Przejdź do zawartości

Azotan wapnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Azotan wapnia
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

Ca(NO
3
)
2

Masa molowa

164,09 g/mol

Wygląd

białe, higroskopijne kryształy[1]

Minerały

nitrokalcyt

Identyfikacja
Numer CAS

10124-37-5 (bezwodny)
13477-34-4 (tetrahydrat)

PubChem

24963

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Azotan wapnia, saletra wapniowa, saletra norweska, nazwa Stocka: azotan(V) wapnia, Ca(NO
3
)
2
nieorganiczny związek chemiczny z grupy azotanów (tzw. saletr), sól kwasu azotowego i wapnia.

Azotan wapnia występuje naturalnie w niewielkich ilościach jako minerał nitrokalcyt, Ca(NO
3
)
2
·4H
2
O
[2]. Do celów przemysłowych otrzymuje się go m.in. w wyniku działania kwasu azotowego na wapień[2]:

2HNO
3
+ CaCO
3
Ca(NO
3
)
2
+ H
2
O + CO
2

lub na fosforyty[2]:

Ca
3
(PO
4
)
2
+ 6HNO
3
+ 12H
2
O 2H
3
PO
4
+ 3Ca(NO
3
)
2
·4H
2
O

Druga z metod została wdrożona do produkcji w norweskim mieście Odda w roku 1927. Syntetyczny azotan wapnia znany jest jako saletra norweska[2].

Azotan wapnia jest białym, krystalicznym ciałem stałym. Jest silnie higroskopijny. Tworzy tetrahydrat, Ca(NO
3
)
2
·4H
2
O
, który zaczyna tracić wodę krystalizacyjną w ok. 40 °C[1].

Azotan wapnia ma właściwości utleniające, w kontakcie z materiałami palnymi może spowodować zapłon. Działa drażniąco na oczy.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Saletra wapniowa jest używana głównie jako nawóz azotowy (zawiera 15,5% azotu). Dostarcza azot w formie azotanowej i rozpuszczalny w wodzie wapń, dwa życiowo ważne dla roślin elementy. Saletra wapniowa stosowana jest do nawożenia pogłównego w uprawach rolniczych i ogrodniczych prowadzonych na różnych typach gleb i w różnych warunkach klimatycznych. Ponieważ zarówno wapń, jak i azot są składnikami wykorzystywanymi przez rośliny, przy odpowiednim stosowaniu tego nawozu nie pozostają w strefie systemu korzeniowego żadne szkodliwe substancje, nie ma też groźby zasolenia składnikami balastowymi. Przy tym azot azotanowy aktywnie uczestniczy w pobieraniu towarzyszącego mu wapnia przez korzenie i w ten sposób sprzyja maksymalnemu zaopatrzeniu roślin w ten pierwiastek. Dzięki swojej higroskopijności saletra wapniowa szybko rozpuszcza się po zastosowaniu, np. w wyniku obecności mgły lub rosy. Saletra wapniowa rzadko powoduje oparzenia liści, nawet w warunkach wysokiej temperatury lub suszy.

Rzadko dokumentowane są przypadki chorób zawodowych polegających na zmianach skórnych w miejscu kontaktu z tym nawozem[3]. Niewłaściwie stosowany i przechowywany nawóz należy do jednej z głównych przyczyn zanieczyszczania wód powierzchniowych i gruntowych związkami azotu, powodującego eutrofizację.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-54, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  2. a b c d Wolfgang Laue i inni, Nitrates and Nitrites, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, s. 10–13, DOI10.1002/14356007.a17_265 (ang.).
  3. Radosław Śpiewak, Przyczyny zawodowych chorób skóry u rolników inne niż środki ochrony roślin, [w:] Ryzyko Zdrowotne Stosowania Pestycydów – Problemy Teoretyczne i Praktyczne, S. Toś-Luty (red.), Lublin: Instytut Medycyny Wsi, 2001, s. 65–75.