Antonio Felice Zondadari (1665–1737)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 grudnia 1701
Konsekrator	Fabrizio Paolucci
Konsekrowani biskupi
Pietro Giovanni Battista Puccini	1716
Giovanni Giannelli	1718
Domenico Potenza	1718
Gianmaria Capecelatro	1718
Bernardo Cavalieri	1718
Giovanni Crisostomo Calvi	1718
Cesare Francesco Lucini	1718
Mattia Joccia	1718
Giovanni Andrea Tria	1720
Andrea Luigi Cattani	1720
Giovanni Battista Laghi	1720
Domenico Filomarini	1720
Marco Antonio De Marco	1720
Silvestro Stanà	1722
Gaspare Gori-Mancini	1722
Gaetano Costa de Puerto	1723
Nicola Preti Castriota	1725
Cinugo Settimio Cinughi	1725
Domenico Antonio Berretti	1725
Cristoforo Palmieri	1728
Luigi Antonio Valdina Cremona	1729
Fortunato Palumbo	1730
Gaetano Iovone	1730
Giuseppe Nicolai	1731
Celestino Galiano	1731
Paolo de Mercurio	1731
Carlo Bossi	1731
Fabio Troyli	1734
Giovanni Rossi	1736
Pio Magnoni	1736
Antonio Maria Franci	1737
Giovanni Barba	1737
Gennaro Carmignani	1737

Antonio Felice Zondadari
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	13 grudnia 1665 ; Siena
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1737 ; Siena
	Prefekt Trybunału Sygnatury Łaski
Okres sprawowania	1730–1737
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 marca 1690
Sakra biskupia	18 grudnia 1701
Kreacja kardynalska	18 maja 1712; Klemens XI
Kościół tytularny	Santa Balbina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Felice Zondadari (ur. 13 grudnia 1665 w Sienie, zm. 23 listopada 1737 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 13 grudnia 1665 roku w Sienie, jako syn Ansana Zondadariego i Agnese Chigi (jego bratem był Marc’Antonio Zondadari)^[1]. Studiował na Uniwersytecie Sieneńskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. 25 marca 1690 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i wicelegatem w Bolonii^[1]. 5 grudnia 1701 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Damaszku, a trzynaście dni później przyjął sakrę^[2]. Rok później został mianowany nuncjuszem nadzwyczajnym do spraw wojny o sukcesję hiszpańską i utrzymianie tronu przez Filipa V^[1]. W latach 1706–1709 pełnił funkcję zwykłego nuncjusza w Hiszpanii^[2]. 18 maja 1712 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Balbina^[2]. W latach 1718–1719 pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynałów^[1]. W 1730 roku został prefektem Trybunału Sygnatury Łaski i pełnił tę funkcję do śmierci, która nastąpiła 23 listopada 1737 roku w Sienie^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Antonio Felice Zondadari. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Antonio Felice Zondadari. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Antonio Felice Zondadari. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).

[hierarchy-2] Antonio Felice Zondadari. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-03-18]. (ang.).

[1]

[2]

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)