Farah Pahlawi

Farah Pahlawi
فرح پهلوی
	Cesarzowa Iranu
Okres	od 1959; do 1979
Jako żona	Mohammada Rezy Pahlawiego
Koronacja	26 października 1967
	Dane biograficzne
Dynastia	Pahlawi
Data i miejsce urodzenia	14 października 1938 ; Teheran
Ojciec	Sohrab Diba
Matka	Farideh Ghotbi
Mąż	Mohammad Reza Pahlawi
Dzieci	Cyrus Reza, Farahnaz,; Ali Reza, Leila
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Farah Pahlawi (pers. فرح پهلوی, z domu Farah Diba, pers. فرح دیبا, ur. 14 października 1938 w Teheranie) – trzecia żona^[1] ostatniego szacha Iranu Mohammada Rezy Pahlawiego. 26 października 1967 została przez szacha koronowana na władczynię (szachbanu) Iranu jako pierwsza i jedyna kobieta w ciągu dwu i pół tysiąca lat historii perskiej monarchii. Szach podkreślił w ten sposób wagę dążeń do emancypacji irańskich kobiet.

W czasie swoich rządów u boku męża odpowiedzialna była za sprawy związane z pielęgnowaniem irańskiej kultury, dążeniem do równouprawnienia kobiet w Iranie, ochroną środowiska, opieką zdrowotną i rozwojem krajowej małej przedsiębiorczości. Dużo podróżowała po kraju, żeby lepiej poznać swój naród. Po obaleniu szacha przez ajatollaha Chomeiniego w 1979 wraz z mężem opuściła Iran. Obecnie zajmuje się pracą dla UNESCO oraz działalnością charytatywną.

W Iranie jest symbolem kobiet walczących o prawa obywatelskie. Napisała autobiografię wydaną w Polsce w tłumaczeniu Marty Eloy Cichockiej pod tytułem: Wspomnienia. Z miłości do mojego króla^[2].

Uniwersytet Warszawski przyznał jej 25 sierpnia 1977 tytuł doktora honoris causa w dziedzinie historii sztuki^[3].

Na wniosek dzieci została w 1978 roku Kawalerem Orderu Uśmiechu^[4].

Odznaczenia

1959 – Order Plejad (Iran)
1960 – Order Serafinów (Szwecja)
1962 – Order Słonia (Dania)^[5]
1963 – Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia)
1963 – Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Francja)
1964 – Krzyż Wielki Orderu Królowej Saby (Etiopia)
1964 – Wielka Wstęga Orderu Leopolda z łańcuchem (Belgia)
1965 – Krzyż Wielki Orderu św. Olafa (Norwegia)
1965 – Wielka Wstęga Orderu Niepodległości (Tunezja)
1965 – Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
1965 – Łańcuch Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna)
1966 – Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski^[6]
1966 – Order Gwiazdy Jugosłowiańskiej I klasy
1966 – Wielka Złota Odznaka Honorowa na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii
1967 – Stopień Specjalny Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
1967 – Order Arjamehr (Iran)^[7]
1968 – Wielka Wstęga Orderu Skarbu Korony (Japonia)
1968 – Order Korony Królestwa (Malezja)
1968 – Order Domowy Chakri (Tajlandia)
1974 – Łańcuch Orderu Zasługi Republiki Włoskiej
1975 – Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
Order Uśmiechu

Przypisy

↑ Pierwsze małżeństwo szacha zostało rozwiązane z powodu braku męskiego potomka, drugie – z powodu braku dzieci w ogóle.
↑ Farah Pahlawi, Wspomnienia • Z miłości do mojego króla, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004, ISBN 83-08-03571-X
↑ Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].
↑ Order Uśmiechu dla cesarzowej Iranu, „Echo Krakowa” (62), 17 marca 1978, s. 2 .
↑ Ordensdetaljer. borger.dk. [dostęp 2015-05-27]. (duń.).
↑ Wojciech Stela: Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Warszawa: 2008, s. 48.
↑ Order Aryamehr jest widoczny na fotografii Farah Pahlawi, zamieszczonej w infoboksie.

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona Farah Pahlawi

[1] Pierwsze małżeństwo szacha zostało rozwiązane z powodu braku męskiego potomka, drugie – z powodu braku dzieci w ogóle.

[2] Farah Pahlawi, Wspomnienia • Z miłości do mojego króla, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004, ISBN 83-08-03571-X

[3] Doktoraty HC. uw.edu.pl. [dostęp 2011-02-21].

[4] Order Uśmiechu dla cesarzowej Iranu, „Echo Krakowa” (62), 17 marca 1978, s. 2 .

[5] Ordensdetaljer. borger.dk. [dostęp 2015-05-27]. (duń.).

[ws-6] Wojciech Stela: Polskie ordery i odznaczenia (Vol. I). Warszawa: 2008, s. 48.

[NA-7] Order Aryamehr jest widoczny na fotografii Farah Pahlawi, zamieszczonej w infoboksie.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]