Funkcja impresywna języka
Funkcja impresywna (konatywna, nakłaniająca) – funkcja wypowiedzi polegająca na wpływaniu na odbiorcę[1], nakłonieniu go do podjęcia pewnych działań, wywołaniu u niego określonych reakcji w postaci zachowań, postaw, przekonań[2]. Komunikaty impresywne charakteryzują się zastosowaniem pytań retorycznych i wykrzyknień, a także zwrotów do odbiórcy i wypowiedzeń mających oddziaływać na jego zachowania[1]. Funkcję nakłaniającą realizują także odwołania do sfery uczuciowej i intelektualnej odbiorcy[1].
Środki językowe realizujące tę funkcję
[edytuj | edytuj kod]- czasowniki: „musieć”, „powinien”, „trzeba”
- tryb rozkazujący: pytanie użyte w formie trybu rozkazującego
- pytania retoryczne
- bezokoliczniki, np. „nie wychylać się”
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]- komendy, polecenia służbowe, adnotacje
- poradniki, instrukcje
- prośby, podania
- slogany, kampanie reklamowe
- poezja
- zwykła rozmowa
- publicystyka
- reklama
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Joanna Dobkowska, W pigułce. Nauka o języku. Repetytorium. Liceum i technikum, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2019, s. 15, ISBN 978-83-02-18249-5, OCLC 1107607313.
- ↑ Grażyna Habrajska, Nakłanianie, perswazja, manipulacja językowa, „Acta Universitatis Lodziensis, Folia Litteraria Polonica”, 7 (2), 2005, s. 92.