Przejdź do zawartości

Audiobus

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Audiobus (również spotykany zapis: audio bus; skrót od łac. audio - słuchać i ang. bus - autobus) – określenie wykorzystywane do opisu autobusów wyposażonych w urządzenia do odtwarzania, rejestracji lub pomiarów dźwięku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pojawienie się audiobusów wiąże się bezpośrednio z rozwojem usług turystycznych. Pierwsi operatorzy umożliwiający podróże autobusami pojawili się w Ameryce Północnej na początku XX-wieku. Wówczas to pomysłowi przedsiębiorcy modyfikowali ciężarówki tak by pozwalały na zwiedzanie dużych amerykańskich miast[1]. Jeden z największych operatorów usług turystycznych - firma Gray Line - rozpoczęła swoją działalność już w 1910 roku.

Rozwój w tej dziedzinie zauważono tylko w czasie drugiej wojny światowej, kiedy to wiele z osób nie mogło sobie pozwolić na podróże turystyczne. W okresie powojennym wraz z rozbudową dróg krajowych zwiększał się dostęp do turystyki autobusowej. Nowe modele autobusów dalekobieżnych wyposażano w panoramiczne okna, przeszklone dachy, toalety, klimatyzację oraz odtwarzacze audio-video.

Istnieją również turystyczne autobusy miejskie. Jedną z ich form są autobusy piętrowe służące do obwożenia turystów po dużych miastach. Ich największym światowym operatorem jest wywodząca się z Wielkiej Brytanii sieć The City Sightseeing założona w 1972 przez Ensignbus - firmę handlującą autobusami i świadczącą usługi komunikacji miejskiej w Esseksie. Znakiem rozpoznawczym sieci jest czerwony kolor karoserii autobusów. Inną formę stanowią turystyczne trolejbusy rozpowszechnione głównie w dużych miastach Stanów Zjednoczonych[2]. Pojazdy te kursują regularnie według tych samych tras, których odwiedziny przez turystów stały się tradycją, zostały uznane za sprawdzone i najbardziej popularne. Turystyczne trolejbusy konstruowane na podobieństwo starych autobusów i tramwajów stanowią jedną z cech San Francisco.

Mianem audiobusów nazywane są głównie specjalistyczne autobusy turystyczne wyposażone w specjalny system odtwarzania uprzednio nagranego komentarza dźwiękowego. W ten sposób turyści i mieszkańcy miast mogą zwiedzać je bez konieczności korzystania z pomocy przewodnika turystycznego lub pilota wycieczki. Bardziej rozbudowane audiobusy są też wyposażone w sprzęt nagraniowy, dynamiczne oświetlenie i inne akcesoria[3].

Audiobusy w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

Przypuszczalnie pierwszym zastosowaniem koncepcji audiobusów w Polsce była "Akcja Audiobus". Projekt ten pod patronatem Ambasady Królestwa Danii w Polsce oraz Instytutu Medycyny Pracy im. Prof. J. Nofera w Łodzi zrealizowała w 2001 roku firma Widex Polska - oddział duńskiego producenta aparatów słuchowych. Audiobus nie miał celów turystycznych - specjalnie wyposażony samochód był gabinetem służącym do badania słuchu. Według danych organizatorów do końca projektu - 30 października 2003 roku pojazd przejechał 85 tysięcy kilometrów i pozwolił na badania przesiewowe][4][5]

Z okazji Światowego Dnia Książki w 2010 roku w Warszawie w 30 autobusach komunikacji miejskiej odtwarzano fragmenty wybranych powieści polskich i zagranicznych autorów, które zostały uprzednio wydane w formie audiobooków. Organizatorami akcji były Nokia, audioteka.pl i Zarząd Transportu Miejskiego w Warszawie[6][7].

Białostocki Audiobus

[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2011 roku z inicjatywy grupy doktorantów i studentów Uniwersytetu w Białymstoku – wolontariuszy Fundacji Uniwersytetu w Białymstoku opublikowano przewodnik, mapy i nagrania dla dwóch najdłuższych białostockich linii autobusowych - numer 2 i 10. "Białostocki Audiobus" umożliwia odsłuchiwanie specjalnych nagrań opisujących mijane atrakcje oraz skojarzone z nimi wydarzenia i osoby. Autorzy zakładają, że linie autobusowe mogą być szlakami turystycznymi a audiobusami mogą być dowolne autobusy komunikacji miejskiej, których pasażerowie podczas jazdy będą odsłuchiwać kolejne pliki dźwiękowe z informacją krajoznawczą za pomocą np. odtwarzacza mp3 lub telefonu komórkowego.

Punkty na trasie linii numer 2

[edytuj | edytuj kod]

Osiedle Nowe Miasto - Cerkiew św. Wielkiego Męczennika Jerzego - Parafia pw. NMP Matki Kościoła w Białymstoku - Stare tunele - Tunel im. gen. Augusta Emila Fieldorfa „Nila" - Centrum Kultury Muzułmańskiej - Osiedle Marczuk - Hotel Turkus - Dworzec PKP - Ulica Lipowa - Pałacyk Nowika - Cerkiew św. Mikołaja - Pomnik Ludwika Zamenhofa - Ulica Malmeda - Rzeka Biała - Pałacyk Tryllingów - Pałacyk Lurie (Cytronów) - Kościół św. Wojciecha - Pałac Trębickiego - Muzeum archidiecezjalne - Bazyliszek (rzeźba) - Kamienica Vossów - Kościół pw. Ducha Świętego - Fabryka Nowika - Granica między Koroną a Litwą - Ulica Nowowarszawska - Pałac i fabryka Hasbacha - Stawy Dojlidzkie - Kościół w Dojlidach - Pałac Lubomirskich - Browar Dojlidy - Cerkiew św. proroka Eliasza

Punkty na trasie linii numer 10

[edytuj | edytuj kod]

Dworzec PKP - Urząd pocztowy (ul. Kolejowa) - Madro - Hotel Turkus - Rzeźba „Koła" - Pomnik 1 Pułku Piechoty Legionów - Ulica Broniewskiego - Rzeźba „Kompozycja", plac R. Dmowskiego - Zespół Osiedli Robotniczych - Kościół św. Rocha - Pałacyk Nowika - Cerkiew św. Mikołaja - Park Centralny - Pomnik Bohaterów Ziemi Białostockiej - Opera - Białostocki Teatr Lalek - Dom Partii - Ulica Marii Skłodowskiej-Curie - Rektorat Uniwersytetu w Białymstoku - Filharmonia - Szkoła muzyczna - Park Konstytucji 3 Maja - Pomnik 42 Pułku Piechoty - Pomnik ofiar Katynia, Miednoje i Charkowa - Cmentarz wojskowy przy ulicy 11 Listopada - Rezerwat „Las Zwierzyniecki" - Polskie Radio Białystok - Osiedle Tysiąclecia - Politechnika - Hala sportowa Politechniki - Juwenalia - Akademiki - Radio Akadera - Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu w Białymstoku - Instytut Biologii Uniwersytetu w Białymstoku - Muzeum Przyrodnicze im. Andrzeja Myrchy - Osiedle Nowe Miasto - Uniwersytet Muzyczny - Tereny Wystawowe, bazar przy ulicy Kawaleryjskiej - Herb Białegostoku - Kościół św. Stanisława - Jednostka wojskowa - Dom misyjny księży Werbistów i kaplica Matki Bożej Ostrobramskiej - Kleosin - Ignatki-Osiedle - Horodniany - Księżyno

Istotne postacie historyczne

[edytuj | edytuj kod]

"Białostocki Audiobus" wskazuje następujące ważne dla rozwoju miasta Białystok osoby:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ James Detar, Driven John Mack Kept On Truckin’, Helping Build Modern America, Investor's Business Daily, 05.12.2009. Dostęp 28.01.2011.
  2. ↑ [Bus and Trolleybus Definitions https://web.archive.org/web/20071016074721/http://www.apta.com/research/stats/bus/definitions.cfm] Dostęp 28.01.2011.
  3. ↑ Audiobus S.L Dostęp 28.01.2011.
  4. ↑ Akcja Audiobus Dostęp 28.01.2011.
  5. ↑ W.J. Sułkowski, M. Sward-Matyja, W. Matyja, Audiobus: the first Polish audiological mobile unit, International journal of occupational medicine and environmental health, 2001;14(1). s. 79-80.
  6. ↑ Warszawskie autobusy jadą do Barcelony? Dostęp 28.01.2011
  7. ↑ "Audiobus" przeczyta Ci książkę Dostęp 28.01.2011.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Audiobus&oldid=70810585”