Przejdź do zawartości

Ernst von Wrisberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernst von Wrisberg
Ilustracja
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1862
Schwerin

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 1927
Berlin

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego

Stanowiska

szef Generalnego Departamentu Wojny

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Królewski Korony (Prusy) III Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Order Zasługi Wojskowej (pokojowy, Bawaria) Order Gryfa (Meklemburgia) Order Alberta (Saksonia) Order Ernestyński (Saksonia)

Ernst von Wrisberg (ur. 2 sierpnia 1862 w Schwerinie, zm. 1 kwietnia 1927 w Berlinie) – niemiecki generał major armii cesarskiej[1]. Od 1920 roku był przewodniczącym zarządu głównego Hakaty.

Został mianowany szefem Generalnego Departamentu Wojny w pruskim ministerstwie wojny[2]. Uczestnik I wojny światowej. Przeszedł w stan spoczynku 8 lipca 1919 w stopniu generała majora.

Przez wiele lat służył wojskowo na wysokich stanowiskach w Poznańskiem i Prusach Zachodnich; z tego względu uchodził w środowisku Hakaty za znawcę polsko-niemieckich stosunków narodowych. Opinia ta przeważyła w wyborze Wrisberga na następcę Heinricha Tiedemanna na stanowisko przewodniczącego zarządu głównego Hakaty w 1920.

W swoich założeniach programowych chciał uczynić z Hakaty niezależne „sumienie” rządu niemieckiego, pilnujące, by stosunki dwustronne niemiecko-polskie nie ulegały poprawie. Zmarł na atak serca w trakcie antypolskiego wystąpienia. O poparciu rządu dla jego działalności świadczył uroczysty charakter pogrzebu, z pełnymi honorami wojskowymi i udziałem prezydenta Paula von Hindenburga.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Galos, Felix Heinrich Gentzen, Witold Jakóbczyk: Dzieje Hakaty, Poznań 1966.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Robert T. Foley, ‎Robert Thomas Foley, German Strategy and the Path to Verdun: Erich Von Falkenhayn and the Development of Attrition, 1870-1916, s. 132.
  2. Jan Vermeiren, The First World War and German National Identity: The Dual Alliance at War, s. 76.