Józef Świrski

Józef Świrski herbu Szaława (ur. 1784, zm. 4 stycznia 1854 w Paryżu) – ostatni minister spraw wewnętrznych Rządu Narodowego w powstaniu listopadowym w 1831, poseł z powiatu hrubieszowskiego na sejm 1830-1831 roku^[1].

Wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego, w 1813 odznaczony Krzyżem Legii Honorowej. Poseł hrubieszowski na Sejm Królestwa Kongresowego w 1825 i 1830^[2]. W czasie powstania listopadowego przyczynił się do odebrania stanowiska wodza naczelnego gen. Janowi Zygmuntowi Skrzyneckiemu.

Po upadku powstania został wykluczony z amnestii carskiej a jego dobra uległy konfiskacie. 10 października 1832 przybył do Francji. Stronnik księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. Był członkiem sejmu powstańczego na emigracji^[3]. W 1833 współzałożyciel i członek kierownictwa Związku Jedności Narodowej. W 1833 udał się do Galicji jako emisariusz tej organizacji. W 1834 roku skazany przez władze rosyjskie na ścięcie za udział w powstaniu listopadowym^[4]. Członek Towarzystwa Literackiego od 1832.

Przypisy

↑ Andrzej Biernat , Ireneusz Ihnatowicz , Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 480.
↑ Małgorzata Karpińska, Senatorowie, posłowie i deputowani Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, Warszawa 2002, s. 91.
↑ Walenty Zwierkowski, O Sejmie w Emigracji, Poitiers 1839, s. 10.
↑ Tygodnik Petersburski, 1834, nr 89, s. 533.

Polacy pochowani na cmentarzu Montmartre oraz Saint-Vincent i Batignolles w Paryżu, praca zbiorowa pod red. Andrzeja Biernata i Sławomira Górzyńskiego, Warszawa 1999.