Chór Męski Arion w Poznaniu

Chór Męski Arion
Dyrygent	Jacek Pawełczak
Państwo	Polska
Miasto	Poznań
Rok założenia	1912
	Odznaczenia
	Strona internetowa

Chór Męski Arion – chór męski działający w Poznaniu (siedziba w Zamku Cesarskim), powstały w 1912 z inicjatywy Karola Schroetera.

Historia

Chór powstał w kręgu Zrzeszenia Kupców Podróżujących i Przedstawicieli Handlowych. Zebranie konstytucyjne odbyło się 21 września 1912 w Resursie Kupieckiej przy Świętym Marcinie 68. Przewodniczącym został inicjator założenia – Karol Schroeter. Wkrótce, na wniosek wiceprezesa Wojciecha Żnińskiego, kołu śpiewaczemu nadano nazwę „Arion” (od 1932 „Chór Męski Arion”). Podstawowym celem działania chóru było kultywowanie polskiej pieśni patriotycznej i ludowej oraz przez pieśń i pracę organizacyjną propagowanie idei wyzwolenia narodowego i społecznego wśród najszerszych warstw społeczeństwa, a także pielęgnowanie towarzyskości. Wysoki poziom artystyczny chór uzyskał pod kierownictwem najpierw Józefa, a potem Mieczysława Fibaków. Działalność została zahamowana od 1915 powołaniami do pruskiego wojska, a następnie udziałem członków w powstaniu wielkopolskim^[1].

W latach 20. XX wieku chór przeżywał ponowną falę rozwoju. W 1923 ze stanowiska prezesa ustąpił Karol Schroeter, a zastąpił go Zygmunt Jaworski. Mimo trudności finansowych i częstych zmian dyrygentów, zespół zaliczono do chórów I kategorii (21 czerwca 1930). W latach okupacji hitlerowskiej chór został zdelegalizowany i oficjalnie zawiesił działalność, w praktyce koncertując w mieszkaniach prywatnych jako „Ósemka” (w rzeczywistości było wtedy 28 członków). Po zakończeniu II wojny światowej chór wznowił działalność w trudnych warunkach (utrata praktycznie wszystkich nut i instrumentów)^[1].

Początkowo zespołem kierował Edward Starczewski, następnie Stefan Stuligrosz, a potem, od 1946 do 1971 Witalis Dorożała. Chór rozwinął współpracę ze spółdzielnią wydawniczą „Czytelnik”, co dawało mu możliwość koncertowania w wielu miastach Wielkopolski. Uświetnił też Krajową Naradę Działaczy Kulturalno-Oświatowych w Warszawie w 1948. W 1949 zwyciężył m.in. w konkursie na najlepsze wykonanie pieśni radzieckiej, w konkursie radiowym „Nasze chóry śpiewają„Czytelnik”, a w 1951 w czasie współzawodnictwa chórów męskich. W 1952 otrzymał Odznakę Honorową I stopnia za wybitne osiągnięcia na polu upowszechniania polskiej kultury muzycznej. W 1958 uznano go za chór wzorcowy (wraz z krakowskim „Echem” i warszawską „Harfą”)^[1].

Chór borykał się z problemami lokalowymi, próby przeprowadzając gościnnie w różnych salach, m.in. w szkole na ul. Różanej. Od 1952 do 1960 próby odbywały się w lokalu Związku Zawodowego Pracowników Budowlanych przy ul. Szkolnej 1. Od 1962 otrzymał pomieszczenia w Pałacu Kultury (Zamku Cesarskim)^[1].

W 1967 chór zainicjował cykl koncertów „Muzyka o zmierzchu”, w 1970 „Muzyka i Architektura” (na tle zabytkowych budynków Wielkopolski), a w 1975 „Moje pieśni”. Zespół brał udział w obchodach centralnych, m.in. w Festiwalu XX-lecia PRL, gdzie zdobył Złoty Laur XX-lecia Polski Ludowej. W 1970 zdobył statuetkę Trygława na Festiwalu Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach. Wyjeżdżał też za granicę, m.in. zdobył wyróżnienie na Konkursie Chórów im. Beli Bártoka w Debreczynie (1961). Chór uświetniał takie uroczystości jak: 550. rocznica Bitwy pod Grunwaldem, Tysiąclecie Państwa Polskiego, przewiezienie urny z sercem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego z Krakowa do Poznania, 60. rocznica powstania wielkopolskiego i odsłonięcie poznańskiego pomnika Tadeusza Kościuszki^[1].

Repertuar

Wykonywana muzyka: a capella lub z towarzyszeniem fortepianu, muzyka świecka, sakralna, ludowa, popularna, operowa, pieśni patriotyczne.

Osiągnięcia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi (1977),
Odznaka Honorowa Miasta Poznania (1962),
Odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego” (1977),
Odznaka Honorowa Za zasługi w rozwoju województwa płockiego (1983),
Odznaka Honorowa Stopnia Pierwszego (Złota) Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Instrumentalnych (1952),
Odznaka Honorowa Stopnia Czwartego (Złota z Laurem) Polskiego Związku Chórów i Orkiestr (1972),
Srebrna Odznaka Odbudowa Warszawy (1964),
Złota Odznaka Pałacu Kultury w Poznaniu (1977),
Odznaka Za zasługi dla Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1983),
Złoty Laur XX-lecia PRL (1965),
Medal Pamiątkowy Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu (XXV rocznica powstania LWP, 1968),
Medal Za zasługi dla rozwoju życia muzycznego na Ziemi Płockiej (1980),
Nagroda Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego (1963),
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1966),
Złota Lira – nagroda Prezydium Rady Narodowej m. Poznania (1974)^[1],
Wielkopolskie Dni Muzyki w Dusznikach - Złota Maska Orfeusza (1988) i trzykrotnie I miejsce (1993, 1994, 1995),
Ogólnopolski Festiwal Pieśni Chóralnej Oręża Polskiego w Pabianicach - Grand Prix (1997),
Złota Odznaka z Wieńcem Laurowym Polskiego Związku Chórów i Orkiestr.

Władze

Honorowi prezesi

Karol Schroeter (1912–1922),
Zygmunt Jaworski (1923–1935 i 1937),
Józef Grossmann (1923–1979),
Józef Skibiński.

Prezesi

Karol Schroeter (1912–1922),
Zygmunt Jaworski (1923–1935),
Wiktor Czysz (1936),
Zygmunt Jaworski (1937),
Jan Semmler (1938–1939),
Józef Grossmann (1945–1952),
Ludwik Porzyński (1953–1955),
Józef Grossmann (1956),
Józef Skibiński (1957–1962),
Stanisław Szajek (1963–1965),
Józef Skibiński (1966–1979),
Ireneusz Bartkowiak (1980–1982),
Stanisław Mikołajczyk (1983–2013),
Zbigniew Ścigocki (od 2013)

Kierownicy artystyczni

Józef Fibak (1912),
Mieczysław Fibak (1913–1914),
Kazimierz Pendowski (1921–1925),
Witold Paszkiet (1926–1927),
Zygmunt Latoszewski (1928),
Stanisław Guzikowski (1929),
Roman Lubierski (1929),
Aleksander Klichowski (1930–1939),
Edward Sterczewski (19401–1944, „Ósemka”),
Stefan Stuligrosz (1945),
Witalis Dorożała (1946–1971),
Leszek Bajon (od 1972–1984)^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Szajek, Geneza i przebieg działalności Chóru Męskiego Arion (szkic monograficzny), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1986, s.45-72, ISSN 0137-3552

Bibliografia

Informator. Chóry i zespoły śpiewacze województwa wielkopolskiego, Poznań: Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury, 2001, s. 62, ISBN 83-87816-24-8, OCLC 830484172 .

[Szaj-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Stanisław Szajek, Geneza i przebieg działalności Chóru Męskiego Arion (szkic monograficzny), w: Kronika Miasta Poznania, nr 3/1986, s.45-72, ISSN 0137-3552

[1]