Oskar Pastior

Ten artykuł od 2018-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Oskar Pastior (ur. 20 października 1927 w Sybinie, zm. 4 października 2006 we Frankfurcie nad Menem) – rumuńsko-niemiecki poeta i tłumacz.

Życiorys

Oskar Pastior urodził się jako członek mniejszości niemieckiej Sasów Siedmiogrodzkich. Jego ojciec był nauczycielem sztuki. W latach 1938 do 1944 uczęszczał do gimnazjum w Sybinie. W styczniu 1945 został deportowany, wraz z innymi rumuńskimi Niemcami, do obozu pracy w ZSRR. Dopiero w 1949 mógł wrócić do Rumunii, gdzie utrzymywał się z pracy dorywczych. W czasie trzyletniej służby w rumuńskiej armii, dzięki kursom udało mu się zdać maturę. Następnie pracował w firmie budowlanej. Od 1955 do 1960 studiował germanistykę na Uniwersytecie Bukareszteńskim. W 1960 został redaktorem w niemieckojęzycznym dziale zagranicznym rumuńskiej rozgłośni radiowej.

W 1968 wykorzystując studencki pobyt w Wiedniu wyemigrował na zachód, udał się do Monachium, a następnie do Berlina Zachodniego, gdzie od 1969 żył jako wolny pisarz i tłumacz. Tłumaczył dzieła m.in. Wielimira Chlebnikowa i Tristana Tzara.

W 1984 został członkiem Akademii Sztuki w Berlinie, w 1989 Niemieckiej Akademii Języka i Poezji, a w 1993 wstąpił do eksperymentalnej grupy literackiej OuLiPo. Od 2007 w Sybinie odbywa się międzynarodowy festiwal poezji Oskar Pastior. Udział wzięli w nim m.in. Inger Christensen, Urs Allemann, Herta Müller, Oswald Egger und Jean Daive.

Spuścizna po poecie znajduje się w Niemieckim Archiwum Literatury w Marbach, ponadto część zbioru znajduje się w Muzeum Literatury Współczesnej, w tymże mieście.

Poeta zmarł w 2006 w czasie Targów Książek we Frankfurcie nad Menem. Został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Friedenau w Berlinie.

Nagroda im. Oskara Pastiora

Nagroda jest przyznawana od 2010, co dwa lata, przez Fundację im. Oskara Pastiora. 28 maja 2010 otrzymał ją Oswald Egger, w 2014 Marcel Beyer, a w 2016 Anselm Glück.

Wyróżnienia

1965 Nagroda literacka czasopisma Nowa Literatura w Bukareszcie
1967 Nagroda poetycka Rumuńskiego Stowarzyszenia Pisarzy
1969 Finansowa Nagroda Literacka im. Andreasa Gryphiusa
1980 Nagroda Literacka miasta Marburg i Powiatu Marburg-Biedenkopf
1981 Stypendium Villa Massimo
1988 Nagroda honorowa Federalnego Zrzeszenia Niemieckiego Przemysłu
1988 Słuchowisko Radiowe Miesiąca (Hörspiel des Monats)
1990 Nagroda Literacka im. Hugo Balla
1993 Nagroda Poetycka im. Ernsta Meistera
1997 Nagroda Poetycka im. Horsta Bienka
1999 Nagroda Poezji Europejskiej miasta Münster (wraz z Gellu Naum)
2000 Nagroda Literacka im. Waltera Hasenclevera
2001 Nagroda im. Petera Huchela dla niemieckojęzycznej poezji
2002 Nagroda im. Ericha Frieda
2006 Nagroda im. Georga Büchnera

Dzieła

Fludribusch im Pflanzenheim, Bukarest 1960.
Offne Worte, Literaturverlag, Bukarest 1964.
Ralph in Bukarest, Bukarest 1964.
Gedichte, Jugendverlag, Bukarest 1965.
Vom Sichersten ins Tausendste, Frankfurt am Main 1969.
Gedichtgedichte, Luchterhand, Darmstadt 1973.
Höricht, Verlag Klaus Ramm, Lichtenberg 1975.
33 Gedichte, Hanser, München 1983 (Bearbeitungen von Gedichten von Francesco Petrarca)
Sonetburger, Rainer Verlag, Berlin 1983.
Anagrammgedichte, Renner Verlag, München 1985.
Ingwer und Jedoch, Göttingen 1985.
Lesungen mit Tinnitus, Hanser, München 1986.
Römischer Zeichenblock, Berlin 1986.
Kopfnuß Januskopf, Hanser, München 1990.
Neununddreißig Gimpelstifte, Rainer Verlag, Berlin 1990.
Eine Scheibe Dingsbums, Ravensburg 1990.
Feiggehege, Berlin 1991.
Das Hören des Genitivs, München 1997.
Come in to frower, Tokyo u. a. 1998 (zusammen mit Veronika Schäpers und Silke Schimpf)
Werkausgabe, Hanser, München
Bd. 2. „Jetzt kann man schreiben was man will!”, 2003.
Bd. 3. „Minze Minze flaumiran Schpektrum”, 2004.
Bd. 1. „…sage, du habest es rauschen gehört”, 2006.
Bd. 4. „…was in der Mitte zu wachsen anfängt”, 2008.
Gewichtete Gedichte. Chronologie der Materialien, Hombroich 2006.
Speckturm. 12 × 5 Intonationen zu Gedichten von Charles Baudelaire, Urs Engeler Editor, Basel 2007

Tłumaczenia

Tudor Arghezi: Im Bienengrund, Bukarest 1963
Tudor Arghezi: Schreibe, Feder…, Bukarest 1964.
Tudor Arghezi: Von großen und kleinen Tieren, Bukarest 1966.
Ștefan Bånulescu: Verspätetes Echo, Berlin 1984 (übersetzt zusammen mit Ernest Wichner)
Lucian Blaga: Ausgewählte Gedichte, Bukarest 1967
Mihai Eminescu: Der Prinz aus der Träne, Bukarest 1963
Panaït Istrati: Kyra Kyralina. Die Disteln des Bărăgan, Bukarest 1963
Wiel Kusters: Ein berühmter Trommler, München u. a. 1998 (verfasst zusammen mit Joep Bertrams)
Wiel Kusters: Carbone notata, Berlin 1988.
Gellu Naum: Oskar Pastior entdeckt Gellu Naum, Hamburg u. a. 2001
Marin Sorescu: Aberglaube, Berlin 1974.
Marin Sorescu: Der Fakir als Anfänger, München u. a. 1992.
Marin Sorescu: Noah, ich will dir was sagen, Frankfurt am Main 1975.
Gertrude Stein: Ein Buch mit Da hat der Topf ein Loch am Ende, Berlin 1987
Gertrude Stein: Reread another, Basel u. a. 2004.
Petre Stoica: Und nirgends ein Schiff aus Attika, Berlin 1977
Tristan Tzara: Die frühen Gedichte, München 1984
Urmuz: Das gesamte Werk, München 1976

Tłumaczenia dzieł Oskara Pastiora

na język niderlandzki

Een Nederlandse titel, Amsterdam 1985, ISBN 90-214-7200-7.

na język angielski

Poempoems, London 1998, ISBN 0-947757-37-6.
Many glove compartments: selected poems, 2001, ISBN 1-886224-44-7.

na język rumuński

Versuri, 1968. Jaluzele deschise, jaluzele închise, 2010, ISBN 978-973-124-294-1.

na język francuski

Pétrarque, 33 poèmes, 1990, ISBN 2-905271-37-X.

Bibliografia

Theo Breuer: Die Nacht als Oskar Pastior starb. In: T.B., Kiesel & Kastanie. Von neuen Gedichten und Geschichten. Monographie zur zeitgenössischen Lyrik und Prosa nach 2000. Edition YE, Sistig/Eifel 2008, ISBN 978-3-87512-347-0.
Auskünfte von und über Oskar Pastior. Arbeitsbereich d. Neueren deutschen Literaturwissenschaft an d. Univ. Bamberg, Bamberg 1985.
Burkhard Tewes: Namenaufgeben. Das Wort in zeitgenössischer Lyrik am Beispiel von Texten Oskar Pastiors. (= Literaturwissenschaft in der Blauen Eule; 12). Verlag Die Blaue Eule, Essen 1994, ISBN 3-89206-595-0.
Ernest Wichner: Versuchte Rekonstruktionen – Die Securitate und Oskar Pastior. (= Text + Kritik Sonderband XII/12). edition text + kritik, München 2012.
William Totok, „Mit tückischer Durchtriebenheit. Durchsetzung der offiziellen Geschichts- und Kulturpolitik im national-kommunistischen Rumänien mit nachrichtendienstlicher Unterstützung” (II), in: Halbjahresschrift für südosteuropäische Geschichte, Literatur und Politik, 26. Jg., Heft 1–2, 2014, S. 147–167.

Linki zewnętrzne