Mitrofan (Zagorski)

Mitrofan

Michaił Zagorski
Biskup michajłowski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1844 gubernia włodzimierska
Data śmierci	1919
Biskup michajłowski
Okres sprawowania	1919
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1906
Diakonat	1906
Prezbiterat	1906
Chirotonia biskupia	15 lipca 1912

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	15 lipca 1912
Miejscowość	Petersburg
Miejsce	Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej
Konsekrator	Sergiusz (Stragorodski)
Współkonsekratorzy	Teodozjusz (Fieodosijew), Palladiusz (Dobronrawow), Nikanor (Nadieżdin), Konstantyn (Bułyczow)

Mitrofan, imię świeckie Michaił Wasiljewicz Zagorski (ur. 1844 w guberni włodzimierskiej, zm. 1919) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne we Włodzimierzu, po czym został skierowany do pracy w charakterze nauczyciela szkoły duchownej w Perejasławiu. W 1895 wrócił do Włodzimierza i pracował w radzie szkół duchownych eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. W 1906 złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię zakonne Mitrofan. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona, a następnie na hieromnicha. Żył we wspólnocie mniszej przy rezydencji biskupów włodzimierskich, a następnie 10 kwietnia 1906 został przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Perejasławiu. W lipcu 1906 otrzymał godność archimandryty i zaczął pełnić obowiązki dziekana monasterów w powiatach perejasławskim i aleksandrowskim.

15 lipca 1912 w soborze Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu przyjął chirotonię na biskupa muromskiego, wikariusza eparchii włodzimierskiej i suzdalskiej. W 1918 został aresztowany za udział w antybolszewickim powstaniu w Muromiu. Mitrofan faktycznie pobłogosławił dowódcę przygotowywanego buntu, pułkownika Sacharowa, i przekazał mu pieniądze na organizację wystąpienia. Trybunał rewolucyjny uznał go za winnego, jednak odstąpił od wymierzenia kary z uwagi na podeszły wiek, zabronił mu jedynie dalszego pobytu w Muromie. W związku z tą decyzją po wyjściu z więzienia w styczniu 1919 biskup udał się do Riazania i tam kontynuował służbę jako wikariusz eparchii riazańskiej z tytułem biskupa michajłowskiego. W lutym tego samego roku zmarł.