Przejdź do zawartości

Józef Lubomirski (1785–1870)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Lubomirski
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża

Data urodzenia

26 września 1785

Data i miejsce śmierci

lipiec 1870
Paryż

Ojciec

Michał Lubomirski (1752–1825)

Matka

Magdalena Raczyńska

Żona

Dorota Stecka-Olechnowicz

Dzieci

Marceli Lubomirski

Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 26 września 1785, zm. w lipcu 1870 w Paryżu[1]) – tajny radca, senator kasztelan Królestwa Polskiego w latach 1825–1831, członek sejmu w latach 1830–1831, właściciel dóbr Dubno i Niewirkowa.

Był synem Michała Lubomirskiego i Magdaleny Raczyńskiej. 21 listopada 1808 w Międzyrzecu Koreckim poślubił Dorotę Stecką córkę Jana Kazimierza Steckiego chorążego wielkiego koronnego. Z tego małżeństwa na świat przyszedł jedyny syn Marceli.

W 1828 roku był członkiem Sądu Sejmowego, mającego osądzić osoby oskarżone o zdradę stanu[2]

Po upadku powstania listopadowego Józef z rodziną znalazł się na emigracji w Paryżu, gdzie zmarł i został pochowany u boku żony i syna na cmentarzu Père-Lachaise.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. Tadeusz Bieczyński, Sąd sejmowy 1827-1829 na przestępców stanu. Urzędowe akta, Poznań 1873, s. 51.