Przejdź do zawartości

Aleksander Kajkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Kajkowski
pułkownik dyplomowany pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1908
Warszawa

Data i miejsce śmierci

2 maja 1999
Chicago

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Wojsko Polskie we Francji
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

3 Batalion Saperów
1 Batalion Saperów,
5 Kresowy Batalion Saperów

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

inżynier

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami

Aleksander Kajkowski (ur. 6 grudnia 1908 w Warszawie, zm. 2 maja 1999 w Chicago[1]) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, inżynier mechanik, działacz emigracyjny i polonijny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana (1859–1921) i Emilii z Jagodzińskich (1873–1963)[1]. W 1929 roku zdał maturę w I Gimnazjum Miejskim im. gen. Sowińskiego[2]. Został absolwentem Szkoły Podchorążych Inżynierii w Warszawie. 5 sierpnia 1933 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 i 9. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a minister spraw wojskowych wcielił do 1 Batalionu Saperów Legionów w Modlinie[3]. 1 marca 1935 roku został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. W 1938 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza XIX Kursu Normalnego 1938–1940.

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej służył w Armii „Lublin”[1]. Po przedostaniu się na Zachód został żołnierzem Wojska Polskiego we Francji i służył w 3 Batalionie Saperów[5]. Następnie został oficerem Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Był oficerem 1. kompanii 1 Batalionu Saperów[5] oraz dowódcą 2 kompanii 5 Kresowego Batalionu Saperów.

Po wojnie pozostał na emigracji. W 1951 przybył do Stanów Zjednoczonych[1]. Pracował jako inżynier. Należał do Partii Republikańskiej[1]. W Chicago był przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego od 1976, prezesem Niezależnego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, prezesem Komitetu Katyńskiego przy Kongresie Polonii Amerykańskiej, członkiem rady nadzorczej Studium Spraw Polskich[6]. 24 września 1979 w stopniu pułkownika został powołany na stanowisko delegata Rządu RP na uchodźstwie na Stany Zjednoczone[7]. W 1990 Prezydent Ryszard Kaczorowski oddelegował go do przekazania insygniów prezydenckich Lechowi Wałęsie[2].

Był autorem książki pt. Żołnierskim szlakiem, wydanej w 1996[8]. Sam został opisany w publikacji pt. Żołnierskie losy, autorstwa Stanisława Dronicza[9]

Zmarł 2 maja 1999 w Chicago[10] Został pochowany na cmentarzu Maryhill w Niles pod Chicago[11].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jego żoną była Irena z domu Wysogota-Zakrzewska (ur. 1912, zm. 13 października 1999), prawnuczka poety Konstantego Zakrzewskiego[12]. Mieli córki: Bożenę (ur. 1938) i Krystynę (ur. 1948)[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Aleksander Kajkowski. poles.org. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
  2. ↑ a b Izba pamięci - Absolwenci | III Liceum Ogólnokształcące im. gen. Józefa Sowińskiego [online], lo3-waw.edupage.org [dostęp 2024-06-29].
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1933 roku, s. 162, 170.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935 roku, s. 16.
  5. ↑ a b 1 Batalion Saperów. Kronika za rok 1940. s. 8, 14, 39, 42, 48, 76, 82.
  6. ↑ Marek Ciesielczyk: Inwigilacja Polonii amerykańskiej przez komunistyczną agenturę w latach siedemdziesiątych (Korespondencja z Polski). dziennikzwiazkowy.com, 2009-02-02. [dostęp 2017-06-02].
  7. ↑ Mianowanie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 28, nr 6 z 29 listopada 1979. 
  8. ↑ Aleksander Kajkowski. openlibrary.org. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
  9. ↑ Żołnierskie losy. rytm-wydawnictwo.pl. [dostęp 2017-06-02].
  10. ↑ Aleksander Kajkowski. death-records.mooseroots.com. [dostęp 2017-06-02]. (ang.).
  11. ↑ Barbara Chałko: Cześć Ich Pamięci!. magazynpolonia.com. [dostęp 2017-06-02].
  12. ↑ Wielka Genealogia Minakowskiego - M.J. Minakowski [online], wielcy.pl [dostęp 2024-08-23].
  13. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 53, nr 4 z 20 grudnia 1990. 
  14. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 11, nr 1 z 19 marca 1986. 
  15. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 23, nr 6 z 31 grudnia 1976. 
  16. ↑ M.P. z 1994 r. nr 41, poz. 343.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Kajkowski&oldid=74602702”