Kazimierz Ludwik Bieliński

Kazimierz Ludwik Bieliński
	; Junosza
Rodzina	Bielińscy herbu Junosza
Data śmierci	24 marca 1713
Ojciec	Franciszek Jan Bieliński
Matka	Anna von Akierstoff
Żona	Ludwika Maria Morsztyn
Dzieci	– Jan Bieliński; - Franciszek Bieliński; - Michał Bieliński; - Katarzyna Bielińska; - Urszula Bielińska; - Teresa Bielińska; - Maria Anna Bielińska
	Odznaczenia

Kazimierz Ludwik Bieliński herbu Junosza (zm. 24 marca 1713 w Warszawie) – marszałek wielki koronny w latach 1702-1713, marszałek nadworny koronny w 1702 roku, podkomorzy nadworny koronny w latach 1688–1702, marszałek sejmu, dyplomata, starosta mławski^[1], czerski, garwoliński, osiecki^[2], starosta makowski w 1703 roku^[3].

W 1682 ożenił się z Ludwiką Marią, córką Andrzeja Morsztyna, przez co związał się z partią profrancuską. Jego synem był m.in. Franciszek Bieliński, marszałek wielki koronny.

Poseł sejmiku zakroczymskiego na sejm 1683 roku, sejm 1688 roku, sejm 1690 roku, sejm zwyczajny 1692/1693 roku, poseł sejmiku czerskiego na sejm nadzwyczajny 1693, sejm 1695 roku, poseł na sejm nadzwyczajny 1688/1689 roku^[4]. W 1688 podpisał w Berlinie traktat o przysłanie posiłków brandenburskich do Polski, będącej w stanie wojny z Turcją. Poseł sejmiku ziemi warszawskiej na sejm konwokacyjny 1696 roku^[5]. Po zerwanym sejmie konwokacyjnym 1696 roku przystąpił 28 września 1696 roku do konfederacji generalnej^[6]. W czasie bezkrólewia został marszałkiem sejmu elekcyjnego 1697, popierając do korony polskiej kandydaturę księcia Conti. Dopiero w 1699 wydał Augustowi II dyplom jego elekcji.

Poseł na sejm 1701 roku i sejm z limity 1701-1702 roku^[7]. W 1702 został marszałkiem nadwornym koronnym, a później wielkim koronnym. Prowadził wystawny dwór w Otwocku Wielkim, gdzie często bywający król, stał się kochankiem jego córki Marianny. Wkrótce jednak wydał ją za mąż za Bogusława Ernesta Denhoffa.

W czasie wojny północnej w latach 1704–1712 przebywał w Gdańsku, nie angażując się formalnie po żadnej ze stron konfliktu. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku^[8]. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku^[9].

W małżeństwie z Ludwiką Morsztyn został ojcem:

Jana Bielińskiego,
Franciszka Bielińskiego,
Michała Bielińskiego,
Katarzyny Bielińskiej, primo voto Potockiej, secundo voto de Besenval,
Urszuli Bielińskiej, żony Antoniego Czermińskiego,
Teresy Bielińskiej, żony Bogusława Łubieńskiego,
Marii Anny Bielińskiej, primo voto Denhoffowej, secundo voto Lubomirskiej

Odznaczenia

Order Orła Białego^[10].

Zobacz też

Wykaz literatury uzupełniającej: Kazimierz Ludwik Bieliński.

Przypisy

↑ Marek J. Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9.
↑ Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 157.
↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo makowskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 281.
↑ Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 587.
↑ Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 104.
↑ Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]
↑ Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 355.
↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.
↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 139.

[Minakowski-1] Marek J. Minakowski, Ci wielcy Polacy to nasza rodzina, wyd. 3, Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne, Kraków 2008, ISBN 83-918058-5-9.

[2] Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Krzysztof Chłapowski, Stefan Ciara, Łukasz Kądziela, Tomasz Nowakowski, Edward Opaliński, Grażyna Rutkowska, Teresa Zielińska. Kórnik 1992, s. 157.

[3] w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo makowskie, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 281.

[4] Robert Kołodziej, Ostatni wolności naszej klejnot. Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana III Sobieskiego, Poznań 2014, s. 587.

[5] Ewa Gąsior, Sejm konwokacyjny po śmierci Jana III Sobieskiego, Warszawa 2017, s. 104.

[6] Konfederacya Generalna Ordinvm Regni & Magni Dvcatus Lithvaniæ Po niedoszłey Konwokacyey głowney Warszawskiey umowiona Roku Pańskiego 1696. dnia 29 Miesiąca Sierpnia, [1696], [b.n.s.]

[7] Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 355.

[8] Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].

[9] Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 99.

[10] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 139.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]