ITWL NeoX
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga |
0 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
2,59 m |
| Długość |
1,48 m |
| Masa | |
| Własna |
9–11 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
170 km/h |
| Prędkość minimalna |
50 km/h[1] |
| Pułap |
4000 m |
| Pułap praktyczny |
100–1000 m |
| Promień działania |
około 15–30 km[1] |
| Długotrwałość lotu |
90–100 min |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
ITWL NeoX – polski bezzałogowy aparat latający (UAV, z ang. Unmanned Aerial Vehicle) opracowany w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych (ITWL). W zależności od zastosowanej wymiennej głowicy może wypełniać zadania bliskiego rozpoznania zarówno dla potrzeb wojskowych, jak i służb cywilnych lub pełnić rolę amunicji krążącej.
Historia i użytkownicy
[edytuj | edytuj kod]Prace nad samolotem rozpoczęto wiosną 2015 roku. Sześć aparatów wraz z czterema stacjami kontroli zostało zakupionych przez Wyższą Szkołę Oficerską Sił Powietrznych. Oficjalne przekazanie sprzętu odbyło się 28 października 2016 roku[2]. Dwa kolejne otrzymał nieujawniony odbiorca zagraniczny[3].
Konstrukcja
[edytuj | edytuj kod]Aparat o konstrukcji kompozytowej został zaprojektowany w układzie górnopłatu. Na końcu kadłuba znajduje się dwułopatowe śmigło pchające napędzane silnikiem elektrycznym. Samolot pozbawiony jest klasycznego usterzenia poziomego i pionowego. Aparat może startować z wyrzutni szynowej jak również katapulty. Lądowanie odbywa się przy użyciu spadochronu. Naziemna stacja kierowania lotem o masie 4,5 kg umożliwia pracę systemu przez 6 godzin bez zewnętrznych źródeł zasilania[2].
Przednia część kadłuba samolotu – jego nos, jest częścią wymienną. Można zastosować stabilizowaną głowicę optoelektroniczną z kamerą pracującą w trybie termowizyjnym z niechłodzoną matrycą o rozdzielczości 640 × 480 pikseli lub w świetle widzialnym z matrycą o rozdzielczości 1920 × 1080 pikseli i 30-krotnym powiększeniem. Głowica dodatkowo wyposażona jest w system przetwarzania obrazu oraz funkcję podążania za wskazanym obiektem naziemnym. Istnieje również możliwość zastosowania głowicy z aparatem fotograficznym do wykonywania ortofotomap. Po zainstalowaniu kumulacyjnej głowicy bojowej GOB-2 o masie 1,5 kg, aparat przeistacza się w amunicję krążącą zdolną do niszczenia słabiej opancerzonych celów ruchomych lub umocnień. Głowica bojowa wyposażona jest w kamerę światła dziennego o rozdzielczości 640 × 480 pikseli, umożliwiającą naprowadzanie optyczne aparatu przez jego operatora.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bezzałogowce Atrax i NeoX nie tylko dla wojska [online], InfoSecurity24, 10 maja 2019 [dostęp 2022-02-16].
- ↑ a b Umowa na BSP Wizjer w 2019 roku, „Nowa Technika Wojskowa”, 9, 2019, s. 4, ISSN 1230-1655.
- ↑ Tomasz Kwasek, Bezzałogowe systemy powietrzne na Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach, „Lotnictwo”, 12, 2016, s. 58-65, ISSN 1732-5323.