Pawana dla zmęczonego
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1968 |
| Data premiery | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
130 min[1] |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Sakae Hirosawa[2] |
| Główne role |
Makoto Fujita |
| Muzyka | |
| Zdjęcia |
Kōzō Okazaki[2] |
| Scenografia |
Motoji Kojima[1] |
| Montaż |
Michio Suwa[1] |
| Produkcja |
Ichirō Satō |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Pawana dla zmęczonego (jap. 日本の青春 Nihon no Seishun) – japoński dramat filmowy z 1968 roku w reżyserii Masakiego Kobayashiego na podst. powieści Dokkoisho Shūsaku Endō[3].
Fabuła
[edytuj | edytuj kod]Zensaku Kosaka jest niespełnionym wynalazcą, niebędącym w stanie się porozumieć ze swoim synem, Renjim. Nęka go również trauma z czasów II wojny światowej, kiedy podczas służby wojskowej jego brutalny przełożony, Suzuki pobił go po odmowie torturowania amerykańskiego jeńca, prowadząc go do głuchoty. Traumy z przeszłości kolejny raz ujawniają się, gdy Renji zaczyna się spotykać z córką Suzukiego, który okazuje być obrotnym przemysłowcem. Zensaku odnajduje dziewczynę z lat młodości, Yoshiko i stara rozpocząć z nią nowe życie licząc na powrót do młodzieńczych ideałów. usiłuje pomóc jej sprzedać wynalazek jej zmarłego męża chemika – ognioodporny plastik. Klientem jest Suzuki, który uważa, że wynalazek można wykorzystać w wojnie wietnamskiej. Zensaku protestuje, ale Yoshiko zostaje „kupiona” przez Suzukiego, Zensaku nic nie może z tym przeciwstawić. Po raz kolejny upokorzony przez Suzukiego, Zensaku rezygnuje z planów nowego życia i grzecznie wraca do domu[4].
Obsada
[edytuj | edytuj kod]- Makoto Fujita – Zensaku Kosaka
- Toshio Kurosawa – Renji Kosaka
- Michiyo Aratama – Yoshiko
- Kei Satō – Suzuki
- Tomoko Naraoka – żona Zensaku
- Wakako Sakai – córka Suzukiego
Recenzje
[edytuj | edytuj kod]Andrzej Braun na łamach „Filmu” zwrócił uwagę na szybką europeizację Japończyków na przykładzie Pawany dla zmęczonego, co było niekorzyścią dla dalszego seansu filmowego i tematyki filmowej: „o ile ciekawe są dla nas realia, obyczaje, sposób bycia tych ludzi, o tyle zbytnie podobieństwo do wielu znanych europejskich filmów tego rodzaju pozbawia ją [Pawanę dla zmęczonego] w dużym stopniu owej atrakcyjnej odmienności (...) Zbytnia modernizacja w stylu zachodnim zbanalizowała ukazane konflikty[4]”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Stuart Galbraith IV: The Toho Studios Story: A History and Complete Filmography. Scarecrow Press, 2008, s. 250. ISBN 1-4616-7374-7. (ang.).
- ↑ a b c d e f Idziemy do kina. „Film”. 35, s. 15, 1971-08-29. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. [dostęp 2022-12-12].
- ↑ Stephen Prince: A Dream of Resistance: The Cinema of Kobayashi Masaki. New Brunswick: Rutger University, 2018, s. 243. ISBN 978-0-8135-9238-1.
- ↑ a b Andrzej Braun. Japońskie „stracone pokolenie”. „Film”. 35, s. 5-6, 1971-08-29. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. [dostęp 2022-12-12].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Pawana dla zmęczonego w bazie IMDb (ang.)
- Pawana dla zmęczonego w bazie Filmweb
| 1950-59 |
|
|---|---|
| 1960-69 |
|
| 1970-79 |
|
| 1980-89 |
|
