – po pistolety, snajperkę i rusznicę przeciwpancerną oraz granatnik.
7960.	Terry O’Quinn	Morderstwo w małym miasteczku (Murder in a Small Town, TV)
7961.	Tessa d’Urberville	Tessa d’Urberville może być rozpatrywana także jako powieść o alienacji jednostki w zmieniającym się, coraz bardziej zatomizowanym społeczeństwie. Upadek tradycyjnych wiejskich wspólnot powieść ukazuje na przykładzie Marlott, rodzinnej miejscowości głównej bohaterki. W początkowej części utworu (sceny święta wiosennego czy wspólnego picia) mieszkańcy wsi stanowią zwartą społeczność. Dla Tessy powrót do wsi po tragicznych doświadczeniach w dworze pani d’Urberville jest wyborem naturalnym, co więcej, nawet jako osoba moralnie oceniania nisko przez społeczność, nie musi być z niej wykluczona (o czym świadczy jej udział w żniwach razem z innymi kobietami). Na wieś dociera jednak postęp techniczny i zmiany w organizacji pracy. W kolejnych latach miejsce stałej grupy mieszkańców zajmują grupy pracowników najemnych, co roku zarabiających na życie w innym gospodarstwie. Do całkowitej alienacji dochodzi natomiast w miastach – taki los spotyka matkę Tessy, która po wyprowadzce ze wsi osiada w miasteczku Shaston, jak również samą Tessę w pensjonacie w Sandbourne. W tej interpretacji zabójstwo, jakiego dopuszcza się główna bohaterka, może być ujmowane jako jej skazany na klęskę protest przeciwko rozpadowi tradycyjnych form życia, zaś aresztowanie jej na terenie wielowiekowego Stonehenge staje się symbolem końca dawnego funkcjonowania człowieka w harmonii z otoczeniem i naturą.
7962.	Testament (film 1983)	Małe miasteczko koło San Francisco. Życie toczy się bardzo powoli i spokojnie. Tom Wetherly lubi jeździć na rowerze. Pewnego dnia mieszkańcy widzą coś na kształt... grzyba atomowego. Wybucha panika, ludzie są zdezorientowani, radio udziela zdawkowych informacji, telewizja milczy.Tom nie wraca do domu. Jego żona walczy o przetrwanie rodziny...
7963.	Tétange	Tétange (luks. Tetingen) - małe miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, w gminie Kayl. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 2 813 osób.
7964.	Tetyjów	Dla zgaszenia nieustających rebelij, panowie polscy osiadali w Ukrainie, opiekowali się ludem, nie dopuszczali ucisku włościan, budowali domy, zakładali miasteczka. Tomasz Ostrowski, podskarbi W. koronny, mąż w Polsce szanowany, ojczyznę kochający, nabył prawa u Leduchowskich wojewodziców Czernichowskich, braci swej żony; został dziedzicem Tetyjowa. Dom wymurował, często tu przemieszkiwał. Grunta pomierzył. Padura komornik, plany i pomiary całej Tetijowszczyzny pokończył. Zaprowadził lepsze gospodarstwo, rząd stały i gorliwą dla włościan opiekę. Puszcza Olbaczowska, czyli Łobaczowska z wielkimi lasami była głównym bogactwem i ozdobą majątku. Dobrze była administrowaną i srzeżoną. (...) {{Cytat}} Brakujące pola: treść. Przestarzałe pola: 1.
7965.	Teupasenti	Teupasenti – gmina (municipio) w południowym Hondurasie, w departamencie El Paraíso. W 2010 roku zamieszkana była przez ok. 40,3 tys. mieszkańców. Siedzibą administracyjną jest miasteczko Teupasenti.
7966.	Tewje Bielski	Bielski był podejrzewany o współudział w rzezi 128 mieszkańców wsi Naliboki, w tym kobiet i dzieci. 20 marca 2001, na wniosek Kongresu Polonii Kanadyjskiej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w Łodzi rozpoczęła śledztwo w tej sprawie. Na 80 dotychczas przesłuchanych świadków masakry kilkunastu rozpoznało wśród atakujących osoby narodowości żydowskiej. Zdaniem prokurator IPN Anny Gałkiewicz „pięć osób zeznało, iż byli to Żydzi z oddziału Bielskiego. Imion i nazwisk świadkowie nie podają. Tewjego ani jego braci wśród zbrodniarzy nie widziano”.
7967.	Texiguat	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
7968.	The 99	Pierwsze z sześciu planowanych wesołych miasteczek opartych o koncepcję The 99 zostało otwarte w marcu 2009 w Kuwejcie. Trwa produkcja serialu animowanego przy współpracy z firmą Endemol. Do tej pory ukazał się jedynie zwiastun.
7969.	The Archers	The Archers – radiowa opera mydlana, która nieprzerwanie gości na antenie sieci BBC od ponad pół wieku. To w gruncie rzeczy wielka saga rodzinna ukazująca przygody społeczności mieszkającej w niewielkim angielskim miasteczku Ambridge.
7970.	The Automatic	The Automatic – indierockowa grupa założona przez czwórkę kolegów z liceum w walijskim miasteczku Cowbridge. Początkowo zespół nosił nazwę The White Rabbit, ale przemianowali się na The Automatic, ponieważ wierzą, że muzyka jest antidotum na automatyczne życie.
7971.	The Basement Tapes	Po wyjściu ze szpitala zaszył się w swoim domu w szczególnym miejscu, mającym już prawie 100-letnią tradycję bycia artystyczną kolonią – czyli w miasteczku Woodstock w stanie Nowy Jork.
7972.	The Black Mirror	Gracz wciela się w Samuela Gordona, który dowiedziawszy się o śmierci swojego dziadka Williama, po 12 latach nieobecności powraca do miasteczka Willow Creek w Anglii, do zamku Black Mirror. Wraz z powrotem Samuela zbiega się seria morderstw w okolicach posiadłości Gordonów. Niejasne okoliczności samobójstwa Williama budzą w Samuelu niepewności i prowadzą do wszczęcia prywatnego dochodzenia.
7973.	The Boy Least Likely To	Hobbs i Owen pochodzą z miasteczka Wendover w hrabstwie Buckinghamshire. Pierwszy singel Paper Cuts z 2004 roku wydali w założonej przez siebie wytwórni Too Young to Die. W 2005 roku na rynek brytyjski trafił debiutancki album The Best Party Ever. Wiosną 2006 roku album został również wydany w Stanach Zjednoczonych. Duet supportował Jamesa Blunta na jego trasie koncertowej po USA.
7974.	The Brew	Członkowie grupy pochodzą z małego miasteczka portowego Grimsby w Wielkiej Brytanii. Występowali na festiwalach: Massboulevard Festival w Schiedam w Holandii (2007, 2008) i The Rock ‘n’ Blues Custom Show w Pentrich.
7975.	The Cure	Początki historii grupy The Cure sięgają stycznia 1976 roku. Wówczas, w dobie szczególnie nasilonej popularności ruchu punk w miasteczku Crawley, Robert Smith wraz z trójką szkolnych kolegów w sali kościoła St.Edwards odbyli pierwszą próbę swojego amatorskiego zespołu Malice. Po niedługim czasie w wyniku zmian wewnątrz grupy jej stały skład zaczęli stanowić Michael Dempsey (gitara basowa), Robert Smith (gitara), Lol Tolhurst (perkusja) i Mark Ceccagno (gitara). W październiku 1976 roku w miejsce tego ostatniego został przyjęty Porl Thompson, wówczas uważany za najlepszego gitarzystę w Crawley. Malice grało głównie covery utworów takich wykonawców jak Jimi Hendrix czy David Bowie, występowało na lokalnych festiwalach muzycznych (np. 18 grudnia w opactwie Worth) czy szkolnych wieczorkach tanecznych. Rolę wokalisty spełniał dziennikarz lokalnej gazety „The Crawley Observer”.
7976.	The Curse of Monkey Island	Gra rozpoczyna się animacją, w której spotykamy Guybrusha Threepwooda dryfującego w elektrycznym wagoniku z wesołego miasteczka i powoli oddalającego się od brzegów Monkey Island. Bohater pochłonięty jest pisaniem dziennika pokładowego i wspominaniu poprzednich przygód. Nie zauważa więc, że wpływa wprost do portu obleganego przez swego śmiertelnego wroga, nieumarłego pirata LeChucka. Ataki odpiera gubernator wyspy Elaine Marley, ukochana głównego bohatera. W poprzedniej części gry, LeChuck’s Revenge, ich miłość została wystawiona na poważną próbę, ale teraz sądząc, że Guybrush został zabity, wyznaję ona głośno swoje uczucia. W tym momencie jeden z członków załogi upiornego okrętu zauważa przepływającego bohatera, który zostaje natychmiast schwytany. Nieumarły kapitan chce zabić swego wroga od razu, ale powstrzymuje go Elaine. Ostatecznie Guybrush ląduje uwięziony w ładowni okrętu.
7977.	The Gates: Za bramą tajemnic	* 03 Obrabowanie sklepu "McCallisters" rozpoczyna serię dziwnych napadów w miasteczku...
7978.	The Girl in the Photographs	The Girl in the Photographs to amerykańsko-kanadyjski film fabularny z 2015 roku, napisany przez Nicka Simona, Osgooda Perkinsa i Roberta Morasta oraz wyreżyserowany przez samego Simona. Opowiada historię makabrycznych morderstw, popełnianych w sennym miasteczku. Każda ofiara tajemniczego zabójcy uwieczniana jest na fotografiach, które trafiają następnie w ręce Colleen (Claudia Lee). W filmie, poza Lee, wystąpili Kal Penn, Kenny Wormald, Katharine Isabelle i Mitch Pileggi. Był to ostatni obraz, nad którym pracował Wes Craven, zmarły w sierpniu 2015. Objął funkcję producenta wykonawczego. Światowa premiera The Girl in the Photographs odbyła się 14 września 2015 w trakcie Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto. Po emisjach na festiwalach w Sitges i Turynie projekt wydany został w kinach i serwisach VOD 1 kwietnia 2016.
7979.	The Last of Us	Prolog The Last of Us rozpoczyna się w 2013 roku w miasteczku położonym niedaleko Austin w Teksasie. Joel, samotny ojciec wychowujący swoją córkę Sarah wrócił późno w nocy do domu. Córka wręczyła mu urodzinowy prezent – zegarek i po krótkiej rozmowie zasnęła. Ojciec zaniósł ją do jej pokoju, a sam ponownie wyszedł z domu. Późno w nocy Sarah obudził telefon, zadzwonił do niej jej wujek Tommy. Po rozmowie lekko przestraszona dziewczynka postanowiła poszukać taty. Gdy go znalazła, do domu właśnie wchodził zainfekowany człowiek. Joel zmuszony bronić córki, strzelił i zabił mutanta. Wraz z córką wyszli z domu i wsiedli do samochodu, w którym już czekał na nich Tommy. Na ulicach Austin wybuchła panika, ludzie uciekali ze swoich domów, wszędzie było słychać krzyki i odgłos syren służb mundurowych i ratunkowych. W końcu bohaterowie dojechali do wjazdu na autostradę, który był zablokowany. Szybko musieli uciekać, ponieważ w ich stronę biegli zainfekowani. W pewnym momencie zderzyli się w nadjeżdżającym z lewej strony pojazdem. Po wydostaniu się z auta okazało się, że Sarah ma ranę na nodze i nie może sama chodzić. Joel wziął dziewczynkę na ręce i przekazał Tommy'emu broń. W trakcie pieszej ucieczki ponownie spotkali zainfekowanych grzybem. Tommy został z tyłu, a Joel z Sarah biegli dalej. Na ich drodze stanął żołnierz, który właśnie zastrzelił kilku zainfekowanych. Niestety mundurowy dostał rozkaz nieprzepuszczania nikogo i zaczął strzelać do Joela i Sarah. Joel próbował odwrócić się i uciekać, aby chronić siebie i córkę, którą trzymał na rękach. Pomimo tego oboje zostali postrzeleni. Po chwili przybiegł Tommy i zastrzelił żołnierza. Niestety córka Joela zmarła.
7980.	The Long Road	Premiera krążka odbyła się 22 września w Europie oraz dzień później w Stanach Zjednoczonych. Początkowo krążek został wydany w wersji standardowej zawierającej 11 utworów. Album promowany był przez singel Someday. Zespół spotkał się z krytyką, za zbytnie podobieństwo do utworu "How You Remind Me" z 2001 roku. Mimo ciężkiego brzmienia, singlowe utwory z krążka, bardzo dobrze radziły sobie na listach przebojów. Utwór "Figured You Out" zajął pierwsze miejsce w końcoworocznym zestawieniu Billboard's Year-End Mainstream Rock Chart 2004, był także w tym samym roku na pierwszym miejscu zestawienia Radio & Records Rock and Active Rock, reszta singli zajmowała miejsca w czołowej dziesiątce zestawień Mainstream Rock Tracks czy Modern Rock Tracks. Zespół aktywne koncerty rozpoczął już tuż po wydaniu albumu. Podczas koncertu który się odbył 16 września 2003 roku w holenderskim miasteczku Bossum, zespół dał akustyczny mini koncert, który następnie ukazał się na minialbumie "MTV Unplugged".
7981.	The Music	The Music to brytyjski zespół rockowy. Powstał w 1999 roku w miasteczku Kippax w pobliżu Leeds (Anglia). Muzycy (Stuart Coleman, Phil Jordan, Robert Harvey i Adam Nutter) poznali się w szkole średniej (Brigshaw High School).
7982.	The Residents	Zespół prawdopodobnie pochodzi ze Shreveport, miasta leżącego w stanie Luizjana, gdzie spotkali się po raz pierwszy w jednej z miejscowych szkół w latach 60 XX w. W 1966 roku członkowie grupy postanowili opuścić rodzinne miasto i wyruszyli do San Francisco – swoją podróż zakończyli jednak w pobliskim mieście San Mateo gdzie zepsuł się ich samochód. Tak jak wszystkie informacje dotyczące grupy, historia ta pochodzi od ludzi z The Cryptic Corporation i jest prawdopodobnie fałszywa – według nowszych informacji, zespół pochodzi faktycznie z miasteczka Slidell w Luizjanie, a Shrevport jest tylko przypadkowo wybranym miejscem określanym jako ich rodzinne miasto.
7983.	The Returned	The Returned – amerykański nadprzyrodzony dramat telewizyjny stworzony przez Carltona Cuse’a jako adaptacja francuskiego serialu Powracający. Serial opowiada o mieszkańcach niewielkiego górskiego miasteczka Caldwell, których życie zostaje przewrócone do góry nogami, gdy powracają zmarłe przed laty osoby. Cuse napisał scenariusz pilotażowego odcinka i wraz z Raelle Tucker został producentem wykonawczym serialu. The Returned kręceni byli w mieście Squamish. Premiera serialu miała miejsce 9 marca 2015 roku. Stacja A&E anulowała go trzy miesiące później, 15 czerwca, niedługo po zakończeniu emisji pierwszej serii. W wersji z polskim dubbingiem dostępny jest na platformie Netflix.
7984.	The Ring 2	Akcja The Ring 2 rozpoczyna się sześć miesięcy po wydarzeniach przedstawionych w części pierwszej filmu. Rachel Keller i jej syn przeprowadzają się z Seattle do małego, nadmorskiego miasteczka Astoria, chcąc rozpocząć nowe życie. Tymczasem, po projekcji tajemniczego filmu z kasety video, ginie miejscowy nastolatek.
7985.	The Sims 3: Cztery pory roku	Dodatek ma zawierać cykliczny system pór roku (wiąże się z tym wprowadzenie opadów), jak również różne festiwale odbywające się w miasteczkach oraz możliwość wystawiania przez Simów własnych stoisk. Pory roku mają wpływ na życie Simów. Wiosną mogą oni szukać jaj wielkanocnych w parku, jeździć na wrotkach po przeznaczonym do tego miejscu czy grać w piłkę nożną. Latem jest ryzyko doznania oparzenia słonecznego po dość długim opalaniu się i siedzeniu na słońcu. Jesienią młode Simy uczestniczą w święcie Halloween oraz bawią się liśćmi. Natomiast zimą każdy Sim może uprawiać snowboard oraz bawić się w rzucanie śnieżkami; niekiedy duża zaspa staje się powodem do odwołania zajęć szkolnych.
7986.	The Sims: Abrakadabra	W magicznym miasteczku możemy spotkać czterech magicznych sprzedawców: Aptekarza Todda, Królową Wróżek, Wampirzycę Wikę oraz zaklinacza węży. U każdego sprzedawcy możemy nabyć co innego, za magimony. U Wampirzycy Wiki możemy zakupić wszystko co potrzebne do hodowli smoków (przekąski, gniazdo), u Aptekarza Todda gumowe kurczaki i ślinę lamy, Królowa Wróżek ma do zaoferowania złotą nić, a zaklinacz węży – jad węża.
7987.	The Slaughter Rule	Dzieło kina niezależnego osadzone w realiach amerykańskiego małego miasteczka w Montanie opowiadające o przyjaźni młodego sportowca Roya i trenera futbolu amerykańskiego Gedeona.
7988.	The Town That Dreaded Sundown (film 1976)	Film na podstawie prawdziwych wydarzeń. W 1946 miasteczko Texarkana w stanie Teksas było terroryzowane przez tajemniczego mordercę nazwanego przez media „Phantom Killer”, który zamordował pięć osób. Policji nigdy nie udało się zatrzymać mordercy.
7989.	The Walt Disney Company	* W.I.T.C.H. – komiks autorstwa Elisabetty Gnone o przygodach pięciu dziewczyn: Will, Irmy, Taranee, Cornelii i Hay Lin (pierwsze litery tych imion tworzą tytuł komiksu) mieszkających w amerykańskim, fikcyjnym miasteczku Heatherfield. W.I.T.C.H. posiadają magiczne moce, są czarodziejkami i Strażniczkami Sieci. Ich zadaniem jest zamykanie portali, przez które z Meridianu przedostają się na Ziemię potwory i niechciani mieszkańcy
7990.	The Waltons	Akcja serialu rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Walton's Mountain, na wiejskich terenach stanu Wirginia, w latach 30., XX wieku. Małżeństwo Waltonów – John i Olivia – mieszka tam z siedmiorgiem dzieci oraz rodzicami Johna – Zebem i Esther. Fabuła serialu koncentruje się na ich życiu codziennym w dobie Wielkiego Kryzysu lat 30. oraz II Wojny Światowej. Dzieje trzypokoleniowej rodziny opowiedziane są z punktu widzenia najstarszego syna, zwanego John Boyem.
7991.	Theme Park World	Theme Park World – gra strategiczno-ekonomiczna (menadżerska), w której gracz wciela się w zarządcę lunaparku. Gra stworzona została przez firmę Bullfrog Productions i wydana przez Electronic Arts w 1999. W Ameryce gra znana jest pod nazwą Sim Theme Park.
7992.	Theodor Eicke	Theodor Eicke urodził się w miasteczku Hampont w niemieckiej naówczas Lotaryngii, w którym jego ojciec pełnił funkcję naczelnika stacji kolejowej. Młody Theodor ukończył tam szkołę ludową i rozpoczął naukę w gimnazjum. Nie szła mu jednak ona najlepiej więc w 1909 roku rzucił szkołę, by w wieku 17 lat zaciągnąć się w szeregi kajzerowskiej armii.
7993.	Theodor Gottlieb von Hippel Starszy	Hippel urodził się w miasteczku Gerdauen (pol. Gierdawy, obecnie Żeleznodorożnyj w obwodzie królewieckim) na terenach należących wówczas do nowo utworzonego Królestwa Pruskiego. Był synem rektora tamtejszej szkoły (a nie pastora, jak sam utrzymywał) Melchiora Hippela (1693-1762) i Eleonory Thimm (1707-1776). Jego brat Gotthard Friedrich Hippel (1743-1809), pastor w miejscowości Arnau pod Królewcem, był ojcem Theodora Gottlieba von Hippela (1776-1843), często mylonego ze stryjem z powodu zbieżności imion, urzędnika administracji pruskiej w Kwidzynie, Opolu i Bydgoszczy, autora słynnej odezwy wydanej we Wrocławiu w okresie wojen napoleońskich w imieniu króla Fryderyka Wilhelma III An mein Volk.
7994.	Thierry Śmiałek	Isabelle i Martin pomagają uciekinierom opuścić miasteczko. Po drodze Thierry i Jehan uwalniają Bertranda, który ma zostać powieszony za bunt. We trzech ukrywają się w lesie. Thierry przybiera nowy przydomek i oznajmia, że odtąd nie da spokoju Florentowi i Czarnemu Księciu.
7995.	Thomas Alva Edison	Urodził się w średnio zamożnej rodzinie o korzeniach holenderskich w miasteczku Milan w stanie Ohio niedaleko jeziora Erie. Ojciec, Samuel Ogden Edison, miał przedsiębiorstwo zajmujące się handlem drewnem budowlanym. Jego matka, Nancy Matthews Elliott, urodziła przed nim sześcioro dzieci, z których troje zmarło, dlatego była obawa, że on też może nie przeżyć. Dostał imię Thomas, które było często nadawane w jego rodzinie, na drugie ojciec sam wybrał mu imię Alva, aby upamiętnić swojego przyjaciela, z którym prowadził interesy. Tym właśnie imieniem nazywano najmłodsze dziecko, używając zdrobniałej formy Al.
7996.	Thomas François Burgers	Był najmłodszym dzieckiem Barenda i Elizabeth Burger, urodził się na farmie Langefontein w pobliżu Graaff-Reinet. Po studiach teologicznych na uniwersytecie w Utrechcie w Holandii, Burgers został w 1859 roku pastorem w miasteczku Hanover. W 1862 roku jego nieortodoksyjny pogląd na kwestie religijne spowodował krytykę i zawieszenie przez synod w 1864 roku, co anulował w rok później sąd.
7997.	Thorbjørn Egner	W 1991 roku w parku rozrywki pod Kristiansand otwarto miasteczko Kardamon, zbudowane według książki Egnera Rozbójnicy z Kardamonu (Folk og røvere i Kardemomme by).
7998.	Thorn (Holandia)	Największą atrakcją miejscowości jest biały kolor wszystkich zabudowań; z tego względu Thorn nazywane jest Białe miasteczko (hol. het witte stadje). Tradycja malowania domów na biało, utrzymywana od wieków, znana jest w całej Holandii.
7999.	Thorshavn	Wiek XIV to dla osady prawdziwy rozkwit. Przekształciła się w spore, regularne targowisko, do którego zaczęła napływać duża liczba nowych mieszkańców. Fakt ten wymógł na władzach osady decyzję o budowie nowych domostw. Do tego celu zatrudniano głównie rzeczonych przybyszów – głównie chłopów islandzkich i norweskich. Już w drugiej połowie XIV wieku powstały pierwsze, typowe do dziś na Wyspach Owczych domy z trawiastymi dachami. Pojawiła się też w tamtym czasie pierwsza, realna groźba zarówno dla mieszkańców miasta, jak i całego archipelagu. Byli to piraci, którzy w tamtym czasie rozpanoszyli się po morzach otaczających Wyspy Owcze, a małe, ale prężnie rozwijające się miasteczko portowe było dla nich wyjątkową zachętą. W związku z pojawieniem się korsarzy postanowiono rozpocząć budowę umocnień, jednak początkowo były to zaledwie wały, przez które łatwo było się przedrzeć napastnikom. Fort z prawdziwego zdarzenia wzniesiono w Thorshavn później.
8000.	Ticonderoga	*Ticonderoga – miasteczko w USA, w stanie Nowy Jork, hrabstwie Essex

Przetworzono 1258640 stron.