Fiodor Numsen
generał kawalerii | |
Pełne imię i nazwisko |
Fiodor Michajłowicz Numsen |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1732 |
Data i miejsce śmierci |
21 kwietnia 1802 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1750–1802 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Fiodor (Frederik) Michajłowicz Numsen, (ros. Фёдор/Фредерик Михайлович Нумсен, ur. 10 lutego 1737 w Vejle, zm. 9 kwietnia?/21 kwietnia 1802 w Petersburgu) – generał-lejtnant Armii Duńskiej, a następnie generał kawalerii Armii Imperium Rosyjskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 10 lutego 1737 w duńskim Vejle[1][2]. Był synem duńskiego marszałka Michaela Numsena i Margrethe Marie Thomasine von Ingenhaef (1705–1776)[2]. W 1750 roku wstąpił na służbę wojskową, w 1754 roku otrzymał stopień porucznika, a w 1761 roku kapitana kawalerii[1]. W 1760 roku został szambelanem królewskim[2]. Uczestniczył w wojnie siedmioletniej, służąc w oddziałach austriackich i francuskich, m.in. w sztabie Claude-Louisa de Saint-Germaina[2]. Jeszcze w 1769 roku został odznaczony Orderem Orła Białego. W latach siedemdziesiątych znajdował się w gronie przeciwników Johanna Friedricha Struenseego[2]. W kolejnych latach, m.in. w miastach Fredericia i Randers, dowodził pułkami dragonów[2]. W 1773 roku znalazł się w komisji ds. reformy armii, a także otrzymał Order Dannebroga[2]. Od 1777 roku w stopniu generała-majora[1]. Znajdował się w gronie towarzyskim następcy tronu księcia Fryderyka[2]. W 1789 roku mianowany generałem-lejtnantem, jednakże jeszcze pod koniec lat osiemdziesiątych popada w niełaskę, z uwagi na nieprawidłowości jakie wykryto w dowodzonych przez niego regimentach, za co zostaje pozbawiony dowództwa[2]. W 1789 roku przechodzi na służbę rosyjską[2][3].
W latach 1788–1790 brał udział w wojnie rosyjsko-szwedzkiej, gdzie służył m.in. we flocie, pod dowództwem Karla von Nassau-Siegen[3]. W 1790 został kawalerem rosyjskiego Orderu św. Jerzego, a także otrzymał Order Świętego Aleksandra Newskiego[3]. Był inspektorem kawalerii dywizjonu liflandzkiego. Dowodząc oddziałami stacjonującymi w tym rejonie Imperium Rosyjskiego mieszkał w Valdze[1]. W 1797 roku otrzymał stopień generała kawalerii[1]. Od 3 grudnia 1796 do 15 kwietnia 1799 roku dowodził 12 Starodubowskim Pułkiem Dragonów[4]. Cieszył się łaską Katarzyny II, a po jej śmierci także cesarza Pawła I[2]. Zmarł 9 kwietnia?/21 kwietnia 1802 roku w Petersburgu[5].
Rodzina
[edytuj | edytuj kod]Syn duńskiego marszałka Michaela Numsena (ur. 28 mar 1686, zm. 7 września 1757) i Margrethy Marii Thomasiny von Ingenhaef (ur. 8 marca 1705, zm. 8 października 1776). 16 grudnia 1763 roku poślubił w kopenhaskim kościele zamkowym w Christiansborgu damę dworu Franciskę Eleonorę von der Osten (ur. 14 lipca 1737 w Sorø, zm. 8 stycznia 1765 w Aarhus)[2][6]. Z tego związku:
- Frederica Juliane Marie von Numsen (ur. 25 września 1764 w Aarhus, rok śmierci nieznany)[6]
3 listopada 1775 roku, w kościele w Borbjerg, poślubił Elisabeth Birgittę Sehested (ur. 6 października 1727, zm. 23 czerwca 1804 w Holstebro)[2][6]. Małżeństwo to pozostało bezdzietne[6].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Eha.ee: Frederik Numsen. [dostęp 2014-02-04]. (est.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Denstoredanske.dk: Frederik Numsen. [dostęp 2014-02-04]. (duń.).
- ↑ a b c Vostlit.info: Записки Адмирала Чичагова. Комментарии. [dostęp 2014-02-04]. (ros.).
- ↑ Museum.ru: Нумсен Фёдор Михайлович. [dostęp 2014-02-04]. (ros.).
- ↑ Roskildehistorie.dk: Numsen. [dostęp 2014-02-04]. (duń.).
- ↑ a b c d Finnholbek.dk: Frederik von Numsen. [dostęp 2014-02-04]. (duń.).
- Urodzeni w 1737
- Zmarli w 1802
- Duńscy generałowie
- Generałowie Imperium Rosyjskiego
- Odznaczeni Orderem Danebroga
- Odznaczeni Orderem Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie)
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (I Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Orderem Świętego Jerzego (Imperium Rosyjskie)
- Rosjanie odznaczeni polskimi odznaczeniami (I Rzeczpospolita)
- Ludzie urodzeni w Vejle